หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[4559]

อ่านแล้วหิ๊วหิว

อิอิ

น่ารักอ่า

[Monkey D lufy]

น้องภูรับศึกหนักอีกแล้วครับท่าน

ดีแล้วค่ะน้องภูที่คิดว่าจะทำทุกวัน  คิกคิก

[naiin]

ถุณเป็นคนที่มีบุญที่สุดในเวลานี้ ลูกหลานน่ารักทุกคน

[white choc~]

โอ๊ยมีฟามสุขอ๊า~~~อยากเป็นหนึ่งในครอบครัวนี้จางงงงงง
ไม่ต้องมีอะไรที่หวือหวา แค่อยู่พร้อมหน้ากัน กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน พูดคุยกัน และเข้าใจกัน แค่นี้ก็สวรรค์บนดินแล้วหล่ะ

"วันนี้คุณหันกลับไปมอง คนที่รักคุณมากกว่าคนที่คุณพร่ำบอกว่ารัก หรือยัง?"
ขอบคุณนะที่ช่วยเตือนสติ บางครั้งคนเรามักจะละเลยมองไม่เห็นความรักที่อยู่ใกล้ตัว
มัวแต่ไปไขว่คว้าหาความรักที่มันอยู่ไกลตัว คงไม่ช้าไปถ้าจะหันกลับมามองและตอบแทนความรักนี้กลับไปนะ

ปล.ขอบคุณน้องภูที่วัดจูมงของพี่พีทให้เจ่ หายข้องใจล่ะ 
ว่าแต่เจ็ดนิ้วเชียวน๊า!! โอ้วววการออกศึกแต่ละครั้งของน้องภูช่างใหญ่หลวงนัก เจ่เริ่มสงสารน้องภูล่ะที่ต้องโดนดาบเจ็ดนิ้วของพี่พีทจ้วงแทงแทบทู้กกกวัน 

[Asuke]

มาทีหายคิดถึงเลยนะครับ มาต่ออีกนะครับ

[zaabbo]

ยาวได้ใจ  เพลินๆกันไป

[BBSS]

เมนูแต่ล่ะอย่าง

เห็นแล้วหิวเลย

[ormn]

 

[Phijarana]

น่ารักยกแก้งค์เหมือนเดิมมมมมมม

[Number1_90]

น้องภูเป็นคนดีจริงๆ

อิจฉาเเทนพี่พีท

รอตอนต่อไปจ้า 

[ekonut]

 

[litlittledragon]

ไม่มีคนพร่ำบอกรัก ในใจมีแต่่่สองผู้มีพระคุณที่รักเรา

ว่าไปแล้วน้องสาวบุ้งเป็นไงบ้างน้าาา

[ToffeE_PrincE]

ชอบจัง อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข
มันได้อะไรหลายๆ อย่างดีเหมือนกัน

 

[pp_song]

น่ารัก><

[watcharet]

ชอบทุกตอนเลยอ่ะ น่ารักทุกตอน มีข้อคิดด้วยอ่ะ ชอบมว๊ากกก!!!

[nemesis]

อยากไปรวมวงด้วยอ๊า

[mild-dy]

รีบๆมาต่อตอนต่อไปน๊า

[spisyjames]

รักนิยายเรื่องนี้ที่สุด


 

[CarToonMiZa]

 

[● MaYa~Boy ●]

สนุกสนาน มีความสุข ^^

[comics_boy]

พึ่งมาตามอ่านนน

ตอนนี้พึ่งถึงตอนพิเศษวันวาเลนไทน์หน้า96เองอ่าาา

จะรีบอ่านตามให้ทันแล้วจะได้เม้นเหมือนคนอื่นเค้าบ้างนาาาาาาา

[AnimajuS]

บุ้งน่าจะโดนน้องเขยเตะสักทีน่าจะดี

[narongsakbanz]

น่ารักที่สุดพี่ภูมของเค้า

[iota]

                                   

วันนี้ไปเวียนเทียนทำบุญเนื่องในวันวิสาขบูชา
คนเยอะมากจริงๆ ตอนเดินเวียนเทียนเงยหน้ามองดูพระจันทร์ที่กำลังขึ้นมา
ดวงโตมากครับแถมยังสวยมองดูแล้วทำให้จิตใจเราสงบได้จริงๆ
เสียดายตอนเดินเวียนฯ ไม่มีโอกาสหยิบกล้องขึ้นมาถ่าย พอเวียนครบสามรอบ
หันไปมองพระจันทร์อีกทีก็มีเมฆลอยมาบังซะแล้ว หมดโอกาสถ่ายภาพเลย
แต่ก็มีภาพดอกไม้ธูปเทียนที่นำไปเวียนฯ
พร้อมกับหอบบุญใหญ่ๆที่ผมได้ทำความดีนำมาฝากภูภูมิด้วยครับ
แบ่งปันกันไปขอให้พบเจอแต่สิ่งที่ดีๆนะครับภูภูมิ
อะไรที่เข้ามาเป็นอุปสรรคในชีวิตก็ขอให้มันผ่านพ้นไปโดยเร็วคร้บ

เมื่อคืนว่าจะแวะเข้ามาทักทาย หลังจากที่บริจาคเลือดกลับมาและแวะช็อปปิ้งนิดหน่อย
แต่ว่าฝืนสังขารตัวเองไม่ไหว สลบไปตั้งแต่หัวถึงหมอน

อ่านที่ภูภูมิเขียนทุกครั้งรู้สึกดีทุกครั้ง
รัก..^^"

[ArCaNiNe]

ผ่านมาร้อยกว่าตอนเพิ่งได้คำจำกัดความของพี่พีทคือ น้องเขยพี่บุ้ง 

[K.Pupoom]

