9.
“ พี่บุญ อาพาสเม้นต์พี่ มีว่างหรือยังครับ?” น้ำถามบุญมี เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่อายุมากกว่า 3 ปี บุญมีเป็นคนต่างจังหวัดที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ด้วยความที่เรียนมาน้อยจึงมาเรียนเพิ่มเติมที่นี่หวังอยากจะได้วุฒิไปปรับตำแหน่งงาน และจับคู่ทำรายงานกับน้ำหลายครั้งเลยสนิทกันเป็นพิเศษ
“ ตอนนี้ยังไม่ว่าง แต่เดือนหน้าห้องข้างๆพี่ได้ยินว่าจะย้ายออก ถ้าสนใจพี่ถามให้” บุญมีว่า
“ ครับ พี่บุญถามให้หน่อยนะครับ” น้ำว่า เขาจะได้ออกจากบ้านคุณ…หญิงสักที เขาคงทนให้คุณเหนือข่มเหงเขาต่อไปไม่ไหว
“ ทำไมละน้ำ น้ำก็มีบ้านอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?” บุญมีถามเขาพอทราบเรื่องของน้ำอยู่บ้างว่า ทำงานบ้านคุณหญิงคุณนาย มีข้าวให้กินมีห้องให้อยู่
“ แต่น้ำอยากจะออกมาอยู่ข้างนอก ว่าจะทำงานไปด้วย เรียนต่อไปด้วย” น้ำบอก
“ ได้ได้พี่ถามให้ ถ้าจะหางานทำสนใจงานโรงแรมไหม? มีข้าวให้กิน3 มื้อด้วยนะ” บุญมีว่า เขาเองก็ทำงานโรงแรม
“ ครับครับ สนใจ ตอนนี้ถ้ามีอะไรที่น้ำทำได้ น้ำทำหมดแหละครับ” น้ำบอก มีงานอะไรเข้ามาก็ต้องทำไปก่อน จะเลือกงานไม่ได้ วุฒิแค่มอ 6 ถ้าเลือกงานได้ตกงานแน่
“ แล้วจะย้ายเมื่อไร?”
“………… … ..”
*******
ฟอร์ขับรถให้มารดา คุณช่อแก้วมาบ้านคุณหญิงทัดพวงผู้มีศักดิ์เป็นน้า ด้วยความที่คุณช่อแก้วมาชวนน้องสาวไปทำบุญ และมักจะแวะมาเยี่ยมเยือนกันเสมอๆ
น้ำเลิกเรียนมาเห็นรถฟอร์จอดอยู่ก็รีบหลบไปหลังบ้านอยากรู้ว่าฟอร์มาทำไม?
“ พี่แก้ว คุณฟอร์มานานแล้วเหรอครับ?” น้ำถาม
“ เพิ่งมาเอง นี่พี่กำลังยกน้ำออกไปเสริฟ” น้ำมองแก้วน้ำ 2 ใบถาด ขณะที่แก้วกำลังจัดของวางใส่จานใบเล็กๆ
“ มีใครมาอีกเหรอพี่แก้ว”
“ คุณช่อ” แก้วบอก น้ำรู้จักคุณช่อแก้วเพราะไม่มาหาสู่ที่นี่บ่อยครั้ง
“ พี่แก้ว เดี๋ยวน้ำยกไปเองนะ” น้ำว่ายกจับถาดรอของว่าง
“ ไม่ต้องไม่ต้อง พี่ทำเอง เราเอาของขึ้นไปเก็บเถอะ ไม่ใช่คนชงคนใช้เหมือนพวกพี่แล้ว” แก้วว่า น้ำรู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยินแบบนั้น เขาก็แค่อยากทำหน้าที่เหมือนที่เคยทำ มีอะไรช่วยได้ก็อยากช่วย และอยากเห็นหน้าคุณฟอร์เท่านั้นเอง
“ พี่แก้วพูดแบบนี้ น้ำไม่สบายใจนะครับ อย่าแบ่งแยกกันแบบนี้เลย น้ำก็เป็นไอ้น้ำคนเดิมแหละ”
“ พี่รู้ แต่คุณๆเขาจะไม่เข้าใจคิดว่าพี่ใช้น้ำ ไปเถอะ เอาของขึ้นไปเก็บ” แก้วว่ายิ้มก่อนที่ยกน้ำออกเสริฟห้องรับแขก
“……………”
น้ำเดินออกมา มองไปเห็นฟอร์นั่งที่ห้องพักผ่อนลำพัง น้ำเผลอยืนจ้องมองจนคนที่นั่งอยู่หันมาพอดี
“ น้ำ?”
