@@ ข่าวดี!!@@เปิดจองนิยายเรื่อง 'มนต์มาร'ตั้งแต่วันที่ 8 - 25 กุมภาพันธ์ 2555สำหรับ 200 ท่านแรกที่จอง และโอนในวันเปิดโอน
(ตอนนี้ยอดจองเหลืออีก 100 ค่ะ?)จะได้รับผลงานการเขียนฉบับพ็อกเก็ตบุ็ค ของพี่วีจำนวน 10 ตอน ฟรี!พี่วีใช้ชื่อหนังสือพิเศษนี้ว่า
'แม่พระของวี' ไม่ควรพลาดเรื่องนี้ไม่มีขาย ความหนาประมาณ 100 หน้าหาซื้อไม่ได้
การันตี ใครอ่านเรื่องนี้คุณต้องรักแม่และครอบครัวมากขึ้นเป็นเท่าตัวแน่นอน เป็นความอนุเคราะห์และอภินันทนาการพิเศษ
เพื่อไว้อาลัยให้กับคุณยาย คุณแม่ของพี่วีที่เพิ่งเสียไปเมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา หนังสือเล่มนี้บรรยายความรักความผูกพัน
ของพี่วีกับคุณแม่ ที่พี่เค้าเคารพบูชายิ่ง
'แม่พระของวี' ปล.สำหรับมนต์มาร แถมตอนพิเศษ 5 ตอนในเล่มเท่านั้น สนใจส่งเมลล์มาลงชื่อจองพร้อมขอเลขลำดับการจองได้ที่
luxilove_19690อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปค่ะ (รูปเล่ม และรายละเอียดจะเปิดตัวราววันที่ 25 กุมภาพันธ์นี้)
เหยี่ยวหัวใจ
Part 15
ซ้อมฟิตร่างกาย! ผมกลับมาฟิตร่างกายกันใหญ่ เพื่อลงแข่งกีฬาคณะโดยซ้อมวิ่งหลังเลิกเรียน ส่วนไอ้อั้ม ไอ้ขุนลงแข่ง
ฟุตบอล ไอ้หยกไม่เอาสักอย่างมันไม่ถนัดกีฬา พวกสาวๆ มาเป็นกำลังใจให้บ้างถ้าไม่ติดมีงานส่งอาจารย์ ไอ้รั่วมันซ้อมว่ายน้ำ
เสร็จก็มารอผมที่สนามบอลทุกวัน ส่วนใหญ่มันจะเลิกก่อนเพราะว่ายน้ำซ้อมไม่นาน ผมก็มีวิ่งมั้งเตะบอลมั้ง ไอ้พวกเพื่อนๆ ดี๊ด๊า
มีความสุขกันถ้วนหน้านั่นมาจากสาเหตุเหล่านี้
“กรี๊ด!เท่มากค๊าหล่อสุดๆ”เสียงตะโกนแซวมีรอบสนาม กลายเป็นแรงจูงใจให้พวกหนุ่มๆ วิ่งไล่ฟุตบอลโชว์
สาวจนเหงื่อโซก บางคนเสื้อเปียกทำเป็นถอดโชว์บิดเหงื่อทิ้งเรียกเสียงกรี๊ดกันก็มี ส่วนผมขยับนิดขยับหน่อย ได้รับเสียงเชียร์
ลั่นตลอด จนพวกเพื่อนอดแหย่ผมไม่ได้
“ห่ารันเรทติ้งเกินหน้าเกินตาพวกกูมากไปเปล่า?” ว่าแดกผมอีก ทั้งที่ผลประโยชน์ส่วนใหญ่พวกมันรับกัน
ไปเต็มๆ
“น้ำค่ะ ผ้าเย็นค่ะ เกลือแร่ค่ะบลาๆๆ” อย่างที่เห็น มีมาไม่หวาดไม่ไหวผมคนเดียวคงใช้ไม่หมด
สุดท้ายก็ตกไปอยู่กับพวกมันตามระเบียบ
