หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[kenghan]

นึกว่าพี่พีทจะไปไหนที่แท้ก็ลาบวชเอง

[mild-dy]

รีบๆมาต่อนะคะ รออยู่จ้า

[DexTunG]

 

[ลดา]

ขอบคุณค่ะ รอต่อไปนะ

[Still_14OC]

  :กอด1:คุณย่าที่สุดในดวงใจ

[patee]

 

[pp_song]

น้องภูน่ารัก ><

[Noi]

เข้ามารอน้องภูกับพี่พีทจ้า

[K.Pupoom]

ตอนที่...142

 

ภายในห้องนอนของสองเรา  อากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศ
แสงไฟในห้องถูกปิดเรียบร้อย มีเพียงแสงจากธรรมชาติสลัวๆ
หิ่งห้อยสองตัวบินมาเกาะที่ประตูกระจกริมระเบียง
"ถ้าพี่ไปบวชนอนคนเดียวได้ไหม"
"ถ้าบอกว่าไม่ได้ พี่พีทจะทำไง"
"ก็ให้ไปเป็นลูกศิษย์พระไง"
"ไม่เอาหรอก"
"ทำไมอ่ะ"
"กลัวบาป"
"เป็นลูกศิษย์พระจะบาปได้ไง ได้บุญสิ"
"กลัวพระพีทจะอดใจไม่ไหวเกิดขันติเป็นขันแตกขึ้นมา แล้วมานอนกอดลูกศิษย์ล่ะ บาปไหม"
"น่าจะบาป"
"ไม่ต้องน่าจะหรอก บาปเลยแหละ"
"แหม๋ พี่รู้หรอกน่ะ อะไรควรไม่ควร"
"หราาาาา พี่พีท"
"ครับ"
"ไม่ต้องห่วงน้องภูนะ น้องภูอยู่ได้ คุณย่ากับพี่บุ้งพี่อ้นก็อยู่ พี่พีทต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดนะ"
"อื้ม" ผมรู้ว่าพี่พีทห่วงผม เราสองคนตั้งแต่คบกันมาก็ไม่เคยห่างกันเลย
เรียกว่าใช้ลมหายใจเดียวกันตลอด ผมเองผมต้องอยู่ได้ พี่พีทเองก็เช่นกัน
เราห่างกันเพื่อไปทำหน้าท่ของกันและกัน ไม่ได้ห่างเพราะไม่รักกัน........
"ตื่นเต้นจัง"
"ตื่นเต้นเรื่องอะไร"
"เรื่องที่พี่พีทจะบวชไง"
"ไม่เห็นมีอะไรน่าตื่นเต้นเลย"
"มีสิ เยอะแยะ ตั้งแต่เกิดมาคนใกล้ตัวน้องภูยังไม่เคยมีใครบวชเลยนะ"
"ตอนพี่บวชอ่ะ ไปใส่บาตรอย่าส่งสายตายั่วพี่นะ"
"บ้าไง น้องภูก็กลัวบาปเหมือนกันนะ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"พี่พีท"
"หืมมมม"
" จะบวชไม่สึกไหม?"
"ถ้าเมียทิ้งก็ไม่แน่"
"บ้า พูดอะไรเนี่ย น้องภูหมายถึงที่จะบวชเนี่ย"
"กิเลศตัณหาพี่ยังเยอะ ทำไม่ได้หรอกรู้ตัวดี"
"งั้น15วันก็ทำให้เต็มที่นะ ถ้าบวชแล้วมีความสุขก็บวชไปเรื่อยๆเถอะ "
"ไม่คิดถึงพี่หรอ"
"คิดถึง แต่ก็อยากให้พี่พีทได้บุญเยอะๆ เพราะที่ผ่านมาทำแต่บาป"
"หลอกด่ากันนี้หว่า"
"สงสัยใช้คำพูดผิด ฮ่าๆๆๆ"
"นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปเรียนแต่เช้านะ"
"ตัวเองง่วงก็บอกมาเถอะ"
"ก็ทานยาเข้าไปอ่ะ ก็ง่วงนิดหน่อย"
"แล้วพรุ่งนี้จะไปหาพระกับคุณย่ากี่โมง"
"ทำไมอ่ะ"
"อยากไปด้วย"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับที่มหาวิทยาลัยแล้วเราไปวัดกันดีไหม"
"ดี"
"อื้มตามนี้ ฟ๊อดด" แล้วพี่พีทก็หอมแก้มผม แล้วเราสองคนก็หลับตานอนในที่สุด
นอนฟังเสียงลมหายใจของกันและกันจนหลับไป...........

เช้า.......

"น้องภูตื่น"
"ชื่อภูภูมิ ไม่ได้ชื่อภูตื่น"
"ตื่นแล้วก็ไม่ยอมลุกนะ ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวสาย"
"แล้วพี่พีทอาบน้ำจะไปไหนอ่ะ"
"ไปทำงานไง"
"แล้วไหนบอกจะไปวัดกับคุณย่าไง"
"เดี๋ยวตอนเที่ยงคุณย่าไปหาที่บริษัทแล้วไปพร้อมกัน"
"งั้นเดี๋ยวน้องภูไปหาพี่พีทที่บริษัทก็ได้ จะได้ไม่ต้องวนมา"
"ยังไงไปวัดก็ต้องผ่านมหาวิทยาลัยน้องภูอยู่ดีนั้นแหละ"
"อ่าวหรอ"
"ไปอาบน้ำสิครับคุณเมีย นอนยั่วอยู่นั้นแหละ"
"อื้ออออออ เอ้ออออ เมื่อยมากเลยโดนงูเหลือมรัดทั้งคืน"
"แล้วอยากเห็นลูกงูเหลือมป่ะ"
"จะบวชแล้วนะ ลดๆซะบ้าง ไม่ไหวๆ" แล้วผมก็เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
ออกมาก้ไม่เห็นพี่พีทแล้ว สงสัยลงไปข้างล่าง ยืนเช็ดตัวอยู่หน้ากระจก
ผ้าห่มถูกคลุมที่เตียงเรียบร้อย ชุดนิสิตถูกเอามาวางเตรียมไว้ให้พร้อมกางเกงใน เนคไทด์ เข็มขัด ถุงเท้า
เตรียมให้หมดทุกอย่าง แล้วเเบบเนี่ยจะไม่ให้รักได้ไง จริงไหมครับ
ผมว่านะการที่คนสองคนคบกัน มันต้องใช้คำว่า กันและกัน
ผมเห็นหลายคู่นะ ไอ้คนที่ทำก็ทำอยู่คนเดียว ซักผ้าก็ซักไป ซักจนมือเปื่อยมือลอก
อีกคนก็นอนดูบอลสบายใจ แทนที่จะฉันทำบ้างเธอทำบ้าง ก็ไม่ทำ
รักกันต้องช่วยดูแลกันและกัน เมียนะไม่ใช่ทาส "ท่านว่าจริงไหมครับ"

กางเกงในถูกนำมาใส่แล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวไปตาก เดินกลับมาจะหยิบเสื้อใส่
พี่พีทก็เปิดประตูเข้ามา
"แต่งตัวไม่ล็อคประตูอีกแล้ว"
"แล้วเข้ามาทำไมไม่เคาะประตูอ่ะ"
"แล้วถ้าเป็นคนอื่นที่เข้ามา ไม่ใช่พี่อ่ะจะทำไง"
"เดี๋ยวเขาเห็นน้องภูโป้อยู่เขาก็อายแล้วก็ออกไปเองแหละ"
"..............  (- -)"................" แล้วพี่พีทมันก็ส่ายหัว แล้วก็เดินมานั่งที่ปลายเตียงดึงผมเข้าไปใกล้ๆ
แล้วก็ช่วยติดกระดุมเสื้อนิสิต หยิบกางเกงมาใส่ให้ คาดเข็มขัดให้ จะใส่ถุงเท้าให้
"ไม่ต้องเดี๋ยวใส่เอง" ผมนั่งลงข้างๆพี่พีทแล้วก็ใส่ถุงเท้า
"ห่วงอ่ะ" อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมาซะงั้น
"ห่วงอะไร บอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วง น้องภูโตแล้วนะพี่พีท โตจนมีผัวได้แล้ว"
"ฮ่าๆๆ ตัวแสบเอ๊ย ต่อให้โตแค่ไหนยังไงก็เด็กในสายตาพี่อยู่ดี"
"เชอะ"
"ไปหยิบกระเป๋า เดี๋ยวได้ลงไปทานข้าว"
"วันนี้มีอะไรทานมั้งนะ"
"เห็นคุณย่าเด็ดใบตำลึงน่าจะต้มจืดมั้ง"
"แล้วพี่พีทโอเคแล้วใช่ไหม ติดยาไปด้วยสิ"
"ที่ออฟฟิศก็มี"
"วัดไข้หน่อยนะ"
แล้วพี่พีทมันก็ประกบริมฝีปากมาทันที แทรกลิ้นเข้ามาในปากผม
"กี่องศา"
"บ้า ไม่ได้วัดแบบนี้"
"ฮ่าๆๆ ไปทานขข้าวเถอะ พี่หายแล้ว"
แล้วพี่พีทมันก็เดินจูงมือผมลงจากห้องไม่ยอมปล่อยมือ จนไปถึงโต๊ะอาหาร ไอ้พี่บุ้งก็อาปากจะแซว
พี่อ้นก็เลยเอาปาท่องโก๋ยัดปากทันที ขอบคุณมากครับพี่สะใภ้สุดที่เลิฟ.......
"น้องภูจะเอาข้าวสวยหรือข้าวผัดลูก"
"ข้าวสวยดีกว่าครับ แต่ก็อยากทานข้าวผัดด้วยอ่ะ "
"เอาไงจ้ะพ่อหนุ่ม"
"เอาข้าวผัดดีกว่า" คุณย่าก็ยื่นโถข้าวผัดให้ ผมก็ตกใส่จาน
หมูหวานเมื่อคืนก็ยังอยู่ แล้วก็มีต้มจืดเต้าหู้หมูสับใบตำลึง ปลาสลิดทอด
ไข่ดาว แฮม ไส้กรอก ขนมปังปิ้ง ขนมครก น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋
"พี่พีทเอาอะไร"
"ข้าวผัด"
"ทำไมไม่ทานอาหารฝรั่งแบบที่ตัวเองชอบอ่ะ"
"ชอบทานเหมือนเมียมากกว่า" พูดจาอายคนในครอบครัวบ้าง ไม่ได้อยู่กันสองคนนะเว้ย
"เป็นตัวของตัวเองบ้าง"
"ก็นี่ไง"
"ไม่ต้องเอาใจขนาดนั้นก็ได้ ช่วงบวชไม่แอบไปมีผัวใหม่หรอกน่ะ ไม่ต้องกลัว"
"ฮ่าๆๆ พอกันจริงๆ ทานข้าวเถอะลูก"
"ตอนบวชพี่จะให้บุ้งไปรับไปส่งที่มหาวิทยาลัยทุกวัน"
"ไปเองได้ โตแล้ว"
"อย่าดื้อ ทำตามพี่บ้างพี่จะได้ไม่ต้องมีห่วง"
"พอๆๆ ทานข้าว ไปตกลงกันเวลาอื่นจะทำอะไรยังไง ตอนนี้ทานข้าวจ้ะ"
"เถียงพี่เขาจนคอเป็นเอ็น เป็นเด็กอ่ะหัดสงบปากสงบคำทำตามที่ผู้ใหญ่พูดบ้างไม่ได้หรอไง"
"ผักบุ้งทานข้าวลูก"
"นายว่าขี้ข้าพลอย"
"พอลูกน้องภู ย่าเวียนหัวไปหมดแล้ว เดี๋ยววันหลังใครเถียงกันตอนทานข้าวอีก ย่าจะไล่ให้ไปนั่งทานกับไอ้มดแดง"
"สงสัยคุณย่าต้องนั่งทานข้าวคนเดียวแล้วล่ะครับ เพราะพวกเราคงต้องไปทานกับไอ้มดแดงหมด"
"หนูคนแรกเลยดีไหมลูกน้องภู หืมมม"
"ทานข้าวดีกว่าเนอะคุณย่าเนอะ หิ๊วหิว"
"ทานเข้าไปเยอะๆจะได้ไม่ต้องพูด" คุณย่าก็ตักหมูหวานใส่จานให้ผม ผมก็ยิ้มให้แล้วก็ตักข้าวเข้าปาก
เราก็นั่งทานข้าวโดยมีแค่เสียงช้อนกระทบจานเท่านั้น ไม่มีเสียงพูดใดๆ ฮ่าๆๆๆๆ
ทานข้าวเสร็จก็ได้เวลาออกเดินทาง พี่พีทนัดแนะเวลากับคุณย่า ผมก็ไปเข้าห้องน้ำ
"น้องภูเสร็จหรือยัง"
"เสร็จแล้วครับ คุณย่าน้องภูไปเรียนก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
"บุญรักษาลูก"
เดินมาขึ้นรถพร้อมพี่พีท พี่บุ้งพี่อ้น เข้ามานั่งรอแล้ว ก้นยังไม่ทันจะถึงเบาะก็เริ่มเลย
"บุ้งกับอ้น ช่วงที่พี่บวชอยู่ เราสองคนต้องไปรับไปส่งน้องแทนพี่นะ"
"ไปส่งอย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องไปรับ" ผมพูดแต่เหมืนจะไม่มีใครฟัง
"แล้วเรื่องที่บริษัท ก็ช่วยกันดูแลนะ พี่ฝากด้วย"
"ครับพี่"
"แล้วส่วนเรื่องเงินบริษัทที่ต้องใช้ เดี๋ยวพี่จะบอกฝ่ายบัญชีไว้ว่า ให้บุ้งกับอ้นเป็นคนเซ็นต์เบิกจ่ายแทนพี่"
"ครับ"
"สงสัยจะบวชไม่สึก" พูดคนเดียวไม่มีใครคุยด้วยเลย เอาเกมส์ออกมาเล่นดีกว่า
นั่งเล่นเกมส์ไป เขาก็คุยเรื่องงานกันไป จนใกล้ถึงมหาวิทยาลัย โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
"ว่าไงกิ๊บ ใกล้ถึงแล้ว มีไรเปล่า โอเคๆเดี๋ยวซื้อไปให้ อื้มๆ"
"เพื่อนโทรตามแล้วหรอ"
"สนใจด้วยหรอ จอดตรงนี้แหละ" พี่พีทก็จอดรถ ผมก็ลงจากรถ ไม่ได้ลืมหอมแก้มนะ
ตั้งใจจะไม่หอม เปิดประตูลงมาก็เดินไปเลยไม่หันกลับไปมองใดใดทั้งสิ้น

"นางพยศอีกแล้วพี่"
"ก็พี่พีทกับบุ้งชอบไปแกล้งน้องกันนิ"
"แกล้งอะไร เขาคุยการคุยงานกันอยู่"
"เด็กดื้อก็แบบนี้แหละ" พี่พีทบ่น
"แต่พี่พีทก็ตามใจเด็กดื้อเสมอนะ"
"ก็พี่รักของพี่นิอ้น"
"น้องภูอ่ะดื้อเงียบ แต่ข้อดีของนางก็คือ คิดดี ทำดี ไม่ขี้โกง"
"ทีอย่างนี้ทำมารู้จักน้องดีขึ้นมาเชียวนะ"
"รู้สิ ถึงบุ้งไม่ได้ใกล้ชิดน้องมาตั้งแต่เด็ก แต่เราก็ผ่านเรื่องราวต่างๆมาด้วยกันมากมาย น้องภูเป็นเด็กดี ไม่ผิดหรอกที่ใครๆก็รัก"
"แล้วรู้ไหมว่าน้องกลัวอะไรมากที่สุด"
"ตุ๊กแก"
"มากที่สุดนะ"
"ตุ๊กแกไง"
"ไม่ใช่"
"แล้วอะไรอ่ะจ้ะ"
"กลัวถูกทิ้งไง โดยเฉพาะการถูกทิ้งจากคนรัก"

คำพูดของอ้นทำให้ผมถึงกับสะอึก อ้นเองเขามาในครอบครัวของเราได้ไม่นานถ้าเทียบกับคนอื่น
แต่อ้นรู้จักน้องภูดี ดีซะจนผมขนลุก ข้อนี้ผมรู้ดีว่าน้องภูกลัวการถูกทิ้ง แล้วผมก็พยายามลบความกลัวนี้ให้อยู่

"ทุกครั้งที่น้องภูต้องเฝ้ารอพี่พีท น้องจะมีอาการกังวลแล้วก็กลัวแสดงออกมาให้เห็น ทุกครั้งที่น้องออกไปไหนแล้วกลับมาบ้าน สิ่งแรกคือต้องถามหาพี่พีท ถามหาทุกๆคนว่าอยู่หรือเปล่า ทั้งหมดมาจากความกลัวทั้งสิ้น"
"ไม่จริงหรอก บุ้งก็ถามหาเหมือนน้องภู"
"มันไม่เหมือนกันหรอกบุ้ง น้องถามหาเพราะกลัวว่าทุกคนจะหายไป"
"ใช่อ้นพูดถูก ตอนที่น้องภูรู้ว่าต้องห่างกับแม่ น้องร้องไห้มาก ที่สนามบินร้องไห้จนสลบไป น้องคงยังไม่ลืมภาพนั้นหรอก"
"ตอนที่น้องไปอยู่กับบุ้งน้องไม่ได้ร่าเริงแบบนี้นะ เป็นเด็กเงียบๆ ไม่มีปากมีเสียง ถามคำตอบคำ เวลาที่พูดมากหน่อยก็คือเวลาที่อยู่กับผักกาด ชอบนั่งเหม่อ แม่เลี้ยงบุ้งใช้ให้ทำอะไรก็ทำ ทั้งๆที่ไม่เคยทำ โดนดุโดนว่าก็ไม่เคยเถียง นางเอกอ่ะ ตอนที่ย้ายมาอยู่กับพี่พีทเนี่ยแหละ บุ้งถึงได้เห็นความสดใสของน้อง"
"พี่ถึงได้ห่วงน้องมากไง เพราะน้องเป็นคนดี พี่กลัวจะไม่ทันคนอื่น ฝากเราสองคนด้วยนะ"
"ครับพี่ ไม่ต้องห่วง เราสองคนก็รักน้องไม่น้อยไปกว่าพี่พีทหรอก"
"พี่ก็เบาใจ"

********************

"ฮัดชิ้วววววววววววววว  ใครนินทาว่ะเนี่ย ป้าครับชาเขียวสามขวดน้ำเปล่าสอง"
"อ่ะนี้จ้ะรูปหล่อ"
"ขอบคุณครับ" จ่ายเงินเสร็จก็เดินไปที่โต๊ะประจำของพวกเรา พวกนั้นก็นั่งเม้าท์กันอย่างเมามัน
"มาแล้วหรอจ้ะที่รัก"
"มึงมาทำไมเนี่ยไอ้อิค"
"ก็คิดถึงที่รักอ่าสิ อ่ะ ขนม"
"ขนมอะไร"
"โยชิฝากมาให้ เมื่อวานกูไปเจ้เล้งมา เมียกูก็โกยขนมมาฝากมึงเพียบ"
"ขอบใจ"
"กลางวันนี้ว่างป่ะ พวกกูนัดกันไปปิ้งย่าง"
"กูต้องไปวัดกับพี่พีท เดี๋ยวพี่พีทจะมารับ"
"ไปไมว่ะ"
"หาฤกษ์บวช"
"พี่พีทจะบวชหรอ ขอไปช่วยงานด้วยนะ" แพงเสียงแปร๋นมาเลย
"อินี่เขายังไม่เชิญเลย"
"ว่าไงภู แพงไปได้เปล่า"
"ได้สิ ไปกันหมดนี่แหละ แต่ไม่ได้จัดงานอะไรใหญ่โตหรอก"
"แพงจองถือหมอนนะ"
"เมียเขายืนอยู่นี่ยังกล้านะ"
"งั้นเดี๋ยวกูไปวัดกับมึงดีกว่า เดี๋ยวโทรไปบอกไอ้พวกนั้นด้วย คุณย่าไปด้วยเปล่า"
"ไปดิ"
"งั้นเดี๋ยวไปเจอกันที่วัดนะ"
"อิค งั้นเดี๋ยวกูไปกับมึงนะ พี่พีทจะได้ไม่ต้องมารับ"
"แล้วจะไปกันหมดหรอมึง รถกูคันกระจิ๊ดหนึ่ง ให้พี่พีทมารับนั้นแหละ"
"งั้นเดี๋ยวถ้าคนอื่นจะไปกับกูให้มันมารอที่คณะกูนะ"
"เออ  งั้นไปก่อนนะที่รัก"
"แรดเอ๊ย"
แล้วไอ้อิคมันก็ไปจากกลุ่มพวกผม ผมก็นั่งลงแล้วก็แกะขนมให้ทุกคนทาน
แต่ที่ไหนได้มันทานกันหมดแล้วเพราะไอ้อิคเอามาเผื่อ ....
"เดี๋ยวได้ฤกษ์บวชแล้วจะบอกทุกคนนะว่าวันไหน"
"คุณย่าไอ้ภูอ่านะ ทำขนมอร่อยมาก"
"แกเคยชิมแล้วหรอไอ้พล"
"เคยดิ ทิกก็เคย"
"วันหลังนัดกันดิ ไปทานข้าวบ้านเรา เดี๋ยวให้คุณย่าทำอะไรอร่อยๆให้ทาน"
"จริงดิ เอาไว้ไปทำรายงานบ้านภูดีกว่า ว่าแต่มีพี่ชายเหลืออีกสักคนป่ะ"
"มีสองคนเลยแหละ"
"พอดีเลยกิ๊บแกกับฉัน เป็นพี่สะใภ้ภูอ่ะ"
"บ้าน่ะแพง เราสองคนเป็นผู้หญิงนะ จะดีหรอ งั้นเสาร์อาทิตย์นี้นัดพี่ชายให้เราเลยนะ"
"นึกว่าจะห้ามปรามกัน พอกันเลย"
"หุบปากเลยไอ้พล โอเคไหมภู"
"โอเค  ว่าแต่ กรีซอ่ะ"
"โทรไปไม่ติดอ่ะ ไม่รู้ไปแรดที่ไหน"
"คุยอะไรกันอยู่ครับ"
"พี่ซูม หวัดดีครับ"
"สวัสดีครับ ขนมเยอะแยะเลยทานด้วยได้ป่ะ"
"ขอไอ้ภูมัน ขอมันแล้วกัน"
"ว่าไงครับสุดหล่อพี่ทานได้ไหม"
"ได้ครับ ตามสบายเลย"
"หล่อแล้วยังใจดีอีก" ผมก็ยิ้มให้พี่ซูมบางๆ แต่ก็เหลือบไปเห็นปากกาที่กระเป๋าเสื้อ
นั้นมันคือปากกาที่ผมฝากพี่หมวยไปให้พี่รหัสนี้นา
"ปากกาสวยดีนะพี่"
"อ้อ  ของเพื่อนอ่ะ ยืมมันมา แหะๆ"
"เพื่อนคนไหนหรอ พวกผมรู้จักไหม"
"ไม่รู้สิ น่า น่าจะรู้มั้ง"
"คืนวันเฟรชชี่ไนท์  สงสัย ผมจะทายถูกนะว่าพี่รหัสผมเป็นใคร"
"พี่ซูมมาทำอะไรที่นี้ค่ะ" พี่หมวยเดินเข้ามา
"อ๋อ ก็มานั่งคุยกับน้องๆอ่ะ รออาจารย์"
"อื้มมม"
"พี่หมวยนั่งก่อนดิ ทานขนมกับภูไหม"
"ช่วงนี้พี่ไดเอตน่ะ งานเดินแบบเพียบเลย"
"พี่เป็นนางแบบหรอค่ะ"
"หน้าพี่บอกหรอค่ะว่านางแบบ น้องกิ๊บนิตาถึงนะ"
"อ่าวก็พี่บอก"
"พี่ก็พูดไปแบบนั้นแหละ ไม่คิดเลยว่าน้องๆจะเชื่อ"
"เพราะกิ๊บมันไม่เชื่อไงพี่ มันเลยถาม"
"น้องพลค่ะ ตบปาก"
"ว่าแต่พี่หมวยมาหาพวกเรานี่มีเรื่องอะไรอีกหรอครับ"
"แหม๋เห็นพี่เป็นคนยังไงกัน ก็แค่จะให้ช่วยงานคณะนิดๆหน่อยๆ"
"นั้นง่ะว่าแล้ว"
แล้วพี่หมวยแกก็สาธยายสิ่งที่พวกเราต้องทำให้เป็นกองกระบุงโกย
แล้วแกก็ไป พวกผมก็ได้เวลาขึ้นเรียน เลยขอตัวไปเรียนก่อน พี่ซูมก็เดินไปทำธุระเหมือนกัน
แต่ไอ้กรีซเนี่ยสิ มันไปไหนของมันว่ะเนี่ย ป่านนี้ยังไม่มาเรียนเลย โทรไปก็ไม่ติด เห้ออออ

