บทนำ
“ยังไม่เคยแน่ใช่มั้ย ?” หญิงร่างท้วมที่ดูร่วงโรยจากวัยสาวมานานจุดบุหรี่ราคาแพงขึ้นสูบ หรี่ตามองเด็กหนุ่มหน้าใหม่ที่นั่งอยู่ตรงหน้า ใบหน้าเหยี่ยวย่นนั้นแลดูเจ้าเล่ห์ชอบกลจนเด็กหนุ่มไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้นสบตาด้วย
“ค.. ครับ” เด็กหนุ่มพยักหน้าอายๆ เหงื่อไหลซึมในมือจนเขารู้สึกเปียกชื้น แอบใช้เช็ดถูกับกางเกงนักเรียนเบาๆ
“ไม่ต้องย้ำหรอกเจ๊ ไอ้ปรีย์มันเพื่อนผม ผมรู้หรอกน่าว่าเคยหรือไม่เคย” เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันอีกคนย้ำบอก ทั้งๆ ที่ตนแทบจะไม่รู้จักเด็กหนุ่มที่ชื่อปรีย์เลยด้วยซ้ำ
“เออ.. มีคนโทรมาจองตัวแล้ว เอ็งเอาเบอร์นี่ไป” หญิงร่างท้วม หรือเจ๊ใหญ่หยิบยื่นกระดาษแผ่นเล็กที่มีเบอร์ติดต่อเขียนด้วยลายมือหวัดๆ ให้กับเด็กหนุ่มที่ชื่อปรีย์
“แล้วเรียกค่าตัวให้ได้มากกว่าหมื่นนะ ไม่ถึงไม่ต้องยอมมัน” หล่อนสำทับ เพราะส่วนหนึ่งที่ได้นั้นเป็นของหล่อนด้วย.. ปรีย์พยักหน้าอย่างแข็งขัน.. จำนวนเงินที่ได้ยินนั้นเขาต้องทำงานตามปกติมากกว่า ๓ เดือนเสียด้วยซ้ำ...
“ลูกค้าชื่อคุณก้องภพ เอ็งติดต่อเอาเองนะ อายุไม่ถึง เดี๋ยวสาวมาถึงข้าล่ะเรื่องใหญ่...” เธอบอกชื่อลูกค้าและโยนความรับผิดชอบให้เด็กหนุ่มด้วยกลัวกฎหมายเอาผิดได้..
ปรีย์รับกระดาษและไหว้สาวใหญ่ ก่อนขอตัวออกจากสถานที่ซึ่งดูเหมือนออฟฟิศทั่วๆ ไป... แต่หากมีกิจการอื่นๆ อยู่เบื้องหลัง
เด็กหนุ่มมองดูกระดาษในมือ ถอนหายใจเบา ๆ.. เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว...
ยายที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เล็กก็เจ็บป่วย จนต้องเข้าโรงพยาบาล เงินที่ใช้ไม่ค่อยพอจึงเริ่มที่จะฝืดเคืองเข้าไปใหญ่... โชคดีที่เขาพอจะรู้จัก ‘เอิง’ เพื่อนต่างห้องหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก และมีเงินใช้สอยไม่ขาดมือ.. เพราะมีผู้ใหญ่เลี้ยงดูอย่างเปิดเผย..
ดูเหมือนว่าเอิงจะรู้ว่าเขายากจน.. และแนะนำว่าเมื่อไหร่ที่ต้องการจะทำงานสบาย ๆ ได้เงินเยอะให้มาปรึกษา และตอนนี้เขาก็ต้องการเงินจริงๆ..
ปรีย์ตรงไปโรงพยาบาล มองดูร่างเหี่ยวย่นซูบซีดแทบจะกลืนหายไปกับเตียง
“ยายจ๋า หนูมาแล้ว” เด็กหนุ่มส่งเสียงร้อง วิ่งไปหาหญิงชราที่นอนอยู่บนเตียง
“..เอ็งไม่ไปทำงานเหรอ ?” เสียงแหบแห้งถามอย่างสงสัย ...ดวงตาสุกใสเหมือนสาวแรกแย้มขัดกับร่างกายที่ร่วงโรยเหลือบมองหลานชายอย่างรักใคร่ เอื้อมมือไปลูบศีรษะทุยเบาๆ
“เอ่อ.. วันนี้หนูขอลามาเยี่ยมยายก่อนน่ะจ้า” เด็กหนุ่มยิ้มบอกแต่ถูกมือเหี่ยวย่นตบจนหน้าทิ่ม
“หัดโกหกนะเอ็ง..” หล่อนพึมพำเบาๆ เบือนหน้าหนีอย่างแง่งอน
“แหะ” ปรีย์หัวเราะแก้เก้อ... ยายรู้จักนิสัยเขาดี.. เพราะเลี้ยงเขามาตั้งแต่เกิด.. พ่อทิ้งแม่ไปตั้งแต่เขายังอยู่ในท้องแม่... ส่วนแม่ก็เสียไปตอนที่เขายังเด็ก.. ยายร้องไห้เสมอเวลาพูดถึงแม่.. ยายบอกว่าแม่น่าสงสาร...