ส่วนไอ้รั่วก็ไม่ธรรมดา ข่าวว่าสาวๆเกาะชิดติดขอบสระดูมันซ้อมว่ายผีเสื้อจนละลายกันไปแล้ว ยิ่งเห็นมันสวม
กางเกงว่ายน้ำครึ่งท่อนยิ่งกรี๊ดสนั่นไปกับซิกแพคที่เรียงตัวสวย โดยเฉพาะตอนมันโชว์ท่าว่ายช่วงหัวไหล่ขยายปีกกางออกสง่า
งามยิ่งนัก ทำเอากองเชียร์ที่ได้เห็นร่างกำยำของมันผลุบโผล่ใต้น้ำต่างมองตาเคลิ้มเยิ้มกันไปเลย
งานนี้ผมไม่แน่ใจว่ามันมีลุ้นเหรียญหรือเปล่า เพราะไม่รู้จักนักกีฬาคณะอื่นเลยสักคน เช่นเดียวกับผมที่ต้อง
ฟิตร่างกายอย่างหนัก เพราะเท่าที่ผ่านมาไม่ได้เน้นออกกำลังเหมือนตอนเรียนม.ปลาย ถึงจะฟิตเนสกับไอ้รั่วประจำ แต่มันคือ
การดูแลสุขภาพไม่ได้หวังลงแข่ง งานนี้ทั้งมันทั้งผมเลยต้องทุ่มกันหนักหน่อยกว่าจะเลิกก็สามทุ่ม มันเองต้องมานั่งดูผมซ้อม
ต่อเป็นชั่วโมงกว่าจะได้กลับพร้อมกัน
ภาพเราตีคู่เป็นปลาท่องโก๋ไม่ได้ดูแปลกตาสำหรับใครๆ เพราะพวกเค้ารู้ว่ามันเป็นพี่รหัสของผม หนำซ้ำยัง
เป็นพี่เลี้ยงด้วย เพราะกิจกรรมหลายอย่างมักเห็นเราสองคนจนชินตากันไปแล้ว แฟนคลับไอ้รั่วตามติดอย่างเหนียวแน่น ส่วนผม
ยังคงมีสาวๆตามเชียร์อยู่มากมายเช่นกัน เราต่างวางตัวปกติไม่ได้ให้ความสำคัญใครเป็นพิเศษ ยังคงรักษาระยะห่างของคนที่
เข้ามาใกล้ชิดในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้องเพื่อนพ้องทั้งนั้น แม้จะรู้ถึงเจตนาของพวกเค้าว่าต้องการอะไร แต่พวกผมก็ไม่มีใครตอบรับ
ต่อความต้องการในสิ่งนั้นกลับไปเลย
มีบ้างที่ออกตัวแรง ซึ่งเป็นเรื่องปกติของสมัยนี้ บางคนใจกล้าท้าชนเดินเข้ามาพูดตรงๆ แบบไม่ต้องอ้อมค้อม
วัดดวงไปเลยก็มี
“พี่พรตค่ะ คืนนี้ไปเที่ยวกันนะค่ะ?” ผมทำหูทวนลมปล่อยให้มันจัดการเอง เธอเดินเข้ามาขณะที่เรานั่งพัก
เหนื่อยกันตรงซุ้มข้างสนาม สาวน้อยใจกล้า เข้ามาท้าชนแบบไม่ต้องลีลาท่ามาก
“คงไม่ไปครับ พี่เก็บตัวฟิตร่างกายเตรียมแข่งกีฬาคณะอยู่ครับ” มันปฏิเสธโดยมีเหตุผลมารองรับ
“แหมผ่อนคลายบ้างสิค่ะ ถ้าเมื่อยมากเดี๋ยวหนูบริการนวดให้ฟรีไม่มีคิดตังค์” เธอตอบกลับมา สายตาเชิญ
ชวนอย่างชัดเจนว่ามากกว่านวดก็พร้อมรับสถานการณ์ มันตอบแบบไม่ต้องเสียเวลาคิดนาน