น้ำรู้สึกตัวทันที
“ เออ ครับ” น้ำทำตัวลุกหลี่ลุกลน ไม่แน่ใจว่าฟอร์จะรู้หรือเปล่ามาเขาแอบมอง
“ เพิ่งเลิกเรียนเหรอ?” ฟอร์ถามลุกขึ้น มองหนังสือในมือเด็กหนุ่ม
“ ครับ”
“………………”
“………”
แล้วทั้งคู่ก็ตกอยู่ในความเงียบ ที่น่าอึดอัด จนฟอร์ต้องเอ่ยถามขึ้นมาอีก ทั้งที่มันไม่ใช่คำถามที่เขาอยากรู้คำตอบ
“ แล้วเป็นไงบ้าง มีอะไรไม่เข้าใจหรือสงสัยบ้างไหม?”
“ อะครับ ก็มีบ้าง คืนนี้น้ำอ่านทบทวนดู” น้ำว่ามือถือหนังสือแน่น
“ ถ้าไม่มีอะไรไม่เข้าใจ ก็ให้……เหนือช่วย” ฟอร์ว่า ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่ทำตัวเป็นปกติกับน้ำไม่ได้ทั้งที่เขารู้สึกว่าไม่ได้คิดอะไรกกับน้ำ หรือว่าแท้จริงแล้วเขากำลังหลอกตัวเอง
คนเราการที่จะมีความรู้สึกดีๆให้ใครสักคนมันไม่ต้องการเหตุผลอยู่แล้ว
“ ครับ น้ำเอาของไปเก็บก่อนนะครับ” น้ำว่าจะเดินขึ้นชั้นบน แต่ขาที่ก้าวกลับก้าวพันกันเอง จนเสียหลักเซจะล้มลง
“
น้ำ!? ” ฟอร์ว่าเข้ามาประครองน้ำในทันที
“…………..” น้ำหยุดเคลื่อนไหวในอ้อมแขนของอีกฝ่าย ก่อนที่จะหันหน้ามองชายหนุ่มด้วยหัวใจที่เต้นระรัว
คุ ณ ฟ อ ร์ ! ?
“ …………………” ฟอร์มองน้ำนิ่งงั้นเช่นกัน
“ ขะขอบคุณครับ” น้ำว่ายืนตัวตรง ก่อนที่จะถอยห่างออกมา กับหัวใจที่ยังเต้นแรงอยู่
“ ขอบคุณครับ” น้ำว่าไม่มองหน้าฟอร์ตรงๆ แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นบันได
เหนือที่เพิ่งเข้ามาเห็นเหตุการณ์กำหมัดแน่นจนมือสั่น เมื่อเห็นน้ำวิ่งขึ้นมาเขาก็กลับห้องทันที
รู้สึกเลือดขึ้นหน้า อยากจะไปกระชากตัวน้ำให้ติดมือมา แต่เห็นน้ำวิ่งจะขึ้นมาแล้วเขาจะอดทนรอ
“………”
น้ำเคาะประตูห้อง 2 ครั้งเมื่อจับลูกบิดเห็นเห็นว่าไม่ได้ล็อกเลยเปิดเข้าไป
“………..” น้ำรู้สึกสับสน …
“…………………” เหนือที่รออยู่แล้ว เดินตรงเข้ามาหาน้ำก่อนที่กระชากแขนให้เดินตามไปที่เตียง
“ คุณเหนือครับ!? ปล่อย คุณเหนือจะพาน้ำไปไหน
!? ” น้ำถามพยายามขืนตัวเองไว้แต่ก็โดนลากไปจนถึงเตียง ก่อนที่เหนือจะผลักลงไป
“
คุณเหนือ!? ” น้ำว่ารีบลุกขึ้น แต่ชายหนุ่มก็ตามไปกดไว้กับเตียงได้อีก ก่อนที่ระดมจูบดุดันทั้งลำคอ
“
คุณเหนือ อย่าครับ!? ” น้ำว่าดิ้นรน ผลักเหนือออกไปเต็มแรง แต่เหนือก็ใช้ร่างกายทับตัวน้ำไว้จนยากที่เคลื่อนหนี
“ คุณเหนือ
อย่าทำแบบนี้!? ” น้ำว่า เหนือไม่ยอมปริปากสักคำ เหมือนกับว่าไม่รับรู้ทุกคำพูดของอีกฝ่าย
“
คุณ!? ..........