ไปเวียนเทียนมาเหมือนกันครับ

วัดปทุม ข้างๆพารากอน  อิอิ

เอาบุญมาฝากทุกคนนครับ

คนเยอะมาก แต่พระจันทร์มีเมฆบังนิดหน่อย พอเป็นพระจันทร์ลายเมฆ

ขอให้ทุกคนมีความสุข ร่วมอนุโมทนาบุญกันครับ

ขอบคุณ ที่เอาบุญมาฝากผมนะครับ จุฟๆๆ

รักจร้า
 


ปล. วันนี้ไม่ต่อให้นะ สมองไม่แล่น เช้าๆเจอกันค๊าบบบ

[gupalz]

 

[K.Pupoom]

ตอนที่ ...138

 


"พี่อิคทำงี้ได้ไง ห๊าาา ไอ้คนนิสัยไม่ดี ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ แงๆๆๆ ฮืออออ"
"พี่ทำอะไร หยุดโวยวายก่อนได้ไหม เดี๋ยวคนอื่นเขาก็แห่กันมาหรอก"
"ให้แห่มาเลย ฮืออออ"
"แล้วพี่ทำอะไรบอกมาสิ "
"ไปเม้นท์เฟซชมอีนี้ทำไม"
"ใคร"
"ยังมาถามว่าใครอีก กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง อยากจะล่อมันมากล่ะสิ"
"อะไรใคร โยชิใจเย็นๆหน่อยสิ"
"เนี่ย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
"หัวเราะบ้าอะไรล่ะ โมโหอยู่นะเว้ย"
"มันเป็น ทอมนะ"
" (- -".....  ทอม"
"อืม"
"แล้วเออ คือ......"