“อย่าวัดใจผู้ชายด้วยการยอมเสีย ถ้าผู้ชายมันเหี้ยผมกลัวคุณจะเสียใจ” ทำเอาสาวเจ้าหน้าแตกไปไม่เป็นกัน
เลย ผมได้แต่อมยิ้มกลั้นขำกับคำพูดของมัน เล่นไม่ไว้หน้าสาวน้อยเค้าเลย บางทีก็มีมาเป็นผมบ้าง
“รันค่ะ นี่เบอร์โทรเราเองว่างๆก็โทรมานะเราจะรอ” ผมโดนจู่โจม เจอจนชิน ยังไม่ทันได้ตอบไป เหยี่ยวรั่ว
มันดันแย่งพูดไปซะแล้ว
“เค้าว่าผู้ชายเจ้าชู้ดูมีเสน่ห์ ผู้หญิงเจ้าชู้ดูเป็นเสนียด ไม่รู้ใครคิดกฎเกณฑ์เหล่านั้น ทั้งที่มัน‘ระยำพอกัน’”
คนสวยอึ้งแดกรีบถอยกลับออกไปอย่างไวเลยครับ มันเล่นหวงผัวซะแรงเว่อร์ ถ้าเป็นผู้หญิงเข้ามาผมจะนิ่งรอดูอาการ
แต่ถ้าเป็นหนุ่มหน้าหวานผมจะออกโรงทันที
“พี่พรตครับ ผมเตยบริหารปีหนึ่ง ยินดีที่ได้รู้จัก” อย่างเหตุการณ์นี้ ซึ่งเจาะจงเข้าหามันตรงๆ ไม่นับมือที่ยืน
มาขอจับกับมันด้วย
“ถ้าหล่อไม่จริง เดี๋ยวจะโดนมันทิ้งกลางอากาศ” ทีผมบ้างครับรีบขัดขึ้นก่อนเลย ไอ้เตยหนุ่มบริหารมองผม
ตาขวางแล้ว ก่อนผมจะเนียนกอดคอไอ้รั่ว แล้วถามไอ้เตยไปตรงๆ
“ชอบมันเหรอ?” ไม่ต้องอ้อมค้อม ไอ้รั่วมันยืนอมยิ้มรอฟังนิ่งๆ
“ก็อยากรู้จักให้มากกว่านี้ เรื่องอื่นค่อยว่าทีหลัง” มันตีมึนตอบกลับมาหน้าตาย
“ยาเส้นบุหรี่ซองเป็นตายเท่ากัน มึงชอบมันแต่มันไม่ชอบมึงมีค่าเท่ากัน” ผมยังพูดต่อ มันเริ่มกวนกลับเมื่อ
เห็นไอ้รั่วไม่พูดสักคำแต่ผมดันขวางลำอยู่เพียงคนเดียว
“รู้สึกมึงจะคิดแทนพี่เค้าหมด ไม่เห็นเค้าพูดมาสักคำ?” มันเหวี่ยงผมเข้าให้ คงไม่พอใจที่โดนผมขัด
ยังไม่ทันตอกมันหน้าหงาย ไอ้รั่วแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“ทำไมครับน้อง ชอบพี่เหรอเรา?” มันถามได้ปกติมาก มองหน้าไอ้นั่นเหมือนคุยเกี่ยวกับดินฟ้าอากาศซะงั้น
“ถ้าผมบอกว่าใช่ พี่จะให้เราได้ศึกษากันหน่อยไหม?” ไอ้ห่านี่ก็หนาได้ทนทายาท ตีมึนเลยครับ
“เคยฟันหญิงมากี่คน?” ไอ้รั่วดันถามไปคนละทางซะงั้น
“บอกไปก็คงไม่มีใครเชื่อความจริงผมยังซิง ถึงใครจะว่าผมเจ้าชู้เพลย์บอยเข้าขั้นคลาสโนวี่ นั่นแค่คำนินทา
ผมไม่ได้ว่าอะไร แล้วแต่ใครจะคิดเพราะความจริงผมไม่ได้มั่วผู้หญิง” มันตอบให้รู้เลยว่ากูเป็นเกย์ไม่เคยม่อหญิง ไอ้รั่วมันสวน
