หัวข้อ: It's U, It's Me : กวนนัก แต่รักนะครับ (จบ) [21/7/59]

[sbeam14]

ชอบมาก่อ่ะ แค่2นาทีก็พอ อั๊ย
รอตอนต่อไป มาต่อเร็วๆเห้อออ!! 

[พลอยสวย]

    เค้าจะได้กันแล้ว55+

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

โถ่ววว น้องยีนนนของพี่ TT จะพลีชีพแล้วหรอ

โชคดีนะที่รักกของพี่

**อยากแย่งพี่ชมพูรัวๆ**

[raviiib❁]

ยีนใจอ่อนแล้ว เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!!

[B52]

ในที่สุดความหวังของพี่ชมภูก็ไหล้จะเป็นจริงแล้ว อย่่าให้รอนานน่ะมาต่อเร็วๆ

[route rover]

รอตอนหน้าๆๆ 

[$VAN$]

น่ารักกันจัง พี่ชมพูก็หยอดตลอดๆ คนอ่านยิ้มไม่หุบเลย
คนทำดีต้องตอบแทน ทีนี้น้องยีนเราจะตอบแทนพี่ชมพูได้สมน้ำสมเนื้อแค่ไหน
น่าติดตามสุดๆ

[mild-dy]

ค้างอ่ะ
ไม่ยอมมมมมมมมม

[Moe-z]

  อุ๊บส์ !!! รวดเดียว อ่านแบบรวดเดียวววว ฟินมากกกกกก

         เชียร์ ๆ เฮียภู ก่ะ น้องยีน >O<'

[nunnuns]

ฮึ่ยยยยยยยย น่ารักจังยีนนนนนน

[vevi]

น้องยีน พี่ภู หวานๆ
ชอบคะ รอตอนหน้าด้วยคนจ้า อิอิ   

[Cappello]

อั๊ยยะ !!! ตอนที่รอคอยกำลังจะมาถึง อิอิ 

ชอบตอนนี้จัง หวานๆ

อ๊ายยยยยย ชอบ!! 

[ไอ้หัวแห้ว]

เพิ่งเห็นตอนพิเศษ แอร๊กกกกกกกกกกกก


หวานนนนนนนนนนนนนนนนน

[p_a_n]

กรี๊ดกร๊าด พี่ภูน่ารักสุดๆเอาใจสุดๆ ยินดีด้วยน้าา

[gupalz]

ในที่สุด เกงยีนส์ก็ใจอ่อนซะที

[Noo_Patchy]

    ตอนที่รอคอยจะมาแร้ววว เกาะขอบจอ

[Momichi]

กรี๊ดดดดเกงยีนพี่ภูน่ารักมากกกกกก
หวานกันจังเล้ยยยย
น้องยีนส์เสร็จพี่ภูแน่ๆๆ 

[pilar]

ค้างแสรดดดดดดดดดดดดดด

มาต่อไวๆ นะคะ 

[snack]

พี่ภูกับน้องกางเกงยีนส์2คนนี้ไม่รู้ใครกวนกว่ากันรู้แต่ว่าน่ารักทั้งคู่

[aiaea83]

สัญญาหมดแล้วน้องยีนส์ระวัพี่ชมพูจัดเต็ม จัดหนัก จัดแน่นนะจ้าาา อิอิ

แอบค้างเบาๆ 

[bobie]

สิ้นสุดสัญญาแล้ววววว
ในที่สุดน้องเกงยีนก็จะเสร็จพี่ชมพูซะแล้ว อิอิ
รอตอนหน้าๆ

[cherilnatcha]

กรี้ดดดดดด รอตอนหน้า
กรี้ดดดดดด

[kyoya11]

รอตอนหน้า

[Nus@nT@R@]

กรี๊ีดดดดดดดดด น้องยีนยกเลิกสัญญาแล้วอ่ะ
พี่ภูสู้ๆ ฮ่าๆๆๆๆ

[golf7777]

สนุกมากเลยคับจะรออ่านตอนต่อไปนะคับ หวังว่าหลังสงการนต์จะได้อ่านนะคับ   

[Lily teddy]

สวัสดีค่ะ เพิ่งอ่านจบไปแบบหามรุ่งหามค่ำ 2 วัน ค่ะพอดีเป็นคนอ่านช้าอะ ชอบมากคะอ่านแล้วเข้าใจง่ายภาษาไม่วกวน เนื้อเรื่องก็มีอะไรให้สงสัยตลอด ชวนติดตามดี ตอนดราม่าก็แบบ
สงสารทั้งพี่ชมพูวว และน้องเกงยีน ยิ่งตอนไปบ้านพี่ชมพู อ่านไปน้ำตาแทบไหล แต่ตอนหลังน้องเกงยีน
ก็ได้แก้แค้นคืน ถึงแอบสะใจแต่ก็สงสารพี่ชมพูนิดหน่อย จะรออ่านตอนพิเศษต่อๆไป อย่าหายไปนานนะคะ
 

[benzdekba]

 

[undersky]

ตอนพิเศษ 2.2 : เสม็ด เสร็จ ไม่เสร็จ (จบ)





















แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะอยู่ดีๆ ผมก็รู้สึกว่าตัวกำลังลอยวืดขึ้นจากเก้าอี้หวายที่นั่งอยู่ พอลืมตาก็เห็นว่าหน้าไอ้พี่ชมพูอยู่ห่างคืบกว่าๆ ผมรีบลนลานถามทันที เพราะไม่คิดว่ามันจะอุ้มผม ถึงผมจะผอมกว่ามันเยอะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะตัวเบาๆ ให้มันอุ้มไปได้ง่ายๆ


“เฮ้ย พี่จะอุ้มผมไปไหน”


“เข้าไปข้างใน ข้างนอกยุงมันเยอะ”


มันตอบผมแค่นั้นแล้วประกบปากลงมาอีกรอบ ผมจึงต้องเบี่ยงหน้าหนีเพราะกลัวมันเดินสะดุดหัวทิ่มแล้วเป็นเวรเป็นกรรมกับผมเสียก่อน แต่ก็ไม่สำเร็จ มันกลายร่างเป็นหมึกตัวยักษ์ ดูดปากแรงจนติดแน่นหนึบไม่ยอมปล่อย ผมเลยได้แต่เหลือบๆ ตาคอยมองทางตลอดเพราะกลัวจะล้มไปจริงๆ แต่สุดท้าย ไอ้พี่หมีควายก็พาผมมาถึงเตียงจนได้


แต่ใช่ว่ามาถึงเตียงแล้วผมจะเป็นอิสระ มันยังตามมาคร่อมผมอีก ไม่เว้นช่วงให้พักหายใจหายคอเลย ไหนเมื่อกี้บอกว่าจะช้าๆ ไงวะ! ผมโวยกับตัวเองก่อนจะยกมือขึ้นมาตบแก้มมันทั้งสองข้างพร้อมกันดังป้าบ เหมือนลิงตีฉาบ มันถึงได้ลืมตาขึ้นมามองหน้าผม


“ตบทำไม”


“ก็พี่จะทำอะไรล่ะวะ”


“กูอยากกอดมึงว่ะ”


ตอบผมกลับมาหน้าด้านๆ เลยครับ เล่นเอาผมไปต่อไม่ถูก งึมงำๆ อยู่กับตัวเองอยู่ช่วงนึง ซึ่งก็กลายเป็นการเปิดโอกาสให้นักฉวยโอกาสมือทองอย่างมัน เพราะหน้าหล่อๆ นั่นซุกเข้าที่ต้นคอของผม มันลากลิ้นแล้วใช้ปากดูดจนผมสะดุ้งขึ้นมา มือสองข้างของผมจึงพยายามผลักมันออก


