### วันนี้ไปส่งหนังสือหมดแล้วนะคะ###ส่งเสร็จ ตอน 11.00 น. คนที่สั่งจองไตรภาคย์ รอรับหนังสือได้เลย
ส่งไปเรียบร้อยแล้ว น้ำหนักหนังสือทั้งหมด ส่งแบบพัสดุลงทะเบียนไม่ได้
เกิน 2 กิโล ทางไปรษณีย์ รับส่งให้แต่พัสดุธรรมดา และ EMS
เพราะฉะนั้น คนอ่านรอหนังสือได้เลยค่ะ ภายใน 3 - 7 วันนี้ต้องถึงมือทุกท่าน ถ้าไม่ได้ติดต่อกลับมาทางเมลล์นะ
luxilove_19690 แอด hotmail ดอท com@@ ข่าวดี!!@@เปิดจองนิยายเรื่อง 'มนต์มาร'ตั้งแต่วันที่ 8 - 25 กุมภาพันธ์ 2555(ตอนนี้ยอดจองเหลืออีก 100 ท่านค่ะ?)จะได้รับผลงานการเขียนฉบับพ็อกเก็ตบุ็ค ของพี่วีจำนวน 10 ตอน ฟรี!พี่วีใช้ชื่อหนังสือพิเศษนี้ว่า
'แม่พระของวี' ไม่ควรพลาดเรื่องนี้ไม่มีขาย ความหนาประมาณ 100 หน้าหาซื้อไม่ได้
การันตี ใครอ่านเรื่องนี้คุณต้องรักแม่และครอบครัวมากขึ้นเป็นเท่าตัวแน่นอน เป็นความอนุเคราะห์และอภินันทนาการพิเศษ
เพื่อไว้อาลัยให้กับคุณยาย คุณแม่ของพี่วีที่เพิ่งเสียไปเมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา หนังสือเล่มนี้บรรยายความรักความผูกพัน
ของพี่วีกับคุณแม่ ที่พี่เค้าเคารพบูชายิ่ง
'แม่พระของวี' ปล.สำหรับมนต์มาร แถมตอนพิเศษ 5 ตอนในเล่มเท่านั้น สนใจส่งเมลล์มาลงชื่อจองพร้อมขอเลขลำดับการจองได้ที่
luxilove_19690แอด hotmail ดอท com ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปค่ะ (รูปเล่ม และรายละเอียดจะเปิดตัวราววันที่ 25 กุมภาพันธ์นี้)
ตัวอย่างหนังสือพ็อกเก็ตบุ๊ค แถมพร้อมนิยาย 'มนต์มาร'บทนำ
แม่พระของวี เคยสงสัยบ้างไหม? เคยตั้งคำถามกับตัวเองบ้างหรือเปล่าว่าทำไมสรรพนามของทุกชาติทุกภาษา
ที่เรียกแม่ผู้ให้กำเนิด ถึงได้ออกเสียงคล้ายคลึงกันโดยมักออกสำเนียงเป็นเสียง ม. ม้าเกือบทุกชาติก็ว่าได้
ยกตัวอย่างของไทยเราเรียก ‘แม่’ ของคนจีนมักได้ยินเรียกกัน ‘มาม๊า’ ฝรั่งเรียก ‘มัม’ หรือ ‘มาร์เทอร์’
ของอิสลาม ‘มี้’ หรือ ‘มามี้’ ที่ยกมานั้นอาศัยจากที่ได้ยินมาทั้งสิ้น พอมีเวลาคิดจึงเกิดคำถามขึ้นในใจ
นั่นสิทำไมสรรพนามแทนชื่อแม่ถึงออกเสียงเป็นม.ม้า แทบทั้งนั้น ทั้งที่สรรพนามแทนชื่อพ่อไม่เห็น
สำเนียงจะซ้ำกันเลย ไทยเรียกพ่อ จีนเรียกป๊า ฝรั่งเรียกแดท ถึงตรงนี้เลยเกิดความกระจ่างขึ้นในหัวว่าแท้จริงแล้ว ม.ม้าซึ่งออก
สำเนียงเรียกแม่แปลได้ว่า มหาศาล หรือ มหัศจรรย์