กลับทันควัน
“อย่าเรียกตัวเองว่าคาสโนวี่ ถ้ายังปี้ไม่ถึงร้อย อย่าเรียกตัวเองว่าเพลย์บอย ถ้ามีผู้หญิงเป็นร้อยแต่ยังไม่ได้
ฟันหึหึ” มันหัวเราะทิ้งท้าย แล้วก็ยื่นมือไปตบไหล่ไอ้คนตรงหน้า ก่อนจะทิ้งคำพูดส่งท้ายไปอีกว่า
“หาคนใหม่ซะหัวใจไม่ใช่ของเล่น อย่าเห็นเป็นเรื่องสนุกเป็นของตาย ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นลูกผู้ชายก็อย่ามัก
ง่ายรักใครให้รักจริง" ไอ้เตยมันอึ้งไปแล้วเรียบร้อย ปล่อยผมกับไอ้รั่วเดินกอดคอตีคู่กันออกมาโดยมันหมดคำพูดที่จะต่อกร
เจอคำคมหมัดฮุกเข้าไปเต็มๆ
“เฮ้ย! จอดๆ จอดรถดิ!” มันบอกผมหยุดรถ หลังขับมาถึงย่านของกินที่นักศึกษาชอบมากัน ผมจึงเลี้ยวรถ
เข้าชิดขอบทางก่อนถามมันไป
“ทำไมมึงหิวหรือไง?” ผมเข้าใจว่ามันหิวจะแวะหาไรกินแถวนี้ เพราะนี่ก็สามทุ่มเข้าไปแล้ว
“ไม่ใช่กูคุ้นว่าไอ้บอมย์มันอยู่ในกลุ่มนักศึกษาที่รวมกันเป็นโขยงตรงนั่น เหมือนจะมีเรื่องหรือไงเนี่ย” พอมัน
พูดจบ ผมไม่รอช้ารีบเปิดประตูลงจากรถเดินดิ่งเข้าไปยังกลุ่มพวกเสื้อขาวที่รวมตัวกันเป็นสิบ
อยู่ตรงบริเวณหน้าร้านไอศครีมทันที
เข้าไปในระยะสายตาถึงเห็นไอ้คนตัวสูงใหญ่กว่าใครเพื่อน ไม่ผิดตัวครับไอ้ยักษ์บอมย์เพื่อนผมเอง มันกำลัง
ยืนประจันหน้าพวกนักศึกษาไม่ต่ำกว่าสิบคน เหมือนกำลังเจรจากันอยู่ ผมกับไอ้รั่วรีบสาวเท้าตรงเข้าไปกันเลย ก่อนจะเรียก
ไอ้บอมย์ให้มันรู้ตัวด้วย
“บอมย์มีไรว่ะ?” พอมันเห็นผมกับพรต สายตาดีใจชัดเจน
“หึ!พวกศิลปกรรมหาเรื่องรุมตีนกู” ไอ้บอมย์มันบอกพวกผมทันที หลังจากเราเดินเข้าไปยืนตีคู่มันซ้ายขวา
ผมจึงได้จังหวะสำรวจไอ้พวกตรงหน้าด้วยเลย นับจากสายตามีเก้าคนพอดี
“ใจเย็นมีไรค่อยคุย ขืนใช้กำลังไม่เหมาะกับปัญญาชนนะเว้ย!” ไอ้รั่วมันพูดขึ้นครับ
“มึงเป็นใครเสือกอะไรด้วย?” ไอ้คนที่ยืนประจันหน้าไอ้บอมย์ตวาดถามไอ้รั่ว หน้าตาพวกมันคงไม่ใช่เด็กปี
หนึ่งไม่แน่ใจว่าปีไหน
“อ้าว! กูเตือนด้วยความหวังดี ว่าเสือกซะงั้น” มันก็กวนไอ้ห่านั่นกลับไปทันที
“ไม่ใช่เรื่องของมึง กูจะเคลียร์กับไอ้นี่” มันยังคงเสียงดังข่มไอ้รั่วผมยืนสำรวจพวกมันดูไม่เท่าไหร่ คิดว่าพวก
ผมเอาอยู่ถ้าเกิดตะลุมบอนกันขึ้นมาอ่ะนะ
“กูคงต้องยุ่งว่ะ ก็ไอ้คนที่มึงจะเคลียร์มันเพื่อนกูนิ ทีมึงยังยกพวกมาเป็นฝูง?” ไอ้รั่วมันไม่สน ยียวนกวนสุดๆ
ว่าแดกไอ้นั่นแบบกูไม่กลัวมึง ไอ้ห่านั่นของขึ้นทันที เพื่อนมันก็ฮือฮาเสียงดังกันเลยหลังไอ้รั่วพูดจบ
“กล้าเรียกพวกกูเป็นฝูงหรือว่ะ พ่อมึงตายเหรอสัด!” มันสบถด่าไอ้รั่วดังลั่น ท่าทางกร่างเข้าใส่คงเห็นพวกมัน
มีเยอะเก้าต่อสามละมั้งหึหึ
“อ้าว!เห้ยมึงด่าใคร?” ไอ้รั่วก็โวยกลับเสียงดังเหมือนกัน
“ด่าพ่อมึงไง?”ไอ้เหี้ยนั่นแสยะยิ้ม ตอบมาได้หน้าถีบพิลึก บวกกับท่าทางจิ๊กโก๋ปากซอยของมันด้วยอีกอ่ะนะ
กุ๋ยชะมัดเลยผมว่า
“อ๋อด่าพ่อมึงหรอ! แล้วไปนึกว่าด่าพ่อกู” ผมกลับไอ้บอมย์หลุดขำกร๊ากกันไปเลยครับ กำลังเครียดๆไอ้ห่ารั่ว
มันดันกวนจนไอ้ห่านั่นควันออกหูไปแล้วเรียบร้อย
“ไอ้เหี้ยไร้สาระปัญญาอ่อนชิบหายสัด มึงอยากแดกตีนหรือไงถึงได้พูดกวนประสาทกูอยู่นี่” มันคงเหลืออด
ตะคอกเสียงดังเลยครับคราวนี้ กระทั่งตอนนี้ พวกเพื่อนมันยังคงยืนเป็นแบคโดยไม่มีใครพูดเลยสักคนนอกจากไอ้เหี้ยนี่คนเดียว
แสดงว่ามันคงเป็นหัวโจกของกลุ่มแล้วล่ะ
“อย่าว่าไร้สาระกูมีถึงสองสาระ สาระแนกับสารเลวมึงต้องการแบบไหนเดี๋ยวกูจัดให้” ไอ้รั่วมันกวนสุดๆเลย
ทั้งท่าทางยกยิ้มมุมปากแถมยักคิ้วข้างเดียวเหมือนกับที่มันกัดกันกับผมตอนแรกๆ แล้วนึกออกเลยว่าไอ้ห่านั่นจะรู้สึกยังไง
ยอมรับว่าผมเองยังอยากบีบคอมันตายคามือด้วยซ้ำ แล้วไอ้นี่จะเหลือเหรอครับ
“งั้นมึงเตรียมตัวตายได้เลยสัด” มันพูดจบ ส่งสัญญาณให้เพื่อนมันเข้ารุม แต่ยังไม่ทันขยับ
“เดี๋ยวหยุด! มึงมีปัญหากับกู เคลียร์กับกูไม่ต้องดึงเพื่อนมายุ่ง มันเห็นกูมีเรื่อง ยิ่งพวกมึงมีมากกว่าเป็น
ธรรมดาที่มันจะเสือก ว่าไงมึงกล้าวัดกับกูตัวต่อตัวไหม?” ไอ้บอมย์ครับ มันออกไปยืนขวางหน้าไอ้รั่วเป็นยักษ์ปักหลั่นไปแล้ว
ตัวมันสูงใหญ่เกือบสองเมตรข่มพวกแม่งไปกว่าครึ่ง ไอ้หัวโจกมันสวนกลับทันที
“เรื่องอะไรกูต้องฟังมึง ตัวใหญ่กว่ากูเป็นสัด” มันพูดแบบไม่กลัวอายนักเลงหัวครวยอะไรวะ? เกี่ยงเรื่อง