“พี่ๆ ใจเย็นๆ เฮ้ย อย่าเพิ่ง”


“กูไม่รอแล้ว”


มันบอกแค่นั้นแหละครับ ก่อนจะก้มลงมาหมกมุ่นกับคอของผมต่อ แต่ไม่แค่นั้นแล้ว เพราะมันดึงเสื้อยืดที่ผมใส่อยู่ออกให้พ้นคอไปอย่างรวดเร็ว เฮ้ยยยยยยยยยยยยย กูยังไม่ได้สมยอมเลยนะเฟ้ยยยยยยยยยยย


ตาเหลือก รู้สึกว่าตัวเองเป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะเอามือไปไว้ตรงไหน จะผลักมันออกยังไง จะดิ้นให้พ้นจากตัวมันดี หรือจะทำยังไงต่อ สมองมันช้าไปหมด ได้แต่นอนเบิกตากว้างๆ ให้ไอ้พี่ชมพูเล็มเลียมาถึงหน้าอก มันงับหัวนมของผมเข้าปากอย่างกับกำลังกินเยลลี่ ทั้งเลียทั้งดูดแบบไม่เว้นจังหวะ มือก็คลึงที่ยอดหยุ่นอีกข้างอย่างเมามัน


ผมไม่มันด้วยหรอกครับ แต่สะดุ้งแบบสุดตัว มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงบอกไม่ถูก เหมือนอยากให้เลิกทำก็ไม่ใช่ อยากให้ทำต่อก็ไม่เชิง ผมสับสนในตัวเองแบบเหี้ยๆ โอ๊ยยย ใครก็ได้บอกกูที กูควรจะทำยังไง ผมอยากจะกรีดร้องออกมาแบบนั้นเลย แต่ไม่ทันแล้วครับ


ไอ้เหี้ยยยยยย มันต่ำลงมาแล้ว!!


ตอนนี้หน้าไอ้พี่ชมพูมาซุกอยู่ที่ท้องของผมแล้ว แล้วดูท่าว่ามันจะซุกลงไปต่ำกว่านั้นอีก โอ้ พระเจ้าๆ บุดดา มายก็อดดดด ผมคิดอะไรไม่ออก มือทั้งสองข้างเลยพยายามดึงเสื้อไอ้พี่ชมพูเพื่อให้มันผละออกจากตัวของผม แต่ไอ้สัดนี่เข้าใจผิดหรือไงไม่รู้ มันเลยถอดเสื้อตัวเองทิ้งเอาซะเฉยๆ แสรดดด แล้วกูจะดึงอะไรรรรรร


ไม่มีตัวช่วยแล้วผมก็ต้องออกแรงผลักบ่ามันออกแทน แต่แทนที่มันจะสะดุ้งสะเทือน หรือเงยหน้าขึ้นมามองผมบ้างว่ากำลังทำหน้าตกใจสุดขีดสติแตกขนาดไหน แต่มันไม่ครับ ไอ้เหี้ยหื่นกามนี่มันดึงมือผมไปจูบ แล้วก็จับนิ้วผมยัดเข้าปากมันเฉยเลย มันดูดนิ้วผมมมม ย้ากกกกกกกกก!!!!


ไอ้เหี้ย ผมโกรธตัวเองโคตรๆ ที่ตอนนี้ขาอ่อนไปหมดแล้ว ไม่มีแรงจะถีบมันออกไปเลย สัดๆๆๆ กูต้องเสร็จมันแน่แล้วใช่มั้ยเนี่ย อยากจะร้องครวญครางออกมาดังๆ ว่ากูยังไม่พร้อมมมมมมมมมมม แต่เสียงแม่งไม่หลุดออกมา


“พะ... พี่...”


“หื้ม ว่าไงครับ”


มันตอบกลับมาด้วยเสียงนุ่มมาก มาก... มากแบบสุดๆ แล้วหัวใจกูจะเต้นตึกตักๆๆๆๆ หาพ่อมึงเหรอ แสรดดดดด ผมมองหน้ามันที่เงยขึ้นมามองผมแล้วรู้สึกร้อนวูบยังไงไม่รู้ สายตาของมันที่มองผมฉ่ำเว่อร์ เหมือนแบบอยากจะกินผมเข้าไปทั้งตัวจริงๆ ผมต้องเค้นเสียงออกมาสุดชีวิต


“คือ... พี่.... พี่จะทำ..... เอ่อ......ทำจริงๆ เหรอ”


ท้ายประโยคนี่เหมือนเสียงของผมลอยไปในอากาศแล้วครับ คอตีบแบบสุดๆ ไม่คิดเลยว่าเกิดมาในชีวิตนี้จะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้


“ครับ”


เป็นประโยคที่สั้นมาก สั้นโคตรพ่อโคตรแม่ แล้วมันก็เลื่อนตัวขึ้นมาจูบปากผม จูบแบบเน้นๆ ดูดปากผมแบบเมามัน ขณะที่มือก็ยุกยักอยู่ที่กางเกงผมอยู่แป๊บเดียว แค่แป๊บเดียวแหละครับ ผมก็ล่อนจ้อน แสรดดดดดดดดดดดด มึงมันฉวยโอกาส มือไวฉิบหาย


ผมรู้สึกว่าตอนนี้ส่วนล่างมันโล่งมาก โล่งแบบสุดๆ แล้วก็อายแบบสุดๆ ด้วยเพราะไอ้พี่ชมพูมันถอนปากออกไปจากปากของผม แล้วเปลี่ยนไปพิจารณากับเป้าของผมแทน ผมไม่ได้ล็อกเป้าหมายผิดนะ มันมองจริง มันมองแต่ตรงนั้นแล้วกดยิ้มมุมปาก ยิ้มแบบร้ายมาก สาดดดดดดดดดด


ใช่ว่าผมกับมันไม่เคยทำข้างนอกกันนะ ถึงได้ตื่นเต้นจนหัวใจจะทะลุออกมาจากอกแบบนี้ แต่ตอนนี้ผมไม่รู้สึกเลยสักนิดว่ามันจะทำแต่ข้างนอก ดูท่ามันแล้วอยากแทงผมสุดๆ โอ้ แม่เจ้า เจ้าพระคุณ ช่วยลูกช้างด้วย


“พะ...พี่”


ผมเรียกมันเสียงอ่อย แต่มันไม่รอให้ผมพูดอะไรแล้วครับ มือใหญ่คว้าขมับที่คันบังคับของผมแล้วก็รูดเลย แค่นั้นไม่พอ มืออีกข้างยังดึงมือผมให้ไปลูบของมันผ่านกางเกงที่สวมอยู่ด้วย อยู่ๆ ผมก็นึกถึงคำพูดของมันขึ้นมาเลย ไม่ใช่กูที่ใส่เสื้อกล้ามแล้วอีโรติก ไม่ใช่ มึงต่างหากที่ตอนนี้อีโรติกสุดๆ


“อื้อ...”


แสรดดด ใครคราง กูไม่ได้ครางนะ ไม่ได้ครางจริงๆ


ผมหาข้ออ้างให้ตัวเองสุดๆ พยายามเม้มปากแน่นไม่ให้หลุดเสียงร้องที่โคตรน่าอายนั่นออกมาอีกรอบ แต่ไอ้เชี่ย ตัวผมสั่นสุดๆ โดยเฉพาะตรงสะโพกนี่ที่มันเริ่มขยับเข้าหามือที่กำอาวุธคู่กายของผมเอาไว้ไม่ปล่อย ไอ้พี่ชมพูทั้งชัก ทั้งรูดจนมันแข็งโป๊กแทบฟาดกบาลใครแตกได้


“ไม่ต้องกลั้นไว้หรอก พี่อยากฟังเสียงยีนชัดๆ”


แต่กูไม่อยากฟังเสียงตัวเองเว้ยยยยยยย ถึงแม้จะร้องขัดอยู่แบบนั้นในใจ ผมก็รู้สึกว่าปากของผมกำลังขยับออกจากกันทั้งที่เมื่อกี้เม้มไว้แน่น เสียงร้องเบาๆ แห่งความสุขที่ถูกปรนเปรอหลุดออกมาเป็นระยะ หน้าของผมน่าจะแดงมากเพราะผมรู้สึกมันร้อน ร้อนมากโคตรๆ จนแทบจะไหม้ได้แล้ว


พี่ชมพูเลื่อนตัวขึ้นมาจูบผมอีกรอบโดยไม่หยุดมือที่กำลังหยอกเล่นกับน้องชายของผมจนมันน้ำตาคลอ ปากอุ่นนั่นจูบซับที่ขมับของผม เลื่อนมาที่ปากแล้วคลอเคล้ากับลิ้นของผมที่สอดเข้าไปหามัน มือข้างหนึ่งของผมกอดตัวมันเอาไว้เพราะรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลยที่ผมเป็นฝ่ายถูกกระทำคนเดียว


ใช่ๆ ผมรู้สึกแบบนั้น ถึงได้ตอบโต้มันไปบ้าง แต่มันเหมือนป็นความคิดที่ผิดมหันต์เลยครับ เพราะไอ้พี่ชมพูมันเบียดตัวเข้ามาหาผมมากขึ้น มือข้างที่ยังลูบของมันอยู่รู้สึกถึงการพองขยายของสิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกง แล้วผมก็ต้องสะท้านขนลุกชันไปทั้งตัวตอนที่เสียงทุ้มๆ นั่นกระซิบข้างหู


“ให้พี่ทำนะครับ”


“เอ่อ...”


ผมกะจะปฏิเสธมันนะครับ แต่ไม่ทันพูดอะไร มันก็ผละตัวไปจากผมแล้ว เดินไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าที่วางไว้ในตู้ขนาดใหญ่ที่ทางห้องพักมีไว้ให้ ก่อนจะกลับมาอีกครั้งพร้อมอะไรบางอย่างในมือ มันบีบสิ่งที่อยู่ในนั้นชะโลมมือของมันเอาไว้ ขณะที่ผมได้แต่มองตาเหลือก


“พี่... เอามาจากไหน”


“พี่เตรียมเอาไว้ เผื่อมีโอกาส”


ไอ้เหี้ย ไอ้ลามก ไอ้บ้ากาม ไอ้ ไอ้ แสรดดดดดดดด มันเตรียมเจลมาเรียบร้อยเลย นี่มันกะเอาผมจริงๆ ใช่มั้ย!!!


ผมมองมือมันที่อาบไปด้วยของเหลวแบบกึ่งๆ นั่นอย่างไม่ไว้ใจ เตรียมตัวกระโดดหนีเต็มที่ทั้งที่ตรงหว่างขายังแข็งตั้งอยู่แบบนั้น แต่ความจริงไม่เหมือนในจินตนาการครับ ไอ้พี่ชมพูมันเดินมาคร่อมผมอีกครั้ง ผมจะบิดตัวหนี มันก็กั้นเอาไว้ได้หมด


“คือ... พี่...... ผมยัง.....ยังไม่พร้อม”


“แล้วยีนจะหนีพี่ไปถึงเมื่อไหร่ครับ”


มันพูดกับผมเพราะมากนะ แต่ผมรู้สึกเหมือนได้รับสายตาอำมหิตจากมันยังไงไม่รู้ เหมือนมีสายฟ้าแล่นป๊าบๆ อยู่ในตาของมันที่จ้องผมอยู่ ผมก็ใจสะท้านเลยสิครับ หัวใจกระตุกไปหนึ่งที ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่ากำลังทำให้มันเสียใจ


“ยีนคิดว่าพี่ไม่รู้เหรอว่าคำสัญญาที่พี่รักษามาตลอดแปดเดือนนั่นก็เพราะยีนกลัว ยีนถึงตั้งขึ้นมาเพื่อหนีจากพี่ ตอนแรกมันอาจจะเป็นแค่การลงโทษ แต่หลังๆ เจตนาของยีนเป็นแบบนั้น ไม่ใช่เหรอครับ”


เคยมั้ยครับที่รู้สึกเหมือนถูกใครเอามีดแทงเข้ามากลางอก ผมรู้สึกแบบนั้นเลย มันแทงลงมาได้แม่นมากจนผมจุก พูดอะไรไม่ออก เพราะมันตรงกับความรู้สึกของผมจริงๆ ซึ่งหลังจากนั้น ผมกับมันต่างเงียบ เงียบกันไปพักหนึ่ง ราวๆ หนึ่งนาทีได้ ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายพูดออกมา


“ก็... ก็ได้ แต่..... แต่ถ้าผมไม่ไหว บอกให้พี่หยุด............พี่ต้องหยุด”


ไม่รู้ว่าผมพูดแบบนั้นไปได้ยังไง แต่มันหลุดปากไปแล้วครับ จะแก้ตัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว เลยได้แต่หลับตารอรับชะตากรรม หลังจากเห็นว่าหน้านิ่งๆ ปนสลดของไอ้คนตรงหน้าเปื้อนรอยยิ้ม


ผมรู้สึกถึงริมฝีปากของมันที่ประทับลงบนหน้าผากของผม มันอุ่นแล้วก็ทำให้ผมรู้สึกวางใจได้หน่อยนึง ก่อนผมจะต้องเบิกตาขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะขาทั้งสองข้างถูกจับแยกออกจากกัน ถึงจะไม่ได้รุนแรงรวดเร็ว แต่มันก็ทำให้ผมตกใจได้เหมือนกัน


พี่ชมพูยิ้มให้ผมอีกครั้งแล้วจูบที่ปาก พลางชะโลมนิ้วของมันด้วยเจลลื่นๆ นั่นที่ผมภาวนาขอให้มันเป็นตัวช่วยที่ดี ไม่ทำให้ผมต้องกระอักตายเพราะความเจ็บหรือความเหี้ยอะไรต่างๆ ที่ผมไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างหลังจากนี้ ก็เคยแต่เสียบชาวบ้านนี่ครับ ไม่เคยถูกเสียบมาก่อนในชีวิต


นิ้วใหญ่เหนอะๆ นั่นแตะที่ปากทางของผมเบาๆ แต่เล่นเอาสะดุ้งวาบ ผมเผลอกำมือแน่นขณะที่ก็ลุ้นไปด้วยว่าตอนไอ้พี่ชมพูเอานิ้วเข้ามาจะเป็นยังไง แต่รู้สึกว่ามันจะง่ายกว่าที่คิดครับ นิ้วแรกเข้ามาอย่างไม่ทรมานทรกรรมผมเท่าไหร่ แค่รู้สึกแปลกๆ ที่มีอะไรแหวกรูตูดเข้ามา


ขี้ของผมจะไหลออกมาด้วยหรือเปล่า?