"แหกปากอะไรแต่เช้าไอ้โยชิ" ผมเดินเข้าไปในห้องที่สองคนนี้นั่งทะเลาะกันอยู่
"พี่ภูตื่นเเต่เช้าเลยนะ"
"แล้วนั้นร้องห่มร้องไห้ทำไม"
"ก็น้องสาวมึงน่ะสิ โวยวายบ้าๆบอๆแต่เช้า"
"เดี๋ยวเหอะพี่อิคใครบ้า"
"โยชินั้นแหละ"
"แล้วแกจะบอกได้หรือยังว่ามันเรื่องอะไรไอ้โยชิ"
"ก็ เนี่ยๆๆ ดูดิ" ไอ้โยชิเอาโทรศัพท์มายืนให้ผมดูรูปคนๆหนึ่ง
"ใครอ่ะ"
"เพื่อนพี่อิค พี่อิคอ่ะไปเม้นท์จีบมัน"
"ไอ้อิคจีบทอมเนี่ยนะ มึงจะแปลงสัญชาติหรอไอ้อิค"
"บ้าหรอไง กูยังยึดั่นสัญชาติเดิม"
"แล้วเมียมึงโซยวายทำไม"
"มึงก็ถามเองสิ"
"ว่าไงไอ้โยชิ"
"ก็โยชินึกว่ามันเป็นผู้ชายอ่ะ"
"โรคเดียวกับพี่เฟียตเลยนะแกอ่ะ บ้าบอ ไร้สาระ"
"เห้ยพี่ภูจะไปไหนอ่ะ"
"จะไปช่วยคุณย่าเตรียมอาหารเช้า"
"โยชิไปด้วย แล้วทำไมวันนี้พี่ภูตื่นแต่เช้าอ่ะ เมื่อคืนไม่ได้ซั่มกับพี่พีทหรอ"
"แก่แดด ไม่ใช่เรื่องของเด็ก"
"เด็กอะไร มีผัวแล้วนะ"
"แรดแต่เด็กอ่ะสิ"
"ว่าเขาไม่ดูตัวเอง"
"ยอกย้อนเดี๋ยวตบหล่นบันได"
"โหด"
"น้องภู" พี่พีทโผล่หน้าออกมาเรียกจากในห้อง
"ว่าไงครับ"
"กางเกงในที่ซื้อมาใหม่ น้องภูซักตากแล้วเอาไว้ไหนอ่ะครับ"
"ในตู้ลิ้นชักที่สาม กองริมสุดขวามือ"
"โอเค"
"พี่ภูซักกางเกงในให้พี่พีทด้วยหรอ"
"อืม ทำไมอ่ะ แกไม่เคยทำหรอให้ไอ้อิคหรอ"
"โยชิก็ปั่นรวมไปกับเสื้อผ้าอ่ะ พี่อิคมันก็ถอดใส่ตะกร้าไว้"
"พี่ซักมือ แกควรจะแยกไว้นะไม่ควรไปปั่นรวมกับผ้าอื่น มันจะยืดหมด เดี๋ยวไข่ยานนะใส่กางเกงในยืดอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆบ้า"
"แล้วอีกอย่างผงซักฟอกมันอาจทำให้ระคายเคืองตรงนั้น เราควรใช้น้ำยาซักชุดชั้นในต่างหาก"
"จริงดิ"
"ใช่ ไหนจะสีเคมีจากเสื้อผ้าต่างๆ ที่อาจจะตกใส่ กางเกงในของเราอีก"
"งั้นกลับไปโยชิจะทำแบบพี่ภูบ้าง"
"อื้ม ซักให้ไอ้อิคมันด้วยนะ อย่างน้อยมันก็เป็นการแสดงออกทางความรักอย่างหนึ่ง"
"ครับผม"
"อ่าว ตื่นแต่เช้าเชียวสองหนุ่ม ย่ามีน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ มาทานเร็วลูก"
"ครับผม"
"ทำอะไรทานหรอจ้ะ คุณพี่ขี้เมา"
"ปากดี ไม่ต้องทานเลยนะ"
"โห เเซวนิดแซวหน่อยมีขึ้น มาเต็มเลยนะนั้น"
"แต่เช้าเชียวเราสองคนนี้ ไปเลยคนละมุม น้ำส้มในตู้เย็นไปเอามาดื่มไปลูก จะได้ไม่ต้องพูดมาก"
"คุณย่าอ่ะ"
"ก็เราน่ะไปหาเรื่องพี่เขาก่อน ไปๆๆ ไม่ต้องไปยืนใกล้กันเลย"
"บุ้งก็นะ น้องมันแซวเล่นแค่นั้น งอนเป็นตุ๊ดไปได้" ฮ๋าๆๆ พี่อ้นเริ่ดมากจ้า
"ขอโทษนะครับพี่ชาย" ผมก็กราบไปี่อก แสร้งทำไปอย่างนั้นแหละ ฮ่าๆๆ ทำหน้าสลดนิดหนึ่ง
"อย่ามาปลอม ใส่ฉัน!!!!" ดูพี่บุ้งดิมันร้ายมากอ่ะ จิกตาใส่ด้วย
"ร้ายมาก"
"น้องภูมาช่วยพี่นิมา อย่าไปยืนใกล้ผีบ้านั้น เดี๋ยวมันกัดเอา"
"ให้น้องภูทำไรอ่ะพี่อ้น"
"ทอดปลาทู"
"โอเค"
"มีไรให้โยชิช่วยไหมอ่ะ"
"ปากมัน แผลบ!!! ขนาดนั้นทานต่อเหอะแก"
"คนใจร้าย"
"แกะกุ้งให้ย่าได้ไหมล่ะ"
"ได้ครับ"
"งั้นเดี๋ยวอิ่มแล้วก็แกะให้ย่า"
"ได้ครับ" แล้วไอ้โชิมันก็กระดกแก้วน้ำเต้าหู้ทีเดียวหมด แล้วก็มานั่งแกะกุ้งให้คุณย่า
แล้วผัวมันก็เดินเข้ามาในครัว มานั่งข้างๆ ห่างกันไม่ได้เลยนะ
"อิค น้ำตเาหู้ลูก ดื่มรองท้องก่อน"
"ครับคุณย่า"
"แล้วเมื่อคืนนอนกันพอไหมลูก"
"พี่โค้กกับมิวไม่ได้ค้างครับ ตี๋ก็กลับไปนอนบ้านขิง ส่วนพี่ฝุ่นก็กลับไปทำงานส่งอาจารย์ไอ้แบงค์มันก็เลยกลับด้วยครับ"
"อ่าวหรอ ย่าว่าจะฝากขนมไปให้แม่ขิงซะหน่อย เลยไม่ได้ฝากไปเลย"
"เห็นขิงว่าจะไปไหนกันก็ไม่รู้อ่ะครับ"
"แล้วเจ้าตี๋ไปกับเขาด้วยเปล่า"
"ไปครับคุณย่า แม่ขิงเขาให้โอกาสไอ้ตี๋แล้ว เข้านอกออกในได้สบาย"
"อืม ดีๆ"
"ทำไมคุณย่าไม่ซีเรียสเรื่องพวกนี้อ่ะครับ" ไอ้อิคถาม