น้ำหนักส่วนสูง ดันยกพวกมากะเอาพวกเข้ารุมเนี่ยนะ ผมออกไปยืนตีคู่ไอ้บอมย์ ก่อนพูดกับไอ้เหี้ยนั่นว่า
“ถ้างั้นมึงวัดกับกู ในเมื่อมึงเกี่ยงตัวมันใหญ่กว่าเทียบกับกูมึงไม่ต่างกูเท่าไหร่ว่าไงเคลียร์ตัวต่อตัวห้ามเล่น
พวก กูไม่รู้ว่าพวกมึงมีปัญหาไรกับเพื่อนกู แต่วิธีนี้ยุติธรรมแล้ว ถ้ามึงไม่เอาก็ไม่ต้องยุ่งกับเพื่อนกูอีก ขืนใครแตะต้องมันกูเล่น
พวกมึงถึงตาย กูไม่ได้ขู่ลองดูก็ได้ถ้าอยากรู้” พอผมพูดจบ เพื่อนมันคนหนึ่งเดินเข้าไปกระซิบข้างหูมัน ก่อนมันจะพยักหน้าแล้ว
หันมาพูดกับผมว่า
“อย่านึกว่ามึงเป็นลูกรัฐมนตรีแล้วกูจะกลัว ลองมึงใช้เส้นพ่อเล่นงานพวกกูสิ กูจะแฉออกสื่อเอาเก้าอี้พ่อมึง
สะเทือนเลยคอยดู” สัดดันขู่ผมหน้าตาเฉย ทำมาหัวหมออีก ผมใช้ชื่อพ่อมาขู่มันเมื่อไหร่ ยังไม่ได้อ้างสักคำว่าผมเป็นลูก
รัฐมนตรี เพื่อนในกลุ่มมันต้องมีใครรู้จักผมแน่สงสัยไอ้คนที่กระซิบบอกมันเมื่อกี้ชัวร์
“หึมึงคิดว่ากูสนหรือไง? กูยังไม่ได้อ้างชื่อพ่อเลยที่เคลียร์กับมึงเพราะมึงกำลังจะเล่นพวก ลองดูว่าสื่อเค้าจะ
เชื่อใครระหว่างกูสามคนกับพวกมึงตั้งเก้า พยานเห็นเหตุการณ์รอบด้านว่าไง?” ผมพยักหน้าให้มันหันไปสำรวจรอบด้าน
เพราะตอนนี้มีไทยมุงยืนดูกันเต็มแล้วครับ
“วันนี้มึงรอดตัวกูไม่ยอมรามือแน่ไว้จะค่อยจัดการทีหลัง ส่วนมึงเป็นเพื่อนมันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ยุ่งจะดี
กว่ามึงรุ่นน้องกูอย่าคิดปีนเกลียวจำไว้ด้วยไอ้สัด” มันขู่ไอ้บอมย์ แถมด่าพวกผมอีกก่อนจะโบกมือบอกพวกมันรามือไปก่อน
วันนี้ คงเห็นคนมุงเยอะแถมยังสวมเสื้อนักศึกษาของสถาบันกันด้วย รวมทั้งไอ้บอมย์ก็เช่นกัน ยกเว้นผมกับไอ้รั่วที่อยู่ในชุดกีฬา
เสื้อยืดกางเกงวอร์ม เพราะเพิ่งเลิกซ้อมมาเมื่อตะกี้
“เดี๋ยว! มึงยังไปไม่ได้เคลียร์ทำไมทีหลัง ตกลงมันเรื่องอะไร ถ้าขืนมึงตีมึนเดินออกไปแล้วพูดทิ้งท้ายไว้แบบ
นี้ พรุ่งนี้สาบานได้กูไปถล่มคณะมึงแน่ อย่ามาอ้างรุ่นพี่รุ่นน้องไอ้สัด” กลายเป็นไอ้รั่วครับ คราวนี้มันของขึ้น ทำเอาไอ้พวกที่
กำลังจะก้าวออกไปชะงักไปอีกรอบ แถมอึ้งกันไปเลยที่น้ำเสียงและวาจาของไอ้รั่วไม่ได้เจตนากวนเลยสักนิด เล่นมาซะเสียง
เข้มเป็นการเป็นงานเลย แถมยังกร่างแบบไม่เล่นอีกต่างหาก
“ทำไมมึงไม่ถามเพื่อนมึงดู ว่ามันมายุ่งกับเด็กกูทำเหี้ยไร” ผมชักจะได้คำตอบแล้ว คงไม่พ้นเรื่องผู้หญิง
ไอ้บอมย์มันรีบบอกพวกผมทันที
“มันบอกเด็กมันเป็นดาวนิเทศ ถ้าชื่อแพทกูไม่ได้เป็นฝ่ายไปยุ่งกับเค้าเลยนะเค้ามาขอเบอร์กูเอง แต่กูไม่ได้
ให้เพื่อนกูในคลาสดันรู้จักให้เบอร์กูไปเฉยเลย เค้าโทรมาขอนัดเจอกูที่ร้านนี้ บอกอยากรู้รายละเอียดเกี่ยวกับรีสอร์ทที่หัวหิน
กูก็แค่มาตามนัดก็เท่านั้น แล้วไอ้นี่จู่ๆก็โผล่มาหาว่ากูนัดเด็กมันเลยเป็นเรื่อง” ไอ้บอมย์มันอธิบายให้พวกผมฟัง ผมเชื่อว่าคน
อย่างไอ้บอมย์มีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าชน ไม่จำเป็นต้องไปไล่จีบใครเค้าเลย
“มึงโกหกมึงจีบเด็กกูชัดๆ กล้าว่าน้องเค้านัดมึงมาอีกเหรอว่ะ?” มันยืนกรานท่าเดียว แสดงว่าหลงสาวมาก
คงไม่แปลกถ้าเด็กมันเป็นถึงดาวคณะนิเทศ ผมพอนึกหน้าออกวันที่ประกวดเธอสวยเหมือนกัน แล้วดูไอ้เหี้ยนี่ดิไม่ได้ครึ่ง
ไอ้บอมย์เลยสักนิด ผู้หญิงเค้าย่อมมีสิทธิเลือกตัวมันเองต่างหากที่ไม่ยอมรับความจริง
“มึงไปเรียกเด็กมึงมาเคลียร์เลยสิ?” ผมตัดปัญหา ให้มันไปตามผู้หญิงมาคุยต่อหน้าเลยดีกว่า
“ไม่จำเป็น?” มันตอบแบบกำปั้นทุบดิน น่าถีบยอดหน้าไปจริงๆทั้งที่ผมใจเย็นแล้วนะ พอฟังมันพูดชักโมโห
เหมือนกัน
“งั้นบอมย์มึงเอาโทรศัพท์มาดิ” ผมขอโทรศัพท์ไอ้บอมย์ มันก็ล้วงออกมาส่งให้ ก่อนผมเอามากดดูเบอร์ที่
ได้รับสายแล้วถามไอ้บอมย์ไปว่า
“นี่คือสายเรียกเข้าโทรศัพท์สินะ เบอร์ไหนเป็นเบอร์คนชื่อแพท?”ผมถามมันก็ชี้ให้ผมดู เลยยกโชว์ให้ไอ้เหี้ย
นั่นเลยแล้วพูดกับมันว่า
“มึงคิดว่าไง ถ้าเพื่อนกูนัดเด็กมึงมันก็ต้องเป็นฝ่ายโทรออก แต่นี่ หลักฐานชัดเจนว่าเด็กมึงโทรมาหามันชัดๆ
คนที่มึงควรจะเคลียร์ไม่ใช่เพื่อนกู แต่เป็นเด็กมึงโน้น” ผมพูดจบ มันหน้าเจื่อนไปเลย แต่ยังทำตาขวางฮึดฮัดเหมือนไม่ยอมรับ
ความจริง ไอ้รั่วก็สวนขึ้นมาซะก่อน
“เฮ้ย!กูจะบอกอะไรให้อย่าง ความเลวไม่ได้มีแค่เพศผู้ ความเจ้าชู้ ไม่ใช่มีแต่ผู้ชาย ความร่านและมักง่ายไม่
ได้มีแต่ผู้ชาย เพราะผู้หญิงบางรายมันก็เป็น” กลายเป็นไอ้รั่วมันว่าแดกใส่ไปเต็มๆ
“กูจะกลับไปเคลียร์เด็กกูเอง วันนี้ถือว่ากูไม่มีหลักฐานขอเตือนมึงไว้อย่างห้ามยุ่งกับเด็กกูอีกไม่งั้นเจอกูแน่”
พูดจบมันพากันเดินออกไป ผมกับไอ้รั่วจึงหันมาหาไอ้บอมย์มัน
“หึเกือบซวยเพราะผู้หญิงแล้วสิมึง” อดไม่ได้แหย่มันครับ
“ช่างแม่ง ต่อให้มันรุมกูก็ลุยสัด เก่งชิบหายมาเป็นฝูงนึกว่าจะแน่พอท้าวัดก็หัวหด” ไอ้บอมย์มันสบถเบาๆ
“มันคงจะกล้าวัดกับมึงหรอก ไอ้รันออกตัวให้มันยังไม่ยอมสู้เลยเตรียมรุมมึงอย่างเดียวนักเลงหัวครวย!”
กลายเป็นไอ้เหยี่ยวมันตบท้ายซะเสียหมาเลยนั่น แล้วพวกผมสามคนก็พากันแยกย้ายไปขึ้นรถ โดยเรานัดไปเจอกันที่ร้านxxx
ถือโอกาสกินมื้อค่ำกันก่อนกลับเกือบสี่ทุ่มพวกผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ไอ้บอมย์มันบอกขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงขอบคุณผมสองคน
เราเลยตกลงไปหาของอร่อยกินก่อน ถือว่าผ่านไปด้วยดีโดยไม่มีการลงไม้ลงมือ นึกแล้วก็ตลกไอ้รั่วที่ยั่วไอ้ห่านั่น
จนหัวฟัดหัวเหวี่ยง ขำพิลึกเจอไอ้รั่วเข้าไปเป็นใครก็หน้าหงายครับ ปากมันธรรมดาซะที่ไหน
นอกจากผมแล้วใครทันมันบ้างเล่า อ๋อมีตะเกียงอีกคนที่เป็นคู่ปรับของไอ้รั่ว เพราะมันโดนตะเกียงเบรกประจำ ขานั้นเค้าจับจุด
รู้ทางไอ้รั่วดี น้องเค้าเล่นเอาผมไปขู่มันตลอด มันก็ไปไม่เป็นเลย กลายเป็นมันตกเป็นลูกไล่ให้ตะเกียงต้อนจนเอ่อแดก
เสียมากกว่า เท่าที่ผ่านมาผมก็เห็นมีแต่ตะเกียงนี่แหละ ที่พรตมันไม่ค่อยรั่วใส่เหมือนคนอื่นๆ
เพราะรั่วทีไรมันหงายกลับมาทุกที ฮ่าๆๆ!
หนังสือชุดไตรภาคย์ จะเริ่มส่งให้วันจันทร์นี้ทั้งหมดเลยนะคะ
สำหรับคนที่รอหนังสือ อาทิตย์หน้าคิดว่าคงได้รับกันหมดแล้ว
ขอให้มีความสุขกับหนังสือทุกเล่ม และตอนพิเศษที่มีในนั้นนะคะ
Luk.
ปล.หนังสือพี่วี ที่แถมกับชุดมนต์มาร ไม่มีสั่งซื้อแยกพิเศษค่ะ เพราะไม่ขาย และพิมพ์ครั้งเดียวเท่านั้น
พ็อกเก็ตบุ๊ค
'แม่พระของวี' พบกับคำสอนดีๆ เหมาะสำหรับนำไปใช้ในชีวิตที่สุด
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