มหาศาล คือไม่สามารถประเมินความยิ่งใหญ่ได้ มหัศจรรย์ คือสิ่งเหลือเชื่อ คนที่ได้ชื่อว่าแม่
ของมนุษย์ทุกเผ่าพันธุ์ในโลกใบนี้ ย่อมเป็นผู้มีคุณอันยิ่งใหญ่ดุจห้วงมหรรณพ สุดคณานับเกินยกสิ่งใดมาเปรียบอ้างได้เทียม
พระคุณของแม่แล้ว
ผู้หญิงทุกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ ย่อมเป็นบุคคลมหัศจรรย์เกินกว่าจะเข้าใจถึงความน่าเหลือเชื่อที่เธอ
ผู้นั้นสามารถเลี้ยงดูทารกในครรภ์ให้กำเนิดเกิดมาเป็นมนุษย์ได้เสียด้วยซ้ำ
เพราะเหตุนี้เอง องค์ศาสดาของทุกศาสนาถึงได้ยกย่องมารดาผู้ให้กำเนิดเป็นผู้ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งใด
ในโลก เป็นอรหันต์อันเลิศล้ำของผู้ที่เป็นบุตร
แล้วทำไมพวกเราถึงมองข้ามพระอรหันต์แก้วที่อยู่กับเราไปเสียละ ที่บอกว่ามองข้ามหมายถึงเรา
รำลึกถึงแม่ในยามที่เราทุกข์ ในยามที่เราท้อแท้ ในตอนที่เราอ่อนแอหรือแม้กระทั่งในขณะที่เราไม่เหลือใครเลย คนที่เรามักนึก
ถึงเป็นคนแรกคือ ‘แม่’
แต่ในเวลาที่เราหัวเราะสนุกสนานสรวลเสเฮฮารื่นเริงในเทศกาลต่างๆ พร้อมหน้าเพื่อนสนิทมิตรสหาย
เรากลับลืมนึกถึง ‘แม่’ คงเพราะเราคิดว่ายังไงแล้วแม่ก็จะอยู่ที่บ้านเสมอ แม่จะอยู่ตรงที่ท่านเคยรออยู่ประจำ แม่จะยังคงอยู่ที่
เดิมไม่ไปไหน เราคิดว่าท่านจะรอเราอยู่ตรงนั้น ซึ่งเมื่อไหร่ก็สามารถคุยกับแม่ได้ นั่นคือความคิดของคนส่วนใหญ่ที่ปฏิบัติกัน
เสียจนชิน
คุณลืมไปแล้วหรือไม่ การที่ต้องห่วงใยใครสักคน การที่ต้องรอใครสักครั้ง การที่ต้องกระวนกระวาย
กังวลต่างๆเกี่ยวกับคนรักเราทุกข์ใจมากแค่ไหน เพราะฉะนั้นคนที่ได้ชื่อว่าแม่ย่อมเป็นเช่นเดียวกัน เพราะท่านคงนอนไม่หลับ
กินไม่อิ่ม หากลูกซึ่งอยู่นอกบ้านยังไม่รู้ข่าวว่ากำลังทำอะไรอยู่ที่ไหน
ตรงกันข้าม คนที่เป็นลูกกลับมองการกระทำเหล่านี้เป็นสิ่งที่น่าเบื่อน่ารำคาญ จำเจกับคำถามเดิมๆและ
คำบ่นซ้ำซากของ ‘แม่’
ในขณะที่คุณมีความสุขอยู่กับเพื่อนๆในวงเหล้า อาจเป็นเวลาเดียวกับที่แม่นอนเหงา และเฝ้ารอให้
ลูกกลับบ้านอยู่ก็ได้ แม่สร้างชีวิตเราขึ้นมาด้วยน้ำนม อย่าให้มันต้องจบลงด้วยน้ำเมา
อยากบอกว่าวันนี้ยังไม่สาย ที่จะรักและใส่ใจกับแม่ของคุณเอง เพราะวันนี้ยังมีท่านอยู่ให้ใส่ใจ
อย่าต้องรอให้ถึงวันที่ท่านจากไป ไม่เหลือใครคอยเอาใจใส่เหมือนทุกครั้ง ไม่มีแล้วร่มโพธิ์แก้ว เมื่อถึงวันนั้นคุณจะไม่มีโอกาส
ได้ทำหน้าที่ของลูกเลยตลอดกาล
เพื่อแม่ทุกคน.