"ความรักนะลูก มันห้ามกันยาก แล้วโลกเรามันก็เปลี่ยนแปลงไปเยอะแล้ว ย่าไม่อยากเป็นคนแก่ล้าหลัง" คุณย่าพูดพร้อมอมยิ้ม
"อิคเห็นคุณย่าคุณยายคนอื่นๆเขามักจะรับเรื่องนี้ไม่ค่อยได้"
"อย่าไปว่าเขาเลยลูก สมัยก่อนเขารับเรื่องนี้กันไม่ได้หรอก มันน่าอาย แต่นี้มันสมัยใหม่"
"คุณย่าของน้องภูทันสมัยสุดเลย ฮิพมาก"
"ก็เพราะย่ามีแต่หลานวันรุ่นทั้งนั้นไง จะให้มาทำตัวแก่ได้หรอ"
"เก๋มาก อิอิ"
"แล้วตอนที่คุณย่ารู้ว่าพี่พีทเป็นเกย์อ่ะ คุณย่ารู้สึกยังไงครับ"
"ก็ตกใจนิดหน่อย ใช้เวลาทำใจห้านาที"
"ห้านาที"
"อื้ม ก็เขาเป็นแบบนั้น อีกอย่างเขาก็ไม่ได้ไปฆ่าใครตาย"
"แล้วคุณย่ารู้ตอนไหนอ่ะครับ"
"น้องภูดูปลาทูด้วย เดี๋ยวไหม"
"อุย ลืมๆๆ"
"รู้ตอนที่เขาแอบชอบเด็กข้างบ้านนั้นแหละ ฮ่าๆๆๆ ย่าก็ว่า เอ ทำไมเจ้าพีทชอบกล้งน้องจัง น้องออกจะน่ารัก ที่ไหนได้ ทำเป็นแกล้งเขาเพราะตัวเองชอบเขา"
"พี่พีทนี้ร้ายเนอะ"
"ใครร้ายโยชิ" พี่พีทเดินเข้ามาในห้องได้ยินที่ไอ้โยชิพูดพอดี
"คุณย่าครับ ร้ายมาก ทำอาหารอร๊อยอร่อย"
"แถนะแก"
"พี่ได้ยินโยชิว่าพี่ร้าย ไม่ใช่คุณย่านะ"
"หรอ ทำไมไม่รู้ตัวเลยนะเรา"
ผมก็ตักปลาทูใส่จาน แล้วก็เอาตัวใหม่ใส่ลงไปในกระทะ เดินไปล้างมือ แล้วก็มาเทน้ำเต้าหู้ใส่แก้วให้พี่พีท
พี่พีทก็รับไปแล้วดื่มคู่กับปาท่องโก๋......
"โยชิเห็นไหมลูก พี่ภู เขาทำอะไร"
"เอาน้ำเต้าหู้ให้พี่พีทไงครับ"
"ใช่ แต่อีกความหมายของย่าคือพี่เขาทำหน้าที่ของคนรักที่ดีอยู่ ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำตาแก่เนี่ยถึงได้หลงพี่ภูของเรามากมาย"
"เสน่ห์มัดใจชาย"
"ฮ่าๆๆนั้นแหละ"
"คุณย่าพีทไม่ใช่ตาแก่นะครับ"
"เราอีกไม่กี่ปีก็จะเลขสามแล้วนะลูก ยังไม่แก้อีกรึ"
"โหย อีกตั้งหลายปี"
"จ้า"
"อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน" พี่เฟียตเดินข้ามาด้วยใบหน้าสดใส เมื่อคืนสงสัยจัดหนัก
"อ่าวเฟียตมาดื่มน้ำเต้าหู้ก่อนลูก แล้วเจ้าเป็ดตื่นหรือยัง"
"ตื่นแล้วครับ อาบน้ำอยู่"
"หลับสบายไหมลูก"
"สบายมากเลยครับคุณย่า สบายกว่าที่คอนโดอีก"
"แล้วนี้แม่เราเขาไม่บ่นหรอลูก นอนแต่คอนโด"
"บ่นจนเลิกบ่นไปแล้วครับ ตอนนี้กำลังเห่อหลานใหม่อยู่ เลยลืมๆบ่นเฟียตไปบ้าง"
"อ่าว ลูกเจ้าเบนซ์หรอ"
"ครับคุณย่า"
"คุณย่าอยากอุ้มเหลนบ้างไหมล่ะครับ ตอนนี้พีทกำลังพยายามทำให้อยู่ แต่ไม่ติดซะที"
"ทะลึ่งน่ะเรา"
"หาเมียใหม่ที่ท้องได้สิ"
"ไม่เอาหรอกจ้า เมียคนนี้ดีแล้ว" ผมก็ค้อนเข้าให้ทีหนึ่ง งามๆ
"คุณย่าครับฉู่ฉี่ปลาทูนี้บุ้งทำเลยนะครับ"
"เอาเลยลูก เดี๋ยวย่าจะตำน้ำพริก น้องภูช่วยทอดปลาทูเสร็จแล้วใช่ไหมลูก"
"ครับ"
"ช่วยพี่บุ้งลูก"
"ครับ"
"หยิบพริกแกงมาให้พี่หน่อยน้องภู ในตู้เย็นอ่ะ" ได้ทีใช้เชียวนะไอ้ผักเน่า
"ได้จ้ะแม่ดวงแข"
"กะทิด้วยนะ ในถุง ชั้นสอง"
"เจ้าค่ะ"
"ซอยพริกแดงนั้นด้วย "
"แม่ดวงแขไปนั่งพักดีไหมจ้ะ เดี๋ยวฉันจะทำให้เอง"
"ฮ่าๆๆๆ แหม๋ ใช้แค่นี้ทำบ่น ขอบน้ำใจแม่ยิ่งนัก แม่เอื้อยแตง"
"มะเหงกแหน่ะ แม่หญิงเรไรจ้ะไม่ใช่แม่เอื้อยแตง"
"วันพุธนี้อิแพงจบแล้วนะเว้ย"
"จริงดิ แล้วเรื่องอะไรมาแทนอ่ะ"
"ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ แต่เรื่องที่ชมพู่เล่นก็สนุกนะ"
"ใช่ๆๆ"
"บางทีก็คุยกันหนุงหนิงน่ารัก บางทีเดินเฉียดกันแทบจะไม่ได้ เห้อ" คุณย่าบ่นเราสองคนพี่น้องอีกแล้ว ฮ๋าๆๆ
พี่พีทเดินไปให้อาหารไอ้มดแดง แล้วก็เดินไปรดน้ำต้นไม้ เพราะคนช่วยเยอะแล้ว
พี่เฟียตก็เดินตามออกไป เพราะนั่งอยู่ก็ไม่มีอะไรให้ทำ แล้วสักพักไอ้เป็ดมันก็ลงมา
ก็ช่วยคุณย่าทำอาหารเช้าจนเสร็จ แล้วก็ช่วยกันตั้งโต๊ะ โยชิออกไปตามพี่พีทกับพี่เฟียตมาทานข้าว
ทานกันไปคุยกันไป นี้ก็เป็นอีกมื้อที่อิ่มทั้งท้องอิ่มทั้งใจ อิ่มด้วยรัก......

เมื่อมีงานเลี้ยง ถึงเวลามันก็ต้องมีวันเลิกรา ทานข้าวเที่ยง บ่ายๆบรรดาเพื่อนๆผมก็ขอตัวกลับ
เพราะมีงานที่ต้องทำกันอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องงานบ้านต่างต่างนานา
"ไม่อยากกลับเลยอ่ะ แต่ไม่ได้เอาชุดนักเรียนมา" ไอ้โยชิบ่น
"วันหลังก็เอามาทิ้งไว้นี้สักชุดสิ"
"ก็ว่าจะทุกที แต่ลืมตลอด"
"ก็เป็นซะอย่างเนี่ยแหละแกอ่ะ"
"เสาร์อาทิตย์มาค้างกับย่าอีกนะลูก อิคโยชิ"
"ครับคุณย่า"
"เป็ดกับเฟียตด้วยนะลูก"
"ครับคุณย่า"
แล้วสี่คนนี้ก็ขับรถออกจากบ้านไป ก็เหลือผมพี่พีทคุณย่า พี่บุ้งกับพี่อ้นก็อยู่ในบ้าน
"เข้าบ้านกันเถอะครับคุณย่า" ผมก็กอดแขนคุณย่าแล้วก็เดินเข้าบ้าน
"เมื่อวานบัตรเครดิตกับค่าโทรศัพท์มือถือมาส่งแล้วนะ"
"ครับผม เดือนนี้อ่วม"
"ใช้อะไรเยอะหรือไงลูก"
"ตัวโตสิ ซื้อคอมใหม่ แล้วไม่รู้ซื้ออะไรอีก เอาบัตรเครดิตไปไม่เห็นคืน"
"แล้วตัวเล็กไม่ซื้ออะไรบ้างล่ะลูก ไม่ต้องประหยัดมากหรอก อยากได้อะไรที่มันจำเป็นก็ซื้อเถอะลูก"
"น้องภูก็มีทุกอย่างแล้วอ่ะครับคุณย่า ไม่รู้จะซื้ออะไร"
"รู้จักใช้เงินก็ดีแล้วลูก อะไรมันไม่แน่นอน"
"น้องภูก็คิดอย่างนั้นแหละครับคุณย่า"
"น่ารักจริงๆ เดี๋ยวย่าไปเอนหลังซะหน่อย "
"ครับผม"
"ตัวโต ไปทำก๊อกน้ำหลังบ้านให้ย่าด้วยนะลูกมันหยด"
"ครับ"
แล้วพี่พีทก็เดินไปหยิบเครื่องมือ ผมก็เดินตามไปดูห่างๆ พี่พีทปิดวาล์วน้ำแล้วก็จัดการเปลี่ยนก๊อกให้คุณย่า
ดูแมนมากๆ แต่พอไปเปิดวาล์วน้ำเท่านั้นแหละ ก๊อกกระเด็นหลุด
"ฮ่าๆๆๆๆ ปิดวาล์วดิ"
"ยืนหัวเราะอยู่นั้นแหละ"
"แล้วจะให้น้องภูยืนร้องไห้หรอไง"
"ชิ"
"แล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนั้นอ่ะ"
"ลืมทากาวกับใส่เทปพันเกลียวอ่ะสิ"
"ทำเป็นป่ะเนี่ยถามจริง"
"เป็นสิ บ้านที่เมกาพี่ทำเองนะ ปูกระเบื้อง มุงหลังคา ทาสี เดินสายไฟ"
"โม้แล้วเหอะ"
"นี้ๆๆๆ" แล้วพี่พีทมันก็วักน้ำใส่ผม ผมก็วิ่งหนีเข้าในบ้าน
"วิ่งทำไมไอ้ลิง" ไอ้พี่บุ้งมันเดินมาพอดี
"พี่พีทเอาน้ำสาดน้องภูอ่ะสิ"
"พี่พีททำอะไร"
"ก็เอาน้ำสาดน้องภูไง"
"พี่หมายถึงงทำอะไรที่หลังบ้าน"
"เปลี่ยนก๊อกน้ำให้คุณย่า"
"เปลี่ยนอีกแล้วหรอ พึ่งเปลี่ยนไปนิ"
"ก็มันหยดอ่ะ"
"หรอ"
"ขึ้นข้างบนแล้วนะ มีอะไรอีกเปล่า"
"เย็นนี้อยากทานอะไร"
"อืมม อยากทานพวกพล่า พวกยำ น้ำตกอะไรเงี้ย ปูเรายังอยู่ใช่ป่ะ ทำปูหลนดิอยากทานอ่ะ ทานกับขมิ้นอ่อนอ่ะ "
"เดี๋ยวจัดให้ "
"ขอบคุณครับ"
"อย่าวิ่งคุณย่านอน เดินเบาๆๆ"
"จ้า"
แล้วผมก็เดินขึ้นมาข้างบนเข้าห้องตัวเอง แล้วก็กระโดดขึนเตียงนอนอ่านหนังสือ
มีหนังสืออ รายงาน ที่ต้องอ่านเยอะมาก เลยต้องค่อยๆทยอยอ่านไปเรื่อยๆ
มีเสียงคนเปิดประตูก็เลย แกล้งหลับ เอาหนังสือปิดหน้าไว้
"ไม่ต้องมาแกล้งหลับ"
"ไม่ได้แกล้งหลับจริงจริ๊งงงงง"
แล้วพี่พีทมันก็ก้ามาหอมผม ตัวเปียกนี่หว่า
"ฟ๊อดดด"
"เห้ยตัวเปียก ขึ้นมาบนที่นอนทำไมลงไปเลย ไปอาบน้ำ"
"อาบให้หน่อยดิ"
"ไม่เอาจะอ่านหนังสือ ลงไป เดี๋ยวที่นอนเปียก พี่พีทนิ"
"ไปก็ได้"
แล้วพี่พีทมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมก็ได้โอกาสอ่านหนังสือซะที
สักพักพี่พีทก็เดินโทงๆออกมาจากห้องน้ำ คว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่ง
"แล้วพื้นห้องก็เปียกเป็นทาง ก่อนอาบทำไมไม่เอาผ้าเข้าไปด้วย เอาไม้ถูมาถูพื้นเลย"
ไม่เถียงวุ้ย เดินไปเอาไม้ถูมาถูแต่โดยดี สงสัยพายุจะเข้า แล้วพี่พีทก็มานั่งเช็ดหัวที่เตียงข้างๆผม
"เช็ดให้ไหม" พี่พีทก็ส่งผ้าให้ ผมก็นั่งคุกเข่าแล้วก็เช็ดหัวให้พี่พีท ไล่เชดเม็ดหยดน้ำที่เกาที่หลัง
ที่ไหล่ ที่แขน ต้นคอ ขาวจัง ฮ่าๆๆๆๆ อยากกัดให้เน้นๆจัง เอิ๊ก หมันเขี้ยว
"เช็ดแต่ข้างหลัง ข้างหน้าไมเช็ดหรอ"
"ตัวเองก็เช็ดเองสิ"
"เช็ดให้แล้วก็เช็ดให้มันเสร็จสิ" แล้วพี่พีทมันก็หันหน้ามาแล้วจับมือผมที่ถือผ้าอยู่ มาเช็ดตรงหน้าอก
"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลย" ผมก็เอาผ้าคลุมหน้ามัน  ฮ่าๆๆๆ
"ใครปิดไฟ"
"อย่ามาตลก"
"ฮ่าา ดูตรงนี้ให้พี่หน่อยดิใช้สิวเปล่า เจ็บๆอ่ะ"
"ตรงไหน"
"ตรงหางคิ้วเนี่ย" ผมก็ดูให้
"ฟ๊อดดด ฮ่าๆๆ ชื่นใจ"
"นิสัย"
"ไม่อยากหอมแก้มพี่มั้งหรอ อาบน้ำมาใหม่ๆห๊อมหอม ไม่เชื่อลองดูดิ"
"ยังไม่ได้บอกเลยว่าไม่เชื่อ เชื่อ ไม่ต้องหอมหรอก"
"ลองหน่อยเหอะ เอาสิ เร็ว" แล้วพี่พีทก็ยื่นหน้าเอียงแก้มมาให้ผมหอม
"ไม่หอม"
"หอมเหอะ"
"ไม่เอา"
"นิดเดียวๆ เอาจมูกมาแตะๆก็พอ"
"เอ๊ะ คนไม่หอมยังมายัดเยียดอีก"
"ลองดูก่อน เร็ว"
"อื้อ" ผมก็หอมไปทีหนึ่ง เออหอมจริงๆเว้ย หอมสะอาดๆ
"เห็นป่ะบอกแล้วว่าหอม"
"งั้นๆแหละ"
"จริงอ่ะ หอมก็บอกว่าหอม กากบาทขึ้นที่หน้าผากแล้ว"
"หรอ แต่ตีนกาขึ้นบนหน้าตัวเองแล้ว ฮ่าๆๆๆ"
"ไม่มีทาง หน้ายัง18อยู่ มั่นใจ"
"หน้าหรือสมอง"
"สมอง18ก็ยังน่ารักสมไว"
"18เดือนอ่ะสิ"
"ร้าย" ล้วผมก็เขยิบตัวไปนั่งพิงหัวเตียงแล้วก็อ่านหนังสือ
พี่พีทได้ทีก็ล้มตัวนอนหนุนตักผมทันที
"ไม่ไปใส่เสื้อผ้าอ่ะ เดี๋ยวไม่สบายนะ"
"ก็ดีจะได้มีคนดูแล"
"ทุกวันนี้ไม่ดูแลหรอไง"
"ดูแล แล้วก็ดูแลดีด้วย"
แล้วพี่พีทมันก็นอนนิ่งไปชั่วครู่
"คิดอะไรอยู่" ผมถาม
"คิดว่าจะทำไงไม่ให้เป็นรอย จะได้ไม่โดนคุณย่าดุเอา"
"วันๆคิดแต่เรื่องพวกเนี่ย"
"ก็ชอบอ่ะ"
"ถ้าวันหนึ่งน้องภูมีอะไรกับพี่พีทไม่ได้พี่พีทจะไปมีกับคนอื่นไหม"
"ไม่อ่ะ มีไปก็ไม่มีความสุขหรอก"
"จริงนะ"
"จริงสิ เห็นพี่หื่นๆแบบนี้พี่ก็หื่นกับเมียพี่คนเดียวเท่านั้นนะ ไม่เห็นหรอ ผู้หญิงผู้ชายจะขี่พี่กันอยู่แล้วพี่เคยสนใจที่ไหน"
"จ้า พ่อหล่อเทพ หล่อมากกกกกก"
"ฮ่าๆๆ พูดจริงนะ พี่รู้ใจตัวเองว่าพี่รักใครไม่ได้อีกแล้ว"
"แล้วจะคอยดู" มันเป็นคำพูดของคนที่เรารัก เป็นคำพูดของเขาที่ทำให้หัวใจเราพองโต
อย่าน้อยมันก็เป็นคำมั่นว่าเขาจะรักเราคนเดียวแล้วก็ตลอดไป ขอบคุณครับพี่พีทที่รักของน้องภู
พี่พีทนอนหลับตา เหมือนจะเคลิ้มหลับ ผมก็เลยเรียกใหห้ไปใส่เสื้อผ้า
"พี่พีทไปใส่เสื้อผ้า"
"อือออ"
"ยังอีก เดี๋ยวหลับ ไปใส่เสื้อผ้าก่อนเดี๋ยวไม่สบาย"
"อืม"
"ก็ลุกสักทีสิครับ ขาน้องภูชาหมดแล้วเนี่ย"
"อืมๆๆ" แล้วพี่พีทมันก็เดินไปใสกางเกงขาสั้นตัวหนึ่ง แล้วก็กลับมานอนกอดเอวผม
อ้อนตลอดอ่ะพี่พีท ผมห่างสายตาไม่ได้เลยนะ ขนาดอยู่กับคุณย่ายังเดินมาดูบ่อยๆ
เป็นเอามาก ตั้งแต่เข้ามาหาวิทยาลัยนี้รู้สึกจะหวงเป็นพิเศษ
"นอนบนหมอนดีๆสิ เดี๋ยวก็ปวดคอหรอก"
"ก็อยากกอดเมียอ่ะ"
"แต่เมียจะอ่านหนังสือ"
"แล้วนอนแบบนี้ไม่ได้หรอไง"
"ตามใจ" ดื้อจัง เดี๋ยวคอเคล็ดขึ้นมาจะสมน้ำหน้าให้ ผมก็อ่านหนังสือ พี่พีทก็หลับ
จนเย็นๆผมกเมื่อยเลยค่อยๆขยับตัวแล้วก็เดินไปยืดเส้นยืดสายบ้าง เดินไปที่ระเบียง
พระอาทิตย์ยามเย็น ทอแสงสีส้ม นกเริ่มกลับรัง เสียงร้องดังลั่นเหมือนเถียงอะไรกันอยู่
"ไปไหนมาอ่ะเฮีย" ผมตะโกนถามเมื่อพี่บุ้งลงจากรถพร้อมพี่อ้น
"ตลาด ไปซื้อขมิ้นอ่อนกับผัดสดๆมา อยากทานปูหลนไม่ใช่หรอ"
"ทำให้จริงๆหรอ"
"ก็เออสิ"
"ใจดีจัง ทานยาผิดเปล่า"
"เดี๋ยวก็เทให้หมาซะเลยนิ"
"นั้นไง ไม่ได้ทานยาผิดจริงๆด้วยคนเก่ากลับมาแล้ว"
"น้องภู ลงมาทานขนมเร็ว พี่ซื้อมาฝาก" พี่สะใภ้ที่ใจดีเสมอๆ
"ครับเดี๋ยวลงไป"
ผมเข้ามาในห้องนอน ปิดประตู  หันไปก็เห็นพี่พีทนั่งหัวโด่  หัวศีระษะนะอย่าคิดเป็นอื่น
"ตื่นแล้วหรออ"
"อืม ไปไหนมาอ่ะ"
"ไม่ได้ไปไหน แค่ไปยืดเส้นยืดสายที่ระเบียง เย็นแล้วไม่ต้องนอนต่อหรอก "
"อืม"
"พี่อ้นซื้อขนมมาลงไปทานกัน ไปล้างหน้าล้างตาไป"
"ฝันร้ายอ่ะ"
"ฝันว่า"
"ฝันว่าตัวเองตายอ่ะ"
"โบราณเขาว่าเป็นการต่ออายุ ไม่มีอะไรหรอกน่ะ"
"กอดหน่อย" ผมก็เลยเข้าไปกอด พี่พีทหัวใจเต้นแรงมาก
"ไม่เป็นอะไรนะ แค่ฝัน นักเรียนนอกเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยหรอ หืมมม"
"ไม่เชื่ออ่ะ เชื่อเรื่องฝันเปียกมากกว่า"
"นั้นง่ะ ไปล้างหน้าล้างตาซะ น้องภูหิวแล้ว"
"สักยกได้ป่ะ ปลอบขวัญ"
"ไม่เอา ไปเลยเดี๋ยวไม่รอนะ"
"โอเคก็ได้ๆ คืนนี้จัดเต็ม"
"เออ ไปซะทีเถอะ พูดมาก"
"แล้วพี่พีทมันก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา หาเสื้อใส่ แล้วเราก็ลงไปข้างล่างกัน
มานั่งทานขนมที่พี่อ้นซื้อมาให้ พี่อ้นก็เตรียมพวกผักเครื่องเคียงปูหลนไปพลางๆรอคุณย่าลงมา
พี่บุ้งก็เตรียมอาหารสำหรับปรุงเย็นนี้เช่นกัน
"บุ้งกับอ้นเหนื่อยไหม ทำงานบ้านเนี่ย" พี่พีทถาม
"ไม่หรอกครับ สนุกดี อ้นว่ามันอบอุ่นดีครับ"
"ขอบใจนะที่ดูแลทุกคนในบ้าน"
"ไม่ต้องขอบใจหรอกครับ อ้นเต็มใจ"
"แล้วพี่จะเพิ่มเงินเดือนให้"
"ไม่เป็นไรหรอกครับพี่พีท ที่ให้ทุกวันนี้ก็มากกว่าคนอื่นเขาแล้ว"
"ว่างๆชวนแม่มาเที่ยวบ้านเราบ้างสิอ้น แม่เขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงไง"
"ครับพี่พีท"
"พี่บุ้ง ยืนยิ้มอะร บ้าไปแล้วหรอ"
"เปล่า มีความสุขก็ยิ้มสิ"
"ยิ้มกับหม้ออ่ะนะ"
"เออ" พี่บุ้งมันคงยิ้มที่พี่พีทเป็นห่วงเป็นใยเมียมันมั้ง หน้างี้บานเชียว
"คุณย่า ทานขนมไหมครับ" คุณย่าเดินเข้ามาในครัว ทาแป้งหน้าขาวมาเลย
"ขนมอะไรอ่ะลูก"
"ทับทิมกรอบ"
"ทั้งหวานทั้งมัน ย่าไม่เอาดีกว่า ทานเถอะลูก แล้วนี้จะทำอะไรล่ะลูก อ้น"
"น้องภูอยากทานปูหลนครับ บุ้งกับอ้นเลยไปซื้อผักสดมา"
"ขมิ้นอ่อนซะด้วย เข้าใจซื้อนะเนี่ย"
"น้องภูอยากทานอีกแหละครับ"
"อ่าวหรอ แล้วซื้ออะไรมาอีกล่ะลูก ไหนให้ยาดูสิ อืมๆๆ แล้วเจ้าบุ้งทำอะไรลูก"
"พล่าหมูครับ ให้เจ้าตัวแสบนั้นแหละ"
"สรุปแล้วนี้มีแต่คนทำให้เจ้าตัวเล็กงั้นสิ งั้นไปเอาปูมาแกะไปลูกน้องภู ที่ย่าเคยสอนน่ะ"
"ครับผม"
"ทานให้หมดก่อนก็ได้ลูก บุ้งแล้วจะทำอะไรอีกลูก"
"บุ้งซื้อปลาแรดมาครับคุณย่า ว่าจะทอดกระเทียม อ้นอยากทาน"
"แล้วทำไมคำว่าแรดต้องหันมาทางน้องภูด้วยเนี่ย แรดเต็มหน้าเลย"
"ก็เหมาะที่สุดแล้ว"
"แรงอ่ะ"
"ต้มจืดสักถ้วยแล้วกันเนอะ"
"ครับ"
"พีทอยากทานอะไรหรือเปล่าลูก"
"เหมือนเมียแหละครับ"
"ย่ะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ" แล้วผมก็เอาปูออกมาแกะ โดยมีพี่พีทช่วยป่วน จนพี่อ้นต้องเข้ามาช่วย
ไม่อยางนั้นไม่เสร็จแน่ เราก็ช่วยกันทำอาหารเย็น การทำอาหารทานท่บ้านผมว่าดีมากเลยนะ
เป็นกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ที่ง่ายและได้ผลสูงสุด การได้พูดคุยกันของคนในครอบครัว
เป็นสิ่งที่พึงกระทำบ่อยๆ คนบ้านเดียวกันมีสุขก็ต้องแบ่งปัน มีทุกข์ก็ต้องร่วมกันบรรเทา
ถ้าบ้านอบอุ่น เมืองก็อบอุ่น ประเทศก็จะพัฒนาไปข้างหน้าสืบไป รากฐานแน่น ต้นก็มั่นคง ใบก็แตกยอดอ่อน
แต่ถ้าวันใดเราแตกแยก แตกความสามัคคี ความเอื้ออาทรความรักความหวังดีเป็นห่วงเป็นใยไม่มีต่อกัน
นั้นแลความเสื่อมกำลังคืบคลานเข้ามา ขอให้รักกัน ขอให้หวังดีต่อกัน เพียงเท่านั้น
ครอบครัวเราก็จะเป็นสุข บ้านเมืองเราก็จะเป็นสุข ถ้าเราในครอบครัวไม่รักกัน
ถ้าเราในบ้านเมืองไม่รักกัน แล้วความสุขจะอยู่กับเราได้อย่างไร