แต่ตอนนี้แม่ไปสบายแล้ว เขากับยายจึงต้องใช้ชีวิตแบบปากกัดตีนถีบต่อไป...
...เมื่อรู้ว่าหลานชายไม่ยอมบอกความจริงแน่ เธอจึงเอ่ยต่อ “เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะออกจากโรงพยาบาล”
“ทำไมล่ะจ๊ะยาย ?” ปรีย์ถามเสียงหลง มองหน้าหญิงชราอย่างไม่เข้าใจ
“วะ! แพงจักตายห่า! เอ็งจะเอาเงินที่ไหนมาจ่าย”
“ก็เอาเงินค่าเทอมมาใช้ก่อนก็ได้นี่”
“แล้วเอ็งจะเอาที่ไหนจ่ายค่าเทอมฮะ ?”
“หนูทำงานอีกไม่กี่เดือนก็ได้พอแล้วล่ะจ๊ะยาย.. ยายอย่าฝืนร่างกายเลยนะ พักอยู่ที่นี่ให้แข็งแรงก่อน” หญิงชรามองหลานชายสวมชุดนักเรียนเก่าๆ อย่างเวทนา.. นึกน้อยใจสังขารตนเองที่กลายเป็นภาระให้กับเด็กหนุ่ม
“หนูกลับก่อนนะจ๊ะยาย” เด็กหนุ่มยิ้มบอก ก้มลงหอมแก้มหญิงชราอย่างแสนรัก
“เออ.. ทีหลังเอ็งไม่ต้องมาบ่อยก็ได้ เปลืองค่ารถ” หล่อนสำทับทั้ง ๆ ที่อยากเจอหน้าหลานชายทุกวัน แต่หากเงินตราไม่เอื้ออำนวย ..จะให้ไปกลับทุกวันก็นึกเสียดายเงินค่ารถซึ่งแลกค่าอาหารได้เป็นมื้อ...
เด็กหนุ่มเหลียวมองตู้โทรศัพท์ใต้อาคารอย่างลังเลใจ ก่อนตัดสินใจล้วงเศษเหรียญในกระเป๋าขึ้นหยอดลงตู้ กดเบอร์ในกระดาษที่เพิ่งได้รับมา..
ติ๊ด.... เสียงสัญญาณดังขึ้นครั้งแรก ปรีย์รู้สึกหวาดหวั่น อยากจะวางสาย แต่ต้องแข็งใจถือรอต่อ
ติ๊ด.....ครั้งที่สอง.. เด็กหนุ่มรู้สึกกลัว ถ้าปลายสายรับขึ้นมาแล้วจะเริ่มต้นบทสนทนายังไงดี...
ติ๊ด......ก่อนจะมีครั้งที่สี่ เด็กหนุ่มนึกในใจว่าควรจะวางเสีย แต่กลับมีเสียงแทรกดังขึ้น...
“ครับ..” เสียงปลายสายทุ้มนุ่ม ฟังดูน่าจะเป็นคนอ่อนโยนไม่น้อย ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกใจชื้นขึ้น ปรีย์อ้ำอึ้ง ก่อนจะเอ่ยถาม
เบาๆ
“เอ่อ.. คุณก้องภพใช่มั้ยครับ ?”
“ใช่ครับ..”
“ผมชื่อปรีย์นะครับ”
“อ๋อ..” ปลายสายส่งเสียงนึกออกเบาๆ ..
“คุณก้องภพต้องการเจอที่ไหนเมื่อไหร่ครับ ?”
“งั้นเลิกเรียนพรุ่งนี้เจอกันที่xxx แล้วกัน.. ไปถึงแล้วโทรหาพี่นะ”
“อะ..ครับ...”
“เรียกว่าพี่ก้องก็ได้” เขาบอกเสียงละมุนจนเด็กหนุ่มอมยิ้ม... หารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วทุกอย่างมันเริ่มที่จะ ‘ผิดพลาด’................................................ทูบีคอนตินิว
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ ใส ใส ช่ะมะ :laugh:แค่บทนำเองเนอะ เหมือนเดิม แจกเป็ด แจกบวกสำหรับแฟนคลับน่ารัก ๆ ทุกคนที่มาช่วยเจิมบ้านใหม่น่ะค่ะ แอบบขอโทษคุณหยดดดด้วยน้า เก๊าไม่ได้ดู เลยลงชื่อตกเลยง่ะ ลงไป อ่านไป ตรวจคำผิดไป ก็ใจตุ้มต๊อม โดนเพื่อนหลอกมาช่ายม้ายยยยย
ชีวิตน้องคงรันทดอีกเยอะแน่เลย
พีเอสซึ.เค้าว่า ใครมาโพสคนแรกของตอนใหม่ทุกตอน มีของรางวัลเป็นอะไรกันดีน้อ พวกเรา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