*************สายแล้วไอ้กรีซ

"เห้ย  อุ้ยยยยยย เดินยังไงเนี่ย คนยิ่งรีบๆ อ่าวพี่ซูม"
"โทษทีน้อง ไม่ทันมองรีบไปเรียนหรอเรา"
"ครับ"
"เพื่อนๆเขาขึ้นไปเรียนกันหมดแล้ว รีบไปสิ อ่ะนี่หนังสือ"
"ครับ ขอบคุณครับ"
"เออ น้อง......"
"กรีซครับ"
"แต่งตัวให้เรียร้อยหน่อย เดี๋ยวโดนอาจารย์ดุนะ"
"ครับพี่" แล้วพี่ซูมก็ส่งยิ้มให้ เป็นยิ้มที่ย้อนแสงมากๆ เพราะดวงอาทิตย์เข้าตาผมเต็มๆ
พี่ซูมเลยดูมีอ่าร่ามากกว่าปรกติ  แต่ตอนนี้มึงสายแล้วนะไอ้กรีซ รีบจ้ำดีกว่า

"ไปไหนมามึงโทรก็ไม่ติด"
"ตื่นสาย แบตหมด"
"เวร"
"เอออ่าดิ"


*********....หมดคาบแล้วววว

"หล่อนไปนะมาย่ะ ทำไมมาสาย" กิ๊บหันมาถามไอ้กรีซ
"ตื่นสาย"
"โทรไม่ติดด้วย โปรดจงอธิบาย"
"แบตหมด เมื่อคืนเล่นเกมส์ลืมชาร์จ"
"ตอบง่ายเนอะ"
"เอ้าก็ไม่เห็นมีอะไรต้องอธิบายให้ยืดยาวนินา ไปทานข้าวกันเถอะ หิวจนจะกินหัวไอ้ภูแล้วเนี่ย ป่ะภู"
"วันนี้เราคงทานข้าวด้วยไม่ได้อ่ะ ต้องไปทำธุระกับที่บ้าน"
"พี่พีทยังไม่หายอีกหรอ"
"หายแล้ว แต่จะไปวัดน่ะ ไปหาฤกษ์บวชพี่พีท"
"จริงดิ ระวังพี่พีทจะบวชไม่สึกนะสีกาภู"
"ไอ้บ้ากรีซ"
"ขอไปด้วยนะวันบวชอ่ะ"
"ไปดิ ชวนทุกคนแล้วเหลือกรีซคนเดียวเนี่ยแหละ"
"เย้ๆ ไปๆๆ ใส่ชุดอะไรไปดีนะ สาวๆต้องเยอะแน่ๆ"
"สาวหรือหนุ่มย่ะอิกรีซ"
"สาวสิ"
"ระวังจะเจอสาวสยบเข้านะมึง ฮ่าๆๆๆ"
"แบบที่ไอ้ทิกเสียบมึงอ่าหรอไอ้พล ฮ่าๆๆๆ"
"ทะลึ่ง"
พวกเราเดินลงมาที่ใต้คณะ ผมก็เห็นขิงกับตี๋ยืนรออยู่
"ขิง"
"อ่าวภู ทานขนมไหม"
"ดี๋ยวไปทานบนรถดีกว่า มารอนานยัง"
"พึ่งมา หวัดดีทุกคน" ขิงกับตี๋ทักทายเพื่อนผม
"งั้นเดี๋ยวพวกเราไปทานข้าวก่อนนะ ยังไงพรุ่งนี้เจอกัน" แล้วเพื่อนผมก็ไปทานข้าวกัน
""ฉันว่ายืนรอพี่พีทเปป็นเพื่อนภูก่อนก้ได้นะยังไม่ค่อยหิว"
"มานี่เลยแกนังแพง มายืนรอกับฉันตรงนี้"
"พอกันทั้งคู่แหละ ไปได้แล้ว ไปก่อนนะเว้ยภู พรุ่งนี้เจอกัน ไปก่อนนะครับขิง ตี๋"
แล้วไอ้พลมันก็ลากเพื่อนๆ ไปทานข้าว ผมก็โทรหาพี่พีท
"เลิกเรียนแล้วหรอ"
"อืม ถึงไหนแล้วอ่ะ"
"ใกล้ถึงแล้ว ออกมารอหน้ามหาวิทยาลัยได้ไหม"
"ได้"
"น้องภูทานข้าวหรือยัง"
"ยัง"
"ทำไมตอบห้วนจัง"
"แค่นี้นะ"

"พี่พีทจะถึงแล้วหรอ"
"อื้ม ไปรอที่หน้ามหาวิทยาลัยกัน แล้วไอ้อิคอ่ะ"
"ไปกับไอ้เป็ดไปรอไอ้แบงค์ที่คณะอ่ะ"
"งั้นเราไปกันเถอะ"
"ตื่นเต้นเนอะ" ขิงพูดด้วยสีหน้าดีใจ
"ภูก็บอกพี่พีทแบบนี้เหมือนกัน แต่พี่พีทถามว่าตื่นเต้นทำไม "
"ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอ่ะ แต่รู้ว่าดีใจแล้วก็ตื่นเต้น"
"เหมือนกันเลย ฮ่าๆๆ"
"คุยกันอยู่สองคน สนใจกูบ้างดิ ให้เดินตามตูดต้อยๆๆๆ"
"เอ้าไอ้นี้"
"ซื้อน้ำได้ป่ะว่ะ ทันไหม"
"ได้"
"ป้าๆ น้ำขวดหนึ่ง"

"ได้ข่าวว่ามึงทะเลาะกับผัว หนีออกจากบ้านหรอ"
"ข่าวไวจริงนะมึง ไอ้อิคเล่าล่ะสิ"
"เออ"
"ก็ตามนั้น"
"แล้วคืนดีกันหรือยังภู"
"เรียบร้อยแล้วขิง"
"อย่าโกรธกันนานรู้ไหม คนที่ดีแล้วก็รักเราแบบพี่พีทอ่ะ หาไม่ได้ง่ายๆนะ"
"อื้ม ภูงี่เง่าเองแหละ ไม่เชื่อใจพี่พีท"
"ประสบการณ์เนอะ"
"อื้ม"
"น้ำไหมจ้ะที่รัก"
"ไม่เอาครับ"
"เดี๋ยวโทรหาพี่พีทอีกทีดีกว่า"
"โทรเลยๆ"

"พี่พีท น้องภูรออยุ่หน้ามหาวิทยาลัยแล้วนะ"
"ครับ พี่ถึงแล้ว เห็นรถยัง"
"อื้มๆเห็นแล้ว" แล้วพี่พีทก็จอดรถตรงหน้าเราสามคน ขิงเข้าไปก่อนตามด้วยผมแล้วก้ไอ้ตี๋
"สวัสดีครับคุณย่า พี่พีท "
"สวัสดีลูก ขิงตี๋  สบายดีไหมลูก"
"เรียนหนักมากเลยครับคุณย่า"
"สู้ๆลูก"
"พีทจะบวชไม่สึกหรือเปล่าครับ" ไอ้ตี๋ถามพร้อมอมยิ้ม
"คงไม่หรอกครับ ยังตัดทางโลกไม่ได้ครับ"
"ดีแล้วครับไม่อย่างนั้นเพื่อนผมคงจะลงแดงตายพอดี"
"ไม่ยุ่งเรื่องกูสักห้านาทีจะตายไหมมึงอ่ะ"
"ตาย"
"น้องภู อ่ะนี้ลูก พี่เขาซื้อข้าวแล้วก็ขนมมาให้"
"พี่ไม่รู้ว่าขิงกับตี๋จะมาด้วยเลยสั่งข้าวมาแค่กล่องเดียว ทานขนมรองท้องก่อนนะ เดี๋ยวพี่พาไปทานข้าว"
"ไม่เป็นไรครับพี่พีท เราสองคนทานขนมมายังอิ่มอยู่เลย"
"งั้นน้องภูก็ทานข้าวสิลูก"
"น้องภูไม่หิว"
"เมื่อกี้ภูยังบ่นหิวอยู่เลย บอกว่าจะมาทานบนรถไง"
"ขิงอ่ะ"
"ขิงพูดอะไรผิดหรอ"
"อะไรกันอีกล่ะเราสองคนพี่น้องเนี่ย หืมมม "
"สงสัยจะมีคนงอนพีทแล้วล่ะครับคุณย่า"
"แล้วไปทำอะไรให้น้องงอนล่ะลูก"
"พีทก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะครับ"
"ว่าไงลูกน้องภู"
"น้องภูไม่ได้งอนอะไรครับคุณย่า"
"โธ่เอ๊ย เราอ่ะโกหกไม่เคยสำเร็จเลยนะลูก"
"ใช่ๆๆๆๆ หิวก็ทานไปดิ ทำหยิ่งอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวก็หิวตายหรอก หมอเป็นโรคกระเพาะไม่ได้นะเว้ย"
"ทำไมอ่ะ หมอก็คนนะ"
"เป็นหมอยังป่วยแล้วจะไปรักษาใครเขาได้ เรื่องเบสิคปค่นี้ยังไม่รู้อีก"
"ถ้ามึงฟันพุเมื่อไรนะไอ้ตี๋ กูจะเอากระไกรตัดหญ้าเลาะฟันมึง"
"โหด"
"ทานข้าวสิลูกน้องภู พี่เขายังนึกถึงเรานะ ทั้งๆที่งานก็ยุ่ง"
"ครับคุณย่า"
ผมก็หยิบกล่องช้าวขึ้นมาทาน แล้วขนมก็มีไอ้ตี๋กับขิงช่วยทาน ฮ่าๆๆ
ขิงกับตี๋ก็เล่าโน้นเล่านี้ให้คุณย่าฟัง พี่พีทมันก็แอบมองผมผ่านทางกระจกหลัง
ผมกแลบลิ้นให้ ไมทำเป็นไมสนใจพี่พีทมันก็แอบหลุดขำออกมา......