"ขอเพียงรักกัน  ความสุขจะไม่หนีเราไป"


สวัสดีครับทุกคน

ขอบคุณที่ติดตาม

และเป็นกำลังใจให้กัน

รักครับ

[iota]

     ^
     ^
     ^
จิ้มภูภูมิก่อนเดี๋ยวค่อยตามอ่าน

++++++++++++++++++++++++++++

เป็นบ้านที่มีความรัก ความสุข ความทรงจำ ที่ดีมากจริงๆ

                             http://www.youtube.com/v/FQxxwd1JNKk

หากเธอลองมองไปยังฟ้าแสนไกล และคิดถึงใครหนึ่งคนคุ้นเคย
กี่หมื่นพันคำที่ไม่ทันเอื้อนเอ่ย และเธอยังคง เก็บมันไว้ข้างในใจ
จะกี่คราวที่ความรักผันผ่าน พอมองเห็นมันก็ไม่ทันคว้าไขว่
และอีกกี่คราวที่เราเฝ้าลบลืมมัน เพื่อหวังซักวันรักจะมาพบใหม่
หมดชีวิตใช้ไปเพื่อหวังและรอ จนบางทีท้อและถอดใจ
ว่ามันคงไม่มีรักจริงให้เราเจอ ถ้ามีจริงมันคงอยู่แสนไกล
รักอยู่ที่ไหน จะไปหา กว่าที่จะได้มันมาต้องเสียอะไร
กว่าจะพบ และได้เห็น ว่าที่จริงแล้วคือเราเองที่มองข้ามไป
รัก อยู่ที่ใด หรือมันอาจผ่านเลยไป โดยที่ไม่รู้ตัว
หากรักเหมือนแสงส่องทางให้เรา ก็อาจเป็นเหมือนเงาในมุมของใคร
อาจดูหมองๆ อาจดูว่าสวยงาม ก็คือนิยามที่ต่างคนคิดไป แต่จะดี
หรือร้ายก็ไม่สำคัญ เท่ารักนั้นทิ้งอะไรไว้ มันจะเป็นรอยยิ้มหรือกี่หยด
น้ำตา ก็ได้ทำให้รู้ว่ารักเป็นอย่างไร
อยู่ที่ไหน จะไปหา กว่าที่จะได้มันมาต้องเสียอะไร
กว่าจะพบ และได้เห็น ว่าที่จริงแล้วคือเราเองที่มองข้ามไป
รัก อยู่ไม่ไกล และมันอาจผ่านเลยไป โดยที่ไม่รู้ตัว
จะต้องเสียอะไร
รัก..

[SataRu]

หิวเลยครับ