อือ” เหนือจูบริมฝีปากน้ำรุนแรงให้หยุดพูดสักที มือเขาปลดกางเกงขายาวของคนใต้ร่างคล่องแคล่ง จนแม้แต่กางเกงในก็ถูกดึงรนลงไปตามขาเรียว น้ำใจหายวาบมองหน้าเหนือที่ไม่ปริปากพูดสักคำ
“………………..”
เหนือใช้ร่างกายของตนเสียดสีกับคนใต้ร่าง จนร่างกายร้อนขึ้น เขาก้างขาน้ำออก ก่อนที่สอดใส่ร่างกายเขาให้ล่วงล้ำเข้าไปอย่างรีบร้อน น้ำรับรู้ถึงร่างกายแปลกปลอมที่แทรกเข้ามา เขาขยับสะโพกหนีเท่าที่ทำได้ แต่เหนือก็แทรกร่างเข้าไปจนมิด
น้ำที่ถูกล่วงล้ำเจ็บแปล๊บ จนน้ำตาร่วง ร่างกายสั่นสะท้าน กินเรี่ยวแรงทีมีค่อยๆลดลง
“…………………..” เหนือดึงเสื้อเซิ๊ตจนกระดุมขาด ก่อนที่จะดูดยอดอกสีอ่อนอย่างเมามัน ทั้งร่างกายเบื้องล่างก็กระแทกเข้ามาไม่หยุด น้ำรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นแต่มันช่างน้อยนิดเหลือเกินหากเทียบกับคงามเจ็บปวดที่จิตใจ แม้ร่างโอนแอ่นรับความรู้สึกในกามอารมณ์ให้เต็มที่ แต่หัวใจมันกลับไม่ต้องการ!
“ อ๊า” น้ำร้องครางอย่างทนไม่ไหว มือที่โดนปลดเปลื้องจากพันธนาการต้องเอามาปิดปากตัวเองไว้ เขารู้สึกสมเพชตัวเองเหลือเกิน แต่อีกฝ่ายกับยิ้มอย่างพอใจ
เหนือจับสะโพกน้ำกระขยับเข้าลำตัวของเขา แล้วกระชันร่างหนักหน่วงเร็วขึ้นอีกอย่างไร้ความปรานี เขาเองก็สุดจะกลั้นแล้วเหมือนกัน น้ำหายใจหอบยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบของชายหนุ่มขึ้นไปอีก
น้ำตาเด็กหนุ่มไหลอาบเป็นสายกับสิ่งที่ดำเนินอยู่ ร่างทั้งร่างสะเทือนเพราะแรงกระแทกหนักหน่วง ก่อนที่ร่างกายจะกระตุกปลดเปลื้องปลายสุดของอารมณ์ออกมา สิ่งที่เขามองเห็นคือใบหน้าที่มีเหงื่อซึมของชายหนุ่ม และก็ค่อยๆลางเลือนมากขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากที่โดนจูบก็สัมผัสได้บางเบา…
เหนือลมหายใจเริ่มขาดห้วง ความอดกลั้นของร่างกายเริ่มหมดลง ความสุขสมของกามอารมณ์กระจายไปทั่วร่าง ก่อนที่ปล่อยปล่อยสายน้ำอุ่นในร่างที่กำลังหมดสติ
“
นะ น้ำ” ชายหนุ่มว่าเสียงแตกพร่า ร่างกายที่เพิ่งปลดปล่อยมีปฎิกิริยาขึ้นมาอีก เขาจูบคอลเคลียแก้มอีกฝ่ายที่หมดสติไปแล้ว
“…………” แต่เหนือก็ยังสอดแทรกร่างเข้า เพื่อตอบสนองความปรารถนาที่ยังลุกโชนของเขา
.