ถึงวัดแล้วววววว

"ไอ้ภู" ไอ้อิคโบกมือเรียกพวกผม มันมาถึงก่อนได้ไงว่ะเนี่ย แล้วมันสามคนก็วิ่งเข้ามาหาคุณย่า
"สวัสดีครับคุณย่า สวัสดีครับพี่พีท"
"สวัสดีลูก งั้นช่วยย่าขนของหน่อยหนุ่มๆ หลังรถเลยลูก"
คุณย่าซื้อสังฆทาน แล้วก็ของใช้ต่างๆมาถวายพระ เต็มหลังรถเลย
พวกผมก็ช่วยกันถือคนละอย่างสองอย่าง
"หายงอนยัง"
"ไม่ได้งอน"
"จริงอ่ะ อยู่ในวัดเขาห้ามโกหกนะ"
"ก็ แค่น้อยใจ นอยด์ๆ"
"เรื่องไร เรื่องที่น้องภูดื้อแล้วเถียงพี่ไม่ได้ใช่ไหม"
"ชิ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"โอ๋ๆๆๆ ดีกันนะ นะ"
"อื้อ เห็นแก่คนจะบวช"
"ขอบคุณครับ"
"อ่าวพีท น้องภู มาสิลูก ยืนคุยอะไรกัน ไม่เคยคุยกันหรือไง หืม เร็วหลวงพ่อท่านรออยู่"
"ครับคุณย่า"
เดินเข้าไปในโบสถ์หลวงพ่อท่านก็รออยู่แล้ว คุณย่านั่งลงแล้วก็กราบพระในโบสถ์
แล้วก็หันมากราบหลวงพ่อเจ้าอาวาส พวกผมก็ทำตามคุณย่า
"สบายดีนะโยม"
"สบายดีค่ะ หลวงพ่อล่ะค่ะ อาการอาพาธเป็นอย่างไรบ้าง"
"ก็ดีขึ้นแล้ว แต่จะให้หายขาดแข็งแรงเหมือนเก่าก็ไม่ได้ มันแก่แล้วน่ะโยม"
"ค่ะ"
"คนไหนล่ะที่จะบวช คนนี้หรือเปล่า"
"ใช่ค่ะ"
"แล้วที่เหลือนี้จะบวชด้วยไหม" หลวงพ่อท่านอมยิ้ม ท่านดูใจดีมาก
"ถ้าบวชพร้อมกันหมดนี้สงสัยวัดจะแตกน่ะคะ ซนเป็นลิงทุกคน"
"อาตมาหาฤกษไว้ให้แล้ว อ่ะโยม" หลวงพ่อก็ยื่นกระดาษสีขาวให้พี่พีท พี่พีทก็รับมา
แล้วก็เปิดดู ผมก็ชะโงกหน้าเข้าไปดูด้วย
"29 มิถุนายน"
"ใช่ โยมอยากได้ปลายเดือนนี้ไม่ใช่หรือ"
"ใช่ครับ"
"แล้วจะจัดงานจัดการกันอย่างไรล่ะ"
"คงจัดง่ายๆไม่ได้ใหญ่โตอะไรหรอกค่ะ โกนหัวที่บ้าน นิมนต์หลวงพ่อไปเทศน์สอนนาคที่บ้านดะวยนะคะ วันที่28นะคะ"
"ได้ๆ ไอ้แม็ก จดไว้ให้หลวงพ่อด้วย แล้วเช้าก็มาบวชนะ" หลวงพ่อสั่งให้เด็กวัดจดกิจนิมนต์
"ค่ะ"
"หยิบหนังสือมนต์พิธีมาให้หลวงพ่อด้วยแม็ก จะได้ให้โยมเขาไปท่องไปอ่าน ไปตามหลวงพี่เอกมาสิ หลวงพ่อจะให้ท่านเป็นพระพี่เลี้ยงให้โยมเขา"
"ครับหลวงพ่อ"
"โยมชื่ออะไร"
"พีทครับ"
"งั้นเดี๋ยวถวายของก่อนแล้วกันค่ะ"
"มาๆ ช่วยกันยกมา"
พวกเราก็ช่วยกันยกของมากองตรงหน้าหลวงพ่อ คุณย่าก็กล่าวคำถวายสังฆทาน
พวกเราก็ว่าตามคุณย่า แล้วก็ยกของประเคนให้หลวงพ่อ หลวงพ่อก็ให้พร แล้วก็กรวดน้ำ
แล้วหลวงพี่พระพี่เลี้ยงของพี่พีทก็เดินมาพอดีพวกเราก็ยกมือไหว้ ท่านก็นั่งลง
"ท่านช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้โยมพีทหน่อยนะ"
"ได้ครับหลวงพ่อ"
"เดี๋ยวอาตมาขอตัวก่อนนะโยม มีกิจนิมนต์"
"ค่ะหลวงพ่อ" คุณยากราบหลวงพ่อ พวกผมก็ทำตาม
"เจริญพร"
หลวงพี่เอกก็เอาหนังสือมนต์พิธี มากางแล้วกบอกพี่พีทว่าต้องท่องตรงไหนบ้าง
"พอใกล้วันจะบวช โยมก็มาลองสวดให้หลวงพี่ฟังหน่อยนะ ติดขัดตรงไหนจะได้แก้ไข"
"ครับหลวงพี่"
 หลวงพี่ก็ลองสวดเป็นททำนองให้พี่พีทฟัง
"เดี๋ยวอาตมาเอาซีดีไปให้ฟัง จะได้ได้สำเนียงที่ถูกต้องนะ แม็ก ไปเอามาให้พี่เขา"
"ครับหลวงพี่"
"หลวงพี่ครับ ที่นี่มีสักไหมครับ" ไอ้อิคถาม
"ไม่มีหรอกโยม ที่นี้วัดนะ ไม่ใช่สวนจตุจักร"
"สักยันต์อ่ะครับ"
"ไม่มีหรอก"
"เดี๋ยวกลับไปย่าสักให้เจ้าอิค"
"นี้ครับหลวงพี่" แล้วเด็กวัดที่ชื่อแม็กก็อาซีดีมาให้ หลวงพี่เอกนี้ยังไม่แก่นะครับ
ยังหนุ่มอยู่เลย แล้วก็ดูท่านจะเป็นคนแก่งมาก
"อ่ะนี้โยม ลองเอาไปศึกษาดูนะ ไม่ยากหรอก ถ้ามีอะไรติดขัดตรงไหนก็เข้ามาหาหลวงพี่ได้"
"ครับหลวงพี่ ขอบคุณมากครับ"
"งั้นดิฉันลากลับก่อนนะคะ"
"เจริญพรโยม" พวกเราก็ก้มกราบหลวงพี่ แล้วก็กราบพระในโบสถ์อีกครั้ง
คุณย่าเดินเอาน้ำที่กรวดเมื่อครู่ ออกไปเทที่ใต้ต้นไม้ใหญ่
"อ่ะน้องภู เอาที่กรวดน้ำนั้ไปคืนที่เดิม"
"ครับคุณย่า" ผมก็วิ่งเข้าไปในโบสถอีกครั้ง ก็เจอไอ้แม็กมันกำลังยกของไปเก็บ
"ลืมอะไรหรอพี่"
"เอามานี้มาคืนอ่ะ"
"วางตรงนั้นแหละเดี๋ยวผมเก็บเอง"
"งั้นวางตรงนี้นะ"
"ครับ"
"พี่ๆๆ"
"ครับ"
"พี่ชื่อไรอ่ะ"
"ภู"
"น่ารักจัง" แล้วมันก็รีบเดินถือของออกจากโบสถ์ไป ฮ่าๆๆๆ
 