ปราณวี.
เหยี่ยวหัวใจ
Part 18
อำลางานเลี้ยง! “เอ้า! พวกเราร่วมฉลองให้กับนักกีฬาฮีโร่ของคณะกันหน่อยชนๆเคร้งๆ!” นี่คือเสียงพี่ชลประธานคณะผม
หัวเรือใหญ่จัดเลี้ยงฉลองให้กับทีมสต๊าฟและนักกีฬาทั้งหมด ซึ่งพี่เค้าเหมาปิดร้านกันเลยคืนนี้
นับรวมรุ่นพี่รุ่นน้องที่มาร่วมฉลองเกือบสามร้อยได้ เพราะตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่ เวทีทางร้านก็ยกให้พวกเรา
ดำเนินรายการกันเอง มีพวกอาสาขึ้นร้องเพลงสร้างความบันเทิงกันมากมาย สลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปหลายคนหลายทีม
แล้วครับ งานเริ่มตั้งแต่สองทุ่มตอนนี้ก็ดำเนินมาจวนจะสี่ทุ่มเข้าแล้ว หลายคนขอตัวทยอยกลับไปบ้าง ส่วนใหญ่ก็พวกสาวๆ
เพราะไม่สะดวกที่จะกลับดึก ส่วนพวกที่อยู่หอนั่นถึงไหนถึงกันไม่ต้องกังวลว่าผู้ปกครองที่บ้านจะเป็นห่วง
ผมกับไอ้รั่วถูกขอถ่ายรูปไปตามระเบียบ พวกไอ้อั้ม ไอ้หยก ไอ้ขุนมันก็อยู่พร้อมหน้า สาวนิ่ม สาวพร
สาวแตนช่วงหัวค่ำก็อยู่กันครบแต่พอใกล้สี่ทุ่มต่างก็ขอตัวกลับกันไปแล้ว เพราะอยู่บ้านทั้งหมดไม่ใช่เด็กต่างจังหวัดเลยประหยัด
ไม่ได้อยู่หอกันเสียด้วย
“ต่อไปนี้เป็นเสียงเรียกร้องจากเพื่อนพ้องน้องพี่ อยากได้ยินเสียงร้องเพลงของพี่พรตสุดหล่อของเรา
หน่อยคร๊าบ เชิญพี่พรตขึ้นมาร้องเพลง ณ บัดนี้ รายการนี้ยกเวทีให้ฮีโร่เหรียญทองน้องๆ ย้ำห้ามปฏิเสธ เอ้าพวกเราช่วยปรบมือ
ต้อนรับพี่พรตกันหน่อย ฮิ้ววว!” เสียงประกาศจากบนเวที เรียกไอ้รั่วมันขึ้นไปร้องเพลง งานนี้คงตลกพิลึกครับเพราะไอ้รั่วมัน
ร้องเพลงเป็นที่ไหนร้องผิดคีย์จะตาย มันเคยแต่ฮัมเล่นแต่ถ้าจะให้โชว์ผมว่ามันไม่เอาด้วยเด็ดขาด คงไม่ยอมอายประจานตัวแน่
“รันเดี๋ยวมึงขึ้นไปร้องแทนกู ช่วยกูหน่อย” มันกระซิบข้างหูผม คิดไว้แล้วว่ามันต้องออกมารูปนี้
ก่อนมันจะลุกยืนมือบีบไหล่ผมเป็นการย้ำ แล้วเดินขึ้นไปบนเวทีท่ามกลางเสียงปรบมือต้อนรับ เสียงกรี๊ด เสียงแซวดังตามสนั่น
ยอมรับว่ามีแต่คนรู้จักและรักมันจริงๆ ทั้งคณะหรืออาจจะนอกคณะไม่มีใครไม่รู้จักวรพรตกันเลย มันมีแรงดึงดูดพิเศษแม้แต่ตอน
เรียนอยู่ม.ปลาย มันก็ดังระเบิดเหยี่ยวรั่วอยู่ที่ไหนไม่มีไม่เด่น ถึงแม้จะยืนเฉยๆ มันก็เด่นและสะดุดมาแต่ไกล นั่นเพราะบุคลิก
รูปร่างหน้าตาของมันเอง
“ขอบคุณครับ ที่ให้เกียรติเรียกร้องให้ผมขึ้นมาหอนให้ฟังกัน อยากจะบอกตรงๆว่านั่นคือหนึ่งใน
ความสามารถที่หมาไม่แดกของผมเลย ขืนฟังเสียงผมไอ้สิ่งพี่พวกคุณๆทั้งหลายหยัดห่าเข้าไปคงได้คายออกมาเพียงเสี้ยว
วินาที แต่ผมก็ไม่อยากทำให้ผิดหวัง แม้ตัวผมเองจะร้องไม่ได้ก็ยังมีตัวช่วยมานำเสนอแทน เพราะฉะนั้นเชิญคุณอรัญฯ
เดือนคณะและเดือนมหาลัยน้องรักน้องรหัสของผมขึ้นมาบนเวที ณ บัดนาว” พอมันเอ่ยเรียกชื่อผมเท่านั้นครับ
“กรี๊ดๆๆ! เอาเลย..เอาเลยๆ วี๊ดวิ้ว!” เสียงวี๊ดปาก ตะโกนเรียกชื่อผมขึ้นเวทีดังสนั่นลั่นร้าน
งานนี้เห็นทีคงไม่แค่มันหรอกครับที่ทั้งคณะรู้จัก คงต้องนับผมเข้าไปด้วยอีกคน เรียกร้องกันมาซะขนาดนี้ทั้งตะโกน ทั้งส่งสาย
ตาอีกเพียบผมจำต้องลุกขึ้นเดินตรงไปยังเวที ตลอดทางก็ส่งยิ้มกระจาย กระตุ้นเสียงกรี๊ดกร๊าดดังลั่นได้อีก
“เอาเลยไม่ได้ครับ ผมให้ขึ้นมาร้องเพลง ไม่ได้เรียกให้ขึ้นมาเอา กรุณาเข้าใจเสียใหม่นะครับ”
ไอ้รั่วครับดันออกไมฯ พูดตลกปนรั่วเรียกเสียงฮากันไปอีกรอบ
“ฮ่าๆๆเอิ้ก!” พอผมขึ้นไปยืนตีคู่กับมัน มาแล้วครับแสงแฟลช เสียงกดชัตเตอร์รัวถ่ายรูปกัน
กระหน่ำ จนไม่รู้ว่ามาจากทางไหนบ้างเต็มหน้าเวทีไปหมด แต่ละคนลุกกรูกันออกมาถ่ายให้พรึ่บทั้งหญิงทั้งชาย
“โอ้พระเจ้าจอห์ด! อยากบอกว่าพวกคุณกำลังทำให้ผมเข้าข้างตัวเองนึกว่าเป็นพระอภัยมณีกับศรีสุวรรณ
ที่คุณพากันเก็บภาพพวกเราไปมากมายขนาดนี้” มันยังรั่วต่อเรียกทั้งเสียงหัวเราะขำไปกับมุกรั่วของมันไม่หยุด มีแต่คนเค้าอ้าง
ดาราเกาหลีอิมพอร์ตจากนอกทั้งนั้น มันดันเปรียบตัวเองเป็นพระอภัย ผมเป็นศรีสุวรรณไปซะงั้น
“พี่พรตพูดเหมือนคนโบราณ อนุรักษ์ของไทยเลยค๊า ฮ่าๆๆฮิ้วว!” สาวน้อยใจกล้าตะโกนฝ่าคลื่นเสียง
แซวขึ้นมาให้ได้ยินเต็มสองหูกันเลย
“พี่ไม่ได้แค่อนุรักษ์ไทย ยังช่วยรณรงค์ลดโลกร้อนผันตัวเองมาปลูกป่าแล้วครับตอนนี้” มันพูดออกไป
ผมเริ่มรู้สึกหน้าร้อนขึ้นแล้ว เพราะสมองกำลังคิดไปไกลว่ามันคงไม่อาศัยโอกาสนี้ประกาศความสัมพันธ์ของเราขึ้นมาท่ามกลาง
คนทั้งคณะหรอกมั้ง
“ว้าว! ปลูกป่าเหรอค่ะ ชอบๆวันหลังชวนพวกเราไปด้วยนะอย่าลืม ฮะฮ่าๆๆ” ยังมีอีกกลุ่มที่ลุกขึ้น
ตะโกนแซวขึ้นมาอีก
“อันนี้คงไม่กล้ารับปาก เพราะพี่ชอบปลูกป่าอ่อนชอบกินเด็ก กินเด็กแล้วมีพลัง สุขคารัง สุขคารู”
มันพูดจบทำเอาขำกันกระจายไปแล้ว แอบหันมายิ้มตาหยีให้ผมอีก เอาเข้าไปผมอ่อนกว่ามันแค่ปีเดียวถึงจะเด็กกว่า
แต่มึงเล่นหันมายิ้มให้กูแบบนี้ จะเป็นใครไปได้ถ้าเด็กในความหมายของมันไม่ใช่ผม เออถ้ามึงสุขขนาดนั้นกูก็พร้อมให้มึง
กินตลอดชีวิต อย่าคิดได้ตอนแก่เชียวละไอ้รั่วเอร้ย!
“เอาละครับอย่าให้น้องรันออกมายืนโชว์หล่อเป็นตัวประกอบอยู่เลย บัดนี้ได้เวลากับหนุ่มหล่อสุดฮ็อท
ของคณะ โชว์เสียงทุ้มนุ่มหูให้ได้ฟังกันสักเพลง โดยพี่จะยืนเป็นคู่ดูโอไม่ให้น้องรันเหงาอ้างว้างกลางเวทีใหญ่ เชิญเลยครับ”
พูดจบเสียงปรบมือดังมาพร้อมกับเสียงวี๊ดปาก ส่งเสียงกรี๊ดต้อนรับกระจาย ในขณะที่มันก็ส่งไมฯ มาให้ด้วย
ผมรับไมฯแล้วพูดขึ้นว่า
“ผมขอจัดเพลงนี้มอบความสุขให้กับทุกคน พิเศษสำหรับคนพิเศษของผมด้วยเช่นกัน” พูดจบ
เสียงโห่กรี๊ดดังลั่น คำพูดประโยคท้ายผมหันไปยิ้มให้มันคืน คราวนี้เป็นมันที่หน้าแดงขึ้นมาแทนซะงั้น แล้วผมก็หันไปเสียบ
ไมฯ หยิบกีตาร์ที่วางอยู่ข้างๆ ขึ้นมาสะพายไหล่แล้วเกาด้วยนิ้วเบาๆเพลงร้องคลอไปด้วยทันที
♪♫ขอบคุณที่มีวันนี้ ขอบคุณที่อยู่ข้างกัน ขอบคุณที่ให้โอกาสฉัน ขอบคุณที่เรามีกันสองคน
ถ้าไม่อย่างนั้นฉันคงขาดใจ♪♫
♪♫หัวใจที่เคยอ่อนแรง เข้มแข็งเพราะมีเธอใกล้ วันคืนที่หนาวจับใจ อุ่นขึ้นทันใดเมื่อได้กอดเธอ♪♫
♪♫เหนื่อยล้ามีตักเธอหนุน เกื้อกูลหัวใจเรื่อยมา รอยยิ้มเธอช่างเสน่ห์หา มองจนติดตานี่และหนาเพราะ..รัก..เธอ♪♫
♪♫ฉันจำติดตา เพียงเพราะว่า ฉันรักเธอ♪♫
ผมร้องเพลงจบ ท่ามกลางเสียงปรบมือดังสนั่น ก่อนเราสองคนจะหันไปยิ้มให้กันเป็นอันรู้ว่า
ผมร้องเพลงนี้บอกความรู้สึกให้ใคร มันยิ้มแก้มฉีก แล้วเดินมากอดผม ก่อนจะทำเซอร์ไพรส์ต่อหน้าคนทั้งหมด ด้วยการหอม
แก้มผมซ้ายขวา เรียกเสียงกรี๊ดกันกระหน่ำดังจนแสบแก้วหู ผมทั้งอายทั้งเขินเป็นครั้งแรก มันกลับเนียนหันไปจับไมฯ
แล้วพูดขึ้นว่า
“ผมเป็นตัวแทนหอมแก้มน้องรันให้แทน เพราะรู้ว่าสาวๆหลายคนต้องการทำอย่างนี้ ฮิ้ววว!” น้าน!
ไปของมันได้สุดยอดจริงเมียกู
“เอาละครับเล็กๆน้อยๆจากผมสองคน ซึ่งนับจากนี้ขอถือโอกาสอำลาตำแหน่งกรรมการ
องค์กรนักศึกษาฯด้วยเลย ส่วนน้องรันก็ขอสละสิทธิ์ตำแหน่งเดือนมหาลัยให้กับรองแชมป์เรียบร้อยแล้วเช่นกัน”
“โห! หืมม!” มันพูดยังไม่ทันจบ เสียงฮือฮาดังขึ้นมาตรึม
“อย่าเพิ่งแปลกใจ ไม่ต้องสงสัยกันเพราะเราสองคนไม่ได้ไปไหน เพียงแต่เรามีภารกิจที่ต้องทำ
จนไม่สามารถแบ่งเวลามาทำกิจกรรมดังเช่นที่ผ่านมาได้แล้ว ผมไม่ได้บอกความจริงกับทุกคนว่าผมกับรัน เราเป็น...?”
มันเว้นให้ลุ้นระทึก ทุกคนพร้อมใจกันเงียบเสียงลงทันตาลุ้นว่ามันจะบอกอะไรผมเองยังใจเต้นตึกๆตักๆ เตรียมรับสถานการณ์
เต็มที่ไม่ว่ามันจะบอกไปอย่างไร ผมพร้อมที่จะยอมรับโดยไม่คิดปฏิเสธ
“เราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกันมาตั้งแต่ม.ปลาย เพื่อนสนิทซี้ปึกร่วมเป็นร่วมตายกันมาก่อนนี้”
เสียงถอนหายใจโล่งดังขึ้นทันที เหมือนทุกคนลุ้นไปด้วยว่ามันจะบอกอะไร สาวๆหลายคนต่างยิ้มแก้มปริแสดงออกชัดเจนว่า
โล่งใจมากมาย คงคิดกันไปแล้วครับถึงได้ลุ้นตัวโก่ง พอมันเฉลยมาแบบนี้จึงพากันถอนหายใจเฉยเลย
“ที่สำคัญซึ่งพวกคุณยังไม่รู้ ว่าลึกไปกว่านั้นผมกับรันยังเป็น..” มันเล่นอีกแล้วครับ คราวนี้แต่ละคน
หลังตรงคอตั้งเงียบเสียงไปอีกรอบ ผมเริ่มจะหมั่นไส้จริงๆ ดันเล่นสนุกพาคนลุ้นกันตลอด เกือบจะแย่งไมฯมาพูดเสียเองเลย
ด้วยซ้ำ แต่ก็ยั้งใจไว้ไม่แน่ว่ามันจะบอกหรือเปล่า?
“ยังเป็นคนที่ครอบครัวของผม ซึ่งทุกคนรู้อยู่แล้วว่าทำธุรกิจเกี่ยวกับจิวเวอร์รี่ส่งออก ที่เราเลือกเรียน
คณะนี้เพราะทางครอบครัวผม ตั้งความหวังให้เราสองคนไปบริหารธุรกิจสานต่ออีกไม่กี่ปีนี้แล้ว ดังนั้นตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เราทั้งคู่
ต้องแบ่งเวลาไปศึกษางานด้วยกัน ทำให้ไม่สามารถใช้เวลาในการทำกิจกรรมดังที่ผ่านมา ต่อจากนี้คงไม่ต้องมีใครสงสัยหรือ
แปลกใจถ้าเห็นเราตัวติดกันตลอด นั่นเพราะแต่ไหนแต่ไรมาเราก็ตัวติดกันมาตลอดและคงเห็นแบบนี้ตลอดไป ผมมีเรื่องแจ้งให้
ทราบบอกให้รู้กันเพียงเท่านี้” มันจบลงดื้อๆ ก่อนจะหันมาเอามือกอดคอผมพร้อมกับบังคับก้มหัวทักทายทุกคนก่อนพาลงจาก
เวที ทำเอาเสียงกรี๊ดสนั่นดังลั่นขึ้นอีกครั้ง ทั้งเสียงปรบมือทั้งเสียงเรียกชื่อเรา พอเดินผ่านโต๊ะไหนก็มีคนขอจับมือขอถ่ายรูป
แย่งซีนเด่นเป็นพระเอกไปเรียบร้อยเลย
ผมคิดว่าที่มันพูดออกไปทั้งหมด แฝงความนัยให้ใครต่อใครเอาเก็บไปคิดกันเอาเอง และคงไม่มี
ใครกล้าตั้งคำถามเชิงลึกคนที่คิดทันก็น่าจะเข้าใจว่ามันพูดมาขนาดนี้ได้บอกอะไรให้รู้บ้าง คนที่ซื่อเกินก็คงไม่รู้เรื่องมองในมุมว่า
ผมกับมันมีเป้าหมายชีวิตและภารกิจในอนาคตร่วมกันเลยสนิทกันเป็นเรื่องปกติ ส่วนที่หน้ามึนถึงรู้แต่กูไม่สนยังคงคิดวางแผน
เดินหน้าเข้ามาจีบเราทั้งคู่เช่นเคย
แต่ไม่ว่าจะออกมาในลักษณะไหน ผมก็ไม่หวั่นไหวเพราะยังไงเหยี่ยวหัวใจคนนี้มันเป็นของผมคนเดียว
ซึ่งผมมั่นใจเต็มร้อยทั้งคำพูดและการกระทำที่ผ่านมา มันคงไม่คิดนอกใจรับเอาใครเข้ามาแทนผมแน่ เพราะมันสารภาพรักผม
ไม่รู้กี่ครั้งแล้วพักหลังนี้ ว่าแท้จริงมันรักผมแค่ไหน ที่ชัดๆก็ตอนผมคว้าเหรียญทองเสียงกระซิบซึ่งดังอยู่ข้างหู ทำเอาผมหาย
เหนื่อยไปทันทีเพราะมันดันพูดให้ฟังว่า
“รันกูรักมึงวะ สุดยอดครับที่รัก” นี่คือคำสารภาพจากใจล้วนๆ ผมคือที่รักของมัน คือคนที่มันรัก
แค่นี้ก็สุขจนล้น เตรียมจัดหนักให้กับคนน่ารักที่เพิ่งประกาศท่ามกลางคนทั้งคณะว่า กินเด็กแล้วมีพลัง สุขคารัง สุขคารู คืนนี้
พรตเอ๋ยเดี๋ยวกูจัดให้รับรองมึงได้กินจนจุก สุขคารู สุขคารัง สมดังใจหวังแน่นอน มีหรือผมจะไม่จัดให้เมียรั่วแสนรักเล่าจริง
ไหม ในเมื่อมันออกจะชอบกินผมเสียด้วย บอกประจำว่ากินแล้วแซ่บบๆ ฮะฮ่าๆๆ!
อวสาน. จบแล้วนะคะ กับ 'เหยี่ยวหัวใจ'
รอติดตามผลงานเรื่องใหม่ 'ลูกแก้วมังกร' พระเอกเด็กกว่าเยอะ แถมฝีมือดี ดีกรีนักฆ่า
นายเอกแก่อายุ แถมซึนอีก งานนี้องค์กรมาเฟียจะต้องได้สนั่นวงการอีกครั้ง เมื่อ ลูกแก้ว & มังกร ถือกำเนิด
ขอบคุณที่ติดตามกันมาทุกผลงาน เพราะมีคนอ่านที่น่ารัก จึงมีงานเขียนของลักษ์ในวันนี้
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