.
.
.
.
เมื่อไฟระคะหมดลง เหนือปลุกน้ำด้วยการตบหน้าน้ำเบาๆ
“ น้ำ น้ำ” น้ำยังคงไม่ลืมตาตื่นขึ้นมา เหนือเริ่มร้อนใจเพราะเขามีอะไรกับน้ำก่อน 2 อาทิตย์ที่ลุงหมอกำหนด และเขาก็เห็นว่าช่องทางของน้ำมีเลือดซึมออกมา
เอาไงดี!?
“ ……………”
ต้องทายา…
เหนือเอาผ้าชุบน้ำมาเช็คทำความสะอาดช่องทางที่มีเลือดซึมออกมา และสุดท้ายก็เช็คตัวให้น้ำทั้งตัว ก่อนที่จะหาเสื้อผ้าตัวใหม่มาใส่ให้
“ น้ำ น้ำ!?” เขาเรียกน้ำด้วยความเป็นกังวล เช็คตัวก็เช็คให้ ยาก็ทาให้ เสื้อก็ใส่ให้แล้ว ทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรกับตัวเองเลยด้วยซ้ำ ทำไมไม่ตื่นสักที
“
น้ำ น้ำ!? ” เหนือเขย่าตัวน้ำแรงๆ จนน้ำลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าคมก็ขยับลุกขึ้นหนี คิดว่าเหนือยังจะข่มขืนตัวเองอีก
“ ตื่นสัก นึกว่าจะนอนไปถึงไหน” เหนือว่าโล่งอก ไม่ได้เข้าใจท่าทีของอีกคนว่าผิดปกติ
“……………” น้ำมองเหนือไม่ไว้วางใจ
“ ตื่นสักที” เหนือว่าลุกขึ้นบิดขี้เกียจซ้ายทีขวาที เขาเองก็อยากจะอาบล้างเนื้อล้างตัวเต็มแก่
“ เดี๋ยวฉันอาบน้ำก่อน แกอยู่นี่แหละ อย่าลุกไปไหน” เหนือสั่ง เพราะเขาไม่อยากให้น้ำเดินไปเพ่นพล่านที่ไหน เขายังไม่วางใจน้ำกับฟอร์สะที่เดียว อย่างเมื่อกี้เขาก็ฟิวส์ขาดที่เห็นฟอร์กับน้ำกอดกันกลม เรื่องนี้เขาต้องซักน้ำแน่นอน แต่ตอนนี้ขอไปอาบน้ำก่อน
ของของเขาก็เป็นของของเขาวันยังค่ำ ทำให้สบายใจขึ้น
“…………….”