เดินกลับมาที่รถทุกคนก็รออยุ่แล้ว แล้วพวกเราก็ออกจากวัดกัน คุณย่าดูมีความสุขมาก
ผมเองก็เช่นกัน วกเราพูดกันแต่เรื่องวันบวช คุณย่าก็อธิบายให้ฟังคร่าวๆ
"เราก็จะโกนหัวพี่พีทวันที่28แล้วก็จะมีอาบน้ำนาค ให้นาคขออโหสิกรรม เทศน์สอนนาค แล้วตอนเช้าเราก็พาพี่พีทไปบวชที่วัด เดินวนรอบโบสถ์"
"มีขนมไหมครับ"
"มีสิลูก พอพี่เขาบวชเป็นพระแล้วเราก็จะนิมนต์พี่เขามาฉันท์เพลที่บ้าน"
"อืมมมม"
"อีกอย่างนะตอนอยู่ในโบสถ์ ห้ามออกมาจากโบสถ์จนกว่าพี่เขาจะเป็นพระรู้ไหม"
"ทำไมอ่ะครับคุณย่า"
"ถ้าตอนบวชมีใครเดินเข้าออกพระเขาต้องเริ่มสวดตั้งแต่ต้นใหม่"
"อื้ม"
"อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง"
"อีกไม่กี่วันก็จะถึงแล้วขิง ตื่นเต้นเนอะ"
"ใช่ๆ"
"จะได้เห็นพี่พีทหัวเหม่งแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"
"ฮ่าๆๆ"
"แล้วจะไปไหนกันละเนี่ย เจ้าอิครู้หรือเปล่า"
"เออลืมเลย กลับบ้านดีกว่าไหมครับ ไปทำอะไรทานที่บ้านกัน ฉลองที่พี่พีทจะบวช"
"เอางั้นเรอะ"
"เอางั้นแหละครับคุณย่า เดี๋ยวน้องภูโทรบอกไอ้อิคก่อน"
"บอกจ้าโยชิด้วยนะลูก เดี๋ยวก็งอนอีก"
"เดี๋ยวให้มันไปที่บ้านเลยแล้วกัน นี้ก็ใกล้เลิกเรียนแล้ว"
"งั้นเดี๋ยวพีท แวะซุปเปอ์มาณืเกตให้ย่าด้วยนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"ทำสุกี้ดีไหมลูก"
"ดีครับ"
"งั้นน้องภูโทรหาพี่บุ้งกับพี่อ้นด้วยลูกให้รีบกลับบ้าน ลองโทรหาเฟียตกับฝุ่นด้วยนะ"
"ได้ครับคุณย่า"
ผมก็จัดการโทรหาทุกคนให้มารวมตัวกันท่บ้านวันนี้เาจะมีปาร์ตี้สุกี้กันอีกแล้ว ฮ่าๆๆ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่พวกเรามีความสุขมาก เริ่มจากความสุขที่ครอบครัวผม
แล้วมันก็แผ่ไปที่เพื่อนๆทุกคน เลยมีววามสุขกันถ้วนหน้า เนี่ยแหละที่เข้บอกว่า
สถาบันครอบครับเป็นสถาบันที่สำคัญมากๆ เรียกว่าเป็นรากที่ยึดลำต้นไว้ทีเดียว
นี้แหละคือผลแห่งการทำดี เป็นผลที่อิ่มเอมใจสุขจนยากจะอธิบาย
เป็นสุขที่เหนือสิ่งอื่นใด ต่อให้กระเป๋าแพงๆ อาหารอร่อยๆ รถหรูๆบ้านสวยๆ
ก็เทียบกับความสุขแบบนี้ไม่ได้ ความสุขที่อบอุ่น ความสุขที่นึกถึงแล้วอิ่มใจ

[jakkee]

ได้จิ้มตูดดอีกแล้ว เดียวไปอ่านก่อน

[gupalz]

พี่พีทจะบวชแล้ว

[tawan]

รักทุกคนนนนนนนน

รักคนแต่ง

 

[tumtok]

รู้สึกอิ่มบุญไปด้วยเลยตอนนี้

[lepetitnong]

เย้ๆๆๆๆ   

[noy]

 

[malula]

อิ่มอกอิ่มใจในกุศลผลบุญที่พี่พีทจะบวช
น้องภูคงไม่เหงาหรอก จะนอนหลับฝันดีสิไม่ว่า
แค่คิดจะบวชก็ได้บุญโขแล้ว
ได้ชักชวนเพื่อน ๆ เข้าวัดทำบุญด้วย
ถ้าน้องภูบวชสงสัยแม่ยกตรึม

[•♀NoM!_KunG♀•]

อ่านแล้วก้อยิ้มได้สินะ........พี่พีทบวชซะแล้ว มันจะเปงยังไงน้า

ภูอีกละ

รออ่านต่อไป อิอิ วันนี้ก้อต้องนอนซะที ฝานดีนะคนแต่ง แต่งให้อ่านกานเรื่อยๆน้อ++

[Horizon]

ชอบท้ายบทของทุกตอน   
+1

[Bowbonk]

 

[litlittledragon]

ใกล้ถึงงานบวชทุกทีแล้ว ไม่ใช่ว่าครอบครัวทั้งสองบินตรงกลับมาเพื่อร่วมงานหรอกนะ

[BBSS]

 

[route rover]

อนุโมทนาสาธุกับพี่พีท -/\- ค่าาา

คุณย่าเป็นคนที่มีความสุขที่สุด ลูกหลานห้อมร้อมขนาดนี้

[ormn]

บุญส่ง

[seaz]

สาธุครับ _/\_

[gookgik]

อยากไปปาร์ตี้สุกี้ด้วยจัง   ยิ้มและมีความสุขไปกับคุณย่าและน้องภูเป็นครอบครัวที่เผื่อแผ่ไปให้คนรอบตัวได้มีความสุขไปด้วย

กด+ คนเขียนมากค่ะ   

[DEMON3132]

พี่พีทจะได้บวชแล้ว คนอ่านดีใจไปพร้อมกับคุณย่าและน้องภูด้วย
ดีใจอย่างกับลูกชายคนอ่านได้บวชเลย อ่านแล้วมีความสุขมากจริง ๆ
 

[4559]

น่ารักทุกคนอ่า 

ชอบคุณย่าที่สุด

[greensnake]

พี่พีทคงยังละทางโลกไม่ได้จริงๆนั่นแหละ
โดยเฉพาะเรื่องน้องภู อันนี้ละไม่ได้เลย
ถึงตัวจะทำไม่ได้แต่ก็มีมือวางเอาไว้แล้ว
เรียกว่าไม่อยู่ก็เหมือนอยู่นั่นแหละนะ
แล้วก็เป็นอีกวันที่ทุกคนมีความสุขกันทั่วหน้า
และก็เป็นอีกเรื่องดีๆที่ทำให้ทุกคนอิ่มใจ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[ujen]

อ่านแล้วมีความสุขมากๆ

 

[choijiin]

ดีใจกับพี่พีทด้วยน้า