เป็นคำถามที่ผุดขึ้นมาในหัวเป็นสิ่งแรก แต่เห็นว่าไม่มีอะไรที่น่าจะทะลุด่านออกมาอย่างที่คิดก็รู้สึกโล่งใจ ไม่งั้นมันคงอัปรีย์จัญไรมาก ผมหายใจเข้าลึกๆ พยายามกระดกหัวมองนิ้วที่กำลังผลุบหายเข้ามาในร่างกายของผมอย่างลุ้นระทึก


“โอเคมั้ย”


มันถามเสียงอ่อน ผมพยักหน้า ตอบ อือ ให้มันเบาๆ ทั้งที่ยังทำแข็ง ทั้งคxยแข็ง เสียงแข็ง หน้าแข็ง ใจแข็ง แข็งแม่งทุกอย่าง แล้วเริ่มรู้สึกหน้ามืดหน่อยๆ แต่ไอ้พี่ชมพูก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มันชักนิ้วเข้าออกทางด้านหลังพร้อมกับชักรูดที่ด้านหน้า ปากเลื่อนลงมาขบยอดอกผม เล้าโลมผมแม่งทุกส่วน ตอนนั้นแหละครับที่ผมรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ทัน มันสะท้านไปทั้งตัวเพราะโดนรุกไปทุกส่วน ทั้งเสียดทั้งเสียว ผมจะขาดใจตายมั้ย อยู่ดีๆ ก็รู้สึกกลัวขึ้นมาอีกแล้ว


“อื้อ ปล่อยกู อย่าทำสิวะ”


พอผมโวย มันก็ละปากออก มองหน้าผมแบบขอร้อง แววตาจริงจัง แล้วทำเสียงอ้อนกว่าเดิม ทำตัวซะน่าสงสาร


“นะๆๆ นะครับ ให้พี่ทำนะ”


แล้วมันก็ทำให้ผมรู้สึกใจอ่อนหน่อยๆ ทำไมกูต้องใจอ่อนด้วยวะ แต่พอเห็นสายตาของมันตอนนี้แล้วก็ยอมผ่อนท่าทีแข็งๆ ลงให้นิดหน่อย มันก็ยิ้ม ค่อยชักนิ้วเข้าออกช้าๆ ระมัดระวัง แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกเสียดๆ อยู่ดี ทว่าแค่นั้นยังไม่พอ พี่ชมพูมันยัดอีกนิ้วเข้ามาด้วย


“ไอ้เหี้ย เยอะไปแล้ว!!”


“ถ้าไม่ใส่เพิ่ม ตอนพี่เข้าไป ยีนจะเจ็บนะ เพราะงั้นอย่าเกร็งสิครับ นะ นะ”


มันมานะๆ อีกแล้ว มือก็ยังไม่หยุดทำงาน ผมกัดปากแน่น เพราะมันเริ่มเจ็บ แถมยังน่าอายฉิบหาย เกิดมาไม่เคยนึกเลยว่าต้องมานอนอ้าขาให้ใครเอานิ้วมาแหย่ตูดแบบนี้ แต่ไอ้คนทำมันก็รู้ดี ถึงได้พยายามเล้าโลมผมที่ด้านหน้าให้มากขึ้น ดึงผมให้คล้อยตามสิ่งอื่นแทนที่จะพุ่งความรู้สึกและความคิดไปยังจุดที่มันกำลังรุกราน


แล้วพอมันยัดนิ้วที่สามเข้ามา ผมก็ชักไม่ไหว มันเจ็บจริง แถมยังอึดอัดอีกต่างหาก เหมือนอะไรคาอยู่ในตูด แล้วก็ไม่อยากนึกเลยว่าถ้ามันยัดไอ้นั่นเข้ามา ตูดผมจะระเบิดเลยหรือเปล่า


“พอแล้ว แค่นี้ไม่ได้หรือไง”


ผมพยายามเค้นเสียงออกมา แต่มันโคตรลำบากเลยที่ต้องพูดในขณะที่ไอ้พี่ชมพูมันยังชักนิ้วเข้าออกไม่หยุดแบบนี้ แถมบางครั้งมันยังกระทุ้งเข้ามาอีก เล่นเอาผมสะดุ้ง ผวากอดมันแบบไม่ทันตั้งวัน มันก็ยิ้มแล้วจูบหน้าผากผม ก่อนจะไล่ลงมาที่แก้ม แล้วก็ปาก


ชักกลัวตัวเองแล้วครับ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนสะโพกของผมจะขยับไปตามการเคลื่อนไหวของนิ้วมัน ทั้งที่รู้สึกว่าไม่ยอม แต่ร่างกายมันเป็นเอง แถมยังรู้สึกดีเสียด้วย ผมต้องหายใจเข้าลึกๆ เพื่อบังคับตัวเองไม่ให้คล้อยตามมันมากนัก แต่เหมือนมันจะรู้ตัวครับ มันใช้นิ้วทั้งสามที่อยู่ข้างในกวาดควานเหมือนหาอะไรบางอย่าง และก็เหมือนว่าจะไปโดนจุดจุดนึงเข้า ที่เล่นเอาผมสะดุ้งวาบไปทั้งตัว น้องชายของผมน้ำตาเล็ดออกมาหน่อยๆ เลยครับ


ไอ้พี่ชมพูหัวเราะออกมาเบาๆ เหมือนพอใจที่เห็นท่าทีแบบนี้ของผม มันยังคลึงเล่นกับจุดนั้นสลับกับกดเบาๆ เพื่อให้ผมตัวกระตุกเป็นพักๆ เสียงร้องหลุดออกมาจากปากของผมแบบควบคุมไม่ได้ หน้าของผมแดงไปหมดเพราะโคตรอายที่ครางออกมาแบบนี้


แต่ไม่นานไอ้พี่ชมพูก็ถอนมือออก แต่มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกปลอดภัยขึ้นเลย เพราะมันเลื่อนมือไปถอดกางเกงที่มันสวมอยู่ออก ทั้งชั้นนอกแล้วก็ชั้นใน โชว์ท่อนเนื้อขนาดใหญ่สมตัวของมันกำลังชี้หน้าผมอยู่ เห็นแบบนั้นแล้วผมก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้ นึกภาพตามว่าไอ้ท่อนซุงนี่กำลังมุดเข้ามาในตัวของผมแล้วก็อยากจะเป็นลมเดี๋ยวนั้น ขนาดสามนิ้วของมันยังทำให้ผมหน่วงจนปวดตูด แล้วถ้าเป็นของมันผมไม่ตายคาเตียงเลยเหรอ


แต่เหมือนแววตาอ้อนวอนให้เห็นใจที่ผมพยายามส่งไปให้จะไม่เป็นผล เพราะไอ้พี่ชมพูบีบเจลมาชะโลมของมันจนทั่ว ก่อนจะขยับเข้ามาหาผมอีกรอบ จับแท่งนั้นจ่อเข้าปากทางของผม แล้วผมจะทำอะไรได้ในตอนนี้ นอกจาก...


“พี่ เดี๋ยวๆ”


“มีอะไรครับ”


“คือ... ขอผมทำใจก่อนแป๊บนึง”


ผมบอกมันไปตรงๆ มันก็หัวเราะออกมา ลูบหัวผมช้าๆ แล้วจูบแก้มเหมือนผมเป็นเด็ก


“ใช้เวลานานเท่าไหร่”


“เอ่อ... ก็”


ผมคิดทบทวนแป๊บเดียวพลางมองหน้าไอ้พี่ชมพูไปด้วย พยายามคิดว่าจะใช้วิธีไหนถึงจะทำให้ตัวเองยอมรับเหตุการณ์ครั้งนี้ได้ตลอดรอดฝั่ง ไม่พังกลางครัน ก่อนจะมองคนตรงหน้าที่คร่อมผมอยู่ พูดเสียงอ้อนให้มันเห็นใจ ไม่ปฏิเสธสิ่งที่ผมจะทำ


“อยากดื่มย้อมใจ พี่ไปเอาเหล้า...ให้ยีนหน่อยได้มั้ย”


เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ผมแทนตัวเองด้วยชื่อกับมันแบบนี้ เลยทำเอามันยิ้มแก้มปริ จูบปากผมไปหนึ่งจ๊วบ แล้วรับปาก ครับ ก่อนจะพุงตัวออกจากห้องนอนไปทั้งที่ยังล่อนจ้อนโทงเทงอยู่แบบนั้น เพราะตอนเล่นไพ่ผมก็ดื่มค้างไว้อยู่เหมือนกัน


เมื่อได้ของที่ต้องการ ผมก็คว้าหมับมากรอกปากทันที พี่ชมพูดูตกใจที่ผมกรอกเหล้าเข้าปากแบบนั้น แต่ไม่ทำแบบนี้ไม่ได้ครับ ผมกลัวว่าตัวเองจะเปลี่ยนใจ กลัวว่าถ้าไม่เมา ผมจะอาละวาด แล้วสุดท้ายผมจะทำให้มันรู้สึกไม่ดี คิดดูสิ ผมแคร์มันขนาดนี้เชียวนะ


“เฮ้ยๆ ยีนๆ พอ อย่าดื่มเยอะ กรอกเข้าไปแบบนั้นไม่แสบคอหรือไงครับ”


“ก็ผมกลัว ถ้าไม่เมาผมคงทำไม่ได้แน่ๆ ให้ผมเมาเหอะนะ”


ผมบอกมันไปตามตรง แล้วกรอกเหล้าเข้าปากไปอีกหนึ่งอึกใหญ่ จนมันไหลล้นออกมาจากปาก ไอ้พี่ชมพูเลยรีบดึงขวดเหล้าออกจากมือผมไป


“ถ้ายีนเมาก็ไม่มีประโยชน์สิ พี่อยากกอดยีนตอนที่ยีนมีสติ แล้วยีนก็ยอมรับพี่ ไม่ใช่เพราะยีนเมา”


ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองมันตาปริบๆ จะเมาก็เมาไม่ได้ แล้วกูจะทำยังไงล่ะ


“ไม่ต้องกลัวหรอก แค่ปล่อยทุกอย่างไป แค่คล้อยตามไปกับพี่ก็พอ นะครับเด็กดี”


มันปลอบผม ลูบแก้มแล้วจูบปากเบาๆ ผมก็เลยยอมที่จะทำตามที่มันบอก ไม่มีทางออกอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว เราสอดลิ้นประสานและเกี่ยวพันกัน ขณะที่มือของมันก็เล้าโลมร่างกายของผมไปด้วย ผมรับจูบจากปากอุ่นๆ นั้นอย่างเต็มใจ ก่อนจะผละออกช้าๆ เมื่อมันถอนปากออก


ขาทั้งสองข้างของผมถูกจับแยกออกจากกันอีกครั้ง พี่ชมพูลูบของของมันให้แข็งขึ้นอีกหน่อยเพื่อให้พร้อมรบ มันชะโลมเจลบนแท่งรวมประสาทของมันอีกครั้ง ก่อนจะจ่อมาที่ร่องของผม นิ้วชี้ทั้งสองข้างของมันช่วยกันแหวกทางให้นิดๆ ก่อนมันจะกดน้ำหนักลงมาที่ตรงนั้น ให้ท่อนเนื้อของมันค่อยๆ แหวกเข้ามาในร่างของผม ช้าๆ เนิบๆ ไม่รีบร้อน ขณะที่ผมก็สูดหายใจเข้าลึกๆ


“ดี... ดีครับ ยีนไม่ต้องเกร็งนะ หายใจลึกๆ แล้วผ่อนออกมา สบายๆ”


มันพยายามช่วยให้ผมสบายใจขึ้น ผมก็ทำตามที่มันบอกทุกอย่าง พยายามไม่เกร็ง ไม่ต่อต้าน แม้จะรู้สึกว่าการเข้ามาของมันจะทำให้ผมรู้สึกเจ็บเหมือนมีดกรีดเบาๆ แล้วตรงนั้นแน่นมากจนอึดอัด แต่มันก็ไม่ได้แย่มากเท่าที่คิดเอาไว้ อาจจะเพราะมีตัวหล่อลื่นทำให้ไม่ลำบากนัก


เข้ามาครึ่งทาง พี่ชมพูก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ มันเงยขึ้นมามองหน้าผมแล้วยิ้มให้ ทำให้ผมรู้สึกโล่งใจมากกว่าเก่า มือใหญ่เลื่อนมันกุมมือผมเอาไว้ ผมไม่คิดเลยว่ามันจะอ่อนโยนกับผมแบบนี้


“ไม่แย่ใช่มั้ย”


“อืม”


ผมพยักหน้าเบาๆ ตอบมัน มันก็ยิ้มให้ผมอีกรอบ ก่อนจะบอกว่า ต่อนะ แล้วดันตัวเข้ามาอีกครั้ง ผมพยายามแยกขาให้มากขึ้นเพื่อว่าจะทำให้มันเข้ามาได้สะดวกมากขึ้น เป็นการทำสิ่งที่น่าเหลือเชื่อที่สุดในชีวิต แต่ทำยังไงได้ล่ะครับ ผมรักมันไปแล้ว ยอมให้มันหมดแล้วจริงๆ


เพราะทำแบบนั้น พี่ชมพูเลยเข้ามาได้ง่ายมากขึ้น มันดันตัวเข้ามาจนสุด ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาอีกครั้ง ผมเองก็เหมือนกัน เราสบตากันและยิ้มไปด้วยกัน ปากอิ่มนั่นจูบจมูกผมเบาๆ แล้วเปล่งเสียงพูดแผ่ว


“รักนะครับ พี่รักยีนมากนะ”


ผมยิ้มมากกว่าเดิมกับคำบอกรักนั่น แขนทั้งสองข้างยกขึ้นไปล็อกคอมันเอาไว้แล้วออกแรงดึงให้มันขยับเข้ามาใกล้ มันดูตกใจนิดหน่อย แต่ก็แค่แป๊บเดียว เพราะเสียงของผมที่เค้นออกมาจนเป็นคำพูดคงทำให้มันตกใจมากกว่า


“รัก”


แค่คำสั้นๆ คำที่ผมไม่ได้พูดออกไปกับมันตรงๆ เลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้มันหลุดออกมาจากปากของผม ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้มันตกใจมาก และไม่ใช่แค่นั้น ผมรู้สึกเหมือนว่าสิ่งที่อยู่ในตัวของผมทั้งที่ไม่ใช่ของผมมันพองโตขึ้น คงไม่ต้องบอกว่าต่อไปจะเป็นยังไงนะครับ เพราะแค่นี้ผมก็โคตรอายเลย






















เช้าแล้วยังอยู่บน ที่นอน... คงจะร้องเพลงนี้ไม่ได้ เพราะว่าสายแล้วก็ยังอยู่บนเตียงเหมือนเดิม ผมเพิ่งตื่น ไอ้พี่ชมพูก็เหมือนกัน มันนอนมองหน้าผม แต่ผมหันหลังหนี ก็ใครจะไปทนได้ล่ะวะ ให้มาจ้องตากับคนที่เมื่อคืนเพิ่งทำอะไรกัน ถึงผมจะหน้าด้านในบางครั้ง แต่ก็ยังมียางอายอยู่นะครับ


แล้วยิ่ง... ไอ้ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี่แม่งโคตรน่าอับอายที่สุดในชีวิต ผมทำไปได้ยังไงวะ


คิดแล้วก็แอบรับตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ก็เล่นจำได้ทั้งเสียงครางของเรา เสียงตอนที่มันกำลังกระแทกเข้ามาในตัวผม แล้วก็เสียงกระซิบข้างหู ผมอยากจะเป็นบ้า ไม่อยากนึกถึงเลยจริงๆ


แต่ไอ้พี่ชมพูไม่เหมือนผมครับ มันกระเถิบตัวเข้ามากอดผมเอาไว้ หอมเบาๆ ตรงซอกคอที่น่าจะมีรอยแดงๆ ที่มันทิ้งเอาไว้ด้วย อยากเอาเหล้ามากรอกปากตัวเองให้ลืมๆ ไปซะจริงๆ หรือใครมีน้ำยาลบความทรงจำช่วยบริจาคมาให้ผมด้วยนะครับ


“ไม่คิดจะมองหน้ากันหน่อยหรือไง”


“ไม่”

“เสียงห้วนจริงๆ”


มันบ่นครับ ก็กูไม่หน้าด้านเหมือนมึงนี่! อยากจะโวยออกไปแบบนั้น แต่กลัวโดนตอกอะไรกลับเข้าตัว เลยได้แต่เงียบปากเอาไว้


“แล้ววันนี้จะไปเที่ยวไหวหรือเปล่า”


“ไหวดิ ผมไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”


ผมหันขวับกลับมาทันที แต่คงพลิกตัวแรงไปหน่อย เลยรู้สึกกระเทือนถึงส่วนล่าง เกือบจะร้องอูยออกมาด้วยซ้ำ แต่ดีที่อุดปากทัน ไอ้พี่ชมพูเลยเหล่มองหน่อยๆ เหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่


“แต่วันนี้พี่ไม่ไปนะ ยีนจะได้พัก”


“ผมไม่เป็นอะไรสักหน่อย”


ความจริงผมไม่ได้เจ็บอะไรมากมายหรอกครับ เพราะผมเป็นชายหนุ่มสุขภาพแข็งแรง เลยแค่รู้สึกเจ็บนิดๆ แล้วก็หน่วงๆ ขาสั่นบ้าง ไม่ได้อ่อนเปลี้ยจนขยับร่างไม่ได้ ไข้ขึ้นขนาดนั้น ส่วนหนึ่งคงมาจากคนข้างๆ ด้วยที่มันไม่ได้รุนแรงกับผม


แล้วก็ถือว่ามันเป็นแฟนแสนดีล่ะครับ เพราะหลังจากเสร็จ ผมก็ขอชิงหลับไปก่อนเลย ไม่กล้ามองหน้ามันต่อ แต่พอตื่นขึ้นมาจากที่คิดว่าคงนอนเป็นชีเปลือย ตัวเปรอะเหม็นคลุ้ง กลับกลายเป็นว่าผมใส่เสื้อกับบ็อกเซอร์แล้วเรียบร้อย ถ้าไม่ใช่มัน จะเป็นใครล่ะครับที่ทำให้แบบนี้


“ยีนไม่เป็นอะไร แต่พี่ก็เป็นห่วง แล้วใช่ว่าเมื่อคืนพี่จะไม่รุนแรงเลย ตอนจะถึงพี่ก็กระแทกไม่ยั้งเหมือนกัน ไม่เจ็บหรือไง”


แสรดดดด กูอุตส่าห์บอกคนอื่นเขาว่ามึงไม่ได้รุนแรง ผมอยากจะเอาหน้ามุดเข้าประตูมิติของโดราเอมอนหนีไปที่ไหนก็ได้ ตอนนี้หน้าร้อนฉ่าไปหมดแล้วจริงๆ


“เลิกๆ ห้ามพูดเรื่องนี้อีก”


ผมประกาศกร้าวเสียงห้วนแล้วลุกพรวดขึ้นจากที่นอนขนาดใหญ่แต่เราเสือกใช้ประโยชน์กันไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย ไอ้พี่ชมพูก็ลุกตามมา ถามเหมือนสงสัย


“ทำไม”


“ผมอาย โคตรอาย อายฉิบหาย เข้าใจยัง”


“เป็นเมียพี่แล้วมันน่าอายมากเลยเหรอ”


เสียงของไอ้พี่ชมพูที่ผมได้ยินทำให้รู้สึกหน่วงๆ ในใจยังไงไม่รู้ ผมเหลือบตาไปมองมันก็เห็นว่ามันทำหน้านิ่งเรียบ ดูเจ็บปวดหน่อยๆ โดยที่ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า สุดท้ายผมก็เลยต้องแก้คำพูดตัวเองใหม่


“เออ ไม่ได้อาย แต่เขิน เข้าใจเปล่าวะ คนมันเขินอะเฮ้ย แม่งงงงง”


ไม่มีคำแก้ตัวอะไรแล้ว เลยบอกไปมันไปตรงๆ หน้าก็ร้อนสัดๆ เลยตอนนี้ แต่เพราะอย่างนั้นแหละ จากสีหน้าที่ไม่ค่อยดี ตอนนี้ผมได้รับเสียงหัวเราะจากมันมาเบาๆ กับเสียงพึมพำว่า เข้าใจแล้ว ไม่พูดก็ไม่พูด แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยื่นหน้ามาจูบแก้มผมอยู่ดี


“มึงน่ารักว่ะ”


“กลับมาพูดว่า มึง เป็นแล้วหรือไง”


ผมหันไปชูนิ้วกลางใส่มันแล้วย้อนกลับไปแบบนั้น เพราะตั้งแต่เมื่อวานตอนที่ เออ นั่นแหละ มันก็ยังไม่พูดมึงกูกับผมเลย ไม่รู้ว่าเพราะแม่งเอาแต่เรียกตัวเองว่า พี่ หรือเปล่า ถึงทำให้ผมใจอ่อนกับมันได้ ทั้งที่ผมก็ไม่ใช่พวกอ่อนไหวง่ายสักหน่อย


“หรืออยากให้เรียกพี่ แต่เออ แบบนั้นก็ดีนะ ดูยีนจะเชื่อฟัง แล้วก็ใจอ่อนเวลาเรียก”


“ไม่ต้อง เรียกแบบที่เป็นตัวเอง แล้วก็ถนัดปากเหอะ”


ผมรีบปฏิเสธมันอย่างมีฟอร์มไว้ก่อน เพราะไม่อยากจะเสียท่ามันไปมากกว่านี้ แต่พอเห็นหน้ากับสายตาของมันที่หรี่มองแบบรู้ทัน ทำให้ผมรู้สึกเหมือนตกเป็นเบี้ยล่างมันยังไงไม่รู้


“กูถนัดทั้งสองอย่างนั่นแหละ แล้วแต่อารมณ์”


“ก็เรื่องของพี่ดิ” ผมรีบเลี่ยง ก่อนจะดันตัวขึ้นจากเตียง แต่ก็ถูกไอ้พี่ชมพูดึงมือไว้ก่อน เลยหันไปบอก “จะไปอาบน้ำ”


“ไปด้วย”


มันรีบตอบด้วยหน้าตาเริงร่า แต่ขอโทษนะครับ ถึงเมื่อคืนจะโดนมันเสียบไปแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้ง่ายขึ้นนะเว้ย ผมตอบมันพลางยกอวัยวะประกอบ เรียกเสียงหัวเราะของมันได้ดังพอดู


“ตีนดิ”






อ่านต่อข้างล่าง

v


v

[undersky]

ต่อจากข้างบน


v


v




เมื่อวานไม่ได้เที่ยวไหนครับ โปรแกรมล่มเพราะไอ้พี่ชมพูไม่ให้ไป ทั้งที่ผมรู้ตัวดีว่าผมไม่ได้เป็นอะไรหนักหนาเหมือนผ่านสงครามโลกมาอย่างที่มันห่วง เลยได้แค่เดินเล่นกินลมชมวิว นั่งอาบแสงอาทิตย์ยามเย็นอีกนิดหน่อยแค่นั้น ส่วนตอนนี้ผมกับหมีควายตัวยักษ์กำลังเก็บของกันอยู่ครับ เตรียมกลับกันแล้ว ดูเป็นการมาเที่ยวที่ไม่คุ้มเท่าไหร่ แต่ก็ช่างเหอะ มันบอกว่าไว้คราวหน้ามาใหม่ก็ได้ ผมจึงได้แต่เออออตามมันไป


หลังจากเก็บของเสร็จ พี่ชมพูก็เรียกให้พนักงานมาเช็คห้อง เพราะจะเช็คเอาท์แล้ว รวมทั้งให้พนักงานเอารถกอล์ฟมาขนกระเป๋าออกไปที่ล็อบบี้ด้วย กระทั่งทุกอย่างเรียบร้อย เราก็ออกเดินทางจากรีสอร์ทที่พักมาสองวันสองคืน


“จะแวะซื้อของฝากหรือเปล่า”


คนขับรถหันมาถามผมครับ ผมก็พยักหน้าหงึกหงักว่าตามกัน แต่ในหัวนี่ก็คิดไปด้วยว่าจะซื้ออะไรฝากเพื่อนๆ ดี ของผมก็คงมีแค่กราฟ กัส เคลม แซน ป๊ากับพี่กล้วย อ้อ เผื่อแฟนของกราฟด้วย แค่นั้น เพราะพวกพี่เจ๋ง พี่ต้น พี่ปาล์มนี่ให้พี่ชมพูเป็นคนซื้อแทน จะได้ไม่ต้องเปลือง เป็นความคิดที่จัญไรดีนะครับ ฮ่าๆๆ


เราสองคนตระเวณซื้อของฝากกัน แต่ไอ้พี่ชมพูได้ของอย่างรวดเร็วเพราะมันซื้อพวกของทะเลแห้งแบบรวมๆ ไปเพราะพี่ปาล์มชอบเอาไปกินแกล้มเหล้า ก็แปลกดีครับ ท่าทางพี่ปาล์มคนสวยก็ออกจะผู้ดี แต่แดก พูดง่ายๆ เลยแล้วกันครับว่าแดกเหล้าได้ชาวบ้านมาก แถมเรื้อนอีกต่างหาก นี่ไม่อยากคิดว่าถ้าไปเมาอยู่ที่ไหนโดยไม่มีพี่ต้นจะเป็นยังไง คงโดนลากไปปู้ยี้ปู้ยำไม่เหลือล่ะครับ


ส่วนผมก็ได้เป็นของที่ระลึกให้ป๊ากับพี่กล้วย ส่วนไอ้กราฟ มันชอบใส่เสื้อสกรีนลาย ผมเลยลองหาร้านที่ขายเสื้อพวกนี้ดู แต่ไม่มีตัวไหนถูกใจเลย ผมจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปหาร้านที่รับเพนท์เสื้อแทน โชคดีว่าเจอร้านที่ว่านั่นผมก็ตรงไปขอเขาจัดการเองเลยครับ ได้เสื้อมาสองตัวไซส์เอ็มกับแอลเป็นของกราฟกับไอ้ไนล์ คงไม่ต้องบอกว่าของใครตัวไหน ผมเพนท์ลงไปว่า เพื่อนไปเกาะช้าง กับ เพื่อนแฟนไปเกาะช้าง พร้อมวาดรูปงวงช้างสกิลอนุบาลประกอบ


ของไอ้กัสผมเลือกหมวกให้มันใบนึง เป็นหมวกสานที่ดูเท่ๆ ของแซนเองก็เหมือนกันครับ ทีนี้ก็เหลือแต่ของไอ้เคลมคนเดียวที่ผมยังไม่ได้หาซื้อให้มัน แต่ผมมีของที่อยู่ในใจแล้ว


“พี่ แวะเซเว่นหน่อย”


“จะซื้อบุหรี่อีกเหรอ ของตอนขามายังเหลือเต็มกล่อง”


มันเหลือบมองผมเหมือนจะดุหน่อยๆ ที่ผมจะซื้อบุหรี่อีกแล้ว แต่มันเข้าใจผิดไปไกลมาก


“เปล่า จะซื้อของ”


พอผมตอบไปอย่างนี้มันก็ทำหน้างงๆ หน่อย แต่ก็ยอมตามผมมาเซเว่น ซึ่งหลังจากไปถึง ผมก็ตรงไปหน้าเคาน์เตอร์เลยครับ เพราะของที่ผมต้องการอยู่ตรงนั้น ไม่ต้องตามหาให้ยุ่งยาก ผมเลือกมาสามกล่องตามที่ตั้งใจเอาไว้ ก่อนจะหยิบให้พนักงานคิดเงิน และพอรับใบเสร็จมา ผมก็หยิบมันใส่ถุงแล้วผูกเอาไว้อย่างดี หันมาอีกทีก็เจอพี่ชมพูกำลังมองผมแบบงงๆ ปนจับผิด


“มีอะไร”


“ที่ซื้อนี่ จะใช้กับกูเหรอ”


ผมล่ะอยากตบปากมันจริงๆ เพราะเล่นถามซะเสียงดังจนพนักงานที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์หันมามองหน้าผมกับมันสลับกันเลย


“ซื้อเป็นของฝากไอ้เคลมต่างหากเว้ย”


คำตอบของผมทำให้มันเหมือนเป็นคนหูบอดไปชั่วคราว มันมองหน้าผมแบบมึนๆ แป๊บนึง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตึงๆ แทน


“แล้วมึงไปรู้ขนาดมันได้ยังไง”


“อ้าว เพื่อนกันนี่พี่ อยู่ด้วยกันมาเจ็ดปีแล้ว ก็ต้องเคยเห็นกันมาบ้าง”


ผมพูดแบบดูดีที่สุด ไม่ให้น่าสงสัย เพราะเอาจริงๆ เห็นนี่มันก็เห็นอยู่ ไม่แปลกหรอก แต่ไอ้ตอนม.ปลายที่บ้าๆ มานั่งวัดขนาดกันด้วยความอยากรู้ว่าใครใหญ่กว่านี่ก็ขอเป็นความลับหน่อย ไม่งั้นผมจะศพไม่สวยก่อนถึงกรุงเทพ แฟนขี้หวงถึงไม่ได้ติดใจอะไร มันหัวเราะออกมาแล้วยกมือขึ้นมาขยี้หัวผม


“มึงนี่ร้าย”


มันว่าอย่างนั้นก่อนจะกอดคอผมแล้วเดินออกจากร้านไป เป้าหมายต่อไปของเราก็คือกรุงเทพครับ ไอ้พี่ชมพูขับรถออกจากเกาะช้างแบบชิลๆ จนไปถึงกรุงเทพช่วงเกือบๆ หัวค่ำ เพราะกลางวันรถค่อนข้างเยอะกว่าช่วงเช้าตรู่ที่ออกจากกรุงเทพตอนขามา


ผมโทรนัดคนอื่นๆ ให้มาเจอกันที่คอนโดของไอ้พี่ชมพูแล้ว ให้มาเอาของฝากกันเองเพราะพรุ่งนี้ผมขี้เกียจแบกไปให้ที่มหา’ลัย ซึ่งทุกคนก็โอเค ยินดีพร้อมใจ ยกเว้นแซนที่ผมเห็นว่าไม่เหมาะถ้าจะให้มาด้วย ถึงเธอจะตะแง้วๆ บอกว่าอยากเห็นรังรักของพี่ผมกับไอ้พี่ชมพูก็เหอะ เพราะพวกผมมีแต่ผู้ชาย แถมไอ้เคลมยังเป็นตัวตั้งตัวตีให้เอาเหล้ามาอีก แล้วก็ได้รับการสนับสนุนจากพี่ปาล์ม เอ่อ... รุ่นพี่คนสวยของผมขี้เหล้าไม่เบานะครับ


ถึงคอนโดของพี่ชมพูก็เห็นคนที่นัดไว้มานั่งรอกันหน้าสลอนอยู่ที่ล็อบบี้ ผมกับไอ้พี่ชมพูเลยช่วยกันขนของลงจากรถ โดยที่ไอ้กราฟเดินนำมาช่วยกันก่อนเป็นคนแรก ช่างเป็นเพื่อนที่ประเสริฐจริงๆ ทางฝั่งแฟนผมก็ไม่น้อยหน้าครับ พี่เจ๋งเองก็มาช่วยหิ้วของด้วยเหมือนกัน ส่วนคนที่เหลือเหรอครับ สุราเมรัยที่เอามานี่ก็ช่วยกันแบกขึ้นห้องไปจนหมด


ขึ้นห้องได้ผมก็แจกจ่ายของฝากให้ครบ เริ่มที่ไอ้กราฟกับไนล์ ได้รับเสียงหัวเราะจากทุกคนแหละครับกับคำที่อยู่บนเสื้อที่ดูจะเกรียนไปหน่อย แล้วยังรูปประกอบนั่นอีก แต่ไอ้กราฟก็แสนดีเหมือนเดิม ขอบอกขอบใจผมสำหรับของฝากที่หาที่ไหนไม่ได้อีก ไอ้กัสก็ได้ของที่เสริมความหล่อ ดูดีมีชาติตระกูลของมันไป เหลือไอ้เคลมที่มองผมด้วยตาวิ้งวับแบบมีความหวังมากมาย แต่พอผมยื่นถุงเซเว่นให้มันไป มันก็ทำหน้าเบะ


“อะไรของมึง”


“ของฝากของมึงไง กูตั้งใจให้สุดๆ”


ผมบอกไปแบบนั้นแล้วเพื่อนรักก็แกะถุง หยิบออกมาดูแล้วก็ได้รับเสียงหัวเราะแบบฮาครืนยิ่งกว่าตอนไอ้กราฟโชว์เสื้อที่มันได้เสียอีก


“มึงนี่ กูยกนิ้วให้เลย”


พี่ปาล์มเป็นคนพูดประโยคนี้พร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ผมอย่างที่บอก พี่ต้นเองก็ทำตามเหมือนกัน ตามด้วยพี่เจ๋ง ส่วนไอ้กัสกับไอ้กราฟหัวเราะท้องแข็งไปแล้ว ไอ้พี่ชมพูก็หัวเราะแบบเก็บอาการ ไอ้ไนล์ด้วย แต่ไอ้คนที่ได้รับของฝากสิ ทำหน้าเบะเหมือนจะร้องไห้ได้เสแสร้งสุดตีน


“มึงแม่ง ไอ้เหี้ยยยยยยยย”


“โธ่มึง กูอุตส่าห์ตั้งใจซื้อให้มึงเลยนะ มึงไม่ดีใจเหรอ นี่ๆ มึงดูสลิปนี่นะ” ผมถลาหาไอ้เคลมแล้วล้วงมือไปในถุง หาสลิปที่ยัดลงถุงไว้อย่างดี พอได้มาก็กวาดสายตา มองหาชื่อสาขาที่อยู่บนกระดาษแล้วชี้ให้มันดู “จากเกาะช้างเชียวนะมึง ดูสิ”


“ไอ้แสรดดดดดดด ถุงยางกูมีปัญญาซื้อที่กรุงเทพเว้ย ไอ้เพื่อนเวรรรรร”


แล้วเสียงหัวเราะก็ฮาครืนอีกรอบ ทุกคนแทบจะลงไปดิ้นๆ อยู่บนพื้นอยู่แล้ว ผมก็ฮาแม่งจริงๆ แต่เหมือนกรรมตามสนองแบบติดจรวดครับ เพราะหัวเราะได้ไม่เท่าไหร่ ไอ้เคลมกลับเป็นฝ่ายหัวเราะแทน มันขยับตัวเข้ามาใกล้ผม จ้องหน้าผมแล้วถามเสียงดังฟังชัด


“ว่าแต่มึงไปเสม็ดแล้วเสร็จพี่ภูยังวะ”


“กูไม่ได้ไปเสม็ดเว้ย มึงแม่งมั่ว เมื่อกี้กูเพิ่งชี้ให้ดูอยู่ว่ากูไปเกาะช้าง”


ผมรีบสวนมันกลับทันทีแบบไม่ให้มีพิรุธ แต่แม่งก็จับสังเกตผมเหลือเกินจนผมไม่กล้ากระดิกตัว เหลือบตาไปมองทางไหนก็เห็นคนอื่นๆ กำลังจับจ้องผมเป็นตาเดียว คือ... มันไม่ได้น่าสนใจเลยนะเว้ยประเด็นนี้อะ ปล่อยผ่านสิวะ


“เออๆ มึงไปเกาะช้างก็ได้ แล้วมึงเสร็จช้างพี่ภูหรือยัง”


ไอ้สาดดดดดดดดด มึงก็ยังแถไปได้นะ ผมยกตีนขึ้นถีบมัน แต่มันไวกว่า กระโดดหลบได้ แถมยังมีการชี้หน้าฟ้องพี่ภูของมันอีก


“พี่ภูดูเมียพี่ดิ จะเอาตีนให้ผมกิน”


แต่แทนที่ไอ้พี่ชมพูจะพูดอะไรที่เข้าหูผม มันเสือกพูดให้ผมแทบหงายเงิบอยู่ตรงนั้น


“มึงก็รู้อยู่แล้วว่า เมียกู ชอบแจกตีน แล้วมึงจะถามวอนตีนอีกทำไม”


ผมยกมือขึ้นตบกบาลไอ้คนปากมากนั่นไปเต็มๆ แต่มันดันคว้ามือผมเอาไว้ได้ก่อน เสียงหัวเราะจากคนอื่นที่ดูอยู่เลยดังไปทั้งห้อง ดังมาก ดังแบบล้อเลียนจนผมไม่รู้จะถอดหัวตัวเองไปเก็บตรงไหนเพื่อไม่ให้คนอื่นเห็นว่าตอนนี้มันกำลังแดงแค่ไหน แม่งงงงงงง เกิดมาไม่เคยถูกล้อแล้วอายขนาดนี้มาก่อนเลย


บัดซบจริงๆ!!








==================
เป็นของขวัญวันสงกรานต์เลย
น้องยีนก็โดนเจี๋ยะไปแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นอย่างที่หวังหรือเปล่า
ตอนหน้าจะเป็นตอนพิเศษตอนสุดท้ายที่จะอัพค่ะ
เป็นตอนของพี่ชมภู เขามีความลับบางอย่างมาบอก

แล้วก็เรื่องสำคัญๆ
เปิดจองหนังสือ It's U, It's Me : กวนนัก แต่รักนะครับ
คนที่สนใจจองเข้าไปดูรายละเอียดที่ลิงค์นี้นะคะ >>จิ้มๆ<<


ปล. ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านใหม่นะคะ ถือว่าอ่านเร็วแล้วค่ะ ^^


Undel2Sky

[nunnuns]

สุดอะเรื่องนี้ ไม่มีncก็สนุกได้เหอะจะบอก ใช่ม้าาา ชอบค่ะ น่ารักมากๆ รอตอนหน้า ความลับอะไรหนอพี่ภู อิอิ