เหนือเข้าห้องน้ำไปแล้ว น้ำนั่งนิ่งอยู่บนเตียงเหมือนเดิม ทั้งที่เขาคิดว่าตัวเองน่าจะชินกับเรื่องแบบนี้แล้ว แต่น้ำตากลับไหลออกมา
เขาเป็นตัวอะไรกันแน่ ถ้าต้องการก็บังคับกันแบบนี้
เขาไปทำอะไรให้ ทำไมถึงได้ข่มเหงกันแบบนี้ คิดถึงใจเขาบ้างไหม? เขาคิดถูกแล้วที่จะไปจากที่นี่
“ …………..” น้ำมองหากระเป๋าสะพายเขาที่ก่อนหน้านี้ เหนือกระชากไปจากตัวเขาแล้วโดยไปไหนก็ไม่รู้ น้ำมองไปรอบเตียงไม่เห็น จนไปเห็นวางอยู่บนโต๊ะหนังสือ…..?
เขาเพิ่งสังเกตว่าไม่มีเสื้อเขา หรือเสื้อคุณเหนือวางกระจัดกระจายอยู่บนพื้น แต่ใส่อยู่ในตะกร้า
“ ……?...........” และตัวเขาเองก็อยู่ในชุดใหม่เรียบร้อย เนื้อตัวก็สะอาด….
น้ำมองเห็นผ้าขนหนูที่เหนือวางทิ้งไว้บนหัวตัวเตียง ก็ทราบว่าเหนือเช็ดตัวให้เขา
“ เป็นไปไม่ได้” น้ำว่า
อย่างคุณเหนือนะเหรอจะเช็คตัวให้เขา คงเป็นคนอื่นมากกว่า… แล้วใครละ?
“ คุณเหนือทำแบบนี้เพื่ออะไร?” น้ำยังคงแปลกใจ และไม่อยากจะเชื่อ คนอื่นเป็นยังไง เขาไม่รู้แต่สำหรับคุณเหนือที่แม้แต่รองเท้าตัวเองก็ไม่ถือเอง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเกินไป
“……………….”
?!
เหนือเปิดประตูห้องน้ำออกมา เด็กหนุ่มหันไปมองเหมือนจะหาคำตอบถึงการกระทำของชายหนุ่ม แต่เมื่อโดนมองกลับน้ำก็หลบสายตาคมนั้น
“ มองอะไร?” เหนือถามเช็คผมที่เปียกไปพลางๆ
“ คุณเหนือเช็คตัวให้น้ำเหรอครับ?”
“ เออ” เหนือตอบ น้ำหันควับไป
คุณเหนือเช็คตัวให้เขาจริงๆ!? “ ทำไมครับ?”
“ ไม่มีเหตุผล อยากทำก็ทำ” เหนือตอบหน้านิ่ง
“ ……………” น้ำพูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง นอกจากคิดว่าชายหนุ่มต้องมีอะไรผิดปกติแน่
“…………. เมื่อกี้ อย่านึกว่าฉันไม่เห็นที่แกกอดกับฟอร์” น้ำตกใจไม่คิดว่าเหนือจะเห็น
“ ไม่ใช่อย่างที่คุณเหนือคิดนะครับ
! ” น้ำรีบบอก
“ แล้วแกรู้เรอะว่าฉันคิดอะไร?” เหนือว่าใส่เสื้อเสร็จพอดี แล้วเดินมาหาน้ำที่เตียง
“ น้ำไม่รู้”
“ งั้นบอกมา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?” เหนือถาม เขาอารมณ์เย็นขึ้นแล้ว เพราะได้ทำในสิ่งที่เขาคิดว่า น้ำไม่มีทางเป็นไปได้กับฟอร์ น้ำเป็นเมียของเขา
“
ผมจะล้ม คุณฟอร์ก็เข้ามาช่วย…………..พอดี” น้ำบอกเสียงเบา เหนือคิดว่าน้ำไม่ได้โกหก เพราะอย่างน้อยเขาก็เชื่อใจว่าฟอร์ไม่มีทางคิดอะไรกับเมียของเพื่อนแน่ แต่ก่อนหน้านี้ เมื่อเขาเห็นภาพน้ำกับฟอร์กอดกันกลม เลือดในกายเขามันก็พลุกพล่านไปหมด เขาคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น รู้แต่ว่าถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรสักอย่างกับน้ำเขาไม่มีวันสงบ เขาต้องทำให้น้ำเป็นของเขาอย่างที่ควรจะเป็น
“…………….”
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตู 2 ครั้ง น้ำจะลุกขึ้นไปเปิด แต่เหนือยกมือห้ามไว้ก่อนที่จะไปเปิดเอง
“ คุณเหนือคะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้วค่ะ” แก้วบอก หญิงสาวมาตามคำสั่งของคุณหญิงที่ไม่เห็นเหนือกับน้ำลงไปสักทีทั้งที่ได้เวลาอาหารเย็นเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งวันนี้คุณช่อแก้วและฟอร์ยังอยู่รับประทานอาหารเย็นตามคำชวน
“ เดี๋ยวลงไป” เหนือบอก ไม่คิดว่าตอนนี้จะทุ่มแล้ว
“ ลงไปกินข้าว” เหนือว่า ส่องกระจกจัดผมให้เข้าที น้ำลุกจากเตียงพอเท้าเหยียบพื้นก็แทบทรุด ปากร้องอูยเพราะเจ็บแปล๊บๆที่สะโพก เหนือมองตั้งแต่ต้นเลยเดินมาประครอง
“ ไม่เป็นไรครับ น้ำเดินเองได้”
“ อวดดี เดี๋ยวใครเขาจะว่าฉันไม่ดูแล…ม.. แก” เหนือว่า พอจับตัวน้ำสัมผัสได้ว่าตัวร้อน
“ แกกินข้าวแล้วกินยาลดไข้ด้วย” เหนือสั่ง
“ ครับ” น้ำว่ายอมให้เหนือพยุงแขนเดิน เพราะขาเขามันไม่ค่อยอยากฟังคำสั่งเท่าไร
“ ขอบคุณครับ” น้ำขอบคุณเมื่อเหนือช่วยประครองเขา แต่เหนือกลับทำตัวไม่ถูกเพราะคนที่ทำให้น้ำเป็นแบบนี้ก็เขานั้นแหละถึงแม้จะเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ก็ตาม
“ อืม” เหนือว่าชักสีหน้านิ่ง
“…………………”
“ มีหรืออะไรเหรอเหนือถึงได้พยุงกันมาแบบนี้?” คุณหญิงทัดพวงถาม เมื่อเห็นลูกชายพยุงน้ำเดินมา
ฟอร์มองกับเหนือกับน้ำด้วยความรู้สึกที่ยากจะบอกออกมาเป็นคำพูด มันหน่วงอย่างคาดไม่ถึง
“ ไข้กลับมาอีกครับคุณแม่” เหนือบอกให้น้ำนั่งลง และนั่งลงตามติดๆ
“ ก็คุณแม่บอกแล้วว่าลุงน้อยไปส่งก็ไม่เชื่อ ไปนั่งรถเมลล์ขึ้นๆลงๆเลยไข้กลับมา” คุณหญิงว่าดุ น้ำได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ครันจะบอกว่าเกิดจากคุณเหนือก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดออกมาได้ง่ายๆ
“ ครับ สวัสดีครับคุณช่อ” น้ำยกมือไหว้คุณช่อแก้วที่นั่งตรงข้าม โดยมีฟอร์นั่งข้างๆคุณช่ออีกอีกทีหนึ่ง
“ สวัสดีจ้ะ” คุณช่อแก้วว่า เธอได้ฟังเรื่องจากคุณหญิงทัดพวงน้องสาวแล้ว และก็ยังตกใจไม่หาย ฟอร์มองน้ำนิ่งก่อนที่จะละสายตาไปอีกด้าน น้ำจึงได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
“ เอ้านมตักข้าวเถอะ ฉันหิวแล้ว” คุณสาโรจน์บอก เพราะเลยเวลามาเป็นครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวจะพูดกันต่อยืดยาวไปมากกว่านี้
****
มาแล้วเน้อ มาแล้วท่าน =^^~
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 373494 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก