-
ข้อตกลงในการเข้ามา กรุณาอ่านทุกท่าน :pig4:
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย
หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบน
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้
เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
ส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้
หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชาย
เข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
5.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
6.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ยกเว้นแนะนำนิยายหรือเรื่องราวที่อยากให้เพื่อนๆตามไปอ่านแล้วขอมาลงไม่สะดวก และช่วยกรุณาโพสลิงค์ที่บอร์ดนั้นกลับมาที่เวป http://www.thaiboyslove.com แห่งนี้ด้วยนะครับ เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับ
7.ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
8.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ด
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
9.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
10.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
อ่านเพิ่มเติม ที่นี่เจ้าค่ะ : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
คำเตือน : (http://img5.imageshack.us/img5/7160/29503429.png)
สวัสดีเจ้าค่ะ
ขอฝากเรื่องราวเรื่องใหม่นับแต่พรุ่งนี้เจ้าค่ะ ชอบไม่ชอบ สนุกหรือไม่สนุก หรืออย่างไร ..
หวังว่าท่านๆจะบอกกันบ้าง
ก่อนหน้านี้ไม่มีเวลาแม้จะกินข้าว จนต้องถอยออกมา ตอนนี้ก็เลยกลับมาด้วยความคิดถึง
เรื่องราวครั้งใหม่ เรื่องราวได้เริ่มขึ้นแล้ว ....ขอบคุณเจ้าค่ะ
:pig4: :pig4:
เรื่องราวได้เริ่มขึ้นแล้ว ....
.
.
.
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
.
.
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ :mc4:
-
รอติดตาม"บ่วงหัวใจให้รัก" เรื่องใหม่ล่าสุดของเจ้าหญิง อย่างตั้งตารอค่ะ
-
ใช่นายกานดาหรือเปล่าคะ หรือว่าเรื่องใหม่เลย
-
อร๊ายยยยยยยยยย F5มานึกว่าตาฝาด :laugh:
นั่นสิคะ นายกานดาหรือเรื่องใหม่เลยล่ะนี่
ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเป็นเจ้าหญิง ตามอ่านโลด
:กอด1:
-
นั่นน่ะสิเปลี่ยนชื่อเรื่องหรือเปลี่ยนเรื่องใหม่ค่ะ
แต่ยังไงก็ต้องอัพน้า เราใจจะขาดตั้งแต่เรื่องนายกานดาแล้ว :sad4:
-
สงสัยด้วยคนค่ะ
เรื่องใหม่เลย หรือเรื่องนายกานดาเวอร์ชั่นชื่อใหม่คะนี่
เดี๋ยวพรุ่งนี้มารออ่านนะคะ
-
ตามอ่านครับ
-
ติดตามแน่นอนค่ะ ^^
-
มาแอบดูจ้า :m22:
-
><! เรื่องใหม่ๆเจ้าหญิง
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ของเจ้าหญิงอีกหนึ่งเรื่อง :mc4:
ปล.เจ้าหญิงจะมาต่อ นายกานดา หรือเปล่า
คิดถึง นายกานดา แล้วอยากอ่านแล้ว
+1 สำหรับเรื่องใหม่
-
เจ้าหญิงมาอีกแล้วไม่พลาดแน่นอนจ้าาา
:mc4: :mc4: :mc4:
-
มาลงชื่อรอด้วยคนค่า~~
-
รอ รอ รอนะคะ
-
รอด้วยคนค่ะ
-
:really2: :really2:
-
เรื่องราวใหม่? เราก็สงสัยว่านายกานดาไปไหน T^T
ไม่เป็นไรค่ะ เจ้าหญิงคงมีเหตุผล รอเสมอนะคะ รักเจ้าหญิง
-
รออ่านเรื่องใหม่จากเจ้าหญิงค่ะ
-
ว่าว.....เรื่องใหม่ของเจ้าหญิงจะรออ่านนะคะ
แต่ก้รอนายกานดาด้วยนะ :pig4:
-
รอด้วยคนค่ะ ~
:กอด1:
-
:impress3: รออ่านจ่ะ
-
:mc4: ปัง ปัง ปัง ปังง
อยากจะกรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หญิงแมวมาแล้ววววววว :กอด1:
อ้าแขนรับอย่างอบอุ่นนนนนนน :L2:
-
:mc4: :mc4:
รอๆๆๆน่ะค่ะ
คงจะสนุกน่าดู อยากบอกว่าคิดถึงเจ้าหญิงเสมอเน้อ :กอด1:
-
ตามเจ้าค่ะ
-
เรื่องใหม่เหรอค่ะหรือว่าเรื่องนายกานดาแต่เปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่
ยังรออ่านเรื่องนายกานดาอยู่คะ :กอด1:
-
เข้ามากรี้ดดดดดดดดดดดดด
ปูเสื่อรอค่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
-
มาต้อนรับเรื่องใหม่และปูเสื่อรอค่ะ :mc4: :mc4: :mc4:
-
มาปูเสื่อรอ และต้มมาม่ารอแล้วล่ะ
มันต้องดราม่าแน่ๆ :z3:
แต่ไม่เป็นไร....ถึงบีบหัวใจยังไงก็จะรออ่านนนนนนน o18
นายกานดา....... :m15:
-
:oni2:
-
จองพื้นที่!!!!!!!!!
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
เจ้าหญิงหวนคืนสู่วงการ..เย้ บันไซ!!
อดใจรออยู่นะจ๊ะ :mc4:
-
อ๊ายพี่แมววววววววววววว
ต้อนรับเรื่องใหม่คะ
จีจะรออ่านนะค่ะ บ๊ายบายคะ
-
ลงชื่อติดตามด้วยคนคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
-
:กอด1:มารอเรื่องใหม่ :mc4:
-
มารอเรื่องใหม่ของเจ้าหญิงค่ะ
-
ว้าววววๆๆๆ เรื่องใหม่ของเจ้าหญิงแมว
รอนะคร้าบบบ รอคร้าบบบบบ
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
1.
เด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งค่อนไปทางผอมปั่นจักรยานมาหยุดหน้าประตูรั้วบานใหญ่ทำด้วยเหล็กดัดอ่อนซ้อยสีน้ำเงินทอง ด้านในรั้วคือพื้นที่กว้างขวาง ถัดเข้าไปคือสวนกว้างไปจนถึงคฤหัสห์หลังใหญ่ เจ้าของนามสกุลที่สังคมเซเลบรู้จักดี คือตะกูลเก่าแก่ที่มีหน้าตาทางสังคม เจ้าของธุรกิจห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่กลางกรุงหลายแห่ง
นธีไขกุญแจเปิดประตูบานเล็กว่าที่อยู่ขวามือ ก่อนจะยกรถจักรยานแม่บ้านสีเขียวใบตองข้ามประตูเข้ามาในรั้วบ้าน ท่ามกลางความเงียบและท่ามกลางความเหลืองนวลสว่างตามเสาไฟที่รั้วขณะเวลาเที่ยงคืนกว่า สาเหตุที่นธีต้องปั่นจักรยานไปร้านสะดวกซื้อเวลานี้ก็เพราะกระหล่ำสาวใช้อีกคนลืมซื้อพริกไท น้ำปลา น้ำตาลของจำเป็นในครัวและยิ่งวันนี้ มีงานเลี้ยงของลูกชายเจ้าของบ้าน ‘คุณเหนือ’ เพราะฉะนั้นจำเป็นที่นธีจะต้องไปซื้อของใช้จำเป็นทันที
นธีล็อกประตูเรียบร้อยก่อนที่จะปั่นจักรยานต่ออีกนิดหน่อย ยิ่งใกล้คฤหัสห์มากเท่าใด เสียงเพลงสากลก็ยิ่งชัดเจนในโสตประสาทของนธี เขามองตระกร้าหน้ารถที่ใส่ถุงพลาสติกสีขาวจากร้านสะดวกซื้ออยู่หลายถุงเป็นครั้งคราว เพราะเกรงว่าของที่อยู่เต็มปริ่มตะกร้าจะหลุดร่วงลงมา
เที่ยงคืนกว่าแล้วยังกินกันไม่เลิกอีก ไม่รู้จักง่วงนอนกันเลยหรือไง? นธีนึกตั้งคำถามกับตัวเองมาในใจ แต่ก็มีอีกเสียงตอบกลับมาในใจอีก
ถ้าง่วงกันหมด ก็ไม่ได้เห็นหน้าคุณฟอร์นะสิ
จริงด้วย!? เด็กหนุ่มโต้ตอบตัวเอง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะคลี่ยิ้มเคอะเขิน เมื่อนึกถึงหน้า ชายหนุ่มหล่อคมอ่อนโยน และมักจะมีรอยยิ้มบางเบาที่ทำให้รู้สึกถึงอบอุ่น
‘คุณฟอร์’เพื่อนสนิทคุณเหนือเจ้านายของตัวเขาเอง ผู้ซึ่งถูกชื่นชมโดยไม่รู้ตัว เพราะเขาแอบคิดเองเออเองอยู่ใจเพียงฝ่ายเดียว
คุณฟอร์….
“…………………” นธียิ้มแม้จะแค่นึกถึงหน้าของธันวา
นธี จอดจักรยานประจำตัวข้างๆโรงรถของเจ้าของบ้าน ก่อนที่จะหิ้วของหนักอึ้งที่ซื้อมา แล้วเดินลัดเลาะไปยังด้านหลังของคฤหัสห์
“ อ้าว น้ำ มาก็ดีแล้ว กำลังเป็นห่วงกันว่าทำไมยังไม่มาอีก” ดอกพู แม่นม2 รุ่นที่เลี้ยงทั้งคุณท่าน บิดาของคุณเหนือที่แสนจะเอาแต่ใจ ว่าเมื่อเห็นหน้านธี
“ …………..ผมเป็นผู้ชายไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ” นธีว่าวางของบนโต๊ะกลางห้อง แก้วสาวใช้อีกคนรีบเข้ากุรีกุจอหาของที่ต้องการจากถุงที่นธีวางไว้ทันที
“ น้ำเหนื่อยไหม? ไปนั่งก่อนพักก่อนไป” แก้วบอกจัดการหยิบโน่นหยิบนี่ให้นมดอกพู
“ ไม่เหนื่อยครับพี่แก้ว” นธีว่า แต่เหงื่อพุดขึ้นตามไรผมประปราย
“ นั่งพักก่อนเดี๋ยวคุณนมจะให้ช่วยยกถาดอาหารนี่ออกไป” แก้วแจกแจง
“ครับ” นธีรับคำ ใบหน้าเรียวมนได้รูปหันมองไปยังหน้าบ้านที่กลุ่มคนเกือบ 20 กำลังเต้นกันอย่างสนุกสนานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย สายตากลมใสมองไปยังชายหนุ่มที่นอนบนเก้าอี้ข้างสระน้ำ พลันหัวใจก็เต้นผิดจังหวะ ก่อนที่หันหน้าหลบเข้ามา
แค่ได้มองดูแค่นี้ความสุขก็ล้นทะลักหลับฝันดีแล้ว เพราะไม่ได้คาดหวังไปมากกว่านี้ เพราะรู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่มีวันที่เครื่องบินจะรับรู้ถึงหมาที่มองอยู่บนพื้นดิน ไม่มีวันที่หมาจะกล้าเห่าเครื่องบินเพราะรู้ว่าเห่าไป เสียงนั้นก็ไปไม่ถึงเครื่องบินที่ลอยอยู่บนฟ้า
มีความสุขกับแค่ตรงนี้ ก็ดีถมเถแล้ว
“ น้ำๆช่วยยกออกไปวางให้ที” กระหล่ำสาวใช้ร่างท้วมอีกคนบอกผู้ชายเพียงคนเดียวตอนนี้ เพราะนายน้อยคนสวนลากลับต่างจังหวัด
“ครับ” นธีว่า ยกถาดผัดเปรี้ยวหวานออกมา เดินเรียบริมสระยกถาดสีเงินไปวางกับถาดอีกหลายๆถาดที่พร่องไปเยอะแล้ว
เขาก็ก็มีหน้าที่เท่านี้ ส่วนเรื่องเสริ์ฟน้ำ บริการอย่างอื่นก็เป็นหน้าที่ของพี่แก้วกับพี่กระหล่ำแต่พอหลังจากงานเลี้ยงเลิกค่อยเป็นที่ของเขาที่จะเก็บโต๊ะ เก้าอี้
“น้ำ!?” นธีหันควับตามเสียงที่ฟังดูกระด้างสักหน่อย
“ครับคุณเหนือ?” นธีเดินตรงปรี่เข้าไปหาชายหนุ่มที่ยืนโซเซข้างสระว่ายน้ำขวักมือเรียก นธีเห็นรีบเข้าไปประครองเจ้านายกลัวจะตกน้ำตกท่า แต่พอจะประครองเจ้านายด้วยหวังดีกลับถูกผลักรุนแรงอย่างจงใจจนตัวเซ และยังไม่ทันจะตั้งตัวได้ มือที่แข็งแรงมือเดิมก็ผลักร่างนธีร่วงลงสระว่ายน้ำทันที
ตูม!!!??
เสียงเด็กหนุ่มตกลงในสระน้ำเย็น พร้อมๆกับเสียงหัวเราะดังไปรอบๆด้วยความขบขัน โดยเฉพาะผู้กระทำ ‘ศราวัฒน์’
ธันวา แม้ว่วันนี้เขาจะกินเหล้าไปเยอะ จนรู้สึกเมามึนแต่เขาก็ลุกขึ้นมาที่ขอบสระว่ายน้ำทันที
“ เหนือ นายทำเกินไป” ธันวาต่อว่าเพื่อนสนิท แต่อีกฝ่ายยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
นธีรีบว่ายน้ำเข้าหาขอบสระ นธีรับรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นตัวตลกให้คนอื่นๆได้ขำเล่น ลึกๆในใจนึกน้อยใจที่ตัวเองเป็นแค่คนใช้ เป็นแค่เด็กกำพร้า..ที่ถึงแม้จะโกรธ จะน้อยใจแต่ก็จำใจยอมรับชะตากรรม
“ เอ้าน้ำขึ้นมา” มือและเสียงที่ยื่นลงมา ทำให้นธีเงยหน้ามองค้าง
คุณฟอร์…………!?
คุณช่างแตกต่างจากคนอื่นๆ บางอย่างในใจเมื่อกี้ เหมือนได้รับการเติมเต็มอย่างไม่น่าเชื่อ
“………………..” นธียื่นมือไปจับมือของธันวา อย่างเกร็งๆ ก่อนธันวาจะช่วยดึงนธีขึ้นมา ในใจชายหนุ่มยังนึกโกรธเพื่อนอยู่ที่เล่นแรงขนาดนี้ แม้เขาจะชินกับการที่เหนือกลั่นแกล้งน้ำก็ตาม แต่ครั้งนี้ดูจะเกินไปหน่อย
“ ขอบคุณครับ” นธีว่า หงกศรีษะสองครั้งก่อนที่วิ่งออกไป ด้วยหัวใจที่เต้นระรัว ตกน้ำแค่นี้แต่กลับได้จับมือคุณฟอร์สำหรับเขาแล้ว คุ้มเกินคุ้ม
“ เหนือไม่เล่นแรงไปหน่อยเหรอวะ?” ธันวาถามย้ำ นั่งเก้าอี้ผ้าใบข้างๆ ศราวัฒน์ ทั้งสองคนต่างก็ยังมองตามร่างนธีที่วิ่งหายเข้าไปในตัวบ้าน
“ แรงอะรั้ย มากกว่านี้ไอ้น้ำมันก็ไม่เป็นอะไรหรอก เคยแกล้งขังมันไว้ในห้องทั้งวัน มันไม่เห็นจะเป็นอะไร” ศราวัฒน์ว่า เขาพอจะจำเรื่องที่เขาเคยขังน้ำไว้ในห้องได้ ตอนนั้นรู้สึกว่าเขาจะอยู่มอต้น
“ เราไม่เข้าใจ ว่าทำไมนายต้องหาเรื่องแกล้งน้ำตลอด นายไม่สงสารเขาบ้างหรือไง” ธันวาถาม เขานึกหาสาเหตุยังไงก็นึกไม่ออก ว่าทำไมเหนือทำไมถึงได้ชอบแกล้งน้ำนัก
“ ก็เห็นมัน แล้วมันหงุดหงิด….ถามจริงๆเถอะฟอร์นี่นายไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่ว่า ไอ้น้ำมันรู้สึกยังไง…?” ศราวัฒน์พูดถึงความหงุดหงิดที่ทำให้เขาผลักน้ำลงไปในสระ ก็เพราะเขาเห็นว่าน้ำแอบมองฟอร์อยู่ นั่นคือสิ่งที่ทำให้เขาไม่พอใจ
“ รู้สึกยังไง คืออะไร?” ธันวาถาม เพราะเขาไม่รู้จริงๆ
“ ช่างเถอะ อย่ารู้เลย บั่นทอนจิตใจเปล่าๆ” ศราวุฒน์ว่าตัดบท นึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้แล้ว อารมณ์โมโหมันก็แล่นเข้ามา เขาพอจะมองออกว่า เด็กในบ้านรู้สึกยังไงกับเพื่อนของเขา
ก็แค่เด็กในบ้าน…ที่แม่เคยเป็นคนใช้ที่นี่ และก็หายตัวไปจนปัจจุบัน
“……………” ในขณะเดียวกันธันวา ก็นึกเป็นห่วงว่า น้ำที่วิ่งหายเมื่อกี้?
น้ำ…
“ อ้าว น้ำไปทำอะไรมา ทำไมเปียกปอนแบบนี้?” นมดอกพูถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นนธีเดินปากซีดเข้ามา
ยังไม่ทันที่นธีจะตอบ ก็มีแหลมสูงพูดขึ้นมาเสียก่อน
“ คุณเหนือนะสินม ผลักน้ำมันตกสระว่ายน้ำ เพื่อนคุณเหนืองี้ก็เหมือนกันพากันหัวเราะใหญ่ ก็มีแต่คุณฟอร์ เทพบุตรของกระหล่ำเท่านั้นแหละที่ยื่นมือมาช่วย” กระหล่ำฟ้องใบหน้าโกรธแทน แต่ก็พลันเปลี่ยนเป็นยิ้มหน้าบานเมื่อพูดถึงธันวาที่เธอแอบปลื้มในความเป็นกันเอง และที่สำคัญหล่อขาวเหมือนพระเอกละครที่เธอชอบ
“………………….” นธีได้แต่ยิ้ม เห็นด้วยกับพี่สาวร่วมชายคาอาชีพ
“ ไปอาบน้ำอาบท่า เปลี่ยนเสื้อก่อนไม่สบาย มายืนตัวสั่นอยู่ทำไม” นมดอกพูไล่เอ็นดู นึกปลงกับคุณหนูเหนือที่เลี้ยงมากับมือ อายุจนปานนี้ จะ20 แล้วยังทำตัวเหมือนเด็กไม่มีเปลี่ยน ตอนเด็กชอบแกล้งยังไงโตขึ้นมาก็ชอบแกล้งอย่างงั้น หรือเป็นเพราะเธอตามใจมากเกินไป หรือเพราะนิสัยส่วนตัวกันแน่
นธีเดินเข้าอาบน้ำเปลี่ยนชุดในห้องของตนเอง ในใจก็นึกถึงใบหน้าของธันวา เมื่อกี้… เขาจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าคุณฟอร์เป็นห่วงเขาอย่างเห็นได้ชัด เป็นห่วงเด็กในบ้านคนนี้ นธีหัวเราะคิกคักขึ้นมาดื้อๆ คิดว่าตัวเองบ้าไปแล้ว บ้าก็ช่างก็คนมันมีความสุข
ตี3ครึ่ง เพื่อนของศราวัฒน์แยกย้ายกันกลับ เหลือเพียงธันวาที่นอนอยู่ห้องรับรองแขก อละแทบจะเป็นของธันวาไปแล้วด้วยซ้ำ เพราะช่วงนี้ชายหนุ่มมานอนที่นี่เสมอ นอกจากธันวาจะเป็นเพื่อนสนิทของศราวัฒน์แล้วก็เกี่ยวพันธ์เป็นญาติฝ่ายมารดาอีก เรียกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องใกล้ชิดก็ว่าได้
นธีเก็บเก้าอี้ยกถาดใบสุดท้ายเข้ามาเก็บในครัว ตามหลังกระหล่ำและแก้วที่พอว่าของได้ก็หาวฟอดๆหายเข้าห้องตัวเองไป
ได้เวลานอนสักที นธีพูดกับตัวเองในใจ เขารู้สึกว่าวันนี้อากาศหนาวเย็นกว่าทุกวัน แต่พอเดินออกมาก็เจอร่างที่ทำให้หัวใจสะดุ้งหวิวได้
คุณฟอร์??!!!
“คุณฟอร์มีอะไรหรือเปล่าครับ?” นธีถามด้วยเสียงระคนแปลกใจ
“พอดีว่ารู้สึกตัว นอนต่อก็นอนไม่หลับ เลยเดินลงมา เห็นไฟยังสว่างอยู่ก็เลยเดินเข้ามาดู ..น้ำทำไมยังไม่นอน?”
“ กำลังครับ” นธีตอบไปเท่าที่คิดออก เพราะตอนนี้เขากำลังประหม่าทำตัวไม่ถูกที่เจอธันวาตอนนี้
“ เหรอ? ว่าจะชวนไปเดินเล่นเป็นเพื่อนสักหน่อย”
“มะ ไม่ไม่ครับ ผมก็ไม่ง่วง” นธีรีบตอบกลัวจะเสียโอกาสที่จะได้อยู่กับธันวาสองต่อสอง หัวใจเขาเริ่มทำงานหนักอีกแล้ว
“ ไม่เป็นไร น้ำไม่เกรงใจ ไปพักผ่อนเถอะ นี่ยิ่งลงไปเล่นน้ำในสระตอนเที่ยงคืนอีก เดี๋ยวจะไม่สบาย” ธันวาว่า จำเรื่องนธีโดนศราวัฒน์ผลักตกสระว่ายน้ำได้
“ ไม่!ไม่เป็นไรครับ ผมแข็งแรงจะตาย!?” นธีรีบตอบลิ้นแทบพันกัน
“………………….” ธันวา นิ่งไป ไม่คิดว่านธีจะรีบตอบอย่างจริงจังขนาดนี้
“……………..เออ ผมว่า ผมกลับไปนอนดีกว่า คุณฟอร์อยู่คนเดียวคงจะดีกว่า” นธีว่า รู้สึกเหมือนตัวเองอยากจะร้องไห้ที่พูดออกไปแบบนั้น พูดเหมือนอยากไปด้วยจนออกนอกหน้า เขาไม่อยากให้คุณฟอร์คิดว่าตัวเขามีจุดประสงค์ ดูแค่คุณฟอร์นิ่งไปแบบนี้เขาก็รู้แล้ว
ไม่น่าพูดไปเลย
“ ไม่หรอกฉันก็อยากคุยกับใครสักคนเหมือนกัน ถ้าไม่รบกวนน้ำจนเกินไปนะ” ธันวาว่า
“ …………………ครับ.” นธี พยักหน้า ดีใจนเนื้อเต้นก็ว่าได้ ที่จะได้อยู่กับธันวาเพียง2 คน …เหมือนฝัน…
สวนย่อมด้านขวาของบ้านมีเพียงเสียงแว่วเหมือนจากที่ไกลแสนไกลเท่านั้น แต่นธีกลับรู้สึกหูอื้อเพราะเสียงหัวใจที่เต้นราวกับกำลังวิ่ง ธันวานั่งลงชิงช้าไม้แกว่งเบาๆด้วยเท้าและสายตามองไปไกลเดินกว่าที่จะคาดเดา
“ วันนี้ น้ำอย่าไปโกรธเหนือเลยนะ น้ำก็เห็นว่าเหนือค่อนข้างเมา” ธันวาเอ่ย มองนธีที่กำลังนั่งลงชิงช้าข้างๆ
“ ผมไม่โกรธคุณเหนือหรอกครับ” นธีบอก เพราะเขาไม่คิดจะโกรธลูกชายผู้มีพระคุณ ผู้ที่ให้ข้าวแดงแกงร้อนเด็กกำพร้าที่ผู้ให้กำเนิดมาทิ้งไว้ที่นี่หรอก ตอนนั้นเขาจำความไม่ได้ด้วยซ้ำ จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าแม่ตัวเองหน้าตาเป็นยังไง รู้แต่ว่ามารดาเคยทำงานที่นี่ก่อนที่จะหายตัวไป คุณหญิงพวงทองรับมาเลี้ยงเขาจนเป็นคนโต และเขาเองก็โดนคุณเหนือแกล้มาจนชิ และก็แค่โดนผลักตกน้ำอย่างมากก็แค่หนาว ไม่ได้เลือดตกยางออก แต่ถึงเลือดตกยางออก เขาก็ไม่ก็ไม่คิดเจ็บแค้นเอาคืนคุณเหนืออยู่แล้ว
“ โกรธบ้างก็ได้” ธันวาว่า เพราะในความคิดของเขา น้ำก็คือคนคนหนึ่งถึงแม้จะเป็นคนใช้แต่มีสิทธิ์มีเสียงเหมือนคนอื่นๆ
“ครับ” นธียิ้ม ปลาบปลื้มที่ธันวาเป็นห่วงเขาถึงขนาดนี้ เขาได้แต่รับคำไปอย่างงั้น แต่ทำจริงไม่ได้ โกรธคุณเหนือไม่ได้ เพราะเขาถือว่าเป็นการตอบแทนความกรุณาคุณหญิง เหมือนเป็นเพื่อนเล่นให้คุณเหนือเหมือนเมื่อเขายังเด็ก
“……………………” ธันวาใจลอยไปถึงเรื่องของตัวเอง คนอย่างเขาไม่เคยคิดว่าจะอกหักกับเขาเป็น แม้ตอนนี้จะไม่อยากเชื่อก็ตาม เขาคิดว่าตัวเองเลือกได้ถ้าต้องการมาตลอด แต่ตอนนี้กลับไม่ใช่ งานปาตี้วันนี้เป็นงานที่เหนือจัดฉลองความโสดให้เขา เพราะอยากให้เขารู้สึกดีขึ้น แต่เขายังนึกถึงความเจ็บในใจอยู่ โดยเฉพาะคนที่ทำให้เจ็บ
“ คุณ ฟอร์ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?” นธีใจกล้าถามเพราะ เขาเฝ้ามองธันวาทุกครั้งที่มีโอกาส เขาได้ว่าธันวาไม่ปกติแน่ ทั้งถือแก้วเหล้าไม่วาง ทั้งยังทำหน้าเศร้าในบางครั้งที่ไม่มีใครสังเกตเห็น แต่เขาเห็น
“ ทำไม?!” ธันวาถามด้วยความสงสัย ว่าทำไมน้ำถึงคิดว่าเขามีเรื่องอะไร?
“ ก็ ผม ก็ลองถามดู เห็น คุณฟอร์ทำหน้าเหมือนกำลัง คิดอะไรอยู่?” นธีพูดเสียงเบาลงเรื่อยๆ
“ ฉันแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ?” ธันวาถาม เพราะอย่างงี้ละมั้งเหนือถึงจัดงานวันนี้ให้เขา
“ครับ” นธีตอบพร้อมพยักหน้า
“ เพราะโดนทิ้งมั้ง” ธันวาพูดยิ้มเหมือนเป็นเรื่องตลก ไม่รู้ทำไมถึงได้บอกเรื่องนี้กับน้ำ แต่เขารู้สึกสบายใจที่จะพูด นธีไม่ได้เชื่อสิ่งที่ธันวาเพราะเขาไม่คิดว่าคนที่เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติทรัพย์สมบัติจะโดนทิ้ง
“ …………………” นธียังคงเงียบไม่ได้แสดงความคิดเห็นเพราะยังไงก็เชื่อว่าชายหนุ่มแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง
“ ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ” ธันวาว่า
“ ผมไม่เชื่อหรอกครับ ว่าคุณฟอร์จะโดนทิ้ง อย่างที่บอกผม” เพราะถ้าเป็นเรื่องจริงคนคนนั้นก็บ้าเต็มที่แล้วที่ทิ้งคนฟอร์ได้ …
“ เป็นความจริงน้ำ ฉันโดนทิ้ง” ธันวาบอกจ้องหน้าที่กำลังจ้องหน้าเขาเช่นกัน
“ ถ้า ถ้า ผมเป็นคนคนนั้น ผมจะไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นอนครับ” นธีบอกจริงจัง ก่อนที่จะรู้ว่าตัวเขาได้พูดเกินกว่าฐานะแล้ว นธีก้มมองเท้าตัวเองที่เหยียดออกไปทันที
“………………….” คำพูดของนธีทำให้ธันวารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“ ขอบใจน้ำนะที่พูดปลอบใจฉัน”
“…………………..” ผมไม่ได้พูดปลอบใจคุณฟอร์เท่านั้นนะครับ แต่นั่นคือคำพูดจากใจของผม …
“ ฉันคงไม่ดีพอสำหรับเขา”
“ ไม่ใช่ครับ คุณฟอร์ดีพอแล้ว คุณฟอร์ดีแล้ว” นธีบอกไม่ใช่เพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกดี แต่คือ คำพูดที่เขารู้สึกดี
“ นั่นสิ เขาคงมองไม่เห็นส่วนดีของฉัน”
“ครับ” นธีตอบ ธันวาคลี่ยิ้มเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มีดาวประดับทั่วทั้งผืน หัวใจโล่งโปร่งสบายขึ้น จนต้องถามว่าเพราะอะไร?
ธันวาหันมามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆเหมือนเป็นคำตอบ.. ใบหน้าเรียบเนียนน่ามอง แม้จะมีกระจางๆ จมูกโด่งบางรับกับริมฝีปากที่ตอนนี้เริ่มซีด ดวงตากลมมนมีขนตายาวประดับพอดิบพอดี
“…………………”
สายลมเย็นทำให้นธีห่อตัวเพิ่มความอุ่นให้ร่างกาย รับรู้ว่าตัวเองเหมือนจะไม่สบาย คงเป็นเพราะโดนผลักลงสระว่ายน้ำด้วย ธันวาสังเกตเห็นทุกอย่าง ถ้าเขาไม่กลับคิดว่านธีคงไม่ยอมกลับเข้าไปแน่
“ น้ำกลับไปนอนกันดีกว่า ฉันเองก็ง่วงเหมือนกัน” ธันวาบอก นธียืนขึ้นตามชายหนุ่มแม้ดวงใจจะยังไม่อยากลับเข้าห้องก็ตาม เขายังอยากอกับธันวาต่ออีกสักนิดก็ยังดี… สักนิดก็ยังดี
“เอ่อ ครับ” นธีพูดพร้อมเดินตามหลังๆร่างกายสูงกว่าเข้าไปติดๆ
“ ฉันไปนอนนะ” ธันวาบอก่อนที่จะขึ้นบันไปูด้วยพรมสีแดงขึ้นไป เขารู้สึกได้ว่าบางอย่างในความรู้สึกกำลังเปลี่ยน หรือว่าความจริงเขาไม่เคยสังเกตมาก่อน…
“ ครับ” นธีมองตามหลังธันวาขึ้นไปอย่างอ่อยอิ่ง ก่อนที่เดินกลับเข้ามาในห้องของตัวเอง
นธีฉีกยิ้ม แม้จะพยายามเม้มปากไม่ให้ตัวเองดีใจจนหัวใจทำงานหนัก แต่มันก็อดชื่นใจมีความสุขไม่ได้ ที่รู้ว่าธันวาตอนนี้โสด ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีโอกาสแท้ๆ ทำให้รู้สึกถึงความเลวของตัวเอง
ได้แต่หวังว่าคุณฟอร์จะลืมคนคนนั้นได้เร็วๆ และกลับมาเป็นคุณฟอร์ที่ร่าเริงเหมือนเดิม
ยังไงเขาก็ขอให้คุณฟอร์ไม่ว่ากับใครก็ตามแต่ ขอแค่คนนั้นรักคุณฟอร์จากใจก็พอ
“……………..” เขานั่งบนเตียงปูด้วยผ้าสีเขียวอ่อนค่อนไปซีด ก่อนที่จะเอนตัวนอนลง และในทันที เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ก๊อกๆ
คุณฟอร์!?
“………………..” นธีรีบลุกขึ้น คิดไปต่างๆนานาหาสาเหตุว่าทำไมคุณฟอร์ถึงมาเคาะประตูห้องเขา
อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเสียจริงๆ
“ ครับ คุณฟ…?” นธีพูดค้างเมื่อคนที่ยืนอยู่คือ ศราวัฒน์
“ คุณเหนือมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?” นธีถามน้ำเสียงปิดความผิดหวังไม่มิด
“ ไม่มี!” ศราวัฒน์ถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องของนธี เพราะสำหรับเขาบ้านนี้เป็นของเขา เขามีสิทธิ์จะไปที่ไหนก็ได้
แม้ศราวัฒน์จะไม่ได้เข้าห้องนี้นานมากแล้ว แต่เขาไม่ได้สนใจห้องเท่าไร เพราะเขาสนใจว่าทำไมนธีถึงได้ไปนั่งอยู่กับธัวาตั้งนานสองนาน
“……………..” นธีปิดประตูตาม ไม่รู้ว่าศราวัฒน์มีจุดประสงค์อะไรถึงได้มาหาเขาถึงห้อง
“ จะประเจิดประเจ้อไปถึงไหน?!” ศราวัฒน์พูดเสียงกระชาก ตวัดสายตามองนธีไม่พอใจ นธีหัวใจกระตุกเมื่อคิดว่า ‘คุณเหนือรู้!?’
“ ประเจิดประเจ้ออะไรครับ?” นธีไม่กล้าแม้สบตาดวงตาคมกริบของอีกคน
“ยังมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ จะต้องให้พูดเลยไหมว่า อยู่ต่อหน้าเพื่อนฉันแกทำตัวยังไง แทบจะเอาตัวไปประเคนให้!”
นธีตกใจพูดไม่ออก
“ คุณเหนือพูดเรื่องอะไร!? ผมไม่รู้เรื่อง”นธีเดินถอยห่างออกมา ไม่รู้ทำไมรู้สึกว่าคุณเหนือดูเกี้ยวกาจน่ากลัวเหลือเกิน หรือว่าเพราะตัวเขานั้นปิดบังความจริงเอาไว้ เหมือนกับคนที่มีความผิดติดตัว
“ ไม่รู้เรื่อง!!ไม่รู้เรื่อง!? พูดออกได้ เวลามองไอ้ฟอร์แทบจะกลืนกินเข้าไป!?”
“ คุณเหนือคงเมาแล้ว ผมว่าคุ..”
“ ไม่ต้องมาสั่ง เป็นแค่คนใช้อย่ามาสั่ง!”
“…………………….” ริมฝีปากนธีเปิดสนิททันที เพราะรู้จักนิสัยว่าคนตรงหน้าไม่ชอบให้ใครพูดในขณะที่ตัวเองพูด
“ คิดเหรอว่าไอ้ฟอร์จะมาสนใจ เคยดูสารรูปตัวเองบ้างไหม?!” ศราวัฒน์ว่ามองนธีตั้วแต่หัวจรดเท้าทั้งเสื้อยืด กางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ก็ของของเขาที่เขาไม่ใส่แล้วทั้งนั้น แม้แต่ผ้าปูที่นอนสีซีดๆที่ปูเตียงก็ตาม
นธีรับรู้อยู่แล้วว่าตัวเองแตกต่างกับธันวาแค่ไหน? ยิ่งศราวัฒน์มาตอกย้ำก็ยิ่งเจ็บปวด
“ ผมรู้ว่าที่ของผมอยู่ตรงไหน.. ” นธีพูดเสียงเบา
“ รู้ก็ดีจะได้ไม่ฝันเฟื่อง เพราะที่ไอ้ฟอร์มันทำก็เพราะมันสงสาร ไม่ได้พิศวาสอะไรหรอก!”
“ครับ ผมทราบ” นธีว่าพยายามฝืนไม่ให้น้ำตาคลอ
รู้ดี รู้มาตลอด รู้มานานแล้ว ที่คุณฟอร์ปฎิบัติต่อเขาเพราะสงสาร เพราะคุณฟอร์เป็นคนดี
“ และอย่าเที่ยวไปให้ท่าใครเขาอีก เห็นแล้ว มันเวทนา..”
“ ผมไม่เคยให้ท่าใคร” นธีรู้ทั้งรู้ว่าเงียบไว้จะดีกว่า แต่ปากมันก็อดที่จะโต้ตอบไม่ได้ แค่อยากให้รู้บ้างว่าเขาไม่เคยทำอะไรเกินเลย ไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเลย
“ นี่แกเถียง!? เห็นอยู่โทนโท่ยังจะมาเถียง”
“………………………….” ไม่ได้เถียง ผมพูดความจริง
นธีก้มหน้าลง ไม่โต้ตอบ
“ ที่นี้เงียบทำไม ไอ้เด็กโดนทิ้ง!”
จี้ที่ใจจนเจ็บแปล๊บ กับคำพูดที่เมื่อยังเด็กฟังจนชิน และไม่ได้ยินมานาน ตอนนี้โตแล้วพอได้ยินแล้วมันกลับรู้สึกเจ็บขึ้นมา หรือเพราะว่าไม่ได้ฟังมานานหรืออย่างไร
“ ที่ผมเงียบเพราะผมไม่รู้วาคุณเหนือ ต้องการอะไรถึงลงมาที่นี่?” นธีถาม พลันมือก็โดนศราวัฒน์กำแน่นหนา นธีพยายามบิดมือออก เพราะรู้สึกเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ
“…………ก็อย่างเคย” ศราวัฒน์ว่าอารมร์ดูอ่อนลง ดวงตาคมวาบมองใบหน้าที่มีรอยกะจางๆ นธีเข้าใจความหมายในทันที พร้อมๆก้มหน้าหน้าลงหลบสายตาที่เหมือนจะกลืนเขาไปทั้งตัว
“ วันนี้ อย่าเลยครับ ผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย” นธีบอก ตัวเขารู้สึกร้อนๆหนาวๆมาตั้งแต่ขึ้นสระว่ายน้ำแล้ว
คำพูดปฏิเสธของอีกฝ่ายทำให้คิ้วของดาวเหนือขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจอีกครั้ง
“ บอกว่ารู้สึกไม่ค่อยสบายแต่เมื่อกี้กลับไปยืนตากน้ำค้างได้เป็นนานสองนาน หรือว่าตั้งใจจะไม่ให้”
“ ไม่ใช่นะครับ!?” นธีรีบตอบเงยหน้ามองใบหน้าที่คิ้วยังขมวดตรง
“ ไม่ใช่ก็ต้องให้..” พูดจบดาวเหนือก็จู่โจมริมฝีปากนุ่มทันที นธีเหมือนจะส่งเสียงพูดในลำคอบางอย่างแต่อีกฝ่ายไม่คิดจะสนใจ ฝ่ามือหนากลับยิ่งเร่งรีบลูบไหล้ผิวเนียนที่อุ่นเหมือนจะไม่สบายจริงๆ ทว่าความต้องการที่อัดแน่นอยู่ภายในก็บดบังทุกอย่างไปเสียหมด
นธีปล่อยทุกๆอย่างให้เป็นไปตามที่ศราวัฒน์ต้องการ เขาไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด แต่เขารู้สึกถึงหลุมบางอย่างในร่างกายที่มันค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น มันลึกขึ้นจนไม่รู้ว่าสิ้นสุดที่ไหน
* * *
เจ้าค่ะ โทษด้วยที่มาช้า แต่ยังทันวันนี้อยู่เน้อ
หากว่าจะตัดสินใจสนใจไม่สนใจเรื่องราวของน้ำ
ก็ขอให้อ่านตอน 2 พรุ่งนี้ก่อนดีไหมเจ้าค่ะ
:pig4:
-
ไอ้คุณเหนือนี่อะไรยังไง
โรคจิตจริง ทำไมต้องไปแกล้งน้ำด้วย
โกรธธธธแทนนะเนี่ย ฮึ่มมม
พรุ่งนี้มานั่งเฝ้ารอตอนต่อค่า :-)
-
อั๊ยย้ะ! :m19:
อ่านแล้วได้อารมณ์น้องๆ ลูกพี่วุฒิ-จุม-พี่แบงค์ เลยวุ้ย
แต่ไม่รู้ทำไมชอบจริงๆ เล้ยยย เหมือนอารมณ์เก่าๆ ตอนอ่านลูกพี่กับจุมมันลอยขึ้นมาเรื่อยๆ ยังไงไม่รู้
(แต่คงไม่รักแล้วซ้อมตุ้บตั้บ หรือเปล่า?)
:laugh:
แล้วจะรอตอนต่อไป :กอด1:
-
ชอบอ่ะพระเอกโหดดีอ่ะเจ้าหญิง รอตอนสองจร้า
-
น้ำน่าสงสาร :sad4:
-
o13 o13 o13 o13
-
อ๊าย
ช๊อบชอบๆ
รอๆๆๆๆๆๆคะ
พี่แมวแต่งสนุกทุกเรื่องเลยคะ
ตามตั้งแต่อยู่เด็กดีแล้วๆๆๆๆๆ
คิคิ เป็นกำลังใจคะ สู้ๆ ค่ะ
-
ชอบบบบบบบบบมากก
ชอบให้นายเอกชีวิดรันทด 555
รอติดตามค่ะ ^^
-
รังแกน้ำไปเหอะสุดท้่ายก็....หึหึ
-
ตายแล้วๆ ทำไมทำกับน้องอย่างนี้คะคุณเหนือ :z6:
มีเจ้าชายรูปงามที่แอบหลงรักด้วย
พอตอนสุดท้ายช็อคเลย นี่พวกแกมีความสัมพันธ์แบบนี้หรอออออ :z3:
ยังไม่ค่อยโดนใจเท่าไหร่ รอตอนต่อไปค่ะ
-
ชอบมากค่ะ ตอนแรกก็โดนใจแล้ว
-
กดบวก ปล่อยเป็ดกับหลุมกว้างใหญ่
ดักคนอ่านให้ตกหลุมแค่ตอนแรกซะแล้ว T^T
:L1:แด่เจ้าหญิงแมว ที่เป็นแรงบันดาลใจ...ทำให้มาวิ่งเล่นในเล้าแห่งนี้
-
ไอ้คุณเหนือโหดแกหึงน้องน้ำใช่เปล่า
-
ช๊อบชอบ แบบนี้ อยากอ่านต่ออีกค่ะ
-
:เฮ้อ:
-
คุณเหนือแอบย่องมาหาน้ำแบบนี้ได้ยังไง มาหาที่ระบายเหรอสงสารน้ำอะ
-
อ้าาก แค่อ่านตอนแรกก็สนุกแว้ววน้องน้ำผู้น่าสงสาร
คุณเหนือที่แท้ก็แอบรังแกน้องน้ำมาตั้งนานแล้วนี่นา
แต่ก็ชอบแบบนี้ 5555 รอตอนต่อไปค่าา
-
:o12:สงสารน้องน้ำแง๊ๆ
-
ว้าว ๆๆๆๆ ชอบพลอตเรื่องนายเอกโศก ๆๆๆ
ว่าแต่นู๋ไม่เอาพระเอกโหดเท่าอิพี่วุฒินะ ขอโหดน่ารัก ๆ ครึครึ ๆ :-[
-
โอ๊ะโอเข้าใจอารมณ์ของคนขี้หวง
มิน่าถึงแกล้งน้ำจังเริ่มเรื่องก็สนุกแล้ว
จะรอจะรอชอบพระเอกเถื่อนๆ
-
โอ๊ะ โอ๊ะ ชอบอ่ะ
-
:sad4:
-
ใช่เลยยยย รอตอน2คะ
-
อย่าให้เหนือเลวร้ายเท่าวุฒิ และนำ้อย่าอ่อนแอเท่าจุมเลย (-/\-)
ขอแค่นี้อ่ะค่ะ อยากอ่านมากแต่ถ้าน้องโดนรังแกมากเกินก็ไม่ไหว
-
:serius2:
ม่ายยยยยย
คิดอยู่แล้วว่าอิเหนือต้องเป็นพระเอกแต่ไม่คิดว่ามันจะกินกันมาตลอดอย่างนี้
อะไร ยังไงไม่รู้แหละ เชียร์คุณฟอร์เต็มที่ :ped149:
ปล. เจ้าหญิงอ่ะ โหดโฉดอีกแล้วนะ
-
:a5: ก็อย่างเคยหมายความว่า เคยทำกันมาเป็นประจำเหรอโอ้วววววว..... :z3:
ต้องรีบแล้วแหละต้องรีบไปออกกำลังกายหัวใจเพื่อมารอรับมือคุณเจ้าหญิง
:pig4: คะ
-
เปงกะลังใจหั้ย เจ้าหญิง คะ รอตอนต่อไปจร้า ^^ :impress2:
-
อืม....
อยากบอกว่า.... รอตอน 2 อย่างใจจดใจจ่อ 555
มาม่ามื้อโหด มาแล้วว (ตีฆ้องร้องป่าว ตบโต๊ะอาหาร)
-
คิดอยู่แล้วเชียวว่าคุณเหมือมันต้องโหด โฉด เชี่ย :angry2:
-
:m31: :m31: เลวมากๆ....ไอ้ฟอร์.....ทำงี้กับน้องน้ำได้ไงอ่ะ :m31: :m31:
-
สารเลว วันไหนเสียน้ำไปแล้วเมิงจะน้ำตาตก สาดดดด
-
หวงน้ำก็ว่าไปเหอะดาวเหนือเอ๊ย
-
รู้สึกเหมือนได้อ่านพี่วุฒิภาคสองเลย =_=
-
:a5: :a5:แหม!!....กลิ่นคาวคลุ้งมาแต่ไกล...ได้กินมาม่าแน่เรา..หุหุ :serius2: :serius2:
-
สงสารน้ำจากใจจริงที่ดาวเหนือพูดจี้จุดที่ทำให้เสียใจ :m15:
การพูดไม่ดีของดาวเหนือทำร้ายจิตใจน้ำมาก :angry2:
-
อิอิ ลุ้น รอดูว่าดาวเหนือจะง้องแง้งเอาหัวใจน้ำมาได้ยังไง :z2:
เพราะได้ตัวมาตั้งนานแล้วน้ำไม่เห็นจะรักมันเลย
หายใจเข้าก็คุณฟอร์ หายใจออกก็คุณฟอร์ เหอ เหอ
-
รอตอนต่อไปจ้า
-
ปูเสื่อรอตอน2 ฮะๆๆๆ
-
:mc4: :mc4: :mc4:
รอตอน 2 อยู่นะ
-
ว๊ากกก พออ่านแล้วคุณเหนือเหมือนพี่วุฒิ รึเปล่า
หนุ่มซึน อีกแล้วว แต่ชอบแนวนี้มากอ่ะ
-
ไม่เสียแรงที่ต้มมาม่ารอ o18
แต่น้ำน่าสงสารอ่า :sad4:
-
พระเอกโฉดๆนี่มันก็ได้อารมณ์อีกแบบดีนะคะ หุหุ รอตอนสองจ้าาาาาาาาาาาาา
-
ไอ้คุณเหนือจอมเพี้ยนนน!
ขอบคุณเจ้าหญิงก๊าบ :)
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
2.
“ คุณ เหนืออย่าครับ อย่า! ” พยายามปัดป้องอย่าเต็มที แต่ไม่ได้ช่วยเลย ไม่คิดว่าแรงคนเมาจะเยอะขนาดนี้ เสื้อผ้าที่เคยใส่อยู่ตอนนี้ กลายเป็นเศษผ้าไม่มีทางได้ใส่อีก
“ ……!?……….คุณเหนือ อย่า อ๊ะ! น้ำเจ็บ!” ร่างกายถูกบุกรุกเข้ามาเหมือนโดนแทง..เจ็บปวดจนน้ำตาไหล ริมฝีปากถูกปิดแน่นด้วยมือใหญ่ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา ร่างกายสั่นสะท้านด้วยหวาดกลัว
ได้โปรด หยุดเถอะครับ! ได้โปรดหยุด น้ำขอ น้ำขอร้อง
….ทำไมทำแบบนี้
.
.
.
.
นธีลืมตาขึ้นในห้องนอนของตัวอย่างที่สว่างขาวเพราะไฟยังเปิดทิ้งไว้ เขานอนนิ่งบนเตียง ภายใต้ผ้าห่มสีเขียวใบตอง หัวใจเต้นระรัวกับความฝันที่เหมือนมันกำลังเกิดขึ้น ครั้งแรกที่มันก็ผ่าน2ปีแล้ว แต่เรื่องแบบนี้มันก็เกิดขึ้นเรื่อยๆ จนปัจจุบัน ทั้งที่ในตอนแรกคิดว่าเพราะคุณเหนือเมา คงจำไม่ได้ และเขาก็จะลืมและคิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น
แต่ก็มีครั้งต่อมา เรื่อยๆจนเข้าใจได้เอง ว่า
‘ถ้าเขาจะเอา เราต้องยอม
ถ้าเขาต้องการ เราต้องให้’
“……………………….”
นธีกวาดตามองไปรอบๆห้องที่เงียบงัน เห็นว่าศราวัฒน์กลับไปแล้ว ก่อนที่สายตาจะจับจ้องที่นาฬิกาทรงกลมสีเหลืองนวล…ตี่สี่ครึ่ง…
ตีห้าครึ่งต้องตื่นไปตลาดกับคุณนม แต่ตอนนี้เหนื่อยล้าไปทั้งตัว คอก็แห้งจนเจ็บ เขาคงจะเป็นไข้เสียแล้ว นธีเอามือดันพยุงร่างกายลุกขึ้น ยิ่งทำให้เวียนศรีษะที่หนักอึ้งเหมือนหินวางทับไว้
หิวน้ำ…..
“………………..” แต่ทว่าร่างกายที่ป่วยจนตาแทบลืมไม่ขึ้นไม่ไหวแล้ว นธีเอนตัวลงนอนเหมือนเดิม เขาอยากให้ร่างกายได้หลับพักผ่อนมากกว่าที่จะลุกขึ้นไปกินน้ำ
นธีหลับในห้วงนิทราทันทีที่หัวถึงหมอน น้ำตาใสไหลซึมผ่านหางตาไม่ทราบสาเหตุ เจ้าตัวที่หลับไหลก็ไม่รู้เช่นกัน
แม่นมก้านพูเห็นว่าเลยเวลามานานแล้วแต่ไม่เห็นนธีมาสักที เลยไปเคาะประตูที่ห้อง เกรงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นเพราะเด็กหนุ่มเป็นคนตรงเวลา โดยปกติแล้วมักจะมานั่งคอยหล่อนด้วยซ้ำ
ก็อกๆ
“ น้ำ น้ำ” เธอเรียก นธีที่ยังหลับอยู่ค่อยๆลืมตาขึ้นมา และทันทีเขารับรู้ถึงลมหายใจที่ร้อนเกินปกติของตัวเอง
“ น้ำ น้ำ” ก้านพูเรียกอีกครั้ง นธีค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง เดินไปเปิดประตู
“ นม?”
หญิงสูงวัยมองเด็กหนุ่มที่ผมยุ่ง ใบหน้าซีด ริมฝีปากแห้งเธอก็เข้าใจถึงสาเหตุที่เด็กหนุ่มยังนอนอยู่ ทั้งที่ถึงเวลาต้องไปตลาดเช้า
“ เออ นมขอโทษครับ ผมเพิ่งตื่น เดี๋ยวผม…” เวลาพูดก็เจ็บคอไปด้วย
“ ไม่ต้องหรอกน้ำ นมจะไปกับกระหล่ำ น้ำไปนอนเถอะ นี่คงจะไม่สบายเพราะคุณเหนือผลักตกสระเมื่อคืนใช่ไหม?” เธอว่าด้วยความเป็นหวง มือจับหน้าผากนธีที่ร้อนเป็นไฟ
“ ไม่เกี่ยวกับคุณเหนือหรอกครับ” นธีว่าพร้อมหลบสายตา หญิงสูงวัยส่ายหน้าด้วยความเห็นระคนสงสารที่เด็กหนุ่มเป็นขนาดนี้กลับไม่โทษเจ้านายผู้เป็นต้นเหตุเลยสักนิด
“ ไปนอนเถอะ เดี๋ยวสายๆหน่อย จะให้แก้วมันมาดู”
“ ก็ ได้ ..ครับ” นธีพยักหน้าหงึกๆเข้าใจ ก่อนที่หญิงสูงวัยจะเดินกลับไป
“……………….” แม้อีกฝ่ายจะเดินจากไปนานแล้ว แต่นธีก็ยังยืนอยู่ เขารู้สึกถึงความห่วงใยที่หญิงสูงวัยมีให้ ทำให้นึกถึงผู้ให้กำเนิดขึ้นมา
แม่ ของเขาจะเป็นห่วงเขาแบบนี้ไหม? แล้วทำไมถึงทิ้งเขาไว้ที่นี่? เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มานาน แต่คงเพราะเขาไม่สบายเขาถึงนึกเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะร่างกายเขาอ่อนแอ เขาถึงต้องการที่พักพิง เขามีคำถามที่หาคำตอบไม่เจอ..
เกือบเที่ยงวันศราวัฒน์น์ตื่นขึ้น อันเป็นเวลาปกติหากเป็นวันไม่มีเรียน หรือต้องไปที่ไหน? เขานอนพลิกไปมาอยู่บนเตียงหลายครั้ง ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งงัวเงี่ย แล้วก็ตามด้วยเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำ
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูดังพร้อมๆกับที่ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ใคร?” ศราวัฒน์ถามเสียงห้วน
“ คุณแม่เองจ้ะเหนือ” เสียงอ่อนโยนของคุณหญิงทัดพวงเอ่ย ก่อนที่ลูกชายจะเดินไปเปิดประตู
“ คุณแม่กลับมาตั้งแต่เมื่อไรครับ?” ศราวัฒน์ถาม เข้าไปสวมกอดมารดาทั้งที่ตัวยังเปียกอยู่
“ เมื่อเช้า พร้อมคุณพ่อนั่นแหละ แต่ตอนนี้ไปทำงานแล้ว” ทัดพวงบอก เพราะถึงวันนี้จะเป็นวันเสาร์แต่สามีของเธอก็ไปทำงาน เพราะต้องหยุด 3 วันไปเที่ยวอังกฤษกับเธอ
“ เหรอครับ? แล้วคุณแม่เจอฟอร์ หรือยัง?” ศราวัฒน์ถามถึงเพื่อนที่คิดว่าตอนนี้คงจะตื่นแล้ว
“ เจอแล้วจ้ะ และออกไปแล้วด้วย”
“ ออกไปแล้ว?” ศราวัฒน์ทำหน้าฉงน เขาไม่ยักรู้ว่าฟอร์จะกลับไปแล้ว นี่ว่าจะชวนออกไปหาอะไรกินข้างนอก
“ ใช่จ้ะ ฟอร์ฝากบอกคุณแม่ว่า ต้องรีบกลับเพราะต้องไปเรียนงานกับคุณสมชัยที่โรงแรม” ทัดพวงศราวัฒน์เลยนึกขึ้นได้ว่าธันวาเคยบอกไว้เหมือนกันว่าต้องไปเรียนงานกับคุณพ่ออาทิตย์ละ 1 วัน
ศราวัฒน์รู้สึกตัวเองโชคดีที่ครอบครัวยังปล่อยให้สนุกกับชีวิตจนกว่าจะเรียนจบแล้วค่อยว่ากัน ถ้าเขาต้องเรียนด้วย เรียนรู้ธุรกิจห้างสรรพสินค้าของครอบครัวไปด้วย คงไม่ดีแน่ และตอนนี้เขาก็ไม่มาอารมณ์แบบนั้นด้วย
“ จะเที่ยงแล้ว รีบแต่งตัวลงไปกินข้าวเถอะ” ทัดพวงบอกลูกชายที่กำลังเลือกเสื้อสักตัวในตู้ด้านใน
“ บอกให้นมทำข้าวผัดกุ้งให้เหนือหน่อยสิครับ” ศราวัฒน์บอก สายตายังคงหาเสื้อยืดสีฟ้ตัวที่ชอบใส่อยู่แต่ไม่ยักเจอ
ไอ้น้ำมันเอาไปไว้ไหน?!
“ เออ คุณแม่ครับ เรียกน้ำให้เหนือด้วย เหนือหาเสื้อไม่เจอ”
“ น้ำ ไม่สบาย เหนือจะหาเสื้อตัวไหน คุณแม่จะหาช่วย” ทัดพวงว่าพูดจะลุกขึ้น
“ ไม่เป็นไรครับ คุณแม่ไปบอกนมเรื่องข้าวผัดของเหนือก็พอ”
ไม่สบาย?
ไม่สบาย ศราวัฒน์หวนนึกเรื่องเมื่อคืน ก่อนที่เขาจะออกมจากห้องก็พอรู้ว่า น้ำตัวร้อน แต่ไม่นึกว่าจะถึงขั้นไม่สบาย
“…………..” นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเขาผลักน้ำตกลงไปในสระ และนั่นอาจจะเป็นสาเหตุให้ไม่สบาย…
เพราะเขาเหรอ?
ใช่ซะที่ไหน? ศราวัฒน์ปฎิเสธ ที่มันป่วยก็เพราะว่ามันไปยืนน้ำค้างเป็นนานสองนานกับเพื่อนขงเขาต่างหาก ทั้งที่รู้ว่าตัวเองอาจจะไม่สบาย
สมแล้วไม่ล่ะ? อยากจะเสียตัวออกนอกหน้าขนาดนั้น เมื่อนึกถึงสายตาขอน้ำที่มองฟอร์ ศราวัฒน์ ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาโดยไร้สาเหตุ
ไม่เจียมตัว…ศราวัฒน์ต่อว่านธีอยู่ในใจ
แม้จะยังเคืองเมื่อที่นธีออกไปเดินเล่นกับธันวาเมื่อคืนแต่ศราวัฒน์ก็อดเป็นห่วงนธีไม่ได้ จนต้องเดินมายังห้องพักคนใช้
“ คุณเหนือมีอะไรหรือเปล่าคะ?” แก้วสาวใช้ตัวผอมคล้ำถาม เมื่อเห็นคุณหนูของบ้านเดินหน้านิ่งมา
“ น้ำไปไหน ฉันไม่เห็นตั้งแต่เช้า?” ศราวัฒน์ถาม ทั้งตัวเขาก็ทราบดีว่านธีไม่สบายนอนอยู่ในห้อง แต่เพราะเขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขาเป็นห่วงนธีจนต้องมาที่นี่
“ น้ำไม่สบายค่ะ นี่แก้วเพิ่งเอาข้าวเอายาไปให้กิน” แก้วบอก มือยังถือชามใส่ข้าวต้มออกมาจากห้องนธี
“… . เหรอ.. …” ดาวเหนือว่า เหมือนไม่ใช่ใจ
“ ค่ะ” แก้วว่า งงงันกับท่าทีเจ้านายที่ดูเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด
“……… …แล้ว ..เป็นอะไรมากไหม?”
“ ไม่เป็นอะไรมากค่ะ กินข้าวกินยา นอนพักเยอะๆ พรุ่งนี้ก็คงหาย” แก้วบอก
“เรอะ…. เดี๋ยวฉันจะเข้าไปดูหน่อย ไหนๆก็มาแล้ว” ศราวัฒน์บอก เดินผ่านแก้วไปยังห้องด้านใน
“……………..” แก้วมองตามหลังศราวัฒน์ไปอย่างงงๆสุดท้ายแล้วเธอก็ยังไม่รู้ว่าคุณเหนือมาทำอะไรที่นี่ สงสัยจะมาหาน้ำมั้ง แก้วคิด ก่อนที่จะเดินไปยังครัว และไม่วายเล่าท่าทีแปลกๆของเจ้านายให้กระหล่ำเพื่อนสาวใช้อีกคนฟัง
ศราวัฒน์จับลูกบิดเปิดประตูเข้าห้องนธีเข้าไปโดยไม่คิดจะเคาะก่อน
นธีนอนอยู่บนเตียง แม้จะง่วงแต่ก็ยังไม่หลับ
“คุณเหนือ?” นธีว่าจะลุกขึ้น ตกใจเหมือนกันที่เห็นศราวัฒน์เข้ามา
“ ป่วยก็นอนไปเถอะ” ศราวัฒน์ว่า มองไปรอบๆห้องข้าวของน้อยชิ้น มีเพียงแต่สิ่งที่จำเป็นเท่านั้น ถ้าไม่นับเมื่อคืนเขาไม่ได้เข้าห้องนี้มาหลายปีแล้ว เขามักจะให้น้ำขึ้นไปหาเขาบนห้องมากกว่า สายตาเขาไปหยุดที่ขวดน้ำเปล่ากับแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะเตี้ยๆข้างเตียง ก่อนที่หันไปมองหน้าคนที่นอนบนเตียง
ใบหน้าซีด เหมือนคนไม่สบายจริงๆนั่นแหละ
“ คุณเหนือมีอะไรหรือเปล่าครับ?” นธีถามแม้จะเจ็บคอ
“ ก็..เดินมาเรื่อยๆ เห็นว่าแกไม่สบายก็เลยเข้ามาดูว่าป่วยจริง หรือจะป่วยการเมืองอู้งาน” ศราวัฒน์ว่านั่งบนเตียงข้างคนที่นอนอยู่
“ ผมไม่สบาย แต่พรุ่งนี้ก็คงหาย” นธีบอกไม่ใช่ใจกับคำพูดร้ายกาจของอีกฝ่าย หนังตาของเขาหนักขึ้นเรื่อยๆ อยากจะนอนเต็มที
“………. ก็ไม่ได้ว่า อะไร…ไม่สบายก็ นอน พัก ไป” ศราวัฒน์ว่า แต่คนที่ฟังหลับไปแล้ว
“………………..”ศราวัฒน์มองคนป่วยนิ่ง ก่อนที่มือจะจับที่ผ้าเปียกที่หน้าผากนธี แม้ผ้าจะเปียกแต่ก็อุ่นเพราะอุณหภูมิจากความร้อนจากร่างคนป่วย
“ ฉันไม่ได้ทำให้แกไม่สบายสักหน่อย แกอยากไปนั่งตากน้ำค้างเองทำไม” ศราวัฒน์พูดขึ้นลอยๆ ราวกับรู้สึกผิด
ดวงตาคมค่อยๆอ่อนโยนขึ้น
*******
รุ่งเช้านธีก็หายเป็นปกติอย่างที่แก้วว่า นธีเริ่มทำหน้าที่ของตนเหมือนอย่างเคย คือตีห้าครึ่งไปตลาดเช้ากับคุณนม เจ็ดโมงเช้าขึ้นไปปลุกคุณเหนือให้ลุกขึ้นมาทานข้าวเช้า เพื่อเตรียมตัวไปมหาลัย
ก็อกๆ
นธีเคาะประตูหลายครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบ เลยต้องไขกุญแจเข้าไป บนเตียงศราวัฒน์ยังนอนอยู่บนเตียงอย่างที่นธีคิดไม่มีผิด
“คุณเหนือ คุณเหนือครับ เช้าแล้วครับ” นธีเรียก แต่ชายหนุ่มยังไม่ไหวติ่ง จนนธีต้องเขย่าตัวพร้อมเรียกอีกครั้ง
“ คุณเหนือ คุณเหนือ!?”
“…………อื?” ศราวัฒน์ครางจากลำคอก่อนที่ลืมตามอง
“น้ำ?”
“ ครับคุณเหนือ เช้าแล้ว”
“ หายแล้วเหรอ?”
“ครับ”
“……………..” ศราวัฒน์มองนธีนิ่งก่อนที่จะดึงอีกฝ่ายให้ลงมานอนบนเตียงแล้วเขาก็คร่อมร่างผอมเอาไว้
“คุณเหนือจะทำอะไรครับ?!” นธีถามด้วยความตกใจ
“ ทาสีบ้านมั้ง ท่าเนี่ย” ศราวัฒน์ว่า มองหน้านธีด้วยความคึกคะนอง ร่างกายชายหนุ่มยามนี้ มันกำลังต้องการปลดปล่อย เพราะไม่งั้นมันคงไม่ตั้งชันแบบนี้หรอก
“ คุณเหนือ?” สายตาของนธีสังเกตเห็นสิ่งที่แข็งขืนภายในกางเกงของศราวัฒน์ก่อนที่จะหันหน้าหนีเหมือนไม่รับรู้
“ รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?” ดาวเหนือถาม ไม่สนใจหรอกว่าอีกฝ่ายทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ยังไง
“ ครับ เดี๋ยวผมจะใช้ปาก…”
“ ไม่เอาปาก” ดาวเหนือว่า ดึงกางเกงนธีลงไปขาเรียว แม้เจ้าตัวจะดึงไว้ก็ไม่ทันแล้ว
“ คุณเหนือครับ อย่าดีกว่าครับ เจ็ดโมงกว่าแล้ว รีบไปอาบน้ำเถอะ” นธีพยายามหาเหตุผลมาอ้าง
“ จะสายก็เพราะแกทำอิดออดนี่แหละ” ศราวัฒน์ว่า พลิกตัวนธีนอนคว่ำ ดึงกางเกงในอีกฝ่ายออก เผยให้สะโพกเนียนกลม เขายกสะโพกนั้นขึ้นก่อนที่บีบนวดเหมือนให้อีกฝ่ายไม่เกร็งแล้วก็แทรกร่างกายเข้าไปอย่างที่ต้องการ ซึ่งแทบจะไม่การเล้าโลมอย่างที่ควรจะเป็น
“ อึก?!” นธีกัดฟันแน่น ดวงตาหลับแน่นไม่ต่างกัน พยายามหายใจเข้าลึกๆ เตรียมตัวเมื่อร่างกายถูกแทรกเข้ามามากกว่านี้
“ แก อย่าเกร็งดิ มันเข้าไปไม่ได้” นธีพยายามผ่อนลมหายใจหนักๆตามที่ชายหนุ่มเคยบอก
“ เออ อย่างงี้แหละ” ศราวัฒน์บอก พอใจกับร่างกายที่ตอบสนองเขาจนรู้สึกเสียวไปหมด ยิ่งภายในตอดรัดเขามากเพียงใดเขาก็ยิ่งพอใจ โดยไม่ได้สนใจร่างกายที่กำลังสั่นสะท้านเพราะความเจ็บเพราะร่างกายไม่พร้อม
“ คุ ณเหนือ ครับ?” นธีว่เสียงแผ่ว ศราวัฒน์จึงเอามือลูบไหล้ร่างกายให้อีกฝ่ายรู้สึกตามไปด้วย ก่อนที่จะทะยานเข้าออกด้วยกำลังหนุ่มอย่างเต็มที่
แม้ในเริ่มต้นนธีจะไม่ได้มีอารมณ์ร่วมแต่เมื่อถูกมือและการกระทำที่ชำนาญชักจูงเขาเองก็รู้สึกสุขสมไม่ต่างกัน ไม่ว่า จะถูกทำอย่างไรเขาไม่ขัดขืน เพราะถ้ายิ่งขัดขืนเหมือนเมื่อก่อนเขามีแต่จะเจ็บตัว แบบนี้ดีกว่า เมื่อคุณเหนือได้ทำในสิ่งที่อยากทำแล้ว เขาก็จะไม่โดนแกล้ง หรือโดนคุณเหนือใช้งานหนักจนร่างกายเกินจะรับไหว
“………….”
“ อะ อ๊า ”
ศราวัฒน์ปลดปล่อยน้ำแห่งกามอารมณ์ในร่างกายของอีกฝ่ายอย่างสมใจ ร่างกายเขารู้สึกสดชื่นขึ้น ก่อนที่จะผละจากร่างกายของนธีที่นอนราบกับเตียง
“ ………….” นธีค่อยๆลุกขึ้น มองหากางเกงของตน
“ เดี๋ยวฉันจะอาบน้ำก่อน เดี๋ยวแกค่อยไปล้างตัวทีหลัง” ศราวัฒน์บอก รู้สึกแปลกประหลาดในอกขณะที่กำลังมองนธีที่มองกางเกงของตัวเอง
“ครับ เดี๋ยวผมจะเก็บเตียงรอ” นธีว่าไม่ได้มองดาวเหนือแต่อย่างใด เขาใส่เกงเกงในที่ถูกดึงร่นไปที่ขาก่อนที่หยิบกางเกงขึ้นมาใส่ดังเดิม ศราวัฒน์เบือนหน้าหนีก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำหายไปจากสายตาของนธี
“………………..” เด็กหนุ่มบนเตียงเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง มองไกลไปยังท้องฟ้าสีฟ้าขาวที่อยู่ห่างออกไป และน้ำตาก็เอ่อล้นออกมาไม่รู้ตัวเขารีบเช็ดออก
“ จะร้องทำไม?! น้ำจะร้องทำไม เขาไม่ทุบตีให้เจ็บสักหน่อย เรื่องแค่นี้เอง ผู้หญิงก็ไม่ใช่ที่จะกังวลว่าท้อง ยอมไปเถอะ ไม่นานเขาก็เบื่อเองแหละ จะมาคิดอะไร” นธีบอกตัวเอง
แต่รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ใช่คน รู้สึกเหมือนอะไรก็ไม่รู้ที่เอาไว้ระบายความใคร่….
ศราวัฒน์ขับรถย้อนกลับมาเมื่อคิดว่าถ้า เขาซื้อขนมชั้นของโปรดนธีกลับไปให้ เจ้าตัวคงจะดีใจไม่น้อย เขาเองช่วงนี้ก็ใช้อารมณ์กับน้ำมากไปหน่อย ซื้อไปให้ก็แล้วกัน คิดแบบนั้นแล้วก็ต้องย้อนรถกลับมาซื้อ แม้ต้องต่อคิวยาวเหยียดกับลูกค้าคนอื่นๆแต่ไม่เป็นไร นานๆทีไม่เสียหาย
15 นาทที่ต้องยืนต่อคิวซื้อขนมชั้น ไม่ได้ทำให้ศราวัฒน์หงุดหงิด เพราะอย่างน้อยก็ได้ขนมชั้นมา3ถาด และที่สำคัญอยากรู้ว่านธีจะทำยังไงเมื่อรู้ว่าเขาซื้อมาให้ แน่นอนต้องทำหน้าดีใจ เพราะนธีชอบขนมชั้น…
กริ๊งๆ เสียงโทรศัพท์สายเข้า ศราวัฒน์มองหน้าจอปรากฎชื่อคนที่โทรมา
‘FOR’?
เพื่อนสนิทคนเดียวที่พ่วงตำแหน่งญาติฝ่ายแม่ไปด้วย
“………..”ศราวัฒน์เอาสมอทอร์ลใส่หูเพราะกำลังขับรถ
“ ว่าไง ฟอร์?”
“ เหนือ ตอนนี้เราจะถึงบ้านนายแล้วนะ ว่าจะขอไปกินข้าวบ้าน” ตอนเที่ยงที่มหาลัยไม่ยักบอกว่าจะมากินข้าวที่บ้าน
“ กินข้าวบ้านเรา? มีอะไรหรือเปล่า?” ศราวัฒน์มองกล่องขนมชั้นที่เขาวางไว้เบาะข้างคนขับ
“ เปล่า แค่อยากไป” เสียงธันวาตอบกลับ น้ำเสียงบอกว่าแค่อยากกินข้าวไม่มีมากกว่านี้
“ มาแปลกนะนายน่ะ”
“ ทำไม หรือว่า ข้าวบ้านนายต้องมีอะไรก่อนถึงไปกินได้ แต่คุณน้าบอกให้เราไปกินข้าวบ่อยๆเท่าที่จะไปได้” ธันวาว่า เหมือนเล่นมุก
คุณน้าที่ธันวาพูดถึงคือ มารดาของศราวัฒน์นั่นเอง
“ เปล่า อยากมากินก็มา” ดาวเหนือว่า นึกสังหรณ์ใจประหลาด….
นธีขณะกำลังรดน้ำต้นไม้ เห็นรถที่ปีบแตรอยู่หน้าบ้าน ริมฝีปากก็ยิ้มกว้างก่อนที่วางสายยางแล้วิ่งไปเปิดประตูให้รถของธันวาเข้ามา รถของชายหนุ่มไม่ได้วิ่งเข้าไปในบ้าน แต่พอพ้นประตูรั้วเข้ามาก็จอดนิ่งก่อนที่จะเปิดประตูรถออกมา
“ คุณฟอร์?” นธีสงสัย แต่แอบใจเต้นเมื่อเห็นหน้าเปื้อนยิ้มของอีกฝ่าย
“ น้ำ เดี๋ยวมานั่งรถเข้าไปด้วยกันหน่อย ฉันมีของให้ช่วยถือ” ธันวาบอก
“ไม่เป็นไรครับ น้ำวิ่งตามไป” นธีบอก ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องนั่งรถไปกับธันวา เพราะไม่ได้ไกลขนาดนั้นแม้สวนหน้าบ้านจะกว้างก็ตาม
“ เร็วๆ อย่าดื้อสิ” พูดจบธันวาก็กลับเข้าไปนั่งในรถ และไม่ยอมขับรถไปต่อ เหมือนเป็นการบังคับกลายๆ นธีจำต้องเข้าไปนั่งตัวเกร็งในรถข้างๆ
ธันวาอมยิ้มในท่าทีของอีกฝ่าย แต่ก็พยายามสงวนท่าทีเพราะไม่อยากให้นธีเกร็งไปมากกว่านี้
“ คุณฟอร์จะให้น้ำถืออะไรหรือครับ?” นธีถามทำร้ายความเงียบ
“ มองไปข้างหลังสิ” ธันวาว่า นธีหันมองไปยังเบาะหลัง ถึงพลาสติกสีขาว 4 ถุงวางอยู่
‘ขนมคุณทวด’? นธีอ่านตัวหนังสือที่ถุงในใจ
“ซื้อขนมมาฝาก เลยจะให้ช่วยถือ” ธันวาบอก
“ ซื้อมาฝากคุณหญิงหรือครับ?”
“ อืม ให้คุณน้า2 อีก2 ซื้อมาฝากเราทุกๆคน และที่สำคัญซื้อขนมชั้น2ถาด มาฝากน้ำโดยเฉพาะ”
เขารู้มาตั้งแต่เด็กแล้วว่าน้ำชอบขนมชั้นมาก
“ น้ำ?” นธีว่า หัวใจเขาเต้นแรงมากแต่เขาไม่รู้สึก เพราะมัวแต่มองหน้าธันวาที่กำลังยิ้ม จนเมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังจ้องหน้าอีกฝ่ายอีก จึงรีบหันหน้าหลบ หัวใจเขากำลังมีกลองตีระรัวอยู่
“ ใช่แล้ว อยากขอบคุณน้ำที่วันก่อนออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนฉัน” ธันวาว่า เขารู้ว่ามันไม่สมเหตุสมผลเท่าไร แต่เพราะอยากรู้จักน้ำให้มากกว่านี้ เขาเลยคิดใช้มันมาเป็นข้ออ้าง
“ ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ”นธีบอก มือที่กุมอยู่รู้สึกว่ามันเกะกะเพราะไม่รู้ว่าจะวางมันไว้ตรงไหนดี
“ เผื่อวันหลังมีเรื่องให้ช่วยอีก ถือว่าเป็นน้ำใจก็แล้วกัน”
“ครับ! ถ้าคุณฟอร์มีอะไรให้ช่วยก็บอกผมได้!” นธีรีบบอกจนแทบสำลัก และดังเกินกว่าที่จะพูดกันแค่2คน แม้แต่ธันวายังตกใจที่อยู่ๆนธีก็พูดโพล่งขึ้นมา จนเขานิ่งไป ก่อนที่หัวเราะเมื่อคิดว่า ตลกดี
เวลาเขาอยู่กับน้ำ เขารู้สึกผ่อนคลาย ไม่แปลกเลยที่คืนนั้นหลังจากที่เขาได้พูดกับน้ำ เขารู้สึกได้ว่าความเจ็บปวดจากการโดนหักอก มันบรรเทาลงอย่างไม่น่าเชื่อ
“ …………ขอโทษครับ” นธีก้มหน้างุดลง รู้แล้วว่าตัวเองทำอะไรที่มันน่าอายออกไปซ่ะแล้ว
ไม่รู้คุณฟอร์จะคิดว่ายังไง?!
“ จะขอโทษทำไม? น่า….” น่ารักดีออก
น่ารัก ธันวานึกตกใจตัวเองที่คิดแบบนี้ แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นเขาอยู่ในช่วงทำใจแต่กลับกำลังหัวเราะ กับท่าทีของนธี
ตัวเขาเองนี่น่ากลัวจริงๆ
“ คุณฟอร์ครับ ผมออกไม่ได้?” นธีว่าเพราะธันวาจอดรถสักพักแล้วแต่ยังไม่ปลดล็อกเปิดประตูให้เขา
“ อ้าวเหรอ?” ธันวารีบปลดล็อกให้นธี
นี่เขาเหม่อ?????!!!!!
ธันวามองดูนธีที่หิวถุงเข้าไปในตัวบ้าน และรถของดาวเหนือก็แล่นเข้ามาจอดต่อท้าย เขายืนรอเพื่อนเจ้าของบ้านอย่างใจเย็น
“ นายออกมาก่อนเราไม่ใช่เหรอ ทำไมเพิ่งมาถึง?” ธันวาถาม
“ พอดีมีธุระ” ดาวเหนือบอก ธันวาไม่มีทางเดาออกแน่ๆว่าธุระที่ว่านั้นคือ ต่อแถวซื้อขนม ธันวามองถุงที่กลับขับเข้าหิ้วออกมาจากรถ
‘ขนมชั้นยอด’
ไม่นึกว่าจะใจตรงกันซื้อขนมไทยเหมือนกัน
“ นายก็ซื้อขนมไทยมาเหมือนกัน วันนี้เราสองคนใจตรงกันนะเนี่ย” ธันวาว่าพลางอารมณ์ดี แต่กลับขับเข้ากำลังจะอารมณ์เสียสุดๆ
“ นายก็ซื้อขนมชั้นมาเหรอ?” กลับขับเข้าพยายามอย่างมากที่จะทำตัวให้ปกติที่สุด
“ อืม เราซื้อขนมชั้น และขนมไทยมาอีกมาหลายอย่าง แต่ขนมชั้นนี่เยอะเป็นพิเศษ เพราะเห็นว่าคนบ้านนี้ชอบกิน” ธันวาว่าเดินเข้ามาภายในพร้อมกับเพื่อนเจ้าของบ้าน
“ ฉันก็ไม่ชอบ คุณแม่คุณพ่อเราก็ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษ แล้วใครชอบ?”
“ ซื้อมาฝากน้ำ เพราะเรามีเรื่องที่อยากขอบคุณน้ำ พอรู้ว่าเราซื้อขนมชั้นมาฝากยิ้มใหญ่ คงจะชอบจริงๆ”กลับขับเข้าแทบอยากจะโยนขนมชั้นที่อยู่ในมือทิ้งเต็มแก่ พอแก้วเดินออกมารับของจากมือ ชายหนุ่มแทบจะโยนให้
“ เบาๆดิเหนือ เดี๋ยวขนมก็แหละหมด” ธันวาว่า
“ ช่างมัน!” ศราวัฒน์ตอบ เขานึกแค้นใจที่ตัวเองไปยืนต่อแถวซื้อขนมชั้นบ้าๆบอๆ และยิ่งเห็นน้ำยกแก้วน้ำและขนมของธันวาที่แบ่งใส่จานออกมา เขายิ่งโมโห
“ น้ำ กินขนมหรือยัง? อร่อยไหม?” ธันวาถาม
“ ครับยังครับ ผมยกออกมาให้คุณฟอร์ก่อน” นธีบอก รู้สึกว่าตัวเขาโดนจับจ้องเมื่อมองไปยังศราวัฒน์ก็เห็นสายตาคมจับจ้องอยู่จริงๆ แม้แต่ธันวาเองก็รู้สึก
“ เหนือ เหนือ” ธันวาเรียกเพื่อน ก่อนที่ศราวัฒน์จะหันหน้าไป
“ ไร?”
“ นายมองน้ำจนเขาทะลุแล้ว เรื่องอะไรกับน้ำหรือเปล่า?”
“ มี!” ดาวเหนือตอบเสียงเข้ม นธีขนลุกซู่ไม่กล้ามองหน้าคนตอบ
“ มีอะไร อย่าไปแกล้งน้ำมากดิ เดี๋ยวเขากลัวนาย หนีไปจะไม่มีคนให้แกล้ง” ธันวาแกล้งหยอกเพื่อนเล่น
“ ใช่ไหมน้ำ”
“ เออ ผมขอตัวนะครับ มีงานในครัวต้องทำ” นธีว่าถอยออกมา แม้อยากจะอยู่ต่อเพื่อมองหน้าธันวาก็ตาม
“ อ้อ ไปสิ บอกนมด้วยนะว่าวันนี้ ฉันขอกินข้าวด้วย”
“ ครับ” นธีว่าพยักหน้าก่อนที่จะเดินออกไป
“ ฟอร์เราถามนายจริงๆ นายชอบไอ้น้ำเหรอ?” ดาวเหนือถามเพื่อนจริงจัง คนโดนถามขมวดคิ้วสงสัยระคนตกใจ
“ เราเนี่ยนะ?!” ธันวาครันหัวเราะด้วยความขบขันแต่กลับลังเล เพราะตัวเองก็ไม่แน่ใจ
“ ก็มีที่ไหนซื้อขนมมาฝากคนใช้”
“ ก็ไม่เห็นเป็นไร พวกเรากับน้ำอายุห่างกันไม่กี่ปี เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก น้ำก็คือเพื่อนคนหนึ่งของเราสองคนไม่ใช่หรือไง?” ธันวาว่า เหมือนคำแก้ตัวก็ตามแต่
“ ฟอร์ เราสองคนเป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งญาติ เราพอดูนายออกว่า นายสนใจน้ำ”
“………………” ธันวาเงียบ เขาก็คิดเหมือนเหนือ ว่าเขาคงจะสนใจน้ำเข้าให้แล้ว อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เขากำลังอกหักก็เป็นได้ เขาถึงได้รู้สึกแบบนี้ รู้สึกว่าอยู่กับน้ำแล้วสบายใจ
“ คิดดีๆนะฟอร์ เรื่องน้ำ นายมีผู้หญิงผู้ชายประทังมาให้เลือก กับแค่อกหักครั้งเดียว นายไม่จำเป็นต้องลดค่าตัวเองลงมาขนาดนี้”
“ เหนือ นายไม่น่าพูดแบบนี้ มันผิดหลายอย่าง” ธันวาจ้องหน้าเพื่อนจริงจัง
“……………..” (ศราวัฒน์)
“ หนึ่งเราไม่ได้ลดค่าตัวเองลง สองน้ำก็เป็นคนเหมือนพวกเราไม่จำเป็นที่ถ้าเราสนใจน้ำจริงๆแล้วเราต้องลดตัวลงไปหาน้ำ สำหรับชอบก็คือชอบ รักก็คือรัก ไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาคนนั้นจะเป็นใคร จะเหมาะสมกับเราหรือเปล่า แค่เรารักเขา และเขารักเราก็พอ”
“ นี่นาย ชอบน้ำจริงๆ” ศราวัฒน์ถามย้ำ
“ ตอนนี้เราไม่แน่ใจ แต่คิดว่าคงไม่นาน เราจะรู้ว่าเราชอบน้ำจริงๆไหม? นายไม่ต้องกังวลว่าเราจะทำให้น้ำเสียใจ นายก็รู้จักเราดี ว่าถึงเราจะเจ้าชู้จีบม้อไปทั่ว แต่ถ้าเรามีรักใคร ถ้าเรามีแฟนแล้ว เราหยุด เลิกให้เกียรติคนที่เรารัก”
“………………..”ศราวัฒน์จุกพูดไม่ออก และสิ่งที่เขากังวลก็ไม่ใช่เรื่องที่ฟอรจะทำให้น้ำเสียเสียใจ แต่เป็นเรื่องอื่น…
* * *
:pig4:
-
แปะ เดี๋ยวดิท (ฮิ้วว ได้โพสต่อเจ้าหญิงแล้วว)
___________
ดิท น้ำน่าสงสารอ่า (ไอ)คุณเหนือใจร้าย คิดจะเอาก็เอา ตั้งแต่เช้า พอเสร็จก็เหมือนไม่มีอะไร
ทำตัวอย่างกับ เป็นเรื่องทำอยู่ทุกวัน น้ำเพิ่งหายแกก็จะเอาต่อ แอร๊ยยย ไอชั่ววววววววว
นายฟอร์แอบคิดไม่ซื่อกับหนูน้ำ จะทำไงล่ะที่นี้ อิตาเหนือจะรู้สึกไง ชิชะ
รอค่ะ หมันไส้อิคุณเหนือ -____-
ขอบคุณค่ะ รักเจ้าหญิง
-
:กอด1: รักเจ้าหญิงเค้าชอบเรื่องแบบนี้อ่า รอตอนตอไปนะยิ่งอ่านยิ่งไม่พอ
-
เอาละ แบบนี้มันยังไงกันหว่า หวง? ...หรือเปล่า ไม่แน่ใจ
ตอนนี้เหนือแอบน่ารักขึ้นตรงที่สำนึก(นิดนึง) และไปต่อคิวซื้อขนมมาฝากน้ำนี่แหละ
ฟอร์ก็ดูท่าจะชอบน้ำ เหอๆ ไม่อยากจะคิดว่าอารมณ์เหนือหลังจากนี้จะทะลุปรอทขนาดไหน
-
:กอด1: รักเจ้าหญิงเค้าชอบเรื่องแบบนี้อ่า รอตอนตอไปนะยิ่งอ่านยิ่งไม่พอ
เห็นด้วยว่ายิ่งอ่านยิ่งไม่พอ คิดว่าเหนือคงรักน้ำนั่นแหละ แต่ด้วยฐานะที่แตกต่างกัน
ความเหมาะสม และอะไรหลาย ๆ อย่าง ทำให้เป็นไปได้ยากที่จะยอมรับและแสดงความรู้สึกนั้นได้
หวังว่าเหนือคงไม่ร้ายเท่าวุฒินะ ตอนนี้มีคำผิดที่สะดุดมาก ๆ คือ "กลับขับเข้า" ในช่วงหลัง ๆ
ที่น่าจะหมายถึงชื่อของเหนือมากกว่านะ
-
ขนาดไอ้เจ้าวุฒิมันรักจุมด้วยลำแข้งตูยังเอ็นดูมันได้ :-[
แล้วเจ้าดาวหาง ฮ่าๆๆๆๆ เจ้าดาวเหนือนี่ ถ้ามันไม่รักแล้วกระทืบรักแล้วซ้อมน้ำเหมือนที่วุฒิซ้อมจุมนะ
เราจะเอ็นดูมันเร็วกว่าลูกพี่แน่ๆ
:jul3:
:กอด1: รักเจ้าหญิงเค้าชอบเรื่องแบบนี้อ่า รอตอนตอไปนะยิ่งอ่านยิ่งไม่พอ
เราก็ชอบเหมือนกัน ดราม่าเบาๆ วันละนิดจิตแจ่มใส ฮา(หลักการไหนวะเนี่ย)
:กอด1:
-
คุณเหนือคงเป็นพวกแข็งนอกนุ่่มในแน่เลย
ส่วนตัวคิดว่าเรื่องนี้ไม่เหมือนบุพเพฯนะคะ เพียงแต่ติดกลิ่นไอบุพเพฯจางๆให้พอหายคิดถึง
เป็นกำลังใจให้นะคะ :)
-
อ๊ายๆๆๆ :impress2:
กลิ่นคล้ายศึกชิงนายเอกลอยๆมาแหล่ะ o18
พี่ดาวเหนือมีมุมหวานด้วย คิคิ
:กอด1:อ๊ายพี่ดาวเหนือ หนูก็ชอบนะคะขนมชั้น......ชั้นรักเธอ ก๊ากๆๆๆ :laugh:
-
แววดราม่ามาอีกแล้ว แต่ดราม่าแบบฉบับของเจ้าหญิงชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาต่อไวไว น่ะ
-
น้ำทำไมน่าสงสารแบบนี้ T^T
แต่รันทดดีชอบๆๆๆ
ต่อไปคงเกิดศึกชิงนายกัน ><
รออ่านค่า
-
เชียร์ดาวเหนือ
ฟอร์ดีเกินไปชอบเมะเลวๆ
๕๕๕๕๕๕๕๕
-
ฟอร์ประกาศแบบนี้ แน่นอนว่าความซวยตกไปอยู่ที่น้องนำ้แน่นอน
ไอ่คุณเหนือแกก็ทำดีกะหนูนำ้สิ อยู่ใกล้ที่สุดก็ดูแลให้มากที่สุดนำ้จะได้รักเข้าใจ๋
-
เหนือ แกก็รักน้ำสินะ แต่ติดว่าแบ่งชนชั้นเกินไป
สงสารน้ำจริงๆ T ^T
รอตอนต่อไปค่ะ สนุกดีจ้า
-
สงสารน้ำมากๆ
แล้วเหนือมัวแต่ท่าเยอะ
โดนแย่งแล้วจะสมน้ำหน้า
จะรอนะคะ
-
ไอ้คุณเหนือ หงุดหงิดๆๆ
ขอบคุณเจ้าหญิงกั๊ฟ :))
-
โหดไปไหนเนี่ยคุณเหนือน้ำเพิ่งหายแท้ๆ หื่นเหมือนกันนะเนี่ย
เอิ้กๆๆ แล้วคุณเหนือจะทำไงเนี่ย คุณเฟอร์เริ่มทำคะแนนแว้ว
รอตอนต่อไปค้าบบ
-
ขนาดไอ้เจ้าวุฒิมันรักจุมด้วยลำแข้งตูยังเอ็นดูมันได้ :-[
แล้วเจ้าดาวหาง ฮ่าๆๆๆๆ เจ้าดาวเหนือนี่ ถ้ามันไม่รักแล้วกระทืบรักแล้วซ้อมน้ำเหมือนที่วุฒิซ้อมจุมนะ
เราจะเอ็นดูมันเร็วกว่าลูกพี่แน่ๆ
:jul3:
เราก็ชอบเหมือนกัน ดราม่าเบาๆ วันละนิดจิตแจ่มใส ฮา(หลักการไหนวะเนี่ย)
:กอด1:
เห็นด้วยขนาดวุฒิเป็นแบบนั้นพวกเรายัง
เชียร์วุฒิเลย
+ 1 นะคะ
-
ของดีที่อยู่ใกล้ตัวมองยังไงก็ไม่มีค่า
แต่พอมีคนอื่นเข้ามา ของที่ไม่มีราคากลับไม่อยากให้ใครคว้าไปซะงั้น
เพราะมันมองเป็นของตายสำหรับมัน
-
แล้วคนอ่านจะเชียรใครละทีนี้ คนหนึ่งดี คนหนึ่งใช่ :เฮ้อ:
:pig4:ค ะ
-
คุณเหนือโคตรซึน
หมั่นไส้ - -*
-
แกแย่แล้วละเจ้าดาวเหนือ :z13:
น้ำมีใจ ฟอร์พร้อมให้ใจ อิอิ (ลุ้น!)
-
หึหึ !! สมน้ำหน้าดาวเหนือ จริ๊ง ง
พระเอกร้ายที่สุด 555555
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
o18
เหนือสู้ๆ เราเชียร์นาย
ส่วนฟอร์น่ะ ถึงจะดีแต่เราไม่ปลื้มจ๊ะ
-
ชอบเรื่องราวที่เจ้าหญิงแมว เขานำมาเล่า และน่าติดตามเสมอ
เรื่องนี้สนุกและน่าค้นหา ว่าตัวละครที่เล่นด้วยกันมาแต่เด็กๆและ
อีกคนที่หลงรักโดยไม่รู้ตัว จะออกมาแบบไหน เอาใจช่วยเสมอนะน้ำเหนือ
ปล.อยากอ่านนายกานดาครับ :L1:
-
ท่าทางจะมีมาม่าชามโต
-
แอบรู้สึกว่าคุณเหนือโดนพี่วุฒิสิงร่างไปครึ่งนึงแล้ว :laugh:
ตอนแรกอยากให้น้ำกะพี่ฟอร์ชอบกันนะคะ
แต่อ่านตอนสองแล้วเชียร์คุณเหนือเต็มสตรีมค่ะ o13
-
มีความรู้สึกว่าจะได้อ่านดราม่าเร็วนี้ T^T
น้ำเอ๊ย..อนาคตเตรียมรับมือกับผู้ชายสองคนได้เลยนะลูก
-
ดาวเหนือ เจอคู่แข่งซะแล้วว น้ำจะเลือกใครดี หุๆ
-
:-[ :-[ เปลี่ยนพระเอกเป็นฟอร์ดูแล้วจะดีกว่า.... :laugh: :laugh:
:sad4: แต่อย่างว่าอ่ะนะ.....นายเอกมักชอบคนเลว.... :เฮ้อ:
-
หูยยยยยยยยยยยยยยยยย
แซ่บเว่อ อ่ะ
มาม่าต้มยำ น้ำข้น
ได้ใจมาก ๆๆๆ
ปล.ไม่เอาแบบพี่วุฒิ ๆๆๆๆๆๆๆ
"มั่นใจคนอ่านเกิน 100 คน ไม่อยากให้ึคุณเหนือเป็นแบบพี่วุฒิ"
-
เหนือรักน้ำแบบไม่รู้ตัวล่ะสิ~~!!!
-
เจ็บแปลบแบบนี้แหละค่ะ แนวเจ้าหญิงดี o13
น้องน้ำชีวิตน่าสงสารมากลูก พี่ฟอร์เป็นเทพบุตร แต่คงไม่ใช่พระเอกแน่เลย
เพราะพี่เหนือมาดพระเอกหล่อเลวมาอีกแล้ว ไอ้เราก็ชอบคนเลวซะด้วยสิ :laugh:
-
อ๊าก..........................................................
เจ้าหญิงมาต่อเร็วๆน๊าค๊าบคิดเถิงพี่น้ำเหนือ 5555
-
:L1:คุ้มค่ากับการรอคอยนะเจ้าหญิง เรารออ่านตอนต่อไปเด้อ :pig2:
-
ไอ้เด็กเลวเหนือ ทำไมไม่จีบวิธีอื่นวะ :beat:
-
:เฮ้อ:
-
มารอกินมาม่า
-
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่รีบพุ่งมาด้วยความเร็วแสงค่า (แต่ก็ช้าอยู่ดี o22)
ตามอ่าน :a5: พบว่า .. .
แนว มาม่า อีกแล้ว ชิมิ :sad4: หรือเปล่าื?
อ่านตอนแรกนึกว่าพี่วุฒิ 2 เหอๆ ๆ
สงสารน้ำ แต่ก็ชอบพระเอกโหด แหะ ฮ่า ๆ (ยังไง)
ติดตามเรื่องนะค่า สู้ๆค่าเป็นกำลังใจให้ วี้ดวิ้วว ว ~ :L1:
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
3.
ในครัวนธีและกระหล่ำนั่งกินขนมของธันวาอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนของขนมของศราวัฒน์ถูกเก็บใส่ตู้เรียบร้อย
“ นม ว่าไหมว่าคุณเหนือคุณฟอร์สมเป็นเพื่อนกันจริงๆ นอกจากจะหล่อลากเหมือนกันแล้ว ใจยังตรงกันอีก ไม่งั้นวันนี้จะซื้อขนมมาเหมือนกันเหรอ” กระหล่ำพูดพลางหยิบฝอยทองเข้าปาก
“ ไม่เห็นจะเกี่ยวกัน ว่าแต่จะกินอิ่มเมื่อไรจะ ให้ช่วยล้างผัก” นมก้านพูบอก แต่ไม่ได้เร่งเร้าแต่อย่างใด หญิงสูงวัยแค่บอกให้หญิงสาวรู้เท่านั้นว่าต้องทำอะไร
“ ให้น้ำล้างดินม หนูยังไม่ได้หมักเนื้อเลย” กระหล่ำอิดออด
“ เนื้อ ฉันบอกให้หมักตั้งแต่เช้า ยังกล้ามาบอกว่ายังไม่เสร็จ แกนี่มันใช้ไม่ได้เลยนะกระกล่ำ”
“ ก็งานมันยุ่งอะนม”
“ งานยุ่ง ข้าเห็นเอ็งนอนกลางวันตั้งแต่บ่าย” หญิงสูงวัยว่า กระหล่ำยักไหล่ ยังนั่งอยู่เหมือนเดิมและยังไม่คิดจะลุก น้ำเองที่เป็นฝ่ายเอาผักจากถุงมาล้าง กระกระหล่ำหัวเราะเสียงดังด้วยความพอใจ เพราะมีคนทำให้แล้ว
“ ใครได้เอ็งไปเป็นเมียน้า โชคร้ายๆจริงกระกล่ำเอย” แม่นมสูงวัยอ่อนใจ กระหล่ำเธอไม่ได้สนใจ ได้แหย่คนแก่เล่นเหมือนจะเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆของเธอไปเสียแล้ว
น้ำยังคงคิดถึงคำพูดของเหนือเมื่อครู่ เขาไม่ได้รู้สึกไปเอง คุณเหนือกำลังมีเรื่องไม่พอใจเขาอยู่แน่ๆ แต่น้ำคิดไม่ออกว่าเรื่องอะไร?
หากจะว่าเมื่อเช้า เขาก็ยอมให้คุณเหนือทำตามใจทุกอย่าง ก่อนที่คุณเหนือจะไปมหาลัยก็ยังอารมณ์ดีอยู่แท้ๆ แล้วพอกลับมาทำไมหน้าบึ้ง หรือว่าเครียดเรื่องเรียน ถ้าเครียดเรื่องเรียนทำไมถึงจ้องเขาเขม็งแบบนั้นด้วย
น้ำพยายามคิดว่า เขาจะทำให้คุณเหนือไม่พอใจในเรื่องอะไรได้บ้าง? แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก คงต้องรอให้คุณเหนือพูดออกมาเอง
“ น้ำจะกินต่อไหม?” กระหล่ำถามยกจานขนมถาม เพราะเธออิ่มแล้ว
“ เก็บได้เลยครับพี่กระหล่ำ” น้ำบอก อดที่จะยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงหน้าคนที่ซื้อมา
คุณฟอร์….แค่เดินเป็นเพื่อนแป๊บเดียวเองไม่เห็นต้องซื้อขนมมาให้เลย ทำแบบนี้รู้ไหมว่าน้ำดีใจมากแค่ไหน? เหมือนน้ำเป็นคนสำคัญ
“ น้ำ” กระหล่ำเรียก เมื่อเห็นเด็กหนุ่มเหม่อ แล้วยังยิ้มหวานอยู่คนเดียว
“ น้ำ!? ” กระหล่ำตะโกน น้ำหลุดจากภวังค์ในทันที
“ พี่กระหล่ำ!? ตะโกนทำไมครับ อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง” น้ำว่า
“ ก็เรียกแล้วไม่ได้ยิน พี่เลยต้องตะโกนเรียกคนที่เอาแต่ยิ้มอยู่คนเดียว แถวบ้านพี่เขาเรียกคนที่ยิ้มได้เองคนเดียวว่าคนบ้า! หรือไม่ก็…” กระหล่ำทำหน้าสงสัยทั้งที่เธอก็เตรียมคำพูดต่อจากนี้ไว้แล้ว
“ หรือไม่ก็อะไรพี่กระหล่ำ?” น้ำถามอยากรู้ ไม่ได้โกรธที่หญิงว่าก่อนหน้านี้แต่อย่างใด
“ หรือไม่ก็มีความรักไงละ! เอ๊ะๆอย่าบอกว่าไปแอบปิ้งสาวที่ไหน สาวที่ศูนย์หรือเปล่า?” กระหล่ำว่าล้อเลียนคิดว่าน้ำคงไปชอบใครที่ศูนย์การศึกษาผู้ใหญ่ที่น้ำไปเรียน
“ สาวที่ไหนละพี่กระหล่ำ!? ” น้ำปฎิเสธ แต่ใบหน้ากลับแดงกล่ำ นี่เมื่อกี้เขายิ้มเหรอ? นั่นเพรากำลังคิดถึงคุณฟอร์?
เขาแสดงออกทางสีหน้ามากขนาดที่พี่กระหล่ำคิดเป็นตุเป็นตะได้ขนาดนี้ เขาต้องเก็บอาการมากกว่านี้
“แล้วเอ็งหน้าแดงทำไม? ” กระหล่ำล้อไม่หยุด โดยส่วนตัวแล้วเธออยากจะให้น้ำคนที่เธอรักเหมือนน้องชายคนนี้มีแฟนเหมือนคนหนุ่มทั่วไป อายุก็ 17 18แล้ว ถ้าไม่มีคนที่ถูกใจเลยต่างหากที่น่าเป็นห่วง เห็นน้ำหน้าแดงพยายามกลบเกลื่อนแบบนี้ เธอค่อยสบายใจหน่อย เพราะถึงแม้น้ำจะกำพร้าพ่อแม่แต่ก็ยังต้องใช้ชีวิตแบบปกติให้ได้ ไม่อยากให้ปมด้อยทำให้แตกต่างจากคนอื่น
“ ไหนใครหน้าแดง มีเรื่องไรกัน?” แก้วที่เพิ่งเข้ามาถามอยากรู้อยากเห็นเต็มประดา แต่กลับไม่มีใครพูดอะไรเลย
“ น้ำมีเรื่องอะไร?” แก้วถามแกมขู่กลายๆ ก็เพราะต่อมอยากรู้อยากเห็นของเธอทำลังทำงาน และยิ่งน้ำหน้าแดงไปถึงหูแบบนี้ คงต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับน้ำแน่ๆ
“ ไม่มีครับ” น้ำตอบ แต่กระหล่ำยิ้มบอกว่ามีอะไรแน่ๆ เมื่อไม่มีใครบอก แก้วจำต้องเงียบไว้ก่อน เพราะเธอจะถามนมพูก็กลัวจะโดนดุที่อยากรู้เรื่องชาวบ้าน เธอได้แต่บ่นอุบอิบว่าทีใครทีมันแล้วกัน
** **
เมื่อเห็นธันวาและดาวเหนือเดินออกมา นธีที่คอยจะขอบคุณนธีสำหรับขนมก็ชะงักฝีเท้า ก่อนที่จะเดินถอยหลังหลบมุม ไม่เข้าไปตอนที่มีศราวัฒน์อยู่ กลัวว่าจะถูกดูออกว่ารู้สึกยังไงกับธันวา
จากที่นธียืนอยู่ไกลพอที่จะไม่ได้ยินว่าศราวัฒน์และธันวาพูดคุยอะไรกันบ้าง
“ ก็อยากที่เราบอกนายเหนือ ตอนนี้เรายังไม่แน่ใจเรื่องความรู้สึกของเรา เพราะฉะนั้นเราจะมาบ้านนายบ่อยๆ” ธันวาย้ำว่าบ่อยๆ ศราวัฒน์ยังคงหน้านิ่งไม่แสดงอาการ แต่ภายในกลับว้าวุ่นไปหมด
“ ตามใจ” ศราวัฒน์พูดสั้นๆ ขณะที่ธันวาหันซ้ายหันขวา ยังไม่กลับสักที เพราะยังอยากจะเห็นหน้านธีก่อนกลับ
“ มองหาอะไร?” ศราวัฒน์แต่ก็พอจะคาดเดาได้ว่า ฟอร์มองหาน้ำ
“ ตั้งแต่หัวค่ำยังไม่เห็นน้ำเลย” ธันวา อดที่จะเสียดายไม่ได้
“ เราให้คนไปตามให้ไหมละ?” พูดเหมือนอยากลองใจเพื่อน
“ อย่าเพิ่งเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็มา คงได้เจอกันแน่ๆ” ธันวาบอก เขาที่ยังลังเลในความรู้สึกของตัวเองไม่อยากจะทำให้อะไรให้ออกนอกหน้า อาการเขาตอนนี้ คิดกับน้ำไปไกลแล้วแน่ๆแต่ไม่อยากให้น้ำตกใจ
“ พรุ่งนี้ ?”
“ ใช่” ธันวาว่ายิ้มกริ่ม ก่อนที่จะตบไหล่เพื่อนเบาๆประมาณว่า เมื่อไรจะเข้าใจว่าเราจะมาจีบคนบ้านนาย
“ นี่นายเอาจริง ไหนว่า!?” ศราวัฒน์ไม่ทันได้พูดจบ ธันวาก็หนีเข้ารถและขับออกไปเสียแล้ว
“….” ดาวเหนือว้าวุ่นใจมากกว่าเดิมทั้งที่คิดว่า ธันวาไม่ได้จริงจังกับน้ำหรอกแค่เหงาเท่านั้น แต่ใจเขากลับไม่สงบ
เขาจะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี…..ธันวาก็เพื่อน…
ในขณะเดียวกันนธียืนชะเง้กคอมองรถของธันวาที่วิ่งออกไป ได้แต่บอกขอบคุณอีกฝ่ายอยู่ในใจ
‘ขนมอร่อยมากครับคุณฟอร์ ขอบคุณมากๆครับ’
** **
หากฟอร์รู้ว่าน้ำไม่เล่นด้วยก็คงจะเลิกลาไปเอง ศราวัฒน์คิดแบบนั้นก็เรียกน้ำขึ้นมาหาทันที แม้จะ4ทุ่มแล้วก็ตาม
“ คุณเหนือมีอะไรหรือครับ?” นธีถามอีกฝ่ายที่นั่งไขว้ห้างกระดิกเท้าบนโชฟา ศราวัฒน์ยังคงนิ่งแต่คิ้วขมวดยุ่ง
“คุณเหนือครับ?” นธีพูดซ้ำ คิดว่าศราวัฒน์คงไม่ได้ยินที่เขาเรียกในครั้งแรก
“ น้ำ”
“ครับคุณเหนือ?”
“ ฉันสั่งห้ามแกคุยอะไรกับฟอร์เกินความจำเป็น”
“ ทำไมครับ?!” น้ำโพล่งถามทันที ตกใจที่ได้รับคำสั่งแบบนี้
ดาวเหนือหันหน้ามองนธีทันทีเช่นกัน
ทำไมต้องตกใจขนาดนี้ หรือว่ามีอะไร?
“ แกไม่จำเป็นต้องรู้”
“ แต่ ….ผมไม่เข้าใจ ผมอยากรู้ว่าทำไม?” ทั้งที่เขาพยายามที่หาทางพูดคุยกับคุณฟอร์ทุกครั้งที่มีโอกาสแท้ๆ
“ คุณเหนือผมทำอะไรผิด ให้….คุณฟอร์ไม่พอใจผมหรือครับ?” นธีถาม คิดไปต่างๆนานา คิดว่าตัวเองคงทำอะไรลงไปเสียแล้ว หรือว่าวันนี้ตอนอยู่ในรถกับคุณฟอร์ เขาพูดอะไรล่วงเกินคุณฟอร์ จนทำให้คุณฟอร์โกรธจนไม่อยากพูดกับเขา หรือเกลียดเขาไปแล้ว ในอกหัวใจวูบหายไม่เป็นจังหวะ
“ เอ๊ะ!? ทำไมถามเซ้าซี้ หรือว่าแกคิดอะไรกับฟอร์!?”
“ เปล่าครับ น้ำเปล่า น้ำไม่ได้คิดอะไรเลย! ” นธีรีบบอก ลิ้นพันกันพันลวัน พอถูกศราวัฒน์จ้องหน้าก็รีบหลบ กลัวจะถูกล่วงรู้ความรู้สึกที่ปกปิดเอาไว้
“ ผม ไม่ได้ คิดอะไรกับคุณฟอร์เลยครับ เพราะ ผมไม่กล้าเอื้อม คุณฟอร์คงไม่มองผมหรอก”
“ รู้ตัวก็ดีจะได้ไม่เสียใจภายหลัง”
“ ครับ” นธีก้มหน้ามองพื้น
“ แกจะต้องรู้ตัวว่าแก เป็นของใคร” ศราวัฒน์ว่าเอานิ้วเชยคางนธีให้เงยขึ้นมามองหน้าเขา
“………………….”
“ ถ้าแกกล้าคิดเมื่อไร …ได้เห็นดีกันแน่!” ดาวเหนือว่า ค่อยโน้มริมฝีปากประกบปากนิ่มของอีกฝ่าย รสสัมผัสหวานที่รับรู้ ทำให้เลือดในกายเริ่มอุ่น มือที่ว่างล้วงลูบก้นมนในกางเกง นธีสะดุ้งเพราะทันทีที่โดยสัมผัส นิ้วเรียวยาวก็มุ่งสู่ภายในร่างกายทันที
ก่อนที่ศราวัฒน์จะถอนริมฝีปากออก แล้วนั่งลงโชฟาเหมือนเดิม นธีรับรู้ว่าเขาต้องทำยังต่อจากนี้ เขาค่อยๆ ประคองพวงจุดศูนย์กลางร่างกายของศราวัฒน์อออกจากกางเกง ก่อนที่จะใช้ลิ้นสัมผัสตามที่อีกฝ่ายเคยบอก ลิ้นของนธีทำให้แท่งของศราวัฒน์ค่อยๆขยายตัวใหญ่ขึ้น …
“ แกขึ้นมานั่งได้แล้ว” ศราวัฒน์สั่ง นธีถอดกางเกงออกอย่างเคอะเขินไม่ยอมมองสิ่งใดนอกจากผนังพิงโชฟา
“ เร็ว ชักช้า!” ศราวัฒน์ว่าดึงแขนนธีเข้าไปหาแล้วจับให้นั่งลงบนแท่งร้อนของเขา
“ อ๊ะอ๊า!?” นธีสะดุ้งเฮือก ร่างกายเขารัดแน่นแท่งที่สอดแทรกในร่างกายจนเขาต้องๆผ่อนลมหายใจช้าๆ ทว่าอีกคนกลับไม่ได้สนใจว่านธีรู้สึกยังไง เขากดสะโพกบนตักจนผิวกายแนบสนิทกันและกัน
.
.
.
* ** ** *
“ นี่มันอะไร?! ” ศราวัฒน์ขว้างเสื้อนักศึกษาของตัวเองลงพื้น หากว่านธีขยับช้ากว่านี้อีกนิดเดียวไม้แขวนเสื้อต้องโดนหน้าเขาอย่างแน่นอน
“ คือ อะไรครับ?” นธีว่าหยิบเสื้อขึ้นมา ยังไม่รู้ว่าทำไมคุณเหนือถึงได้ไม่พอใจเสื้อตัวนี้ขนาดนี้
“ รอยยับเห็นไหม หรือว่าตาบอด!! ” ศราวัฒน์บอกคิ้วยุ่ง นธีมองรอยยับเล็กๆตรงปลายบแขนเสื้อ ซึ่งถ้าไม่สังเกตจริงๆไม่มีทางมองเห็น
“ ต่อไปผมจะระวังไม่มีให้แบบนี่อีก” นธีบอกทั้งที่เขาไม่ได้เป็นรีดก็ตาม แต่เขาก็เป็นคนเอามาจัดใส่ตู้เสื้อผ้า ถือเป็นคนรับผิดชอบ
“ ไม่อยากทำ ก็ไม่ต้องทำ ไม่ต้องทำเหมือนไม่ใส่ใจทำ! ” ศราวัฒน์ว่าเกี้ยวกาจ สาเหตุเพราะข้อความจากธันวาต่างหากที่ทำให้อารมณ์เป็นแบบนี้ ข้อความของธันวาที่ว่าตอนนี้ กำลังเดินทางมาที่นี่ ซึ่งเป็นต้นเหตุที่แท้จริงที่ทำให้เขาโมโห
“……………..” นธีนิ่งไม่โต้ตอบ
ศราวัฒน์เข้าไปกระชากแขนนธีรุนแรง
“คุณเหนือผมเจ็บ!”
“ อย่าลืมเรื่องที่บอกเมื่อคืน อย่าเสนอหน้ากับฟอร์ให้มากนัก ถ้าฉันรู้ว่าแกเที่ยวไปอ่อยใครต่อใครอีกล่ะก็ …”
“ ผมไม่ทำหรอกครับ” แม้เจ็บก็ไม่ตอบโต้
“ ให้มันจริงเถอะ!” ศราวัฒไม่เชื่อว่านธีจะทำตามที่บอกเขา
เขาระแวง จนกังวล
“ ………………………” นธีเงียบ
เมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบโต้เขาจำต้องเชื่อแบบนี้ไปก่อนว่านธีจะไม่ไปมีใจให้ธันวา
“ ยืนนิ่งคิดอะไรอยู่ ทำไมไม่หาเสื้อมาให้ฉัน”
“ ครับ” นธีเดินเลื่อนเปิดบานประตู แล้วเอาเสื้อเชิ๊ตนักศึกษาออกมา เขาตรวจดูความเรียบร้อยว่าไม่มีรอยยับจริงๆก่อนที่จะเอามาร่างสูงที่ยืนรออยู่
วันนี้นธีต้องทำทุกอย่างพิธีพิถันเป็นพิเศษ เพราะรู้ศราวัฒน์อารมณ์ไม่ดี ไม่งั้นแค่เสื้อยับแค่รอยเดียวจะต่อว่าเขาถึงขนาดนี้เหรอ
“วันนี้ขี้เกียจ ใส่ให้ด้วย” ศราวัฒน์สั่ง
“ครับ” นธีลงมือจับแขนคนตัวโตกว่าใส่แขนเสื้อเหมือนใส่เสื้อให้เด็ก
“…………………” ศราวัฒน์มองทุกการกระทำของน้ำอย่างละเอียด ในใจตั้งคำถามและพยายามหาคำตอบสาเหตุที่ฟอร์สนใจน้ำ
หน้าตาดี? …หน้าตามันก็ใช้ได้ กระบนหน้ามันก็น่ามองอย่างประหลาด ปากมันก็นุ่มดีอยู่หรอก แต่อย่างฟอร์หาได้ดีกว่ามันเยอะ หรือว่ามันไปทำอะไรให้ฟอร์สนใจ เพราะเมื่อก่อนฟอร์ก็ไม่คิดจะสนใจมัน?
“ น้ำ” ศราวัฒน์เรียก
“ครับ” นธีว่ามือที่กำลังติดกระดุมเสื้อหยุดลงก่อนที่จะเงยหน้ามอง
“ แก……………………………. ...”
“ครับ?” นธีว่าสงสัยที่ศราวัฒน์ไม่พูดสักที
“ รีบติดกระดุมให้เสร็จ ยืนจนเมื่อยขาไม่หมแล้วเนี่ย” นธีพยักหน้าติดกระดุมเสื้อให้ศราวัฒน์ต่อ
“………………..” ขนตามันยาวกว่าผู้หญิงอีก ศราวัฒน์คิดเมื่อมองคนที่กำลังติดกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้าย
“ เรียบร้อยแล้วครับ” นธีถอยออกบอก
“ อืม” ศราวัฒน์เดินไปหยุดหน้ากระจกขนาด 2 เมตร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของประตูตู้เสื้อผ้า เขามองสำรวจตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า รู้สึกพอใจ มั่นใจกับหน้าตาตัวเองว่าแบบนี้ที่เขาเรียกว่า ‘หล่อ’ ใบหน้าได้รูป รับกับคิ้วเรียวเข้ม จมูกโด่งพอดับพอดี ริมฝีปากไม่เล็กไม่ใหญ่สีแดงระเรื่อโดยธรรมชาติ และผิวขาวสะอาด เรียกได้ว่าเขา
เพอร์เฟค
“ แกคิดว่าไง?” ศราวัฒน์ถามหันหน้ามาหานธีที่ยืนอยู่ เขามองนธีตั้งแต่หัวจรดเท้า เขารับรู้ถึงความเหนือกว่าในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรืออย่างอื่น ร่างกายที่ผอมแห้ง ผิวเหลืองแบบเอเชียที่ตอนนี้คล้ำกว่าสีผิวจริง ใบหน้าได้รูปก็จริงแต่ก็เรียกได้ว่าธรรมดา
เขาคิดมากไปเอง ที่คิดว่าฟอร์จะชอบน้ำจริงๆ คงแค่สนใจของแปลก
“ หมายถึงเรื่องอะไรครับ?” นธีถาม เพราะยังงงกับคำถามของศราวัฒน์
“ หมายถึงฉัน เป็นไง?” นธีแม้จะงงๆกับคำถามกับเจ้านายแต่ก็ตอบในสิ่งที่เขาคิดว่า ศราวัฒน์ถาม
“ ดีครับ” นธีตอบ ศราวัฒน์เดินเข้ามา ก่อนจะเข้ามารวมเอวบางเข้าไปติดร่างกายเขาในทันที
“ เอ๊ะคุณเหนือ?!” นธีตั้งตัวไม่ทัน แทบจะผลักศราวัฒน์ออกไป
“ ไม่ใช่แค่ดี ต้องดีที่สุด”
“ ครับ” นธีตอบ ศราวัฒน์ยอมปล่อยให้นธีเดินถอยออกไป ตอนนี้เขาสบายใจขึ้นแล้ว อย่างน้ำคงไม่มีใครมาสนใจจริงๆหรอก ธันวาเองก็เหมือนกันตอนนี้ก็แค่เหงาเพราะไม่มีใคร เมื่อมีคนที่ดีกว่าเข้ามาก็คงเลิกสนใจน้ำไปเอง
“ ………………”
* ** ** *
ใต้ต้นมะม่วง นธีปูเสื่อนั่งอ่านหนังสือ เขาวางหนังสือที่จะอ่านสอบ ก่อนที่ตัวเองจะนอนแผ่ราบมองกิ่งก้านสาขาต้นไม้มะม่วง หวนให้เห็นภาพเมื่อครั้งยังเด็ก ตัวเขายืนบนกิ่งมะม่วงหมิดเหม่ กลัวก็กลัวว่ากิ่งมันจะหักเมื่อไร แต่ลงก็ลงไม่ได้ ได้แต่ยืนตัวเกร็ง
“คุณเหนือครับ น้ำเอื้อมไปไม่ถึง” เขายืนแขนไปจนสุด แต่ก็ไม่ไปไม่ถึงมะม่วงลูกที่คุณเหนือต้องการ คุณเหนือที่ยืนข้างล่างไม่ปริปากให้ลงไปแม้แต่น้อย
“ เหนือ ให้น้ำลงมาเถอะ ไปบอกนมเอาให้ดีกว่า เดี่ยวน้ำตกลงมา” คุณฟอร์บอก
“ ไม่! เราจะให้มันเอามาให้เรา” คุณเหนือว่า
“ น้ำไม่ต้องฟังเหนือ ลงมาเถอะ เดี๋ยวตกลงมา” คุณฟอร์บอก สีหน้าเป็นห่วงเขาจริงๆ เขาได้แต่ฝืมยิ้มให้คุณฟอร์เห็น
“ ถ้าแกลองลงมาโดยที่ไม่มีมะม่วงดูสิ ฉันจะให้คุณแม่ไล่แกออกจากบ้าน!”
“ คุณเหนืออย่านะครับ น้ำจะอยู่รอแม่ที่นี่” เพราะคิดว่าสักวันแม่ต้องกลับมารับแน่ หากว่าต้องไปจากบ้านหลังนี้ตอนที่แม่กลับมาก็จะไม่เจอเขา คิดแบบเด็กๆแต่ก็หล่อเลี้ยงชีวิตมาจนกระทั่งปัจจุบัน แม้แต่ตอนนี้ก็ยังหวังว่าแม่จะกลับมารับไปอยู่ด้วยกัน
“ ถ้าแกอยากจะอยู่ที่นี่ ต้องทำตามที่ฉันสั่ง!” เพราะกลัวว่าจะโดนไล่ออกไป ขาที่เกร็งจนสั่นก็ค่อยๆก้าวเดินออกไปยังปลายกิ่ง จนมันทนรับน้ำหนักไม่ไหว ตัวเขาหล่นลงมา
โครม!?
.
นธีหลับตาลงให้ภาพในอดีตหายไป
“………………..”ที่ต้องยอมเสมอมาก็เพราะไม่อยากไปจากที่นี่ อยากอยู่ที่นี่รอแม่ หรือว่าแม่จะลืมลูกชายคนนี้ไปแล้วจริงๆ ลืมไปแล้วว่ามีน้ำอยู่ที่นี่….
น้ำตาไหลอุ่นๆจากหางตาลงมา
“ น้ำ!?” เสียงเรียกชื่อ ทำให้นธีรีบเช็คน้ำตาและลุกขึ้นนั่ง
“คุณฟอร์!” ธันวาชะงักนิ่งเมื่อเห็นคราบน้ำตาของน้ำก่อนที่จะพยายามทำตัวเหมือนปกติเหมือนไม่เห็น
“ คุณฟอร์มีอะไรกับน้ำหรือครับ?”นธีเองก็เช่นกันพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
“ พอดีจะมาถามเรื่อขนมเมื่อวานว่าอร่อยไหม? ฉันจะซื้อไปฝากผู้ใหญ่แต่ก็ยังไม่ได้กินสักที เมื่อวานที่น้ำใส่จานมาให้ก็ไม่ได้กิน” ธันวาว่าแอบมองตาแดงๆของอีกฝ่าย นธีรู้สึกได้ว่าเขากำลังโดนมองแม้ว่าธันวาจะไม่อยากให้รู้ตัวก็ตาม
ต้องไม่ให้คุณฟอร์เข้าใจถูกว่าเมื่อครู่เขาร้องไห้
“ เจ็บตาจังเลยครับ เมื่อกี้ฝุ่นเข้าตา น้ำเลยขยี้ตาจนเจ็บไปหมด” น้ำเอามือขยี้ตาให้ธันวาเห็น แต่มีหรือธันวาจะไม่รู้ว่านธีพยายามทำอะไร มือของธันวาคว้ามือนธีไว้ทันที
“ น้ำอย่าขยี้เลย เดี๋ยวก็เจ็บตามากกว่าเดิม” ธันวา สบตากับนธีนิ่งงัน
“………………..” ต่างฝ่ายต่างมองตาซึ่งกันต่างเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะเอ่ยเป็นคำพูดได้
“………………………………………..”
นธีดึงมือตัวเองกลับ แม้ว่าอยากให้มืออบอุ่นจับมือเขาไว้ตลอดไปก็ตาม
“ เมื่อกี้คุณฟอร์ว่าอะไรนะครับ?……………..เรื่องขนมเมื่อวานหรือครับ? ………….. ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวว่าขนมอร่อยมากเลยครับ คุณฟอร์ซื้อไปฝากคนที่นับถือได้เลยครับ” นธีบอกเพื่อหาทางเปลี่ยนเรื่อง โดยไม่รู้ว่าที่ธันวาบอกจะซื้อไปฝากผู้ใหญ่นั่นแค่ข้ออ้างที่จะหาเรื่องมาคุยด้วยเท่านั้นเอง
“ แล้วน้ำชอบไหม? ถ้าชอบฉันจะซื้อมาให้อีก”
นธีหันกลับมามองหน้าธันวาอีกครับ
ชอบครับ ผมชอบคุณฟอร์
“ ชอบครับ……………..แต่ไม่ต้องซื้อมาแล้วครับ น้ำเกรงใจ”
“ ไม่ต้องเกรงใจหรอก เพราะฉันก็อยากซื้อมา…” ธันวาบอก แฝงด้วยความหมายที่สื่อให้อีกคนรู้
“…………….”
“ อ่านหนังสืออยู่เหรอ?” ธันวาถามเมื่อมองเห็นหนังสือ3 4 เล่มวางซ้อนกันอยู่
“ครับ น้ำจะสอบแล้ว”
“ ตอนนี้อยู่ชั้นไหนแล้วล่ะ?” ธันวาถาม หยิบหนังสือของน้ำขึ้นมาเปิดดู
“สอบเดือนหน้านี้ก็จะจบมอหกครับ” นธีบอก เพราะการเรียนนอกโรงเรียนแบบเขาต่างจากการเรียนปกติทั่วไป
“ เหรอ แล้ว น้ำคิดจะเรียนต่ออะไร?” ธันวาถาม
“ น้ำคงไม่เรียนแล้วครับ แค่นี้น้ำก็เกรงใจคุณท่าน กับคุณหญิงมากแล้ว …”
กริ๊งๆ
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของธันวาดังแทรกขึ้นมา ทำให้น้ำเงียบไป
“ เดี๋ยวนะ” ธันวาหันไปบอกน้ำก่อนที่จะรับโทรศัพท์
“ เหนือมีอะไร?” ธันวาว่าลุกขึ้น
“ จะ8โมงแล้ว นายไม่ไปเรียนหรือไง?” ศราวัฒน์ถามเสียงห้วน ธันวายกแขนดูนาฬิกาอีก10 นาทีจะแปดโมงแล้ว เขามีเรียนชั่วโมงแรกตอน9 โมงต้องรีบแล้วไม่งั้นสายแน่
ธันวาเดินกลับมาหานธีเอามือป้องไม่ให้เสียงเข้าโทรศัพท์
“ น้ำเอาไว้เย็นค่อยคุยกันนะ ฉันต้องไปเรียนแล้ว”
“ครับ” นธีว่า ก่อนที่ธันวาจะเดินกลับไป
“………………..” นธีมองตามหลังธันวาอย่างอาวร
น้ำกับคุณฟอร์ไม่มีทางเป็นไปได้จริงๆใช่ไหมครับ? คุณฟอร์ไม่มีทางมองน้ำ…
* ** ** *
:กอด1:
-
เย้อัพแล้ว!!!
วะฮ่าฮ่าฮ่า ได้จิ้มเจ้าหญิงด้วย :z13: :z2:
เดี๋ยวไปอ่านก่อนเน้อ ^^
...................................................
เศร้าแทนหนูน้ำจริงๆ TT^TT ฮึกๆ
เหนือแกทำดีๆ กับน้ำเขาหน่อยดิฟะ เดี๋ยวก็หนีไปหรอก
-
:เฮ้อ:
-
ในที่สุด สนุกมากคะ
-
ไอ้คุณเหนือนี่นิสัยยยยยยย
-
แง้ ไอ้เหนือบ้า :o12:
ขอบคุณเจ้าหญิงค่ะ
-
เฮ้อๆๆ กว่าจะได้มีความสุขก็ภาค 2.5 แหนะ
:เฮ้อ:
ทำไมเรารู้สึกไอตอนสุขนี่มันสั้นๆ แต่มาม่านี่มันยาวจัง
-
โอ๋ๆๆหนูน้ำ ชีวิตรันทนมากค่ะ :monkeysad:
คุณฟอร์ก็เป็นคนดีนะคะ แต่เชียร์ไอ้คุณเหนือค่ะ :laugh:
-
:เฮ้อ:
-
นั่งรออย่างใจจดใจจ่อ
คิดถึงมากมายค่ะ
อ่านแล้วสนุก
เข้มข้นทุกตอนเลย
จะรอนะคะ
-
คุณชายดาวเหนือแกขัดขวางน้ำกับฟอร์แบบมึนๆ ตัวเองนะ :laugh:
ดูแล้วคงรักน้ำมากแน่ๆ แต่ก็มึนว่าตัวเองเอาจะเอาไงดี.. รู้ตัวเร็วๆ ล่ะ
:กอด1:
-
:z6:
-
แหม นิยามตัวเองว่า เพอร์เฟ็ค แล้วนิยามน้ำว่า ธรรมดา บ้าน ๆ ไม่ค่อยหลงตัวเองเลย
สงสารน้ำจังเนาะ อยากให้น้ำได้เรียนมหาวิทยาลัยกับเขาจัง
-
พากินมาม่าตั้งแต่ตอนแรกๆ เลยนะ
:เฮ้อ:
-
คุณเหนือหลงตัวเองเกินไป
-
เหนือนี่เป็นน้องชายแท้ๆคลานตามพี่วุฒิมาเลยนะคะเนี้ย
แต่ยังดูน่ารัก เด็กน้อย(ยกเว้นบางเรื่อง) ดูๆแล้วยังไม่จิตเท่าพี่วุฒิ :laugh:
ส่วนคุณฟอร์นี่พระรองซีรีย์เกาหลีมากมายเลยค่า อะไรจะดีขนาดน้านนน
ว่าแต่ว่าเจ้าหญิงคะเปลี่ยนริงโทนมือถือให้คุณฟอร์หน่อยซิคะ
อ่านๆมาเจอเสียง กริ๊งง ตกใจหมดเลย 555+
-
โอ้ยย สงสารน้ำสุดๆๆๆๆ
-
:z3: :z3:
-
:monkeysad:
ชีวิตเธอมันso sad มากน้ำ
พี่น้องจุมป่ะเนี่ย :a5:
เอาเป็นว่าเค้าเชียร์(ไอ้)คุณเหนือละกัน
เหมือนที่เชียร์อีพี่วุฒิ o18
-
ลูกน้ำของแม่ :sad4:
อ่านนิยายของเจ้าหญิงที่ไรปวดตับทุกที
มันบีบคั้นเกิ๊นนนน :z3:
-
ต๊าย คุณเหนือเธอไม่ค่อยจะถ่อมตัวเลยนะ
...เพอร์เฟค ถึงเรื่องรูปร่างหน้าตาฐานะ(อย่าถามถึงนิสัย)มันจะจริงก็เถอะ
รู้สึกว่านิสัยบางอย่างของเหนือนี่เด็กมากๆอ่ะ
สงสารน้องน้ำจัง
-
ถุยยยยเพอร์เฟค นิสัยแบบนี้อ่ะนะ ขัดขวางความสุขหนูน้ำจังนะ
-
ทางน่ะมี แต่โดนอิคุณเหนือปิดทางซะก่อนนี่แหละ :z3:
พระเอกในคราบผู้ร้า้ยจริงๆ คุณเหนือเนี่ย :m16:
อยากรู้เหมือนกันว่าแม่ของน้ำจะกลับมาหาน้ำไหม น่าสงสารน้ำจริงๆ ที่ต้องทนอยู่บ้านนี้ก็เพราะอยากเจอแม่แท้ๆเลย :monkeysad:
สู้ต่อไปนะน้ำ :กอด1:
-
เหนือแกหวงน้ำก็บอกมา ถ้าน้ำเจอแม่เมื่อไหร่คงได้ทิ้งแกไปแน่ 5555
ตอนน้ำอยู่กับฟอร์แล้วน่ารักดี
เจ้าหญิง เค้าอยากจะบอกว่ารอเรื่องนี้ทุกวันเลย ^^
-
จะบอกว่าไงดี
โหดร้ายไม่ว่า ขอแค่มีรักเดียว
จะใครก็ได้ ขอให้น้ำเป็นคนเลือก
และสุดท้าย อย่าจบแบบไม่ Happy เลย :call:
:pig4: คะ
-
น้องน้ำน่าสงสารอีกแว้ว เหนือนะเหนือโหดไปไหนนน :กอด1:
-
สังเกตุ ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนที่สาม เอ็นซีทุกตอน (แต่ชอบนะ~ฮ่าฮ่า)
อิคุณเหนือได้กลิ่นซึนมาแต่ไกลเลย เหอๆ หึงหวงๆ หมันไส้อิคุณเหนือจริงๆ ชิชะ
ขอบคุณค่า >__<
-
อ่าน 3 ตอนรวดทีเดียว
อ่านแล้วสงสารน้ำจัง :m15:
+1 ให้คะ
:L2: :L2:
-
ดาวเหนือเหมือนเด็กไม่โตหวงของเล่นที่ปกติก็ไม่สนใจใยดี พอมีอยาดเล่นมั่งก็หวง
-
สงสารน้ำจับใจ ต้องยอมเขาตลอดยังงี้มันก็ไม่ไหวแหะ :o12:
-
:-[ อ่านไปอ่านมาเริ่มมีความรู้สึกว่า 3P. ดีกว่านะ
เพราะคุณเหนือก็รัก(ถึงแกจะดูเลวๆไปหน่อยก็ตาม) ส่วนคุณฟอร์อันนี้เข้าข่ายใจดี....ตกลงเลยเลือกใครไม่ได้ o22
:impress2:เพราะฉะนั้น...จึงต้องร้องเพลงของทาทา...--->อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน<--- :-[
-
เรื่องใหม่ !!! มาปักหลักกางเต้นท์รอ...
-
รอด้วยคนชอบ
-
เศร้าจังคร๊าบ
แต่เจ้าหญิงมาอัพบ่อยๆนะคร๊าบมิสๆๆๆๆๆ
-
คนอาไร้ หลงตัวเองชะมัด :m29: ดูเหมือนไม่ได้รักชอบน้ำเลย แถมดูถูกอีก แล้วจะหวงก้างทำไม๊?
-
เฮ้อๆๆๆ เรื่องราวจะเป็นไงต่อเนี่ย เมื่อไร่น้ำจะโต และจะรู้อนาคตตัวเอง สงสารน้ำจัง
แล้วดาวเหนือละ คิดน้ำแบบไหน หรือว่าหาวงน้ำเกินไป ที่ไม่มีใครรองรับอารมณ์
จะมีทางออกที่ดีกว่านี้ไหมนะ :pig4:
-
สวัสดีเจ้าค่ะ
จะลงเสาร์อาทิตย์นี้เจ้าค่ะ เพราะตอนนี้ยุ่งมาก เครียดด้วย55++
แต่ไม่ต้องห่วงว่าเจ้าจะทิ้ง บ่วงหัวใจให้รัก ไม่แน่นอนเจ้าค่ะ
ไหนๆก็ไหนๆ เอาเพลงมาให้ฟัง รอ
เพลงมันส์มันส์ โยกๆเพลินๆเด้อ
Rain Over Me น่าจะหมายถึง น้ำ...รดบนตัวฉัน หรือ มากกว่าจะเป็นฝนใช่ไหมตามเพลงนี้ :-[
Pitbull - Rain Over Me ft. Marc Anthony
http://www.youtube.com/v/SmM0653YvXU?version=3&hl=th_TH
-
รอได้อีกวันสองวันเอง
-
รอได้เสมอค่าาา
-
รอได้ค่ะ
:กอด1:
-
รับทราบ :pig4:
-
เข้ามารอน้องน้ำ
-
รอเหมือนกัน
-
อ่า
อ่านจบตอน 3 แล้วคิดว่าเหนือหลงตัวเองไปหรือเปล่านะ ฮ่าๆ ๆ ๆ
ชอบเค้าก็บอกไป อิอิ แต่ก็นะรู้ว่าซึน :เฮ้อ:
ส่วนเรื่อง ลงวันเสาร์ อาทิตย์ นี้ ก็รอค่า รอเสมอ~
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะจ้ะเจ้าหญิง o13
-
คุณเหนือใจร้าย สงสารน้ำจัง :o12:
รอด้วยคนคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
รอได้เสมอค่าเจ้าหญิง ^^
-
รอค่ะ o13
-
สงสารน้ำจัง :o12:
ตอนนี้เหนือมันคงยังไม่รุ้สึกอะไรกับน้ำหลอก
แค่รุ้สึกว่าหวงของ กลัวว่าของที่มีอยู่จะถูกแย่งไป(แต่ในอนาคตอันใกล้ นายไม่รอดแน่) :beat:
นายนี้มันแย่ๆจริงๆ
ส่วนน้ำนายก็ ใช้ร่างกายเปลืองจริงๆ :z6:
ฟอร์นายรีบๆรุกเลย
ยากเห็นเหนือมันดิ้น ดูสิจะเป็นยังไง
น้ำไม่ต้องรอแม่แล้วละ รอจนโตงี๊ก็ไม่ไหวนะ ออกไปหางานทำเถอะ -*-
-
:impress3: :impress3:
สงสารน้ำจังเลย โดนมองอย่างไม่มีคุณค่าแบบนี้
เหนือก็น่ะระวังจะเสียน้ำไปโดยไม่รู้ตัว :m16: ชอบทำร้านน้ำดีนัก
พี่ฟอร์ก็ช่างน่ารักซะเหลือเกิน
-
เจ้าหญิงมาไวๆๆๆๆๆๆๆ น๊าคร๊าบรอ
มั๊วววววววววววววววววว <3
T ^ T
-
o22 ยังไม่มานี่....มาปาด...รอเจ้าหญิง
:กอด1: รักนะ...จุ๊บๆ
-
รอ ๆๆ ๆ รอ ค่า :o8:
วันอาทิตย์แล้วน้า~
คงไม่ใช่อาทิตย์หน้า โอ้! โนวว ว ว :sad4: ล้อเล่นค่า ฮ่า ๆ
สู้ๆค่า ปูเสื่อรอ :a2:
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
4.40%
“ เหนือ วันนี้เราติดรถนายไปปมหาลัยด้วยนะ เพราะเย็นนี้เราจะกลับมาพร้อมนาย” ธันวาว่าขณะเดินมาหยุดข้างๆศราวัฒน์ พวกเขาเรียนมหาลัยเดียวกันเพียงแต่คนละคณะ ถึงแม้จะเรียนคนละคณะก็ตาม
“ ตอนเย็นนายจะมาบ้านเราอีก?” ศราวัฒน์ว่าตกใจนี่นายยังจะมาบ้านเราทำไม?
ยังนึกอยากรู้ว่าเมื่อกี้ธันวาคุยอะไรกับนธี เขาจะต้องรู้ให้ได้ แล้วยังอีกคนล่ะ? ทั้งที่เขาสั่งแล้วว่าไม่ให้คุยกับฟอร์โดยไม่จำเป็นแต่นี่มันเหมือนไม่สั่งเลยไม่ใช่หรือไง
เขาจะทำยังไงกับน้ำดี?!
“ อืมเราอยากมาคุยกับน้ำ เออ เหนือรู้ไหมว่านำจะไม่เรียนต่อ” ธันวาถามขณะเดินตามหลังเพื่อนไปยังรถที่จอดรอไว้แล้ว
เขาไม่รู้??
“ ไม่รู้ น้ำบอกนายเหรอไง?”
“ บอกเมื่อกี้นี่เอง” ธันวาบอก “ น้ำเขาเกรงใจบ้านนาย เขาเลยไม่เรียนต่อ”
“ เกรงใจบ้านเรา? .....” เรียกร้องความสนใจล่ะสิท่า ไม่งั้นมีเหรอ คุยกับฟอร์ไม่กี่คำ จะบอกโน่นบอกนี่ เรื่องเรียนต่อไม่ต่อ ใครเขาจะบอกกันง่ายๆ ทำตัวเป็นคนรู้คุณ หรือตั้งใจจะทำอะไรกันแน่
ไอ้น้ำ แกทำไมไม่ดูตัวเองบ้าง อย่างมากก็เป็นแค่ของเล่นฟอร์ ไม่นานก็โดนทิ้ง ก็เพราะแกไม่รู้จักฟอร์จริงๆ แกมันน่าสมเพช
“ คุณแม่บอกให้มันเรียนเท่าที่อยากเรียน มันไม่น่าจะคิดมาก” ศราวัฒน์ตอบ
“ เหนือ เราขอ น้ำมีชื่อ อย่าเรียกว่าน้ำ ว่ามันหรือแกเลย เราขอ”
“ ตั้งแต่เด็กเราก็เรียกมันแบบนี้ นายไม่เห็นว่า พอตอนนี้ นายชอบมัน นายจะบอกให้เราเปลี่ยน ไม่ช้าไปเหรอ” ธันวาจ้องหน้าเพื่อนที่กำลังยิ้มเหล์
“ เหนือ!?” ธันวาว่า โมโห และส่วนหนึ่งก็เพราะศราวัฒน์พูดแทงใจดำเขา
ใช่!เมื่อก่อนเขาไม่เคยสนใจ ว่าเหนือจะเรียกน้ำว่าอะไร เพียงแค่เหนือไม่แกล้งน้ำจนเลือดตกยางออก แต่ตอนนี้เขาทนไม่ได้ที่เหนือจะเรียกน้ำเหมือนเป็นคนอีกชั้นหนึ่งซึ่งต่างจากพวกเขา
“ นายอยากฟันมัน ก็เลยต้องพูดกับมันเพราะๆใช่ไหม?”
“ เหนือให้เกียรติคนในบ้านนายบ้าง น้ำก็เป็นพื่อนของเราสองคน!” เพื่อนหรือเปล่าศราวัฒน์ไม่รับรู้ รู้แต่ว่าเป็นของแก้ขัดได้ดี เวลาอยากจะทำขึ้นมา เรียกน้ำมาหาดีกว่าใช้มือตัวเองทนเทียบไม่ติดทีเดียว
“ ก็ได้ ถ้านายอยากให้เรียก” ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่คิดเลยสักนิด สำหรับศราวัฒน์ ต้นเหตุป็นเพราะนธี เพราะนธีไม่ทำตามที่เขาสั่ง
เว้ย! ไอ้น้ำ!?
** * **
วันนี้ทั้งวันศราวัฒน์ ไม่สามารถจะจดจ่อกับเนื้อหาการเรียน ไม่สามารถจดจ่องานที่อาจารย์สั่งได้ เพราะสิ่งที่เขาสนใจคือ เรื่องของธันวาและนธี กลัวว่าเขาจะไปถึงไหนถึงไหนกันแล้ว ทั้งที่ทั้งสองคนยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ
“ เหนือ นายมีอะไรในใจหรือเปล่า?” ธันวาถามเมื่อเห็นเพื่อนหน้าเครียด
“ เปล่า” ศราวัฒน์ตอบดวงตามองตรงไม่ได้มองคนถาม เรียกได้ว่าตั้งใจขับรถจนเกินเหตุ
“ ………………” ธันวาไม่คิดจะเชื่อในสิ่งที่ศราวัฒน์บอกแต่เขาไม่คิดจะเซ้าซี้ เพราะรู้นิสัยของเพื่อนดีว่า หากไม่คิดจะเล่า จะพูดอะไรก็เท่านั้น เมื่อเหนือพร้อมจะบอกก็คงจะบอกเอง
“ ฟอร์…………………………………….นาย………………..”
“ ฮึ?” ธันวาส่งเสียงด้วยความสงสัย
“ เหนือ นายจะอยากพูดอะไร ทำไมไม่พูด นายทำแบบนี้เราก็พลอยเป็นกังวล”
ศราวัฒน์เองก็โมโหตัวเองที่ไม่สามารถบอกได้ว่าเขาอยากจะพูดอะไรกันแน่!?
“ เราหิวข้าว”
“ เออ นายไม่พูดก็ไม่พูด” ธันวาว่า มองเพื่อนอย่างเคืองที่อั้มๆอึ้งๆอยู่ได้!
“………………”
“ เออ เหนือ พรุ่งนี้เราไม่มีเรียนบ่าย เราว่ะชวนน้ำไปกินข้าวดูหนัง” ธันวาบอกเมื่อนึกขึ้นได้
“ ห๊ะ!? ” ศราวัฒน์ว่าตกใจ เท้าเหยียบเบรก จนรถหยุดแทบจะทันที และทั้งศราวัฒน์และธันวาก็แทบจะหัวทิ่มดีที่คาดเข็มขัดกัน
“ เหนือ อะไรเข้าสิงนาย เป็นบ้าอะไรขึ้นมา!? ” ธันวาว่าโมโหจริงจัง
“……………………………….” นี่จะออกไปข้างนอกกันด้วยเหรอ ไอ้ฟอร์มันเป็นคนมือไวใจเร็ว จับได้เป็นจับ เอาได้เป็นเอา….
“ เหนือ เราว่านายท่าจะไม่ไหว มาเราขับเองถ้านายยังขับต่อไป เราสองคนต้องเอาชีวิตมาทิ้งเพราะนายแน่!”
** ** **
น้ำท่ามกันบ้างไหมท่าน ระวังตัวกันด้วยเน้อ
:pig4:
-
เจ้าหญิงมาแล้วว
ขอบคุณค่ะ
^ _____________________ ^
-
อ๊ากกกกกกกก เจ้าหญิง ^_^
-
ถามไถ่น้ำหน่อยนะเหนือนะ ฟังแค่ฟอร์เล่าแค่นี้ก็คิดไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว
ความซวยมันกำลังลอยมาตกใส่หัวน้ำแล้วเนี่ยะ
-
สงสารน้ำจังเลย :sad4:
+1 นะคะ
รอที่เหลือนะคะ
-
คุณเหนือหึงใช่มั้ยล่า :laugh:
พี่ฟอร์ดูอบอุ่นใจดีมากเลยค่า
-
ใจหนึ่งก็อยากให้ฟอร์เอาจริงเอาจังแต่ก็คิดได้ว่ายิ่งความจริงจังมีมากน้ำยิ่งจะเจ็บมากเท่านั้น :เฮ้อ:
พ่อดาวเหนือ..เบาๆ มือบ้างละกัน เดี๋ยวพอรู้ตัวเองว่ารักน้ำแค่ไหนแล้วคนอ่านจะหัวเราะให้ ..
ไม่ใช่ๆ แล้วพอรู้ตัวแล้วเดี๋ยวจะเสียใจ จะหาว่าคนอ่านไม่เตือน หึหึ
(บอกไว้เผื่ออนาคตแต่คิดว่าคงไม่บ้าดีเดือดหรอกมั้ง คนอ่านยังแอบหลอนนิ่งในใจนิดนึง :laugh:)
ว่าแต่..เรื่องเรียนต่อของน้ำ แกจะไม่คิดให้น้ำได้เรียนต่อหรือยังไงกันหา :angry2:
เจ้าหญิงก็เตรียมพร้อมรับน้ำท่วมด้วยเช่นกันนะ :กอด1:
-
แหม มันร้อนรนทนไม่ได้ใช่มั้ยล่า
ยอมรับตัวเองซักทีเถอะเหนือ
แต่ก็นะ เห็นแต่ละประโยคที่ว่าน้ำแล้วอยากจะบีบคอเหนือจริงๆ
ฮึ่ม ทำไมไปคิดกับเขาในแง่ร้ายอย่างนั้นเล่า ไม่ไหวๆ
-
บ้าพอกันทั้งสามคน
น้ำชอบคนอื่นทั้งๆที่มีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว หลายใจดีแท้
เหนือทั้งที่คนๆเป็นเมียของตนแท้ๆกลับมองไม่เห็นค่า ปิดตาปิดใจเหมือนคนตาบอด มองเห็นอีกค่าทีก็ตอนที่คนอื่นเขาจะคว้าไปครอง
อีกคนก็ใจง่ายดีแท้น้อ ใครดีด้วยก็ชอบเขาง่ายๆ แบบนี้ไงถึงได้อกหัก
-
ฟอร์เป็นคนแบบที่เหนือบรรยายมาจริงรึเปล่า
พระ-นายเรื่องนี้ชื่อไม่น่าพิสมัย(ในช่วงนี้เลย) "น้ำเหนือ" --"
-
รู้สึกว่าเหนือจะไวกว่าฟอร์อีกนะ
ไม่อยากให้ไปเพราะเป็นห่วงน้ำสินะ
-
เมื่อไหร่เหนือจะรู้ตัวซักทีว่าอาการแบบนี้เค้าเรียกหึงหวง
-
จะผิดไหม ถ้าบอกว่าชอบเฮียวุฒิมากกว่า
ถึงพี่วุฒิจะโหด แต่ดูโฮกกว่าอ่าค่ะ พี่เหนือแกแบบ โหดแบบเหมือนเป็นเด็กๆ
เอาแต่ใจ ดูความคิดก็ยังเด็กด้วยเลยอ่า หรือจะเรียนกว่าตัวโตแต่นิสัยไม่โต
ยังไงก็รออ่านต่อค่า :mc4:
ขอบคุณค่า~
-
เดี๋ยวน้ำต้องโดนเหนือทำโทษแน่ :เฮ้อ:
-
อยากให้น้ำมีความสุขจัง :เฮ้อ:
:L2: :L2:
-
น้ำต้องโดนจัดหนักแน่เลยยย สงสารร!!!
ขอบคุณเจ้าหญิงงง!!!
-
:m16:
-
เหนือขี้หึงอ่ะ
-
ท่วมจ้า แต่ก้อยังรอคอยอ่านตอนต่อไป เพราะว่าคิดถึงน้ำมากมาย มาต่ออีกนะ
ขอบคุณจ้า :pig4:
-
เหนือกังวลมากมาย o18
-
:serius2:
-
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ
และจะติดตามต่อไปนะครับ
-
พี่แมว ที่บ้านน้ำท่วมไหม
แต่ก็ขอให้สู้ๆน่ะคะ เป็นกำลังใจเรื่องน้ำท่วมและนิยายต่อไป
สู้ๆๆค่ะ
-
o22 ทำไมไอ้คุณเหนือมันเป็นคนแบบนี้.......
:angry2: เลวที่สุดชอบดูถูกคนอื่น...ไอ้เลว
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ของเจ้าหญิงจ้าา :mc4:
นายเหนือ ดูผิวๆ เหมือนจะเหมือนอิพี่วุฒิ
แต่นายเหนือยอ่อนโยนกว่าอิพี่วุฒิเยอะ ไม่มีปมในใจเหมือนอิพี่วุฒิด้วย
หวังว่าจะไม่ทำแบบอิพี่วุฒินะเอ่ออออ ฝากบอกนายเหนือว่ามันไม่ดี!!!
เหมือนนายเหนือจะกลัวว่าน้ำจะกลายเป็นของเล่นของฟอร์นะ
แล้วสิ่งที่นายทำกับน้ำล่ะ มันก็ไม่ต่างจากของเล่นเหมือนกันนะนายเหนือ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงและน้องน้ำ (เข้าใจว่าจะเข้มแข็งกว่าหนูจุมนะ) :กอด1:
-
โอ้วว ว กลับไปบ้านแล้วจะเป็นไงต่อเนี่ยน้ำเอ้ย :sad4:
สงสารจัง โดนเขากลั่นแกล้งตลอด :o12:
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิง สู้ๆ ๆ ค่า o13
-
คุณเหนืออย่าเหมือนพี่วุฒิก็แล้วกัน ไม่งั้นน้ำตาท่วมจอแน่ :sad4:
-
ไอตุณเหนือ ซึนได้อีกกก
ถ้าชอบเค้าก้อยอมรับเซ่
หวงขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก ชิ
รอเจ้าหญิงต่อไปคร้าบบบ
-
น้ำต้องโดนเหนือแกล้งอีกแน่เลย :sad4: :sad4:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อะไรของนายว้าเหนือ
งงกะคุณเมิงจริงๆ -*-
-
เตรียมเสนอชื่อเข้าชิงปีหน้า
สาขานิยายโศกแห่งปี
รึเปล่าหว่า
แต่เค้ารางมามันน่าจะเป็นอย่างนั้นน่ะ
-
เข้ามาติดตาม และเป็นกำลังใจให้ครับ
รออีก60%ที่เหลือนะครับ
-
เจ้าหญิงมาต่อไวๆน๊าคร๊าบ T T
-
กรี๊ดดดดด
ดีใจมากกกกกก เจ้าหญิงมาลงเรื่องใหม่ให้อ่าน
สนุกมากกกก มาแนว ดราม่าอีกตามเคย จะรอลุ้นใจจดใจจ่อเลยค่ะ
น้ำน่าสงสารมาก สู้ๆๆเข้านะ
ปล.เจ้าหญิงค่ะ แล้วเรื่อง นายกานดา ไม่มีแล้วหลอค่ะ ไม่เห็นเลยอะ
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ช่วงนี้ยิ่งน้ำท่วมก็ดูแลตัวเอด้วยนะค่ะ
:กอด1: :L2:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108651207)
+4.60%
“ น้ำ คุณเหนือคุณฟอร์มาแล้ว ตอนนี้อยู่ในห้องนั่งเล่นฝั่งสวน เอาน้ำ ของว่างไปเสริฟเร็ว” กระกล่ำว่า ขณะเธอเดินเข้ามา เตรียมจะทำอาหารเย็น ความจริงแล้วเธอจะเป็นคนทำเสริฟเองก็ได้ แต่เธอดันเห็นคุณเหนือทำหน้ายักย์เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเสียก่อน เรื่องอะไรที่เธอจะเอาชีวิตไปเสี่ยง ให้น้ำไปดีกว่า เพราะน้ำเป็นคนโปรดคนเหนือกว่าเธอแน่นอน ไม่งั้นมีเหรออะไรนิดอะไรหน่อยก็เรียก ‘น้ำ’
“ ครับพี่กระหล่ำ” น้ำว่าละมือจากการช่วยคุณนมเช็ดใบตอง พอได้ยินชื่อว่าคุณฟอร์เท่านั้นแหละ อะดีนะรีนในร่างกายก็ตื่นตัวว่องไวอย่างขยันขันแข็ง
น้ำยกถาด เข้าไปในห้องเล่นหนึ่งในสามของบ้าน ห้องข้างสวนในนี้จัดโทรสีชมพูขาวได้สวยมีรสนิยมลงตัวดีสมกับคุณหญิงภูมิใจนักหนาเพราะนอกจากจะดูดีแล้วคุณหญิงยังชอบเป็นพิเศษ
“................................”
น้ำเองก็สังเกตได้ว่า เจ้านายของเขาอารมณ์ไม่ดี จึงไม่พยายามสบตา คิดว่าถ้าเสริฟน้ำเรียบร้อยต้องรีบออกไป แต่ เหนือก็เรียกไว้เสียก่อน
“ น้ำ แกนั่งอยู่นี่ก่อน” ชายหนุ่มว่า ถึงเขาจะเรียกว่าชื่ออีกคนว่า ‘น้ำ’ แต่ก็ยังหลุดเรียกแกอยู่ดี ฟอร์เองแม้ว่าจะได้ยินแต่ก็ไม่บอกเหนือในตอนนี้ เพราะเขาคิดว่าไม้แก่ต้องค่อยๆดัด
“ครับคุณเหนือ?” น้ำนั่งกับพื้นเรียบร้อย ฟอร์จ้องตาไม่กระพริบจนน้ำเองก็รู้สึก
“ ฟอร์ นายจะพูดอะไรก็พูดสิ!” เหนือพูดกับเพื่อนเหมือนสั่ง น้ำหันไปมองว่าฟอร์มีอะไรจะพูดกับเขา?
“ น้ำพรุ่งนี้บ่าย น้ำมีโปรแกรมที่ไหนไหม?”
คนโดนถามแสดงใบหน้าสงสัยขึ้นมาทันที โปรแกรม ตอนบ่ายพรุ่งนี้ ……
“ พรุ่งนี้ ตอนบ่าย ผมกับลุงน้อยต้องล้างรถคุณท่านทั้งสามคันครับ” น้ำตอบ ฟอร์ยิ้ม เพราะหมายความว่าว่าง
“ เหนือ นายให้คนอื่นไปช่วยลุงน้อยแล้วกัน” ฟอร์ว่า เหนือหันไปอีกด้านแต่เพยิดหน้าว่าตามนั้น...
“ มีอะไรหรือครับ?” น้ำถามเพราะยังสงสัยอยู่ คุณฟอร์อยากจะรู้ไปทำไม? และจะให้คนไปช่วยลงน้อยทำไม ปกติเขาก็ล้างรถของคุณๆกับลูกน้อยอยู่แล้ว
“ พรุ่งนี้ ฉันจะชวนน้ำออกไปข้างนอก” ฟอร์ว่ายิ้ม มองหน้าเอ๋อๆซื่อๆของน้ำอย่างเอ็นดู
“ ชวนผมไปข้างนอก ทำไมครับ ที่ไหนครับ?” ตาน้ำเบิกโตขึ้นด้วยความตกใจ
“ ก็พาไปกินข้าว แล้วก็..ดูหนัง” ฟอร์บอก ตาน้ำเบิกกว้างกว่าเดิม
กินข้าวดูหนัง!?
ทำไมต้องไปกินข้าวนอกบ้าน?? แล้วทำไมคุณฟอร์ไม่ไปกับคุณเหนือเหมือนทุกครั้ง ทำไมครั้งนี้ชวนเขาๆไปด้วย!!?
น้ำมองหน้าฟอร์ที่กำลังยิ้มกว้าง ก่อนที่จะหันไปมองเหนือที่มองไปยังสวนย่อมด้านนอก
“ คือ…ขอบคุณครับที่ชวนน้ำ แต่….”
“ อย่าปฎิเสธเลยน้ำ ฉันเห็นว่าน้ำไม่ค่อยได้ออกไปไหน ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างก็ดี อย่าปฎิเสธน้ำใจฉันนะน้ำ” ฟอร์ว่า เสียงเริ่มอ้อน หัวใจของน้ำเต้นระรัว จนต้องรีบก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสบตา กลัวว่าฟอร์จะรู้ความในใจ
“……………………….” อยากไปก็อยากไป แต่กลับไม่กล้าตอบตกลง
เมื่อน้ำยังไม่ตอบตกลงสักที ฟอร์คิดว่าอาจจะเป็นเพราะน้ำเกรงใจเหนือ เขาเอาศอกสะกิดเพื่อนที่เอาแต่เงียบว่าให้ช่วยกันหน่อย
“ ฟอร์อุตสาห์ชวนทั้งที จะไปก็ไป ทำเป็นเล่นตัว” เหนือว่า
“ นะน้ำนะไปเถอะ” ฟอร์ว่า ถึงแม้เขาจะไม่ชอบคำพูดของเหนือเมื่อกี้ก็ตาม แบบนี้ไม่ช่วยพูดยังจะดีกว่า
เมื่อไม่มีทางปฎิเสธ น้ำก็ได้พยักหน้าหัวหงึกๆ
“ ครับ” ได้ยินแบบนี้ ฟอร์ก็ยิ้มจนปากแทบฉีก แต่เหนือกลับเม้มริมฝีปากอย่างขัดใจ
ทันทีที่ฟอร์กลับไป เหนือก็เรียกน้ำมาหาที่ห้องทันที
“ นี่แก ไม่ได้สนใจคำพูดฉันเลยใช่ไหม!? ” เพียงแค่น้ำเดินเข้ามาเหนือก็ตวาดทันที
“คุณเหนือ โกรธน้ำเรื่องอะไรครับ?” น้ำถามหดหัวลงเล็กน้อย กลัวจะโดนอะไรขว้างใส่
“ จะเรื่องอะไร ก็เรื่องที่แกจะไปดูหนังกับฟอร์พรุ่งนี้ไง! ‘ครับครับ’ ตอบหน้าระรื่น ทั้งที่สั่งห้ามแกคลุกคลีกับฟอร์เกินความจำเป็น! ” เหนือว่าลุกขึ้นยืนตรงปรี่มาหาน้ำที่ยืนทำตัวลีบ
ตอนนี้น้ำเข้าใจแล้วว่า ที่คุณเหนือสั่งไม่ได้คุยกับคุณฟอร์ไม่ใช่เพราะคุณฟอร์ไม่ชอบ หรือโกรธอะไรเขาแต่เพราะ คุณเหนือต่างหาก แค่นี้เขาก็สบายใจ
“ ถ้าคุณเหนือไม่พอใจน้ำไม่ไปก็ได้ครับ” ให้คุณฟอร์ไปกับคุณเหนือดีกว่า
“ แต่แกรับปากฟอร์ไปแล้ว จะมากลับคำเพื่อ!? ”
“ ก็ถ้าน้ำไปคุณเหนือก็คงไม่สนุก”
“ นี่แกคิดว่าฉันจะไปด้วยหรือไง แกตกปากรับคำฟอร์ไม่รู้หรือไงว่ามีแค่แกกับฟอร์!? ”
เขากับคุณฟอร์แค่สองคน!!??
น้ำเผลอจ้องหน้าเหนือไม่เชื่อ
“ ผมกับคุณฟอร์ สอง คน ...................... !?”
“ เออ!? ” เหนือบอกเสียงห้วน ไม่คิดว่าน้ำจะไม่รู้
เขากับคุณฟอร์สองคน นี่คุณฟอร์ชวนเขาไปกินข้างนอกบ้านแล้วยังจะพาไปดูหนังอีก คุณฟอร์ทำแบบนี้ทำไม?
หรือว่า….อะไร…สงสารเขาเหรอ??
คุณฟอร์จะสงสารเขาก็ไม่เป็นไร เขาเข้าใจ ยอมรับได้ เพราะยังไงเขาก็ฝันไปคนเดียวอยู่แล้ว จะเก็บไว้เป็นความทรงจำแสนดีตลอดไป จะไม่ลืมว่าครั้งหนึ่ง…
คุณฟอร์..
ขอบคุณนะครับ ที่นึกถึงผม แม้ว่าคุณฟอร์จะไม่ได้เป็นเจ้านายของผม..
“ โอ๊ย!!?? ” น้ำร้องเสียงหลงเมื่อผมบนหัวถูกดึงอย่างแรง
“ คุณเหนือ น้ำเจ็บ ปล่อยครับ ปล่อยครับ” น้ำบอกตื่นตะหนกพยายามเขย่งปลายเท้าให้สูงขึ้น จะได้ไม่เจ็บมากไปกว่านี้
“ อย่าคิดว่าฟอร์ชอบแกละ เขาแค่เวทนาเข้าใจไหม?! ”
“ ครับครับ น้ำเข้าใจ น้ำรู้แล้ว ปล่อยน้ำครับ น้ำเจ็บ” แม้จะบอกอย่างงั้นแต่เหนือก็ไม่ได้ลดแรงลงเลย จนอีกฝ่ายน้ำตาคลอเบ้าเพราะความเจ็บปวด เหนือคิดชั่งใจว่าจะทำร้ายน้ำก็เสียเปลล่าเพราะยังไงพรุ่งนี้น้ำก็ต้องไปกับฟอร์ แต่..
ต้องบอกให้มันรู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง ต่างหาก
“ ปล่อยก็ได้” เหนือว่ายิ้มมุกปาก ก่อนจะปล่อยมือแต่กลับผลักร่างผอมลงไปกระแทกกับพื้น
เขาจะต้องบอกให้รู้ว่า พรุ่งนี้จะต้องตัวอย่างไร และถ้าไม่ทำแบบที่เขาสั่งจะต้องได้รับผลยังไง
“คุณเหนือ โกรธอะไรน้ำครับ!? ” น้ำถาม ยังนั่งกองที่พื้น ก้นกระแทกพื้นเมื่อกี้ปวดไปหมด
“ เปล่า! แต่จะบอกว่าถ้าพรุ่งนี้ แกให้ท่าฟอร์ หรือถ้าแกมีอะไรกับฟอร์ละก็……..แกจะได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มแน่”
น้ำไม่เข้าใจสาเหตุว่าทำไมคุณเหนือถึงได้คิดไปไกลขนาดนี้ ..เขาจะไปมีอะไรกับคุณฟอร์ได้ยังไง?!
“ เป็นไปไม่ได้หรอกครับ” น้ำพยายามลุกขึ้นแต่ก็โดนเหนือผลักลงมาอีกครั้ง
ศราวัฒน์นั่งชันเข่ายักยิ้มสะใจที่นธีไม่มีสู้เขาไม่ได้ นั่นทำให้ชายหนุ่มสบายใจว่าอีกคนจะไม่กล้าขัดคำสั่งเขา
“ จะเป็นได้หรือไม่ได้ แต่ถ้าแกกล้ามีอะไรกับฟอร์ ฉันจะ….” ศราวัฒน์กำข้อมือน้ำแน่น และกระชากให้ยืนขึ้นตามเขา
น้ำแม้จะเจ็บแต่ก็พยายามไม่ส่งเสียง ทว่าไม่อาจจะรั้งน้ำตาบางเบาที่ไหลอาบแก้มลงมาได้ แต่นั้นก็ทำให้อารมณ์ของเหนืออ่อนลงได้ แม้จะเล็กน้อยก็ตาม
“ วันนี้ แกนอนที่นี่แหละ” เหนือว่า ก่อนที่จะปล่อยมือ..
“ ครับ” น้ำเอาที่นอนแบบพับเก็บได้จากตู้ชั้นในของเหนือ แล้วมาฟูข้างเตียงเหนือ แล้วปิดไฟทั้งห้อง ก่อนที่กลับมานอน
“…………………..” น้ำเช็คน้ำตาตัวเองให้แห้ง มือลูบรอยที่เหนือกำเมื่อกี้ เขาคิดอยากให้พรุ่งนี้เร็วๆ
พรุ่งนี้คือ ความฝันที่เป็นจริง เขาไม่สนใจว่าเพราะอะไร ว่าคุณฟอร์จะสงสารหรือเวทนาเขายังไง ขอให้พรุ่งนี้ความฝันยังเหมือนเดิม
*******************
ตีห้าน้ำตื่นได้โดยไม่ต้องตั้งนาฬิกา เพราะนาฬิการ่างกายได้ปลุกจนเป็นนิสัยไปเสียแล้ว น้ำเก็บที่นอนให้เงียบที่สุดเท่าที่จะเงียบได้ ก่อนที่จะลงไปห้องตัวเอง ยังไม่ถึงเวลาที่จะไปตลาดเช้า น้ำเตรียมชุดที่จะใส่ตอนบ่ายด้วยความตื่นเต้นเสียจนเลือกเสื้อที่จะใส่ไม่ถูก เขาต้องเลือกชุดที่ดีที่สุด เพื่อที่คุณฟอร์จะได้ไม่อายที่จะให้เขาไปด้วย
น้ำเอาเสื้อผ้าที่คิดว่าใหม่ และดีที่สุดมากองบนเตียง ซึ่งเสื้อผ้าตัวใหม่ของน้ำก็คือเสื้อผ้าของเหนือที่ไม่ใช้แล้วทั้งสิ้น เขาไม่เคยซื้อเสื้อผ้าเลยสักครั้งนอกจากกางเกงในที่จะไปซื้อกับพี่กระหล่ำ หรือพี่แก้วเท่านั้น
“……………..” เสื้อยืด หรือเสื้อเชิ๊ตที่ว่าดีๆ เขาก็มักจะใส่ไปเรียน โดยมากจะเป็นสีอ่อนเรียบๆ พอมาดูจริงๆแล้วมันก็เริ่มเก่าแล้ว เสื้อเซิ๊ตคุณเหนือที่ให้เขามาตัวใหม่ๆ บัดนี้ขนาดใหญ่กว่าเขาแล้ว เขาเลยไม่ได้ใส่ใส่สักที จะมีก็เสื้อยืดที่พอจะใส่ได้
“ น้ำ น้ำ” เสียงคุณนมเรียกแล้วจากนอกห้อง
“ คร้าบบบบคุณนม” น้ำเปิดประตูออกมาและปิดโดยเร็วกลัวว่าหญิงสูงวัยจะเห็นเสื้อที่กระจัดกระจายบนเตียง
“ น้ำ เอ็งมีอะไรหรือเปล่า?” ก้านพูถามเพราะน้ำเอาแต่ยิ้มโดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ตัว
“ ไม่มีครับ”
“ แต่เอ็งเอาแต่ยิ้ม”
“ จริงหรือครับ?” น้ำถามเหมือนไม่เชื่อ นี่เขาดีใจออกนอกหน้าขนาดนี้เลยเหรอ?
“ จะว่านมโกหก หรือไง แก่ขนาดนี้แล้วจะมาพูดเล่นอะไรได้อีก” ก้านพูว่าไม่ได้นึกโกรธเด็กหนุ่ม เธออยากรู้มากกว่าว่าน้ำกำลังดีใจกับเรื่องอะไร
น้ำกะว่าจะบอกคุณนมอยู่แล้ว เมื่อวานก็ไม่มีโอกาสบอก เขาถือโอกาสบอกไปทันที
“…………….” ก้านพูฟังเด็กหนุ่มบอกดวงตาเป็นประกาย แสดงถึงความหวังความสุขอย่างไม่ปิดบัง เธอได้แต่เก็บคำพูดหลายคำไว้ในใจ เธออาบน้ำร้อนมาก่อน เธอเข้าใจสิ่งที่เด็กหนุ่มรู้สึกเป็นอย่างดี เธอเองก็พอรู้ว่านานแล้ว ว่าน้ำชื่นชมคุณฟอร์ แต่เธอก็ไม่ก้าวก่ายเพราะถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัว การให้เด็กมีความฝันความหวังเป็นสิ่งที่ดี และโดยเฉพาะน้ำ…
แม้วาเธอจะรู้ว่าความฝันของน้ำไม่มีทางเป็นไปได้ เธอคิดว่าน้ำก็คงเตรียมใจไว้แล้ว ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
* *
ศราวัฒน์ตื่นนานแล้วแต่เขาก็ยังไม่ลุกจากเตียงเพราะยังไม่ถึงเวลาตื่น ไม่งั้นป่านนี้คนที่ทำหน้าที่เป็นนาฬิกาต้องเข้ามาปลุกเขาแล้ว
ศราวัฒน์เหม่อมองเพดาน ในใจยังว้าวุ่นไม่ต่างจากเมื่อคืน เขาเฝ้าถามตัวเองว่าทำไม?
คำตอบที่ได้ คือ เพราะ ฟอร์และน้ำ ทั้งๆที่เรื่องนี้จะว่าไปมันก็ไม่เกี่ยวกับเขาเลย แต่….
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูทำให้ชายหนุ่มหลับตาลง พอจะรู้ว่าคงเป็นน้ำมาปลุกเขาเช่นเคย
“ …….” นธีเปิดประตูเข้ามา มองไปยังเตียง ชายหนุ่มยังคงหลับอยู่เหมือนที่คิด เขาเดินไปหยุดที่เตียงก่อนที่จะเรียกปลุกศราวัฒน์
“คุณเหนือครับ ตื่นได้แล้วครับ เจ็ดโมงแล้วครับ” นธีเรียก ศราวัฒน์ไม่ไหวติ่งแม้จะรับรู้ทุกอย่างดี
“คุณเหนือครับ” นธีเขย่าตัวศราวัฒน์ไปด้วย
ไม่ตื่น
“คุณเหนือ!?”
ศราวัฒน์ลอบอมยิ้มในใจ ที่เหมือนได้แกล้งอีกฝ่าย
ดูดิ ถ้าฉันไม่ตื่นแกจะทำยังไง? ไอ้น้ำ
“คุณเหนือครับ!? ” น้ำเขย่าแรงขึ้น แต่ไม่ว่ายังไงเหนือก็ไม่มีท่าจะตื่นเลยสักนิด
“ คุณเหนือครับ ตื่นเถอะครับ!?”
“ คุณเหนือ คุณเหนือ” น้ำเรียกอีก จับไหล่อีกฝ่ายเขย่าไม่แรง
“ คุณเหนือ จะไปเรียนไปทันนะครับ คุณเหนือ” น้ำเรียก
นี่แกจะไม่ทำอะไรนอกจากเรียกนอกจากเขย่าเลยหรือไงไอ้น้ำ!
อะ ตื่นให้ก็ได้…..ขี้เกียจจะรำคาญ
“…………….” ศราวัฒน์ลืมตาเห็นรอยยิ้มดีใจของนธีที่เจ้านายตื่นสักที เพราะวันนี้ปลุกกว่าทุกที ในที่สุดก็ตื่นแล้ว
แกจะทำหน้าดีใจไปไหนเนี่ย? รู้งี้ให้ปลุกจนถึง 8 โมงดีกว่า
“… น้ำ”
“ครับ?!” น้ำอดที่จะแปลกใจไม่ได้ ที่อยู่ๆก็โดนเรียกชื่อ ทั้งที่ปกติ มักจะเป็นคำว่า ‘แก’
“ ………………..” ศราวัฒน์ดึงให้นธีนั่งลงบนเตียง แล้วโน้มใบหน้ามาประจูบริมฝีปากนุ่มของอีกฝ่าย นธีเบือนหน้าหนีเชื่องช้า
“ คุณเหนือครับ วันนี้น้ำขอ ตอนบ่าย….” พอได้ยินว่าตอนบ่าย สติของศราวัฒน์เหมือนพังลงมา มือแข็งแรงบีบคางที่หันหน้าให้มามองหน้าเขา
“ ตอนบ่ายจะทำไม!? ” ออกจากบีบให้อีกฝ่ายเจ็บปวดมากว่าเดิม
“ ตอนบ่ายน้ำต้องออกไปกับคุณฟอร์ เพราะงั้นเพราะงั้น น้ำไม่…”
“ มันเรื่องของแก ฉันจะเอาต้องให้!”
ถ้าคุณเหนือจะเอาต้องให้ น้ำทราบดี แต่วันนี้น้ำขอแค่วันเดียว
“ คุณเหนือครับ น้ำให้คุณเหนือมาตลอด แต่วันนี้น้ำขอแค่วันนี้....วันเดียว”
“ ฉันจะเอาแกไม่ให้แล้วแกขอทำไมฉันต้องให้! ” เหนือว่ากระชากเสื้ออีกฝ่ายเกือบขาด หากเป็นทุกครั้งถ้าเหนือเริ่มแบบนี้น้ำต้องปล่อยเลยตามเลยแล้ว แต่ครั้งนี้เด็กหนุ่มกลับผลักชายหนุ่มสุดแรงจนผงะออกไป ก่อนที่เหนือจะกลับมาปลุกปล้ำน้ำอีกครั้ง
“ มันจะมากไปแล้วนะ! ” ศราวัฒน์กัดฟันว่า รู้สึกเลือดขึ้นหน้าเมื่อถูกปฎิเสธอย่างจริงจัง
“ น้ำขอคุณเหนือแค่วันเดียว ขอวันเดียวให้น้ำเถอะครับ”
“ ทำไม แกจะเตรียมตัวไปประเคนฟอร์หรือไง!?! ถึงได้หวงตัวนัก! ” ศราวัฒน์กดไหล่น้ำกับเตียงแน่น เหมือนตอกตะปูยึด
ไม่ใช่ น้ำแค่อยากมองหน้าคุณฟอร์ได้อย่างสบายใจเท่านั้นเอง น้ำขอแค่นี้ก็ไม่ได้หรือครับ?
“ น้ำไม่เคยคิดแบบนั้นเลยครับ และคุณฟอร์เขาก็ไม่เหมือนคุณเหนือ” คุณฟอร์ไม่เอาน้ำหรอก
“ มรึง!? ” ศราวัฒน์เอื้อมมือจะตบ แต่ก็ค้างไว้ เขาโกรธจนตัวสั่นที่ถูกเปรียบเทียบ แต่เขาก็ยังพอมีสติรู้ว่าหากเขาตบน้ำไป รอยมือที่หน้าน้ำต้องทำให้เป็นเรื่องแน่ เขาทำอย่างอื่นให้มันหลาบจำได้
“ ตบน้ำเลยครับ ถ้าจะทำให้คุณเหนือสบายใจ”
“ อวดดี! ให้มันได้ตลอดเถอะ! ” ศราวัฒน์ไม่คิดจะยั้งมือ ขอเรอะ ไม่ให้!
ไปเรียนช้าสักชั่วโมงสองชั่วโมงคงไม่เป็นไรกับการที่จะสั่งสอนให้คนใช้มันรู้ที่อยู่ของตัวเอง!
“ คุณ เหนือ อย่าครับ!” นธีร้องห้ามได้ไม่ดังอย่างที่ต้องการ เกรงว่าใครจะมาได้ยิน แม้จะรู้ว่าตัวเขากำลังจะโดนข่มขืน!
“ รู้ไว้ซะ ต่อไปถ้าแกกล้าปฎิเสธฉันอีก จะต้องเจอแบบนี้!” เหนือยักยิ้มเจ้าเหล์ แต่น้ำกลับมีใบหน้าขาวซีดรู้ชะตากรรมตัวเองต่อจากนี้
.
.
.
.
.
.
.
.
*******************
:z3: :pig4: :pig4:
เป็นกำลังใจให้ท่านที่ประสบเหตุน้ำท่วม ขอให้ผ่านไปด้วยดี ปัญหาที่มีค่อยๆแก้ไป ฟ้าหลังฝนต้องดีแน่นอนเจ้าค่ะ
-
สงสารน้ำจังเลย
-
:เฮ้อ:
ตาคุณเหนือคือพี่น้องที่พลัดพรากของคุณพี่วุฒิชัดๆ
แต่น้ำเอ้ยยย เขาทำเพราะรักนะแต่แสดงออกไม่เป็นและยังไม่แน่ใจ(หรือเปล่าฟะ??)
คิดไปคิดมา....รออ่านต่อดีกว่า ค่อยตัดสิน 55555
สู้ๆนะเจ้าคะ เจ้าหญิงงงงง :z13:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108651207)
5.
น้ำมาที่ห้องของโชคดีที่ไม่มีใครสังเกตเห็น เมื่อปิดประตูได้ก็ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มจนเปียก แม้แต่ตอนนี้ร่างกายก็ยังสั่นอยู่แล้ว ร่างกายเบื้องล่างได้แผลอย่างไม่คาดคิด ทำให้เจ็บแสบไปหมด
“ น้ำไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของคุณเหนือนะครับ” น้ำไม่ได้บอกกับเจ้าตัว ได้แต่บอกกับตัวเองแบบนี้
“ ไม่ใช่ น้ำไม่ใช่!?”
“ ทำไมทำกับน้ำเหมือนน้ำไม่มีความรู้สึกแบบนี้ อึ้ก ฮือๆ” นธีพยายามแล้ว กลั้นแล้วที่จะไม่ร้องไห้แต่ทำไม่ได้ ความอั้นอัดในอกมันมากมายเหลือเกิน
ไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้ว แม่จะรู้ไหมว่าน้ำอยู่ที่นี่แบบไหน? ทำไมไม่มารับน้ำไปอยู่ด้วยสักที หรือแม่ลืมน้ำไปแล้วจริงๆ
************
นธียืนขึ้นเมื่อเห็นรถของธันวาขับเข้ามา หัวใจเหมือนได้เห็นความหวังเลือนลาง และทำให้เข้มแข็งขึ้นอย่างประหลาด เหมือนน้ำหยดเล็กๆที่หยดลงหญ้าบนดินที่แตกระแหง
“ สวัสดีครับ” นธียกมือไหวธันวาออกมาจากรถ ชายหนุ่มยังอยู่ในชุดนักศึกษา ส่วนเขาใส่เสื้อยืดแขนยาวปกปิดรอยช้ำ กับกางเกงขายาวสีน้ำตาล และรองเท้าหนังที่ใช้ใส่ไปเรียน
“ หวัดดี ขึ้นรถเลย” ธันวาว่า เขาเดินอ้อมไปนั่งอีกฝั่ง
“ น้ำกินข้าวหรือยัง ฉันเลิกเรียนก็มาที่นี่เลย หิวไส้จะขาดแล้ว” ธันวา เหลือบมองน้ำ เพราะเขายังขับรถอยู่
“ ครับกินมาแล้ว” กินแล้วก็กินยาแก้ปวดกับแกอักเสบตาม
“ ว้า~ไม่รอกินพร้อมกัน แต่ไปนั่งกินเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกัน” ฟอร์ว่า สังเกตเห็นว่าน้ำหน้าซีดกว่าที่เห็น ทั้งยังนิ่งกว่าทุกครั้ง
“ น้ำ อึดอัดเหรอที่มากับฉัน?” ฟอร์ถามเพราะเขาไม่ชอบมีอะไรให้ค้างคา พูดคุยกันให้รู้เรื่องดีกว่ามานั่งคิดเองเออเอง
“ เปล่าครับ ไม่เลยครับ แต่ว่าวันนี้ …น้ำรู้สึกไม่สบาย”
“ อ้าว เหรอ ถ้างั้นกลับไหม?” ฟอร์เตรียมจะเลี้ยวรถกลับ
“ไม่ครับ ไม่เป็นไร!? น้ำไม่เป็นไรจริงๆครับ ไม่ต้องกลับหรอกครับ!?” น้ำพูดลิ้นแทบพันกันกว่าจะได้กลับจริงๆ เขาคงไม่มีโอกาสแบบนี้เป็นครั้งที่สองแน่
“ ไม่เป็นอะไรมากไหม? แล้วกินยามาหรือยัง?”
“ ครับ น้ำแค่ปวดหัวนิดหน่อย” ฟอร์หันไปมองน้ำด้วยความเป็นห่วง แต่ในเมื่อเจ้าตัวบอกว่าไม่เป็นไรคงไม่เป็นไรมาก
“ นี่น้ำอยากดูหนังเรื่องอะไร?” ฟอร์ถาม เพราะอีกคนเอาแต่นั่งเงียบ
“ น้ำไม่ค่อยรู้ว่าเขาฉายหนังเรื่องอะไร”
“ แล้วชอบดูแนวไหน?”
“ แนวไหนเหรอครับ?” น้ำนึกถึงหนังเรื่องสุดท้ายที่ดู เป็นหนังที่ฉายทางโทรทัศน์ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการแต่งงานผิดฝาผิดตัว ตอนจบพระเอกนางเอกก็เข้าใจกัน ดูแล้วมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
“ …………………..น้ำดูได้หมดครับ”
“ ถ้างั้นฉันเลือกเองแล้วกันนะ” ธันวายิ้มกว้าง นธีผงกหัว ก่อนที่แอบมองคนที่ยิ้มแล้วโลกทั้งใบมีแต่เรื่องน่ายินดี เหมือนเขาตอนนี้
ถ้าได้อยู่แบบนี้ตลอดไปก็คงดี
น้ำรู้ว่าห้างสรรพสินค้าที่ตัวเองกำลังเดินอยู่ตอนนี้ ช่างแตกต่างจากห้างสรรพสินที่เขาเคยไปซื้อของใช้ในบ้าน หรือวัตถุดิบเข้าครั้วเหมือนที่เคยไปกับคุณ นมหรือพี่แก้วพี่กระหล่ำ เพราะมันใหญ่กว่าหรูหรากว่า ธันวามองน้ำพอจะรู้ว่าน้ำไม่เคยมาแน่ เพราะเล่นจ้องนั่นจ้องนี่ตาไม่กระพริบ
“ น้ำ ร้านนี้ก็แล้วกัน” น้ำมองตามที่ฟอร์เดินเข้าไป ไม่ใช่ร้านอาหารแต่เป็นร้าน.. กาแฟ…??
ธันวาสั่งกาแฟกับแซนวิชชุดหนึ่งเขาถามน้ำว่าจะเอาอะไรไหม แน่นอนน้ำส่ายหน้าบอกว่าไม่เอา แต่ชายหนุ่มก็สั่งโกโก้ปั่นให้อยู่ดี
“ อร่อยจังครับ” น้ำว่าเมื่อได้ชิมโกโก้ที่ฟอร์สั่งให้
“ อร่อยก็กินให้หมด”
“ คุณฟอร์กินแค่นี้ จะอิ่มหรือครับ?” น้ำถามเป็นห่วงเพราะชายหนุ่มบอกก่อนหน้านี้ว่าหิวจนไส้จะขาด
“ กินรองท้องเฉยๆ เพราะเดี๋ยวดูหนังเสร็จ ค่อยไปหาอร่อยๆกินกันไง” ธันวาจ้องหน้าอีกฝ่าย ในใจก็ทายว่าน้ำจะทำยังไง คิดว่าต้องหลบตาแน่ แล้วก็จริงๆ น้ำแกล้งก้มดูดโกโก้ หน้านี้แดงเถือก
น่ารักดีแฮะ
ที่หน้าแดงนี่หมายความว่า เขินเขาใช่ไหม แล้วทำถึงเขินก็เพราะชอบเขาไงละ?
เข้าทางเขาใช่ไหมเนี่ย?
ธันวาลอบยิ้ม….ภูมิใจในตัวเองไม่น้อย
* *
เรียกได้มาได้เวลาเหมาะเจาะ เพราะเมื่อฟอร์กับน้ำมาซื้อตั๋วก็ได้รอบฉายอีก 10 นาทีเท่านั้น
ฟอร์ไปซื้อน้ำและขนมขบเคี้ยว ให้น้ำยืนรออยู่ น้ำมองไปรอบๆ ไม่คิดโรงหนังจะเป็นที่หรูหราขนาดนี้ มีโชฟาให้นั่งรอด้วย
“……………….” น้ำมองตั๋วหนังในมือ ก่อนที่จะหันไปมองฟอร์ที่ยังคุยกับพนักงานขาย
ตอนแรกเขาเหมือนจะทำตัวไม่ถูกที่ได้มากับคุณฟอร์แต่ตอนนี้ เขาไม่ได้เกร็งอย่างที่คิดเพราะคุณฟอร์เป็นกันเองไม่ทำให้เขารู้สึกอึดอัด เวลาที่เขาเงียบคุณฟอร์ก็มักจะถามโน่นถามนี่ให้มีเรื่องคุยได้ตลอด จนบางครั้งเขาก็เผลอถามเรื่องของคุณฟอร์ไปเหมือนกัน อย่างเรื่องที่คุณฟอร์มาที่นี่บ่อยหรือเปล่าเพราะดูเหมือนคุณฟอร์จะรู้ว่า ตรงโน่นตรงนี่เป็นอะไรดีไปหมด
“ น้ำ ยืนเหม่อ อะไร?” ฟอร์ถามมือข้างหนึ่งถือน้ำอัดลมแก้วใหญ่ อีกมือถือป๊อปคอน
“ เปล่าครับ! ” ตอบเสียงดังฟังชัด จนคนฟังอดที่จะยิ้มไม่ได้
“ เปล่าก็ไปกัน เขาเรียกแล้ว” ฟอร์บอกเดินนำหน้าน้ำไปยังพนักงานที่ยืนฉีกตัว พอฟอร์หยุดน้ำก็หยุดตาม พนักงานก็มองหน้านิ่ง
“……………………………..”
“……………………”
“ น้ำเอาตั๋วให้เขาสิ” ฟอบอก น้ำรีบยื่นตั๋วให้พนักงานทันที พนักงานรับตั๋วมองน้ำอย่างงงๆ จนเมื่อฉีกตั๋วแล้วจึงยื่นคืนให้
น้ำอายจนไม่กล้ามองหน้าฟอร์ เขาไม่เคยมาดูหนังในที่แบบนี้ เขาไม่รู้ว่าจะต้องมีการฉีกตั๋วแบบนี้ด้วย เขาคงทำให้คุณฟอร์อายไปด้วย
“ คุณฟอร์ครับ น้ำไม่เคยมา น้ำเลยไม่รู้ขอโทษด้วยนะครับ” น้ำว่า ฟอร์หันกลับมามาทันที
“ น้ำไม่เคยมา ดูหนัง?”
“ ครับน้ำไม่เคยมา”
“อ้าว แล้วทุกทีน้ำไปดูที่ไหน?” ฟอร์ถาม
“ น้ำดูในโทรทัศน์ หรือไม่ก็ดูจากแผ่นดีวีดีที่พี่กระหล่ำกับพี่แก้วซื้อมา”
“ หมายความน้ำไม่เคยเข้าโรงหนัง?” ฟอร์ถามเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งว่ายังมีคนที่ไม่เคยโรงหนังอยู่ และยิ่งเป็นน้ำที่อายุ17 ไม่ใช่ลุงอายุ50 60 ปี
“ ครับ” น้ำตอบ
“ ฉันรู้สึกดีใจนะที่ได้มาน้ำมา” ฟอร์ว่า ในอกวูบวาบในความแตกต่างระหว่างเขากับน้ำ ทั้งที่อายุห่างกันแค่2 ปี แต่ทำไมถึงได้ต่างกันถึงเพียงนี้…
“ น้ำก็ดีใจครับ” ดีใจมาก
“ ทำเป็นดีใจไปเถอะ ถ้าฉันชวนบ่อยๆแล้วจะเบื่อ” ฟอร์แกล้งหยอก
“ ไม่เบื่อหรอกครับ! ” น้ำตอบจริงจังเหมือนเคย
มีแต่คุณฟอร์ที่จะเบื่อ..
สองชั่วโมงครึ่ง ฟอร์กับน้ำเดินตามคนอื่นๆออกมา เมื่อหนังจบลง
“ โอเคไหมน้ำ?” ฟอร์ถาม ตลอดเวลาที่อยู่ในโรงหนัง เขาเห็นน้ำจ้องจอฯไม่วอกแวกสักนิดเดียว โดยไม่รู้ว่าส่วนหนึ่งนั้นมาจากน้ำเกรง ไม่ใช่สนใจหนังเพียงอย่างเดียว
“โอเค? หมายถึงหนังใช่ไหมครับ?
“ อืม”
“ ซึ้งมากเลยครับ น้ำลุ้นว่าตอนจบพระเอกกับนางเอกจะได้อยู่ด้วยกันไหม ดีนะครับที่นางเอกไม่ยอมแพ้ ไม่งั้นคงไม่ไม่ได้รักกับพระเอกแบบนี้”
“…………………….” น้ำเงยหน้ามองฟอร์ที่อยู่ก็เงียบไป
“……………..?.....” ฟอร์มองไปยังชายคู่หนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกล คาดว่าน่าจะกำลังรอหนังเรื่องที่กำลังจะฉายโรงไหนโรงหนึ่ง
“ คุณฟอร์?” น้ำมองตามไป ชายสองคนรูปร่างสูงโปร่ง ชายหน้าสวยดูจะตัวบางกว่า ก่อนที่หันมาเจอสายตาที่กำลังมองเขาทั้งคู่
“ ฟอร์?” หนุ่มหน้าสวยว่า ฟอร์รู้สึกได้ถึงอารมร์บางอย่างของตัวเองที่กำลังกรุกรุ่นอยู่
“ น้ำ” ฟอร์ว่าแต่ไม่ได้หันมองคนที่โดนเรียก ก่อนที่เขาจะคว้าแขนน้ำให้เดินตามไป
“ รุจ” ฟอร์ว่า
“ ฟอร์…..มา ดูห นังเห มือนกันเหรอ?” รุจถามติดขัดไม่เป็นธรรมชาติ แล้วหันไปมองน้ำ ตามด้วยมือฟอร์ที่กุมมือน้ำอยู่
“ อืม ดูแล้วล่ะ ว่าจะไปหาอะไรกินต่อ เออ นี่รุจ น้ำแฟนฟอร์”
แฟนฟอร์!? เขานะเหรอเป็นแฟนคุณฟอร์ เกิดอะไรขึ้นกับคุณฟอร์ทำไมถึงได้บอกคุณรุจไปแบบนั้น
“ น้ำ นี่รุจ เพื่อนที่มหาลัยพี่”
“ สวัสดีครับ” น้ำจะยกมือไหว้ แต่ฟอร์คว้ามือไว้เสียก่อน
“ ถ้างั้นเราไปก่อนนะ ดูหนังให้สนุก” ฟอร์ว่าก่อนที่ดึงแขนน้ำให้เดินตามออกไป
“ คุณฟอร์ครับ ทำไมบอกเพื่อนคุณฟอร์ไปแบบนั้นล่ะครับ!?” น้ำถามสงสัย
“……………….” ฟอร์ไม่ตอบ น้ำก็ไม่กล้าถามต่อปล่อยให้ฟอร์เดินจูงมือเขามาที่รถ โดยไม่สนใจว่าจะโดนมองยังไง
เมื่อเข้ามาในรถ ฟอร์ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะขับไปที่อื่นต่อ
“ เมื่อกี้แฟนเก่าฉัน” ฟอร์ว่า ก่อนที่จะหันหน้ามามองน้ำ
คนที่ทำให้คุณฟอร์เปลี่ยนไป ไม่ยิ้มหัวเราะเหมือนเดิม น้ำเข้าใจแล้วล่ะครับ เขาช่างแตกต่างจากน้ำลิบลับ คุณรุจทั้งหล่อทั้งดูดี เหมาะสมกับคุณฟอร์ แตกต่างจากเขา
“……………….” เพราะอย่างงั้นคุณฟอร์ก็เลยบอกว่าน้ำเป็นแฟนคุณฟอร์หรือครับ?
คุณฟอร์ยังรักเขาอยู่
“ คุณฟอร์ยังรักคุณรุจอยู่ใช่ไหมครับ?…”
“ ไม่รู้สิ คงใช่มั้ง แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมหรอก และตอนนี้ฉันก็มีน้ำ..” น้ำหันหน้าไปจ้องฟอร์ทันที
มีน้ำ
“ มี น้ำ!?”
“ นี่น้ำไม่สงสัยเลยเหรอว่าทำไมฉันถึงได้น้ำมาดูหนังและยังจะพาไปกินข้าวอีก?”
“ เพราะคุณฟอร์สงสารน้ำ”
“ ถ้าแค่สงสาร ฉันไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ แต่ที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันสนใจน้ำ ชอบน้ำ”
“ชอบน้ำ!? ” ตาเบิกโต หัวใจเต้นแรงอย่างไม่น่าเชื่อ
“ ใช่สิ และยิ่งเมื่อกี้ตอนที่เจอรุจ ฉันรู้สึกดีมากที่มือฉันกุมมือน้ำอยู่”
“แล้ว……ยังไงครับ? ” เหมือนจะพูดไม่ออก ริมฝีปากมันเหมือนจะฉีกยิ้มออกมาให้ได้
“ ฉันชอบน้ำ” ฟอร์บอก จ้องน้ำที่ยังหน้าเหวอเหมือนโดนผีหลอก
“………………” จริงเหรอครับ คุณฟอร์ชอบน้ำจริงๆใช่ไหมครับ?
“ ท่าจะเข้าใจยากแฮะ” ฟอร์ว่ายิ้มเจ้าเหล์ ก่อน จูบริมฝีปากนิ่มแบบสายฟ้าแลบ
“ แบบนี้เข้าใจ๋” ฟอร์ว่ายักคิ้ว
แต่
คนโดนจูบน้ำตาร่วง
“ เอ้ยน้ำ ร้องไห้ทำไม!? ” ฟอร์ตกใจ คิดว่าเป็นเพราะเขาจูบน้ำเมื่อกี้ น้ำถึงได้ร้องไห้
“ น้ำ น้ำ อึ้ก ฮือๆ” เพราะคุณฟอร์บอกว่าชอบน้ำครับ
“ น้ำ อย่าร้อง อย่าร้อง ฉันขอโทษ!?” ฟอร์ว่าทำอะไรไม่ถูก ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นคนโดนจูบแล้วร้องไห้เป็นครั้งแรก ไม่คิดว่าจะตกใจขนาดนี้
“ ตกใจมากเหรอที่โดนผู้ชายจูบ ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้!?” ฟอร์ว่าเงอะงะ เอาผ้าเช็ดน้ำตาให้น้ำ
“ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ครับ น้ำดีใจที่คุณฟอร์บอกว่าชอบน้ำ” น้ำบอกสะอื้น ริมฝีปากยิ้ม ก่อนที่มองหน้าอีกฝ่าย
“ ดีใจไม่ต้องร้องไห้ก็ได้” ฟอร์พอโล่งใจที่น้ำบอก
“ ก็น้ำดีใจ”
“ ที่ดีใจเนี่ยเพราะน้ำก็ชอบฉันเหมือนกันใช่ไหม?”
อยากจะตอบกลับไปวาใช่ครับ แต่ก็ทำได้เพียงพยักหน้าหงึกๆเท่านั้น
“ ไม่เป็นไร ฉันไม่เร่งรัด แค่น้ำไม่เกลียดฉันก็พอ”
“………………..” น้ำพนักหน้าตอบอีกครั้ง ฟอร์ลูบหัวน้ำปลอบให้หยุดร้องไห้แล้ว
น้ำเราน่ะน่ารักและไร้เดียงสามากเลยรู้ไหม? ฉันดีใจกับตัวเองจริงๆที่ชอบน้ำ
เมื่อกี้ตอนที่เจอรุจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงทนไม่ได้แบบนี้ แต่เพราะตอนนี้ความรู้สึกฉันเปลี่ยนฉันถึงได้สงบแบบนี้
*************
“ แค่นี้ก่อนครับ” ฟอร์ว่าปิดหนังสือเมนูอาหาร ก่อนที่จะมองไปรอบๆกินบรรยากาศร้าน ร้านตกแต่งแนวครอบครัว มีการประดับด้วยกระถางไม้ดอกทำให้บรรยายดูเหมือนสวนหน้าบ้านมากกว่าจะเป็นร้านอาหารกางกรุง ก่อนที่จะหันมองหน้าน้ำที่นั่งตรงข้ามด้วยท่าทีทะเล้น
“ คุณฟอร์มองหน้าน้ำทำไมครับ?” ฝ่ายนี้ก็ถามเอาดื้อๆ
“ มองไม่ได้เหรอ?”
“ มองได้ครับ แต่น้ำลองถามดู”
“ ก็ถ้าเราชอบใคร เราก็ต้องอยากมองคนนั้นใช่ไหม? ฉันก็เลยมองหน้าน้ำ”
ตายแน่ไอ้น้ำ หน้าร้อนเหมือนจะเป็นไข้ น้ำคิดก่อนจะหันหน้าหลบไปอีกด้าน ก่อนที่นึกขึ้นได้ว่า ควรจะไปห้องน้ำ….
“ คุณฟอร์ครับ น้ำไปห้องน้ำก่อนนะครับ” น้ำว่าลุกขึ้น
“ รีบมานะไม่งั้น ฉันกินหมดไม่รู้ด้วย” ฟอร์ขู่หยอก ยิ้มร่า ทั้งที่ยังไม่มีอาหารมาเสริฟสักจาน
ในห้องน้ำ น้ำตรวจดูกางเกงในว่ามีเลือดซึมออกมาหรือเปล่า
“ ……………………” โชคดีที่ครั้งนี้ไม่มีเลือดซึมออกมา ก่อนหน้านี้ที่คุณฟอร์ดึงแขนให้เขาเดินตามก็ปวดจิ๊ดๆ แต่เพราะความสุขที่มีทำให้ไม่อยากสนใจมัน
คุณฟอร์บอกว่าชอบน้ำ?
พูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่ อย่างคุณฟอร์เหรอจะชอบน้ำ แต่เห็นคุณฟอร์กลับมายิ้มได้เหมือนเดิมน้ำก็ดีใจ พลอยมีความสุขไปด้วย
น้ำลวงกระเป๋าเอาตั๋วหนังสองใบออกมาดู ริมฝีปากคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข เขาจะเก็บตั๋วนี้ไว้อย่างดี เหมือนกับเก็บทุกความทรงจำในวันนี้ไว้ตลอดไป
“ น้ำ น้ำ!? ” เสียงฟอร์จากด้านนอกห้อง
“ครับคุณฟอร์?” น้ำตอบก่อนที่จะเก็บตั๋วไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิม
“ เห็นว่านานเลยมาตาม กลัวจะเป็นลมเป็นแล้ง หน้ายิ่งซีดๆ” ฟอร์ว่าเป็นห่วงจริงๆ เพราะน้ำซีดเหมือนคนไม่สบาย
“ น้ำไม่ ได้ เป็น อะ ไร” น้ำว่าเปิดประตูออกมา ก่อนที่ทำทีไปล้างมือ
“ น้ำพับแขนเสื้อขึ้นสิ ใส่เสื้อแขนแบบนี้ร้อนตาย”
“ไม่เป็นไรครับ น้ำไม่ร้อน” ถ้าพับแขนเสื้อขึ้นก็จะเห็นรอยซ้ำ พับขึ้นไม่ได้
“ พับขึ้นดี สบายกว่ากันเยอะมาฉันช่วย” ฟอร์ว่ายื่นมาพับแขนเสื้อน้ำ อีกฝ่ายดึงแขนกลับไปทันที
“ น้ำหนาว ไม่ต้องพับขึ้นหรอกครับ” น้ำว่าก้มมองพื้น เมื่อครู่แม้จะแป๊บเดียวแต่ฟอร์ก็มองเห็นรอยช้ำได้ทันที เพราะมันไม่ใช่รอยเล็กๆ แต่เป็นวงเขียวช้ำชัดเจน
ฟอร์ไม่รีรอที่จะถาม
“ น้ำเมื่อกี้รอยอะไร?”
“ ไม่มีรอยอะไรนี่ครับ”
“ น้ำอย่าโกหกฉัน เมื่อกี้ฉันเห็น” ฟอร์ว่าเสียงแข็งก่อนที่จะจับมือน้ำ น้ำสะบัดหลุดทันที
“ น้ำหิวข้าว น้ำจะออกไปรอคุณฟอร์นะครับ…” แค่น้ำก้าวขาก็โดนฟอร์จับแขนไว้แน่น
“โอ๊ย!? ” น้ำร้องเพราะที่ฟอร์จับแขนนั้นโดนรอยช้ำพอดีเหมือนอีกฝ่ายตั้งใจ
“ แล้วยังจะบอกว่าไม่มีอะไรอีก” ฟอร์ว่าเหมือนดุ
“……………………..”
“ ทำไมน้ำ แค่นี้ก็ให้ดูไม่ได้เหรอ?”
น้ำเงียบ แต่ก็ปล่อยให้ฟอร์ดึงแขนเสื้อขึ้น จนเห็นรอยช้ำเป็นวงบนแขนผอม ที่ และข้างขวาอีก 2 ที่
น้ำใช้สมองคิดอย่างหนักว่าจะบอกคุณฟอร์ว่ายังไงดี
“ เมื่อเช้าน้ำรีบไปหน่อย เลยล้มตรงประตูครัว ..” น้ำบอกกลัวเหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะไม่เชื่อ ขณะที่ฟอร์พลิกดูแขนน้ำไปมา
“ เรื่องสำคัญแบบนี้จะปิดปังไปทำไม แล้วนี่ทาหรือยัง?!” ฟอร์ถามเหมือนดุแต่ระคนด้วยความห่วงใยชัดเจน
“ เมื่อเช้าทาแล้วครับ” น้ำบอก
“ แต่ตอนบ่ายยังใช่ไหม?”
“ ครับ” น้ำมองดูฟอร์พับแขนเสื้อให้อย่างตั้งใจ เขามักจะเป็นดูแลคนอื่นเสมอ แต่ถูกคนอื่นดูแลทั้งที่ไม่เกี่ยวข้องกันแบบนี้ไม่เคยเลย น้ำตามันเหมือนจะคลอต้องรีบเอามืออีกข้างมาเช็ค ฟอร์เข้าใจผิดคิดว่าน้ำเจ็บเสียอีก
“ เจ็บเหรอ?”
“ เปล่าครับ” ฟอร์ยิ้มในความตอบที่ไม่อยากให้ใครเป็นห่วง ก่อนที่จะเดินจูงมือน้ำออกมา
อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับว่าตัวเองถูกปกป้อง เหมือนกับว่าถ้ามีใครมาทำร้าย คุณฟอร์จะต้องเข้ามาช่วยอย่างแน่นอน
*************
“ น้ำกลับมาหรือยัง?” เป็นคำแรกที่เหนือพูดเมื่อมาถึงบ้าน
“ ยังค่ะ” แก้วตอบ เจ้านายที่หล่อเหลาชนิดหาตัวจับยาก แต่ตอนนี้กลับปั้นหน้ายักย์หน้ากลัว
“ โทรไปตาม” เหนือสั่ง
“ น้ำไม่มีโทรศัพท์ค่ะ” แก้วบอกกล้าๆกลัวๆ ว่าเธอจะโดนกินหัวไหมเนี่ย
“……………….” เหนือดูนาฬิกาข้อมือ หกโมง สิบ นาที ยังไม่กลับ นี่ไม่รู้ไปดูหนังถึงไหน คงไม่ใช่!!??
เว้ย!!? เหนือหงุดหงิด
หรือเขาจะต้องโทรไปหาฟอร์ แต่นั่นดูไม่เป็นธรรมชาติ เขาควรจะรอคอยเฉยๆ แล้วดูว่าสองคนนั้นจะกลับมาเมื่อไร
แต่ถ้า ฟอร์กับไอ้น้ำมีอะไรกันล่ะ? เขาคงทนไม่ได้!?
ยอมรับไม่ได้!?! นั่นมันของเขา
************
:z3:
:bye2:
ขอบคุณเจ้าค่ะ
-
ของๆตัวเองแล้วทำไมไม่ดูแลดีๆหน่อยละคะไอ้คุณเหนือขา :angry2:
สงสารน้ำจังเลย ชีวิตที่เหมือนลูกไก่ในกำมือไอ้คุณเหนือ ให้คุณฟอร์ตามหาแม่ให้ดีมั้ยนะ
แต่ถึงจะเกลียดยังไง ก้ยังเชียร์ให้อิคุณเหนือเป็นพระเอกอยู่ดี ไม่เข้าใจตัวเอง :z3:
กดบวกให้เจ้าหญิงค่ะ :กอด1:
-
เหนือประสาททททท~~
โรคจิตตต~~
ขอบคุณเจ้าหญิงค่ะะะ
-
ไม่รู้ว่าฟอร์จะจริงจัง จริงใจกับน้ำซักขนาดไหนนะ หรือว่าจะเป็นแค่คั่นเวลา
ส่วนเหนือ ซึนเข้าไปนะ ซึนเข้าไป
-
:z3: :z3: :z3:
-
ขอให้ฟอร์กับรุจกลับไปรักกันดีกันเหอะ นานแค่ไหนก็จะรอ
กระทำชำเราใส่น้ำแค่ไหนก็..อืมมมมม..ตามสบาย(ก็ได้วะ)
:เฮ้อ:
แต่ให้น้ำเป็นเมียอีตาดาวหางคนเดียว ตอนจบแฮปปี้ พอใจละ บรรลุเป้าหมาย :laugh:
ดูท่าศึกครั้งนี้ยังอีกยาวไกลนัก ก๊ากกกกกกกกก
:กอด1:
-
แล้วน้ำจะสมหวังมั๊ยเนี๊ยะ :serius2:
เหนือ :z6:
:L2: :L2:
-
ฮามากค่ะ “ น้ำไม่มีโทรศัพท์ค่ะ” :laugh:
คุณเหนือหวงน้ำมากเลยนะเนี่ย
พี่ฟอร์ก็ช่างเป็นคนดี เสียดายนะคะที่ไม่ได้คู่กัน
อ่านๆไปทำไมหน้าน้องจุมลอยมาไม่รู้ ><
-
แกหึงแกก็พูดสิ :z6:
-
ตกลงพระเอกคือเหนือใช่ม่ะ?
แต่อ่านตอนนี้แล้ว เราเผลอคิดว่าฟอร์เป็นพระเอกไปแล้วนี่ดิ เหอะๆ
แหม >< ก็บรรยากาศของทั้งคู่ออกจะโรแมนติคซะ
-
คุณเหนือเห็นน้ำเป็นแค่ที่รองรับอารมณ์ สงสารน้ำ :เฮ้อ:
-
สมน้ำหน้า 2 คนนั้นเค้าใจตรงกันเหอะ
-
คุณเหนือสุดหล่อค่ะ ^^
ชั้นเกลียดแก อิเลวววววววว!! :angry2:
สงสัยแกต้องเป็นลูกอิพี่วุฒิแน่ๆ ถึงได้เลวขนาดนี่ ฮือๆๆ
หนูน้ำอดทนไว้นะลูก อดทนไว้นะ
ชอบคุณฟอร์มาก เป็นสุภาพบุรุษ อบอุ่น แต่แอบเคืองที่จูบหนูน้ำโดยไม่ได้รับอนุญาตฺ :z3:
รักเจ้าหญิงน้า อัพบ่อยๆด้วย พอไม่ได้อ่านเหมือนใจจะขาด :m15:
-
เกลียด เกลียด เกลียด
-
ต้องอย่างนี้สิที่รอคอย ท่านเจ้าหญิงคือพระเจ้า
ขออีก ขอแบบนี้อีก ดราม่าเข้าไป รุนแรงเข้าไป ทรมาณเข้าไป ชอบบบบบ ขอ ขออีก ได้โปรด พลีสสส
-
สมน้ำหน้าเหนือ เฮ้อแต่ก็อยากให้น้ำรักเหนือ
-
สงสารน้ำอ่ะ เฮ่อ เจอแบบนี้ เจอพวกปากอย่างใจอย่างแบบเหนื่อยนี้แย่เลยนะ
-
เหนือนี่หึงตลอดอ่ะ
บอกว่าน้ำเป็นของตัวเองแต่ดูแลอย่างแย่อ่ะ บู่วว
งี้มันน่าเชียร์ฟอร์แทนเหนือจริงๆ
-
:z3: :z3: :z3:
มาหาน้องมาพี่ฟอร์ = =
ดางหาง เอาน้ำกลับปายยยยยย :z10:
-
ฉันควรเชียร์แกมั้ยวะอิคุณเหนือ???
คือนี้โง่ หรือโง่มว๊ากกก ถึงไม่รู้ที่ว่า ตัวเอง
ทำๆอยู่นี้ ทั้ง หึง ทั้ง หวง น้ำเลยนะนั้น-*-
ตูละเบื่ออิพวกพระเอกซึนนนนนนนนนนนนนนน!!!!
จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี!!!......
*สกิดพี่วุฒิยิกๆ* เพ่! ไปทิ้งไข่ไว้ไม่รู้ตัวใช่มั้ย???!!!! ....
***สลบคาตีนอิพี่วุฒิอย่างสวยงาม***
ป.ล.อย่าเอาอิพี่วุฒิกับอิคุณเหนือมาเจอกันเลยนะ กราบละ (-/\-)
-
งี้ดด หนูน้ำกลับมาจะเจ็บตัวอีกรึป่าวเนี่ย :monkeysad: คุณดาวเหนือต้องเป็นญาติกับอีพี่วุฒิแน่ๆเลย :a5:
แต่ยังไงเค้าก็ชอบแนวนี้ที่สุดอ่ะ o13 เจ้าหญิงสู้ๆนะค้า :mc4: ชอบนักเขียนคนนี้ม้ากมากกก :กอด1:.... :z13: รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
hongzaa
ลูกเป็ดเดินเตาะแตะ
กระทู้: 58
ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: 2
Re: บ่วงหัวใจให้รัก4...............หน้า7/5...............หน้า8
«ตอบ #229 เมื่อ01-11-2011 11:40:55 »อ้างถึง
ถูกใจให้เป็ด 0
ฉันควรเชียร์แกมั้ยวะอิคุณเหนือ???
คือนี้โง่ หรือโง่มว๊ากกก ถึงไม่รู้ที่ว่า ตัวเอง
ทำๆอยู่นี้ ทั้ง หึง ทั้ง หวง น้ำเลยนะนั้น-*-
ตูละเบื่ออิพวกพระเอกซึนนนนนนนนนนนนนนน!!!!
จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี!!!......
*สกิดพี่วุฒิยิกๆ* เพ่! ไปทิ้งไข่ไว้ไม่รู้ตัวใช่มั้ย???!!!! ....
***สลบคาตีนอิพี่วุฒิอย่างสวยงาม***
ป.ล.อย่าเอาอิพี่วุฒิกับอิคุณเหนือมาเจอกันเลยนะ กราบละ (-/\-)
^
^
^
^
^
^
^ เค้าชอบความคิดเห็นนี้><
-
:monkeysad: ม่าม่ายิ่งกว่าดาวพระศุกร์
:z2: อ่านแล้วเครียด...ปวดตับ. แต่ก็ชอบอ่าน :laugh:
-
บอกว่าเป็นของตัวเอง
แต่จ้องจะทำร้ายน้ำอย่างเดียวเลย
เสียเค้าไปแล้วจะรู้สึก
ขอบคุณมากๆนะคะที่มาต่อให้
-
:เฮ้อ:
-
เครียด
-
:เฮ้อ: นิสัย
:pig4: คะ
-
หวงของน่าดูเลยนะ คุณเหนือ
:กอด1:
-
อ่านแล้วกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z6: ขอกระโดดแนบยอดหน้า
แกทำตัวสมพระเอกมาก คุณเหนือ
ถึงหน้าอีพี่วุฒิขึ้นมาในบันดล
ขอให้น้องน้ำสู้ๆๆๆ ต่อไปนะค่ะ ทนทานไว :o12:
ส่วนฟอร์ก็นะ สุภาพ มาดแมน อบอุ่น แต่........มือไวใช้ได้นะค่ะ
มาปุป ก็จูบปับ จะเป็นพวกใจเร็วอะป่าว ต้องรอดู :m16:
สนุกมากนะค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ
เป็นกำลังใจให้ :จุ๊บๆ: :กอด1:
-
บอกได้คำเดียว นิมัน ....................................
จุ๊จุ๊
-
ทำไมรู้สึกว่าฟอร์มีกลิ่นทะแม่งๆ แฮะ
หรือจะคิดมากไปเองเราา :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้น้ำต่อไป :L2:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108651207)
6.
สามทุ่ม รถของฟอร์วิ่งเข้ามาจอด เหนือรีบลุกขึ้นมาดูที่เปิดผ้าม่านแอมมองที่หน้าต่าง
“ มาสักที” เหนือว่าดีใจไม่น้อย ตอนนี้ก็แค่รอให้น้ำขึ้นมาเพราะเขาสั่งนมไว้แล้วว่าให้น้ำขึ้นมาทันที
แต่คิดดูอีกทีเขาลงไปทักทายฟอร์หน่อยดีกว่า
“ น้ำอย่าลืมทายานะ” ฟอร์บอก และเขาก็เป็นคนซื้อยาทาอันหลอดใหม่ให้น้ำเอง
“ ครับ”
“ น้ำขอหอมแก้มที่หนึ่ง” ฟอร์ขอดื้อๆ น้ำตกใจเอนตัวหนีล่วงหน้า
“ คุณฟอร์ครับ?!”
“ อายเหรอ?” ถามหน้านิ่ง ราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเลย
“ ครับ เดี๋ยวใครมาเห็น” แม้จะยังไม่โดนหอมแก้มแต่แค่คิดหน้าก็ร้อนผ่าวแล้ว
“ เดี๋ยวฉันปิดไฟก็ได้” ยิ้มเจ้าเหล์ เมื่อเห็นหน้าอีกคนลนลาน
“ ไม่ได้ครับ ไม่ได้!? ” ตอบอย่างจริงจัง ฟอร์ต้องยอมแพ้ๆโดยปริยาย ปล่อยให้น้ำออกจากรถไป แต่ก็ไม่วายบ่นเสียดายคนเดียว
“ คุณเหนือ?!” ออกมาก็เจอกับศราวัฒน์ยืนอยู่
“ เหนือมารอต้อนรับเราเหรอ?” ฟอร์ว่าอารมณ์ดีหน้าชื่นตาบาน จนเหนือหมั่นไส้
“ เปล่า ลงมาเจอพอดี” ตอบเหมือนไม่ใช่ใจ ส่วนน้ำขอตัวเข้าไปในบ้านก่อน เหนือใช้หางตามองตามไปติดๆก่อนที่หันกลับมาหาฟอร์
“ เหนือวันนี้เราขอค้างบ้านนาย”
“ ไม่หอบเสื้อผ้ามานอนนี่เลยล่ะ เพราะนายมานอนบ้านเราเหมือนเป็นบ้านตัวเองแบบนี้” เหนือว่าประชด
“ ก็คิดอยู่ แต่เกรงใจ” ฟอร์ว่าเอากุญแจรถให้ลุงน้อยก่อนที่เดินเข้าบ้านพร้อมเหนือ
“ เป็นไงบ้างละวันนี้?” เหนือถามขึ้นลอยๆ
“ ก็ดี” ฟอร์ยิ้มเคลิ้ม แต่คนฟังไม่เคลิ้มด้วย
“ แล้วคุณน้านอนแล้วเหรอ?” ฟอร์ถามถึงคุณหญิงทัดพวง
“ ยังดูละครกับนมอยู่ห้องโน่น”
“ เหรอ เหนื่อยวะขอขึ้นไปนอนก่อนนะ” ฟอร์ว่าหาว ทั้งที่เพิ่งสามทุ่ม เหนือมองไปทางไปห้องครัวที่น้ำเดินเข้าไปเมื่อกี้ ก่อนที่จะขึ้นไปรอน้ำบนห้อง
ในครัวที่เปิดไฟ ไม่มีใครอยู่เพราะพากันไปดูละครหลังข่าวกันหมด น้ำวางถุงขนมของฝากไว้บนโต๊ะ วันนี้เขาเหนือยมาทั้งวันแล้ว ไปอาบน้ำนอนดีกว่า น้ำเก็บของฝากใส่ตู้เรียบร้อยก่อนที่จะเดินกลับห้องตัวเอง
หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยน้ำก็เอาตั๋วหนังออกมาชื่นชมชื่นใจอยู่คนเดียว จนเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ ครับ ใครครับ?”
“ พี่แก้วเอง”
“ครับพี่แก้ว?” น้ำว่าเปิดประตูออกมา
“ พี่ลืมเนี่ย! ว่าคุณเหนือสั่งไว้ว่า ถ้าน้ำกลับมาให้ขึ้นไปหาบนห้อง จะให้ช่วยย้ายของอะไรไม่รู้ รีบขึ้นไปเลยนะ” หัวใจที่กำลังชุ่มช่ำห่อเหี่ยวลงทันที
“ พรุ่งนี้ได้ไหมพี่แก้ว?”
“ พี่ไม่รู้ แต่พี่ว่าน้ำขึ้นไปเถอะ พี่ไปล่ะ พระเอกนางเอกกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม” พูดจบแก้วก็วิ่งออกไป เพราะเธอวิ่งมาบอกน้ำตอนละครคั่นโฆษณา
“……………………….”
ไม่อยากขึ้นไปเลย แต่จะให้ทำยังไงได้ บ้านก็อาศัยเขาอยู่แบบนี้
“…………….” น้ำเก็บตั๋วไว้ใต้หมอนก่อนที่ไปหาเหนือ….
ทันทีที่น้ำเปิดประตูเข้าไป ก็ได้ยินคำพูดประชดประชัดมากระทบโสตประสาททันที
“ กว่าจะเสด็จมาได้! ” น้ำทำเหมือนไม่ได้ยิน ไม่ใส่ใจ
“ คุณเหนือจะให้น้ำย้ายของตรงไหนครับ?” เดินเข้ามาอย่างเจียมตัว
“ เรื่องนั้นเอาไว้ที่หลัง เล่ามาว่าวันนี้ไปไหนบ้าง?” เหนือว่านั่งไขว้ห้าง
“ ไปดูหนังแล้วกินข้าวที่ร้านสบายใจครับ”
“ แค่นี้ทำไมกลับเอาสามทุ่ม”
“ ไม่ได้ไปไหนแล้วครับ กินข้าวเสร็จก็กลับมาทันที” น้ำบอกความจริงเพราะที่เหลือจากนี้ก็นั่งอยู่ในรถ แล้วคุณฟอร์ยังทายาที่แขนให้อีก โดยไม่รู้ว่าที่ตัวเขามีมากกว่านี้ แต่ก็เหมือนว่า ทายาที่แขนที่อื่นก็ไม่เจ็บไปด้วย
“ แล้วแกคงไม่ได้ให้ท่าฟอร์ใช่ไหม?”
“ ไม่ครับ น้ำไม่ได้ทำ”
“ งั้นต้องให้ฉันดู” เหนือว่าถอดเสื้อน้ำออก เห็นรอยช้ำฝีมือตัวเอง ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้…
“กางเกงถอดออกด้วย” เหนือสั่ง น้ำปฎิบัติตามเพราะรู้ว่าแม้จะพูดอะไรไป อีกฝ่ายก็คงไม่ยอมรับ มีแต่จะทำให้เรื่องบานปลายไปอีก
เหนือใช้สายตาบอกให้น้ำไปนอนบนเตียง น้ำก็ไปนอนที่เตียงรอ ทั้งที่เหนื่อยแสนเหนื่อย
“…………………..”
*************
เมื่อนมมาบอกว่าไม่รู้น้ำหายไปไหน ยังตามตัวไม่เจอ คุณหญิงทัดพวงก็มาเคาะประตูปลุกลูกชาย
“ เหนือลูก เหนือ” เคาะแล้วเรียกแล้วก็ไม่มีเสียงตอบ ประตูห้องก็ไม่ล็อก เธอเลยเปิดประตูเข้าไป แล้วสิ่งที่เธอเห็นบนเตียงก็ทำให้ลมแทบจับ
“ ว้าย!? ” คุณหญิงทัดพวงร้องเสียงหลงที่เห็นลูกชายนอนเปลือยบนเตียงกับน้ำ!?
เสียงร้องดังพอที่คนบนเตียงจะรู้สึกตัว งัวเงี่ยตื่นขึ้นมา
“คุณแม่!? ”
“คุณหญิง!!!? ” น้ำเบิกตากลมด้วยความตกใจ จนทำอะไรไม่ถูก
“คุณแม่!! ” เหนือรีบเข้าไปประครองมารดาที่กำลังหมดสติ
“ คุณหญิงครับ?!” น้ำถลาเข้าไปช่วย
“ ไม่ต้องมาช่วยไปใส่เสื้อผ้า” เหนือสั่งเพราะยังใส่กางเกงอยู่แต่น้ำไม่ได้ใส่อะไรอยู่ น้ำที่เพิ่งรู้ตัวรีบใส่เสื้อผ้าที่วางอยู่ข้างเตียงทันที
“ เกิดอะไรขึ้นคะ?” นมก้านพูที่อยู่ไม่ไกลได้ยินเข้า เธอพอจะเดาเรื่องออกทันทีว่าน้ำหายไปไหน
“…………..” ฟอร์ที่มาพร้อมๆกับนมก้านพูเองก็เช่นกัน เขามองน้ำที่กำลังใส่เสื้อเหมือนไม่รู้ตัว บางอย่างในตัวเขากำลังพังทะลายลง
.
.
.
.
เลยเวลาไปทำงานเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่คุณสาโรจน์ก็ยังนั่งอยู่ในห้องทำงาน ข้างๆคุณหญิงทัดพวงผู้เป็นภรรยามีนมก้านพูเอายาดมแกว่งใต้จมูกให้ตลอดเวลาส่วนลูกชายนั่งไม่ห่างจากผู้ให้กำเนิดนัก และน้ำนั่งก้มหน้าสงบอยู่กับพื้น
“ เรื่องนี้มันเกิดได้ยังไงกัน?” คุณหญิงทัดพวงตัดเพ้อ น้ำตาคลอเบ้า ไม่เคยคิดว่าว่าโดนกับตัวเอง ที่คนในบ้านไปมีอะไรกับคนใช้ เธอสบายใจได้เลยว่าสามีไม่นอกใจแน่ แต่กลับเป็นลูกชายของเธอเอง และเด็กรับใช้ในบ้านยังเป็นผู้ชายอีก เธออยากจะเป็นลมอีกสัก 10 รอบเผื่อว่าอะไรอะไรมันจะดีขึ้น
“ น้ำผิดเองครับ น้ำผิด น้ำจะออกไปเอง” น้ำว่ารู้สึกลมหายใจร้อนกว่าที่เคย เพราะเมื่อวานด้วย และเมื่อคืนก็ยังมีอะไรกับคุณเหนืออีก ..จนเขาไม่ตื่นตามเวลาอย่างที่เคย..
ทั้งใจและกายเหนื่อยล้าไปหมด ตอนนี้ทุกคนรู้เรื่องหมดแล้ว คุณฟอร์ก็ด้วยแล้วเขาจะมีหน้าเจอคุณฟอร์ได้ยังไง?
“ คุณพ่อครับ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เหนือกับน้ำเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เพราะเราสองคนรัก” เหนือบอก คุณหญิงทัดพวงร้องไห้โฮ เมื่อคิดว่าลูกชายคนเดียวเป็นเกย์ หมดโอกาสที่จะอุ้มหลาน
“ นี่แกยังจะพูดแบบนี้อีกเหรอเหนือ” คุณสาโรจน์ว่า หันไปมองคนแม่ที ลูกที
“ แล้วคุณพ่อจะให้เหนือทำยังไง หรือคุณพ่อจะไล่………..เมียเหนือออกจากบ้าน!” น้ำจ้องเหนือตาไม่กระพริบตั้งแต่ที่บอกว่าเขากับคุณเหนือรักกัน
“………………….” คุณสาโรน์พูดไม่ออกเมื่อโดนลูกชายเพียงคนเดียวพูดแบบนี้ เขารู้จักลูกชายดีพอๆกับรู้จักน้ำ และเขายังเอ็นดูน้ำเสียด้วย เขาถึงเข้าใจว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกิดจากน้ำเพียงฝ่ายเดียวเหมือนอยากที่จะให้เป็น เผลอๆจะเกิดลูกชายเขาฝ่ายเดียวเสียด้วยซ้ำ นี่เล่นขนาดเรียกน้ำว่า เมีย คนฟังอย่างเขาถึงกับพูดไม่ออก แล้วจะให้เขาจัดการยังไง ในเมื่อเด็กมันจัดการเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว
เขาหันไปมองน้ำที่ใบหน้าซีดเผือก เขาเป็นคนมีเหตุผลและเข้าใจวัยรุ่น เพราะเขาเองก็เคยผ่านมาก่อนย่อมเข้าใจนี้ ว่าห้ามตอนนี้เหมือนยิ่งยุ บอกสอนอะไรตอนนี้ลูกชายก็คงเห็นต่างไปหมด เรื่องบางเรื่องต้องใช้เวลา ในเมื่อเด็กบอกว่าเต็มใจกันทั้งสองฝ่ายก็ต้องปล่อยไปก่อน ค่อยๆบอกค่อยๆสอนไป น้ำเองก็เป็นเด็กดี ไม่มีออกนอกลู่นอกทางให้ปวดหัวยังไงก็คงดีกว่าเหนือไปคว้าเอาผู้ชายที่ไหนมา?
แต่เขาเองก็ใช่ว่าจะยอมรับได้ที่ลูกชายที่เคยเป็นผู้ชายอยู่ดีๆมาบอกว่าชอบผู้ชายด้วยกัน เขาก็ต้องให้เวลากับตัวเองด้วย
สาโรจน์หันไปมองน้ำที่เอาแต่ก้มหน้า ยังไงเขาก็ต้องฟังจากน้ำด้วยไม่ใช่ฟังแต่ลูกตัวเอง
“น้ำ เรื่องเป็นมายังไง?”
“……………………..” น้ำเงยหน้ามองคุณสาโรจน์ ดวงตาปริบแดงจนสาโรจน์แปลกใจ เพราะเขาเองก็ไม่ได้สังเกตเลย เพราะน้ำเอาแต่ก้มหน้า หากเขาดูแล้วตาบวมแดงขนาดนี้ไม่ได้เกิดจากการร้องไห้เมื่อเช้านี้ น่าจะตั้งแต่เมื่อคืนและร้องไห้หนัก เขานึกถึงสาเหตุว่าทำไม และคำตอบก็ไปหยุดที่ลูกชายของเขาเอง
“ น้ำ มีอะไรจะบอกฉันไหม?” สาโรจน์ถามอีก เหนือรู้เกร็งกลัวว่าน้ำจะบอกความจริงในหลายๆเรื่อง
“……………………” น้ำส่ายหน้าช้าๆ ก่อนที่จะหมดสติฟุบไปกับพื้นอย่างที่ไม่มีใครคาดคิด
“ น้ำ!? ” เหนือถลาเข้าไปประครองขึ้นมาทันที เนื้อตัวน้ำที่ร้อนเหมือนโดนไฟสุมเหนือรู้ได้ทันทีว่าน้ำไม่สบาย
“ คุณพ่อ น้ำไม่สบาย ผมจะพาน้ำไปนอนที่เตียง นมเรียกคุณหมดปัสให้เหนือด้ว” เหนือว่าช้อนร่างน้ำขึ้นมาก่อนที่จะพาน้ำกลับที่ห้องเขา โดยที่ยังไม่มีใครจะได้พูดอะไรทัน
“…………………….” คุณสาโรจน์หันมองภรรยาให้พิจารณาการกระทำของลูกชายเมื่อครู่ แล้วจะรู้ว่าควรทำยังไง
“……………………..” คุณหญิงกลับร้องไห้โฮขึ้นมาอีก หรือว่าเธอจะไม่มีโอกาสอุ้มหลานจริงๆ
เหนือกึ่งวิ่งกึ่งเดิน อุ้มร่างไร้สติกลับไปที่ห้อง
“…………………” ตัวร้อนเหมือนไฟขนาดนี้ จะเป็นอะไรมากไหมเนี่ย!? เหนือกังวลไม่เคยเห็นน้ำหมดสติไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ นอกจากเรื่องบนเตียง
กำลังจะเข้าห้องก็เจอฟอร์ที่กำลังเดินมาพอดี เหนือหยุดกึก!?
“ น้ำเป็นอะไร!? ” ฟอร์ถาม เป็นห่วงไม่แพ้คนที่อุ้มอยู่
“ ไม่สบาย” เหนือตอบไม่เต็มปาก ก่อนที่จะพาน้ำเข้ามาในห้อง แล้ววางลงบนเตียงอย่างเชื่องช้า ฟอร์เองก็อดที่จะตามเข้ามาดูเพราะความเป็นห่วงน้ำไม่ได้
“ น้ำเป็นอะไรมากไหม เหนือให้ตามหมอหรือยัง? ถ้ายังเดี๋ยวเราเรียกให้” ฟอร์จำได้ว่าน้ำรู้สึกไม่สบายตั้งแต่เมื่อวาน
“ ให้นมเรียกแล้ว” เหนือตอบยังคงมองน้ำที่นอนไม่มีสติบนเตียง
“………………………….”
ฟอร์รับรู้ว่าเรื่องที่เขาจะพูดต่อไปนี้ไม่สมควรที่จะพูดตอนนี้ แต่เขาอยากเข้าใจถูกต้อง
“ นี่ใช่ไหม ที่นายเป็นห่วงเรื่องเรากับน้ำนัก เพราะนายรักน้ำ?” ฟอร์ถาม
“……………”
“ นายตอบเรามาตามความจริงเถอะ ตอนนี้เรายังไม่ได้คิดอะไรมาก เรากับน้ำเพิ่งเริ่มต้น..เราอยากฟังความจริงจากปากนาย”
“ น้ำ เป็นของเรา” เหนือตอบ
“ เหนือน้ำไม่ใช่สิ่งของ ขอร้องเถอะเหนือเรื่องมาถึงขนาดนี้ ลดทิฐิที่นายมี แล้วตอบให้เราสบายใจว่านายรักน้ำจะดูแลน้ำ”
“ เราจะทำในสิ่งที่เราทำได้”
“ เหนือ ได้โปรด” ฟอร์นึกถึงรอยช้ำที่แขนน้ำเมื่อวาน จากเมื่อคืนเหนือคงจะรู้แล้วหวังว่าเหนือจะดูแลน้ำแทน…เขา ไม่อยากให้เหนือแกล้งน้ำเหมือนเมื่อก่อนอีก
“ น้ำเป็นเมี…………ยเรา เราจะดูแลน้ำ เอง” เหนือว่าเสียงเบาไม่เต็มคำ กว่าจะเขาจะเค้นได้แต่ละคำช่างยากเย็นแต่ก็แฝงไว้อย่างเด่นชัดว่าไม่อยากให้ฟอร์เข้ามายุ่ง
“ ถ้านายพูดอย่างอย่างงั้นเราก็ดีใจแทนน้ำ นายก็รู้ว่าชีวิตน้ำน่าสงสาร เราอยากให้นายให้ความสำคัญกับน้ำมากๆ”
“ เรารู้” ว่าความจริงแล้วนายอยากเป็นคนดูน้ำแทนเรามากกว่า เมื่อเช้าเราตกใจมากที่คุณแม่เปิดห้องมาเจอ แต่ตอนนี้เราคิด่าก็ดีเหมือนกัน เพราะนั่นจะทำให้นายตัดใจได้
“ เรากลับแล้วนะเหนือ” ฟอร์บอกแต่เขากลับหันไปมองคนที่หลับอยู่ ทั้งๆที่เขาคิดว่าตัวเองไม่น่าจะเป็นอะไรมากแต่กลับเจ็บได้ถึงขนาดนี้…..
“…………………”
“ เหนือ” ฟอร์ว่าทั้งที่เดินเกือบถึงประตูแล้ว เหนือหันหน้าไปทั้งที่ไม่อาจสู้หน้าฟอร์ได้ในตอนนี้
“ นายผิดที่ไม่พูดตั้งแต่แรก…และถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นนายจะบอกเราตอนเมื่อไร หรือไม่คิดจะบอก” ฟอร์ว่าก่อนเดินออกไป ปล่อยให้เหนือยืนกับความรู้สึกผิดในใจ
“……………………”
******
หลังจากคุณหมอปัสญาตรวจเสร็จคุณหญิงทัดพวงเชิญถามเรื่องอาการน้ำที่ห้องนั่งเล่น หมอปัสญาหมประจำตะกูลตั้งแต่รุ่นปู่ที่เรียกได้ว่ามีบุญคุณ ความผูกพันธ์ที่ราวกับเครือญาติ คุณหญิงก็เป็นเพื่อนร่วมมหาลัยกัน เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนเก่าแก ที่เธอเชิญคุณหมอปัสคุยนอกจากจะถามอาการน้ำแล้วเธอเองก็อยากมีเพื่อนถามสาระทุกข์สุกดิบ และปรับทุกข์บ้าง
“ เป็นยังไงบ้างค่ะหมอ?” คุณหญิงถาม เมื่อหมอปัสญานั่งลง นมก้านพูเสริฟน้ำวางตรงหน้าก่อนที่จะนั่งลงบนพื้นข้างๆนาย
“ เดี๋ยวหมอจะให้ยาไว้ทาน และก็ยาทา” หมอปัสญาว่าก่อนที่จะจ้องคุณหญิง ด้วยสีหน้าลำบากใจที่จะเล่า แต่ยังไงเขาก็ต้องบอกรายละเอียดทั้งหมด
“ บอกมาเถอะค่ะ และทัดก็ไม่มีความลับกับนม” เธอว่า เตรียมรับทุกอย่างจากเรื่องเช้าที่ลูกชายมีอะไรกับคนใช้เธอก็ไม่คิดว่าไม่มีเรื่องใดหนักหนาสาหัสมากไปกว่านี้
“ ครับ คือ น้ำ….ตอนนี้เรื่องไข้ไม่ค่อยหน้าห่วงเท่าไร เพราะที่ไม่สบายเป็นผลมาจากโดนทำร้ายร่างกาย”
“ หมายความว่ายังไงคะ?”คุณหญิงเหมือนลมจะจับอีกครั้ง
“ น้ำมีแผลฟกซ้ำจากการทำร้ายร่างกายหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็น แขน ขา ลำตัวและ ทางช่องทวารหนัก ซึ่งตอนนี้เป็นแผล แต่ไม่ถึงกับต้องเย็บอะไร หมอให้ยาไว้กิน ทายาที่บอก และรักษาความสะอาดเป็นพิเศษ”
“………………..” คุณหญิงอึ้ง เหมือนจะหน้ามืดขึ้นมาอีกเมื่อได้ฟัง นมก้านพูรีบเอายาดมที่เตรียมไว้ให้นายทันที
“ นี่หมายความว่า ตาเหนือเป็นคนทำหรือคะหมอ?” หมอปัสญาที่ยังไม่ทราบเรื่องก็พอจะจับเรื่องราวได้ว่าเกิดอะไรขึ้น มิน่าตอนที่เขาตรวจน้ำ เหนือเดินวนอยู่ไม่ห่าง
“ หมอไม่อาจบอกได้ว่าใครเป็นทำ แต่ ….”
“ หมออย่าเพิ่ง อย่าเพิ่งพูด” คุณหญิงว่าปัดมือบอกให้หยุดก่อน
“ นมให้ใครไปตามเหนือมา ให้มาฟังคุณหมอปัสด้วยกัน”
“ คะ” นมก้านพูรับคำให้แก้วไปตามเหนือมา ระหว่างนั้น คุณหญิงก็ปรับทุกข์กับเพื่อนเป็นการใหญ่ จนหมอปัสญาทราบเรื่องราวดี
“ มียารักษาหายไหมคะหมอ?” คุณถามเหมือนขอความเห็นใจ เมื่อโดนถามแบบนี้หมอปัสญาก็อธิบายให้คุณหญิงเป็นการใหญ่ว่า ลูกชายคุณหญิงนั้นไม่ได้ป่วย
“ นั่งลงนั่งลงเหนือ” คุณหญิงว่าเสียงดุพอเห็นลูกชายเดินมา ทั้งที่ปกติเธอแทบจะไม่เคยดุลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเลย แต่จากที่เธอทราบจากหมอปัสแล้ว เธอก็อดสงสารน้ำไม่ได้
“ คุณแม่มีอะไรกับเหนือ?” เหนือว่านั่งข้างๆมารดา
“ ต่อเลยค่ะ” คุณหญิงว่า หมอปัสญาพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ
“ เหนือลุงหมอจะบอกเรื่องของน้ำ ว่าที่น้ำไม่สบายสาเหตุใหญ่ๆมากจากน้ำมีแผลฟกซ้ำหลายที่ร่างกายทนไม่ไหวก็เลยป่วย และคงพักผ่อนน้อย…”
“………………” เหนือพยักเพยิดหน้าเข้าใจ
“ แล้วก็ แผลที่ปากทวารหนัก ลุงหมอจะให้ยาไว้ทา และต้องดูความสะอาดเป็นพิเศษ ขอย้ำว่าพิเศษมากๆ หมอไม่ได้เอาด่างทับทิบมา ให้คนไปซื้อแล้วให้น้ำไว้แช่ หรือล้าง..” เหนือพยักเพยิดหน้าเข้าใจอีก พอหันไปมองมารดาเห็นว่ากำลังจ้องตนตาไม่กระพริบเลยเสไปมองทางโน่นทางนี้บ้าง
“ แล้วก็ที่สำคัญมากๆอะไร นอกจากทายา รักษาความสะอาดแล้ว อะไรที่เคยทำ…ให้หยุดไว้ก่อนอย่างน้อย 2 อาทิตย์”
“ 2 อาทิตย์!?” เหนือไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้
“ ………………เหนือ” คุณหญิงว่าปราบลูกชาย ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเลี้ยงให้เหนือเป็นแบบนี้
“ครับ” เหนือได้แต่พยักหน้า แต่ก็ไม่คิดว่าน้ำจะเป็นหนักขนาดนี้ มิน่านอนจับไข้ตัวร้อนเหมือนไฟ
“ เหนือเข้าใจนะ” หมอปัสญาถามย้ำ
“ เข้าใจสิครับ เหนือไม่ใช่เด็ก!?” เหนือว่าลุกขึ้นพรวด รู้สึกตัวเองเหมือนโดนจับจ้องอยู่คนเดียว
อะไรหนักหนา!?
“ ถ้ามีเรื่องจะคุยกับเหนือแค่นี้ เหนือขอตัว ”
*******
ลง บ่วงหัวใจฯ ทุกวันจะอ่านกันทันไหมเน้อ =^^ ~
:z2:
:pig4:
-
จิ้มเจ้าคะ :really2:
เฮ้อออ ค้างอย่างแรงคะ อยากให้คู่คุณฟอร์นะเจ้าหญิง สงสารน้ำมากเลย
** ถ้าอ่านทันจะลงให้ทุกวันไหมหล่ะ :a5:
-
พ่อแม่เหนือรู้ความจริงแล้ว จะเป็นยังไงต่อ รอลุ้นจร้า
ท่าลงทุกวันอ่านทันแน่นอนแต่ขอให้ลงเจ้าหญิง
เค้าค้างงอ่า พรุ่งนี้เลยได้มั้ย
-
เรื่องเปิดเผยแล้ว หวังว่าน้องน้ำคงไม่ต้องโดนทำร้ายร่างกายอีก o18
-
สงสารฟอร์จัง TT^TT
แต่ในที่สุดคุณหญิงแม่ก็รู้ความจริงแล้ว เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย?
ถ้าเจ้าหญิงจะลงเรื่องทุกวันเราก็จะตามอ่านทุกวันเลยจ้า *O*
แต่อย่าหักโหมมากเดี๋ยวป่วย เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ลง บ่วงหัวใจฯ ทุกวันจะอ่านกันทันไหมเน้อ
อ่านทันอยู่แล้ว
เหนือสงสารน้ำบ้างเถอะ
+1 นะคะ
-
ลงทุกวันเหรอ รักเจ้าหญิงที่สุด :กอด1:
พ่อเหนือดูจะรับมือกับเรื่องนี้ดีที่สุด แอบสงสารฟอร์นิด ๆ
และก็แอบสงสัยว่าเหนือทำอะไรไว้กับน้ำอีกหรือเปล่า
ถึงได้กลัวว่าน้ำจะพูดอะไรกับพ่อแม่เหนือตอนนั้น
-
เค้ารู้กันทั้งบ้านแล้ว
ชอบที่เหนือพูดจัง"เมีย"
ถึงจะสงสารฟอร์แต่ยังไงก็เชียร์เหนือ
แต่ถ้าร้ายหนักเค้าจะเทใจให้คนอื่น
มีความสุขจัง
ขอบคุณมากๆนะคะ
-
ถ้าอัพทุกวันจริงๆจะอ่านให้ตาแฉะไปเลยค่ะเจ้าหญิง
ตอนแรกเห็นมาอัพแต่กะจะอ่านพรุ่งนี้แต่ตัดใจมาอ่านก่อน
ไม่ผิดหวังจริงๆ ไม่คิดว่าคนอื่นจะรู้เรื่องเร็วขนาดนี้
งี้เหนือกับน้ำจะเป็นไงต่อไปเนี่ย
แอบสงสารฟอร์นะ จะมีใครมาดามใจหรือเปล่า
หรือว่าจะกลายเป็นฟอร์Xน้ำแทน
-
ถึงจะเปื่อยจะยุ่ยหรืองานจะยุ่งแค่ไหน
ถ้าลงทุกวันก็จะต้องตะกายมาอ่านใหเด้ทุกวันเลย
โอ้เย
ขอบคุณค่า
^___________________________________________^
:กอด1:
ปล.สงสารน้ำ T ^ T
-
:oo1:อ่านทันอยู่แล้วคะ
-
:mc4: ทุกวันๆๆๆๆๆๆ
-
จะเกิดรัยขึ้นนะะะะ
-
ลงทุกวันอ่านทันอยู่แล้วว ชอบเลยหล่ะ><
อึ้งมากกก ไม่คิดว่าจะมีคนมาเห็นน
แต่ก็ดีเหมือนกันนะ เหนือจะได้ชัดเจน
น้ำสู้ๆน้ะ
-
ดีมากค่ะถ้าจะลงทุกวัน ^^
-
โอ๊ะ ความแตกไวแหะ แถมพ่อดาวเหนือยังแสดงออกมามากกว่าที่คนอ่านคาดคิดไว้มากมายนักด้วย :laugh:
แปลว่ามันยังมีช่วงอารมณ์ของความเบาบางให้อ่านแล้วยิ้มกว้างๆ ได้ (ใช่มั้ย?) ^^
ลงทุกวันสิเจ้าหญิงลงทุกวัน :m13::กอด1:
-
อ่านทันแน่นอน
-
อ่านเรื่องนี้รวดเดียวถึงปัจจุบัน เรามีความรู้สึกว่าอยากให้พาร์ทหน้าเเละต่อๆไปเป็นดราม่าคอมเมดี้จัง
เหนือต้องดูเเลน้ำนะ หึหึ.. หญิงเเม่ก็รับรู้ทั้งบ้านรับรู้เเบบนี้ต้องมีพิธี.. ><
อีกอย่างดูเหมือนฟอร์ยังอาลัยอาวอนเเฟนเก่าอยู่ ฮาๆ เเละดูเหมือนว่าจะเข้าใจความรู้สึกเหนือ ฮาๆ
ต้อนนี้เหนือต้องดูน้ำได้เเล้วน้า ลดขรึมลดเก๊ก ฮาๆ ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า สนุกมาก<3
-
ลงทุกวันนี่ยิ่งดีเลยจ้า
ตลกเหนืออ่ะ เมียเรา เลยอดไปสองอาทิตย์ :laugh:
น้ำจะเป็นยังไงต่อน้อ :z3:
-
อ่านเรื่องนี้รวดเดียวถึงปัจจุบัน เรามีความรู้สึกว่าอยากให้พาร์ทหน้าเเละต่อๆไปเป็นดราม่าคอมเมดี้จัง
เหนือต้องดูเเลน้ำนะ หึหึ.. หญิงเเม่ก็รับรู้ทั้งบ้านรับรู้เเบบนี้ต้องมีพิธี.. ><
อีกอย่างดูเหมือนฟอร์ยังอาลัยอาวอนเเฟนเก่าอยู่ ฮาๆ เเละดูเหมือนว่าจะเข้าใจความรู้สึกเหนือ ฮาๆ
ต้อนนี้เหนือต้องดูน้ำได้เเล้วน้า ลดขรึมลดเก๊ก ฮาๆ ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า สนุกมาก<3
-
จิ๊บ จิ๊บ ^^
-
:เฮ้อ: ตาเหนือนี่มันแสบได้โล่จริงๆ
:really2: ถ้าลงให้อ่านทุกวันคนอ่านก็อ่านทัน....แต่คนเขียนเขียนทันเปล่า...... :z2:
o13. มาลงทุกวันเลยคะ. รออยู่ อิอิ
-
เลี้ยงมาดี?
แต่ไม่มีมารยาทเล๊ย ให้ตาย
-
คะ..คุณแม่ ไม่น่าเลยอ่ะ ตกใจแทน อ่านไป อึ้ง
เอาจริงดิ่!? จะให้่คุณแม่เห็นจริงหรอ โอย เครียดแทน
แต่ก็มาแปลกดี แบบนี้ไม่ค่อยหาอ่านมี แล้วจะเป็นยังไงละเนี่ย ถ้าน้ำตื่นขึ้นมา
เหนือจะทำตัวกับน้ำยังไง คงด้านไม่รู้ไม่ชี้อีกมั้ง ใจร้าย T^T
โถๆ.. คุณฟอร์จะยังอยู่ต่อไหมเนี่ย *O*
ขอบคุณค่า
-
เจ้าหญิงสุดที่รัก ขอกอดทีนึง :กอด1:
ถ้าอัพทุกวันจะดีมาก บ่ยั้น อยู่แล้ว5555
แต่ความแตกไวจัง แอบสงสัยว่าเรื่องนี้
จะต้องมีปมอะไรสักอย่าง :impress2:
-
น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ
:impress2:
เชียร์!!!!
-
ลงวันละ 3 ครั้งก็อ่านทันค่ะ
เรื่องเปิดเผยออกมาอย่างนี้ พ่อแม่ของเหนือก็เข้าใจ เห็นใจน้ำ ชีวิตน่าจะดีขึ้นหรือป่าวนะน้ำ
-
จะเอายังไงคุณเหนือ สงสารน้ำ
พี่ฟอร์ก็ดีแสนดี อ๊ากกกกกกกกกกกก
มาต่อทุกวันนะคะ เรื่องกำลังสนุกมากๆ
ลุ้นๆๆๆ ตลอดเลย ไหนๆคุณแม่ก็รู้เรื่องแล้ว
ก็ขอให้คุณเหนือชัดเจน ขึ้น นะ
-
ทำไมรู้สึกดีใจที่เหตุการนี้เกิดขึ้นเวลานี้
เพราะอย่างน้อยทุกคนจะได้ไม่เจ็บไปกว่านี้
หวังว่าจากนี้เหนือจะดีขึ้น (คงไม่หวังมากไป)
ปล.เจ้าหญิงลงมาเถอะคะอ่านทันแน่นอน ถ้าน้ำไม่ท้วมบ้านในวันสองวันนี้ :laugh:
:pig4: คะ
-
รู้สึกเหนือยังดีกว่าพี่วุฒิเยอะเลยแหะ
น่ารักด้วยล่ะ
-
โอ้วววว ไม่คิดว่าเรื่องจะแตกเร็วขนาดนี้
แต่นะ นี่ขนาดเลี้ยงมาดี ยังเลว (ย้ำ) ขนาดนี้
ถ้าเลี้ยงไม่ดีจะขนาดไหน เฮ้ย :เฮ้อ:สงสารน้ำมากเลยย
ปล. ดีใจมากก เจ้าหญิงจะลงทุกวัน ก็จะตามอ่านทุกวันเช่นกัน
ให้กำลังใจ :จุ๊บๆ: หนึ่งที :กอด1: :กอด1: :L2:
-
:sad11: ลงวันละหลายๆตอนก็อ่านทันค้า^^
-
อย่างเหนือนี่พ่อแม่เลี้ยงมาดีเกินไป
ส่วนนิสัยเลวร้ายของเหนือเกิดขึ้นเพราะตัวเอง
ชอบพ่อของเหนือจังเลี้ยงลูกมารู้จักนิสัยของลูกดี
ไม่ปิดหูปิดตามองข้ามนิสัยร้ายกาจของลูก
จนกระทั่งนิสัยของน้ำที่ตนได้เลี้ยงดูมาด้วย
รู้ว่าลูกตัวเองทำผิดหรือถูก
-
ชอบพล็อตแบบนี้ นายเอกดูน่าสงสารดี
แต่หวังว่าพระเอกคงไม่ใจร้ายเท่าวุฒิหรอกนะ
พี่เหนืออ่ะหวงก้าง ไม่รัก(เพราะหลอกตัวเอง)
แต่ก็กันท่าไม่ให้คนอื่น เจ้าหญิงแต่งดีขึ้นนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ู^^
-
มันน้อยไปครับเจ้าหญิงลงวันละหลายๆๆๆๆๆตอนก็อ่านทันคร๊าบบบบบบบบบบบ
มาไวๆนะคร๊าบเจ้าหญิง สงสารนุ้งน้ำ T ^ T
-
สงสารน้ำ :o12:
เจอเรื่องราวมากมายจริงๆ
แต่ดูๆแล้วเหนือก็ยังดีกว่าพี่วุฒิละนะ :เฮ้อ:
จะเป็นไงต่อไปละเนี่ยคิดเรื่องไม่ออกเลยแหะ ฮ่า ๆ :serius2:
ลงทุกวันก็อ่านทันค่า สู้ๆค่ะสู้ อิอิ
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงนะคะ สู้ๆ ๆ ๆ ค่า o13 :กอด1:
-
โอ้ความจริงเปิดเผยแล้ว
-
แอบดีใจ ฮ่าๆๆๆ
หวังให้ทุกอย่างมันจะดีขึ้นนะ
นายเหนือก็ขอให้ทำจริงอย่างที่พูดไว้แล้วกัน
เรียกเค้าว่า "เมีย" ก็ช่วยทำให้เป็น "เมีย" ไม่ใช่ "ของเล่น"
เจ้าหญิงลงทุกวันคนอ่านก็อ่านทุกวัน ทำไมจะไม่ไหวล่ะเนอะะะ :L2: :L2:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108487766)
7.
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น เหนือที่กำลังใส่เสื้อนักศึกษาเดินไปเปิดประตู
“ นมมีไร?” นมก้านพูยกถาดข้าวนมเข้ามา มองเหนือใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อย
“ คุณเหนือจะไปเรียนหรือคะ?” หญิงสูงวัยถามยกถาดข้าวต้มวางไว้บนโต๊ะ
“ ใช่” เหนือว่า ตอนแรกเขาคิดจะหยุดทั้งวัน แต่พอคิดว่าเพื่ออะไร ถ้าแค่น้ำป่วยเขาต้องหยุดเรียนเต็มวัน เขาไม่คิดว่าจะมีความสำคัญมากมายกับเขาขนาดนั้น นี่ก็หยุดเรียนไปช่วงเช้าแล้ว
“ น้ำ น้ำ” นมก้านพูปลุกน้ำให้ลุกขึ้นมากินข้าวกินปลา จะได้กินยา
“ คุณนม?” น้ำลืมตาขึ้นว่า เขายังเพลียและยังหนักหัวอยู่มากพอที่จะตื่นขึ้นมาแล้วยังงงงวย
“ ลุกขึ้นมากินข้าวเที่ยงแล้ว จะได้กินยาแล้วค่อยนอนต่อ” นมก้านพูว่าช่วยพยุงเด็กหนุ่มขึ้นนั่ง น้ำลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆเห็นเหนือยืนไม่ไกลจากเตียง ทำให้นึกเรื่องเมื่อเช้าออก
“คุณนม!? เรื่อง…” น้ำจับมือคุณนมแน่น
“ ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว คุณท่าน คุณหญิงท่านเข้าหมดแล้ว” นมก้านพูบอกลูบหัวน้ำเอ็นดูระคนสงสาร เธอไม่คิดว่าเรื่องจะลงเอยแบบนี้เลย และไม่คิดว่าน้ำจะมีความสัมพันธ์แบบนี้กับคุณเหนือ
“ เข้าใจเรื่องอะไรครับ แล้ว ..คุณฟอร์…”
“ ฟอร์ทำไม?! ” เหนือว่าเสียงแข็ง น้ำรีบหันหน้าหลบ
คุณฟอร์คงรู้แล้วว่าเขากับเหนือมีความสัมพันธ์ยังไงกัน? ทั้งที่เมื่อวานคุณฟอร์เพิ่งบอกชอบเขา ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีแล้ว…
“ ตื่นขึ้นมาก็หาเรื่องเลยนะ” เหนือว่าประชด คิ้วขมวดกันยุ่ง
“ น้ำไว้หายก่อน เรื่องอะไรไว้ค่อยพูดกันนะ” นมก้านพูบอกน้ำเสียงเบาๆลูบหลังเด็กหนุ่มให้ใจเย็นๆ
“ ครับ” น้ำพยักหน้า
“ เอ้ากินข้าวต้มก่อน” นมก้านพูยกถาดวางบนให้น้ำ เธอหันไปมองอีกคนที่ตอนนี้ยืนนิ่งจ้องน้ำเขม็ง เธอหันมามองน้ำที่ก้มหน้ากินแล้วอ่อนใจ เธอรู้จากคุณหญิงว่าคุณเหนือทะเลาะกันอยู่ เธอเองก็ไม่รู้จะช่วยยังไง ครันจะถามจากน้ำคุณเหนือก็ไม่ปล่อยให้อยู่กันตามลำพังเลย
“ คุณเหนือไม่รีบไปมหาลัยหรือคะ?” นมก้านพูถาม
“ยัง! ” เหนือตอบ
“ นม เดี๋ยวเอาของมันขึ้นมาไว้บนห้องเหนือด้วย!”
“ คุณเหนือจะให้ของน้ำมาไว้ในห้องนี้หรือคะ?” หญิงสูงวัยถาม รู้ว่าเหนือหมายถึงของของน้ำ แม้จะไม่ชอบใจที่คุณเหนือยังเรียกน้ำว่ามัน
“อืม ก็ใครๆก็รู้ว่ามันเป็นเมียเหนือ จะให้มันไปนอนห้องคนใช้ได้ไง คุณแม่ท่านก็เห็นด้วย” มือน้ำที่จับช่อนชะงัก
“ ไม่ต้องหรอกครับ น้ำอยากอยู่ห้องข้างล่างมากกว่า” น้ำรีบบอก
“ อย่าเรื่องมาก” เหนือว่าวางกระเป๋าเงิน และโทรศัพท์ที่เพิ่งหยิบเตรียมจะไปมหาลัย
“ คุณนม น้ำไม่มาอยู่ในห้องนี้นะครับ!?”
“ นม เหนือจะคุยกับน้ำเอง เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเหนือกับน้ำ…”
“ คุณเหนือคะ คุยอะไรก็ใช้เหตุผลนะคะ ” ก่อนที่จะหันมาน้ำ
“ น้ำ นมได้ฟังเรื่องที่เรากับคุณเหนือทะเลาะกันแล้ว คุณเหนือก็สำนึกผิดที่ทำร้ายน้ำ คุยกันดีๆก่อนแล้วค่อยบอกว่าเอายังไง น้ำไม่ได้อยู่คนเดียวมีนม มีคุณหญิงคุณท่านที่จะให้ความยุติธรรมกับน้ำ” นมก้านพูบอก เป็นห่วงเด็กหนุ่มที่เหนือยังวางอำนาจไม่หยุด
“ ไม่ครับนมไม่ครับอย่าไป” น้ำจะคว้ามือนมก้านพูไว้แต่หญิงสูงวัยได้ลุกขึ้นแล้ว และเดินออกไปแล้ว
“ …………………………..”
“……………………………………………………”
“ จะเป็นตายอะไรอีกละ แค่ให้มาอยู่ …ด้วยกันทำเหมือนว่าฉันจะพามาฆ่ามาแกง”
“ให้น้ำอยู่ที่ห้องน้ำเหมือนเถอะครับ” ความจริงแล้วน้ำไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้วด้วยซ้ำ
แม่
น้ำควรจะยอมรับความจริงได้แล้วใช่ไหมครับว่าแม่ทิ้งน้ำไปแล้ว ว่าแม่จะไม่กลับมาแล้ว ว่าน้ำไม่ต้องคอยแม่แล้ว
“ ฉันจะให้มาอยู่ในห้องนี้ก็ต้องมา”
“ คุณเหนือครับคุณเหนือรู้ไหมน้ำมีเลือดมีเนื้อมีหัวใจ น้ำเจ็บเป็นร้องไห้เป็นน้ำมีความรู้สึก ไม่ใช่สิ่งของที่ไม่มีความรู้สึกที่คุณเหนือจะทำอะไรกับน้ำก็ได้ จะเอาน้ำไปวางไปปตรงไหนก็ได้ อยากทำอะไรกับน้ำก็ทำ เคยคิดถึงความรู้สึกน้ำบ้างไหม!?”
เหนืออึ้งไปเล็กน้อยที่น้ำต่อปากต่อคำขนาดนี้ กล้าพูดขนาดนี้
“………………….. แกเป็นของฉัน ฉันมีสิทธิ์ทำอะไรกับแกก็ได้” เหนือเดินเข้าไปหาน้ำที่นั่งอยู่บนเตียง น้ำถอยหนี เหนือคว้ามือน้ำไว้ทันที
“……………………หรือจะต้องให้ย้ำว่าแกเป็นของฉันยังไง!?”
“ น้ำไม่ใช่สิ่งของของคุณเหนือ น้ำเป็นคน!”
“ เป็นคนก็เป็นคนของฉัน!?” เหนือว่าเสียงดัง แล้วกดน้ำลงกับเตียง
“ คุณเหนืออย่าทำน้ำ!?” น้ำว่าตื่นตะหนก ร่างกายยังเจ็บไม่หาย ถ้าโดนข่มขืนอีกเขาไม่ไหวแน่
“ พอยังงี้แล้วกลัวลนลาน เมื่อกี้ยังปากดี” เหนือก้มลงเอาริมฝีปากชิดแก้มอีกฝ่าย น้ำหดคอหันหนี เหนือตอบโต้ด้วยการจูบกดลงไปบนแก้มอุ่นๆเพราะร่างกายน้ำยังมีไข้ น้ำหลับตาลงคิดว่าไม่รอดแล้วเพราะงั้นไม่ขัดขืนจะเจ็บตัวน้อยกว่า โดยไม่รู้ว่าหมอสั่งห้ามไม่ให้เหนือทำอะไรน้ำในสองอาทิตย์นี้ เหนือเองก็รู้สึกขัดใจที่ทำอะไรน้ำไม่ได้ แต่ก็ยังดีที่เขายังขู่น้ำได้
“…………………..”
“ จะไม่ทำอะไรก็ได้ แต่แกต้องมาอยู่ห้องนี้กับฉัน”
“ น้ำจะอยู่ห้องข้างล่าง” น้ำว่าพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นแต่มันก็ยังสั่นจนคนฟังจับได้ว่าน้ำกำลังกลัว
“ อยากเจ็บตัวก็ไม่บอก” เหนือว่ารวมมือน้ำไว้ด้วยมือเดียวเพราะแรงคนป่วยสู้เขาไม่ได้อยู่แล้ว มือที่ว่างก็ล่วงเข้าไปในกางเกงน้ำ แล้วลูบสะโพกน้ำไปมา น้ำหลับปี๋ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา
“……………………” เหนือเอามือที่ลูบสะโพกน้ำลูบไล้ลึกเข้าไป ก่อนจะไปสะกิดที่ปากทางเข้านุ่มนิ่มเหมือนจะสอดนิ้วล่วงล้ำเข้าไป
“ อย่าครับ อย่าครับ!? ” น้ำว่าขนลุก คิดว่าจะต้องตัวรอดครั้งนี้ก่อน เขาในตอนนี้แค่จะลุกก็ยังเจ็บถ้าโดนทำอะไรอีกไม่รู้จะมีสภาพยังไง
“ อย่าหยุดเหรอ?” เหนือว่า แกล้งหายใจแรงๆรดแก้มน้ำเหมือนเกิดอารมณ์อย่างว่า ร่างกายก็เบียดแนบตัวน้ำอย่างจงใจ
“ อย่าทำน้ำครับ อย่าทำน้ำ อย่าทำ น้ำจะมาอยู่ห้องนี้ก็ได้!? ” เหนือยิ้มอย่างพอใจ แต่ก็ยังไม่ยอมหยุด
“ คุณเหนือครับ น้ำยอมแล้ว ยอมแล้ว!” เหนือจึงค่อยๆลุกขึ้น
“ ยอมมาอยู่ตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง ชอบให้เรื่องเยอะ”เหนือว่าเหมือนโมโหแต่ยิ้มที่มุม
ในที่สุดน้ำก็ต้องยอมเขา...
“ รีบกินข้าว จะได้กินยา แล้วก็….” เหนือนึกเรื่องน้ำด่างทับทิบขึ้นมาได้ รู้สึกว่าเขาจะมีเรื่องสนุกทำสะแล้ว
“แล้วก็ ตอนแกจำตอนที่ลุงหมอมาตรวจแกได้ไหม?” เหนือถามเพราะตอนนั้น เขาปลุกน้ำมาให้ลุงหมอตรวจเอง ละมันก็หลับไปดื้อๆ
“ครับ”
“ เออ หมอให้แกกินยา ทายาตรงรูด้วย” เหนือว่าไม่อ้อมค้อม แต่คนฟังหน้าร้อนฉ่าไปถึงใบหู จะเงยหน้ามองคนพูดก็ไม่กล้าเงย
อายมาก
“ ไอ้ฉัน ก็ไม่ได้สังเกตว่าต้องทาต ร ง ไ ห น บ้ า ง” เหนือลากเสียงยาว ยิ่งเห็นปฎิกิริยาอีกคนที่หน้าแดงสลับไม่มีสีเลือดแล้วก็สนุกดี
“ ตอนทำฉันก็ไม่รู้ ว่าทำรุนแรงไปจริงๆหรือเปล่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ฉันก็ขอดูหน่อยแล้วกัน” เหนือว่านั่งเบียดคนที่กำลังกินข้าวต้มแต่แทบกลืนไม่ลง
“ ไม่เป็นไรครับ …คุณ เหนือไม่ไปเรียน หรือครับ?” น้ำถามพยายามหาทางเลี่ยง ซึ่งเหนือก็คิดไว้อยู่แล้ว
“ ตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วว่าจะหยุดทั้งวัน ทำไมแกไม่อยากให้ฉันดูหรือไง ไอ้ฉันก็ไม่ได้อยากดูหรอก แต่ฉันก็เป็นทำก็อยากจะรับผิดชอบบ้าง แกคงทายาไม่ถนัดใช่ไหมละ ฉันจะอาสาทาให้ก็ได้”
“ ไม่ต้องครับ ไม่เป็นไร น้ำทาเองได้ เมื่อก่อนน้ำก็ทาเอง” เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องทา และคุณเหนือก็เป็นคนซื้อยามาให้เขาด้วยซ้ำ แต่ไหงคราวนี้ถึงอยากจะทาขึ้นมา ใครจะไปยอม…
“ เดี๋ยวนี้แกย้อนเก่งขึ้นนะ”
“…………………” น้ำพยายามสงบเสงี่ยมไม่โต้ตอบ มีหน้าที่กินก็กินไป
“ ชิส์” เหนือว่าลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อ คราวนี้น้ำรีบกินข้าวต้มจนเกือบหมดชาม ก่อนที่จะดูยาที่โต๊ะหัวเตียง ยาบางตัวเป็นยาที่เขาเคยกิน ซึ่งคุณเหนือเป็นคนซื้อมาให้เมื่อนานมาแล้ว ตอนที่เขากับคุณเหนือเพิ่งมีอะไรกันแรกๆเขาจะไม่สบายทุกครั้ง และมักจะมีเลือดออก
“ ยาน่ะรู้เหรอว่าต้องตัวไหน เดี๋ยวก็ได้ตาย” เหนือว่าแย่งยาไปจากมือน้ำ
“ รู้ครับ” น้ำบอก เพราะซองยามีเขียนไว้
“ ทำเป็นรู้ดี ตอนลุงหมอบอก แกนอนอยู่ไม่ใช่หรือไง?!”
“ …………….”
“ เอานี่กินไอ้นี่ และก็ไอ้นี่ ส่วนซองนี้ไม่ปวดไม่ต้องกิน ซองนี้ก็ไม่ต้อง อันนี้วิตามินกินด้วย… ” น้ำรับยาจากเหนือทีละเม็ดจนครบก่อนที่กินยากินน้ำตาม
เขารู้สึกว่าเขาถูกคุณเอาใจใส่ยังไงไม่รู้ หรือว่าคุณเหนือจะสำนึกผิดที่ทำร้ายเขา …
“ มองฉันทำไม ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีหรือไงจ้องอยู่ได้ หรือเห็นถอดเสื้อหน่อยเกิดอารมณ์!?”
“ เปล่าครับ!” น้ำเสียงดังฟังชัดก่อนที่นอนลงทันทีทันใด พร้อมนอนหันหลังให้อีกฝ่าย
“ ทำสะบัดทำสะบัด …….”
“.........................”
“ เห็นแกนอน ฉันก็ง่วงวะ” เหนือว่าก่อนที่เดินมาเอนตัวลงนอนเจาะจงเบียดน้ำให้รู้ว่านี่เตียงเขาอยากนอนตรงไหนก็ได้
“ คุณเหนือครับ คุณเหนือ?” น้ำว่าเมื่อแขนเหนือรวบตัวเขาในผ้าห่มไปกอด
“เรียกทำไม?” เหนือว่าจ้องหน้า น้ำก้มหลบสายตาที่ห่างไม่ถึงฝ่ามือ
“ เปล่าครับ” น้ำว่า เขาจะไปโต้แย้งอะไรได้ คงแค่โดนกอดเฉยๆ ไม่ได้โนทำมากไปกว่านี้ ถ้าถ้าจะทำคุณเหนือคงทำไปก่อนหน้านี้แล้ว
“ เปล่าก็ดี อย่ามีเรื่องให้มันเยอะ รำคาญ” เหนือว่ามองน้ำในวงแขน
มีหมอนข้างแบบนี้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร
*******
น้ำตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เกือบ 6 โมง ตัวที่เคยร้อนตอนนี้อุ่นแทบจะปกติ หัวยังปวดอยู่แต่ไม่มาก ร่างกายที่เหนื่อยล้า กลายเป็นโปร่งสบายแต่อาการเจ็บสะโพกยังคงขยับลุกๆเร็วไม่ได้ เพราะเขาดันลุกพรวดขึ้นถึงกับร้องโอ๊ย เพราะเจ็บแปล๊บๆ
น้ำสำรวจห้องเรียบร้อยไม่เจอเหนือ แต่เจอข้าวของเขา หนังสือเขาเรียงอยู่บนโต๊ะข้างๆหนังสือเรียนคุณเหนือ เขาเปิดตู้เสื้อผ้าดู เห็นว่ามีเสื้อผ้าเขาแขวนอยู่ด้านหนึ่งของตู้ริมสุด เพราะเสื้อผ้าเขาไม่เยอะเหมือนของคุณเหนือที่มีถึง3 ตู้
นี่ขนขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร!?
“………………แล้วตั๋วล่ะ?”
ตั๋วหนังที่เขาซุกไว้ใต้หมอน
น้ำหันไปที่เตียง ไม่มีหมอน หรือผ้าห่มของเขา คงไม่ได้ขนขึ้นมาด้วย คงยังอยู่ที่ห้องของเขา
“……………” น้ำเดินลงไปที่ห้องของเขาทันที
อย่างที่น้ำคิดสภาพเตียงเขายังเรียบร้อยเหมือนเมื่อคืนวาน เขายกหมอนขึ้นเห็นตั๋วสองใบวางอยู่เหมือนเดิมเช่นกัน
ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ถึงแม้ว่าความฝันเมื่อวานจะกลายเป็นแค่ความทรงจำก็ตาม ก็ไม่ได้หวังไปมากกว่านี้อยู่แล้ว
ขณะเดียวกัน เหนือที่เพิ่งคุยกับคุณหญิงทัดพวงเสร็จก็เดินออกจากห้องพักผ่อนมาเจอน้ำที่กำลังจะกลับขึ้นชั้นบน
“ น้ำ!?” ชายหนุ่มเรียก น้ำรีบยัดตั๋วลงกระเป๋ากางเกง แต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาเหนือไปได้
“ เมื่อกี้ช่อนอะไร?!” เหนือถามพร้อมทั้งจะลวงดูกระเป๋าน้ำ
“ ไม่มีอะไรครับ!” น้ำตอบปัดมือเหนือจากกระเป๋ากางเกง ยิ่งทำให้เหนืออยากรู้ว่าน้ำปิดปังอะไรเขา
“ คุณเหนือไม่มีอะไรจริงๆครับ” น้ำว่าจะเดินหนีแต่เหนือไม่ยอมจับแขนไว้ก่อนที่จะลวงหยิบตั๋วหนังจากกระเป๋ากางน้ำขึ้นมาจนได้
“ คุณเหนือเอาคืนมาครับ เอาของน้ำคืนมา” น้ำพยายามแย่งคืน แต่เหนือก็ยกเหนือหัวหนีไปมา
เหนือมองตั๋วหนังในมือเขา วันที่ในตั๋วคือเมื่อวาน เขารู้ได้ทันทีว่าเป็นตั๋วที่น้ำกับฟอร์ไปดูด้วยกันเมื่อวาน
“ จะเก็บไว้ทำไม!?” เหนือถามไม่พอใจ ที่น้ำยังเก็บตั๋วไว้ทั้งที่เป็นเหมือนเศษกระดาษธรรมดา เขาจะฉีกมันทิ้ง
“ อย่าครับคุณเหนือ อย่า!? ”
แคว่ก!? แคว่ก!?
ทว่าไม่ทัน เหนือฉีกตั๋วเป็นชิ้นเล็กๆก่อนที่จะโยนใส่หน้าน้ำ
“ คุณเหนือ!? ” น้ำว่าทั้งโกรธทั้งโมโห ตั๋วนั้นก็ตั๋วของเขา เขาอุตสาห์จะเก็บไว้เป็นความทรงจำแม้จะไม่สมหวังก็ไม่เป็นไร แต่คุณเหนือกลับมาฉีกมันไม่ชิ้นดี ไม่มีเหตุผลเอาสะเลย
“ ทำไม จะทำอะไรฉัน” เหนือว่าท้าท้าย
“ คุณเหนือทำแบบนี้ทำไม ทำไม!? ” น้ำว่าผลักเหนือเต็มแรง น้ำตาก็เริ่มคลอเบ้าตา
“ เฮ้ย น้ำ นี่แก!? ”
“ ทำไมทำแบบนี้ ทำไม!? ” น้ำผลักเหนือได้ก็ผลัก ตีได้ก็ตี เหนือต้องหลบเลี่ยงซ้ายทีขวาทีก่อนที่จะจับมือน้ำไว้ได้เขาก็ระบมไปเหมือนกัน
“ อะไรก็อีแค่หางตั๋ว2ใบ ถ้าอยากไปดูก็บอกสิ ฉันจะพาไป”
“ ไม่ครับ ไม่น้ำไม่อยากไปกับ คุณเหนือ! ”
“ ปากดี!” เหนือว่าอุ้มน้ตัวลอยขึ้น อีกฝ่ายตกใจจนถึงก็เงียบไป
“ ลองพูดมาสักคำสิ ฉันโยนแกจะลงพื้น!” เหนือขู่ น้ำกลอกตาหล่อกแหล่กไปมา กลัวเหมือนกันคิดว่าเหนือคงทำอย่างที่พูดถ้าเขาพูด
“ เหนือเกิดอะไรขึ้น?” คุณหญิงทัดพวงได้ยินโวยวายเมื่อครู่จนต้องเดินมาดูถาม เธอมองลูกชายที่อุ้มน้ำอยู่ด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าจะทะเลาะกันใหญ่โต
“ ไม่มีอะไรครับ เรื่องผัวเมียลิ้นกับฟัน คิดว่าคุณแม่คงจะเข้าใจ” เหนือว่า ส่วนน้ำพยายามดันอกเหนือให้ปล่อยเขาลงแต่อีกคนกลับยิ่งยึดแน่น น้ำแทบจะไม่กล้ามองคุณหญิงเต็มตา
“………………”
“ เหนืออย่าลืมที่คุณแม่บอก มีอะไรค่อยๆพูดกัน” คุณหญิงว่าหันมองลูกสะใภ้ที่เธอยังตะคิดตะขวางใจว่าทำไมถึงได้กลายเป็นผู้ชายไปได้
“ ครับ เหนือไม่ลืมที่คุณแม่บอก ถ้าอีกคนไม่ยั่วโมโห” เหนือว่าก่อนที่อุ้มน้ำขึ้นบันไดมาที่ห้อง คุณหญิงมองตามลูกชายด้วยความกังวลและเป็นห่วง
****
o18
:pig4:
-
:serius2: สงสารน้ำ :monkeysad:
ทำไมเหนือเป็นคนแบบนี้ แล้วน้ำจะรักลงเหรอ
:L2: :L2:
-
ฮึ่ย อยากเข้าไปกระโดดถีบหน้าเหนือ
-
โรคจิตพอกันทั้งผัวทั้งเมีย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:o12: :o12: :o12:
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
น้ำจ้า อดทนไว้น่ะลูก
+1 จ้า :กอด1: :L2:
-
สงสารน้ำ
-
:เฮ้อ:น่าเหนื่อยใจกับคนแบบเหนือ
จะต้องสูญเสียนำไปก่อนถึงจะเห็นค่า
เหนือเทียบกับพี่วุฒิไม่ได้เลย
พี่วุฒิร้ายเพราะรัก
แต่เหนือไม่ได้ร้ายเพราะรัก
แต่เหมือนคนหวงของ
ที่เป็นของตัวเองไม่อยากให้คนอื่นได้ไป
-
อีตาเหนือเอ๊ยยยย
รู้สึกอย่างหนึ่ง แสดงออกอย่างนึง
ความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อน้ำยังไม่เข้าใจตัวของตัวเองเล้ยยยยยยยย
:เฮ้อ:
รู้ตัวเมื่อไหร่ล่ะก็นะ..
จะทำอะไรก็เบาๆ หน่อยเต๊อะ สงสารน้ำบ้าง
-
คุณเหนือร้ายกาจ :angry2:
-
น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ น้ำเมียเหนือ
:man1:
แอบรู้สึกว่าตาเหนือต่างกับอีตาพี่วุฒินะ เพียงแต่ยังหาข้อต่างที่แน่นอนไม่เจอ o18
น่าจะอ่อน(โยน)กว่าเล็กน้อยถึงน้อยมาก :z2:
-
น้ำเอ้ยยยยย นิ่งไว้ลูกอย่าไปยั่วมันมากปล่อยให้มันดูแลหนูไป เดี๋ยวมันบ้าขึ้นมาหนูจะซวย
ถ้ายังไม่รักมัน ทนไม่ไหวค่อยหาโอกาสหนีนะเดี๋ยวมันก็บ้าเพราะปล่ิอยหนูหลุดมือไป
สุดท้ายเหนือมันก็บ้าอยู่ดี 555
-
:angry2:ไอ้เหนือไอ้เด็กบ้า ชั้นอยากตีก้นแกมากเลข
สงสารน้ำ อุตส่าอยากเก็บความทรงจำตอนอยู่กับฟอร์ไว้
พรุ่งนี้มาต่ออีกนะจ้ะ :impress3:
-
เหนือต่างจากวุฒิตรงไหน วุฒิเริ่มจากไม่ได้รัก กะฟันแล้วทิ้ง ตามมาด้วยตั้งใจแก้แค้น และตกหลุมรักจุมโดยไม่รู้ตัว
วุฒิมีปมเรื่องพ่อแม่และความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว ประมาณเด็กมีปัญหาของแท้ ทำให้ไม่เชื่อในความรัก
ไม่เชื่อใจจุม ระแวง หึง หวง ห่วง เหี้ย(ม) ใส่จุม เพื่อกดจุมไว้ในอาณัติ แต่ทำทุกอย่างเพราะรัก (แต่ไม่แสดงออก)
วุฒิรักจุมเพียงคนเดียว แต่ไม่รู้จะดูแลความรักนั้นได้ยังงัย ....
ส่วนเหนือ ครอบครัวอบอุ่นมาก ๆ มีความพร้อมทุกอย่าง อย่างที่มันบอก เพอร์เฟ็ค
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับน้ำคงเพราะฮอร์โมนเพศพลุ่งพล่าน และหลังจากนั้นก็คงแค่รู้สึกว่าน้ำคือของ ๆ ตน
แค่หวง ไม่ได้ห่วง ไม่ได้รัก อ่านถึงตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่าเหนือจะรักน้ำนะ อาจจะชอบแต่ไม่ได้รักน่ะ
น้ำกับจุมก็ต่างกัน จุมรักวุฒิคนเดียว รักตั้งแต่แรกและรักเสมอ ไม่ว่าวุฒิจะร้ายซักแค่ไหนก็ตาม
จุมเป็นคนที่ไม่อ่อนไหวกับคนอื่น ๆ แต่อ่อนแอและขี้กลัว ไม่เป็นตัวของตัวเองตอนอยู่กับวุฒิ
ส่วนน้ำที่ยอมเหนือก็เพราะมีเหตุผลเรื่องแม่ น้ำมีความเป็นตัวของตัวเองมากกว่าจุมนะ
อย่างน้อยก็กล้าต่อปากต่อคำ ส่วนหนึ่งคิดว่าคงเพราะความสัมพันธ์ของสองคู่นี้เริ่มต้นต่างกัน
วุฒิกับจุมเริ่มต้นด้วยจุมตกหลุมรักวุฒิ ถึงแม้จะโดนข่มขืนในครั้งแรกและครั้งถัด ๆ มา (จริง ๆ ทุกครั้งเลยเหอะ แมร่ง)
แต่จุมก็ยังรักวุฒิอยู่ดี ส่วนความสัมพันธ์ของเหนือกับน้ำดูแล้วน่าจะเริ่มต้นเพราะอารมณ์ทางเพศของเหนือกับภาวะจำยอมของน้ำ
ตอนนี้ยังชอบวุฒิกับจุมเหมือนเดิม วุฒิจะเลวชาติปานใดก็รักจุม จุมจะโง่เง่าได้ใจแค่ไหนก็รักวุฒิ ...
-
:angry2:ไอ้เหนือแมร่งเลวววววววววหว่ะ
-
:z3:
-
http://www.youtube.com/v/SDnvHCMLPws?version=3&
-
:serius2:
-
อีเหนือแกอายุเท่าไหร่ฟร๊ :angry2: :angry2:
-
น้องน้ำผู้น่าสงสาร
-
ตกใจเจ้าหญิงอัพเร็ว ชอบบบบบบ ห้าๆๆ
แบบว่าสงสารน้ำ เหมือนไม่มีสิทธิ์มีเสียงในตัวเองเลยแฮะ สงสารมากเลย
-
:z3:
สงสารน้ำ :o12:
แต่ก็แอบเชียร์ให้รักเหนือ :oo1:
-
เหนือยังคงความร้ายกาจ
น่าสงสารน้ำทนหน่อยนะ
ขอบคุณเจ้าหญิงมากๆเลยนะคะ
-
สงสารน้องเหนือ โดนทำร้ายตลอด
-
มีความรู้สึกว่าคุณหญิงแม่ยังยอมรับน้ำไม่ค่อยได้ยังไงไม่รู้แหะ
แต่..
ตอนนี้ขอเดินไปตบกระโหลกเหนือสักทีเหอะ ทำตัวร้ายกาจมาก!
แกได้น้ำแล้วก็ทำตัวให้มันดีขึ้นหน่อยสิเฮ้ย!
-
ไม่เอา เหนือยังดีเกินไป หนูไม่ชอบ หนูจะเอาสาดิสถ์+++++++++++++
-
:impress2:ชอบเค้าอยากให้มาทุกวันเลย :impress2:
-
สนุกมากกก แต่ :z6: :z6: :z6:
เกลียดไอเหนือว่ะ...แมร่งงงงงง
ทำกับน้ำแบบนี้ได้ไงฟระ :angry2:
น้ำสู้ๆๆนะจ๊ะ :m15: อดทนต่อความเจ็บใจไว้
อย่ายอมแพ้
ปล. รู้สึกว่าเหนือจะเลวเหมือนพี่วุฒิ แต่ไม่เห็นมันมีปัญหาอะไร
นอกจาก กามจัดแค่นั้นเอง ส่วนน้ำ ขออย่าให้เป็นแบบจุมนะ อ่านแล้วปวดใจ :o12:
ให้กำลังใจเจ้าหญิง :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: สองที อิอิ :กอด1: :L2:
-
อะไรเนี่ย น้ำ
เหนืออุตส่าห์ ยอมๆ แล้วเนี่ย
-
เหนือต่างจากวุฒิตรงไหน วุฒิเริ่มจากไม่ได้รัก กะฟันแล้วทิ้ง ตามมาด้วยตั้งใจแก้แค้น และตกหลุมรักจุมโดยไม่รู้ตัว
วุฒิมีปมเรื่องพ่อแม่และความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว ประมาณเด็กมีปัญหาของแท้ ทำให้ไม่เชื่อในความรัก
ไม่เชื่อใจจุม ระแวง หึง หวง ห่วง เหี้ย(ม) ใส่จุม เพื่อกดจุมไว้ในอาณัติ แต่ทำทุกอย่างเพราะรัก (แต่ไม่แสดงออก)
วุฒิรักจุมเพียงคนเดียว แต่ไม่รู้จะดูแลความรักนั้นได้ยังงัย ....
ส่วนเหนือ ครอบครัวอบอุ่นมาก ๆ มีความพร้อมทุกอย่าง อย่างที่มันบอก เพอร์เฟ็ค
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับน้ำคงเพราะฮอร์โมนเพศพลุ่งพล่าน และหลังจากนั้นก็คงแค่รู้สึกว่าน้ำคือของ ๆ ตน
แค่หวง ไม่ได้ห่วง ไม่ได้รัก อ่านถึงตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่าเหนือจะรักน้ำนะ อาจจะชอบแต่ไม่ได้รักน่ะ
น้ำกับจุมก็ต่างกัน จุมรักวุฒิคนเดียว รักตั้งแต่แรกและรักเสมอ ไม่ว่าวุฒิจะร้ายซักแค่ไหนก็ตาม
จุมเป็นคนที่ไม่อ่อนไหวกับคนอื่น ๆ แต่อ่อนแอและขี้กลัว ไม่เป็นตัวของตัวเองตอนอยู่กับวุฒิ
ส่วนน้ำที่ยอมเหนือก็เพราะมีเหตุผลเรื่องแม่ น้ำมีความเป็นตัวของตัวเองมากกว่าจุมนะ
อย่างน้อยก็กล้าต่อปากต่อคำ ส่วนหนึ่งคิดว่าคงเพราะความสัมพันธ์ของสองคู่นี้เริ่มต้นต่างกัน
วุฒิกับจุมเริ่มต้นด้วยจุมตกหลุมรักวุฒิ ถึงแม้จะโดนข่มขืนในครั้งแรกและครั้งถัด ๆ มา (จริง ๆ ทุกครั้งเลยเหอะ แมร่ง)
แต่จุมก็ยังรักวุฒิอยู่ดี ส่วนความสัมพันธ์ของเหนือกับน้ำดูแล้วน่าจะเริ่มต้นเพราะอารมณ์ทางเพศของเหนือกับภาวะจำยอมของน้ำ
ตอนนี้ยังชอบวุฒิกับจุมเหมือนเดิม วุฒิจะเลวชาติปานใดก็รักจุม จุมจะโง่เง่าได้ใจแค่ไหนก็รักวุฒิ ...
ชอบ rep นี้จัง โดนใจมากคะ
:pig4: คะ
-
o22 ร้ายเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ o22
-
ตื่นเช้ามารอ :z2:
-
ลงทุกวันก็อ่านทุกวัน อิอิ :z2:
:กอด1:
-
เหนือทำแบบนี้มันทำให้คนอ่านคนนี้นึกถึงพี่วุฒินะค่ะ เค้ารับไม่ไหวน้า :sad4:
-
สงสารน้องน้ำมากมาย แต่ทำไงได้ละ เมื่อเกิดมาแล้วต้องทำใจยอมรับ
แต่เมื่อไหร่นะ ทุกอย่างจะกระจ่างที่ใจของเหนือบ้าง อย่าบอกนะว่า
น้ำหนีออกจากบ้านแล้วเหนือตามหา คิดเอง เออเองหรือเปล่า :laugh:
-
:monkeysad:เค้าสงสารน้องน้ำเหนือเมือไหร่แกจะออ่นโยนกับเขาบ้างนิสัยงี้มันน่านัก :z6:
-
เหนือใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยย เดียวน้ำทนไม่ไหวก้อหนีไปหรอกกก :angry2:
มันน่าาาาาาาาาาาาาา :beat: :z6:
-
น้ำน่าสงสาร :m15:
ถึงเหนือจะเลวแต่ก็อยากให้รักกับน้ำ
-
คุณเหนือยิ่งกว่าพี่วุฒิอีกนะคะเนี่ย 555
น้องน้ำผู้น่าสงสาร~~~~
-
...ชอบจังเลยฮะ อ่านเพลินดีอยู่
พระเอกร้าย ๆ เนี่ยชอบจริง ๆ 5555
-
อย่าให้เหนือเหมือนวุฒินะ ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล
ุสุดท้ายก็เสียจุมไป อันที่จริงลึก ๆ แล้วเหนือเป็นคนดี
แต่ปากหนักไม่กล้าพูด คงรักน้ำแ้ล้วก็หวงมากด้วย
รีบ ๆ ยอมรับซะเหอะจะได้ไม่ีเสียคนที่รักไป :z3:
-
ตอน 4....ฟอร์ก้คงไม่เบาเหมือนกันสินะฮะ 5555
เหนือนายก้คุณชายเอาแต่ใจจริง ๆ ไม่รู้ใจตัวเองเล!!
-
สวัสดีค่าคนเขียน
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ สงสารน้ำมาก~
เหนือเป็นคนร้ายกาจสุดๆ แล้วฟอร์ก็เป็นคนดีสุดๆ เหมือนกัน
คนกลางอย่างน้ำเลยโดนไปเต็มๆ
เหนือชอบใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล ทำไม คนอ่านชักหมั่นไส้เหนือจริงๆ แล้วนะ
ชอบก็บอกชอบ ทำเป็นหวงออกหน้าออกตาขนาดนั้น
น้ำเลยไม่รู้ว่าเหนือมีใจให้
สงสัยว่าเหนือจะแสดงออกไม่ค่อยเป็นเลยเป็นแบบนี้
เหนือทำร้ายทั้งฟอร์ทั้งน้ำ แต่น้ำนี่โดนหนักสุด
เซ็งพระเอกจริงๆ มันจะดิบเถื่อนไปถึุงไหน
คนเขียนลงทุกวันก็อ่านทุกวัน กรี๊ดๆ ชอบนะคะ อยากอ่านต่อแล้ว
-
..สวกยอดเล!! เจ้าหญิง ติดและ ได้อารมณ์ดีนะฮะ
ชอบมากกกกกก
รอตอนต่อไปคร๊าบบบบบบบ^^
-
เหอะๆ
ยังไงๆ เหนือก็ยังคงเป็นเหนือ :z3:
วันนึงเมื่อเค้าจากไปแล้วจะรู้สึกเหมือนอิพี่วุฒิ :angry2:
-
เหนือต่างจากวุฒิตรงไหน วุฒิเริ่มจากไม่ได้รัก กะฟันแล้วทิ้ง ตามมาด้วยตั้งใจแก้แค้น และตกหลุมรักจุมโดยไม่รู้ตัว
วุฒิมีปมเรื่องพ่อแม่และความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว ประมาณเด็กมีปัญหาของแท้ ทำให้ไม่เชื่อในความรัก
ไม่เชื่อใจจุม ระแวง หึง หวง ห่วง เหี้ย(ม) ใส่จุม เพื่อกดจุมไว้ในอาณัติ แต่ทำทุกอย่างเพราะรัก (แต่ไม่แสดงออก)
วุฒิรักจุมเพียงคนเดียว แต่ไม่รู้จะดูแลความรักนั้นได้ยังงัย ....
ส่วนเหนือ ครอบครัวอบอุ่นมาก ๆ มีความพร้อมทุกอย่าง อย่างที่มันบอก เพอร์เฟ็ค
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับน้ำคงเพราะฮอร์โมนเพศพลุ่งพล่าน และหลังจากนั้นก็คงแค่รู้สึกว่าน้ำคือของ ๆ ตน
แค่หวง ไม่ได้ห่วง ไม่ได้รัก อ่านถึงตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่าเหนือจะรักน้ำนะ อาจจะชอบแต่ไม่ได้รักน่ะ
น้ำกับจุมก็ต่างกัน จุมรักวุฒิคนเดียว รักตั้งแต่แรกและรักเสมอ ไม่ว่าวุฒิจะร้ายซักแค่ไหนก็ตาม
จุมเป็นคนที่ไม่อ่อนไหวกับคนอื่น ๆ แต่อ่อนแอและขี้กลัว ไม่เป็นตัวของตัวเองตอนอยู่กับวุฒิ
ส่วนน้ำที่ยอมเหนือก็เพราะมีเหตุผลเรื่องแม่ น้ำมีความเป็นตัวของตัวเองมากกว่าจุมนะ
อย่างน้อยก็กล้าต่อปากต่อคำ ส่วนหนึ่งคิดว่าคงเพราะความสัมพันธ์ของสองคู่นี้เริ่มต้นต่างกัน
วุฒิกับจุมเริ่มต้นด้วยจุมตกหลุมรักวุฒิ ถึงแม้จะโดนข่มขืนในครั้งแรกและครั้งถัด ๆ มา (จริง ๆ ทุกครั้งเลยเหอะ แมร่ง)
แต่จุมก็ยังรักวุฒิอยู่ดี ส่วนความสัมพันธ์ของเหนือกับน้ำดูแล้วน่าจะเริ่มต้นเพราะอารมณ์ทางเพศของเหนือกับภาวะจำยอมของน้ำ
ตอนนี้ยังชอบวุฒิกับจุมเหมือนเดิม วุฒิจะเลวชาติปานใดก็รักจุม จุมจะโง่เง่าได้ใจแค่ไหนก็รักวุฒิ ...
เห็นด้วยอย่างยิ่ง
-
:t3: รอเช้ารอเย็น :z10: :z13:
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
8.
“ หนักจะแย่” เหนือว่าก่อนจะโยนน้ำลงไปบนเตียง น้ำไม่โต้ตอบนอนขดตัวนิ่งๆนึกถึงตั๋วที่โดนฉีกไปเมื่อกี้
ตั๋วหนังที่ไปดูกับคุณฟอร์ครั้งแรกและครั้งสุดท้าย …โดนคุณเหนือทำร้ายไม่มีชิ้นดี ไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรให้คุณเหนือไม่พอใจ คุณเหนือถึงได้โกรธและคอยกลั้นแกล้งเขาได้ตลอดเวลา
น้ำหลับตาลงนึกถึงอนาคตตัวเอง
“……………..” จะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน?
“ นี่แกเก็บตั๋วไว้ เพราะแกชอบฟอร์ใช่ไหม?”
“…………………..” น้ำไม่ตอบขดตัวเข้าไปอีก
เหนือโมโหเพราะเขาไม่ชอบให้ใครคิดว่าเขาไม่มีตัวตน เขากรชากแขนน้ำให้ลุกขึ้นมาพูดกับเขา
“…………………..” น้ำเจ็บจนนิ่วหน้า แต่ก็ไม่ยอมปริปาก
“ นี่แกชอบฟอร์จริงๆใช่ไหม!? ” เหนืออยากจะให้น้ำให้เขาได้ยิน ว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับฟอร์
“……………………” ใช่ น้ำชอบคุณฟอร์ อย่างน้อยคุณฟอร์ก็ไม่เคยทำแบบนี้! ไม่เคยรังแกเขา ไม่เคยดูถูกเขา ไม่ข่มเหงเขาแบบนี้
“ ตอบมา! ” เหนือกระชากเสียงถาม
“……………………….”
“ ฟอร์คงจะสนใจแกหรอก ยิ่งรู้ว่าแกกับฉันเป็นอะไรกันแบบนี้?” เหนือพูดให้น้ำตัดใจหากว่าคิดชอบฟอร์จริงๆ
“ น้ำกับคุณฟอร์ไม่มีทางเป็นไปได้ น้ำรู้ครับ” ถึงแม้ว่าเมื่อวานเพิ่งโดนบอกว่าชอบ แต่ฝันก็ยังเป็นฝันวันยังค่ำ!
“ เจียมตัวก็ดี จะได้ไม่เจ็บ…ตัว”
*******
เช้าวันใหม่ น้ำลืมตาตื่นอัตโนมัติ เพราะเป็นเวลาที่เขาต้องไปตลาดเช้ากับคุณนม และลุงน้อยเหมือนเช่นทุกวัน แต่เมื่อวานเขาก็ไม่ได้ทำหน้าที่ เพราะเขาหลับอยู่ที่นี่ น้ำลุกขึ้นช้าๆ มองไปอีกด้านของเตียงเหนือยังคงหลับอยู่ เมื่อคืนเขาจะเอาที่นอนที่เคยปูนอนบนพื้นมานอน แต่คุณเหนือให้นอนด้วยกันบนเตียง เพราะเกรงว่าใครจะเข้ามาเห็น
วันนี้ไข้ลดลงจนแทบไม่มีแล้ว อาการอื่นๆก็ดีขึ้นตามลำดับ เขายังรู้สึกแปลกกับฐานะตัวเองที่อยู่ก็กลายเป็นคนของคุณเหนือ ได้ย้ายมาอยู่ห้องนี้ แต่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรพิเศษขึ้น กลับยิ่งรู้สึกหดหู่มากกว่าเดิม ที่ต้องมาอยู่ห้องนี้ อยู่กับคุณเหนือเขารู้สึกอึดอัด หลายครั้งที่จะต้องทำตามที่คุณเหนือต้อง คำหลายคำพูดออกมาเพื่อให้เขาได้เจ็บปวด สำหรับคุณเหนือเขาไม่ต่างจากสิ่งของที่อยากทำอะไรก็ได้
“…………………..”
เหนือรู้สึกพอดี เขาเห็นน้ำกำลังจะลงจากเตียง แม้ห้องจะไม่ได้เปิดไฟ แต่ความสว่างเลือนลางผ่านผ้าม่านหน้าต่างเข้ามาทำให้มองเห็นได้
“ จะไปไหน?” ชายหนุ่มถาม น้ำตกใจสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่หันหน้ากลับไป
“ คุณเหนือตื่นแล้วเหรอครับ?” น้ำถามด้วยความแปลกใจ จะว่าเขาทำเสียงดังให้คุณเหนือตื่นก็ไม่ใช่
“ จะไปไหน?” เหนือถามอีก เพราะน้ำยังไม่ตอบ
“ น้ำจะไปตลาด” น้ำบอก เหนือดึงแขนน้ำไว้ให้กลับขึ้นมานอน
“ ไม่ต้องไปแล้ว กลับมานอน” เหนือสั่ง น้ำยังคงขืนตัวนิ่งอยู่
“ น้ำต้องไปครับ เดี๋ยวคุณนมไม่มีใครช่วยถือของ” น้ำบอก แต่เหนือไม่ได้ปล่อยแขนอีกฝ่ายแต่อย่างใด
“ คนมีเยอะแยะ แค่แกไม่ไปเขาคงไม่ตายกันหรอก กลับมานอน!” เหนือสั่ง แต่น้ำยังลังเล
“ ต่อไปนี้แกไม่ต้องไปทำงานเป็นคนใช้ น่าจะรู้ตัวเองอยู่ในฐานะอะไร” เหนือว่ากระชากแขนอีกฝ่าย น้ำไม่ทันตั้งตัว เซถลาตามแรง
“ คุณเหนือ?! ”
“ อย่าเรื่องเยอะ จะมานอนดีๆหรืออยากให้มีเรื่อง” เหนือว่าเริ่มหงุดหงิด ด้วยนอนไม่พอด้วย เขาไม่เคยตื่นเวลานี้ด้วยซ้ำ
“…………………….” น้ำทำตามที่เหนือสั่งกลับนอนอีกครั้ง และก็โดนเหนือกอดเอวเอาไว้ ลมหายใจเหนือที่รดต้นคอทำให้น้ำรู้สึกแปลกๆ
“ เมื่อไรจะ 2 อาทิตย์สักทีเนี่ย” เหนือว่าขัดใจที่เขาทำอะไรน้ำที่อยากทำไม่ได้
“ ทำไมครับ?” น้ำถามสงสัย
“ สอดรู้!” เหนือว่าหลับตาลง และไม่นานก็หลับลึกอีกครั้ง
“…………………..” เพราะความเคยชิน น้ำจึงไม่หลับง่ายๆ เขาได้มองไปรอบๆก่อนที่จะมาหยุดที่ดวงหน้าได้รูปของชายหนุ่ม และก็หันหน้าหนีแทบจะทันที
“…………………………”
.
.
.
.
บนโต๊ะอาหาร น้ำมากินข้างเช้าร่วมโต๊ะเป็นครั้งแรก เขาเกร็งจนไม่กล้าสบตาใครทั้งสิ้น คุณสาโรจน์และคุณหญิงทัดพวงเห็นก็เข้าใจน้ำดี จึงทักทายถามอาการไม่ให้น้ำประหม่า
“ ไม่ปวดหัวแล้วครับ” น้ำนั่งข้างๆเหนือตอบ
“ เหนือเราอย่าไปทำอะไรให้น้ำลำบากละ” คุณสาโรจน์พูดขึ้นลอยๆ มองลูกชายที่กินข้าวไม่สนใจใคร แม้แต่น้ำที่นั่งข้างๆ
“ ครับ” เหนือตอบไม่คิดอะไร
“………………….” คุณหญิงหันไปมองผู้เป็นสามี ถามทางสายตาว่า ทำไมบรรยากาศลูกชายกับน้ำถึงได้ห่างเหินกันถึงเพียงนี้ คุณสาโรจน์ได้แต่ส่ายหน้าสองสามทีว่าอย่าเพิ่งไปยุ่งให้ดูไปก่อน
แต่คุณหญิงทัดพวงเองกลับทนไม่ได้ เมื่อลูกชายไปเรียน สามีไปทำงานแล้วเธอก็เรียกน้ำมาหาทันที
“……………….” น้ำนั่งลงพื้นอย่างเคย คุณหญิงต้องกวักมือเรียกให้มานั่งโชฟาด้วยกัน น้ำลุกขึ้นไปนั่งเก้ๆกังๆ ด้วยความเกรงใจ
“น้ำ”
“ครับคุณหญิง”
“ ต่อไปไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหญิงแล้วนะ เรียกคุณโรจน์ก็เหมือนกัน ให้เรียกเหมือนที่เหนือเรียก” คุณหญิงบอก ด้วยเธอเองก็เอ็นดูน้ำอยู่แล้ว หากเป็นคนอื่นเธอก็ไม่มั่นใจจะบอกให้เรียกแบบนี้เร็วแบบนี้ไหม? เธอเห็นน้ำมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่ที่สายชลแม่ของน้ำมาทำงานที่นี่ก็พาน้ำมาด้วย น้ำเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายมายังไง ตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม
“ ให้น้ำเรียกเหมือน คุณเหนือ?! หมายถึง เรียก คุณ…” น้ำตกใจไม่คิดว่าตัวเองจะเรียกได้ เรียกเสมอคุณเหนือ
คุณแม่ คุณพ่อ!?
“ ลองเรียกดู” คุณหญิงว่ากุมมือน้ำเอาไว้ เธอไม่รังเกลียจที่จะมีน้ำเป็นลูกอีกคน แต่เธอต้องทำใจให้ได้ว่าลูกชายเป็นเกย์
“ อย่าเลย ครับ น้ำเป็นแค่…”
“ ตอนนี้น้ำเป็นลูก..สะใภ้ฉันแล้ว เรียกตามนั้น อย่าคิดว่าตัวเองเป็นใคร เพราะไม่ว่าใครที่มาเป็นภรรยาเหนือ ก็ต้องเรียกแบบนี้ทุกคน”
“ แต่น้ำเป็นคนใช้….” น้ำบอก เหมือนสิ่งที่เหนือคอยบอก คอยสั่ง ทำให้น้ำรู้สึกว่าตัวเขาไม่อาจจะเทียบกับเหนือได้
“ น้ำ คนใช้ก็คน คนใช้เป็นอาชีพอาชีพที่ทำงานแลกค่าแรง ไม่ได้งอมืองอเท้าขอใครกิน น้ำไม่ได้ต่ำต้อยกว่าใคร เป็นคนเหมือนเหนือ เหมือนฉัน”
น้ำตื้นตันที่กับสิ่งที่คุณหญิงบอก ไม่ได้ถูกดูถูกเหมือนที่เคยได้รับจากเหนือ
“ ขอบคุณครับ แต่น้ำคงไม่เรียก….”
“เรียกเถอะน้ำ ถือว่าเห็นแก่ความสะบายใจของคนแก่”
“ ครับ….คุณแม่” น้ำว่าน้ำตาไหล
ไม่ได้พูดคำนี้มามากว่า 10 ปีแล้ว
‘แม่’
“ ร้องไห้ ทำไม หืม?” คุณหญิงว่าโอบน้ำเข้ามากอด เธอพอจะรู้ว่าเด็กหนุ่มในอ้อมแขนคงจะสะเทือนใจ เรื่อง แม่ของตน
“………….คุณแม่ครับ”
เขามีคุณแม่แล้ว แล้วยังมีคุณพ่ออีก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ชื่อของพ่อผู้ให้กำเนิดก็ตาม อ้อมกอดของแม่อบอุ่นแบบนี้เอง ทั้งที่เขาจำไม่ได้แล้ว ว่าอ้อมแขนของแม่เป็นยังไง
จะเอาแต่นอนอย่างเดียวก็ไม่ได้ น้ำเลยเดินออกมาเดินออกกำลังกาย ก่อนที่จะเข้าไปในครัวเผื่อว่าหยิบจับช่วยงานอะไรได้บ้าง เดินมาหน้าประตูก็ได้ยินเสียงพูดของกระหล่ำ เด็กหนุ่มชะงักเท้าหยุดเดินเพราะได้ยินชื่อของตัวเอง
“ คุณนม จะว่าไปน้ำก็เหมือนนางเอกในละครที่เราดูเลยเนอะ แบบว่าชีวิตน้ำเน่าตามเรื่องเลยอะ นางเอกเป็นคนใช้ พระเอกเป็นลูกเจ้าของบ้าน ดีนะเนี่ยที่คุณหญิงไม่กีดกั้น” กระหล่ำว่า ทำหน้าเคลิ้มคิดถึงละครที่ดู คิดว่าน้ำโชคดีจริงๆ
“ นั่นดินม แล้วเมื่อไรฉันกับกระหล่ำจะเจอพระเอกหล่อๆรวยบ้าง”
“ อย่างแกฝันไปเถอะแก้ว คริๆ” กระกล่ำตอบแทนหญิงสูงวันที่เอาแต่ส่าย เอือม
“ แกก็เหมือนกันแหละกระหล่ำ พระเอกแกก็ไอ้กล้วยวินหน้าปากซอยนั่นแหละไม่ต้องไปหาไกล” กระหล่ำกระฟัดกระเฟียดใส่เพื่อนสาวที่อยู่ๆก็พูดไปถึงชายคนรักของเธอ
“ แกให้มันมีเถอะแก้ว ฉันกลัวกลัวแต่ว่าจะขึ้นคาน” กระหล่ำว่า หัวเราะล้อเลียนที่แก้วยังไม่มีแฟน
“ พอๆทั้งสองคน ทำงานทำงาน แกงส้มวันนี้จะได้แกงไหม?” นมก้านพูเอ็ดหญิงสาวพอคุยกันมือก็นิ่งไม่หยิบจับอะไรช่วย
“……………..” เมื่อเห็นว่าเสียงเงียบไปแล้ว น้ำก็เดินเข้าไปในครัว
“ น้ำ!?” แก้วว่าเมื่อเห็นน้ำเดินเข้ามา
“ แก้ว แกไปเรียกน้ำเฉยๆได้ไง ต้องเรียกคุณน้ำสิ!” กระหล่ำบอกแก้ว
“ เรียกน้ำเหมือนเดิมนั่นแหละครับ น้ำก็ยังเป็นน้ำคนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน” น้ำบอก ไม่เคยคิดจะให้ใครเรียกเขาว่าคุณน้ำ
“ คุณนมมีอะไรจะให้น้ำช่วยไหมครับ น้ำนอนมาเกือบทั้งวันแล้ว อยากกำลังบ้าง?” น้ำถามนมก้านพู
“ ช่วยแก้วล้างผักก็แล้วกัน แต่ช่วยเล็กๆน้อยๆแล้วก็กลับขึ้นไปนะ” นมก้านพูบอก น้ำพยักหน้าเข้าใจ เขารู้สึกว่าบางอย่างไม่เหมือนเดิม แต่พอสักพัก เขาก็พูดคุยกับทุกคนได้เป็นปกติ ทั้งหัวเราะ ทั้งยิ้ม จนลืมเรื่องราวที่ทำให้ไม่สบายใจไปบ้าง
*******
เพื่อนๆตกลงไปเที่ยวที่ผับแห่งหนึ่งย่านทองหล่อ เหนือโทรไปหาฟอร์หลังจากที่คิดอยู่หลายรอบว่า เขาควรจะโทรไปเอง หรือให้คนอื่นโทร สุดท้ายเขาก็ได้คำตอบว่าต้องเป็นเขา เขาจะต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้เขาจะยังรู้สึกผิดอยู่ก็ตาม
ฟอร์เห็นคนโทรเข้ามาเป็นเหนือ เขารับโทรศัพท์ทันที เพราะคิดว่า เหนือคงมีเรื่องอยากจะพูดกับเขา เขาอยากให้เหนืออธิบายเรื่องน้ำมากกว่านี้
“ ฮัลโหลฟอร์ วันนี้ไบร์ชวนไป.. นายไปด้วยกันนะ” เหนือว่า ฟอร์เงียบไปก่อนที่ถาม
“ นายก็ไปใช่ไหม?”
“ อืม” เหนือตอบ
ทั้งเหนือทั้งฟอร์ต่างก็รู้สึกถึงเส้นบางๆที่มากั้นมิตรภาพระหว่างเพื่อนเอาไว้
“ แล้ว…น้ำหายดีแล้วเหรอ?” ฟอร์ถาม เขาคิด่าการถามสาระทุกข์สุขดินแฟนเพื่อนเป็นเรื่องธรรมดา แต่คนที่โดนถามกับนิ่งไป
“……………………………”
“ เหนือที่เราถาม เราไม่ได้คิดอะไร เรากับน้ำไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น นายสบายใจได้” ฟอร์ว่าให้เหนือสบายใจ เพราะยังไงตอนนี้เพื่อนต้องมาก่อน
“ เราก็ไม่ได้คิดแบบนั้น เรารู้นายไม่ได้สนใจน้ำจริงๆหรอก น้ำธรรมดาจะตาย นายมีคนดีๆให้เลือกอีกเยอะ” เหนือว่า
“ ถ้างั้นเจอกันที่.. ว่าแต่กี่โมง3 ทุ่มเหมือนเดิมไหม?” ฟอร์ถามเปลี่ยนเรื่อง คิดว่าน้ำคงหายดีแล้วไม่งั้นเหนือก็คงบอกแล้ว เพราะฟอร์คิดว่าน้ำเป็นไข้ธรรมดา
“ เหมือนเดิม แล้วเจอกัน” เหนือบอกก่อนจะวางสาย เขาคิดถูกที่คิดว่าฟอร์ไม่ได้คิดอะไรกับน้ำมากมาย ก็อย่างว่า แค่คนใช้ธรรมดาคนหนึ่ง
เกือบเที่ยงคืน ฟอร์มาส่งเหนือที่บ้าน น้ำที่ยังรอเหนืออยู่รีบลงมารับทันที
“…………………” ทันทีที่เห็นฟอร์พยุงเหนือที่เมาไม่ได้สติมา น้ำเผลอจ้องฟอร์ตาไม่กระพริบนึกถึงวันที่ได้ไปดูหนัง กินข้าว ก่อนที่น้ำจะได้สติเข้ามาช่วยฟอร์พยุงเหนืออีกแรง
“ ทำไมคุณเหนือถึงเมาขนาดนี้ครับ?” น้ำถามขณะพยุงเหนือเดิน
“ มีดวลกินเหล้ากัน เห็นสภาพอย่างี้แต่ชนะขาดนะ” ฟอร์บอก…
ตลอดเวลาที่พยุงเหนือขึ้นไปบนห้อง ฟอร์แอบมองน้ำที่เหมือนตั้งใจจะไม่สบตากับเขาตรงๆ
“ คุณน้านอนแล้วเหรอ?” ฟอร์ถาม
“ ครับ เพิ่งไปนอนเมือกี้เองครับ เพราะน้ำบอกว่าน้ำจะรอคุณเหนือเอง” น้ำตอบเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก่อนที่ทั้งเขาและคุณฟอร์จะพาคุณเหนือไปนอนบนเตียง
“ คุณฟอร์จะค้างที่นี่ไหมครับ? ” น้ำถาม เพราะถ้าฟอร์มาที่นี่กลางดึกแบบนี้ก็มักจะนอนที่นี่เสมอ
“ ไม่ละ ฉันจะกลับเลย” ฟอร์ว่า ยิ่งเขามองน้ำเขาก็ยิ่งรู้สึกเสียดายน้ำ ที่ไม่ได้สานต่อในวันนั้น…
“………………………….”
“ น้ำ หายดีแล้วใช่ไหม?” ฟอร์ถามท่ามกลางความเงียบ
“ครับ”
“ งั้น………. ฉันกลับนะ”
“ ครับ ผมไปส่งนะครับ” น้ำใช้ความกล้าบอก ฟอร์พยักหน้าก่อนที่จะเดินนำไปก่อน น้ำเดินตามหลังไปเงียบๆแต่สายตานั้นมองแผ่นหลังฟอร์ไม่ละสายตา จนมาถึงหน้าบ้าน
“ ขับรถดีๆนะครับ” น้ำว่า ฟอร์ที่เดินไปถึงรถแล้วหยุดฝีเท้าก่อนที่หันกลับมา มองน้ำในชุดเสื้อยืด กางเกงขาสั้น
“………………….” แต่ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร น้ำจึงเดินกลับเข้ามา ในหัวใจเขาทรมาน ในใจเกิดคำถาม หากว่าเขากับคุณเหนือไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนี้ เขากับคุณฟอร์จะเป็นยังไง จะเรื่องอะไรเกิดขึ้นหลัจากวันนั้น วันที่คุณฟอร์บอกว่าชอบเขา บอกว่าจีบเขา
ฝันคนเดียวอีกแล้ว
น้ำกลับเข้ามาในห้อง และตรงไปหน้าต่าง เปิดผ้าม่าน มองรถของฟอร์ที่วิ่งออกไปจนลับสายตา เหมือนหัวใจก็ค่อยๆห่างออกไปด้วย
“…………………..”
น้ำกลับมาถอดรองเท้าให้ชายหนุ่มที่นอนไม่มีสติบนเตียง เขาปลดกระดุม สาม เม็ดบนให้เหนือรู้สึกไม่อึดอัด และยังถอดเข็มขัดออกให้ด้วย ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนอีกด้านของเตียง….
ตี 5 น้ำยังรู้สึกตัวตื่นเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้แปลกตรงที่เห็นเหนือนั่งอยู่
“ คุณเหนือเป็นอะไรครับ?” น้ำถาม ชายหนุ่มค่อยๆหันมา เขาแค่รู้สึกคอแห้งจนตื่นขึ้นมาเท่านั้นเอง
“เปล่า” เหนือตอบ มองใบหน้าน้ำก่อนจะมองมาที่ลำคอ มือเขาลูบหน้าน้ำแล้วค่อยๆก้มหน้าลงมา น้ำรีบหันหน้าหนี อีกฝ่ายขมวดคิ้ว
“ น้ำอยากเข้าห้องน้ำ” น้ำว่า ต้องการที่จะลุกจากเตียง เขารู้สึกว่าคุณเหนือกำลังต้องการเรื่องนั้น
“ แกโกหก” เหนือว่า มองออกว่าน้ำโกหก
“ มาทำหน้าที่เมียหน่อยเป็นไง?” เหนือว่าจับดึงแขนน้ำให้มาประชิดตัว
“ คุณเหนือครับ น้ำยัง…”
“ ถ้าไม่อยากให้รุนแรงก็ อย่าขัดขืน” เหนือว่าก้มลงมาจูบน้ำ เด็กหนุ่มได้กลิ่นเหล้าจากริมฝีปากนั้นจนฉุนจมูก เขาส่งเสียงอู้อี้ในลำคอขอร้องว่าเขาไม่พร้อม
แต่แล้วเหนือก็หยุดไปเฉยๆและทิ้งน้ำตัวบนตัวน้ำ?
“……………….” น้ำนิ่งดูท่าทีของเหนือสักพัก แต่เหนือก็ไม่ขยับเขยื้อน น้ำค่อยๆหันมอง….เห็นเหนือหลับสนิท รู้สึกได้ถึงลมหายใจสม่ำเสมอ
“ เฮ้อ~” น้ำถอนหายใจโล่งอก
“ เมา แล้วยังจะหื่น……..อีก” น้ำว่า เหลือบมองว่าเหนือจะตื่นมาได้ยินพอดีหรือเปล่า ก่อนที่จะผลักเหนือออกไปให้พ้นตัวด้วยความยากลำบากเพราะอีกคนตัวเล็กซะที่ไหน
น้ำคิดว่าลุกขึ้นมาอ่านหนังสือดีกว่า จะได้ไม่หลับเผื่อคุณเหนือตื่นมาอีกจได้หาทางหนีได้ทัน วันนี้เสาร์เขาต้องไปเรียนด้วย น้ำจึงอ่านหนังสือจนถึงเช้า ก่อนที่อาบน้ำแต่งตัวลงกินข้าว โดยปล่อยให้เหนือนอนโดยไม่ปลุก เพราะวันเสาร์อาทิตย์ชายหนุ่มจะตื่นเอง เกือบเที่ยงเป็นประจำ
คุณหญิงทัดพวงจะให้ลุงน้อยคนขับรถไปส่งน้ำที่โรงเรียนฯ น้ำปฎิเสธเพราะไม่อยากให้ใครมามีงานเพิ่มเพราะเขา และเขาอยากไปเองมากกว่า
น้ำขี่จักรยานแม่บ้านสีเขียวออกมาหน้าปากซอยเหมือนที่เคย ก่อนที่จะเอาไปจอด ซุ่มวินมอเตอร์รับจ้างที่รู้จักน้ำดี น้ำจะเอารถจักรยานมาจอดไว้ที่นี่ทุกครั้งและเดินอีกนิดหน่อยไปป้ายรถเมลล์
“ น้ำ วันนี้มาแต่เช้าเลยนะ” เบิ้ลลุงอายุคราวพ่อ ทักน้ำเมื่อเด็กหนุ่มเอารถจักรยานมาจอด
“ครับ คุณนมฝากกล้วยฉาบมาให้ด้วยครับ” น้ำเอากล้วยฉาบจากระเป๋าสะพายออกมาให้เบิ้ล มอเตอร์ไซด์รับจ้างคนอื่นๆมามุงกินกันทันที คนเอามาฝากเห็นแล้วก็ชื่นใจที่ของไม่เสียเปล่า
“ แล้วเมื่อไรจะจบละเรา?” เบิ้ลถามเพราะเห็นน้ำไปๆมาๆหลายปีแล้ว
“ เดือนหน้าสอบแล้วก็จบครับ” น้ำบอกภาคภูมิใจ
“ เออดี หลานลุงไอ้ไผ่มันก็จะจบมอ6แล้วเหมือนกัน มันว่ามันจะเข้ามอ ธ. ไม่รู้ว่ามันจะสอบติดไหม หรือมันโม้” เบิ้ลพูด แต่เขาก็อยากให้หลานสอบติด เสียเงินเท่าไรไม่ว่า หากเขาไม่มีเงินพอ เขาจะไปหายืมมาให้จนได้เรียน
“ แล้วน้ำจะเรียนต่อที่ไหน?”
“ น้ำยังไม่รู้เลยลุง เรียนก็เกรงใจคุณท่านคุณหญิง” น้ำว่า
“ ไม่ต้องไปเกรงใจเขาหรอก เขารวยจะตาย เงินแค่นี้ขนหน้าแข็งไม่ร่วงหรอก” เบิ้ลบอกคิดว่าน้ำเกรงใจเรื่องค่าใช้จ่าย แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย เพราะน้ำก็ได้เงินเดือนเหมือนคนอื่นๆ น้ำที่ไม่เที่ยว ไม่มีซื้อของฟุ้มเฟื่อย มีเงินเก็บไม่น้อย
“ เอาไว้จบแล้วค่อยคิด” น้ำว่าฉีกยิ้ม ก่อนที่จะเดินไปยังป้ายรถเมล์ แล้วนั่งรอรถเมลล์สายที่จะไป
“………………..” เขาไม่ได้ยังไม่คิดแต่คิดไว้ เรื่องของแม่ 10 ปีแล้วที่เขารอมาตลอด ไม่ว่าแม่จะมีเหตุผลอะไรที่ทิ้งเขาไว้ และไม่กลับมารับเขา เขาไม่โกรธ ไม่เกลียดแม่ แม่เป็นผู้ให้กำเนิดบุญคุณมหาศาลเขาจะไปรู้สึกแบบนั้นได้ยังไง ความน้อยใจที่มีเขาก็เก็บไว้ในใจ
** **
=^^~
-
ได้กลิ่นเหมือนว่าต่างคนต่างไม่รัก รวมทั้งมือที่สามด้วย เหมือนว่าแค่สนใจ
-
เมื่อไหร่เหนือมันจะรักน้ำสักที
เห็นน้ำเป็นแบบนี้แล้วสงสาร
+1 นะคะ
-
รอตอนต่อไปครับ
-
คุณเหนือจะทนได้ถึงสองอาทิตย์หรือป่าว o18
-
เท่าที่อ่านมาเหมือนเหนือไม่ได้รักน้ำเลย เหมือนแค่กำลังเห่อของเล่นใหม่เท่านั้น
-
ตอนนี้ยังเรื่อยๆ แต่รู้สึกว่าทั้ง3กำลังเก็บอะไรสักอย่าง รอจนวันที่ทนไม่ได้ระเบิดออกมานั่นแหละคาดว่าจะดราม่าของจริง
-
อ่านเรื่องนี้แล้วหมอกดำปรากฏขึ้นเหนือหัว....มืดมน จริงๆ :z3:
-
ฝนตั้งเค้า
-
คู่นี้จะรักกกานเมื่อไร แต่โดยส่วนตัวชอบฟอร์มากกว่าาาา
-
เรื่องกำลังเข้มข้น
กลัวน้ำหนีออกจากบ้านเหนือจัง
จะรอนะคะ
-
..ดราม่าหนัก ๆ หน่อย ชอบมากกก
น้ำคงได้หนีออกมาสักวันแน่ ๆ กลัวจัง
รอตอนต่อไปคร๊าบบบบบบบ^^
-
อีคุณเหนือนี่เข้าขั้นหื่นนับวันรอกันเลยทีเดียว
-
เหนือดูแลน้ำดีๆหน่อยซิ
-
เมื่อไหร่เค้าจะหยอกกันแบบน่ารักๆบ้างนะ
เหนือ<3 น้ำ
-
มาสะดุดกับคำว่า " น้ำได้เงินเดือนเหมือนคนอื่น แต่ไม่กินไม่เที่ยว มีเงินเก็บอยู่ไม่น้อย "
ลองคิดดูว่า ถ้าสักวันน้ำทนคุณเหนือไม่ไหวคงจะหนีไป เพราะมีเงินจำนวนนี้คงจะเป็นทุนเช่าห้องได้สบายๆ
เฮ้อ อ่านมาถึง ณ จุดๆนี้ รู้สึกว่าเรื่องของทั้ง3คนกำลังคลุมเคลือมากๆเลย แบบรู้สึกหดหู่อย่างแบไม่ถึง
อารมณ์แบบนี้ มันทำให้เราพลอยเศร้าไปด้วย เหมือนคนจิตตกอ่ะ รอตอนต่อไป เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น
เผื่อคุณเหนือจะแสดงท่าทีที่ชัดเจนมากกว่านี้ เผื่อคุณฟอร์อาจจะไม่ได้รู้สึกกับน้ำจริงๆและ เผื่อน้ำจะลืมุณฟอร์ได้
เจ้าหญิงค่ะขอกอดทีนึง :กอด1: รักเจ้าหญิงมากๆ รอติดตามอยู่นะคะ :bye2:
-
บางทีเเอบคิดนายเหนือนี่มันหวงน้ำ หรือหวงฟอร์กันเเน่
:laugh:
-
น้ำเรียนจบเเล้ว อย่าอยู่เลยหนีไปไกลๆเถอะ เเล้วอย่ากลับมา
ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ เป้นคนใหม่ อยู่แบบนี้เหมือนตายทั้งเป็น
:m15: :m15:สงสารน้ำ สุดๆๆ
:z6: :z6:ไอ้คุณเหนือไปตายซะ
-
น้ำ
เชื่อเถอะ
ออกไปจากบ้านนี้เถอะนะ
ไปหางานทำอะไรก้ได้
อย่าอยุ่แบบนี้เลยสมเพช
-
:เฮ้อ:
กลัวดราม่าจังเลย :z3:
-
:monkeysad:น้ำอย่าเหมือนจุมนะอันนั้นก้อรันทดเกินสู้ๆนะน้องน้ำ
-
:L2:
-
กดบวกและปล่อยเป็ดสำหรับคุณผู้หญิง อ้อ คุณแม่
เห็นด้วยกับ iforgive เรื่องจุม-วุฒิ กับ น้ำ-เหนือ
ยังไงก็จะตามอ่าน มันบีบอกจนซี่โครงทะลุทิ่มปอดก็ตาม
เรื่องมัน เราสองสามคน อือออออออ
-
รักสาม(คนอ่าน)เศร้า
:pig4: คะ
-
นั่นดิ เมื่อไหร่เหนือกับน้ำจะมีความรู้สึกที่เรียกว่ารักสักที
รอๆๆ จะรอต่อไป
-
:เฮ้อ: เหนื่อยใจแทน
แล้วเมื่อไหร่จะได้รักกันเนี๊ยะ
:L2: :L2:
-
ประหลาดมากๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีจัง แบบว่า
คุณหญิงใจดีกว่าที่คิด เข้าใจในตัวน้ำ
ว่าน้ำน่าสงสาร แต่น้ำก็ดูเข้มแข็งอยู่
ขออย่าให้น้ำเป็นอะไรเหมือนจุมนะ มันทรมาณใจสุดๆๆ
เหนือก็นะ ไม่รู้ใจตัวเอง หึ ถ้าเสียน้ำไปแล้วจะเสียใจ :a14:
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิง :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: สองที :กอด1: :L2:
-
ละเมอยังหื่น
หมั่นไส้ :beat:
-
ลงทุกวันก็อ่บนทุกวัน ฮิ้ววว คลายเครียดช่วงหนีน้ำ
-
ทุกคนยังคลุมเครืออยู่เลย :serius2:
-
เฮ้ออออออ คุณเหนือ ก็ใจร้าย
แต่ ดีใจ ที่คุณหญิง เข้าใจ แล้วก็ รักน้ำ
ต่างคนต่างไม่ได้รัก แต่ รู้สึกว่า ไม่นาน
คุณเหนือ จะรักน้ำ
-
สงสารน้ำจังเลย เอาใจช่วยเสมอ สู้ๆๆ :pig4:
-
เหนือเหมือนเดิมไม๋โต - - :เฮ้อ:
หวงก็ทำเป็นรุนแรง กับเพื่อนมันยังไม่วายคิดไม่ดี
แกไปกระกาศว่าน้ำเป็นเมียแกแล้ว ยังจะกลัวฟอร์แย่งเหรอย้ะ?
เมื่อไหร่เหนือจะทำตัวดีๆ กับคนอื่นเขาสัีกที
ไม่แปลกที่น้ำจะชอบฟอร์มากกว่า ถ้าเหนือได้สักครึ่งของฟอร์น้ำคงจะพอใจขึ้นมาบ้าง
แต่อาการละเมอยังหื่นนี่มันก็น่ารักดีนะ :)
รออ่านต่อค่าคนเขียนนน
-
เลวอยู่หนึ่งนอกนั้นดีหมด
ตกลงแกะดำก็คือคุณเหนือนี่เอง
พ่อก็ดีแม่ก็น่ารัก ทำไมลูกชายถึงได้.........
:เฮ้อ:
-
เรื่องนี้มันช่างอึมครึมมมมม
ไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี :เฮ้อ:
รู้สึกสงสารทุกคนแม้กระทั่งนายเหนือเองก็เหอะะ
-
น้ำที่น่าสงสาร
เมื่อไรเหนือจะทำตัวดีๆเนี่ย
-
เมื่อไหร่เหนือจะทำดีกะน้ำซักทีน้า
สงสารน้ำ :กอด1:
-
เข้ามารอลุ้น วันนี้เจ้าหญิงจะอัพรึเปล่า อิอิ
-
เข้ามารอว่าวันนี้เจ้าหญิงจะอัพหรือเปล่าด้วยคนคร๊าบบบบ
-
รอลุ้น น้ำนี่หายใจเข้าหายใจออกเป็นคุณฟอร์ซะจริง :z13:
-
..รอด้วยคนนะฮะ รอรอ รอรอ รออยู่นะฮะเจ้าหญิง^^
คิดถึงเหนือ-น้ำ ใจจะขาดแล้ว ว ว ว
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
9.
“ พี่บุญ อาพาสเม้นต์พี่ มีว่างหรือยังครับ?” น้ำถามบุญมี เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่อายุมากกว่า 3 ปี บุญมีเป็นคนต่างจังหวัดที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ด้วยความที่เรียนมาน้อยจึงมาเรียนเพิ่มเติมที่นี่หวังอยากจะได้วุฒิไปปรับตำแหน่งงาน และจับคู่ทำรายงานกับน้ำหลายครั้งเลยสนิทกันเป็นพิเศษ
“ ตอนนี้ยังไม่ว่าง แต่เดือนหน้าห้องข้างๆพี่ได้ยินว่าจะย้ายออก ถ้าสนใจพี่ถามให้” บุญมีว่า
“ ครับ พี่บุญถามให้หน่อยนะครับ” น้ำว่า เขาจะได้ออกจากบ้านคุณ…หญิงสักที เขาคงทนให้คุณเหนือข่มเหงเขาต่อไปไม่ไหว
“ ทำไมละน้ำ น้ำก็มีบ้านอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?” บุญมีถามเขาพอทราบเรื่องของน้ำอยู่บ้างว่า ทำงานบ้านคุณหญิงคุณนาย มีข้าวให้กินมีห้องให้อยู่
“ แต่น้ำอยากจะออกมาอยู่ข้างนอก ว่าจะทำงานไปด้วย เรียนต่อไปด้วย” น้ำบอก
“ ได้ได้พี่ถามให้ ถ้าจะหางานทำสนใจงานโรงแรมไหม? มีข้าวให้กิน3 มื้อด้วยนะ” บุญมีว่า เขาเองก็ทำงานโรงแรม
“ ครับครับ สนใจ ตอนนี้ถ้ามีอะไรที่น้ำทำได้ น้ำทำหมดแหละครับ” น้ำบอก มีงานอะไรเข้ามาก็ต้องทำไปก่อน จะเลือกงานไม่ได้ วุฒิแค่มอ 6 ถ้าเลือกงานได้ตกงานแน่
“ แล้วจะย้ายเมื่อไร?”
“………… … ..”
*******
ฟอร์ขับรถให้มารดา คุณช่อแก้วมาบ้านคุณหญิงทัดพวงผู้มีศักดิ์เป็นน้า ด้วยความที่คุณช่อแก้วมาชวนน้องสาวไปทำบุญ และมักจะแวะมาเยี่ยมเยือนกันเสมอๆ
น้ำเลิกเรียนมาเห็นรถฟอร์จอดอยู่ก็รีบหลบไปหลังบ้านอยากรู้ว่าฟอร์มาทำไม?
“ พี่แก้ว คุณฟอร์มานานแล้วเหรอครับ?” น้ำถาม
“ เพิ่งมาเอง นี่พี่กำลังยกน้ำออกไปเสริฟ” น้ำมองแก้วน้ำ 2 ใบถาด ขณะที่แก้วกำลังจัดของวางใส่จานใบเล็กๆ
“ มีใครมาอีกเหรอพี่แก้ว”
“ คุณช่อ” แก้วบอก น้ำรู้จักคุณช่อแก้วเพราะไม่มาหาสู่ที่นี่บ่อยครั้ง
“ พี่แก้ว เดี๋ยวน้ำยกไปเองนะ” น้ำว่ายกจับถาดรอของว่าง
“ ไม่ต้องไม่ต้อง พี่ทำเอง เราเอาของขึ้นไปเก็บเถอะ ไม่ใช่คนชงคนใช้เหมือนพวกพี่แล้ว” แก้วว่า น้ำรู้สึกไม่สบายใจที่ได้ยินแบบนั้น เขาก็แค่อยากทำหน้าที่เหมือนที่เคยทำ มีอะไรช่วยได้ก็อยากช่วย และอยากเห็นหน้าคุณฟอร์เท่านั้นเอง
“ พี่แก้วพูดแบบนี้ น้ำไม่สบายใจนะครับ อย่าแบ่งแยกกันแบบนี้เลย น้ำก็เป็นไอ้น้ำคนเดิมแหละ”
“ พี่รู้ แต่คุณๆเขาจะไม่เข้าใจคิดว่าพี่ใช้น้ำ ไปเถอะ เอาของขึ้นไปเก็บ” แก้วว่ายิ้มก่อนที่ยกน้ำออกเสริฟห้องรับแขก
“……………”
น้ำเดินออกมา มองไปเห็นฟอร์นั่งที่ห้องพักผ่อนลำพัง น้ำเผลอยืนจ้องมองจนคนที่นั่งอยู่หันมาพอดี
“ น้ำ?”
น้ำรู้สึกตัวทันที
“ เออ ครับ” น้ำทำตัวลุกหลี่ลุกลน ไม่แน่ใจว่าฟอร์จะรู้หรือเปล่ามาเขาแอบมอง
“ เพิ่งเลิกเรียนเหรอ?” ฟอร์ถามลุกขึ้น มองหนังสือในมือเด็กหนุ่ม
“ ครับ”
“………………”
“………”
แล้วทั้งคู่ก็ตกอยู่ในความเงียบ ที่น่าอึดอัด จนฟอร์ต้องเอ่ยถามขึ้นมาอีก ทั้งที่มันไม่ใช่คำถามที่เขาอยากรู้คำตอบ
“ แล้วเป็นไงบ้าง มีอะไรไม่เข้าใจหรือสงสัยบ้างไหม?”
“ อะครับ ก็มีบ้าง คืนนี้น้ำอ่านทบทวนดู” น้ำว่ามือถือหนังสือแน่น
“ ถ้าไม่มีอะไรไม่เข้าใจ ก็ให้……เหนือช่วย” ฟอร์ว่า ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่ทำตัวเป็นปกติกับน้ำไม่ได้ทั้งที่เขารู้สึกว่าไม่ได้คิดอะไรกกับน้ำ หรือว่าแท้จริงแล้วเขากำลังหลอกตัวเอง
คนเราการที่จะมีความรู้สึกดีๆให้ใครสักคนมันไม่ต้องการเหตุผลอยู่แล้ว
“ ครับ น้ำเอาของไปเก็บก่อนนะครับ” น้ำว่าจะเดินขึ้นชั้นบน แต่ขาที่ก้าวกลับก้าวพันกันเอง จนเสียหลักเซจะล้มลง
“ น้ำ!? ” ฟอร์ว่าเข้ามาประครองน้ำในทันที
“…………..” น้ำหยุดเคลื่อนไหวในอ้อมแขนของอีกฝ่าย ก่อนที่จะหันหน้ามองชายหนุ่มด้วยหัวใจที่เต้นระรัว
คุ ณ ฟ อ ร์ ! ?
“ …………………” ฟอร์มองน้ำนิ่งงั้นเช่นกัน
“ ขะขอบคุณครับ” น้ำว่ายืนตัวตรง ก่อนที่จะถอยห่างออกมา กับหัวใจที่ยังเต้นแรงอยู่
“ ขอบคุณครับ” น้ำว่าไม่มองหน้าฟอร์ตรงๆ แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นบันได
เหนือที่เพิ่งเข้ามาเห็นเหตุการณ์กำหมัดแน่นจนมือสั่น เมื่อเห็นน้ำวิ่งขึ้นมาเขาก็กลับห้องทันที
รู้สึกเลือดขึ้นหน้า อยากจะไปกระชากตัวน้ำให้ติดมือมา แต่เห็นน้ำวิ่งจะขึ้นมาแล้วเขาจะอดทนรอ
“………”
น้ำเคาะประตูห้อง 2 ครั้งเมื่อจับลูกบิดเห็นเห็นว่าไม่ได้ล็อกเลยเปิดเข้าไป
“………..” น้ำรู้สึกสับสน …
“…………………” เหนือที่รออยู่แล้ว เดินตรงเข้ามาหาน้ำก่อนที่กระชากแขนให้เดินตามไปที่เตียง
“ คุณเหนือครับ!? ปล่อย คุณเหนือจะพาน้ำไปไหน!? ” น้ำถามพยายามขืนตัวเองไว้แต่ก็โดนลากไปจนถึงเตียง ก่อนที่เหนือจะผลักลงไป
“ คุณเหนือ!? ” น้ำว่ารีบลุกขึ้น แต่ชายหนุ่มก็ตามไปกดไว้กับเตียงได้อีก ก่อนที่ระดมจูบดุดันทั้งลำคอ
“ คุณเหนือ อย่าครับ!? ” น้ำว่าดิ้นรน ผลักเหนือออกไปเต็มแรง แต่เหนือก็ใช้ร่างกายทับตัวน้ำไว้จนยากที่เคลื่อนหนี
“ คุณเหนือ อย่าทำแบบนี้!? ” น้ำว่า เหนือไม่ยอมปริปากสักคำ เหมือนกับว่าไม่รับรู้ทุกคำพูดของอีกฝ่าย
“ คุณ!? .......... อือ” เหนือจูบริมฝีปากน้ำรุนแรงให้หยุดพูดสักที มือเขาปลดกางเกงขายาวของคนใต้ร่างคล่องแคล่ง จนแม้แต่กางเกงในก็ถูกดึงรนลงไปตามขาเรียว น้ำใจหายวาบมองหน้าเหนือที่ไม่ปริปากพูดสักคำ
“………………..”
เหนือใช้ร่างกายของตนเสียดสีกับคนใต้ร่าง จนร่างกายร้อนขึ้น เขาก้างขาน้ำออก ก่อนที่สอดใส่ร่างกายเขาให้ล่วงล้ำเข้าไปอย่างรีบร้อน น้ำรับรู้ถึงร่างกายแปลกปลอมที่แทรกเข้ามา เขาขยับสะโพกหนีเท่าที่ทำได้ แต่เหนือก็แทรกร่างเข้าไปจนมิด
น้ำที่ถูกล่วงล้ำเจ็บแปล๊บ จนน้ำตาร่วง ร่างกายสั่นสะท้าน กินเรี่ยวแรงทีมีค่อยๆลดลง
“…………………..” เหนือดึงเสื้อเซิ๊ตจนกระดุมขาด ก่อนที่จะดูดยอดอกสีอ่อนอย่างเมามัน ทั้งร่างกายเบื้องล่างก็กระแทกเข้ามาไม่หยุด น้ำรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นแต่มันช่างน้อยนิดเหลือเกินหากเทียบกับคงามเจ็บปวดที่จิตใจ แม้ร่างโอนแอ่นรับความรู้สึกในกามอารมณ์ให้เต็มที่ แต่หัวใจมันกลับไม่ต้องการ!
“ อ๊า” น้ำร้องครางอย่างทนไม่ไหว มือที่โดนปลดเปลื้องจากพันธนาการต้องเอามาปิดปากตัวเองไว้ เขารู้สึกสมเพชตัวเองเหลือเกิน แต่อีกฝ่ายกับยิ้มอย่างพอใจ
เหนือจับสะโพกน้ำกระขยับเข้าลำตัวของเขา แล้วกระชันร่างหนักหน่วงเร็วขึ้นอีกอย่างไร้ความปรานี เขาเองก็สุดจะกลั้นแล้วเหมือนกัน น้ำหายใจหอบยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบของชายหนุ่มขึ้นไปอีก
น้ำตาเด็กหนุ่มไหลอาบเป็นสายกับสิ่งที่ดำเนินอยู่ ร่างทั้งร่างสะเทือนเพราะแรงกระแทกหนักหน่วง ก่อนที่ร่างกายจะกระตุกปลดเปลื้องปลายสุดของอารมณ์ออกมา สิ่งที่เขามองเห็นคือใบหน้าที่มีเหงื่อซึมของชายหนุ่ม และก็ค่อยๆลางเลือนมากขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากที่โดนจูบก็สัมผัสได้บางเบา…
เหนือลมหายใจเริ่มขาดห้วง ความอดกลั้นของร่างกายเริ่มหมดลง ความสุขสมของกามอารมณ์กระจายไปทั่วร่าง ก่อนที่ปล่อยปล่อยสายน้ำอุ่นในร่างที่กำลังหมดสติ
“ นะ น้ำ” ชายหนุ่มว่าเสียงแตกพร่า ร่างกายที่เพิ่งปลดปล่อยมีปฎิกิริยาขึ้นมาอีก เขาจูบคอลเคลียแก้มอีกฝ่ายที่หมดสติไปแล้ว
“…………” แต่เหนือก็ยังสอดแทรกร่างเข้า เพื่อตอบสนองความปรารถนาที่ยังลุกโชนของเขา
.
.
.
.
.
เมื่อไฟระคะหมดลง เหนือปลุกน้ำด้วยการตบหน้าน้ำเบาๆ
“ น้ำ น้ำ” น้ำยังคงไม่ลืมตาตื่นขึ้นมา เหนือเริ่มร้อนใจเพราะเขามีอะไรกับน้ำก่อน 2 อาทิตย์ที่ลุงหมอกำหนด และเขาก็เห็นว่าช่องทางของน้ำมีเลือดซึมออกมา
เอาไงดี!?
“ ……………”
ต้องทายา…
เหนือเอาผ้าชุบน้ำมาเช็คทำความสะอาดช่องทางที่มีเลือดซึมออกมา และสุดท้ายก็เช็คตัวให้น้ำทั้งตัว ก่อนที่จะหาเสื้อผ้าตัวใหม่มาใส่ให้
“ น้ำ น้ำ!?” เขาเรียกน้ำด้วยความเป็นกังวล เช็คตัวก็เช็คให้ ยาก็ทาให้ เสื้อก็ใส่ให้แล้ว ทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรกับตัวเองเลยด้วยซ้ำ ทำไมไม่ตื่นสักที
“ น้ำ น้ำ!? ” เหนือเขย่าตัวน้ำแรงๆ จนน้ำลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าคมก็ขยับลุกขึ้นหนี คิดว่าเหนือยังจะข่มขืนตัวเองอีก
“ ตื่นสัก นึกว่าจะนอนไปถึงไหน” เหนือว่าโล่งอก ไม่ได้เข้าใจท่าทีของอีกคนว่าผิดปกติ
“……………” น้ำมองเหนือไม่ไว้วางใจ
“ ตื่นสักที” เหนือว่าลุกขึ้นบิดขี้เกียจซ้ายทีขวาที เขาเองก็อยากจะอาบล้างเนื้อล้างตัวเต็มแก่
“ เดี๋ยวฉันอาบน้ำก่อน แกอยู่นี่แหละ อย่าลุกไปไหน” เหนือสั่ง เพราะเขาไม่อยากให้น้ำเดินไปเพ่นพล่านที่ไหน เขายังไม่วางใจน้ำกับฟอร์สะที่เดียว อย่างเมื่อกี้เขาก็ฟิวส์ขาดที่เห็นฟอร์กับน้ำกอดกันกลม เรื่องนี้เขาต้องซักน้ำแน่นอน แต่ตอนนี้ขอไปอาบน้ำก่อน
ของของเขาก็เป็นของของเขาวันยังค่ำ ทำให้สบายใจขึ้น
“…………….”
เหนือเข้าห้องน้ำไปแล้ว น้ำนั่งนิ่งอยู่บนเตียงเหมือนเดิม ทั้งที่เขาคิดว่าตัวเองน่าจะชินกับเรื่องแบบนี้แล้ว แต่น้ำตากลับไหลออกมา
เขาเป็นตัวอะไรกันแน่ ถ้าต้องการก็บังคับกันแบบนี้
เขาไปทำอะไรให้ ทำไมถึงได้ข่มเหงกันแบบนี้ คิดถึงใจเขาบ้างไหม? เขาคิดถูกแล้วที่จะไปจากที่นี่
“ …………..” น้ำมองหากระเป๋าสะพายเขาที่ก่อนหน้านี้ เหนือกระชากไปจากตัวเขาแล้วโดยไปไหนก็ไม่รู้ น้ำมองไปรอบเตียงไม่เห็น จนไปเห็นวางอยู่บนโต๊ะหนังสือ…..?
เขาเพิ่งสังเกตว่าไม่มีเสื้อเขา หรือเสื้อคุณเหนือวางกระจัดกระจายอยู่บนพื้น แต่ใส่อยู่ในตะกร้า
“ ……?...........” และตัวเขาเองก็อยู่ในชุดใหม่เรียบร้อย เนื้อตัวก็สะอาด….
น้ำมองเห็นผ้าขนหนูที่เหนือวางทิ้งไว้บนหัวตัวเตียง ก็ทราบว่าเหนือเช็ดตัวให้เขา
“ เป็นไปไม่ได้” น้ำว่า
อย่างคุณเหนือนะเหรอจะเช็คตัวให้เขา คงเป็นคนอื่นมากกว่า… แล้วใครละ?
“ คุณเหนือทำแบบนี้เพื่ออะไร?” น้ำยังคงแปลกใจ และไม่อยากจะเชื่อ คนอื่นเป็นยังไง เขาไม่รู้แต่สำหรับคุณเหนือที่แม้แต่รองเท้าตัวเองก็ไม่ถือเอง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเกินไป
“……………….”
?!
เหนือเปิดประตูห้องน้ำออกมา เด็กหนุ่มหันไปมองเหมือนจะหาคำตอบถึงการกระทำของชายหนุ่ม แต่เมื่อโดนมองกลับน้ำก็หลบสายตาคมนั้น
“ มองอะไร?” เหนือถามเช็คผมที่เปียกไปพลางๆ
“ คุณเหนือเช็คตัวให้น้ำเหรอครับ?”
“ เออ” เหนือตอบ น้ำหันควับไป
คุณเหนือเช็คตัวให้เขาจริงๆ!?
“ ทำไมครับ?”
“ ไม่มีเหตุผล อยากทำก็ทำ” เหนือตอบหน้านิ่ง
“ ……………” น้ำพูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง นอกจากคิดว่าชายหนุ่มต้องมีอะไรผิดปกติแน่
“…………. เมื่อกี้ อย่านึกว่าฉันไม่เห็นที่แกกอดกับฟอร์” น้ำตกใจไม่คิดว่าเหนือจะเห็น
“ ไม่ใช่อย่างที่คุณเหนือคิดนะครับ! ” น้ำรีบบอก
“ แล้วแกรู้เรอะว่าฉันคิดอะไร?” เหนือว่าใส่เสื้อเสร็จพอดี แล้วเดินมาหาน้ำที่เตียง
“ น้ำไม่รู้”
“ งั้นบอกมา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?” เหนือถาม เขาอารมณ์เย็นขึ้นแล้ว เพราะได้ทำในสิ่งที่เขาคิดว่า น้ำไม่มีทางเป็นไปได้กับฟอร์ น้ำเป็นเมียของเขา
“ ผมจะล้ม คุณฟอร์ก็เข้ามาช่วย…………..พอดี” น้ำบอกเสียงเบา เหนือคิดว่าน้ำไม่ได้โกหก เพราะอย่างน้อยเขาก็เชื่อใจว่าฟอร์ไม่มีทางคิดอะไรกับเมียของเพื่อนแน่ แต่ก่อนหน้านี้ เมื่อเขาเห็นภาพน้ำกับฟอร์กอดกันกลม เลือดในกายเขามันก็พลุกพล่านไปหมด เขาคิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น รู้แต่ว่าถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรสักอย่างกับน้ำเขาไม่มีวันสงบ เขาต้องทำให้น้ำเป็นของเขาอย่างที่ควรจะเป็น
“…………….”
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตู 2 ครั้ง น้ำจะลุกขึ้นไปเปิด แต่เหนือยกมือห้ามไว้ก่อนที่จะไปเปิดเอง
“ คุณเหนือคะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้วค่ะ” แก้วบอก หญิงสาวมาตามคำสั่งของคุณหญิงที่ไม่เห็นเหนือกับน้ำลงไปสักทีทั้งที่ได้เวลาอาหารเย็นเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งวันนี้คุณช่อแก้วและฟอร์ยังอยู่รับประทานอาหารเย็นตามคำชวน
“ เดี๋ยวลงไป” เหนือบอก ไม่คิดว่าตอนนี้จะทุ่มแล้ว
“ ลงไปกินข้าว” เหนือว่า ส่องกระจกจัดผมให้เข้าที น้ำลุกจากเตียงพอเท้าเหยียบพื้นก็แทบทรุด ปากร้องอูยเพราะเจ็บแปล๊บๆที่สะโพก เหนือมองตั้งแต่ต้นเลยเดินมาประครอง
“ ไม่เป็นไรครับ น้ำเดินเองได้”
“ อวดดี เดี๋ยวใครเขาจะว่าฉันไม่ดูแล…ม.. แก” เหนือว่า พอจับตัวน้ำสัมผัสได้ว่าตัวร้อน
“ แกกินข้าวแล้วกินยาลดไข้ด้วย” เหนือสั่ง
“ ครับ” น้ำว่ายอมให้เหนือพยุงแขนเดิน เพราะขาเขามันไม่ค่อยอยากฟังคำสั่งเท่าไร
“ ขอบคุณครับ” น้ำขอบคุณเมื่อเหนือช่วยประครองเขา แต่เหนือกลับทำตัวไม่ถูกเพราะคนที่ทำให้น้ำเป็นแบบนี้ก็เขานั้นแหละถึงแม้จะเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ก็ตาม
“ อืม” เหนือว่าชักสีหน้านิ่ง
“…………………”
“ มีหรืออะไรเหรอเหนือถึงได้พยุงกันมาแบบนี้?” คุณหญิงทัดพวงถาม เมื่อเห็นลูกชายพยุงน้ำเดินมา
ฟอร์มองกับเหนือกับน้ำด้วยความรู้สึกที่ยากจะบอกออกมาเป็นคำพูด มันหน่วงอย่างคาดไม่ถึง
“ ไข้กลับมาอีกครับคุณแม่” เหนือบอกให้น้ำนั่งลง และนั่งลงตามติดๆ
“ ก็คุณแม่บอกแล้วว่าลุงน้อยไปส่งก็ไม่เชื่อ ไปนั่งรถเมลล์ขึ้นๆลงๆเลยไข้กลับมา” คุณหญิงว่าดุ น้ำได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ครันจะบอกว่าเกิดจากคุณเหนือก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดออกมาได้ง่ายๆ
“ ครับ สวัสดีครับคุณช่อ” น้ำยกมือไหว้คุณช่อแก้วที่นั่งตรงข้าม โดยมีฟอร์นั่งข้างๆคุณช่ออีกอีกทีหนึ่ง
“ สวัสดีจ้ะ” คุณช่อแก้วว่า เธอได้ฟังเรื่องจากคุณหญิงทัดพวงน้องสาวแล้ว และก็ยังตกใจไม่หาย ฟอร์มองน้ำนิ่งก่อนที่จะละสายตาไปอีกด้าน น้ำจึงได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ
“ เอ้านมตักข้าวเถอะ ฉันหิวแล้ว” คุณสาโรจน์บอก เพราะเลยเวลามาเป็นครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวจะพูดกันต่อยืดยาวไปมากกว่านี้
****
มาแล้วเน้อ มาแล้วท่าน =^^~
-
อ่านตอนแรกๆ เกือบยุให้น้ำไปฝึกวิชากับจุมเสียแล้ว "วิชาหายตัวไปจากชีวิตคนปากแข็ง"
แต่ยังดีที่ พ่อ-แม่สามียังเอ็นดู :เฮ้อ:
ปล.ขอถามไอ้คุณเหนือว่า ใครสั่งสอนให้แสดงความรักแบบนี้ :fcuk:
-
น้องน้ำโดนอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
อ่านตอนแรกๆ เกือบยุให้น้ำไปฝึกวิชากับจุมเสียแล้ว "วิชาหายตัวไปจากชีวิตคนปากแข็ง"
แต่ยังดีที่ พ่อ-แม่สามียังเอ็นดู :เฮ้อ:
ปล.ขอถามไอ้คุณเหนือว่า ใครสั่งสอนให้แสดงความรักแบบนี้ :fcuk:
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ หายไปเลย หายแบบไม่ต้องกลับมาเหมือนจุม TT
-
ถึงเหนือจะเลวก็ชัดเจนดี ส่วนฟอร์ถึงจะแสนดีแต่ไม่ชัดเจน
บทพระเอกกับพระรองชี้ชัดเลย ดีแต่ไหนก็แค่ตัวสำรอง
เพราะทุกคนรักพระรองแต่เชียร์พระเอก :o8:
-
ว่าแล้วว่าน้ำต้องคิดจะหนี บอกตรงๆอยากให้น้ำหนีอิคุณเหนือไปไกลๆเลย
อิคุณเหนือจะได้รู้ว่าขาดน้ำไม่ได้ เหอะๆ อิคุณเหนือไม่เคยนึกถึงจิตใจของน้ำเลย
คุณหมอก็ั่งห้ามอยู่แต่ยังจะทำ เซ็งเป็ด ! :seng2ped:
อยากรู้นักว่าถ้าคุณฟอร์ชัดเจนเรื่องความรู้สึกกับน้ำจริงๆจะเป็นยังไง
รักเจ้าหญิงนะคะ นี่สำหรัยเจ้าหญิง :L2: ติดต่อต่อไปค่ะ :z2:
-
ไอ้บ้าเหนือ :z6:
ขอบคุณเจ้าหญิงค่า ดีใจๆๆ เข้ามารอทุกวันเลย > w <
-
งี่เง่าไม่เปลี่ยนนะเหนือ
-
เย่มาต่อแล้ววว~
ชอบเหนือ ถึงฟอร์จะเป็นคนดี แต่ชอบเหนือมากกว่า - -
เหนือบางมุมก็น่ารักนะ มีอ่อนโยน มีดูแลน้ำ
น่ารักอ่ะสองคนนี้ ไม่อยากให้น้ำชอบฟอร์เลย มาชอบเหนือบ้างนะ
เหนือรักน้ำแต่แสดงออกอีกด้านหนึ่งเท่านั้นเอง
ขอบคุณนะคะคนเขียน อัพทุกวันเลย น่ารักอ่า~
-
คุณเหนือมันเป็นเพื่อนกับพี่วุฒิแน่ๆ
-
มันรันทด
-
ถ้าน้ำหนีไปอยู่ที่คอนโด เราคิดว่าคงได้มีบทดราม่าตามมาอีกเป็นกระบุงชัวร์
แค่นี้เจ๊อ่านก็สงสารน้ำจะตายแล้ว ... TT^TT
-
โอ๊ยไม่ไหว สงสารน้ำจริงๆ
เหนือมีแต่ความใคร่ล้วนๆอ่ะ
เอาน้ำไว้ใกล้ตัวเำพราะกลัวแต่จะเสียของๆตัวเองไป
อ่านแล้วตอนนี้เบื่อเหนืออ่ะ
เชียร์ให้น้ำออกจากบ้านไวๆดีกว่า :laugh:
-
ยังดี ที่ผู้ใหญ่ยังรับกันได้นะฮะ และก้ดีกะสะใภ้ ไม่งั้นนะ....อื้อหือออ ชีวิตนายเอกหนังไทยเล!! 5555
ในที่สุดพี่แกก้จัดการน้องน้ำจนได้สินะ สุดยอดเล!!! ร้ายไปไหน
รอตอนต่อไปคร๊าบบบบ^^
-
น้ำจะหนีแล้วใช่มั้ย
ทั้งสองคนเมื่อไหร่จะรู้ใจกันนะ
รอตอนต่อไปจ้า
-
ดาวเหนือ น่าจะเปลี่ยนเป็นดาวโจร
-
:เฮ้อ:(http://) สงสารน้องน้ำ
ชีวิตหนูนี่ช่างรันทดจิงๆๆ
-
:angry2:เหนือแกใจร้ายมากฉันเกลียดแกขอให้น้องน้ำหนีแกไปสาธุ :call: :call: :call:
-
เหนือเป็นพระเอกใช่มั๊ยเนี่ยะ เป็นพระเอกเนาะ
เรามีความรู้สึกเหมือนกับว่าน้ำพร้อมที่จะไปจากเหนือทุกเมื่อเลย
สองคนนี้แทบไม่มีเยื่อใยต่อกันเลย ผิดกับฟอร์ที่เหมือนจะต่างคนต่างก็มีเยื่อใยต่อกันนะ
สำหรับเราแล้วการที่พ่อแม่เหนือยอมรับน้ำได้ในระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้
ถ้าเพียงแต่สองคนนี้มีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน ชีวิตของทั้งสองก็สมบูรณ์แบบแล้ว
-
:m31: :m31: :m31:
:L2: :L2:
-
อ่านตอนแรกๆ เกือบยุให้น้ำไปฝึกวิชากับจุมเสียแล้ว "วิชาหายตัวไปจากชีวิตคนปากแข็ง"
แต่ยังดีที่ พ่อ-แม่สามียังเอ็นดู :เฮ้อ:
ปล.ขอถามไอ้คุณเหนือว่า ใครสั่งสอนให้แสดงความรักแบบนี้ :fcuk:
เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ... ถ้าน้ำหายไปจริงๆๆ ไอเหนือ เอ็งจะรู้สึก :z6:
-
อยากให้น้ำหนีไปแบบจุมเหมือนกัน
อยากรู้ว่าเหนือมันจะทำยังไง
+ 1 นะคะ
-
:o
เข้ามาช็อค เจ้าหญิงอัพหลายตอนมากอ่ะ
ปกติเข้ามาอ่านทีนึงจะเจอแค่ตอนเดียว แต่นี่มันอะไรก๊านนนน
ไปคึกอะไรม๊าาา ว่าแล้วไปอ่านก่อนเดี๋ยวมาเม้นท์ อิอิ
***************************
เหนือคงรักน้ำแน่ๆ แต่ไม่รู้ใจตัวเอง
ส่วนน้ำนี่ไม่น่ารักเหนือนะ มีแต่ความกลัวและนึกถึงบุญคุณของพ่อแม่เหนือมากกว่า
พ่อแม่เหนือก็ดูเป็นคนดีเนอะ แต่ทำไมสอนลูกไม่เป็น ออกมาบิดเบี้ยวแบบนี้ :z3:
-
อ่านแล้วอยากเอาหัวโขกกำแพงตาย :z3: :z3:
หนี หนี หนี ไปเลย :oni1: :oni1: :oni1:
ให้ไอคนใจร้ายมันได้รู้สึกบ้างว่าสำคัญขนาดไหน(แนววุฒิ-จุม) o12
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ทนไม่ไหวก็ไปเหอะน้ำ แต่ลองดูท่าทีอิตาเหนืออีกทีไหม
-
2 อาทิตย์หายไปไหนนายเหนือ!!!!
ความจำเสื่อมหรือไงฮะะะ :angry2:
:กอด1: :กอด1:
กอดน้ำแน่นๆ
-
เหนือท่ายังทำตัวแบบนี้น้ำได้หนีไปแน่ :angry2:
-
:z3:
-
ถ้าเหนือรู้ว่าน้ำอยากออกไปอยู่ข้างนอกแย่แน่เลย
เริ่มรักเค้าแล้วใช่ม้า :impress2:
-
จะบอกยังไงดี :เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
เหนือก็โหดเกิ๊น...... :เฮ้อ:
-
ไม่แปลกใจเลยถ้าสืบไปสืบมาเหนือเป็นญาติกับพี่วุฒิ
แหม่! พฤติกรรมนั้นอย่างกะปั๊ม DNA กันมา - -
เหมือนว่าน้ำวางแผนจะออกไปอยู่คนเดียว
จริงๆคงหนีจากเหนือ ไปมีชีวิตเป็นของตัวเองไรงั้น
และเหนือก็คงไม่ปล่อยไปแน่นอน เหอะๆ ...ยังไงก็เบาๆละกัน
จุมยังรักพี่วุฒินะ แต่น้ำนี่ยังไม่รักเหนือเลย ทุกอย่างดูจะอีกยาวไกล
-
มารอน้องน้ำ คืนนี้จะอัพไหมนะ
-
หนีไปเรยยน้ำ อยากรู้เหมือนกัน ว่าเหนือมันจะทำยังไง
-
น้ำหนีเหนือแน่ๆ จับกดอยู่ได้ น้ำไม่ใช่ดินสอกดนะ ช้ำหมดแล้วนั่น :a5:
-
บ่วงหัวใจฯ ลงพรุ่งนี้เน้อเจ้าค่ะ
:z3:
:pig4:
-
รอได้ ๆ
-
ยิ่งถ้ารู้ว่าน้ำจะไปอยู่ข้างนอกนี่ไม่เต้นเป็นเจต้าเข้าเลยหรือ นายเหนือ
-
:monkeysad:
-
นี่ถ้าน้องน้ำหนีไปเหนือจะทำยังไง
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
10.
หลังจากรับประทานหารเสร็จ คุณช่อแก้ว และฟอร์ก็กลับบ้าน น้ำและเหนือกลับขึ้นมาบนห้อง และคุณหญิงทัดพวงก็ไม่ลืมบอกให้น้ำกินยาหลังอาหาร
“ …………” น้ำกลับเข้ามาก็มาอ่านทบทวนเนื้อหาที่เรียนวันนี้ เขาอยากจะจบให้ได้ตามแผนการเรียน เพราะฉะนั้นการสอบครั้งต่อไปเขาจะต้องผ่านและจบ
“………………………………” เหนือมาถึงก็นอนแผ่ราบบนเตียง เขากินจนแน่นท้องไปหมด รู้สึกว่าเขาจะเจริญอาหารเป็นพิเศษ เขาพลิกตัวไปมาเพลินๆก่อนที่หันไปมองน้ำที่กำลังอ่านหนังสือ จากมองก็กลายเป็นจ้องตั้งแต่ศรีษะ จรดปลายเท้า…
“ น้ำ” เหนือเรียก
“ครับ?” น้ำหันไป เหนือยืนมือให้น้ำมาที่เตียง น้ำรู้สึกหวั่นใจว่าเหนือจะบังคับให้เขามีอะไรด้วยอีก
“ คุณเหนือมีอะไรหรือครับ?” น้ำถามยังนั่งนิ่งไม่ลุกจากเก้าอี้
“ มาเถอะน่า!”
“ น้ำต้องอ่านหนังสือ… ” น้ำบอกเสียงเบา
“มาอ่านบนเตียง! ”เหนือสั่ง น้ำไม่มีทางเลือกจำต้องถือหนังสือ สมุดมาตามที่ชายหนุ่มสั่ง เหนือมองน้ำเงียบๆแม้น้ำจะมานั่งอ่านหนังสือบนเตียงแล้วก็ตาม
“……” น้ำเองก็นั่งอ่านหนังสือไปเงียบๆ พอลองหันไปมองเหนือก็เห็นว่าเหนือกำลังจ้องเขา น้ำเลยยิ่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ ทว่าเขาอ่านไม่รู้เรื่องสักตัว ยิ่งคิดว่าชายหนุ่มกำลังมองอยู่ใจก็หวั่นไหวและหวั่นเกรง
“ อ่านอะไร?” เหนือถามเอามือค้ำหน้าดวงหน้า นอนตะแครงมาฝั่งที่อีกฝ่ายกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
“ เคมีครับ”
“ มีอะไรสงสัย ถามฉันก็ได้ ฉันเรียนผ่านมาแล้ว”
“ ไม่ มี ครับ ” น้ำว่าส่ายหน้าไปมา เขาจะมีอะไรไม่เข้าใจได้ยังไงในเมื่ออ่านไม่รู้เรื่อง คุณเหนือทำไมต้องจ้องเขาขนาดนี้ด้วย และยังขยับมานอนข้างๆอีก ไม่รู้ช่วงนี้คุณเหนือเป็นอะไรถึงได้ทำตัวประหลาดๆ
“ ..เอ๊ะ!? ” น้ำสะดุ้งเพราะเหนือดึงชายเสื้อเขาขึ้น น้ำถอยห่างออกมาจากอีกฝ่ายทันที
“ คุณเหนือทำอะไรครับ?” น้ำว่าตกใจ
“ เปล่า แค่อยากดูเฉยๆ” เหนือว่าใบหน้านิ่งราวกับไม่รู้สึกอะไรเลย เมื่อตอบแบบนี้น้ำก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก เขายื่นมือมาหยิบหนังสือต่อ แต่ไม่ยอมกลับไปนั่งอ่านทีเดิมเพราะใกล้คุณเหนือเกินไป
“ ทำเป็นรังเกลียจ” เหนือว่า นอนกางแขนมองเพดาน น้ำมองอย่างงงๆ ก่อนที่จะหันมาสนใจหนังสือตัวเองสักที
เหนือคิดถึงเขากับน้ำตอนนี้ ทำไมเขาจะต้องเอาห่วงมาผูกคอตัวเองแบบนี้ด้วย เพียงแค่คุณพ่อคุณแม่รู้ความจริงเขาถึงกับบอกท่านว่าน้ำเป็นเมียเขา และเขาเราสองคนรักกัน
ตลกน่า! ไม่คิดว่าตัวเองจะตัดสินใจแบบนั้น
หรือเพราะเขาอยากให้ฟอร์รู้กันแน่ จะได้เลิกยุ่งกับน้ำ รู้สึกว่าตัวเองขาดทุนยังไงไม่รู้
มันคุ้มหรือเนี่ย! เ
“……………..” และตอนนี้เขาก็กำลังมองมันอ่านหนังสือ เป็นนานสองนาน และไม่รู้สึกเบื่อ
เขามีอะไรผิดปกติแน่ เซ็ง!?
เหนือลุกขึ้นทันทีทันใด ก่อนที่จะไปเลือกเสื้อผ้าคิดว่าจะออกไปข้างนอกดีกว่า พรุ่งนี้วันอาทิตย์ด้วย วันนี้ก็ไปปลดปล่อยสักหน่อย
“..….” น้ำเห็นเหนือเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็รู้ว่าชายหนุ่มจะออกไปข้างนอก
“ คุณเหนือจะไปไหนครับ?” น้ำถาม วางหนังสือลง
“ เรื่องของฉัน” เหนือว่า คิดหงุดหงิดน้ำที่ถามโน่นถามนี่เป็นแม่เขาหรือไง หรือคิดว่าเป็นเมียเขาถึงต้อง
รู้ทุกเรื่อง
“ คุณเหนือ…”
“ บอกว่าเรื่องของฉัน อย่ายุ่ง! ” เหนือว่า ฉีดน้ำหอมบางเบา แต่หอมฟุ้งไปทั้งห้อง
“………”
เหนือหันกลับมามองน้ำ แล้วยังหงุดหงิดไม่หาย
เอามันไปด้วย
“ คุณเหนือ คุณเหนืออะไรครับ?” น้ำโดนเหนือลากไปหน้าตู้เสื้อผ้า ไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดจะทำอะไร
“ เดี๋ยวแกไปกับฉัน! ”
น้ำตาโต
“ ไปไหนครับ?” น้ำถามตกใจ มองเหนือที่กำลังเลือกเสื้อผ้าในตู้ ก่อนที่จะหยิบเสื้อเชิ้ตสีชมพูแขนสั้นออกมาทาบกับตัวน้ำ
“ ใหญ่ไปหน่อยแต่ใส่ได้” เหนือว่า ยื่นเสื้อให้น้ำ
“ ……….”
“ ยืนเซ่อทำไม นี่เสื้อเอาไปใส่ และก็กางเกงก็ใส่กางเกงยีนต์ที่แกใส่บ่อยๆ” เหนือสั่ง
“ คุณเหนือจะพาน้ำไปไหนครับ?”
“ อย่าถาม ไม่ได้พาไปฆ่าหรอก! ”
“ น้ำต้องอ่านหนังสือ น้ำคงไปกับคุณเหนือไม่ได้” น้ำบอกเสียงเบา
“ ฉันบอกให้ไปก็ต้องไป” เหนือขู่
“ ….” น้ำยืนถือเสื้อนิ่ง ทำไมเขาต้องไปด้วย จะพาไปไหนก็ไม่รู้
“ ไม่ถอดเดี๋ยวถอดให้” เหนือว่า น้ำถอยห่างออกมันที
“ ไม่ครับน้ำไม่ไป” น้ำบอกทำกล้า แต่ในใจก็หวั่นว่าถ้าเหนือเอาจริงขึ้นมาเขาสู้ได้แค่ไหน เขายังมีไข้อ่อนๆ และยังเจ็บสะโพกด้วย
“ว่าไงนะ!? ”
“ น้ำ ไม่ไปครับ”
“ …………” เหนือกำมือแน่นก่อนที่จะเข้าไปกระชากเสื้อที่น้ำใส่อยู่
“ คุณเหนืออย่าครับ!? ” น้ำว่าปัดป้อง
“……..ก็อยากหาเรื่องทำไ?! ” เหนือว่าจะถอดเสื้อถอดกางเกงน้ำให้ได้
“ คุณเหนืออย่าครับ อย่าทำแบบนี้ น้ำไม่ใช่ตัวอะไรที่จะทำตามที่คุณเหนือต้องการได้ทุกอย่าง!” เหนือหยุดชะงัก จ้องหน้าน้ำ
“………………………..”
“ สิ่งที่คุณเหนือทำกับน้ำ มันไม่มากไปหรือครับ คุณเหนือทำสิ่งที่คุณเหนือต้องการทุกอย่าง คุณเหนือต้องการไม่ว่าอะไรก็ต้องบังคับน้ำ ใช้กำลังกับน้ำ ทำแบบนี้รู้ไหมครับว่าน้ำรู้สึกยังไง!?”
“……………….เรื่องของแก! ”
“ …………” น้ำพูดไม่ออก เขาไม่เข้าใจว่าทำชายหนุ่มถึงได้ใจร้ายกับเขานัก
“ใส่เสื้อแล้วไปกับฉัน! ”
“ ไม่ครับ! ” น้ำว่าวิ่งไปจะออกนอกห้อง เขาไม่คิดจะอยู่ในห้องกับคุณเหนือ 2 คนเพราะไม่รู้ว่าคุณเหนือจะทำอะไรกับเขาบ้าง
“น้ำ!? ” เหนือวิ่งตาม คว้าแขนน้ำไว้ได้ อีกคนสะบัดทันทีเพราะเตรียมพร้อมไว้อยู่แล้ว ก่อนที่กระทืบเท้าบนเท้าเหนือ แล้วเปิดประตูวิ่งออกไปทั้งอย่างงั้น
“โอ๊ย!? เจ็บ! น้ำกลับมาเดี๋ยวนี้!? ” เหนือเรียก กระโดดเขย่งเจ็บเท้า มองน้ำที่วิ่งออกอย่างคาดโทษ
ไอ้น้ำ!?
“…………” น้ำวิ่งลงบันได้มา แล้วหยุดคิดว่าจะไปไหนดี จนแก้วเดินมาเจอ
“ น้ำ?” แก้วเรียกน้ำเมื่อเธอเดินมาเห็นน้ำยืนอยู่
“พี่แก้ว?” น้ำมองมือแก้วที่ถือขนมขบเคี้ยว ก็รู้ได้ทันทีว่าแก้วมาหาอะไรไปทานระหว่างดูละครโทรทัศน์เหมือนที่เคย
“ มาทำอะไรตรงนี้? หน้าตื่นเชียว” แก้วว่าสงสัย
“ ปะเปล่าครับ พี่แก้วจะไปดูละครใช่ไหมครับ?”
“ อืม กำลังมันเลยเนี่ย ตัวร้ายมันจับนางเอกไปแล้ว พี่ลุ้นแทบจะเป็นลม” แก้วบรรยายอินกับละครหลังขาวที่ติดตามมานาน
“ งั้น น้ำขอไปดูด้วยคนนะครับ”
“………………….” แก้วมองน้ำอย่างงงๆว่าถ้าอยากดูไม่ดูบนห้องโทรทัศน์ก็มี แต่อย่างว่าละครมันต้องดูหลายๆคนถึงจะสนุก ดูอย่างคุณหญิงสิยังมาดูกลับพวกเธอประจำ
“….” น้ำจึงเดินตามแก้วไป คิดว่ามีคนอยู่เยอะคุณเหนือคงไม่กล้าทำอะไร
“ อ้าวน้ำมีอะไรหรือเปล่า?” คุณหญิงถามเมื่อเห็นน้ำเดินตามแก้วมา และให้น้ำมานั่งข้างๆ ส่วนแก้วไปนั่งกับพื้นกับคุณนมและกระหล่ำ
“ น้ำขอมาดูละครด้วยคนครับ”น้ำบอก
“ อ้าวไม่สบายแล้วทำไมไม่นอนพักผ่อน” คุณหญิงว่าเอามือจับหน้าผากน้ำ
“ตัวยังอุ่นๆอยู่เลย” คุณหญิงว่า
“คะ คือ น้ำนอนแล้วแต่นอนไม่หลับ ให้น้ำดูด้วยคนนะครับ” น้ำขอ
“ ได้ แต่ 3 ทุ่มต้องไปนอนพักผ่อนนะ”
“ครับ” เขาขอให้คุณเหนือออกไปข้างนอกแล้วทีเถอะ
เหนือโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่โดนน้ำเหยียบเท้า ครั้นพอเดินได้เขาก็วิ่งตามน้ำลงมา แต่ไม่เห็นน้ำแล้ว เขาคิดว่าน้ำจะกลับไปที่ห้องเก่า แต่พอไปถึงน้ำก็ไม่อยู่ในห้อง
ไปไหน?!
“………….ไปไหนของมัน?!” เหนือว่า ลองเข้ามาดูในครับก็ไม่มี ยังไงเขาก็ต้องหามันให้เจอ แล้วสั่งสอนว่าอย่าริมาขัดขืนเขา เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่ถึงกับกล้าเยียบเท้าเขา เหนือวิ่งไปหาน้ำตามสระว่ายน้ำก็ไม่เจอ เขาเลยเดินๆรอบบ้านจนเหนื่อยก็ไม่เจอ
“………..ฮึ่ม ไอ้น้ำ อย่าให้เจอตัวนะแก! ”
เหนือกลับเข้ามาในบ้าน เขาหาน้ำจนเหงื่อออก เขาไม่รู้จะไปหาน้ำที่ไหนอีก ทำให้นึกขึ้นได้ว่าในบ้านเขาไปหาน้ำแค่ฝั่งครั้ว แต่ส่วนอื่นๆยัง เหนือเลยเริ่มหาน้ำจากห้องนั่งเล่น
แล้วก็เจอน้ำนั่งอยู่กับคุณหญิงทัดพวง และคนอื่นๆพร้อมหน้า เขายิ่งโมโหกับความโง่ของตัวเองเขาน่าจะหาน้ำในบ้านให้ทั่วก่อนที่จะไปหาข้างนอก!
เหนื่อยก็เหนื่อยแต่ไอ้ตัวการกลับนั่งดูโทรทัศน์สบายใจเฉิบ! มันน่านัก!?
“ เหนือก็ลงเหมือนกันเหรอลูก?” คุณหญิงยิ้ม ถามลูกชายที่ยืนเหนื่อยหอบ น้ำมองเหนือแวบหนึ่งเห็นเหนือแล้วตัวว่าเขาเป็นต้นเหตุให้ชายหนุ่มมีสภาพแบบนี้แน่ๆ
“ ………………………..” เหนือจ้องน้ำเขม็งก่อนจะเดินไปหา
“ แล้วไปทำอะไรมา เหงื่อท่วมเชียว?” คุณหญิงถาม เหนือนั่งเบียดจนแทบจะนั่งตักน้ำ น้ำเลยขยับหนีไปเบียดคุณหญิงแทน คุณหญิงมองน้ำกับเหนืออย่างสงสัยว่ามีอะไรหรือเปล่า?
“ เหนือเพิ่งวิ่งออกกำลังกายมา” เหนือว่าแทบจะกัดฟันพูด
“ ออกกำลังกายแต่งตัวแบบนี้เนี่ยนะ?” คุณหญิงขำมองลูกชายที่แต่งตัวหล่อ ใส่น้ำหอมฟุ้ง
“ครับ” เหนือตอบใช้ทางตามองน้ำ
“………..” น้ำหวั่นใจว่าหลังจากนี้เขาจะทำยังไงดี คุณเหนือต้องโกรธเขามากๆแน่
“…………………” น้ำหลบเลี่ยงไม่ยอมสบตากับเหนือ เอาแต่จ้องโทรทัศน์แม้ว่าจะเป็นช่วงคั่นโฆษณาก็ตาม
“ ………” เอายังไงดี????? น้ำคิด วันนี้ขอไปนอนห้องคุณนมจะดีไหม?
“ เอ้าน้ำ3 ทุ่มกว่าแล้วขึ้นไปนอนเถอะ” คุณหญิงว่า เหนือแอบยิ้มมุมปากโดยไม่มีใครเห็น
เสร็จแน่ไอ้น้ำ!?
“ ละครยังไม่เจ็บเลยครับ น้ำขอดูอีกหน่อย” น้ำพยายามถ่วงเวลา
“ คนป่วยต้องพักผ่อน แล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปเรียนอีกนะน้ำ” คุณหญิงเตือน
“ น้ำ คุณแม่ท่านพูดถูก ขึ้นไปนอนเถอะ เดี๋ยว…พี่จะขึ้นไปนอนเป็นเพื่อน” เหนือว่า ใจลิงโลดที่น้ำจะไม่ทางหนีแล้ว
“ แต่…”
“ อย่าดื้อสิคนเก่ง หืม” เหนือว่าตัดบท น้ำฟังที่เหนือพูดเพราะๆกับเขาแล้วขนลุกไม่เชื่อหูตัวเอง
“ นั่นสิน้ำ เหนือพาน้ำขึ้นไป”
“ครับ” เหนือรับคำทันที ใบหน้าคลี่ยิ้มแสนดี แต่มือน้ำจับมือไว้แน่น
“ ….” น้ำนิ่ง เหนือจูงมือน้ำออกมา จนพ้นสายตาจากห้องพักผ่อนแล้วหันมาพูดกับน้ำ
“ จะหนีไปไหนอีกละ?” เหนือว่ายิ้มอย่างพอใจ น้ำสะบัดมือที่เหนือจับอยู่แต่ไม่หลุด
“ลูกไม้เก่า” เหนือว่าเหมือนจะหัวเราะ
อีกไม่นานหรอกครับคุณเหนือ คุณเหนือจะทำอะไรน้ำไม่ได้แล้ว
“ ……………”
เหนือผลักดันตัวน้ำเข้าไปในห้องก่อนที่จะปิดประตูล็อกเรียบร้อย น้ำถอยห่างออกไปจากชายหนุ่มทันที
“ ดูสิจะไ ป ไ ห น พ้ น ? ” เหนือว่าอารมณ์ดีขึ้น นั่นก็เพราะน้ำเหมือนลูกไก่ในกำมือเขาจริงๆ
“ คุณเหนือจะทำอะไร?” น้ำถามเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ อีกคนก็เดินก้าวตามไปเรื่อยๆเช่นกัน
“ จะทำอะไรดีน้า…” เหนือทำท่าคิด
“ คุณเหนือ อย่าทำอะไรน้ำนะครับ” น้ำบอกกลัว
“ แล้วใครมันเหยียบเท้าฉัน” เหนือว่า
“ ก็ ก็คุณเหนือจะถอดเสื้อน้ำ จะบังคับให้น้ำออกไปไหนก็รู้”
“ แกก็เลยกระทืบเท้าฉัน จนฉัน……เจ็บไปหมด!”
“น้ำไม่มีทางเลือก” น้ำถอยจนหลังติดผนังห้อง
“ ฉันก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน” เหนือว่าจับแขนน้ำแล้วกระชากให้เซถลามาหาตัวเขา
“ คุณเหนือ น้ำขอโทษ น้ำผิดไปแล้ว” น้ำบอก
“ เ ห ร อ แ กผิดไปแล้ว เ ห ร อ” เหนือว่าลากเสียงยืดยาว
“ครับ น้ำขอโทษ น้ำขอโทษนะครับ ให้น้ำทำอะไรก็ยอมแต่อย่าทำกับน้ำเหมือนตอนกลางวัน”
“ อะไรก็ยอมใช่ไหม?”
“ครับครับ” น้ำบอกพยักหน้าหลายต่อหลายครั้ง
“ดีงั้นมาเลยมาเลย” เหนือว่าลากน้ำมานอนบนเตียง
“ คุณเหนือ อย่าทำน้ำนะครับ น้ำเจ็บ” น้ำบอกเขายังเจ็บตรงนั้นอยู่เลย เอวก็ยังปวด
“ ทำอะไร ยังไม่ได้ก็เจ็บแหละ?!” เหนือว่าเหมือนล้อเลียน และเขาก็แกล้งพาน้ำไปนอนบนเตียง เขาไม่คิดจะทำเรื่องอย่างว่ากับน้ำตอนนี้หรอก แม้จะอยากทำก็ตาม จะให้ทำได้ไง มีแผลขนาดนั้น เขาไม่ใช่พวกซาดิสสักหน่อย
“ ก็ ก็มันเจ็บ…” น้ำว่า หน้าแดงร้อนฉ่าอายก็อายแต่ก็ต้องพูด อีกฝ่ายจะได้รู้ว่าทำเขาไม่ได้
“ อะไรเจ็บ!? ” เหนือถามเสียงแข็งต้อนน้ำ เพราะเขาอยากให้น้ำอายแหละ เห็นแล้วสนุกดี
“ ตรงนั้น… ” น้ำว่าเสียงเบา
“ตรงไหน?” เหนือถามอีกยังไงก็จะให้น้ำพูดให้ได้ อยากให้น้ำอับอายสุดๆ
“ ตรงนั้น..แหละครับ ” น้ำว่าไม่ยอมมองหน้าเหนือ เหนือจับคางน้ำให้หันมามองเขา
“ มองหน้าฉัน แล้วบอกว่าตรงไหน ไม่งั้นฉันดูว่ามันตรง ไหน กัน แน่ !? ” เหนือบอก
“………… น้ำเจ็บก้นครับ อย่าทำเลยนะครับ ” น้ำว่าอายจนตาลาย เหนือหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งน้ำ
“ ไม่ใช่ก้นม้าง?”เหนือยังไม่หยุด แม้ว่าหน้าอีกคนจะแดงแปร้ดจนแทบจะสีเลือดแล้วก็ตาม
“ ตรงรูก้นครับ! ” น้ำว่าแทบอยากจะหายตัวไปเสียพ้น
“ อืม เพิ่งรู้นะเนี่ย” เหนือว่ายอมน้ำให้เป็นอิสระ น้ำแทบจะกระเด้งตัวหนีไปให้พ้นรัศมีแขนของเหนือ
“ แกไม่ต้องหนี โทษแกยังไม่หมด ตอนนี้ฉันเหม็นเหงื่อตัวเองจะแย่ เดี๋ยวฉันจะอาบน้ำ แกต้องไปอาบให้ฉัน” เหนือบอก หันมองน้ำแวบหนึ่งก่อนที่จะไปถอดเสื้อผ้าออกและเดินเปลือยกลายเข้าห้องน้ำ
“ เร็วๆหรืออยากเจ็บก้นกว่าเดิม?! ” เหนือขู่น้ำ เขาพูดเองก็ยังขนลุกเอง
“ครับครับ” น้ำรีบลงจากเตียงเข้าไปหาเหนือที่ยืนโป้ตัวเปียกรออยู่
“….” น้ำเผลอมองคิดว่าอยากมีหุ่นแบบนี้บ้าง ทั้งรูปร่างสมส่วน มีกล้ามเนื้อในที่ที่ควรมี แต่ตัวเขานั้นผอมกระหร่อง และน่าจะสูงกว่านี้
“ มองอะไร คิดลามกหรือไงบอกไว้ก่อนนะไม่มีอารมณ์” เหนือบอก
“ ไม่ใช่ครับ!? ” น้ำรีบบอกหน้าตื่น ไม่อยากให้เหนือเข้าใจผิด
“ ไม่ใช่ก็มาถูกสบู่ให้ฉัน ง่วงอยากนอนเต็มแก่” เหนือว่าหาว น้ำเทสบู่เหลวใส่ฟองน้ำก่อนที่จะน้ำมาถูกให้ชายหนุ่มที่ดูทุกการกระทำของเขา
น้ำถือจากแขนทั้งสองข้างก่อน และก็ลำตัว จากหน้าอกลงมา เขาพยามไม่มองส่วนไหนเลย เพราะไม่อยากให้คุณเหนือเข้าใจผิดว่าเขาอยากมอง
“…” จนมาถึงกึ่งกลางของร่างกาย ที่ตอนนี้ยังนิ่งสงบไม่มีปฎิกิริยาใดๆ น้ำถูกทำความสะอาดอย่างเบามือ ก่อนที่จะรีบไปถูต้นขาแทน ไล่มาจนถึงแขน สุดท้ายน้ำก็มาถูแผ่นหลังกว้าง
“ เสร็จแล้วครับ” น้ำบอก เหนือเลยเดินไปเปิดฝักบัวล้างตัว เขามองน้ำแล้วเขาอยากจะมีอารมณ์อย่างว่าขึ้นมาแต่ก็พยายามแข็งใจไว้ เพราะถ้าฝืนทำไปคราวนี้เขาคงทำไมได้อีกนาน คงจะต้องไปปลดข้างนอก แต่เขาไม่อยากทำอย่างงั้น ตอนนี้เขาติดใจน้ำมากกว่า ครันจะให้น้ำใช้ปากทำให้ตอนนี้ก็ไม่อยากทำ เพราะรู้สึกสงสาร เพราะมันก็ป่วยอยู่ ปล่อยๆไปก่อน
“….” น้ำถอยออกมาไม่ให้น้ำกระเซ็นโดน เขาหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมารอไว้ให้
“ ………………..” เหนือรับเสื้อคลุมจากน้ำก่อนที่จะเดินออกมา
“….. .. .” น้ำเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว เขาก็มานอนบนเตียง จนเมื่อเหนือเข้ามากอดจากด้านหลัง คุณเหนือที่เพิ่งอาบน้ำมาตัวจึงเย็นกว่าปกติ
“ คุณเหนือ?”
“ อยู่นิ่งๆคนจะนอน อย่าส่งเสียง ถ้าไม่อยากออกกำลังกายก่อนนอน” เหนือว่า น้ำหลับตาลงกลัวว่าจะได้กำลังกายจริงๆ
“………………………” ท่าจะกลัวจริงๆแฮะ เหนือคิดก่อนจะหลับตาลงอย่างพอใจ
“….” น้ำคิดว่าวันนี้ตัวเองโชคดีที่ไม่โดนเหนือทำอะไรรุนแรง แค่โดนแกล้งเล็กๆน้อย ไม่งั้นเขาไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
“………………….” เหนือลืมตาขึ้นมา มองคนในอ้อมแขนอีกครั้งก่อนที่จะหลับตา แล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา..
* * *
น้ำตื่นแต่เช้าเหมือนเดิม เพราะยังไงก็เหมือนเป็นเวลาตื่นของเขาอยู่แล้ว น้ำจะลุกขึ้นก็มีวงแขนของอีกคนกอดเอาไว้ พอหันไปมองเห็นว่าเหนือยังหลับอยู่
“…..” น้ำแกะมือจากเอวเขาอย่างเบาที่สุด เขาไม่อยากให้คุณเหนือตื่นเพราะสาเหตุนี้แน่นอน ไม่งั้นได้มีเรื่องแน่
อย่าตื่น อย่าตื่นนะ ขอร้องละ ไอ้น้ำแกทำเบาๆ เด็กหนุ่มพูดกับตัวเองกลั้นใจลุ้นไปพลาง
“ เฮ้อ” น้ำถอนหายใจเสียงเบาเมื่อหลุดจากแขนเหนือได้สำเร็จ ก่อนจะหันมามองคนที่นอนไม่รู้เรื่อง
ก็อย่างที่ทุกคนว่านั้นแหละคุณเหนือหล่อจริงๆนั่นแหละ แต่หน้าตาดี ก็ใช่ว่านิสัยจะดีด้วย และสิ่งที่ทำกับเขาก็ด้วย…
อ่านหนังสือดีกว่า เมื่อคืนก็อ่านได้นิดเดียว
“……….”
จนเมื่อฟ้าสว่างขาว น้ำแง้มผ้าม่านออกมองท้องฟ้าด้านนอก ช่างสดใสปลอดโปร่ง เขาอยากให้วันนี้มีแต่เรื่องดีๆเหมือนอากาศวันนี้
น้ำหันมองเหนือที่ยังหลับอยู่ก่อนจะไปอาบน้ำ
วันนี้วันหยุด คุณเหนือก็ตื่นสายตามเคย ไม่ต้องปลุก! วันนี้สบายเราละ ไข้ก็ไม่มีแล้วด้วย
“…………………..” เหนือรู้สึกตัว เอามือคว้านหาคนนอนข้างๆ ตัวไม่เจอ เลยลืมตาขึ้นมา จึงรู้ว่าเช้าแล้ว เขาลุกขึ้นมาช้าๆ แล้วมองไปรอบๆห้อง
“ ไอ้น้ำ?”
“……………………….” จนเมื่อได้เสียงน้ำจากห้องน้ำทำให้เหนือรู้ว่าน้ำกำลังอาบน้ำอยู่ ชายหนุ่มเอนตัวลงนอนอีกครั้งเขายังรู้สึกง่วงอยู่
“………………….” แต่แล้วก็ลืมตาขึ้นมาอีก
ไหนๆก็ตื่นแล้ว ไปส่งไอ้น้ำที่โรงเรียนดีกว่า คิดอย่างงั้นก็ลุกขึ้นมาอย่างงัวเงี่ย
น้ำอาบน้ำเสร็จเห็นเหนืออยู่ก็ตกใจเล็กน้อยที่ชายหนุ่มตื่นเวลานี้
!?
“ คุณเหนือ นอนต่อได้เลยครับ ยังเช้าอยู่เลย” น้ำบอก เหนือหันมองน้ำก่อนที่จะลุกจากเตียง แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
“ สงสัยจะเข้าห้องน้ำ” น้ำพูดกับตัวเอง ก่อนจะใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย เตรียมหนังสือที่จะเรียนใส่วันนี้ใส่กระเป๋า เขาได้ยินเสียงเหมือนว่าคนในห้องน้ำกำลังอาบน้ำ ?
คุณเหนืออาบน้ำ หรือว่าวันนี้คุณเหนือจะออกไปไหน??
*****
วันนี้ ปวดหัวทั้งวัน เรียกได้ว่าพักนี้ปวดหัวบ่อยดีกว่า
การออกไปข้างนอกเปิดหูเปิดตาบ้างก็ช่วยได้ =T^T
-
ไปส่งน้ำไปโรงเรียนไงจ๊ะ
-
ตอนนี้คุณเหนือ ดีขึ้นมานิดดดดดดนึง ไปส่งน้ำให้ถึงรร. ละ
-
ยังจะคิดว่าตัวเองเสียเปรียบอีกนะ
แต่ตอนนี้เหนือไม่ค่อยร้ายดีเหมือนกัน
จะรอนะคะรอเหนือไปส่งน้ำ
ขอบคุณเจ้าหญิงมากๆคร้าบ
-
หมันไส้นิสัยอิคุณเหนือจริงๆเจ้าค่ะ ทำตัวเหมือนผู้หญิงอารมณ์แปรปรวน~
แต่ตอนนี้น่ารักมากกว่านะเนี่ย เมื่อไห่สองคนนี้จะรักกันน้า >w<
นึกว่าจะโดนลากไปกับคุณเหนือซะแล้ว
เห็นน้ำคิดแล้ว รู้สุกอยากให้เวลานั้นมาถึงเร็วๆ
น้ำก้จะออกไปจากที่นี่ทันที่ที่เรียนจบแล้ววว ฮริ้วววว
อยากเห็นอิคุรเหนือคลั่งงงงงงง >O<
ขอบคุณค่าา
ปล. เดี๋ยวนี้สังเกตุเห็นเจ้าหญิงอัพบ่อยแท้ -v- ชอบค่า จะได้ไม่ค้าง~
-
ตอนนี้เหนือน่ารักดี สตรอเบอรี่ดี 5555
จะว่าไปเหนือก็ขลุกอยู่กับน้ำคนเดียวนะ
-
แหม ตัวเองโดนเหยียบเท้าหน่อยทำเจ็บ
น้ำเจ็บเพราะการกระทำของแกหลายเท่ากว่าอีก
ชอบนะที่น้ำสู้เหนือบ้าง ไม่ใช่แบบจุม
ตอนนี้เหนือดีขึ้นมานิดหน่อย แต่ไม่รู้จะดีได้นานเท่าไร
ยังไงก็เชียร์เหนือเป็นพระเอก แล้วก็เชียร์ให้น้ำออกจากบ้านด้วย ๕๕๕๕
-
เย้ๆ ได้อ่านต่อแล้ว
อยากกระชากเหนือมาจูบให้หายโง่จริงๆ :เฮ้อ:
เหนื่อยแทนเหนือ ไม่เหนื่อยบ้างเหรอทำแบบนี้อ่ะ - -
สงสารน้ำ ดีแล้วครั้งนี้ไม่ยอม เหนือก็ไม่ได้ทำอะไรด้วยนอกจากโกรธน้อยๆ
แต่บางทีเหนือก็ซื่อบื้อไปนะ - - ไม่รู้ใจตัวเองสักทั
โชคดีตอนนี้เหนือเปลี่ยนพฤติกรรมตัวเองไปแล้วบ้าง ไม่งั้นจะตบให้หายหล่อเลยเธอ
วันนี้ดีๆ ของน้ำหวังว่าเหนือไม่บ้าทำให้มันพังหรอกนะ
เหนื่อยใจ
-
ดีต่อไปอีกสักหน่อยนะพ่อ อย่าเพิ่งดีแตกซะหล่ะ
-
อ่านรวดเดียวเลย ดราม่ามากค่ะ
กรี๊ดดด ใจนึงก็อยากจะโกรธอิคุณเหนือ แต่ทำไมตอนนี้อิคุณเหนือน่ารักแบบนี้
เห็นเหนือวิ่งหาน้ำและก็แกล้งน้ำมันน่ารักดี (?) ฮา หรือว่าชั้นโรคจิต
จะรอตอนต่อไปนะค่ะ
-
ตอนนี้คุณเหนือแอบน่ารักนะเนี้ย อยากให้เป็นแบบนี้ต่อไป :-[
รักเจ้าหญิงที่สุด จุ๊บๆๆๆๆๆ ให้เจ้าหญิงนะคะ :L2:
:pig4: มากๆ :m18:
-
น้ำหนีไปเถอะเกลียดเหนือแกนิสัยไม่ดี
-
:z2:
-
เหนือ o16
:L2: :L2:
-
เหนือเริ่มดีขึ้นนะ แต่นิสัยเอาอต่จยังแก้ไม่หายอะชอบทำรุนแรงตลอดดดด
-
ตอนนี้ไม่มีอะไรเครียดๆ เหนือก็น่ารักดีหรอก ถึงจะมาโซไปนิสอะนะ
:z2:
ปล. เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงเน้อ :จุ๊บๆ: หนึ่งที :กอด1: :L2:
-
...อารมณ์มีขึ้น มีลง เปลี่ยนแปลงได้ตลอด..
คิดถึงน้ำให้มาก ๆ แล้วกัน จะดีเอง 5555
:n1:
-
เหนือเริ่มชอบน้ำละ เหลือแต่น้ำนี่แหละที่ยังไม่ได้รู้สึกกับเหนือแบบนั้น
-
เหมือนเหนือจะดีขึ้นมาหน่อย แต่ไว้ใจไม่ได้อารมณ์อย่างเหนือมันเหนือความคาดหมาย
:pig4: คะ
-
บางทีอยู่ในห้องทั้งวันเราก็จะปวดหัวเหมือนกันค่ะ
อาบน้ำสระผม ออกไปดูต้นไม้ท้องฟ้าบ้างก็จะรู้สึกดีขึ้น^^
-
:กอด1:
-
หมั่นไส้คุณเหนือจริงๆเล้ย แกล้งน้ำอยู่ได้ :m16:
หนีไปไกลๆเลยลูก
-
แล้วเรื่องราวจะเป็นไปแบบไหนนะ อย่าให้ต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งกันเลย :t3:
ขอให้น้ำเจอคนที่ดีด้วยเถิด :L2:
-
ถึงวันที่น้ำหนีไป
เหนือจะคิดได้หรือจะยิ่งบ้าหว่า?
-
ระวังนะคุณเหนือ
จะหลงรักน้ำเอาน่ะ
-
อิเหนือคุ้มดีคุ้มร้ายแฮะ :m16:
-
อยากให้น้ำหนีไปแบบจุมเหมือนกัน
อยากรู้ว่าเหนือมันจะทำยังไง
+ 1 นะคะ
5555555+ เห็นด้วยทุกประการ
แต่ที่ชอบมากคือภาพแพนกวินโดนตบหัวทิ่ม โดนเลย
-
อย่าดีแตกแล้วกันเหนือ
-
สนุกดีค่ะ แต่พิมพ์ผิดเยอะมาก อ่านทวนก่อนมาลงก็ดีนะคะ
-
:เฮ้อ:
-
สงสารน้องน้ำที่สุด ถ้าต้องมาเป็นที่รองรับอารมณ์คนแบบนี้ ออกไปอยู่คนเดียวดีกว่านะ ถึงจะลำบากกาย แต่ก็สบายใจมากกว่า (ไอ้)คุณเหนือทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยไม่เข้าใจจริง อารมณ์เหมือนเด็กหวงของ ถ้าไม่ปรับปรุงตัวก็อย่างหวังว่าจะมีคนรักเลย!!!
-
เหนือแกล้งคงเพราะรักหรือเปล่านะ
แค่ยังไม่รู้ตัวเอง
-
อย่าดีแตกแล้วกัน :angry2:
น้ำหนีไปเหอะอย่าไปทนมันเลย :m16:
-
อย่าพึ่งหวานเลยขอร้อง ขอโหดๆๆๆๆ :pighaun:
-
กดเป็ด กดบวก
ดูท่าเหนือกำลังหัดเป็นผู้เป็นคนขึ้น ใช้ได้หน่อยๆ ล่ะ
อย่าดีแตกนะเออ
-
ตาเหนือเริ่มจะรับน้ำเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตตัวเองแล้ว
ถึงขั้นอยากไปส่งอ่ะ นี่กำลังหลงเลยนะเนี้ยยยยย
ว่าแต่น้ำเอาไงอ่ะจ๊ะ ผู้ชายร้ายๆ เลวๆ เถือนจัด ขนาดนี้ รับไหวไหม ^^"
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
11
“ สงสัยจะเข้าห้องน้ำ” น้ำพูดกับตัวเอง ก่อนจะใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย เตรียมหนังสือที่จะเรียนใส่วันนี้ใส่กระเป๋า เขาได้ยินเสียงเหมือนว่าคนในห้องน้ำกำลังอาบน้ำ ?
คุณเหนืออาบน้ำ หรือว่าวันนี้คุณเหนือจะออกไปไหน??
แต่ไม่เกี่ยวกับเขานี่?
“…..” น้ำตรวจดูกระเป๋าว่าเขาลืมของอะไรหรือไม่มี ครบทุกอย่าง หนังสือ สมุด ปากา ดินสอ ยางลบ น้ำจึงลงมาข้างล่าง แต่เพราะยังไม่ถึงเวลาอาหารเช้า น้ำจึงเข้าไปช่วยในครัว
“ มีอะไรให้น้ำช่วยไหมครับ?” น้ำว่า วางกระเป๋าสะพายลงบนโต๊ะกลางห้อง นมก้านพูมองเด็กหนุ่มอย่างสบายใจที่น้ำเริ่มกลับมาสนใจร่าเริงเหมือนเดิม หากเธอจำไม่ผิด น้ำจะซึมๆมาได้สักปีสองปีแล้ว เธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เห็นแบบนี้แล้วสบายใจ หรือว่าเป็นเพราะคุณเหนือที่ทำให้น้ำกลับมาสดใสสมวัยเหมือนเดิม
“ โห้ น้ำ ลงมาแต่เช้าเชียว” แก้วพูดเชิงถาม
“ ก็จะได้ลงมาช่วยพี่แก้วทำงานไงครับ” น้ำว่ายิ้ม เขาไม่คิดจะอยู่บนห้องนานหรอก ยิ่งคุณเหนือตื่นแล้วแบบนี้ด้วย
“ ปากหวานนะเรา แต่คุณเหนือไม่ว่าเหรอ?” แก้วถาม เอาจานสองตั้งให้น้ำเช็ดทันที
“ ทำไมต้องว่าด้วยละครับ?”
“ ไม่รู้ดิ คริๆ” แก้วว่ายิ้มหัวเราะคิกคัก…
เหนืออาบน้ำเสร็จออกมาก็ไม่เห็นน้ำแล้ว เขาไม่เห็นกระเป๋าน้ำเลยรู้ว่าลงไปแล้ว
“………………..” อย่าบอกว่าแกออกไปแล้ว เหนือโทรลงมาครัวเพื่อถามเรื่องน้ำ
กริ้งๆ
“ น้ำรับเองครับ” น้ำมองไฟสัญญาณบอกว่าเป็นสายภายใน โดยปกติแล้วหากคนนอกโทรมา ห้องรับแขกหากดังเกินสามครั้งไม่มีคนรับก็จะโอนมาที่นี่อัตโนมัติ แต่สายนี้โทรมาจากในบ้าน
“ ฮัลโหล ครัวครับ”
“ น้ำนี่ฉันเอง”
“ อะครับคุณเหนือ?” โทรมามีอะไรหรือเปล่านะ?
“ แกลงไปทำไมไม่รอฉัน”
“รอ?” น้ำคิดว่าคุณเหนือคงหมายถึงลงมารับประทานอาหารเช้า
“ ยังไม่ถึงเวลาอาหารเช้าครับ อีก 20 นาที น้ำก็เลยไม่ได้รอ” น้ำพูดเสียงอ่อยๆ
“ ฉันรู้ กลับขึ้นมาเดี๋ยวนี้! ” เหนือสั่ง
“ ตอนนี้น้ำกำลังช่วยคุณนมเตรียมอาหารอยู่ คุณเหนือมีอะไรหรือเปล่าครับ?” เขาไม่อยากขึ้นไป
“ อ้อ เดี๋ยวนี้ฉันจะต้องมีอะไรก่อนใช่ไหมถึงจะเรียกแกได้ บอกว่าให้ขึ้นมา! ” เหนือว่าอารมณ์เสีย เขาไม่ได้รู้สึกไปเองว่าน้ำเริ่มแข็งข้อกับเขา
“ครับ” น้ำว่าวางโทรศัพท์ เขาคิดว่าอีกไม่นานเขาคงจะได้ไปจากที่นี่นั่นทำให้เขามีความหวัง มีชีวิตชีวา แต่เขาลืมไปว่าตอนนี้เขาก็ยังอยู่ที่นี่ ที่มีคุณเหนือ
“ น้ำเป็นอะไร?” แก้วว่าเห็นน้ำทำหน้าเศร้าทั้งที่เมื่อกี้ยังยิ้มร่าอยู่เลย
“ เปล่าครับ คุณนม พี่แก้ว เดี๋ยวน้ำขึ้นไปข้างบนก่อนนะครับ” น้ำว่าหยิบกระเป๋ากลับขึ้นมาบนห้อง
แก้วมองอย่างสงสัย
“ คุณนม สงสัยมีเรื่องอะไรกันแห๋งๆ” แก้วว่าอยากรู้อยากเห็นเสียเต็มประดา จนนมก้านพูส่งสายตาดุ
“…………..”
พอเหนือวางโทรศัพท์แล้วก็ขว้างเสื้อสีฟ้าที่จะใส่ลงพื้นทันที เขารู้สึกโกรธที่น้ำทำอิดออดเมื่อเขาเรียกขึ้นมา ทั้งที่เขาตื่นแต่เช้าแบบนี้เพราะใคร!? ถ้าไม่ใช่เพราะมัน เขาก็อุตสาห์จะไปส่งโรงเรียนจะได้ไปต้องไปรถเมลล์เดี๋ยวไข้ก็กลับมาอีกแล้วเมื่อไรจะหายสักที
ก็อกๆ น้ำเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าห้องมา เขามองไปยังเสื้อเชิ๊ตสีฟ้าที่พื้น และพอจะเดาอารมณ์อีกฝ่ายออก
“ คุณเหนือมีอะไรให้ น้ำ ทำ หรือ ครับ?” น้ำว่าพยายามที่จะไม่สะกิดอารมณ์เหนือที่ตีหน้ายักย์อารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด
“ ไปหาเสื้อมา” เหนือสั่ง น้ำรีบวิ่งไปเลือกเสื้อเซิ๊ตตัวใหม่ให้เหนือ
“….” เอาตัวไหนดีเนี่ย ถ้าเลือกไม่ถูกใจมีหวัง….
“ ชักช้าเร็วๆ” เหนือว่ามองน้ำที่ยืนเลือกอยู่แต่ไม่เอาตัวไหนมาสักที น้ำตัดสินใจในทันทีเอาเสื้อเซิ๊ตสีฟ้าอ่อนที่ใกล้เคียงกับตัวที่กองอยู่บนพื้น ก่อนจะเอามายื่นให้เหนือ
“………………” เหนือมองก่อนที่จะกระชากเสื้อไปจากมือน้ำ
“ รู้ไหมว่าวันนี้ฉันทำต้องตื่นเช้า?” เหนือถามน้ำ ขณะใส่เสื้อไปพลาง
“ ไม่รู้ครับ”
“ ฉันจะไปส่งแก” เหนือบอก น้ำตกใจหันไปมองชายหนุ่มด้วยดวงตาที่เปิดกว้างกว่าปกติ
“ คุณเหนือว่าไงนะครับ?!! ” จะไปส่งเขาเหรอ เขาต้องหูฝาดแน่ๆ
“ เหม่ออะไรอยู่แค่นี้ไม่ได้ยิน?” เหนือหันไปจ้องน้ำที่ยังทำหน้าตื่น
“ คุณเหนือจะไปส่งน้ำที่โรงเรียนหรือครับ?”
“ อืม” เหนือส่งเสียงในลำคอแบบขอไปที แล้วหันมาเซ็ตผมที่หน้ากระจก
“ ไม่เป็นไรครับ คุณเหนือไม่ต้องไปส่งน้ำหรอก!?” น้ำบอกเสียงตื่นไม่อยากให้เหนือไปส่งฯเลยสักนิด
“ บอกตอนนี้ไม่ทันหรอก ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วไม่เห็นหรือไง” เหนือบอกเหตุผลแปลกๆ สายตาชำเลืองมองน้ำ
“ แต่ น้ำ เกรงใจ” น้ำว่าเสียงเบาหาเหตุผลไม่ให้เหนือไปส่งนอกจากนี้ไม่ได้ จะบอกว่าไม่อยากให้ไปส่งก็พูดไม่ได้อีก
“ รู้จักเกรงใจก็ดี จะได้รู้ว่าฉันอุตสาห์ไปส่งมันดีแค่ไหน” เหนือว่า
“…..” น้ำไม่ได้อยากให้คุณเหนืออุตสาห์ไปส่ง น้ำได้คิด จนเมื่อเหนือมาจับมือเขา?
“ ลงไปกินข้าว” เหนือว่าจูงมือน้ำลงมา
คุณสาโรจน์และคุณหญิงทัดพวงเห็นลูกชายเดินลงพร้อมกับน้ำ ก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ อยากรู้สาเหตุว่าอะไรทำให้คุณชายตื่นเช้าในวันเสาร์อาทิตย์
“ เหนือ แต่งตัวหล่อขนาดนี้จะไปไหนลูก?” คุณหญิงถาม เมื่อเหนือกับน้ำนั่งลงตรงข้ามโต๊ะ
“ เหนือจะไปส่งน้ำที่โรงเรียน” เหนือบอก คุณสาโรจน์ส่งสายตาวิบวับให้ภรรยาทันที ว่าสาเหตุที่ลูกชายตื่นได้ เพราะน้ำนี่เอง
“ …….” น้ำหลับตาปริบๆพูดอะไรไม่ได้ นอกยิ้มแห้งๆให้คุณหญิงที่ส่งยิ้มมา
“ ดีแล้ว นี่ถ้าเหนือไม่ไปส่งน้ำวันนี้ คุณแม่จะให้ลุงน้อยไปส่งให้ได้” คุณหญิงบอกยิ้มในท่าทีของลูกชาย นึกถึงเมื่อก่อนที่คอยเอาแต่แกล้งน้ำ แต่วันนี้กลับจะไปส่งน้ำที่โรงเรียนเสียได้
“ ครับ” เหนือคลี่ยิ้ม รู้สึกภูมิใจอย่างประหลาด
“ น้ำแกเลิกเรียนกี่โมง?” เหนือถามขณะขับรถ
“ 4 โมงเย็นครับ” น้ำตอบมองออกไปนอกรถ
“ เดี๋ยวพอแกเลิกเรียนแล้วแกโทรหาฉัน เออ ลืมไปแกไม่มีโทรศัพท์ เอาปากกามาจดเบอร์ฉัน แล้วพอเลิกเรียนใช้ตู้โทรศัพท์สาธารณะโทรหาฉัน” เหนือบอก น้ำเอาสมุดจากกระเป๋าขึ้นมาจดเบอร์เหนือ
“ 0xx-xxx-xxxx เลิกเรียนแล้วต้องโทรหาฉันทันที เข้าใจไหม?!” เหนือสั่ง
“ครับ” น้ำว่าไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไมเหนือถึงให้เขาโทรหา เหนือคิดว่าไหนๆวันนี้เขาก็ว่างทั้งวันอยู่แล้ว เขาจะพาน้ำไปกินข้าวดูหนังบ้างก็ดีเหมือนกัน น้ำจะได้เก็บหางตั๋วไว้เหมือนที่เคยเก็บตอนไปดูกับฟอร์ แต่เขายังไม่บอกตอนนี้หรอก เดี๋ยวตอนมารับค่อยบอกดูสิจะทำหน้ายัง? แค่คิดก็สนุกแล้ว
“…………………”
“…..”
“ จริงเหรอครับพี่บุญ!? ” น้ำว่าด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ
“ จริงสิ น้ำคิดว่าพี่พูดเล่นหรือไงเนี่ยจะมีห้องว่างสิ้นเดือน ก็อีกไม่ถึงอาทิตย์ ถ้าน้ำจะเอา เดี๋ยววันนี้เราไปดูห้องกัน ก็ห้องพี่นั่นแหละว่าอยู่ได้ไหม?”
“ อยู่ได้ครับอยู่ได้” น้ำบอกดีใจไม่คิดว่าจะได้ออกมาเร็วขนาดนี้ แม้จะใจหายว่าจะไม่ได้เจอ คุณพ่อคุณแม่ คุณนม พี่กระกล่ำ พี่แก้ว และลุงน้อยแล้วก็ตาม แต่เขาไม่อาจทนให้คุณเหนือกดขี่ข่มเหงได้อีกต่อไป
“ เฮ้ยไปดูก่อน พี่บอกเจ้เจ้าของไว้แล้วว่าอย่าเพิ่งให้ห้องใคร”
“ ครับ เลิกเรียนแล้วไปดูกัน”
“ เออ ถ้าห้องOK น้ำจองห้องไว้เลยไหม แต่มีค่าจองด้วย 2,000 น้ำมีใช่ไหม?” บุญมีถาม
“ มีครับมี แต่น้ำต้องไปกดก่อน”
“ เออดีๆพี่จะได้ไม่ต้องออกให้ก่อน” บุญมีบอกไม่อ้อมค้อม
“……..” น้ำยิ้ม มองเห็นท้องฟ้าสดใสอยู่เบื้องหน้า จะเป็นอิสระซะที ….
เหนือออกมาจากบ้านตั้งแต่บ่าย เพราะเขาออกเลือกซื้อโทรศัพท์ให้น้ำ เพื่อที่เขาจะติดต่อน้ำได้ เผื่อเขาอยากว่าน้ำทำอะไรอยู่ไหนเขาจะได้โทรหาได้ การที่เขาโทรหาน้ำไม่ได้แบบนี้ทำให้เขาหงุดหงิด
“ น้ำเป็นอะไรอยู่ๆก็เงียบไป?” บุญมีถามเห็นน้ำยืนเหม่อได้สักพักแล้ว เขาจะโทรพาคุณเหนือดีไหม? คุณเหนือให้เขาโทรหาทำไม?
“ พี่บุญผมโทรศัพท์แป๊บหนึ่งนะครับ” น้ำว่าวิ่งไปโทรศัพท์หน้าร้านสะดวกซื้อ ก่อนที่จะหยอดเหรียบโทรหาเหนือ ขณะที่เหนือกำลังอยู่ระหว่างทาง
เหนือมองเบอร์ไม่คุ้นคิดว่าน่าจะเป็นน้ำ เพราะ 4 โมงกว่าแล้ว
“ฮัลโหล เหนือครับ”
“ ฮัลโหลคุณเหนือครับ น้ำเองนะครับ”
“ เออ ฉันกำลังจะ…”
“คุณเหนือมีอะไรหรือเปล่าครับให้น้ำโทรหา!?” น้ำว่าสวนคำพูดเหนือที่ยังพูดไม่จบ “ เดี๋ยวน้ำต้องไปซื้อหนังสือทำรายงานแค่นี้ก่อนนะครับ!”
“ เดี๋ยวๆน้ำ…”
“ แค่นี่ก่อนนะครับ เงินน้ำจะหมดแล้ว” น้ำพูดแล้ววางก่อนที่เงินจะหมดอย่างที่พูด เพียงแต่เขารู้สึกว่าหากเขาพูดกับคุณเหนือมากไปกว่านี้ วันนี้เขาจะไม่ได้ไปดูห้อง เมื่อกี้ที่เขารีบวางทั้งที่คุณเหนือยังพูดไม่จบ คุณเหนือต้องโกรธแน่เขารู้ เขาก็พร้อมที่จะยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้น วันนี้เขาขอให้ได้ห้องก่อนไม่ว่าอะไรเขาก็ไม่สนใจ
“ ….” น้ำวิ่งกลับไปหาบุญมีที่รออยู่
“เรียบร้อยครับพี่บุญไปกัน” น้ำว่า ก่อนที่จะเดินไปรอขึ้นขึ้นรถเมลล์ที่ป้าย
ทันทีที่น้ำวางไป เหนือแทบจะอยากขว้างโทรศัพท์ทิ้ง อยากจะขว้างให้โดนคนที่วางหูใส่เขาด้วย!
“…ไอ้น้ำ!?” มันไม่ยอมฟังที่เขาพูดให้จบด้วยซ้ำ ทำไมฉันจะต้องเต้นตามแกด้วย!!!?
“ เข้าไปได้เลยรกหน่อยนะ” บุญมีเปิดประตูห้องเปิดให้น้ำเข้ามา น้ำมองไปรอบๆนี่ไม่ใช่แค่รกหน่อยหล่ะต้องเรียกว่ารกมาก มีแค่เตียงนอนเท่านั้นที่พับผ้าห่มเรียบร้อยแต่อย่างอื่นหาความเป็นระเบียบไม่ได้
“ พี่อยู่กับน้องชื่อโชคช่วงนี้มันสอบ เลยไม่มีคนเก็บห้องก็เลยเป็นอย่างที่เห็น เออ ในห้องจะมีเตียงนอน พร้อมที่นอน ตู้ไม้1 1 ตู้นี้แหละ” บุญมีบอกชี้ตู้สีตำตาลเข้มที่อยู่ข้างหลังน้ำให้ดู
ห้องกว้างประมาณ 3 เมตรยาว4 เมตรมีห้องน้ำในตัว และมีระเบียบด้านนอก เป็นอาพาสเม้นต์ค่อนข้างเก่าแต่ห้องน่าอยู่ ดีกว่าที่เขาคิดไว่เสียอีก
“ พี่บุญน้ำชอบ น้ำจ่ายมัดจำวันนี้ได้เลยใช่ไหม?” น้ำถาม
“ จ่ายได้เลย เดี๋ยวพี่พาไป” บุญมีบอก
“ขอบคุณครับ” น้ำฉีกยิ้มเต็มที่
น้ำยืนนอกรั้วมองคฤหัสห์หลังใหญ่ภายในที่เปิดไฟสว่างไสวสวยงาม ก่อนที่จะถอนหายใจ ถ้าคุณเหนือไม่โกรธก็คงดี แต่จะเป็นไปได้ไง แต่ก็นั่นแหละเขาถอยไม่ได้แล้ว
อย่างน้อยๆวันนี้เขาก็ได้ที่อยู่แล้ว เหลืออีก 9 วัน เขาจะหลุดพ้นจากการเป็นตัวอะไรสักที
“….”
น้ำเคาะประตูห้อง 2 ครั้งก่อนที่ยืนรอ เหนือที่คอยอยู่แล้วเดินมาเปิดประตู
“…………………………..” เหนือมองคนที่ยืนอยู่หน้าประตูนิ่งเงียบ อารมณ์โกรธเมื่อกลางวันมันนิ่งรอ เหตุผล
เหนือถอยหลังให้น้ำเดินเข้ามา
“…คุณเหนือคือว่าวันนี้ น้ำต้องไปซื้อหนังสือกับเพื่อนจริงๆครับ น้ำไม่ได้ตั้งใจตัดสายคุณเหนือ”
“ เหรอ?”
“ครับ” น้ำบอกพร้อมพยักหน้า
“ หนังสือมันจำเป็นต้องซื้อวันนี้ด้วยใช่ไหม?” ยิ่งพูดก็ยิ่งเหมือนความอดทนมันลดลง
“ ครับ เพราะน้ำจะได้เจอเพื่อนที่ทำรายงานด้วยกันเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์เท่านั้นเลยต้องเป็นวันนี้ จะได้คุยกันเรื่องเนื้อหา และแบ่งงานกันด้วย” น้ำอธิบายชักแม่น้ำทั้ง5 ปากก็พูดไป ตาก็คอยสังเกตท่าทางของชายหนุ่มไปพลาง ดูเหมือนว่าคุณเหนือจะไม่ได้โกรธเขาอย่างที่คิด
“ แล้วหนังสือล่ะ?” เหนือถาม น้ำอึ้งไปเพราะเขาไม่มีหนังสือที่ว่านั้นจริงๆหนังสือในกระเป๋าตอนนี้ก็ล้วนเป็นเล่มเก่าทั้งสิ้น
“ เออ คือน้ำให้เพื่อนไปแล้วครับ”
“ แกโกหก!? ” เหนือตวาด
“….” น้ำสะดุ้งก่อนที่เดินถอยหลัง
“ เพื่ออะไรน้ำ โกหกฉันเพื่ออะไร แล้วความจริงคืออะไร!? บอกมา!!!!!! ”
เขาบอกคุณเหนือไม่ได้
“…..”
“เงียบทำไม บอกมา! ” เหนือโกรธเป็นทวีคูณที่รู้ว่าตัวเองโดนหลอก และอีกคนยังเงียบไม่ยอมบอกอะไรเลย
“!?” เหนือเขย่าตัวเต็มแรงจนน้ำหัวคลอนไปมา
“บอกมา!? ”
“…..” น้ำไม่พูดเหมือนเดิม เขาเตรียมใจไว้แล้วสำหรับวันนี้อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ไม่ว่าจะโดนคุณเหนือด่ายังไง โดนทำอะไรก็ต้องยอมรับเพื่อแลกกับห้องใหม่ เพราะห้องใหม่คือ ‘อิสระภาพ’
น้ำบอกตัวเองให้ทนไปก่อน ทนไปก่อนอีกไม่กี่วันเอง ทนมาตั้ง 2 ปีอีกแค่ 9 วันทำไมจะทนไม่ได้
“เออดี…” เหนือว่ายักยิ้มเดินถอยห่างออกไป
“ …..”
“ แกตัดสายฉัน แกโกหกฉัน และแกก็ไม่ยอมบอกว่าแกไปไหนมา ไปทำอะไร แบบนี้แบบ.. นี้ แกจะให้ฉันทำยังไงกับแก ห๊ะน้ำ!!? ”
“ น้ำ ขอโทษ”
“ ขอโทษก็บอกมา วันนี้แกไปไปไหนมา!? ”
“…” น้ำส่ายหน้า เหนือเลือกขึ้นหน้ากระชากคอเสื้อของอีกฝ่าย แล้วยกมือจะตบ แต่ฝ่ามือค้างไว้อย่างนั้น 2 ความรู้สึกที่ต้านรุนแรงและกันอย่างสูสี
“ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แกก็จะไม่พูดใช่ไหมน้ำ? ” เหนือถามเสียงแหบพร่าในลำคอ
“ ….” น้ำหันหน้าหลบสายตานั้นเป็นคำตอบได้ดีว่าเขาจะพูดอะไร
“ แกบังคับฉัน” เหนือว่า เจ็บปวดในอก ยิ่งสายตามองไปเห็นกล่องโทรศัพท์ที่เขาซื้อมาวันนี้ แล้วก็เหมือนเลือดในกายเขาจะเดือดขึ้นมาได้
ผัวกะ!!!?
“……” น้ำลงกองกับพื้น ก่อนที่ริมฝีปากจะมีเลือกสีแดงไหลซึมออกมา
“ฉันจะต้องทำยังไง??!! ” เหนือว่าก้มลงมาหาน้ำที่นั่งอยู่พื้น
“……” น้ำถอยหนีแต่ขาถูกดึงไว้ เขาบอกตัวเองว่าอดทน แต่ความเจ็บปวดทำให้นึกถึงอดีต แล้วความกลัวก็เข้ากุมจิตใจ
“ แกกลัวเหรอ กลัวก็บอกมา!..” เหนือว่า
“ …” น้ำผลักเหนือเต็มแรงทันทีที่ชายหนุ่มถอยผงะออกไป น้ำลุกขึ้นแล้ววิ่ง เหนือลุกขึ้นตามเข้าไปกอดน้ำไว้จากด้านหลังก่อนที่น้ำจะไม่ถึงที่ประตู
“ ปล่อย ช่วย…!?” ริมฝีปากถูกมือแข็งปิดเอาไว้ไม่ให้คำพูดเล็ดลอดออก…
“….”
.
….
……
….
..
เหนือมองร่างที่นอนสั่นระริกแม้ว่าหมดสติไปแล้วก็ตาม เขาเจ็บปวด….
“….แกทำไมไม่พูด..” เหนือว่าลูบแก้มบวมซ้ำที่หน้าน้ำเบามือ
“ ถ้าแกพูด มัน อาจ จะ ไม่ เป็น แบบนี้……….”
“ แล้ว แกก็จำไว้ด้วย .. ฉัน …”
“……………” เหนือค่อยๆนอนลงแล้วกอดกระชับน้ำเข้ามา …
แกคงจะโกรธจะเกลียดฉัน…
..
.
.
คุณเหนือ อย่า!?
น้ำสะดุ้งตื่น…ไฟในห้องยังสว่างจนแสบตา น้ำค่อยๆหันมองไปรอบๆ วงแขนหนักกอดเขาแนบกับตัว แล้วน้ำตาเขาก็ไหลพรากจนเปียกหน้า
“ อึ้ก!? ฮือๆ” พยายามอดกลั้นที่จะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดในใจ แต่มันล้นทะลักออกไม่ขาดสายเหมือนน้ำตาที่มันไหลออกมาแต่ไม่ได้ช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น
ไม่รู้สึกถึงความเป็นคนของตัวเอง ถูกทำเหมือนเป็นตัวอะไรที่ไม่มีความรู้สึก ถูกทำร้ายร่างกายเขาไม่เจ็บปวดหรือไง!? ถูกข่มขืนครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนเขาไม่หัวใจ!?
แล้วยังไงละ?
ตอนนี้มีใครรู้ไหม? มีใครเห็นใจเจ็บปวดไปกับเขาไหม? แค่เขาคนเดียวที่เจ็บปวดจนร่างกายแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่จะโทษใครได้ ต้องโทษที่ตัวเองเขาที่ปกป้องตัวเองไม่ได้
พอแล้ว
พอแล้ว พอสักที!!!????
“….” น้ำลุกขึ้น เท้าที่เหยียบพื้นเหมือนเหยียบบนหนามแหลมคนเจ็บจนร่างกายสะท้าน เขายังรู้สึกถึงของเหลวที่ไหลออกมาจากร่างกาย ทว่าไม่คิดจะสนใจ
น้ำใส่เสื้อ กางเกงตัวที่จับได้เป็นตัวแรก เปิดลิ้นชักหยิบซองเอกสารที่จำเป็นก่อนที่จะพายกระเป๋าเดินออกจากห้องไป
ออกมาด้านนอกฟ้ายังมืดอยู่เลยแต่ไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงกี่ยาม …เขาจะไปที่ไหนดี? ที่ที่เป็นของเขา ที่ที่อบอุ่น ที่ที่ไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะโดนทำร้ายเมื่อไร
“……” น้ำหันหลังกลับไปมองที่ที่เพิ่งออกมา
ลาก่อนครับคุณหญิง คุณท่านขอบคุณที่ชุปเลี้ยงน้ำมาตลอด ในที่สุดน้ำก็ไม่มีโอกาสมีคุณหญิงคุณท่านเป็นคุณพ่อคุณแม่
เรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้นน้ำจะเก็บเอาไว้คนเดียวให้มันเป็นความลับ คุณหญิงคุณท่านจะได้ไม่ต้องรับรู้ว่าคุณเหนือทำอะไรกับน้ำบ้าง จะได้ไม่ต้องเสียกับการกระทำที่เลวร้ายของคุณเหนือ
คุณนม พี่กระหล่ำ พี่แก้ว ลุงน้อย ขอบคุณ ขอให้โชคดีนะครับ…
“ ….” น้ำเดินลากขาที่อ่อนล้าไปเรื่อยๆ ยิ่งเดินร่างกายก็ยิ่งไม่ไหว หลายครั้งที่ดวงตาแทบจะปิดลง หลายครั้งที่ขาสั่นจนเดินต่อไปไม่ไหวต้องหยุดพัก หลายครั้งที่ความเจ็บปวดแล่นริ้วไปทั่วร่างจนกายหนาวสั่น หลายครั้งที่สติเลือนลาง หลายครั้งที่ดวงตาพร่าเลือน..แต่เท้าก็เดินไปเรื่อยๆอยากเดินไปให้ไกลที่สุด
“…. .. . .. .” และแล้ว ดวงตาก็ค่อยๆหรี่แคบลง ร่างกายเบาหวิวชวนให้รู้สึกดีอย่างประหลาด ทุกอย่างที่สัมผัสได้ค่อยๆมืดสนิท
ท่ามกลางความเงียบงั้น น้ำหยุดนิ่งร่างกายจะค่อยๆล้มลงแล้วลงไปกองกับพื้นก่อนจะนิ่งไป
ท่ามกลางท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ ท่ามกลางเมืองหลวงที่มีคนมากมาย มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งนอนหมดสติอยู่ริมถนน ร่างกายมีรอบฟกซ้ำ.. และไร้ซึ่งจุดหมาย ฟ้าเบื้องบนก็เหมือนกลั้นแกล้งให้เม็ดฝนค่อยๆโปรยปรายลงมา… .. .
*** * ***
มีเสียงลือเล่าอ้างว่าเกิดอะไรกับเจ้าหญิงลงเร็วเหลือเกิน
จากนี้ไปก็ลงช้าอย่างเดิมดีกว่า555++ ล้อเล่นท่าน
-
มาทันจิ้มเจ้าหญิง ติดตามอยู่เสมอเลย รักเจ้าหญิง รักนิยายของเจ้าหญิง เจ้าหญิงคือแรงบรรดาลใจ :L1: :L1: :pig4:
ปล. สงสารน้ำละนะ อ่านตอนนี้น้ำตาคลอด้วยความอิน :o12:
-
ใครจะมาเจอ จะเจอเรื่องดีหรือเรื่องร้าย เฮ้อออ ปวดตับ
-
สงสารน้องน้ำ :sad11: :monkeysad: :monkeysad:
-
ชีวิตรันทดยิ่งกว่าละครหลังข่าว แต่ชอบบบบบบบบ o13
-
น้ำจะเป็นอิสระแล้ว :monkeysad:
-
แง้ TT ^ TT
ขอบคุณเจ้าหญิงค่ะ :L2:
-
ไอ่คุณเหนือบ้า แกมันเลวววววววว :z6:
สงสารน้ำที่สุดเลย :monkeysad:
ขอให้คนที่มาเจอเป็นคนดีนะคะ
-
ชีวิตน้องน้ำรันทด :o12:
-
ทั้งค้างทั้งสะเทือนใจ ถ้าเกิดลงช้าอีก คงลงแดง :เฮ้อ:
-
อัญเชิญพี่วุฒิมารับตัวนายเหนือไปอบรมด่วนคะ
-
สงสารน้ำ~~
ขอบคุณเจ้าหญิงค้าบบบบบ,,,,
-
^__^ เข้ามาอ่านทำหน้างี้ มาอัพแล้ว ดีใจจัง~
แอบคิดว่าตอนนี้เหนือมันต้องอารมณ์แปรปรวนแหงมเลย
=___= พอเห็นน้ำโกหก ก็คิดว่า น่างไง เจอแน่ๆน้ำเอ้ย
เตรียมใจไว้ิละ แต่ไม่คิดว่า
O___o เฮ้ย ไอเหนือตบน้ำ เหร้ยยย รุนแรง ป่าเถื่อน
รุนแรงไม่ดีๆๆๆๆๆ น้ำเอ้ย ไหนว่าจะทน อยู่ไปก่อนสิ
เห็นไหมต้องมานอนข้างทาง จะเจออะไรไหมหว่า
จะเจอคนร้ายหรือจะเจอเขาคนนั้น -O-
ตายๆๆ ถ้าเหนือเจอตัวล่ะ (ไม่)น่าดู
เหนือพูดแบบนี้แสดงว่าหลงรักน้องน้ำแล้วสินะ T^T
-
เป็นไงล่ะน้ำหนีไปแล้ว
สงสารน้ำมากเลยจะมีใครช่วยป่ะเนี่ย
เหนือนะเหนือรุนแรงตลอด
ขนาดว่าเจ้าหญิงลงเกือบทุกวันยังไม่ค่อยอิ่ม
แต่ละวันใจจดใจจ่อนั่งเฝ้าตลอด
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
-
จะหนีพ้นมั้ยอ่า
-
ฮือออออออน้ำสงสารน้ำ อยากให้น้ำหนีไปแล้วไม่้ต้องกลับมาเจอไอ้พี่เหนืออีก
-
ง๊า
ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะไป
ทิ้งจดหมายไว้ก้ดี
แล้วจะเป้นยังไงต่อเนี้ย
จะมีใครมาเจอและช่วยน้ำไหม
ใครกันที่จะได้เป้นพระเอก
โอ้ว เครียด
ไงก็มาต่อเร็วๆนะ
ตอนนี้อยากรุ้ที่สุดว่าจะเป้นไงต่อ
-
:เฮ้อ:อยากอ่านจัง ปล คิดถึงมากกกกกกกก
-
รันทดได้อีก
-
:o12:หน่วงตับเป็นที่สุด
-
น้ำจะหนีทำไมวะ :angry2:
-
รู้สึกว่าน้ำก็สู้คนเหมือนกันนะนี่ ดีมากน้ำน้อย :กอด1:
-
เฮ้อ....ปวดตับ...ปวดใจจริงๆเลย
สงสารน้ำอะ
+ 1 นะคะ
-
ดีมากน้องน้ำ หนูเก่งมาก
-
เจ้าหญิงอย่าลงช้านะ!!! :angry2: ลงแบบนี้แหละดีแล้ววว
จะได้ไม่ค้างนานนนน :laugh:
อยากกระโดดตบเหนือจริงๆๆ :beat: :z6: ทำแบบนี้ทำม้ายยยย :serius2:
น้ำ หนีไปให้ไกลเลยนะ อย่ากลับมา :o12:
อยากสมน้ำหน้าเหนือ
ปล. กำลังใจให้เจ้าหญิงค้าๆๆ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:สองที :กอด1: :L2:
-
:monkeysad: บอกไม่ถูกอีกตอนแล้ว
:pig4: คะ
-
:monkeysad: :monkeysad:
:L2: :L2:
-
เค้าชอบคุณเหนือนะ
แต่เบาๆกันหน่อยได้ไหม :angry2:
-
เหนือ รู้ทั้งรู้ว่าน้ำเกลียด แต่ก็ยังรังแกน้ำอยู่นั่นแหละ
น้ำทิ้งเหนือไปแล้ว แต่แอบหวังว่าน้ำอาจจะคิดถึงเหนือบ้าง
ขอบคุณค่ะเจ้าหญิง ได้โปรดลงทุกวัน
-
จิ้มๆๆ
ยังคงติดตามอยู่ตลอดเวลาจร๊า พี่แมวสู้ๆๆ
-
ไอ้คุณเหนือ!!
ไปตามน้ำกลับมาาาาาาาาาาาาา
ถึงแกจะร้าย ฉันก็เชียร์แก :m15:
เพราะฉัน ปวดตับมาก! :sad4: (???)
-
น้องน้ำช้านนนนน หนีไปแล้ว ไอ้เหนือห่านจิกเอ๊ย
-
ฮ่วยยยยยย
ไอ้เลว :angry2:
-
:เฮ้อ: ขออย่าให้คนที่มาเจอน้ำคือเหนือเลย
เปิดมาหานิยายเรื่องนี้ เช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน(ทุกครั้งที่เปิดคอม) :call:
-
สงสารน้ำอ่ะ :sad4:
คนอย่างเหนือนี่มันต้องสั่งสอน o18 หึหึหึ
-
ดีได้ไม่ทันไร อิเหนือเอ้ย :z3:
-
อ่านแล้วน้ำตาซึม สงสารหนูน้ำ :monkeysad:
-
สู้ต่อไปนะน้ำ.. :sad4:
-
อ๊ายยยย บีบคั้นอารมณ์เป็นที่สุด
ใครจะมาเจอล่ะเนี่ย
สะใจพอน้ำหายไปดูซิว่าเหนือจะกระวนกระวายหรือเปล่า
-
ขอให้น้องน้ำเจอคนดีๆ ด้วยเถอะ :call:
-
สงสารน้ำจับใจอย่างมหาศาล แล้วต่อไปใครจะรู้ใจตัวเองอีกครั้ง
น้ำเอ๋ยคนเราจะต้องเลือกเดินเพื่อหนทางที่ดี การที่หนูหนีออกมาคงเป็นทางที่ดีที่สุด
ณ ตอนนี้ แล้วต่ไปในอนาคตละลูก เห้ออออออออออออออออ :L1:
-
รันทดซะ
-
หนูนํ้าใจเด็ดมาก หนีมันออกมาแบบนี้แหละดีแล้ว อย่าไปทน
-
โอ้ยย สงสารน้ำ ขอให้เจอเเต่สิ่งดีๆๆ เถอะ
-
:เฮ้อ: อ่านไป ลุ้นไป เหนื่อยเเทน
-
โอ๊ยยย อิฝนแกจะตกลงมาทำไมยะ
แค่นี้ก็แทบตายอยู่แล้ววว โฮ~~~~~
ท่าทางยังเดินหนีมาได้ไม่ไกล พวกที่บ้านอาจตามมาเจอได้
แต่ถ้าจะให้ดีขอให้ฟลอร์มาเจอ จะได้รู้ความเลวของเพื่อนมัน แล้วฟลอร์จะได้กลับมาแย่งน้ำ
ให้มันวุ่นวายกว่านี้อีก ชอบ เคี๊ยกๆๆ
ปล. อัพอีกเจ้าหญิง เร็วกว่านี้อีก อัพอีกๆๆ วะฮ่าๆๆ คนอ่านบ้าพลังคนเขียนต้องอัพให้ทันนะ555
-
โอ้ยยย ย ย ยยยยยย
อ่านแล้วรู้สึกปวดหัวตุ๊บๆ ตึบๆ :z3:
ไม่รู้จะสงสารใครดี เฮ้อออออออออ
อ่านแล้วก็สงสารเหนือนะ รู้สึกว่าเหนือก็พยายามจะทำอะไรให้มันดีกว่าเดิม
คนอย่างคุณเหนือ ทำให้น้ำขนาดนี้ได้ก็โอเคแล้ว
เพียงแต่เหมือนน้ำจะคิดที่จะไปอย่างเดียว
บางทีถ้าน้ำลองมองอีกมุมนึงบาง อะไรๆ มันอาจจะไม่เลวร้ายแบบนี้
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอให้คนที่มาเจอน้ำอย่าเป็นฟอร์ ขอให้เป็นเหนือได้ม้ายยยยยยย :call:
ปล. เจ้าหญิงอัพแบบนี้ก็ดีแล้วละเน้อออ จะได้ไม่ทรมานคนอ่านมาก o17
-
ฝนตกตาม plot เรื่องละครไทยเลย :') ปล.เจ้าหญิงข้าพเจ้าอยากอ่านต่อแล้ววว ชอบเรื่องนี้มากเลย
-
รันทดจริง ๆแล้วจะรักกันยังไงล่ะเนี่ย
-
:monkeysad:เค้าสงสารน้องน้ำเหนือแกใจร้ายมากขอให้น้องน้ำหนีแกไปไกลๆ :angry2:
-
ชอบเรื่องนี้แล้ว
-
แล้วเมื่อไหร่จะได้รักกันเนี่ย..... :o12:
-
เอาสักทางซิ คุณเหนือ
รักเค้า รึเปล่า ถ้ารักก้บอก
ทำดีดี กับเค้าซิ ทำแบบนี้ใครจะไปรู้ ล่ะ
ว่าต้องการอะไร
-
:เฮ้อ:มันบีบหัวใจเหลือเกิน :เฮ้อ:
-
กรี้ดดด ตาเหนือแกแย่แล้วละทีนี้ แต่ก็สมน้ำหน้าเถื่อนดีนัก
ส่วนน้องน้ำหนูคงไม่ความจำเสื่อมใช่ไหมคะ? เจ้าหญิง 55+ (เค้าล้อเล่น)
-
เรื่องราวกำลังเข้มข้น
รอตอนต่อไปนะคะ
(พระเอกของเจ้าหญิงมีแต่ร้ายๆอ่ะ แต่เราชอบค่ะ)
-
:เฮ้อ:
คนเราพอโดนรังแกมากๆ ก็เหมือนกับหมาจนตรอก บางทีก็ไม่กัดจนตัวตายหรอก แต่มันจะหาทางหนีไปจนได้
คุณดาวเหนือ ถ้ายังไม่รู้ใจตัวเองแบบนี้ ก็น่าจะรู้ถึงความเป็นคนของคนอื่นบ้างนะ ไม่ใช่ว่าใช้คนอื่นเป็นเครื่องระบายอารมณ์แบบนี้ สับสนแล้วมาทำร้ายคนอื่นอย่างนี้ ไม่สมควรจะได้ความรักจากใครหรอก
-
เหนือมีใจให้น้ำ แต่มีใจเห็นแก่ตัวมากกว่ามาก
ส่วนน้ำ..ทั้งไม่มีใจ ทั้งกลัว จนต้องหนี
ท่าทางจะเรื่องยาวววววว...
ดีๆ..เราชอบ..เรื่องยาว 555 :laugh:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108761295)
12
ฟอร์ขับรถออกจากบ้านมาตั้งเช้าเพราะคุณช่อแก้วมารดาใช้ให้เอาซุปไก่ที่ตุ่นเองมาให้คุณหญิงทัดพวง แต่เพราะฝนตกตั้งหนักตั้งแต่เช้า ชายหนุ่มเลยติดอยู่บนถนนกับการจราจรที่ติดขัด
“ คุณแม่นะคุณแม่” ฟอร์อดที่จะบ่นไม่ได้ แล้วเปลี่ยนมาฮัมเพลงเบาๆ เขามองออกไปนอกรถดูนี่มองนั้นไปเรื่อยเผื่อว่าจะมีอะไรดูเพื่อฆ่าเวลา
แม้ฝนจะตกแต่ก็ยังมีคนเดินตากฝน ก็มีให้เห็นอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งคนจรจัด หรือที่เขาเรียกว่าขอทาน หรือพวกไร้บ้าน ที่มักไปที่ไหนก็เจอนอนตากฝนริมฟุตบาลจนให้นึกสงสัยว่าไม่หนาวหรือไง?
“…………” ฟอร์ดูนาฬิกาที่ข้อมือจะ 7 โมงแล้วยังไปไม่ถึงบ้านคุณน้าเลย คุณแม่ยิ่งกำชับนักกำชับหนาว่ายังไงก็ต้องเอาไปให้คุณน้าทานมือเช้าให้ได้
ฟอร์หันออกไปมองนอกกรถอีกครั้ง ฝนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกเอาง่ายๆ และรถก็คงติดแหง็งอย่างนี้ไปสักพักทั้งที่เวลานี้ไม่น่าจะติดขนาดนี้
“…!?”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองร่างที่นอนบนฟุตบาท…เพราะรถเขาจอดรอเลี้ยวขวาจึงอยู่จอดชิดขอบถนนมองเห็นคนจรจัดได้ชัดเจน ช่างคุ้นตา
“…………….” ฟอร์มองคนที่จอดอยู่ เพ่งมองใบหน้าที่เห็นเพียงเสี้ยว
ฟอร์ใจหายวาบ!?
‘น้ำ’ ไม่ใช่น่า น้ำจะมานอนอยู่ตรงนี้ได้ไง
“…………….” แต่หน้าซีดเผือกนั้นน้ำจริงๆ
ฟอร์เปิดประตูออกไปท่ามกลางสายฝน ก่อนที่พุ่งไปที่ร่างไร้สติ
“น้ำ!? ” ชายหนุ่มว่า ประครองน้ำขึ้นมา
“น้ำ!? ” ฟอร์เรียก แต่ไม่มีปฎิกิริยาจากอีกคน ฟอร์อุ้มน้ำไปวางเบาะหลังของรถ แต่รถก็ยังวิ่งไปไม่ได้ แม้จะไฟเขียวแล้วก็ตาม ฟอร์มองน้ำหน้าซีดเผือกด้วยความร้อนใจ
เขานึกขึ้นได้ว่ามี เสื้อหลายตัวอยู่ท้ายรถ ชายหนุ่มตากฝนออกมาอีกก่อนจะน้ำไปห่อร่างหนาวสั่นเอาไว้ เมื่อเขานำเสื้อมาห่อน้ำ เขาเห็นรอยซ้ำบนแขนขาวซีด ใบหน้าข้างหนึ่งบวมเปล่ง และยังที่มุมปาก เหมือนโดนซ้อมมา!?
“ น้ำ น้ำ ทำไมมาอยู่นี่ เกิดอะไรขึ้น!? ” ฟอร์ถามตัวเขาเอง เพราะเขารู้ว่าน้ำไม่ได้ยินที่พูดด้วยซ้ำ
เหนือปล่อยให้น้ำออกมาได้ยังไง!?
ไฟเหลือง แล้วฟอร์เตรียมตัวทันที เขาหวังว่าไฟเขียวคราวนี้รถเขาจะได้ไป แล้วก็จริงๆ รถเขาเลี้ยวขวาแต่ไม่ได้ไปบ้านเหนือ เขาวิ่งเข้าซอยติดไปถนนอีกเส้น เพื่อไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
เหนือตื่นขึ้นมาไม่เจอน้ำนอนอยู่ข้างๆคิดว่าน่าอยู่ในห้องน้ำ แต่เพราะเงียบเกินไปเหนือเลยเดินมาดูให้แน่ใจ น้ำไม่ได้อยู่ในห้องน้ำ หรือว่าจะลงไปข้างล่างไม่น่าจะใช่ วันนี้วันจันทร์น้ำต้องปลุกเขาก่อนสิ ชายหนุ่มโทรลงไปข้างล่างที่ที่คิดว่าน้ำน่าจะไป
“ สวัสดีค…” นมก้านพูยังพูดไม่ทันจบ เหนือก็พูดขึ้นมาเสียก่อนว่า
“ ฮัลโหลนม น้ำอยู่ที่นั่นไหมเรียกมารับโทรศัพท์เหนือด้วย”
“ ยังไม่ลงเลยค่ะ คุณเหนือ” หญิงสูงวัยบอก
“ เหรอ?? งั้นไม่เป็นไร” เหนือว่า
แล้วน้ำไปไหน เหนือคิดมองไปยังเตียงที่เมื่อคืนยังนอนด้วยกันอยู่เลย
“…………..” คราบเลือดบนเตียงทำให้เหนือเดินมาดู เขาดึงผ้าห่มให้เหลือเพียงเตียงโล่ง คราบบนเตียงที่ทำให้เหนือใจหาย คราบเลือดไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้ ทำให้เหมือนจะได้ยินเสียงน้ำเมื่อคืน
“ คุณ เหนือ น้ำเจ็บ น้ำเจ็บ”
“ อย่า…..น้ำเจ็บ……. เจ็บ”
น้ำ!?
“…………แล้วไม่ไหน?” ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในบ้านหลังนี้ คงกำลังหลบหน้าเขา
เหนือจะลงไปหาน้ำข้างล่าง แต่ลิ้นชักที่เปิดค้างไว้สะดุ้ดตาเหนือเสียก่อน ชายหนุ่มเดินกลับมาจึงรู้ว่าซองเอกสารของน้ำหายไป กระเป๋าสะพายน้ำก็ไม่อยู่ ทำให้คิดว่า หรือน้ำจะออกไปข้างนอก
ไม่น่าใช่ มันจะไปไหน?
เหนือวิ่งออกไป เขาวิ่งไปห้องเดิมของน้ำ ไม่เจออย่างที่เขาคิด เขาไปที่ครัว
“ วันนี้ไม่ใครเห็นน้ำหรือยัง?” เหนือถาม
“ วันนี้ยังมีใครเห็นน้ำเลยค่ะ” กระหล่ำบอกยังงงๆอยู่ เธอคิดว่าคุณเหนืออยู่ห้องเดียวกับน้ำยังไม่รู้แล้วเธอจะรู้ได้ยังไง
“ เกิดอะไรขึ้นคะ?” นมก้ามพูถาม มองสภาพชายหนุ่มที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงและยังอยู่ในชุดนอน
“ นม น้ำหายไปไหนไม่รู้?”
“ คะ คะ เดี๋ยวนมและเด็กๆช่วยกันหา” นมก้านพูบอก
“……………………..”
ฟอร์เลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลวิ่งตรงไปยังตึกฉุกเฉิน จอดรถและอุ้มน้ำออกมา
“ น้ำ ไม่เป็นไรแล้วถึงหมอแล้ว” ฟอร์บอก ก่อนที่น้ำจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“…” ?
“น้ำ ฉันเองฟอร์ ฉันฟอร์!?” ฟอร์บอกวางน้ำลงบนเตียงที่เจ้าหน้าที่เข็นมา
“ ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะโทรบอกเหนือให้เอง!?” ฟอร์บอกข้างเตียง ทันทีที่ฟอร์บอกน้ำก็จับแขนฟอร์ไว้ทั้งที่คิดว่าไม่มีแรงแล้ว
“อยะอย่า…” น้ำบอกสติเลือนลาง น้ำตาเอ่อล้นดวงตา
“ อย่า…” น้ำว่าเสียงแหบเบาเครือในลำคอ ก่อนที่เตียงจะถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน ฟอร์มองตามไปอย่างเป็นห่วง เมื่อกี้ที่น้ำพูดกับเขาหมายถึงอะไร น้ำเพ้อ หรืออย่าให้เขาบอกเหนือ ??
“………………………………”
แต่ยังไงก็ต้องติดต่อเหนือก่อน ฟอร์โทรเข้ามือถือเหนือ 3 ครั้งไม่รับสาย และกำลังจะโทรเข้าเบอร์บ้านเหนือก็โทรกลับมา
“ ฮัลโหลฟอร์มีอะไรเรากำลังยุ่ง!?” เหนือว่าฟอร์เสียงร้อนรน
“ มีอะไร?” ฟอร์คิดว่าต้องเป็นเรื่องของน้ำแน่นอน
“ น้ำ หายไป?! น้ำหนีออกจากบ้าน”
“ หนีออกจากบ้าน??” นั่นยิ่งทำให้ฟอร์สับสน
“ หนีออกจากบ้าน!?”
“ ใช่เมื่อคืนก็ยังอยู่ เราตรวจดูข้าวของน้ำแล้วของสำคัญหลายไม่มี น้ำคงเอาไปด้วย บางทีน้ำอาจจะติดต่อนาย เพราะน้ำไม่มีใคร ตอนนั้นนายรีบบอกเราทันทีเลยนะ”
“ เหนือ นายแน่ใจว่าน้ำหนีออกจากบ้าน?” ฟอร์ถาม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมน้ำจะต้องหนีออกจากบ้าน แล้วร่องรอยโดนทำร้ายร่างกายนั้นใครเป็นคนทำ เขางงไปหมดแล้ว
“ คิดว่าใช่ เมื่อคืนเรากับน้ำทะเลาะกัน” เหนือเสียงเบาลง แต่ฟอร์กลับได้ยิ่งได้ยินชัด ความคิดที่ว่าเหนือเป็นคนทำร้ายน้ำพุดขึ้นมา และคำพูดน้ำเมื่อกี้อาจจะหมายถึงไม่ให้เขาบอกเรื่องนี้กับเหนือ เขาต้องถามน้ำให้รู้เรื่องก่อน
“ นายก็เลยคิดว่าน้ำหนีออกจากบ้านเพราะเรื่องนี้?”
“ อืม ฟอร์แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟังทีหลัง”
“ได้ได้ ถ้าน้ำติดต่อเรา เราจะรีบบอก” ฟอร์บอกก่อนที่เหนือจะวางสายและลืมคำถามที่ว่าฟอร์โทรหาเขาทำไม
“…………………….” น้ำหนีออกจากบ้าน?
ฟอร์มองประตูห้องฉุกเฉินคิด ผนวกเรื่องราวต่างๆให้เป็นรูปร่างแต่ก็ยังสงสัย
“ ญาติคนไข้ นายนธี คนไหนคะ?” พยาบาลสาวเดินออกมาถาม ฟอร์รีบลุกขึ้น
“ ผมครับ”
“ คุณหมอเชิญค่ะ” พยาบาลบอก ฟอร์สังหรณ์ใจไม่ดีเดินตามพยาบาลเข้าห้องไป
“ครับ ผมเจอน้ำที่ข้างถนนบนฟุตบาลและพาน้ำมาที่นี่” ฟอร์บอก หมอสูงวัยพยักหน้าเข้าใจ
“ น้ำเป็นยังไงบ้างครับ?”
“ หมออยากเจอคุณพ่อคุณแม่ หรือญาติของคนไข้ คุณพอจะมี…”
“ คุณหมอครับ น้ำเขาเด็กกำ……. ผมเนี่ยแหละครับ พี่ชายเขา เออเป็นลูกพี่ลูกน้อง พ่อแม่น้ำเสียไปตั้งแต่เด็กแล้วครับ” เรื่องที่เหนือบอกเขาทำให้เขาไม่แน่ใจว่าควรจะติดต่อกับคุณน้าทัดตอนนี้
“ …………..”
“ น้ำโดนทำร้ายร่างกายมาใช่ไหมครับ?” ฟอร์ถามจากที่เห็น หมอสูงวัยพยักหน้า
“ หมอจะบอกอาการทั้งหมด คือคนไข้โดนซ้อม และโดนข่มขืน”
“ หมายความว่ายังไงครับ?” ฟอร์ถาม รู้สึกลำคอแห้งจนกระหายน้ำ
“……………..”
ก็อกๆ
ฟอร์เคาะประตูห้องก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปแล้วหยุดมองคนที่นอนอยู่บนเตียง โดยมีพยาบาลร่างท้วมยืนอยู่ข้างๆเตียง
“ กรุณาอย่ารบกวนคนไข้นะค่ะ คุณหมอให้ยาทานแล้วเดี๋ยวก็คงหลับ” พยาบาลบอก
“ ครับ” ฟอร์บอกเดินยืนข้างเตียงมองใบหน้าซีดเผือกก่อนที่ดวงตาบวมเปล่งจะค่อยๆเปิดออก
“น้ำ” ฟอร์ว่า เสียงยังคงแตกพร่า
“…?…………คุณฟอร์” น้ำว่ายิ้ม ชายหนุ่มยิ่งสะเทือนใจนึกถึงคำพูดหมอที่บอกเขา
โดนทำร้ายร่างกาย โดนข่มขืน และมีร่องรอยว่าเคยเกิดขึ้นหลายครั้ง … เมื่อไรกัน!?
ทำไมน้ำถึงไม่เคยปริปากบอกใคร เขาน่าจะเอะใจตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาเห็นรอบช้ำที่แขนน้ำ เขาน่าจะเอะใจว่าแผลหกล้มไม่น่าจะเกิดรอยแบบนั้น ถ้าวันนี้เขาไปไม่บังเอิญเจอน้ำ แล้วน้ำจะเป็นยังไง หมอบอกว่าโชคดีมากที่น้ำไม่เป็นปอดบวม
“คุณฟอร์ …ฝัน….ดีมาก………..”น้ำว่าเสียงเบาแล้วดวงตาก็ค่อยๆหลับลง
น้ำฝันเห็นคุณฟอร์ครับ นั่นช่วยทำให้ร่างกายน้ำทุเลาความเจ็บปวดลง น้ำคิดว่าถ้ามีใครสักคนที่จะเข้ามาช่วยน้ำ น้ำคิดว่าต้องเป็นคุณฟอร์เหมือนตอนที่ยังเด็ก...แม้ตอนนี้จะเป็นเพียงความฝันก็ตาม
“น้ำ” ฟอร์ไม่อาจมองน้ำได้อีก เขาหันหน้ามองผนัง ในใจปวดร้าวเมื่อนึกถึงสิ่งที่น้ำต้องเจอ
เหนือ เราหวังว่าไม่ใช่นาย…ที่ทำร้ายน้ำ
เกือบบ่าย 3 โมง ฟอร์ลงไปทานข้าวกลางวัน หลังจากนั้นเขากลับขึ้นมา วันนี้เขาไม่ได้ไปเรียนเพราะเป็นห่วงน้ำ เขารู้ว่าน้ำไม่มีใครหากว่าน้ำตื่นขึ้นมาเขาให้น้ำเห็นหน้าใครสักคนที่รู้จัก
“……………..” ฟอร์เปิดประตูเข้ามา เห็นน้ำนั่งอยู่อยู่บนเตียงก่อนที่จะหันหน้ามามองเขา ฟอร์สาวเท้าเดินเข้าไปหาทันที
“….น้ำตื่นแล้วเหรอเป็นยังไงบ้าง?” ฟอร์ถาม น้ำยังคงจ้องฟอร์ในชุดนักศึกษาไม่วางตา
“……น้ำนึกว่า น้ำฝันเห็นคุณฟอร์” น้ำบอก แม้จะดีใจที่เห็นชายหนุ่ม แต่อดกังวลในหลายๆเรื่องไม่ได้ เมื่อคุณฟอร์รู้คุณเหนือก็คงรู้ และเขาคงต้องถูกพากลับไปนอกเสียจากว่า เขาจะหนีไปก่อน…
“ น้ำเกิดอะไรขึ้น?” ฟอร์ถามถามนั่งลงเก้าอี้ข้างเตียง
“……..” น้ำส่ายหน้าเป็นคำตอบ เขาไม่อยากนึกถึงมันอีกแล้ว
“ น้ำ ตอนนี้ที่บ้านคุณน้าวุ่นวายกันใหญ่เพราะกำลังตามหาน้ำ ฉันอยากฟังจากปากน้ำว่าเกิดอะไรขึ้น หากว่าน้ำไม่บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง?”
“ น้ำ ไม่อยากนึกถึงมันอีกแล้ว” น้ำบอก
“ เหนือใช่ไหมน้ำ เหนือใช่ไหม?” ฟอร์ถามอยากรู้เรื่องทั้งหมด แม้แต่ตอนนี้น้ำก็ไม่บอกใครว่าเกิดอะไรขึ้น แม้แต่หมอที่รักษา..
“ อย่าไปพูดถึงเขาเลยครับ น้ำจะลืมทุกอย่างให้หมด น้ำจะ…” น้ำว่าก้มหน้าลง
“ น้ำ!?” ฟอร์ว่าจับไหล่น้ำทั้งสองข้าง “ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะลืมกันได้ง่ายๆ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ น้ำชินแล้ว…” เด็กหนุ่มบอกฝืนยิ้ม แต่คนที่ฟังกลับจุกอกจนแน่นไปหมด
“ น้ำ” ฟอร์ว่าโอบกอดน้ำด้วยความสะเทือนใจ
ชินแล้ว…นั่นมันไม่ใช่!?
“…” น้ำไม่คิดว่าฟอร์จะกอดปลอบเขาแบบนี้ราวกับความฝันแต่มันคือเรื่องจริง เขากอดตอบอ้อมแขนอบอุ่นนี้ด้วยความต้องการของตัวเอง
คุณฟอร์...
“ คุณเหนือรู้ใช่ไหมครับว่าน้ำอยู่ที่นี่” น้ำถามหมดหวัง
“ ยัง ฉันยังไม่ได้บอก ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?” ฟอร์ว่าถอยห่างจากน้ำออกมา
“ ดีแล้วครับ คุณฟอร์อย่าบอกใครว่าน้ำอยู่ที่นี่ และน้ำก็จะไม่กลับไปที่นั่นอีก”
“ น้ำ ?”
“น้ำขอร้องอย่าบอกใครว่าน้ำอยู่ที่นี่”
“ ฉันจะไม่บอกใคร ถ้าน้ำไม่ต้องการ” ฟอร์ว่า เขาควรให้เวลาน้ำได้คิด
“ขอบคุณครับ ขอบคุณที่เข้าใจน้ำ”
“……………” ความจริงแล้วชายหนุ่มไม่ได้เข้าใจอย่างที่น้ำคิด
“ คุณแม่ น้ำจะไปที่ไหนได้ครับ” เหนือถามมารดาด้วยความกังวลใจว่าจะหาน้ำไม่เจอ เป็นห่วงว่าตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน อยู่ยังไงและกลับใคร? เขาไม่เคยคิดเลยว่าน้ำจะหนีไปแบบนี้ กล้องวงจรปิดหน้าบ้านจับภาพว่าน้ำออกจากบ้านไปตอนตี3 50 และก็ไม่กลับเข้ามาอีก
“ คุณแม่เข้าใจเหนือ ใจเย็นๆคุณพ่อกำลังช่วยอยู่” คุณหญิงทัดพวงว่ากังวลไม่แพ้บุตรชาย ทำให้เธอนึกถึงสายชลแม่ของน้ำที่หายตัวไปแบบนี้เหมือน แม่เคยทำลูกก็ต้องทำตามอย่างงั้นหรือ
“ น้ำคงโกรธเหนือ เกลียดเหนือถึงได้หนีไป” เหนือว่ากำมือแน่น นึกถึงเมื่อคืนที่เขาทำร้ายน้ำ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าน้ำอาจจะไปเพราะสาเหตุอื่น เมื่อวานน้ำก็ทำตัวมีพิรุธไม่ยอมบอกว่าไปไหนมา
อย่างน้ำไปไหนได้ไม่ไกลหรอกหากไม่มีคนช่วย
“ คุณแม่ถึงได้บอกว่าให้คุยกันด้วยเหตุผล แต่ลูกก็ไม่ฟัง”คุณหญิงว่าตำหนิลูกชาย
“…….คุณพ่อให้คนเช็คตามโรงพยาบาลหรือเปล่าครับ?” เหนือนึกขึ้นได้ คิดว่าน้ำอาจจะต้องรักษาตัวก็ได้ เลือดที่เตียงบอกว่าอย่างงั้น
“ น่าจะนะ เดี๋ยวคุณแม่ถามคุณพ่อให้”
“ ……………………..” น้ำฉันมันให้อภัยไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่าแกมีเหตุผลอื่น
ตอนนี้เขาแทบไม่เป็นอันทำอะไร เขาเป็นห่วงน้ำว่าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน? กับใคร หากว่าน้ำตั้งใจที่จะไปจากเขาจริงๆคงเตรียมการไว้แล้ว น้ำคงไปอยู่กับใครสักคน แต่คนที่น้ำไปอยู่ด้วยนั้นจะเชื่อใจได้สักแค่ไหน หนทางที่ดีที่สุดคือเขาต้องรีบตามหาน้ำให้พบให้เร็วที่สุด
“……………….” เหนือเต็มไปด้วยความกังวล
* * *
:pig4:
เหนือต่างจากวุฒิตรงไหน วุฒิเริ่มจากไม่ได้รัก กะฟันแล้วทิ้ง ตามมาด้วยตั้งใจแก้แค้น และตกหลุมรักจุมโดยไม่รู้ตัว
วุฒิมีปมเรื่องพ่อแม่และความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว ประมาณเด็กมีปัญหาของแท้ ทำให้ไม่เชื่อในความรัก
ไม่เชื่อใจจุม ระแวง หึง หวง ห่วง เหี้ย(ม) ใส่จุม เพื่อกดจุมไว้ในอาณัติ แต่ทำทุกอย่างเพราะรัก (แต่ไม่แสดงออก)
วุฒิรักจุมเพียงคนเดียว แต่ไม่รู้จะดูแลความรักนั้นได้ยังงัย ....
ส่วนเหนือ ครอบครัวอบอุ่นมาก ๆ มีความพร้อมทุกอย่าง อย่างที่มันบอก เพอร์เฟ็ค
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับน้ำคงเพราะฮอร์โมนเพศพลุ่งพล่าน และหลังจากนั้นก็คงแค่รู้สึกว่าน้ำคือของ ๆ ตน
แค่หวง ไม่ได้ห่วง ไม่ได้รัก อ่านถึงตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่าเหนือจะรักน้ำนะ อาจจะชอบแต่ไม่ได้รักน่ะ
น้ำกับจุมก็ต่างกัน จุมรักวุฒิคนเดียว รักตั้งแต่แรกและรักเสมอ ไม่ว่าวุฒิจะร้ายซักแค่ไหนก็ตาม
จุมเป็นคนที่ไม่อ่อนไหวกับคนอื่น ๆ แต่อ่อนแอและขี้กลัว ไม่เป็นตัวของตัวเองตอนอยู่กับวุฒิ
ส่วนน้ำที่ยอมเหนือก็เพราะมีเหตุผลเรื่องแม่ น้ำมีความเป็นตัวของตัวเองมากกว่าจุมนะ
อย่างน้อยก็กล้าต่อปากต่อคำ ส่วนหนึ่งคิดว่าคงเพราะความสัมพันธ์ของสองคู่นี้เริ่มต้นต่างกัน
วุฒิกับจุมเริ่มต้นด้วยจุมตกหลุมรักวุฒิ ถึงแม้จะโดนข่มขืนในครั้งแรกและครั้งถัด ๆ มา (จริง ๆ ทุกครั้งเลยเหอะ แมร่ง)
แต่จุมก็ยังรักวุฒิอยู่ดี ส่วนความสัมพันธ์ของเหนือกับน้ำดูแล้วน่าจะเริ่มต้นเพราะอารมณ์ทางเพศของเหนือกับภาวะจำยอมของน้ำ
ตอนนี้ยังชอบวุฒิกับจุมเหมือนเดิม วุฒิจะเลวชาติปานใดก็รักจุม จุมจะโง่เง่าได้ใจแค่ไหนก็รักวุฒิ ...
ท่านiforgive แสดงความคิดเห็นไว้ตั้งแต่วันที่ 2 พ.ย. ซึ่งเจ้าหญิงว่าจะเอาลงหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ได้ลงชักที
-
จิ้ม!!! :z13: เย้!!ทันด้วย :z2:
555 เดี๋ยวไปอ่านก่อนล่ะกันนะคะเจ้าหญิง ^^
-
ดราม่าสุด ๆละเมื่อไหร่เหนือจะรักน้ำหรือจะรอให้มันสายเกินไป
-
:z6: :z6: :z6: :z6:
สมน้ำหน้า ไอเหนือออออออ :fire:
ฟอร์อย่าบอกเหนือนะ น้ำสู้ๆๆนะค่ะ :m15:
หนีมันไปเลยยยย ทำร้ายกันได้อย่างไร
อยากบอกว่ารู้ตัวก็สายซะแล้ว หึ :m16:
สงสารน้ำแต่ก็อยากให้น้ำสู้ๆ
รักเจ้าหญิง :กอด1: :L2:
-
ผมก็ว่า แม้ทั้งสองเรื่องมันจะดรามา ออกแนวคล้ายๆกัน
แต่จุดเริ่มเรื่องของเรื่องแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยครับ
ถือเป็นจุดเปิดประเด็นที่แตกต่างกัน เพราะเรื่องจุมวุฒิเปิดหัวมาด้วยการที่จุมรักวุฒิก่อน แถมรักหัวปักหัวปำเลย
แต่เรื่องนี้กลับกัน ทั้งคู่เหมือนยังไม่ได้เกิดความรู้สึกนั้นเลย อีกคนแค่หวงของ ส่วนอีกคนจำยอม
รอดูบทสรุปของเรื่อง เส้นทางที่ทั้งสองเดินมาบรรจบกันดีกว่า
จะรอติดตามว่าบทสรุปสุดท้ายเป็นอย่างไร
ปล.แต่อย่าออกแนวเหมือนเรื่องนั้นนะเจ้าหญิง ที่ภาคแรกจุมหนีไปแล้วก็จบ กว่าจะกลับมาเจอกันล่อไปภาคสามนู่นอ่ะ
เอามาม่าแค่ภาคเดียวก็พอนะ มาม่าชามเดียวชามโตก็อิ่มครับ อิอิ
ขอบคุณอีกครั้ง ติดตามต่อไป
-
บาดแผลที่มีอยู่ในใจจะรักษาหายไหมนั้นเวลาคือคำตอบ เอาใจช่วยเสมอ สู้ๆๆน้ำ :pig4:
-
:m11: :m11:ถึงเวลาที่พวกเรารอคอยแล้ว
น้ำหายไปจากชีวิตคุณเหนือเลย :oni1: :oni1:
ให้มันทุกข์ทรมานไปเรื่อยๆๆ :sad2: :sad2:
สำนึกเมื่อรัยแล้วคอยกับมาคืนดีกัน o3 o3
-
ให้มันได้อย่างนี้สิน่า.... ตอนเขาอยู่ก็แทบจะฆ่าจะฟัน พอเค้าหนีไปก็กระวนกระวายกินไม่ได้ นอนไม่หลับ
ทำไมพระเอกเล้านี้มันเป็นแบบนี้กันไปหมดน๊าาา 5555+ :laugh: :laugh:
-
:z3: :z3: :z3:
จะบ้าตายกับไอ้คุณเหนือ
-
เหนือคงไม่ใช่พระเอกมั้ง ทำไม่ได้รักเลย
-
อ๊ากกกก นี่แหละๆ >3< อุ้ววว
ในเมื่อเป็นแบบนี้ คนที่เจอน้ำเป็นฟอร์ มีหวัง
ได้เจอซ้อมอีกแน่เลยน้ำ อย่าให้เหนือเจอตัว อย่าให้เหนือรู้
แต่ดูเหนือเหมือนจะรู้สึกผิด(?) เพราะโทษตัวเอง
ก็ถ้าเจอน้ำเฉยๆ ก็แล้วไปล่ะมั้ง แต่ถ้าเจอพร้อมตอนที่อยู่กับฟอร์ ได้เจอซ้อมแน่ TOT
หวั่นแทน ที่บอกให้ตรวจเช็คโรงบาลฯ TOT ฟอร์ได้บอกชื่อตัวเองกับหมอรึเปล่าเนี้ย
อย่าให้ความแตกเร็็วนักล่ะ อยากดูฟอร์กับน้ำสวีทกันบ้าง >3< พระรองสุโค่ย~
ปล.ผิดสังเกตุแบนเนอร์หัวเรื่อง(555)
-
ขอให้เหนือตามน้ำไม่เจอ ไม่อยากให้น้ำกลับไปเจอเหนืออีก :sad4:
ยังจะมาอดคิดไม่ได้อีกว่าหายไปเพราะอะไร ทั้งหมดก็เพราะแกคนเดียวนั้นแหละไอเหนือ :m31:
-
:angry2:ฉันอยากบอกว่าสมน้ำหน้าแกมากเหนือสะใจฉันจริงๆน้ำหนีแกไปแล้ว
-
ไม่รู้จะพูดอะไร :a5:
-
อย่าให้หาเจอเลยนะ สงสารน้ำให้น้ำพักก่อนสักพัก
-
มันเป็นห่วงเพราะที่ไม่มีที่ระบายอารมณ์เงี่ยนมากกว่า
หารูอะไรยัดๆเข้าไปก่อนเหอะมึง
ไม่รู้สึกว่ารักก็ปล่อยเขาไปเหอะ นึกว่าปล่อยหมาตัวนึงไปตามทางของมัน
เพราะถ้ายังอยู่ที่นั่นก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์เลี้ยงตัวนึง เพราะบุญคุณ
-
ว่าแล้วว่าฟอร์ต้องมาเจอ
งี้ฟอร์คะแนนนำเหนือเลยอ่ะสิ
เข้าใจน้ำนะว่าทนมานานคนเรามันมีขีดจำกัด
ถึงจะไม่ชอบเหนือแต่ก็อยากให้เหนือเจอน้ำ
เพราะฉันชอบพระเอกเลวๆ ฟอร์ดีเกินไปรอเจ้าหญิงใจดีหาคู่ให้แล้วกันเนอะ
-
เพลียกับคุณเหนือ :เฮ้อ:
-
นึกไม่ออกเลยว่าจะเป็นยังไงต่อ
ขอบคุณเจ้าหญิง
-
สมน้ำหน้า
-
ชาตินี้อย่าหวังจะได้เจอน้ำเลยคุณเหนือ!!! :angry2:
-
:o12:
-
ตอนจบจะเป็นยังไงหนอ
-
:L2:
-
เหนือกับน้ำอยู่ด้วยกัน... น้ำทุกข์
เหนือกับน้ำไม่ได้อยู่ด้วยกัน... เหนือทุกข์
เอิ่มมม แล้วจะทำยังงัยดีล่ะทีนี้
-
เหนือแกยังไม่รู้ตัวเองเหรอ
ว่าที่น้ำหนีไปก็เพราะแก :beat:
+1 นะคะ
-
พี่ฟอร์เอาน้ำไปเก็บที่บ้านเลยค่ะ ให้ไอคุณเหนือมันช้ำใจตายกันไปเลย :laugh:
สงสารน้ำ ฮืออออออออ (พูดคำนี้มันทุกตอน - -)
-
...คลั่งมากอ่ะ นายเหนือ ทำอะรายลงไป๊!!!!
น่าสงสารน้ำที่สุดเลยอ่ะ โดนแบบนี้ก้คงต้องหนี ทนไม่ได้ ก้ไม่อยากจะทนเลย เฮ้อออ
:sad4:
-
เค้าจะเช็กตามโรงพยาบาลแล้ว รีบพาน้ำหนีเร็ว
-
แว๊กกก คุณฟอร์มาเจอซะได้ ยังงี้น้ำก็ยิ่งหลง ยิ่งรักเลยละซิ
แต่เราตะหงิดๆใจเรื่องแม่ของน้ำจัง?????
ปล.ขอบคุณนะคะเจ้าหญิง มาต่อให้อีกแล้ว รักนะ จุ๊บๆ
-
เหนือ...รักต้องร้ายหรือเปล่าเนี่ย....โหดซะ :เฮ้อ:
-
สงสารน้องน้ำ เราว่าน้ำน่าสงสารกว่าจุมอีก
ไม่เอาล้ะ เราจะไม่เปรียบเทียบ TTATT
น้องน้ำก็คือน้องน้ำ จุมก็คือจุม
เหนือก็นะ ทำไมไม่ยอมรับสักทีว่าห่วงน้อง ไม่อยากใ้ห้น้องไปไหนไกลตัว
ทำแบบนี้มีแต่เจ็บทั้งสองฝ่ายนะคะ (จริงๆ สามฝ่าย คนอ่านด้วย 5555')
ขอให้ตอนหน้าน้องน้ำสุดคิ้วท์ของเราจะไม่ต้องเสียน้ำตาเถอะ สาธุ!
ติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะเจ้าหญิง ♥
สุขสันต์วัน 11/11/11 ค่ะ
-
ต้องตามติดสถานะการณ์จริงๆ
เหนือคงต้องลงแดงยกใหญ่ แต่นี่แค่เริ่มต้น อุอุ
น้ำกับฟอร์ เอิ่ม พระรองเกาหลีที่ดีนะ
อย่าทำให้น้ำเสียใจอีกคน ลุ้นๆ ด้วยความกดดัน :z3:
-
เป็นไงล่ะทำเค้าไว้เยอะพอเค้าหนี้ไปก็ทำอะไรไม่ได้ :a14:
:L2: :L2:
-
โอ้วววว
แล้วมันจะเป็นยังไงต่อล่ะทีนี้
-
เหมือนทางคู่ขนาดที่ไม่มีวันบรรจบ :เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
หนีเหมือนจุมเลย
ก็สมควรแล้วที่จะหนี ใครจะโง่ปล่อยให้โดนซ้อมเล่า
ชักเกียดเหนือแล้วดิ
-
หนีไปให้ไกลสุดล่าฟ้าเขียวเลยนะน้ำ :serius2:
-
มหากาพย์แห่งความดราม่ากำลังจะเริ่มขึ้นนนนน
สู้ๆๆน่ะค่ะ^^
-
ฟอร์เป็นนดีจังค่ะ><
อยากเปลี่ยนฟอร์เป็นฟอง
จะได้กลายเป็นฟองน้ำ(ฟองกับน้ำ><)
-
โหดร้ายมากไอ้คุณเหนือ :z6: :z6:
อยากเข้าไป ถีบบบ=*=
-
(http://image.free.in.th/z/ie/baby_5.jpg)
-
OH !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เจ้าหญิงมาไวๆนะครับกำลังลุ้นเลยฮาฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
มาต่อเร็วๆน่ะค่ะเจ้าหญิง
-
ในแต่คนแต่ละเรื่อง ต้องจิตนาการไว้ ทุกๆครั้งไป
มีครั้งหนึ่งในหัวข้อใดข้อข้อหนึ่งเจ้าหญิงจำไม่ได้
ได้มีการคุยถึงเรื่องว่า ในบุพเพวายร้าย เป็นดาราคนไหน?
และมีท่านที่ทายถูกเหมือนที่เจ้าหญิงคิดไว้ ทั้ง พี่วุฒิ ทั้งพี่แบงค์
เจ้าหญิงตกใจมาก มีคนทายถูกขนาดนี้เลยเหรอ (น่ากลัว)
วันนี้ได้มีโอกาสดูซี่รี่ญี่ปุ่น เรื่องหนึ่ง เจอนานคนนี้เข้า ใช่เลย คุณเหนือ
ขอย้ำว่าแค่ภาพนี้เท่านั้น ไม่เกี่ยวกับภาพอื่น ภาพนี่คือหนึ่งเดียว ที่เป็นคุณเหนือ
หากมีโอกาสต่อไปได้เจอจะนำพาคนอื่นๆใน บ่วงหัวใจให้รัก มาให้ดูกัน
(http://www.tpa.or.th/jsociety/upload/image/KanameJun.jpg)
www.tpa.or.th
-
คุณเหนือเราหน้าตาน่าเอ็นดูไม่น่าจะร้ายได้เลย
-
คุณเหนือ
หน้าตาไม่น่าเอ็นดูแต่นิสัย ชิช่ะ
ทำกับน้ำได้~~~
-
คุณเหนือหล่อร้ายมากค่ะ :-[
-
นึกว่าวันนี้จะได้อ่านน้องน้ำและคุณเหนือ แต่ได้ดูรูปแล้ว
คุณเหนือหล่อมากได้ ใจที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
หล่อดีนะคุณเหนือเนี่ย
บางทีที่เค้ายังร้ายเพราะเค้ายังไม่รู้ว่ารักรึเปล่า
เหมือนน้ำเราก็รู้สึกว่าจริง ๆแล้วน้ำไม่ได้รักคุณฟอร์หรอกแต่มันเป็นแค่ความหลงความปลื้มเพราะคุณฟอร์ดีกับน้ำ
อยากอ่านตอนที่คุณเหนือดีกับน้ำบ้างดูสิน้ำจะรู้สึกยังไงแต่คงต้องรออีกนานแน่ๆ
-
หล่อมากกกกก :z1:
แต่ไมโหดจังงงงง
-
สามคำให้กับคุณเหนือ....
เลว-โหด-หล่อ!!!
-
สเป็คเลย
-
บอกได้คำเดียวว่าหล่อมาก ๆ
-
หล่อมาก -..-
ใช่เลยอ่ะ > <~!
-
ดูร้ายนิด ๆ เอาใจแต่(ไม่)หน่อย ๆ
-
งืมๆ เหมาะมากๆ
-
:pig4:เห็นเหนือเเล้วน่ารักอะ ...อยากเห็นน้ำมังอะ :กอด1:
-
อยากจะเข้าไปกระโดดถีบยอดหน้าไอ้คุณเหนือ
-
ดูเท่ออกเถื่อนนิด(เดียว) ออกแนวลูกคุณหนูมากกว่า
:m10: :m3: :m13:
-
คุณเหนือดูเถื่อนนิสๆๆ แต่ก็หล่ออ่ะ
:กอด1: :L2:
-
หงะสั้นอะ
รอนาน555+
สงสารน้ำขอไห้หนีได้สำเร็จแบบไม่ต้องผึ่งใครทั้งนั้น
หนีทั้งจาก 2 คนนั้นละ พักใจพักกายสะ
แล้วจะยังไงค่อยว่าอีกที
ปล.ที่ว่าเหมือน นี้คือเหมือนยังไง ที่แม่หนีไปนั้นคืออะไร เหตผลเพราะคนในบ้านหรอ?
ใครละอย่าบอกนะว่าเป้น.....ไม่นะ :z6:(เดาไปเรื่อย)
-
คุณเหนือหล่อมากกกกกกกกกกกก :a5:
มิน่าถึงว่าคิดว่าตัวเองเพอเฟค *ยอม*
-
:sad4: น้ำนี่ยิ่งกว่ากระสอบทราย....โดนซ้อมบ่อยจนน่วมเป็นกระท้อนทุบแล้ว.... :o12:
:angry2: ไอ้เหนือ..ไอ้หล่อแต่เลววว :m31:
-
หล่อแต่ร้ายกาจมาก
ปล.เจ้าหญิงคะเรื่อง นายกานดา เจ้าหญิงจะเอามาลงต่อไหมคะ
+1 นะคะ
-
:เฮ้อ:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108761295)
13.
“………………………………”
“…. ..”
มากกว่าครึ่งชั่วโมงไม่มีการพูดคุยระหว่างฟอร์และน้ำ อยู่ๆก็ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกจากปากจากน้ำ ฟอร์มองน้ำนิ่งงัน เขาเอาแต่มองแก้มซ้ำและริมฝีปากแตกของอีกฝ่าย
“ถ้าน้ำไม่กลับไปที่บ้านคุณน้า น้ำจะไปอยู่ที่ไหน?”
“…………น้ำจ้องห้องไว้แล้วครับ” น้ำบอก ไม่คิดจะบอกว่าฟอร์ว่าเช่าห้องไว้ที่ไหน เพราะอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่จริงๆลืมให้หมด ความขมขื่น ความเสียใจ หรือแม้แต่ความรัก
“ เช้าห้องไว้แล้ว?” เท่านี้ฟอร์ก็รู้ว่าน้ำคิดจะออกจากบ้านเหนือนานแล้ว น้ำคิดเรื่องมาแล้วไม่ใช่อยู่ๆก็ออกมา
“ ครับ”
“ น้ำไม่คิดจะบอกฉันใช่ไหมว่าที่ไหน?”
“ …………” น้ำก้มหน้าลง “ ขอโทษนะครับ น้ำบอกไม้ได้”
“ น้ำ สิ่งที่ทำไม่ใช่การแก้ปัญหา แต่มันคือการหนี ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ต้องเผชิญหน้าให้ถึงที่สุด และถ้าไม่มีใครช่วยฉันจะช่วยเอง ขอแค่น้ำเล่าให้ฉันฟัง” ฟอร์ว่า เขาไม่อยากให้น้ำหนีไปทั้งแบบนี้ แล้วคนข้างหลังจะอยู่ยังไง
“ คุณฟอร์ไม่เข้าใจ คุณฟอร์ไม่เข้าใจน้ำ นะน้ำ….ไม่มีทางเลือกแล้ว”
“ เล่าให้ฉันฟังน้ำว่ามันเกิดอะไรกัน?!”
“ไม่ครับ ไม่ครับ” เด็กหนุ่มส่ายหน้า ดวงตาเริ่มมีน้ำตาจะให้ทำอะไรได้ เขาไม่อยากรับรู้ไม่อยากเจอหน้าคุณเหนือด้วยซ้ำ ถึงเขาจะกลับไป ทุกคนรู้เรื่องที่เกิดขึ้นก็ใช่ว่าเขาจะไม่โดนคุณเหนือทำร้ายอีก
เมื่อคืนที่เขาตัดสินใจออกมาทั้งที่คิดว่าจะรอจนกว่าห้องว่างเพราะเขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
“น้ำ”
“ ………อึ้ก ฮือๆ” เขามีเลือดเนื้อคิดจะทำยังไงกับเขาก็ได้ใช่ไหม? เหมือนที่คุณเหนือชอบพูดว่าเขาคือของของคุณเหนือ แต่ไม่ใช่ เขาเป็นคนเจ็บเป็น ไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ ไม่ใช่อยาก….
“น้ำ!? ” ฟอร์ตกใจที่อยู่ๆน้ำก็ร้องไห้ น้ำตาล้นทะลักออกมา
“ คุณฟอร์ไม่เข้าใจ ว่าน้ำรู้สึกยังไง ฮือๆ” ถึงใครจะบอกว่าเวลาผ่านไปเร็ว แต่ถ้าอยู่อย่างขมขื่น 2 ปีนั้นนานแสนนาน
“น้ำฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจจะคาดครั้นแต่ฉันแค่อยากรู้ความจริงเพราะฉันอยากจะช่วยน้ำเท่านั้นฉันขอโทษที่ทำให้น้ำต้องรู้สึกแย่ๆฉันขอโทษหยุดร้องเถอะเออนี่กระดาษซิซูเช็ดน้ำตา ฉันขอโทษถ้าน้ำไม่อยากพูดถึงก็ไม่ต้องพูดก็ได้” ฟอร์บอกรวดเดียวแทบสำลักคำพูดตัวเอง
“ ขอบคุณครับ” น้ำว่าพยักหน้าเห็นคุณฟอร์ลุกลีลุกลนแบบนี้แล้วนึกขำ คุณฟอร์ไม่ได้ทำอะไรเขาสักหน่อย …คนที่ทำกลับไม่เป็นแบบนี้…ไม่รู้สึกผิด
“……………..” ฟอร์จ้องน้ำที่อยู่ๆก็เงียบไป ชายหนุ่มคิดว่าคงเพราะเขาทำให้น้ำนึกถึงเรื่องเลวร้าย
“น้ำ?”
“ เอ่อ ครับ” เด็กหนุ่มว่าเงยหน้าขึ้นมอง
“ ไม่ต้องไปคิดถึงมันแล้ว” ฟอร์ว่าลูบหัวอีกฝ่าย ชายหนุ่มนึกถึงคำพูดของหมอที่บอกเขา
‘แผลกายไม่นานก็หาย แต่แผลที่ใจต้องใช้เวลา’
“ ฉันไม่ถามแล้ว ไม่ต้องคิดมาก
“ครับ” ถึงไม่คิดบางครั้งมันก็นึกถึงอยู่ดี
เหนือนอนพลิกตัวไปมาหลายต่อหลายครั้ง ทำยังไงก็ไม่หลับ ใจก็นึกแต่ว่าน้ำไปอยู่ไหน ทำยังไงถึงจะหาน้ำเจอ แม้แต่ตอนนี้ก็ไม่คิดว่าน้ำจะหนีออกจากบ้าน
“ แกนะแก…” เหนือว่าลุกขึ้น เปิดไปหัวเตียง ตอนนี้เรื่องที่เขาคิดมีแต่เรื่องน้ำ ซึ่งมันไม่น่าเป็นไปได้ ยิ่งสายตามองไปเห็นกล่องโทรศัพท์ท่เขาซื้อให้น้ำแล้ว อารมณ์ก็ยิ่งหงุดหงิด เหนือเดินไปหยิบกล่องโทรศัพท์ที่ซื้อมาทิ้งลงถังขยะก่อนที่จะกลับมาที่เดิม
ไม่คิดว่าห้องตัวเองจะเงียบได้ขนาดนี้
“ น้ำ”
ยังไงก็ตามตัวให้เจอ และพากลับมาให้ได้
****** *** **
น้ำมองนาฬิกาใกล้จะ5 โมงแล้ว อีกไม่นานคุณฟอร์ก็คงจะมาถึง เห็นบอกว่าวันนี้จะซื้อขนมชั้นมาฝากเขาด้วย
ก็อกๆ
นั่นไงมาแล้ว มาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้อีก
“ครับ” น้ำว่า วางหนังสือนิยตสารที่พยาบาลนำมาให้อ่าน
!?
คุณเหนือ!? น้ำว่าขยับตัวจะลงจากเตียง แต่ชายหนุ่มก็เดินมาถึงเตียงรวดเร็วราวกับลมพัด เหนือคว้ามือสั่นๆของอีกคนเอาไว้แน่น
“…….คุณเหนือ” น้ำว่าเสียงเครือในลำคอ คุณเหนือมาอยู่ที่ได้ยังไง หรือว่า!? คุณฟอร์บอกคุณเหนือว่าเขาอยู่ที่นี่
“ ทำหน้าเหมือนโดนผีหลอก” เหนือว่ายิ้มจ้องใบหน้าซีดเผือด
“……………” คุณเหนือมาอยู่ที่ได้ยังไง !? น้ำถามตัวเองเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น ไม่เชื่อข้อมือที่โดนกำแน่นจนเจ็บ
“ คิดเรอะว่าจะหนีพ้น คิดเรอะว่าฟอร์จะไม่บอกเรื่องแกกับฉัน อย่าโง่ไปหน่อยเลย”
“ ไม่จริง ไม่จริง !?” น้ำว่าส่ายหน้า สะบัดแขนให้เหนือปล่อยมือเขา
“ กลับบ้าน!” เหนือว่ากระชากแขนเด็กหนุ่มให้ลงจากเตียง น้ำผลักเหนือเต็มแรง ก่อนที่จะวิ่งไปยังประตูแต่เขาเปิดประตูไม่ได้
ประตูล็อก!?
“ เปิดสิ เปิดเซ่!? ” น้ำร้อง หันไปมองชายหนุ่มที่เดินมาหาอย่างใจเย็น
“ ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย เปิดประตูให้ที!? ”
“ ใครเขาจะเปิดให้แก น้ำแกมันตัวคนเดียวไม่มีใครช่วยแกได้หรอก” เหนือว่ายิ้มหัวเราะขบขัน
“เปิดประตู เปิด!? ” น้ำว่าน้ำตาเอ่อเต็มเบ้าตา เอาตัวกระแทกประตูหวังจะพังออกไป
“ มานี่!? ” เหนือว่ากระชากน้ำกลับเข้ามา
“คุณเหนือปล่อยน้ำไปเถอะครับ” น้ำร้องขอ
“ไม่?! แค่เป็นของของฉัน เป็นที่ระบายอารมณ์ของฉัน”
“น้ำไม่ใช่ น้ำไม่ใช่สิ่งของ น้ำเป็นคน!? ” น้ำตะโกน
ผวักะ !?
ชายหนุ่มตบหน้าน้ำเต็มแรง รอยฝ่ามือปรากฎขึ้นแทบจะทันที
“ เ ห ร อ เดี๋ยวจะพิสูจน์ให้ดู” เหนือว่าผลักน้ำลงไปนั่งกับพื้น ก่อนที่จะจะกดไหล่น้ำไว้ เมื่อน้ำสู้ขัดขืนถึงที่สุด เหนือนั่งทับตัวน้ำไม่ให้หนีไปไหนได้
“ อย่าครับ อย่าทำอะไรน้ำ ฮือๆ” น้ำร้องไห้หมดหวังเพราะขยับตัวยังไม่ได้ แล้วจะหนีไปไหนได้
“ แกมันบ้าที่คิดว่าจะหนีไปจากฉันได้ ชาตินี้แกหนีฉันไม่พ้นหรอก!? ” ชายหนุ่มว่าบีบคางเด็กหนุ่มแรงจนใบหน้าน้ำบิดเบียว ก่อนที่จะบรรจงจูบหนักหน่วงอย่างดูถูก
“…………….!?” น้ำดิ้นพล่านเมื่อกางเกงถูกดึงไปตามเรียวขา ตามด้วยถูกสอดแทรกอย่างรุนแรงพร้อมๆกับถูกยัดเยียดความเจ็บปวดทั้งกายและจิตใจ
อย่า!? ไม่ ช่วยด้วย
อย่า!?
“ อย่า!? ” น้ำเปิดตากว้าง หายใจถี่อย่างเหน็ดเหนื่อย ร่างกายชื่นเหงื่อจนรู้สึกได้
สิ่งที่เขามองเห็นคือเพดานสีขาวที่คุ้นตาในห้องสลัว
คุณเหนือ!?
“…..” น้ำรีบลุกขึ้นเปิดไฟ เขามองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง ทุกอย่างเงียบสงบ
คุณเหนือ!?
น้ำมองไปรอบๆห้องอีกครั้ง เขาคิดว่าคุณเหนืออาจจะโผล่มาจากตรงไหนสักที่ หรือคุณเหนืออาจจะหลบอยู่ตรงไหนก็ได้
ไม่มีใครอยู่ที่นี่นอกจากเขา
มองดูนาฬิกา ตี5 พอดี เวลาที่เขาต้องตื่นทุกวัน
เมื่อกี้เขาฝัน?
แต่มันราวกับความจริง ร่างกายเขายังสั่นอยู่เลย หัวใจก็ยังเต้นระรัว
“………..”
น้ำเอนตัวลงนอน ความฝันทำไมเหมือนความจริงได้ขนาดนี้ เขาหวังว่ามันจะเป็นแค่ความฝัน
‘คิดเรอะว่าจะหนีพ้น คิดเรอะว่าฟอร์จะไม่บอกเรื่องแกกับฉัน อย่าโง่ไปหน่อยเลย’
คุณฟอร์จะไม่บอกคุณเหนือว่าน้ำอยู่ที่นี่ใช่ไหมครับ?
“……..” น้ำไม่อาจข่มตาให้หลับจนกระทั่งเช้า..
ทันทีที่ได้ข่าวจากสาโรจน์บิดา เหนือมาที่โรงพยาบาลที่ที่น้ำพักรักษาตัวอยู่ทันที เขาบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงบ้าง รู้แต่ว่าหัวใจเต้นแรงและถี่จนน่ากลัว อยากจะเห็นหน้าน้ำให้เร็วที่สุด ตลอดเวลาที่ขับรถมารู้สึกว่าระยะทางกว่าจะถึงโรงพยาบาลไกลกว่าที่เขาคิด
ขณะเดี่ยวกันฟอร์ที่เรียนคาบสุดท้านเสร็จก็ไปซื้อขนมชั้นตามที่บอกว่าจะซื้อไปฝากน้ำ ก่อนที่จะเยี่ยมน้ำที่โรงพยาบาล ชายหนุ่มสะเทือนใจเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้ำเป็นอย่างมาก หากว่าเขามีอะไรที่จะช่วยน้ำได้เขาก็จะช่วยอย่างเต็มที่
น้ำไม่น่าจะมาเจอเรื่องแบบนี้เลยจริงๆ
เหนือยืนอยู่หน้าห้องผู้ป่วยเป็น 10 นาที
“…………….” ในห้องนี้มีน้ำอยู่ เขาควรจะพูดกับอะไรกับคนที่หนีเขาดี จะขู่ให้กลับไปด้วยกัน หรือจะทำเป็นลืมเรื่องนี้และบอกให้กลับบ้านด้วยกัน จากที่ถามคุณหมอเขาทำร้ายมากกว่าที่เขาคิด เพราะตอนนั้นด้วยความโมโหและความไม่เข้าใจที่น้ำปิดปังเขา ทำให้เขาไม่ยั้งมือ เขารู้สึกได้ว่าน้ำเปลี่ยนไป เมื่อก่อนไม่ว่าจะทำอะไร ต้องการอะไร น้ำจะไม่ขัดขืนต้องยอมให้เขา แต่เดี๋ยวนี้น้ำมักจะขัดคำสั่งเขาเสมอ แล้วนั่นทำให้อารมณ์เขาว้าวุ่นพลุกพล่านจนขาดสติ
“………………………….” เหนือค่อยๆเปิดประตูเข้าไป
“…….” น้ำขณะกำลังเหม่อมองออกไปนอกระเบียงหันกลับเข้ามาเมื่อประตูเปิดออก ?!
ไม่จริง!? คุณเหนือ
น้ำตกตลึง มือสั่น
“ น้ำเ ป็น ไง บ้ าง ?” เหนือถามคำพูดติดขัดไม่เป็นธรรมชาติ เขามองใบหน้าไม่มีเลือดของน้ำก็รู้ว่าตกใจที่เห็นเขา
“ ……………” ไม่จริง น้ำบอกตัวเอง เขาฝันอยู่แน่ๆต้องเป็นความฝันแน่นอนไม่มีทางที่คุณเหนือจะตามหาเขาเจอ….ไม่ใช่ไม่มีทางทาง …คุณฟอร์สัญญาแล้วว่าจะไม่บอกใครว่าเขาอยู่ที่นี่
“น้ำ” เหนือว่าเดินไปหา น้ำรีบลงจากเตียงแล้ววิ่ง
“ น้ำ!?” ชายหนุ่มวิ่งตามในทันทีและกอดน้ำจากด้านหลัง
“ ปล่อย ปล่อยน้ำ ปล่อยน้ำไปเถอะ” เด็กหนุ่มขอร้องดิ้นสุดแรง เหนือก็ยิ่งกอดแน่นแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่รู้สึกว่าได้กอดน้ำเลย
“ ไม่ฉันไม่ปล่อย” เหนือว่า ตัดสินใจแล้วยังไงก็ไม่ปล่อยยังไงก็จะให้กลับบ้านไปด้วยกันตอนนี้
“ ปล่อยน้ำไปตามทางของน้ำเถอะครับ” น้ำขอร้อง
“ ไม่ได้ หรอก แก…..น้ำเป็นของฉัน”
“ คุณเหนือก็พูดแต่แบบนี้ น้ำไม่ใช่สิ่งของ คุณเหนือเข้าใจไหมครับ!? ” น้ำว่าฮึดดิ้นในวงแขนของเหนืออีกครั้ง
“แกเป็นคนของฉัน เป็นเมียฉัน!? ” เหนือตอบกลับเสียงดังยิ่งกว่า
“ คนของคุณเหนือ เมียของคุณเหนือ……… คุณเหนือรู้ไหมครับว่ากำลังพูดอะไร รู้ไหมครับว่าสิ่งที่คุณเหนือพูดหมายความว่ายังไง?” น้ำว่าหันมองหน้าชายหนุ่มเป็นครั้งแรก
“…………………………………………” เหนือมองหน้าน้ำกลับ ค้นหาว่าน้ำต้องการจะพูดอะไรกันแน่?
“ คุณเหนือไม่รู้ใช่ไหมครับว่าคำว่าเมียหมายถึงอะไร เพราะไม่งั้นคุณเหนือก็คงไม่ทำกับน้ำแบบนี้”
“น้ำ?” เหนือคลายอ้อมแขนไม่รู้ตัว
“ ปล่อยน้ำไปเถอะครับ ถือว่าทำบุญ” น้ำว่า เขารู้ว่าคุณเหนือไม่ได้สำนึกผิดแม้แต้น้อย คำว่า ขอโทษ ยังไม่มีสักคำ
“ เรื่องทั้งหมดเพราะฉันหรือน้ำ ? น้ำเองก็ด้วยไม่ใช่หรือไง?! น้ำปิดปังอะไรฉัน?! ” เหนือถามอยากรู้
“ หึ ทุกคนก็มีเรื่องของตัวเองทั้งนั้น” น้ำว่าก่อนจะใช้ศอกกระทุ้งไปด้านหลังโดนเหนือเต็ม
“โอ๊ย?! ” เหนือว่าตัวงอ มองน้ำจะวิ่งออกจากห้องไป ก่อนที่ชายหนุ่มจะแข็งใจวิ่งตามออกไป
“น้ำ?! ”
ฟอร์ที่เพิ่งออกจากลิฟท์เห็นน้ำวิ่งออกมากห้องมา เขามองไม่เข้าใจว่าทำไมถึงวิ่งออกมาจากห้องแบบนั้น และกำลังจะวิ่งตามก็เห็นเหนือวิ่งตามน้ำออกมา
เหนือ?! นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!
“………………………..” ฟอร์รีบวิ่งตามไปติดๆ
น้ำวิ่งไปเรื่อยๆจนสุดทางเดิน ก่อนที่จะวิ่งลงบันได แม้จะวิ่งมาไม่ได้นานแต่น้ำก็เหนื่อยหอบ เมื่อหันหลังกลับไปเห็นเหนือวิ่งตามมา น้ำยิ่งเร่งฝีเท้า
ทำไมคุณเหนือจะต้องตามเขามาด้วย ปล่อยเขาไปไม่ได้เลยหรือไง?!
ปล่อยเขาไปเถอะ?!
“น้ำ?! ” เหนือร้องเรียก ก่อนที่คว้าตัวไว้ได้
“ ปล่อย?! ” น้ำว่าไม่หันยอมหันหน้าไป แม้ตัวจะโดนจับไว้
“ มีอะไรไปคุยกันที่บ้าน?!” เหนือบอก
“ ไม่ครับ น้ำไม่กลับที่นั่นอีกแล้ว ขอร้องละครับปล่อยให้น้ำไปตามทางของน้ำเถอะ”
“………………………………………….น้ำแกเป็น..”
“น้ำไม่อยากเป็นอะไรกับคุณเหนือทั้งนั้น! ”
“…………………………….” เหนือมองใบหน้าน้ำที่ก้มอยู่ คนอย่างเขา…
คนอย่างเขาลดตัวลงมาขนาดนี้ มาตามเด็กในบ้านขนาดนี้แต่กลับโดนปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใย ทั้งที่เขาเป็นห่วง ทั้งที่นอนไม่หลับทั้งคืน พอรู้ว่าอยู่ที่นี่ก็บึ่งรถมาทันที แต่กลับ
แต่กลับ
“ กลับบ้าน?! ” เหนือว่าไม่คงไม่คิดอะไรแล้วตามตัวเจอก็พากลับเท่านั้นแหละ จะพูดอะไรให้มากเรื่อง?!
“ไม่ครับ ปล่อย?! ” น้ำว่าดึงแขนตัวเองกลับแต่เหนือไม่ยอมปล่อยและไม่คิดว่าจะปล่อย
“ อย่าทำให้ฉันโมโห กลับบ้าน?! ” เหนือบอกเสียงดัง ฟอร์ที่ตามมาถึงชะงักเท้าฟัง ก่อนที่จะเดินให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฟอร์มองจากด้านบนมองเห็นเหนือกับน้ำแม้จะไม่ทั้งหมด
“ ไม่ม่ม่ม่ม่าย! ” น้ำว่าผลักเหนือให้ปล่อยเขาแต่เหนือก็ยังคว้าแขนน้ำได้อยู่ดี ชายหนุ่มพยายามจะอุ้มอีกคนให้ได้ เขาจะได้ตัดปัญหาน้ำที่กำลังต่อต้านออกไปได้เยอะ
“โอ๊ย!? นี่แก?! ” เหนือว่ารู้สึกเจ็บแปล๊บที่แก้ม เพราะน้ำเผลอข่วนเหนื้อเป็นรอย 3 ขีดโดยไม่ได้ตั้งใจ
น้ำเองก็ตกใจ แต่ก็คิดว่าสาสมแล้ว ทำไมไม่ปล่อยเขาไปสักที
“ นี่แกทำอะไร?! ” เหนือถามเขย่าไหล่น้ำสุดแรง
“…………..” น้ำไม่ตอบแต่กลับยิ้มสะใจเหมือนตั้งใจทำ
“ นี่แก….?!” เหนือโกรธจนตัวสั่น เขาจ้องหน้าน้ำตาไม่กระพริบ แววตาวาวโรจน์ขึ้น ก่อนที่จะตบใบหน้าอีกฝ่ายเต็มแรง
ผวักะ?!
“……………” เด็กหนุ่มใบหน้าหันน้ำตาร่วง
ฟอร์รีบลงบันไดมาทันที
“ แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร?! เห็นว่าฉันง้อแกหรือไง?! ไม่ใช่ แกคิดผิด แกมีจิตใจเรอะ แกเป็นคนใช่ไหม?! เปล่า แกเป็นของของฉัน ฉันเคยทำยังไงกับแกกลับไปฉันก็จะทำอีก และมากกว่าเดิม” เหนือว่ายิ้มสะใจ พยามยามดึงเสื้อน้ำออก
“แกมันก็แค่ของแก้ขัด! ” เหนือว่า
“………..” น้ำไม่พูดโต้ตอบแต่ก็ปกป้องตัวเองเต็มที่
“ ขัดขืนเรอะ ขัดขืนเรอะ?! ดีดี!” เหนือว่าไม่สติรับรู้ความถูกต้อง เขาเอาแต่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ ยิ่งเห็นน้ำปฎิเสธเขาก็ยิ่งเดือด
เหนือชกเขาทีท้องน้ำเต็มแรง ใบหน้าเด็กหนุ่มซีดไม่มีสีเลือด ร่างกายรับรู้ความเจ็บปวดไม่มีแรง ก่อนที่จะค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้น
“ น้ำ?! ” ฟอร์ตะโกน วิ่งเข้ามาผลักเหนือออกไปและประครองน้ำไว้
“คุณฟอร์” น้ำว่า ยังคิดว่าฟอร์คือคนที่บอกเหนือเรื่องที่เขาอยู่ที่นี่
เหนือเองตกใจที่อยู่ๆฟอร์ก็เข้ามา
“ เหนือนายทำอะไรของนาย?! ” ฟอร์ตะโกน เหนือตั้งสติได้ดึงน้ำกลับมา
“ เรื่องของเรากับน้ำ นายไม่เกี่ยว” เหนือว่าอุ้มน้ำที่ไม่มีแรงขัดขืนขึ้นมา
“ เราไม่เกี่ยวไม่ได้ สิ่งที่นายทำมากเกินไป?! ” ฟอร์ว่าจ้องเหนือก่อนที่จะหันมามองน้ำ เขาเข้าใจถูกว่าคนที่ทำร้ายคือเหนือ เมื่อเขาได้มาเห็นด้วยตาตัวเองเขายิ่งเข้าใจน้ำ คงจะนานแล้วที่เหนือทำกับน้ำแบบนี้ น้ำคงทนไม่ได้แล้วถึงได้หนีออกมา ยิ่งทำให้เขาสงสาร เห็นใจน้ำขึ้นไปอีก
“ ฟอร์นายเป็นเพื่อนเรารู้ว่านายหวังดีกับเรา แต่เรื่องครอบครัวของเรา เราจัดการเองได้”
****** **
o1
จิ้ม!!! :z13: เย้!!ทันด้วย :z2:
555 เดี๋ยวไปอ่านก่อนล่ะกันนะคะเจ้าหญิง ^^
:-[ ..........
-
:angry2:เลววววววววโคดเลยไอ้เหนือ
-
เหนือ..อารมณ์แรงเกิ๊น
แต่น้ำก็สู้ดีนะ ชอบๆ
-
:angry2:เหนือฉันเกลียดแกมากไม่อยากให้เหนือเป็นพระเอกเลยเอาคนอืนเถอะเหนือโหดเลวเกินนิสัยงี้มันน่าโดน :z6:
-
คุณเหนือนะคุณเหนืออออ
คุณเหนือเอ้ยยยยยย ไปทำอย่างนั้นกับน้ำแล้วจะให้เค้ามองในแง่ดีได้ไง
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทั้งทีตอนเริ่มมามันก็เหมือนจะดูดีแล้วเชียว
พอเหนือโมโหทีไร ฟิวส์ขาด ปากไว มือไว ทู๊กกกที :m16:
ผ่านมาหลายวันไม่ได้ทำให้คิดอะไรขึ้นมาเลยใช่ไหมเนี่ย
น้ำก็มองแต่ว่าเหนือแม่งเลว เหนือมันไม่มีอะไรดี เหนือมันชั่ว
บางทีคนอ่านก็แอบคิดนะว่า น้ำมองเหนือในแง่ร้ายจนทำให้มองข้ามเรื่องดีๆ ในบางเรื่องไป
แต่ก็นั้นแหละ ถ้าจะทำให้น้ำมองเหนือในแง่ดีขึ้นมาบ้าง การทำดีคงต้องมากกว่าทำร้ายเค้านะคุณเหนือ
อยากให้เหนือลองถามตัวเองดูบ้าง ว่ารู้สึกยังไงกันแน่
อย่าทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตได้ป่ะคุณเหนือ :angry2:
ไม่รู้ว่าฟอร์จะเป็นยังไง แต่ลึกๆ ไม่อยากให้เข้ามายุ่งเล้ยยยยย :เฮ้อ:
ดูกันต่อไปล่ะกันว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น :z3:
-
เหนือแม่งงงงงงง เ..ย จนโลกไม่ลืม :z3:
-
ไอ้หล่อเหนือไมแกเลวแบบนี้ห่ะ!
ทำเหมือนน้ำเป็นตุ๊กตาจริงๆนั่นละ
ถ้าเหนือแย่งตุ๊กตากับเพื่อน
คงร้องจะเอาๆ แล้วดึงจนแขนตุ๊กตาขาดแน่นอน
แล้วถ้าได้ตุ๊กตาแขนขาดมานอนกอดจะทนกอดไปได้นานขนาดไหน?
ชักเริ่มเป็นห่วงว่าเรื่องนี้มีพระเอกนายเอกรึเปล่า เจ้าหญิงเค้า งง :really2:
-
งะ นึกว่าเหนือจะไม่ซ้อมน้ำ เอะ อะก็ซ้อม
น่าสงสารน้ำมาก T^T
ไม่มีทีท่าว่าเหนือกับน้ำจะรักกันได้เลยอ่ะ
อยากจะกระทืบเหนือมาก :fire: :m31:
-
แอบดักตีหัวเหนือได้ป่าวอ่ะ
หมั่นไส้มากกกกกก o18
:L2: :L2:
-
อยากจะ :z6: อยากจะ :beat: ไอ้คุณเหนือเหลือเกิน
น้ำหนีไอ้คุณเหนือไปไกลๆเลย
สงสารน้ำมากๆๆหนีไม่พ้นสักที
-
เหนือแกแมร่ง... :angry2: :z6:
-
คุณฟอร์อย่าไปเชื่อมันค่ะ วางมวยกันซักตั้งสิคะ :m31:
ไอเหนือบ้า ทำน้ำเจ็บตัวอีกแล้ว :monkeysad:
-
สามคำ (อีกแล้ว) สำหรับเหนือ...
คุณ-เ_ี้ย-มาก ค่ะ :เฮ้อ:
-
เอิ่ม......อิเหนือ.....พูดไม่ออก :z3: :z3:
-
คนหรือกระสอบทราย อัดไม่ยั้ง เหนือมนุษยจริงๆ เลวมาก หนีไปเลยน้ำ
-
เหนือออออออ ออ - -/ (ชี้หน้า)
บอกว่าให้คุยกับน้องดีดีไง เดี๋ยวเจอไม่ทีทุบหน้าเลย :m31:
555555' ล้อเล่นค่ะ
:o8: :o8: :o8: :o8:
ขอบคุณเจ้าหญิงที่แต่งนิยายดีดีอย่างนี้ให้อ่านนะคะ > <~!
รักเจ้าหญิงนะคะ จุ๊บ ♥
-
เหนือจะเป็นอย่างนี้อีกนานไหม
-
ขอได้ไหม ขอกระทืบ เหนือหน่อยได้ไหมม
:z6: :โป้ก1: :fcuk: :z6: :z6:
เลววววววมากกกกกกกก
ตอนแรกก็ว่าดีแล้วนะ รู้สึกเห็นใจ แต่ตอนนี้
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
กระทืบมันซะ ฟอร์ อย่าให้เนือเอาตัวน้ำไปๆๆๆๆ :serius2:
น้ำสู้เลยย กระโดดตยสักที เพื่อความซะใจ
แกเลวได้อีกอะเหนือ เห็นน้ำเป็นที่ระบาย พอน้ำไม่อยู่ก็อยากได้
:เฮ้อ: สงสารน้ำจริง อย่าทนเลยนะ :m15: หาทางหนีมันไปเลยยยย :o12: :o12:
ปล. กำลังใจให้เจ้าหญิง :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: สองที :กอด1: :L2:
-
อยาก :z6:เหนือซักหน่อย ใจร้ายยยยยย
ขอให้น้ำหยีไปให้ได้เลย
-
ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอะไร มันเหมือนกับ คิดอะไรไม่ออก
ถ้าคุณเหนือจะทำร้ายน้ำขนาดนี้ เราว่าน้ำควรหนีไปกับฟอร์ดีกว่า
นี่พูดๆจริงๆนะ รู้สึกว่าพออ่านตอนล่าสุดแล้ว มันทำให้เกลียดเหนือมาก
เกลียดจริงๆ ถ้าปากจะบอกว่ารักแล้วยังทำตัวแบบนี้นะ อย่าพูดเลยดีกว่า
ถึงแม้ว่าคุณฟอร์จะไม่ใช่พระเอกของเรื่อง แต่ถ้าเราเป็นน้ำตอนนั้น
ถ้าให้เลือกระหว่างคุณเหนือกับคุณฟอร์ น้ำก็ควรจะเลือกคุณฟอร์
เพราะคุณฟอร์เป็นคนดีไม่เคยคิดจะทำร้ายน้ำแต่การกระทำของคุณเหนือมันตรงข้ามกัน
และที่สำคัญตอนนี้น้ำรักคุณฟอร์ไม่ใช่คุณเหนือ
รักเจ้าหญิงน้า นิยายของเจ้าหญิงสนุกทุกเรื่องเลย :L2:
-
คนแบบเหนือนี่ต้องคุยกันยังไงถึงจะเข้าใจหว่า?
มันยากนะที่จะทำให้คนอย่างนี้เข้าใจเรื่องของ "คนอื่น" ได้
ไม่รู้จะคุยภาษาอะไรกับมัน - -
แต่ก็ใ่ช่ว่าจะทำไม่ได้เลย (รอวันที่มันเป็นผู้เป็นคนอยู่ T T )
ตอนเหนือมันคิดจะทำอะไรให้น้ำก็ดูน่ารักกุ๊กกิ๊ก แลดูมีความสุขดีอยู่
แต่ทำไมน้าไม่เคยจบแบบ Happy Ending สักครั้ง มีเหตุตลอด
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ดูท่าจะดีแระ แต่...ก็นะทำกับเค้าไว้มาก สมน้ำหน้า!
ทางเทคนิคก็ถือว่าเหนือ "ได้" น้ำแล้ว แหม~
แต่ไม่ใช่เรื่องลึกซึ้งทางอารมณ์ความรู้สึกอะไร
น้ำกลายเป็นอะไรบางอย่างที่อยู่ในความครอบครองของเหนือ
แต่ใครก็ต้องการพื้นที่ของตัวเองกันทั้งนั้น
เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกที่บรรยากาศของน้ำเวลาอยู่กับคุณเหนือจะดูอึดอัดๆ
ก็เหนือริบพื้นที่ของน้ำไปซะหมดอย่างนั้น - -
น้ำที่ไม่มั่นคงอยู่แล้ว ยิ่งมาถูกควบคุมแบบนี้ แทนที่จะรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย กลับกลายเป็นรู็้้สึกถูกคุกคามไป
การแสดงออกทุกอย่างจึงเป็นการแสดงออกของความกลัว
และเพื่อที่จะให้ตัวเองปลอดภัยก็คือไปให้ไกลจากคุณเหนือ ซึ่งเหนือมันก็คลั่ง - -
อีกคนก็ร้ายใส่ อีกคนก็กลัว มันจะรักกันไงนิ!?
ปล. เหนือไม่ใช่คนเลว แต่เหี้ยนะ ^ ^
-
ตอนแรกดีใจแค่ฝันไป :m11:
แต่ฉากต่อมามันของจิงหว่า :sad5: :angry2:
โอ๊ย !!! เครียด ทำไมถึงทำกับน้ำได้ :o7: :o7:
น้ำเมื่อไรจะหนี้คนใจร้ายไปได้น่ะ :o12:
รออ่านตอนต่อไปของเจ้าหญิงจร้า o13 o13 :bye2: :bye2:
-
:sad4:สงสารน้ำ เมื่อไหร่เหนือจะรู้สึกบ้างว่าน้ำก็เป็นคนไม่ใช่สิ่งของ :angry2:
-
:L2:
-
ไม่รัก เหนือยังไม่รักหรือว่ารู้สึกดี ๆ กับน้ำเลย
อิ๊ม อิ่ม มาม่าถ้วยหย่ายยยย
-
เข้ามากรี๊ดคานาเมะ>///<
-
:เฮ้อ: ก่อนเจ้าหญิงจะส่งคุณเหนือมาเป็นพระเอกน่าจะส่งพี่แกไปตรวจสุขภาพจิตที่สวนปรุงก่อนนะคะ...เพราะอ่านแล้วเข้าใจได้ว่าพี่แกมีปัญหาทางการควบคุมอารมณ์อย่างแรง...ไว้รอแกออกจากสวนปรุงแล้วค่อยให้แกกลับมารับบทพระเอกใหม่ o22
สงสารน้องน้ำอย่างแรง...ปล.อยากให้พี่ฟอร์เป็นพระเอกอ่ะ :really2:
รักเจ้าหญิงที่สุด :L1:
-
เหนือน่าจะอดทนกว่านี้นะ
เฮ้อ น้ำเอ้ยจะน่าสงสารไปไหน
เรื่องของผัวเมีย
-
เราพึ่งได้่อ่านเรื่องนี้ของเจ้าหญิงแฮะ เมื่อก่อนเราอ่าน "ช่วยผมด้วยฯ" รู้สึกว่าเรื่องนี้ภาษาสมูธมากเลยค่ะ o13
รอติดตามเรื่องนี้ด้วยคน แต่ก่อนอื่น ไอคุณเหนือ o18 ................. :fcuk:
(เจ้าหญิงชอบพระเอกโหดๆนะเนี่ย 555)
:pig4: :L1: :กอด1:
-
อีคุณเหนือน้องน้ำไม่ใช่กระสอบทรายนะ :angry2:
-
ว้า คราวนี้มาจิ้มเจ้าหญิงไม่ทัน แต่พออ่านนิยายจบ บอกได้คำเดียวว่า...
ไอ้เหนือ!! แกตายไปซะเหอะ!! เลวโคตรๆ!!
-
นิ!สัย,,
เหนือแม่มมมมมม,,,,
ขอบคุณเจ้าหญิงนะกิ๊บบบ
-
ชอบตอนนี้อะ
เถื่อนกันดีจัง :o12:
ฟอร์จะทำไงละทีนี้
เหนือนายป่าเถื่อนที่สุด :beat:
ว่างๆเวะมาทำกะเราหน่อย...อ่าว :z6:
:bye2:
-
เลวจริงๆไอ้คุณเหนือ
พระเอกเลวแห่งปี!!
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก คนบ้า !!!!!!!!!!!!!!!!!
มาง้อเขาแท้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ทำไมทำไรเหมือนไม่มีสติขนาดนี้
ดูแล้วที่บ้านก็เลี้ยงดูดีหนิ ไม่น่าจะบ้าได้ขนาดนี้
:pig4: คะ
-
สงสารน้ำเหลือเกิน เหมือนใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดด :monkeysad:
-
น้ำก็อุตส่าห์อยู่จนเจอเหนือเนอะ ฝันบอกเหตูขนาดนั้น
เป็นเราหนีไปตั้งแต่ตื่นมาแล้ว
-
เหนือแกมันก็ดีแต่ใช้กำลังนั่นล่ะ
หัดใจเย็นๆมั่งเซ่(เว้ย)
-
กรี๊ดดดด
ไอเหนืออ ทีบๆๆๆ :z6: :z6: :z6:
-
เพลียกับพระเอก
ผู้ชายคนนี้..พ่อแม่คงเลี้ยงมาแบบตามใจ
ยึดเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง โลกต้องหมุนรอบตัวชั้น
:เฮ้อ:
ปล. เจ้าหญิงไม่อัพทุกวันแล้วเหรอ เลิกฟิตแล้วเหรอ555
ปลล. จู่ๆ ก็นึกถึงแม่ของน้ำขึ้นมา แม่น้ำก็หนีออกจากบ้านไปเฉยๆ เหมือนกัน
เเอบคิดว่าโดนเหมือนน้ำด้วยรึปล่าวเนี่ย จะคิดมากไปมั้ยเนี่ยชั้น555
-
ไอ้คนที่ชื่อเหนือ ........ ไปตายซะ
-
...โหดดีจัง คุณดาวเหนืออออออออ
ฟอร์เต็มที่!!!! ช่วยน้ำด้วยยย 555
รอตอนต่อไปคร๊าบบบบ
-
เหนือดูแรงแร๊งแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
โอ้ย หล่อละลายเลยคุณเหนือ :-[ หมายถึงรูปคาแร็คเตอร์อ่านะ
มาอ่านตอนนี้แหล เอ่อ ทำอึ้งเหมือนกัน ดีแค่ฝันไป
แต่ตื่นขึ้นมาแล้วเจอจริงๆ โอ้ว ดูคุณเหนือเป็นห่วง แต่น้ำประสาทไปแล้วไง -_-
อิคุณเหนือก็ตบอีก ไอ้ ไอ้ :z6:
ฟอรืไปช่วยน้องด่วนเลย ตอนนี้ป้าให้สิทธิเป็นพระเอก เต็มที่ ไปช่วยน้ำ!!!
-
เหนือแกมันเลวจริงๆ
-
เจ้าหญิงมาไวๆๆๆๆๆๆๆ น๊าคร๊าบบบบบ T ^ T
-
เจ้าหญิงมาเร็วๆน่ะค่ะคิดถึงน้ำ><
-
ไม่ไหวน่ะ ที่เหนือจะเป็นพระเอก
ไม่เคยมีความดีอะไรเลยสักนิด
แม้แต่จะคิดรักหรือสงสารน้ำ ก็ไม่เคย
ทำผิด ทำเลวๆ แล้วก็ไม่เคยสำนึก ไม่เคยรู้ตัวว่าทำผิด
ไม่รู้คุณพ่อคุณแม่สอนกันมายังไง
เล้วเลวววว สุดจะบรรยาย
อายุแค่นี้ยังทำเลวได้ขนาดนี้ เห็นคนไม่ใช่คน
โตกว่านี้จะสำนึกได้ยังไงค่ะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: สงสารน้ำมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ตามอ่านทันละ เกือบพลาดเรื่องนี้ไปแน่ะ
ตอนนี้มีแต่ประโยคสงสารน้ำ :o12:
ขอทำใจก่อน เศร้าแฮะ :m15:
-
มารออ่าน ผ่านไปแล้ว2-3วัน คิดถึงน้องน้ำมากเลย
และคิดถึงเหนือที่เอาแต่อารมณ์เป็นใหญ่ :pig4:
-
นางฟ้าก็ยังคิดว่าไอ้คุณเหนือมันสามารถเป็นพระเอกได้ค่ะ พี่วุฒิยังเป็นได้เลย :laugh:
นางฟ้าชอบคนเลว แต่กรุณาเลวแบบมีลิมิต ไม่งั้นนางฟ้าจะสาปแช่ง o18
ให้สามคำนะคะ คิด ถึง มาก :call:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108761295)
14.
“ เราไม่เกี่ยวไม่ได้ สิ่งที่นายทำมากเกินไป?! ” ฟอร์ว่าจ้องเหนือก่อนที่จะหันมามองน้ำ เขาเข้าใจถูกว่าคนที่ทำร้ายคือเหนือ เมื่อเขาได้มาเห็นด้วยตาตัวเองเขายิ่งเข้าใจน้ำ คงจะนานแล้วที่เหนือทำกับน้ำแบบนี้ น้ำคงทนไม่ได้แล้วถึงได้หนีออกมา ยิ่งทำให้เขาสงสาร เห็นใจน้ำขึ้นไปอีก
“ ฟอร์นายเป็นเพื่อนเรารู้ว่านายหวังดีกับเรา แต่เรื่องครอบครัวของเรา เราจัดการเองได้”
“ นายจะจัดการยังไง? นายจะจัดการเหมือนเมื่อกี้ใช่ไหม นายจะแก้ปัญหาด้วยการทำร้ายน้ำใช่ไหม?!” ฟอร์ถามคาดครั้น
“ ฟอร์เราขอร้อง ให้เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเรากับน้ำเถอะ” เหนือว่า
“ ก็ได้เหนือ เราจะไม่พูดอะไรตอนนี้ แต่เราก็อยากขอนายเหมือนกัน อย่าเพิ่งพาน้ำกลับบ้าน ให้น้ำพักรักษาให้หายดีก่อนค่อยพากลับบ้าน” ฟอร์บอก
“ นายไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ถึงน้ำจะกลับอยู่บ้านก็มีลุงหมอมาดู”
“ เหนือนายขอเราให้ เราขอนายเหมือนกันให้น้ำพักรักษาตัวให้หายก่อนดีกว่า” ฟอร์ว่า เขาไม่ได้คิดเรื่องที่จะไม่มีคนดูแลน้ำที่บ้านแต่เขาเป็นห่วงว่าหากกลับบ้านไปแล้ว เหนือจะทำร้ายน้ำอีก ที่นั่นแม้จะมีคุณน้าทัด คุณน้าโรจน์แต่เหนือก็สามารถทำตามใจตัวเองได้ถ้าต้องการ เพราะหากเหนือจะทำจริงๆคงไม่มีใครช่วยน้ำได้ กว่าทุกคนจะรู้น้ำก็คง…..
“ ทำไมฟอร์ ทำไมนายอยากจะให้น้ำอยู่ที่นี่นัก?! หรือว่านายไม่เชื่อใจเรา”
“ เหนือมันไม่ใช่?!”
“ พอเถอะครับคุณฟอร์………” น้ำว่าไม่อยากจะให้เหนือกับฟอร์ทะเลาะกันเพราะเขา น้ำคิดว่าไม่เห็นจะเป็นไร เขาก็แค่กลับไปอยู่เหมือนเดิม
“น้ำ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ อย่างที่น้ำเคยบอกคุณฟอร์ว่าน้ำ ไม่เป็นไร…”
“ น้ำ เป็นแบบนี้จะดีเหรอ?” ฟอร์ถาม เขารู้ว่าน้ำพูดแบบนี้เพื่อตัดปัญหาไม่ให้เขายุ่งยากลำบากใจ แต่สำหรับคำพูดที่น้ำที่เคยบอกเขา ยิ่งทำให้อยากจะช่วย
‘ไม่เป็นไรหรอกครับ น้ำชินแล้ว…’
ฟอร์มองน้ำคิดหาวิธีช่วย
“ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับที่ช่วย….น้ำ” น้ำบอกน้ำเสียงห่างเหิน ใจหายที่ต้องกลับไปกับเหนือ
“แล้วเจอกัน” เหนือพูดกับฟอร์ก่อนจะอุ้มน้ำเดินออกมา
“ ………………….”
น้ำ ไม่มีทางไหนที่ฉันจะช่วยน้ำได้เลยใช่ไหม? เมื่อครั้งที่ฉันเศร้าน้ำยังช่วยพูดปลอบใจฉัน แต่ฉันกลับช่วยอะไรน้ำไม่ได้เลย
“ คุณเหนือ น้ำเดินเองได้” น้ำบอก
“ เดินเองเดี๋ยวก็วิ่งหนีไปไหนอีก เชื่อได้ที่ไหน!” เหนือว่า ก้มมองน้ำในอ้อมแขน ไม่เจอกันไม่กี่วันทำไมเขารู้สึกว่าน้ำตัวเบาขึ้น พอมองดูดีๆแล้วก็ผอมลงไปเยอะเหมือนกัน พอถึงบ้านให้นมตุ่นยาจีนให้กินดีกว่า ขอยาบำรุงจากลุงหมอด้วยก็น่าจะดี
“ …..” น้ำรู้สึกว่าตัวเองไม่เอาไหนเลย จะหนีก็หนีไม่พ้น ความจริงแล้วเขาน่าจะออกโรงพยาบาลตั้งแต่วันที่สองวันที่อาการดีขึ้นไม่น่าอยู่ถึงวันนี้ จนคุณฟอร์บอกเรื่องกับคุณเหนือ พอคิดว่าคนที่บอกคุณเหนือคือคุณฟอร์ยิ่งทำให้เจ็บปวด เขาจะเชื่อใจใครไม่ได้หรือไง
เขาตัวคนเดียวจริงๆ
“ ……………………” เหนือมองน้ำที่หลับตาปริบๆเหมือนจะร้องไห้อย่างไม่เข้าใจ
“ เหนือ พาน้ำมาแล้วเหรอ?” คุณหญิงถามออกมารับถึงหน้าบ้าน มองลูกชายอุ้มน้ำออกมาจากรถด้วยความยินดี 3วันมานี้ไม่ใช่แค่เหนือที่กังวลเธอเองก็กังวลเช่นกัน กังวลว่าน้ำจะไปกินนอนที่ไหน? จะเจอคนไม่ดีหรือเปล่า
“ สวัสดีครับ” น้ำว่ายกมือไหว้คุณหญิงทัดพวงพยายามดินขยุกขยิกให้เหนือปล่อยเขาลงเดินเอง ที่จุกท้องปวดท้องก็หายไปแล้ว เหนือเองก็รู้ว่าน้ำจะอยากจะลงเดินเอง แต่เขาไม่คิดจะปล่อยถึงแม้ว่าตัวน้ำจะหนักขึ้นตามระยะเวลาที่เขาอุ้มไว้ก็ตาม
“……………” คุณหญิงยิ้มมองดูลูกชายราวกับรู้ใจ แต่แล้วก็สังเกตเห็นรอยฝามือแดงบนหน้าน้ำ คุณหญิงหันหน้าไปถามลูกชายทันที เหนือหันหน้าหลบไม่อยากจะตอบสักเท่าไร
“ เหนือ?!” คุณหญิงว่า
“ เดี๋ยวเหนือจะพาน้ำขึ้นไปบนห้องก่อนนะครับ” เหนือว่าหลบเลี่ยงที่จะบอก คุณหญิงทัดพวงหันมาคุยกับน้ำแทน เธอเดาได้ไม่ยากว่าเหนือเป็นคนทำให้เกิดรอบมือบนหน้าน้ำ และรอยที่เล็บที่อยู่บนหน้าเหนือก็คงจะเกิดจากน้ำนั่นแหละ ทว่าน้ำคงจะไม่ทำเหนือก่อนแน่นอน
“ น้ำเป็นไงบ้าง ไปอยู่ไหนมา?” คุณหญิงถามไม่คิดจะดุ หรือต่อว่าน้ำที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วงแต่อย่างใด
“ น้ำขอโทษนะครับที่ ไปโดยไม่บอกใคร” น้ำว่า คุณหญิงกุมมือผอมเอาไว้หวังว่าจะปลอบให้เด็กหนุ่มรู้ถึงความปรารถนาดีที่ส่งไปให้
“ ไม่เป็นไรจ้ะ คุณแม่เข้าใจ ป่ะเหนือพาน้ำขึ้นไปพักผ่อนก่อน” คุณหญิงบอก เด็กหนุ่มน้ำตาซึมเขาไม่ได้อยากกลับมาที่นี่ แต่พอกลับมาแล้วเขากลับรู้สึกอบอุ่นขนาดนี้ น้ำมองไปรอบๆ เขามองคุณนม พี่กระหล่ำ พี่แก้วยิ่งรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน
“………..” เหนืออุ้มน้ำขึ้นไปด้านบน คุณหญิงมองตามไปเงียบๆ รู้สึกโล่งใจแต่ก็รู้สึกกังวลใจเรื่องใหม่ขึ้นมาอีก ยังนึกถึงแก้มน้ำที่มีรอยแดงได้ เธอดูออกแม้ลูกชายจะหลีกเลี่ยงที่จะตอบว่าเหนือเป็นคนทำ เหนือไปตามง้อน้ำขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังทำแบบนี้อีก
“ คุณหญิงมีอะไรหรือเปล่าคะ?” นมก้านพูเข้ามาถามเพราะเห็นคุณหญิงทำหน้าเครียด
“ เครียดเรื่องเหนือนี่แหละนม สงสัยฉันกับนมจะเลี้ยงมาแบบามตามใจเกินไป ถึงได้เป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง และไม่ค่อยจะทนรออะไรได้นานๆ” คุณหญิงว่ารู้นิสัยลูกชายเป็นอย่างดี นี่แหละที่เขาว่า ลูกคนเดียว เลี้ยงไม่ดีจะเสียคนเพราะโดนตามใจจนเหลิง
“ …………………….” นมก้านพูหันไปมองเหนือที่ขึ้นไปชั้นบนแล้วก่อนที่จะหันกลับมา หญิงสูงวัยเห็นด้วยกับนายผู้หญิงทุกประการ
“ นม เมื่อกี้ฉันก็ลืมถามไป ว่าเหนือกับน้ำกินข้าวกินปลามาหรือยัง นมให้เด็กไปถามให้ฉันหน่อย ฉันว่าคงยังหรอก ให้เด็กเตรียมรอไว้เลย” คุณหญิงบอก
“ …………………….” เหนือวางน้ำลงเตียงเชื่องช้า เขารู้สึกชาไปทั้งแขน เพราะกว่าจะอุ้มน้ำขึ้นมา ก็ยืนคุยกันคุณแม่นานสองนาน
“…..” น้ำขยับตัวให้ห่างจากเหนือไปหลายคืบ เหนือชำเลืองมองอย่างหงุดหงิดที่ดูเหมือนน้ำทำเหมือนเขาเป็นตัวน่ารังเกียจ หรือเชื้อโรคที่ไม่อยากเข้าใกล้
“ อย่าคิดหนีออกจากบ้านอีก” เหนือขู่กลายๆ ขณะถอดเสื้อเชิ้ตที่ชื้นเหงื่อ แล้วสวมเสื้อยืดแทน
“ ……..” น้ำเอนตัวลงนอน รู้สึกเจ็บท้องน้อยแปล๊บๆเมื่อเคลื่อนไหวร่างกาย
“ ตอบมา” เหนือเดินกลับมาจับตัวน้ำให้ลุกขึ้นมาตอบ
“ ตอบอะไร ครับ?” น้ำถาม
“ อย่าคิดหนีออกจากบ้านอีก” เหนือว่าจ้องดวงตาน้ำนิ่งงัน
“……..” น้ำหลบสายตา ไม่คิดจะตอบเพราะเขาไม่ชอบพูดโกหก หากว่าเขาตอบว่าจะไม่หนีออกจากบ้านอีก นั่นก็เหมือนโกหก เพราะเขาไม่คิดที่จะอยู่ที่นี่ เขาอยากมีชีวิตของเขาเอง
“ นี่แกคิดจะหนีไปอีกใช่ไหม?!”
“……….”
“ ตอบ?! ” เหนือตะคอก
“ ครับ” น้ำตอบเงยหน้ามองเหนือตรงๆ กลับเป็นเหนือที่อึ้งพูดไม่ออก
“ เพราะอะไร เกลียดฉันขนาดนั้นเลยหรือไง?!” บีบมือที่กำแขนน้ำจนแน่น
“ น้ำไม่เกลียดคุณเหนือหรอกครับ” เขาไม่เกลียดคุณเหนือ เพราะตลอดมาก็คิดว่าหน้าที่ที่ต้องรับใช้คุณเหนือ
“ แกโกหก อย่ามาทำเป็นคนดี เกลียดก็บอกเกลียด” เหนือว่า หากแต่เขาก็กลัวว่าน้ำจะบอกว่าเกลียดเขาจริงๆ
“ คุณเหนือ น้ำเจ็บ” น้ำว่า เพราะชายหนุ่มกำแขนแรงจนแทบจะหักอยู่แล้ว
ก็อกๆ
“ ……………………………”
“…….”
เหนือปล่อยแขนน้ำก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู
“ เอ่อ คุณเหนือ คุณ น้ำจะรับประทานอาหารเย็นเลยไหมค่ะ?” แก้วว่าแทบจะพูดไม่ออก เพราะเหนือตีหน้าบอกบุญไม่รับ
“ อืม เดี๋ยวลงไป” เหนือว่า
“ ค่ะ” “ พี่แก้ว” น้ำเรียก เดินมาหา
“ …….น้ำ มีอะไรไหม?” แก้วว่า
“ น้ำขอชุดทำแผลด้วยนะครับ เดี๋ยวเอาตอนไปกินข้าวก็ได้”
“ จ้ะ จ้ะ”แก้วว่าแทบจะเผ่นออกมา
“ เอามาทำไม?” เหนือถาม
“ เอามาทำแผลให้คุณเหนือ….” น้ำว่าจ้องรอยที่หน้าเหนือ เขาไม่ตั้งใจจะทำร้ายคุณเหนือแต่เมื่อได้แผลมาแล้วเขาก็ควรจะรับผิดชอบ
“………………….” เหนือเอามือลูบแผลบนหน้าตัวเอง รู้สึกแสบเมื่อสัมผัส ชายหนุ่มเดินไปดูที่หน้ากระจก
เห็นรอยขีดแดงสามรอยบนแก้มอย่างชัดเจน เหนือกำมือแน่นเมื่อคิดว่ารอยนี้เกิดขึ้นมาได้ยังไง แต่คิดว่าน้ำจะทำแผลให้ อารมณ์มันก็ลงมาเฉยๆแบบไร้เหตุผล ถึงน้ำจะเป็นคนทำแต่น้ำก็เป็นทำแผลให้ เขาคิดได้แปลกพิศดารดีแท้
“ น้ำไม่ได้ตั้งใจ” เด็กหนุ่มบอก เหนือหันกลับ
“ นมมีแค่นี้เหรอ?” เหนือถามมองกับข้าว 4 อย่างบนโต๊ะ
“ ค่ะ แค่นี้ก็กินไม่หมดหรอกค่ะ” หญิงสูงวัยบอก
“ ก็แค่ถาม ดู” ชายหนุ่มว่าเสียงอ้อมแอ้มเขาแค่อยากให้น้ำกินเยอะๆเท่านั้นเอง เขาชำเลืองมองคนนั่งข้างๆที่ยังไม่ตักอะไรกินสักอย่าง
“ ทำไมไม่กิน?” เหนือถาม
“ น้ำไม่ค่อยหิว” น้ำบอกแค่ได้กลิ่นอาหารก็คลื่นไส้ซึ่งเป็นผลมาจากความเครียด
“ ไม่หิวก็ต้องกิน เพราะยังมียาหลังอาหารอยู่ไม่ใช่หรือไง?” เหนือว่าตักไข่พะโล้ทั้งฟองใส่จานข้าวน้ำ ก่อนที่ตัวเองจะกินบ้าง
“……” น้ำมองจานข้าวตัวเองก่อนที่จะฝืนกินไปทั้งอาการคลื่นไส้ จนฝืนกินต่อไปไม่ไหวต้องกินน้ำตามลงไป
“น้ำอิ่มแล้วครับ” น้ำบอก กลัวเหมือนกันว่าเหนือจะบังคับให้เขากินต่อ
“ อิ่มแล้วก็ขึ้นห้องไปก่อน” เหนือว่าเหมือนไม่ได้สนใจ แต่ความจริงแล้วเขามีเรื่องอยากคุยกับนมก้านพูโดยที่ไม่มีน้ำอยู่ด้วย
“ครับ” น้ำว่าลุกขึ้นเดินเข้าไปด้านใน
“ นม พรุ่งนี้นมทำอะไรก็ได้ที่มันบำรุงๆให้น้ำกินหน่อยก็ดี หายไปไม่กี่วันผอมกว่าเดิมตั้งเยอะ” เหนือว่าไม่มองคนที่พูดด้วย เขาไม่อยากให้ใครรู้สึกว่าเขาแคร์น้ำ
“ ค่ะ” นมก้านพูยิ้มรู้ทันชายหนุ่มที่เลี้ยงมากับมือ
“…………………………” เหนือเห็นรอยยิ้มของหญิงสูงวัยแล้วรู้สึกไม่สบอารมณ์ที่ตัวเองเหมือนโดนรู้ทัน จนต้องลุกขึ้นตามน้ำไป
“….......................” นมก้านพูได้แต่ส่ายหน้า ไม่รู้จะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง
น้ำกลับเข้ามาในห้อง เขามองไปรอบๆก่อนที่มาหยุดที่เตียงสีขาว เขาควรจะยอมรับใช่ไหมว่าหนีไปไหนไม่ได้ ต้องอยู่ที่นี่เท่านั้น
เขามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไรกัน? ในเมื่อแม่คงไม่กลับมาแล้ว จะอยู่ให้เขารังแกทำไม
“…………………” น้ำรู้สึกเหมือนมองอนาคตไม่เห็นนอกจากความข่มขืนในใจที่ไม่มีใครรับรู้ ไม่สามารถแบ่งเบาความทุกข์ที่มีให้ใครสักคนที่เข้าใจ เขารู้สึกเหมือนตัวคนเดียวในดินแดนกว้างใหญ่ที่ไม่มีใครได้ยินเสียงกู่ร้องที่ตะโกนออกไป แล้วน้ำตาก็พรั่งพรูออกมาราวกับปลอบประโลมจิตใจ
“ อึ้กๆ ฮือๆ”
เพราะประตูที่ปิดไม่สนิท เหนือที่ตามขึ้นมาชะงักมือที่จะผลักประตูเข้ามาทันทีที่ได้ยินเสียงร้องไห้จากด้านใน
‘น้ำ’
แกถึงกับร้องไห้เลยเหรอที่กลับมาที่บ้านนี้…
“……………………..” เหนือเดินถอยหลังก่อนที่หันหลังกลับ มาเจอนมก้านพูที่ถือกล่องปฐมพยาบาลขึ้นมาให้ หญิงสูงวัยมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังเหมือนเจ็บปวด
“คุณเหนือ?”
“ ที่น้ำหนีไปเพราะเกลียดเหนือ ยิ่งไปตามกลับมา เขาก็ยิ่งเกลียดเหนือมากขึ้นไปอีกใช่ไหม?” เหนือว่า นมก้านพูฝืนยิ้มเดินเข้ามาชายหนุ่มที่กำลังสับสน ที่ถึงแม้จะตัวสูงใหญ่แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนเห็นเด็กน้อยที่ทำความผิดแล้วพยายามจะปกปิดเอาไว้
“ นมไม่รู้หรอกค่ะ แต่ถ้าน้ำเขาเกลียดคุณเหนือจริงๆ นมก็เชื่อว่าต้องมีสาเหตุ แล้วถ้าจะแก้ต้องแก้ที่สาเหตุ”
“ แก้ไม่ได้หรอก น้ำคงไม่…”
“ลองดูก่อนก็ได้ค่ะ ถ้าแก้ไม่ได้ เดี๋ยวค่อยคิดว่าจะเอายังไงต่อไป” นมก้านพูว่ายืนกล่องปฐมพยาบาลให้เหนือ
“ …………………………” เหนือมองกล่องปฐมพยาบาลในมือ ที่น้ำเป็นคนบอกว่าจะเอามาทำแผลให้เขา
เกลียดต้องมีสาเหตุ…………..
……………….สาเหตุที่เกลียด
เพราะเขาอย่างงั้นใช่ไหม?
“………………………………”
เหนือกลับเข้าไปในห้อง น้ำรีบเช็คน้ำตาบนหน้าทันที
“ นี่กล่องปฐมพยาบาล” เหนือว่ายื่นให้น้ำ ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ
“ เอ่อ ครับ เดี๋ยวน้ำทำแผลให้คุณเหนือเลยนะครับ” น้ำว่าพยายามไม่เสียงขึ้นจมูก เขาเปิดกล่องเอาน้ำยาฆ่าเชื้อเช็คแผลให้เหนือ
“…………………………” เหนือจ้องมองคนทำแผลให้เงียบ โดยเฉพาะดวงตาแดงกล่ำที่ผ่านการร้องไห้มาหมาดๆ จนมือเขาแผลลูบแก้มอีกฝ่าย น้ำสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะชะงักดูท่าทีของเหนือ
“ น้ำ……………..หยุดทำไมรีบทำสิ” เหนือว่าทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น น้ำรีบติดพลาสเตอร์ให้ชายหนุ่มทันที
“………………………….แกเกลียดฉัน แล้วทำไมยังทำแผลให้ฉัน ไม่สะใจเหรอที่ฉันเจ็บ?” เหนือถาม
“…….” น้ำนิ่งเงียบไม่ตอบ แวบหนึ่งเขาทั้งดีใจและสะใจที่เขาสามารถโต้ตอบคุณเหนือที่ทำร้ายเขามาตลอด แต่เขาก็รู้สึกผิด เขาพยายามคิดว่าที่เขาทำเพราะเขาป้องกันตัวแต่มันก็แค่ข้อแก้ตัวที่จะได้ทำร้ายคนคนหนึ่ง ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเลวร้าย
“ ที่แกนิ่ง เพราะที่ฉันพูดมันจริงใช่ไหมล่ะ?”
“……” น้ำไม่โต้ตอบเก็บกล่องปฐมพยาบาลเงียบๆ เหนือมองนึกถึงคำว่า ‘สาเหตุ’ เขาเดินไปหาน้ำที่เอากล่องไปวางบนโต๊ะ
“ เกลียดฉันมาใช่ไหมถึงได้ไม่ยอมพูดอะไร?”
“………..” น้ำหันกลับไป ไม่อยากได้ยินคำถามซ้ำซากอีก
“ คุณเหนือคิดว่าน้ำจะรู้สึกยังไงกับคนที่เห็นน้ำเป็นแค่สิ่งของอยากทำอะไรก็ทำ อยากทำร้ายร่างกายเมื่อไรก็ได้ มีความต้องการถ้าไม่ยอมก็ใช้กำลังข่มขืน ไม่สนว่าน้ำจะรู้สึกยังไงได้ทำตามใจตัวเองเป็นพอ ……คุณเหนือคิดว่าน้ำควรจะรู้สึกยังกับเขาหรือครับ?” น้ำบอก เขาไม่คิดว่าคุณเหนือจะรู้สึกที่เขาพูดหรอก เพราะเขาเคยบอกให้คุณเหนือคิดถึงใจเขาบ้างหลายครั้ง แต่คุณเหนือไม่เคยรับฟัง ไม่เคยรับรู้
แต่..
เหนือรู้สึกเหมือนโดนตบหน้า เพราะรู้สึกมันร้อน มันชาไปทั้งหน้า
“…………………………….”
“ หากคุณเหนือไม่ว่าอะไร น้ำจะไปนอน” น้ำว่า เขาควรจะทำตัวเหมือนเมื่อก่อนจะดีกว่า ที่อะไรที่ยอมได้ก็ยอม อะไรที่ยอมไม่ได้ก็ต้องยอม อยู่อย่างเจียมตัวไม่มีปากไม่มีเสียง ให้ทุกอย่างเป็นไปตามนั้น แล้วจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว ไม่ต้องสู้รบตบมือให้ใครมาเห็นหัว อยู่กับความฝันลมๆแล้งๆว่าสักวันแม่จะกลับมารับไปอยู่ด้วย ถือว่าตอบแทนบุญคุณให้คุณท่าน คุณหญิงได้สบายใจ มีแต่ได้กับได้เขาไม่ได้เสียอะไรเลย
“ จะนอนทำไมต้องขอ จะไปก็ไป” เหนือว่า
“…..”
“……………………….” เหนือเดินออกไปจากห้องโดยไม่พูดอะไร
น้ำตื่นเวลาไปตลาดเช้าเหมือนทุกครั้งโดยไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุก เด็กหนุ่มไม่เห็นเหนือในห้อง
“………………….” เมื่อคืนน้ำก็ไม่รู้ว่าเหนือกลับเข้ามาเมื่อไร…หรือว่าคุณเหนือจะไม่ได้กลับเข้ามาตั้งแต่เมื่อคืน? ถึงอย่างงั้นก็ไม่เกี่ยวกับเขา….แต่คุณเหนือไม่เคยหายไปแบบนี้
คุณเหนือไปที่ไหน หรือ ว่าออกไปข้างนอก?
น้ำออกมาเดินตามหาเหนือ เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง เจอนมก้านพูและแก้วที่กำลังเตรียมตัวไปตลาด
“น้ำ?” แก้วเรียกเด็กหนุ่มด้วยความแปลกใจที่เห็นน้ำ
“พี่แก้ว เอ่อ เมื่อคืนคุณเหนือออกไปข้างนอกหรือเปล่าครับ?” น้ำถาม เขารู้ว่ามันแปลกที่เขาถามแบบนั้น แต่เขาไม่รู้ว่าคุณเหนือไปไหนจริงๆ
“ เปล่าหนิ” แก้วบอกและถามต่อด้วยความสงสัย “ คุณเหนือไม่อยู่ที่ห้องเหรอ?”
“ ไม่อยู่ครับ น้ำไม่รู้ว่าคุณเหนือไปไหน?” น้ำตอบเริ่มเป็นกังวล
“ เมื่อคืนนมได้คุยกับคุณเหนือที่ห้องรับแขกห้องสวนหลังจากละครจบแล้ว ก็ไม่เห็นคุณเหนือบอกว่าจะไหน” นมก้านพูบอก คิดว่าไม่แน่คุณเหนืออาจจะยังอยู่ที่นั่น
“ เหรอครับ งั้นเดี๋ยวน้ำไปดู” น้ำบอกรีบเดินไปดู
ในห้องมืดสลัวน้ำเหมือนจะเห็นคนนอนอยู่โชฟา พอน้ำเปิดไฟจึงรู้ว่าเป็นเหนือที่นอนขดอยู่
“ คุณเหนือ?” น้ำไม่คิดว่าเหนือจะนอนอยู่ที่นี่ และทำไมไม่ขึ้นไปนอนบนห้อง หากไม่อยากที่จะนอนห้องเดียวกับเขา ไปนอนห้องแขกก็ได้ไม่ต้องมานอนขดโชฟาแคบๆแบบนี้
“ คุณเหนือ คุณเหนือ” น้ำปลุกให้ไปนอนบนห้องดีกว่าปล่อยให้นอนขดอยู่ตรงนี้จนถึงเช้า
“ คุณเหนือครับ”
“………..?” ชายหนุ่มค่อยๆเปิดตาขึ้นมางัวเงี่ย
“ ขึ้นไปนอนบนห้องเถอะครับ” น้ำว่า เหนือค่อยๆลุกขึ้นนั่ง
“ แ….ลงตามฉันเหรอ?” เหนือถาม
“ครับ น้ำตื่นขึ้นมาไม่เห็นคุณเหนือ ……..นึกว่าคุณเหนือออกไปข้างนอก….”
“ เห รอ”
“ครับ” น้ำพยักหน้า เหนือจึงลุกขึ้นพร้อมๆกับดึงแขนน้ำให้ลุกขึ้นตาม ชายหนุ่มลอบยิ้มไม่ต้องการให้ใครเห็นว่าเขาดีใจที่รู้ว่าน้ำลงมาตามหาเขา หากเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไปน้ำคงไม่ได้เกลียดเขามากเหมือนที่เขาคิด
********
ขอโทษที่ช้าเจ้าค่ะ ท่าน ภารกิจรัดตัวมากมาย
o1
-
o1 :amen:
-
เหนือเริ่มทำตัวน่ารักแล้ววววว :-[
-
:-[ เริ่มดีขึ้นหน่อยนึงแล้ว
สามคำๆๆ >>> ดี ต่อ ไป :z2:
-
เหนือทำตัวดีละ
อย่าพลาดโมโหไปอีกล่ะ ="=
-
ที่น้ำพูดไปเหนือจะเข้าใจมั๊ยเนี๊ยะ :เฮ้อ:
:L2: :L2: :L2:
-
เมื่อน้ำยอมพูด แล้วเหนือยอมรับฟัง
และเหนือคิดด้วย (คุณเหนือคิดเป็นแล้ววว อัยย่ะ :o )
ทุกๆ อย่างย่อมมีการปรับปรุง แก้ไข เปลี่ยนแปลง
สุดท้าย หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นจริงๆ เถ๊อะะะะะ
:call: :call: :call:
-
อ่านแล้วต้องขยี้ตา .. คุณเหนือเป็นเริ่มเป็นคนขึ้นมาแล้วค่ะ - -/
(แล้วเมื่อก่อนเป็นอะไร 55555555555)
ติดตามตอนต่อไปนะคะเจ้าหญิง ♥
-
:angry2:เหนือเมือไหร่แกจะเลิกใจร้ายสักทีวะคนอย่างแกมันน่า o18
-
ยังไม่ชอบไอ้คนที่ชื่อเหนือนะ ขอบอก
-
:-[ เริ่มดีขึ้นหน่อยนึงแล้ว
สามคำๆๆ >>> ดี ต่อ ไป :z2:
เดี๋ยว ก็ เลว
-
ไม่ชอบเหนือ แต่ก็ยังมาอ่าน ฮึ
ไอ่เจ้าเหนือมันซื่อหรือโง่
ที่ไม่รู้ว่าคนที่ตัวเองข่มเหงน่ะ เขาจะรู้สึกยังไงกับตัวเอง
อย่ามาทำเป็นรู้สึกแปลกๆ เวลาน้ำแสดงออกว่าแคร์
ทั้งที่ตัวเองไม่ได้มีความรู้สึกรู้สาอะไรกับความเจ็บปวดของน้ำที่ตัวเองเป็นคนทำ
มีคนเลวแบบไม่รู้สึกตัวแบบนี้ด้วยเหรอ ถ้ามีจริง พี่ว่าคนที่เป็นน้ำคงจะรักเขายากมากแหละ
-
อิเหนือเริ่มเป็นคนแล้ว o18
อย่าดีแตกน่ะ นะโม นะโม :amen:
ช้านยังไม่ยก น้องน้ำให้แกรน่ะ
แต่ช้านเชียร์แกรอยู่ อย่าให้ผิดหวังน่ะ
:กอด1: เจ้าหญิง
-
ในที่สุดก็มาสักที><คิดถึงเจ้าหญิงจังค่ะ
น้ำ-เหนือแล้วก็ฟอร์ด้วย><
-
คุณเหนือเริ่มคิดได้แล้วเว้ยเห้ย!!!! :o :o
เสียใจคุณฟอร์ที่โดนน้ำเข้าใจผิดด้วย :sad2:
-
คุณเหนือน่ารักขึ้นหน่อย เฮ้อออ แต่กลัวว่าจะแป๊บเดียวอะเซะ
แอบสงสารน้ำ :o12: :sad4:
-
คุณเหนืออย่าซ้อมน้ำอีกน้า :monkeysad:
ทำดีเข้าไว้น้า o13 (กรี๊ดดดดดดดด นี่ชั้นเชียร์คุณเหนือหรอเนี่ย ทุกตอนด่ามาตลอด 555)
-
น้องน้ำเป็นเด็กดีจัง :กอด1:
ในเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองผิดและสำนึกผิด(ได้ซะที)แล้ว ก็จงทำดีต่อไปซะนะ
ขอบคุณค่ะ
-
รักแท้แพ้ใกล้ชิด
เหนือพยายามเป็นเด็กดีหน่อยนะ
-
อ่านแรกๆ อารมณ์ร้อน อิคุณเหนือลงไม้ลงมืออีกแหงม :z6:ล
อ่านมาเรื่อยๆ ไม่ใช้เว๊ยยยย คุณเหนือคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ :a5: กรี๊ดดดดด เป็นไปได้ยังไง
สงสัยจะคิดว่าเป็นเพราะตัวเองจริงๆ แต่ยังไงก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าทำไมน้ำเกลียด -_-
เรา..เราคงพูดให้กำลังใจเหนือไม่ได้ว่า อย่าทำแบบนั้นกับน้ำอีก -__- เศร้า
-
:3123:
-
คุณเหนือปรับปรุงตัวเองได้แล้ว :angry2:
-
ฉันละปวดหัวกับแกจริงๆ เหนืิอเอ้ยย :z3: :z3:
-
ดูเหนือยังเป็นไม้อ่อน น่าจะยังดัดได้อยู่นะ
ขอบคุณเจ้าหญิง :จุ๊บๆ:
-
ถามมาตอบไป ได้ใจดีนะน้ำ ส่วนเหนือรักไม่เป็นเลยเนาะ ต้องให้คนอื่นคอยสอน เฮ้ออ
-
เลวๆอย่างไอ้คุณเหนือมันจะดีสักกี่วัน
-
เดี๋ยว ก็ เลว
จริงที่สุด !!! :angry2:
-
อ่านทันแล้วววว
ใครได้มาเป็นนายเอกนิยายของเจ้าหญิงนี้ อภิมหาซวยจริงๆ :z3:
สนุกสะเทือนใจ เอ้ย ประทับใจเหมือนบุพเพจริงๆค๊ะ จะรออ่านต่อๆไป :กอด1:
ปล. ฉันไม่เชื่อว่าเหนือมันจะดีขึ้นหรอก เดี๋ยวมันก็เลว ดีที่น้ำไม่ได้ อ่อนมากเหมือนจุม น้ำสู้ๆอย่าไปยอมมัน หนีออกมาเลยๆๆๆๆ
ปล.(อีกที) ตอนแรกจะเชียร์ฟอร์เต็มที่ พออ่านๆไป ฟอร์แมร่ง อ่อนวะ อยากช่วยแมร่งก็ไม่ช่วยให้เต็มที่ ไม่เชียร์แล้ว!!
-
ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป กันนะ รักเค้าก็ปฏิบัติกับเค้าดีๆ หน่อย
ถนอมเค้าบ้าง เดี่ยวมันจะสายเกินแก้
............ด้วยความปราถณาดีจาก กรมส่งเสริมสุขภาพจิต
-
เริ่มจะดีแล้ว นะคุณเหนือ
-
อย่าเพิ่งดีแตกเลยนะเหนือ
สงสารน้องน้ำทำตัวให้น้ำเริ่มรักทีเถ้อ
-
พยายามรักษาความดีไว้แบบนี้นะลูก เลวแต่พองามก็พอ
-
ดีดีนะเหนือ
อย่าเพิ่งเกรียนแตกนะ
เดี๊ยวเราไห้รางวัล555+
มาต่อเร็วนะๆ
-
เหนือแกกําลังจะเป็นคนดีแล้วใช่ม้ัย
-
เหนือสู้เค้านะ..... :z3:
-
ยังไว้ใจเหนือไม่ได้ กลัวจะเป็นเหมือนไอ้พี่วุฒิ ดีได้ไม่กี่ตอน 555+
-
ใช่แล้วเหนือเราต้องรู้จักปรับปรุงตัวเอง
-
ดีใจที่น้ำกล้าพูดออกมาตรง ๆ ไม่ใช่คิดแต่ในใจและสื่ออะไรอ้อมๆ
เพราะคนอย่างเหนื่อ พูดให้คิดเองคงคิดไม่เป็น หวังว่าเหนื่อจะดีขึ้น (หรือเปล่า)
:pig4: คะ
-
:a5: :a5:
เหนือ.......แก.....มีสำนึกด้วยหรอ
ไม่น่าเชื่อออออออออออ
ว่าแต่ จะเข้าใจในความรู้สึกน้ำจริงๆหรือเปล่า
ต้องดูกันต่อไป
:กอด1: :L2:
-
ถ้าทำอีกจะเกลียดมากกว่าที่คิดแล้ว
-
เหนือ อย่าปากแข็งไปหน่อยเลย ในเมื่อบอกว่ารักและห่วงใยน้ำขนาดนี้แล้ว
เอาใจช่วยน้ำเหนือ ขอให้ฟันฝ่าอุปสรรคนี้ไปได้นะครับ :pig4:
ปล.ขอบคุณเจ้าหญิงแมวมากๆนะครับที่มาต่อให้อ่านอีกครั้ง :pig4:
-
คู่นี้ดูเป็นผู้เป็นคนกว่าคู่พี่วุฒิ-จุมเนอะ :laugh:
รู้จักปรับปรุงตัวด้วยล่ะ กู๊ดๆ เริ่มมีแววลงเอยกันได้นิดๆแระ (ไม่กล้าหวังมาก อิอิ)
-
o22. เจ้าแผนการจริงๆนะตาเหนือ
เรียกร้องความสนใจละสิ :z2:
-
บอกได้คําเดี่ยวหลังจากเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกว่า ชอบบบบ!! :กอด1:
:L1:มอบดอกไม้แด่คนแต่ง :L2:
-
เอาใจช่วยทั้งน้ำทั้งเหนือแหละอยากให้มีความสุขอ่ะ
-
ใครก็ได้ช่วยเอาบุพเพวายร้ายให้คุณเหนืออ่านสักทีซิ :เฮ้อ:
-
พยายามเข้านะจ๊ะเหนือ เจ๊เชื่อว่าหนูทำได้
-
เหนือดีกับน้ำมากๆน้า
น้ำจะได้รักเหนือเร็วๆ >//<
-
เหนือแกจะเข้าใจที่น้ำพูดหรือเปล่านะ
ดีอย่างนี้ให้มันตลอดไปนะเหนือ
ไม่ใช่ดีแตกซะก่อนละ
+1 นะคะ
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108847265)
15
“ นี่….” เหนือเอ่ยขณะจ้องน้ำที่กำลังติดกระดุมเสื้อนักศึกษาให้เขา
“ ครับ?” น้ำว่าเงยหน้าขึ้น
“ วันนี้อยากไปไหนไหม?” เหนือถาม เมื่อคืนเขาคิดได้แล้ว ถึงวิธีที่จะทำให้ไม่เกลียดก็คือทำให้รัก ซึ่งวิธีทำให้รักนั้นเขาถนัดมากจนถึงมากที่สุด เพราะไม่ว่าเขาสนใจใคร ชอบใคร เขาจีบไม่นานก็แทบจะคลานมาแทบเท้า บางคนเขาไม่ต้องทำอะไรด้วยซ้ำก็วิ่งเขามาให้เอง ก็อย่างว่าคนที่เพียบพร้อมอย่างเขาใครจะปฎิเสธได้
“อยากไปไหน? หมายความว่ายังไงครับ?” น้ำยังสงสัย
“ ก็อยากไปไหน… จะกินข้าวดูหนัง หรืออยากไปเที่ยวไหนเดี๋ยวพาไป” เหนือบอกจ้องหน้าคนฟัง
“ น้ำไม่อยากไหนหรอกครับ” น้ำบอก มองเหนือแปลกๆ คิดได้แต่เพียงว่า คุณเหนือท่าทางแปลกๆอยู่ๆก็จะพาไปเที่ยว
“ แต่ฉันอยากขอโทษ ถือว่าเป็นการไถ่โทษที่เมื่อวานฉันทำกับน้ำแบบนั้น…” เหนือบอก ตามที่คิดไว้ เขามั่นใจว่าน้ำต้องดีใจกับคำว่า ‘ขอโทษ’ แน่นอน คำนี้คือไม้เด็ด
“ คุณเหนือไม่สบายหรือเปล่าครับ?” น้ำถาม ตกใจเหมือนกันที่ได้ยินคำว่า ‘ขอโทษ’ จากปากเหนือ แต่พอได้มองหน้าคนพูดแล้ว ไม่มีแววสำนึกผิดสักนิด ทั้งยังยิ้มระรื่นดวงตาแพรวพราว
“ ทำไมต้องคิดว่า ฉันไม่สบาย?” เหนือถามกลับรู้สึกความมั่นใจเมื่อกี้มันลดลงไป
“ ก็….”
“ คงไม่เคยคิดถึงฉันในแง่ดีเลยใช่ไหม?” เหนือว่า มั่นใจว่าน้ำต้องปฎิเสธแล้วรีบมาง้องอนเขา เพราะหากเขาเข้าหาแล้วปฎิเสธแบบนี้ก็ทำตัวให้น่าสงสารเข้าไว้ ให้อีกฝ่ายรู้สึกผิด
“ ………..” น้ำเงียบ เขามั่นใจว่าวันนี้ต้องมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับคุณเหนือ แต่อีกใจก็คิดว่าคุณเหนือคงรู้สึกละอายกับสิ่งที่ทำกับเขาจริงๆ หากแต่คิดว่า คุณเหนือต้องการจะพูดอะไรกันแน่มากกว่า?!
“ ……………………………..” เหนือเงียบรอให้น้ำแก้ตัวว่าไม่ได้มองเขาได้แง่ร้าย แต่น้ำก็ยังไม่พูดสักที
“ ช่างเถอะ……..” เหนือว่าแต่ยังรอปฎิกิริยาจากอีกฝ่าย
เมื่อน้ำเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว เขาบอกคุณเหนือว่าจะลงไปหานมก้านพูข้างล่าง
“…………………….”
เหนือยืนนิ่งมองประตูที่น้ำเดินออกไป ทำไมไม่เป็นอย่างคิด…..หงิดหงุด จะพูดสักคำก็ไม่ได้ว่าไม่คิดว่าเขาเป็นคนเลวร้าย
น้ำเดินลงมาเจอฟอร์ที่เพิ่งมาถึง
“ น้ำ!?” ฟอร์ว่า เห็นน้ำปกติดีก็โล่งใจ
“ครับ” น้ำว่ายังคิดว่าฟอร์เป็นคนบอกเหนือเรื่องที่ตัวเองนอนอยู่โรงพยาบาล แม้แต่ตอนนี้น้ำก็ยังเสียใจที่ไม่ได้เป็นอะไรสำหรับฟอร์เลย สุดท้ายฟอร์ก็เลือกเหนือ
เขามันตัวคนเดียว จะหวังอะไรมาก แค่คุณฟอร์ช่วยเขาไว้ก็น่าจะพอจะไปหวังอะไรอีก หวังจะให้เขามารักมาชอบหรือไง?
“ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม?”
“ ครับ …………แต่ถ้าเรื่องนั้น… น้ำ…เข้าใจ”
“ เรื่องนั้น เรื่องไหน?” ฟอร์สงสัย
“ เพราะยังไงคุณเหนือก็เป็นเพื่อนกับคุณเหนือ และยังเป็นญาติอีก น้ำเข้าใจครับ” น้ำบอกเจ็บปวดเพราะสำหรับเขา เขาเชื่อใจไว้ใจคุณฟอร์…
ฟอร์เข้าใจทันว่าน้ำคิดว่าเขาเรื่องน้ำกับเหนือ
“ น้ำกำลังเข้าใจผิด ฉันไม่ได้บอกเรื่องน้ำกับเหนือ แต่ที่เหนือรู้เพราะเช็คกับโรงพยาบาล!” ฟอร์รีบบอกเขาไม่คิดว่าน้ำจะเข้าใจผิด มิน่าตอนที่อยู่โรงพยาบาลถึงได้พูดจาห่างเหินกับเขา
“จริงหรือครับ?!………………………….ขอโทษครับ” น้ำว่าใจชื้นขึ้นมา
“ แล้วฉันจะคุยเรื่องอื่นกับน้ำได้หรือยัง?” ฟอร์ถาม น้ำพยักหน้าก่อนจะเดินพาฟอร์เข้าไปห้องพักผ่อนด้านใน
“ เมื่อวานฉันตกใจมากที่เห็นเหนือทำแบบนั้นกับน้ำ” ฟอร์ว่า น้ำได้แต่ฝืนยิ้มเจื่อนๆ
“ ก็ ไม่มีอะไรหรอกครับ เมื่อวานคุณเหนือเขาโมโห แต่ปกติคุณเหนือ…ก็ไม่ได้ทำแบบนั้นหรอกครับ” น้ำบอกไม่ได้มองหน้าคนฟัง
“ แล้วเรื่องวันนั้นล่ะน้ำอธิบายยังไง น้ำโดน….” ฟอร์ไม่พูดเพราะไม่อยากให้คนฟังสะเทือนใจ แต่วันที่เขาเจอน้ำ คือ น้ำโดนทำร้ายร่างกายและโดนข่มขืน!?
“ น้ำเคยบอกแล้วคุณฟอร์แล้วครับ ว่าไม่อยากพูดถึงเรื่องวันนั้นอีก” น้ำบอกกุมมือตัวเองแน่น เขาไม่คิดว่าคุณฟอร์จะช่วยเขาได้ คุณฟอร์จะช่วยเขาได้ยังไง? เพราะถ้าหากยื่นมาเข้ามาแล้วคุณเหนือจะคิดยังไง..
“ น้ำ การที่เราโดนทำร้ายร่างกายและจิตใจไม่ใช่ว่าจะปล่อยไปได้ง่ายๆ!?”
“ คุณฟอร์ครับ!?” น้ำว่า
“……………………..”
“ คุณฟอร์ไม่ต้องกังวลเรื่องน้ำหรอกครับ ไม่มีอะไรจริงๆ คุณเหนือเขาดีกับน้ำ ..มาก เมื่อกี้คุณเหนือยังถามน้ำว่าอยากจะไปเที่ยวหรือเปล่าคุณเหนือจะพาไป…”
“ น้ำ……” ฟอร์ไม่เข้าใจน้ำ เขาไม่เข้าใจว่าน้ำคิดยังไงกันแน่ทั้งๆที่เหนือทำร้ายน้ำจริงแต่กลับบอกไม่มีอะไรเพื่ออะไรกัน?
เขาเองก็เช่นกัน ทั้งๆที่รู้ว่าความจริงมันคืออะไร แต่กลับทำอะไรไม่ได้อย่างที่คิด
เขาเป็นนอกที่ได้ดูเท่านั้นหรือ?
“ ฟอร์มาตั้งแต่เมื่อไร?” เหนือเดินเข้ามาถาม ชายหนุ่มรีบมาที่นี่ทันทีที่นมก้านพูบอกว่าฟอร์อยู่กับน้ำ เขาไม่ชอบที่จะให้น้ำอยู่กับฟอร์ตามลำพัง แม้ฟอร์จะเป็นเพื่อนเขาก็ตาม
“ เพิ่งมา” ฟอร์บอกปรับสีหน้าให้ปกติที่สุด
“ มีอะไรหรือเปล่ามาแต่เช้า?” เหนือนั่งลงโอบตัวน้ำเข้ามากอดแสดงความเป็นเจ้าของชัดเจน
“ ก็ มาดูน้ำเป็นยังไงบ้าง กลัวว่านายจะแกล้งน้ำ…” ฟอร์ว่าติดตลก ชำเลืองมองน้ำ
“ เหรอ ไม่กงไม่แกล้งหรอก เมียเราน่ารักจะตาย มีแต่จะรักให้มากๆ” เหนือว่าหอมแก้มน้ำโชว์ น้ำงุดหน้าหนีไม่กล้ามองทั้งเหนือทั้งน้ำ
“ น้ำมีเรื่องจะคุยกับ..คุณนมขอตัวนะครับ” น้ำว่าลุกขึ้น อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ทั้งตกใจที่โดนเหนือหอมแก้มต่อหน้าฟอร์ พูดจบน้ำก็แทบวิ่งออกมา
หัวใจแทบจะออกมาเต้นนอกอก เอามือจับแก้มที่เพิ่งโดนจูบราวเหมือนเผาไหม้ได้ คุณเหนือนะคุณเหนือทำไมจะต้องทำต่อหน้าคุณฟอร์ด้วย คุณฟอร์จะคิดยังไง…คุณเหนือคุณคนบ้า!
“………………………..” เหนือมองน้ำที่วิ่งออกไปอารมณ์ดีที่เหมือนได้สั่งสอนกลายๆ และเขายังรู้สึกเหมือนได้กำไร
“ เหนือ เราขออย่าทำร้ายน้ำอีกได้ไหม?” ฟอร์ว่าจริงจัง เขารู้ว่าตัวเขาเป็นคนนอกแต่เขาก็อดสงสารน้ำไม่ได้ ภาพน้ำที่นอนขดริมถนนยังติดตาเขา มือน้ำที่บอกจับแขนเขาไม่ให้บอกเหนือในวันนั้นทำให้ใจเขาหวั่นไหว
เขารู้สึกเหมือนตัวเองได้พลาดโอกาสที่สำคัญบางอย่างไป
มันคืออะไรกันที่เขาไม่เคยสังเกตเห็น……
“ ฟอร์นายยังชอบน้ำอยู่ใช่ไหม?” เหนือถามจริงจังไม่แพ้กัน แม้ตอนนี้เขาก็ยังสงสัยว่าฟอร์ไปอยู่ที่โรงพยาบาลนั้นได้ยังไง
“ เรา ..สงสารน้ำ คิดถึงเมื่อวันที่เราไปเจอน้ำนอนอยู่ริมถนนแล้วเราสงสารจนลืมไม่ลง”
“ หมายความว่ายังไง?” เหนือว่า เพราะสาโรจน์ผู้เป็นบิดาไม่ได้บอกเหนือว่าคนที่พาน้ำไปโรงพยาบาลคือฟอร์
“ เหนือเราขอโทษ วันนั้นเราเป็นคนเจอน้ำเอง และที่เราโทรหานายก็จะบอกเรื่องน้ำ แต่เราก็ไม่ได้บอก.. น้ำก็ขอเราไว้ไม่ให้บอกเรื่องนี้เขาใคร”
“………………” เหนือกำมือแน่นไม่คิดว่าคนที่รู้เรื่องน้ำและไม่ยอมบอกเขาจะเป็น ฟอร์ เพื่อนที่เขาไว้ใจที่สุด
“ นายก็เลยไม่บอกเรา ปล่อยให้เราเป็นไอ้โง่ตามหาน้ำให้วุ่นวาย ส่วนนายก็มองดูเฉยๆใช่ไหม?!”
“ ไม่ใช่เหนือ ถ้านายเป็นเราและเห็นสภาพน้ำตอนนั้นเป็นนายก็ต้องลังเล และถ้าเราบอกนาย นายจะทำยังไงในเมื่อนายเป็นคนทำร้ายน้ำ...!”
“ ไม่ใช่ว่านายอยากตีท้ายครัวเรา!?” เหนือบอกสายตามองว่าเขาคิดไม่ผิด
“เหนือ!?” ฟอร์ว่าเข้าไปกระชากคอเสื้อเหนือทันที
“ สมองคิดได้แค่นี้เรอะ?! ” ฟอร์กระชากเสียง เหนือมองหน้าเพื่อนนิ่ง ความรู้สึกโดนหักหลังจากคนที่ไว้ใจทำให้มองทุกอย่างเป็นลบ
“ หรือนายจะปฎิเสธว่านายไม่ได้คิด”
“ คิด คิดว่าคนแบบนายคงจะตั้งใจทำร้ายน้ำจริงๆ ถ้าน้ำจะหนีไปอีกเราไม่แปลกใจเลยสักนิด! ?”
ผวักะ!?
เหนือชกฟอร์ลงไปกองกับพื้น ฟอร์เองก็ไม่ยอมลุกขึ้นจะชกคืนเหนือหลบอย่างหงุดหงิดได้หมัดแรก แต่หมัดที่สองไม่พ้น
ผวักะ!?
“คุณเหนือ คุณฟอร์!? ” น้ำตะโกน รีบเข้ามาห้ามเหนือกับฟอร์ที่ยื้ดกันต่างฝ่ายต่างไม่ยอม น้ำที่ได้ยินเสียงตั้งแต่แรกเข้ามาดูแต่ไม่คิดว่าเหนือกับฟอร์จะวางมวยกันแบบนี้
“คุณเหนืออย่าครับ คุณฟอร์อย่าครับ!? ” น้ำร้องห้ามแต่ก็โดนสะบัดจนล้มลง ทั้งเหนือทั้งฟอร์จะเข้าไปพยุงแต่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายไป
“นี่มันอะไรกัน!? ”คุณหญิงทัดพวงว่า ทั้งเหนือทั้งฟอร์หยุดชะงักหันไปมองแล้วนิ่ง
“โตๆกันแล้วทำไมไม่คุยกันดีดี เหนือ ฟอร์!? ” น้ำลุกขึ้นมองไม่เคยเห็นคุณหญิงโกรธขนาดนี้มาก่อน และยังตกใจไม่หายที่เห็นเหนือกับฟอร์ชกต่อยกัน …
“……………………”
น้ำนั่งซับเลือดที่ปากให้เหนือ ตรงข้ามกับนมก้านพูที่กำลังเอาผ้าเย็นประคบให้ฟอร์ คุณหญิงทัดพวงนั่งดมยายาดมตรงกลาง ฟังจากที่เล่าแล้วอย่างที่เธอคิดไม่ผิด เพราะแบบนี้เธอถึงบอกสามีไม่ให้บอหเหนือว่าเรื่องฟอร์เป็นคนพาน้ำไปโรงพยาบาล เธอคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับฟอร์และน้ำว่าให้เก็บเป็นความลับแต่ก็ยังไม่ทันได้บอกเรื่องก็แดงมาซะก่อน เธอนั่งมองลูกชายกับหลานชายที่อารมณ์ทั้งคู่ยังไม่มีท่าทีว่าจะสงบ เผลอๆจะลุกขึ้นมาต่อยกันอีกถ้ามีอะไรไปสะกิด
“ เจ็บ!? เบาๆสิ!” เหนือว่าจ้องน้ำเขม็ง ฟอร์ก็จ้องเหนือกับน้ำตาไม่กระพริบเช่นกัน
“ครับ” น้ำว่า มองแผลที่ปากเหนือที่เลือดยังซึมออกมาเรื่อยๆ นั่นหมายความว่าคุณฟอร์ไม่ยั้งมือเลย
“ พอตัวเองเจ็บล่ะ!” ฟอร์ว่า และทันทีเหนือลุกขึ้นจะกระโจนใส่ฟอร์
“คุณเหนืออย่าครับ!? ” น้ำว่ากอดตัวเหนือเอาไว้ ฟอร์ลุกขึ้นเตรียมตั้งรับ
“นายน่าคิดได้ว่าแผลแค่นี้ตัวเองยังเจ็บแล้วที่ทำกับน้ำมันเจ็บแค่ไหน !?”
“ แล้วนายมาเสือกอะไรด้วย!? ” เหนือจะเข้าไปต่อยฟอร์อีหสักหมัดให้ได้
“คุณเหนือ อย่าครับ!? อย่าครับ!? ”
“เหนือ ฟอร์นั่งลง แค่นี้ยังก่อเรื่องไม่พอหรือไง!? ” คุณหญิงทัดพวงต่อว่าทั้งลูกชายทั้งหลานชาย
“ ฟอร์คุณน้าขอให้ค่อยๆคุยกัน”
“คุณแม่จะให้เหนือใจเย็นได้ยังไง!? เหนือไม่ใช่ไอ้โง่ที่จะให้ใครสวมเขาได้ง่ายๆ!”
“ เหนือคุณแม่บอกให้ใจเย็นๆ ให้เข้าใจฟอร์เขาด้วย รู้จักกันมาตั้งแต่จำความยังไม่ได้ ไม่รู้จักนิสัยกันหรือไงว่าฟอร์เป็นคนยังไง อย่าหึงหวงจนหน้ามืดตามัว! ” คุณหญิงว่า น้ำหันหลบหน้าคุณหญิงแต่เด็กหนุ่มไม่คิดเรื่องที่เหนือหึงหวงเขา คุณเหนือแค่แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเขาเท่านั้นเอง
“ ตอนนั้นถ้าฟอร์ทำอะไรผลีผล่ามน้ำหนีไปอีก เหนือจะได้เจอน้ำเร็วแบบนี้นี้ไหม?! ” คุณหญิงบอกมองลูกชายทีหลานที พยายามจะพูดแต่เรื่องดีๆเข้าไว้
“………..” น้ำยังคงก้มหน้าที่ตัวเองเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด
“ แต่ทำไม!?...” เหนือกำลังจะพูด แต่คุณหญิงก็พูดสวนขึ้นมา
“ เหนือเงียบฟังคุณแม่พูดให้จบ! ”
“ ………………..” แม้แต่นมก้านพูก็ไม่เคยเห็นคุณหญิงทัดพวงดุลูกชายแบบนี้ คงเพราะคุณหญิงเองก็กำลังโมโหอยู่เช่นกัน
“ ฟอร์ก็ด้วยเหมือนกัน ถ้าไม่แน่ใจเรื่องเหนือก็น่าจะบอกคุณน้าบ้าง ถึงเหนือจะเป็นลูก แต่คุณน้าก็เป็นผู้ใหญ่มีความยุติธรรมไม่ได้หลับหูหลับตาไม่รับรู้อะไร?”
“ ….ขอโทษครับ” ฟอร์ว่าสำนึกผิด
“ น้ำก็ขอโทษนะครับที่ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้” น้ำบอก ไม่คิดว่าที่ตนเองขอร้องฟอร์ให้เก็บเรื่องไว้เป็นความลับจะทำให้มิตรภาพระหว่างเหนือกับฟอร์จะต้องมีเหตุให้แคลบแคลงใจกัน เขามองแก้มฟอร์ที่แดงซ้ำแล้วยิ่งรู้สึกผิดต่อฟอร์
“ น้ำ คุณแม่เข้าใจน้ำ คุณหมอได้บอกคุณแม่หมดแล้วว่าเหนือทำอะไรน้ำบ้าง…” คุณหญิงทัดพวงว่า เพราะเธอรู้เรื่องทั้งหมดแล้วเมื่อวานถึงไม่ตำหนิหรือถามอะไรน้ำเลย
“ คุณน้าครับ..”
“ ฟอร์ ขอให้เชื่อใจคุณน้าว่าเรื่องนี้คุณน้าจะไม่นิ่งนอนใจ ฟอร์ไม่ต้องเป็นห่วง” คุณหญิงทัดพวงบอก ฟอร์รับรู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นคนนอกไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเรื่องนี้อีก
“ ครับ” ฟอร์ว่าก่อนจะหันไปมองน้ำแล้วหันหน้ากลับมา
“ เรื่องในวันนี้ คุณแม่อยากให้เหนือเก็บไปคิด ฟอร์ก็ด้วยให้อารมณ์เย็นลงก่อน แล้วจะเข้าใจเองว่าสาเหตุจริงๆแล้ววันนี้คือเรื่องน้ำ หรือเรื่องเอาความคิดอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่”
“ ครับ …….คุณน้าฟอร์ขอตัวเพราะวันนี้มีเรียนเช้า” ฟอร์ว่าลุกขึ้น คุณหญิงพยักหน้าเข้าใจ ฟอร์เดินออกไปใจเขายังไม่สงบเพราะฉะนั้นเขาออกมาจะดีกว่า
“ เหนือก็ไปกินข้าวกินปลาแล้วก็ไปมหาลัย กลับมาแล้วค่อยคุยกัน” คุณหญิงบอก เหนือลุกขึ้นอย่างเสียมิได้ นมก้านพูตามเหนือออกไปติดๆ
“ น้ำ มีอะไรจะบอกคุณแม่ไหม?” คุณหญิงทัดพวงถามเด็กหนุ่ม
“……………………..ไม่มีครับ” น้ำเลือกที่จะตอบให้คุณหญิงสบายใจแต่คุณหญิงกลับยิ่งกังวลที่น้ำมีเรื่องอะไรก็มักจะเก็บเอาไว้คนเดียว
“ น้ำมีอะไรก็พูดมาเถอะนะ ปัญหาบางอย่างน้ำอาจจะแก้คนเดียวไม่ได้”
“น้ำรู้ แต่ตอนนี้น้ำยังไม่อยากพูดอะไร?”
“ แม้แต่เรื่องเหนือเหรอ?”
“ครับ” น้ำบอกพร้อมพยักหน้า และรู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไงแล้ว เรื่องราววุ่นวายต่างๆนานาที่เกิดขึ้นตอนนี้เพราะเขาเอง เพราะฉะนั้นเขาจะแก้ปัญหาด้วยตัวของเขาเองไม่ต้องให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วย
เหนือยังคงไม่พอใจและเสียความไว้ใจฟอร์ในฐานะเพื่อนที่ไม่ยอมเขาเรื่องน้ำ ยิ่งเมื่อรู้สึกเจ็บแผลที่ปากเขาก็ยิ่งโมโห แต่ก็ยอมรับว่ามันน้อยกว่าเมื่อเช้า
เมื่อเช้าเขาไม่ได้แต่อารมณ์ตัวเองแต่ฟอร์ทำให้เขาคิดว่าฟอร์ยังสนใจน้ำ แม้เขาจะรู้จักนิสัยฟอร์ดีแต่เขาอดคิดไม่ได้จริงๆ ฟอร์ไม่ยอมบอกใครเรื่องน้ำ แล้วเมื่อไรที่ฟอร์จะบอกหรือไม่คิดจะบอก
‘ คิดว่าคนแบบนายคงจะตั้งใจทำร้ายน้ำจริงๆ ถ้าน้ำจะหนีไปอีกเราไม่แปลกใจเลยสักนิด! ?’
น้ำไม่มีทางหนีไปจากเราได้หรอก นายคิดผิด
“…………………………………” ไม่แปลกใจที่น้ำคิดจะหนีไปจากเรา….
ไม่มีทาง เราจะทำให้น้ำไปอยากไปจากเราเอง ทั้งตัว…..และหัวใจ
“……………………………………..” เหนือยังคงคิดจะให้น้ำชอบตัวเองให้ได้จะได้ไม่คิดหนีไปอีก ขากลับเหนือจึงซื้อกุหลาบสีแดงสดที่จัดช่อใหญ่เป็นพิเศษ หวังจะให้น้ำดีใจ และคิดว่าต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้ว ใครบ้างได้ดอกไม้ไม่ดีใจ
เหนือโทรศัพท์ไปที่บ้านสั่งให้น้ำมารอรับเขาที่หน้าบ้าน
“………”แก้วเมื่อเห็นรถเหนือเข้ามา รีบบอกน้ำให้ไปรอรับทันที
“…………………………..” เหนือยื่นช่อกุหลาบให้น้ำที่ทำหน้างงๆแต่ก็รับไว้
“ คุณเหนือให้น้ำหรือครับ?” น้ำถาม มองช่อกุหลาบในมือหนักเอาเรื่อง 200 ดอก หรือว่าอาจจะถึง 250 ดอก?
“ ก็ให้… ชอบไหม?” เหนือถาม น้ำจ้องกุหลาบแดงสดจนแสบตา ยังงงว่าคุณเหนือซื้อกุหลาบให้เขาทำไม?
“ ซื้อให้น้ำทำไมครับ?” น้ำถามอีก แต่ไม่ใช่คำที่ชายหนุ่มอยากได้ยิน ที่ต้องการคือเขาอยากได้ยินคำว่าชอบ สีหน้าดีใจจนออกนอกหน้าว่าดีใจสุดๆ
“ ก็จะซื้อให้ ซื้อกุหลาบให้เมียตัวเองทำไมต้องมีเหตุผล” เหนือบอกเสียงห้วน น้ำก้มหน้ารู้สึกทั้งอายทั้งกระดากใจกับคำคำนี้เป็นพิเศษ
“ …..แต่เหมือนจะแพงเลยนะครับ ช่อใหญ่ขนาดนี้”
“ ไม่แพงหรอกซื้อได้ บอกมาชอบไม่ชอบ!” เหนือว่าจะให้น้ำพูดให้ได้
“………..” น้ำจ้องกุหลาบอีกครั้ง เขาไม่เคยได้รับของแบบนี้จากคุณเหนือเลยสักครั้ง เพราะสิ่งที่คุณเหนือเคยซื้อมาให้เขามานานมาแล้วก็คงเป็นยาทาพวกนั้น…
“ ชอบครับ” น้ำบอกก้มหน้าลงอีกใบหน้าแดงแข่งกุหลาบมากว่าสองร้อยดอก
“ เหรอ” เหนือว่าไม่รู้ตัวเองว่ายิ้มกว้างแค่ไหน
**********
o1
-
:pig4: :pig4: :pig4:
พยายามเข้า สู้ๆ นะเหนือ
-
ว๊าว เริ่มก้าวหน้าแล้ว
-
:angry2:เหนือเอาแต่ใจตัวเองสุดๆๆ
น้ำอย่าใจอ่อนง่ายๆน่ะ :m16:
:L2: :L2:
-
หวังว่าคุณฟอร์จะเข้าใจนะ :เฮ้อ:
เพราะการคิดเองเออเองแบบนี้ไงน้ำ ทำให้คนเป็นเรื่องมากี่รายแล้ว
สองหัวดีกว่าหัวเดียวนะน้ำ ยิ่งหัวอย่างคุณหญิงแม่
คิดดีๆ นะน้ำ :กอด1:
ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่เหนือทำอยู่มันถูกหรือผิด ดีหรือไม่ดี
แต่อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าเหนือพยายามจะให้น้ำรัก
คำเตือน อย่าคิดว่าน้ำเป็นคนทั่วไปที่พร้อมจะวิ่งเข้าหานายตลอดนะเหนือ
ช่วยระลึกไว้ด้วย ว่าทำผิดไว้ ทำอะไรกับน้ำไว้
(จะบ้าตายกับคุณเหนือจริงๆ คุณหญิงแม่เลี้ยงมายังไงคะะะะ) :z3: :z3: :z3:
:กอด1:
-
เอากะเค้าซิคุณเหนือ
ยังไม่รู้สึกตัวอีกนะว่ารักเค้าไปแล้วน่ะ
-
เหนือสู้ๆ นะ :m4:
-
จะจีบเขาก็ยังบังคับเขาอีกเนาะ
:angry2: แบบนี้จะจีบติดเรอะ
เป็นเราเตะติดข้างฝาไปนานแล้ว :z6:
-
ในชีวิตนี้คงไม่เคยจีบใครจริง ๆ จัง ๆ แน่นอน เพราะแค่ชายตาคงเดินมาหากันเป็นแถวแล้ว
จีบน้ำได้เหมือนเด็กประถมจริง ๆ โธ่เอ๊ยยยย ไอ้เพอร์เฟ็ค
-
ไอคุณเหนือคะ ต้องใช้ความจริงใจด้วยสิคะ :angry2:
แต่เหมือนสถานการณ์จะดีขึ้นแ้ล้ว ^^
-
เหนือเอ้ย ลดความใจร้อนลงให้เยอะๆโคตรๆเลยบ้างนะ
-
กำลังจะไปกันได้ด้วยดี รึเปล่า?
เหนือทำตัวแบบนี้กับน้ำไปตลอดเถอะนะ
อย่ากลับมาแกล้งน้ำอีกเลย T^T
-
เอ๊ะ อ่านๆๆ มาเนี่ย คุณเหนืออยากใหน้ำชอบ น้ำรัก
แล้วคุณเหนือรักน้ำยังอ่ะ หรือแค่คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของ
สงสารน้ำ คุณเหนือไม่จริงใจตอนนี้ แฟนคลับจะงอลเอาน่า :m16: :3125:
-
เหนือเอ้ยยย แกก็แค่อยากจะหาวิธีชนะน้ำเท่านั้นเอง :เฮ้อ:
กอด :กอด1: เจ้าหญิง
-
อย่าดีแตกล่ะคุณเหนือ o18
-
อย่ากลับไปทำตัวเหมือนเดิมหล่ะ
-
เหนือใจเย็นๆนะ ยิ่งเหนือร้อนเท่าไรน้ำก็ยิ่งเป็นของเรา(?)ง่ายขึ้นเท่านั้น อิอิ
-
เหนือต้องใจเย็น ๆ ลงอีกนิด ตวาดขึ้นมาที สะดุ้งแทนน้ำเลย
-
คุณเหนือดูคลายอิพี่วุฒินะ เอาแต่ใจตัวเอง และยังแสดงความรักไม่เป็นอีก
แถมยังหลงตัวเองอีกต่างหาก :a6:
แต่มีสิ่งนึงที่คุณเหนือไม่ไม่เหมือนอิพี่วุฒิอย่างชัดเจนคือ มีคุณแม่ที่ไม่เหมือนกัน จริงมั้ย?
เพราะถ้าอิพี่วุฒิมีแม่แบบคุณเหนือ อิพี่วุฒิคงจะดีกว่านี้เพราะจะเก็บกดกับเรื่องพ่อแม่
และถ้าคุณเหนือมีแม่แบบอิพี่วุฒิ คุณเหนือก็คงจะไม่แตงจากอิพี่วุฒิ
นี่แหละน้าที่เค้าพูดกันว่า พ่อแม่เลี้ยงลลูกมายังไงลูกก็เป็นอย่างนั้น
แต่ๆๆ ตอนนี้ถึงแม่ว่าอิคุณเหนือจะหลงตัวเอง ดื้อ ไม่ยอมฟังใคร เอาแต่ใจตัวเอง น่าถืบ น่าตบ น่าชก น่ากระทืบ!!! :z3:
แต่อิคุณเหนือก็น่ารักนะ แต่ก็ดูเหมือนว่าอิคุณเหนือแค่อยากจะเอาชนะน้ำอ่ะ
แต่ถึงยังไงคนที่น่าสงสารที่สุดก็คือน้ำนั่นแหละ :sad4:
คุณฟอร์ ดิฉันรู้สึกทะแม่งๆกับคุณแล้วนะ ตกลงว่าชอบรึไม่ชอบน้ำกันแน่ แต่ยังไงๆซะคุณก็คู่กับน้ำไม่ได้หรอก
เพราะเจ้าหญิงเขียนคุณให้มาเป็นพระรอง
แต่มันไม่แน่นะ ตอนหลังเจ้าหญิงอาจจะพลิกบทให้อิคุณเหนือตายแล้วคุณอาจจะได้เป็นพระเอกก็ได้ :laugh3:
สุดท้านนี้ รักเจ้าหญิง :L2: จุ๊บๆ
-
เอาแต่ใจ มากกกกกกกกก ถึงมากที่สุด
-
กรี้ดดดด วิธีแก้ --> ให้น้ำรักตัวเอง ไปๆมาจะรักน้ำเข้าจริงๆละซิตาเหนือ
กีซซซซ น่าร๊ากกกกก ขอบคุณค่ะเจ้าหญิง ชอบๆๆๆ :-[
-
แล้วเหนือจะรู้ว่าที่เคยใช้กับคนอื่นได้ผล มันไม่ได้ผลกับน้ำ o18
-
เรื่องนี้น่าติดตามมาก สนุกทุกตอนเลยค่ะ
-
โอ๊ยแค่นี้แกคิดว่าเค้าจะรักแกรึไอ้เหนือไอ้โง่แกทำกับเค้าไว้เยอะ
-
หายไปนาน
กลับมาอีกทีเรื่องนี้ข้ามไปหลายตอนแล้ว
ปล.ชอบทุกเรื่องที่เจ้าหญิงแต่งมาก ๆ เลยค่ะโดยเฉพาะเรื่องบุพเพวายร้าย *0*
-
ทำดีเพื่อเธอ
-
เหนือ เอ้ย ใจเย็นๆ มีสติรักและถนอม น้ำมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เหมือนคุณหญิงจะเป็นนางเอกเลย :o8:
แบบนี้เค้าเรียกแม่สอนดี แต่ลูกไม่เอาเองหรือเปล่า คุณเหนือถึงได้เอาแต่ใจแบบนี้ :m16:
อยากให้คนอื่นรัก ก้ต้องรู้จักรักคนอื่นก่อนนะคุณเหนือ :กอด1:
-
ถึงเหนือจะทำตัวดีแต่เหมือนแค่อยากรั้งน้ำไว้เฉยๆอ่ะ
ยังไม่ปลื้มเท่าไร แต่แค่เหนือไม่ทำร้ายน้ำก็โอและ
-
สามคำ อย่า เลว อีก นางฟ้าขอออออออออออออ :m15:
-
จะดีไปได้สักแค่ไหนน้อเหนือเอ้ย
ดีก็เป็นกำลังใจให้เหนือนะ สู้ๆนะเหนืิอ
-
แลดูเหนือมันไม่สำนึกเลยอ่ะ
ต่อมจิตสำนึกเจ๊งรึไงฮ่ะ? :angry2:
-
ถึงความคิดเหนือจะดูแบบมีผงมีแผน แต่ที่จริงเราว่าเหนือพยายามจะง้อน้ำมากกว่า 555
ถ้าคิดจะสำนึกผิดจริงๆ คนอ่านเอาใจช่วย หวังว่าจะทำดีกับน้ำมากๆ อย่าเลวล่ะ -*- เดี๋ยวฟอร์จะเอาไปกิน สองคนนี้แอบใจตรงกันอยู่โดยไม่รู้ตัว หุหุหุ
ขอบคุณก๊าบ
-
ถ้าตัวเองไม่เลิกรักตัวเอง เอาแต่ใจตัวเอง แล้วใครจะไปรักเทอคุณเหนือ :angry2:
ต้องเรื่มจากรักน้ำก่อน เอาใจเขาใส่ใจเรา น้ำก็จะรักแกแล้ว :กอด1:
-
อ่านยังไงก็ไม่ชอบเหนือเลย
เปลี่ยนพระเอกทันปล่าวเนี่ย 555
-
แล้วเหนือรู้ตัวหรือยังว่ารักน้ำเนี่ย
-
อิคุณเหนือจะดีได้กี่วัน T^T แต่น่ารักจัง
คุณเหนือเนี่ยคิดอะไรง่ายๆจัง เหมือนเด็ก
-
ไม่อ่ะ ไม่เห็นจะรู้สึกเลยว่าเหนือสำนึกผิด
แล้วนี่ยังจะเอาชนะน้ำ จะทำให้น้ำชอบ น้ำรักให้ได้
แต่คนมันไม่เคยจริงใจ ทำอะไรมันก็ประดักประเดิด
แล้วนี่เหนือก็คงไม่เคยคิดรักน้ำเลย เมื่อก่อนทำกับน้ำไว้เยอะ
ที่ผ่านมาก็มีแต่ทำเลวลงเรื่อยๆ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ไม่มีวี่แววจะรู้สึกอ่อนโยนกับน้ำเลย
คนอ่าน อ่านแล้วไม่รู้สึกถึงจิตใจเหนือเลยนะคะ
แล้วดูเหมือนน้ำเอง ก็ไม่ได้นึกชอบ หรือรักเหนือเลยด้วย
-
มีพัฒนาการ
-
ไม่ค่อยเข้าใจคุณหญิงแม่ ปากก็ว่าจะจัดการแต่ไม่เห็นทำอะไร
เลี้ยงลูกตามใจเกิ๊น
-
ลงทุกวันก็อ่่านทุกวันค่ะ :pig2:แม้ว่าปวดตับไปกับนํ้าก็ตาม จำทน :z3:
-
คุณเหนือทำแบบนี้น้ำยิ่งคิดว่าคุณเหนือผิดปกติ :laugh:
-
ยังหาเหตุผลที่นํ้าจะชอบเหนือได้เลยอะ ยิ่งปวดใจ :z6: ฟอร์ก็ดี แล้วยิ่งเข้ามาจังหวะเหมาะอีก :เฮ้อ:
-
เหมือนว่าเหนือกะน้ำชักเริ่มจาราบรื่นแล้ว :-[
แต่แบบว่าจามีพายุ :fire: ที่ทำให้ต้องทะเลาะกันอีกมั๊ยน๊า :เฮ้อ:
เอาใจช่วยให้น้ำรักเหนือไวไวนะค่ะ และก็ให้เหนือดีกะน้ำเยอะ ๆ นะ o13
จาได้รักกันรักกัน *0* :impress2:
-
จะให้เค้ารัก ก็ใจเย็นๆ หน่อย ทำดีเยอะๆ
ทำเลวมามาก จะให้เค้ารัก ให้อภัย ง่ายๆ ได้งัย ห๊า :m31:
-
เฮ้อ....จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้สึกว่าเหนือรักน้ำเลย
-
ไอคุณเหนือ ถ้ายังทำตัวไม่ดี
เราจะให้ฟอร์มาตีท้ายครัว
เหนือทำตัวอยากให้น้ำมารัก แต่ดูท่า
เหนือจะรักน้ำ แต่ไม่รู้ใจตัวเองมากกว่า
น้ำสู้ๆๆนะ
ปล.กำลังใจให้เจ้าหญิงค่ะ :กอด1: :L2:
-
ค่อย ๆ พูด ค่อย ๆ จาแบบนี้ดีแล้วล่ะเด็ก ๆ
-
อย่างน้อยก็พัฒนาขึ้นเล็กๆนะเหนือ
-
เหมือนจะดี ๆ :z2:
ต่อไปน้ำต้องเปิดใจ เหนือต้องพยายามสู้ ๆ
:pig4: คะ
-
น้ำเขาหน้าแดงให้ดอกกุหลาบ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชอบตัวนะเหนือ
อย่าเพิ่งดีใจไป เชอะๆๆ :a14: :a14: :a14: :a14:
-
เอาใจช่วยเหนือนะ
-
อยากให้หวานกันเร็วๆ
แต่ก็อยากให้เหนือเถื่อนเหมือนเดิม
เถื่อนอย่างมีสติ (เอ๊ะ)
-
:z3:อ้าววันนี้น้องน้ำไม่มาเหรอเหรอหลายวันแย้วมาทีเถอะ :call: :call: :call:
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอ มาเฝ้าดูทุกวันเลย หายไปนานแล้วน้า ..
-
หายไปนานมากมายเลย คิดถึงน้ำมากมาย :L1:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108907266)
16
“ ชอบเดี๋ยวพรุ่งนี้ซื้อมาให้อีกก็ได้ อยากได้ดอกอะไรไม่ลืมจะซื้อมา” เหนือถามไม่รู้ทำไมเขาไม่กล้าพูดตรงๆว่าถ้าน้ำชอบเขาจะซื้อมาให้ เพราะเขาก็ชอบถ้าน้ำชอบ
“ ไม่ต้องหรอกครับ น้ำไม่ได้อยากให้ซื้อมาอีก” น้ำรีบบอก เพราะคุณเหนือซื้อมาทุกวันไม่มีที่เก็บแน่ นี่เขาก็กำลังคิดว่าจะจัดใส่แจกันกันตรงไหนบ้าง แค่คุณเหนือซื้อมาให้เขาก็รู้สึกดีใจแล้ว คุณเหนือคงซื้อมาให้เขาเพราะคิดอยากจะทำดีกับเขา คงรู้สึกผิดที่ทำต่อเขา น้ำคิดแบบนั้น
“ ตามใจ แต่ถ้าฉันอยากจะซื้อมาฉันก็ซื้อมา มีหน้าที่รับไปก็รับไปเถอะ” เหนือว่า
“……” น้ำชำเลืองมองอีกฝ่าย รู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่คิดแต่นิสัยคุณเหนือก็เป็นแบบนี้อยากทำอะไรก็ทำ
“ เออคุณแม่ล่ะ?” เหนือถาม ทำให้น้ำนึกขึ้นได้ว่าคุณหญิงทัดพวงให้เหนือไปพบเพราะจะคุยเรื่องที่คุยกับเขาเมื่อเช้า
“ เอ่อคุณเหนือครับน้ำลืม คุณแม่ ..ให้คุณเหนือไปพบทันทีที่กลับมา ตอนนี้คุณแม่..รออยู่ห้องรับแขก” น้ำบอกเขาไม่ชินที่จะเรียกคุณหญิงว่าคุณแม่สักที และยิ่งอยู่ต่อหน้าคุณเหนือเขายิ่งเกร็งที่จะพูด
“ เออรู้แล้วเดี๋ยวไป” เหนือว่า น้ำเดินออกมา
“ จะไปไหน?” เหนือถาม
“น้ำจะจัดกุหลาบใส่แจกัน เดี๋ยวมันเฉา” น้ำบอก
“ อย่าเพิ่งไปจงไปจัด หาอะไรมาให้ฉันกินก่อน หิว” เหนือบอกเพราะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยง เมื่อเช้าก็กินข้าวนิดเดี่ยวเพราะเจ็บปากที่โดนฟอร์ต่อย
“ ครับ” น้ำว่ารีบไปที่ครัว
“ โห้ น้ำกุหลาบช่อใหญ่มากเลยอ่ะ คุณเหนือให้เหรอ?” แก้วถามตาเบิกโต เพราะกุหลาบช่อใหญ่ได้ใจและยังสีแดงสดจริงๆ
“ครับ” น้ำว่าพยักหน้า
“ แหมๆรักกันใหญ่เชียวนะ อย่าคิดหนีไปไหนอีกล่ะ” แก้วแซว เพราะไม่รู้เรื่องจริงๆทั้งหมด
“ นี่คุณเหนือคงรู้สึกผิดที่ทำให้น้ำโกรธ จนหนีไปเลยซื้อมาขอโทษใช่ป่ะ? ต่อไปมีอะไรก็คุยกันก่อนอย่าเอาแต่หนี” แก้วว่ายกช่อดอกไม้ขึ้นดูและยังรู้สึกอิจฉานิดๆเธออยากจะได้ดอกไม้จากคนที่เธอรักแบบนี้บ้าง ไม่ต้องช่อใหญ่ขนาดนี้หรอกแค่ดอกเดียวก็พอ
“…เออครับ” น้ำว่าตามน้ำก่อนที่จะจัดแซนวิชใส่จาน
“ เอาไปให้ใคร คุณเหนือเหรอ?” แก้วถาม
“ครับ”
คุณหญิงทัดพวงเห็นว่าลูกชายกลับมาสักพักแล้ว แต่ไม่ยักมาหาเลยออกมาจากลูกชายเสียเอง
“ เหนือ?” คุณหญิงว่านั่งลงข้างชายหนุ่มที่กำลังรอน้ำ
“คร้าบบบ” เหนือว่ายิ้มแก้มปริ คุณหญิงทัดพวงมองลูกชายด้วยความฉงน
“ วันนี้มีเรื่องอะไรให้ดีใจ ยิ้มหน้าบ้านเชียว”
“ ไม่มีอะไรครับ” เหนือว่า จะไม่เขายิ้มได้ยังไง ตอนนี้น้ำก็กลับมาแล้ว และอีกไม่นานก็คงรักเขา จะไม่ได้ดีใจได้ยังไง
“ เพราะน้ำใช่ไหม?” คุณหญิงว่า พอเดาทางลูกชายออก
“ มั้ง ครับ” เหนือตอบไม่ยอมรับ
“ คุณแม่มีเรื่องอยากจะคุยกับเหนือเรื่องน้ำเหมือนกัน” คุณหญิงว่าเปิดประเด็น
“ เรื่องน้ำทำไมหรือครับ?”
“ แม่อยากจะให้เหนือกับน้ำแยกห้อง” คุณหญิงบอก เรื่องนี้เธอเองก็คุยกับน้ำแล้วเมื่อเช้า หากจะพูดไปเหนือกับน้ำก็ยังเด็ก น้ำยังไม่ 18 ด้วยซ้ำ หากเป็นหญิงชายคงไม่ได้ร่วมห้องกันตั้งแต่แรก แต่ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่เธอก็ว่ายังไม่เหมาะสม
“ ทำไมครับ!?”
“ เหนือ คุณแม่ว่าให้น้ำเรียนจบก่อนแล้วค่อยมาคิดเรื่องน้ำกับเหนืออีกครั้ง คุณแม่เข้าใจว่าเหนือกับน้ำมีความสัมพันธ์เกินเลยมาแล้ว แต่ช่วงนี้คุณแม่อยากจะให้น้ำทบทวนการเรียนที่กำลังจะจบ”
“ เหนือไม่เห็นว่าจะเกี่ยวกันตรงไหน?!”
“ เหนือเองก็ใจร้อน…”
“ คุณแม่ไม่เชื่อใจเหนือว่างั้นเถอะ” เหนือว่าพูดก่อนที่คุณหญิงจะพูดจบ
“ คุณแม่แค่อยากให้เหนือกับน้ำมีเวลาคิดเรื่องของตัวเอง ให้มีความเป็นส่วนตัวมากขึ้น” ความจริงแล้วก็อย่างที่บุตรชายว่า เหตุผลหนึ่งที่คุณหญิงตัดสินใจแบบนี้ ก็เพราะอยู่ห้องกันแบบนี้เหนือถึงได้ทำร้ายน้ำจนหนีไปโดยไม่มีใครรู้
“ ยังไงเหนือก็ไม่ยอม!?” ชายหนุ่มอารมณ์เสีย เขาเพิ่งจะพาน้ำกลับมา เพิ่งจะได้อยู่ด้วยกันแล้วจะให้แยกห้อง โดยไม่มีเหตุผลแบบนี้
“ เหนืออย่าเพิ่งใจร้อน นั่งลงแล้วคิดดีๆก่อน” คุณหญิงบอก
น้ำเดินถือถาดแซนวิชเข้ามา เด็กหนุ่มเห็นเหนือทำเคร่งคิ้วขมวดก็รู้ว่าคุณหญิงคงกำลังคุยเรื่องที่จะให้เขาแยกห้องนอนกับคุณเหนือ โดยเขาจะไปนอนห้องแขกก่อน
“ น้ำเข้ามาลูก” คุณหญิงเรียกน้ำที่ยืนรอนิ่ง
“…..” น้ำเดินเข้ามาวางถาดไว้บนโต๊ะ เหนือนั่งไม่ยอมปริปากพูด คุณหญิงเลยหันไปคุยกับน้ำแทน
“ ตอนนี้คุณแม่กำลังคุยกับเหนือเรื่องแยกห้องนอน”
“ครับ” น้ำว่าชำเลืองมองเหนือ ดูท่าแล้วชายหนุ่มจะไม่ยอมง่ายๆ สำหรับน้ำอยากแยกห้องอยู่แล้ว เขาเองก็ยังหวาดๆคุณเหนือกลัวว่าคุณเหนือจะลุกขึ้นมาทำร้ายเขาแบบวันนั้นอีก
“ น้ำ …แ… เห็นด้วยกับคุณแม่เหรอ?” เหนือถามจ้องน้ำ คิดจะให้น้ำเข้าข้างเขา
“…คะครับ” น้ำว่าหันหน้าหลบ คุณหญิงมีรึจะไม่เห็นว่าเหนือคิดจะทำอะไร
“ เหนือในเมื่อน้ำเองก็ต้องการความเป็นส่วนตัว เหนือก็ควรจะเครพการตัดสินของน้ำ” คุณหญิงว่า เหนือลุกขึ้นทันที
“ ก็ได้ครับ ตอนนี้เหนือพูดไปก็คงไม่มีใครเชื่อ!” เหนือว่าจะเดินออกไป
“ คุณเหนือครับ แซนวิช?!”
“ ไม่หิว!” เหนือว่าเดินออกไป
“….”
“ น้ำปล่อยเหนือไปก่อน ตอนนี้อารมณ์คงกำลังน้อยใจ เดี๋ยวก็คิดได้เอง” คุณหญิงบอกน้ำไม่ให้กังวล
“ครับ” แม้คุณหญิงจะบอกไม่ให้น้ำคิดมากแต่น้ำก็ยังกังวลอยู่ดี
น้ำอ่านหนังสือจนถึง 4 ทุ่มก่อนที่จะเริ่มง่วง เขาและกำลังจะปิดหนังสือ ก็มีเสียงคนเคาะประตูห้อง
ก็อก ก็อก
“…” ?
ใคร?
“ ใครครับ” น้ำว่าเดินไป
“ ฉันเอง” เหนือว่า น้ำชะงักเท้าทันที
“ คุณเหนือมีอะไรหรือครับ?” น้ำถาม ยืนอยู่หน้าประตูแต่ไม่คิดจะเปิด
“ มาหาเมียตัวเองต้องมีอะไรก่อนใช่ไหม? เปิดประตู”
“…….” น้ำคิดหาวิธีที่จะไม่ต้องเปิดประตูให้เหนือ เขาคิดหาเหตุผลว่าคุณเหนือมาหาเขาทำไมดึกป่านนี้ ทำให้คิดถึงเรื่องที่ทำให้จิตห่อเหี่ยว
“ คุณเหนือครับ น้ำกำลังจะนอน ถ้ามีอะไรเอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหมครับ?”
“ เปิดประตู!” เหนือสั่งเสียงแข็ง จนน้ำต้องเปิดประตูให้ ชายหนุ่มเดินเข้ามาทันที น้ำถอยห่างออกมา
“ ทำอะไรอยู่?” เหนือถามเดินวนไปรอบๆห้องก่อนที่นอนลงบนเตียง
“ กำลังจะ นอนครับ”
“ เหรอพอดี ฉันก็เริ่มง่วงแล้ว” เหนือว่าจัดแจงหมอนอีกใบมาวางข้างๆหมอนของเขา เรื่องอะไรที่เขาจะนอนคนเดียว มานอนกับไอ้น้ำดีกว่าตั้งเยอะ
“ คุณเหนือจะนอนที่นี่หรือครับ?” น้ำถามไม่อยากจะเชื่อว่าแยกห้องกันนอนแล้ว เหนือยังจะตามมารังควานเขาอีก
“ เออ บ้านนี้บ้านฉัน ฉันจะนอนตรงไหนก็ได้ ไม่ใช่คนอาศัยอย่างแ………..ก” เหนือว่า น้ำหน้าเสีย
“ แกเป็นเมียฉัน บ้านฉันก็เหมือนบ้านแกมานอนเร็วๆ” เหนือเร่ง
“ ….”น้ำจำใจต้องไปนอนข้างๆเหนือ ชายหนุ่มยิ้มกริ่มพอใจ
เด็กหนุ่มนึกถึงสภาพตัวเองที่ต้องอยู่ที่นี่ หากว่าเขาอยู่ที่นี่เขาก็ต้องทำตามที่คุณเหนือต้องการ ไม่มีสิทธิ์จะทำตามที่ตัวเองพอใจ หรือต้องการอะไรก็ไม่ได้ ต้องอยู่แบบนี้อยู่ร่ำไป
“ นี่…น้ำ”
“….” น้ำทำเป็นหลับไปแล้ว
“ นี่น้ำ ฉันรู้ว่าแกยังไม่หลับ”
“ครับ?” น้ำว่าต้องรีบลืมตาขึ้นมา
“ ที่ฉันเคยทำร้ายแก แก…คิดจะยกโทษให้ฉันไหม?”
“ ….” น้ำถึงกับลืมตาขึ้นเพราะคำถามของเหนือ
“ คุณเหนือแคร์ด้วยเหรอครับ?”
“ ก็ใครเขาอยากให้มีคนเกลียดละ!?” เหนือว่ากอดน้ำเข้ามาหาตัว
“ คุณเหนือสบายใจได้ น้ำไม่ได้โกรธคุณเหนือ” แต่น้ำกลัวมากกว่า และถ้าจะมีคนเกลียดคุณเหนือคุณเหนือก็คงไม่แคร์ แต่เขารู้สึกเหมือนนึกถึงความรู้สึกเขา ทั้งที่ไม่เคย
“ เหรอ?” เหนือว่าอมยิ้ม เขาเองก็แปลกใจตัวเองที่ต้องแคร์คำพูดน้ำขนาดนี้ เขารู้เพียงแต่ว่าจากที่น้ำหนีไปทำให้เขาเข้าใจว่าบ้านที่มีน้ำกับไม่มีน้ำแตกต่างกันแค่ไหน บ้านทั้งบ้านเงียบเหงา หดหู่ สิ่งๆต่างๆรอบตัวเขาดูเคร้งคว้าง
“ ครับ” น้ำเงยหน้ามองเหนือที่วันนี้ทั้งวัน หรือจะตั้งแต่เมื่อวานคุณเหนือดูแตกต่างจากที่เคย
“…………………………” เหนือเองก็รู้ว่าตัวเขานั้นปฎิบัติกับน้ำไม่เหมือนที่เคยทำ เพราะบางอย่างได้บอกเขาทำไม่งั้น เขาอาจจะเสียน้ำไป
ทันทีที่เขารู้ว่าน้ำหนีออกจากบ้านเขาสับสนไปหมด เขาไม่เข้าใจว่าทำไม และทั้งโกรธ ทั้งโมโห ทั้งกลัว กลัวว่าน้ำจะไม่กลับมา กลัวว่าจะหาน้ำไม่เจอ เขาถามตัวเองว่าหากว่าเขาตามหาน้ำไม่เจอจะเป็นยังไง เขาตอบในทันทีว่าไม่เห็นจะเป็นอะไร น้ำก็แค่เด็กกำพร้ารับใช้ในบ้านที่เขามีอะไรด้วยแล้วรู้สึกดีเป็นพิเศษเท่านั้นเอง ทว่าความรู้สึกที่เรียกห่วงหานั้นกลับยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งไม่มีข่าวคราวน้ำยิ่งกระวนกระวายใจ
“ นี่” เหนือว่า
“ครับ?”
“ ถ้าสมมติว่าฉันไม่ได้ไปเจอแกเมื่อวาน ..คิดจะกลับมาที่นี่ไหม?” ชายหนุ่มถาม
“……….” น้ำไม่ตอบเพราะเขาไม่คิดที่จะกลับมาที่นี่ ถ้าตอบออกไปคุณเหนือก็คงจะโกรธเขา
“ คิดจะหนีไปจริงๆใช่ไหม?”
“………”
“ เพราะว่าไม่ชอบฉันก็เลยหนีไป เพราะฉันชอบแกล้งแก หรือฝืนใจแกให้มีอะไรด้วยใช่ไหม?”
“……” น้ำขยับตัวหนีเหนือยิ่งกอดเด็กหนุ่มแน่น
“ คุณเหนือ น้ำหายใจไม่ออก”น้ำว่าเริ่มกลัว
“ ถ้าตอนนี้ฉันอยากจะมีอะไรกับแก แกจะว่ายังไง?” เหนือถามลองใจ
“ คุณหมอบอกให้พักไว้ก่อนจำไม่ได้หรือครับ?” น้ำว่าดิ้นแรงกว่าเดิม เหนือลุกขึ้นคร่อมน้ำไม่ให้หนีไปไหน
“ คุณเหนือ!?” น้ำว่า คิดว่าตัวเองยังไงก็ไม่รอด หากคุณเหนือต้องการจะมีอะไรกับเขา คุณเหนือไม่สนใจอยู่แล้วว่าเขาจะเป็นยังไง
“ ฉันทำไม?”
“ อย่าทำเลยครับ ร่างกายน้ำยังไม่หาย อย่าทำเลยนะครับ” น้ำว่าขดตัว เหนือจ้องมอง ความจริงแล้วเขาไม่คิดจะทำอยู่แล้ว แต่เขาอยากลองดูว่าน้ำจะทำยังไงเท่านั้นเอง เพราะเขาเองไม่ค่อยจะสังเกตหรือสนใจว่าน้ำจะเป็นยังไง เพราะเขาคิดว่าน้ำก็ปฎิเสธไปอย่างงั้นแต่พอเอาเข้าจริงๆน้ำก็มีอารมณ์ร่วมมาโดยตลอด
“ ไม่ทำก็ได้” เหนือว่านอนลงข้างๆน้ำที่ขดตัวให้เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ ….” น้ำแปลกใจที่เหนือยอมง่ายๆ แต่ก็ยังไม่หยุดสั่น เรื่องในคืนวันนั้นยังคงเหมือนว่าเพิ่งเกิด เขากลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีก
“ ขยับเข้ามาสิ เดี๋ยวก็ตกเตียง” เหนือว่าดึงแขนน้ำให้ขยับเข้ามาด้านใน
“ …..” น้ำรู้สึกว่าเหนือทำดีกับเขากว่าเมื่อก่อนก็นับตั้งแต่ที่เขากลับมา เขาไม่ได้คิดไปเองจริงๆ
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!
เหนือตั้งนาฬิกาไว้ปลุกเขาในตอนเช้า ทำให้น้ำแปลกใจขณะเหนือกำลังเซตผมอยู่หน้ากระจกก็อดที่จะถามไม่ได้
“ คุณเหนือมีอะไรหรือเปล่าครับ ถึงตั้งนาฬิกาปลุก?” น้ำถามเอาเสื้อและกางเกงนักศึกษาของชายหนุ่มมาวางไว้บนเตียง
“ ไม่ดีหรือไง แกจะได้ไม่ต้องปลุกฉัน”
“ เอ๊ะทำไมล่ะครับ?” น้ำว่ายังคงไม่เข้าใจเหตุผลของเหนือ
“ แกจะได้ไม่ต้องมาปลุกฉันไง เข้าใจยากจริง!” เหนือว่าหยิบกางเกงมาสวม
“ คุณเหนือไม่อยากให้น้ำปลุกแล้วหรือครับ?”
“ เออ แกจะได้ไม่ต้องมาพะวงว่าจะต้องมาปลุกฉัน แกน่าจะดีใจ ฉันตั้งนาฬิกาก็เพื่อ….” เหนือชะงักไปเกือบที่จะบอกว่าที่เขาตั้งนาฬิกาก็เพราะเพื่อน้ำ
“ เพื่อ น้ำหรือครับ?” ทว่าน้ำก็เข้าใจที่เหนือจะบอกเพราะชายหนุ่มพูดมาขนาดนั้นแล้วเหตุผลก็ชัดเจนว่าเพื่อเขา
“ เออไม่ดีหรือไง?” เหนือว่าไม่เต็มเสียงทำหน้าไม่ถูก และยิ่งโดนน้ำมองเขาก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก รีบใส่เสื้อแล้วเดินออกจากห้องไป
“…….” น้ำรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ที่เหนือสนใจเรื่องเล็กน้อยๆของเขาด้วย น้ำจ้องนาฬิกาทรงลูกเต๋าสีขาวก่อนที่จะเดินไปหยิบขึ้นมา
คุณเหนือ…ครับ?
“ เหนือเมื่อคืน ไปนอนห้องน้ำใช่ไหม?” คุณหญิงทัดพวงถามขณะรับประทานอาหารเช้า
“ ครับ” เหนือตอบ น้ำก้มหน้าลง
“ แล้วที่คุณแม่ให้แยกห้องจะมีประโยชน์อะไร?” คุณหญิงทัดพวงว่า
“ ไม่มีประโยชน์ก็ให้น้ำกลับมานอนห้องเหมือนเดิมสิครับ” ชายหนุ่มบอกมารดา
“ น้ำ เมื่อคืนมีอะไรผิดปกติไหม?” คุณสาโรจน์ที่นั่งเงียบฟังภรรยาและบุตรชายอยู่นานถามน้ำที่นั่งเงียบไม่ต่างจากตัวเอง
“ เอ่อครับ ไม่มีครับ!”น้ำตอบแม้จะงงๆกับคำถามคุณสาโรจน์อยู่ก็ตาม แต่พอมานึกตามหลังแล้วก็น่าแดงขึ้นมา เพราะดันไปคิดว่า คุณสาโรจน์หมายถึง ว่าเมื่อคืนเขามีอะไรกับคุณเหนือหรือเปล่า
“ เหรอ” คุณสาโรจน์ว่ายิ้มเอ็นดู
“ครับ” น้ำพยักหน้า
“ เอาน่าคุณหญิงไหนๆก็ไหนๆแล้ว ส่วนเหนือคืนนี้ก็อย่าไปนอนกับน้ำอีก อดทนแค่นี้ไม่ได้แล้วจะต่อไปวันข้างหน้าที่ต้องอดทนกับสิ่งอื่นที่มันหนักกว่าจะทำยังไง” คุณสาโรจน์สอนบุตรชาย
“……ครับ………………”ชายหนุ่มจำใจตอบ
“ แล้วก็เสาร์อาทิตย์นี้ คุณพ่อคุณแม่จะไปไหว้พระที่เชียงใหม่ หวังว่าเหนือจะรักษาสัญญา” คุณสาโรจน์ว่าแกมหยอกบุตรชายที่นั่งหน้าเครียด
“ ไหว้พระหรือครับ?” น้ำถาม
“ ใช่จ้ะ จะนั่งเครื่องไปตั้งแต่ตอนเย็นวันศุกร์” คุณหญิงบอก
“ อยากจะให้น้ำกับเหนือไปด้วยกันแต่น้ำมีเรียน เอาไว้น้ำเรียนจบแล้วก่อนจะเข้ามหาลัยค่อยหาเวลาไปทำบุญด้วยกันนะ”
“ครับ” น้ำว่ายิ้มมองคุณหญิงและคุณสาโรจน์ด้วยความเครพรักถึงแม้ว่าทั้งสองจะไม่ใช่ผู้ให้กำเนิดก็ตาม แต่เขาก็รักคุณหญิงคุณสาโรจน์เหมือนเป็นคุณพ่อแม่จริงๆ ในความโชคร้ายนี่เป็นสิ่งที่น้ำคิดว่าเป็นยิ่งกว่าความโชคดี
“ กินเยอะๆน้ำผอมไปนะรู้ไหม?”คุณหญิงว่าบอกให้นมก้านพูตักข้าวต้มเพิ่มให้น้ำ และขอให้ตักกุ้งและหมูสับให้เยอะเป็นพิเศษ
****************
เจ้าหญิงขอพักเรื่องราวทุกเรื่องไว้สักพัก ด้วยเหตุผลส่วนตัว และร่างกายคงไม่ไหว ขออภัยมา ณ ที่นี้
o1เจ้าหญิงแมว
-
เหนือเริ่มดีขึ้นแล้วนะเนี่ย
-
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิง สู้ๆนะ o13
-
เจ้าหญิงเป็นอะไ เจ๊เป็นห่วงนะ ขอให้ผ่านเรื่องแย่ ๆ ไปได้ด้วยดีนะจ๊ะ
-
ดีจัง เหนือพยายามปรับปรุงตัว น้ำก็รู้สึกได้
แยกห้อง รู้สึกจะไม่มีประโยชน์เนาะ o18
เจ้าหญิงพักผ่อนด้วยนะ สบายดีแล้วค่อยมาต่อ คนอ่านรอได้จ้า :กอด1:
-
เจ้าหญิง สู้ๆ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้เสมอ จะรอนะคะ
-
ยังไงก็จะรอนะค่ะ :sad11: รักษาสุขภาพด้วยค่ะ :bye2:
-
ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นนน :a1:
เจ้าหญิงสู้ๆ ดูแลตัวเองด้วยเน้ออออ :กอด1:
-
“ เหนือเมื่อคืน ไปนอนห้องน้ำใช่ไหม?”
แอบชะงักและอมยิ้มเล็กน้อย ห้องน้ำ = toilet อาจจะมีแต่เราที่คิดไปเองคนเดียว ฮ่าๆ
-
เหนือจะดีได้แค่ไหนเนี่ย
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงนะค่ะ สู้ๆ ยังไงก็จะรอมาต่อนิยายนะค่ะ :กอด1:
-
อืมมม เป็นผู้เป็นคนกะเค้าแล้ววุ้ย ดีให้มันตลอดอย่าดีแตกขึ้นมาหล่ะ
ป.ล. เจ้าหญิงพักผ่อนให้เเข็งแรงก่อนนะคะค่อยมาต่อนิยาย สุขภาพสำคัญที่สุดค่ะ :กอด1:
-
มาลุ้นตอนต่อไปอย่างจดจ่อ อย่าหลุดมาดเกรียนออกมาเน้อ ฮุๆๆ สนุกมากเลยจ้า เจ้าหญิงสู้ๆๆนะ
-
เหนือเริ่มดีขึ้นแล้ว
ปล.เจ้าหญิงสู้ๆน่าาาาา. เปนกำลังใจเสมอคะ
รอได้คะ :กอด1:
-
คุณเหนือทำตัวดีขึ้นมากกกกกกกค่า o13
-
:L2: :3123: :L1: :กอด1: ให้กำลังใจ
-
:call:ขอให้บุญรักษา ขอให้หญิงแมวหายเร็วๆๆสุขภาพร่างขอให้แข็งแรง
รอคอยการกลับมาของน้ำและเหนือ หากเกิดเหตุการณ์เช่นใดกลัวว่าเรื่องนี้
จะหายไปเหมือนกับนายกานดา เรื่องนั้นชอบมากมายแต่อ่านได้ไม่นานก็หายไป
ขอให้เรื่องนี้ได้อยู่คู่กับบอดร์และขอให้คนเขียน มาเล่าต่อ ถึงแม้ว่าจะหายไป
ขอให้มาแจ้งข่าวเป็นระยะ เพราะอย่างน้อยแฟนคลับจะได้หายห่วง
ปล.ขอให้เจอแต่สิ่งดีงาม :pig4:
-
รอเหมือนเดิม ขอแค่เจ้าหญิงจะไม่ลืมทุกเรื่องในเล้า
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :bye2: :bye2: :กอด1:
-
ดีให้มันตลอดเถอะนะไอ้คุณเหนือ
-
:bye2:ได้จ้า เราจะรอนะ
-
พักผ่อนให้เยอะๆ ทำใจให้สบาย แล้วค่อยกลับมานะ รอได้จ้า :กอด1:
รู้สึกดีที่เหนือทำตัวดีขึ้น และใส่ใจน้ำมากขึ้น หวัง่าจะไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นระหว่างที่เหนือไปทำบุญละกัน (แต่น้ำก็ยังชอบฟอร์ ฟอร์ก็ยังชอบน้ำ เหตุของความวุ่นวายของเรื่องนี้ก็น่าจะมาจากตรงนี้ล่ะมั้ง)
:pig4: :L1:
-
สู้ๆนะจ๊ะเจ้าหญิง
-
คุณเหนือดีขึ้นมากแล้ว อยากให้สุขภาพเจ้าหญิงดีขึ้นด้วยนะคะ :กอด1:
-
เหมือนเหนือจะเริ่มรักน้ำเข้าให้แล้ว แต่น้ำยังเป็นน้ำนิ่งอยู่เลยอ่ะ
-
เจ้าหญิง สู้ๆๆน่ะ :interest:
:L2: :L2:
-
ขออย่าให้คุณเหนือดีแตกเลย เพี้ยงๆๆๆ :oni3: :oni3:
-
คุณเหนือดีขึ้นนนนนนน :o8: :o8:
-
เจ้าหญิง T T'
เราเป็นห่วงจังเลยค่ะ ขอให้เข้าหญิงหายไวๆ นะคะ
สาธุ !
-
เหนืออย่าดีแตก นะ กลัวใจเหนือจริงๆ
คาดว่า พอน้ำ เข้ามหาลัย แล้ว คง ฮอทน่าดู
-
เอาใจช่วยทั้งเหนือ ทั้งคนแต่งนะครับ o13
-
ความจริงน้ำก็แอบรักเหนือใช่มั้ยล่า~~~~(แม้จะลึกๆๆๆๆๆก็เหอะ)
คุณเหนือก็อย่าหลุดละกัน - -
สามคำให้เหนือ>>> โชค ดี เหอะ
ให้น้ำ>>> ให้ โอ กาส
แถมให้ฟอร์>>> เธอ ดี ไป ( เขาว่ากันว่าคนดีมักเป็นพระรอง 5555)
สามคำให้เจ้าหญิง>>> รอ สะ เหมอ
-
รักษาสุขภาพนะคะ
เป็นกำลังใจให้เน้อ^^
-
อ่านทันแล้วค่ะ
สนุกมากมาย ชีวิตน้ำรันทดมาก น่าสงสาร
ก็ได้แต่หวังว่าคุณเหนือจะไม่ดีแตก ทำร้ายน้ำอีกเมื่อไหร่ ขอยุให้น้ำหนีไปไกลๆเลย
ขอบคุณนะคะ
-
เหนือก็ยังไม่รู้ตัวว่ารักน้ำแต่พยายามจะทำให้น้ำรักเพื่อที่น้ำจะได้อยู่กับตัวเองก็จงพยายามต่อไปอย่าดีแตกก็แล้วกัน
ส่วนน้ำถ้าเหนือเป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆคงหลงรักเหนือเข้าสักวันแน่ ๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ :man1:
-
เหนือเริ่มเรียนรู้
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิง :L1:
รอด๊ายยยยยT0T
-
เหตุการณ์เริ่มดีขึ้น o13
-
เป็นพัฒนาการที่ดีขึ้นมากเลยนะเนี่ยระหว่างความสัมพันธ์ของเหนือกับน้ำ
แต่ก็หวังว่า ในอนาคตมันจะไม่มีดราม่าโผล่มานะจ๊ะ ^^
สำหรับเจ้าหญิงก็รักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะจ๊ะ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ระวังเป็นหวัดเน้อ
-
:L2:
-
:L2: สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
ตอนแรกก็ไม่ค่อยชอบเหนือที่เอาแต่ใจ
แต่หลังๆก็รู้สึกว่า จริงๆแล้วเหนือก็รัก แต่ไม่รู้ตัว
ขอให้หายไวไวนะคะ รักษาสุขภาพ แล้วจะได้มาเขียนนิยายสนุกๆต่อ :L1:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
รับทราบค่ะ คุณเจ้าหญิงแมว สู้ๆๆๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
พักกายให้หายเหนื่อย แข็งแรงสมบูรณ์ แล้วกลับมาใหม่เน้อ
-
สู้นะคะเจ้าหญิง เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เหนือ รู้สึกรัก แต่ยังไม่เข้าใจตัวเอง
น้ำหวาดกลัวเหนือมากกว่าจะรู้สึกรัก
และแปลการกระทำต่างๆเป็นการสำนึกผิดจากเหนือ
ขออย่าให้เหนือทำอะไรบ้าๆๆลงไปเลย สงสารน้ำ
ปล. เจ้าหญิงเป็นอะไรมากไหมค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ถ้ามีปัญหา ทุกอย่างมีทางแก้นะค่ะ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆ เรารออยู่
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ พี่แมววววววววววววววววววววววววว
เหนือนิสัยพัฒนาน่ะเนี่ย ดูแลน้ำดีๆล่ะ
-
ไม่ได้เข้ามานานอ่านเลย เนื่องจากคอมพังเพิ่งซ่อมได้ คิดถึงเรื่องกับเจ้าหญิงมากเลยค่ะ :L1:
ดูเหมือน เหนือจะดีขึ้นมาแล้วนะเนี่ย
แต่ยังไม่อยากให้น้ำใจอ่อนเลย ฮ่า ๆ (โดนกระทืบ :z6:)
ปล. เป็นห่วงเจ้าหญิงมากๆๆๆๆๆนะคะ สู้ๆๆค่ะเป็นกำลังใจให้ รักษาตัวมากๆๆนะคะ
คนอ่านจะรอเสมอนะคะ สู้ๆๆนะคะ เจ้าหญิง :L2: :กอด1:
-
เจ้าหญิงสู้ ๆ นะ ขอจิตใจแข็งแรง และร่างกายแข็งแรงนะคะ
เหมือนเหนือจะดีขึ้นนะ ครอบครัวก็มีส่วน ทั้งคุณพ่อคุณแม่เหนือก็ดีไม่ตามใจลูกแบบไม่ลืมหูลืมตา
ขอแค่ให้เหนือใจเย็นกับปัญหาที่จะตามมาเพราะกลัวความใจร้อนของเหนือเหลือเกิน เอาสูตรพี่วุฒไหมนับ1-10 :laugh:
:pig4: คะ
-
คุณเหนือน่ารักอะ >w<
พออ่านมาช่วงกลางๆมันเอาอีกละ โอ้ แต่ยอมๆ
น่าจับมาลูบหัวจริงๆเลย คุณเหนือ~
เจ้าหญิงหายเร็วๆนะคะ สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจ~
-
เหนือก็ยังคงแสดงความรักแบบเกรียนๆ
เห่อ555+
แต่ก็ดีค่อยๆเป็นค่อยๆไปน่าัรักดี
-
ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็วๆนะฮะ
-
ยังคงเข้ามาเป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงเสมอ :3123:
สู้ๆๆๆๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ ดูแลสุขภาพนะคะ
รอเสมอค่า สู้ๆนะคะเจ้าหญิง :L1: :L1:
-
เหนือทำตัวดีขึ้นมากเลย อย่างน้อยก็รู้จักใจเย็นบ้างล่ะนะ^^
-
ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณแมวหายดีหรือยัง ยังไงก้อขอให้หายเร็วๆนะครับเอาใจช่วย
เข้ามาถามข่าวและความเคลื่อนไหวของน้ำและเหนือ อยากอ่านแตดตามตอนต่อไป :pig4:
-
จะคอยติดตามเรื่องนี้ต่อไปนะครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆเรื่องนะครับ
-
ไปหารพ.ครั้งล่าสุด(ไปคนเดียว..) มีเรื่องเล่าเจ้าค่ะ
เดินไปไหน รู้สึกเหมือนมีคนมอง
ก็คิดว่าก็คนมันสวยจะมีคนมองก็เป็นธรรมดา 55++ :-[
ไปเจอท่านหมอมองหน้าแล้วท่านชะงัก แต่ก็มิได้ว่าอันใดนอกจากถามอาการ
มานั่งรอรับยาไปสักพัก ก็มองอะไรเรื่อย จนเอาการ์ตูนที่พกมามาอ่าน
แต่
แต่
เสื้อเจ้าหญิงนั้น มันกลับด้าน :z3:
เอ้ยๆ!?
เจ้าหญิงใส่เสื้อกลับด้าน 0{}O!?
แม่เจ้าท่าน! เจ้าหญิงรีบกระเสือกกระสนเข้าห้องน้ำเปลี่ยนโดยพลัน
อาย จนไม่รู้จะอายยังไง ทำไมไม่มีใครบอกเจ้าหญิงเลย T^T
นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า ไม่ควรไปหาท่านหมอเพียงลำพัง TxT :sad4:
ปล. พอฟังเพลงนี้แล้ว อยากเขียนเรื่องสั้นเนอะ[/color]
http://www.youtube.com/v/1itOnMsh-nA?version=3&hl=th_TH&rel=0
รักสนุก: FLAME
-
5555 ก็บอกเขาไปสิว่าแฟชั่นใหม่ค่ะ
-
ง่ะ o22
-
มาให้กำลังใจเจ้าหญิงนะครับ
...นานเท่าไรก็จะรอครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
-
เอ๋อบ้างพอเป็นพิธีก็น่ารักดีนะคะ ^^ ให้กำลังใจค่ะ
-
อิอิ อย่าวอรี่ คนสวยทำไรก็ไม่ผิดเนอะ :m19:
-
เอ่อ... :a5:
แต่อย่าได้แคร์ คิดซะว่า....ว่า...เอ่อ...เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาก็ลืม :laugh:
-
เจ้าหญิงน่ารักอ่ะ ^^ ขอให้หายเร็วๆนะคะ :L2:
-
โอ๋ๆๆเจ้าหญิง :กอด1:
เจอกันแปบเดียวเค้าคงจำหน้าไม่ได้หรอกค่า อย่าซีเครียสนะจ๊ะ o13
-
เหนือเริ่มน่ารักนะเนี่ย ส่วนน้ำก็เหมือนจะเริ่มรู้สึกดีกับเหนือ
-
มันช่างเป็นเรื่องที่.... :laugh:
ยังรอเจ้าหญิงอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลงค่ะ :กอด1:
-
รออ่านต่ออยู่นะคะ
เจ้สอง
-
รออ่านตอนต่อไป :pig4:
-
ถ้าใครถามก็บอกเขาไปเลยค่ะว่า
"มันเป็นสไตล์ของเสื้อผ้าค่ะ" o13 ฮ่าๆ(ล้อเล่นนะคะ)
รอเจ้าหญิงมาลงต่อนะคะ
สู้ๆๆค่ะเป็นกำลังใจให้ :3123:
-
เจ้าหญิงสนุกมากเลยค่า
ขอบคุณสำหรับนิยายที่ต้องลุ้นตลอดทุกตอนนะค่ะ
หนูติดตามของเจ้าหญิงทุกเรื่องเลย แล้วก้อจาติดตามตลอดไป อิๆๆ
รอเจ้าหญิงเสมอ
:o8:
-
อ่านๆไปรู้สึกว่าเหนือจะดีขึ้นมาก
แต่เรากลับรู้สึกว่า ต่อไป เหนือต้องร้ายกว่าเดิมแน่ๆเลย
-
อ่านถึงตอนนี้รู้สึกว่าเหนือเหมือนจะเริ่มดีขึ้นนะ หวังว่าคงจะไม่มีเหตุการณ์มาทำให้เปลี่ยนไปเหมือนเดิมอีก
รู้สึกสงสารน้ำมาก ต้องมาเปงที่รองรับอารมณ์ตลอดเวลา อยากให้หนีไปไกลๆ จิงๆๆ
รู้สึกว่าทั้ง เหนือ น้ำ ฟอร์ มีอะไรอยู่ในใจแต่ก้อเก็บไว้ เพราะรู้สึกว่าน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น
จะติดตามต่อๆๆ ไปนะคะ
-
รอตอนใหม่อยู่นะครับ
-
อ่านทุกครั้งก็อยากจะเข้าไป :z6:อิคุณเหนือทุกที....
ป.ล. น้องน้ำ..อย่ายอมอิคุณเหนือให้มันมาก..โต้ตอบบ้างเเม่ไม่ปลื่มนะจ๊ะน้องน้ำไม่มีทางสู้เนี้ย..
ป.ล.2 คุณเหนือนี้ซึนเดะเระตลอดเลยนะ
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108487766)
17.
“ น้ำ คุณแม่มีเรื่องขอเรื่องหนึ่งจะได้ไหม?” คุณหญิงทัดพวงว่า หลายวันมานี้เธอรู้สึกเป็นห่วงและเป็นกังวลไม่ทราบสาเหตุ แต่หากจะมีเรื่องที่ที่ทำให้คุณหญิงทัดพวงไม่สบายใจก็คงเป็นเรื่องของลูกชายคนเดียวของเธอ
“ ครับคุณ แม่” น้ำว่ารับเสื้อที่คุณหญิงเตรียมไว้สำหรับไปไหว้พระที่เชียงใหม่จากนมก้านพู
“ คุณแม่รู้ว่าเรื่องที่จะขอร้องน้ำจะทำให้น้ำลำบากใจ แต่…”
“ คุณแม่อย่าพูดอย่างงั้นเลยครับ น้ำรักและเครพคุณแม่ น้ำไม่ลำบากใจที่จะทำไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนขอแค่คุณแม่บอกมา” น้ำบอก เขาได้มีแม่เหมือนคนอื่นๆก็เพราะคุณหญิงไม่คิดเล็กคิดน้อยรับเขาเป็นลูกและยังชุบเลี้ยงเขามาเป็น 10 ปี เรื่องตอบแทนบุญคุณของให้บอกเขาพร้อมจะบุกน้ำลุบไฟเพื่อคุณหญิง
“ ………….” คุณหญิงยิ้มเมื่อได้ฟัง เธอโอบน้ำเข้ามากอด
“ คุณแม่รู้ว่าเหนือทำกับน้ำไว้มากจนไม่น่าให้อภัย แต่ตอนนี้เหนือก็กำลังพยายามปรับปรุงตัวเอง คุณแม่ขอให้น้ำรอให้เหนือเปลี่ยนแปลงตัวเอง อย่าเพิ่งปิดโอกาสเหนือจะได้ไหม? คุณแม่รู้ว่าคุณแม่ขอแบบนี้เห็นแก่ตัวเกินไป แต่คุณแม่เชื่อว่าเหนือจะต้องดีขึ้นเพราะเหนือรักน้ำ”
รัก?!
“ คุณเหนือรักน้ำ?” น้ำเผลอหลุดปากออกมา
“ น้ำอาจจะไม่มั่นในความรักของเหนือ แต่อยากให้น้ำลองเปิดใจดูว่าเหนือทำอะไรเพื่อน้ำบ้าง”
“…..”
น้ำไม่คิดว่าคุณหญิงทัดพวงพูดถูกว่าเหนือรักเขา เพราะตลอดมาเขาก็ถูกบอกอยู่เสมอว่าเขาเป็นใคร เป็นเด็กกำพร้า เป็นคนใช้ในบ้าน เป็นที่ระบายอารมณ์เมื่อต้องการ บางครั้งก็โดนทำร้ายร่างกาย ราวกับว่าเขาไม่มีความรู้สึก แต่ในเมื่อคุณแม่ขอเขาจะยินดีที่จะทำ
“ น้ำอย่าทิ้งเหนือไปจะได้ไหม?” คุณหญิงว่ารู้ดีว่าคำขอร้องของตัวเองมันมากเกินไป
“ ……………………..ครับ” น้ำตอบคิดว่าบุญคุณต้องทดแทน เขาที่ไม่คิดว่าจะทดแทนคุณคุณแม่คุณพ่อได้หมด และยินดีที่จะทำตามที่ท่านทั้งสองต้องการเพื่อทดแทนบุญคุณ
“ แต่ถ้าหากว่าเหนือกลับมาทำไม่ดีกับน้ำจริงๆ ก็ให้ถือว่าคุณแม่ไม่ได้พูดวันนี้” คุณหญิงทัดพวงว่า เพราะที่เธอขอให้น้ำอยู่กับเหนือในตอนแรกเพราะเธอเชื่อว่าเหนือกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อน้ำ แต่เธอก็ไม่อยากผูกหมัดน้ำจนเกินไป
อนาคตนั้นไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..
“ น้ำจะอยู่ที่นี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะอยู่ที่นี่กับทุกคน กับคุณแม่ คุณพ่อและ….คุณเหนือ น้ำขอโทษนะครับที่หนีไป ทำให้ทุกคนไม่สบายใจ” น้ำบอกอยากจะให้คุณหญิงทัดพวงสบายใจว่าตนเองจะไปหนีไปอีกแล้ว
“ ไม่ต้องขอโทษ เพราะที่น้ำหนีไปก็เป็นความผิดของคุณแม่ด้วยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร…”
“ ……” น้ำเงยหน้ามองคุณหญิงทัดพวงเห็นสายตาห่วงใยที่กำลังมองมา เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวอีกแล้ว ตอนนี้เขามีคุณแม่ที่ห่วงใย คอยเป็นห่วงเขา น้ำกอดตอบคุณหญิงทัดพวงแน่น
..คุณแม่.. .
** ** **
เหนืออยากจะคุยกับน้ำเพราะตั้งแต่ที่เขากลับมา เขายังไม่ได้คุยกับน้ำสักคำ เหนือก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเป็นอะไรหนักหนาที่คิดว่าถ้าคืนนี้เขาได้คุยไม่ได้เห็นหน้าน้ำเขานอนไม่หลับแน่
ชายหนุ่มจึงกุเรื่องหาหนังสือเรียนของตัวเองไม่เจอ ก่อนที่จะไปเคาะประตูห้องน้ำ
ก็อกๆ
น้ำกำลังจะอ่านหนังสือได้ยินเสียงเคาะประตู เด็กหนุ่มคิดว่าคนที่เคาะประตูเขาเวลานี้ในบ้านหลังนี้มีคนเดียวเท่านั้น คือ
คุณเหนือ
“……..” น้ำเปิดประตู และก็เป็นอย่างที่คิด
“คุณเหนือมีอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ หาหนังสือ..ไม่เจอติดมากลับแกหรือเปล่า?” ชายหนุ่มถาม ไม่ได้ก้าวเข้ามาในห้องน้ำ เพราะตอนนี้ห้องห้องนี้เหมือนเป็นเขตหวงห้าม ที่เขามาหาน้ำก็แค่อยากคุยอยากเห็นหน้าน้ำก่อนจะนอนเท่านั้น
“ ไม่มีนะครับ แต่เดี๋ยวน้ำหาดู” น้ำบอกเดินกลับมารื้อดูบนโต๊ะตัวเอง และไม่เจอหนังสือของเหนือสักเล่ม
“ ไม่มีครับ คุณเหนือต้องใช้วันนี้เลยหรือเปล่าครับ?” น้ำถาม
“ จะสอบพรุ่งนี้” เหนือโกหก และหนังสือเล่มนั้นเขาก็เพิ่งให้เพื่อนยืมไปเมื่อเช้า
“เหรอครับ ถ้างั้นเดี๋ยวน้ำไปช่วยหาที่ห้อง” น้ำบอก คิดว่าถ้าเหนือไม่อ่านหนังสือแล้วจะไปสอบคงไม่ดีแน่อย่างน้อยก็ต้องอ่านทบทวนบ้าง
“ แล้วถ้าฉันปล้ำแกละ? วันนี้คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่อยู่ด้วย” เหนือว่า น้ำเงียบไปเขาก็แค่อยากจะช่วยช่วยหนุ่มหาหนังสือเท่านั้น และคิดว่าคงไม่โดนทำแบบนั้นเพราะ หลายวันมานี้คุณเหนือไม่เข้าห้องเขา ไม่ค่อยบังคับเขาให้ทำตามที่คุณเหนือต้องการ วันนี้ก็ยังซื้อขนมชั้นมาให้เขาอีก
“…”
“ ล้อเล่นน้า ฉันไม่ปล้ำหรอก ถ้าแกไม่ยอม” เหนือว่าเดินให้น้ำตามมา ชายหนุ่มคิดว่ายังไงคืนนี้ต้องให้น้ำนอนห้องเขาให้ได้ เขาน่าจะคิดได้มาตั้งนานแล้วว่าเขาไปนอนห้องน้ำไม่ได้ แต่น้ำมานอนห้องเขาได้
“…” น้ำเองก็คิดว่าเขาไม่มีทางยอมคุณเหนืออย่างที่ชายหนุ่มบอกแน่นอน
เข้ามาในห้องเหนือก็นั่งไขว้ห้างรอ ส่วนน้ำก็รีบหาหนังสือที่ว่า แต่หายังไงก็ไม่เจอ
“ เจอไหม?” เหนือถามแอบลอบยิ้ม เพราะน้ำไม่มีวันหาหนังสือเจอ ไม่มีหนังสือแล้วจะหาเจอได้ยังไง
“ ไม่เจอครับ” น้ำบอก ดวงตาสอดส่ายหาหาหนังสือเผื่อว่าจะหลุดสายตา
“ ช่างเถอะๆ ฉันง่วงแล้ว” เหนือว่าห้าวทำท่าง่วงเสียเต็มประดา
“ แล้วเรื่องสอบพรุ่งนี้ละครับ?” น้ำถามเป็นห่วง
“ ไม่เป็นไรหรอก แค่สอบย่อย และฉันก็เข้าใจเนื้อหาดีไม่น่ามีปัญหาอะไร” เหนือว่าแอบชำเลืองมองน้ำที่ดูท่าจะเป็นกังวลเรื่องสอบของเขาพรุ่งนี้มากดกว่าเขาเสียอีก
“ เหรอครับ” น้ำว่า เหนือเดินไปหาน้ำก่อนที่จะกอดหลวมๆแต่คนโดนกอดกลับตกใจมาก
“คุณเหนือจะทำอะไรครับ?” น้ำว่าตกใจดิ้นรน
“ แค่กอดเอง” เหนือบอก น้ำจึงยอมอยู่นิ่งๆไม่พยายามตื่นตะหนกขนเกินควร
“ วันนี้ขอได้ไหม?” เหนือถาม น้ำตาเบิกโตเงยหน้ามองคนถามหน้าตายก่อนที่รีบงุดหน้าก้มลงเพราะโดนจ้องตาไม่กระพริบ รู้สึกราวกับว่าตัวเองจะโดนกลืนกิน
“ เอ่อ คือ..น้ำ”
“ ไม่ให้ก็ไม่ให้แต่ แกต้องยอมเป็นหมอนข้างให้ฉัน” เหนือว่า ชายหนุ่มคิดไว้อยู่แล้วว่าน้ำคงยังไม่ยอมเพราะงั้นเขาเลยหาเรื่องให้น้ำนอนห้องนี้ไปก่อน
“ แค่หมอนข้างนะครับ” น้ำถามไม่วางใจ
“ อืม เพราะฉะนั้นคืนนี้แกนอนห้องนี้” เหนือว่าจูงมือน้ำมานอนบนเตียง
“……….” น้ำเดินตามเหนืออย่างว่าง่าย เพราะเขาไม่ต้องการให้เรื่องบานปลายกว่านี้ เขาเองก็คิดว่าคุณเหนือเชื่อใจได้ และคงไม่ทำมากกว่าที่พูด
“………………….” เหนือชำเลืองมองน้ำ ชายหนุ่มรู้สึกดีใจที่น้ำไม่ขัดขืนดื้อดึงที่จะกลับห้องตัวเอง เขารู้สึกดีที่ได้นอนกอดน้ำเฉยๆแม้มันจะแตกต่างจากความรู้สึกที่เกิดจากsex แต่แบบนี้ก็ไม่เลว ทว่าจะดีกว่านี้ถ้าน้ำกลับมานอนห้องนี้สักที แต่เขาคงต้องรอให้คุณแม่คุณพ่อกลับมาจากเชียงใหม่มาอนุญาตเสียก่อน
“….” น้ำงงงันการกระทำของเหนือมากขึ้นทุกที ที่ยอมเลิกลาง่ายๆ ทำให้คิดว่า คุณเหนือกำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขาจริงๆ คิดแบบนั้นก็ทำให้เขารู้สึกดีไม่น้อย
เขาจะลองเชื่อในสิ่งที่คุณแม่บอกว่าคุณเหนือกำลังเปลี่ยน…
เด็กหนุ่มไม่รู้ว่าสาเหตุที่คุณหญิงทัดพวงขอร้องวันนี้ เพราะอะไร แต่ในเมื่อรับปากไปแล้ว เขาก็ไม่คิดกลับคำ เพราะตอนนี้เขาไม่ได้เป็นที่รองรับอารมณ์ของคุณเหนืออย่างที่เคยเป็นมา
“ คืนนี้หนาวเนอะว่าป่ะ?” คุณเหนือว่ามุมปากอมยิ้มกอดน้ำเข้าไปอีก
“..ก็ปกตินะครับ” น้ำตอบเงยหน้ามองชายหนุ่มที่หลับตาลงไปแล้ว
“ แต่ฉันหนาว” เหนือตอบทั้งหลับตา เขาไม่ได้แกล้งพูด หรือตั้งใจจะหยอกล้อน้ำแต่เขารู้สึกหนาวจริงๆ คนที่กอดอยู่นี้บรรเทาความเหน็บหนาวให้เขา..
น้ำ แก..
..ตลอดมาทำไมแกยอม ท่าทางอิดออดนั้นไม่ใช่เพราะจริตมารยาเหมือนที่ฉันคิดใช่ไหม? ความจริงคือแกไม่อยากนอนกับฉัน นั่นเพราะฉันเคยใช้กำลังกับแก แต่ถ้า มันจะไม่เป็นอย่างงั้นอีก แกจะว่ายังไง?
จะรู้สึก..อยากอยู่กับฉันหรือเปล่า จะรักฉันไหม?
“……………………..……..” เหนือเปิดดวงตาคมขึ้นมาอีกครั้ง น้ำในอ้อมแขนนอนนิ่งแต่เด็กหนุ่มยังไม่หลับ เพราะสมองเอาแต่ครุ่นคิด..
“ น้ำ น้ำ” เหนือเรียก น้ำทำทีว่าหลับไปแล้ว ยังไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะเรียกเขาอีกทำไม นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก
“ น้ำ หลับแล้วยัง?” เหนือถามคิดว่าน้ำคงหลับไปแล้ว
“………………………………...” เหนือค่อยๆบรรจงจูบลงหน้าผากมนของเด็กหนุ่มอย่างเงียบเชียบ ในความเงียบเชียบน้ำหัวใจเต้นแรงทำตัวไม่ถูกนอกจากแกล้งหลับต่อไป
** ** **
เวลาเกือบเที่ยงคืน ฟอร์ยังคงนั่งครุ่นคิดในผับเหมือน3 ชั่วโมงที่แล้ว ชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งคนเดียวมาเป็นเวลานานย่อมมีคนสนใจเข้ามาทักเป็นธรรมดา แต่ฟอร์กลับไม่คิดจะคุยกับใคร
“ อ้าวฟอร์ เหนือไม่มาเหรอ?” กัสทักฟอร์ที่ไม่คิดว่าจะเจอกัน กัสดีใจจนออกหน้าที่เห็นฟอร์มาคนเดียวเขาสนใจฟอร์มานานแล้ว แต่ไม่ค่อยโอกาสสักเท่าไร ที่เจอกันเป็นครั้งคราวเฉพาะที่นี่เท่านั้น
“ ทำไมนายจะถามหาเหนือในเมื่อเห็นเราอยู่คนเดียว” ฟอร์ว่าเริ่มเมา ทำให้แผลที่โดนต่อยไม่รู้สึกเจ็บแต่แผลที่หัวใจกลับเจ็บทวีคูณ
“ก็เห็นนายองคนแทบจะตัวติดกัน เลยถามดู” กัสว่าไม่ถือสาฟอร์ที่เริ่มเมาแล้ว เขานั่งลงข้างฟอร์ก่อนที่จะสั่งเครื่องดื่มแล้วมองไปรอบๆผับ โดยไม่สนใจอะไรเป็นพิเศษเพราะที่สนใจอยู่ข้างๆแล้วก่อนหันกลับมามองฟอร์ที่ดื่มเหล้าเหมือนน้ำเปล่า
“มีเรื่องอะไรหรือไง กินเหล้าขนาดนี้เดี๋ยวกระเพาะก็ได้พัง” กัสบอก เขาคิดว่าฟอร์คงยังลืมแฟนเก่า ‘รุจ’ ไม่ได้
“………………………………” ฟอร์ยังคงมองเหล้าในแก้วนิ่ง ไม่ได้ตอบคำถาม
“ รุจเหรอที่ทำให้นายเป็นแบบนี้?”
“ ไม่ใช่” ฟอร์ว่าส่ายหน้า สีหน้าราวกับกำลังเจ็บปวด
“………………………..” คราวนี้เป็นกัสที่นิ่งเงียบรอฟังฟอร์บ้าง
“ เรารักรุจ เราไม่คิดว่าจะรักใครได้เท่ารุจ และจะเลิกรักรุจได้ แต่ตอนนี้เรากลับกำลังคิดเรื่องของอีกคน เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรของเรา” ฟอร์ว่า เขานึกถึงวันที่เป็นดูหนังกับน้ำ และเวลาที่เขาอยู่กับน้ำที่โรงพยาบาล
“ เราว่าเราเข้าใจ..” ฟอร์หันหน้าไปเมื่อกัสตบไหล่เขาเบาๆ
“ นายเลิกกับรุจแล้ว นายย่อมตัดใจ หักห้ามใจ ให้เลิกรักเลิกคิด และเมื่อนายกลับเป็นตัวเองอีกครั้งนายก็ย่อมที่จะรักใครสักคนที่นายอยากให้เขารักนาย นั่นแหละดีสุดๆ นายได้มีโอกาสมีความรักมีอีกครั้งแล้ว รุกเหมือนที่นายเคยทำ หนุ่มเพล์บอยที่เราเคยรู้สึกหายไปไหนวะ?” กัสว่ายิ้มแก้มแทบฉีกแต่ใจสั่นไหว ฟอร์ยิ้มตอบเท่าที่ทำได้ เพราะเรื่องมันไม่ได้ง่ายเหมือนที่กัสบอกเขา
รู้สึกเจ็บแผลที่โดนเหนือต่อยเมื่อเช้าหน้าขึ้นมาอีกแล้ว
“ ว่าแต่ว่าหน้าไปโดนอะไรมา?” กัสถามว่าจะถามตั้งแต่เจอหน้า มองยังไงก็โดนต่อยมาชัดๆ
“ นี่เหรอ นั่นดิโดนอะไรมา?” ฟอร์ว่าถามกลับ
“ นายมีสติอยู่หรือเปล่าเนี่ย? เมาแล้ว ก็กลับ..ถ้าฟอร์กลับไม่ไหวเราไปส่งก็ได้”
“…………………………..” ฟอร์ส่ายหน้าตอบ หันไปสั่งเครื่องดื่ม
“ น้ำ……เปล่าช็อตหนึ่งครับ” ฟอร์สั่งบาร์ กัสหันหน้ามาทันทีเขาคิดว่าฟอร์ไม่น่าเมาขนาดนี้
“……………………….” ฟอร์ยักยิ้มโดยไม่พูดอะไร
** ** **
น้ำแปลกใจที่เห็นลุงน้อยยืนรอรับเขาแทนที่จะเป็นคุณเหนือ เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่ยังไม่รู้ว่าอะไร?
“ลุงน้อย คุณเหนือให้มารับน้ำหรือครับ?” น้ำถาม เมื่อเช้าตอนที่คุณเหนือมาส่งเขายังบอกว่าจะมารับอยู่และให้เขารีบมารอ อย่าต้องให้คุณเหนือมารอเด็ดขาด
“…..” น้อยพยักหน้าตอบ ดวงตาบวมจ้องมองดวงหน้าเด็กหนุ่มอยากจะบอกบางอย่างให้รับรู้แต่เขาก็ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน ทุกอย่างมันกระทันหันจนตั้งตัวไม่ทัน น้ำรับรู้สิ่งที่ผิดปกติว่าต้องไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีแน่
เกิดอะไรกับคุณเหนือหรือเปล่า?!
“ลุงแล้วคุณเหนือละครับ?!” น้ำถามใจไม่ดีคิดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเหนือ
“อยู่ที่บ้าน” ชายวัยกลางคนบอก ยิ่งน้อยมีท่าทีผิดปกติน้ำก็ยิ่งใจไม่ดี
“ เกิดอะไรขึ้นกับคุณเหนือหรือครับ?!”น้ำถามเสียงร้อนรน
“ ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเหนือหรอก” น้อยบอก
“ แล้ว…?”
“ น้ำอย่าถามอะไรลุงตอนนี้เลย กลับถึงบ้านน้ำก็จะรู้เรื่องเอง” น้อยบอก
“………………………..”
ตลอดเวลาที่อยู่ในรถ น้ำอยากกลับมาถึงบ้านให้เร็วที่สุด เขาอยากรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ จะต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเหนือแน่นอน แต่ลุงน้อยยังไม่กล้าบอกเขาตอนนี้ รึว่าคุณเหนือจะเกิดอุบัติเหตุเพราะชอบขับรถเร็วอยู่บ่อยๆ ทำไมเขาถึงคิดเรื่องได้น่ากลัวขนาดนี้ ลุงน้อยบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเหนือก็ต้องไม่มีสิ แต่ทำไมคุณเหนือถึงไม่มารับเขา
ทันทีที่มาถึง น้ำเปิดประตูออกวิ่งเข้าไปในบ้านเจอเข้ากับนมก้านพูที่ใบหน้าเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
“คุณนม!?” นมก้านพูเดินเข้ามกุมมือน้ำไว้ก่อนที่น้ำตาจะไหลทะลักออกมาอีกครั้ง
“ คุณนมร้องไห้ทำไมครับ แล้วคุณเหนือละครับ? เกิดอะไรขึ้นกับคุณเหนือหรือครับ?!” น้ำถามมองหาชายหนุ่มแต่ไม่เจอแม้เงา
“ ไม่ใช่น้ำไม่ใช่ ไม่ใช่คุณเหนือ” นมก้านพูส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“ ………………….” น้ำจับมือนมก้านพูที่เย็นเชียบรอฟังสิ่งที่หญิงสูงวัยจะบอกด้วยหัวใจที่เต้นแรง คิดไปถึงคุณแม่และคุณพ่อที่ไปไหว้พระที่เชียงใหม่แต่แค่แวบเดียงเท่านั้น เพราะไม่มีทางเป็นไปได้
“ คุณท่าน และคุณหญิง เสีย แล้วน้ำ ฮือๆ” นมก้านพูว่าปล่อยโฮก่อนที่ร่างกายจะยืนไม่ไหวเพราะสะเทือนใจอย่างหนัก น้ำและแก้วที่เพิ่งเข้ามา ช่วยกันพยุงนมก้านพูไปนั่งเก้าอี้นวม ในตอนนั้นแม้น้ำจะพยุงนมก้านพูแต่เด็กหนุ่มก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยราวกับว่าเขาเป็นเพียงตอไม้ที่ไร้ความรู้สึกก่อนที่สติจะวูบกลับมา
น้ำไม่ได้รู้สึกอย่างที่นมก้านพูบอกเขาเลย ไม่มีทางเป็นไปได้ เมื่อวานเขายังคุยกับคุณพ่อคุณแม่ก่อนที่จะไปเชียงใหม่อยู่เลยจะเป็นไปได้ยังไง แต่คุณนมก็ไม่มีเหตุผลที่หลอกเขา
“ คุณนมว่าอะไรนะครับ?” นมถามเสียงแหบในลำคอที่กำลังบีบให้เสียงหายไป
“ รถตู้ที่พาคุณท่านและคุณหญิงขึ้นไปไหว้พระบนเขา ...ตกเขาเพราะถนนลื่น …”
“ ไม่จริงไม่จริง” น้ำว่าส่ายหน้าไม่เชื่อค่อยๆถอยห่างจากนมก้านพู
เขาไม่เชื่อเด็ดขาด คนดีๆอย่างคุณพ่อคุณแม่ไม่มีทางตายง่ายๆแบบนี้
“ ฮือๆ” นมก้านพูปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาด้วยความโศกเศร้า
“คุณ นม น้ำไม่เชื่อ ไม่จริงใช่ไหมครับ!?” น้ำว่า แต่น้ำตาค่อยๆไหลออกมาอาบน้ำจนเปียกชื้น มือเท้าของเด็กหนุ่มเย็นจัด
“น้ำ” นมก้านพูว่าจ้องมองเด็กหนุ่มที่ใบหน้าซีดเผือก ก่อนที่โอบกอดน้ำให้หายตื่นตะหนก ให้ยอมรับความจริงให้ได้
“ ไม่จริงใช่ไหมครับ..นม ไม่จริง ฮือๆ ทำไมคนที่น้ำรักจะต้องจากน้ำไปด้วยฮือๆ” ทั้งแม่ที่ทิ้งเขาไป ทั้งคุณพ่อคุณแม่จะให้เขามีความสุขไม่ได้ใช่ไหม
“ ท่านไปสบายแล้วน้ำ” นมก้านพูว่าแม้แต่ตนเองก็ยังทำใจไม่ได้
“ฮือๆ เช็คดีแล้วหรือครับ ใครบอกครับใครบอก ต้องมีใครแกล้งแน่ๆ” น้ำร้องไห้เสียงดัง ทุกอย่างในจิตใจค่อยๆพังครืนลงมา
“ ตำรวจโทรมาแจ้งเมื่อตอนบ่าย คุณช่อแก้วเช็คกับโรงพยาบาลแล้ว และกำลังพาคุณท่านคุณหญิงกลับมา ….”
น้ำมองเห็นเมื่อครั้งที่เขาอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ ยิ่งทำให้เศร้าโศกมองเห็นสิ่งรอบตัวหม่นหมองไปหมด คงไม่มีคุณพ่อคุณแม่ให้เรียกอีกแล้ว ความอบอุ่นที่รับรู้พลันหายไปมีแต่ความเศร้าถาโถมเข้ามา จากที่เคยเป็นมาจะไม่มีวันได้เห็นหน้าอีก จะไม่มีวันได้รับทดแทนคุณอีกแล้ว
แก้วที่นั่งอยู่ข้างๆเช็คน้ำตาก่อนที่จะเอ่ยถึงเจ้านายที่ขังตัวเองอยู่ในห้องตั้งแต่บ่าย ตั้งแต่ที่ทราบข่าวจากตำรวจ แม้คุณช่อแก้วผู้เป็นน้าจะมาหาก็ไม่ยอมออกจากห้อง
“คุณนม เรื่องคุณเหนือจะทำยังไงดีคะ?” แก้วว่า ทำให้น้ำนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้คุณเหนืออยู่ที่ไหน? เป็นยังไงบ้าง?!
“คุณเหนือทำไมครบคุณนม?” น้ำถาม เป็นห่วงเหนือว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง?
“ คุณเหนือเงียบตั้งที่รู้เรื่อง เรียกเท่าไรก็ไม่ยอมเปิดประตู” นมก้านพูบอกน้ำลุกขึ้นวิ่งไปขึ้นไปหาเหนือที่ห้องทันที
ก็อกๆ ก็อกๆ
น้ำเคาะประตูราวกับจะให้มันพังลงมา
“ คุณเหนือครับ เปิดประตูให้น้ำหน่อย คุณเหนือ!”
“…………………………….” ไม่มีเสียงตอบกลับจากด้านใน น้ำยิ่งใจไม่ดีกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชายหนุ่ม
ก็อกๆก็อกๆก็อกๆๆๆๆๆๆ
น้ำกระหน่ำเคาะประตูราวกับกับไม่รู้สึกเจ็บปวด
“คุณเหนือ คุณเหนือเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?!”
“……………………………”
ก็อกๆๆๆๆๆๆ
“คุณเหนือเปิดประตูให้น้ำหน่อยครับ!!?”
“น้ำเป็นยังไงบ้าง?” นมก้านพูขึ้นมาสบทบพร้อมแก้วและกระหล่ำ
“ไม่มีเสียงตอบเลยครับ ต้องให้ลุงน้อยเอาเครื่องมางัดห้องให้เร็วที่สุด” น้ำบอก แก้ววิ่งหายไปตามลุงน้อยทันที
“คุณเหนือเปิดประตูให้น้ำเถอะครับ น้ำขอร้อง ได้โปรดเถอะครับ!!” น้ำร้องทั้งทุบประตูหวังจะให้คนที่อยูด้านในเปิดประตู
ทำไมไม่มาเปิดหรือว่า!?.....
“คุณเหนือ คุณเหนือ!?” น้ำทุบประตูระรัว
หรือว่าคุณเหนือ…!?
ในขณะที่น้ำคิดไปต่างๆนานาเหนือก็เปิดประตูออกมา !?
“…….. … ” น้ำและที่เหลือจ้องชายหนุ่มนิ่งงัน
“ คุณ! เหนือ?” น้ำว่าก่อนที่ชายหนุ่มจะเข้ามากอดน้ำแน่นจนเด็กหนุ่มเจ็บและหายใจไม่สะดวก
“น้ำ” เหนือว่าใบหน้าซบลงบนไหล่น้ำ โลกทั้งโลกของเขาได้ถล่มลงมาแล้ว ชายหนุ่มบอกตัวเองว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ไม่มีทางที่คุณพ่อคุณแม่จะจากเขาไปเร็วเช่นนี้ ไม่มีทาง!
ต้องมีใครเล่นตลก
“คุณเหนือครับ” น้ำว่ากอดคนตัวโตกว่าให้แน่นกว่าที่โดนกอด ในตอนนี้หากเขาจะช่วยปลอบคุณเหนือได้แม้เพียงน้อยนิดเขาก็ยินดี ยินดีทุกอย่าง
“ น้ำ คุณพ่อคุณแม่…..” เหนือว่าเสียงค่อยๆเบาจนไม่ได้ยินในที่สุด
“ น้ำรู้ครับน้ำรู้คุณเหนือไม่ต้องพูดอะไรแล้ว น้ำรู้น้ำรู้” เด็กหนุ่มบอกน้ำตาไหลไม่หยุดผิดกับอีกคนที่ไม่มีน้ำแต่แม้แต่หยดเดียว
“ ไม่จริงใช่ไหมน้ำ ไม่จริง!?” เหนือทรมานสาหัสแม้แต่ใบหน้าคนที่มองก็รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ชายหนุ่มรู้สึก
“คุณเหนือเข้มแข็งไว้นะครับ น้ำน้ำ……น้ำจะอยู่กับคุณเหนือเอง อย่างน้อยตอนนี้คุณเหนือยังมีน้ำนะครับ” น้ำว่า ชายหนุ่มเงยหน้ามองดวงหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“ น้ำจะไม่ทิ้งฉันไปอีกคนใช่ไหม?”
“ครับ ถ้าคุณเหนือยังต้องการน้ำ น้ำก็จะไปไหน” น้ำบอก ให้ชายหนุ่มเชื่อมั่น
“ อย่าทิ้งฉันไปนะน้ำ ฉันไม่มีใครแล้ว” เหนือว่าคิดถึงผู้ให้กำเนิดจับใจ ความรู้สึกสูญเสียที่มียากที่จะทำใจได้ เด็กหนุ่มที่ชายหนุ่มกอดอยู่ช่วยค้ำจุนไม่ให้หัวใจเขาพังทะลายไปมากกว่านี้ ก่อนที่น้ำตาแห่งความรู้สึกทั้งมวลจะไหลออกมาจากดวงตาที่สั่นระริก เหนือหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบเชียบ
“น้ำจะอยู่กับคุณเหนือครับ จะไม่ไปไหน ถ้าคุณเหนือยังต้องการน้ำ”
“……………………..”
** ** **
:mc4:
สวัสดีปีมังกรทองเจ้าค่ะ
ขอให้ท่านสุขภาพร่างกายแข็งแรง สมหวังสมหวังดั่งตั้งใจ
ให้แคล้วคาดจากอันตรายทั้งหมดทั้งมวล
เฮงๆ โชคดี ตลอดไป
ปล. กลับมาแล้วเน้อ :กอด1:
-
:mc4: ในที่สุดเจ้าหญิงก็กลับมา
:a5: :a5: เสดหลายเด่อ :o12: :o12:
-
ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะเจ้าหญิง :กอด1:
..................................................
แต่ทำไมกลับมาแล้วเศร้าเยี่ยงนี้หล่ะเจ้าคะ :o12: :o12:
-
:o12: :o12: :o12:
-
:sad4: :sad4: ซึ้ง อ่ะตอนนี้
:mc4: :mc4: เจ้าหญิงกลับมาแล้ว สวัสดีปีใหม่จร้าเจ้าหญิง
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะเจ้าหญิง ร่ำรวยความสุขสมหวังและเงินทองค่า ยินดีต้อนรับกลับมานะคะ
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ แต่มันช่าง TTT TTT :m15:
-
ตอนก่อนๆ ยังสงสารน้ำ
แต่ตอนนี้เราสงสารคุณเหนือจับใจเลยอ่ะ T T'
คนแต่งก็เช่นกันนะคะ สุขสันต์ปีมังกรค่า
ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง ร่ำรวย สวยวันสวยคืนค่ะ ;)
-
น้องน้ำกับคุณเหนือกลับมาแล้ว
:o12:
-
น้ำกลับมาแล้ว เย้ๆๆ
คุณเหนือค่อยๆทำตัวดีขึ้นแล้วนี่นา ดีจัง o13
เสียใจเรื่องคุณท่านกับคุณหญิงด้วยนะคะ :monkeysad:
-
ถ้าไม่ทำนิสัยเดิม น้ำไม่ไปไหนหรอก
-
สวัสดีปีใหม่ครับเจ้าหญิง
กลับมารอบนี้จัดหนักมาเลยทีเดียว
-
:m15: :monkeysad: :sad11:
:L2: :L2:
-
สวัสดีปีใหม่เจ้าหญิงค่ะ
เย้กลับมาแล้วว :mc4:
แต่..............
ดราม่าได้อีกกกกก :o12: เล่นเอาเศร้าตั้งแต่ต้นปีเลยนะค่ะ
:m15:เสียใจอ่ะ รู้สึกเหมือน คุณหญิงจะสั่งเสียกับน้ำเลย
ตอนนี้ สงสารเหนือขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ต้องสู้ต่อไป
:กอด1: :L2:
-
โอ๊ยยย สงสารเหนือ หวังว่าน้ำจะอยู่ข้าง ๆ เหนือ
และเหนือจะปรับตัวเพื่อน้ำได้นะ
-
ตอนนี้ อ่านแล้ว สงสารเหนือ เล็กๆ
-
สงสารเหนือ น้ำดูแลเหนือดี ๆ นะ เหนือก็ดูแลน้ำให้ดีนะ
happy new year ค่ะ
-
โอ้
-
ในที่สุดก็ตามทันแล้ว :mc4:
ชอบคุณแม่และคุณพ่อของเหนือที่เข้าใจลูก
ตอนนี้มาตายซะแล้ว :o12:
เนื้อเรื่องหนักหน่วงแบบที่ชอบ
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
สงสารเหนือจับใจ :o12:
-
น้ำอย่าทิ้งเหนือไปไหนนะ o7
-
ดีใจที่กลับมานะค่ะ แสดงสบายดีแล้ว อะไรที่เจ้าหญิงอวยให้เรา ก็ขอให้เด็งกลับไปหา 2555 เท่านะเออ สุขสันต์ปีใหม่ค่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สงสารน้ำมาก ดีจังทีเหนือยอมปรับปรุงตัวเองเพื่อน้ำ อย่าทิ้งกันไปไหนนะ :m15: :m15:
สนุกเวอร์ T T
-
สงสารเหนือแฮะ ร้องไห้เลยอ่ะ
ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้วแท้ๆ :monkeysad:
-
กลับมาซะเศร้าเลย :sad4:
-
มันรวดเร็วมาก
น้ำอยู่ให้กำลังใจเหนือต่อไปนะ
และเหนือก็อย่ารุนแรงกับน้ำอีกหละ :m15:
-
จะตามอ่านตอ่ไปครับ
-
ตอนนี้เศร้าจริงๆๆ :sad4:
น้ำอยู่กับเหนือไปตลอดน้าาา
แอบเชียร์ให้ฟอร์คู่กะกัส :laugh:
-
:a5: ช็อคมากคะ
และรู้สึกเศร้ามากด้วย :monkeysad:
:pig4: คะ
-
:monkeysad:
สวัสดีปีใหม่
-
เจ้าหญิงกลับมาแล้ว เย้ๆๆ
แต่ว่า .. . ทำไมเรื่องมันเศร้าเช่นนี้ ฮือๆ :z3:
(ไม่เศร้าคงไม่ใช่เจ้าหญิงแต่ง ล้อเล่นคะ -*- // โดนถีบ :z6:)
สงสารเหนือจัง น้ำอยู่กับเหนือนะอย่าทิ้งเหนือไปไหนนะ ฮือๆ
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
ขอให้สุขภาพแข็งแรง สวัสดีปีใหม่ค่า :mc4:
-
ท้องอืดละ...(กินมาม่าเยอะ)
-
น้ำกับเหนือรักกันๆ นะ เหลือกันอยู่แค่สองคนแล้ว เปลี่ยนเป็นตลกร้ายเป็นแผนที่คุณพ่อคุณแม่สร้างเพื่อดัดนิสัยเหนือได้มั้ย :monkeysad:
-
เริ่มปีใหม่ด้วยมาม่า tt'
-
โฮกกกกกกก
ไม่น้าาาา :sad4:
ไหงเปิดเรื่องมาคราวนี้
ดราม่าได้อีกเศร้าเกิ๊น
คุณพ่อ คุณแม่สิ้นแล้ว
แล้วเหนือจะเป็นไงละเนี้ย
มันยังจะมีเรื่องอะไรอีกไหม
แล้วการตายของ คุณพ่อแม่ เกิดจากอุบัติเหตุจริงหรอ
คงไมไ่ด้มีใครทำอะไรใช่ไหม?
ไม่นะ
เศร้าเว้อร์แถมเพ้อเจ้อได้อีก :beat:
-
ในที่สุดก็มาอัพแล้ว
เย้ๆๆ ดีใจจัง
สวัสดีปีมังกรค่ะ พี่แมว
-
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะเจ้าหญิง :กอด1:
เดี๋ยวจะทยอยตามอ่านเก็บนะ แต่อ่านตอนล่าสุดที่เจ้าหญิงโพสต์ไว้แล้วแหละ
จัดเบาๆ กรุบกริบ ฉลองปีใหม่กันเลยนะเจ้าหญิง o18
พ่อแม่พ่อดาวเหนือตาย อุบัติเหตุธรรมดาหรือมีอะไรเบื้องหลังหรือเปล่า?
สงสารเหนือ - -"
:กอด1:
-
ทำมัยมันเศร้าอย่างนี้หนอ
-
น่าสงสารเหนือจังเลยค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :L2:
-
เอาอีกแล้ววววววว กับแนวนี้ :z3: อึดอัดใจได้อีก รออ่านต่อค่ะ~ :L2:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108847265)
18.
งานศพคุณหญิงทัดพวงและนายสาโรจน์ คุณช่อแก้วและคุณวิชัยผู้เป็นสามีเป็นผู้จัดการงานทั้งหมดทั้งมวล เพราะเหนือนับว่ายังเด็ก และยังสภาพจิตที่ย่ำแย่ย่อมไม่สามารถจัดการใดๆได้
แม้การสูญสียจะผ่านเกือบ 2 เดือนแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความโศกเศร้าหายไป ยิ่งเหนือด้วยแล้วการเสียผู้ให้กำเนิดไปอย่างกระทันทำให้กลายเป็นพูดน้อยไปในทันที
เหนือวางช้อนลง ทั้งที่เพิ่งกินข้าวไปไม่กี่คำ น้ำมองแล้วอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะชายหนุ่มผอมลงไปมากจริงๆ
“คุณเหนืออิ่มแล้วหรือครับ?” เด็กหนุ่มถาม
“อืม” เหนือว่าลุกขึ้น น้ำลุกขึ้นตาม
“เดี๋ยวน้ำเอานมขึ้นไปให้นะครับ”
“ ฉันไม่หิว” เหนือว่า
“แต่คุณเหนือครับ กินหน่อยนะครับ”
“………………..” เหนือไม่ตอบ น้ำยิ่งไม่สบายใจ หากว่าคุณแม่มาเห็นคุณเหนือตอนนี้ก็คงไม่สบายใจเหมือนกัน เขาจะทำยังไงดี?
ถึงแม้ว่าเหนือจะไม่ตอบ แต่น้ำก็เอานมมาให้เหนือถึงบนห้อง
“……………..” น้ำมองชายหนุ่มที่นั่งเหม่ออยู่บนเตียง ก่อนที่ยกถาดแก้วนมเข้าไปหา
“คุณเหนือดื่มนมสักหน่อยนะครับ คุณเหนือกินข้าวน้อยเหลือเกินดื่มนมจะได้ไม่หิว” น้ำว่า ชายหนุ่มไม่ได้ไหวติงทำเหมือนไม่มีน้ำอยู่ในห้องนี้ด้วยซ้ำ
“ คุณเหนือครับ” น้ำว่าก่อนที่เหนือจะหันหน้ามา
“ ฉันไม่หิวเอากลับไปเถอะ”
“ แต่”
“เอาออกไป ฉันไม่กิน! ” เหนือว่าปัดมือน้ำจนแก้วหล่นลงพื้น แตกออกเป็นเสี่ยงๆน้ำนมสีขาวแตกกระจายเปื้อนเป็นวงกว้าง
เพล้ง!?
น้ำตกใจทำอะไรไม่ถูก รีบถอยออกมา แต่เหนือกลับคว้ามือน้ำไว้
“ คุณเหนือ!?”
“ ………………………..……” เหนือเงยหน้าจ้องใบหน้าน้ำนิ่ง
“คุณเหนือ?”
“ ………………………..……” ชายหนุ่มยังคงไม่พูดอะไร เด็กหนุ่มเดาไม่ออกว่าชายหนุ่มกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
“ คุณเหนืออย่าทำแบบนี้เลยครับ คุณพ่อคุณแม่เองก็ไม่อยากให้คุณเหนือเป็นแบบนี้ ท่านคงอยากให้คุณเหนือทำใจได้เร็วๆ เพราะคุณเหนือยังต้องมีมีชีวิตอยู่ต่อไป…คุณเหนือต้องผ่านไปให้ได้นะครับ!”
“ แก…จะไปรู้อะไร คุณพ่อคุณแม่ไม่ใช่พ่อแม่แกจริงๆ แกจะไปเข้าใจอะไร!?” น้ำสะเทือนใจมากที่ถูกเหนือพูดแบบนี้
“ ทำไมคุณเหนือพูดแบบนี้ละครับ ถึงคุณแม่คุณพ่อจะไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆของน้ำ แต่ท่านก็รักและเอ็นดูน้ำ ดีกับน้ำ และน้ำก็รักท่านเหมือนพ่อแม่จริงๆทำไมน้ำจะไม่เสียใจที่ท่านทั้ง2มาจากไปเร็วแบบนี้ แต่ที่น้ำพูดกับคุณเหนือแบบนี้ เพราะไม่อยากเห็นคุณ
ทรุดโทรมไปมากกว่านี้ น้ำคิดว่าคุณพ่อคุณแม่ก็เช่นกัน”
“แกก็ทำเป็นพูดดี เหมือนไอ้พวกที่มาหาฉันไม่เว้นแต่วัน ทำมาเป็นเสียใจ เห็นอกเห็นใจแต่หวังผลประโยชน์จากฉันทั้งนั้น!” เหนือว่า หลังจากที่ผู้ให้กำเนิดจากไป มีคนที่รู้จักมาแสดงความเสียใจที่บ้านแม้งานศพจะเรียบร้อยไปแล้ว เขารู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมากที่ยังมีคนที่ยังนึกถึงคุณพ่อคุณแม่อยู่ แต่คนที่มากลับพูดถึงธุรกิจของเขา การร่วมลงทุน คงคิดว่าเขาเด็กที่จะไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริง แต่พวกมันคิดผิด
“ คุณเหนืออย่าเอาน้ำไปรวมกับคนพวกนั้นสิครับ น้ำจะได้ประโยชน์อะไร คุณเหนือก็น่าจะรู้ว่าน้ำไม่ใช่คนแบบนั้น ที่น้ำทำทั้งหมดเพราะน้ำเป็นห่วงคุณเหนือนะครับ”
“ ได้สิแกได้!” เหนือว่ากระชากน้ำเข้ามาหาตัว
ได้ทำ………ให้ฉันรักแก……………..
“ นะครับคุณเหนืออย่าทำร้ายตัวเองเลย คุณเหนือยังมีคุณฟอร์ คุณช่อแก้ว คุณนม และทุกๆคนที่บ้านหลังนี้”
“ รวมแกด้วยใช่ไหม?” เหนือถาม
“ครับ” เหนือรู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาดกับคำพูดว่า ‘ครับ’ เพียงคำเดียวของน้ำ
“ ไปเอานมมาให้ใหม่ได้ไหม?” เหนือบอก มองหน้าน้ำที่กำลังยิ้มที่เหนือบอกให้ไปเอานมมาให้ครับ
“ครับ แต่เดี๋ยวน้ำเก็บแก้วนี้ก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวฉันทำเอง ก็ฉันเป็นทำแตกใช่ไหมละ?” เหนือว่าลุกขึ้นจำได้ว่าน้ำเคยพูดว่าใครทำคนนั้นก็ต้องรับผิดชอบ น้ำมองเหนือด้วยความงงงัน
คุณเหนือนะเหรอจะเก็บแก้วที่แตกเอง?
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวน้ำเก็บเอง เพราะคุณเหนือไม่เคยทำ เดี๋ยวจะโดนบาด”
“ ไม่โดนบาดหรอกน่า เรื่องแค่นี้ ตกลงจะให้กินไหมนม หรือจะให้กินอย่างอื่นจะได้ไม่ต้องไป” เหนือว่ามองหน้าน้ำเจ้าเหล์ เด็กหนุ่มสีหน้าเลิกลั่กก่อนที่วิ่งออกจากห้องไปเร็วเท่าที่ขาจพาวิ่งไปได้
“………………..” เหนือขำที่น้ำทำท่ากลัวเสียเต็มประดา แต่ชายหนุ่มก็คิดในใจไว้แล้ว
‘คืนนี้อย่าคิดว่าจะรอด’
เหนือเก็บเศษแก้วไปยิ้มไป โลกใบเดิมค่อยๆสว่างขึ้นมาอีกครั้ง
น้ำกลับเข้ามา เหนือก็เก็บเศษแก้วใส่ถาดและนำมาผ้าเช็คตัวมาเช็คพื้นเสร็จเรียบร้อย หากว่าพื้นนั้นไม่เหนียวแบบนี้
“ มองอะไร ตกตลึงในความสามารถของฉันหรือไง?” ชายหนุ่มว่าสบายใจเอามือหนุนต่างหมอนนอนไขว้ห้างรอน้ำบนเตียง
น้ำเดินไปหา เสริฟนมให้เหนือถึงเตียงนอน
“………………” เหนือรับแก้วจากมือน้ำแต่กลับไม่ยอมปล่อยมือคนที่ยื่นให้
“คุณเหนือ?!” น้ำพยายามดึงมือตัวเองกลับ เหนือยิ่งไม่ยอมปล่อยจนเหมือนเป็นการชักกระเย่อย่อมๆ
“ ดึกแล้วนอนกันเถอะ” เหนือว่าวางแก้วนมไว้ยังไม่ยอมกิน น้ำย่อมรู้ว่าชายหนุ่มไม่ได้หมายถึงการนอนเฉยๆแน่
“ แล้วนมละครับ?” น้ำว่าไม่กล้าสบตาเหนือตรงๆ
“ ……………” เหนือยิ้มกระชากน้ำลงมานอนบนเตียงก่อนที่จะเอาตัวทับไว้ น้ำตกใจก็จริงแต่ไม่ได้ขัดขืนนอกจากมองหน้าชายหนุ่มที่ที่จ้องมองมา
“……………………..” เหนือลูบแก้มน้ำไปมาก่อนที่จะก้มลงจูบเบาๆ น้ำหดคอหนีเล็กน้อย หัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้น
“ คุณ เหนือ?”
“ เรียกทำไม หืม?” เหนือว่าสูดกลิ่นหอมจากลำคออีกฝ่ายก่อนที่จะใช้ลิ้นเลียให้น้ำขนลุกซู่ จนเหนือก็รู้สึก
“ ปะเปล่าครับ” น้ำว่าก่อนที่ริมฝีปากจะถูกปิดด้วยริมปากของอีกฝ่าย ภายในปากถูกลิ้นที่ชำนาญสำรวจทั่วทุกมุกก่อนที่จะมาหยอกกับลิ้นของเขา ร่างกายถูกปลดเปลื้องจนเหลือเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า และกำลังเสียดสีแนบชิดกับร่างที่แน่นหนัก
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างไม่รีบร้อนเหมือนทุกครั้ง น้ำรู้สึกได้ว่าเขาถูกปฎิบัติอย่างอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยได้รับ
.
.
.
.
.
..
เหนือกอดน้ำเข้ามาอีกก่อนที่หอมศรีษะชื้นๆของอีกฝ่ายอย่างไม่รังเกลียจ น้ำที่กำลังจะหลับลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
“ ถ้าง่วงก็นอนเถอะ” เหนือว่าก้มมองคนในอ้อมแขน
“………………………..” น้ำนึกสงสัยในคำพูดและการกระทำของเหนือที่ช่างอ่อนโยนเหลือเกินก่อนที่ผล็อยหลับไป
เด็กหนุ่มฝันถึง เมื่อครั้งยังเด็กที่นั่งรอแม่วันแล้ววันเล่า คุณเหนือลูกชายคุณหญิงที่มักจะเดินมาพูดให้ร้องไห้
“ไอ้เด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่ แบร่” เด็กชายว่าแลบลื้นปลิ้นตาสนุกที่ได้แกล้งลูกคนใช้ในบ้าน
“ น้ำไม่ใช่เด็กไม่มีพ่อไม่มีแม่ น้ำมีแม่” เด็กชายตอบอย่างแข็งขัน เพราะไม่คิดว่าแม่จะทิ้งตัวเองไปจริงๆ
“ แล้วไหนละแม่แก เด็กไม่มีพ่อไม่มีเขาเรียกเด็กกำพร้า ต้องไปอยู่ที่ที่เด็กแบบแกอยู่กันเยอะๆ พวกที่เด็กกำพร้าเขาอยู่กัน”
“ ไม่ครับ น้ำจะอยู่ที่นี่รอแม่”
“ ฉันเป็นเจ้าของบ้าน ฉันไม่ให้แกอยู่ ฉันไม่ให้เด็กกำพร้าอย่างแกอยู่บ้านฉัน!”
“ แต่น้ำจะอยู่ที่นี่”
“ ไม่ให้อยู่!” เด็กชายว่าโกรธที่โดนขัดใจ แล้วขว้างรถบังคับวิทยุที่ถือมาใส่อีกคนที่นั่งกอดเข่าอยู่
ภาพถูกตัดหายไปเหมือนสายหมอกก่อนที่จะเป็นตัวเองที่กำลังโดนข่มขืน
“คุณเหนือ อย่าครับ อย่าทำน้ำเลย!?”
“ แกจะขัดขืนให้ได้อะไรขึ้นมา ไอ้น้ำ แกไม่สึกเหร่อสักหน่อย ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ก็ไสออกไปจากบ้านฉัน!” เหนือว่า น้ำค่อยๆลดแรงที่ผลักอีกคนออกไปเหมือนว่าเรี่ยวแรงโดนสูบ
“ ก็แค่เนี่ยะ ทำให้โมโหทุกทีสิแก!” เหนือว่ายิ้มพอใจ
*
*
น้ำลืมตาขึ้นมาก่อนที่รับรู้ว่าตัวเองฝันถึงอดีต เด็กหนุ่มลุกขึ้นมองนาฬิกา บอกเวลา 6 โมงเช้า เขาตื่นสายกว่าทุกที น้ำยกแขนเหนือออกไปให้พ้นตัว น้ำเหลียวมองใบหน้ายามหลับของชายหนุ่มนึกย้อนว่าตัวเขาตอนนี้ดีกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก ไม่คิดว่าดีขนาดนี้ด้วยซ้ำ ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนไหล่ออกจากบ้าน ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีที่ซุกหัวนอน แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีใจอย่างที่คิด
เมื่อก่อนถึงแม้จะต้องลำบากกายทรมานใจแต่อยู่ด้วยความหวังว่าสักวันแม่คงจะกลับมารับ ในตอนนี้เขาอยู่อย่างสุขสบาย ใจก็ไม่ถูกย่ำยีเหมือนอดีตแต่อยู่อย่างไร้จุดหมาย
เมื่อก่อนเพราะทุกข์ทรมาน ความสุขเล็กๆน้อยๆที่มีชีวิตแม้จะเล้กน้อยแต่เป็นเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจให้นอนหลับฝันดี โดยเฉพาะ เมื่อ คุณฟอร์ มาที่นี่ แค่ได้เห็นหน้าแม้จะอยู่ไกลก็แอบมีความสุขคนเดียวไปทั้งวัน
“…………” น้ำตาไหลอาบแก้มเด็กหนุ่มโดยไม่รู้ตัว จนเมื่อมันหยดลงบนมือน้ำถึงได้รีบเช็คออกและรีบเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและไปสอบ
น้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เขาลงมาทานข้าวเช้าโดนไม่ได้ปลุกชายหนุ่มเพราะยังเช้าอยู่ วันนี้เขาตั้งใจไปถึงโรงเรียนให้เช้ากว่าทุกครั้ง เพื่อจะได้ไปอ่านซ็อตโน๊ตที่จดไว้ และไปดูห้องสอบด้วย
ฟอร์มาถึงบ้านเหนือแต่เช้า ตามคำสั่งของมารดาที่ให้มาดูเหนือว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง คุณช่อแก้วที่มักจะโรมามาถามนมก้านพูอยู่บ่อยครั้งเรื่องหลานชายว่าเป็นยังไงบ้าง? รู้สึกไม่สบายใจที่นมก้านพูบอกว่าหลานชายเอาแต่เก็บตัวเงียบ
“คุณฟอร์?!” น้ำว่าเมื่อเห็นฟอร์นั่งอยู่เก้าอี้นวม
“ ตื่นแต่เช้านะเรา” ฟอร์ว่าอดที่จะรู้สึกแปลกๆไม่ได้ เขาเฝ้าถามตัวเองว่าไอ้ความรู้สึกนี้มันสมควรเรียกว่าอะไรดี
“ครับ วันนี้น้ำมีสอบ” น้ำบอก พอดีกับแก้วเดินเข้ามาบอกว่าเตรียมอาหารเช้าไว้เรียบร้อย น้ำชวนฟอร์ทานข้าวเช้าด้วยกัน ชายหนุ่มไม่ขัดเพราะก็ยังไม่ได้ทานอะไรมาจากบ้าน
“ เหนือเป็นไงบ้าง?” ฟอร์ถามคนข้าวต้มกุ้งในชามไปมา ตอนนี้ยังเช้าอยู่เขายังไม่หิวเท่าไร แต่อยากที่จะคุยกับน้ำมากกว่า
“ ยังทำใจเรื่องคุณพ่อคุณแม่ยังไม่ได้ แต่ก็ดีกว่าเมื่อ 2 เดือนก่อนมากครับ” ฟอร์พยักหน้า รับรู้ถ้าเป็นตัวเขาก็คงทำใจไม่ได้ง่ายๆเหมือนกัน
“ ก็ดีแล้ว คุณแม่ท่านก็เป็นห่วงเหนือมาก ถ้าเริ่มทำใจได้แล้วท่านก็จะได้สบายใจ” ฟอร์ว่าก่อนที่ความเงียบจะก่อตัวล้อมน้ำและฟอร์ไว้ น้ำกินข้าวต้มไปเงียบๆความรู้สึกที่ได้อยู่กับฟอร์สองต่อสองไม่ได้ทำให้ดีใจจนลิงโลดเหมือนเมื่อก่อน แต่กลายเป็นความความอึดอัด และทรมาน เพราะไม่อาจจะวาดฝันว่าสักวันคุณฟอร์จะหันมามองเขาบ้างแม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี เรื่องที่เคยฝันเคยหวังในตอนนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลย เพราะตอนนี้เขาเป็นของคุณเหนือ คุณฟอร์รับรู้เรื่องนี้ดี ได้แต่ยอมรับความจริงว่าตัวเองอยู่ในสถานนะใด
“ น้ำ” ฟอร์เรียก
“ครับ” น้ำเงยหน้ามอง ใบหน้าเด็กหนุ่มราวกับกำลังจะร้องไห้ ฟอร์ถึงกับชะงักเมื่อได้เห็น
“ น้ำมีเรื่องอะไรก็บอกฉันได้ หากว่าฉันช่วยได้ฉันก็จะช่วยเต็มที่”
“ น้ำไม่มีเรื่องอะไรให้คุณฟอร์ช่วยหรอกครับ คงเป็นคุณเหนือที่ต้องการกำลังใจจากคุณฟอร์และทุกๆคน” น้ำว่าซาบซึ้งแค่ฟอร์เอ่ยที่จะช่วยเด็กหนุ่มก็มีกำลังใจขึ้นมา
“ แล้วน้ำละ?”
“ น้ำไม่เป็นไรหรอกครับ” น้ำคลี่ยิ้ม
“ แต่วันนี้ฉันไปส่งน้ำที่โรงเรียนได้ใช่ไหม?”ฟอร์ว่ารู้ว่าน้ำมีเรื่องที่ไม่สบายใจแต่ก็ไม่อาจรบเร้าให้น้ำบอกเขาได้ถ้าน้ำไม่อยากบอก
“ คุณฟอร์ไม่รอเจอคุณเหนือหรือครับ?” น้ำถาม แอบตกใจที่ฟอร์จะไปส่ง
“ เดี๋ยวค่อยกลับมาก็ได้ วันนี้ฉันมีเวลาทั้งวัน ตอนนี้เหนือก็ยังไม่ตื่นใช่ไหม?”
“ ครับ” น้ำพยักหน้า ยิ้มโดยไม่ต้องฝืนเหมือนเมื่อครู่แต่ริมฝีปากก็หุบยิ้มแทบจะทันที เพราะไม่คิดจะให้ฟอร์ไปส่งอย่างที่ชายหนุ่มต้องการ เขาไม่ต้องการที่จะใกล้คุณฟอร์ไปมากกว่านี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงดีใจจนเนื้อเต้น ทว่าเขาจะตัดใจแล้วก็ต้องทำให้ได้ หากยังลังเลอีกเขาเองที่จะเจ็บปวดและทรมานใจที่สุด
รักได้ก็ย่อมเลิกได้ แม้จะรู้ว่าไม่ง่าย แต่ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้
“ แต่น้ำไม่รบกวนคุณฟอร์หรอกครับ น้ำให้ลุงน้อยไปส่งดีกว่า”
“น้ำ ฉัน..”
“ นะครับ น้ำไม่อยากรบกวนคุณฟอร์จริงๆ”น้ำบอกก่อนที่จะลุกขึ้น และบอกฟอร์ว่าตัวเองอิ่มแล้วและจะไปรอลุงน้อยหน้าบ้าน เป็นการตัดการพูดคุยโดยสิ้นเชิง
ฟอร์เจ็บปวดที่โดนน้ำปฎิเสธตรงๆ ซึ่งน้ำเองก็เจ็บปวดที่ต้องทำสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจ
คุณฟอร์ขอโทษนะครับ ที่ทำร้ายน้ำใจคุณฟอร์แบบนี้ เพราะน้ำไม่ดีเอง น้ำคิดไม่ซื่อเอง เพราะฉะนั้นหยุดทำดีกับน้ำเถอะครับ ยิ่งคุณฟอร์ดีกับน้ำ น้ำก็ยิ่งคิด ทั้งที่น้ำมีคุณเหนือแล้ว น้ำกับคุณฟอร์เหมือนเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกันได้ เพราะหากย้อนเวลากลับไปได้ ทุกอย่างก็คงเหมือนเดิม คุณฟอร์คือเพื่อนคุณเหนือ น้ำคือเด็กรับใช้ในบ้านที่ไม่อาจเอื้อมคุณฟอร์ได้
แม้จะฝันยังไงสักวันก็ต้องตื่นมาเจอความจริงจนได้
ฟอร์นั่งรอเหนือไม่นาน เพราะเมื่อเหนือลืมตาตื่นไม่เห็นน้ำเขาก็ตาสว่างแล้ว ชายหนุ่มนึกไม่พอใจที่น้ำไม่ยอมปลุกเขา เพราะเขาคิดจะไปส่งน้ำไปโรงเรียนจากที่เคยไปส่งเมื่อนานมาแล้ว
เมื่อเหนือลงมารับประทานอาหาร นมก้านพูบอกว่าฟอร์มาหาเหนือตั้งแต่เช้า ชายหนุ่มจึงไปหาเพื่อนที่ห้องรับแขกทันที
“ ฟอร์มาแต่เช้ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า ?” เหนือคิดว่าฟอร์น่าจะมีเรื่องด่วนเพราะหากเป็นเรื่องไม่สำคัญฟอร์ก็น่าจะโทรมา
“ มีเรื่องมาบอกนาย และที่มาหาเพราะคุณแม่เป็นห่วงนาย” ฟอร์บอก มิตรภาพความเป็นเพื่อนของฟอร์และเหนือกลับมาสนิทแนบแน่นเหมือนไม่มีเรื่องให้ขุ่นหมองข้องใจดั่งเดิม นับตั้งแต่เรื่องของคุณหญิงทัดพวง และคุณสาโรจน์เสีย ราวกับว่าเรื่องเมื่อคราวนั้นได้ตายตามไปด้วย
“ เราก็โอเคแล้วละ” เหนือหวนคิดถึงผู้ให้กำเนิด ชายหนุ่มบอกตัวเองว่าเขาต้องผ่านมันไปให้ได้ ความโศกเศร้า ความสูญเสียนี้เวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แม้เขาจะสูญเสีย.. แต่ก็มีบางสิ่งที่คงอยู่ ..
“ ถ้านายพูดอย่างงั้นเราก็สบายใจ และคิดว่าเวลาจะช่วยให้นายทำใจได้”
“ อืม” เหนือพยักหน้า คิดเช่นนั้นเหมือนกัน และเขาเองก็มีน้ำอยู่ทั้งคน ..
“ แล้วก็คุณพ่อให้เรามาพูดเรื่องบริษัท ว่านายจะต้องเริ่มไปศึกษางานได้แล้ว เพราะอีก2 ปีนายก็จะเรียนจบและดูแลกิจการทั้งหมดเอง” ฟอร์บอกรู้ว่านี่เป็นภาระที่หนักมาก และยิ่งเป็นเหนือที่ไม่เคยไปดูดำดูดีบริษัท เพราะคิดว่ายังไม่ถึงเวลา คุณน้าทั้ง2 เองก็ไม่เคยให้เหนือต้องรับรู้เรื่องนี้จนกว่าจะเรียนจบ เหนือยังเคยแซวที่เขาต้องเริ่มไปทำงานกับคุณพ่ออาทิตย์ละ 1 วันด้วยซ้ำ
“ เราต้องขอบคุณคุณลุงที่ตอนนี้ดูแลห้างให้ ถ้าคุณลุงจะให้ไปเมื่อไรก็บอก” เหนือบอก ชายหนุ่มเองก้ไม่มีทางเลือก ถ้าเขาไม่ทำใครจะทำ ะรกิจของคุณพ่อคุณแม่เขาสานต่อเอง
“ คงเร็วๆนี้แหละ คุณพ่อคงจะมาพูดกับนายอีกที” ฟอร์ว่า เห็นใจเหนือ แต่เขาไม่รู้จะช่วยยังไง
“ เออ นายกินข้าวมารึยัง? ไปกินด้วยกันสิ” เหนือชวน
“ กินพร้อมน้ำแล้วละ” ฟอร์บอก เหนือเงียบไปก่อนที่จะถาม
“นายเจอน้ำ?”
“ ...พอดีเจอกำลังจะกินข้าวพอดี ไม่คิดว่าจะตื่นเช้าขนาดนี้” ฟอร์ตอบแบบไม่ได้สนใจมากนัก เขาสังเกตท่าทีเหนือได้ว่า ในใจเหนือยังไม่ลืมเรื่องคราวที่น้ำหนีไปแล้วเขาช่วยน้ำโดยไม่บอกเหนือ
“ น้ำไปสอบ ก็เลยไปเช้ากว่าปกติ นี่สอบคราวนี้ก็จบ” เหนืออธิบาย
“ แล้ว น้ำจะเรียนต่อเลยหรือเปล่า?” ฟอร์อดที่จะถามไม่ได้
น้ำสอบเสร็จเดินออกมาจากห้องสอบด้วยความโล่งอก เพราะเนื้อหาที่สอบตรงกับที่อ่านมาค่อนข้างเยอะ น้ำมั่นใจว่าการสอบครั้งนี้คงผ่านไปด้วยดี
“น้ำเป็นไงบ้าง?” บุญมีน้ำถาม เขาทำข้อสอบเสร็จก่อนน้ำเป็น 10 นาทีแต่ที่ยังไม่กลับเพราะรอเจอน้ำ
“ คิดว่าทำได้มากกว่าครึ่งครับ”น้ำบอกเก็บปากกา ดินสอ ใส่กระเป๋าที่สะพายอยู่
“ ให้มันได้อย่างงี้สิน่า ไปฉลองกัน ฉลองที่สอบเสร็จ ฉลองที่เรียนจบกันสักที”
“ น้ำไม่ได้บอกที่บ้านไว้..” น้ำพูดไม่ทันจบ บุญมีก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ ก็โทรบอกดิ นี่น้ำกับพี่ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไร ไปฉลองกันแค่นี้เอง ที่บ้านไม่ว่าหรอกโตๆกันแล้ว เดี๋ยวถ้ากลับดึกพี่ไปส่ง” บุญมีบอก คะยั้นคะยอ น้ำปฏิเสธไม่ลง จึงโทรกลับบ้าน นมก้านพูเป็นคนรับพอดี เด็กหนุ่มฝากบอกนมก้านพูบอกเหนือก่อนที่จะวางสายไป
“อยากกินอะไร?” บุญมีถาม อารมณ์ดีที่สอบเสร็จสักที
“ อะไรก็ได้ครับ”
“ งั้นไปกินหมูกระทะกัน” บุญมีว่ายิ้ม เดินนำหน้าน้ำไปก่อน
ก็อกๆ
นมก้านพูเคาะประตูห้องหนือ เพื่อบอกเรื่องน้ำว่าวันนี้จำกลับช้า เพราะไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนที่สอบเสร็จ
“ ใคร?” เหนือถามพลิกตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ โดยไม่ได้เงยหน้าจากเอกสารโครงสร้างของบริษัท
“ นมเองค่ะ”
“ เหนือ ไม่ได้ล็อค เข้าเลยครับนม” เหนือว่าก่อนที่หญิงสูงวัยจะเปิดประตูเข้ามา
“ มีอะไรครับ?” เหนือเงยหน้าขึ้น
“ น้ำโทรมาบอกว่าวันนี้จะกลับดึกหน่อย เพราะมีกินเลี้ยงสอบเสร็จกับเพื่อนค่ะ”
“…………………………..” คิ้วชายหนุ่มขมวดย่นทันที
“ นมมาบอกแค่นี้แหละค่ะ” นมก้านพูว่ากำลังจะออกจากห้อง
“ แล้วบอกไหมว่าจะกลับกี่โมง?” เหนือถามตามหลังหญิงสูงวัย
“ ไม่ได้บอกหรอกค่ะ”
“ แล้วบอกไหมว่าไปที่ไหน?”
“ ไม่ได้บอกเหมือนกันค่ะ” นมก้านพูบอก ชายหนุ่มรู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาในทันที ไม่ใช่ว่าเขาไม่ให้น้ำไปสังสรรค์กับเพื่อนแต่เขาหงุดหงิดที่ตัวเองรู้เป็นคนสุดท้ายต่างหาก เหนือหันไปมองลิ้นชักที่ปิดอยู่ ในลิ้นชักเหนือเก็บโทรศัพท์ที่ซื้อไว้กะว่าจะให้น้ำ แต่ไม่ได้ให้สักที ถ้าตอนนี้น้ำมีโทรศัพท์เขาก็คงจะโทรถามน้ำได้ และถ้าน้ำกลับดึก เขาเป็นห่วงก็คงไปรับไม่ใช่ไม่รู้ว่าน้ำจะกลับมากี่โมง เพราะมันทำให้กระวนกระวายใจ
นมก้านพูมองเหนือที่เงียบไป และใบหน้าหล่อเหลาคล้ายกำลังครุนคิดบางอย่างอยู่ นมก้านพูเดาไม่ผิดว่าเหนือกำลังคิดเรื่องน้ำอยู่แน่นอน
“ คุณเหนือมีอะไรจะถามนมอีกไหมคะ?”
“ ไม่มี เออนม น้ำโทรมาเมื่อกี้เหรอ?”
“ค่ะ” นมก้านพูบอกยิ้มอย่างผู้ใหญ่ที่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนมองชายหนุ่มทะลุปรุโปร่ง
“ อืม” ชายหนุ่มส่งเสียงในลำคอว่ารู้แล้วก่อนที่จะก้มมองเอกสารในแฟ้ม แต่ไม่ได้อ่านสักตัวอักษร
2 ทุ่มครึ่งน้ำยังไม่กลับมา เหนือเริ่มร้อนรน จนมานั่งรอน้ำในห้องรับแขก ความคิดที่ว่าน้ำอาจจะหนีไป แล้วแวบเข้ามาในหัว เหนือนั่งไม่ติดที่ เดินวนกลับไปกลับมา กระหล่ำแอบมองอยู่นานไม่เข้าใจว่าคุณเหนือจะเดินวนให้ได้อะไรขึ้นมา สู้รอนั่งรอน้ำอยู่เงียบๆดีกว่าเพราะถึงคุณเหนือจะเดินจนปวดน่องน้ำก็ไม่ได้รับรู้และกลับมาเร็วหรอก พอเข้ามาในครัวกระกล่ำก็อดที่พูดถึงไม่ได้
“ คุณนม คุณเหนือเดินไปเดินมาจนหนูเวียนหัวไปหมด และยังมองนาฬิกาแทบจะตลอดเวลาถ้านาฬิกามันทะลุได้คงทะลุไปแล้ว” กระหล่ำเล่า พร้อมทั้งยกกับข้าวจากตู้กับข้าวออกมาวางเรียง
“ หนูไม่เข้าใจว่าคุณเหนือจะอะไรหนักหนา ทำยังกะว่าตอนนี้มันตี2 ทั้งที่แค่2 ทุ่มครึ่ง!” กระหล่ำว่าถือจานข้าวเดินมายังโต๊ะกินข้าวที่เธอนำจานกับข้าวมาวางเรียงก่อนหน้านี้
“ แล้วเอ็งไปอยากรู้ทำไมเรื่องเจ้านาย กระหล่ำจะกินข้าวก็กินไป” นมก้านพูเอ็ด
“ก็หนูอยากรู้นิคูณน้ม”
แก้วเองก็อยากรู้เหมือนกัน เธอคิดได้อย่างเดียวว่าทำไมคุณเหนือถึงได้เดินพล่านเหมือนหนูติดจั่น คงเพราะกลัวว่าน้ำจะไม่กลับมา เธอเลยพูดขึ้นมา
“ คุณนมคุณนม แก้วว่าคุณเหนือคงกลัวน้ำไม่กลับมา แบบว่าหนีไปเลยเหมือนคราวที่แล้วไง” กระกล่ำเห็นด้วยกับแก้วขึ้นมาทันที
“ ใช่เลยคุณนม คุณเหนือกลัวน้ำมันหนีไป”
“ พวกเอ็งสองคนนี่เหลวไหล!” นมก้านพูพูดเหมือนไม่ได้คิดอย่างที่หญิงสาวสองคนบอก แต่หญิงสูงวัยคิดไม่ต่างจากหญิงสาวทั้งคู่ แต่ด้วยความที่เป็นผู้ใหญ่จะคิดอะไรพูดอะไรไปโดยไม่คิดไม่ได้
“ น้ำมันจะไปไหนได้ ก็ต้องอยู่บ้านอยู่ที่นี่แหละ”
กระหล่ำและแก้วมองหน้ากันคิดเหมือนกัน ‘ใครจะไปรู้’
** * **
:pig4:
-
ปาดไหมน้อ
สงสารเหนือ
-
:monkeysad:สงสารเหนือออออออออออออออออ :monkeysad:
-
เหนือจะดีขึ้นต่อไปเรื่อยๆหรือเปล่าน้า o18
-
:กอด1:
-
สงสารเหนือน่ะ ตอนนี้น้ำเป็นทุกอย่างของเหนือแล้ว เป็นสิ่งเดียวที่เหนือยึดไว้ตอนนี้ น่ากลัวมาม่าเหลือเกินนนน
เพราะน้ำยังรู้สึกดีกับฟอร์อยู่ :o12:
-
เริ่มสงสารเหนือนิสนึงแหละ อิอิ o18
-
:เฮ้อ: สงสารเหนือจัง
:L2: :L2:
-
ดีนะที่ไม่ทะเลาะกันบานปลายและใช้กำลัง
น้ำอย่าหนีไปเลยนะ เหนือปรับปรุงตัวแล้ว :m15:
-
ขอเพียงน้ำอย่าทำตัวให้เกิดดราม่าอีกก็เป็นพอ
-
กลับมาซะทีเห๊อะ สงสารเหนือ
-
ถ้าเหนือต้องสูญเสียน้ำไปอีก เหนือจะทำอย่างไร สงสารเหนือ
-
ทำตัวดี น้ำไม่ไปไหนหรอก
-
อยากขอให้เหนือดีขึ้นเรื่อย ๆน้ำจะได้รัก
-
เหนือเริ่มดีขึ้นแล้วว :angry2:
-
สู้ๆ นะคุณเหนือออ
-
เหนือคิดมาก
-
ขอให้เหนือเข้มแข็ง ใจเย็น ไว้ใจและเชื่อใจน้ำ ส่วนขอให้น้ำมั่นคง เข้าใจและให้อภัยเหนือ (เม้นต์เหมือนรดน้ำสังข์จังวุ้ย)
-
แอบดีใจที่เห็นสภาพจิตใจเหนือดีขึ้น
เ้ข้าใจว่าน้ำตัดใจจากฟอร์ยากแต่อยากให้ลดน้อยลงแล้วให้คิดถึงแต่คุณเหนือ อิอิ
ชอบที่คุณเหนือกระวนกระวายใจเพราะน้ำจัง
-
เย้ๆ กลับมาแล้ว สุขสันต์ปีใหม่ ขอให้แข็งแรงทั้งกายและใจนะคะ
น่าสงสารเหนือ เพราะจนตอนนี้น้ำก็ยังรักเฟอร์ เฟอร์ก็รักน้ำ ต้องใช้เวลาหน่อยล่ะ เพราะเมื่อก่อนเหนือเลวกับน้ำมากจริงๆ
:กอด1: :pig4:
-
สงสารเหนือ ยังไม่หายเศร้าเลย ~ :dont2:
-
สงสารเหนือจัง แต่ทำเขาไว้เยอะน้อ
-
ขอให้ทุกอย่างก้าวผ่านไปได้ :L1:
-
เหนือดีกับน้ำขึ้นเยอะแล้ว แต่ยังไม่สามารถทำให้น้ำรักได้อยู่ดี :monkeysad:
ยังไงน้ำคงไม่หนีไปหรอก สัญญากับคุณหญิงแม่แล้วนี่ :serius2:
ฟอร์ก็น่าสงสาร หาคนใหม่น่ารักๆมาให้ฟอร์สักคนนะ เจ้าหญิงนะ :impress2:
-
หลังจากที่ได้อ่านบทนี้จบไป
ไอเราก็เริ่มสงสารเหนือขึ้นมาสักนิดแล้วสิ
-
น้ำไม่หนีไปหรอกคุณเหนือ (ใช่มั้ยคะ?)
คุณเหนือน่าสงสารอ่า กอดดดด :กอด1:
-
ดูนาฬิกาตั้งแต่สองทุ่มกันเลยทีเดียว ขอให้น้ำกับเหนือใจตรงกันเร็วๆ
:pig4:
-
น้ำรีบกลับด่วนนน
เด่วคุณเหนือของขึ้นน้า
-
ไม่ใช่ว่าพี่บุญไรนั้นคิดไม่ซื่่อนะ
อะไรยังไง
ทำไมยังไม่กลับ
มีอะไรหรือป่าว
คนอ่านปวดใจจ้า
-
เหนือคิดมากไปแล้วอ่ะ น้องน้ำกลับมาชัวค่ะ อิอิ :P
-
เหมือนเหนือไม่มีที่พึ่ง เลยยึดน้ำเอาไว้
หวังเป็นอย่างยิ่งว่าไม่ว่าจะเกิดไรขึ้น
ทั้งสองจะยังคงได้เดินหน้าไปด้วยกัน
:pig4: คะ
-
:เฮ้อ:ทำเค้าไว้เยอะ ตอนนี้เหนือก็คงต้องทำดีชื้อใจนํ้าอีกเยอะ หวังว่าเหนือจะพูดดีๆ ตอนที่นํ้ากลับมานะ สาธุ :call:เจ้าหญิงอย่าทำร้ายจิตใจคนอ่านมากเลย :z3:
-
เหนือดีขึ้นแล้ว
รอเวลาที่น้ำกลับมา .. . :z2:
ขอบคุณเจ้าหญิง :pig4:+ :กอด1:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/109258475)
19.
แม้บุญมีจะอยากมาส่งน้ำแต่น้ำก็รับไว้แค่น้ำใจ ก่อนที่กลับถึงบ้านด้วยแท็กซี่ แก้วที่รออยู่รีบวิ่งเข้ามาเด็กหนุ่ม ถามไถ่ว่าทำไมกลับเอาป่านนี้
“ น้ำกลับตั้งแต่ยังมา3ทุ่มแต่รถติดมาก น้ำเลย…”
“ เออๆมาแล้วก็ดี” แก้วปัดมือไปมาว่าไม่ต้องพูดแล้ว
“ ที่พี่ถามเพราะคุณเหนือรอเราตั้งแต่ทุ่ม คุณนมต้องมาบอกให้ไปรอน้ำข้างบน มาแล้วก็รีบขึ้นไปเถอะ กินอะไรมาแล้วใช่ไหม? คงไม่กินอะไรอีกนะ เดี๋ยวละครจบพวกพี่จะไปนอนกัน” แก้วถาม
“ครับ ถ้าน้ำต้องการอะไรเดี๋ยวน้ำจัดการเอง” น้ำบอกก่อนที่แก้วจะเดินหายแวบเข้าไปด้านใน น้ำถอนใจมองบันไดเงาแวววาวนึกถึงสีหน้าคุณเหนือตอนนี้ คงกำลังไม่พอใจเขาอยู่แน่ๆ ยิ่งรอเขาหลายชั่วโมงแบบบนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้
น้ำเดินขึ้นบันไดด้วยความลำบากใจเพราะรู้จักนิสัยเหนือดี
ก็อกๆ น้ำเคาะประตูห้อง เมื่อเห็นว่าประตูห้องไม่ได้ล็อกเลยเปิดเข้าไป
“………………….” เหนือนั่งรอน้ำอยู่ เมื่อเห็นหน้าแล้วก็สบายใจที่กลับมาสักที เขาจะได้ไม่ฟุ้งซ่านไปต่างๆนานา
“คุณเหนือ?” น้ำว่า
“ น้ำ?” เหนือลุกขึ้นเดินตรงปรี่เข้ามาหา
“ น้ำขอโทษที่กลับช้านะครับ คือ รถติดมากครับ ”
“ อืม” เหนือว่าจ้องมองเด็กหนุ่ม จะว่าดีใจที่ได้เห็นหน้าก็ไม่ผิด เขาเป็นเอามาก
“…….” น้ำเงยหน้ามองสงสัยในท่าทีเหนือที่ผิดจากที่คิดไว้
คุณเหนือไม่โกรธ?
“ แล้วก็น้ำ ฉันมีอะไรจะให้” เหนือว่าลากแขนน้ำมายังโต๊ะ แล้วยัดโทรศัพท์ใส่มือน้ำ เด็กหนุ่มจ้องโทรศัพท์ในมือก่อนจะจ้องใบหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัย
มือถือ???
“ ให้น้ำทำไมครับ?”
“ น้ำไม่มีโทรศัพท์ใช้ไม่ใช่หรือไง เวลาที่เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันจะได้เอาไว้ติดต่อกัน…” เหนือบอก
“ แต่น้ำไม่ค่อย มี…คนให้โทรหา แล้วน้ำคิดว่าไม่จำเป็นที่น้ำจะมีไว้”
“ ก็ฉันไง” เหนือว่า
“ ฉันบันทึกเบอร์ของฉันไว้แล้ว ลองดูสิ” เหนือบอก น้ำกดปุ่มเก้ๆกังๆเพราะไม่เคยใช้ จนเหนือต้องกดทำให้น้ำดู
เหนือ 08- --- ----
“ ฉันก็บันทึกชื่อน้ำไว้ในมือถือฉันด้วย” เหนือบอกยื่นโทรศัพท์คืนให้น้ำ ก่อนที่จะหยิบสมุดคู่มือให้อีกที แม้น้ำจะไม่ได้อยากได้โทรศัพท์ แต่ก็ดีใจไม่น้อย จนจ้องโทรศัพท์ตาไม่กระพริบ ถึงน้ำจะไม่รู้เรื่องโทรศัพท์เท่าไรแต่ก็พอจะรับรู้ได้ว่า โทรศัพท์รุ่นนี้คงจะแพงน่าดู
“ ขอบคุณนะครับ” น้ำว่า
“ ไม่เป็นไรฉันอยากให้น้ำมีไว้ใช้…” เพราะฉันจะได้โทรหาน้ำได้เมื่อต้องการ
“ แต่น้ำก็ต้องขอบคุณอยู่ดี นี่เป็นมือถือเครื่องแรกในชีวิตน้ำเลยนะครับ”
“ เหรอ ฉันรู้” เหนือว่าภูมิใจแอบอมยิ้ม น้ำก้มมองโทรศัพท์ในมือไม่คิดว่าเหนือจะใส่ใจตัวเองมากขนาดนี้
“ ไปอาบน้ำเถอะดึกแล้ว”
“ครับ” เด็กหนุ่มเงยหน้ายิ้มตอบ เหนือรู้สึกอบอุ่นในอกข้างซ้ายจนล้นเอ่อ
น้ำอาบน้ำเสร็จ ยังไม่ทันใส่เสื้อผ้าเหนือที่เมื่อกี้น้ำเห็นว่าหลับไปแล้วก็สวมกอดเด็กหนุ่มจากด้านหลัง กลิ่นหอมอ่อนๆจากสบู่และแชมพูอ่อนๆลอยกระทบโสตประสาทชายหนุ่มให้สูดหายใจลึกจนชื่นใจ
“ตัวหอมจัง” เหนือว่าหลับตาเคลิ้ม ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมา น้ำก้มหน้าเล็กน้อยแล้วหันหน้ามองชายหนุ่ม
“ คุณ เหนือยังไม่นอนหรือครับ?” น้ำถามยืนนิ่งให้เหนือกอดตามอำเภอใจ เหนือจงใจพาร่างกายแข็งแรงแนบสนิทกับแน่นหลังของน้ำอย่างจงใจ
“ ยัง” เหนือตอบเสียงเบา มองน้ำสายตาหวานเยิ้มราวกับจะหลอมละลายที่สิ่งที่มองเห็น เหนือลูบไหลน้ำผ่านเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว ก่อนดึงเชือกที่ผูกออกและถอดเสื้อนั้นออกช้าๆแล้วปล่อยให้ร่วงลงพื้นโดยไม่คิดจะสนใจนอกจากผิวกายที่ชุ่มชื้นที่อยู่ตรงหน้า
“น้ำ” เหนือว่าเสียงแผ่วเบาโน้มใบหน้าจูบริมฝีปากนิ่ม แล้วแบ่งปันความเร้าร้อนในภายในตัวเขาที่กำลังระอุมากขึ้นเรื่อยๆ ให้อีกฝ่ายได้รับรู้และรู้สึก
“……..” น้ำจูบตอบคล้อยตามริมฝีปากที่บดเบียดเนินนาบอ่อนโยน ปากลิ้นที่รุกล้ำเข้ามาทำให้น้ำหัวหมุนเหมือนจะคิดอะไรไม่ออก
.
.
.
.
** * **
น้ำตื่นแต่เช้าแล้วลงไปช่วยนมก้านพูทำอาหารตักบาตรตอนเช้าจนเรียบร้อย ก่อนจะกลับมาปลุกชายหนุ่มให้ตื่นมาตักบาตรด้วยกัน
“คุณเหนือ คุณเหนือครับ” น้ำเขย่าตัวชายหนุ่ม
“ คุณเหนือวันนี้วันพระนะครับ คุณเหนือรีบตื่นเถอะครับเดี๋ยวตักบาตรไม่ทันนะครับ” น้ำบอก เหนือรู้สึกตัวลืมตาตื่น แล้วแกล้งหยอกเหย้าน้ำด้วยกันรวบตัวให้นอนลงมากับเขา
“คุณเหนือ!?” เด็กหนุ่มตาเบิกกว้างตกใจ แต่เหนือกลับยิ้มกริ่มเจ้าเหล์ที่ได้แกล้งน้ำให้ตกใจเล่นแต่เช้า เขาห่ายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
“ เดี๋ยวเราสองคนมาทำอะไรอะไรก่อนแล้วค่อยลงไปตักบาตรเถอะ” เหนือว่า คราวนี้น้ำขัดขืนเต็มที่ไม่ยอมเหนือ
“ ไม่ได้ครับ!” น้ำบอกเสียงแข็งจ้องชายหนุ่มสีหน้าจริงจังว่ายังไงก็ไม่ยอมแน่ๆ
“ เหรอ” เหนือทำท่าคิดว่าจะเอายังไงดี
“คุณเหนือลืมแล้วเหรอครับ ว่าเราตักบาตรเพื่ออะไร เพื่ออุทิศบุญที่ทำให้คุณแม่คุณพ่อนะครับ” น้ำบอก
“ อะไรทำไมแค่นี้ต้องทำหน้าดุ แค่ล้อเล่นเอง” เหนือว่า ยอมปล่อยน้ำแต่โดยดี
“ ก็คุณเหนือ….” น้ำว่าเสียงอ่อนลง เด็กหนุ่มคิดว่าเหนือเอาจริงเสียอีก
“ ฉันรู้หนอกน่า” เหนือลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ น้ำค่อยเบาใจที่เหนือว่าง่ายแล้วจัดเตรียมเสื้อผ้าวางไว้ให้ จะว่าไปเขารู้สึกว่าคุณเปลี่ยนไปอย่างที่คุณแม่บอกจริงๆหรือว่าเขาคิดไปเอง แต่คุณเหนือที่เป็นแบบนี้ดีกว่าคุณเหนือที่เอาแต่ใจ ขี้โมโหกว่าเป็นไหนๆ น้ำคิดพลางยิ้มไปลูบเสื้อที่วางบนเตียงให้เหนือ
หมับ!? เหนือจับมือน้ำที่หยิบถุงข้าวจะใส่บาตร น้ำเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มทันที เด็กหนุ่มคิดว่าเหนือจะหยิบถุงกับข้าวเสียอีกไม่คิดว่าจะมาจับมือเขา?! ใบหน้าเด็กหนุ่มร้อนผ่าวในทันใด ทำไมคุณเหนือต้องทำให้เขาอายแบบนี้
“……”สีหน้าเหนือนิ่งเกินกว่าจะน้ำจะนึกสงสัยตอนนี้ ปล่อยให้เหนือจับมือตัวเองใส่บาตรพระรูปแล้วรูปเล่า แก้วกับกระกล่ำที่ยืนอยู่ด้านหลังทั้งคู่อมยิ้มอดที่จะเขินแทนน้ำไม่ได้ นี่ถ้าคุณเหนือจับมือพนมได้คงทำไปแล้ว
เหนือจากที่อ่านเอกสารรายได้ของบริษัทเปลี่ยนมาจ้องมองน้ำที่กำลังเก็บหนังสือใส่ลัง จนเมื่อเด็กหนุ่มรู้สึกว่ากำลังโดนจ้องมองจึงหน้าไป ชายหนุ่มยิ้มก่อนที่จะถาม
“ จะเอาหนังสือพวกนั้นไปไหน?”
“เอาไปเก็บห้องเก็บของ น้ำเหลือไว้เฉพาะหนังสือที่จะอ่านสอบ จะได้ไม่รกห้อง” น้ำบอกแยกหนังสือ เอกสารการเรียนที่คิดว่าไม่ใช่แล้วไว้อีกกองหนึ่ง
“ น้ำจะสอบเข้ามหาลัยเดียวกับฉันใช่ไหม?” เหนือถาม
“ น้ำจะเรียนมหาเปิดครับ จะได้ไม่ต้องเรียน ไปเฉพาะตอนสอบ และมหาลัยคุณเหนือก็สูงไปสำหรับน้ำที่เรียนการศึกษาผู้ใหญ่” น้ำบอกตามความตั้งใจเดิม
“ ทำไมละน้ำ เรียนมหาลัยปกติก็ไม่เห็นจะเป็นไร” เหนือว่าลุกขึ้นเดินมาหาเด็กหนุ่ม
“ ก็…”
“ ไม่ต้องเกรงใจหรอก คุณแม่เคยบอกฉันว่าอยากให้น้ำเรียนมหาลัยปกติ จะได้ชีวิตเด็กมหาลัย ได้คบเพื่อน ได้เรียนรู้เหมือนคนอื่นๆ ฉันก็เห็นด้วย” เหนือว่า น้ำรู้สึกซาบซึ้งคุณหญิงทัดพวงที่หวังดีกับเขามาโดยตลอด และเหนือที่ใส่ใจเขา
“ แต่..”
“ ถือว่าเป็นคำสั่งเสียของคุณแม่ น้ำก็ทำตามเถอะนะ” เหนือบอกคิดว่าถ้าไม่เอาคุณแม่มาอ้างน้ำคงไม่ยอมง่ายๆ เขาจ้องใบหน้าน้ำที่กำลังครุ่นคิด แล้วโน้มใบหน้าเข้าหาใบหน้าน้ำราวกลับถูกดึงดูดด้วยแรงบางอย่าง กว่าที่น้ำจะรู้สึกตัวริมฝีปากก็แทบจะแตะกับริมฝีปากชายหนุ่ม น้ำลุกขึ้นทันทีทันใดและชนกับกองหนังสือที่วางหมิ่นเหม่อยู่ขอบโต๊ะจนร่วงลงมา
โครม!?“ ……………” น้ำคว้าหนังสือไว้ไม่ทัน หนังสือร่วงกองบนพื้นกระจัดกระจาย
“ นี่กลัวจะโดนจูบขนาดนั้นเลยเหรอ?” เหนือว่าล้อเก็บหนังสือช่วยน้ำอีกแรง
“ เปล่าครับ ไม่ใช่!” น้ำปฏิเสธทั้งที่เงียบไว้น่าจะดีกว่าแท้ๆ
“ …………………………” เหนือได้แต่อมยิ้ม จนเมื่อเผลอหยิบแผ่นกระดาษที่หลุดจากหนังสือเล่มไหนสักเล่มขึ้น ชายหนุ่มกวาดสายตาคมกริบอ่านอย่างรวดเร็ว
หนังสือมัดจำ อพาร์ทเม้นท์……..
…หมายเลขห้อง จำนวนเงิน……
จะเข้าพักภายในวันที่………………………..
………… …………………………
ลงชื่อผู้รับเงิน……………………
............................ .. ......
.....................................................
ลงชื่อผู้จ่ายเงิน(วางมัดจำ) ..นายนธี…..
วันที่……………..
“……คุณเหนือมีอะไรหรือครับ?” น้ำชะโงกหน้ามอง จึงรู้ว่าเป็นสัญญาเช่าห้องที่เขาจะไปอยู่เมื่อหนีออกไปจากบ้านครั้งนั้น เขาหาหลายครั้งแล้วแต่ไม่เจอ จึงไม่ได้สนใจอีกเพราะคิดว่าไม่ได้ใช้ และสัญญาก็ขาดไปนานกว่า 2 เดือนแล้ว
“………………………………” เหนือเพิ่งเงยหน้ามองน้ำ ไม่เข้าใจว่าน้ำทำไมถึงยังเก็บสัญญาไว้อีก นอกเสียจากว่าคิดที่จะไปอยู่
“ทำไมยังเก็บไว้อีก” เหนือถามเสียงเย็นชา แม้แต่น้ำก็รับรู้ถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป
“ เอ่อ น้ำไม่ได้เก็บไว้ครับ แต่น้ำหา..”
“ คิดจะไปจากที่นี่ใช่ไหม?!” เหนือถามไม่รอให้น้ำพูดจนจบ
“ ไม่นะครับ น้ำไม่คิดที่จะไปไหน น้ำจะอยู่ที่นี่ จนกว่าคุณเหนือจะไม่ต้องการน้ำแล้ว”
“ เกี่ยวอะไรกับว่าฉันต้องการหรือไม่ต้องการ”
“ ถ้าคุณเหนือต้องการให้น้ำอยู่น้ำก็จะอยู่ แต่ถ้าคุณเหนือไม่อยากให้น้ำอยู่บ้านหลังนี้ น้ำถึงจะไป”
“ แล้วน้ำต้องการที่จะอยู่ที่นี่ไหม?!” เหนือกำกระดาษในมือแน่น
“ ต้องการครับ ถ้าคุณเหนือต้องการ”
“ ฉันถามว่าต้องการไหม!? ไม่ใช่ฉันต้องการหรือไม่ต้องการ!?”
“ คุณเหนือครับ?” น้ำไม่รู้ว่าจะบอกเหนือยังไง
“ น้ำอยากอยู่ที่นี่ครับ”น้ำบอกเสียงเบาลง
“ เพราะอะไร?” เหนือถามต่อ อยากได้ยินคำตอบที่ทำให้ตัวเองสบายใจ
“เพราะ….ว่า……”น้ำไม่อาจจะบอกเหนือได้ว่า เขาได้รับปากคุณหญิงทัดพวงไว้ จึงได้แต่อั้มอึ้ง
“ คิดอยู่ใช่ไหมว่าสักวันหนึ่งจะไปจากที่นี่”เหนือถามเดินเข้าหาน้ำ เด็กหนุ่มเดินถอยหลังนึกกลัวชายหนุ่มขึ้นมา
“ น้ำไม่เคยคิด นะครับ”
“ แล้วทำไม!?” เหนือว่ากระชากแขนน้ำเข้าหาตัว
“ คุณเหนือน้ำเจ็บนะครับ!” น้ำว่ากลัวจะโดนทำร้ายอีก จึงดิ้นรนให้ชายหนุ่มปล่อย
“ ถามจริงๆเถอะว่า ..ทุกย่าง….ที่ยอม….เพราะอะไร?” เหนือถาม ชายหนุ่มคิดมาตลอดว่าน้ำเริ่มชอบเขาไม่มากก็น้อยไม่งั้นจะให้ทำดีกับเขาขนาดนี้ ไม่งั้นจะยอมเขาทุกอย่าง แม้แต่เรื่อง..ก็ยอมแต่โดยดีไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย ถ้าไม่รักไม่ชอบมีหรือจะให้กันแบบนี้
“…………” น้ำไม่ตอบก้มหน้าลง สำหรับน้ำแล้ว ‘เหนือ’ คือลูกชายของคุณหญิงทัดพวงและคุณท่าน เหนือคือลูกของผู้มีพระคุณ คือคนที่อยู่เหนือตัวเอง……
“ ที่ทำมาเป็นห่วงฉัน…ที่คอยดูแลอยู่ข้างๆฉัน……ที่มีอะไรกับฉัน .…เพราะอะไร?”
“…………”
“ เพราะอะไร ตอบมา!?” เหนือกำแขนเด็กหนุ่มให้แน่นที่สุดเท่าที่แน่นได้ น้ำเจ็บจนนิ่วหน้าแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ เพราะอะไร!?” เหนือตะคอกเสียงดัง น้ำสะดุ้งก่อนที่จะเงยหน้ามองใบหน้าเครียดของชายหนุ่ม
“……หน้าที่…………ครับ” น้ำตอบ มือที่โดนจับแน่นค่อยๆปล่อยคลายน้ำดึงมือกลับเข้าแนบตัว
“……………………………………” เหนือรู้สึกหมดแรง เข้าใจว่าตัวเองเข้าใจผิดมาตลอด ความจริงแล้วคือเขาคิดเองเออเองคนเดียว
เพราะ ‘หน้าที่’ เขาไม่ยักรู้ว่า น้ำมีหน้าที่แบบนั้น
“คุณเหนือ น้ำ…”
“ ไม่ต้องพูด ไม่อยากฟัง!?” เหนือว่าหันหลังให้น้ำด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้เขาไม่อยากรับรู้ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น ไม่อยากแม้เห็นหน้า!
เหนือเดินเงียบออกไปจากห้อง พอน้ำรู้สึกตัวรีบวิ่งตามออกไป จนมาถึงหน้าบ้านขณะที่น้อยเอากุญแจรถให้ชายหนุ่มตามที่บอก
“คุณเหนือจะไปไหนครับ!?”
“ ไปไหนก็ได้ที่ไม่ต้องเห็นหน้าใครบางคน!” เหนือว่า น้อยที่ยังยืนอยู่หันไปมองน้ำรับรู้ว่าเจ้านายและน้ำกำลังทะเลาะกันจึงรีบเดินออกไปและไม่ลืมที่จะเล่าให้นมก้านพูฟัง
“……”
“………………………………” เหนือรอจนคิดว่าน้ำคงจะไม่พูดอะไรแล้วจึงขับรถออกไปราวกับจะให้รถที่ขับเหาะหายไปได้
“……” น้ำมองตามไปด้วยความเป็นห่วง เขาไม่น่าพูดแบบนั้นออกไปเลย แต่ตอนนั้นเขาคิดหาคำพูดดีกว่านี้ไม่ได้
**************
:z10:
-
สงสารเหนือเหมือนกันน่ะเนี๊ยะ :o12:
:L2: :L2:
-
โอ้ มาย ก๊อด ทำท่าจะไปได้ดีอยู่แล้วเชียว เฮ้อออออ :เฮ้อ:
-
:m15:เหนือน่าสงสารมากเลยเราเห็นใจทั้งสองคนนะน้ำก้อน่าสงสาร :monkeysad:
-
ไอ้กระดาษบ้านั้นจะโผล่มาทำม๊ายยยยยยย
-
น่าสงสารทั้งสองคนเลย :m15:
สงสารเหนือกับการเข้าใจผิดและคำตอบของน้ำ
แต่ก็โกรธน้ำไม่ลงเพราะเมื่อก่อนเหนือก็ทำไม่ดีไว้เยอะ
กำลังราบรื่นดีแท้ๆ มาม่ามาอีกแล้ว :z3:
-
เอ๋ออออ ใจเย็น ๆ ๆ ๆ ๆ น้ำก็เนาะ เฮ้อ แต่จะโทษน้ำอย่างเดียวก็ไม่ได้
เป็นใครก็สมองตีบคิดอะไรไม่ออก บอกอะไรไม่ถูกเหมือนกัน
ตอนนี้สงสารเหนือแฮะ คงรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีใคร
ขออย่าทำอะไรประชดกันก็พอนะ
-
:z10: :z10: :z10:
รู้ว่ามันค้างอ่า T T
-
กระดาษเวรโผล่มาทำไม เรื่องวกกลับไปมาม่าอีกแล้ว :m15:
สามคำ>>>กะ แล้ว เชียว (ว่าต้องม่า)
-
เฮ้อ...ดีกันอยู่แล้วเชียว
มาทะเลาะกันอีกแล้ว..น้ำแกไม่น่าพูดไปแบบนั้นเลย
-
โธ่ๆๆน้ำเอ๊ย ไม่น่าพูดไปแบบนั้นเลย
คุณเหนือขับรถพรวดพราดออกไปแบบนั้นเดี๋ยวก็อันตรายหรอก
-
ไม่โทดน้ำนะถ้าจะไม่รักเหนืออะ แต่ก็สงสารเหนือ เหมือนพอพยายามจะรักทั้งที่ไม่เคยมีแล้วก็ผิดหวัง
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:เหนืออออออออออออออออออออออออออออ
-
สุดแสนจะเจ็บปวด
-
เอาแล้วไง หวานกันได้ไม่กี่ตอน มาม่ามาซะแล้ว
-
:a5: >>> :o12: :o12: :o12:
-
สงสารเหนือ
-
โอ๋ๆเหนือ
-
น้ำพูดอะไรไม่ระวังเลย
-
ปวดใจ T ^ T
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ :L2:
-
น้องน้ำอ่ะ พูดตรงเกิ๊น
สงสารเหนืออ่ะ T^T
-
บีบใจโคตรๆอะ แต่ชอบนะ o13
-
น้ำง้อเหนือเร็ว เมื่อไรห่น้ำจะคิดกับเหนือแบบเดียวกันบ้างน้า
-
ไม่รู้จะสงสารใครไปมากกว่ากันดี
-
T^T
-
สงสารอ่ะ เหนือจาเป็นไรหรือเปล่า
สู้ ๆ น้เหนือ :P
-
อ่ะนะ น้ำเอ้ย เอ็งช่างสรรหาคำพูดได้ดีจริงๆ นะ
-
:เฮ้อ:แล้วก็ :เฮ้อ:
-
เหนือใจเย็นขึ้นมากไม่โวยวายพยายามรับฟัง ไม่งั้นน้ำคงเจอหนักกว่านี้ตั้งแต่ที่กลับดึกแล้ว
แต่น้ำสิที่ยังไม่รู้ใจตัวเอง แต่ก็นะโดนอะไรมาเยอะก็เลยติดที่ความหลังที่ฝังใจ
หวังว่าจะปรับตัวเข้าหากันได้นะรอวันนั้น :monkeysad:
:pig4: คะ
-
อ่านสองตอนรวด มิสเจ้าหญิงมากก
แต่ กรรม :z3: :z3: เพราะกระดาษนั่นแผ่นเดียวเลยนะเนี้ยะ
เฮ้ยย สงสารเหนือก็สงสาร ทั้งที่เริ่มทำตัวดีและรู้ว่ารัก ว่าชอบน้ำ
แต่กับน้ำ..ก็คงรู้สึกดี แต่ความเลวที่เหนือทำก่อนหน้านี้ก็ฝังใจ
แล้วทั้งคุณหญิงที่จากไปยังฝากฝังให้ดูแล เลยกลายเป็นว่า
อยากดูแลมากกว่าที่จะรักเหนือเฮ้ยย ไม่รู้จะทำยังไงดีเลยย สงสาร
หวังว่าตอนหน้าคงไม่เกิด อุบัติเหตุกับเหนือนะ
รอตอนต่อไป :กอด1: :L2:
-
สงสารเหนือจัง รักมันไม่ง่ายเนอะ
-
:เฮ้อ: เฮ้อ!!! เหนือใจเย็นๆเน้อ ให้เวลาน้ำหน่อย
-
โธ่.....อะไรกันอีกเนี่ย o22
กำลังจะไปได้สวยแล้วเชียว :เฮ้อ:
-
ไหงมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะเนี่ยย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:(http://)
-
:เฮ้อ:
-
เหนือ :m15:
ตอนนี้ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:
-
ทำไปเพราะหน้าที่ ฟังดูแล้วเจ็บปวด :m15:
แล้วน้ำจะรักคุณเหนือบางหรือยัง ?
:กอด1:
-
กำลังไปได้ดีแท้ๆ น้ำก็พูดตรงเกิน :เฮ้อ:
-
โอ๊ยยยย คุณเหนือ กำลัง จะดีแท้ๆแล้วเชียววว
-
เศร้าอ่ะ
-
แจ้งวันลง เรื่องราวของน้ำ บ่วงหัวใจให้รัก
ถ้าไม่วันอาทิตย์ 15 ก็ วันจันทร์ 16 เจ้าค่ะ
ช้าหน่อยเพราะ เจ้าหญิงมีสอบ :z3:
สอบเสร็จ วันอาทิตย์ 15 ถ้าไหว ก็ลงวันที่ 15 เลย แล้วเจอกัน :กอด1:
:bye2:
-
โอเคค๊า ไฟท์ติ้งกับการสอบบน๊า เอาใจช่วยยค่ะ ^^
-
ขอให้ได้คะแนนเยอะๆนะคะ สู้ๆค่า :กอด1:
-
ได้คะแนนเยอะ ๆ นะคะ
-
โอเคคะจะรอ :impress3:
-
ตั้งใจสอบจ้า เอาใจช่วยจ้ะ :L2:
-
รอได้ ๆ
-
ขอให้ได้คะแนนดีๆ ค่ะ
-
รับทราบ :L2:
-
รออยู่นะค่ะ สู้ๆๆ
ขอให้ได้คะแนนเยอะๆๆ
-
เฝ้ารอ :give2:
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆ
-
ดัน
-
รออยู่นะครับ :oo1:
-
ดัน อิอิ
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/109302375)
20
น้ำรอเหนือรู้สึกตัวอีกครั้งจาก 4 ทุ่มตอนนี้ตี 2 กว่า
“ คุณเหนือยังไม่กลับมาเหรอ?” น้ำว่าลุกขึ้น มองออกไปนอกหน้าต่างไปยังประตูราวที่ไกลออกไปโดยไม่สนใจสวนกว้างที่เปิดไฟสว่างให้เห็นทัศนียภาพสวยงาม
“………..” จนเมื่อเห็นรถเหนือวิ่งเข้ามา น้ำรีบวิ่งจากห้องลงมา เห็นน้อยกำลังพยุงเหนือออกมาจากรถ กลิ่นเหล้าฟุ้งจากตัวชายหนุ่มบอกว่าเหนือเมามาก
“มาครับ น้ำช่วย” น้ำว่ายกแขนเหนือพาดไหล่คนละด้านกับน้อย เหนือเงยหน้ามองเห็นเป็นน้ำสะบัดออกทันที
“ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!?” เหนือว่าเซไปด้านหลังก่อนที่ร่างกายจะทรงตัวได้เองแล้วเซไปด้านขวาอีก น้ำถลาเข้าไปพยุงกลัวว่าชายหนุ่มจะล้มลงไป ไม่รู้ว่าชายหนุ่มเมาขนาดนี้รถมาถึงบ้านปลอดภัยได้ยังไง
“ บอกว่าอย่ามาถูกตัวฉัน!?” เหนือตวาดน้ำทำเป็นไม่ได้ยินประครองเหนือให้เดินขึ้นบันได น้อยเองก็ทำหูทวนลมพยุงเหนือจนมาเตียง
“ ลุงน้อย เดี๋ยวที่เหลือน้ำจัดการเอง ลุงไปนอนเถอะครับ”น้ำว่า น้อยพยักหน้าเข้าใจแต่อดที่มองเจ้านายที่นอนบนเตียงไม่ได้แล้วเดินออกมา
“………” น้ำถอดรองเท้าให้เหนือที่ตาเปิดทีหลับที ก่อนจะเอาผ้าชุบน้ำบิดหมาดมาเช็คหน้าเช็ดหน้าให้ เพื่อจะได้สบายตัวขึ้นบ้าง แต่แล้วน้ำก็โดนฉุดให้ลงไปนอนกับเตียง
“คุณเหนือ!?” ผมว่าตกใจ อีกฝ่ายไม่ยอมให้พูดไปมากกว่านี้บิดขยี้ริมฝีปากลงมา น้ำดิ้นรนผลักร่างกายที่ทับตัวเองให้ออกไปพ้นตัว
“ ไหนบอกว่าเป็นหน้าที่” เหนือว่า น้ำอึ้งจ้องหน้าเหนือที่กำลังยิ้มอย่างดูถูก
“ คุณเหนือเมาแล้วนะครับ”
“ แล้วไง” เหนือตอบ แต่เขาก็ไม่ได้เมาขนาดไม่รู้ตัวเองกำลังทำอะไร
“……” ใบหน้าเด็กหนุ่มซีดเผือกหวาดหวั่น ก่อนที่จะถูกผลักให้นอนลงไปอีกครั้ง
“ หรือไม่อยากทำหน้าที่…” เหนือว่าก้มลงซุกไซร้ลำคอน้ำรวดเร็ว พร้อมทั้งดูดเม้นรุนแรงจนเกิดรอยแดงซ้ำราวกับตั้งประทับตรา มือดึงทึ้กเสื้อน้ำจนกระดุมหลุด…. น้ำหวาดหวั่นในใจมากกว่าเดิมทว่าไม่ได้ขัดขืน ต่อต้านแต่อย่างใด เขาหลับตาลงแต่ไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงได้ไหลออกมา
“ …………………………….” ยิ่งน้ำไม่ขัดขืน แต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์ร่วม เหนือยิ่งร้าวราน ยิ่งทำเหมือนน้ำเป็นเพียงสิ่งของที่มีไว้ให้ปลดเปลื้อง เขาสอดใส่ภายในร่างกายน้ำโดยไม่เตรียมให้อีกฝ่ายได้ผ่อนคลาย น้ำกัดริมฝีปากแน่น มือกำผ้าปูแน่นยิ่งกว่า แม้จะเจ็บสักเพียงใดก็ไม่ได้ร้องขอ แม้เหนือจะกระแทกร่างกายเข้ามารุนแรงเพียงใดก็ตาม เพราะยอมรับ เพราะเตรียมใจไว้ไม่ว่าชายหนุ่มจะทำอะไร จะถูกทำยังไงถ้าทำให้ได้จะทำ ถ้ายอมได้จะยอม
“…….”
จากที่ร่างรู้สึกแต่ความเจ็บปวด แต่เมื่อร่างกายเริ่มชินก็รู้สึกถึงความเสียวซ่านระคนเข้ามา ให้ร่างกายเด็กหนุ่มแข็งขืน อยากปลดเปลื้องน้ำที่เอ่อล้นออกจนสุขสมในที่สุด
“ อะ อ๊ะ อะ อ่า” เด็กหนุ่มครางเมื่อไม่อาจจะอดกลั้นความต้องการทางธรรมชาติไว้ได้อีก เหนือยักยิ้มอย่างดูถูกแม้จะใจเจ็บปวดก็ตาม
“……………………”
** * * **
เหนือลืมตาตื่น ชายหนุ่มมองคนที่นอนข้างๆ พลันในอกข้างซ้ายก็เจ็บแปล๊บ มือที่คิดจะสัมผัสใบหน้าน้ำยกข้างไว้อย่างงั้น ก่อนที่จะเขาจะลุกขึ้นไม่คิดจะแตะต้องตัวน้ำ
“ แก..มีหน้าที่แบบนั้นตั้งแต่เมื่อไร…” เหนือพรึมพร่ำ แม้น้ำจะไม่ได้ยินว่าเหนือพูดอะไรแต่เสียงนั้นก็ทำให้น้ำรู้สึกตื่นขึ้นมา
“… ..” น้ำมองเห็นเห็นใบหน้าเหนือเป็นภาพแรก ก่อนที่จะสะดุ้งลุกพรวดถอยห่างจากอีกฝ่าย
“……………………….” เหนือใช้หางตามองน้ำ แล้วทำเหมือนน้ำเป็นธาตุอากาศมองเห็นก็เหมือนมองไม่เห็น
“…. . .” ริมฝีปากน้ำขยับเหมือนจะพูดบางอย่างแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆหลุดออกมา น้ำมองประตูห้องน้ำที่ชายหนุ่มเดินเข้าไป
คุณเหนือโกรธมากสินะครับ ไม่งั้นคุณเหนือคงไม่ทำกับน้ำแบบนี้..
“…. . .”
น้ำสะลัดความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลไม่ได้รบกวนใจไปมากกว่านี้ น้ำคิดจะเตรียมชุดนักศึกษาไว้ให้ชายหนุ่ม พอน้ำลุกขึ้นความเจ็บปวดของร่างกายก็ถาโถมเข้าใส่จนต้องยืนนิ่งให้ชาชินเสียก่อน
เจ็บจนน้ำตาซึม แต่ก็ทำนิ่งเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนที่จะทำหน้าที่ของตัวเอง
เหนือมองเสื้อและกางเกงที่น้ำเตรียมไว้ให้ แต่ชายหนุ่มกลับเลือกเสื้อและกางจากตู้มาใส่ และน้ำก็ไม่ได้ทักท้วงแต่อย่างใด
“ น้ำติดกระดุมให้นะครับ” น้ำว่าจะติดกระดุมให้เหมือนทุกครั้ง
“ ไม่ต้อง!?” เหนือปัดมือน้ำออกไป เดินไปติดกระดุมหน้ากระจกเอง น้ำรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของชายหนุ่มว่าไม่ต้องการให้เขาทำอะไรให้
“ ..ไม่ต้องลงไปกินข้าวพร้อมฉัน…เดี๋ยวจะพาลกินข้าวไม่ลง!” เหนือว่าก่อนจะเดินออกไปจากห้อง โดยมีสายตาของน้ำมองตามไปจนหายไปจากสายตา
คุณเหนือ….
นมก้านพูไม่เห็นน้ำลงมาสักทั้งที่จะเที่ยงแล้ว ด้วยความเป็นห่วงหญิงสูงวัยจึงลุกขึ้นไปตามถึงห้อง แม้จะเคาะประตูก็ไม่มีเสียงตอบรับ เมื่อเห็นว่าประตูไม่ได้ล็อคเธอเลยเปิดเข้าไป
“ น้ำ?” นมก้านพูเรียก เห็นเด็กหนุ่บนเตียงกำลังลุกขึ้นนั่ง
“น้ำ?!” นมก้านพูตกใจที่น้ำหน้าซีดขนาดนี้ เมื่อเอาจับหน้าผากเด็กหนุ่มก็ร้อนจี๋อย่างที่คิดไว้
“ น้ำไม่สบาย ทำไม่บอก นมก็ว่าทำไมไม่ลงไปกินข้าวเมื่อเช้า”
“ แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกครับ” น้ำบอก ลมหายใจร้อนแม้ตัวเขาเองยังรู้สึกได้ เขาเป็นไข้ขนาดนี้คงเพราะเมื่อเช้าฝืนอาบน้ำทั้งที่หนาวขนาดนั้น
“ ไม่เป็นไรได้ยังไง นอนลงก่อนเดี๋ยวนมจะหาอะไรมากินจะได้กินยา”นมก้านพูบอก น้ำนอนลงตามที่หญิงสูงวัยบอก
“ คุณเหนือไปเรียนแล้วหรือครับ?”
“ ไปเรียนตั้งแต่เช้าแล้วละ” นมก้านพูบอก นมจึงหันมองนาฬิกา เที่ยงยี่สิบ เขาหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ?แล้วยังไปถามคุณนมอีกวาคุณเหนือไปเรียนหรือยัง?
นมก้านพูวางผ้าชุบน้ำหมาดๆบนหน้าผากเด็กหนุ่มเบามือ
“ ถ้าไข้ไม่ลด เดี๋ยวนมจะเช็คตัวให้” นมก้านพูบอก น้ำนึกถึงร่องรอยบนตัวเขาทันที โดยเฉพาะรอยกัดที่ไหล่ จะให้คุณนมรู้ไม่ได้ว่าที่เขาไม่สบายเป็นเพราะคุณเหนือ
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวน้ำเช็คเอง!” น้ำรีบบอก นมก้านพูกลับคิดว่าเด็กหนุ่มคงเขินมากกว่ามีเรื่องที่กำลังปิดบังอยู่
“ ได้ได้ ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ เดี๋ยวนมไปหาอะไรให้ทาน” นมก้านพูว่าลูบหัวน้ำเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลาน
“ โตขนาดนี้จะอายอะไรอีก” หญิงสูงวัยบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไป เธอคิดจะทำข้าวต้มร้อนๆมาให้เด็กหนุ่มทาน
น้ำมองโทรศัพท์ข้างหัวเตียง คิดจะโทรหาเหนือ แต่ก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี ท่าทีของคุณเหนือทำให้เขาไม่สบายใจบวกกับความรู้สึกต่างๆที่แม้แต่ตัวเองก็แยกไม่ออกว่ามีอะไรบ้าง ตอนนี้คุณเหนือโกรธเขาขนาดหน้ายังไม่อยากจะมอง..และเมื่อคืนยังทำเหมือนเขาเป็นของเล่นไร้ค่า ทั้งที่ก่อนหน้านั้นคุณเหนือดูเหมือนจะทนุทนอมเขา คงเป็นเพราะเมื่อวานที่เขาพูดคำว่าหน้าที่ออกไป แต่นั้นเป็นความจริงไม่มีเหตุผลอื่น
และเขายังจะนอนห้องนี้อยู่หรือ ในเมื่อคุณเหนือหงุดหงิดที่เห็นหน้าเขาขนาดนี้
“…..” คุณเหนือจะให้น้ำยังไง คุณเหนือถึงจะพอใจ น้ำไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
คุณเหนือคงไม่รู้ว่าที่น้ำทำทุกอย่างก็เพื่อคุณเหนือ แต่หากว่าคุณเหนือไม่ต้องการน้ำแล้ว ไม่อยากให้น้ำอยู่ที่นี่ น้ำก็จะขอไปตามทางของน้ำ แต่ถ้าคุณเหนือให้น้ำอยู่น้ำก็จะอยู่ไม่ไปไหน
สำหรับคุณเหนือน้ำให้ได้ทุกอย่างไม่ว่าอะไร…
เลิกเรียนแล้วแต่เหนือยังไม่อยากกลับบ้าน เขาไม่อยากลับไปเจอเห็นหน้าน้ำ เพราะมันทำให้เขาทั้งเจ็บทั้งแค้น ในหัวมันได้ยินแต่คำว่า ‘หน้าที่’ ที่ทำให้เขาทุกอย่างน้ำไม่ได้รู้สึกอะไรเลยหรือไง นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
โธ่เว้ย!? คนอย่างเขา !? ทำไมจะต้องรู้สึกพ่ายแพ้ขนาดนี้ และคนที่ทำให้เขารู้สึกก็คือ ‘น้ำ’ ไอ้เด็กกำพร้าที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเอาไว้แก้ขัดเวลาเกิดอารมณ์ แต่มาตอนนี้ตัวเขากับหมกมุ่นคิดแต่เรื่องน้ำ แค่น้ำทำดีด้วยเขาก็มีปฎิกิริยาต่างๆนานา แค่น้ำยิ้มให้โลกทั้งโลกมันสว่างไสว และน้ำก็เป็นคนทำให้มันมืดลง!?
หน้าที่เรอะ!?
หน้าที่ใช่ไหม?!
ดี
ดี หน้าที่ก็หน้าที่ จะให้ทำหน้าที่ให้สาสม!!
ฉันอยากจะรู้เหมือนกันว่าจะทนไปได้สักกี่น้ำ ดูสิว่าจะทำหน้าที่ได้ดีแค่ไหน?!
“…………………………………………..” เหนือโทรหาคู่ขาที่เคยคบกัน และชวนมาค้างทีบ้านด้วยกันเพราะอยากจะดูปฎิกิริยาของน้ำ
เมื่อไม่เป็นดังที่คิด ชายหนุ่มก็สร้างกำแพงเป็นปราการปกป้องตนเองจากความเจ็บปวด อยากให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงตัวตนของตัวเองด้วยทิฐิที่มี
เหนือกลับบ้านพร้อมปูคู่ขาตามตั้งใจจะให้น้ำรู้สึกเจ็บปวดบ้าง ในใจก็อยากจะให้น้ำหึงหวง อยากให้น้ำรับรู้ว่าตัวเขามีสิทธิ์ที่เลือกใครก็ได้ที่ตัวเองพอใจ
“สวัสดีครับ”ปูว่าเมื่อเห็นนมก้านพูออกมารับ
“ สวัสดีค่ะ” นมก้านพูตอบ มองชายหนุ่มร่างโปร่ง หน้าตาหวาน
“ น้ำ ไปไหน?” เหนือถาม
“ น้ำนอนพักอยู่บนห้องค่ะ ไม่สบายตั้งแต่เมื่อเช้า” นมก้านพูบอก คิดว่าเหนือรู้แล้วสะอีก
“น้ำเด็กคนนั้นนะเหรอ?” ปูถาม เขามักจะมางานปาร์ตี้ที่นี่เสมอ เขาจำเด็กหนุ่มที่ชื่อน้ำได้ เพราะมันจะโดนเหนือแกล้งให้พวกเขาดูบ่อยๆบางครั้งเขาก็ขำก็สนุก แต่บ้างครั้งเขาก็อดสงสารไม่ได้ ครั้งสุดท้ายนี่ก็โดนผลักลงสระน้ำ เขาถึงกับขำไม่ออก
“ คุณปูรู้จักน้ำด้วยหรือคะ?” นมก้านพูถามจำเพื่อนเหนือได้แทบทุกคน
“ ผมไม่รู้จักหรอกครับ ไม่เคยคุยด้วยสักครั้งแต่จำได้” ปูว่ายิ้มสวย หันไปมองเหนือตาเป็นประกาย ปูเองก็ชอบเหนือมาก เคยคิดจะคบกับเหนือหลายครั้ง แต่เหนือปฎิเสธเพราะเหนือไม่ต้องการที่จะคบคนคนเดียว ปูเองก็จำต้องยอมแพ้เป็นแค่เพื่อนนอนไปโดยปริยาย
“…………………………………….…” เหนือนึกเป็นห่วงน้ำอยากจะขึ้นไปหาให้เห็นกับตาว่าไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ก็สวงนท่าทีเอาไว้
“แล้วนมให้น้ำกินยาหรือยัง?”
“ ให้ทานแล้วค่ะ ไข้ก็ลดลงแล้ว”
“ ก็ดี เออนมปูเขาจะมาค้างกับเหนือสักพักนะ”
“ ค่ะ เดี๋ยวนมให้คนทำความสะอาดห้อง..” นมก้านพูบอกแต่ยังไม่ทันจบเหนือพูดตัดบทขึ้นมา
“ ไม่ต้อง เหนือจะให้ปูจะนอนห้องเดียวกับเหนือ” เหนือบอก หญิงสูงวัยมองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ เพราะน้ำก็อยู่ห้องเดียวกับเหนือ แล้วยังจะให้เพื่อนเข้าไปนอนด้วยอีก
คุณเหนือคิดอะไรอยู่กันแน่
“ บอกน้ำตามนี้” เหนือจับมือปูเดินเข้าไปห้องพักผ่อน ขณะที่นมก้านพูยังจับต้นชนปลายไม่ถูก น้ำก็ลงมาพอดี
“ น้ำลงมาทำไมไม่นอนพัก?” นมก้านพูถาม
“ น้ำนอนมาทั้งวัน เลยลงมาเดินบ้าง…คุณเหนือกลับมาแล้วเหรอครับ?” น้ำถาม เพราะจากเวลาคิดว่าเหนือน่าจะกลับมาแล้ว
“ จ้ะ เพิ่งกลับมา” นมก้านพูคิดว่าจะบอกน้ำเกี่ยวกับเรื่องปูยังไงดี เรื่องมันชักจะแปลกๆยังไงชอบกล
“นมมีอะไรหรือเปล่าครับ?” น้ำเห็นท่านมก้านพูแปลกๆเลยถาม
“ น้ำ คุณเหนือพาเพื่อนมาด้วย เห็นว่าจะนอนด้วยกัน แต่เดี๋ยวนมถามดูอีกที” นมก้านพูบอกท่าทีลำบากใจ โดยไม่ได้รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเหนือและปู
“ คุณนมไม่ต้องถามหรอกครับ เดี๋ยวน้ำจะไปนอนห้องรับรองแขก…เอง” น้ำบอก ก่อนจะกลับขึ้นไปบนห้อง และเก็บข้าวของที่จำเป็นย้ายไปห้องรับรองแขกโดยไม่รอให้นมก้านพูได้พูดอะไร
สุดท้ายเหนือก็อดที่จะมาดูอาการน้ำไม่ได้ พอเข้ามาในห้องเห็นน้ำถือแปรงสีฟันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ ก็ไม่เห็นเป็นอะไรมาก หรือว่าแค่สำออยเรียกร้องความสนใจ” เหนือพูดเขึ้นลอยๆไม่เจาะจงว่าพูดกับน้ำ
“ คุณเหนือ?”
“ ไอ้เราก็นึกว่าจะเป็นอะไรมาก คิดจะตามหมอให้ แต่คงไม่ต้องละม้าง”
“ น้ำไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ นี่น้ำก็กำลังย้ายไปนอนแขก”
“ ทำไม?” เหนือว่าหรี่ตาลง
“ คุณเหนือพาเพื่อนมาค้างแล้วจะให้นอนห้องนี้ น้ำไปนอนห้องอื่นก็ถูกแล้วครับ” น้ำบอก เขาไม่อยากให้คุณเหนือพูดคำประชดคำแบบนี้
“ ก็นะ ปูก็ไม่ใช่เพื่อนธรรมาดาซะด้วยสิ เดี๋ยวบังเอิญแกมานอนด้วยแล้วเห็นฉันทำอะไรอะไรกัน พาลจะเกิดอารมณ์ขึ้นมา ไอ้ฉันก็ไม่อยากสงเคราะห์เพราะมีของดีๆอยู่แล้วใครจะไปสนใจแปลก” เหนือว่าดูถูกน้ำเต็มที่ น้ำก้มหน้าลงเจ็บแปล๊บที่อก ชาที่ใบหน้าก่อนจะเดินออกมา เหนือดึงแขนน้ำไว้ไม่พอใจใยทีนิ่งขนาดนี้ ไม่มีทางทีไม่พอใจที่เขาพาปูมาด้วยซ้ำ
“ หรือว่าแกอยากจะสงเคราะห์ให้ก่อน”
“ คุณเหนือครับ ปล่อยแขนน้ำเถอะครับ” น้ำว่าไม่มองหน้าเหนือ
“ น้ำเสียงไม่พอใจ แกคงไม่ได้หึงฉันกับปูหรอกใช่ไหม?” เหนือว่ายิ้มสะใจ
“ น้ำไม่มีสิทธิ์แบบนั้นหรอกครับ ปล่อยแขนน้ำเถอะครับ”
“ ใครจะไปรู้ เพราะแกยังมีหน้าที่อ้าขาให้ฉันไม่ใช่หรือไง!” เหนือว่าบีบแขนน้ำเต็มแรง
“คุณเหนือ น้ำเจ็บ!?” น้ำว่าแต่ใจเจ็บกว่ามากนัก ใจที่โดนดูถูก
“ แล้วไง?” เหนือว่าทำหน้ากวนไม่สนใจ หากเป็นคนอื่นคงโกรธและโต้ตอบเหนือไปแล้ว แต่ไม่ใช่น้ำ สำหรับน้ำแล้วการถูกยั่วโมโหเพียงแค่นี้นั้นเล็กน้อยเหลือเกินหากเมื่อเปรียบเทียบกับความอดทนอดกลั้นที่เคยรู้สึก
“……” น้ำจึงเลือกที่เงียบไม่โต้ตอบเพื่อให้อีกฝ่ายเลิกลาไปเอง แต่กลับได้ผลตรงข้ามเหนือกลับคิดว่าน้ำไม่สนใจตัวเองมากกว่า
“ ทำไม!? หรือว่าไม่เห็นอยู่ในสายตา!” เหนือยิ่งคิดและบวกความน้อยใจแต่เดิม ชายหนุ่มจึงมองทุกอย่างในแง่ลบไปสียหมด
“……”
“ น้ำ!?” เหนือเมื่อว่าเหลืออดแล้วที่น้ำเอาแต่เงียบ
“ครับ” น้ำขานรับมองหน้าชายหนุ่มแม้จะพูดน้อยแต่ว่าสีหน้าและดวงตานั้นตัดเพ้อในตัวชายหนุ่มอย่างเห็นชัดเจน เหนือถึงกลับอึ้งพูดไม่ออก เอามือที่จับแขนน้ำปล่อยโดยพลัน คราวนี้เป็นเหนือที่หลบสายตาน้ำ
“ คุณเหนือจะเอาอะไรกับน้ำ ที่น้ำทำให้คุณเหนือไม่พอหรือครับ คุณเหนืออยากได้อะไรก็บอกน้ำสิครับ”
“ อะไรที่ให้ฉัน ………….แกมีอะไรที่ให้ฉัน ไหนบอกว่าเป็นหน้าที่”
“ คุณเหนือ!?”
“ ก็ฉันพูดความจริง มีหน้าที่ให้ทำก็ทำให้ดีแล้วกัน!”เหนือว่าก่อนที่เดินออกจากห้องอย่างรวดเร็วและสวนกับนมก้านพูที่เข้ามาหาน้ำ
“น้ำมีเรื่องอะไรกับคุณเหนือหรือเปล่า?” นมก้านพูถาม เพราะถึงเธอจะเห็นหน้าเหนือแค่แวบเดียวก็รู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มกำลังโกรธแม้จะทำหน้านิ่งก็ตาม
“ เปล่า ไม่มีครับ” น้ำว่าปรับสีหน้าให้เป็นปกติ นมก้านพูได้แต่อ่อนใจที่น้ำมีอะไรก็ชอบเก็บไว้คนเดียว
“ มีอะไรก็บอกนมนะ นมจะเป็นที่ปรึกษาให้”
“ครับ” น้ำรับปาก แต่กลับไม่เล่าอะไรให้นมก้านพูฟังแม้แต่น้อย
ตอนเย็นน้ำเห็นว่าตัวเองอาการดีขึ้นมากแล้ว เลยลงมาทานอาหารเองดีกว่าจะให้ใครยกขึ้นไปให้ ขณะลงมาเหนือและปูรับประทานอยู่ก่อนแล้ว แม้น้ำจะเดินมายังไม่ถึงโต๊ะก็ตาม แต่เมื่อเหนือมองเห็นก็วางช้อนลงทันที
“ เหนือเป็นอะไร?” ปูถามสงสัยเพราะไม่ทราบความสัมพันธ์ระหว่างน้ำกับเหนือ ปูรู้แต่เพียว่าน้ำเป็นเด็กรับใช้ของบ้านเท่านั้น
“ เซ็ง! เห็นหน้าใครบางคนแล้วกินไม่ลง” ปูหันซ้ายหันขวาเห็นน้ำเดินมา พอรู้ว่าเหนือหมายถึงน้ำ และคิดว่าเหนือคงจะหาทางกลั่นแกล้งตามเคย
“ นายก็เพลาๆลงบ้างเถอะ สงสารเด็กมัน” ปูบอกตายิ้มพราวทั้งใบหน้า ขาที่อยู่ใต้โต๊ะเกี่ยวถูขาเหนือให้อีกฝ่ายเกิดความต้องการมากกว่านี้
แม้ว่าน้ำจะเดินมายังไม่ถึงโต๊ะแต่เสียงพูดของเหนือก็ดังพอที่ให้น้ำได้ยิน น้ำจึงเดินเลี่ยงหายเข้าไปในครัวแทน ขณะนั้นแก้วกับกระหล่ำกำลังจับคู่กล่าวถึงเจ้านายอย่างถึงพริกถึงขิง
“ ฉันว่าฉันเห็นจะๆว่าคุณปูหอมแก้มคุณเหนือ ยังงี้มันหมายความว่าไงแก้ว?” กระหล่ำถามมีคำตอบในใจอยู่แล้วแต่หญิงสาวกำลังหาแนวร่วมยิ่งนมก้านพูไม่อยู่ด้วยแล้วยิ่งทางสะดวก
“ ไม่รู้เว้ย!? แต่ไม่ใช่อย่างที่เอ็งคิดแน่ๆ คุณเหนือกับน้ำเป็นผัวละเมียกัน คุณเหนือจะพาคุณปูมาทำแบบนี้ทำไม!? เอ็งอย่าเพ้อเจ้อ!” แก้วปราบ แต่ในใจของเธอนั้นคิดไม่ต่างจากกระหล่ำเลย เธอสังเกตมานานแล้วว่าคุณปูที่มางานปาร์ตี้ที่นี่แทบทุกครั้งสนิทสนมกับคุณเหนือมากเป็นพิเศษ และมีการถูกเนื้อต้องตัวกันจนบางครั้งคิดว่ามากเกินไป แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่คิดว่าคุณเหนือจะชอบผู้ชายก็ได้ด้วย เพราะเมื่อก่อนเห็นมีแฟนเป็นผู้หญิงอยู่ดีๆ
“ แต่ตอนที่ฉันเอาน้ำไปเสริฟในห้องคาราโอเกะ ฉันเห็นคุณเหนือกับคุณปูแลกลิ้นกันนัวเนีย แลกลิ้นแบบฝรั่งแกรู้จักไหม เพื่อนกันธรรมดาที่ไหนเขาทำกัน!”
“ เอ็งอย่าพูดไปกระหล่ำ เดี๋ยวน้ำสงสัยขึ้นมาแล้วจะไปกันใหญ่ คุณเหนือคงจะพาคุณปูไปเร็วๆนี้แหละ”
“ แต่คุณเหนือทำแบบนี้มันไม่ถูก มันหยามกันชัดๆ เหมือนพาชู้เข้าบ้าน!” กระหล่ำบอก คิดสงสารน้ำที่คุณเหนือไม่ให้เกิยรติบ้าง เมื่อพาคุณปูเข้ามาในบ้านแบบนี้แล้วเอาน้ำไปไว้ไหน น้ำจะรู้สึกยังเมื่อคนที่รักมีคนอื่นแบบนี้ แล้วนี่ยังจะนอนห้องเดี๋ยวกันเอง กลายเป็นน้ำที่ต้องเป็นฝ่ายกระเด็นออกมา คิดแล้วแค้นใจแทน
“…..” กระหล่ำกำลังจะอ้าปากพูดต่อ แต่แก้วเห็นน้ำเสียงก่อนจึงตบแขนเพื่อนสาวให้หยุดไว้ก่อน ทั้งแก้วทั้งกระหล่ำต่างก็ชักสีให้เป็นปกติ
“ น้ำอยากได้อะไรเหรอถึงมาครัว?” แก้วถามเห็นสีหน้าน้ำดีขึ้นแสดงว่าไข้ลดแล้วเธอก็เบาใจ
“ น้ำมาขอกินข้าวด้วยคน” น้ำว่าแสแสร้งยิ้มแย้ม ทั้งที่ใจขมขื่นที่ต้องยอมทุกครั้งไป นั่นเพราะคิดว่าตัวเองเป็นบ่าว อีกคนเป็นนาย ทั้งสัญญากับคุณหญิงทัดพวงว่าจะอยู่ที่นี่ทำให้หมดหนทางที่เลือกเดิน ดังนั้นการที่จะอยู่อย่างสงบที่สุดก็คือ การอีกฝ่ายพอใจ เลิกลาไปเสียเอง
“ อ้าวทำไม ไม่ไปกินกับคุณเหนือ คุณปูล่ะ?” กระกล่ำโพร่งถาม ไม่อยากให้น้ำเปิดโอกาสให้คุณปูมากนัก
“ ไม่ล่ะครับ น้ำอยากให้เพื่อนเขาคุยกันมากกว่า น้ำมากินกับพี่แก้วพี่-หล่ำดีกว่า” กระหล่ำได้แต่บ่นพรึมพร่าคนเดียวว่าคุณเหนือกับคุณปูจะไม่คุยกันอย่างเดียวน่ะสิ!
ด้านนอกเหนือหมดอารมณ์ที่จะกินข้างเพียงเพราะเห็นหน้าน้ำ และน้ำไม่มีปฎิกิริยาโต้ตอบเขาสักนิด
เห็นเขาเป็นธาตุอากาศหรือไง!?
“ เหนือ นายเป็นอะไร โมโหอะไรละหืม?” ปูถามยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าเหนือ แล้วแลบลิ้นแตะริมฝีปากเหนือเบาๆ นมก้านพูที่ยังยืนตกใจในความกล้าของปู และรับรู้ความสัมผัสของเหนือกับปูทันที
“ ไม่ได้เป็นไร” เหนือหันหน้าหลบ เพราะไม่มีอารมณ์จะคิดเรื่องอย่างว่า ปูดูเสียความมั่นใจไปเล็กน้อย แต่ก็กลับมายิ้มแย้มดังเดิม แอบสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องอะไรทีที่ทำให้คนอย่างเหนือหงุดหงิดได้ทั้งวันแบบนี้
“งั้น คืนนี้จัดเต็มได้ป่ะ?” ปูพูดเชิงถามสีหน้าทะเล้น เหนือปรายตามองปูก่อนที่จะคิดว่า ก็ดี เหมือนกัน
“อืม” เหนือว่า
เกือบ 5 ทุ่มน้ำยังคงยืนมองท้องฟ้าที่มีดาวกระจายเต็มท้องฟ้า เด็กหนุ่มรู้สึกตัวเองเป็นเศษธุรีของท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ วันนี้คุณเหนือพาคุณปูมาค้างที่บ้านก็เพราะเขาทำไมเขาจะไม่รู้ เพียงแต่ไม่รู้สาเหตุว่าคุณเหนือต้องการอะไรกันแน่ถึงได้ทำแบบนี้ หรือว่าต้องการจะเอาเป็นนัยว่าเขาหมดความหมายแล้ว ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงก็คงดีไม่น้อย คุณเหนือจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับเขาอีก
แต่ พอคิดแล้วก็รู้ใจหาย คงเป็นเพราะรู้สึกว่าตัวเองไรไร้ค่าละมั้ง
“….”
ตัวเขานั้นจากนี้จะเป็นยังไง? จะอยู่บ้านนี้ตลอดไป หรือว่ายังไง เพราะวันที่คุณเหนือไม่ต้องการเขาแล้วก็ต้องมาถึง แม้ว่าเขาจะเคยหนีไปจากที่นี่ แต่ก็คิดภาพตัวเองไปอยู่ที่อื่นไม่ออก เขาโตที่นี่ คนที่รู้จักก็แทบไม่มี ในชีวิตคนที่เรียกว่ารู้จัก คนที่เป็นเพื่อนนั้นนับคนไม่กี่คน เฉพาะที่อาศัยอยู่ที่ก็เกินครึ่งไปแล้ว
เขาอยากเจอแม่เหลือเกิน คงมีแต่ปฎิหารย์เท่านั้นที่จะทำให้เกิดจริง
ตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนครับ? แม่อยู่สุขสบายใช่ไหมครับ? น้ำเองก็สบายดีไม่ลำบากอะไรเลยสักนิด
ในขณะที่น้ำกำลังนึกถึงเรื่องราวต่างๆในชีวิต เหนือก็ไปหาน้ำที่ห้องแต่ไม่เจอ ชายหนุ่มจึงตามน้ำ ไม่นานเหนือก็มาเจอน้ำยืนนิ่งใต้ต้นมะม่วงที่ครั้งหนึ่งเมื่อยังเด็กน้ำเคยตกลงมา
“…………………………” เหนือไปได้เข้าไปหาน้ำอย่างที่ตั้งใจไว้ในตอนแรก แต่กลับยืนมองน้ำอยู่ห่างๆเท่านั้น
“….” น้ำอดที่จะคิดถึงตอนที่ตกต้นมะม่วงไม่ได้ เด็กหนุ่มเดินเข้าไปจับลำต้นขรุขระแล้วนึกย้อนไป ทันทีที่เขาตกลงมา คุณฟอร์ก็ตรงเข้ามาหา
“น้ำเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหน?!” คุณฟอร์ถามสีหน้าตกใจ เขาไม่เคยเห็นคุณฟอร์ตกใจขนาดนี้มาก่อน
“ ฮือๆ น้ำเจ็บ น้ำเจ็บ”
“ งั้นมาขี่หลังฉัน เดี๋ยวพาไปให้นมดู?!” คุณฟอร์บอกแบกเขาขึ้นหลัง ตอนนั้นแม้จะเจ็บไปทั้งตัวแต่ก็รู้ดีมาก แม้จะเจ็บแต่ก็ไม่อยากให้ไปถึงคุณนมเร็วๆ ตอนนั้นไม่รู้ว่าคุณเหนือหายไปไหน เขาเองก็ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ
“คุณฟอร์ ..”น้ำอาจจะรักคุณฟอร์มาตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้
** * * **
ไม่การสอบนั้น ยังพอหวังได้T^T :z3:
-
มาม่าตลอดเว :o12:
-
:monkeysad:น้ำยังรักฟอร์อยู่หรอ ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :monkeysad:
-
อร๊าย ตีก้นเหนือซักที ใครสั่งใครสอน
น้ำยิ่งเข้าใจว่าตัวเองรักฟอร์อยู่ จริงๆแล้วน้ำรักเหนือ
ไปกันใหญ่ -*-
-
รอฟอร์มารับ...พาหนีแม่งเลย
-
วันนี้วันดราม่าแห่งชาติใช่มั้ย กริ้ดดดดดด :o12:
-
โอ้ว เรื่องนี้เป็นแหล่งผลิดมาม่ารายใหญ่จริงๆ :z3:
สงสารน้ำเป็นที่สุด ถ้าเหนือจะกลับมาทำตัวอย่างนี้อีก
ว่าแต่น้ำยังรักฟอร์อยู่อีกหรือเนี่ย
-
ประชดกันไม่เคยให้ผลดีกับใคร สงสารน้ำละตอนนี้
-
น้ำรักฟอร์จริง ๆ หรอ
-
ตกลงน้ำรักใครเนี่ย?
:o12:
-
หน่วง เครียด ทรมาน
ถ้าน้ำทิ้งแล้วจะรู้สึก
-
ถ้าเหนือคิดได้แค่นี้ ก็ปล่อยน้ำให้ฟอร์ไปเถอะ
-
ไอ้เหนือบ้าาาาาาาาาาา
น้ำก็ปากแข็งไม่ยอมรับความจริงในหัวใจ
ฮึ่ย!! อ่านแ้ล้วหงุดหงิดไม่รู้จะสงสารน้ำหรือเหนือดี
แต่เหมือนเหนือจะน่าสงสารมากกว่ารักเขา
แต่ทำไม่ดีเอาไว้เลยได้รับกรรม แต่ก็ไม่ยอมบอกว่าตัวเองรักน้ำเหมือนกัน
สรุปคือปากแข้งพอกัน อ่านแล้วอึดอัดมาก ๆ อยากจะเข้าไปช่วยอธิบาย
รอนะจ๊ะ ชอบมาก ๆ เลยตามมาตั้งแต่หนูจุมกับพี่วุฒิแล้ว ^^
-
ปากหนักกันทั้งคู่
ก็คงต้องคอยลุ้นกันต่อไป
-
ทำไมไม่รู้ใจกันสักทีน้า
-
ฟอร์คือฮีโรของน้ำมาตั้งแต่เด็ก
ไม่แปลกที่น้ำจะแยกไม่ออก
แต่ก็อยากให้แยกออกเร็ว ๆ จะได้เข้าใจกันกับเหนือซักที
:pig4: คะ
-
น้ำไม่รักเหนือ จริงๆ เหรอ
-
ร้องไห้กันอีกแล้วงานนี้ :monkeysad:
-
:z2: โอมมมมมมมม น้ำจงหนี น้ำจงหนี
-
:o12: :o12:ดร่าม่าอีกแล้ว
-
ไอ่คุณเหนือจะพาปูมาเย้ยน้ำทำไม :m16:
สงสารน้ำที่สุดเลยค่ะ :sad4:
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
เหนืออ่ะทำดีให้ตลอดสิน้ำเริ่มหวั่นไหวแล้วมั้ง :o12:
-
:o12: :o12: :o12:
-
บีบหัวใจมากค่ะเจ้าหญิง..อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่ะ
สงสารน้ำ :sad11:
คุณเหนือ :beat:
-
ถ้าความหวานจะอยู่ไม่นานขนาดนี้
-
:อยากรู้ว่าน้ำจะทำยังไงต่อไป... :z10:
-
:เฮ้อ:
-
มาม่านี้อีกนานกว่าจะกินหมด
-
สามคำ>>>หน่วง หน่วง หน่วง :z3:
-
น้องน้ำออกแนวเพลงคนไม่น่าสงสารแต่ก็น่าสงสารจริง ๆ ค่ะ
แบบว่าน้องน้ำไม่รู้ใจตัวเองหรือเปล่าตอบออกแนวว่ายอมทำทุกอย่างเพราะเป็นหน้า เฮ้อเรื่องนี้อีกยาวไกลจริง ๆ กว่าจะเข้าใจกันสู้ ๆ นะค่ะน้องเหนือ
ปล.สู้ๆต่อไปนะค่ะเป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงค่ะ แล้วก็จะติดตามอ่านเรื่องนี้จนจบค่ะชอบเรื่องที่เจ้าหญิงแต่งทุกเรื่องค่ะ
-
เอาละ
เหนือได้ยินชัวร์
แล้วก็โกรธอีกตามเคย
เอาละไง
เรื่องจริงๆ
ที่เป้นแบบนี้น้ำก็มีส่วนผิดนะ
ผิดที่พูดไปแบบนั้น
ทำไมไม่ตอบตามใจตัวเอง
ทำไมต้องคิดว่าตัวเองด่อยค่าตลอด
แล้วเหนือไม่ทุกข์ใจเรื่องพ่อแม่แล้วหรือไง
ถึงได้สร้างแต่ปัญหาแค่นี้มันยังไม่พอหรือไง
อยากจะไห้น้ำหนีไปใจริงๆใช่ไหม?
(มาเต็มอะกรุอะ)
หึ๊ยขัดใจเจงๆ
-
เด่วเหนือก็ได้ยินอีก :sad4: :sad4:
คราวนี้มาม่ากันยาวแน่เลยยย
-
มาต่อให้อ่านด้วยนะ :o8:
-
สิ้นเดือนเลยเหรอะ !!!!!!!!! :z3:
-
ชอบฟลอร์ เชียร์ฟลอร์ อยากให้ฟลอร์เป็นพระเอก
-
สงสารน้ำ T-T เดี๋ยวปั๊ดเชียร์ให้คู่กับฟอร์ซะเลยนะนายเหนือ ถ้าจะปากแข็งขนาดนี้ -*- บอกไปเลยว่ารักน้ำ อยากให้น้ำอยู่ด้วย มัวแต่ทำงี้ เจ็บทั้งคู่
ส่วนน้ำก็ไม่ผิดที่สับสนหรือรู้สึกแบบนั้น เพราะเมื่อก่อนโดนเหนือกดขี่มาเยอะ ส่วนฟอร์ก็คอยช่วยเหลือ ถ้าจะหลงรักฟอร์เข้าจริงๆก็คงไม่แปลกหรอก เฮ่อ -*-
สู้ๆนะเจ้าหญิง ^^
-
รอได้ค่ะ
-
ต้นเดือนแล้วน้า...... :call:
-
*-* พึ่งได้ฤกษ์มาอ่าน :z2: (หลังจากหายตัวไปนาน พี่แมวยังจำกันได้อยู่มั้ย พลัมเองน้าาาา)
อ่านแล้ว...เอิ่ม...มันเป็นน้องๆวุฒิ-จุม เลยน่ะเนี่ย (ว่าแล้วก็พาลคิดถึงจุม-วุฒิขึ้นมา)
งื่อๆๆ เหนือทำตัวหน้าตบมาก :fcuk: เดี๋ยวปั๊ดยุให้ฟอร์ มาพาน้ำหนีซะเลยนิ
มาต่อไวๆเน้อพี่แมวววว
-
เข้ามาส่องดู ..
รอเจ้าหญิงนะคะ
หลังสิ้นเดือน ต้นเดือนแ้ล้วน้าา~
สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่า o13 :L1:
-
(http://image.dek-d.com/25/1076325/108487766)
21
เหนือจ้องมองอยู่เกือบ 10 นาทีตัดสินใจว่าจะกลับขึ้นไปบนห้อง แต่ก็เปลี่ยนใจเดินเข้าไปหาน้ำ
“ ทำอะไร?” เหนือถาม น้ำสะดุ้งเพราะยืนอยู่กับความเงียบมานับชั่วโมง จึงหันไป
“คุณ เหนือ?” น้ำว่า คุณเหนือทำไมมาอยู่ที่นี่?
“ คุณเหนือมาทำอะไรที่นี่ครับ?” น้ำถาม จ้องมองเหนือด้วยความสงสัย
“ เกี่ยวอะไรด้วย บ้านของฉัน ฉันจะไปไปไหนก็ได้” เหนือบอกใช้สายตาเหล่มองน้ำแต่ดวงหน้าหันหน้าไปอีกทาง ทำทีเป็นมองโน่นมองนี่ไปเรื่อย
“ น้ำรู้ครับ ว่าที่นี่บ้านคุณเหนือ น้ำสงสัยเลยถามดู ยิ่งตอนนี้น้ำค้างกำลังลงกลัวว่าคุณเหนือจะไม่สบายเอา” เหนือหันหน้าหนี ริมฝีปากเหมือนกำลังจะยิ้มแต่เจ้าตัวกลับยิ่งฝืนไว้เต็มที่
“ เหรอ แกจะมาสนใจเป็นห่วงอะไรฉัน ” เหนือว่ายืนหลังแข็งโดยไร้เหตุผล
“ ………” พอน้ำเงียบไม่ตอบ จากที่เหนือเหมือนจะกลั้นไม่ให้ริมฝีปากคลี่ยิ้มก็กลายเป็นเม้มด้วยความขัดใจด้วยความเคยชินที่อยากได้แล้วต้องได้ มีแต่เขาคอยพะเน้าพะเน้อเอาใจ
“ แต่ฉันเดาว่าแกว่ามาทำอะไรที่นี่ มารำลึกความหลัง ที่เมื่อก่อนแกตกตกต้นมะม่วงจนขาหัก เออไม่สิหรือจะเป็นตอนที่ฉันเอารังมดแดงโยนใส่ตัวแก เอ๊ะหรือว่าจะเป็นตอนแกนั่งตากฝนอยู่เป็นครึ่งค่อนวันเพราะฉันไม่ให้แกเข้าบ้าน จะว่าไปแกก็มีความหลังเยอะกับเขาเหมือนกัน ว่าไหม?” เหนือว่าทำน้ำเสียงดูถูก น้ำเงียบแม้ว่าในใจเจ็บที่โดนตอกย้ำเรื่องราวในอดีต
“ แกยังเคยโดนนมตีที่นี่ด้วย เพราะแกขโมยของเล่นฉัน ถ้าจำไม่ผิดน่าว่าเป็นรถบังคับวิทยุ..”
“น้ำไม่ได้ขโมย!” น้ำบอกทันทีหันหน้าไปสบตากับเหนือจริงจัง เขาไม่เคยขโมยของของใคร
“คุณเหนือให้น้ำเอง”
“ ฉันบอกว่าให้ยืมเล่น ไม่ได้ให้เลย แกดันคิดเองเออเอง” เหนือบอก ความจริงเหนือตั้งใจให้น้ำจริงๆแต่น้ำกลับเอาแต่เล่นรถบังคับวิทยุ จนเหนือหมั่นไส้ บอกคุณหญิงว่าของเล่นตัวเองหายไป
“ ……….” คราวนี้น้ำไม่ตอบโต้ นึกถึงเรื่องวันนั้น ที่คุณเหนือเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมท่าเดียว เขาเองก็ยืนยันว่าไม่ได้ขโมยมา คุณนมบอกให้เขายอมรับ เป็นลูกกผู้ชายกล้าทำก็ต้องกล้ารับแต่จะให้เขารับได้ยังไงในเมื่อเขาไม่ได้โมย
เรื่องในวันนั้นนมก้านพูรับรู้ดีว่าน้ำไม่ใช่เด็กขี้ขโมย แต่ในเมื่อลูกเจ้านายบอกว่าไม่เคยให้น้ำ เธอจึงไม่มีทางเลือก แม้จะตีน้ำจริงแต่ก็เบาแรงที่สุด ในใจก็อยากให้น้ำยอมรับว่าขโมยมา และขอโทษคุณเหนือว่าจะไมทำอีก เรื่องจะได้จบ แต่น้ำกลับบอก แต่ว่าไม่ได้ขโมย สร้างความลำบากใจให้นมก้านพูเป็นอย่างมาก
ความคิดของเด็ก 12 ขวบ ทำให้น้ำยิ่งรับรู้สถานระหว่างตัวเองและเด็กอีกคนขึ้นได้เป็นอย่างดี ความพูดของตนแม้จะเป็นความจริงแต่กลับไม่มีใครเชื่อ แตกต่างจากกับคำโกหกของเด็กอีกคน จนตัวเองโดนตีเจ็บแสบไปหมด ทั้งเขายังเห็นรอยยิ้มเย้ยยันจากอีกฝ่ายยิ่งทำให้ซาบซึ้งในความต่ำต้อยของตัวเอง คิดว่าเพราะตนไม่มีแม่คอยปกป้องเหมือนคนอื่นๆ ยิ่งนับวันรอให้แม่กลับมาจะได้ไม่ต้องถูกใครรังแกอีก แต่ยิ่งนานวันกลับยิ่งโดนกดขี่ห่มแหงมากขึ้น จนหล่อหลอมให้น้ำเป็นเด็กเจียมตัวเจียมตัวเพื่อปกป้องตัวเองโดยไม่รู้ตัว
“ถ้าคุณเหนือจะอยู่ต่อก็ตามใจนะครับ น้ำง่วงน้ำขอขึ้นไปนอนก่อน” น้ำว่าจะเดินออกมา แต่เหนือก็เรียกไว้
“ เดี๋ยว!” เหนือรู้สึกไม่พอใจที่ตนเองพูดอะไรน้ำก็เอาแต่นิ่งไม่ตอบโต้ ทำเหมือนหูทวนลม
“….” น้ำหยุดแต่ไม่ได้หันกลับไป เขาห่อตัวเข้ามาเมื่อสายลมเย็นๆพัดผ่าน
“ พรุ่งนี้ตอนบ่ายฉันกับปู จะไปซื้อขอที่ห้าง P เดี๋ยวแกก็ตามไปช่วยถือของด้วย”
“ แต่น้ำไม่เคยไป”
“ แก!จะไปต้องถึงที่นั่นก่อนบ่ายโมง ไม่งั้นอย่าว่าฉันไม่เตือน” เหนือบอกก่อนที่จะเป็นฝ่ายเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
“….” น้ำมองตาม ก่อนที่จะเดินคอตกกลับห้อง คิดลำบากใจว่าพรุ่งนี้จะไปห้างสรรพสินค้าที่ว่าถูกไหม? และตามกำหนดเวลาตามที่เหนือสั่งได้แค่ไหน
ดังนั้น ตื่นเช้าขึ้นมาน้ำจึงรีบมาถามแก้วและกระหล่ำทันที จนแน่ใจว่าตัวเองไปถูกที่แน่นอน ส่วนเหนือลงมารับประทานอาหารเช้าพร้อมปู ก่อนที่จะมหาลัยพร้อมกัน
10 โมง เหนือโทรมาสั่งให้น้ำออกมามารอพร้อมทั้งบอกว่าตนเองมาถึงห้างP แล้ว น้ำรีบออกมาตามที่สั่งทันที เด็กหนุ่มสวมเสื้อยืด กางเกงขาสั้นโดยไม่ว่าสถานที่ตนเองจะไปนั้นเป็นแบบไหน เมื่อไปถึง สายตาผู้คนที่มองมาทำให้น้ำเข้าใจได้ได้ทันทีว่าตัวเองข้าใจผิด เขานึกว่าจะเป็นห้างสรรพสินค้าเหมือนที่เคยไปซื้อของกับแก้วกับกระหล่ำแต่ที่นี่แตกต่างกันราวกับฟ้ากับดิน ..
น้ำโทรหาเหนือ แต่เหนือจงใจไม่รับ น้ำจึงต้องเดินหาเหนือชั้นแล้วชั้นเล่าจนร่างกายเหนื่อยล้า หอบแฮ่กๆจนเมื่อเหนื่อจนเดินต่อไหว คงเดินหลบมุมไปนั่งพักหน้าห้องน้ำ ตาสายตาก็มองคนที่เดินเข้าออกเผื่อจะโชคดีอาจจะเป็นเหนือและปู
พักกลางวันเหนือชวนปูไปทานอาหารในร้านเดียวกันจนเกือบ บ่าย 2 โมง จึงได้โทรให้น้ำไปเมื่อมาถึงห้าง P
“ คุณเหนือ คุณปู” น้ำว่าดีใจเพราะจะไม่เดินหาอีกแล้ว เหนือมองน้ำตั้งแต่หัวจดรองเท้าฟองน้ำ ปูเองก็เช่นกัน แม้แต่ตอนนี้ปูก็ไม่เข้าใจว่าเหนือจะให้น้ำมาด้วยทำไม ถึงจะบอกว่าให้มาช่วยซื้อของก็เถอะ เขาคิดได้อย่างเดียว ว่าเหนืออยากแกล้งน้ำเท่านั้น
“ ไม่ต้องวิ่งก็ๆได้ พวกฉันไม่หายไปไหนหรอก”ปูว่า หันไปมองเหนือที่เริ่มปั้นหน้านิ่งอีกแล้ว เหนือไม่เข้าใจว่าพอเห็นหน้าน้ำแล้วเขาถึงได้เอาแต่หงุดหงิด
“ ปูวันนี้นายอยากได้อะไรเราซื้อให้ ตอบแทนเมื่อคืนไง” เหนือว่า ปูหน้าร้อนวูบวาบอมยิ้ม ยิ่งเมื่อเหนือจูงมือเดินไม่แคร์สายตาผู้คน ปูยิ่งดีใจจนหุบยิ้มไว้ไม่อยู่
แม้เหนือบอกจะซื้อของให้ปูเท่าที่ต้องการ แต่ปูก็ซื้อเพียงเสื้อตัวเองเดียว เพราะที่ปูต้องการไม่ใช่สิ่งของแต่เป็นหัวใจ กลับเป็นเหนือเสียเองที่ซื้อของไม่เลือก เข้าร้านโน้นออกร้านนี้ จนน้ำทั้งหิ้วถุงกระดาษจนมือเกร็ง
“ เหนือ นายจะซื้ออะไรมากมาย เราเห็นที่นายซื้อที่บ้านก็มีหมดแล้ว” ปูว่าหันไปมองน้ำที่เดินอยู่ข้างหลัง
“ก็อยากซื้อ” เหนือว่าหน้าตาเฉย หันกลับไปมองน้ำที่เดินตามหลายก้าวแล้วหันกลับมาทันที
“ นายจะแกล้งน้ำไปถึงไหน สงสารน้องเขา” ปูว่าเสียงเบา
“เราต่างหากที่น่าสงสาร” เหนือว่ายักไหล่นึกสงสารน้ำขึ้นมาแวบหนึ่ง แต่เมื่อเอามาเทียบกับความเจ็บปวดของตัวเองเขากลับคิดว่าแค่นี้มันน้อยไป!
“ นายนี่นะ” ปูว่าจะเดินไปช่วยน้ำถือของ เหนือรีบคว้ามือไว้
“ นายอยากดูหนังใช่ไหม ไปสิไปดูกัน” เหนือชวนทั้งที่ตัวเองไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นแม้แต่น้อย เพียงแต่เขาคิดจะกลั่นแกล้งน้ำเท่านั้น ก่อนที่หันไปหาน้ำที่เดินตามทัน
“ ฉันกับปูจะไปดูหนัง แกไปคอยที่รถ”
“ รถจอดที่ชั้น3” ปูบอกน้ำเพราะไม่เห็นเหนือบอกกล่าวน้ำ
“ครับ” น้ำพยักหน้า มองตามเหนือที่จูงมือมือเดินไป แล้วนึกอิจฉาปูขึ้นมา ที่มีคนคอยห่วงใย น้ำมองไป
รอบๆตัว แม้จะมีคนบางมากแต่ไม่ไม่มีใครที่เขารู้จัก เหมือนกับว่าเขาตัวคนเดียวบนโลกใบนี้
มาชั้นจอดรถ น้ำรีบตรงดิ่งไปรถเหนือ วางถุงกระดาษไว้ข้างในที่ที่คิดว่าสะอาดที่สุด แล้วนวดมือตัวเองเบาๆเพราะมือชาไปหมด
หลังเลิกเรียนด้วยความหิวฟอร์จึงแวะหาอะไร และด้วยความบังเอิญจึงเป็นห้างเดียวกันกับที่เหนือกำลังดูหนังอยู่พอดี ฟอร์ขับรถหาที่จอด จนมาถึงชั้น 3 เขาเห็นน้ำได้ทันที ชายคิ้วขมวดด้วยความสงสัยว่าน้ำมานั่งทำอะไรที่นี่ และถุงกระดาษหลาย 10 ถุงที่อยู่ข้างๆอีกล่ะ น้ำที่นั่งก้มหน้าจึงไม่ทันสังเกตเห็นรถฟอร์ จนเมื่อฟอร์เดินมาหา
“ น้ำ?” ฟอร์เรียก น้ำเลยเงยหน้าขึ้น พอรู้ว่าเป็นฟอร์รีบลุกขึ้น ใบหน้าเปื้อนด้วยรอยยิ้มในทันที น้ำไม่คิดว่าจะเจอฟอร์ที่นี่เหมือนที่ฟอร์คิด
“ คุณฟอร์?” น้ำว่าดีใจ
“ มาทำอะไรที่นี่ นี่รถเหนือแล้วเจ้าตัวไปไหน?” ฟอร์หันซ้ายหันขวาเผื่อว่าจะเห็นเพื่อนกำลังเดินมา
“ คุณเหนือดูหนังอยู่ชั้น ..ครับ” น้ำบอก นัยย์ตาหมองลงเล็กน้อย
“ อ้าว แล้วไปไปดูด้วยกัน” ฟอร์ถามไม่เข้าใจสถานการณ์
“ น้ำ ไม่ชอบดูหนัง หรอกครับ” น้ำว่าหลบสายตาเมื่อพูด ฟอร์เองก็แปลกใจที่เหนือมาดูหนังโดยให้น้ำรออยู่ที่นี่ ก่อนที่ฟอร์จะสังสัยไปมากกว่านี้ท้องน้ำก็ร้องโครกครากขึ้นเพราะ เพราะยังไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เที่ยงจนตอนนี้เกือบ 5 โมงเข้าไปแล้ว
“ พอดีเลยน้ำ ฉันกำลังมาหาอะไรกินไปกินอะไรกันรอเหนือไปพลางๆ” ฟอร์ว่าอมยิ้ม แต่น้ำกลับอายม้วน คิดว่าเจ้าท้องเจ้ากรรมจะร้องทำไมตอนนี้ อีกไม่นานก็จะได้กลับบ้านกินข้าวแล้วแท้ๆ
“ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวน้ำรอคุณเหนือที่นี่ดีกว่า เพราะอีกเดี๋ยวคุณเหนือก็มาแล้ว” น้ำบอกกลัวจะโดนเหนือว่าเอาตอนที่มาแล้วไม่เจอมากกว่า
“ แต่ตอนนี้ยังไม่มาก็ไปได้”
“ แต่ของพวกนี้…”
“ ก็ไว้ในรถก็ได้” ฟอร์มองท่าทางน้ำก็เข้าใจว่าเหนือไม่ได้ให้กุญแจน้ำมาไม่งั้นน้ำคงไม่ต้องนั่งลงข้างๆรถเช่นนี้ เขายิ่งไม่เข้าใจเหนือเพิ่มไปอีก และรู้สึกโกรธเหนือที่เหนือทำแบบนี้ และตัวเองกลับดูหนังคนเดียว
“….งั้นก็เอาใส่รถรถฉันก่อนก็ได้” ฟอร์ว่าจัดแจงเอาของไว้ในรถตัวเองเสร็จสรรพ ก่อนที่จะกึ่งจูงกึ่งลากน้ำให้ตามมา น้ำจ้องมือตัวเองที่โดนฟอร์จับไว้ แล้วหัวใจเต็นแรง อดไม่ได้ที่หันไปมองคนที่จับมือตัวเองอยู่
“……………” ฟอร์เองก็รู้สึกถึงความร้อนที่สัมผัสมืออีกฝ่าย ตัวเขาทำไมจึงได้อยากเล่นกับไฟขนาดนี้
ฟอร์เลือกที่นั่งร้านไก่ทอดฟาสฟูดส์ที่อยู่ติดกับประตูทางออกเพื่อที่จะได้เห็นเหนือตอนนเดินออกมา แล้วซื้อไก่ทอดชุดใหญ่มา
“ คุณฟอร์นี่อะไรครับ?” น้ำถามชี้ไปยังชุดของเล่นที่เป็นพวกกุญแจการ์ตูนยอดมนุษย์สีแดงที่อยู่ในถาด
“ เมื่อกี้ปฎิเสธไม่ทันเขาใส่ถาดมาให้ เป็นของเล่นแลกซื้อ ทำไมเหรอ? ถ้าชอบก็เอาไปสิ”
“ เปล่าครับ เปล่า” น้ำส่ายหน้าปฎิเสธ เพราะไม่คิดว่าจะซื้อไก่จะแถมของเล่นมาด้วย จึงจ้องด้วยสนใจ
“ เอาไปเถอะ ฉันก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร” ฟอร์ว่าหยิบพวกกุญแจยอดมนุษย์สีแดงใส่มือน้ำ
“ จะดีหรือครับ” น้ำว่าลังเลแต่จ้องของเล่นในมือไม่วางตา
“ดีสิ” ฟอร์ว่า น้ำยิ้มกว้างดีใจ ยิ่งเป็นของที่ฟอร์ให้แล้วด้วย ความปิติเย็นดียิ่งทวีคูณจนฟอร์สังเกตได้ ไม่คิดว่าแค่พวกกุญแจธรรมดาจะทำให้น้ำดีใจได้ขนาดนี้ เหมือนตั๋วหนังคราวที่แล้วที่ไม่มีผิด มันทำให้เขาอดที่จะภูมิไม่ได้ที่ทำให้คนอื่นดูมีความสุขขนาดนี้ และมันแปลกตรงที่เขาเห็นน้ำยิ้มเขาก็ยิ้มด้วย มีความสุขตามไปด้วย
เขาคิดแล้วไม่มีผิด……………… ไฟก็ต้องร้อนเป็นธรรมดา ไม่วันใดก็วันหนึ่งไฟต้องเผาไหม้เขาแน่หากเขาไม่ถอยออกมา จะให้ถอยได้ยังก็เขาคิดว่าไฟมันอุ่น….
ไม่ถึงชั่วโมง ฟอร์ก็เห็นเหนือเดินผ่านหน้าร้าน ฟอร์รีบลุกไปออกไปเรียกเหนือ แล้วเขาก็ต้องแปลกใจที่เห็นปู
“ ปู?” ฟอร์ทักปูแทนที่จะเป็นเหนือ ฟอร์รู้ความสัมพันธ์เหนือกับปูมาโดยตลอด และคิดว่าจบกันไปแล้ว ฟอร์เข้าใจทันทีว่าทำไมน้ำจึงรอเหนืออยู่ที่นี่ ฟอร์หันไปจ้องเหนือเต็มไปด้วยคำถาม
ทำไมนายทำแบบนี้?!
“ คุณเหนือ คุณปูหนังจบแล้วหรือครับ” น้ำวิ่งตามออกมา เอาพวกกุญแจใส่กระเป๋าใส่กางเกง เหนือหันไปมองน้ำทันที
อยู่กับฟอร์??? เมื่อคิดใจมันร้อนรุ่ม ทำไม??!
“ มาทำอะไรที่นี่ บอกให้รอที่รถไม่ใช่หรือไง?” เหนือถามพยายามเก็บความไม่พอใจที่เห็นน้ำกับฟอร์อยู่ด้วยเอาไว้
“ เราพาน้ำมาเอง และนายก็ไม่ได้ให้น้ำรอที่รถ แต่ให้น้ำรอข้างรถ” ฟอร์ว่าเริ่มไม่พอใจที่เหนือให้น้ำเสียงเหมือนตำหนิน้ำ และตัวเองยังไปอยู่กับปูอีก มือก็จับกันไม่ปล่อยโดยไม่คิดถึงจิตใจน้ำบ้างว่าจะรู้สึกยังไง
“……………..” เหนือเงียบ อีกข้างกำแน่นที่ทำอะไรน้ำไม่ได้อย่างที่คิด
ขากลับฟอร์ให้น้ำกลับด้วยเพราะไม่อยากให้น้ำไปเห็นฉากสวีทระหว่างเหนือกับปู
“น้ำไม่เจ็บใจบ้างหรือไง?” ฟอร์ถามโกรธแทน ยิ่งรู้ว่าปูมาค้างที่บ้านกับเหนือเขายิ่งโกรธเพื่อนทั้ง 2 คนมาก
“ เรื่องอะไรครับ?”
“ ก็เรื่องเหนือกับ..ปูไง!” ฟอร์ไม่คิดว่าน้ำจะไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างเหนือกับปูเพราะเห็นตำตาขนาดนี้
“ น้ำไม่มีสิทธิ์ไปโกรธ หรือไม่พอใจคุณเหนือหรอกครับ” ฟอร์อึ้งไปชั่วขณะที่ได้ยินน้ำบอก
“ น้ำ…. น้ำรักเหนือมากขนาดนี้ เหนือยิ่งต้อง….” ฟอร์เข้าใจไปว่าที่น้ำยอมให้เหนือแบบนี้เพราะรักเหนือ
“ คุณฟอร์ครับ สำหรับน้ำได้อยู่ข้างๆคุณเหนือก็พอ จนกว่าคุณเหนือจะไม่ต้องการน้ำแล้ว”
“ ………..” ฟอร์เงียบ ไม่ทันมองดวงตาที่หม่นหมองมองออกไปนอกรถ น้ำหยิบพวงกุญแจเข้ามาดูอีกครั้งและลอบมองมองคนที่กำลังขับรถเป็นบางครั้ง ไม่อยากให้รถถึงบ้านอยากให้คุณฟอร์ขับรถไปเรื่อยๆไปไกลๆ ไปไกลแสนไกล
ฟอร์เจ็บแปล๊บเมื่อได้ยินน้ำพูด ที่น้ำรักเหนือขนาดนี้ เขาได้กดเงาความรู้สึกไว้ภายใน อย่าได้แสดงออกมา
* * *
สองสามวันมานี้
เจ้าหญิงทานยาแก้แพ้
ง่วงจนหัวทิ่ม
ตอนนี้ก็จิ้มผิดๆถูกๆ ดีที่แค่ลง...
:pig4:
-
มันเป็นหน้าที่ เหนือยิ่งทำแบบนี้ น้ำก็ยิ่งตอกย้ำตัวเองเข้าไปใหญ่ว่ามันเป็นหน้าที่
แย่ว่ะ เราเชียร์พระรองอีกแล้วเรื่องนี้
-
น้องน้ำโดนแกล้งอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
รักษาตัวนะ
เรื่องนี้มันเป็นรักสามเศร้า ที่เริ่มหลายเศร้าละ เพราะต่างคนต่างเงียบ
-
โตแด่ตัวหว่ะเหนือ ทำอะไรไม่ใช้สติปัญญาเลย ความหนักแน่นหายไปไหน ตัวเองเป็นหัวหน้าครอบครัวแต่ทำอะไรเป็นเด็กๆ
น้ำก็ด้วย มัวแต่เจียมตัวเองอยู่นั้นแหละสถานะตัวเองไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนทำไมไม่ปกป้องที่ ที่เป็นของตัวเอง
-
:เฮ้อ: น้ำน่าสงสาร แต่จะโกรธเหนือจังๆ ก็แปลกๆ อยู่
เหมือนจะเข้าใจลึกๆ ว่าทำไมเหนือถึงทำนิสัยแบบนี้
ที่น่าห่วงคือคุณชายฟอร์นี่แหละ อย่าขาดสตินะฟอร์ ถ้าขาดสติทำอะไรพลาดไปละก็ ที่ดีมาตลอดนี่เสียหมาเลยนะ
:กอด1:
-
:o12: :o12: คุณเหนือใจร้าย
-
เหนือ.....หมั่นไส้ว่ะ
-
ไอ่คุณเหนือมันเอาแต่จริงๆ สงสารน้ำโดนแกล้งสารพัดตั้งแต่เด็กยันโต :เฮ้อ:
-
ชีวิตน้ำยังรันทดได้อีก... :m15:
ไม่ต้องไปอยู่กับเหนือแล้วน้ำ หนีๆๆๆๆๆ :z3:
-
น้ำช่างเป็นมนุษย์ที่น่าสงสาร
ฟอร์ ช่างเป็นมนุษย์ที่คาดเดาอะไรไปเอง อดฟาดไป
เหนือ ซึนที่สุดในสามโลก เอ้ออออออออ เดี๋ยวก็อดฟาดหรอก
แต่ยังไง ก็..... รักทั้งสามคน
อุอิ
-
นางเอกไปไหม
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เมื่อไหร่จะได้มีความสุขกันสักทีนะ :a5:
-
สงสารน้ำจังเลย
-
:monkeysad: บอกได้แค่นี้จริง ๆ
:pig4: คะ
-
หน่วง อยากร้อง
-
เฮ้ยยย :เฮ้อ:สงสารทุกคน
น้ำก็ต้องจำยอมเหนือและดูเหมือนจะเริ่มมีใจให้ แต่อีกใจก็ยังหลงฟอร์อยู่
เหนือที่รักน้ำแ่ต่ปากแข็งมอบแต่ความเจ็บปวด
ฟอร์ที่รักน้ำ แต่ก็ทนให้น้ำเจ็บปวดเพราะเข้าใจว่าน้ำรักเหนือมาก
เรื่องนี้ยังอีกยาวไกล ไม่ว่าอย่างไร ก็มีแต่เจ็บปวด
รักเจ้าหญิง รักษาสุขภาพด้วยค่ะ :กอด1: :L2: :L1:
-
คุณเหนือใจร้ายมากอ่า ทำไมทำกับน้ำแบบนี้
อยากจะให้คุณฟอร์พาน้ำหนีไปเลย เอาแบบไม่ให้เหนือหาเจอเลยยิ่งดี
ทำไมอ่านแล้วคิดถึงหน้าคาวี สววรค์เบี่ยง :laugh:
-
เฮ้อ แล้วนี่จะเข้าใจผิดกันไปถึงไหน
แถมมีปูเข้ามายุ่งอีกคน
นายเหนือหาเรื่องแท้ๆ กำลังไปได้ดีอยู่เชียว
-
สงสารน้ำจัง :monkeysad:
ปล.เจ้าหญิงพักผ่อนเยอะๆน้า :กอด1:
-
ยิ่งนานวันเหนือกับน้ำจะยิ่งไกลกันเข้าไปทุกที
เหนืออย่าใจร้ายกับน้ำไปมากกว่านี้เลย
สงสารน้ำอ่ะเมื่อไหร่จะมีความสุขกับเขาสักที
ไม่สบายหายไวไวนะคะ
-
มาดัน
:z2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: เหนือ เฮ้อออ
-
สงสารน้ำ... สับสนว่าน้ำรักใคร น้ำรู้ใจตัวเองรึยัง ?
:pig4:
-
สงสารปูเหมือนกันนะ โดนเหนือเอามาเป็นเครื่องมือโดยที่ไม่ได้รู้เรื่องด้วย แต่น้ำเนี่ยน่าสงสารที่สุดแล้ว ถ้าเหนือจะไม่ปากแข็งแล้วก็บอกรักน้ำตรงๆ คงไม่เป็นแบบนี้หรอก
อยากเห็นฟอร์เล่นกับไฟจัง เชียร์ๆๆๆ
ตอนนี้เป็นหวัดเหมือนกันเลย 555 หายไวๆนะคะ ^^
-
:z3:
-
กลับมาเป็นแบบเดิมอีกละ :เฮ้อ:
เซ็งอิคุณเหนือจริงๆ
สงสารน้ำ :m15:
-
เจ้าหญิงตอนนี้อ่านแล้วเฃ็งมาก เหนือไม่มีพัฒนาทางความคิด ก็ไม่แปลกที่นั็าไม่รัก เดาไม่ออกเลยว่าจะไปยังไงต่อ นิยายเจ้าหญิงบีบหัวใจทุกเรื่องเล้ย รักษาสุขภาพนะค่ะ
-
เหนือมองเห็นแต่ตัวเองอ่ะ อ่านแล้วอยากปั๊ดเหนือซักที :beat:
แล้วคุณฟอร์พี่จะเข้าใจผิดมากไปแล้ววว ไฟกำลังอ่อนแสง รีบทำคะแนนเข้าซิ สงสารน้ำอ่าาา T^T
-
มาดันยามเช้า
สงสารเหนือ เล็กน้อยย
-
รักษาตัวดีๆนะเจ้าหญิง เอาไว้สภาพร่างกายสดชื่นเมื่อไหร่
ก็มาต่อนะคร้าบบบบ อย่าอู้
-
เหนือนี่มัน..จะว่าไม่เคยมีใครสั่งสอน ก็เห็นคุณนายก็เป็นคนดีนะ น่าจะสอนอยู่ สงสัยสอนแล้วไม่จำน่ะ
:angry2:อยากให้เขารัก ก็ต้องทำดีๆกับเขาเซ่
นี่อะไร รื้อฟื้นความหลัง ก็เรื่องเลวๆ
แกล้งเขาให้รออีก ตกลงมันอยากให้รักหรืออยากให้เกลียดเนี่ย :serius2:
-
สงสารน้ำจัง
-
เหนือทำไปได้ เพระความรักที่แน่นและจุกจนเกินไป
น้ำจ๋า อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ ใจพี่จะขาดดดดดดดด :z3:
-
สงสารน้ำ :เฮ้อ:
ทำไมมันเศร้าเช่นนี้ ทำไมเหนือทำิอย่างนี้ :z3:
จะเชียร์พระรองดและ จะไม่ไหวกับเหนือแล้วนะ
เขางอนจริงๆด้วย ถ้าเหนือยังแกล้งน้ำอยู่แบบนี้ :m16:
สู้ๆนะน้ำ อย่าเพิ่งท้อ
ปล. เจ้าหญิงรักษาตัวด้วยนะคะ อย่าหักโหมมากไปละ
เดี๋ยวสุขภาพจะแย่เอามากนะคะ สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ o13
-
ท่านเจ้าหญิงแมว อยากอ่านต่อเจ้าค่ะ :z3:
ท่านเจ้าหญิงทำร้ายข้าน้อย *กระซิกๆ
-
ให้ฟอร์พาน้ำหนีไปจากไอ้เหนือเลยได้มั้ยเนี่ย
เหนือทำตัวน่าอัดมาก!! ฮึ่ยๆๆๆ
-
รีเฟรชเรื่องนี้วันละหลายๆรอบ
+
คอมเมนท์วันละ 1
ถ้าไม่กลัวเป็นการปั่นกระทู้ จะบ่นคิดถึงคุณเหนือวันละหลายๆรอบ
:เฮ้อ:
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg534/scaled.php?server=534&filename=103058615.jpg&res=crop)
บ่วงหัวใจให้รัก
22.
เมื่อมาถึงฟอร์ก็คุยกับเหนือเรื่องปูทันที
“ นายพาปูมาที่นี่ทำไม ทำไมนายไม่คิดถึงใจน้ำบ้าง?!” ฟอร์ต่อว่า สงสารน้ำและโกรธน้ำกลายๆที่ยอมเหนือขนาดนี้
“ ก็คิดถึงใจน้ำไงถึงพาปูมา มีคนมาแบ่งเบาหน้าที่จะได้สบายขึ้น” เหนือว่ายิ้มระรื่น ฟอร์คว้าคอเสื้อเหนือหมดความอดทนที่เหนือคิดได้แค่นี้!?
“ นายคิดบ้าอะไรของนาย?! เพราะน้ำรักนายถึงได้ไม่ปริปาก แต่การเห็นคนที่เรารัก…ทำแบบนี้ไม่มีใครดีใจหรอก!” ฟอร์ว่าเงียบเบาลง ก่อนที่ปล่อยคอเสื้อเหนือเมื่อระงับอารมณ์เพราะมีสติลงได้บ้าง
“ นายจะไปรู้อะไร?” เหนือว่าเสียงขึ้นจมูก “ ….แต่รู้สึกว่าจะเป็นเดือดร้อนแทนกันเหลือเกินนะ”
“ เหนือหยุดพูดแบบนี้เถอะ ถ้านายไม่เชื่อใจเรา ก็ขอให้เชื่อใจน้ำ” ฟอร์ว่า
“ ทำไมเราเชื่อใจนายไม่ได้ หรือนายก็ไม่เชื่อใจนายเอง”
“เหนือ?!” ฟอร์กำมือแน่นจนสั่น ที่เหนือไม่ยอมเข้าใจเลย เพราะอะไรเขาก็ไม่เข้าใจ
“ ที่เราพูดก็เพราะเราไม่อยากให้นนายเข้ามายุ่งมาก เพราะเป็นเรื่องของครอบครัวเรา”
“แล้วที่นายยังพาปูเข้ามาในครอบครัวนายได้ เรามีศักดิ์ญาติต้องเกี่ยวมากกว่าปูแน่!” ฟอร์ว่าไม่ยอมแพ้ ไม่อยากให้เหนือทำให้น้ำเสียใจไปมากกว่านี้ อยากให้ได้สติให้เข้าใจว่าสิ่งที่กำลังมันคือการนอกใจ!
“ นายมาเป็นเดือดเป็นร้อนทำไม เจ้าตัวเขายังไม่เห็นจะสนใจอะไร!?” เหนือเถียงน้อยใจ
“ เพราะน้ำรักนาย รักนายถึงได้ยอมโดยไม่ปริปากอะไร ทำไมนายไม่ยอมเข้าใจ”
“ นายต่างหากที่ไม่เข้าใจว่าที่นายเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้ เพราะนายไม่ได้รู้สึกกับน้ำธรรมดาอย่างที่ควรจะรู้สึก”
“…………..” ฟอร์พูดไม่ออกเพราะเหนือพูดแทงใจเข้าอย่างจัง เหนือเข้าใจสีหน้าที่ฟอร์แสดงออกมาทันทีว่าตัวเองพูดถูก
ไม่อยากจะเชื่อ
“ ถ้านายใจไม่บริสุทธิ์แบบนี้ อย่าเข้ามายุ่งดีกว่า” เหนือว่าไม่อยากจะเชื่อความรู้สึกตัวเองที่บอกว่าฟอร์ชอบน้ำจริงๆ
จะเป็นไปได้ยังไง อย่างไอ้น้ำ……. เหนือรู้สึกได้ถึงความไม่มั่นคง
“…………….”
อีกด้านหนึ่ง น้ำกำลังช่วยปูแยกของที่ซื้อมา
“ น้ำ วันนี้ขอโทษนะ ที่ฉันช่วยอะไรที่น้ำโดนเหนือแกล้งไม่ได้” ปูว่าหยิบเสื้อขึ้นมาพลิกดู
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ” น้ำว่า
“ น้ำไปพักเถอะ เดี๋ยวฉันเก็บเอง”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ” น้ำว่าหันไปยิ้มให้ปูว่าไม่เป็นไรจริงๆ
“ แต่ฉันเป็น เพราะงั้นไปพักเถอะ เหนือมาทั้งวันแล้ว” ปูจ้องน้ำจริงจังจนน้ำยอมออกมาโดยดี ปูไม่เข้าใจสาเหตุว่าทำไมเหนือถึงได้จริงจังกับกลั่นแกล้งน้ำได้ขนาดนี้ บางครั้งก็ไม่สมเหตุสมผล อย่าว่าแต่สมเหตุสมผลไม่มีมีเหตุผลเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่น้ำเองก็เป็นว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ปูถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะคิดไม่ตก
เมื่อน้ำเข้ามาในห้องได้ก็ล้วงกระเป๋าเอาพวงกุญแจออกมาดู ในใจก็เกิดน้ำหล่อเลี้ยงขึ้นมาแม้จะเพียงเล็กน้อยแต่ก็ทำให้ใจชุ่มฉ่ำขึ้นมาได้
ทว่าเหนือกลับเปิดประตูเข้ามา น้ำรีบซ่อนพวกกุญแจไว้ด้านหลังแต่สายตาก็เหนือก็มองเห็นมันตั้งแต่แรกที่เปิดประตูเข้ามา
“นั่นอะไร?” เหนือถาม น้ำส่ายหน้า
“ ไม่มีอะไรครับ” เด็กหนุ่มเดินถอยหลัง ใบหน้าซีดเผือกจำได้ว่าของเล่นที่คุณนม หรือใครซื้อให้ เหนือมักจงใจทำพังหมด เลยกลัวขึ้นมาจับใจว่าเหนือจะจงใจทำพวงกุญแจนี้พังอีกหรือเปล่า
“อะไรเอามาให้ฉันดู” เหนือเชื่อว่าสิ่งที่น้ำปกปิดมันจะต้องเป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบมากแน่ๆ
“ ไม่มีอะไรจริงๆครับ” น้ำบอกเดินอ้อมจะหนีออกจากห้อง เหนือพุ่งตัวเข้าไปหาน้ำและจับมือน้ำจะให้น้ำปล่อยมือจากของที่กำเอาไว้
“ ไม่มีอะไรก็เอาให้ฉันดู”
“ ไม่มีอะไรจริงๆครับ” น้ำว่ากำมือแน่นแต่ไม่แน่นพอที่เหนือจะแกะออกไม่ได้ เพราะอีกคนราวกับจะทำลายในขณะที่น้ำกลัวว่าพวงกุญแจจะพังย่อมจะยั้งแรงไว้อยู่แล้ว ในที่สุดเหนือก็ได้พวงกุญแจไปไว้ในมือ
“ อะไรแค่พวงกุญแจธรรมดา” เหนือว่า ใช้หางตามองอีกฝ่าย
“ งั้นก็คืนมาให้น้ำเถอะครับ”
“ ….” เหนือยักไหล่โยนไปให้น้ำรีบรับไว้ด้วยสองมืออย่างถนอม เหนือมองดูแล้วอดที่ไม่พอใจไอ้พวกกุญแจไม่ได้
“ วันนี้ทำไมแกถึงไม่รอที่รถ” เหนือถามเรื่องที่ทำให้เขาต้องมาหาน้ำที่ห้อง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าฟอร์มีใจให้น้ำและไม่อยากให้น้ำใกล้ชิดฟอร์มากไปกว่านี้ …
“ คุณฟอร์…” แต่น้ำก็เล่าไม่ทันจบ เพราะเหนือได้พูดต่อโดยไม่คิดจะฟัง
“ อย่าเอาฟอร์มาอ้าง แกน่าจะรู้ว่าที่ฟอร์เขาดีกับแกเพราะเขาสงสาร อย่าคิดเข้าข้างตัวเองว่าน้ำเขาพิศวาส ดูสารรูปตัวเองก่อน แกไม่ใช่สเป็คฟอร์” เหนือตอกย้ำให้น้ำเข้าใจในสถานตัวเอง ไม่อยากให้น้ำคิด..เพราะหากว่าคิดเป็นอื่นกับฟอร์ขึ้นมา ทั้งคู่ก็จะใจตรงกัน เขาไม่มีทางยอมรับ
“ น้ำรู้ครับ”
“ แกก็บอกว่ารู้ทุกที แต่พออยู่ต่อหน้าฟอร์ก็ทำหูตาแพรวพราว อย่าคิดว่าคนอื่นเขาโง่ดูไม่ออก!” มีแต่ต้องตอกย้ำให้ไม่กล้า
“ น้ำไม่กล้าคิดหรอก” น้ำนึกถึงรุจแฟนเก่าฟอร์ ช่างไกลกับตัวเองเหลือเกินจนไม่อาจเปรียบเทียบกันได้ แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการจะให้คุณฟอร์มารักมาชอบแบบนั้น...
“ ของมือสองมือสาม หรือมืออะไร ไม่มีใครเขาถือกันหรอกถ้าของมันคุณภาพดี แต่อย่างแก….ก็คิดเอาเองแล้วกัน” เหนือว่าริมฝีปากยิ้มเยาะแต่ดวงตากลับมองไม่วางใจ สำหรับเหนือแล้วไม่คิดว่าจะมีใครมาสนใจมาชอบน้ำ แม้แต่ตัวเขาเองก็ตาม แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด แม้แต่ตัวเอง !
“…………..” น้ำเงียบกำพวงกุญใจในมือนึกถึงหน้าคนที่ให้มา
คำว่า ‘รัก’ น้ำจะเก็บเอาไว้ในใจ และมองคุณฟอร์อยู่ห่างๆ น้ำแค่อยากให้คุณฟอร์มีความสุข ไม่ต้องเสียใจเพราะคุณรุจ ในความเป็นจริงน้ำไม่เคยอยากให้คุณฟอร์มารักน้ำ แต่ในความฝันน้ำกับคุณฟอร์เราสองคนรักกัน ขอโทษนะครับที่ผมอาจเอื้อมคิด เพราะความฝันลมๆแล้งๆทำให้ความเจ็บปวดของความจริงลดลง
“ ก็อย่างว่า ….” เหนือพูดพร้อมเดินตรงไปหาน้ำแล้วพยายามจะถอดเสื้อน้ำออก
“คุณเหนือจะทำอะไร อย่านะครับ!?” น้ำถอยหนี
“ ก็จะให้ระลึกได้ว่า แกจะไปรักฟอร์ได้ยังไง?” เหนือบอก
“ อย่าครับคุณเหนือ เดี๋ยวมีใครมาเห็นน้ำบอก มองประตูที่เปิดทิ้งไว้ กลัวว่าใครจะเข้ามา
“ เห็นก็ช่างปะไร ใครๆเขารู้ว่าฉันกับแกเป็นอะไรอะไรกัน”
“ ไม่นะครับคุณเหนือ” น้ำว่าจะไม่ยอม
“ เอ๊ะ !นี่แกจะขัดขืนทำไม?! หรือว่าอยากให้ฉันโกรธ” เหนือว่า กดไหล่น้ำกับเตียง เด็กหนุ่มกำพวงกุญแจในมือจนเกร็งไปทั้งแขน
“……………”
“ของเคยๆอยู่ทุกวัน!” เหนือว่าจ้องหน้าน้ำราวกับกำลังจับผิด
ขณะเดียวกันปูเห็นว่าถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว เหนือยังไม่ขึ้นมาคงรออยู่ที่โต๊ะอาหาร จึงจะลงไปหา เห็นห้องที่อยู่ถัดไปอีก 3 ห้องเปิดอยู่อดที่จะเดินไปดูไม่ได้
“ คุณเหนือมีคุณปูแล้วนะครับ” น้ำว่า
“ แล้วไง ฉันอยากจะทำก็จะทำ”
“ แต่….”
“ อย่าหาอะไรมาอ้าง…ถ้าอยากจะขัดขืนก็ทำไป” เหนือว่าพร้อมทั้งปลุกปล้ำตามที่ตัวเองต้องการ ปูหยุดกึกได้ยินชัดเจนทุกถอยคำ ก่อนที่จะค่อยๆลอบมองเข้าไปในห้องและรีบถอยออกมา โดยที่เหนือและน้ำไม่ทันเห็น
“………?!……..” ปูตกใจกับสิ่งที่เห็นจนพูดไม่ออก ในหัวเหมือนมีคำถามมากมายและมันก็มีคำตอบของตัวมันเอง เขารู้สึกเหมือนรู้สิ่งที่ไม่เคยรู้เสียแล้ว ใจก็คิดว่าตัวเองควรทำยังไงเมื่อรู้แบบนี้ แต่แล้วความคิดที่ว่าตอนนี้เหนือกำลังจะข่มขืนน้ำก็พุดขึ้นมา
ช่วย!? ต้องช่วย ปูเดินถอยหลังไป4 ก้าวก่อนที่ทำเหมือนเพิ่งเดินมาแล้วเรียกหาน้ำ
“ น้ำ น้ำ!” ปูร้องเรียก เหนือที่อยู่หยุดชะงักในทันใด และเป็นโอกาสให้น้ำผลัดเหนือออกไปจากตัวและรีบลุกขึ้นวิ่งออกมาจากห้องออกมา
“ คุณปู!?” น้ำว่าเมื่อเห็นปูจะเข้าห้องอยู่แล้ว เด็กหนุ่มคิดว่าโชคดีจริงๆที่ปูยังไม่ได้เข้าไปในห้องจนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
“ น้ำ ฉันมีเรื่องจะวานหน่อย” ปูว่า
“ครับ” น้ำไม่อาจจะปกปิดสีหน้าตื่นตะหนกได้ทั้งหมด
“ ขอกาแฟให้ฉันสักแก้ว อ้อ วางไว้ที่โต๊ะอาหารเลยนะ เดี๋ยวฉันจะลงไป”
“ครับ” น้ำว่ารีบวิ่งลงบันไดไป เหนือเดินออกมาจากห้องของน้ำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ อ้าวเหนือ นายอยู่กับน้ำเหรอมิน่าเราตามไม่เจอ” ปูว่าเจ็บแปล๊บที่อก
“อืม”
“…………………..” นี่ใช่ไหมคือสาเหตุ
น้ำลงพอดีกับที่ฟอร์พูดคุยกับนมก้านพูเสร็จและกำลังจะกลับ
“ คุณฟอร์จะกลับแล้วหรือครับ?” น้ำถาม
“ จะกลับแล้ว” ฟอร์ตอบ มองไปเห็นมือน้ำที่ยังถือพวงกุญแจไว้
“ ชอบขนาดนั้นเลยเหรอ?” ว่าถาม พยักหน้าไปไปยังมือของน้ำ
“ เอ่อ นี่หรือครับ ชอบครับ” น้ำว่าเขินๆเก็บพวงกุญแจใส่กระเป๋ากางเกง
“ ไว้มีโอกาสฉันจะพาน้ำไปอีก และคราวนี้ฉันจะซื้อทั้งเซ็ตให้เลยดีไหม?” ฟอร์บอกทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ชอบอาหารฟาสส์ฟูดสักเท่าไร
“ อย่าเลยครับ แค่นี้ก็พอแล้ว” น้ำดีใจที่จะมีโอกาสไปกับฟอร์อีก แต่ก็รู้สึกเกรงใจ
“ ไม่ต้องเกรงใจหรอก ฉันเต็มใจ” เหนือที่ลงพร้อมปูเห็นหน้ายิ้มระรื่นของน้ำแล้วกำมือแน่น ปูที่ยืนข้างๆรับรู้พร้อมทั้งเข้าใจว่าทำไมก่อนหน้านี้ ที่เหนือเห็นน้ำอยู่กับฟอร์ เหนือถึงได้อารมณ์เสียนัก
หึง หวง
“ เหรอครับ?” น้ำว่าดีใจออกนอกหน้า แต่พอเห็นว่าเหนือกับปูกำลังเดินมา เด็กหนุ่มรีบก้มหน้าลงเหมือนคนที่กำลังทำผิด น้ำไม่กล้าแม้มองหน้าเหนือ
“ คุยอะไรกันท่าทางน่าสนุก นายเล่าให้ฟังมั้งสิ” เหนือว่าเหมือนไม่รู้อะไรกับสิ่งที่เห็น
“ เรื่องวันนี้แหละ น้ำเขาชอบพวงกุญแจที่แถมมากับไก่xวันนี้”
“ …………………”
ตกดึกเหนือเปิดเข้าห้องหาน้ำด้วยกุญแจสำรอง และมีอะไรกับน้ำ ทั้งที่น้ำสมยอมทุกอย่างแต่เพราะความหึงหวงระคนความหวาดกลัวที่จะสูญเสียเข้าบดบังสติ เหนือจึงเลือกที่จะทำรุนแรงให้อีกฝ่ายเจ็บปวด ปูเองก็นอนไม่หลับเพราะคิดมากเรื่องเมื่อตอนเย็นปูจึงรู้ว่าเหนือไปหาน้ำ และพอจะรู้เรื่องระหว่างเหนือกับน้ำ และนั่นทำให้ปูได้คิดถึงสิ่งที่ตัวเองลังเลมาตลอด ว่าควรจะตัดใจจากเหนือสักทีแต่ไม่เคยทำได้เลย แต่ครั้งนี้เขาจะให้โอกาสกับตัวเองอีกครั้ง
เหนือหยิบพวงกุญแจที่น้ำวาไว้ข้างหัวเตียงขึ้นมาดู
“ ที่แท้ฟอร์ก็ให้แกมา มิน่าถึงได้หวงนัก!” เหนือว่า น้ำรีบหันหน้ามาเห็นพวงกุญแจในมือเหนือแล้วใจหายวาบ
“ …………….”
“ แกชอบมากเหรอ? ฉันก็คิดว่าตัวเองก็ชอบเหมือนกัน ฉันขอแล้วกัน”
“ คุณเหนืออย่าเอาไปเลยครับ มันเป็นแค่ของถูกๆไม่เหมาะกับคุณเหนือหรอกครับ”
“ แต่ฉันชอบฉันจะเอา” เหนือบอก น้ำรีบคว้าหวังจะดึงจากมือให้ได้ แต่เหนือกลับหลบหลีกพ้น
“ นี่แกคิดจะแย่งของของฉันเหรอ” เหนือว่า น้ำเบิกตาตกใจ
“ นั่นของน้ำนะครับ?!”
“ แกให้ฉันแล้ว”
“ คุณเหนือคืนมาให้น้ำเถอะครับ”
“ …………..” ยิ่งเห็นน้ำให้ความสำคัญกับพวงกุญแจ เหนือก็ยิ่งไม่พอใจ เพราะคิดว่าก็เหมือนน้ำให้ความสำคัญกับฟอร์ ชายหนุ่มยิ่งอยากทิ้งไอ้ที่อยู่ในมือไปซะ เขานึกตั๋วหนังครั้งที่แล้วที่เป็นเพียงเศษขยะเท่านั้น น้ำกลับเก็บมันไว้อย่างดี
“ คุณเหนือครับ อะไรน้ำก็ให้คุณเหนือหมด น้ำขอแค่พวงกุญแจธรรมดาที่ไม่มีค่าอะไรกับคุณเหนือเลย ได้โปรดเถอะครับ”
“ ……………” เหนือไม่ตอบลุกขึ้น น้ำลุกขึ้นตามแม้จะเจ็บที่โดนทำรุนแรงเมื่อกี้ก็ไม่สะทกสะท้าน
“คุณเหนือ คุณเหนือ” น้ำตามเหนือไปจนประตู
“น้ำขอ น้ำขอให้น้ำทำอะไรน้ำยอมหมด ยอมทุกอย่าง”
“ยอมทุกอย่างเพื่อพวงกุญแจที่แกบอกว่าไม่ค่าอะไร แล้วทำไมต้องทำขนาดนั้น ไม่ใช่ว่ามันเกี่ยวกับคนที่ให้มา? …………..”
“ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่?!”“ อย่าปฎิเสธ ความจริงคือแกชอบฟอร์
” สายตาที่แกมองฟอร์มันแตกต่างจากที่แกมองฉัน
“ ไม่ใช่ครับ น้ำไม่กล้าคิดหรอกครับ คุณเหนือก็รู้ว่าคุณฟอร์ไม่มีทางมองน้ำหรอกครับ….นะครับเชื่อน้ำ”
“ ฉันจะคิดดู แต่ไอ้นี่ฉันจะเก็บไว้ก่อน”
“ ได้โปรดครับคุณเหนือ อย่าเอาไปเลย” น้ำรู้ได้ทันทีว่าเหนือไม่คิดจะคืนให้ ในอดีตของของน้ำเหนือก็มักจะเอาไปแล้วบอกแบบนี้ และก็บอกว่าจำไม่ได้ว่าเอาไปที่ไหน
“ …………..” เหนือไม่ตอบ น้ำกอดขาเหนือเอาไว้แน่นไม่ยอมให้เหนือเดินออกจากห้อง
“ คุณเหนือ อย่าทรมานน้ำแบบนี้เลยครับ น้ำยอมเป็นทาส เป็นอะไรก็ได้ที่คุณเหนือต้องการ แต่อย่าเอาพวงกุญแจ” ยิ่งทำแบบนี้เหนือยิ่งรับรู้ว่าน้ำให้ความสำคัญกับอะไร
“ …………….”
เมื่อเห็นว่าเหนือไม่ตอบ น้ำจึงแย่งพวงกุญจากมือเหนือ แต่แรงคนที่เพิ่งโดนข่นขืนอย่างจงใจหรือจะสู้แรงคนปกติ น้ำจึงโดนผลักล้มลงกับพื้น
“ โอ๊ย!?” น้ำร้องน้ำตาเล็ด เหนือเกือบจะเข้าไปประครองน้ำแต่ชายหนุ่มกลับถอยออกมา บอกตัวเองไม่ให้ใจอ่อนเพราะหากว่าเขาใจอ่อนเขาต่างหากที่จะต้องเสียใจไปมากกว่านี้
“ จะให้ก็ได้ใช่ไหม? แต่ต้องหลังจากที่ฉันเห็นว่าแกจะยอมฉันทุกอย่างจริงๆ”
“…………….” น้ำพยุงตัวถอยด้วยความหวาดกลัวเมื่อเหนือเดินเข้ามาหา
****
เหนือแปลกใจเมื่อตื่นขึ้นมาก็เห็นปูใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อย ปูรู้ตัวแล้วว่าเหนือตื่นแล้วแต่ก็ยังหันหลังให้
“ เหนือเราสองคนพอกันแค่นี้เถอะ”
“ อะไร?” เหนือลุกขึ้นงัวเงี่ย
“ นายก็รู้ว่าเราชอบนาย แต่นายไม่เคยเอาไปคิด เราก็พยายามเชื่อว่าสักวันนายจะเห็นค่าเรา ตอนนี้ที่นายชวนเรามาบ้าน เราดีใจมากคิดว่าคงคิดชอบบ้างแล้ว แต่คือไม่ใช่ นายแค่ให้เรามาเพื่อบดบังความรู้สึกตัวเอง เพื่อเยอะเย้ยใครบางคน”
“ พูดเรื่องอะไร?” เหนือเสียงแข็งขึ้นมาทันที
“ นายมันขี้ขลาด ไม่มีค่าพอที่เราจะมาเสียเวลาด้วย อย่างเรามีผู้ชายดีๆเข้ามามากมาย เราจะตัดใจ เพราะฉะนั้นเราสองคนเป็นเพื่อนกันธรรมดาเถอะ” ปูว่าก่อนที่หันมาเผชิญหน้ากับเหนืออย่างที่ตั้งใจ
“ เป็นอะไรของนาย?”
“ ถามจริงๆเถอะ นายเคยคิดจะชอบเราบ้างไหม ?” ปูถามเจ็บปวด เมื่อมองเห็นแต่ความว่างเปล่าใยดวงตาของเหนือ
“ ………………….”
“ นายไม่เคยคิดด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นอย่ารั้งเราไว้ เราเจ็บปวดมากพอแล้ว” แม้ว่ามันจะยากเย็นก็ตาม แต่เขาบอกตัวเองถ้าไม่มีหวังก็อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย อย่าเป็นเครื่องมือให้เหนือเพียงเพราะรัก เขามีค่ามากกว่านั้นและมีหลายคนที่พร้อมจะเห็นค่า
“ ปู….นาย”
“ สักวันนะเหนือ นายจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไป ถ้านายยังขี้ขลาดไม่ยอมรับความจริงว่าตอนนี้นายรู้สึกยังไง นายอย่ากลัวที่จะผิดหวัง และอย่ากลัวที่จะเผชิญความจริง เราเองก็เหมือนกัน ก็ต้องยอมรับว่านายไม่ได้รักเรา ….” เจ็บกว่าที่คิด แต่จะเจ็บแค่ครั้งเดียว…
“พูดอะไรของนาย!?” เหนือว่าชักโมโหที่ปูไม่พูดออกมาตรงๆ
“ ที่นายโมโหเป็นบ้าเป็นหลัง เพราะน้ำ นายน่ารู้ตัวว่านายรู้สึกยังไงกับน้ำ ยอมรับความจริงสักทีเถอะ?!”
“……….” เหนืออึ้ง ปูยิ้มสะใจก่อนที่จะหยิบกระเป๋าเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เหนือยังงงงันกับสิ่งที่พูดเหนือไม่คิดจะตามปูไปนอกจากคิดในสิ่งที่ปูพูด
ยอมรับความจริง…..อะไร?
ถ้าเขารู้สึกแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่ออีกคนทำเพราะหน้าที่ ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
“น้ำทำไมยังไม่ลงมา” เหนือถาม นั่งรอน้ำลงมารับประทานอาหารเช้าสักพักแล้ว แต่ไม่เห็นน้ำลงมา
“ แก้วกำลังไปตาม คุณเหนือจะให้ตักข้าวเลยไหมคะ?” นมก้านพูถาม วันนี้หญิงสูงวัยรู้สึกสบายใจเป็นพิเศษที่รู้ว่าปูเก็บข้าวเก็บของออกไปตั้งแต่เช้า
“ รอก่อนก็ได้” เหนือว่า นมก้านพูแอบอมยิ้ม แล้วหันไปหาแก้วที่เดินกลับมา
“คุณนมคะ น้ำตัวร้อนมากค่ะ” แก้วบอก นมก้านพูขมวดคิ้วก่อนที่จะเดินขึ้นไปหาน้ำ เหนือหวนคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน คิดว่าสาเหตุเป็นเพราะตัวเองแน่นอน ชายหนุ่มนึกถึงเหตุการณ์ครั้งที่แล้วที่น้ำต้องต้องนอนซมเพราะเขาอยู่แล้ววัน ด้วยความเป็นห่วงเหนือรีบวิ่งตามนมก้านพูขึ้นไปอีกคน ในใจก็นึกระแวงว่าน้ำอาจจะหนีไปอีกก็ได้ แก้วได้แต่มองชายหนุ่มอย่างงงๆ
ไม่ต้องรีบขนาดนั้นหรอกค่ะคุณเหนือ น้ำไม่หนีไปไหนหรอก
น้ำนอนขดในผ้าห่ม ร่างกายหนาวสะท้านไปทั้งตัว ลำคอแห้งผากจนรู้สึกหิวน้ำ นมก้านพูจับตัวน้ำที่ร้อนจัดรู้ว่าเด็กหนุ่มไม่สบาย
“ คุณนม?” น้ำว่าเสียงแหบ
“ เมื่อวานคงไปตากแดด ตากลมมาใช่ไหมถึงได้ไม่สบาย?”นมก้านพูถาม มองใบหน้าซีดเด็กหนุ่มด้วยความห่วงใย
“ คะครับ แต่น้ำไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ เดี๋ยวกินยานอนพักก็หาย” น้ำบอกไม่อยากให้นมก้านพูกังวล
“ เป็นหมอรึไง ถึงได้รู้ดีนัก เดี๋ยวนมเรียกคุณ..”
“ ไม่ต้องหรอกครับ น้ำไม่เป็นอะไรจริงๆ” น้ำรีบบอกพยายามจะพยุงตัวลุกขึ้น แต่ร่างกายกับหนักอึ้ง หัวก็ปวดเหมือนโดนกรงเล็บบีบอัด
“ เป็นอะไร?” เหนือถามเมื่อมาถึง เขายืนอยู่หลังนมก้านพู หญิงสูงวัยและน้ำหันไปมอง
“ น้ำไม่สบายค่ะ นี่ก็ไม่ยอมให้เรียกคุณหมอ”
“ ………………………………..” เหนือจ้องมองน้ำ ก่อนที่อีกคนจะหลบตา
“ น้ำไม่เป็นไรจริงๆครับ น้ำขอข้าวต้มก่อนที่จะกินยาก็พอ” น้ำว่านมก้านพูได้แต่ถอนหายใจที่น้ำดื้อดึงไม่ยอม โดยไม่รู้ว่าที่น้ำไม่ยอมให้หมอมาตรวจเพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าโดนเหนือทำร้าย
“ ได้ นมจะยอมไปก่อน แต่ตอนบ่ายถ้าไม่ดีขึ้นนมจะไม่ยอมให้แบบนี้” นมก้านพูบอก แล้วลุกขึ้นไปบอกแก้วให้เอาข้าวต้มขึ้นมาให้น้ำ
เมื่ออยู่ 2 คน ความเงียบเข้าถาโถมห้องจนเงียบงัน ก่อนที่เหนือจะเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน
“ เป็นอะไร?” เหนือถามซ้ำคำเดิมเพราะคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรนอกจากประโยคนี้ ทั้งก็รู้ตัวว่าเป็นคนทำให้น้ำไม่สบาย
“ ปวดหัว ครับ” น้ำว่าล้มตัวลงนอน เหนือจึงนั่งลงบนเตียงน้ำมองอย่างงงๆ
“ เพราะฉัน?”
“……………………..”
“ ก็แกอยากยั่วโมโหฉันทำไม?” เหนือว่าไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนผิด
“ ครับ”
“ ฉันไม่ชอบให้ไปสนิทกับฟอร์มากเกินควร แกก็ยัง ..แล้วไอ้พวงกุญแจนั่นอีก จะอะไรนักหนา” เหนือพูดไม่เต็มเสียง น้ำมองเหนือไม่เข้าใจว่าเหนือจะมาไม้ไหน
“ …..”
“ ที่นี้ก็ให้เข้าใจไว้ด้วย ถ้า..ยังไประริกระรี้กับฟอร์อีกจะเป็นยังไง” เหนือว่าเอามือจับหน้าน้ำ แต่น้ำหดคอหนี เหนือก็ไม่สนจับแก้มน้ำจนได้
ตัวร้อนจริงๆด้วย เหนือใจหายวาบ
“…..เดี๋ยวจะเช็ดตัวให้” เหนืออว่าลุกขึ้น
“ ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวน้ำเช็ดเองคุณเหนือไปเรียนเถอะครับ” น้ำรีบบอก
“ เรื่องของฉัน” เหนือว่าไม่สน แล้วอยู่ๆใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมานิดๆ
“…..” น้ำจึงต้องยอมให้เหนือเช็คตัวให้เงียบๆ
พอเช็คตัวให้น้ำ เหนือก็เห็นร่องร่อยการกระทำของตัวเอง เขาไม่คิดว่าหนักหนาขนาดนี้ ทั้งรอยแดงซ้ำ แม้แต่รอยกัดก็ยังแดงสดราวกับเพิ่งเกิดขึ้น มันแปลกที่เขาเหมือนจะรู้สึกเจ็บแผลพวกนี้ขึ้นมาเหมือนกัน
น้ำคงจะโกรธจะเกลียดเขา …
“ ……………………………………”
“…? คุณเหนือเป็นอะไรครับ?” น้ำถามเมื่อเหนือนิ่งไป
“ เปล่า” เหนือว่าลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง ไม่กล้ามองน้ำไม่อยากรับรู้ว่าน้ำรู้สึกยังไงกับตน
* *
ตอนนี้ยาวเน้อท่าน
ตอนหน้า คุณฟอร์ :sad4:
* *
-
อ่านแล้วมันบีบหัวใจจริงๆ :o12: สงสารน้ำจับใจจะทำอะไรก็ไม่ได้สักอย่าง เก็บกดมากๆเข้าเดี๋ยวก็หนีไปเหมือนจุมหรอก
-
สงสารน้ำอ่ะ
คุณเหนือก็โมโหตลอด
จีบยังไม่ทันจีบน้ำเลย
จีบให้น้องน้ำหวั่นไหวบ้างเซะ :m31: :angry2:
-
:beat: :beat: :beat:ไอ้เหนืออารายของคุณเมิงเนี่ย - -
อ่อนโยนกันบ้างสิหว่ะ น้ำจะรักคุณเมิงได้อย่างไรห๊ะ !!!
เป็นกำลังให้คนเขียนนะค่ะ :กอด1: :call: :call:
-
หนีเหอะน้ำ โดนมาขนาดนี้แล้ว
สงสารน้ำมาก
-
เฮ้ออออออ ค่อยยังชั่วที่ปูมีความคิด ดีใจจัง ตอนแรกนึกว่าจะร้ายกาจซะอีก
ดีแล้วแหละ อีตาดาวเหนือต้องให้มีคนเตือนสติให้เยอะและให้หนัก
ชอบทำอะไรไม่ยั้งคิด ตัวเองก็รักน้ำมากแท้ๆนะ
อยากให้น้ำรัก ก็ทำตัวให้น้ำรู้สึกว่าเหนือรักน้ำก่อนสิ
ข้างในรู้สึกอะไรแต่ข้างนอกดันทำอะไรสวนทางกันตลอด
อ๊ากกกกกกกก อ่านแล้วอยากจะพ่นไฟใส่หน้าอีตาดาวเหนือมาก :m31:
(ถ้าเราพ่นไฟได้จริงๆ นะ)
ฟอร์เอ๊ยยยยฟอร์ สงสารอะ
รักษาความดีไว้นะ!
(ยังคงกลัวฟอร์ดีแตก ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่คิดว่าไม่น่าหรอก)
:กอด1:
-
อ่านกี่ตอนๆก็สงสารน้ำไม่เปลี่ยน
ปูพูดขนาดนี้แล้วเหนือจะคิดได้บ้างมั้ยหนอ
ลดทิฐิที่มีอยู่ในใจเรื่องอาจจะดีขึ้นก็ได้นะเหนือ
ทำดีกับน้ำมากๆ น้ำจะได้เปลี่ยนใจจากฟอร์ไง
รอตอนหน้าค่ะ ^^
-
:m15:
-
ตอนหน้าคุณฟอร์ !!!!!!!!!!!!
แฟนคลับฟอร์คงฟิน แต่ไม่รู้ทำไมเค้าชอบเหนืออ่ะ
อุอุ
o13
รอตอนที่ 23 และ ตอนพิเศษของน้องจุม กรี๊ดดดดดดดด ><
พี่แบงค์ พี่ชนะ น้องจักร เอฟซี :z2:
-
เหนือสงสารน้ำบ้างเถอะ
อยากให้กลับมาหวานเหมือนแบบเดิมจังเลย
+1 นะคะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
สงสารน้ำ :o12:
-
คุณเหนือเอ๊ย รู้ใจตัวเองซักทีเหอะ
ไม่งั้นซักวันน้ำต้องช้ำตายคามือแน่ๆเลย :monkeysad:
ขอให้คุณฟอร์ได้เจอคนดีๆด้วยเถ๊อออ
-
คิดว่าไม่นานคงรู้ใจตัวเอง แต่โรคปากแข็งนี่มันรักษากันง่ายมั๊ยนะ อยากรู้จริง ๆ
-
น้ำหายไปหาไม่เจอแล้วจะรู้สึก
-
เหนื่อยใจกับคุณเหนือ :เฮ้อ:
-
เชียเหนืออ่ะถึงมันจะร้ายก็ตามเถอะแต่บางทีก็รู้สึกว่าน่าสงสารนะ
-
น้องปูเยี่ยมมาก ตอนนี้ยกให้เธอไปเลย
-
เชี่ยเหนือ...หวานไม่เป็น
-
ให้น้องน้ำตายไปต่อหน้า เหนือมันจะยอมรับความจริงรึเปล่าก็ไม่รู้
-
ไม่รู้จะเชียร์ใครเลย...
จะเชียร์ฟอร์...ก็สงสารเหนือ
จะเชียร์เหนือ...ก็สงสารน้ำ
:เฮ้อ:
แต่ ปูแน่จริงๆ
-
สรุปน้ำจะต้องเจ็บไปอีกนานไหม อย่าทรมานกันเลยนะ :pig4:
-
อย่าพึ่งเอาฟอร์มาได้ไม๊ ขอเวลาเหนือทำคะแนนก๊อน ชอบนะตอนยาวๆ อ่านสะใจดี
-
อ่านแล้วหน่วงงงงงงงงงงงงงงงงมากอ่ะค่ะ ไม่มีตอนไหนไม่หน่วงเลย T^T
สงสารน้ำมากๆ เหนือเอ้ยยยยย รู้ตัวสักทีเถอะ ทำแบบนี้ไม่ได้ช่วยอะไร
ระวังน้ำจะหนีไป
ขอบคุณนะค่ะ รอตอนหน้า ^^
-
ปูเป็นคนดีเนอะ รู้จักคิดด้วย
ตรงข้ามกับเหนือเลย
แต่บางทีก็เหมือนจะสำนึกอยู่บ้างอ่ะนะ
หวังมากๆ ว่าเหนือจะกลับตัวทำดีให้น้ำรักได้ :กอด1:
-
มาม่ามากๆ :z3:
เหนือเพราะการกระทำของนายคนเดียว
ทำร้ายความรู้สึกของคนอีกหลายคนเลย
ถ้ารักเค้าก็อย่าหนีใจตัวเองซิ ทำแบบนี้มีแต่จะทำร้ายน้ำไปเปล่าๆ
ตอนนี้สงสารทั้งปู สงสารทั้งน้ำเลย :monkeysad:
-
ไอ้พี่เหนือนี่ไม่มีเซ้นส์ในการจีบคนที่ชอบซะเลยย :angry2:
เซ็งจริงๆๆ :เฮ้อ:
-
ไอ้รู้ใจตัวเองเนี่ยไอ้คุณหนือมันคงรู้แหละ
แต่ไอ้การระแวงและทำลายล้างเนี่ยมันก็ยังทำอยู่เหมือนเดิม :เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
:pig4:
ไม่รู้จะเม้นว่าอะไร ... :z3:
-
เหนือจะยอมรับความรู้สึกของตัวเอง เมื่อคำพูดของปูเป็นจริง o18
น้ำจะได้มีความสุข เหนือจะได้...ฉลาดบ้าง :laugh:
-
พูดได้แจ๋วค่ะน้องปู อย่างเหนือนี่มันต้องเตือนสติหนักๆหลายๆที
สงสารน้ำ อิตาเหนือก็น่าสงสาร แต่แกทำตัวเองนะเฮ้ยยยยยย เมื่อไหร่จะพูดดีๆกับน้ำ เดี๋ยวปั๊ดเปลี่ยนพระเอกซะหรอก
เจ้าหญิงสู้ๆน้า ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ
-
มาดันและคอยตอนใหม่เน้ออออ
:mc4:
-
เหนือมีอะไรทำไมไม่พูดกับน้ำดี ๆ
-
กว่าเหนือจะรักน้ำอย่างคนปกติเค้ารักกันน้ำจิไม่ตายไปก่อนเหรอคะเนี้ยยยยยยยย :o12:
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg141/scaled.php?server=141&filename=31743035.png&res=medium)
ฟอร์ลืมตาตื่นทั้งที่ยังรู้สึกง่วงอยู่มาก แต่เพราะแรงเขย่าที่แขนทำให้ลืมขึ้นมาเสียมิได้
“ ไปเรียนสายเดี๋ยวว่าเราไม่เตือน” เสียงบอกเหมือนกำลังดีใจกับอะไรสักอย่าง ฟอร์จ้องหน้ากัสก่อนที่จะลุกพรวดขึ้นมา
“กัส!?” ฟอร์ว่าตกใจหันมองไปรอบๆ ก่อนที่ก้มมองตัวเองโป้อยู่ใต้ผ้าห่มสีชมพูเข้ม กัสยิ้มก่อนที่หัวเราะขำ
“ตกใจอะไร นี่บอกไว้ก่อน นายตามเรามาเองหรือว่าจะให้เรารับผิดชอบ แต่ว่านายต่างหากที่จะต้องรับผิดชอบ”
“..นี่?” ฟอร์ทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืน จำได้ลางๆว่าเขานั่งดื่มกับกัส ก่อนที่กัสจะบอกเขาว่า ‘มีอะไรให้ช่วยไหม?’
“ เอ่อ น่าขำๆ นายรีบอาบน้ำแต่งตัวเถอะไม่งั้นได้สายแน่ แล้วก็เสื้อนักศึกษา ก็ดูในตู้แล้วกันน่าจะมีเสื้อไซด์นาย” กัสบอก ให้ฟอร์เลือกเสื้อแฟนเก่าก่อนที่เจ้าตัวออกจากห้องนอนมานั่งดูโทรทัศน์ด้านนอก ปล่อยให้ฟอร์ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
พอเหล้าเข้าปากทีไร จบแบบนี้ทุกที
แล้วเอาไงละที่นี้จะมองหน้ากัสติดได้ไง ก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นด้วย ฟอร์ถอนหายใจเฮือกก่อนที่เดินเข้าห้องน้ำพร้อมหาบทพูดเมื่อออกไปเจอกัส
“ อาบเร็วนี่ ใส่เสื้อภพได้พอดีซะด้วย” กัสว่า
“ กัส เมื่อคืนเรา…”
“ เออนั่นแหละ เราชวนเอง ตอนนี้เราเหงาๆด้วยเพิ่งเลิกกับแฟน” กัสบอกท่าทีดูไม่ได้จะเสียใจเหมือนคนที่เพิ่งเลิกกับแฟนเท่าไร เพราะที่เลิกกับแฟนก็เพราะกัสเป็นฝ่ายบอกเลิกเอง นั่นก็เพราะ กัสเกิดชอบฟอร์ขึ้นมา และมันไม่ยุติธรรมสำหรับภพที่อยู่กับเขาแต่เขากลับคิดถึงคนอื่น
“ แต่เรา…”
“ เออน่า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป อย่าทำหน้าสำนึกผิดเดี๋ยวก็ปล้ำจับทำสามีซะเดี๋ยวนี้” กัสว่า กลบเกลื้อนความรู้สึกภายในได้แนบสนิท
“ นายไม่โกรธใช่ไหม?” ฟอร์ยังเป็นกังวลอยู่
“ โกรธ”
“……………………”
“ โกรธมาก ถ้านายไม่ใช้บริการเราอีก”
“ นายนี่มัน” ฟอร์ว่าจนคำพูด
“ เราเก่งนายก็รู้ ไม่ผิดหวังใช่ไหมละ เหงาเมื่อไรโปรดเรียกใช้บริการกัสจัง บริการเราจากใจใส่ใจดูแลคุณ จากใจ” กัสบอกยักคิ้ว ฟอร์ได้ปิดปากเงียบแต่ก็เบาใจลงเยอะ
“ ไปเรียนกันแต่นายต้องเลี้ยงข้าวก่อน ได้ป่ะ?” กัสว่าด้วยท่าทีขี้เล่น
“ อืม” กัสกอดคอฟอร์เดินออกจากห้อง สายตาขี้เล่นจับจ้องฟอร์จริงจังเมื่ออีกคนไม่สังเกตเห็น ก่อนที่ริมฝีปากสีชมพูแดงจะลักลอบยิ้มมีความสุขโดยไม่ให้ใครรับรู้นอกจากตัวเอง
ขณะที่กำลังทานมือเช้ากับกัสฟอร์ก็อดเป็นห่วงน้ำไม่ได้ ชายหนุ่มเลยโทรศัพท์ถามความเป็นไปในบ้านเหนือทันที
“ ฮัลโหลใครรับสายครับ?” ฟอร์ถาม กัสมองด้วยความสงสัยตั้งแต่แรกที่ฟอร์เอาแต่จ้องโทรศัพท์ก่อนหน้านี้แล้ว จะโทรก็ไม่โทรก็ไม่โทร แต่สุดท้ายก็โทรจะเอายังไงกันแน่
“ พี่กระหล่ำเองค่ะ คุณฟอร์”
“พี่กระหล่ำเมื่อคืนมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าครับ?” ฟอร์ถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเขารู้สึกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าเหนือกำลังโกรธด้วยสาเหตุบางอย่างที่เขาไม่รู้ เขากลัวว่าเหนืออาจจะทำร้ายน้ำเหมือนก่อนหน้านี้ก็ได้
“ ยังไงคะ? ก็ไม่มีอะไรนะคะ แต่เมื่อเช้าค่ะ คุณปูค่ะอยู่ๆหอบกระเป๋าออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า” กระหล่ำบอกน้ำเสียงดีใจอย่างเห็นได้ชัด
“ เหรอครับ? แล้วเหนือละครับ?” ฟอร์สงสัยไม่คิดว่าปูจะไปเร็วขนาดนี้ หรือว่ามีเรื่องอะไรกับเหนือหรือเปล่า? แล้วน้ำล่ะ?
“ คุณเหนือก็เฉยๆค่ะไม่เห็นพูดอะไร นี่ก็ยังไม่ลงมาทานข้าวตั้งแต่ไปดูน้ำที่ไม่สบาย”
“ น้ำไม่สบายหรือครับ?! ” ฟอร์ว่าเผลอเสียงดัง
“คะค่ะ” กระหล่ำก็พลอยตกใจไปด้วย เสียงฟอร์ไปด้วย กัสรู้ได้ทันทีว่า ‘น้ำ’ ต้องเป็นคนสำคัญของฟอร์แน่ๆ แม้รู้สึกปวดใจแต่กัสก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกนั้นออกมาแม้แต่น้อย
“ แล้วน้ำเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ?” ฟอร์เป็นกังวลและเป็นห่วงน้ำขึ้นมาทันที
“ ไม่เป็นอะไรมากมั้งค่ะ น้ำเองก็ไม่ต้องยอมเรียกคุณหมอปัส บอกแค่ปวดหัวนิดหน่อย”
“ เหรอครับ?” แต่ฟอร์ก็ไม่ได้คลายกังวลลง
“……………” ฟอร์วางสายไปแล้วแต่ยังไม่วางใจ เรื่องน้ำ เขารู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่างว่ามีบางสิ่งอย่างผิดปกติ
“ เป็นอะไร หน้าเครียดเชียว” กัสถามเหมือนถามามมารยาทแต่เขาสนใจเรื่องที่ทำให้ฟอร์กังวลขนาดนี้
“ เรื่องเหนือใช่ไหม?” กัสถาม ฟอร์ไม่ตอบ กัสเข้าใจได้ว่าเขาไม่ควรเข้าไปยุ่งจึงไม่ได้ถามอะไรอีก
แม้เหนือจะเดินออกจากห้องของน้ำมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้กลับลงไปรับประทานอาหารเช้า ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่หน้าห้องตัดสินใจว่าจะเอายังไงดี วันนี้เขาควรไปเรียนหรือไม่ เขาควรจะอยู่ดูแลน้ำดีไหม เพราะเขาเองก็เป็นทำให้น้ำไม่สบายและก็เป็นการเฝ้าน้ำไม่ให้หนีออกไปจากบ้านอีก
แต่น้ำบอกเองว่าจะไม่ไปไหนจนกวาเขาจะไล่ แต่จะเชื่อได้แค่ไหนกัน?
ชายหนุ่มคิดไม่ตก
“……………………………………..”
เหนือคิดไม่ตก จากที่ยืนนิ่งก็กลายเป็นเดินวน จนนมก้านพูและแก้วกลับขึ้นพร้อมข้าวต้มมา
“ คุณเหนือยังไม่ลงไปทานข้าวอีกเหรอคะ จะ8 โมงแล้วนะคะ” นมก้านพูบอก เหนือดูนาฬิกาบนข้อมือเป็นจริงอย่างที่แม่นมบอก และก็เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเดินวนอยู่เป็นนานสองนาน พอคิดว่าตัวเองกำลังคิดเรื่องน้ำเป็นบ้าเป็นหลังก็รู้สึกว่าหน้าเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา จนไม่รู้ว่าจะทำตัวปกติยังไง จะพูดอะไรออกมาไม่ให้ดูว่าเขากำลังกังวลเรื่องน้ำอยู่
“ เอ่อ ก็ว่าจะลงไป เอ่อ นมเดี๋ยวเหนือฝากดูน้ำด้วยแล้วกัน มีอะไรก็โทรหาเหนือ เอ่อ เหนือไปก่อนนะ………ครับ” ชายหนุ่มรีบลงบันได้ไปเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่ออีก แก้วได้แต่หัวเราะคิกคักจนนมก้านพูมองค้อน
“ ตลกคุณเหนืออ่ะนม นี่เป็นห่วงน้ำจนลืมเวลาไปเลย ฮิๆ ดูดิทำตัวเหมือนพระเอกหนังไทยเข้าไปทุกที”
“………….”
กริ้งๆเสียงโทรศัพท์เวลาเที่ยงตรงปลุกให้น้ำตื่นจากนิทรา โทรศัพท์มือถือที่เหนือซื้อให้บอกว่าคนที่โทรมาคือใคร
น้ำลุกขึ้นพร้อมร่างกายที่หนักอึ้งและปวดเมื่อย ลมหายใจยังร้อนไม่ต่างจากตอนเช้า
‘เหนือ’
“ คุณเหนือ?” คนเดียวที่มีเบอร์น้ำคือเหนือ แต่น้ำก็ยังแปลกใจอยู่ดีว่าเหนือโทรหาเขาทำไม
“ สวัสดีครับ?”
“ ฉันเอง นี่เพิ่งตื่นเหรอ?” เหนือจับน้ำเสียงงัวเงียได้ ชายหนุ่มโทรมาทันทีที่ที่นาฬิกาบอกเวลา 12.00 น.
“ครับ” น้ำตอบ ลำคอเขาแห้งผากแทบเป็นผง
“ แล้วทำไมเพิ่งตื่น เที่ยงแล้วทำไมไม่ไปกินข้างกินยา” เหนือมีแต่คำถาม และบอกน้ำเหมือนน้ำไม่รู้อะไรเลย
“ ตั้งแต่น้ำกินยาไปเมื่อเช้าก็หลับมาตลอดครับ” น้ำว่า มืออีกข้างหนึ่งรินน้ำจากเหยือกที่วางอยู่โต๊ะหัวเตียงใส่แก้ว
“….. แล้ว แล้วหายหรือยัง?”
“ ก็ ทุเลาลงบ้างแล้วครับ” น้ำโกหก
“ เหรอ”
“ครับ” น้ำว่าจิบน้ำในแก้วแล้วรู้สึกเหมือนจะอ้วก จึงเอนตัวนอนลงอีกครั้ง เขารู้สึกว่าน้ำเสียงคุณเหนือกำลังเป็นห่วงเขา แต่เมื่อคืนคุณเหนือก็ทำร้ายเขาจริงๆ
..จะไปคิดมากทำไม มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือไง มีแค่ก่อนหน้านี้เท่านั้นที่คุณเหนือทำดีกับเขา เหมือนว่าเขาไม่ใช่ไอ้น้ำเด็กกำพร้าคนนั้น เขาเองแหละที่ไปคาดหวังว่าคุณเหนือเปลี่ยนไปแล้ว และคงจะไม่ทำกับเขาเหมือนเมื่อก่อนอีก เรื่องเมื่อคืนนี้บอกเขาได้ชัดเจนว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นสถานะของเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลง เวลาคุณเหนืออารมณ์ดีเขาก็ไม่โดนทำร้าย เวลาคุณเหนืออารมณ์เสียเขาก็ต้องโดนเหมือนที่เคย
อดทนไว้ก็พอ
“เดี๋ยวก็ไปกินข้าวกินยา” เหนือว่าเสียงเบา
“ครับ”
“ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะซื้อขนมชั้นไปให้” เหนือว่ารู้สึกผิด และด้วยความอยากไถ่โทษบ้าง แม้จะคิดว่าเรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของตัวเองทั้งหมด
“ คุณเหนืออย่าลำบากเลยครับ”
“ ไม่ได้ลำบากอะไร ร้านอยู่ทางกลับบ้านพอดี” เหนือบอก ไม่คิดว่าบอกว่าตัวเองตั้งใจซื้อมาให้
“ ขอบคุณครับ”
คุณเหนือก็ประหลาดคนทำไมอยากซื้อขนมชั้นมาให้ตอนนี้…..
“………” น้ำมองพวงกุญแจฮีโร่สีแดงที่วางข้างๆเหยือกน้ำก่อนที่ผล็อยหลับไปอีกครั้ง
เย็นนี้คงต้องหายให้ทันกินขนมชั้นคุณเหนือ…..
จนแล้วจนรอดฟอร์ก็อดเป็นห่วงน้ำไม่ได้ ชายหนุ่มโดดเรียนตอนบ่ายมาเยี่ยมน้ำที่บ้าน เพราะเขาจะมาหลังเลิกเรียนไม่ได้ ด้วยไม่อยากเจอเหนือดพราะเหนืออาจจะเข้าใจผิด
“ คุณฟอร์?” นมก้านพูว่าสงสัยที่เห็นฟอร์มาทั้งชุดนักศึกษาแบบนี้และยังไม่โทรบอกล่วงหน้า
“ น้ำเป็นยังไงบ้างครับ?” ฟอร์ถาม
“ นี่นมก็กำลังจะขึ้นไปดูค่ะ” นมก้านพูบอกเดินน้ำหน้าชายหนุ่มขึ้นไปหาน้ำบนห้อง ในห้องที่เงียบกริบน้ำยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ซีดเผือก
นมก้านพูจับหน้าผากเด็กหนุ่มเพื่อวัดอุณภูมิคร่าวๆ
“ ตัวยังร้อนอยู่ เดี๋ยวต้องเรียกคุณหมอปัสมาดูอาการหน่อย” นมก้านพูว่า แล้วโทรหาหมอปัสญาทันที ฟอร์เดินมาดูน้ำใกล้ จึงเห็นว่าใบหน้าซีดมาก และฝีปากยังเหมือนแตกเป็นขุยเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงร่างกายไม่พอ ฟอร์ลองจับหน้าผากน้ำ แล้ว ผิวนั้นร้อนจนเขาสะดุ้ง นี่เหรอที่บอกว่ไม่เป็นอะไรมาก
“ น้ำ” ฟอร์เผลอหลุดมากเรียกออกไป ไม่มีปฎิกิริยาตอบรับจากอีกฝ่าย แต่แล้วริมฝีปากแห้งก็เผลยมีเสียงเล็ดลอดออกมา
“ คุณเหนือ” น้ำว่าเสียงแผ่วเบาจนนมก้านพูที่ยืนห่างออกไปไม่ได้ยิน ฟอร์หน้าเสียที่น้ำกำลังเพ้อถึงเหนือ ชายหนุ่มจะถอยออกมารู้สึกว่าที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่เขา ทว่า
“คุณเหนือ น้ำ เจ็บ” ฟอร์ที่จะก้าวถอยหลังหยุดชะงัก จ้องมองน้ำตาไม่กระพริบ หัวใจกระตุกวาบหายไปชั่วขณะ
“ น้ำ?”
หรือว่า!?
ฟอร์คิดว่าที่น้ำนอนซมอยู่แบบนี้ ไม่มากก็น้อยต้องเกี่ยวกับเหนือแน่!? ชายหนุ่มไม่รอช้าแกะกระดุมเสื้อน้ำเอพิสูจน์ทันที เขาคิดว่านี่อาจจะเป็นสาเหตุว่าทำไทน้ำถึงไม่ให้เรียกหมอ เพราะไม่อยากให้ใครรู้ความจริง
“ คุณฟอร์จะทำอะไรคะ!?” นมก้านพูว่าเขามาห้ามไม่ให้ฟอร์แกะกระดุมเสื้อน้ำ
“ …………….” ฟอร์ไม่ตอบ แกะกระดุมน้ำออกจนเห็นหน้าอกขาวเนียนเต็มไปร่องรอยแดงซ้ำ
มือที่เพิ่งแกะกระดุมเสร็จกำลังสั่น ฟอร์ดูแค่นี้ก็รู้ว่าเมื่อคืนน้ำโดนอะไรบ้างและโดนมากแค่ไหนถึงได้นอนซมแบบนี้
“ นี่มันอะไรครับน!? ” ฟอร์ว่าเกี้ยวกาจสงสารน้ำจับใจ และโกรธเหนือที่ทำร้ายน้ำ
“ ……………………….”ความจริงแล้วนมก้านพูก็ระแคะเรื่องนี้เหมือนกัน มิน่าเมื่อเช้าน้ำถึงไม่ให้ยอมให้เช็คตัวให้ และยังไม่ยอมให้ตามหมออีก คงต้องการปกปิดเรื่องนี้ น้ำต้องการเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว
“ กี่ครั้งแล้วครับที่น้ำต้องโดนแบบนี้ ไม่มีใครคิดจะทำอะไรเลยหรือครับ!? ” ฟอร์ว่าเจ็บปวด
“….” เสียงฟอร์ดังพอที่จะทำให้น้ำรู้สึกตัว น้ำตกใจที่เห็นฟอร์ และตกใจยิ่งกว่าที่เสื้อเขาโดนปลดกระดุมจนหมด เด็กหน่มรีบรวบเสื้อปิดร่างกายทันที
“คุณฟอร์!? ……คุณนม??”
“ ไปกับฉันน้ำ ฉันไม่ยอมให้น้ำอยู่ที่นี่อีกแล้ว ถึงยังไงเหนือก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้!” ฟอร์อุ้มน้ำขึ้นจากเตียง
“ คุณฟอร์ครับ คุณฟอร์จะพาน้ำไปไหนครับ!? ” น้ำว่าดิ้นรนตกใจ ยังไม่เข้าใจว่าฟอร์จะพาเขาไปไหน
“ น้ำอย่าดิ้น ไม่งั้นฉันจะปล่อยน้ำลงกับพื้นจริงๆ!? ” ฟอร์ว่าจริงจัง และเป็นครั้งแรกที่น้ำโดนฟอร์เอ็ดด้วยท่าทีที่โมโหแบบนี้ น้ำจึงเงียบและเลิกดิ้นรน เด็กหนุ่มหันไปขอความช่วยเหนือจากนมก้านพูแทน
“ คุณฟอร์จะพาน้ำไปไหนคะ? รอคุณเหนือกลับมาก่อนเถอะค่ะ!?”
“ ไม่ครับ ฟอร์ไม่รอและไม่คิดจะให้น้ำอยู่บ้านนี้นานไปกว่านี้ ถ้าเหนือกลับมาก็บอกเหนือไปได้เลยว่าฟอร์เป็นคนพาน้ำไปเอง!? ” ฟอร์ว่าอุ้มน้ำออกจากห้องไม่สนใจว่านมก้านพูจะว่ายังไง
“ …………”
เมื่อฟอร์ขับรถมาได้สักระยะ น้ำเห็นว่าฟอร์พอจะอารมณ์เย็นลงบ้างแล้วจึงได้กล้าถาม
“ คุณฟอร์จะพาน้ำไปไหนครับ?”
“…………..” ฟอร์ไม่ตอบ
“ คุณฟอร์ครับ?”
“ เดี๋ยวฉันจะพาน้ำไปโรงพยาบาลก่อน” ฟอร์ว่า สีหน้านิ่งจากที่น้ำเคยเห็นว่าฟอร์จะเป็นคนที่ใบหน้ายิ้มแย้มอยู่ตลอด
“ แล้วหลัง….หลังจากนั้นละครับ?”
“ ฉันจะพาน้ำไปอยู่ที่บ้านฉัน”
“ไม่ได้นะครับ!? ทำแบบนั้นไม่ได้ คุณฟอร์จะเดือดร้อน และคุณช่อก็คงไม่สบายใจ” น้ำวิตกขึ้นมาทันที เด็กหนุ่มคิดว่าเหนือต้องไปตามเขาที่นั่นแน่นอน
“ แล้วน้ำจะให้ฉันปล่อยน้ำไว้ที่นั่นให้โดนทำร้ายอีกหรือไง!? ” ฟอร์ว่า
“ คุณฟอร์คงไม่เข้าใจเรื่องทั้งหมด ว่าน้ำไม่ดีเองทำให้คุณเหนือโมโห” น้ำว่าก้มหน้าลง เพราะเขาเองที่ไปยึดติดกับพวงกุญแจที่คุณฟอร์ให้มา เขาผิดเองที่ทำตัวระริกระรี้เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณฟอร์ทั้งที่รู้ว่าคุณเหนือไม่ชอบ และไม่มีทางเป็นไปได้
“ แต่ก็มันไม่ใช่เหตุผลที่คนคนหนึ่งจะทำร้ายใครเพียงเพราะไม่พอใจหรือโมโห”
“ คุณฟอร์ครับ…” น้ำจ้องหน้าฟอร์ เด็กหนุ่มรู้สึกซาบซึ้งที่ฟอร์เป็นเดือดเป็นร้อนแทนตัวเองขนาดนี้
“ น้ำไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่คุณฟอร์คิด นี่ส่วนหนึ่งก็เพราะเมื่อวานน้ำไป….”
“หยุดแก้ตัวให้เหนือสักทีเถอะน้ำ!? ” ฟอร์ตวาดหยุดรถกระทันหัน แม้แต่น้ำเองก็สะดุ้งที่โดนฟอร์ตวาดแบบนี้
“……”
“ …………………………………ฉันขอโทษ” ฟอร์ว่าเมื่อรู้สึกตัวว่าเขาใช้อารมณ์มากเกินไป แต่เขาไม่ชอบเลยที่น้ำแก้ตัวให้เหนือทั้งที่ความจริงก็เห็นอยู่แล้วว่าเหนือทำอะไร
“ น้ำขอบคุณคุณฟอร์มากที่เป็นห่วงน้ำขนาดนี้ แค่นี้น้ำก็ซาบซึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไรดี แต่การที่คุณฟอร์ทำแบบนี้ …..คุณฟอร์และคุณเหนืออาจจะไม่เหมือนเดิม ซึ่งน้ำไม่อยากเป็นแบบนั้นเพราะเรื่องของน้ำ น้ำเคยบอกคุณฟอร์แล้วว่าน้ำไม่เป็นไรจริงๆถึงคุณเหนือจะทำร้ายน้ำจริง แต่คุณเหนืเองก็รู้สึกผิด เมื่อกี้ยังโทรมาหาน้ำว่าหลังเลิกเรียนจะซื้อขนมชั้นมาโทษ เพราะฉะนั้นคุณฟอร์มองคุณเหนือในแง่ร้ายเลยนะครับ” น้ำว่าแต่งเรื่องขึ้นมาเองและฝืนยิ้มอย่างที่สุด
“น้ำ”
“ นะครับ อย่าให้เรื่องแค่นี้ ทำให้หลายๆอย่างต้องแย่ตามไปด้วย” น้ำว่าโน้มน้าวให้ฟอร์เปลี่ยนใจ เด็กหนุ่มรู้ว่าหากเหนือรู้เรื่องที่ฟอร์พาออกมจากบ้านความสัมพันธ์ระหว่างเหนือกับฟอร์ย่อมไม่เหมือนเดิมแน่ อย่างคราวที่แล้วที่ชายหนุ่มทั้งคู่ถึงการชกต่อยเพราะเรื่องตนเอง
“ ไว้ไปหาหมอเสร็จค่อยว่ากัน” ฟอร์บอกยังไม่ได้ตัดสินใจ เขารู้ดีว่าเขานั้นเป็นคนนอกในเรื่องนี้ แต่เขาทนเห็นเหนือทำแบบนี้กับน้ำไม่ได้ และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกเขายอมรับไม่ได้จริงๆ เขามั่นใจได้เลยว่าเหตุการณ์แบบนี้จะต้องเกิดขึ้นอีกถ้าเหนือยังเอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่แบบนี้ แค่คิดเขาเจ็บปวดจนทนไม่ไหว
เขาพยายามเลิกคิดถึงอดีตที่ผ่านมาว่าน้ำต้องเจออะไรมาบ้าง แล้วเขายังต้องมารับรู้เรื่องในปัจจุบันอีก เขาแทบทนไม่ไหวที่ซัดเหนือให้หมอบไปข้างให้รู้จักเจ็บปวดซะบ้าง
หมอบอกในสิ่งที่ฟอร์คิดไว้ไม่มีผิด น้ำโดนทำร้ายร่างกาย และมีเพศสัมพันธ์ที่รุนแรง ถึงแม้ว่าน้ำจะบอกว่าตัวเองสมยอมเอง แต่สำหรับเขามันก็คือการข่มขืนนั่นแหละ เพราะน้ำไม่มีทางเลือก ย่อมปฎิเสธไม่ได้อยู่แล้ว
เขาไม่อยากให้น้ำกลับไปที่นั่นอีกแล้ว ไม่อยากให้น้ำต้องทรมานอีก จะติดก็คงที่น้ำเอง น้ำรักเหนือยังไงก็อยากกลับไป
ทำไมเขาถึงได้รู้สึกแบบนี้ เขาไม่รู้ว่าไอ้ความรู้สึกนี้มันเริ่มตอนไหน รู้แต่ว่ามันรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ติด เหมือนพายุที่พัดโถมเข้าใส่ไม่ให้รู้ตัว แม้จะหักห้ามใจแต่ยิ่งกระตุ้นให้ยิ่งลุกลาก ในอกมันยิ่งอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกที่ต่อต้านรุนแรงต้านทานเหตุผล แม้มันเจ็บปวดในบางครั้งแต่ในบ้างครั้งแต่ในบางเวลามันหอมหวานละมุนละไมจนหลงเพ้อ
“ คุณฟอร์?” น้ำเรียกฟอร์ที่เหม่อไปเกือบ 10 นาที และไม่แม้จะเสียบกุญแจรถ
“ น้ำควรไปอยู่บ้านฉันสักพัก” ฟอร์บอก เขาอยากช่วยน้ำจริงๆแต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่ามุมลึกของหัวใจก็อยากอยู่ใกล้น้ำ และส่วนที่สึกที่สุดที่ตัวเองพยายามปกปิดเอาไว้ คือ เขาก็แอบหวัง
“ ไม่ได้นะครับ!?” น้ำว่า
“ ถ้าน้ำไปอยู่ที่บ้านคุณฟอร์ คุณเหนือต้องไปตามไปแน่ แบบนั้นนอกจากคุณฟอร์จะเดือดร้อนแล้ว คุณช่อก็จะไม่สบายใจไปด้วย แค่คุณฟอร์พามาหาหมอน้ำก็รับรู้ถึงความหวังดีของคุณฟอร์แล้ว เพราะฉะนั้นส่งน้ำกลับบ้านเถอะครับ” น้ำว่าจ้องหน้าฟอร์ด้วยความวิตก เด็กหนุ่มดีใจที่ฟอร์เป็นห่วงเป็นใยตน แต่ไม่ได้ต้องการให้ใครเดือดร้อนไปด้วย และเขาก็ทำใจในเรื่องแบบนี้ไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เขาแค่อยากเฝ้าดูคุณฟอร์มีความสุขกับคนที่รัก ส่วนตัวเองก็อยู่ในที่ควรอยู่
“ น้ำจะให้ฉันส่งน้ำไปให้เหนือมันทำร้ายอีกหรือไง!? ไม่เจ็บปวดเจ็บใจที่ตัวเองโดนทำร้ายบ้างไหม? รักก็ส่วนรัก แต่อย่าลืมรักตัวเอง น้ำอย่าคิดว่าน้ำเจ็บแค่คนเดียว เพราะยังมีคนที่เจ็บไปกับน้ำด้วย!” ฟอร์อยากจะบอกน้ำเหลือเกินว่าเขาเห็นน้ำเจ็บเขาก็เจ็บด้วยแต่เขาไม่ได้อยู่ในสถานที่จะพูดออกมาได้
“ ขอบคุณครับ แต่น้ำ…………………. แต่น้ำ………น้ำ”
ฟอร์ดึงน้ำเข้ามากอด น้ำตกใจแต่นั่งนิ่งให้ฟอร์กอดโดยไม่ถอยหนี
“น้ำ……………………..”
“……..” เสียงหัวใจที่เต้นแรง ความอบอุ่นที่แนบสัมผัสแก้ม และความรู้สึกมากมาย มากพอที่จะให้น้ำตาเด็กหนุ่มไหลออกมา จากมือหยุดนิ่งทำอะไรไม่ถูกค่อยๆโอบกอดร่างกายอีกฝ่าย
คุณฟอร์ แค่นี้เท่านั้นได้ไหมครับ น้ำรักคุณฟอร์ รักมาตลอด น้ำเคยคิดว่าถ้าแม่ไม่ได้ทิ้งน้ำไว้บ้านคุณเหนือแต่เป็นบ้านคุณฟอร์ น้ำคงไม่ตาย…ทั้ง…เป็น…แบบนี้
“ ให้ฉันทำอะไรที่ฉันทำได้เถอะ” ฉันอยากจะปกป้องน้ำได้ไหม?
“ ……..” น้ำส่ายหน้าเอามือเช็คน้ำตาให้แห้งโดยเร็ว “ น้ำปวดหัวจนน้ำตาไหลเลยครับ สงสัยต้องกินยาแล้วนอนพัก..” น้ำว่าแก้ต่างให้ตัวเอง แต่ฟอร์ก็รับรู้ว่าน้ำตานั้นไม่ใช่เพราะปวดหัว แต่เพราะอย่างอื่น
“…………………………..ฉันจะไม่พาน้ำไปที่บ้านฉัน แต่ฉันก็ไม่พาน้ำกลับบ้านไปที่บ้านเหนือ” ฟอร์บอก แต่ดูเหมือนน้ำจะไม่เข้าใจที่ฟอร์พูด
ก่อนที่ฟอร์จะโทรหากัส
***** ******
:pig4:
:bye2:
-
ไปกันใหญ่เลย หวังดีประสงค์ร้ายแท้ๆ
-
ช่วงนี้คุณเจ้าหญิงมาไว อุอุ ขอสารภาพว่าลืมไปแล้วว่ากัสเป็นใคร
:laugh: จำไม่ได้แล้วว่าออกมาฉากแรกตอนไหน คิดเอาเองว่าแฟนเก่าฟอร์หรือเปล่าแบบว่า...ลืมชื่อไปหมด
จำได้แค่ น้ำ เหนือ ฟอร์ เพลียกับตัวเองจริงจัง :เฮ้อ:
ตอนนี้ก็ไม่มีท่าทางกระโชกของเหนือมาให้เห็น
แต่มีความอบอุ่นของฟอร์เข้ามาแทนที่
อ๊ะ ๆ ฟินกันล่ะสิ ... เค้าไม่อ่ะ เค้าชอบแบบจำเลยรักมากก่า
กร๊ากกกกกก แนวท่านเจ้าหญิงแมวซะด้วยสิ
:z2:
คอยอิริยาบทขู่กรรโชกของเหนือ :L2:
-
ให้น้ำหายไปก้ดีนะ
ไอ้เหนือมันจะได้คิด
ว่าควนทำไง
แต่ก็กลัวว่าเรื่องมัน
จะยิ่งเลวร้ายลงกว่าเดิม
-
คุณเหนือรู้มีคลั่งแน่ ๆ ยิ่งระแวงอยู่ด้วย
ก็เห็นด้วยกับคุณฟอร์นะที่อยากให้เหนือไม่เอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ ไม่งั้นก็เจ็บตัวอยู่แบบนี้
คุณเหนือยามที่ไม่มีคุณพ่อคุณแม่แล้วยิ่งทั้งน่าสงสารและน่ากลัว แต่คนที่น่าสงสารที่สุดก็เป็นน้องน้ำอยู่ดี เฮ้อ :m15:
กัสจะไม่ร้ายกับน้ำใช่มั้ย เพราะกัสรักฟอร์อยู่อ่ะ แอบกังวล
ขอบคุณค่ะ
-
คราวนี้เหนือได้อาละวาดใหญ่อีกแน่
หรือว่าเหนืออาจจะดีขึ้นแล้วก็เห็นคุณค่าของน้ำ
ขอให้เรื่องอย่าเลวร้ายไปมากกว่านี้เลย
แค่นี้น้ำก็น่าสงสารพอแล้ว
-
น้ำซวยอีกแน่ๆ สงสารน้ำจัง
-
เป็นอย่างนี้แล้ว เหนือต้องโมโหอีกแน่เลย :fire:
สงสารน้ำนะคะ :o12:
-
ฟอร์อย่าเอาน้ำไปเลย
ถ้าเหนือกลับมาไม่เจอน้ำคราวนี้น้ำแย่กว่าเก่าแน่ๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:serius2:
-
ทำแบบนี้นอกจากเรื่องไม่คลี่คลายแล้ว ยังผูกปมใหม่ขึ้นมาอีก
แล้วคนที่รับผลนี้ก็คงไม่พ้นน้ำอยู่ดี คุณ ๆ แต่ละคนเอ๊ยยยย ใจเย็น ๆ กันบ้างก็ได้
-
เรื่องใหญ่ล่ะทีนี้
-
ถ้าฟอร์ลงเอยกับกัสก็คงดีนะคะ
คุณเหนือกำลังจะมาไถ่โทษแล้วน้า น้ำอย่าเพิ่งไปจิ
-
และต่อจากนั้น เรื่องก็จะตามมา...ซึ่งน้ำก็ต้องโดนอีก :เฮ้อ:
-
งานงอกอีกแล้ว
-
หึหึ แอบซะใจ เหนือต้องรู้สึกอะไรซะบ้าง
-
จะซวยมั้ย?
-
ฟอร์จะเข้าไปยุ่งกับน้ำทำไมนะนั่น น้ำต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะฟอร์นั่นแหละ แล้วยังคิดจะเอาน้ำไปฝากไว้กับกัสอีก สงสารกัส
-
:เฮ้อ:ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า :เฮ้อ: สงสัยหอบจะมาอีก :เฮ้อ:
เจ็บใจ เจ็บกาย รักที่ทรมาน คนหนึ่งรักแทบขาดใจ แม่กล้าบอกรัก
เมื่อหึงหวงกลับทำร้ายคนที่ตัวเองรัก และอีกคนที่บุญคุณต้องทดแทน
และทนเพราะอะไร...........หรือว่ารัก
แต่อีกคนกลับอยากเล่นกับไฟ ทั้งที่ว่ามันร้อนแต่กลับวิ่งเข้าหา.... :m15:
-
เอาไปหากัส ก็ไปทำกัสเจ็บ น้ำเองก็จะเจ็บเหมือนกัน เหนือก็ต้องตามมาอาละวาด :เฮ้อ:
เรื่องใหญ่แน่ค่ะคุณฟอร์ เอาน้ำไปไว้บ้านคุณฟอร์เถอะ
:กอด1: :pig4: สู้ๆนะคะ
-
ท่าทางเรื่องจะยุ่ง :เฮ้อ:
-
ฟอร์จะทำให้กัสเจ็บอีกคน :เฮ้อ:
แล้วเรื่องก้อจะไปกันใหญ่น้า
-
เรื่องราวชักไปกันใหญ่
คราวนี้น้ำจะหนีเหนือไปได้สักเท่าไร
แล้วถ้าเหนือรู้ว่าน้ำหนีไปจะไม่เป็นเรื่องใหญ่เรอะเนี่ย
-
อย่าให้กัสแกล้งน้ำอีกคนเลย กลัวจะหึงฟอร์จนทำร้ายน้ำ
-
ไม่รู้จะลุ้นเสือยังไงค่ะเจ้าหญิง มันหดหู่เกิน ตอนจุมที่ยอมยังไงก็รัก แต่นํ้าไม่เหมือนจุม เพราะใจนํ้าไม่ได้มีให้เสืออะ มันรันทดเกิ้น บีบขมับมากกกกกกก
-
พอเหนือเริ่มจะดีๆ แล้ว...ก็มีเหตุการณ์อย่างนี้ทุกกกกกครั้ง :z3:
สุดท้ายก็เจ็บกันหมด :เฮ้อ:
-
เรื่องไปกันใหญ่แล้ว จากที่อาจจะดีขึ้นมันจะแย่ลงนะ
ถ้าคิดจะทำจริง ๆ อยากให้ทำให้มันสุด ๆ ไปเลย
และต้องแน่ใจมากด้วยว่าจะปกป้องน้ำได้ ไม่ใช่อย่างที่ผ่านมา
เรื่องมันก็จะวกกลับมาลงที่น้ำอีกอยู่ดี :เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
เซงตรงคนชื่อกัสเนี้ยละ
เวง
แล้วจะเอาน้ำไปฟากกัสอีกหรอ
วู๊
-
:o12: :o12: :o12: สงสารน้ำ อยากอ่านต่ออีก เป็นกำลังใจให้นะ
-
ฟอร์ไม่น่าเข้าไปยุ่งเลยนะจะว่าไปเราก็เหมือนคนนอกยิ่งเรายุ่งก็ยิ่งบานปลายนะ
-
ไอ้เหนือนิสัยไม่ดี ไอ้คนใจร้าย!! ไ้อ้^&*&%&*(_)^%@#%^%^&^#&*_)!! :fire:
ขอเหอะน้ำ เลิกไปบ้าตามเหนือมันได้แล้ว ทำอะไรเพื่อตัวเองมั่งเหอะน่ะ :m16:
แล้วฟอร์ เรารู้ว่านายหวังดี(มาก) แต่ไอ้บ้าเหนือมันไม่ยอมหรอกน่ะ ไปลักตัวน้ำมาแบบนั้น เรื่องไม่จบง่ายๆแน่
ส่วนกัส กังวลนิดๆว่าถ้าฟอร์เอาน้ำไปอยู่กับกัส น้ำจะไม่โดนทำร้ายน่ะ อย่าเป็นเหนือ2 อีกคนเลย... :call:
...อ่านแล้วปวดตับจริงๆ :a5:
-
อยากเตะเหนือเหลือเกิน! :z6:
สงสารน้ำ! :เฮ้อ: :impress3:
-
เนื่องในวันแห่งความรักนี้ :L1:
ไม่ว่าท่านจะเป็นฝ่ายรัก (เปิดเผย หรือแอบๆ)
หรือฝ่ายถูกรัก หรือทั้งถูกรัก ได้รักในคราวเดียว
และอย่าลืมรักตัวเอง
ขอให้ทุกๆท่านมีความสุขในรักทุกรูปแบบ
:pig3:
-
นึกว่ามาลงตอนใหม่ซะอีก :a5: :a5:
-
ไม่มาลงตอนใหม่ไม่เป็นไร เเต่เเอบชะเง้อรออยู่อีกกระทู้นึง 5555
รอน้องจุม+พี่วุฒิอย่างใจจดใจจ่อ
-
แหง่ว นึกว่ามาลงตอนใหม่
-
:กอด1:
เข้ามากอดเสียหน่อย
-
เช่นกันค่ะ :L2:
-
ถึงจะเลยวันวาเลนไทน์มาแล้ว
ก็ขอให้เจ้าหญิงมีความสุขมากๆนะคะ ^^
-
อัพเร็วๆน่ะค่ะ จะขาดใจตายเอาค่ะ
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg29/scaled.php?server=29&filename=57135028.png&res=medium)
24.
เมื่อกัสไม่มีปัญหา ฟอร์จึงไปหากัสที่มหาลัยเพื่อเอากุญแจห้อง กัสมองเข้าไปในรถเห็นน้ำหลับอยู่จึงถามเรื่องราวให้ละเอียดมากกว่าที่ฟอร์บอกทางโทรศัพท์
“ เดี๋ยวเรื่องทั้งหมด เราจะเล่าให้นายฟังตอนเย็น แล้วก็ขอบคุณนายมาก เราไม่รู้จะพึ่งใครจริงๆ”
“…ไม่ ...เป็นไร” กัสว่าคงจะดีใจกว่านี้ที่ฟอร์มาพึ่งพาเขา ถ้าฟอร์ไม่ได้มองคนที่นั่งหน้าซีดอยู่ข้างๆด้วยความเป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้
ถึงฟอร์ยังไม่บอกเรื่องราวทั้งหมด แต่เขาก็พอจะรู้ว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเหนือ …
ถึงชั่วโมงเบรกตอนบ่าย เหนือโทรกลับบ้านเพื่อถามอาการน้ำเพราะในใจลึกๆแล้วเหนือก็ยอมรับว่าตัวเองผิด โดยคนที่รับสาย คือ นนก้านพู เมื่อรู้ว่าคนโทรมาเป็นเหนือเธอก็ลำบากใจที่พูดทันที
“ นมเหรอ? น้ำเป็นไงบ้าง?” เหนือถามปรับน้ำเสียงให้ดูว่าเขาไม่ได้เปฌนห่วงน้ำมากเท่าใดนัก
“ ก็ดีค่ะ” นมก้านพูดตอบ ยังคิดไม่ออกว่าถ้าเหนือรู้ว่าฟอร์พาน้ำไปแล้วจะเป็นยังไง
“ แล้ว......ต้องเรียกคุณลุงหมอปัสมาหรือเปล่า?”
“ ไม่ได้เรียกคุณหมอมาค่ะ”
“ เหรอ......” เหนือว่าสบายใจ เพราะนั่นก็หมายความว่า น้ำไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่คิด
“ นมวันนี้อาจจะกลับเย็นหน่อย เหนือจะไปซื้อขนมชั้นให้….” เหนือเงียบไม่อยากจะบอกให้ใครรู้ว่าตัวเองตั้งใจจะซื้อไปให้น้ำ
“ เดี๋ยวเหนือซื้อไปให้กินกันทั้งบ้าน เขาว่าเจ้านี้อร่อย” เหนือยิ้มโล่งอกจากที่ตลอดทั้งวันเขาเครียดเรื่องน้ำมาตลอด ในเมื่อรู้ว่าน้ำไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่คิดก็สบายใจ
“ค่ะ”
“ ถ้ามีอะไร นมก็โทรหาเหนือได้ทันที”
ตกเย็นเหนือหิวถุงขนมชั้นมาเต็มสองมือ ด้วยใบหน้าระรื่น แต่นมก้านพู แก้วและกระหล่ำที่พร้อมใจออกมารับที่ต่างมีสีหน้าลำบากใจ
“ นม เอาใส่จานแล้วเอาขึ้นไปให้น้ำ...ด้วยเห็นบ่อมาอยากกิน” เหนือว่าส่งขนมชั้นให้แก้วและกระกล่ำที่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก คิดว่าเดี๋ยวบ้านได้แตกก็คราวนี้ ตอนนี้คุณหญิงไม่อยู่แล้วได้แต่ฝากความหวังไว้ที่คุณนมเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
“คุณเหนือคะ?” นมก้านพูว่า ชายหนุ่มหันหน้ามาขณะกำลังจะขึ้นบันได
“ ครับ?”
“ เมื่อเที่ยงคุณฟอร์มาที่นี่……..”
น้ำรู้สึกตัวจากที่หลับในรถฟอร์ตั้งแต่กลางวัน เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นมาพบตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องที่ไม่รู้จัก น้ำรีบลุกขึ้นมา ก่อนที่จะเดินออกมา และเข้ามาอีกห้อง
“ เราคงจะไม่มีที่นี่สักพัก เพราะเราไม่อยากให้เหนือรู้ว่าน้ำอยู่ที่นี่” เสียงฟอร์ทำให้น้ำหยุดชะงักและจงใจแอบฟัง
“ นายทำแบบนี้ เหนือได้โกรธนายเป็นฟืนเป็นไฟแน่ที่นายลักพาตัวเมียมาแบบนี้”
“ นายก็เห็นว่าเหนือทำอะไรกับน้ำบ้าง จะให้เรานิ่งเฉยอยู่ได้ยังไง”
ไม่ได้ เขาจะไม่ยอมให้คุณเหนือและคุณฟอร์มีเรื่องผิดใจเขาไม่ได้!?
“ คุณฟอร์ครับ!? ” น้ำรีบเดินออกไป มองฟอร์และกัสที่นั่งอยู่โซฟาสีเขียวใบตอง น้ำพอจำกัสได่ว่าเป็นเพื่อนเหนือที่เคยไปงานปาตี้ที่บ้าน แต่จำชื่อไม่ได้
“ น้ำ เป็นไงบ้างหายปวดหัว หรือหิวไหม ฉันซื้อโจ้กมาไว้แล้วให้หิวก็กินได้เลย” ฟอร์ว่า
“ คะคือ... คือพาน้ำกลับบ้านเถอะครับ” น้ำบอกคิดว่าตอนนี้คุณเหนือคงกลับมาถึงบ้านแล้วและคงรู้ว่าคุณฟอร์พาเขามาแล้ว
“ น้ำ ฉันบอกแล้วไง ฉันไม่พาน้ำกลับบ้าน จนกว่าเหนือจะสำนึกได้”
“ แต่ว่า คุณเหนือต้องโกรธมากแน่ๆ”
“ ฉันรู้” ฟอร์บอก ชายหนุ่มเป็นคนเช็คตัวให้น้ำเองกับมือ เขาเห็นร่องรอยทุกอย่างบนตัวน้ำ ร่วมทั้งจุดนั้นเขายิ่งรับรู้ว่าน้ำโดนข่มขืน ไม่ใช่สมยอมอย่างที่น้ำบอก ถ้าน้ำยอมจริงๆเหนือจะทำแบบนี้ทำไม!?
“ คุณฟอร์ครับ อย่าทำแบบนี้เลยครับ น้ำไม่…” น้ำอัมอึ้ง กัสจึงเอ่ยขึ้นบ้าง
“ เอาน่าน้ำอยู่ที่นี่สักคืนจะเป็นอะไรไป ว่าแต่ว่าเสื้อฉันมันตัวใหญ่สำหรับนายนะ แต่ก็ไม่น่าเกลียดใส่แล้วดูดี๊ขึ้นเป็นกอง” กัสว่า น้ำก้มดูตัวเอง เพิ่งรู้ว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าตัวเอง แล้วเสื้อผ้าเขาไปไหน แล้วใครใส่เสื้อให้เขา!?
“………” น้ำหน้าตื่นมองฟอร์ทีกัสที จนกัสอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ นี่นี่จะทำหน้าเหวออีกนานไหม?” กัสว่าเดินไปหยุดตรงหน้าน้ำ
“ คุณ..เปลี่ยนเสื้อให้น้ำหรือครับ”
“ ฉันกัส แล้วฉันก็ไม่ได้เช็คตัวเปลี่ยนเสื้อให้น้ำด้วย โน้นถามคนโน้น” กัสชี้มือไปยังฟอร์ น้ำยิ่งหน้าตื่นกว่าเดิม
คุณฟอร์!?เช็คตัว!? เปลี่ยนเสื้อ!? งั้น..งั้นก็ หมายความว่า !? ใบหน้าร้อนเหมือนว่าความร้อนทั้งหมดทั้งมวลไหลมารวมกันอยู่ และมันยังร้อนทีเย็นวาบที
“ คุณฟอร์ เช็คตัว…เปลี่ยนเสื้อให้น้ำหรือครับ!?”
“ ฉันเห็นว่าน้ำตัวร้อนก็เลยเช็คตัวให้ และเสื้อที่น้ำใส่เสื้อมันชื้นเหงื่อ ฉันก็เลยเปลี่ยนให้ใหม่” ฟอร์บอกไม่ยอมสบตาน้ำ แม้แต่กัสที่กำลังมองอยู่ก็ตาม
“ ……………….” น้ำพูดไม่ออกหัวใจเต้นแรง
กัสสังเกตเห็นปฎิกิริยาน้ำและฟอร์ได้อย่างไม่อยากเย็น ว่าความรู้สึกของฟอร์ที่มีต่อน้ำไม่ใช่แค่อยากช่วยเพียงอย่างเดียว และน้ำเองก็รู้สึกกับฟอร์มากกว่าเพื่อนของแฟน
“ แล้วจะเอาไงต่อ?” กัสถามนั่งลงขาไขว้ห้าง เลือกที่จะปิดปังความรู้สึกตัวเองไว้ส่วนที่ลึกที่สุด
“ อย่างที่เราบอกให้น้ำอยู่ที่นี่สักพัก”
“ เราไม่ขัดข้อง แต่น้ำจะยอมอยู่ที่นี่ไหมละ?” กัสว่าเปิดโทรทัศน์แต่เงียบเสียงเอาไว้
“ น้ำฉันขอให้น้ำอยู่ที่นี่ได้ไหม?” ฟอร์ขอ แต่น้ำเงียบ
“…….”
“ อยู่ที่นี่ไม่นานหรอก ถ้าฉันเห็นว่าเหนือทำตัวดีขึ้นแล้ว ฉันจะพาน้ำกลับบ้าน”
“ แต่น้ำจะพาเรื่องยุ่งยากมาให้คุณฟอร์ กับคุณกัส” น้ำว่ากังวล
“ ไม่เป็นไร พวกฉันเตรียมใจไว้แล้ว” ฟอร์บอก แต่กัสนึกในใจว่า ว่าตัวเองไปเตรียมใจไว้ตอนไหน โดนมัดมือชกละไม่ว่า ชิ..
“ ที่เหลือฉันจัดการเอง ขอให้เชื่อใจฉัน”
“………”แต่ไม่ว่ายังไงน้ำก็กังวลอยู่ดี
“ หรือว่าน้ำไม่เชื่อใจฉัน” ฟอร์ใช้คำพูดที่คิดว่าน้ำจะปฎิเสธไม่ได้
“ ไม่ใช่ครับ น้ำเชื่อใจคุณฟอร์” เด็กหนุ่มบอก
“ งั้นก็ปล่อยให้ฉันจัดการ” ฟอร์บอกบังคับตัวเองไม่ให้กอดปลอบน้ำที่ยืนเพียงออกไปเพียงก้าว
“…..” คุณฟอร์ดีกับน้ำเหลือเกินครับ แต่น้ำคงจะพาความยุ่งยากมาให้คุณฟอร์
“ว่าไงนะครับ!? ” เหนือว่าเสียงดัง
“ …………….” นมก้านพูรู้ว่าควรจะเงียบในขณะที่อีกคนกำลังเกี้ยวกาจ
“ฟอร์มาพาน้ำไป นมปล่อยให้ไปได้ยังไง แล้วทำไมไม่มีใครบอกเหนือ!? ” เหนือว่ากำมือแน่น โมโหจนเดินพล่านไม่ติดที่
“หรือว่าทุกคนรวมหัวกัน ถึงไม่มีใครอยากให้เหนือรู้! ” ชายหนุ่มว่า ก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปห้องของน้ำเพื่อดูให้แน่ใจว่าน้ำไม่อยู่แล้วจริงๆ
เหนือรู้สึกว่าบางอย่างในตัวเขามันพังลงมา ยิ่งมองเตียงที่ว่างเปล่าที่เมื่อเช้าน้ำยังนอนอยู่ บางอย่างในร่างกายยิ่งพังทลายลงมาเรื่อยๆ
“………..ฟอร์! ” เหนือกำมือแน่นยิ่งกว่าแน่น
แก้วและกระหล่ำที่หลบอยู่หลังนมก้านพูมองเหนือแล้วเสียวสันหลังวาบ ภาวนาให้คุณหญิงที่อยู่บนสววรค์ดลบันดาลให้น้ำกลับมาเร็วๆก่อนที่คุณเหนือจะอาระวาด
“………………………………” เหนือมองไปเห็นพวงกุญแจแล้วคว้าขึ้นขว้างใส่ผนังห้องจนมันแตกและร่วงพื้น
น้ำ……ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ยุ่งกับฟอร์เกินความจำเป็น!?
ฟอร์ นายอยากตีท้ายครัวเรามากสินะถึงได้ทำแบบนี้!?
นาย……….ทรยศเรา
“ ฟอร์พาน้ำไปที่ไหน!?” เหนือถาม นมก้านพูส่ายหน้าตอบ
“……………..”
“ เหนือจะไปบ้านคุณป้า” เหนือบอกเดินออกมาจากห้องด้วยความรวดเร็ว ชายหนุ่มคิดว่ายังไงวันนี้ก็ต้องพาน้ำกลับมาให้ได้
ฟอร์กลับมาถึงบ้านได้ไม่นานเหนือก็ตามมาติดๆ ทันทีที่เหนือเห็นฟอร์ ชายหนุ่มก็พุ่งเข้าไปกำคอเสื้อเพื่อนทันที
“ เหนือใจเย็นๆลูก!?” คุณช่อแก้วร้องห้ามด้วยความตกอกตกใจ แต่เหนือก็ไม่ได้ปล่อยคอเสื้อฟอร์แฟอร์เองก็ยืนนิ่งไม่ขัดขืนนอกจากจ้องหน้าเหนือนิ่ง
“ น้ำ อยู่ ไหน ! ? ” เหนือกัดฟันถาม ความโกรธพวยพุ่งออกให้อีกฝ่ายได้รับรู้
“ อยู่ในที่ที่ปลอดภัย” ฟอร์บอกใบหน้าเรียบเฉยไม่มีท่าทีตื่นตะหนกที่เหนือเงื้อมมือจะต่อยอยู่ร่อมร่อ
“เ ร า ถ า ม ว่ า น้ำ อ ยู่ ไ ห น!? ”
“ เหนือค่อยๆพูดค่อยๆจาๆกัน” คุณช่อแก้วร้องขอหลานชาย
“คุณป้าจะให้เหนือใจเย็นได้ยังไง ในเมื่อมีคนขโมย…เมียเหนือไป!? ” เหนือเกี้ยวกาจเหมือนจะพังทุกอย่างที่ขวางหน้า
“ ก็เพราะนายทำร้ายคนที่นายเรียกว่าเมียไง!? ” ฟอร์ว่าดึงมือเหนือจากคอเสื้อ
“แล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย! ” เหนือตวาด
“ เพราะเราทนไม่ได้ที่นายทำร้ายน้ำ ทั้งที่น้ำรักนาย!?”
“ ที่นายทนไม่ได้หรือนายคิดไม่ซื่อกับน้ำกันแน่!?” เหนือว่า คุณช่อแก้วแม้จะเข้าใจว่าเหนือกำลังโกรธแต่เธอก็ไม่พอใจที่เหนือกล่าวหาฟอร์แบบนี้ เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กก็ไม่อยากให้พังทลายลงเพราะความหึงหวง
“ เหนือที่ฟอร์ทำไปเพราะมีเหตุผล เหนือใจเย็นๆก่อน” คุณช่อแก้วบอก เธอได้ฟังเรื่องราวจากฟอร์มาบ้างแล้ว และก่อนหน้านี้เคยได้ยินเรื่องที่เหนือทำร้ายน้ำจนน้ำหนีออกจากบ้านมาจากคุณหญิงทัดพวงผู้เป็นน้องสาว เธอจึงไม่สงสัยว่าในเรื่องที่เกิดขึ้นคราวนี้ สิ่งที่ควรจะสนใจคือ เหนือทำอีกทำไม
“คุณป้าจะให้เหนือใจเย็น ทำไมคุณป้าไม่ถามฟอร์ว่าที่เหนือพูดน่ะจริงไหม? ว่าฟอร์รู้สึกยังไงกับน้ำ!?” เหนือว่าน้ำเสียงดูถูก สายตาไม่ละจากใบหน้าอีกฝ่าย
“…………………………….” ฟอร์หันไปมองมารดา ความรู้สึกผิดประดังเข้ามา เขารู้ว่ามารดาต้องผิดหวังในตัวเขาแน่ถ้ารู้ว่าเขารู้สึกยังไง แต่เขาเป็นลูกผู้ชายพอที่จะกล้ารับความจริง
“คุณแม่ ฟอร์…..” ฟอร์จะบอกความจริงว่าเขารู้สึกยังกับน้ำ แต่ไม่ทันได้บอกคุณช่อแก้วก็เอ่ยเพื่อไม่ให้เรื่องบานปลายไปมากกว่านี้
“ ฟอร์พอก่อนพอก่อนลูก แล้วก็เหนือ เราสองคนมานั่งคุยดีๆเถอะ ถือว่าแม่ขอนะฟอร์ เหนือก็เหมือนป้าขอ” คุณช่อแก้วว่าอ่อนใจก่อนที่จูงมือเหนือที่ทำเสียงฮึดอัดไม่พอใจแต่ก็ยอมเดินตามเข้าไปนั่งเก้าอี้น่วมด้านใน
“…….เอาละฟอร์ ตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน?” คุณช่อแก้วถามบุตรชายที่เธอถามก่นที่เหนือจะมาแล้วแต่ฟอร์ก็ไม่ยอมบอก
“ ฟอร์จะบอกเมื่อถึงเวลาครับคุณแม่” ฟอร์ว่า
“ ความจริงคือนายอยากกักตัวน้ำไว้!?” เหนือว่า ในตอนนี้เหนือไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นเขาต้องการเจอน้ำและพากลับบ้านตอนนี้
“ ก็ถ้านายเจอน้ำนายจะพาน้ำกลับไปและทำร้ายน้ำอีก เราจะไม่ให้นายเจอน้ำจนกว่านายจะสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก” ฟอร์บอกจ้องหน้าเพื่อนเขม็ง
“ อย่าเอาโน่นเอานี่มาอ้าง สุดท้ายนายก็ไม่ยอมบอกเราอยู่ดี” เหนือว่าลุกขึ้น
“ เหนือลูก?”
“ เหนือจะตามหาน้ำเอง เพราะเหนือคงจะหวังให้ต้นเหตุบอกคงไม่ได้ แล้วก็ฟอร์ ...นายคิดให้ดีๆว่าที่นายเข้ามายุ่งเรื่องน้ำกับเรามันสมควรจริงๆใช่ไหม? และเรากับนาย…..ไม่มีวันเหมือนเดิม” เหนือกำหมัดแน่น คุณช่อแก้วหันมองลูกชายอยากจะให้ฟอร์บอกที่อยู่ของน้ำแต่ฟอร์ไม่ปริปากใดๆ เขาคิดว่าตัวเองทำถูกต้องแล้วเหนือจะต้องได้บทเรียน
“ นายก็เหมือนคิดดีว่าที่นายทำกับน้ำมันคืออะไร” ฟอร์ว่าลุกขึ้นตาม ต่างฝ่ายต่องจ้องหน้ากันนิ่ง คุณช่อแก้วมองแล้วเต็มไปด้วยความกังวล พี่น้องมาผิดใจกันเพราะผู้ชายคนเดียวคนเป็นพ่อเป็นแม่ย่อมไม่สบายใจและลำบากใจไปด้วย
“ ถ้าเราเจอน้ำอย่าหวังว่านายจะได้เข้าใกล้น้ำอีก” เหนือว่าตัดสินออกจากบ้านฟอร์ เขาไม่คิดคุณป้าจะพูดโกหก น้ำคงไม่อยู่ที่นี่จริงๆ
“………………………….” ฟอร์มองจนเหนือหลับหายไปจากห้องก่อนที่จะหันมาหามารดา
“ คุณแม่ ฟอร์ขอโทษนะครับ”
“ ฟอร์ทำไม่บอกว่าน้ำอยู่ที่ไหน? ทำแบบนี้เรื่องทีแต่จะไปกันใหญ่ ฟอร์น่าจะปรึกษาคุณแม่ก่อน หรือพาน้ำมาที่บ้านเราก็ได้” คุณช่อตำหนิบุตรชาย
ตลอดทางกลับบ้านเหนือเอาแต่ครุ่นคิดว่าจะตามหาน้ำได้ที่ไหนบ้าง ถ้าน้ำไม่ได้อยู่ที่บ้านฟอร์แล้วน้ำจะอยู่ที่ไหน ฟอร์คงหาที่อยู่ใหม่ให้น้ำ อาจจะโรงแรม หรือคอนโด หรืออาร์พาสเม้นต์ที่ไหนสักที่ที่ฟอร์จะไปหาได้สะดวก น้ำคงอยู่คนเดียว และฟอร์คงต้องไปหาน้ำบ้างน้ำยิ่งไม่สบายอยู่ด้วย หรือไม่ฟอร์ก็อาจจะให้น้ำไปอยู่กับคนรู้จักที่ไว้ใจได้ แต่คนที่ฟอร์รู้จักย่อมจะเป็นคนเขารู้จักด้วยซึ่งฟอร์ก็รู้ดี เพราะฉะนั้นฟอร์ไม่น่าจะให้น้ำไปอยู่กับใคร
แต่ยังไงก็ตามแน่ต้องให้คนสะกดรอยตามฟอร์ และก็คงรู้ที่อยู่น้ำได้ไม่ยาก
“……………………………………..” เหนือกำมือแน่นไม่คิดว่าคนที่เขาเรียกว่าเพื่อนแท้จะทำกับเขาแบบนี้ แล้วแบบนี้เขายังจะเชื่อใจใครได้อีก
น้ำตอนนี้……. อยู่ที่ไหนกัน?
น้ำฝืนกินโจ้กที่ฟอร์ซื้อมาให้ก่อนที่จะกินยาตาม แล้วกลับเข้าไปนอนบนเตียง เด็กหนุ่มคิดว่าเขาไม่ควรอยู่ที่นี่ ป่านนี้คุณเหนือคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ที่รู้ว่าคุณฟอร์พาเขาออกมาจากบ้าน เขาควรจะกลับไปดีกว่า เรื่องทุกอย่างจะได้จบ
“……” น้ำลุกจากเตียงจะกลับบ้าน แต่มือไม่ทันเอื้อมเปิดประตูกัสที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็เห็นเสียก่อน
“น้ำจะไปไหน?” กัสถาม เดาออกว่าน้ำจะไปไหน
“ คือ น้ำจะ…”
“ จะกลับไปหาเหนือใช่ไหม?” กัสถาม เอาผ้าเช็ดตัวผืนที่วางบนศรีษะที่ลงมาเช็คตามลำคอ
“ ครับ” น้ำพยักหน้าบอก
“ ที่ฟอร์ ยอมขึ้นชื่ออว่าเป็นเพื่อนทรยศ ยอมให้มิตรภาพระหว่างเหนือต้องสั่นคลอน ที่ฟอร์ยอมทั้งหมดก็เพื่อพาน้ำมาอยู่ที่นี่ แล้วน้ำก็จะมากลับไปแบบนี้ที่ฟอร์ทำมาทั้งหมดคงเสียเปล่า เพราะฉะนั้นฉันคงยอมไม่ได้”
“คุณกัส…”
“ ถ้ารู้ตัวว่าฟอร์ทำเพื่อตัวเองขนาดไหนแล้วก็กลับเข้าห้องไปนอนซะ” กัสบอก เดินกลับเข้ามา แต่น้ำยังยืนอยู่ที่เดิม
“ น้ำ ฉันไม่อยากใช้กำลังกับคนป่วย เข้าใจที่พูดใช่ไหม?” กัสว่า โมโหที่น้ำไม่เข้าใจว่าฟอร์ทำเพื่อตัวเองขนาดไหน ทั้งที่เขาอิจฉาก็อิจฉา แต่น้ำกลับไม่เข้าใจ
“ คุณเหนือคงกำลังตามหาน้ำ” น้ำบอก
“ แล้วไง?” กัสว่าหันหน้ามา
“ ฉันไม่สนใจเหนือหรอก รู้แต่ว่าตอนนี้ฟอร์มาขอให้ฉันช่วยก็เพราะน้ำ เชื่อใจฟอร์เถอะว่าทุกอย่างจะดีขึ้น”
“……………” คุณเหนือ….
ฟอร์กลับมาไม่พูดไม่จานมก้านพูก็เดาได้ว่า เหนือไม่รู้ว่าน้ำอยู่ไหน ไม่งั้นก็คงพากลับมาด้วยแล้ว เธอจึงไม่คิดจะถามอีก ได้มองชายหนุ่มเดินขึ้นบันไดด้วยความเศร้าสร้อย
“………….” คุณหญิงคะ อิฉันทำถูกแล้วหรือคะที่ปล่อยคุณฟอร์พาน้ำไปแบบนี้
เหนือไม่ได้กลับเข้าห้องตัวเองแต่กลับมาที่ห้องพระแทน เหนือนั่งลงกับพื้นจ้องมองภาพผู้ให้กำเนิดที่วางอยู่ข้างโกฐมารดา ซึ่งถัดลงมาจากหิ้งพระ
“ คุณแม่…คุณพ่อทำไมต้องทิ้งเหนือไปด้วย ทำไม ทำไม!?” เหนือเอากำปั้นทุบลงพื้นราวกับไม่รู้จักเจ็บปวด
“ ตอนนี้น้ำก็มาทิ้งเหนือไปอีกคน ทั้งที่บอกเหนือจะไม่ไปจากที่นี่จนกว่าเหนือจะไล่ น้ำโกหกเหนือ!? น้ำโกหก!? มันโกหก!?”
“ ทำไม !? ” เหนือว่าน้ำตาเอ่อล้นนัยย์ตาที่สั่นไหว
“ เหนือรู้ว่าเหนือก็ผิด เหนือรู้ว่าเหนือทำแบบนั้นกับน้ำ แต่เหนือห้ามตัวเองไม่ได้ เพราะน้ำ เพราะน้ำ…..เหนือดูออกว่าน้ำไม่ได้คิดกับฟอร์เหมือนที่คิดกับเหนือ สายตาที่มันมองฟอร์กับเหนือมันผิดกัน! เหนือผิดมากเหรอที่ทำให้น้ำรู้ว่าสถานตัวเอง”
“ คุณแม่บอกว่าน้ำเป็นเมียเหนือ จะทำอะไรก็ให้คิดถึงใจน้ำด้วย แต่น้ำกลับบอกเหนือว่าที่น้ำทำทุกอย่างเพราะหน้าที่ คุณแม่รู้ไหมครับ รู้ไหมว่าเหนือเจ็บเหนือเจ็บตรงนี้!? ”เหนือเอามือตบหน้าอกตัวเองเต็มแรง
“ เหนือเจ็บ .......เหนือเจ็บมากรู้ไหมครับ” เหนือว่าจ้องมองรูปถ่ายคุณหญิงทัดพวง ราวกลับจะรูปภาพนั้นกลายเป็นมารดาขึ้นมาจริงๆ
" เหนือ เจ็บขนาดนี้......." และแล้วน้ำตาที่เอ่อล้นก็ไหลอาบใบหน้าชายหนุ่มลงมา
“ คุณแม่คิดว่าเหนืออยากจะต้อนน้ำให้จนมุมหรือครับ ไม่เลยเหนือไม่ได้อยากทำแบบนั้น แต่ตอนนี้เหนือจะทำ เพราะน้ำโกหกเหนือ คุณแม่เข้าใจเหนือด้วยนะครับ”
********
ขอบคุณเจ้าค่ะ
-
ไม่ค่อยสงสารเหนือเท่าไหร่เลย :laugh:
สงสัยจะมาแปลก o18
ฟอร์กลับมาไม่พูดไม่จานมก้านพูก็เดาได้ว่า เหนือไม่รู้ว่าน้ำอยู่ไหน ไม่งั้นก็คงพากลับมาด้วยแล้ว เธอจึงไม่คิดจะถามอีก ได้มองชายหนุ่มเดินขึ้นบันไดด้วยความเศร้าสร้อย
ฟอร์กลับมา?
-
คิดแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เหนือนี่โรคจิตรึเปล่า
พล๊อตเรื่องมันเริ่มจะคร้าย
บุพเพวายร้ายยังไงไม่รู้
หรือว่าคร้ายมานานแล้ว
-
กลับมาโดนล่ามแน่น้ำเอ๋ยยยย
-
เรื่องเริ่มลุกลามไปใหญ่
และยังไงเหนือก็ไม่สำนึกผิดสักที :เฮ้อ:
-
กว่าจะมีความสุขกันเราว่าน้ำไปทำประกันไว้เหอะ นายคงต้องเข้าโรงบาลบ่อยๆแล้วล๊ะ :เฮ้อ:
-
คาดว่าตอนหน้าคงจะมาม่ากว่านี้
-
กอดน้องกัสก่อน >< โถๆๆๆ หนูก็น่าสงสารเหมือนกัน
เมื่อไหร่เหนือมันจะตั้งสติแล้วหยุดใช้อารมณ์ซะทีฟะเนี่ย! ทำแบบนั้นแล้วมันจะได้ไรขึ้นมา -*-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ ^^ สู้ๆ
-
เหมือนเหนือจะไม่สำนึกนะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ถอนหายใจแรง ๆ เมื่อไรคุณเหนือจะเข้าใจอะไรซักที ถ้ายังเอาแต่อารมณ์แบบนี้ถึงน้ำกลับมาก็อีหรอบเดิมอีกแหละ
แล้วนี่ยิ่งเดือดเป็นไฟ น้องน้ำของพี่จะแหลกมั้ย...
คุณฟอร์กับน้ำรักกันจริงเหรอ ถึงคุณฟอร์จะน่ารัก แต่ยังไงก็เชียร์คุณเหนือนะ
ขอบคุณค่ะ
-
โอ๊ย สงสารทั้งน้ำ ทั้งเหนือ ทั้งฟอร์ ทั้งกัสเลย T T'
อ่านแล้วเหมือนเห็นพี่งุฒิเวอร์ชั่นซอฟต์กว่าอยู่รำไรๆ
-
ถ้าเหนือตามน้ำกลับมาได้ซวยแน่
ไม่อยากจะคิดภาพพ
-
ถึงจะมาม่า... แต่ชอบเว้ยเฮ้ย o13 ๕๕๕
-
คุณเหนือจะกลับมาเล่นบทโหด(กว่าเดิม)อีกหรอคะ :monkeysad:
อยากให้น้ำกลับบ้านจัง
-
พระเอกมันโรคจิตอีกแล้ว
-
ต้มน้ำร้อนเตรียมรอกินมาม่าอย่างใจจดใจจ่อ
-
ท่าทางน้องน้ำจะงานเข้าอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
เพราะฟอร์คนเดียวที่สร้างปัญหาให้หนักขึ้นกว่าเก่า เหนือเกือบจะดีกับน้ำแล้ว เรื่องชักจะไปกันใหญ่ เศร้าค่ะ *_*
-
เหนือต่างจากวุฒิตรงไหน วุฒิเริ่มจากไม่ได้รัก กะฟันแล้วทิ้ง ตามมาด้วยตั้งใจแก้แค้น และตกหลุมรักจุมโดยไม่รู้ตัว
วุฒิมีปมเรื่องพ่อแม่และความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว ประมาณเด็กมีปัญหาของแท้ ทำให้ไม่เชื่อในความรัก
ไม่เชื่อใจจุม ระแวง หึง หวง ห่วง เหี้ย(ม) ใส่จุม เพื่อกดจุมไว้ในอาณัติ แต่ทำทุกอย่างเพราะรัก (แต่ไม่แสดงออก)
วุฒิรักจุมเพียงคนเดียว แต่ไม่รู้จะดูแลความรักนั้นได้ยังงัย ....
ส่วนเหนือ ครอบครัวอบอุ่นมาก ๆ มีความพร้อมทุกอย่าง อย่างที่มันบอก เพอร์เฟ็ค
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับน้ำคงเพราะฮอร์โมนเพศพลุ่งพล่าน และหลังจากนั้นก็คงแค่รู้สึกว่าน้ำคือของ ๆ ตน
แค่หวง ไม่ได้ห่วง ไม่ได้รัก อ่านถึงตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่าเหนือจะรักน้ำนะ อาจจะชอบแต่ไม่ได้รักน่ะ
น้ำกับจุมก็ต่างกัน จุมรักวุฒิคนเดียว รักตั้งแต่แรกและรักเสมอ ไม่ว่าวุฒิจะร้ายซักแค่ไหนก็ตาม
จุมเป็นคนที่ไม่อ่อนไหวกับคนอื่น ๆ แต่อ่อนแอและขี้กลัว ไม่เป็นตัวของตัวเองตอนอยู่กับวุฒิ
ส่วนน้ำที่ยอมเหนือก็เพราะมีเหตุผลเรื่องแม่ น้ำมีความเป็นตัวของตัวเองมากกว่าจุมนะ
อย่างน้อยก็กล้าต่อปากต่อคำ ส่วนหนึ่งคิดว่าคงเพราะความสัมพันธ์ของสองคู่นี้เริ่มต้นต่างกัน
วุฒิกับจุมเริ่มต้นด้วยจุมตกหลุมรักวุฒิ ถึงแม้จะโดนข่มขืนในครั้งแรกและครั้งถัด ๆ มา (จริง ๆ ทุกครั้งเลยเหอะ แมร่ง)
แต่จุมก็ยังรักวุฒิอยู่ดี ส่วนความสัมพันธ์ของเหนือกับน้ำดูแล้วน่าจะเริ่มต้นเพราะอารมณ์ทางเพศของเหนือกับภาวะจำยอมของน้ำ
ตอนนี้ยังชอบวุฒิกับจุมเหมือนเดิม วุฒิจะเลวชาติปานใดก็รักจุม จุมจะโง่เง่าได้ใจแค่ไหนก็รักวุฒิ ...
เห็นด้วยอย่างยิ่ง เรื่องของ วุฒิกับจุม เพราะเป็นนิยายเรื่องแรกที่ทำให้เค้าร้องไห้ แทบทั้งเรื่องเลย พอมาเรื่องนี้เพิ่งเริ่มอ่านแต่ก็
สงสาร น้ำ อ่ะ ส่วน เหนื่อ อย่าให้พูด ฮึๆๆ
-
เห็นด้วยอย่างยิ่ง เรื่องของ วุฒิกับจุม เพราะเป็นนิยายเรื่องแรกที่ทำให้เค้าร้องไห้ แทบทั้งเรื่องเลย พอมาเรื่องนี้เพิ่งเริ่มอ่านแต่ก็
สงสาร น้ำ อ่ะ ส่วน เหนื่อ อย่าให้พูด ฮึๆๆ
เห็นด้วยค่ะ
-
โอ้ รอตอนต่อไปครับ
-
:เฮ้อ: อ่านตาจนทัน สำนึกสักที สิ เหนือ
-
โอ่ยตายแล้วทำไมชีวิตหนูน้ำต้องมาเจอคนอย่างเหนือด้วยเนี่ย
ไม่อยากจะคิดสภาพตอนที่เหนือหาน้ำเจอเล้ยยยยย
-
เอากันเข้าไป วุนวายมาก
-
...ฟอร์ ที่นายทำไปดูท่าจะเสียเปล่า ไอ้เหนือมันไม่มีทีท่าจะสำนึกสักนิดเลย - -
-
เหนื่อยใจกับเหนือมันเหลือเกิน
-
ทำไมเป็นแบบนี้หว่า ขนาดว่าทำใจแล้วนะยังแย่เลย :monkeysad:
:pig4: คะ
-
:m15:สงสารจังเลย น้ำเอ๋ย ความผูกพันที่มีนั้นมันยังบอกไม่ได้เลยใช่ไหมว่า
น้ำอยู่ในฐานะอะไร แล้วเรื่องราวจเป็นไปแบบไหน สงสารเหลือเกินทั้งน้ำและเหนือ :m15:
-
เหนือเอ๊ยยยย ความรุนแรงมันไม่ช่วยอะไรนะ
-
เจ้าหญิงเอามาฝาก เข้าไปดูได้เจ้าค่ะ น้องน่ารักม๊ากมาก :-[
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31883.msg1866525;topicseen#msg1866525
-
น่ารัก น่าเคี้ยวจริงแหละ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน มาม่ามากซดไปชามเดียว สงสารนำ้ แต่ก็สงสารเหนือด้วย สงสารที่ไม่กล้าแสดงว่ารัก
และสุดท้ายก็ต้องเสียรักไป และนำ้เราก็ว่าทำไรไม่ชัดเจน สรุปจะสงสารคู่นี้ดีหรือสมน้ำหน้าดีหว่า คนหนึ่งร้ายเพราะรัก
อีกคนก็จัดง่้าวไม่รู้ว่ารักหรือหน้าที่ งงสองคนนี้มาก
-
เห็นวิดีโอที่เจ้าหญิงเอามาฝากแล้ว
ไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆค่ะ
บอกได้คำเดียว ฟิ น น า เ ร่ *////////*
-
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3: จงมา จงมา จงมา จงมา รอนานแล้ว นะ
-
อยากจะร้องไห้ :m15:
เข้าใจว่าฟอร์รักน้ำและทำเพื่อน้ำ
รู้ว่าน้ำมีใจให้เหนือนิสหน่อย และยังรักฟอร์
เหนือทำทุกอย่างเพื่อให้ได้น้ำมา แม้ว่าจะต้องทรมาร
กัสยอมที่จะเป็นเพื่อนที่ดี ทั้งๆที่ใจรักฟอร์และยอมช่วยเหลือ
แต่ฟอร์ก็ได้ทำให้เรื่องมันเลวร้ายลง
เหนือที่พยายามปรับตัวกำลังจะกลายเป็นเหมือนเดิม
ตอนนี้ได้แต่สงสารน้ำ หวังว่าคงไม่สมองเสื่อมหรือมีปัญหาประสาท
เหมือนจุมหรอกนะ เพราะแค่นี้ ก็เกินกว่าที่จะรับไหวแล้ว
รอตอนต่อไปเจ้าค่ะ
รักเจ้าหญิงแมว :กอด1: :L2:
-
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันตั้งแต่บุพแล้ว ทั้งๆที่วุฒิร้ายก็ยังเชียร์สุดหล่อวุฒิ
มาเรื่องนี้ไม่ว่าเหนือจะทำร้ายน้ำขนาดไหน ก็ยังเชียร์เหนือขาดใจ
:เฮ้อ:
อยากให้เรื่องนี้มีแซนวิชอีก
:jul3:
-
เรื่องนี้น้ำโชคร้ายอยู่คนเดียว.แถมน่าสงสารสุดๆเลย..T_T
ไหนๆแล้วก็บอกรักคุณฟอร์ซะเลยดีมั้ย...จะได้เห็นคุณเหนือแห้วแน่ๆซักที....
-
ดราม่าเอ๋ย
จงซับซ้อนยิ่งขึ้น 555+
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg192/scaled.php?server=192&filename=78801186.png&res=medium)
25.
ป่านนี้คุณเหนือคงโมโหที่รู้ว่าเขาออกมาจากบ้านพร้อมกับคุณฟอร์ ยิ่งคุณเหนือไม่ชอบให้เขาสนิทสนมกับคุณฟอร์แต่เดิมด้วยแล้ว แบบนี้ตอนที่กลับบ้านไปไม่รู้ว่าคุณเหนือจะทำหน้ายังไง?
คุณฟอร์บอกจะไม่ยอมให้เขากลับบ้านจนกว่าคุณเหนือจะสำนึกได้เรื่องทำร้ายเขา …เขาว่าไม่เข้าใจคุณเหนือแล้วคุณฟอร์ก็ยิ่งไม่เข้าใจ คุณฟอร์คงสงสารเขามากจนทนไม่ได้ที่คุณเหนือทำแบบนี้ แต่สำหรับเขาแล้วอยากให้เรื่องนี้มันผ่านเลยไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากว่า อยากให้ทุกอย่างดำเนินไปปกติ แต่ตอนนี้คงไม่ได้แล้ว เขามองเห็นความยุ่งยากในอนาคตามมา และความหวาดระแวงในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
ความเป็นไปว่าคุณเหนือจะรู้เขาอยู่ที่นี่และมาพาตัวกลับไปมีมากกว่าที่คุณเหนือจะเข้าใจในสิ่งที่คุณฟอร์ทำ และตอนนั้น ตัวเขาจะเป็นยังไงกัน?
หรือบ้างทีคุณเหนือคงจะไม่ตามหาเขาได้ ตอนนี้คุณเหนือยิ่งพาลอารมณ์เสียใส่เขาอยู่บ่อยๆคงเห็นว่าเขาเกะกะ น่ารำคาญคงไม่อยากจะให้อยู่ร่วมชายคาด้วยแล้วก็เป็นไปได้ หากว่าเป็นแบบนั้นก็คงจะดีไม่น้อย แต่ในใจก็รู้สึกวูบไปเหมือนกัน เพราะที่นั่น คือบ้าน ถ้าไม่ได้กลับไปแล้วก็คงไม่รู้จะไปที่ไหน ต้องออกมาใช้ชีวิตพียงลำพัง แบบนั้นอาจจะเหงาในช่วงแรกแต่มันก็เป็นเริ่มต้น และลืมทุกอย่างให้หมด ไม่ว่าจะเรื่องเลวร้ายที่เคยได้รับจากคุณเหนือ ความรักที่มีต่อคุณฟอร์ก็ให้เป็นความทรงจำที่ดี
“………..”
อ้างว้างเหลือเกิน
น้ำนอนพลิกไปพลิกมาเอาแต่คิดเรื่องวกไปวนมา แม้จะหลายเรื่องให้กังวลใจแต่เรื่องที่กังวลใจมากที่สุด คือ กลัวว่าเหนือจะตามมาเจอและพากลับไป พร้อมทั้งโดนทำร้ายร่างกายอีก หากแม้ว่าน้ำจะบอกว่าเคยชิน แต่ความเจ็บปวดที่ได้รับทุกครั้งก็ทรมานไม่ต่างจากเดิม เมื่อเกิดคว่ทเจ็บปวดก็เฝ้าแต่หาเหตุของการถูกกระทำ บางแม้เหมือนจะมีเหตุผล แต่บางครั้งก็หาเหตุผลไม่เจอจนต้องเอาเหตุผลเข้าไปใส่ให้ความทรมานเหล่านั้น ว่าผิดที่ตัวเอง ยิ่งทำให้น้ำรู้สึกถึงความต่ำต้อยตัวเองเมื่อเทียบกับเหนือซึ่งเด็กหนุ่มได้จำฝังใจมาตั้งแต่เด็กว่า เขาเป็นนายเราเป็นบ่าว
แต่กระนั้นน้ำก็หลับไปไม่รู้ตัวพร้อมๆกับอาการไข้ที่ลดลงเพราะยาที่ทานเข้าไป
กัสหลบออกมานอกระเบียบเพื่อโทรหาฟอร์แล้วเล่าเหตุการณ์ที่น้ำคิดจะหนีออกไปจากห้อง กัสมองท้องฟ้ามืดมิดยิ่งทำให้ตึกสูงที่เหมือนเสายักย์เมื่อมองยามค่ำคืนเช่นนี้ดูสว่างไสวเพราะไปที่ลายล้อมทั้งตัวตึก ราวกับว่าท้องฟ้าที่ที่ไร้ดาวคืนนี้ได้ร่วงลงสู่พื้นกระจัดกระจายไปทุกหนแห่ง
“ นายจะเอายังไง?” กัสถาม มานึกดูแล้วที่เขาโทรมาหาฟอร์ดึกขนาดนี้เป็นเพราะเรื่องน้ำหรือเพราะว่าเขาอยากได้ยินเสียงฟอร์กันแน่ ความจริงแล้วเขาจะโทรพรุ่งนี้เช้าก็ย่อมได้
“ พรุ่งนี้นายมีเรียนหรือเปล่า?” ฟอร์ถาม โดยไม่รู้หรอกว่าปลายสายอยากเห็นหน้าเขามากแค่ไหน
“ มีอตอนบ่าย” กัสบอก
“ อืมงั้นตอนบ่ายน้ำต้องอยู่คนเดี่ยว แต่เราไปเฝ้าน้ำก็ไม่ได้ เพราะไม่อยากให้เหนือระแคะระคายจนตามมาเจอ” ฟอร์บอก กัสจำน้ำเสียงกังวลจากอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
“ นายไม่คิดจะทบทวนแผนใหม่เหรอ ทำแบบนี้เราไม่เห็นว่าจะเกิดประโยชน์ยังไง ป่านนี้เหนือคงสำนึกไปแล้ว”
“ กัส นายคงไม่รู้ว่า….” ฟอร์เงียบไปคิดได้ว่าเหนือก็เพื่อน เขาไม่ควรจะเล่าเรื่องเลวร้ายของเหนือโดยพร่ำเพรื่อ
ฟอร์เงียบไป กัสรู้ว่าฟอร์มีเรื่องที่ไม่อยากให้เขารู้ ความน้อยใจก็มาจับจองช่องในหัวใจทันที แต่จะให้เขาพูดไปแบบนั้นก็คงไม่ได้
เขาไม่อยากเล่า จะไปบังคับก็ไม่ใช่เรื่อง
“ เราเข้าใจ เรื่องบางเรื่องนายคงไม่อยากให้เรารู้” น้ำเสียงกัสน้อยใจแม้ฟอร์ก็รู้สึกและรู้สึกผิดขึ้นเพราะเขาเป็นขอร้องให้กัสช่วยแต่เขากลับทำเหมือนไม่เชื่อใจกัส
“ กัสเราขอโทษ เราไม่รู้ว่าจะเล่าให้นายฟังดีหรือเปล่า เรื่องเหนือ”
“ ไม่เป็นไรนายไม่ต้องเล่าหรอก ถ้าลำบากใจ”
“ ไม่กัส เรื่องเหนือกับน้ำ อยากที่นายทราบว่าเหนือทำอะไรกับน้ำบ้างแต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรก เหนือเคยทำแบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่งจนน้ำหนีออกมาจากบ้าน..เราเลยคิดว่าถ้าน้ำกลับบ้านไปตอนนี้ เหนือก็คงจะทำกับน้ำแบบเดิม”
“ ไม่มีใครทำอย่างงี้กับคนที่รักหรอก ถ้าไม่มีเหตุผล” กัสบอก
“ แต่เราไม่มีสิทธิ์ไปทำกับใครแบบนี้แม้ว่าเราจะรัก หรือไม่รักก็ตาม”
“ ……………………”
“ แต่นายจะไปช่วยอะไรได้ ในเมื่อน้ำอยากกลับไป พูดก็พูดเถอะนายก็ไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบาง นาย…”
“ แต่เราทนไม่ได้กัส เราทนไม่ได้!” ฟอร์บอก เมื่อจนด้วยเหตุผล ฟอร์ก็ตอบด้วยความรู้สึกของเองโดยลืมไปว่านั่นอาจจะทำให้อีกฝ่ายรู้ความในใจของตัวเอง
“……………………………นาย ชอบน้ำ” กัสว่าไม่มีท่าทีตกใจเพราะเขาก็คิดไว้อยู่แล้ว เพียงแต่รอเวลาว่าเมื่อไรฟอร์จะบอกเขาเท่านั้นเอง เร็วกว่าคิดและเจ็บกว่าที่คาดไว้
“……………………….แต่เราก็เคยคิดจะแย่งน้ำมาจากเหนือ” ฟอร์บอกไม่ปิดปังเมื่อคิดว่ากัสรู้แล้วว่าเขารู้สึกอย่างไรไง
“ นายแน่ใจว่าไม่คิดจะแย่ง ความจริงแล้วนายก็แค่รอเวลาที่เหนือกับน้ำไม่กันไม่รอดเท่านั้นแหละ”
“กัส!?”ฟอร์ว่าทั้งอับอายทั้งโกรธ
แทงใจดำ!
“ แต่ไม่ว่ายังไงเราก็ช่วยนายให้ถึงที่สุด พรุ่งนี้โทรมาแล้วกันว่าจะเอายังไง” กัสบอกแล้วปิดโทรศัพท์มือถือ แล้วหายใจเข้าเต็มปอดเพิ่มแข็งแรงให้ใจตัวเอง
“ ……………………………………………เจ็บดีแฮะ ไอ้การแอบรักใครสักคนเนี่ย” กัสว่ายิ้มเหยียดตัวเอง เขารู้สึกหน้าชา
ฟอร์พยายามโทรหากัสอีกครั้งแต่ก็โทรไม่ติด ฟอร์ไม่คิดตัวเองจะถูกกัสอ่านความรู้สึกได้ขนาดนี้ กัสไม่มีท่าทีตกใจด้วยซ้ำที่รู้ แต่กัสก็ยังจะช่วยเขา ไม่รู้ว่ากัสเป็นแบบไหนกันแน่
“……………………..”
น้ำ
อย่าทรมานอีกเลย …………อย่าทรมานฉันเลย
88888888
กัสตื่นแต่ตี 5 ครึ่งพราะเสียงโทรศัพท์จากฟอร์ พอเห็นชื่อคนโทรมาฟอร์ก็หายง่วงเป็นปลิ้ดทิ้งและมีดีใจแถมพวงท้ายแต่พอนึกขึ้นได้ว่าฟอร์โทรมาทำไม รอยยิ้มบนใบหน้าก็เลือนหายไป
“ กัส ฉันขอคุยกับน้ำหน่อยได้ไหม?”
“ ได้สิ ทำไมจะไม่ได้” เสียงผสมความประชดประชันไปเล็กน้อยแต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้สึกอะไรเลย
ถามเราก่อนสักคำก็ไม่มี
“ แต่ดูก่อนนะไม่รู้ว่าตื่นหรือยัง?” กัสเคาะประตูห้องของเขาเองที่ตอนนี้เขายกห้องให้น้ำไปแล้ว
ก๊อก ก๊อก
ไม่มีเสียงตอบ กัสเลยเปลี่ยนไปเป็นส่งเสียงแทน
“…………….น้ำ น้ำ”
แต่ในห้องก็ยังเงียบ
“ เดี๋ยวนะฟอร์ สงสัยน้ำยังไม่ตื่น” กัสบอกเปิดประตูห้องเข้าไป น้ำยังนอนขอในผ้าห่ม
“ แล้วไข้ลดหรือยัง?” ฟอร์ถามด้วยความเป็นห่วง กัสเบ้ปากพูดเลียนแบบแต่ไร้เสียงด้วยท่าทีหมั่นไส้ฟอร์ที่เป็นห่วงน้ำเหลือเกิน
“ ลดแล้วล่ะ” กัสบอกเอามือจับหน้าผากน้ำวัดความร้อน
“ งั้น เดี๋ยวเราโทรมาใหม่อีกสายๆให้น้ำนอนไปก่อนเถอะ อย่าเพิ่งปลุกเลยจะได้นอนให้พอ” ฟอร์บอก
“ ……………” ฟอร์วางไปแล้วแต่กัสยังมองหน้าน้ำนิ่ง
กลัวว่าน้ำจะนอนไม่พอเหรอ? แล้วไม่คิดว่าเขาจะนอนไม่พอบ้างหรือไงถึงได้โทรมาเขาตอนนี้
เขาไม่ด้อยไม่กว่าน้ำเลย ทำไมถึงไม่มองเขาบ้าง
“ คุณเหนือ” น้ำว่าเสียงแหบ แต่กัสไม่ได้ยินรู้เพียงแต่ว่าน้ำกำลังพูดบางอย่าง เขาก้มหน้าลงเผื่อว่าน้ำจะพูดอีกรอบ
“คุณ เหนือ” ที่แท้ก็ละเมอชื่อเหนือ น้ำรักเหนือขนาดนี้ ฟอร์นายจะไปแทรกกลางเขาได้ยังไง
กัสชะงักน้ำตาน้ำที่อยู่ๆก็ไหลออกมา
“………?.”
“คุณ……” กัสก้มลงอีกแต่ก็ไม่ได้ยินอะไรแล้ว นอกจากสัมผัสว่าร่างน้ำเหมือนกำลังสั่น แม้จะไม่รู้สาเหตุว่าอะไรแต่กัสรู้สึกสงสาร เรื่องที่ทำให้ร้องไห้ได้ขนาดหลับขนาดนี้คงเป็นเรื่องเศร้าที่จำฝังใจ
กัสดึงผ้าห่มบนตัวน้ำที่ร่นไปครึ่งตัวห่มให้น้ำที่เหมือนกำลังหนาวสั่น
หมับ!? มือน้ำคว้ามือกัสขณะที่ห่มผ้าห่มให้ แม้จะน้ำจะไม่ได้จับแน่น แต่กัสก็หยุดการเคลื่อนไหวหันไปมองอีกฝ่าย
“ …………”
“ คุณ…ฟอร์………..ระรัก……………….นะครับ…….” น้ำว่าคำขาดกระท่อนกระแท่น น้ำตายังไหลผ่านหางตาลงหยดบนหมอนจนเป็นรอยด่าง
“ น้ำ?!” กัสว่าตกใจ จนเผลอก้าวถอยหลังจนมือหลุดจากมือน้ำ
“นะ น้ำ น้ำ ไม่ เป็ นไ ..ร น… ไม่ เจ็ บ เล…ย ……” น้ำว่าริมฝีปากยิ้มน้ำตาไหล
“…………..”
นี่มันเรื่องอะไร? กัสสับสน
น้ำละเมอบอกว่ารักฟอร์ แต่น้ำเป็นแฟนเหนือ
ก็แค่ละเมอ ไม่ได้พูดตอนมีสติสักหน่อย กัสบอกตัวเอง แต่กลับคิดยิ่งตอนไม่รู้ตัวนี่แหละมากจากจิตใต้สำนึกจริงๆ
หรือว่าที่ฟอร์ทำแบบนี้ เพราะรู้เรื่องนี้ เผลอๆฟอร์กับน้ำอาจจะแอบมีใจ แอบคบกันอยู่ก็ได้
ชู้?!
ที่พาน้ำออกมาก็เพราะแบบนี้ แต่น้ำก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่อยากจะกลับไปหาเหนือด้วยซ้ำ!
“……………….” แค่ละเมอน่า บอกให้ตัวเองเลิกคิดบ้าๆบอได้แล้ว ยังไงฟอร์กับเหนือก็เป็นเพื่อนกัน ฟอร์ไม่มีทางหักหลังเพื่อนแน่ เพราะแบบนั้นเลวเกินไป
กัสหันไปกลับไปมองน้ำหลับอยู่ ถ้าหากว่าน้ำรักฟอร์จริงๆ ถ้าเป็นอย่างงั้นจริงๆ …..กัสไม่กล้าจิตนาการว่าน้ำจะรู้สึกยังไง แต่คงจะไม่ความสุขหรอก แล้วเหนือยังทำกับน้ำแบบนี้อีก
“……………………..”
นมก้านพูแปลกใจที่เห็นเหนือในชุดนักศึกษาลงมาในตอนเช้า
“ นมเหนือขอข้าวต้มด้วย” เหนือว่า ทำตัวราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น กระหล่ำและแก้วอดที่จะซุบซิบเพราะแตกต่างจากคิดไว้ นึกว่าคุณเหนือจะเก็บตัวอยู่ในห้องหรือไม่ออกไปตามหาน้ำเหมือนครั้งที่แล้วเสียอีก
“ …………” นมก้านพูเห็นชายหนุ่มเข้าใจง่ายเช่นนี้ควรยินดี แต่กลับยิ่งกังวลใจ
“ คุณเหนือเรื่องน้ำ?........”
“ เรื่องนี้เหนือจัดการไปแล้วละครับ” เหนือว่ายกแก้วจิบน้ำแก้คอแห้ง
“ จัดการ?”
“ ครับ เดี๋ยวไม่นานน้ำก็กลับมา ก็เพราะที่นี่บ้านน้ำนี่ครับ” เหนือว่าพลางเงยหน้ามองแม่นม
“…………..” นมก้านพูไม่รู้ว่าชายหนุ่มเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าน้ำจะกลับมา แล้วที่ว่าจัดการนี่จัดการอะไร …….
“ นมครับ?!”
“ เอ่อค่ะ”
“ นมเหม่ออะไรครับ เหนือเรียกตั้งหลายครั้ง”
“ค่ะ คุณเหนือว่าอะไรนะคะ?”
“ เหนือบอกว่า ข้าวต้มใส่กุ้งเพิ่มให้เหนือสัก 2 ตัวสิครับ”
“ค่ะค่ะ”
“…………………………………” เหนือนั่งรอข้าวต้มจากนมก้านพู พลางมองแก้วน้ำข้างมือนิ่งงัน……
น้ำตื่นขึ้นมางัวเงี่ย มองไม่รอบตัวจำได้ว่านี่ของห้องกัสและเห็นนาฬิกาตั้งโต๊ะ ข้างหัวเตียง 8 . 15 น้ำ รีบลุกขึ้นเปิดประตูออกมา เห็นกัสกำลังจัดแจงจัดจานบนโต๊ะอาหาร บนโต๊ะประกอบด้วยจานกับข้าว และแก้วน้ำที่รินพอดีแก้ว
“ คุณกัส ขอโทษนะครับ น้ำมาอาศัยห้องกัสยังตื่นสายอีก?!” น้ำบอกร้อนรน เป็นกังวล
“ ไม่เป็นไร น้ำเป็นคนป่วยนิ่” กัสว่า
“ เดี๋ยวน้ำทำเองครับ” น้ำบอกจะเข้าไปช่วยกัส
“ น้ำนั่งเถอะ ฉันทำเอง” กัสบอก
“ แต่น้ำ…”
“ ไปนั่งเถอะ ออกแรงมากเดี๋ยวไข้กลับมา ฟอร์จะว่าเอาได้” กัสว่าหันมองหน้ามองน้ำ ยังเขาก็ยังอิจฉาน้ำอยู่ดี......
“…………”
“ นั่งสิจะได้กินข้าวกัน” กัสจัดแจงจับตัวน้ำนั่งและเขาก็มานั่งตรงข้าม
“ ……….”
“ ฉันซื้อมาเองแหละ ก็เลือกที่ย่อยๆง่าย ลองกินดูอร่อยไหม? ฉันก็ไม่เคยซื้อหรอก” กัสว่าตักปลาผัดขึ้นช่ายให้น้ำ
“ คุณกัสไม่น่าลำบากเลยนะครับ น้ำกินอะไรก็ได้”
“ ไม่ลำบากหรอก ฉันก็กินด้วย เออ..อร่อยดีเหมือนกันเนอะ” กัสว่ามีชิมแกงน้ำแกงจืดเต้าหู้
“ ………..ขอบคุณนะครับที่ดูแลน้ำขนาดนี้” น้ำว่าเกรงใจ ทั้งที่เขาก้ไม่ได้รู้จักคุณกัสเป็นการส่วนตัวแต่คุณกัสก็ยังให้เขาอยู่ด้วย และยังอาหารพวกนี้อีก
“ ไม่ต้องขอบคงขอบคุณฉันหรอก ขอบคุณฟอร์โน่น ” กัสบอก
“ครับ” น้ำว่ายิ้มปลื้มใจ โดยไม่สังเกตสายตาจ้องจับสังเกตจากอีกฝ่าย
“ น้ำนี่รู้จักฟอร์มาตั้งแต่เด็กเลยใช่ไหมครับ?” กัสถาม
“ครับ” น้ำพยักหน้าบอก สีหน้ายังอมยิ้มอยู่
“ เด็กขนาดไหน?”
“ ก็..ตั้งแต่ที่แม่กับน้ำมาอยู่บ้านคุณแม่ ..เอ่อหมายถึงคุณหญิงทัดพวงน่ะครับ เพราะคุณฟอร์กับคุณเหนือต่างก็เป็นลูกคนเดี่ยว คุณช่อแก้วเลยพาคุณฟอร์มาเที่ยวบ่อยๆ น้ำเลยมีโอกาสได้เล่นกับคุณฟอร์ด้วย”
“ งั้นก็ว่าน้ำเป็นเพื่อนสมัยเด็ก?” กัสว่าลากเสียง
“ ไม่เชิงอย่างงั้นหรอกครับ ตั้งแต่เด็กมาแล้วเวลาน้ำ…มีเรื่องอะไร ถ้าคุณฟอร์อยู่ด้วยก็จะคอยช่วยน้ำมาตลอด เวลาที่คุณฟอร์มาก็มักจะมีขนมมาฝาก …” น้ำนึกถึงเรื่องราวในวัยเด็กที่มีฟอร์เป็นภาพหลัก รู้สึกแลยว่าตอนนั้นตัวเองดีใจแค่ไหนที่รู้ว่าคุณฟอร์มา ว่าตัวเองมีความสุขแค่ไหนที่ได้อยู่ใกล้คุณฟอร์
“ แล้วเหนือละตอนเด็กเป็นไงบ้าง?” กัสถามต่อ รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าน้ำทันที
“ ………..คุณเหนือเหรอครับ? …คุณเหนือก็ดีกับน้ำมากครับ” แม้ว่าน้ำจะบอกไปเช่นนั้น แต่กัสก็ไม่รู้สึกว่าน้ำชื่นชมเหนือเหมือนชื่นชมฟอร์เลย ดูยังไงน้ำน่าจะแอบชอบฟอร์มานานแล้วแล้วไปอีกท่าไหนถึงได้ลงเอยกับเหนือซะได้
“ แบบนี้ก็ประมาณว่า น้ำชอบเหนือมานานแล้วสิ” กัสแกล้งพูดเพื่อดูสีหน้าน้ำ น้ำก้มหน้าลงอีก
“ครับ” แล้วเหตุการณ์ที่น้ำโดนเหนือปล้ำครั้งแรกก็ปรากฎชัดในมโนภาพจนน้ำเห็นมันชัดเจน ทั้งที่ไม่อยากนึกถึงมันอีก
“………….” กัสมองน้ำที่ก้มหน้านิ่ง เขาแน่ใจว่าน้ำไม่ได้แค่ละเมอบอกว่าชอบฟอร์ แต่น้ำรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ แล้วน้ำกับเหนือจะอธิบายยังไง? หรือว่าเหนือรักน้ำมากจนน้ำปฎิเสธไม่ได้ และยิ่งอยู่บ้านเดี่ยวกันความใกล้ชิดย่อมมากกว่าฟอร์อยู่แล้ว แต่ยังไงก็เถอะน้ำก็ยังฟอร์ และเขาไม่รู้สึกว่าน้ำรักเหนือด้วยซ้ำ เมื่อพูดถึงเหนือ น้ำมักจะทำหน้าเศร้าจนเขาอดคิดไม่ได้ว่า น้ำรักเหนือบ้างหรือเปล่า?
ถ้าไม่รักแล้วทำไม?
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์มือถือกัสดังพร้อมกับกัสลุกขึ้น
“ สงสัยฟอร์คงโทรแล้วมั้ง” กัสว่า
คุณฟอร์
“ จริงด้วย เอาน้ำรับ” กัสยื่นโทรศัพท์ให้น้ำ
“ขอบคุณครับ ฮัลโหลครับคุณฟอร์น้ำเอง”
“ ฮัลโหลน้ำ ตื่นนานแล้วเหรอ?” ฟอร์น้ำมีความสุขแค่ได้ยินเสียงน้ำ
“ เพิ่งตื่นครับ ตอนนี้กำลังทานข้าวกับคุณกัส” น้ำบอก แต่ยังไม่ได้กินอะไรสักคำ
“ ดีดีแล้ว กินข้าวแล้วอย่าลืมกินยา ยังปวดหัว หรือยังเจ็บแผลอยู่ไหม? ถ้าปวดตรงไหนเจ็บตรงไหนบอกกัสนะ หรือโทรมาหาฉันก็ได้” ฟอร์ว่ายาวเป็นชุดไม่เว้นช่วงให้น้ำได้ตอบ
“…ครับ” น้ำว่าพูดได้คำเดียว
“ ฉันเป็นห่วง…”
“ ครับ น้ำ…” เขาบอก น้ำตาเหมือนจะไหล เพราะมันกำลังเอ่อล้นออกมา เหมือนความรู้สึกที่มันเอ่อท้นออกมา ดีใจจริงๆที่ถูกคุณฟอร์พูดแบบนี้ แม้จะได้ยินแค่เสียง
“ น้ำอย่าเพิ่งคิดกลับไปหาเหนือตอนนี้เลยนะ….. ฉัน..ยังไม่อยากให้น้ำกลับไปตอนนี้”
“คุณฟอร์ครับ..น้ำ..”
“ เชื่อฉันเถอะ น้ำกลับไปตอนนี้ก็ไม่ต่างจากเดิม ถือว่าฉันขอร้อง ได้ไหม?”
ฉันขอร้อง ได้ไหม
ทำไมจะไม่ได้ครับ แต่น้ำไม่อยากให้คุณฟอร์เดือดร้อน
“ น้ำอยู่ที่นี่ได้หรือครับ?”
“ ได้ ถือว่าทำเพื่อ..ความสะบายใจของฉัน”
“ ครับ” น้ำก็ไม่อยากกลับไปหาคุณเหนือ……
88888888
เห็นท่านๆบอกว่าคุณเหนือเหมือนพี่วุฒิ
ก็คล้ายกันบ้างเจ้าค่ะ แต่
ที่พี่วุฒิทำนั้น ส่วนใหญ่ไม่ เข้าใจ ไม่รู้
ตั้งแต่เด็กพี่วุฒิโดนปล่อยปะละเลย ในหลายๆเรื่อง
ถึงจะฉลาด แต่ โง่ก็คงไม่ผิดมั้ง
ก็แยกสีดำสีขาว ยังไม่ได้เลย (ฮา)
ถ้าพี่วุฒิคิดว่ามันขาวก็ต้องขาว
สำหรับคุณเหนือนั้น .....ไม่ใช่เจ้าค่ะ
:pig4:
-
สรุปแล้วน้ำคิดยังไงกับเหนือและฟอร์กันแน่
-
เราเคยคิดว่าวุฒิมันก็แค่เลวเพราะไม่รู้จักรัก พท้นฐานครอบครัวก็ไม่ได้อบอุ่นอะไร
แต่กับเหนือนี้ ยิ่งกว่าเลวละ เพราะครอบครัวที่บ้านที่ดูแล้วก็รักกันดี ไม่ขอเชียร์เหนือเลยสักกะติ๊ด
ถ้าน้ำกับฟอร์มาเปิดใจนั่งคุยกัน ชอบก็บอกชอบ มันก็คงจะดีกว่านี้
-
สงสารเหนือมากกกกก สงสารเหนือที่สุด
เข้าใจนะ คิดว่าเขารักเรามาตลอด แต่ที่ทำมาทั้งหมดแค่หน้าที่ อยากสำนึกบุญคุณ
:sad4: น้ำยังรักแค่ฟอร์คนเดียว เฮ้อ ...หรือว่าเรื่องนี้พระเอกคือฟอร์
o22
ส่วนอิมเมจของวุฒิกับเหนือ เราว่าต่างกันอ่ะ
วุฒินี่ร้ายบัดซบ ตัวเองทุกข์ คนอื่นก็ต้องทุกข์เหมือนกัน เอาแต่ใจตัวเองขั้นเมพ
แต่เหนือมีความเป็นมนุษย์อยู่พอสมควร ที่ดูๆมาร้ายแค่กับน้ำคนเดียวเอง T T (หรือเปล่า???)
:L2:
-
เราอยากรู้ว่าตอนนี้ ใจของน้ำคิดอย่างไรกับฟอร์ยังรัก แต่ไม่อาจเอื้อม
กับเหนือไม่ได้รัก แต่ตอบแทน อยากให้น้ำชัดเจนกว่านี้
-
สรุปแล้วน้ำจะคู่กับใครคะเนี่ย ? :serius2:
น้ำชอบฟอร์ หรือว่าน้ำไม่รู้ตัวว่าชอบเหนือ(แต่ยังจะชอบลงอีกหรือนี่ เหนือทำกับน้ำขนาดนี้ )
แอบเชียร์เหนือ แต่ทำไมเหนือใจร้อนอย่างนี้ :fire: ดูเห็นแก่ตัวไม่นึกถึงจิตใจน้ำบ้างเลยอ่ะ
หวังว่าต่อๆไปเหนือคงจะดีขึ้น จะดีขึ้นไหม :o12:
-
เริ่มจะเกลียดน้ำแล้ว อะไรยังไง ลังเลอยู่นั้นนะ ฟอร์ก้ออีกคน
-
น้ำอย่ารักคุณฟอร์เลยน้า (แกเองไม่ใช่รึที่เชียร์มาตลอด 555)
คุณเหนือจะจัดการอะไรหว่า
-
ทำไมรู้สึกเริ่มเกลียดน้ำ o18
สามคำให้น้ำ>>>อย่า ลัง เล
จะรักใครก็เอาให้แน่ นางฟ้าแอบหมันไส้แล้วนะ :z2:
-
เป็นฟอร์ก็ดีนะ
-
น้ำคิดอย่างไรกับเหนือและคิดอย่างไรกับฟอร์ ....
สำหรับเราแล้ว น้ำก็เหมือนกับผู้หญิงทั่ว ๆ ไป ที่เสียตัวให้ใครแล้ว นิดหนึ่งจะต้องมีอะไรในใจกับคนนั้น
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รักเหนือก็ตาม แต่น้ำก็ไม่ได้เกลียด และเหนือเองก็เป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบคนหนึ่ง
ถ้าเพียงแต่เหนือจะดีกับน้ำ เหมือนมีใจให้กับน้ำ เราว่าน้ำเองก็พร้อมที่จะตอบไมตรีเหนือเช่นกัน
ก็เสียตัวให้เขาไปแล้วเนาะ แต่เรื่องที่เหนือทำกับน้ำมันเกิดจากการย่ำยี กดขี่ทั้งร่างกาย จิตใจและคำพูด
ทำให้น้ำไม่กล้าคิดเข้าตัวเองว่าเหนืออาจจะมีความรู้สึกดี ๆ ให้ได้ และคงไม่เชื่อว่าจะเป็นอย่างนั้นได้แน่นอน
ในขณะที่น้ำโดนเหนือแกล้ง ไม่ว่าจะกี่ครั้งถ้าฟอร์อยู่ด้วยจะช่วยเหลือน้ำเสมอ
เป็นใครก็ต้องหวั่นไหว ไม่ใช่ว่าน้ำจะหลงตัวเองคิดว่าฟอร์ชอบนะ แต่หมายถึงน้ำหลงรักฟอร์ก็คงเพราะเหตุผลนี้แหละ
ฟอร์ในสายตาของน้ำก็ฮีโร่ดี ๆ นี่เอง ในขณะที่เหนือก็เหมือนซาตานในคราบของสามีที่ต้องตอบแทนบุญคุณ
... เรื่องนี้เราเชียร์ฟอร์มากกว่านะ แต่ไม่เห็นด้วยที่ฟอร์ทำแบบนั้น
แทนที่จะแก้ปัญหาให้น้ำ กับจะสร้างปัญหาให้มากกว่า
เหนือเองถ้าต้องการน้ำก็น่าจะแสดงออกมาตรง ๆ จะให้น้ำคิดได้เองก็ต้องรอชาติหน้านั่นแหละ
โดนทำมาซะขนาดนั้น จะให้น้ำคิดแบบไหนได้อีก
..... เมนท์ซะอย่างกับเราแต่งเอง โทษที มันอินน่ะ
-
น้ำนี่ยังไงแน่ รักใครก็สักคนคร๊า
-
เราเชียร์พี่วุฒิเพราะพี่วุฒิทำไปเพราะรัก รักแบบไม่ได้คิดตริตรองว่าเพราะอะไร แต่ก็รักไปแล้ว
แต่กับเหนือนี่ไม่ใช่อ่ะ เหมือนแค่อยากเก็บไว้ข้างๆตัว เหมือนน้ำไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น
น่าสงสารฟอร์จัง
เชียร์น้ำกับกัสดีกว่า 55555
-
:monkeysad:สงสารเหนือ ไม่มีใครรักเหนือเลยยย เหนือเหมือนไม่เหลือใครเลยย :monkeysad:
-
:z3:
-
คุณเหนือกำลังวางแผนชิงตัวน้ำกลับมาอยู่หรือป่าว
-
:เฮ้อ: ยากจะลงเอยจริง ๆ นะ คุณเหนือแอบนิ่งจนน่ากลัวเหมือนกำลังทำอะไรอยู่...คุณฟอร์จะเก็บความลับได้นานแค่ไหน
น้ำรักคุณฟอร์จริงเหรอเนี่ย ยังไงก็ยังเชียร์คุณเหนือนะ เพราะคุณเหนือก็รักน้ำมาก แค่แสดงออกไม่เป็นกับซาดิสต์ (ไปไม่หน่อย)
แค่นั้นเอง แอบหวั่น ๆ ว่ากัสคิดอะไรอยู่ ความอิจฉาเล็ก ๆ ที่มี หวังว่าจะไม่ไปทำร้ายน้ำนะ
ขอบคุณค่า
-
แล้วเหนืออ่ะ น้ำใจร้าย
-
น้ำผูกปมไปเรื่อยๆแล้วสิ
ผูกไปสักพักคงจะแก้ยากน่าดู o18
-
ฟอร์ทำแบบนี้เห็นแก่ตัวมากเกินไปรึเปล่า
ส่วนน้ำไม่รู้จะว่ายังไงดีถ้าเหนือทำดีกับน้ำเหมือนฟอร์ทำน้ำก็จะรักเหนือด้วยมั้ย
-
ไม่อยากให้น้ำรักฟอร์เลยอะ T T
ฟอร์ไปรักกับกัสโน่นไป = =
น้ำกับเหนือ รักกันนะ เออ อย่างนี้สิ ใช่เลย ><
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
โอ๊ย ยย ค้าง!! :z3:
สงสารหนูน้ำจริงๆ T^TT'' :sad4:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
เรื่องก็ล่วงเลยมา 25 ตอนแล้วเนาะ
แต่ก็ยังดูไม่ออกว่าจะออกมาแบบไหน
ยังดูไปคนละทิศคนละทางกันอยู่เลย,,,พยามยามต่อไปนะคะ
-
ฟอร์ คุณใช้ช้การตัดสินใจของคุณทำร้ายคนมากมาย
น้ำ เป็นครั้งแรก ที่ไม่ชอบใจ ไม่ชอบนิสัยคนแบบนี้ มันทำให้หงุดหงิด อยากจะง้างปากไงไม่รุ็
เหนือ เหมือนคนธรรมดาบนโลกเรา ที่ไม่สนใจไม่แคร์ใดๆๆทั้งสิ้น
-
น้ำคิดอย่างไรกับเหนือและคิดอย่างไรกับฟอร์ ....
สำหรับเราแล้ว น้ำก็เหมือนกับผู้หญิงทั่ว ๆ ไป ที่เสียตัวให้ใครแล้ว นิดหนึ่งจะต้องมีอะไรในใจกับคนนั้น
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รักเหนือก็ตาม แต่น้ำก็ไม่ได้เกลียด และเหนือเองก็เป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบคนหนึ่ง
ถ้าเพียงแต่เหนือจะดีกับน้ำ เหมือนมีใจให้กับน้ำ เราว่าน้ำเองก็พร้อมที่จะตอบไมตรีเหนือเช่นกัน
ก็เสียตัวให้เขาไปแล้วเนาะ แต่เรื่องที่เหนือทำกับน้ำมันเกิดจากการย่ำยี กดขี่ทั้งร่างกาย จิตใจและคำพูด
ทำให้น้ำไม่กล้าคิดเข้าตัวเองว่าเหนืออาจจะมีความรู้สึกดี ๆ ให้ได้ และคงไม่เชื่อว่าจะเป็นอย่างนั้นได้แน่นอน
ในขณะที่น้ำโดนเหนือแกล้ง ไม่ว่าจะกี่ครั้งถ้าฟอร์อยู่ด้วยจะช่วยเหลือน้ำเสมอ
เป็นใครก็ต้องหวั่นไหว ไม่ใช่ว่าน้ำจะหลงตัวเองคิดว่าฟอร์ชอบนะ แต่หมายถึงน้ำหลงรักฟอร์ก็คงเพราะเหตุผลนี้แหละ
ฟอร์ในสายตาของน้ำก็ฮีโร่ดี ๆ นี่เอง ในขณะที่เหนือก็เหมือนซาตานในคราบของสามีที่ต้องตอบแทนบุญคุณ
... เรื่องนี้เราเชียร์ฟอร์มากกว่านะ แต่ไม่เห็นด้วยที่ฟอร์ทำแบบนั้น
แทนที่จะแก้ปัญหาให้น้ำ กับจะสร้างปัญหาให้มากกว่า
เหนือเองถ้าต้องการน้ำก็น่าจะแสดงออกมาตรง ๆ จะให้น้ำคิดได้เองก็ต้องรอชาติหน้านั่นแหละ
โดนทำมาซะขนาดนั้น จะให้น้ำคิดแบบไหนได้อีก
..... เมนท์ซะอย่างกับเราแต่งเอง โทษที มันอินน่ะ
ชอบเม้นต์นี้จังเลยยยยย เห็นด้วยทุกประการ
-
ตอนนี้ไม่เชียร์ใครสักคน
พออ่านจากมุมองของกัส รู้สึกว่าไม่มีอะไรแน่ชัดเลย :z3:
-
:เฮ้อ: ถอนหายใจ 1 ทีอายุสั้นไป 1 วัน
แต่เรื่องเหนือคิดซ้าย น้ำคิดขาว ทำเอาเราอายุสั้นไปเกือบเดือนละ
:pig4: คะ
-
ค้างอีกแล้ววววววววววววววว เห้แ :เฮ้อ:ลุ้นใจแทบขาด :3123:
-
:serius2:อึดอัดกับสถานการณ์ ไม่มีอะไรลงตัวสักอย่าง
เหนือ กัส รักคนที่เขาไม่รักตอบ
ฟอร์ น้ำ ต่างไม่กล้าบอกรักเพราะเหนือสะกัดไว้
เราว่าเหนือเป็นผู้เป็นคนกว่าวุฒิเยอะนะ แต่ก็ยังไม่ปกติอยู่ดี เอิ๊กซ์!! :laugh:
แต่ไงๆก็เชียร์เหนือ ว่าจะทำให้น้ำรักได้เมื่อไหร่ สงสัยต้องให้คนอ่านถอนใจครบพันครั้งมั้ง o18
-
เอิ่ม...อีตาเหนือทำไมมันมั่นใจขนาดนั้นว่าน้ำจะกลับมา สงสัยแอบจ้างนักสืบตามฟอร์แหงะๆ
กัส เราว่าถ้านายจะโยงเรื่องเก่งขนาดนี้ อีกไม่นานนายก็รู้ความจริงล่ะ
ฟอร์ จะสงสารก็สงสารอยู่น่ะ รักน้ำแล้วน้ำก็รักนาย ติดตรงที่ "เหนือ" คนเดียวนี่แหละ
เหนือ ถามจริงๆ นายต้องการน้ำเพื่ออะไร? รักน้ำ หรือเพราะเรื่องเซ็กซ์อย่างเดียว?
น้ำ เราเห็นใจนายจริงๆ แต่เราอยากให้น้ำเลือกเอาสักคนเหอะ เหนือน่ะมันมีอะไรดี?
(โหมดเชียร์ฟอร์สุดใจ 555+)
-
เหนือเอ๊ย ถ้า น้ำกลับมา แก ยังจะทำเลวๆ กับน้ำอีกไหม ถ้าทำอีก ก็ปล่อยน้ำไปเถอะ อย่าไป ทำบาปทำกรรม อีกเลย
น้ำเจ็บเพราะแกมาเยอะ ถ้าแกยังมี สามัญสำนึกของความเป็นคนอยู่ ก็ ปล่อยน้ำไป นะ
-
ตอนนี้ไม่รู้จะเชียร์ใครแล้ว ฟอร์ดีทุกอย่างจริงๆ แถมน้ำรักฟอร์อีก
ทางเหนือก็อึมครึมรู้ดีแต่ทำตัวเลวแบบนี้มันน่านัก :z3:
-
คุณเหนือสั่ง "จัดการไปแล้ว" !! หวังว่าจะไม่ใช่เรื่องอะไรร้ายแรงนะคะเนี่ย
-
บรรดาเคะเรื่องนี้ ถูก2เมะทรมานจิตใจตลอดจริงๆ -*- ขอเศร้าแทนกัสด้วยอีกคน
ส่วนตาเหนือ ไม่สำนึกแล้วยังวางแผนชั่วร้ายอะไรอีกล่ะ แง่งๆ หรือว่าเรื่องนี้ฟอร์เป็นพระเอก ><
ขอบคุณน้า รอตอนต่อไป
-
น้ำรักฟอร์จริง ๆ หรอ
-
มีน้ำคนเดียวเท่านั้นที่จะแก้ปมปมนี้
ปมมันพันมั่วกันไปหมด
-
เข้ามารอออ
อยากอ่านต่อ จังเลย :กอด1: :กอด1:
-
หายไปนานเหลือเกิน
-
สงสารน้ำจัง เหมือนอยู่ในวังวนของความไม่แน่ชัด
-
เข้ามารออีกครั้งง
ถึงน้ำจะเป็นยังไงก็ยังเฝ้าติดตามอ่านอยู่นะค่ะ อย่าหายไปไหนเลย
มาต่อเถอะ หนูอยากร้องไห้ :impress3: :impress3: :impress3: :o12: :o12: :o12:
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg207/scaled.php?server=207&filename=75848430.png&res=medium)
26
3 วันต่อมา
เหนือหัวเสียเมื่อนักสืบที่จ้างสืบเรื่องน้ำไม่มีคืบหน้า ถึงจะให้สะกดรอยตามฟอร์ก็ไม่มีอะไรที่น่าสงสัย จะเป็นไปได้ไงในเมื่อฟอร์เป็นคนพาน้ำไปแต่ฟอร์ไม่เคยไปหาน้ำเลยสักครั้ง แล้วน้ำไปอยู่ที่ไหน?!
“ นี่พวกคุณทำงานกันยังไง!?” เหนือว่า จ้องหน้าคนสำนักงานนักสืบ
“ เป็นไปได้ยังไงที่ไม่ได้เบาะแสอะไรเลย!?”
“ คุณเหนือใจเย็นๆก่อนครับ พวกผมทำงานกันเต็มที่แล้ว เป็นไปได้ว่าตอนนี้คุณน้ำเก็บตัวไม่ได้ออกไปไหน” คุณเหนือวัยกลางบอก
“แต่นั่นเป็นหน้าที่พวกคุณ!”
“ ครับ แต่ผู้ชายที่คุณตามก็ไม่มีพิรุธว่าจะติดต่อกับคุณน้ำเลย จึงเป็นไปได้ว่า อาจจะมีใครอื่นอีก ผมอยากให้คุณเหนือคิด ว่าเห็นควรจะให้ตรวจสอบหรือสะกดรอยใครอีก”
“…………….” คนอื่น
นอกจากฟอร์ !?
“ เอารูปที่พวกคุณถ่ายทั้งหมดมาให้ผมดูอีกทีสิ!” เหนือว่าก่อนจะดูรูปที่ได้จากการสะกดรอยตามฟอร์ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ฟอร์ไปเรียนแล้วก็กลับบ้าน จะมีบ้างที่ออกไปข้างนอก
แต่เดี่ยวก่อน
นี่ใคร?
“…………….” นี่น่าจะชื่อ กัส
ใน 3 วัน ฟอร์เจอกันถึง 2 ครั้งไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ฟอร์ไม่ได้สนิทกับฟอร์ถึงขณะถึงไปกินข้าวกัน 2 คน เขาไม่ยักรู้ว่า 2 คนสนิทกันขนาดนี้
“ คนนี้…?” เหนือว่าชี้รูปกัน
“ ครับ นักศึกษาคนนี้ ชื่อ กัส….”
“ คุณสะกดรอยผู้ชายคนนี้ให้ผมด้วย” เหนือว่าจ้องรูปในมือไม่วางตา
“……………….”
น้ำบอกได้ว่า 3 วันที่เขามาอยู่ที่เรียกไม่ได้ว่ามีความสุข แต่ก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมา อย่างน้อยที่นี่ก็ไม่ต้องคอยระวังเกี่ยวกับคุณเหนือ
ก็อก ก็อก
น้ำหันไป มองนาฬิกา เพิ่ง บ่าย 2 โมง แต่วันนี้คุณกัสมีเรียนถึง 4 โมงเย็น
หรือว่าจะเป็นคุณเหนือ !?
“…!?...” ไม่มีทางคุณเหนือไม่มีทางรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ แต่ใจมันสั่น
ถ้าเป็นคุณเหนือจริงๆละ
ก็อก ก็อก
เสียงเคาะประตูทำให้น้ำสะดุ้ง ก่อนที่จะได้ยินเสียงไขประตูและประตูเปิดออก
“……………………” น้ำเดินถอยหลัง ไม่กล้าเดาว่าใครที่เปิดประตูเข้ามา
“ น้ำ? ไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูเหรอ?” กัสเปิดประตูเข้ามาถาม มองน้ำที่ยืนหน้าซืด สีหน้าตื่นจ้องหน้าเขา
“ หน้าฉันมีอะไรติดอยู่เหรอ?” กัสถามเอามือลูบหน้าไม่มา คิดว่าหน้าตัวเองมีอะไรผิดปกติ
“ ปะเปล่าครับ ไม่คิดว่าคุณกัสจะกลับเร็ว” น้ำบอก กัสคิ้วขมวดคิดในสิ่งที่น้ำพูด
“ คงนึกว่าฉันเป็นเหนือใช่ไหม?” กัสเดินเข้ามาวางถุงเบเกอรีบนโต๊ะ ก่อนที่จะบิดขี้เกียจซ้ายขวา
“ ครับ” น้ำตอบพยักหน้าเขาคิดว่าเป็นคุณเหนือจริงๆ
“ เป็นเหนือแล้วจะทำไม ทำหน้าเหมือนเห็นผีไปได้” กัสว่าไม่ได้รับรู้ถึงความกลัวของอีกฝ่าย เพราะไม่รู้ความจริงทั้งหมดว่าน้ำโดนทำอะไรมาบ้างและตั้งแต่เมื่อไร
“ ครับ”
“ เออนี่ขนม ฟอร์ฝากให้เอามาให้ เห็นบอกพรุ่งนี้จะซื้อขนมชั้นมาให้ วันนี้ให้กินเค้กไปก่อน” กัสบอก น้ำรีบมาดูถุงเบเกอรียิ้มหน้าบาน
“ คุณกัสครับ น้ำขอยืมโทรศัพท์โทรขอบคุณคุณฟอร์ได้ไหมครับ?” น้ำว่าราเริงเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ
“ เอาสิ” กัสว่ายื่นโทรัพท์ให้น้ำ แล้วเดินหลบออกมาไม่อยากที่จะเดินคำแสลงหู
เหนือใช้ชีวิตตามปกติที่เคยเป็น ชายหนุ่มคิดเสมอว่าน้ำไม่ได้มีอิทธิพลกับเขามากขนาดที่เขาจะต้องกระวนกระวายตามหาน้ำเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนครั้งแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น ไม่จำเป็นเลย แต่สิ่งหนึ่งที่เขาปฎิเสธไม่ได้คือ เขาคิดถึงน้ำ
แม้เขาเขาจะนั่งอยู่เฉยๆ แต่ใจเขากลับไม่สงบ เอาแต่คิดเรื่องน้ำ ว่าตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน?อยู่กับฟอร์หรือเปล่า? และอยู่กันยังไง…นั่นทำให้เขาวิตก เขารับรู้ว่าฟอร์ชอบน้ำ และน้ำเองก็ดูเหมือนว่าจะชื่นชมฟอร์อยู่ไม่น้อย นั่นยิ่งทำให้เขาวิตก
มันต้องไม่เป็นแบบนั้น!?
น้ำ มันเป็นของของเขา มันไม่กล้าหรอกแต่ใจก็หวั่นเกรงอยู่ตลอดไม่งั้นมีหรือจะกล้าออกไปกับฟอร์
“……………..” เหนือพลิกตัวไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้
เขารู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับน้ำ ไอ้ความรู้สึกนี้ไม่รู้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไร แต่เขาต้านทานมันไม่ได้เลย
เขาต้องการน้ำ
เขาอยากจะกอดน้ำไว้ในวงแขนนี้ แต่อีกคนรึเวลาโดนกอดทำเหมือนจะเป็นจะตาย เวลาอยู่กับเขาก็ทำหน้ายังกะแบกโลกไม่ทั้งโลก ยิ่งทำให้เขาเจ็บปวด
เขาบอกตัวเองว่าไม่ต้องไปสนใจ กะอีแค่คนคนเดียว เขาจะเลือกที่ดีกว่านี้เท่าไรก็ได้ แต่สุดท้ายแล้วใจมันก็นึกถึงน้ำ แค่น้ำคนเดียวเท่านั้น
ถามตัวเองหลายครั้งว่าทำไมต้องเป็นน้ำ เป็นคนอื่นไม่ได้หรือไง?
“……………….”
จะใครก็ได้ แต่ความรู้สึกที่อยู่กับน้ำนั้นแตกต่างจากคนอื่น …
ตลอดมาสำหรับเขานั้น น้ำก็เหมือนของในบ้านที่เขาจะหยิบใช้เมื่อไรก็ได้ และจะให้ทำอะไรก็ได้เช่นกัน เพราะเขาคือเจ้าของบ้าน แต่น้ำคือ คนอาศัยที่ต้องสำนึกในบุญคุณ เมื่อยังเด็กเขาถามคุณแม่ว่าทำไมน้ำถึงไม่มีคุณพ่อคุณแม่ ไม่มีคุณป้า แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ คำตอบที่ได้รับทำให้เขาคิดว่าเขาโชคดีเหลือเกินที่มีพร้อมทุกอย่างในขณะที่น้ำไม่มีอะไรเลย ยิ่งโตขึ้นเขายิ่งเห็นความแตกต่างระหว่างน้ำกับเขา เมื่อยังเด็กเขารู้สึกมีสนุกเมื่อได้ใช้น้ำทำโน่นทำนี่ เพราะมันทำให้เขารู้สึกเหนือกว่าน้ำ ที่เป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่ บางครั้งแม้เขาสงสารน้ำ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก
ไม่รู้เมื่อไรที่เขาจะมองหาน้ำ ไม่รู้เมื่อไรที่เขาชอบให้น้ำอยู่ใกล้ และต้องการให้น้ำเอาใจใส่เขา ให้ความสำคัญกับเขามากกว่าใครๆ เขามักจะหงุดหงิด อารมณ์เสียที่น้ำมักจะเอาอกเอาใจฟอร์ และยิ้มระรื่นกับฟอร์ แตกต่างจากที่อยู่กับเขา แต่เขาก็มีวิธีแก้ นั่นคือต้นเหตุอยู่ตรงไหนก็ไปลงที่ตรงนั้นแหละ ในเมื่อน้ำเป็นต้นเหตุก็เอาไปลงกับน้ำ นั่นทำให้เขารู้สึกดี เมื่อคิดได้ว่าน้ำมันก็เป็นเด็กกำพร้าที่อาศัยบ้านเขาอยู่วันยังค่ำ ยังเป็นไอ้น้ำที่ต้องเชื่อฟังเขาโดยไม่โต้ตอบ ซึ่งมันสิ่งที่ควรจะเป็น
“…………………….”
แต่แล้วฟอร์กลับบอกว่าชอบน้ำ ทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้
เขาเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ทั้งที่ไม่เชื่อว่าฟอร์ชอบน้ำจริงๆ แต่มันทำให้เขารู้ใจตัวเอง หัวใจยัดเหยียดความรู้สึกนี้…ให้เขา
“…………………….น้ำ….”
สำนักงานนักสืบโทรหาเหนือในตอน 8 โมงเพื่อรายงายความคืบหน้าที่เหนือให้สะกดรอยตามกัส และให้สืบย้อนหลังตามที่เหนือบอก
ฟอร์มาหากัสมาที่นี่ในวันที่ฟอร์พาน้ำออกมาจากบ้านจริงๆ เป็นอย่างที่เขาคิด ไม่นึกเลยว่าลองให้ดูกล้องวงจรปิดที่คอนโดกัสในวันนั้นแล้วจะเจอจริงๆ สุดท้ายติดสินบนแม่บ้าทำสะอาด บอกว่าตอนนี้กัสอยู่กับเพื่อนอีกคน และเป็นคนคนเดียวกันกับคนที่อยู่ในรูปที่ให้ดู
“…………..” ที่แท้นายก็ให้น้ำมาอยู่กัส คงคิดว่าฉลาดแล้วสินะที่ใช้คนที่เราไม่คิดจะสงสัย แล้วยังให้น้ำเก็บตัวเงียบไม่ออกไปไหนอีก แต่นายลืมไปว่า เราไม่ใช่คนโง่
เช้าวันต่อมาเหนือมาที่คอนโดกัส และรอจนกัสออกไปแล้ว ก่อนที่จะห้องกัสที่เขาได้หมายเลขห้องมาเรียบร้อย
“ …………………”
ก๊อก ก็อก
เหนือเคาะประตูแล้วยืนรอให้ใครสักคนมาเปิดประตู ขณะเดียวกัน น้ำกำลังเก็บจานที่เพิ่งทานข้าวเช้าเสร็จมารวมไว้ในซิงค์ เพื่อจะล้าง
“….คุณกัส ลืมของเหรอ?” น้ำคิดว่าเป็นกัสที่เพิ่งออกมาย้อนกลับเข้ามา เด็กหนุ่มจึงเดินไปเปิดประตูโดยไม่ลังเล
“….คุณ ก….” เมื่อเปิดประตูออก น้ำมองเห็นเหนือ เด็กหนุ่มมือเย็นเฉียบยืนนิ่ง
คุณเหนือ!?
“ ……………..” เหนือยักยิ้ม เดินผ่านน้ำเข้ามาในห้อง
“ ห้องกัสนี่ก็น่าอยู่ดีเหมือนนี่” เหนือว่ามองไปรอบๆไม่ได้จับจ้องที่ใดเป็นเวลานาน ก่อนที่จะหมุนตัวกลับมามองน้ำ
ในที่สุดก็เจอตัวสักที ในที่สุดก็เจอ…
“ คุณเหนือ!?” น้ำว่าไม่เต็มเสียง ยังเปิดห้องทิ้งไว้
“ สนุกนักใช่ไหม? ที่ให้คนอื่นตามหาไปซะทั่ว หรืออยากรู้สึกว่าตัวเองสำคัญ” เหนือว่า
“ คุณเหนือ น้ำ…”
“ หนีออกมาตอนที่ฉันไม่อยู่ และยังออกมากับฟอร์ ได้กันหรือยังละ!?”
“ คุณเหนือ น้ำกับคุณฟอร์ไม่ได้มีอะไรกัน อย่าว่าอะไรคุณฟอร์เลยครับที่คุณฟอร์พาน้ำมาที่นี่เพราะคุณฟอร์เห็นว่าคุณเหนือ………..คุณเหนือจะพาน้ำกลับไปก็ได้”
“ ทำไมไม่พูดไปเลยละว่า เพราะฟอร์เห็นว่าฉันทำร้ายแก เลยพาแกออกเพราะช่วยแก พระเอกเนอะส่วนฉันมันก็ตัวร้าย” จะปกป้องฟอร์ไปถึงไหน? เห็นๆกันอยู่ว่าฟอร์เป็นคนผิดที่พาคนของฉันไป
“ ไม่ใช่อย่างงั้นครับ ไม่ใช่!?...”
“ ยังไงแกก็ไม่เคยมองว่าฉันดีอยู่แล้ว จะยังไงก็ช่างเถอะฉันไม่สน แต่ฉันขอถามหน่อยเถอะใครเป็นคนสัญญาว่าจะอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะไม่ต้องการ และใครบอกว่าการอยู่กับฉันมันคือหน้าที่ แล้วทำไมถึงหนีมาแบบนี้!?” ฉันมันตัวคนเดียว เชื่อใจใครไม่ได้ทั้งนั้น
“ น้ำไม่ได้หนีนะครับ ยังไงน้ำก็จะกลับไปอยู่แล้ว”
“ อย่ามาโกหกดีกว่าน้ำ!?”
“ จริงๆครับ น้ำจะกลับไปกับคุณเหนือตอนนี้เลยก็ได้”
“ เหรอ ไม่ใช่แกจะทำให้ฉันเป็นไอ้ตัวร้ายมาพาแกกลับไปหรือไง!?”
“ แล้วคุณเหนือจะให้น้ำทำยังไง!?”
“ แกออกมาเองแก็ต้องกลับไปเอง คนอื่นจะได้ไม่ว่าฉันบังคับขู่เข็นแกอีก แกจะต้องกลับไปด้วยตัวเอง…
ไม่ใช่เพราะฉันไปทำอะไร”
“……………”
“ หรืออยากให้ฟอร์เห็นใจ จนเพื่อนต้องมาผิดกัน แค่นี้ยังวุ่นวายไม่พอใช่ไหม?”
“ ไม่ใช่ครับไม่ใช่” น้ำปฎิเสธส่ายหน้า เขาไม่ได้อยากนำความวุ่นวายมาให้ใครเลยโดยเฉพาะคุณฟอร์ ไม่เคยคิดเลย
“ ไม่ใช่ก็ดี วันนี้บอกกัสว่าแกจะกลับบ้าน และรู้ใช่ไหมต้องพูดว่าอะไร?”
“………………….” น้ำนิ่งหดหู่ รู้ว่าตัวเองต้องพูดว่าอะไร แม้จะไม่อยากพูด
“ เข้าใจไหม?!” เหนือดึงแขนน้ำเข้ามาหาตัว เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้น
“ ………………..ครับ”
“ หรือถ้าแกคิดจะหนีไปไหนก็ได้ แต่ยังไงฉันก็ตามตัวแกกลับมา!” เหนือว่า ก่อนที่เดินออกจากห้องไป ชายหนุ่มจะพาตัวน้ำกลับไปด้วยก็ย่อมได้ แต่เขาไม่ทำแบบนั้นเพราะหากว่าเขาพาน้ำกลับไป เรื่องมันก็ไม่จบ ฟอร์ก็คงตามมาหาน้ำที่บ้านอีก แต่ถ้าน้ำเป็นคนกลับมาบ้านโดยที่เหมือนว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเลย ฟอร์จะได้รับรู้ว่านี่เป็นความต้องการของน้ำเอง เขาไม่ได้บังคับ คนที่เข้ามายุ่งต่างหากที่ ‘เสือก’ เข้ามาเอง แม้จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
“………………..” น้ำเข่าอ่อนนั่งลง ความรู้สึกมันแน่นไปหมดเหมือนไม่มีทางออก เป็นความจริงที่เขาสัญญาไว้กับคุณแม่ว่าจะไปไหน เป็นความจริงอีกเช่นกันที่เขาก็บอกคุณเหนือแบบนั้น
เขาจะเป็นคนอกตัญญูไม่ได้ คุณแม่ชุบเลี้ยงเขามาสิบกว่าปี แลวยังดีกับเขามาก ทำให้เขารู้สึกถึงความรักและความอบอุ่นของแม่ที่โหยหา ชีวิตนี้ให้ไปแล้ว….
น้ำนั่งนิ่งมองออกไปนอกระเบียบตั้งแต่บ่ายจนกระทั่งกัสกลับมา
“ โห้ ห้องสะอาดซะ” กัสว่าเมื่อเข้ามาในห้อง เขาจำได้ว่าวันนี้ไม่ใช่วันที่พนักงานทำความสะอาดของคอนโดจะมาทำ เพราะฉะนั้นคนที่ทำก็คือน้ำ แม้ว่าน้ำจะช่วยทำความสะอาดทุกวันอยู่แล้วแต่วันนี้สะอาดเป็นพิเศษ เพราะแม้แต่ผ้าปูโต๊ะกินข้าวยังเปลี่ยนใหม่ ไม่รู้ไปหาเจอได้ยังไง
“ คุณกัสครับ?” กัสหันหน้ามาแบบขอไปที เพราะกำลังวางข้าวของบนโต๊ะ
“ หืม?”
“ คือ น้ำจะกลับบ้านนะครับ” น้ำว่ายืนขึ้น กัสถอนหายใจก่อนที่พูดขึ้น
“ น้ำเราคุยเรื่องนี้กันแล้วไม่ใช่เหรอ? มีอะไรอีกละ?”
“ ครับน้ำรู้ แต่น้ำเกรงใจคุณกัส แล้ว…”
“ ไม่ต้องเกรงใจ ฉันไม่ได้เดือดร้อนอะไร ดีซะอีกมีคนทำความสะอาดห้องให้ทุกวัน” กัสพูดแทรกน้ำขึ้นมาอีก
“ แต่ยังไงน้ำก็อยากกลับบ้าน”
“ น้ำ!” กัสเสียงแข็ง
“ นะครับ น้ำอยากกลับบ้านจริงๆ…..น้ำคิดถึงบ้าน” น้ำว่า
“ ………………”
“ น้ำคิดถึงทุกคนที่บ้าน …น้ำคิดถึงคุณเหนือ…………”
“ ทั้งที่เหนือทำร้ายน้ำแบบนั้นน่ะนะ”
“ครับ น้ำ…..รักคุณเหนือ” น้ำว่าหลบสายตา
“ ก็เลย อยากกลับไป”
“ครับ” น้ำพยักหน้าอีกครั้ง กัสเดินเข้าไปไม่รี่รอ
“ น้ำ…………….. ถามจริงๆเถอะน้ำรักเหนือจริงๆใช่ไหม?”
“ครับ” มันไม่สำคัญหรอกครับว่าน้ำรักใคร เพราะยังไงน้ำก็ต้องกลับไปอยู่ดี
“ แล้วรู้สึกยังไงกับฟอร์?” กัสถาม น้ำตาเบิกกว้างตกใจกัสยิ่งมั่นใจว่าน้ำชอบฟอร์
“ คุณกัสถามทำไมครับ?”
“ เพราะฉันได้ยินน้ำละเมอบอกรักฟอร์!” ตาของน้ำยิ่งเบิกกว้างกว่าเดิมก่อนที่หันหน้าหนีไปทาง
“ น้ำแค่ละเมอ ไม่รู้หรอกครับว่าพูดอะไรไปบ้าง” น้ำบอกกำมือแน่น เขารู้สึกราวกับว่าโดนคุณกัสมองทะลุผ่านไปถึงความรู้สึกนึกคิด
“ ไม่ใช่เพราะเป็นความลึกๆที่ปกปิดไว้ในตอนที่มีสติเรอะ?”
“ ไม่ใช่ครับ น้ำ …น้ำ…..น้ำไม่ได้รักคุณฟอร์ น้ำรักคุณ…เหนือ คุณกัสอย่าพูดแบบนี้เลยครับ” น้ำว่าถอยห่างจากกัส
“ น้ำ…”
“ ……………………..นะครับคุณกัส ให้น้ำกลับบ้านเถอะ” น้ำว่า กัสคิดว่าคราวนี้เขาไม่อาจรั้งน้ำไว้ได้นอกจากใช้กำลัง แต่เขาไม่อยากทำเช่นนั้น คนเราจะบังคับกันไปได้นานแค่ไหนกัน
“ จะกลับก็กลับ แต่รอเจอฟอร์ก่อนได้ไหม อย่างน้อยคนที่พาน้ำมาก็คือฟอร์”
“ก็ได้ครับ” น้ำว่า เขาเองก็อยากเจอคุณฟอร์เหมือนกัน เขาจะได้บอกความตั้งใจจริงที่คิดไว้ให้คุณฟอร์ได้รับรู้ต่อไปคุณฟอร์จะได้ไม่ต้องสนใจอะไรเขามากมายอีก แม้ว่านั่นจะเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับความรู้สึกที่แท้จริงก็ตาม
กัสโทรหาฟอร์ เล่าเรื่องน้ำจะกลับบ้านและให้ฟอร์มาที่คอนโด ฟอร์ขอคุยกับน้ำไม่ต้องการมาที่นี่เพราะไม่อยากให้รู้เหนือรู้ที่อยู่ของน้ำ แต่น้ำปฎิเสธที่จะคุยทางโทรศัพท์ ฟอร์จึงรู้ว่าน้ำตั้งใจจะไม่อยู่แล้วจริงๆ เขารีบมาที่คอนโดกัสทันที
เมื่อฟอร์มา กัสก็ทำทีออกไปหาอะไรกินข้างนอกปล่อยให้ฟอร์กับน้ำอยู่ด้วยกันตามลำพัง
“ น้ำ ทำไม?! เกิดอะไรขึ้นมาฉันสิ?” ฟอร์ถาม ไม่ต้องการให้น้ำกลับไปหาเหนือ
“ น้ำอยากกลับบ้านและน้ำก็เกรงใจคุณกัสมาก”
“ เอางี้น้ำไปอยู่บ้านฉันก่อนก็ได้” ฟอร์ว่า
“ อย่าเลยครับ น้ำไม่อยากให้คุณฟอร์และครอบครัวเดือดร้อนไปมากกว่านี้” น้ำว่าไม่ยอมสบสายตากับฟอร์ที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“ ไม่เดือดร้อยเลยน้ำ ทุกคนอยากช่วยน้ำทั้งนั้น” ฟอร์ว่า ใจเสียที่น้ำจะกลับไปหาเหนือ
“ น้ำไม่มีอะไรให้ช่วยหรอกครับ น้ำอยู่กับคุณนม คุณเหนือก็มีความสุขดี ..นะครับคุณฟอร์น้ำอยากกลับบ้านจริงๆ คุณฟอร์อย่ารั้งน้ำไว้เลย ที่แล้วๆมาน้ำขอบคุณคุณฟอร์มากจริงๆ แต่ยังไงน้ำก็อยากกลับไป”
“ เพราะเหนือเหรอ?” ฟอร์ถาม
“ ก็……..ด้วยครับ คนรักกันก็อยากอยู่ด้วยกัน” คำตอบน้ำแทงใจฟอร์จนเจ้าตัวสูดหายใจเข้าสึกเต็มปอด
“ ไม่ว่าน้ำจะโดนทำอะไร ก็ไม่โกรธเหนือเลยเหรอ?” ฟอร์ถามจ้องหน้าน้ำแม้อีกคนจะไม่ยอมสบตาด้วย
“ ครับ” น้ำว่าพยักหน้า คำตอบน้ำทำให้ฟอร์รู้ว่าน้ำรักเหนือมาก แม้เขาอยากจะเอาตัวไปแซงก็ยากเหลือเกิน
“ ไม่ทำให้รักเหนือน้อยลงเลยเหรอ?”
“ ไม่ครับ” น้ำส่ายหน้า เขาอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้เหลือเกิน
“ ฉันมันคงเป็นแค่คนอื่น….”
“ ไม่ครับไม่ใช่!” น้ำว่าจับมือฟอร์ไว้แน่น
“………………………………” แม้จะยังแปลกใจแต่ฟอร์ก็กุมมือน้ำเอาไว้
“ สำหรับน้ำคุณฟอร์ไม่เคยเป็นคนอื่น ….คุณฟอร์เป็นคนสำคัญในชีวิตน้ำมากกว่าที่คุณฟอร์คิด คุณฟอร์เหมือนแสงตะวันที่ทำให้ชีวิตน้ำอบอุ่น คุณฟอร์..ทำให้…………….ขอบคุณนะครับ” น้ำหยุดก่อนที่ตัวเองจะพูดล้ำเส้นไปมากกว่านี้
“………………………………” ฟอร์ดึงแขนน้ำเข้าหาตัวช้าๆก่อนที่กอดน้ำไว้ในที่สุด เขาไม่อาจจะบอกว่ารักน้ำได้ เพราะน้ำรักเหนือ น้ำเป็นแฟนเหนือ หากว่าเขาพูดออกไป เขาก็เป็นคนทรยศเหนือเหมือนที่โดนสบประมาทเอาไว้
น้ำเผลอกอดตอบด้วยความถวิลหาก่อนที่รู้สึกว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง น้ำรีบผลักฟอร์ออกไปแต่ฟอร์กลับยิ่งกอดน้ำแนบแน่น
“ คุณฟอร์ปล่อยน้ำเถอะครับ!?”
“ น้ำ เคยคิดจะรักฉันบ้างไหม?” ฟอร์ถามทั้งที่รู้ว่าไม่ควร น้ำถึงกลับหัวเต้นเต้นระรัวเมื่อได้ยิน
ผมรักคุณฟอร์ตั้งนานแล้วครับ คุณฟอร์อย่าถามแบบนี้ อย่ากอดน้ำแบบนี้เพราะมันทำให้น้ำมีความสุข เหมือนว่าคุณฟอร์ชอบน้ำ
“ คุณฟอร์ปล่อยเถอะครับ ปล่อยครับ!?” อย่าทำแบบนี้เลยครับ เพราะน้ำคิด
น้ำคิดนะครับ
น้ำคิดว่า คุณฟอร์อาจจะชอบน้ำ
เพราะว่าน้ำรักคุณฟอร์ แค่คุณฟอร์ทำอะไรให้นิดหน่อยน้ำก็คิดเข้าข้าตัวเองแล้ว รู้ไหมครับ
“ อย่าทำแบบนี้เลยครับ !?”
“ น้ำ ฉัน…” ริมฝีปากฟอร์สั่น
“ คุณฟอร์ปล่อยน้ำเถอะครับ ทำแบบนี้ผิดต่อคุณเหนือนะครับ” น้ำว่า สติทำให้ฟอร์ยอมคลายอ้อมแขนจนน้ำถอยออกมา
“ น้ำกลับนะครับ” น้ำว่าหันหลังให้ฟอร์ น้ำตาเอ่อล้นคลอพร้อมที่จะไหลอาบลงมาทุกเมื่อ
“ ไม่ต้องไปส่งน้ำนะครับ น้ำไม่อยากให้คุณเหนือเข้าใจผิด” น้ำว่าวิ่งออกไป ฟอร์คิดจะตามไปแต่คิดได้ว่าเขาไม่ควรถลำใจไปมากกว่านี้ เมื่อกี้เขาก็เกือบจะบอกรักน้ำไปแล้ว
“…………………………….”
น้ำวิ่งพ้นประตูออกมา น้ำตาก็ไหลทะลักเต็มหน้าเหมือนกับว่า น้ำตาได้ไหลเผื่อแผ่ไปให้อีกคน
“ อึ้ก ฮือ” น้ำกลั้นเสียงสะอื้นจนตัวสั่นเทิ้ม ร่างกายยังเหลือไออุ่นจากอ้อมแขนเมื่อกี้ แต่ยิ่งก้าวเดินไออุ่นนั้นก็ค่อยๆแผ่วหายไปจนโอบกอดตัวเองให้ก้าวต่อไปได้
กัสที่หลบดูรอเหตุการณ์ มองน้ำแล้วหดหู่ก่อนที่จะกลับไปหาฟอร์
“ ฟอร์?”
“ ทำไมกัส ทำไมต้องเป็นน้ำ ทำไมเป็นน้ำ?” ฟอร์เจ็บปวดสาหัสยิ่งกว่าสาหัส ไม่เคยคิดไม่เคยเข้าใจการไปรักคนที่ไม่ควรรักไปรักคนที่ห้ามรัก แม้จะรักแค่ไหนก็พูดออกไป แม้ว่าความปรารถนาดีก็แสดงออกได้ไม่เท่าใจคิด
“ ทำไมนายต้องรักน้ำ หรือทำไมน้ำต้องเป็นแฟนเหนือ …”
“……………….”
*****************
ขออภัยที่หายไปหลายๆวัน
มีกิจ อันต้องทำให้สำเร็จ
ซึ่งก็ยังไม่ลุลวงไปได้
วันจันทร์ลุยต่ออีก :a2:
:pig4:
-
จิ้มตูดคนเขียนนน ว๊ากกกคิดว่าตัวเองตาฝาดไป อิอิ :z13: :z13: :z13: :z13:
เศร้าได้อีก ตอนนี้สงสารทุกคนเลย แม้กระทั้งเหนือ
เฮ่ออ แล้วเหนือจะเอาใจน้ำไปได้ยังไง เหนือจะทำให้น้ำรักยังไงเนี่ย : (
ได้ตัวน้ำไปแล้วอย่ารุนแรงกับน้ำเลย
น้ำก็ตัดใจจากฟอร์ซะเถอะ ยังไงก็เชียร์ เหนือกร๊ากก ชอบคนเลว มันเร้าใจ !!! :m31: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เศร้า :sad4:
-
ได้ตัวน้ำกลับไปแล้ว หวังว่าเหนือจะทำตัวดีขึ้นนะ
ไม่อยากให้เลวร้ายไปกว่านี้
สงสารน้ำจริงๆ จะหนีไปก็กลัวว่าเหนือจะตามเจอ
ไหนจะสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ของเหนืออีก
เกิดเป็นน้ำลำบากแท้ๆ
ตอนนี้ยาวสะใจเลยค่ะ รอติดตามตอนต่อนะคะ
-
เหนือมีความรู้สึกดี ๆ ให้น้ำ ก็น่าจะแสดงออกให้น้ำได้รู้นะ ทำแบบที่เหนือทำอยู่ น้ำจะรู้ได้ยังไง
-
:monkeysad:สงสารทุกคนอะๆๆๆๆ
เชียร์เหนือ แต่ช่วยทำตัวดีๆกว่านี้ได้ไหมค่ะ คุนเหนือออออออออ :angry2:
-
อยากจะให้จิตใจด้านดีงามสงสารฟอร์ขึ้นมาบ้าง...
แต่มัน...ไม่มีเลยอ่ะ สงสารเหนืออย่างเดียวเลย
เข้าใจนะว่าความรักมันบังคับกันไม่ได้ จะไปบังคับให้น้ำรักเหนือ..
ก็คงยาก รอคอยวันที่น้ำจะหันมองเหนือ ...ไม่ใช่แค่เพราะหน้าที่
:sad11:
-
คุณฟอร์ตัดใจเถอะค่ะ ลองมองดูคนข้างๆสิคะ ^^
น้ำจะกลับบ้านแล้ว คุณเหนือทำตัวดีๆนะจ๊ะ
-
เอ้า...แล้วกัสกับฟอร์ก็ปลอบใจกันซะให้พอ... เฮ้อ
สงสารน้ำอ่ะ...กลับไปก็ต้องโดนทำร้ายอีก แต่ก็ต้องกลับ
เหนือก็เข้าใจความรู้สึกตัวเองค่อนข้างดีแล้วก็ทำดี ๆ กับคนที่รักหน่อยสิฟะ
มัวแต่้น้อยใจว่าเค้าไม่รักอยู่ได้นิ...น้ำออกจะเป็นคนดีและยอมคน ถ้าเหนือทำดีด้วยน้ำก็ต้องดีด้วยสิ...
เอาใจช่วยทั้งคู่เลยเฮิ้บ
ขอบคุณค่ะ
-
ทำไมน้ำไม่บอกความรู้สึกไปให้ฟอร์เลยละ
เริ่มเบื่อพระเอกแล้วนะ ทำตัวยังกะตัวร้าย :seng2ped:
-
เหนือแกก็ชอบน้ำมันแล้ว
พอน้ำกลับไปแกก็ทำตัวดีๆอย่าทำร้ายน้ำอีกนะ
-
พอกลับไปเดี๋ยวก็วนกลับมาซ้ำรอยเดิมไม่มีอะไรดีขึ้นเลยเหนือเองก็ไม่ยอมปรับปรุงพฤติกรรมตัวเองซักที
-
แอบไม่ชอบน้ำอยู่ลึกๆ อ่านๆ แล้วรู้สึกแปลกๆ รึว่าเราชอบแนวโดนทำร้าย หว่า 5555
-
หวังว่าเหนือจะไม่ทำอะไรที่รุนแรงอีก แค่นี้น้ำก็ไม่ไปไหนแล้ว
-
หาทางออกให้เรื่องนี้ไม่เจอเลยค่ะ
ต่อให้เหนือเปลี่ยนิสัยของตัวเอง แล้วยังไง?
ยังไงน้ำก็รักฟอร์อยู่ดี
แล้วก็ต่อให้น้ำมาคบกับฟอร์แล้วยังไง?
น้ำก็ยังตัดเหนือไม่ขาดอยู่ดี
เราไม่เห็นทางออกอื่นที่เป็นไปได้นอกจาก "3P" ค่ะเจ้าหญิง
;)
............... รีบหลบ โดนเจ้าหญิงตบ 5555555555555555555555555555
-
สำหรับน้ำกับเหนือ ความรักคงห่างมาก หากเหนือยังคงค้านความรู้สึกในใจ เพียงทิฐิที่กลัวจะเสียศักดิ์ศรี
หากบอกว่ารักคนที่ตัวเองเหยียดหยามไว้ตลอด รักสำหรับสองคนนี้ก็คงเป็นเรื่องที่ห่างออกไป
เหมือนท้องฟ้ากับผืนดินที่ไม่มีวันบรรจบกัน ต่างคนต่างเปิดใจ มองกันด้วยใจ มากกว่าศักดิ์ศรีบ้าๆที่เราคิดเอง
แล้วเอามากั้นใจตัวเอง หากเป็นแบบนี้เหนือคได้แค่ตัวน้ำเท่านั้น ส่วนหัวใจคงยากจริงๆๆ สำหรับเรารักแบบนี้
ก็ไม่ต่างจากเด็กสองคนที่ไม่รู้จักตัวเองว่าเป็นชายเป็นหญิง แยกไม่ออกว่าไหนรัก ไหนหลง และสงสารที่สุดคือฟอร์กับกัส
ที่ต้องมาพัวพัน กับความโลเลของสองคนนี้ สงสารที่สุดคือกัส ที่หัวใจไม่ต่างจากน้ำที่ถูกฟอร์ทร้ายโดยไม่รู้ตัว
-
เหนือแม้งงงงง :fire: :fire: :fire:
เปลี่ยนพระเอกเถอะ ไม่ไหวละ
-
สุดท้ายก็เจ็บปวดกันทุกคน
-
:z10: :z3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งสงสารเหนือ ความสงสารที่ มีให้น้ำตั้งแต่แรกมันหายไปเรื่อยๆ อยากให้เหนือตัดใจให้ได้แล้วก็ปล่อยน้ำไปเลย อยากไปไหนก็ไปที่น้ำเจ็บตัวก็เพราะทำตัวเองทั้งนั้น รึคนอ่านจะเป็น S ชอบเห็นคนอื่นเจ็บปวด อร๊ายยย ไม่จริง!!
-
ทำไม?
-
ความจริงน้ำก็น่าจะรุ็ว่าฟอร์ชอบน้ำตั้งนานละนะ
ตั้งแต่ที่ฟอร์ขอคบกับน้ำตอนแรกฟอร์ก็บอกว่าชอบแล้วนิ -*-
ทำไมปากหนักกันจังอม....อะไรกันอยุ๋หรอ?
ท่าคนหนึ่งไม่พูดอีกคนไม่พูดแล้วใครแม่มจะรุ็ก่อนกันละแจ๊
โอ้ว หมั่นไส้มันทั้งคู่ โอ้ว
เป้นของเหนือไปเถอะนะน้ำนะ ท่ายังอ่อนแออยุ่อย่างนี้อะ
โว้ว(เป็นเอามาก)
-
ถ้ากลับไป เพราะทำตามหน้าที่และทำตามสัญญา ไม่ได้กลับไปเพราะรักเหนือ ก็อย่ากลับไปเลย....
สงสารเหนือ o7
(คนอ่านลำเอียงมากๆ :laugh3:)
-
ที่เรื่องวางแผนฉลาดนะเหนือ แต่ทีเรื่องอื่นละโงนัก ชิ.
:pig4: คะ
-
เกลียดเหนือจริงๆ น้ำก็คนน่ะไม่ใช่สิ่งของ
เวลาต้องการก็ใช้ซะ..เวลาไม่ต้องการก็ทิ้งซะ... แถมยังเหมารวมว่าน้ำเป็นแฟนอีก แหลจริง!! :fire:
ส่วนน้ำ อ๊ากกก!! รักตัวเองน่ะเป็นไหม? ทำไมถึงต้องกลับไปให้เหนือมันย่ำยีอีก รักก็ไม่ได้รัก ทำไมต้องทนด้วยล่ะน้ำ! :angry2:
-
กลับก็ดี ถึงน้ำจะไม่รักเหนือ แต่อย่างน้อยจะไม่ผิดต่อคุณหญิงแม่ ไม่ผิดต่อคำพูดของตัวเองนะ
เหนือก็ควบคุมอารมณ์มั่งก็ดีนะ
-
แอบเศร้าจังเลย
รัก..... แต่รักไม่ได้
-
น้ำก็คงไม่ได้อยากกลับ แต่อะไรหลายๆอย่างมันค้ำคอไว้
สงสารฟอร์ สงสารน้ำ T^T
-
แต่ละคนมีเหตุผลในการตัดสินใจไม่เหมือนกัน ทั้งน้ำ เหนือ และฟอร์
แต่ทุกๆ คน เลือกที่จะเก็บเหตุผลที่สำคัญที่สุดไว้ในใจ เพราะไม่ต้องการที่จะทำผิด
ต่อคำพูดที่ตัวเองเคยสัญญาและบอกไว้ สงสารทั้งสามคนมากๆๆ อยากจะรู้ว่าเหนือจะทำให้น้ำรักได้ยังงัย
ในเมื่อเหนือไม่เคยที่จะทำอะไรๆ ให้มันดีขึ้นมาบ้างเลย ถ้าเราเป็นฟอร์เราจะบอกน้ำไปเลยว่าชอบ
น้ำไม่ผิดหรอกที่จะลังเลเพราะโดยส่วนตัวน้ำชอบฟอร์มาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ที่ต้องมาเป็นห่วงเหนือเพราะอะไรๆ หลายๆ อย่าง
ยิ่งอ่านยิ่งซึ้ง น้ำตาไหล ไม่ไหวแล้วววว เศร้าเกินบรรยาย ตาฟอร์นายไม่น่าพลาดกัสเลยอ่ะ แฮะๆๆๆ
-
เหนือเคยทำไม่ดี จะว่าเลวก็ได้ด้วยซ้ำ นิสัยเอาแต่ใจ น่าหมั่นไส้มากๆ
แต่พออ่านไป เรากลับรู้สึกว่าเหนือน่าสงสารอย่างบอกไม่ถูก
คือ เราว่าตอนนี้เหนือไม่เหลือใครแล้ว...จริงๆ
พ่อแม่ก็เสีย (โอ่ยย..) พอน้ำบอกว่าจะอยู่ข้างๆ สุดท้ายก็เป็นได้แค่หน้าที่
ต่อให้ชอบเขาเท่าไหร่ คนที่อยู่ในใจของเขาจริงๆมันไม่ใช่เราอ่ะ
จะอย่างไร คนที่น้ำรักก็คือฟอร์ เราว่าแบบนี้มันดราม่ายิ่งกว่าอะไร ประมาณว่ายอมเพราะบุญคุณอะไรอย่างนี้
เราขอให้เหนือพยายามทำดีกับน้ำให้มากๆ อย่ารุนแรงไปเหมือนที่ผ่านมา
แต่สุดท้าย ไม่ว่าพยายามเท่าไร ถ้ายังไงมันเป็นเรื่องของหัวใจ คนที่น้ำรักยังไงก็คือฟอร์
เหนือไม่ต้องพยายามอะไรก็ได้นะ ปล่อยน้ำไปก็ได้
เพราะคนอ่านอย่างเราอยากให้มีคนที่รักเหนือจริงๆ ที่ไม่ใช่แค่เพราะคำว่า หน้าที่
ขอให้แกได้เจอคนที่แกรักแล้วรักแกจริงๆเถอะ ตาเหนือเอ้ยยยย
โอ้ยยยย อิน
เป็นเรื่องแรกเลยนะที่เข้าข้างเมะ ปกติไม่เคยยยยยยย พลาดแล้ว พลาดแล้ว อ๊ากกกกก
ปล. ช็อคมาก เรื่องพ่อแม่เหนือ ถ้าเป็นใครก็เหมือนล้มทั้งยืนอ่ะ พูดไม่ถูก - -
-
ปวดใจเหลือเกินครับบบบบบบบบบบบ
ทรมานเหลือเกิน
-
เจ้าหญิงสู้ๆนะคะขอให้ภารกิจสำเร็จด้วยดี
-----------------------------------
อ่านตอนนี้จบทำไมรู้สึกว่าตาเหนือแผนสูงซะจริง
เป็นนายเอกตัวร้าย ที่ต่างจากพี่วุฒิที่ร้ายตรงๆไปเลย
รักน้ำแต่ไม่ยอมทำเพื่อให้น้ำมีความสุข (น้ำซิต้องเป็นฝ่ายทำให้เหนือมีความสุข)
ไม่ใช่รักไม่เป็นแบบพี่วุฒิ แต่เหนือไม่รู้การให้ความรัก เพราะเคยได้รับแต่ความรัก
-
สงสารทุกคนยกเว้นเหนือ :z3:
-
ความรักของน้ำต้องโดนกีดกันเพราะเหนือแท้ๆ ทำไมเหนือต้องยกบุญคุณมาเป็นข้ออ้างในเรื่องความรัก ไม่สามารถทำให้น้ำรับรู้ถึงความรักที่ตัวเองมีต่อน้ำได้เลยใช่ไหม ?
สร้างสิ่งดีๆที่ทำให้น้ำประทับใจๆไม่ได้เลยใช่ไหม ? จริงๆแล้วเหนือเคยถามตัวเองบ้างไหมว่ารักน้ำจริงๆรึเปล่า เคยถามตัวเองบ้างไหมว่าคนที่รักกันเค้าปฎิบัติกันแบบไหนเวลาไม่ได้ดังใจ ถ้าเหนือยังไม่สามารถปรับปรุงสันดารของตัวเองได้ อย่างหวังว่าจะได้หัวใจจากน้ำมาครองเลย...
ไม่อยากให้น้ำเป็นคนดีแบบนี้เลย รู้ไหมว่ายิ่งน้ำเป็นคนดีมากเท่าไหร่ สิ่งดีๆที่น้ำทำจะกลายเป็นความเลวไปในที่สุด เหนือก้ยิ่งจะได้ใจ ฟอร์ก้จะต้องเสียใจมากๆ สุดท้ายแล้ว คนที่เจ็บปวดที่สุดก้คือตัวของน้ำเอง รักในสิทธิตัวเองบ้างอะไรบ้าง
-
โอย ไอเหนือ -*- เกลียดมันจริงๆ
สงสารฟอร์ สงสารน้ำ เซ็ง -*-
สู้ๆค่าเจ้าหญิง สนุกๆ กำลังมันส์เลย
-
อ่านตอนนี้แล้วลุ้นจริงๆๆๆ ยังคิดไม่ออกว่า
เหนือจะทำอะไรน้ำบ้าง แล้วน้ำจะเจออะไรบ้าง
เครียดดดดด
สู้ๆๆๆเจ้าหญิง :เฮ้อ: :กอด1: :L2:
-
ตามอ่านจนทันละ คิดถึงเจ้าหญิงนะ
อยากรู้เหนือจะทำยังไงกับน้ำต่อไป
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg696/scaled.php?server=696&filename=52027066.png&res=medium)
27
น้ำยืนหน้าประตูรั้วเหล็กดัดพฤกษาอ่อนซ้อย เด็กหนุ่มมองผ่านสวนหญ้าสีเขียวไปหยุดที่คฤหัสห์สีขาว เขาออกไปไม่ถึงอาทิตย์แต่เหมือนไม่อยู่ที่นี่นานกว่านั้น พอมองจากนอกรั้วเช่นนี้แล้วดูไม่คุ้นเคยว่าเขาอยู่บ้านหลังนี้มาเป็น 10 ปี
“…………..” น้ำกดกริ่งแล้วยืนรอ ไม่นานกระหล่ำที่อยู่ไกลก็วิ่งมา กระหล่ำรีบเปิดประตูด้วยความตกใจระคนดีใจที่เห็นน้ำ
“น้ำมาได้ไง คุณฟอร์มาส่งเหรอแล้วคุณฟอร์ละไปไหน?” กระหล่ำถาม
“ เปล่าครับ น้ำมาเอง”
“ อ้าวทำไมละ?”
“ น้ำเห็นว่ารบกวนคุณฟอร์มานานเลยกลับมา คิดถึงพี่กระหล่ำ พี่แก้วและคุณนมด้วย” น้ำบอกปั้นยิ้ม
“ เอ่อ กลับมาก็ดีแล้ว ไม่มีที่ไหนดีเท่าบ้านหรอก คุณนมและก็คุณเหนือต้องดีใจที่เห็นน้ำกลับมา” กระหล่ำว่า
ครับ ที่อยู่ของน้ำก็คงมีแค่ที่นี่
น้ำขอตัวขึ้นมาบนห้องด้วยเหตุผลว่าเหนื่อย นมก้านพูรู้ว่าเด็กหนุ่มคงไม่อยากที่ตอบคำถามใดๆ จึงได้ตามใจ โดยน้ำขอพักแขกซึ่งเป็นห้องที่น้ำย้ายเมื่อเมื่อปูมาพักที่นี่แทนที่จะเป็นห้องเหนือ น้ำเดินผ่านห้องเหนือไปแล้วแต่ก็คิดว่าควรจะบอกให้เจ้าของบ้านทราบว่าเขามาแล้ว
ก็อกๆ น้ำเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบ น้ำคิดว่าเหนืออาจจะหลับอยู่จึงจะไปที่ห้องของตัวเอง แต่ทว่าประตูก็เปิดออก
“……………………………….กลับมาจนได้” เหนือว่า เท้าชายหนุ่มหยุดเมื่อคิดว่าเขากำลังอาจจะกำลังทรยศตัวเองโดยการเข้าไปกอดอีกคนด้วยความดีใจ
“ ครับ” น้ำตอบ
“ เข้ามาสิ” เหนือบอกก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้อง โดยมีน้ำเดินตามเข้าไป
“ ฟอร์มาส่ง?” เหนือถาม ชายหนุ่มยอมรับว่าดีใจที่น้ำกลับมา ผิดกับอีกคนที่ไร้ทางเลือกต้องทำตามที่เหนือต้องการ น้ำแค่เพียงสบายใจที่ฟอร์ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกับตนเองจนลำบากไปด้วยเท่านั้น
“ เปล่าครับ น้ำมาแท็กซี่”
“ เหรอ………………………………ฟอร์รู้ใช่ไหมว่ามาที่นี่”
“ ครับ” น้ำว่ายืนนิ่ง
“ ก็ดี ฟอร์จะได้รู้ว่าเป็นความตั้งใจของแก และไม่เข้ามายุ่งอีก” เหนือว่าหันหน้ามา ก่อนที่ใช้มือจับใบหน้าน้ำ เด็กหนุ่มเงยหน้ามองใบหน้าเหนืออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ คิดว่าตัวเองจะได้รับโทษยังไง ที่หนีออกจากบ้านไปกับผู้ชายคนอื่น” เหนือว่า น้ำถอยหลัง เหนือกำต้นแขนน้ำแน่นเต็มมือ
“ คุณเหนือ?!” น้ำนิ่วหน้าเจ็บ เด็กหนุ่มจับแขนเหนือไม่ให้บีบแรงไปมากกว่านี้
“ แกทำให้ฉันคิดโน่นคิดนี่จนนอนไม่หลับ และยังเสียเงินจ้างนักสืบพวกนั้นตามหาแก แกคิดว่าแกจะรับผิดชอบยังไง?”
“แต่น้ำก็กลับมาแล้วนะครับ” น้ำบอกหวาดหวั่นสายตาที่จับจ้องตัวเขา
“ กลับมาแล้วก็ไม่ต้องรับผิดอะไรเลยเรอะ?!” เหนือว่าผลักไหล่น้ำเต็มแรง เด็กหนุ่มเซถอยหลังเหนือก็ยังตามไปผลักไหล่น้ำอีกครั้งแล้วครั้งเล่า จนหลังน้ำชนกับผนังห้อง
“ คุณเหนือ?!” น้ำกลัว
“ รู้บ้างไหมว่าทำไมฉันนอนไม่หลับ เพราะฉันเอาแต่คิดเรื่องแก?!” เหนือหลุดปากและยังคิดเจ็บใจตัวเอง เขาไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น
“ น้ำขอโทษ น..น้ำ…โอ๊ย?!” เหนือต่อยเข้าที่ท้องน้ำเต็มแรง ตัวน้ำค่อยๆทรุดลงกับพื้น เด็กหนุ่มทั้งเจ็บทั้งปวด มวลท้องแน่นจุกน้ำตาเล็ด
“ คิดว่าฉันไม่กล้าทำแบบนี้กับแกใช่ไหม?!”
“ คุ คุณเหนือทำน้ำทำไม?” น้ำไม่เข้าใจ ในเมื่อเขากลับมาตามที่คุณเหนือต้องการแล้วทำร้ายเขาทำไม
“คงเป็นเพราะครั้งที่แล้วที่แกหนีไปฉันไม่ได้ทำแบบนี้ แกถึงได้กล้าทำอีก ครั้งนี้ฉันเลยทำให้แกรู้ว่าถ้าแกหนีไปอีก แล้วจะเป็นยังไง”
“ น้ำไม่ได้หนี…” น้ำบอกมือหนึ่งกุมท้องอีกมือหนึ่งค้ำผนังห้องพยุงตัวลุกขึ้น
“ แล้วเรียกว่าอะไร” เหนือชกเข้าที่ท้องน้ำอีกครั้ง
“ อุก ?!” น้ำทรุดลงไปกองกับพื้น ใบหน้าซับเลือดสีเข้ม เจ็บแปลบจุกพูดไม่ออก
คุณฟอร์ คุณฟอร์ ?!
“ ฉันคิดไม่ออกว่าจะต้องทำยังไงแกถึงจะไม่กล้าหนีไปไหนอีก นอกจากจะทำให้แกไม่กล้าหนี ฉันไม่ได้ใจร้ายแต่เป็นแกอีกที่ทำให้ฉันทำแบบนี้!”
“………….” น้ำส่ายหน้าบอกว่าเขาไม่ได้คิดจะหนี แต่พูดไม่ออก เหนือดึงเสื้อน้ำให้ยืนขึ้นก่อนที่จะลากน้ำไปที่เตียงแล้วเหวี่ยงลงไป น้ำรีบลุกขึ้นทุลักทุเลหนีไปหัวเตียง ทั้งที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์เขาหนีไหนไม่ได้
--------------------------------------------------------------
เป็นอีกวันเป็นอีกคืนที่ฟอร์เมาไม่มีสติมาพักที่ห้องกัส ชายหนุ่มไม่สามารถหักห้ามใจไม่ให้คิดถึงน้ำได้ ยิ่งเมื่อคิดว่าน้ำอยู่เหนือฟอร์ก็เหมือนโดนเข็มทิ่มแทงหัวใจครั้งแล้วครั้งเล่า ฟอร์ไม่รู้ว่าจะตัดใจจากน้ำได้เมื่อไร เขาหาทางออกให้ตัวเองด้วยวิธี เพื่อให้ลืมไปชั่วขณะ
“…………………..” กัสมองฟอร์ที่นอนไม่มีสติที่พื้นด้วยความสงสารและสมเพช
“ยิ่งกว่าหมาข้างถนน” กัสว่านั่งลงแล้วเขย่าฟอร์แรงๆ
“ ฟอร์ ฟอร์ ไปนอนที่เตียง ?!” กัสว่า ฟอร์ขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เปิดเปลือกตาขึ้น
“ ฟอร์ ?!” กัสเขย่าอีก ฟอร์จึงค่อยๆลืมตาแดงกล่ำขึ้น
“ น้ำ” ฟอร์ว่าเสียงแห้งแหบ
“ ไม่ใช่ น้ำไม่ได้อยู่ที่นี่ น้ำกลับหาเหนือเป็นอาทิตย์แล้ว ?!” กัสว่าเหมือนตะโกนอยากให้ฟอร์ได้สติ และยังโกรธที่ฟอร์เรียกชื่อน้ำ
“ …………………….” แม้จะเมาแต่ฟอร์ก็พอระลึกได้ว่าน้ำอยู่กับเหนือ
“ อย่าทำตัวหมือนคนไม่หัวคิด ถ้านายรักเขามากขนาดนี้ก็ไปบอกเขาสิ ไปบอกเขา ?!” กัสว่า
ไปบอกเขา บอกว่า บอกว่า เราก็รักนายเหมือนกัน เราเข้าใจนายดีอย่าคิดว่ามีแค่นายที่เจ็บปวด ทุกสิ่งอย่างล้วนมีทางออกเพียงแต่ต้องยอมรับมันให้ได้ เมื่อนายเลือกที่จะเก็บความรักเอาไว้ในใจก็ต้องทำใจให้ได้
“ ไม่….ได้” ฟอร์ตอบเสียงเบา
“แล้วไง นายจะทำยังไง!? ทำแบบนี้มันทุเรศลูกตา!”
“…………….” ฟอร์ก็พอรู้ว่าสภาพเขาตอนนี้มันน่าเวทนาแค่ไหน แต่เขาทำอะไรไม่ได้เลย ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำ
“ เมื่อกี้แม่นายก็โทรมาบอกว่าเป็นห่วงให้นายกลับบ้านบ้าง ?!”
“…………………………………………….…”
“ พูดอะไรบ้างสิ ฟอร์ ?!”
“…………………………………………….…”
“ ฟอร์!!!”
“…………………………………………….…”
--------------------------------
“ มาคุยกัน?!” เป็นคำแรกที่ฟอร์ได้ยินหลังจากตื่นในตอนสาย
“ คุย?” ฟอร์สงสัย
“ ใช่?!” กัสว่า สีหน้าเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง ฟอร์คิดไปว่าเขาคงจะมาค้างที่นี่นานเกินไป
“ เรารู้ว่าที่นายเป็นแบบนี้ก็เพราะน้ำ” กัสว่านั่งข้างฟอร์ที่ผมกระเซอะกระเซิง ใบหน้าซีดเพราะพักผ่อนไม่พอและยังเห็นถุงใต้ตาสีคล้ำชัดเจน
“ …………………………”
“ และเราก็เข้าใจ ว่าเหนือกับน้ำเป็นแฟนกัน ถึงนายจะรักแค่ไหนนายจะบอกรักน้ำไม่ได้ เพราะทำแบบนั่นมันไม่ถูกต้อง แต่เราคิดว่า สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น”
“ นายกำลังพูดถึงอะไร?”
“ เราไม่คิดน้ำจะรักเหนือ ไม่รู้สิเรารู้สึกได้ว่าน้ำรักคนอื่น ยิ่งเราได้ยินน้ำละเมอบอกว่า……………………………รักนาย เราก็ยิ่งมั่นใจว่านั่นคือความในใจของน้ำจริงๆ”
“ นายว่าอะไรนะ?!”
“ เราบอกว่า น้ำรักนายไม่ใช่เหนือ” กัสบอก แต่ฟอร์ยากที่จะเชื่อ
“ แค่น้ำละเมอนายก็บอกว่น้ำรักเราอย่างงั้นเหรอ?” ฟอร์ว่าลุกขึ้น
“ ใช่ ” กัสตอบมั่นใจ
“ กัสนายอย่าปลอบเราแบบนี้เลย มันยิ่งทำให้เราสมเพชตัวเองที่ไปรักแฟนเพื่อน”
“ เราไม่ได้ปลอบใจ แต่เราเชื่อในสิ่งที่เห็น ตลอดเวลาที่น้ำอยู่ที่นี่น้ำดูมีความสุขมากที่คุยโทรศัพท์กับนาย ข้าวของ ของอะไรก็ตามแต่ที่นายฝากเรามาให้ น้ำดีใจอย่างเห็นได้ เวลาพูดถึงนายรู้ไหมว่าน้ำทำหน้ายังไง?”
“ แต่น้ำบอกว่ารักเหนือ?!” ฟอร์ว่าอยากให้กัสหยุดโกหกเขาสักที น้ำไม่ได้รักเขา?!
“ เรื่องนี้เราไม่รู้?! แต่นี่น้ำเคยหนีออกจากบ้าน และเหนือยังทำร้ายน้ำจนนายพาน้ำมาที่นี่ เรื่องแบบนี้มันไม่น่าเกิดขึ้นดูยังไงมันก็ไม่ชอบมาพากล?! แม้ว่าเราจะไม่รู้อะไรเลย แต่เราอยากให้นายลองคิดว่าที่แล้วมีครั้งไหนไหมที่นายคิดว่าน้ำชอบนายบ้าง โดยไม่ต้องคิดว่าเหนือกับน้ำเป็นอะไรกัน!” กัสถามเชื่ออย่างที่ตัวเองคิด เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมั่นใจขนาดนี้
“ …………………………ไม่มีทาง ไม่มี ทาง” ฟอร์ว่า แต่ก็คิดน้ำรักเขาแล้วเหนือละ? กัสพูดแบบนี้ต้องการอะไรแน่ ต้องการให้เขาแย่งน้ำมาจากเหนือใช่ไหม? แล้วกัสทำแบบนี้ทำไม เพื่ออะไร ? สงสารเขาอย่างงั้นใช่ไหม…………..?
น้ำ
“…………………………………………….…” แม้จะคิดว่ากัสแค่ปลอบเขา แต่แอบคิดไปแล้ว คิดเข้าค้างตัวเองว่าถ้าหากว่าน้ำชอบเขาจริงๆละ?????????????????????
เวลาที่เขาไปบ้านเหนือ เขามักจะเจอน้ำเสมอ ไม่ใช่สิเขาต้องเห็นน้ำทุกครั้ง แต่เขาไม่เคยสนใจน้ำในเชิงชู้สาวเลยสักครั้ง จนเมื่อไม่นานมานี้ ….เขาก็รู้สึกสนใจน้ำขึ้นมา เขาคิดว่าเป็นเขากำลังอ่อนแอเพราะเรื่องรุจ เขาถึงคิดกับน้ำแบบนั้น เพราะเขาไม่มีใคร แต่ความจริงก็คือ เขาสนใจน้ำจริงๆ เขาชอบน้ำ เขาถึงกับชวนน้ำไปดูกินข้าว ดูหนัง ซึ่งน้ำบอกเขาว่าไม่เคยมาดูหนังในโรง-แบบนี้มาก่อน มันทำให้เขาภูมิใจไม่น้อย ในตอนนั้นเขาเองก็รู้สึกว่าน้ำคงชอบเหมือนกัน
แล้วความสัมพันธ์เหนือกับน้ำก็เปิดเผยขึ้น หลังจากนั้นน้ำก็ทำตัวเหินห่างกับเขามาตลอด เขาจึงต้องเป็นฝ่ายหลีกทางออกมา แต่กลับยิ่งเข้าไปยุ่งกับน้ำและเหนือมากกว่าเดิมเสียอีก เพราะพฤติกรรมของเหนือ
แล้วมันยังไง ในเมื่อน้ำก็บอกว่ารักเหนือ
“ ฟอร์ นายไม่คิดว่ามันแปลกหรือไง ระหว่างน้ำกับเหนือ?”
“ แปลกยังไง?”
“ นายคิดว่าน้ำรักเหนือจริงๆอย่างที่น้ำบอกหรือเปล่า?”
“ ถ้าไม่รักจะพูดทำไม?” ฟอร์ว่าสับสน
“ นั่นนะสิ ถ้าไม่รักจะพูดทำไม?” กัสว่าเหมือนย้อนคำพูดฟอร์ ฟอร์ยิ่งสับสนเหมือนมีบางสิ่งบางที่แค่เอื้อมก็จับทางได้ แต่กลับมองไม่เห็นอะไรเลย
ระหว่างน้ำกับเหนือก็คือรักนั่นแหละ
“ กัสนายอย่าทำให้เราสับสนไปมากกว่าเลย”
“ เราไม่ได้ต้องการแบบนั้น เราแค่อยากให้นายสมหวังกับคนที่เขาก็รักนายเหมือนกัน”
“ น้ำไม่ได้รักเรา?!”
“ ถ้านายคิดอย่างงั้นก็ตามใจ แต่นะฟอร์ ถ้าสมมติเรื่องที่เราบอกนายเป็นความจริง นั่นก็หมายความน้ำไม่ได้รักเหนือ คนที่น่าสงสารที่สุดไม่ใช่นายแต่เป็นน้ำ!”
“ แล้วนายจะให้เราทำยังไง?!”
“ พิสูจน์” กัสว่า
“ …………………………พิสูจน์อะไร?” ในเมื่อความจริงคืออะไรก็เห็นอยู่
“พิสูจน์ว่าน้ำไม่ได้รักเหนือ” พิสูจน์ว่าไม่ใช่ว่าน้ำรักนายแต่น้ำไม่ได้รักเหนือ
“…………………………………………เพื่ออะไร….…”
“ เพื่อให้นายรู้ว่านายควรจะทำตัวยังไง?”
“…………………………………………….…”
ไม่สมเหตุสมผล ไม่สมเหตุสมผล แต่เมื่อมีใจแล้วแม้เพียงเศษเสี้ยวก็คิดเข้าข้างเพื่อใจตัวเองแม้จะไม่สมเหตุสมผลยังมากไป แม้จะไม่มีเหตุไม่มีผลก็ยังคาดหวัง
-------------------------------------------
แก้วเห็นน้ำนั่งเหม่อจนชินตา ทำให้อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ นี่ตั้งแต่เธอแอบมองน้ำเป็นครึ่งชั่วโมง ก็เห็นน้ำมองไปด้านนอกเป็นครึ่งชั่วโมงไม่ขยับเขยื้อนแม้เพียงเล็กน้อย เห็นว่าจะอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาลัยก็ยังไม่เปิดหนังสือด้วยซ้ำ
แก้วเลยเอาเรื่องนี้ไปคุยในครัวขณะจัดเตรียมอาหารมื้อเที่ยง
“ คุณนม น้ำมันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า ไม่ค่อยยิ้มแย้มเหมือนที่เคย ข้าวก็กินเท่าแมวดม หนูเป็นห่วงว่าจะล้มหมอนนอนเสื่อ” แก้วว่า
“ นั่นสิหนูก็คิดเหมือนแก้ว ไม่รู้มีเรื่องอะไรกับคุณเหนือหรือเปล่า?” กระหล่ำบอก นมก้านพูก็รู้สึกเหมือนกันและสาเหตุนั้นเธอก็พอเดาได้ เธอเองก็กำลังหาทางแก้ไขอยู่เหมือนกัน
“ พวกแกคิดมาก”
“ ไม่ได้คิดมากสักหน่อย” แก้วบอก น้อยคนขับรถประจำบ้านก็เข้ามาพร้อมบอกว่ามีคนมาหาน้ำ แก้วและกระหล่ำสนใจจนออกนอกหน้าอยากจะออกไปดูให้เห็นกับตาว่าใครมาหาน้ำ แต่นมก้านพูปราบไว้ก่อนที่ออกไปรับแขกด้วยตนเอง
“ สวัสดีครับ ผมกัสมีธุระกับน้ำ น้ำอยู่ไหมครับ?” กัสถาม ไหว้นมก้านพู หญิงสูงวัยพอจำได้ว่ากัสเคยมากลุ่มเพื่อนของเพื่อนเหนืออีกทีครั้งสองครั้งได้
“ ค่ะอยู่ เดี๋ยวไปตามนมไปหาน้ำได้ เพราะตอนนี้น้ำอยู่ในห้องพักผ่อนข้างใน” นมก้านพูเก็บความสงสัยว่ากัสมาหาน้ำด้วยเหตุผลอะไรไว้ในใจ น้ำไปรู้จักคุณกัสตั้งแต่เมื่อไร
“ น้ำ น้ำ” นมก้านพูเรียกน้ำ ก่อนที่จะบอกว่ากัสมาหา และปล่อยให้น้ำกับกัสอยู่กันตามลำพัง
กัสประหลาดใจเมื่อเห็นน้ำผอมไปบ้างเมื่อเทียบกับที่อยู่ด้วยกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ทั้งใบหน้าก็ซีดไร้ชีวิตชีวาเหมือนครั้งที่อยู่กับเขา
“ คุณกัส?”
“ มาธุระแถวนี้ จำได้ว่าบ้านเหนืออยู่ใกล้ๆเลยแวะมา เหนือไม่อยู่เหรอ?” กัสบอก ทั้งที่ตั้งใจมาหาน้ำโดยตรง และรู้ว่าวันนี้เหนือมีเรียนทั้งวัน
“ คุณเหนือไม่อยู่ไปมหาลัยครับ” น้ำบอก กัสหยิบหนังสือเตรียมสอบน้ำมาเปิดดูผ่าน
“ น้ำสอบเดือนไหน? ให้ฉันติวให้เอาไหม?”
“สอบเดือน .. ไม่เป็นไรครับไม่รบกวนคุณกัสดีกว่า” น้ำบอก อยากจะถามถึงฟอร์แต่ก็ไม่กล้า
“ แล้วน้ำเป็นไงบ้าง ไม่ได้มีเหตุการณ์ที่ต้องให้ฟอร์มาไปอยู่กับฉันอีกใช่ไหม?” กัสถามถามเชิงล้อเล่น
“ ไม่มีเรื่องแบบั้นหรอกครับ” น้ำว่าหลบสายตากัสและทำทีเป็นเปิดหนังสือ
“ น้ำ ..ฉันมีเรื่องคาใจอยู่เรื่องหนึ่งคือเรื่องที่น้ำละเมอบอกว่ารักฟอร์ ความจริงเป็นยังไง” กัสถามไม่ปล่อยให้น้ำตั้วตัวโดยไม่อ้อมค้อม และที่ถามตรงๆแบบนี้กัสต้องการสังเกตสีหน้าและปฎิกิริยาตอบกลับของอีกฝ่าย
“…?!…” น้ำอึ้งตกใจ เขาละเมอบอกว่ารักคุณฟอร์?!
“ ตกใจขนาดนี้ คงไม่ใช่แค่ละเมอแต่คงเป็นความรู้สึกจริงๆด้วย ใช่ไหม?” กัสว่า
“ มะไม่ใช่” น้ำว่าก้มหน้าลง คิดหาทางออก เขาไม่เคยคิดว่าจะมีใครล่วงรู้ความรู้สึกนี้
หมับ?! กัสดึงหนังสือจากมือน้ำ ทำให้น้ำหันหน้าไปมองกัสที่เตรียมสบตากับน้ำไว้แล้ว ดวงตาน้ำกำลังสั่นระริก
“ น้ำปวดหัวขอตัวไปนอนพักข้าง…” น้ำว่าลุกขึ้นฟอร์ลุกขึ้นตามและยังกำแขนน้ำไว้อีก
“ อย่าหนีอีกเลยน้ำ ยอมรับมาเถอะว่าน้ำรู้สึกยังไงกับฟอร์”
“คุณกัสพูดอะไรน้ำไม่เข้าใจ” น้ำหันหน้าหนี
“ น้ำโกหกทุกคนได้ แต่โกหกฉันไม่ได้ เพราะที่น้ำรู้สึกกับฟอร์ยังไงฉันก็รู้สึกอย่างงั้น”
“ คุณกัส?!”
“ ฉันรักฟอร์ แต่ฉันไม่เคยบอกใคร”
“ แล้วทำไม?”
“ ช่างฉันเถอะ แต่ฉันอยากรู้เหตุผลว่าทำไม ต้องบอกใครๆว่ารักเหนือทั้งที่ไม่ใช่”
“…………” น้ำเงียบ
“ มีเหตุผลอะไรที่ต้องทรยศหัวใจตัวเอง”
“ คุณกัสไม่เข้าใจหรอกครับ”
“ น้ำ?!”
“ ………”
“ เพราะเหนือบังคับน้ำใช่ไหม?” กัสคิดว่าที่เหนือทำร้ายน้ำอาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้ก็ได้
“ น้ำรักคุณเหนือนะครับ คุณเหนือจะบังคับน้ำทำไม” น้ำว่าฝืนยิ้มให้กัสเชื่อ แต่ดวงตากลับเศร้าและว่างเปล่า รอยยิ้มนั้นย่อมไม่ทำให้กัสเชื่ออย่างแน่นอน
“ น้ำปวดหัวจริงๆ น้ำขอไปนอนพะ…..” ยังไม่ทันพูดจบน้ำรู้สึกว่าพื้นที่เหยียบอยู่มันกำลังลอยขึ้นมามา และรอบๆตัวก็ดูเหมือนจะกลับด้านผิดที่ผิดทางไปหมด
“น้ำ น้ำ?!” กัสว่าประครองน้ำที่เซไปด้านหน้า กัสเลยพยุงน้ำมานั่งโชฟาแทน
“ ……” สิ่งน้ำรู้สึกคือเปลือกตามันหนักจนทนไม่ไหว ทุกสิ่งๆก็วูบหายไปเหลือแต่ความมืด และสติที่ล่องลอยไปไกล
“ น้ำ น้ำ!?” กัสเรียก
“น้ำ!? น้ำ น้ำ!? น้ำ!?”
.
.
“ น้ำ น้ำ น้ำ?” ฟอร์เรียกเมื่อเห็นเปลือกตาบางกำลังขยับ น้ำค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วจับจ้องใบหน้าที่มองเห็น เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนความฝันก่อนที่จิตสำนึกจะบอกว่านี่คือความจริง
“ คุณ ฟอร์?!”
“ ใช่ฉันเอง” ฟอร์ยังคงกุมมือน้ำไว้ ก่อนที่ใบหน้าตัวเองไปแนบไว้ ฟอร์โล่งอกที่น้ำตื่นสักที
“ คุณฟอร์?” น้ำกลอกดวงตาไปรอบๆ ที่นี่ห้องของคุณเหนือ หรือห้องที่เขาอยู่ตอนนี้ แล้วคุณฟอร์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!
“ กัส บอกว่าน้ำเป็นลม ฉันเป็นห่วงมากหรือไม่” ฟอร์บอก น้ำนึกได้แล้วว่าเขากำลังคุยกับคุณกัสที่พยายามยัดเหยียดให้เขายอมรับว่ารู้สึกยังไงกับคุณฟอร์ ก่อนที่ทุกอย่างจะวูบมืดแล้วเขาก็ไม่รับรู้อะไรจนกระทั่งลืมตาตื่นบนเตียงนี้
“…..” น้ำมองฟอร์ที่ยังมีท่าทีที่เป็นห่วงเขาชัดเจน
“ นมบอกว่าน้ำไม่ค่อยกินข้าว นี่คงเป็นสาเหตุทำให้น้ำเป็นลม” ฟอร์ว่า น้ำยังคงจ้องมองใบหน้าฟอร์และอยากมองเช่นนี้ตลอดไป มือที่คุณฟอร์กุมไว้ มันอุ่นและทำให้ร่างกายผ่อนคลาย
“ครับ” น้ำตอบ ไม่คิดที่จะบอกเหตุผลที่แท้จริง
“ ทำไมน้ำ เกิดอะไรขึ้นมีเรื่องอะไรไม่สบายใจถึงไม่ยอมกินข้าว?” ฟอร์ถามด้วยความกังวล เขาไม่สนในสิ่งที่กัสบอกว่าน้ำรักเขาหรือไม่ เขาแค่มีความหวังดีกับน้ำก็พอ ไม่ว่าน้ำจะรู้สึกยังไงกับเขาก็ตาม
“ น้ำไม่ค่อยหิวเท่านั้นแหละครับ” น้ำว่าลุกขึ้น เขาจะทำตัวอ่อนแอให้ฟอร์เป็นกังวลไม่ได้
“ น้ำ ผอมไปนะ”
“ หรอครับ? น้ำรู้สึกตัวเองปกติดีนะครับ” น้ำว่ายิ้มเจือจางบนใบหน้าขาวซีด
“ น้ำ เหนือไม่ได้ทำอะไรให้น้ำลำบากใจใช่ไหม?” ฟอร์ถาม
“ ครับ??”
“ ไม่รู้สิ ฉันแค่เป็นห่วง” ฟอร์ว่าก่อนจะมองโดยรอบ
“ ไม่ครับ คุณเหนือดีกับน้ำมากกว่าเมื่อก่อนซะอีกนะครับ” น้ำว่ากล่ำกลืนความจริงไว้ในอก ก่อนที่จะดึงมือตัวเองออกมาจากมืออีกฝ่าย
“ งั้นหรอ…”
“ครับ คุณฟอร์ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
“……………………………………….”
“ ถ้าน้ำมีความสุขฉันก็….ดีใจ” ที่เหลือก็แค่ฉันคนเดียว ที่จะทำใจให้ได้
“ ครับ”
“ เมื่อน้ำไม่เป็นไร ฉันก็สมควรจะกลับสักที” ฟอร์ว่าลุกขึ้น แต่น้ำจับมือฟอร์ด้วยความเผลอตัว และฟอร์หยุดนิ่งในทันที
ฟอร์มองน้ำรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เป็นแรงดึงดูดมหาศาลให้เขาเข้าไปกอดน้ำไว้แน่น
“…!?.”
“ น้ำ มีอะไรจะบอกฉันไหม?” ฟอร์คาดหวัง คาดหวังว่าจะมีคำพูดอะไรก็ได้ที่ทำให้ที่เป็นอยู่ตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
บอกฉัน บอกฉัน ไม่ว่าอะไรจะรับฟัง
“…..”
ในขณะเดียวกัน เมื่อเหนือมาถึงบ้านก็ตรงขึ้นไปหาน้ำ ชายหนุ่มตรงดิ่งมาจากมหาลัยทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากกระหล่ำว่าน้ำเป็นลม มาทั้งที่กำลังจะเข้าเรียนในตอนบ่าย
เหนือเปิดประตูเข้าไปในห้อง ฟอร์และน้ำหันมามองในทันที
“….!?” น้ำตรงใจที่เห็นเหนือ ลืมแม้กระทั่งผลักฟอร์ที่กำลังกอดเขาอยู่ให้ถอยออกไป
“…………………………….” เหนือยืนตะลึงมองฟอร์กับน้ำที่กอดกันกลม ก่อนที่ความเกี้ยวกาจในความปวดร้าวจะกระชากให้เหนือรับรู้สิ่งที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
“ เหนือ…?”
“ ฟอร์!?” เหนือแทบกระโจนเข้าไปฟอร์และน้ำ ก่อนที่จะดึงฟอร์ให้ลุกขึ้นมา และชกฟอร์ด้วยแรงที่หมดที่มี
ผวั่ก!?“ คุณฟอร์!?” น้ำร้อง ฟอร์ล้มกลิ้งไปกับพื้น น้ำลุกจากเตียงถลาจะไปพยุงฟอร์แต่เหนือกระชากแขนเอาไว้แล้วรวดเร็วเกินกว่าน้ำจะรู้ตัว เหนือก็ชกน้ำจนล้มลงกับเตียงอีกคน
เหนือรู้สึกเหมือนเลือดในกายกำลังร้อนจนเดือดปุด ภาพบาดตาที่เห็นทำให้มวลท้องปั่นป่วน หัวเหมือนโดนค้อนเหล็กร้อนทุบให้ปวดร้าว ใจเจ็บจิ๊ดราวกับโดนมีดเฉือน
ต่อหน้าต่อตา!?
“ สารเลวทั้งคู่!?” เหนือตวาด หัวใจที่ราวกับโดนเฉือนกำลังโดนไฟสุม
อยากจะฆ่าให้ตายมือทั้งคู่
“ คุณเหนือ…..ไม่ใช่นะครับ!?” น้ำร้องบอก มือข้างหนึ่งกุมแก้มที่บวมช้ำ ภายในโพรงปากได้กลิ่นเลือด
“ แล้วมันอะไร ตามมากกมากอดกันถึงที่นี่ ละอายกันบ้างไหม!?” เหนือว่า ฟอร์พยุงตัวลุกขึ้นปิดปากเงียบ
“ ฟอร์นายออกไปจากบ้านเรา!?” เหนือตะโกนไล่ตัวสั่น ไม่สามารถระงับโทสะเอาไว้ได้
“ เหนือ!?”
“ ออกไป! ก่อนที่จะเรียกตำรวจมาโยนนายออกไป!!”
“ คุณเหนือ!?”
******
เจ้าหญิง ต้องบอกว่า อย่าคาดหวัง เจ้าค่ะ
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
ไม่ว่า เรื่องราวมันจะเลวร้ายมากจนสุดจะทนอย่างไร
แต่เจ้าหญิงอย่างจะแจง ว่า
นี่เป็นเรื่องราวของ น้ำ เหนือ และฟอร์
ไม่ใช่ นายเอก พระเอก พระรอง แต่อย่างใด
เรื่องคน 3 คน เจ้าค่ะ
ในอุดมคติรอเรื่องราวหน้าเน้อ
:call:
ปล.ถึงจะไม่มีใครมาอ่านแล้ว เจ้าหญิงก็ยังเขียนต่อไปจนจบแน่นอนค่ะ (I loved Yaoi)
-
เชี่ยเหนือ....แม่ง
-
:เฮ้อ: สงสารทุกคน แต่อยากให้เหนือคิดบ้าง :เฮ้อ:
-
เอาเป็นว่าให้กำลังใจคนเขียนละกันค่ะ
ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งคิดว่าเหนือเป็นวุฒิ คำพูดคำจา นิสัย คลึงกันเหลือเกิน มันให้ความรู้แบบนัน้จริงๆ เพราะเพิ่งไปอ่านอีกรอบมาไม่นาน
แต่ยังไงก็จะติดตามอ่านต่อไปค่ะ นิยายยังไงมันก็นิยายเน้อ อ่านเอาสนุกดีกว่าไปเครียดกับเลยย อิิอิ :man1: :man1:
ปล. ไม่ชอบฟอร์ แค่นี้จบ --
-
รออ่านเสมอค่ะ :-)
ถึงตอนนี้ชักอยากให้จบแบบเราสามคนซะแล้วสิ
สงสารทุกคนเลย
-
:เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
:z3:
โฮ้ววว คุณเหนือสติลใจร้ายกับน้ำเหมือนเดิม พูดจาหมางเมินไม่เท่าไร แต่ทำร้ายร่างกายนี่ยอมรับไม่ได้อ่ะ
ใครจะชี้ทางสว่างให้ได้นะ ทำร้ายเค้าจนเค้าหายหน้าหายตาไปก็แล้ว กลับมาก็ยังทำอีก เฮ้อ คุณเหนือนะ
อยากกลับหลังไปเีชียร์คุณฟอร์ใจจะขาดแล้วนา...สงสารน้ำ ซึมลงทุกวัน ๆ โคตรเศร้าอ่ะ
แล้วจะยังไงกันอีก สามคนนี้...
ขอบคุณค่ะ
-
เหนือเลว
สงสารน้ำ
-
น้ำก็เหมือนบัวเนอะ ไม่พ้นน้ำสักที สักวันคงไม่เหลือรักให้รักอีก ถ้าจะเลวร้าย
-
เวรกรรม นอกจากไม่คิดจะปรับปรุงตัว ยังทำกับน้ำยิ่งกว่าเดิมอีก
...งั้นก็ปล่อยน้ำไปเถอะเหนือ...
:z3:
-
หมดคำพูด รอตอนต่อไป
-
เหนือ ขัดใจมากกกกกกกกกกกก
-
อยากฆ่าเหนือทิ้งจริงๆๆ
-
พระเอกเรื่องนี้มันบ้าาาาาา
-
เศ้รา......แต่ก็ยังอ่านไปปายยยก๊ากก
ชอบเสพนักดราม่า ฮ่า~ :กอด1:
-
ตามที่คุณเจ้าหญิงบอกไว้แสดงว่า...เหนืออาจจะไม่ใช่พระเอกก็ได้
บอกตามตรงนะคะคุณเจ้าหญิง.................เขียนให้กัสเป็นพระเอกได้มะคะ :laugh:
เค้าพูดเล่นค่ะ อิอิ อ่านตอนนี้จบใจที่โอนเอียงทางเหนือก็หันเหทันที
ลังเลว่าจะทุ่มใจเชียร์ฟอร์ดีมั้ย คือ...เราก็ไม่อยากให้น้ำช้ำมาก...แต่ก็ชอบดราม่า
ถ้าคบฟอร์คงมีแต่เรื่องหวานเลี่ยนซึ่งเรารังเกียจขนมหวาน
ชอบกินมาม่ามากกว่า...อืดๆนี่นะ ของโปรดเชียวล่ะ กร๊ากกกกกก
คุณเจ้าหญิงไม่ต้องกลัวนะคะว่าจะไม่มีใครอ่าน
เราคนนึงแหละค่ะที่จะติดตามไปเรื่อยๆ ติดตามไปจนจบ
พี่วุฒน้องจุม เราว่าปวดใจกว่านี้อีกนะคะ เรายังตามอ่านจนจบ
และติดงอมแงมด้วย แหะๆ แต่ไม่แน่ว่า...เรื่องนี้เจ้าหญิงอาจจะเขียนให้ปวดใจยิ่งกว่า...
ดราม่ายิ่งกว่าบุพเพ เหนือร้ายมากกว่าวุฒิ น้ำโดนกระทำในสิ่งที่ขนาดจุมยังไม่เคยโดน
ฟอร์กลายเป็นคนเจ้าชู้โลเลมากกว่าชนะ...คนอ่านอย่างเราไม่สามารถรู้ได้
แต่ที่แน่ๆเราขอเป็นแฟนคลับคนเขียนแบบเสนอตัวเองเป็นอ่ะค่ะ :m20: (หน้าด้านเนอะ)
อ่านมาทุกเรื่อง...รวมถึงเรื่องที่เจ้าหญิงดร็อปเอาไว้ด้วย หิหิ
ปล.มาม่าคือพลัง คือพลัง คือพลัง ชอบรับประทานมาม่าที่สุดเลยยยยยยยยยยยยยย
โอม....บ่วงหัวใจจงดราม่า จงดราม่า
:กอด1: :L2: :L1:
-
เป็นรักสามเศร้าที่ยังมองไม่เห็นจุดจบ
เชียร์ใครไม่ลงจริงๆ อยากจะเชียร์เหนือ แต่เหนือก็ร้ายเกิน
จะเชียร์ฟอร์ ฟอร์ก็หนักแน่นไม่พอ
ได้แต่สงสารน้ำที่ถูกกระทำตลอด
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงค่ะ จะติดตามจนกว่าจะจบ
-
แหมคนแต่งพูดงี๊
สงสัยได้ลุ้น 3P ตัวลอยแล้วเราะอะหิิอะหิ (ยิ้มแก้มปริ)♥ :laugh:
แต่ตอนนี้ไม่ชอบใจเหนือจริงๆ
ทำไมต้องทำร้ายน้ำ
ทำไมถึงเอาความรุ็สึกตัวเองเป้นใหญ่ไหนว่ารักน้ำขาดน้ำไมไ่ด้
แต่กลับทำแบบนี้
คนที่รักหรือคนที่มีใจไห้กันไม่ทำแบบนี้หลอกนะ
แล้วยิ่งตอนนี้ชกหน้าน้ำด้วย
โอ้ยจะเป้นลมเหนือนายมันป่าเถื่อนไป
ขอร้องละวิธีนั้นนะเก็บไว้ใช้กับ......เราเถอะ(อ่าว) :angry2:
หรือเราจะ SM :jul1: o18
ไงก็มาต่อเร็วๆนะ
เรื่องนี้เกินจะคลาดเดาจริงๆ
เริ่มจะขอบใจกัสแล้วที่ทำไห้ฟอร์คิดได้(เริ่มฉลาดสะที)
-
ถ้าฟอร์กล้าทิ้งน้ำไว้กับเหนือตอนนี้ ละก็นรกชัดๆ :angry2: น้ำได้ตายก็คราวนี้ละ หากปล่อยมือไปตอนที่เหนือลุกเป็นทะเลเพลิงละก็ ใจดำมาก เหนือนะมันบ้าไปแล้วเลยไม่เคยหวังว่ามันจะดี แต่ถ้าฟอร์เป็นสุภาพบุรุษสุดลังเลละก็แกตายยยยยยยยยย :z6:
-
เหตุการณ์แย่ลงไปอีก o22
-
เรื่องของ 3 คน ไม่มีนายเอก พระเอก???
เจ้าหญิง....... คงไม่จบรันทดแบบไม่มีใครได้อะไรไปหรอกใช่ไหมคะ???
สงสารน้ำ ฟอร์ เหนือหมัดหนักไหมอ่ะ T_______T
-
เดาไม่ออกจริงๆ ว่าสุดท้ายแล้วเรื่องนี้จะจบยังไง
ตัวเราเองอยากให้จบแบบแฮปปี้นะ แต่ถ้าอะไรมันเกิดก็ให้มันเกิดไปเหอะ
แต่เวลาอ่านนิยายของเจ้าหญิงทีไร น้ำตาร่วงตลอดอ่ะ TT
สงสารตัวละครทุกตัวเลย
-
มาตามอ่านด้วยคนนนน
สงสารน้ำแบบไม่รู้จะอธิบายยังไง
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เห้อออออออออออออ เรื่องสามเศร้าเราสามคน ความเจ็บปวด ความทรมาน
ความรัก ความแค้น ความเกลียด สามารถเผาผลาญและทำลายลงได้ด้วยโทสะ
การขาดสติ และการขาดการยับยั้ง ทุกอย่างจะพังลงเพราะ ตัณหา กิเลส ราคะ
เอาใจช่วยน้ำเสมอและขอให้ความรักในครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี
-
อ้าว~กัส วอนหาเรื่อง(ให้น้ำ)ซะแล้ว! :serius2:
นี่เป็นเรื่องราวของ น้ำ เหนือ และฟอร์
ไม่ใช่ นายเอก พระเอก พระรอง แต่อย่างใด
เรื่องคน 3 คน เจ้าค่ะ
เอ๊ะๆๆ หรือว่าจะได้อ่าน 3p :z1:
รออ่านต่อจ้า :pig4:
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
:monkeysad:
-
กำลังจะดูว่าใครจะหมดความอาทนก่อนกัน ระหว่างน้ำกับฟลอร์ o18
-
แอบกลัวว่าเรื่องนี้จะจบแบบดราม่านะเนี่ย :sad4:
คุณเหนือฟังเค้าบ้างสิ :angry2:
-
อ่านที่เจ้าหญิงมาคุย รู้สึกตะหงิดๆว่ามันจะจบด้วยความเฟล -*-
นอกจากจะน่าสงสารทั้ง3คนแล้ว กัสก็น่าสงสารเหมือนกันนะ T_T
เหนือ ถ้าไม่พูดออกมาซะที พอถึงวันที่สายไปแล้ว จะมาคร่ำครวญก็ไร้ประโยชน์แล้วนะ
ส่วนฟอร์ ก็คงเป็นสุภาพบุรุษที่หาได้ยากแล้ว แต่เราไม่ชอบคนแบบนี้เลย ดีจนไม่ดี -*-
ขอบคุณนะคะ รอตอนต่อไปค่ะ
-
ยังไงก็อ่านจนจบค่ะพี่แมว ^^ (อยากให้พี่แมวกลับมาอัพเรื่องช่วยผมด้วยจังง่าส์..)
โอ๊ย...เหนือเข้ามาได้จังหว่ะจริงๆ ให้ดิ้นตายเหอะ!!
น้ำ..ขอร้องงงง ได้โปรด เหนือมันไม่มีอะไรดีสักอย่าง แกไปเคารพมันทำไม เชื่อฟังมันทำไม โอ๊ย..เครียด!!
-
เหนื่อยใจกับทั้งสามคน
-
ถึงวันนี้ ก็ยังจะอ่านของเจ้าหญิงต่อไปจนวันตาย :fire: :fire:
-
คิดไม่ออกว่าจะเม้นไรดี
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงครับ
-
มารอเจ้าหญิงค่าาา
:call: :call: :call:
-
:m15: :m15: :m15:
อ่านแล้วไม่มีคำบรรยายเลยอะ
ไม่สามารถ บอกเป็นคำพูดไ้ด้เลยย
สงสารทุกคน และแต่ละคนก็มีเหตุผลแตกต่างกันไป
รอตอนต่อไปเจ้าค่ะ
จะเป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงแมวต่อปายยย
:กอด1: :L2:
-
สงสารหมดทุกคนเลยอะ แต่เหนือก้อไม่ยอมบอกไปล่ะนะ
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg696/scaled.php?server=696&filename=52027066.png&res=medium)
28.
“ น้ำ น้ำ น้ำ?” ฟอร์เรียกเมื่อเห็นเปลือกตาบางกำลังขยับ น้ำค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วจับจ้องใบหน้าที่มองเห็น เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนความฝันก่อนที่จิตสำนึกจะบอกว่านี่คือความจริง
“ คุณ ฟอร์?!”
“ ใช่ฉันเอง” ฟอร์ยังคงกุมมือน้ำไว้ ก่อนที่ใบหน้าตัวเองไปแนบไว้ ฟอร์โล่งอกที่น้ำตื่นสักที
“ คุณฟอร์?” น้ำกลอกดวงตาไปรอบๆ ที่นี่ห้องของคุณเหนือ หรือห้องที่เขาอยู่ตอนนี้ แล้วคุณฟอร์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!
“ กัส บอกว่าน้ำเป็นลม ฉันเป็นห่วงมากหรือไม่” ฟอร์บอก น้ำนึกได้แล้วว่าเขากำลังคุยกับคุณกัสที่พยายามยัดเหยียดให้เขายอมรับว่ารู้สึกยังไงกับคุณฟอร์ ก่อนที่ทุกอย่างจะวูบมืดแล้วเขาก็ไม่รับรู้อะไรจนกระทั่งลืมตาตื่นบนเตียงนี้
“…..” น้ำมองฟอร์ที่ยังมีท่าทีที่เป็นห่วงเขาชัดเจน
“ นมบอกว่าน้ำไม่ค่อยกินข้าว นี่คงเป็นสาเหตุทำให้น้ำเป็นลม” ฟอร์ว่า น้ำยังคงจ้องมองใบหน้าฟอร์และอยากมองเช่นนี้ตลอดไป มือที่คุณฟอร์กุมไว้ มันอุ่นและทำให้ร่างกายผ่อนคลาย
“ครับ” น้ำตอบ ไม่คิดที่จะบอกเหตุผลที่แท้จริง
“ ทำไมน้ำ เกิดอะไรขึ้นมีเรื่องอะไรไม่สบายใจถึงไม่ยอมกินข้าว?” ฟอร์ถามด้วยความกังวล เขาไม่สนในสิ่งที่กัสบอกว่าน้ำรักเขาหรือไม่ เขาแค่มีความหวังดีกับน้ำก็พอ ไม่ว่าน้ำจะรู้สึกยังไงกับเขาก็ตาม
“ น้ำไม่ค่อยหิวเท่านั้นแหละครับ” น้ำว่าลุกขึ้น เขาจะทำตัวอ่อนแอให้ฟอร์เป็นกังวลไม่ได้
“ น้ำ ผอมไปนะ”
“ หรอครับ? น้ำรู้สึกตัวเองปกติดีนะครับ” น้ำว่ายิ้มเจือจางบนใบหน้าขาวซีด
“ น้ำ เหนือไม่ได้ทำอะไรให้น้ำลำบากใจใช่ไหม?” ฟอร์ถาม
“ ครับ??”
“ ไม่รู้สิ ฉันแค่เป็นห่วง” ฟอร์ว่าก่อนจะมองโดยรอบ
“ ไม่ครับ คุณเหนือดีกับน้ำมากกว่าเมื่อก่อนซะอีกนะครับ” น้ำว่ากล่ำกลืนความจริงไว้ในอก ก่อนที่จะดึงมือตัวเองออกมาจากมืออีกฝ่าย
“ งั้นหรอ…”
“ครับ คุณฟอร์ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
“……………………………………….”
“ ถ้าน้ำมีความสุขฉันก็….ดีใจ” ที่เหลือก็แค่ฉันคนเดียว ที่จะทำใจให้ได้
“ ครับ”
“ เมื่อน้ำไม่เป็นไร ฉันก็สมควรจะกลับสักที” ฟอร์ว่าลุกขึ้น แต่น้ำจับมือฟอร์ด้วยความเผลอตัว และฟอร์หยุดนิ่งในทันที
ฟอร์มองน้ำรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เป็นแรงดึงดูดมหาศาลให้เขาเข้าไปกอดน้ำไว้แน่น
“…!?.”
“ น้ำ มีอะไรจะบอกฉันไหม?” ฟอร์คาดหวัง คาดหวังว่าจะมีคำพูดอะไรก็ได้ที่ทำให้ที่เป็นอยู่ตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
บอกฉัน บอกฉัน ไม่ว่าอะไรจะรับฟัง
“…..”
ในขณะเดียวกัน เมื่อเหนือมาถึงบ้านก็ตรงขึ้นไปหาน้ำ ชายหนุ่มตรงดิ่งมาจากมหาลัยทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากกระหล่ำว่าน้ำเป็นลม มาทั้งที่กำลังจะเข้าเรียนในตอนบ่าย
เหนือเปิดประตูเข้าไปในห้อง ฟอร์และน้ำหันมามองในทันที
“….!?” น้ำตรงใจที่เห็นเหนือ ลืมแม้กระทั่งผลักฟอร์ที่กำลังกอดเขาอยู่ให้ถอยออกไป
“…………………………….” เหนือยืนตะลึงมองฟอร์กับน้ำที่กอดกันกลม ก่อนที่ความเกี้ยวกาจในความปวดร้าวจะกระชากให้เหนือรับรู้สิ่งที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น
“ เหนือ…?”
“ ฟอร์!?” เหนือแทบกระโจนเข้าไปฟอร์และน้ำ ก่อนที่จะดึงฟอร์ให้ลุกขึ้นมา และชกฟอร์ด้วยแรงที่หมดที่มี
ผวั่ก!?
“ คุณฟอร์!?” น้ำร้องด้วยความตกใจ ฟอร์ล้มกลิ้งไปกับพื้น น้ำลุกจากเตียงถลาจะไปพยุงฟอร์แต่เหนือกระชากแขนเอาไว้แล้วรวดเร็วเกินกว่าน้ำจะรู้ตัว เหนือก็ชกน้ำจนล้มลงกับเตียงอีกคน
เหนือรู้สึกเหมือนเลือดในกายกำลังร้อนจนเดือดปุดๆ ภาพบาดตาที่เห็นทำให้มวลท้องปั่นป่วน หัวเหมือนโดนค้อนเหล็กร้อนทุบให้ปวดร้าว ใจเจ็บจิ๊ดราวกับโดนมีดเฉือน
ต่อหน้าต่อตา!?
“ สารเลวทั้งคู่!?” เหนือตวาด หัวใจที่ราวกับโดนเฉือนกำลังโดนเหลิงสุม
อยากจะฆ่าให้ตายทั้งคู่
“ คุณเหนือ…..ไม่ใช่นะครับ!?” น้ำร้องบอก มือข้างหนึ่งกุมแก้มที่บวมช้ำ ภายในโพรงปากได้กลิ่นเลือด
“ แล้วมันอะไร ตามมากกมากอดกันถึงที่นี่ ละอายกันบ้างไหม!?” เหนือว่า ฟอร์พยุงตัวลุกขึ้นปิดปากเงียบ
“ ฟอร์นายออกไปจากบ้านเรา!?” เหนือตะโกนไล่ตัวสั่น ไม่สามารถระงับโทสะเอาไว้ได้
“ เหนือ!?”
“ ออกไป! ก่อนที่จะเรียกตำรวจมาโยนนายออกไป!!”
“ คุณเหนือ!?”
“ ถ้ายังมีความอะอายที่กล้าทรยศเพื่อน ก็ไสออกไป!”
“ คุณเหนือกำลังเข้าใจผิดนะครับ!?” น้ำพยายามอธิบาย
“ เข้าใจอะไรผิด!?”เหนือตวาดเสียงกร้าว
“ แล้วถ้ามันเป็นอย่างที่นายคิด นายจะว่ายังไง!?” ฟอร์ว่า เหนือจับจ้องฟอร์สายตาดุดัน
“ คุณฟอร์พูดอะไรครับ!?” น้ำไม่เข้าใจว่าฟอร์กำลังพูดอะไร อย่าทำให้อะไรมันแย่กว่านี้
“ ………………………………..”
“ ถ้าเรากับน้ำเป็นอย่างที่คิด นายจะปล่อยน้ำไปไหม?”
“ คุณฟอร์!?”
“ ………………………………..”
“ ถ้าเรากับน้ำรักกัน นายจะปล่อยน้ำไปไหม?” ฟอร์ว่าสบตาเหนือราวท้าทายในคำพูด เป็นน้ำที่ตกตลึงในสิ่งที่ฟอร์พูด น้ำรีบลุกขึ้นแล้วดันตัวฟอร์ให้กลับไปก่อน
“ คุณฟอร์กลับไปเถอะครับ!?” น้ำว่าแต่ฟอร์ไม่ขยับเขยื้อนสายตายังคงมองเหนือไม่แม้กระพริบตา
“ คุณฟอร์กลับไปเถอะครับ น้ำขอร้อง” น้ำว่าน้ำตาล้นทะลัก
“ ………………………….ถ้าเรากับน้ำรักกัน นายจะปล่อยน้ำไปไหม?” ฟอร์ถามย้ำเมื่อเหนือเอาแต่เงียบ
“ คุณฟอร์หยุดพูดสักทีเถอะครับ น้ำไม่ได้รัก ไม่ได้รัก ….เมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าคุณฟอร์กอดปลอบน้ำ!?”
“ ฉันรักน้ำ!?” ฟอร์บอกกอดน้ำที่กำลังผลักตนเองให้ออกไปจากห้อง
“…..” น้ำตกตลึง ไม่ได้ยินเสียงสิ่งใดนอกจากเสียงหัวใจของตนเองที่เต้นแรง
“ ฉัน รัก น้ำ” ฟอร์บอก เหนือยืนนิ่งมองฟอร์ที่กอดน้ำไว้เหนือรู้สึกว่าเขาเป็นส่วนเกิน เกินไปจริงๆ!
“ คุณฟอร์?.......... !?” คุณฟอร์บอกว่ารักน้ำหรือครับ? จริงหรือครับ??
“ น้ำ!” เหนือตะโกน น้ำสะดุ้งก่อนที่ผลักฟอร์ออกไป
“ คุณฟอร์ปล่อยครับ!? ปล่อยน้ำ!?” น้ำดิ้นรนเมื่อฟอร์ไม่ยอมปล่อย
“ คุณฟอร์อย่าทำแบบนี้!?” น้ำเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฟอร์ถึงได้บอกว่ารักเขา หรือต้องการจะช่วยเขา!? แต่แบบนี้มีแต่จะหาเรื่องใส่ตัว
“ น้ำ น้ำ ฉันระ…” เหนือไม่รอช้ากระชากน้ำหลุดมากจากวงแขนของฟอร์
“ น้ำ!?” ฟอร์ว่า รู้สึกราวกับโดนกระชากหัวใจ
“ พูดพอหรือยัง?” เหนือว่าไร้ร่องรอยอารมณ์แห่งโทสะเมื่อครู่
“ เหนือทำไมนายไม่ให้น้ำได้พูด ปล่อยน้ำไปเถอะ” ฟอร์ว่า
“…..” คุณฟอร์
คุณฟอร์ ทำไมถึงทำเพื่อน้ำขนาดนี้
“ คุณฟอร์พอเถอะครับ น้ำรู้ว่าคุณฟอร์หวังดีกับน้ำ แต่อย่าทำแบบนี้ อย่าพูดแบบนี้ คำว่ารักมันศักดิ์สิทธิ์เกินกว่าจะเอามาพูดพร่ำเพรื่อ”
“ น้ำฉันรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ”
“…..” น้ำส่ายหน้า “ คุณฟอร์ทำเกินไปแล้วครับ น้ำไม่มีอะไรให้คุณฟอร์ต้องกังวล น้ำอยู่ที่นี่ด้วยของน้ำเอง”
“ ฟอร์นายได้ยินชัดแล้วใช่ไหม? เพราะฉะนั้นเลิกมายุ่งกับพวกเราสักที!?”
“ น้ำพูดจริงๆใช่ไหม? ออกมากจากใจน้ำจริงๆใช่ไหม?” ฟอร์ถามไม่อยากจะเชื่อ แล้วเมื่อกี้น้ำดึงมือเขารั้งเขาไว้เพื่ออะไร
“ ครับ” น้ำบอกพยักหน้า น้ำตาที่ไหลอาบลงมาไม่ได้รับการสนใจในตอนนี้ น้ำตานี้ไม่ได้มาจากความเสียใจแต่มาจากความยินดีที่คุณฟอร์ทำเพื่อเขาขนาดนี้ คำว่ารัก ไม่ว่าจะเพราะอะไร แต่มันทำให้เขามีความสุขเป็นการได้รับอย่างเหลือล้น
“ น้ำรัก………………คุณ………………….เหนือ”
“ …………………………..” ฟอร์แทบทรงตัวยืนอยู่อยู่ไม่ได้ เมื่อได้ยิน พลังในร่างกายได้ถูกสูบหายไปเหมือนคำพูดน้ำที่เลือนหายไปในอากาศ
“ คุณฟอร์ไม่ต้องเป็นห่วงน้ำแล้วนะครับ” น้ำบอก ไม่ต้องการให้ฟอร์มาข้องเกี่ยวกับตัวเขาไปมากกว่านี้ เพราะถึงยังไงเขาก็เลือกที่จะตอบแทนบุญคุณ มากกว่าเลือกความรัก ไม่ว่าเขาจะต้องทุกข์ทรมานหรือเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม
“ ………………………………..”
“ น้ำ ฉัน…”
“ พอเถอะครับ คุณฟอร์ไม่เข้าใจหรือครับว่าคุณฟอร์ไม่ควรเข้ามายุ่งเรื่องน้ำกับคุณเหนืออีกแล้ว คุณฟอร์เป็นคนนอก น้ำไม่ได้รู้สึกอย่างที่คุณฟอร์พูดสักนิด!?”
“ น้ำ…” ฟอร์ไม่มีแรงที่เอ่ยคำใดได้มากกว่านี้ ทุกอย่างมันหนักเกินกว่าจะฉุดมันขึ้นมาได้
“ อย่ามายุ่งกับน้ำอีก น้ำพอแล้วกับความสงสารของคุณฟอร์! เรื่องของน้ำ น้ำไม่อยากให้คุณฟอร์เข้ามายุ่งได้ยินไหมครับ!?” น้ำไม่ต้องการให้ฟอร์มายุ่งเกี่ยวกับตนอีกต่อไป ไม่ใช่เพราะเกลียด ไม่ใช่เพราะโกรธ แต่เพราะรัก ไม่อยากให้คนที่รักต้องมาลำบากกับเรื่องของตัวเอง เขารู้ว่าคุณฟอร์นั้นจิตใจดี ย่อมจะสงสารเขาอยู่แล้ว แม้จะบอกว่าไม่เป็นไรแต่คุณฟอร์ก็คงไม่วางใจ เขามีแต่ทำให้คุณฟอร์เกลียด เกลียดเขาไปเลย จะได้ไม่ต้องมาเห็นใจเขาอีก เขาทรมานพอแล้วจะให้คุณฟอร์มาเจ็บอีกได้อย่างไร อย่างน้อยก็อยากเห็นคนที่รักมีความสุขอยู่อย่างงั้น
“ ………….”
“ ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือ ผมไม่ต้องการ!? … ผมไม่ต้องการ” น้ำว่าทั้งที่พยายามกลั้นน้ำตาแต่มันยิ่งล้นทะลักราวทำนบแตก
“ น้ำ……………” ฟอร์ว่ายิ่งกว่าฟ้าผ่าลงกลางหัวใจ ภายในอกมันแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี ทั้งความหวังพังทลายไร้เศษซาก เขาคิดไปได้ว่าน้ำชอบเขา ไปเชื่อปักใจแบบนั้น เชื่อความรู้สึกของตัวเองมันไม่พอหรอก เพราะคนอื่นเราจะไปรู้ใจเขาได้อย่างไร ในเมื่อก็จะรู้ใจตัวเองก็สายไปแล้ว
“ ถ้าน้ำ ต้องการแบบนั้น ฉันก็จะไป….” ฟอร์ว่าก่อนที่หันไปมองเหนือ
“ นายรับรู้แล้วว่าน้ำคิดยังไงเลิกระแวงน้ำกับฉันเถอะ ฉันคิดเพ้อไปเองแต่น้ำไม่ได้รู้สึก น้ำรักนาย ถนอมน้ำเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้”
“ เรารู้ว่าต้องทำอะไร” เหนือว่า ทั้งที่น้ำก็บอกว่ารักเขา แต่ทำไมเขาไม่ดีใจเลย เขายิ่งทรมานเหมือนโดนรัดด้วยเชือกรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“ ….” น้ำทรุดตัวนั่งกับพื้นเมื่อฟอร์เดินออกไป
คุณฟอร์ครับ น้ำผิดเองที่ดึงเข้ามาเกี่ยว เป็นเพราะน้ำแพ้ใจตัวเองที่ไม่ยอมตัดใจจากคุณฟอร์ เมื่อไม่ตัดใจก็มีความหวัง แอบคิดว่าสักวันหนึ่งอาจมีวันที่คุณฟอร์รักน้ำ และเรารักกัน
ความจริงน้ำควรจะทำให้มันเด็ดขาดไปตั้งแรก ว่าน้ำเลือกอะไร
ขอโทษนะครับ ที่บังอาจรักคุณฟอร์ ตอนนี้คุณฟอร์คงเกลียดน้ำไปแล้ว แต่น้ำไม่เสียใจเลยสักนิด ไม่เสียใจ
“ อึ้ก ฮือๆ” น้ำไม่เสียใจ ที่ได้ทำอะไรเพื่อคุณฟอร์บ้าง ตลอดมาน้ำเป็นฝ่ายรับจากคุรฟอร์มาตลอด น้ำได้ทำเพื่อคุณฟอร์บ้างแล้ว
“ ฮือๆ”
“ จะร้องทำไม ไหนว่าไม่รัก ไม่รัก แล้วที่ร้องเพราะอะไร!?” เหนือว่า สับสนเจ็บปวด
“ ฮือๆ ………..” น้ำส่ายหน้าปฎิเสธ ยิ่งกลั้นยิ่งสะอื้นร่างกายไม่เป็นอย่างที่คิด
“ แกรักฟอร์!?”
“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่!?”
“ พิสูจน์” เหนือว่า
“ คุณเหนือจะให้น้ำพิสูจน์อะไรอีก แค่นี้ยังไม่พอหรือครับ!?”
“ ไม่พอ….” เหนือว่า จะให้เขาเชื่อว่ารักเขาได้ยังไง ในเมื่อร้องไห้จะเป็นจะตายขนาดนี้ แต่ทำไม !?
ทำไมยังบอกว่ามีใจ แต่สีหน้า การกระทำ ทุกอย่างมันไม่ใช่
“……คุณเหนือจะต้องให้น้ำทำอะไรถึงจะพอใจ!?”
“……………………………….” เหนือยังนุกถึงคำพูดของฟอร์ถาม
‘ถ้าเรากับน้ำรักกัน นายจะปล่อยน้ำไปไหม?’
ตอนนี้ฟอร์บอกมาแล้วว่ารักน้ำ แล้วน้ำล่ะ ………….???!!! ที่เห็นอยู่ตอนนี้คือ
“ แกรักฟอร์ใช่ไหม?” เหนืออีกครั้งแต่น้ำเสียงราบเรียบ
“ ไม่ครับ น้ำไม่ได้รักคุณฟอร์” น้ำตอบคำเดิม เหนือรู้สึกโล่งใจ เพราะหากว่าน้ำตอบว่ารักฟอร์เขาก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง
“……………………………….”
“ คุณเหนือ เชื่อน้ำนะครับ น้ำไม่เคยคิด อะไร อะไรกับคุณฟอร์เลย” น้ำอยากให้เหนือเชื่อ เชื่อใจเขา..
---------------------
:z3:
:pig4:
-
:z3: :z3: :z3:
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัด T T
ไม่รู้จะเข้าข้างใครดี แต่ยังยืนยันคำเดิม ไม่ชอบฟอร์ ไม่ชอบน้ำด้วย และก็ไม่ชอบเหนือที่ไร้เหตุผล
ตัวละครดูน่าขัดใจไปซะทุกตัวเลย อยากให้คลี่คลายเร็วๆนะ เหนืออย่าใช้กำลังทำร้ายน้ำอีก
อยากให้เขารักก็ยังตวาด ยังทำร้ายเขาอยู่นั้นแหละ ขวัณกระเจิงไปหมดแล้ว
ฟอร์ดูเป็นสุภาพบุรุษดีนะ แต่เราไม่ชอบ ในความเป็นสุภาพบุรุษที่หวังผลอะไร เรามักเกลียดตัวละครแบบนี้อยู่เสมอ คหตว.นะ
เหนือก็ยังโง่ซ้ำซาก อยากให้ใจเหตุผลและใจรักน้ำบ้าง ทางนั้นสองคนเขารักกัน น้ำเองก็เหลาะเหละไม่มั่นใจในความรู้สึก
รักฟอร์มั่นคงอยู่เสมอ จึงไม่เห็นแสงสวรรค์ที่ทำให้ทั้งสองรักกันเลย ถ้าต่างคนต่างเป็นแบบนี้
แต่สุดท้ายก็ขอเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ จะรอตอนต่อไปนะ :)
-
:เฮ้อ:
-
อึดอัด :z3: :เฮ้อ:
-
ทุกอย่างคงวนเวียนเหมือนเดิม
-
หนีปัญหาแลความจริง ขมวดชีวิตตัวเองให้เป็นปมแบบนี้ ระวังจะเป็นเงื่อนตายแก้ไม่ออกนะจ๊ะน้ำ
สามคำ>>>เหอ เหอะ เหอะ :z10:
-
เอ่อ..จะบอกว่าก็สงสารและเห็นใจทุกคนอ่ะนะ... :z3:
:pig4:
-
คือถ้าน้ำรักฟอร์จริง ตอนไหนน้ำจะกลับมารักเหนือได้
ในเมื่อเหนือไม่ได้ทำดีอะไรกับน้ำเลยอ่ะ เหนือรักน้ำก็ดีกับน้ำนะ...
ขอบคุณค่ะ
-
หน่วง เนาะ!!
-
น่าสงสาร :o12:
-
เป็นเวรกรรมทุกครั้งไป
-
ที่จริงเหนือก็น่าจะรู้สึกได้นะว่าน้ำรู้สึกยังไง แต่แค่ทำปิดหูปิดตาไม่อยากยอมรับความจริง T^T รู้สึกสงสารเหนือมากที่สุดแล้วตอนนี้ ทั้งๆที่รักมาก แต่ไม่รูว่าจะถนอมความรักไว้ได้อย่างไร เอาแต่ทำร้ายคนที่รัก โดยที่ตัวเองก็ต้องมาเสียใจด้วย ถ้าทำตัวดีๆกับน้ำ ก็คงมีโอกาสชนะใจน้ำได้บ้างแท้ๆ
ส่วนน้ำเนี่ยถูกค้ำคอด้วยคำว่าทดแทนคุณ กระดิกตัวไม่ได้ อยากให้น้ำเห็นแก่ตัวมากกว่านี้ แล้วก็รักตัวเองมากกว่านี้หน่อยนะ
คุณฟอร์ โดนดาเมจหลายดอกซะใจสลายหลายรอบเลยนะ ทำอะไรไม่ได้เลย
รอตอนต่อไป เจ้าหญิงสู้ๆนะ
-
อ่านหนังสือสอบจบว่าจะมาอ่านนิยายคลายเครียด
แต่พอมาอ่านบทนี้ เรายิ่งเครียดหนักเลยอ่ะ !! T T
-
อย่างน้อยน้ำก็ทำอะไรชัดขึ้นมาห่อยอะนะ
:pig4: คะ
-
ไม่รู้จะว่ายังงัย ขอให้เหนือดีกับน้ำบ้างนะ
-
ถ้าวันดีคืนดีน้ำเกิดตกลงปลงใจกับฟอร์ขึ้นมานี่จบเลยนะคะ :serius2:
คุณเหนือทำให้น้ำรักตัวเองด้วยใจจริงให้ได้สิคะ เอาใจช่วยสุดๆเลยเนี่ย
-
ถ้าน้ำรักฟอร์ ก็ปล่อยน้ำไปเถอะเหนือ....
:เฮ้อ:
-
น้ำนี่แหละปัญหา...........
เอาเหนือกับฟอร์มาคู่กันเถอะ คนอ่านชักเหนื่อแล้ว...........ก๊ากกกกกกกกก
-
= = อ่านแล้วอึดอัดแทน :z3:
-
เป็นเรื่องที่อ่าน แล้ว อยาก ขอไม่สุภาพนะคะ ..กระชากหัววแล้วตีซ้ายตีขวาทั้งสามคนเลย
ปมของเรื่องมันง่ายนิดเดียว ทำไมถึงอยู่ ทำไมถึงทำ ทำไมถึงบอก
อ่านแล้วหงุดหงิด เหอๆๆ
+1 ค่ะ
-
ความรู้สึกมันเหมือนพายเรืออยู่ในอ่างยังไงก็ไม่รู้
-
ยังคงดราม่า เรื่อยๆ ซะใจดีแท้
-
+1 พร้อมกับปวดจี๊ดๆที่หัวใจ
ทำไมน้ำถึงน่าสงสารแบบนี้นะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
กรี้ดดดด พูดไม่ออกอึดอัด อัดอั้น :z3: :z3: :z3:
-
อันนี้ไม่ใช่แล้วนะ
อันนี้ตอนนี้ไม่ใช่ความผิดเหนือแล้วละ
อ่านมาจนถึงตอนนี้
ความผิดน้ำทั้งนั้นแล้วละ
ยิ่งตอนนี้บอกตรงๆชักจะเกลียดน้ำสะละ
สมเพชสุดๆ
กล้าพูดไปได้ไง
ทำไมถึงไม่ยอมรับความจริงสะที
ทีนี้จะไปโกรธเหนือหรือรุ้สึกไม่ดีกับเหนือไมไ่ด้แล้วละ
เพราะน้ำมันเลือกเองละ
เซงสุดๆ ณ ตอนนี้
หมดกันความฝันว่าจะ 3P ทะลายแบ๊ว
อย่่าบอกละว่าฟอร์เมาอีกแล้วได้กับกัสอีก
โว้ว สุดจะเครียด เซงน้ำมากๆเบย
-
เฮ้อ บอกไม่ถูก อลเวงชะมัด
-
รำคาญฟอร์ยังไงไม่รู้ ก็พยายามจะเข้าใจหรอกนะว่าฟอร์รักน้ำ เมื่อเห็นน้ำเหมือนจะไม่มีความสุขก็เลยอดจะห่วงไม่ได้ แต่ฟอร์ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าตัวเองเหมือนจะเป็นสาเหตุให้อะไร ๆ รุนแรงขึ้น เรื่องของเหนือน้ำดำเนินมานานแล้ว แต่ความรู้สึกที่ฟอร์มีต่อน้ำพึ่งจะเกิดไม่ใช่หรือไง มองในแง่หนึ่งฟอร์ก็เหมือนจะเข้าไปเป็นตัวแทรกระหว่างน้ำเหนือนะ และไม่เชื่อหรอกว่าฟอร์เองจะไม่รู้ว่าเหนือรู้สึกยังไงกับน้ำ เพราะขนาดคนที่เหนือพามาเพื่อประชดน้ำยังดูรู้เลย และถอนตัวไปเอง แล้วฟอร์ซึ่งสนิทสนมกับเหนือขนาดนั้นจะไม่รู้เลยหรือไงว่าเพื่อนตัวเองรู้สึกยังไงกับน้ำ แต่เพราะตัวเองเริ่มสนใจก็เลยเข้าไปวุ่นวายเพื่อหาโอกาสเข้าไปแทรกมากกว่าไม่ใช่หรอ ไม่รู้ว่าฟอร์รู้หรือเปล่าว่าหลายครั้งฟอร์เข้าไปทำลายโอกาสที่่จะพัฒนาความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นระหว่างน้ำเหนือ ส่วนน้ำอะไรของน้ำ ถ้าขอบฟอร์มากก็บอกฟอร์ไปสิ แต่นี่น้ำทำตัวเหมือนคนนี้ก็รัก อีกคนก็ทิ้งไม่ได้ถึงจะอ้างว่าเป็นผู้มีพระคุณก็เถอะ ไม่แปลก ๆ ไปหน่อยหรือไง ส่วนเหนือรักน้ำก็แสดงออกสิทำให้น้ำเห็นว่ารักน้ำแค่ไหน ไม่ใช่อะไรก็ใช้กำลัง อ้างบุญคุณ ทำแบบนั้นแล้วคิดว่าจะได้มาหรือไงความรักก็รู้ ๆ อยู่ว่าน้ำมีปมเรื่องนั้น แต่ก็ใช้อ้างอยู่นั่น แสดงความจริงใจให้มากกว่านี้สิเหนือ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียน
ถึงแม้จะอึดอัดอยู่บ้าง
แต่ถ้ายังมาเขียน..เราก็จะมาอ่าน ^^
-
โห~ ตอนนี้มันส์มาก
ฟอร์แมนสุดๆ กล้าขอน้ำจากเหนือซึ่งๆหน้าเชียว o13
น้ำก็ บีบหัวใจจริงๆ การตอบแทนบุญคุณต้องมาก่อนความรัก ต้องโกหกว่ารักเหนือ...เพื่อช่วยฟอร์และเพื่อตัวน้ำเองจะได้ตอบแทนคุณหญิงแม่...แต่น้ำคงไม่รู้สึกอะไรที่โกหกเหนือล่ะสิ เฮอะ!
สงสารเหนือนะ โดนโกหกว่ารัก ทั้งที่ระแวง...แต่ก็อยากจะเชื่อ รักเขา...ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่เคยรัก :o12:
โอ๊ย~ เครียดดีจริงๆ :laugh:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:ฮ่วยยยยย
-
และแล้วก้อร้องไห้เหมือนเดิมมมมมมมมมมมมมมมม
-
ปมนี้เริ่มจะใหญ่ซะแล้วสิ :serius2:
-
เฮ้ออ
-
+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
เต็มที่เลยนะคะ
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
เรื่องค่อนข้างสับสนขึ้นเรื่อยๆนะคะ ชักงงกับความรู้สึกของน้ำ ถ้าปกติเรื่องดำเนินมาถึงตอนนี้น้ำจะต้องรักเหนือได้แล้ว เพราะเปิดเรื่องมาคือเหนือเป็นพระเอก (แม้คนแต่งจะบอกว่าไม่มีพระเอก นายเอก พระรองก็ตาม) นั่งปวดตาอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกยันตอนจบเลย แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้เรื่องจบลงด้วยดี และเชียร์คู่เหนือกับน้ำค่ะ XD
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้อ่านได้เรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้สึกรำคาญตัวละครตัวใดตัวหนึ่งเลย
ทั้งเหนือ น้ำ และฟอร์
อ่านแล้วรู้สึกว่าตรงกับอารมณ์คน คือมีขึ้นมีลง หลายมิติหลายมุมมอง
แล้วที่ชอบคือไม่มีตัวอิจฉา หรือพวกนิสัยขี้วีน เพราะเรื่องนี้ค่อนข้างเศร้า การดำเนินเรื่องแบบนี้จึงชวนติดตามมากกว่า
เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งค่ะ
-
น้ำบ้าไปแล้ว ขัดใจจริงๆ
-
:เฮ้อ: :serius2: :z3:
-
เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจ อะไรกันละนี่
เอาเป็นว่าคนแต่งสู้ๆ รออ่านต่อคร๊าาาา
-
ขอโทษเน้อที่หายไป พักๆ
เจอกันในหยุดยาวนี้ o1
ขอบคุณเจ้าค่ะ
-
รอเจ้าหญิงค่าๆๆๆ
:z13: :z13: :z13:
-
รอครับ
-
รอได้ :oni1:
-
ไม่ต้องขอโทษหรอกค่า
ยังไงก็รอได้จ้า
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg405/scaled.php?server=405&filename=4378931170950352s.jpg&res=landing)
29
“ ไม่ได้คิดอะไร แล้วที่ร้องไห้ที่ฟูมฟายเพื่ออะไร ผู้หญิงก็ไม่ใช่! …..”เหนือต่อว่าแล้วเดินออกไปจากห้องทันที เพราะตอนนี้อารมณ์ของชายหนุ่มมีมากพอที่จะทำร้ายน้ำอีกหากว่าเขายังยืนอยู่ตรงนี้
น้ำทรุดตัวนั่งกับพื้น ความรู้สึกในสิ่งที่คิดว่าตัวเองทำได้แล้ว ไม่ได้ลดลงเลยมีแต่ยิ่งหนักขึ้น เขาเองก็ทำร้ายความหวังดีคุณฟอร์ทั้งที่เขาทำก็เพื่อคุณฟอร์ เขาไม่ได้ต้องการให้คุณฟอร์มาทำอะไรเพื่อเขาแบบนี้เลย เขาอยากให้เป็นเมื่อก่อน ไม่มีใครรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้น.. แต่คงเป็นไม่ได้แล้ว
นมก้านพูที่เฝ้าดูมาโดยตลอดเข้ามาหาน้ำเมื่อเห็นว่าเหนือออกไปแล้ว
“น้ำ?” นมก้านพูว่า เด็กหนุ่มหันหน้าไป พร้อมเอามือปาดคราบน้ำตาบนใบหน้า
“คุณนม?” น้ำว่าลุกขึ้น นมก้านพูมองด้วยน้ำด้วยความเห็นใจ
“ น้ำ นมขอถามสักคำและถ้าน้ำยังเครพรักนมเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งอย่างที่น้ำเคยว่าก็ขอให้น้ำตามความจริง”
“คุณนม..?”
“ น้ำรักคุณเหนือหรือเปล่า?”
“………………น้ำ. น้ำ ..……………….” น้ำอัมอึ้งไม่สามารถตอบออกมาได้เพราะสิ่งจะพูดไม่ได้รู้สึก!?
“ แล้วน้ำทำแบบนี้ทำไม? ยอมจะอยู่กับคุณเหนือทำไม?”
“ น้ำอยากอยู่ที่นี่” น้ำตอบอย่างที่คิด
“ เพราะอะไรน้ำ ทำไมต้องทรมานตัวเองแบบนี้ มีเหตุผลอะไร?” นมก้านพูว่าสงสารน้ำ อยากจะรู้ความในใจของน้ำ หากมีสิ่งใดช่วยได้หญิงสูงวัยก็พร้อมจะช่วย
“ น้ำไม่ได้ทรมานตัวเองนะครับ เป็นความต้องการของน้ำเอง” น้ำบอกสบตากกับนมก้านพูจริงจัง
“ แล้วเพื่อะไรน้ำ? เพื่ออะไร น้ำมีความสุขเหรอที่เป็นแบบนี้?! ” นมก้านพูถาม เธอไม่เห็นว่าน้ำจะมีความสุขเลยสักนิด
“ มีสิครับ น้ำมีอย่างน้อยน้ำก็ได้ทดแทนบุญคุณ …คุณหญิงคุณท่านที่ยอมรับน้ำเป็นลูก อย่างน้อยน้ำก็มีความสำคัญกับใครสักคนทั้งที่น้ำไม่เคยมี”
“น้ำ…..”
“ คุณเหนือยังตามหาน้ำยังต้องการน้ำ น้ำรู้สึกดีจะตาย …น้ำยังเป็นที่ต้องการ ทั้งที่ตลอดมาน้ำไม่เป็นที่ต้องการสำหรับใคร แม้แต่แม่ก็ทิ้งน้ำไป…” น้ำบอกประชดประชันตัวเองแต่ก็แฝงไว้ไว้ด้วยความรู้สึกจากภายใน
“ น้ำอย่าพูดอีกเลย” นมก้านพูว่าน้ำตาคลอเข้ากอดเด็กหนุ่มเอาไว้ น้ำสัมผัสความห่วงใยที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน เด็กหนุ่มกอบโกยความรู้สึกนั้นอย่างโหยหา
“ คุณนม น้ำน้ำ น้ำ…ก็เจ็บครับ น้ำเองก็อยากมีความสุข น้ำเป็นอยากมีคนที่รักน้ำ และน้ำก็รักเขา น้ำหวังมากไปหรือครับ ทำไมถึงมีแค่น้ำ ทำไมครับ” น้ำพูดออกมาในที่สุด เพื่อความรู้สึกได้ล้นทะลักออกมา
“ น้ำ อยากทำเพื่อคนที่น้ำรัก แม้น้ำจะทรมานก็ไม่เป็นไร แต่ทุกอย่างกลับแย่ลง เพราะน้ำมันไม่ได้เรื่อง เป็นแค่เด็กกำพร้าที่ไม่มีวันทำอะไรได้” น้ำตาเด็กหนุ่มไหลอาบแก้มแต่ไม่มีเสียงสะอื้นแม้แต่น้อย
“ น้ำพอเถอะ นมเข้าใจแล้ว น้ำยังมีนม และน้ำก็สามารถทำอะไรเพื่อตัวเองได้ ขอเพียงแค่น้ำตั้งใจจริง “
“ …………….”
คุณช่อแก้วตกใจเมื่อเห็นหน้าบุตรชายบวมแดงอย่าเห็นได้ชัด
“ฟอร์ เกิดอะไรขึ้น?! ” คุณช่อแก้วว่าดึงมือลูกชายให้มานั่งคุยกันแล้วสั่งสาวใช้เอากล่องยามาให้ทำแผล
“ …………………..” ฟอร์เงียบไม่ตอบ คุณช่อแก้วก็ไม่ลดละเธอจะต้องคาดคั้นเอาความจริงมาให้ได้ ปกติบูตรชายเป็นคนว่าง่าย แต่พักหลังมานี้ ดูจะดื้อเงียบ มีอะไรก็ไม่ยอมบอกหรือปรึกษา มักจะคิดเองทำเองโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง อย่างเช่น เรื่องของน้ำ ที่ดูยังไงก็ไม่ถูกต้อง เหมือนว่าสิ่งที่ทำมีจุดมุ่งหมายแผงเร้นเอาไว้
“ ฟอร์ เรื่องนี้เกี่ยวกับน้ำใช่ไหม?”
ฟอร์เงยหน้าขึ้น เมื่อมารดาเดาถูก
“ ………………..ครับ”
“ น้ำกลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือว่าฟอร์ไปหาน้ำที่บ้าน?”
“ครับ” ฟอร์พยักหน้ายอมรับ ยังไม่ยอมมองหน้ามารดา
“ แล้วมันเรื่องอะไรที่ฟอร์ต้องไปหาน้ำที่บ้าน?”
“ แล้วทำไม ฟอร์จะไปหาน้ำไม่ได้!? ” ฟอร์ว่าลุกขึ้น คุณช่อแก้วดึงแขนบุตรชายให้นั่งลงมาอีก แม้ฟอร์จะไม่ยอมในตอนแรกแต่ครู่ต่อมาก็ยอมนั่งลงโดยดี
“ ฟอร์ไปหาน้ำได้ แต่ตอนนี้ไม่ควรจะไปเพราะการที่ฟอร์ไปแบบนี้ อาจจะไปทำให้เหนือเข้าใจผิดอีก” คุณช่อแก้วเตือน
“จะเข้าใจอะไรผิดก็ช่างเถอะครับ คนแบบนั้น คุณแม่ก็เหมือนกัน ทำเป็นลับหูลับตามองไม่เห็นหรือครับว่าน้ำไม่ได้มีความสุขที่ได้อยู่ที่นั่น คุณแม่ก็รู้ว่าเหนือทำอะไรกับน้ำบ้าง!? ”
“ ไม่ใช่ว่าคุณแม่ไม่ลับหูลับตา แต่คุณแม่เป็นคนอื่น เรื่องของครอบครัวเขาก็ให้เขาจัดการเอง น้ำจะต้องเป็นคนที่ตัดสินใจเอง ว่าจะทำยังไง แล้วน้ำก็เลือกที่จะอยู่กับเหนือ เราก็ไม่ควรไปยุ่ง”
“ ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกครับ! ฟอร์ทนไม่ได้ วันนี้น้ำก็เป็นลม น้ำโดนปฎิบัติแบบนั้น ฟอร์นิ่งดูดายไม่ได้ เพราะน้ำเป็นคนที่ฟอร์รัก!”
“…………………” คุณช่อแก้วแม้จะพอรู้ความรู้สึกของฟอร์แต่เธอก็ตกใจที่ได้รับรู้จากปากขอ
บุตรชายอยู่ดี
พี่น้องรักคนคนเดียวกัน ผิดใจกัน มองหน้ากันไม่ติด นี่สวรรค์กำลังเล่นตลกอะไร นี่ถ้าเธอไม่รู้จักน้ำมาก่อน คงต้องคิดว่าสาเหตุเป็นเพราะน้ำแน่นอนที่ทำให้เหนือกับฟอร์หลงได้ขนาดนี้…….
“คุณแม่รู้ไหมครับว่าฟอร์รักน้ำ !? รู้ไหมครับว่าฟอร์รู้สึกยังไง!?”
“ รักทั้งๆที่รู้ว่าเหนือกับน้ำ..อย่างงั้นเหรอ?”
“ครับ ฟอร์ก็ห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้ รักไปแล้วพยายามถอนตัวถอนใจก็ไม่ได้…” พูดด้วยเสียงที่ค่อยๆเบาลงอย่างไม่น่าเชื่อ
หัวอกคนเป็นแม่ย่อมจะสงสารลูกตัวเองและทรมานไปกับลูกด้วย แม้จะรู้ว่าลูกเป็นคนผิดที่มาที่หลังก็ตาม แต่ก็ไม่ได้อยากให้ลูกผิดไปมากกว่านี้
“คุณแม่รู้ว่าฟอร์รู้สึกยังไง คุณแม่ก็เคยมีความรักมาก่อน แต่แม่อยากให้ฟอร์ตัดใจ เพราะน้ำคงรักเหนือไม่งั้นคงไม่ยอมเหนือมาจนถึงป่านนี้ เพราะถ้าฟอร์ยังรักน้ำอยู่แบบนี้ ฟอร์เองที่จะทรมาน”
“ จะให้ตัดใจได้ยังไง…ในเมื่อฟอร์เอาแต่คิดเรื่องน้ำ คิดว่าน้ำตอนนี้อยู่ยังไง โดนเหนือทำอะไรหรือเปล่า เมื่อคิดว่าน้ำเคยโดนอะไรมาบ้าง ก็รู้สึกเจ็บปวดกลัวว่าน้ำจะเป็นแบบนั้นอีก ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นห่วง ยิ่งคิดก็ยิ่งคิดถึง ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากเห็นหน้าว่ายังสบายดี ยิ่งอยากเจอจนทนไม่ไหว”
“ ฟอร์ หากฟอร์คิดดูให้ถี่ถ้วน ฟอร์จะรู้ว่าเรื่องน้ำกับเหนือเป็นเรื่องของเขาสองคน ไม่ได้เกี่ยวกับฟอร์เลย น้ำเขาเลือกเอง เพื่อตัวฟอร์ตัดใจเถอะ ลูก” คุณช่อแก้วบอกแม้รับรู้ว่าคำพูดที่พูดได้ทำร้ายฟอร์ก็ตาม
“ คุณแม่?”
“ นั่นเพราะตอนนี้ ฟอร์สงสารน้ำ ฟอร์หมกหม่นกับน้ำมากเกินไป ฟอร์ควร…”
“ แล้วถ้าเป็นคุณแม่เห็นพ่อกำลังโดนทำร้าย คุณแม่จะนิ่งเฉยไหมครับ!? ” ฟอร์ไม่เข้าใจว่าทำไม ใครๆต่างพากันบอกเขาไม่ให้เขาไม่ยุ่ง ก็ในเมื่อเห็นรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่เหนือทำมันผิด!?
เหนือต่างหากที่ผิด!?
ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่! เหนือก็ไม่มีสิทธิ์ทำร้ายน้ำ แล้วถ้าเขาจะปกป้องน้ำ มันผิดตรงไหน!?
“ฟอร์!?. ...........”
“ คุณแม่ไม่ต้องพูดแล้วครับ!? ” ฟอร์ว่าตัดคำพูดมารดา ประจวบเหมาะกับกัสโทรเข้าโทรศัพท์มือถือฟอร์
กริ้ง ๆ
‘กัส’
“ ฮัลโหล?”
“ ฟอร์เป็นไงบ้าง? ตอนนี้ยังอยู่ที่บ้านเหนือไหม?”
“ เปล่า อยู่บ้านเดี๋ยวค่อยคุยกัน สองทุ่มเจอกันที่ร้านเดิม” ฟอร์เดินห่างมารดาออกมา
“ ได้ได้ แล้วเจอกัน” กัสว่า
“……………….” ฟอร์วางสายแล้วจึงค่อยเดินกลับมาหามารดาอีกครั้ง
“ วันนี้ไม่กลับนะครับ” ฟอร์บอก คุณช่อแก้วแม้จะกังวลแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรบุตรชายเพิ่มเติม คิดว่าคราวนี้เรื่องคงได้บานปลายมากกว่านี้ หากว่าฟอร์ยังไม่หยุด…..
“ แล้วน้ำละว่าไง?” กัสถามหลังจากฟังฟอร์เล่าบางส่วน ฟอร์ส่ายหน้าก่อนที่จะตอบ
“ น้ำบอกว่ารักเหนือ” ฟอร์บอกดื่มเหล้าดีกรีแรงบาดลำคออีกครั้ง ชายหนุ่มไร้ซึ่งหนทางจะทำให้น้ำเป็นของตนเอง กัสยังคงสนใจรอยซ้ำที่แก้มฟอร์
“ เราว่าไม่ใช่ มีใครที่จะรักคนที่ทำร้ายตัวเอง น้ำต้องมีเหตุผลแน่ไม่ก็กลัวเหนือจนไม่กล้าพูด” กัสบอกมั่นใจ และเป็นการให้กำลังใจฟอร์ไปในตัว
“ เราไม่เข้าใจ ว่าทำไมทุกคนถึงไม่อยากให้เราไปยุ่ง เหนือทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง น้ำก็เหมือนกันทำไมต้องยอมเหนือขนาดนี้ แต่พออยู่กับเราก็ทำเหมือนมีใจ….” ฟอร์ว่า
“ เราไม่รู้ แต่คิดว่าถ้าเหนือไม่ต้องการน้ำอีกต่อไปละ?...................” กัสว่าแวววาวโรจน์อย่างมีเลสนัย
“ หมายความว่ายังไง?” ฟอร์ถาม สังหรณ์ใจในสิ่งที่กัสพูด
“ คิดว่ายังไง ถ้าเหนือเห็นน้ำนอนแก้ผ้ากับผู้ชายคนอื่น และถ้าผู้ชายคนนั้นเป็น ‘ฟอร์’”
“ หมายความว่า!?….” ฟอร์ตกใจไม่คาดคิดเรื่องนี้มาก่อน
“ ใช่” กัสพยักหน้า
“ แต่น้ำต้องเกียดเราแน่” ฟอร์ว่าคิดหนัก
“ แล้วไง ตอนนั้นน้ำไม่มีใครแล้ว นายที่ทั้งดีทั้งรักน้ำขนาดนี้ น้ำจะเกลียดจะโกรธนายไปได้สักกี่น้ำ” กัสบอกมั่นใจ อยากให้ฟอร์สมหวังเต็มแก่ แม้ตัวเองจะรักฟอร์แต่ก็ใช่ว่าจะใช้โอกาสนี้หันเหความสนใจฟอร์มาสู่ตัวเอง เขาต้องการให้ฟอร์รักเขาที่เป็นเขา ไม่ใช่เพราะสงสาร ไม่ใช่กำลังอ่อนแอแบบนี้ นั่นก็หมายความว่า ฟอร์ไม่เคยคิดจะรักเขาเลยสักนิด แล้วไงละ ถ้าเขาจะทำให้คนที่ตัวเองรักสมหวัง ก่อนที่ตัวเองจะตัดใจจริงๆจังๆสักที ความรักมันมีไร้รูปแบบ ไร้ขอบเขต มันไม่แปลกเลยที่เขาจะเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข และเขาไม่จำเป็นที่จะต้องครอบครอง
“ เราจะไม่ทำแบบนั้น”
“ ได้อยู่แล้ว ฟอร์ไม่จำเป็นต้องฝืนใจทำ แค่ดูน้ำทรมานแบบนี้ไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่มีใครช่วยได้” กัสจงใจให้ฟอร์คิดว่ามีเพียงฟอร์คนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยน้ำได้
“………………………..” ฟอร์ครุ่นคิดในสิ่งที่กัสพูด นึกถึงน้ำวันนี้แล้วเจ็บปวดหัวใจจริงๆ เหนือชกเขาไม่เท่าไร แต่นี่ยังชกน้ำด้วย และไม่ถามอะไรสักคำ!?
“ คิดดูดีๆ อย่างน้อยๆหลังจากนั้น………..น้ำก็จะเป็นอิสระ” กัสว่าเสียงราบเรียบแต่ส่งผลมหาศาลแก่คนฟัง
“ มีแผนแล้วใช่ไหม?” ฟอร์ถาม
“ แน่นอน” กัสว่า คิดแผนการไว้เรียบร้อยแล้ว รอเพียงแค่โอกาสเท่านั้นเอง
“ ขอคิดดูก่อน” ฟอร์ว่ายังลังเล แต่ก็คิดว่าถ้าไม่มีทางเลือกจริงๆมันก็จำเป็นเพื่อช่วยน้ำ
…..เพื่อน้ำ…..
ปูที่นั่งหันหลังให้กัส ได้ฟังเรื่องราวมาตั้งแต่ต้น อดที่เข้ามาผสมโรงด้วยไม่ได้ เพราะไม่เห็นด้วยในสิ่งที่กัสกับฟอร์กำลังจะทำ ปูจึงลุกขึ้นเดินมาที่โต๊ะฟอร์กับกัส
“ เราคิดว่าฟอร์ไม่ควรทำ” ปูเอ่ยแทรกเข้าในความเงียบ ทั้งฟอร์ทั้งกัสต่างหันไปมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
“ ปู!?” ฟอร์ว่า
“ เราไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอก และไม่คิดว่าจะรู้ดีไปกว่าพวกนาย สอง คน แต่เท่าที่เรารู้เหนือเองก็รักน้ำไม่น้อยไปกว่าใคร และน้ำเองก็ตัดสินใจที่จะอยู่กับเหนือ แล้วแบบนี้คนนอกอย่างพวกนายจะเข้าไปยุ่งทำไม?”
“ ปู พวกเราขอคุยกันแค่ 2 คน” กัสไล่ปูอย่างมีมารยาท ปูยังพูดต่อ
“ ฟอร์ เราเองก็คิดว่าตัวเองไม่เป็นคนนอกถึงได้ออกมา ถึงแม้ว่าเราจะรักเหนือแต่ก็ต้องยอมตัดใจ เพราะเหนือไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย เราก็แค่คู่ขาคนหนึ่ง เราไม่คิดว่าเรารักเหนือแล้วจะไปมีสิทธิ์ยุ่งกับชีวิตเหนือ ฟอร์รักน้ำ แต่ไม่พอหรอกที่ฟอร์จะไปทำนั้นแบบนั้นกับน้ำคิดดูดีๆว่ามันคุ้มกันไหม? มีแต่จะทำให้เรื่องมันยุ่งเหยิงไปมากกว่านี้”
“……………………………….”
“ปู!? ” กัสว่าไล่ แต่ปูยังยืนนิ่ง
“ ไม่ต้องไล่เราจะกลับไปทันทีที่พูดจบ ! ” ปูบอกเสียงแข็ง
“ อย่าอ้างว่าทำเพื่อน้ำ เพราะความจริงแล้วก็ทำเพื่อตัวเอง” ปูว่าแล้วเดินออกมา ปูที่นิ่งเฉยอยู่ไม่ได้หนึ่งมาจากความรู้สึกที่ยังติดอยู่กับเหนือ อีกหนึ่งคือ เขารู้สึกสงสารน้ำเพิ่มขึ้นมาอีก เจ้าตัวจะรู้หรือเปล่าว่ามีคนที่คิดร้ายกับตัวเองขนาดนี้
คนเราคิดอยากทำอะไรก็ทำ เพียงเพราะอยากทำ อยากได้ อยากครอบครอง อยากเอาชนะ คิดถึงแต่ตัวเองทั้งนั้น เพราะแบบนี้สิบ้านเมืองถึงได้วุ่นวาย….
-------==-------
น้ำเอาผ้าประคบเย็นแก้มเพื่อให้หายช้ำ เหนือที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเดินออกมาเห็น ชายหนุ่มชะงักหยุดฝีเท้าชั่วครู่ก่อนที่จะเดินผ่านน้ำไปเพื่อใส่ชุดนอน แม้เหนือกำลังใส่เสื้อแต่หางตาก็ยังมองน้ำนิ่ง ชายหนุ่มไม่คิดว่ามันจะบวมเจ่อขนาดนี้
สะสมแล้ว นี่ถ้าเขาไม่มาซะก่อนคงไม่ใช่กอด…….. คงมากกว่านี้
“ ทำไมฟอร์ต้องมาหาแก?” เหนือถามเหมือนไม่สนใจ น้ำหันหน้าไปหาผู้ถาม
“ครับ?” น้ำว่าได้ยินไม่ถนัด เพราะมั่วแต่สนใจเจ็บปวดที่แก้ม
“ ทำไมฟอร์มาที่นี่!? ” เหนือถามย้ำ
“ วันนี้คุณกัสมาที่นี่และบอกเรื่องว่าน้ำเป็นลมเลย….” น้ำตอบเสียงท้ายประโยคเบาจนหายไม่มีเสียง
“ เหรอ?” เหนือว่านั่งลงบนเตียง ผมเผ้าชายหนุ่มยังเปียกหมาดๆแต่ไม่ได้คิดจะไดร์ให้แห้ง
“ครับ” น้ำตอบ เวลาพูดจะรู้สึกปวดแก้มเจ็บปากทุกครั้ง
“ ถ้าฉันมาช้ากว่านี้ ……… .. . …” เหนือว่าแล้วเงียบไปเฉยๆ
“ น้ำกับคุณฟอร์ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่คุณเหนือเห็นนะครับ”
“…………………………” เหนือจ้องน้ำราวกับกำลังหาควาเท็จที่ปิดบังอยู่
“ จริงๆนะครับ”
“ แก บอกว่ารักฉัน ใช่ไหม?”
น้ำนิ่งไป ก่อนที่รวบรวมเอ่ยออกไป
“ครับ” น้ำบอกพยักหน้า
หมับ!? เหนือดึงแขนน้ำที่นั่งอยู่ให้ขยับเข้ามาใกล้จนน้ำแทบจะนั่งตักหนือ
“ เมื่อไร?” เหนือถามอีก
“ เอ่อ…..”
“ ทำไมไม่ตอบ รักฉันเมื่อไร” เหนือว่าบีบแขนน้ำเต็มแรง
“ ไม่รู้ครับ น้ำไม่รู้ มารู้ตัวอีกน้ำก็รักไปแล้ว” รัก..ไปแล้ว
“ จริงเรอะ?! ”
“ครับ ครับครับ” น้ำตอบพยายามจะดึงแขนตัวเองกลับเพราะอีกฝ่ายกำลังแน่นจนเจ็บร้าวไปทั้งแขน
“ พูดมา?! ” เหนือสั่ง
“อะอะไรครับ!?” น้ำถามหน้าตื่นไม่รู้ว่าเหนือจะให้พูดอะไรอีก พูดไม่ถูกใจพาลจะโกรธขึ้นมา
“ พูดมาว่าแกรู้สึกยังไงกับฉัน?! ”
“รักครับ?! รัก! น้ำรัก คุณเหนือ?!” น้ำบอกลิ้นพันกันพัลวัน
“ ฉัน?! ยังไม่เชื่อแกหรอก” เหนือบอก มุมปากลอบยิ้มก่อนที่ตัวเองจะรู้ตัวแล้วรีบหุบเก็บไว้ แม้ปากจะบอกว่าไม่เชื่อแต่ก็ดีใจไปแล้ว
“…………”
“ ง่วงนอน เป่าผมให้หน่อยดิ” เหนือว่าสั่ง เดินกลับไปนั่งหน้าโต๊ะกระจก
“ครับ” น้ำรีบตามไปทันที
“………………………….” ชายหนุ่มจ้องมองอีกฝ่ายผ่านกระจกโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว ในดวงตาคมสะท้อนความหมายมากมายยากเกินเจ้าตัวจะเอ่ยออกมาเป็นคำพูด
“ เมื่อกี้แกรู้สึกยังไงกับฉันนะ? ไม่ทันได้ฟัง” เหนือถามอีก ทั้งที่ได้ยินชัดเจน
“ ครับ ? ให้น้ำพูดอีกเหรอครับ?” น้ำถามลำบากใจที่จะพูดในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้รู้สึก
“ อืม” เหนือพยักหน้ารอฟัง
“ น้ำ รัก คุณเหนือครับ” น้ำบอกก้มหน้าลงรู้สึกอึดอัด พอเงยหน้าขึ้นมองเห็นเหนือกำลังจ้องมองตัวเองในกระจก!? รีบหันหลบไปอีกทาง
…………………..ทำตัวไม่ถูก……………
“…..” คุณเหนือยังมองอยู่ไหม? น้ำลอบมองในกระจกเห็นเหนือยังมองตัวเองอยู่รีบหันหลบจนเหนือคิดว่าคออีกฝ่ายจะหักเอาได้ เหนือได้ยิ้มขำ
….อย่าบอกว่าเขิน?
“ ไม่ต้องปลงไม่ต้องเป่ามันแล้ว” เหนือว่าดึงไดร์เป่าผมจากมือน้ำแล้วถอดปลั๊กเองก่อนที่ดึงแขนน้ำกลับมาที่เตียง
“คุณเหนือ?!”
“ง่วง!” เหนือบอกเอาแต่ใจ กอดน้ำนอนลงไปด้วยกัน แล้วหลับตาลง น้ำยังคงเบิกตา หน้าตื่นนึกว่าเหนือจะไม่ใช่แค่นอนเฉยๆ อดสงสัยจนไม่หันมามองหน้าอีกฝ่ายไม่ได้
“……..” คุณเหนือ?
ไม่นานเหนือก็หลับไปทั้งที่ยังกอดน้ำไม่ยอมปล่อย น้ำจึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ
-------==-------
:pig4:
เครดิตภาพ : crescent.com.tw
-
:z13: :z13:
-
ถ้าน้ำรักคุณเหนือจริงๆก็ดีสิคะ :เฮ้อ:
กัสอย่าให้ฟอร์ทำตามแผนเล้ย เดี๋ยวไปกันใหญ่น้า
-
โอยยยย
ปวดใจจริงๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กด like ที่ปูพูดเลย คิดว่าจะช่วยน้ำ จริง ๆ ก็อยากให้ตัวเองสมหวังแค่นั้นแหละ
เห็นแก่ตัวกันหมด แต่ก็ธรรมดามนุษย์อ่ะนะ คนที่น่าสงสารที่สุดก็น้ำอยู่ดี
แผนการกัสนี่แบบไม่ไหวนะ...บ้านพังแน่ถ้าเป็นงั้นอ่ะ
คุณเหนือก็แบบปากแข็ง รักเค้าก็บอกไปบ้างเห้อ เค้าจะได้มีใจให้บ้างอะไรบ้าง
ขอบคุณค่ะ
-
ตอนนี้เหนือแอบน่ารัก T^T
ดีใจ :sad4: หลังจากหน่วงมานาน
ฟอร์อย่าเข้ามายุ่งอีกเลย รู้สึกรำคาญฟอร์แระ
ส่วนปูเธอโดนใจอย่างแรง ขอให้เจอเนื้อคู่ไวๆนะ
เจ้าหญิงอ่าเขาติดรู้ มั้ย T^T
-
ปูยอดมาก o13
กัสกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่นะ :เฮ้อ:
-
ตอนนี้รักปูจังเลย
สงสารน้ำเนอะ
-
:seng2ped: ฟอร์
ไม่เห็นว่าเหนือจะทำอะไรเลยนอกจากจะใช้กำลัง และถาม อะไรบ้าๆ รักไม่รัก บ้าบอ
แต่ดูตัวเองทำตัวเข้าสิ *** อะไรไม่รู้ เมื่อไหร่จะทำอะไรใหเห็นจริงจังซะที นอกจากอาละวาดว่ะ
แผนการอะไรอีกละเนี่ย :seng2ped:
ขอโทษด้วยนะค่ะ หากหยาบคายไป พอดี โมโห ฟอร์ อีกล่ะ - -
:L1: :L1: :pig4: มาต่อไวไวน้าา
-
รักก็บอกรักสิอิเหนือ
-
สงสารน้ำ
-
เพียงแต่เหนือจะต้องรักน้ำให้ถูกวิธี ทุกๆอย่างที่มันวุ่นวายอยู่ก็จะลงตัว
น้ำก้จะเข้าใจและเชื่อมั่นในตัวเหนือ
ฟอร์ก็จะเลิกบ้า กัสก้จะได้สมหวังสักที :-[
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์คับ :D จะติดตามไปเรื่อยๆจนจบคับผมม (ซุ่มมานาน)
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
เรื่องนี้ถ้าไม่มีฟอร์ มันคงง่ายกว่านี้เยอะเลย
ตอนนี้มันพันกันยุ่งเหยิงไปหมด
-
อ่านแต่ละทีหัวใจจะวายตาย
สงสารน้ำ
-
ถ้าฟอร์ทำตามแผนที่กัสวางไว้เรื่องคงยุ่งไปกว่านี้ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:
-
เมื่อไหร่ที่เหนือจะทำให้น้ำรักได้ล่ะ
มีแต่ใช้อารมณ์ บังคับ ใครเขาจะรัก
ดูท่าจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ :เฮ้อ:
-
เรื่องของคน 2 คน มันวุ่นวายเพราะมีคนยื่นมือมายุ่มย่าม
-
ภาพประกอบสวยดี น้องน้ำตัวเล็กดีจัง น่าทะนุถนอม น่ารังแกด้วย อิอิ
กัสกำลังทำให้เรื่องมันยุ่งไปกันใหญ่แร้ววว :m16:
เหนือรักน้ำให้มากกว่านี้สิ แล้วทำดีๆให้น้ำรักตอบด้วยได้มั้ยยย คนอ่านเชียร์จนจะขาดใจแล้วนา
-
เฮ้อ กลุ้มแทน
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
ถ้าบนโลกนี้มีคนแบบน้ำอยู่เราจะเข้าไปกราบเลย
อึดทั้งกายและใจ!!! =o=
สงสารน้ำ ไอเหนือแม่งงง
-
เวรกรรม :เฮ้อ:
อ่านไปอ่านมา ชักสงสารเหนือแหะ
ก็เข้าใจนะว่าน้ำเห็นบุญคุณสำคัญกว่า
แต่มันจะทำให้ตัวน้ำเองทรมารแล้วก็เรื่องจะบานปลาย
เหนือที่เริ่มดีเพราะ เหนือรักน้ำ แต่ไม่ค่อยยอมรับ
จึงอ้างความกำพร้าของน้ำมาบังหน้า ทั้งที่ใจจริงหลงน้ำจะตาย
ฟอร์ก็รักน้ำแต่รู้ตัวช้าไป จะทำอะไรก็ไม่ได้ ถึงความรู้สึกจริงๆ
จะบอกออกไป แต่ในเมื่อฟอร์ไม่เคยมีใจให้น้ำมาก่อน บวกกับ
เหนือกรอกหูว่าฟอร์แค่เล่นๆๆ ความรู้สึกนี่น้ำจึงตีว่าเป็น ความสงสาร
และด้วยรักที่มีให้ฟอร์ จึงไม่อยากให้ฟอร์เดือดร้อน
ที่สำคัญ อย่าทำอะไรแบบนั้นเลย ถ้าฟอร์รักน้ำก็ไม่อยากให้ทำ
เหมือนที่ปูบอก :เฮ้อ: เศร้าใจจัง
รอตอนต่อไปนะค่ะ เจ้าหญิง
รักและจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1: :L2:
-
กัสไม่เจ็บบ้างเหรอทั้งๆที่ตัวเองก็รักฟอร์น่ะ :o12:แต่ฟอร์เอ๊ย -*- อย่าไปทำตามกัสเชียวนะ วิบัติแน่
ตอนนี้ชอบอยู่สองคน คือคุณช่อแก้วที่บอกว่า "มันเป็นเรื่องที่น้ำต้องตัดสินใจเอง" แล้วก็ปู(อรั๊ยยย คิดถึง ><) ที่บอกว่า"อย่าอ้างว่าทำเพื่อน้ำ แต่ท่ี่จริงทำเพื่อตัวเอง"
หวังว่าน้ำจะรักเหนือบ้าง และหวังว่าเหนือจะหยุดบ้าได้แล้ว เอาใจช่วยคู่นี้ :a9:
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
ตอนนี้ยกให้ปูเป็นพระเอก พูดได้ดีมาก ๆ
-
คำเดียว สั้นๆ สงสารน้ำ!!!
-
กระชากอารมณ์ เหลื่อเกิน :เฮ้อ:
-
ตอนนี้รู้สึกฉุนกัสมาก ๆ อะ โตขนาดนี้แล้วกลับคิดไม่เป็น รวมทั้งฟอร์ด้วย
ยกนิ้วให้ ปู และแม่ของฟอร์เลยงานนี้ o13
:pig4: คะ
-
น้ำไม่ได้รักทั้งเหนือทั้งฟอร์หรอกเราว่า
แค่อยากเป็นที่ต้องการมากกว่า
-
เห่อ ตอนนี้ปู มาวินอะ
ตรงจุดเกิดเหตุมากๆอะ
พูดถูกเปะ
ตอนแรกแอบเห็นด้วยกับกัสไปละ555+
พอปูพูด สำนึกในส่วนดี(ที่มีเหรืออยุ่น้อย) ก็คิดขึ้นมาได้เออเวะใช่อะ เป๊ะเวอร์55+
จะโทดใครไมไ่ด้ผิดกันทุกคน
ผิดที่น้ำที่ไม่ยอมรับความจริงกังวลไปสะทุกอย่าง(แต่ก็เป็นเพราะเหนือที่พูดกรอกหัวน้ำจนไม่เป้นตัวของตัวเอง กลัวที่จะตัดสินใจสะ)
ผิดที่เหนือที่เจ้าอารมณ์ ไม่ค่อยมีเหตผล จอมบงการ
ิผิดที่กัส เยอะ มาที่หลังแล้วยังเยอะ รุ้ว่าอยากมีบท อิอิ
-
:กอด1: ปูกับแม่ฟอร์
ที่พยายามทำให้สถานการณ์มันยุ่งเหยิงน้อยลง
แต่คิดว่าฟอร์คงไม่ยอมเลิกรากับน้ำง่ายๆ :m31:
-
น้ำรักเหนือจริงๆเถอะนะ ไม่งั้นก็ เดินออกมา
ยิ่งหลอกกัน ยิ่งเจ็บปวด เมื่อรู้ที่หลังว่ามันไม่จริง
-
ชอบมากกก จะติดตามต่อไปนะครบ
ส่วนตัวสงสารเหนือที่ไม่ยอมรับความจริงว่าน้ำไม่ได้รักตัวเอง แต่เหนื่อก็มีข้อดีคือพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้คนที่ตัวเองรักมา
ส่วนฟอร์ ถึงจะเป็นคนดีแต่ไม่มีความมั่นใจหรือหนักแน่นพอที่จะแย่งน้ำมา
เรื่องนี้คนที่ไม่น่าสงสารน้อยที่สุดคือน้ำ ถ้าจะบอกว่าฟอร์ผิดที่มาที่หลังก็ไม่ใช่ เพราะน้ำไม่ได้รักเหนือตั้งแต่แรกแล้ว น้ำต่างหากที่รักฟอร์ และมาตอนนี้ฟอร์ก็รักน้ำเรื่องมันน่าจะจบแล้ว ถ้าน้ำไม่เป็นต้นเหตุให้เรื่องมันยุ่งแบบนี้ น้ำให้เหตุผลที่ว่าทดแทนบุญคุณและคำสัญญาที่ตัวเองพูดออกมาผูกมัดตัวเอง ทั้งที่คำสัญญาที่เคยให้ไว้กับคุณแม่มันขาดลงตั้งแต่ที่เหนือทำร้ายตนแล้ว แต่ก็ไปพูดผูกมัดกับเหนืออีกว่าจะไม่ไปใหนจนกว่าเหนือจะไล่ ..... ส่วนตัวเรื่องนี้ไม่อยากให้น้ำคู่กับใครเลยมันเป็นรักสามเศร้า
ตัวละครอีกตัวที่น่าสงสารคือกัส รักแต่ไม่พูดแถมยังต้องมาคอยช่วยเหลือคนที่ตัวเองรักให้สมหวังในความรักกับคนอื่นอีก เจ็บกว่าอีก
แต่ยังไงก็ชอบมากกกก ชอบเรื่องแนวนี้
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน คิดถึงเจ้าหญิงจัง :L2:
ในที่สุดก็ตามอ่านทัน เย้ๆๆ :oni1:
อ่านไปอ่านมา รู้สึกเครียด :a5:
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้กันหมด แต่ละคนเห็นแก่ตัวกัน
เหนือก็ปากแข็ง น้ำก็สับสน ฟอร์ก็ไม่เลิกยุ่งอ้างเพื่อน้ำแต่ที่จริงก็เพื่อตัวเอง :m31:
ชอบปูตอนนี้มากเลย พูดถูกใจ
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิง สู้ต่อไปนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่าา :L1:
-
เมื่อไหร่จะมาหนอออออออ....
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: เมื่อไหร่ จะรู้ใจ ตัวเอง ซะที น้ำเอ๊ย
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
เจ็บกันพอหรือยัง เมื่อไรจะผ่านสักที ต่างคนต่างรู้ดี ไม่มีวันเหมือนเดิม
ยิ่งต้องเจอกันทุกวัน ยิ่งต้องมาเผชิญหน้ากันยิ่งช้ำใจ ปล่อยฉันไว้ดีกว่า
อยากให้น้ำรักกับเหนือเร้ว ๆ จัง จะได้จบซักทีกับรัก 3 เศร้า เรา 3 คน
อยากเห็นน้ำกับเหนือมีแต่ความสุข สักที :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เรื่องนี้สงสารทุกคนอ่ะ :m15:
-
เข้ามาปูเสื่อรอเจ้าหญิง :a12:
รอเน้อ อยากอ่านแล้วอะ สู้ๆนะค่าา :a2: :L2:
-
อ่านมากจบห,ดตอน ยิ้มไม่ออกเลย Y Y :o12: :o12: :o12: :o12: :sad4:
มาอัพตอเ็วๆนะค่ะ ไม่อยากให้เรื่องมันเศร้าไปกว่านี้แล้ว ... :z3: :เฮ้อ:
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg213/scaled.php?server=213&filename=108651207.png&res=medium)
30
“ โห้ ไม่ได้เห็นน้ำใส่ชุดนักเรียนตั้งนาน ใส่แล้วหล่อเชียว” กระหล่ำแซวเมื่อเห็นน้ำใส่ชุดนักเรียนเพื่อไปสอบตรงเข้ามหาลัย น้ำยิ้มเขินไม่ชินเมื่อได้รับคำชมแบบนี้
“ ขอบคุณครับ” น้ำว่านั่งลง มองข้าวต้มกุ้งใส่หมูสับและไข่ ที่ดูเหมือนจะล้นชาม
“ พี่แก้วเขาจัดหนักมาให้จะได้มีกำลังสอบ” กระหล่ำบอก พร้อมๆกับที่นมก้านพูเดินออกมา
“ คุณเหนือละน้ำ?” หญิงสูงวัยถาม น้ำยังไม่ได้ได้ตอบเหนือก็เดินมานั่งลงข้างๆน้ำ
“ นมขอข้าวต้มให้เหนือด้วย” ชายหนุ่มว่า กระหล่ำได้คิดแต่ในใจว่า คุณเหนือดีขึ้นเยอะตั้งแต่น้ำกลับมา ไม่ปั้นหน้าเครียด คิ้วขมวดให้อกสั่นขวัญแขวนเล่น
“ คุณเหนือตื่นแต่เช้าจะไปส่งน้ำหรือคะ?” นมก้านพูถาม เพราะวันนี้ชายหนุ่มไม่มีเรียนย่อมจะตื่นสายกว่านี้ไม่ใช่ 6 โมงครึ่ง
“ …………………..” ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นคำตอบแล้วใช้หางตามองน้ำแวบหนึ่ง คำว่า รัก ที่ได้ยินนั้นทำให้มีความสุขได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ น้ำกินเยอะๆนะ” นมก้านพูว่ามองน้ำที่กำลังกินอย่างเอ็นดู
“ครับ” น้ำว่าข้าวเต็มกระพุ้งแก้ว เหนือเห็นแล้วก็อดที่จะเอามือไปจับเล่นไม่ได้ น้ำรีบปัดมือชายหนุ่มออกด้วยความตกใจระคนเคอะเขิน
“ อะไร?” เหนือว่า เหมือนโดนขัดใจ แต่ก็ยังไม่อารมณ์เสีย
“……” น้ำไม่ตอบ รู้แต่ว่าเขาไม่กล้ามองนมก้านพู หรือพี่กระหล่ำเลย แล้วหน้ามันร้อนวูบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
คุณเหนือชอบแกล้งให้เขาอายอยู่เรื่อย
น้ำเหมือนจะต่อว่าเหนืออยู่ในใจ
“นม ร้อนๆ” เหนือว่าหลังจากตักข้าวต้มกินไปนิดเดียว
“ ก็ต้องร้อนสิคะ พี่แก้วเพิ่งตักใส่ชามให้เมื่อกี้” นมก้านพูว่าเชิงตำหนิเดินมาชายหนุ่ม
“ ร้อนขนาดนี้เหนือกินไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มว่าแต่ก็ดูไม่จริงจังเท่าไร เพราะซ่อนอุบายแผนอยู่ในใจ
“ เดี่ยวนมคนให้เย็นให้ค่ะ” นมก้านพูบอก เหนือรีบตอบในทันที
“ ไม่ต้อง!”
“ หรือคุณนหนือจะคนเองคะ?” หญิงสูงวัยถามสงสัย แต่ก็เห็นสายตาเหนือมองไปยังน้ำ จึงได้ส่ายหน้าในความไม่รู้จักโตของเหนือ
“ น้ำเป่าให้หน่อยดิ” เหนือบอกแกมสั่ง
“ คุณเหนือให้น้ำกินปเถอะค่ะ เดี๋ยวไปสอบไม่ทัน ข้าวต้มถ้าคุณเหนืออยากให้เป่าให้ นมเป่าให้ก็ได้”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับนม น้ำยังพอมีเวลาครับ” น้ำบอก เหนือแอบอมยิ้มทั้งที่ปั้นหน้าตาย นมก้านพูส่ายหน้าอ่อนใจ
“…………………………………….”
เหนือเมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลา เลยทำตัวเป็นเจ้าถิ่นที่ดีพาน้ำขับวนรอบๆมหาลัย
“ ร้านนี้ ไม่ค่อยอร่อยเท่าไร แต่ก็เหมาะที่มาจะกินเป็นมือเที่ยงเพราะทำค่อยข้างเร็ว หรือไม่ก็โทรมาสั่งก่อน” เหนือบอก
“ ครับ” น้ำมองไปยังร้านที่ว่าทำตากตึกแถวสองคูหา หน้าร้านเป็นกระจกใส มีกระถางไม้ประดับประดับเป็นทางเดิน ตรงประตูมีไม้สีขาวห้อยไว้ ‘Closed’
“ เออร้านนั้น อร่อยดี ฉันมากินบ่อยๆ บรรยากาศก็ดี เอาไว้ฉันพามากินก็ได้” เหนือว่าชี้ไปยังบ้านหลังคาแหลมกระทัดรัดให้ความรู้สึกเหมือนเป็นร้านกาแฟ
“ ครับ” น้ำพยักหน้า แล้วหยิบสมุดโน๊ตเล็กๆที่จดสรุปเนื้อหาวิชาสอบเอาไว้ขึ้นมาอ่าน เหนือหันไปมองก่อนที่จะถาม
“ พร้อมไหม?”
“ ครับ” น้ำพยักหน้า
“ กลัวไหม?” เหนือถามอีก
“ กลัว? เอ่อครับ น้ำไม่รู้ว่าข้อสอบจะเป็นแบบไหน ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่า?” น้ำว่าสีหน้าวิตกเมื่อคิดว่าในข้อสอบจะถามอะไร?
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า ข้อสอบมันไม่ออกเกินในหนังสือหรอก” เหนือว่าเลี้ยวรถเข้ามามาหาลัย
“ …..”
“ สอบตึกนี้ใช่ไหม?”
“ครับ” น้ำบอกมองออกไปนอกรถเห็นนักเรียนคนอื่นเดินเข้าตึกเป็นกลุ่มใหญ่ พอเหนือจอดรถน้ำก็เตรียมเปิดประตูพร้อมกล่าวขอบคุณ
“ ขอบคุณนะครับที่มาส่งน้ำ”
“ เดี๋ยว” เหนือว่าจับมือไว้
“ครับ!?”
“ ตั้งใจสอบ……แก จะได้เรียนที่เดียวกับฉัน”
“ น้ำจะพยายามครับ”
“ เหรอ” เหนือพูดพร้อมๆหอมแก้มน้ำไม่ให้อีกฝ่ายทันรู้ตัว
“ คุณเหนือ!?” น้ำเอามือจับแก้มตกจ้องอีกฝ่าย เหนือยักไหล่แล้วยักยิ้มทำไม่รู้ไม่ชี้
“ จะจ้องฉันอีกนานไหม?หรืออยากให้ไปหาห้องสอบ” เหนือถามเก๊กเสียงดุ
“ ไม่เป็นไรครับ!? !?” น้ำรีบเปิดประตูวิ่งเข้าไปในตึก เหนือหัวเราะในลำคอก้มหน้ามองน้ำวิ่งไป
“ จะทำตื่นเต้นไปเพื่อ?” เหนือว่าหัวเราะอยู่คนเดียว ทั้งที่น้ำเพิ่งไปเมื่อกี้ แต่เขาก็อยากเห็นหน้าน้ำอีกแล้ว อาการแบบนี้ท่าจะบ้า
“…………….” กัสมองฟอร์ที่นอนบนเตียงสภาพเมาค้าง แล้วหดหู่ใจ ตลอดทั้งสัปดาห์ฟอร์มาคลุกอยู่คอนโดกัสไม่ยอมกลับบ้าน แม้คุณช่อแก้วจะโทรมาตามหลายครั้ง
รักน้ำมากขนาดนี้เลยเหรอ? แต่ก็ไม่ยอมทำอะไร เรารู้ว่านายไม่เลวพอที่จะทำตามแผนเรา แล้วนายก็มาทำตัวหมดอาลัยตายยากต่อหน้าเราแบบนี้ เราจะทนนิ่งเฉยแน่ไปได้ยังไง!
นายไม่กล้าแต่เรากล้า !
นายไม่อยากเป็นคนเลว เราเลวเองก็ได้ แล้วนายจะมาขอบคุณเรา
กัสมองนาฬิกาเที่ยงกว่าๆ จึงเข้าไปปลุกฟอร์
“ ฟอร์ตื่น จะนอนให้ตายไปข้างหรือไง!?” กัสเขย่าเต็มแรงจนฟอร์ปรือตาตื่น
“กัส?”
“ เอ่อ เราเอง ตื่นขึ้นมากินข้าวกินปลาได้แล้ว เมื่อคืนก็กินแต่เหล้า ต่อไปคงไม่พ้นเป็นพิษเหล้าเรื่อรัง!?”
“ …………….” ฟอร์พูดกึมกัมเสียงเบา ‘แค่นี้ไม่ตายหรอก’
บ่ายสามโมงครึ่ง น้ำหมดเวลาสอบ เด็กหนุ่มจะโทรบอกเหนือตามที่ได้รับปากมา แต่ก็โดนขัดจังหวะเพราะเสียงเรียก
“น้ำ น้ำ !? ” น้ำหันซ้ายหันขวาหาต้นเสียง เพราะนักเรียนคนอื่นที่กำลังออกจากห้องสอบจำนวนมาก จนเห็นกัสกำลังวิ่งมาหา
“ คุณกัสมาได้ไงครับ? ”
“ คิดว่าจะไม่เจอน้ำซะแล้ว” กัสบอกท่าทางร้อนรน
“ มี อะไรหรือครับ?”
“ ฟอร์….” กัสว่าก่อนที่เงียบไปเพื่อให้อีกฝ่ายกังวลใจ
“ คุณฟอร์ทำไมครับ !? ” น้ำรู้สึกเป็นห่วงฟอร์ขึ้นมาทันที
“ ก็จากวันนั้น ฟอร์ก็…ฟอร์ก็”
“คุณฟอร์ทำไมครับ!?” ยิ่งกัสไม่ยอมบอกน้ำก็ยิ่งกังวล
“ ฉันอยากให้น้ำไปเห็นกับตา มาเถอะแล้วฉันจะเล่าให้ฟังในรถ” กัสว่าดึงแขนแขนให้ตามเขาไปยังรถ น้ำไม่รีรอตามกัสไปด้วยความเป็นห่วงฟอร์ โดยลืมเรื่องโทรหาเหนือไปสนิท
ในรถกัสเล่าเรื่องฟอร์ทำตัวสำมะเลเทเมาให้น้ำฟัง
“……”
“ รู้ใช่ไหมว่าเพราะใคร?”
“ เพราะคุณฟอร์คิดมากเรื่องคุณเหนือหรือครับ?”
“ไม่ใช่! คิดเรื่องน้ำต่างหาก”
“ เรื่องน้ำ?”
“ น้ำรู้ใช่ไหมว่าฟอร์รักน้ำ”
“รักน้ำ”
“ อย่าบอกว่าไม่รู้” กัสทำหน้าเหมือนโลกจะตายให้ได้
“ ไม่ใช่หรอกครับ คุณกัสคงเข้าใจผิด คุณฟอร์แค่สงสารน้ำ”
“ สงสารบ้า! อะไร จะทำขนาดนี้ เคยคิดบ้างไหม คำว่าสงสารมันน้อยไป! แล้วตอนนี้ยิ่งทำตัวหมดอาลัยตายยากขนาดนี้ยังไม่เข้าอีกเหรอ!?”
“ แต่ แต่….” น้ำบอกไม่ถูกว่าเขารู้สึกอะไรมากที่สุด หากว่าสิ่งที่ได้ฟังเป็นความจริง จะว่าดีใจก็ใช่!? จะว่ากังวลก็ใช่!? ตกใจก็ใช่!? สับสนจนรู้สึกง่วง……………….. และรู้สึกคอแห้ง…… ง่วง
“ เอางี้พอเจอฟอร์แล้วค่อยถามให้รู้เรื่องกันไปเลย น้ำเองก็รักฟอร์ไม่ใช่หรือไง!?”
“ มะไม่ ไม่ใช่ ครับ” น้ำว่าพยายามฝืนเปลือกตาที่จะหลับลงมาให้ได้
“คุ คุณ…นะน้ำ…” น้ำหันหน้ามองอีกฝ่ายที่กำลังขับรถโดยไม่ได้สนใจเขา ก่อนที่สติจะล่องลอยหายไป
“น้ำ น้ำ” กัสเรียกเมื่อน้ำนิ่งและเงียบไป
“……………………………….ขอโทษนะน้ำ”
กัสพาน้ำมายังโรงแรมที่ได้จองไว้ แล้วโทรหาฟอร์
“ ฮัลโหลฟอร์ ตอนนี้น้ำอยู่เรา”
“ กัส!? ” ฟอร์เข้าใจในทันทีว่ากัสกำลังทำอะไร
“ โรงแรมJ ห้อง 000 นายจะไม่มาก็ได้ แต่อย่าไว้ใจเรามากก็แล้วกัน” กัสบอกทั้งขู่แล้วตัดสายฟอร์ทิ้ง แม้ฟอร์จะโทรกลับก็ไม่ยอมรับ
“กัส นายทำบ้าอะไรของนาย!? ” ฟอร์ทั้งโมโหทั้งเป็นห่วงน้ำ ชายหนุ่มรีบบึ่งไปโรงแรมที่ว่าในทันที
กัสมองน้ำที่นอนสลบสไหลบนเตียง ก่อนที่จะลงมือถอดเสื้อผ้าน้ำไม่เหลือแม้แต่กางเกงใน
กริ้งๆ
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายน้ำดังขึ้น กัสค้นจนเจอโทรศัพท์ที่ดังอย่างต่อเนื่อง
‘เหนือ’
กัสปล่อยให้โทรศัพท์ดังจนเงียบไปก่อนที่จะปิดเครื่อง
“……………………… . .”
เหนือโทรหาน้ำอีกครั้ง
“ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณา…….”
เหนือแปลกใจที่เมื่อกี้ยังโทรติด แต่ตอนนี้ทำไมโทรไม่ติด จะว่าไม่มีสัญญาณก็ไม่ใช่ แบต-หมดก็ไม่ใช่ เพราะเมื่อคืนเขาเห็นน้ำชาร์สเครื่องไปแล้ว นอกเสียจากว่าปิดเครื่อง?
จะปิดเครื่องทำไม ..? หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้ำ!?
เหนือโทรหาน้ำอีกครั้ง และอีกครั้ง เสียงสัญญาณยังคงเหมือนเดิม
“ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ …….”
เหนือนึกถึงอาทิตย์ที่แล้วที่น้ำเป็นลม คิดว่าน้ำอาจะเป็นลมอีกก็ได้ เพราะน้ำเองก็อ่านหนังสือจนดึกติดต่อกันหลายคืน
เหนือที่รออยู่หน้ามหาลัยรอให้น้ำโทรให้ไปรับ เปลี่ยนเป็นขับรถไปยังตึกที่น้ำสอบ เหนือจำห้องสอบที่น้ำบอกเมื่อเช้าได้ รีบขึ้นไปดู แต่ห้องว่าง แม้แต่ผู้คุมสอบก็เก็บข้อสอบไปหมดแล้ว
“ …………………….น้ำ!? ” เหนือวิ่งเข้าห้องน้ำชายคิดว่าเผื่อน้ำเป็นลมในห้องแล้วไม่มีใครเห็น ในห้องน้ำว่างเปล่าแม้เหนือจะเปิดดูทุกห้องก็ตาม
หรือว่าน้ำจะกลับไปแล้ว แต่ทำไมติดต่อไม่ได้ ไม่ใช่ว่าน้ำจงใจปิดเครื่องหนีเขาหรอกนะ
หนี!?
หรือว่า น้ำหนีไปแล้ว
บ้าน่า!?
อย่าคิดอะไรบ้าๆได้ไหม!? เหนือบอกตัวเอง ว่าหากจะหนีเขาไปคงไม่รอมาทำวันนี้หรอก มีโอกาสไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร
ฟอร์มาถึงโรงแรมJ ตรงดิ่งไปยังห้อง000 ทันที เคาะประตูเพียงหนึ่งครั้ง กัสก็เปิดประตูออกมา ฟอร์พุ่งเข้ามาในห้อง เห็นน้ำนอนอยู่เตียงรีบเข้าไปหา
“ น้ำ น้ำ!? ”
“ อย่าเพิ่งเรียกเลย” กัสว่า ฟอร์หันกลับมาหากัสก่อนที่จะกระชากคอเสื้อกัสด้วยความโกรธ
“ทำแบบนี้ทำไม!? ”
“ เราอยากช่วย”
“ แต่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้”
“ แล้วมีวิธีอื่นหรือไง!? เราไม่เห็นว่าฟอร์ทำอะไร ถ้าไม่ทำอะไรก็ตัดใจเซ่!? แต่ตัดใจไม่ได้ใช่ไหมละ?” กัสว่าแม้จะไม่ได้ดูถูก แต่คนฟังกลับรู้สึก
“ แต่แบบนี้…” ฟอร์คลายมือจากคอเสื้อกัส
“ นี่เป็นโอกาส เราทำทุกอย่างของเราเอง ฟอร์แค่โดนมัดมือชก แค่ไม่มีทางเลือก”
“ ไม่กัส เราจะพาน้ำกลับบ้าน”
“ แล้วนายจะบอกเหนือว่ายังไง? คิดว่าเหนือจะเชื่อเรอะ เหนือเขาเชื่อใจนายเรอะ?” กัสพูดจี้ปมที่กำเป็นเป็นอยู่ตอนนี้
“ ยังไงก็ตามแต่ เรา…”
“ ฟอร์!? ” กัสว่าจับไหล่ฟอร์เอาไว้
“ อีกนิดเดียวเท่านั้น นิดเดียวทุกอย่างจะเปลี่ยนไป น้ำจะเป็นอิสระ ตอนนี้เรากำลังช่วยน้ำ มองน้ำสิ ฟอร์รักน้ำไม่ใช่หรือไง อยากให้น้ำกลับไปหาเหนืออีกใช่ไหม? อยากเห็นน้ำเจ็บอีกใช่ไหม? สักวันเหนือต้องทำกับน้ำอีกหรอบเดิมแน่”
“ น้ำอาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราเลย…”
“น้ำก็ไม่ได้รักเหนือเหมือนกัน! ” กัสบอกมั่นใจ
“……………………….” ฟอร์พยายามาเหตุผล ไตร่ตรอง ว่าเขาไม่ควรทำในสิ่งที่กัสบอก แต่ความจริงแล้ว นอกเหนือสิ่งอื่นๆคือความรู้สึกของตัวเองเขา มันมากล้นเกินผิดชอบชั่วดี เขารักน้ำ และไม่ต้องการให้น้ำอยู่กับเหนือนั่นคือความจริง หลังจากนี้น้ำคงจะโกรธจะเกลียดเขาบ้างแต่เมื่อรับรู้ความในใจเขาแล้ว น้ำก็คงยกโทษให้ และน้ำไม่ต้องทนอยู่กับเหนืออีกแล้ว
“……….” กัสเห็นท่าทีฟอร์ก็รู้ว่าฟอร์ตัดสินใจที่จะดำเนินการตามแผนเขา จึงโทรหาเหนือตามแผนขั้นต่อไป
เหนือนึกว่าคนที่โทรมาเป็นน้ำ แม้จะรู้สึกผิดหวัง แต่ก็คิดว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับน้ำก็ได้
“ ฮัลโหลครับ ? ”
“ ฮัลโหล เหนือ นี่เรากัส”
‘กัส’ เพื่อนฟอร์และเป็นคนให้ที่พักให้น้ำซ่อนตัว!? แล้วโทรมาหาเขาทำไม!?
“ นายมีอะไร?” เหนือถาม เสียงไม่ใคร่จะเป็นมิตร
“ เราแค่โทรมาถาม ว่าอยากจะรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน?” กัสถามยียวน
“ …………………….” น้ำ!?
“ ถึงไม่อยากรู้เราก็จะบอกแล้วกันว่า ตอนนี้น้ำอยู่กับฟอร์ในห้องสองต่อสองมาสักพักแล้วละ”
อยู่กับฟอร์!?
“ ต้องการอะไร!?” เหนือว่า ด้วยความระแวงเป็นทุนเดิมเชื่อไปแล้วครึ่งหนึ่งว่าตอนนี้น้ำอยู่กับฟอร์จริงๆ
“ ต้องการความสะใจ ฟอร์ให้เราจองห้องให้ทั้งที่รู้ว่าเรารู้สึกยังไง ทั้งๆที่เรารักฟอร์ ทำแบบนี้ไม่คิดว่าเกินไปหรือไง เลยอยากจะเอาคืนบ้าง ดูสินะทำหน้ายังไง”
“ ทำแบบนี้ไม่กลัวฟอร์โกรธหรือไง?” เหนือหยั่งเชิง
“ ก็คงจะโกรธ แต่สะใจ”
“………………………………” เพราะแบบนี้ใช่ไหม? เขาถึงโทรหาน้ำไม่ติด เพราะตอนนี้น้ำอยู่กับฟอร์!?
เหนือกำมือแน่นจนสั่น
อย่าเพิ่งเชื่อ ถ้ายังไม่ได้เห็นกับตา เพราะน้ำบอกว่ารักเขา ไม่ได้รักฟอร์
เชื่อใจ
ต้องเชื่อใจ
กัสเป็นเพื่อนฟอร์อาจจะโทรมาเพื่อให้เขาไขว้เขวก็เป็นได้
“ ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าว่างและอยากมาดูให้เห็นกับตาที่โรงแรมJ ห้อง000 เราจะรอที่ลอบบี้ ใน 30 นาทีนี้” กัสว่าแล้วตัดสายไปเฉยๆ
ตู๊ดๆ ๆๆ
“………………………………..” เหนือไตร่ตรองแต่ก็ยังไม่เชื่อกัส 100 เปอร์เซ็นต์ จึงโทรหาน้ำอีกครั้ง
“ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ …….”
โรงแรมJ อยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไร เขาจะไปดูก็ไม่เสียหาย จะได้รู้ดำรู้แดงกันไปว่า กัสโกหก น้ำมีเหตุผลบางอย่างทำให้ติดต่อไม่ได้ และตอนนี้คงกำลังกลับบ้าน?
………….น้ำรักเขา
กัสยิ้มเมื่อเห็นเหนือมาได้รวดเร็วกว่าที่คิด
“ นึกว่าจะไม่ซะแล้ว” กัสว่า
“…………………………….” เหนือไม่ตอบ กัสเลยนำทางไปยังที่น้ำอยู่ในทันที
หน้าประตูห้อง เหนือและกัสยืนนิ่งอยู่
“ จะให้เราเข้าไปด้วยไหม?” กัสถาม เหนือหันมามองกัสอีกครั้งก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป แม้สีหน้าชายหนุ่มจะไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แต่หัวใจกลับสั่นไหว
น้ำรักเขา
“……………………………” แต่สิ่งที่เห็น!?
น้ำนอนตาพริ้มในผ้าห่มกับฟอร์!?
“ เหนือ?” ฟอร์ว่า ทำทีตกใจที่อยู่ก็เห็นเหนือเดินเข้ามา
“ ………………………………” เหนือยังคงจ้องน้ำที่ยังไม่ตื่น และเขาก็ไม่พูดอะไรไม่ออกทั้งนั้น!?
น้ำรักเขา
………………………………………………….ไหนบอกว่าไม่มีอะไรกัน!?
โกหก
โกหกทั้งเพ
สนุกนักหรือไง ที่เห็นเขาเป็นโง่ คงจะกกกอดกันแล้วหัวเราะอย่างสนุกสนานใช่ไหม!?
“……………………………” เหนือมองฟอร์แววแข็งกร้าว
นายก็เหมือนกัน กล้าหักหลังเราขนาดนี้!?
“ นี่สินะที่ปฏิเสธมาตลอด” เหนือพูดดูถูก ไม่ผิดจากที่คิดไว้จริงๆ
“………………………………”
ท่าทีเหนือแตกต่างที่ฟอร์คิดไว้ นิ่งกว่าที่คิด
“ ต่อไปนี้ พวกนายไม่ต้องตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้แล้วละ อย่างทำอะไรกัน เชิญ! ตามสบาย” เหนือว่ายักยิ้ม รู้สึกหัวใจมันชาจนไม่มีความรู้สึก
ไม่มีความรู้สึกใดๆเลย
บอกว่ารักทำไม?
ท้ายที่สุดก็มีแต่เขาวิ่งเต้นอยู่คนเดียว พยายามที่จะรั้ง..ไว้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดๆ โดนบอกอะไรก็เชื่อ
ไอ้โง่ เป็นไงละโดนสวมเขาแล้วตาสว่างไหม?!
ตื่นสักที
น้ำไม่ได้รักมรึง?!
“……………………..เรากับน้ำรักกัน” ฟอร์บอก
“ เชิญ?! อยากจะไปรักที่ไหนก็เชิญ เรายกให้” เหนือว่าหันกลับไปมองน้ำที่กำลังงัวเงี่ยลุกขึ้น
“ …………………………”
ในความเงียบงัน กลับเหมือนมีบางอย่างที่รอเวลาประทุ แม้จะไม่พูดแต่เหนือกับฟอร์กลับจับจ้องกันละกันไม่วางตา
“…?!….” น้ำมองฟอร์ที่ใส่เพียงกางเกงตัวเดียว และเหนือ ด้วยฤทธิ์ยาสลบที่ยังหลงเหลืออยู่ น้ำต้องลำเรียงความคิดว่าเหนือกับฟอร์มาอยู่ที่ได้ยังไง?
แล้วคุณกัสที่ยืนห่างออกไป?
คุณกัส…กำลังพาเขาไปหาคุณฟอร์ แล้วคุณเหนือมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
“………………….” เหนือหันกลับไปหาน้ำ
คุณเหนือ?! น้ำมองไปรอบๆ ที่นี่ยังก็ไม่ใช่ที่เขารู้จัก แล้วเขามาอยู่ที่ได้ยังไง น้ำสำรวจตัวเอง เขาไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่กางเกงใน แล้วยัง?!
“ คุณเหนือ คุณฟอร์?!” น้ำว่าไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“ น้ำ” ฟอร์ว่าเข้าไปหาน้ำที่ยังนั่งอยู่บนเตียง
“ คุณฟอร์ มันเกิดอะไรขึ้นครับ? แล้วน้ำ?!” น้ำยังคงรู้สึกปวดหัว และสับสนว่าตัวเองมอยู่ที่นี่ได้ยังไง
“ แล้ว น้ำ…” น้ำกุมขมับที่ปวดตุบๆ
“แกอยากไปไหนทำอะไรกับใครก็ไป…. ไม่ว่าจะอะไรก็เชิญ!? และจะเป็นการดีที่ฉันจะไม่ต้องทนแกอีก …. ถ้าแกหายไปฉันจะไม่สนใจหรือตามหาให้เสียเวลาสบายใจได้” เหนือพูดด้วยเสียงที่ปกติ แต่พื้นที่ยืนเหมือนจะปริแตกและยังสั่นสะเทือน
“ คุณเหนือหมายความว่ายังไงครับ? !? ”
“ ฉันกับแกไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ……ไม่มี” เหนือว่าคำพูดสุดท้านแผ่วเบา ชายหนุ่มมองใบหน้าน้ำเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเดินออกไปด้วยขาที่หนักอึ้งสาหัส โดยมีกัสวิ่งตามออกไป
นี่มันเรื่องอะไรกัน?!
“ คุณฟอร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ?!” น้ำถาม
ไม่เข้าใจจริงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“…………………………….” สถานการณ์แบบนี้!? หรือว่า …………….คุณเหนือคิดว่าเขาว่าเขากับคุณฟอร์มีอะไรกัน!?
น้ำลุกขึ้นทั้งที่เปลือยโป้แล้วคว้าเสื้อกางเกงจะใส่และรีบตามเหนือออกไปอธิบาย
“น้ำ!?” ฟอร์เรียกดึงเสื้อและกางเกงออกไปจากมือน้ำ
“คุณฟอร์ครับ ตอนนี้คุณเหนือเข้าใจเราสองคนผิด ถ้าไม่รีบอธิบายให้คุณเหนือเข้าใจละก็..”
“น้ำ!? ” ฟอร์พูดเหมือนตะคอก จนอีกฝ่ายชะงักจ้องหน้าเขา
“คุณฟอร์ ?”
“ถ้าเหนือเข้าใจผิดแล้วไง!? ” ฟอร์ว่า เห็นน้ำเป็นห่วงความรู้สึกเหนือกว่าที่เขาคิดไว้ เหมือนกับว่าที่เขาคิดมันไม่ใช่
แค่เขาที่คิดไปเอง
แล้วแบบนี้ สิ่งที่เขาได้คืออะไร มีแต่เสีย
โกรธตัวเองที่ทำแบบนี้
“……………………”
“ เหนือเข้าใจผิดแล้วไงน้ำ!? ไม่ดีหรือไง น้ำก็ไม่ได้รักเหนือไม่ใช่หรือไง!? ” ฟอร์กำมือแขนน้ำแน่นไม่ยอมให้อีกฝ่ายไปไหนทั้งนั้น
“คุณฟอร์? ” ริมฝีน้ำสั่น ไม่เคยเห็นฟอร์เป็นแบบนี้ คุณฟอร์เป็นคนที่ไม่รู้จัก
“ นี่น้ำไม่เข้าใจหรือไง ว่าทำไมเหนือมาเห็นน้ำกับฉันในสถาพนี้ ….เพราะมันเป็นการจัดฉาก เข้าใจไหม!? และฉันเองฉันเป็นคิด เป็นคนจัดฉากทั้งหมด”
“ …………คุณฟอร์กำลังล้อน้ำเล่นใช่ไหมครับ? ” น้ำว่าส่ายหน้า รู้สึกว่ากลัวฟอร์ขึ้นมา ทั้งที่ไม่เคยรู้สึก
“ หน้าฉันเหมือนล้อเล่นหรือน้ำ เหมือนเรอะน้ำ!?”
“………………..” น้ำส่ายหน้าเดินถอยหลัง บิดแขนให้ฟอร์ปล่อย นอกจากฟอร์จะไม่ยอมปล่อยยังเดินตามน้ำตามก้าวต่อก้าว
“ ………………………………”ฟอร์ก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกเกือบจนกับอีกฝ่ายหากน้ำไม่หันหน้าหลบ แต่น้ำก็ยังสัมผัสได้ลมหายใจอุ่นที่รดแก้มตัวเองอยู่
“ รู้ไหมน้ำว่าทำไมฉันทำแบบนี้?”
“…………………” น้ำเงียบหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
-------==-------
มีท่านน้อง ถามว่าไม่อยากลงแล้วเหรอ? ทำไมถึงคิดไปเยี่ยงนั้น
ความจริงก็คือ เก็บไว้เฉยๆ ไม่กล้าลง T^T
...ละไว้ในฐานที่เข้าใจว่าทำไมเน้อ
-
:monkeysad:สงสารเหนือออออออออออออออออออออ :เฮ้อ:
-
สงสารเหนือเหมือนรีบน
หมั่นไส้น้ำแระ ชิชะเชอะ!
-
สงสารเหนือ มาก ๆ. เบื่อน้ำกับฟลอร์
-
เราเชียร์เหนือนนะแม้เหนือนจะทำร้ายน้ำแค่ไหน
555
ยังไงที่ทำไปก็เพราะรักกกก
:z2: :z2: :z2:
-
ฟอร์ไม่น่าทำตามแผนเล้ย อ๊ากกกกกก :serius2:
คุณเหนือน่าสงสารง่า หาเมียใหม่ดีมั้ย เอ๊ยยย ไม่ใช่และ T^T
-
เหนื่อยใจ :เฮ้อ:
-
อยากอ่านต่ออ่ะยิ่งมาค้างตรงจังหวะที่เข้าใจผิดกันยิ่งแบบไม่อยากให้ค้างตรงนี้อ่ะ
-
ปล่อยให้น้ำกับอีฟอร์ มันรักให้สมใจอยากไปเถอะ เฮ้อ เหนื่อยใจแทน สงสารเหนือนะ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ อินไปหน่อยแฮะๆ
ปล. เราเกลียดคนแบบฟอร์อะ o12 o12 o12 :o :beat:
-
โคตรรันทดเลยอ่ะน้องน้ำ เีริ่มจะไม่ไหว ชาตินี้เธอจะได้มีความสุขกับเค้ามั้ย
รอบตัวเธอมีแต่คนเห็นแก่ตัว ต้องการแต่ให้ตัวเองมีความสุข
เลยโดนกระชากกลับไปกลับมาแบบนี้ แล้วอย่างนี้น้ำจะไปอยู่ไหนต่อ
เหนือก็หูเบาตามประสา ไม่สังเกตบ้างว่าน้ำนอนไม่ตื่นขนาดนั้น
่ส่วนคุณฟอร์กับกัส บอกตรง ๆ ว่าผิดหวังมาก...ไม่ปลื้มคุณฟอร์แล้วค่ะ
สรุปไม่ปลื้มใครทั้งสิ้น เว้นน้องน้ำคนเีดีียว เอาใจช่วยน้องน้ำนะลูก
ขอบคุณค่ะ
-
โอ้ยยยยยยยยยยทำไมกลายเป็นเหนือที่น่าสงสารที่สุด!
กัสกับฟอร์เห็นแก่ตัวเกินไปแล้วนะ :sad4:
-
เกรียดกัส
ผิดหวังฟอร์
เห็นใจเหนือ
สงสารน้ำ
:pig4: คะ
-
แง ๆ ตัดฉึกซะงั้นน่ะ กะลังรอคำตอบจากฟอร์อยู่เรย สรุปแล้วน้ำจะไม่เหลือใคร หรือว่าจะได้ทั้งสองคน สุดจะคาดเดา อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าน้องจุมจะโชคดีกว่าน้ำนิสนึง
-
รออ่านตอนต่อไปก่อน แล้วค่อยเม้นท์นะ แบบขอทำใจก่อนน่ะ
-
น้ำก็เลือกไปสักคนเถอะ ฟอร์ก็ได้มั้ง (ประชด)
เหนือโดนซะบ้างก็ดี
รอตอนต่อไปนะครับบ
:z10:
-
:serius2:
-
ทำไมละคะ ลงเถอะคะ สนุกดี
-
สงสารเหนือ
-
ขอทวงข้ามเรื่องนิดนึงนะคะ คืออยากอ่านบุพเพ ภาคพิเศษตอนที่3 มาก ๆ แล้วอ่ะค่ะ เมื่อไหร่จะมาลงคะ (อยากอ่านอ่ะ T^T)
-
เหนือ... :m15: ทำไมตอนนี้นายกลายเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดอ่ะ :z3:
-
อันนี้ไม่เข้าใจว่าอย่างไรนะครับเจ้าหญิงแมว แต่เรื่องนี้อยากให้ลงอย่างต่อเนื่อง
เพราะยังไงเรื่องนี้เราก้อเขียนมานานแล้ว และไม่อยากให้เป็นเหมือนนายกานดา
ที่หายไปแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเนื้อเรื่องดีๆๆแบบนี้อย่าทิ้งไปเลยนะครับ
-
เพราะรักจริง ๆ :เฮ้อ:
ปล :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำไมถึงไม่อยากลงหล่ะ
มีคนรออ่านอยู่น้า
เพียงแค่เม้นไม่เยอะหรือป่าว อย่าท้อน้า า ยังไงก็จะรออ่าน รอมันทั้ง2เรื่องเลย ทั้งเรื่องนี้และตอนพิเศษ3ของบุพเพฯ
รออ่านตอนต่อไป,,,,
-
จะติดตามต่อไปนะครับ
-
เหนือเป็นฝ่ายนิ่งไป ไม่รู้วางแผน หรือยอมแพ้ แต่น่าสงสารจัง T^T
น้ำเองอยู่กับเหนือเพื่อทดแทนบุญคุณ ไม่ได้รัก ส่วฟอร์คิดว่าน้ำทรมานเวลาอยู่กับเหนือบวกกับที่ตัวเองรักน้ำ เลยพยายามจะเอาน้ำมาอยู่ด้วย(คิดว่ามันจะเป็นการช่วยน้ำ)
เรื่องมันวุ่นเพราะต่างคนต่างทำตามใจตัวเอง ทั้งๆที่น้ำเองก็เลือกไปแล้วว่าจะอยู่กับใคร -*-
รอตอนต่อไป สู้ๆนะคะ ^^
-
:เฮ้อ:ไปกันใหญ่
-
สงสารเหนือจัง น้ำทำไมทำแบบนี้ ฟอร์อีก อิกัสตัวดีเลย
-
สรุปคือกัสหวังดีใช่มะ?? หรือหวังดีประสงค์ร้าย :serius2:
-
กรรมมมมมมม
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
อ่านตอนนี้แล้วยิ่ง สงสารเหนือ :เฮ้อ:
(ถึงพี่แกจะเป็นพระเอกที่เลวแต่ก็น่าสงสารนะ)
สงสารน้ำก็สงสาร แต่น้ำก็ต้องทำอะไรให้ชัดเจนนน
จะว่าไป ก็อยากให้น้ำพิสูจน์ตัวเองเหมือนกันว่า
ความรักที่มีให้ฟอร์ เป็นเพียงแค่ รักแบบคนรัก
หรือรักแบบปราบปลื้มม(ที่ทำดี) ฟอร์ก็ไม่น่าเลยย
เรื่องมันชักจะบานปลายยย (และคิดว่าเหนือจะร้ายมากกว่าเดิมด้วยนะสิ)
รักเจ้าหญิงค้า กำลังใจสู้ๆๆๆๆ :กอด1: :L2: :L1:
ปล. มาลงเถอะนะค้าเจ้าหญิง ยังไงหนูก็รออ่านค่าๆๆ :m5:
-
ทั้งกัส และฟอร์ คงคิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว
เหนือเองก็พูดออกมาว่าจะปล่อยน้ำแล้ว ทำไมง่ายดีจัง (จะทำได้เร้อ?)
น้ำล่ะ รักฟอร์ แต่ก็ไม่อยากผิดสัญญากับคุณหญิงแม่ (จะเลือกทางไหนก็ทำร้ายเหนือทั้งคู่)
สรุปว่า สงสารเหนือเป็นที่สุด :monkeysad:
-
อึก!!!กำลังตามอ่านอยู่คะ ตอนนี้ถึงตอนที่11 ไม่ไหวแล้ว!!!อ่านแล้วมือสั่นคะ ฮือ ไอ้คุณเหนือ วิญญาณพี่วุฒิสิงใช่ไหม!!!!โฮ!!!น้ำตาคลอเลย ยิ่งตอนที่คุณเหนือลังเลว่าจะตบรึเปล่านั้น โอ๊ย ใจจะขาด ทำไมต้องทำงี้ด้วย ไอ้คุณเหนือ!!!!!!!!!!สงสาร สงสาร สงสาร สงสารรรรรรรรรรรรรร แต่ว่าดีแล้วที่สู้ได้ หนีเป็น โฮๆๆๆๆๆๆๆ คนอ่านจะขาดใจตาย!!!!
-
มีแต่คนจะเอาให้ได้อย่างใจ ทำไมไม่มีใครให้น้ำทำตามใจตัวเองบ้าง
-
สงสารเหนืออะ
-
เริ่มจะสงสารเหนือล่ะ
-
ตกลง............ทุกคนรักหรือต้องการทำลายน้ำกัน
สงสารน้ำ.............................ที่สภาวะแวดล้อมมีแต่คนรักตัวเอง..........
กัส+ฟอร์..................เลวขึ้นเยอะ
-
ทำไมถึงไม่กล้าลงงะ?
แล้ว โอ้ยปวดใจเหนือทำถ้าจะดีแล้ว
เป็นยังงี๊อีก
โอ้ยทำไงดีๆ
บ้านแตกละคราวนี้
เห่อ
งั้นเอางี๊ ฟอร์ปล้ำๆน้ำไปเลยปะ
ยังน้อยกะไมไ่ด้ไม่เสีย...อ่าว 555+
-
สงสารเหนือนะตอนนี้
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg40/scaled.php?server=40&filename=66095522.jpg&res=landing)
31
“…………………” น้ำเงียบไม่ตอบแต่หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ส่วนหนึ่งเพราะฉันรู้ว่าน้ำไม่ได้รักเหนือ และน้ำต้องทนอยู่กับเหนือ”
“……………คุณฟอร์…” น้ำว่าหันกลับและส่ายหน้าปฏิเสธแทนการพูดที่ปากขยับได้ยากเหลือเกิน
“ และ ….มากว่าเหตุผลทุกๆอย่างที่ฉันทำ คือ …………………ฉันรักน้ำ” ฟอร์บอกพร้อมทั้งบอกอีกครั้งข้างใบหูน้ำที่กำลังตื่นตะลึง
“ ฉันรักน้ำ”
“…………………….” น้ำยิ่งกว่าตกใจ เด็กหนุ่มเงยหน้าจ้องฟอร์อย่างตะลึง
รัก!? น้ำ
คุณฟอร์บอกว่ารักเขา หรือว่าเขากำลังฝัน ทั้งหมดเป็นความฝัน
‘ฉันรักน้ำ’ คำพูดนั้นยังสะท้อนทั่วโสตประสาทจนทำให้สับสน ราวในว่าสิ่งที่ได้ยิน สายตาที่มองมาเป็นเรื่องโกหก
……………..รักเขา
“…………………”ริมฝีปากน้ำขยับแต่ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมา
“ น้ำเองก็รู้สึกเหมือนฉันใช่ไหม?”
“ ……………”คำถามยิ่งทำให้ตกใจยิ่งกว่า
คุณฟอร์รู้!? เพราะอย่างงั้นเลยบอกรักเขาอย่างงั้นใช่ไหม?
“ คุ!?” ยังไม่ทันที่น้ำจะได้เอ่ย ฟอร์ก็ประกบริมฝีปากลงมาปิดไว้เสียงก่อน ด้วยความตกใจน้ำผลักฟอร์ออกไปแต่ฟอร์คิดไว้อยู่แล้วว่าน้ำอาจจะปฏิเสธ ชายหนุ่มจึงตึงแขนน้ำไว้กำลังผนังสีขาวทันที น้ำเบิกตากว้างมองใบหน้าที่ใกล้เพียงปลายขนตาอย่างตื่นตะลึง
“……!?..........” คุณฟอร์!?
แบบนี้มัน…!?
ฟอร์จูบหนักหน่วงให้อีกฝ่ายยอมให้ลิ้นรุกล้ำเข้าไป น้ำยิ่งสับสนเหมือคลื่นที่ถาโถมเข้าฝั่งไร้ทิศทาง จนเมื่อลิ้นด้านในโดนสัมผัส เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงความไม่สะบายใจที่ทวีคูณมากขึ้น
“…………..” น้ำผลักฟอร์ออกไป อีกฝ่ายมองอย่างโหยหาและผิดหวัง
“ทำไมน้ำ?” ฟอร์ถาม เขาเคยคิดถึงร่างกายน้ำมาหลายต่อหลายครั้งและตอนนี้ทุกอย่างกำลังจะเป็นจริง เขาแทบรอไม่ไหว อยากสัมผัสเหลือเกิน ฟอร์ก้าวเข้าไปหาน้ำจากที่ถอยออกมาเมื่อโดนปฎิเสธ
“ ฉันรักน้ำ น้ำไม่เชื่อเหรอ?” ฟอร์ถามสายตาวิงวอน
“ น้ำ น้ำไม่รู้” พูดพร้อมก้มหน้าลง “ น้ำไม่รู้ น้ำไม่เข้าใจ…”
“ น้ำ!?” ฟอร์ว่าบิดเสียดร่างกายอีกฝ่ายอย่างจงใจ
“ ไม่ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ตอนนี้” น้ำว่าจะถอยออกมา โดนไม่ทันได้เห็นสายตาประกายวาบของอีกฝ่าย ฟอร์จับแขนน้ำแขนแน่นก่อนที่จะลากน้ำมาที่เตียงและเหวี่ยงร่างน้ำลง
“ คุณฟอร์!? ” น้ำตกใจ ไม่ทันจะลุกขึ้นฟอร์ก็กดไหล่ไว้กับเตียงเรียบร้อยแล้ว
“ ทำไมไม่เข้าใจ” ฟอร์ว่าสีหน้าเจ็บปวด เขารู้ได้ว่าหากว่าเขาปล่อยน้ำไปตอนนี้ ทุกอย่างมันจะสายไป
“ คุณฟอร์อย่าทำแบบนี้เลยครับ!? ” กลัว!?
ทำไมคุณฟอร์ต้องทำแบบนี้!?
“ เป็นของฉันเถอะ” ฟอร์ว่าไม่อาจหักห้ามใจตัวเองได้ ร่างกายมันร้อนผ่าวเมื่อคิดเหตุการณ์ต่อจากนี้ ยามที่จูบริมฝีปากที่สีแดงที่มองเห็น ยามที่ริมฝีปากสัมผัสอกที่เรียบเนียน ยามที่หูได้ยินเสียงครางด้วยความพึงพอใจ ยามที่รุกล้ำเข้าไปในกายของอีกฝ่าย ….อารมณ์เขาพุ่งพล่านราวกับพายุ
“……………………………” น้ำเองก็มองฟอร์ไม่อาจละสายตาหนีไปได้เช่นกัน มองให้แน่ใจว่าคนที่มองเห็นคือ คุณฟอร์จริงๆ คุณฟอร์ที่รู้จัก ราวกับว่าไม่ใช่
“ ไม่ใช่ ไม่ใช่” น้ำว่าส่ายหน้า ต้องไม่ใช่แบบนี้
“ เอ่อ โทดทีมาขัดจังหวะ” กัสว่าเมื่อเปิดประตูเข้ามา
“ คุณกัส?!”
“ ………………………….” กัสสบตาฟอร์แล้วเดินออกไปไม่แม้จะมองน้ำ
“ คุณกัสอย่าเพิ่งไปครับ!?” น้ำจะลุกขึ้น ฟอร์กดน้ำไว้จนอีกฝ่ายเจ็บนิ่วหน้า
“ คุณฟอร์?”
“ ฉันรู้ว่าน้ำคงจะเกลียดฉันไปแล้ว หากว่าฉันปล่อยน้ำไปตอนนี้ฉันก็คงไม่มีวันจับได้อีก”
“ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่อย่างที่คุณฟอร์คิด”
“ ทำไมเอาแต่พูดว่าไม่ใช่ ในเมื่อสายตาที่น้ำมองฉันเต็มไปด้วยความเคลือบแคลงใจ …………สงสัย ………..ฉันรู้ว่าหากได้เลวก็ควรเลวให้ถึงที่สุด” ฟอร์ประกาศก้าว น้ำตะหนักได้ในที่สุดว่าควรจะไปจากฟอร์ที่ไม่รู้จัก น้ำดันฟอร์ที่ก้มลงมาและพยายามจะจูบเขาให้ได้
ไม่เห็นความแตกต่างระหว่างคุณฟอร์และคุณเหนือ นี่ใช่ไหมที่ต้องการจากเขา เขามีค่าในสายตาคุณเหนือก็เพราะเรื่องนี้ แล้วทำไมคุณฟอร์ก็เหมือนกัน
…………..เจ็บและทรมานเมื่อรู้ความจริง
“อย่าครับคุณฟอร์!? ” เด็กหนุ่มผลักฟอร์ด้วยแรงที่มี ฟอร์ผงะออกไป ในทันทีน้ำวิ่งลงจากเตียงไปยังประตูที่ปิดอยู่
“น้ำ!? ” ต้องพาน้ำกลับมา ปล่อยให้น้ำไปตอนนี้ไม่ได้ เมื่อเลวแล้วก็อย่าครึ่งๆกลางๆ
น้ำเปิดประตู กัสยืนอยู่หน้าประตูและจ้องหน้าเขาเขม็ง
“คุณกัส!? อุก!?”
กัสชกเข้าที่ท้องอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล น้ำทรุดลงกับพื้น แต่มือยังพยายามแกะกรอบประตูพยุงตัวขึ้น
“น้ำ!? ” ฟอร์พยุงตัวน้ำขึ้น แม้อีกฝ่ายจะพยายามปัดป้อง
“กัส!? ” ฟอร์ว่าราวกับจะฉีกเนื้อเจ้าของชื่อ
“ ทำไม นี่เราช่วยนายไม่ใช่เหรอ หรือว่านายอยากให้น้ำตามเหนือกลับไป แล้วไปอธิบายว่าความจริงคืออะไร!” กัสว่าสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนแต่ใจทั้งร้อนทั้งทุกข์
“ แต่ นายไม่น่า….”
“ นายจะโกรธจะเกลียดเราก็ช่าง แต่นายควรทำในสิ่งที่นายควรทำ ทำในสิ่งที่เหนือคิดให้เป็นจริง!”
“ …………………..” น้ำกุมท้องปวดระบมจนเหมือนจะขาดอากาศหายใจ ทั้งยังถอยหนีไปจากฟอร์
ฟอร์หันกลับมามองน้ำ
“ น้ำ ฉันขอโทษ ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ” ฟอร์อุ้มน้ำขึ้นมา โดยมีกัสปิดประตูให้ตามหลังก่อนที่จะเดินจากไป
“ อย่าครับคุณฟอร์ อย่า!?” น้ำดิ้นรน แต่ฟอร์ก็อุ้มน้ำมาวางบนเตียงในที่สุด
“คุณ…ฟอร์ อย่าทำน้ำนะครับ” กลัวอย่างไม่น่าเชื่อ
“………………………….” ฟอร์ไม่ตอบ จูบริมฝีปากที่กำลังจะขยับขอร้องเขาอีกครั้ง มือลูบไล้ร่างกายที่กำลังสั่นและปลุกปล้ำเบื้องล่างอีกฝ่ายให้รู้สึกเช่นเดียวกับตนเอง
แม้จะโดนชกท้องจนปวดไปหมด แต่น้ำก็ยังมีแรงที่จะขัดขืน ดิ้นรนต่อสู้แม้จะไม่มีผลกับฟอร์มากนัก
.
.
.
.
-------=*=-------
นมก้านพูออกมารับนายของบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถที่คงจะขับเหมือนเหาะได้และยังจอดเอาดื้อจนเกิดเสียงแสบหูอย่างน่าเป็นห่วง นมก้านพูรับรู้ความผิดปกติในทันทีเมื่อเหนือกลับมาเพียงลำพัง ทั้งที่เหนือออกไปรับน้ำตั้งแต่บ่าย เห็นบอกว่าจะจอดรอแถวมหาลัย น้ำโทรบอกว่าสอบเสร็จก็ได้รับกลับมาด้วยกัน
“ คุณเหนือ แล้วน้ำละคะ? ทำไมถึงไม่กลับมาพร้อมกัน”
ชายหนุ่มตวัดสายตาประกายกร้าวมายังหญิงชราทันที
“ อย่าพูดชื่อนี้ให้เหนือได้ยินอีก !”
“ คุณเหนือ เกิดอะไรขึ้นแล้วน้ำไปไหนคะ !? ” นมก้านพูถามด้วยความเป็นห่วง นึกคิดว่าเหนืออาจจะปล่อยน้ำทิ้งไว้ที่ไหน
“ไม่รู้และไม่อยากจะรู้ !” เหนือไม่สนใจเสียงที่ตามเขาขึ้นบันได
“คุณเหนือ คุณเหนือคะ!??”
ปัง!? ปิดประตูราวกับจะให้มันพังให้ได้ เขากวาดสายตารอบๆ มองไปยังกองหนังสือที่นจัดไว้เมื่อเช้า เขากวาดมันกองลกับพื้นเมื่อนึกถึงเจ้าเจ้าของ
โครม!
“ สนุกกันนักหรือไง ไม่รักก็ไม่ต้องรัก!?”
“ ฉันไม่ต้องการ ไม่ต้องการ!” เหนือว่า ทำลายทุกอย่างที่ขวางหูขวางตา ทั้งแจกันบนโต๊ะ ถีบเก้าอี้ให้ล้มลง ทุ้มโคมไฟลงกับพื้น ขว้างโทรศัพท์กับผนังห้อง กวาดทุกสิ่งทุกอย่างลงจากเตียงก่อนที่จะนั่งลงเพราะความเหนื่อย ไม่ว่าจะทำอะไร พายุในใจก็ไม่สงบลงได้
มือที่กำจนเจ็บแทบไม่รู้สึก ความเจ็บปวดทรมานตรงอกทวีคูณระคนความหว้าเหว่สาหัส ใจราวถูกทิ่มแทงด้วยเหล็กร้อน ไม่อาจทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้
“ แกไม่ยอมให้ฉันแก้ตัวยังไม่พอ ยังแก้แค้นฉันอีก แกคงดีใจที่ฉันทรมานขนาดนี้” เหนือนอนแผ่ราบบนเตียงอย่างหมดแรง เขามองเพดานสีขาวก่อนที่หันมองพื้นว่างเปล่าข้างกาย
“ ……….คุณแม่ ในที่สุดเหนือก็ไม่เหลือใครจริงๆ ไม่ว่าเหนือจะทำยังไง ก็ไม่อะไรเกิดขึ้น เพราะมีแค่เหนือที่รู้สึกคนเดียว……...”
น้ำลืมตาตื่นไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไร รู้แต่ว่าตอนนี้ผมกำลังอยู่ในอ้อมแขนของคุณฟอร์ที่เคยคิดว่าหากว่าเป็นเรื่องจริงจะดีสักแค่ไหน แต่ตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกอย่างที่วาดฝัน
รู้สึกหดหู่ใจ ทั้งที่ควรจะดีใจ
“………..” น้ำเอามือฟอร์ที่กอดตัวเองออกลัวลุกขึ้น ทำให้ฟอร์รู้สึกตัว
“ น้ำ” ฟอร์เรียกพร้อมลุกขึ้นแล้วกอดน้ำจากด้านหลัง
“ ขอโทษ”
“…………………………….”
“ ที่ฉันทำ เพราะฉันรักน้ำ” ฟอร์บอก น้ำค่อยๆหันหน้ากลับไปมอง ดวงตาบวมมองฟอร์ในใจไม่อาจจะซาบซ้ำในคำว่ารักที่ได้ยิน
รัก?
แล้วคุณฟอร์ทำกับน้ำแบบนี้ทำไม?! คุณฟอร์รู้ไหมน้ำไม่เคยคิดว่าคุณฟอร์จะทำกับน้ำเหมือนที่คุณเหนือทำ แล้วมันจะเป็นไปได้หรือครับ ที่ว่ารักน้ำ
รักน้ำแล้วทำกับน้ำแบบนี้ทำไม!?
ทำไม!?
“…………….” น้ำปาดน้ำจากที่ไหลอาบแก้มโดยไร้เสียงใดๆ
“น้ำ?”
“ ฉันขอโทษ ฉันผิดเองที่ไม่อาจจะยับยั้งความต้องการของตัวเองไว้ได้” ฟอร์วางใบหน้าบนไหล่น้ำและกอดแน่นกว่าเดิม
เจ็บปวด สุดท้ายแล้วเขาก็ทำให้น้ำต้องร้องไห้
“ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก ฉันสัญญาหากว่าน้ำไม่พร้อมฉันจะไม่ใช้กำลังกับน้ำอีก”
“ น้ำจะเข้าห้องน้ำ” น้ำบอกลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ ฟอร์มองตามน้ำจนกระทั่งประตูปิดลง
น้ำ
ฉันรู้ว่าฉันผิด ผิดต่อตัวเอง และผิดต่อน้ำ แต่ฉันไม่มีทางเลือก ไม่มีอะไรว่าเหนือจะเชื่อในสิ่งที่เห็น นอกจากทำให้มันเป็นเรื่องจริง ตอนนี้ก็เท่ากับเขากับเหนือเสมอกัน !?
แม้ว่า เขาจะทำร้ายคนที่เขารักก็ตาม แต่จากนี้จะไม่มีอีกแล้ว
“……………………………………..”
ถ้าฉันมีทางเลือก คงไม่ทำแบบนี้ สักวันน้ำจะเข้าใจฉัน……
ในห้องน้ำ เด็กหนุ่มนั่งลงพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบ ในชีวิตน้ำมีสิ่งต่างๆเกิดขึ้นมากมายทั้งดีและร้าย และไม่อาจคาดเดาได้ ไม่ว่าจะขมขื่นเพียงใดก็ทำเมินเฉยมันและไม่สนใจ เพราะสามารถวาดฝันตามใจปรารถนา ไม่ว่าจะแม่ที่หายตัวไปปก็คิดว่าแม่จะกลับมาในสักวัน ไม่ว่าจะโดนคุณเหนือย่ำยี กลั่นแกล้งเพียงใดก็คิดว่าสักวันมันคงจบลง อย่างน้อยก็มีคุณฟอร์ได้เยียวยาจิตใจ ได้คิดเองเออเองมีความสุขในใจเพียงคนเดียว ในตอนนี้เขาไม่ต้องกลับไปหาคุณเหนือแล้ว เพราะคุณเหนือไล่เขาแล้ว ไม่มีอีกแล้วที่เขาจะต้องคอยรองรับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของคุณเหนือ และคุณฟอร์ยังบอกว่ารักเขาจะพาเขาไปอยู่ด้วย เขาควรจะดีใจเพราะนี่คือฝันที่เป็นจริง
แต่
ในฝันไม่ได้เป็นแบบนี้ !?
ก็อก ๆๆๆๆ
“น้ำ น้ำ !?” ฟอร์เคาะประตูเมื่อเห็นว่าน้ำเข้าไปได้สักพัก
“………………..”
“น้ำ น้ำ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า !?”
“ เปล่าครับ !” น้ำตอบลุกขึ้น เปิดฝักบัวให้อีกฝ่ายคิดว่ากำลังอาบน้ำ
“……………………” แม้น้ำจะบอกว่าไม่มีอะไร แต่ฟอร์ก็กังวลลอยู่ดีจึงยืนรอหน้าห้องน้ำเผื่อว่าน้ำมีอะไรให้ช่วย
นอกจากกัสจะชกท้องน้ำแล้ว เขาเองก็บังคับน้ำอย่างที่สุดเผื่อที่จะทำให้น้ำเป็นของเขา สิ่งที่เขาทำกับน้ำ เขาเข้าใจดี ว่า มันก็คือการ ‘ข่มขืน’ ดีๆนี่เอง
นับจากนี้เขายินดีที่จะชดใช้ทุกอย่าง…ทุกอย่าง
น้ำพยายามดึงมือตัวเองให้ฟอร์ปล่อยมือ เมื่อเห็นคุณช่อแก้วนั่งอยู่ ฟอร์กึ่งลากกึ่งจูงมือน้ำเดินไปหามารดาทันที
“…………………………” คุณช่อแก้วเห็นฟอร์และน้ำที่เดินมาหา เธอมองไปยังมือลูกชายที่จับมืออีกฝ่ายอยู่ เธอคาดเดาไม่ยากว่าเกิดอะไรขึ้น
“ ฟอร์? น้ำ”
“ สวัสดีครับ” น้ำยกมือขึ้น และทันทีฟอร์จับมามือมานั่งตรงข้ามารดา
“คุณแม่ ต่อไปนี้ น้ำจะมาอยู่ที่นี่กับเรานะครับ” คุณช่อแก้วหันไปมองน้ำแทนที่จะเป็นบุตรชาย
“ เกิดอะไรขึ้น?” คุณช่อแก้วถาม
“ น้ำกับเหนือไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ”
“ ฟอร์?” คุณช่อแก้วไม่ใช่ว่าไม่รู้เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้สักวัน แต่เธอก็ยังมาทำใจยอมรับไม่ได้ง่ายๆ เหนือกับฟอร์ก็เปรียบเหมือนพี่น้อง และถึงไม่มองว่าน้ำเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่การที่อยู่ๆเปลี่ยนจากเมียพี่มาเป็นเมียน้องและยังเรื่องต่างๆที่ตึงเครียดอยู่แบบนี้ละก็ มีแต่จะรั้งให้ยุ่งยากเข้าไปอีก
“ คุณแม่จะให้น้ำอยู่ที่นี่ไหมครับ ถ้าไม่ ฟอร์จะพาน้ำไปที่อื่น” ฟอร์ถามชักสีหน้าพร้อมทั้งดึงน้ำให้ลุกขึ้นพร้อมกัน เมื่อมารดามรสีหน้าลังเล
“ ฟอร์ลูกใจเย็นๆ ถ้าน้ำไม่อยู่ที่นี่จะไปอยู่ที่ไหน!?” คุณช่อแก้วว่า “ ที่คุณแม่ถามเพราะคุณแม่อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?”
“ น้ำแค่เลิกกับเหนือแล้วก็เท่านั้น และเหนือยังไงไล่น้ำออกจากบ้านเหมือนหมูเหมือนหมา ”
“ ฟอร์ เหนือคงไม่!?” คุณช่อแก้วปราบลูกชายที่ดูจะเติมอารมณ์ส่วนตัวลงไปด้วย และไม่คิดว่าเหนือจะไล่น้ำออกจากบ้านจริงๆ เพราะเหนือก็รู้ว่าน้ำไม่มีใครที่ไหนอีก
“คุณแม่เลิกเข้าข้างสักทีเถอะครับ”
“ คุณฟอร์” น้ำว่าเมื่อฟอร์ขึ้นเสียงมากขึ้น ฟอร์จึงยอมนั่งลงอีกครั้ง
“ น้ำที่ฟอร์พูดเป็นความจริงเหรอลูก?”
“ คุณเหนือไม่อยากเห็นหน้าน้ำ น้ำคงคิดจะกลับบ้านอีกแล้วละครับ” น้ำบอกแต่ก็ยังเรียกบ้านเหนือว่าบ้าน
“ ทำไมละน้ำ ทำไมไม่พูดกันดีๆ” คุณช่อแก้วบอก
“ คุณแม่ ตอนนี้น้ำเป็นเมียฟอร์จะให้น้ำกัลไปคุยกับเหนืออีกทำไมครับ !?” ฟอร์บอก น้ำก้มหน้าหลบสายตาคุณช่อแก้วด้วยความละอายใจ
-------=*=-------
ต้องขออภัยที่ตอนที่แล้ว เจ้าหญิงทำให้เข้าใจผิด!
ที่เจ้าหญิงเล่าให้ฟังเรื่องท่านน้องท่านหนึ่ง
ได้ถามว่า เจ้าหญิงไม่อยากลง ‘บ่วงหัวใจให้รัก’ แล้วเหรอ?
เพราะลงช้าเหลือเกิน ก็ตอบไปว่า ไม่ใช่
แต่ว่าเจ้าหญิงเล่าสั้นไปหน่อย
เลยทำให้คิดว่าเจ้าหญิงจะไม่ลง บ่วงฯ แล้ว
T^T
ไม่ใช่เลยเจ้าค่ะ
ไม่ว่าจะอะไร ก็ลงจนจบ!
ปล. ขอคุณกัสสักที :fcuk:
-
สงสารน้ำ สงสารเหนือ :sad4:
หน่วงมาก!!!!!!!!! ปูจะบอกเรื่องที่ได้ยินให้เหนือฟังไหม?!
-
ก็ดีแล้วนี่...น้ำรักฟอร์มากนี่นา
อย่างน้อยน้ำก็จะได้รู้ว่า จริงๆ แล้วรักใครกันแน่
:เฮ้อ:
-
มีแต่คนเห็นแก่ตัวเนอะ กัส ฟอร์ เหนือ คนรับกรรมทั้งหมดเป็นน้ำทั้งนั้น เศร้า...
คุณเหนือก็ขาดสติไปแล้ว เสียน้ำให้ฟอร์ไปแบบนี้จะอยู่ได้เหรอ ปกติก็เป็นคนโคตรขี้เหงา
เคยชอบคุณฟอร์นะ แต่ตอนนี้ไม่ ทุกคนก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น ถ้ารักกันจริงต้องฟังน้ำบ้างสิ ไม่ใช่ทำแบบนี้
ส่วนกัส ถึงจะทำเพื่อคนที่กัสรัก แต่ทำให้คนอื่นเสียใจแบบนี้ ก็เรียกว่าเห็นแก่ตัวอยู่ดี
แม่ฟอร์ก็ดูจะไม่ยอมรับง่าย ๆ ด้วย ทำเพื่อแค่เอาใจฟอร์เท่านั้นแหละ โถ...น้ำของพี่...เมื่อไรจะมีความสุขซะที
ขอบคุณค่า
-
:o12: เหนือ สงสารน้องเหนือ
ปอลอของเจ้าหญิง ขอเบิ้ลสองทีนะคะ o22
เหนือมาซบอกพี่ก็ได้ >"<
-
ทำไมเป็นแบบนี้ :serius2:
-
บัดซบ!!!!!!!!!!!!!! :z3: :z3: :z3: :z3:
คดีนี้ไขกระจ่างแล้ววว
สรุปว่า น้ำเห็นฟอร์เป็นแค่ฮีโร่ เป็นพี่ชาย
ความรักที่น้ำมอบให้ ถึงจะรัก แต่ก็ไม่เชิงว่าคนรัก เหมือนเพิ่งจะรู้ตัว
ว่าคำว่ารักที่มอบให้ฟอร์เป็นเพียงความหลงไหลในความใจดีเท่านั้น!!!!
แต่!!!!!!!!!!
เลวมากกกกนังกัส :z6: :beat: :z6: :beat:
ทำลายความรู้สึกดีดีที่น้ำมีต่อฟอร์ไม่เหลือซาก
นอกจากนั้น บัดซบ :beat:ฟอร์ ควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนรู้สึกว่า
น้ำเป็นสิ่งของที่ตนเองจะได้มา มองความรักที่ตนเองอยากให้และเอาความรู้สึก
ของน้ำ(ที่ยังไม่มั่นคง)มาเล่นแบบนี้ เจ็บปวดที่สุดดดดดดด :m15:
สงสารน้ำมากกกกก :m15: นอกจากจะโดนเหนือทำร้ายจิตใจมาตลอดดด
แต่ก็มาเริ่มดีขึ้น ยังโดนคนที่ไว้ใจทำร้ายอีก :serius2:
เข้ากับชื่อเพลง "คนที่ไว้ใจ ร้ายยยที่สุดดด" จริงๆๆ
เหนือตอนนี้ก็น่าสงสาร ถึงจะเป็นเด็กเอาแต่ใจ ไม่ใส่ใจความรู้สึกคนอื่น
แต่!! ยังฉลาดในบางเรื่อง แม้ไม่ค่อยเฉลียวเท่าไหร่นัก :z3:
และถึงคนอื่นจะไม่ชอบพระเอกอย่างเหนือ
แต่เขากับชอบเหนือนะ
รักเจ้าหญิง :กอด1: :L2: :L1:
-
หนีื หนี หนี หนี หนีอย่างเดียวน้ำ อย่าอยู่กับพวกมันเลยโว้ยยยยยย
ตูละเครียดดดดด :z3:
-
นี่มันอะไรกัน
สงสารน้ำ
-
สงสารเหนือ :sad4: :sad4:
-
สงสารเหนือ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อีรุงตุงนังเข้าไปใหญ่ :เฮ้อ:ปวดใจ
-
ฟอร์กำลังทำให้เรื่องมันไปกันใหญ่ น้ำก็น่าหงุดหงิดไม่รู้อะไรสักอย่าง
-
เรายังสงสารเหนือเหมือนเดิม
-
ตกลงเลวทั้งคู่
-
ขอบคุณ และ จะติดตามไปเรื้อยๆนะครับ
-
ไม่คิดว่าฟอร์จะทำลงนะเนี่ย
สงสารน้ำมากๆเลยค่ะ :o12:
-
แนะนำให้น้ำไปบวชตลอดชีวิต -*-
หน่วงดีแท้
รอตอนหน้าค่ะ ^^
-
เฮ้ออออออออ
สงสารน้ำจังงงงง
ทำไมไม่จบไม่สิ้นซักที
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:sad2: :sad2:
E ฟอร์ !!! โว๊ยยย เกลียดมันง่ะ :beat: :beat: :beat:
อินไปหน่อยขอโทษนะค่ะ
เกลียดฟอร์โว๊ยยยยยย อยากเข้าไปลาก เข้าไปตบ และกระทืบให้แหลกคาตรีน -*-
-
ทุกอย่างที่ประกอบกันทำให้น้ำน่าสงสาร
แต่จริงๆแล้วคนที่น่าสงสารที่สุดคือเหนือ
-
ฟอร์เห็นแก่ตัวมาก ๆ เลย ปากบอกว่ารัก แต่การกระทำใช่หรือไง บอกว่าทำเพื่อน้ำ แต่ที่จริงทำเพื่อตัวเองอย่างที่ปูบอกนั่นแหละ ถ้ารักน้ำจริงทำไมไม่คิดถึงจิตใจน้ำบ้าง คิดถึงแต่จิตใจตัวเองมากกว่า กัสก็เหมือนกันเพื่อฟอร์ทำได้ทุกอย่างไม่คิถึงใจคนอื่นเลยแม้แต่น้อย น้ำก็ไม่ทำอะไรให้เด็ดขาด ปล่อยให้คนพาไปทางนั้นทีทางโน้นทีอยู่นั่น น้ำรักฟอร์จริงหรือเปล่า หรือใช้ฟอร์เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจกันแน่ และเมื่อฟอร์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ก็ลังเล แล้วกับเหนือแน่ใจว่าเป็นเพราะครอบครัวเหนือมีบุญคุณเท่านั้นจริง ๆ ถึงยอมอะไรขนาดนั้น เหนือก็ไม่รู้จักทำอะไรให้ดีกว่านี้ รักน้ำก็บอกน้ำสิ ทำให้น้ำรู้ว่ารัก สิ่งที่เหนือทำแต่ละอย่างน้ำคงจะรู้ว่ารัก เหนือไม่คิดจะฟังน้ำอธิบายอะไรเลยหรือไง พอไม่พอใจก็พูดจาแบบนั้น
-
เกลียดฟอร์แล้ว ทำกับน้ำอย่างนี้ได้ยังไง
-
สงสารน้ำที่สุด
ฮืออออ ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ :o12:
:pig4:
-
:เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
ถ้าคำว่ารัก คือ การเห็นแก่ตัว แล้วมันจะไปกันรอดเหรอ
เฮ้อ สงสาร น้ำ :m15:
-
^^
-
น้ำมัวแต่เกรงใจฟอร์..........จนฟอร์ทำร้าย.......ตอนนี้น้ำจะพึ่งฟอร์+อย่างเดียวจริงๆหรือ.....จริงๆแล้วฟอร์ก็เลวใช่ได้
เหมือนกัน.....มีความเห็นแก่ตัวเยอะ..........หลายๆอย่างถ้าน้ำอธิบายให้เหนือรับฟังก็น่าจะดีกว่านี้........แล้วถึงตอนนี้จะทำอย่าง
ไร............มีสามี 2 คนซะแล้ว........แล้วคิดว่าเหนือจะรับได้หรือ......สามีน้อยและสามีหลวง........หนีจากคนทั้งคู่ไปเลยน้ำไปให้
ไกล.........
-
เกิดอะไรขึ้นว่ะเนี้ย
ยุ่งเหยิงตลอด
เซงอ่ะ ฟอร์ แกทำแบบนี้ทำไมว่ะ
เจ้าหญิงทำเราเครียดอีกแล้ว
T^T :z3:
-
น้ำมีสองสามีซะแล้ว โดนข่มขืนทั้งคู่เลย
คนแรก ไม่รักแต่เป็นลูกผู้มีพระคุณ
คนที่สอง รัก แต่ข่มขืนกันแบบนี้ คงรักน้อยลงแล้ว
โอ้ ชีวิต เกิดมาชดใช้กรรมรึไง
-
ตอนแรกคิดว่าพี่ฟอร์คือพี่แบงค์ชัดๆ แต่เข้าใจผิดไปเอง
ไอ้พี่ฟอร์แม่งเหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
พี่แบงค์ยังหยุดเมื่อเห็นจุมร้องไห้ แต่นี่อะไร????
โอ๊ย ทำจริงๆเหรอ ทำจริงๆใช่ไหม????อยากจะฆ่าฟอร์ทิ้ง เหี้ย!!!!
ขออภัยเจ้าหญิงที่หยาบคายนะคะ แต่สุดทนจริงๆอ่ะ
พี่เหนือ!!!!!!!!!!!!!เค้าถือข้างพี่เหนือเต็มที!!!!!!
ปล.อยากให้น้ำแม่งเชือดตัวเองไปให้พ้นๆซะ...
-
เฮ้อ ยุ่งอีลุงตุงนัง กันไปใหญ่แล้ว ฟอร์ไม่น่าจะข่มขืนน้ำเลยเชื่อกัสได้งัยอะ ตอนนี้สงสารเหนืออะ
-
อยากเป็นน้ำ
5555+
:laugh: :laugh:
-
คนที่ทำให้เรื่องนี้ไม่จบ ก้คือ'กัส'
ชีวิตจริงก้เกลียดคนชื่อนี้อยู่แล้ว ยังต้องมาเกลียดในนิยายอีก หลอนวุ้ยยยยยยยยยยย o22 :a5:
-
วุ่นวายแท้ :เฮ้อ:
ต่างคนต่างอยากให้ความต้องการของตนเป็นจริง :z3:
วุ่นวายแท้ :เฮ้อ: (จบด้วยประโยคเดิม :laugh:)
-
ไม่มีใครเป็นนายเอกเลยเหรอครับ เหนือฟอร์ แล้วน้ำจะละจะทำแบบไหน เห้อ
ชะตาชีวิตเกิดมากำพร้าพ่อแม่ มีคนรักแต่ไม่เห็นคุณค่า สิ่งที่อยากได้คือร่างกาย
น้ำเอ๋ยหนูทำกรรมาเยอะหรือเปล่าเอ่ย
-
กัสวางแผนแต่ไม่จำเป็นที่ฟอร์ต้องเดินตามแผนนั้นด้วยซักหน่อย
งานนี้คนที่น่าสงสารคือเหนือกับน้ำ หวังว่าปูคงจบอกเหนือเกี่ยวกับเรื่องนี้
-
เกลียดคนอย่างฟอร์ มากที่สุด
แต่น้ำก็น่าเบื่อ ปล่อยชีวิตให้ไหลไปตามแต่คนอื่นจะบงการ มีความคิดของตัวเองมั่งไหม
-
นางฟ้าคิดถูกแล้วสินะที่แอบเชียร์เหนือมาตั้งแต่ต้น o18
สามคำให้น้ำตอนนี้>>>กา กี หรอ ? :serius2:
สามคำให้ฟอร์>>>ไป ไกล ไกล :beat:
-
:เฮ้อ: น้ำเอ๊ย โดนข่มขืนอีกแล้ว แล้วเหนือละตัดใจได้จริงเหรอ หนทางออกมีทางเดียว
3P แมร่งเลย
-
มาติดตามชีวิตของน้ำกับเหนือ จะเป็นอย่างไรต่อไป
-
เตลิดเปิดเปิงไปหมดแล้ว ไม่รู้จะสงสารใครดี??
เฮ้อออออ :เฮ้อ: ได้แต่รอดูต่อไป
-
:o12:น้ำเจอแต่พวกเอาแต่ใจคิดถึงแต่ตัวเอง
-
:เฮ้อ: น้ำเอ๊ย โดนข่มขืนอีกแล้ว แล้วเหนือละตัดใจได้จริงเหรอ หนทางออกมีทางเดียว
3P แมร่งเลย
เห็นด้วยกับคห.นี้มากค่ะ ชอบโดยเฉพาะบรรทัดสุดท้าย :laugh:
สงสารเหนือ สงสารน้ำ เครียด :เฮ้อ:
สรุปเห็นแก่ตัวกันทุกคน สุดท้ายน้ำก็เป็นผู้ถูกรับเพียงฝากเดียว
แต่ที่ไม่ชอบสุดๆนี่คือกัสเกลียดดมากกก :fire:
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงสู้ต่อไปนะค่า
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg204/scaled.php?server=204&filename=35877768.png&res=landing)
32
“ตอนนี้น้ำเป็นเมียฟอร์จะให้น้ำกลับไปคุยกับเหนืออีกทำไมครับ !?” ฟอร์บอก น้ำก้มหน้าหลบสายตาคุณช่อแก้วละอายใจ
“ …………….” คุณช่อแก้วอึ้ง คำพูดจุกในลำคอ มองบุตรชายเหมือนไม่เคยเจอก่อนที่หันไปมองน้ำและกลับมาหาฟอร์อีกครั้ง
“ อยากให้คุณแม่รู้ไว้ ว่าน้ำมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร และน้ำไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเหนืออีก” ฟอร์ย้ำกับมารดา
“ นี่มันเรื่องอะไรกัน!?” คุณช่อแก้วถาม ยังไม่ยอมเชื่อ ลมพัดออกหูทั้งสองข้าง มือเท้าเย็น แม้จะเข้าใจว่าลูกชายรู้สึกยังไงกับน้ำ แต่ไม่คิดว่าเรื่องราวจะแปรเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
“ ฟอร์ทำไมพูดแบบนี้ น้ำเป็นอะไรกับเหนือลูกก็รู้!”
“แล้วไงครับในเมื่อมันเป็นอดีตไปแล้ว คุณแม่ยอมเข้าใจสักทีเถอะครับ!?”
“ แต่ แต่ว่า….” คุณช่อแก้วเป็นลมล้มพับลง ฟอร์เข้ามารับไว้ได้ทันท่วงทีก่อนจะล้มไปกับพื้น เขาพามารดาไปนอนราบบนโชฟา เรียกสาวใช้ให้เอายาดม พัดมาพัดวีให้รู้สึกตัว
“……………………” น้ำนั่งมองจากโชฟาตัวข้างๆโดยมีฟอร์นั่งตัวติดไม่ห่าง มองฉาบสาวใช้วัยกลางคนดูแลคุณช่อแก้วไม่ห่าง ยิ่งคุณช่อแก้วเป็นแบบนี้ น้ำยิ่งรู้สึกผิดและละอายใจ ทั้งยังให้คุณฟอร์มาต่อล้อต่อเถียงกับผู้ให้กำเนิดเช่นนี้แล้ว ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองมาอยู่ผิดถูกผิดเวลา เขาจะไปอยู่ที่ไหนแต่มีความปัญหา
“ คุณฟอร์ครับ ให้น้ำไปอยู่ที่อื่นเถอะนะครับ”
“ ทำไมละน้ำ?” ฟอร์ถามกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้
“………..น้ำไม่อยากรบกวน” น้ำหันไปมองคุณช่อแก้วด้วยเป็นห่วง และลำบากใจ
“ เพราะคุณแม่?”
“ ไม่ใช่หรอกครับ” ตอบพลางส่ายหน้า “ แต่น้ำไม่อยากเป็นตัวปัญหา”
“ น้ำไม่ใช่ตัวปัญหา”
“แต่…” หาคำพูดด้วยความลังเล
“ แล้วน้ำจะไปอยู่ที่ไหน?” ฟอร์ถาม ดึงมือน้ำที่ดึงกลับไปมากุมไว้
“ น้ำไม่รู้ ..”แต่อย่างน้อยก็ไม่ใช่ที่นี่ที่สร้างความลำบากให้คุณฟอร์
ผิดกับฟอร์ที่คิดว่าน้ำอยากไปอยู่กับเหนือ
“ แต่ฉันรู้!” ฟอร์ว่าจ้องน้ำเขม็ง อีกฝ่ายมองกลับสงสัย “น้ำจะกลับไปบ้านเหนือ?” ฟอร์พูดเสียงเริ่มกระด้าง แต่น้ำไม่ทันสังเกตเห็น
“น้ำคงไม่กลับไปอยู่ที่นั่นแล้ว คุณเหนือก็คงไม่ยอม….” น้ำบอกเสียงเบา “ แต่น้ำจะกลับไปเก็บของ ตอนที่คุณเหนือไม่อยู่” จะว่าไปเขาก็ไม่มีข้างของให้ไปเก็บด้วยซ้ำ มีเสื้อผ้าไม่กี่ตัวซึ่งก็เป็นของคุณเหนือทั้งสิ้น …
“น้ำ!? ” ฟอร์ว่าเสียงดัง จนอีกฝ่ายสะดุ้ง แม้แต่ฉาบเองก็ตาม คุณช่อแก้วได้ยินเสียงจนงัวเงียตื่นขึ้นมา
“ อย่านึกว่าฉันไม่รู้……..” ฟอร์ว่าบีบแขนน้ำเต็มแรง “ คิดเรอะว่าเหนือจะให้อภัยสิ่งที่เกิดขึ้น คิดเรอะว่าเหนือจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นว่าเราสองคนมีอะไรกัน แล้วแบบนี้ยังคิดจะกลับไปหาเหนืออีกไหม?!” ฟอร์บอกราวกับข่มขู่
“ คุณฟอร์? ”
“ ยังไงน้ำก็ต้องอยู่ที่นี่ และไม่ไปที่บ้านเหนืออีก ข้าวของของน้ำฉันจะกลับไปขนให้”
“…………………….” คุณช่อแก้วมองการกระทำของบุตรชายและใบหน้าของน้ำแล้ว จากที่ไม่ชอบใจสถานะน้ำในตอนนี้ก็รู้สึกว่า ต้องมีอะไรที่เธอไม่รู้อีกมาก แม้จะคิดว่า ฟอร์พาน้ำมาที่นี่และมาประกาศตัวกับเธอได้นั้น ต้องเกิดขึ้นจากทั้งสองฝ่าย เพราะยังไงตบมือข้างเดียวย่อมไม่ดัง อย่างน้อยๆแล้วน้ำเองก็ต้องมีใจไม่มากก็น้อย แต่ไฉนคำพูดของลูกชายเธอถึงได้ราวกับข่มขู่
“ น้ำเข้าใจฉันใช่ไหม?”
“……………………………” น้ำพยักหน้าตอบ ไม่ใช่เพราะเข้าใจแต่ด้วยนิสัยแล้วย่อมจะโอนอ่อนผ่อนตาม น้ำเงียบไป สายตามองไปไกล ฟอร์รู้สึกผิดขึ้นมาทันที่ตะคอกน้ำไปเมื่อครู่ เขาไม่อยากให้น้ำไปเจอจริงๆอย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะเขาที่แย่งมาย่อมจะโดนแย่งกลับไปได้เช่นกัน
“ น้ำ”
“ครับ?” นี่คือคุณฟอร์แน่หรือ?
“ เมื่อกี้ฉันเสียงดังกับน้ำขอโทษนะ ฉันไม่อยากให้น้ำไปเจอเหนือจริงๆ เพราะฉันหึง ฉันหวง” ฟอร์ว่าปล่อยมือน้ำก่อนที่โอบตัวเข้ามาแทนที่ ไม่ได้สนใจใคร
“ ฟอร์?” คุณช่อแก้วเรียก ชายหนุ่มจึงได้หันกลับหามารดาที่กำลังลุกขึ้นนั่งโดยทีฉาบช่วยประครอง น้ำผลักฟอร์ออกโดยสัญชาติญาณ
“คุณแม่ เป็นยังไงบ้างครับ?”
“ดีขึ้นแล้วละ” คุณช่อแก้วบอกมองผ่านฟอร์ไปยังน้ำที่ไม่ยอมมองหน้าเธอ
“น้ำ”
“ครับ” เด็กหนุ่มค่อยๆเงยหน้าขึ้น
“ พักอยู่ที่นี่ไปก่อน เรื่องอื่นๆค่อยว่ากัน” คุณช่อแก้วบอกไม่มีทางเลือกต้องย่อมปล่อยเลยตามเลยไปก่อน
“ขอบคุณครับ”
“ งั้นฟอร์พาน้ำขึ้นไปบนห้อง และคงจะนอนเลยเพราะตอนนี้ก็จะ4 ทุ่ม คุณแม่ก็จะได้พักผ่อน” คุณช่อแก้วพยักหน้ารับรู้ ก่อนที่ฟอร์จะพาน้ำไปยังห้องตัวเอง
“ ฉาบต่อสายให้ฉันคุยกับนมพูที” คุณช่อแก้วว่าแม้จะ4 ทุ่มแล้วก็ตาม เธอคิดว่าอย่างน้อยนมพูย่อมจะรู้อะไรมากกว่าเธอ
นมก้านพูทราบว่าน้ำอยู่บ้านคุณช่อแก้วก็สบายใจไปเปาะหนึ่ง และเล่าเรื่องท่าทีของเหนือให้คุณช่อแก้วฟัง โดยที่คุณช่อแก้วก็เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้นมก้านพูฟังเช่นกัน
“ เหนือไม่พูดอะไรเลยหรือนม?” คุณช่อแก้วถามย้ำ
“ ไม่เลยค่ะ และยังไม่ให้พูดถึงน้ำอีก”
“ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่สบายใจเลยฟอร์นะฟอร์!?” คุณช่อแก้วเอ่ยไม่ถึงบุตรชายอ่อนใจ
“ คุณช่อ อย่าเพิ่งกังวลไปเลยค่ะ ดูไปสักพักก่อนว่าความจริงเกิดอะไรกันแน่” นมก้านพูบอก แต่น้ำเสียงดูกังวลไม่แพ้กัน
“ นมจะให้ฉันทำเป็นทองไม่รู้ร้อนได้ยัง จะไปว่าเหนือกับฟอร์ก็ยิ่งพี่น้องแท้ๆมารบลากันเพราะผู้ชายคนเดียว ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น น้ำก็เหมือนกันไปไหงมาไหงไม่รู้อยู่ๆก็มาอยู่กับฟอร์ ….” คุณช่อแก้วอดที่จะพูดถึงน้ำไม่ได้ เธออดคิดไม่ได้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นน้ำเป็นตัวการสำคัญแม้ว่าน้ำจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม
“คุณช่อ เชื่อเถอะค่ะ ว่าน้ำคงไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้”
“ ฉันไม่รู้อะไรหรอกนม ” คุณช่อแก้วว่าแล้วถอนหายใจ ไม่เห็นทางเรื่องจะคลี่คลาย ยิ่งฟังนมก้านพูเล่าเธอก็ยิ่งกังวล
“ นมฝากให้น้ำโทรหานมด้วยนะคะ”
“ ได้ ไว้พรุ่งนี้ฉันจะบอกน้ำให้”
“………………….” นมก้านพูนอกจากเป็นห่วงน้ำแล้ว เธอยังอยากจะฟังจากปากน้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ? ทำไมถึงไม่กลับบ้าน แต่กลับไปอยู่บ้านฟอร์
-------=--------
น้ำยืนมองทั่วทั้งห้อง ทั้งมุมโซฟา โทรทัศน์พลาสม่าขนาดจอ 24 นิ้ว เครื่องเล่นประกอบเข้าคู่ที่ตั้งอยู่อย่างพอเจาะพอควร ไม่ไกลเป็นชั้นหนังสือเต็ม 4 ชั้น ขวามือคือเตียงขนาดใหญ่สีเข้มและหมอนสีขาว
“น้ำ เป็นไงห้องของ ..เรา?” ฟอร์ถามกอดน้ำจากด้านหลังไม่ทันสังเกตท่าทีตกใจของอีกฝ่าย
“ ครับ”
“น้ำ อยากอะไรได้เพิ่มก็บอกเลยนะ หรืออยากปรับแต่งตรงไหนก็ขอให้บอก เพราะตอนนี้ห้องนี้ไม่ใช่ของฉันคนเดียวแต่เป็นของน้ำด้วย” น้ำมองไปรอบห้องๆอีกครั้ง ห้องนี้เป็นของเขาด้วย? …. เขาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ได้ใช่ไหม? แต่เขาไม่ได้รู้สึกว่าเขาสมควรอยู่ที่นี่เลย
“ คุณฟอร์ครับ น้ำ…” ยังไม่ได้พูดจนจบ ฟอร์ก็พูดแทรก
“ ยังคิดมากเรื่องคุณแม่อยู่เหรอ? ท่านแค่ตกใจ ให้เวลาท่านหน่อย ได้ไหม?” ฟอร์ว่าจับไหล่น้ำให้หันหน้ามาเขา
“ ………..”
“ หรือเพราะอะไร?” ความคิดฟอร์หวนคิดแต่ว่าที่น้ำทำท่าทีไม่อยากจะอยู่ที่นี่เพราะ น้ำอยากไปอยู่กับเหนือ นั่นทำให้เขาร้อนรุ่ม
“น้ำคิดว่าแบบนี้มันควรหรือเปล่า อย่างที่คุณช่อพูด เมื่อเช้าน้ำยังอยู่….บ้านคุณเหนือ และยัง…แต่ตอนนี้น้ำกลับมาอยู่กับคุณฟอร์"
“ อะไรคือไม่ควร ในเมื่อ ฉันรักน้ำ และน้ำก็รู้สึกเหมือนกัน ใช่ไหม?! ฟอร์ว่าสบตาอีกฝ่าย ไม่ว่ายังไงเขาจะทำให้น้ำรักเขาให้ได้ ซึ่งไปได้แน่ ตอนที่มีอะไรกันน้ำก็มีอารมณ์ร่วมอย่างไม่น่าเชื่อ
“ ………..” น้ำรักคุณฟอร์มาตลอดจริงๆ
“ มองตาฉัน และบอกว่าฉันคิดเหมือนฉัน” ได้ไหม?
“ ….ครับ” น้ำพยักหน้า น้ำตาคลอกับความรู้สึกที่อดกลั้นภายใน น้ำคิดมาตลอดว่าอยยากอยู่กับคุณฟอร์ คิดมาตลอดว่าถ้าที่ที่น้ำไอ้อาศัยคืดบ้านคุณฟอร์น้ำจะต้องมีความสุขแน่
“ ………………..” ฟอร์กอดน้ำเข้ามากอดแนบอก เขาคิดไม่ผิดจริงๆที่ตัดสินทำในวันนี้ ก่อนหน้านี้เขาเสียใจอยู่มากที่หลอกเหนือ ทำรุนแรงกับน้ำ แต่มาตอนนี้เขาคิดถูกแล้ว
คิดถูกแล้ว ทำถูกแล้ว
น้ำมีใจให้เขาจริงๆ อย่างที่กัสบอก…….
“ ฉันขอบคุณตัวเองที่กล้าทำในวันนี้ เพราะฉันได้คนที่รักมาครอบครอง” ฟอร์ว่า ยิ่งกว่าดีใจ ยิ่งกว่ายินดี เขามีความสุข
“………………..” น้ำรู้สึกเหมือนภายในตัวมีเสียงดังแปลกๆเมื่อได้ยินฟอร์พูดแบบนี้ เพราะทำให้นึกถึงตอนที่โดนหักหารเข้าครอบครองร่างกาย หัวใจสั่นไหว แต่ก็สลัดความรู้สึกนี้ให้หนีหายไป
“ น้ำ” ฟอร์ว่าหอมแก้วคนโดนเรียกชื่อ ก่อนที่นัวเนียแก้มนั้นอย่างถวิลหา น้ำก้มหน้าหนียังไม่พร้อมในตอนนี้ที่จะลึกซึ้งไปมากกว่านี้ เขาอยากลบภาพที่ติดตาในวันนี้ให้หมดไปเสียก่อน
“ น้ำ ได้ไหม? ” ฟอร์ว่าลูบกายน้ำภายในเสื้อที่สวมใส่
“ คุณฟอร์ อย่าเพิ่งเลยครับ” น้ำว่า สีหน้าลำบากใจ กลัวว่าจะไปขัดใจอีกคนเข้า
“ …………..” ฟอร์นิ่งไปเมื่อโดนปฎิเสธ แต่เมื่อคิดได้ว่าวันนี้ตัวเองได้ทำอะไรกับน้ำบ้าง จึงยอมเลิกลาแต่โดยดี
“ โอเค เพราะฉันสัญญาแล้วว่าถ้าไม่พร้อม ฉันจะไม่ฝืนใจ” ฟอร์บอกถึงจะเสียดาย
“คุณฟอร์ไม่โกรธน้ำใช่ไหม?” น้ำถามกังวล เพราะทุกครั้งที่ปฏิเสธเหนือ น้อยครั้งที่เหนือจะไม่โกรธ หรือ ไม่ทำร้ายร่างกายหรืออย่างน้อยก็ต้องทีการพูดประชดประชันให้เจ็บช้ำใจในชีวิตซึ่งแตกต่างกับเหนือราวกับฟ้ากับเหว
“ จะโกรธได้ไง เรื่องแบบนี้มันเต็มใจทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอ?” ฟอร์ว่า ไม่ได้รับรู้สิ่งที่น้ำเคยเจอ
“….”
“ เพราะงั้น ตอนนี้ฉันขอไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำและก็จะอาบน้ำเลย น้ำเองก็เตรียมตัวไว้ละ น้ำเปิดตู้ตรงนั้นดูเลือกใส่เสื้อกางเกงก็ตามใจ เพราะว่าของของฉันก็เหมือนของของน้ำ” ฟอร์ว่า ก่อนที่ขโมยหอมแก้มอีกฝ่ายแล้วเดินออกมา ปล่อยให้น้ำลูบแก้มร้อนผ่าวของตัวเอง
คุณฟอร์ ?
‘…..เรื่องแบบนี้มันเต็มใจทั้งสองฝ่าย….’
ใช่ครับ มันควรจะเป็นอย่างงั้น แต่ตลอดมา ….ไม่เคยเป็นแบบนั้น
“……..” น้ำลูบแก้มอมยิ้ม แบบนี้ใช่ไหมที่คนรักกันพึงปฎิบัติต่อกัน
.
.
เขามองสายฝนที่กำลังโปรยปราย ก่อนที่จะหันมอง เด็กชายอายุราว 8 9 ขวบ คือตัวเองเขาเอง มองไปรอบๆ นั้นเงียบเหงา เขาทรุดตัวนั่งข้างตัวเองในวัยเด็ก
“คุณแม่นั่นไง รถของเหนือ มันขโมยมาจริงๆ!? ” เด็กชายอีกคนชี้มามายังเขา รถบังคับวิทยุสีเขียววางอยู่ข้างๆเขา ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรอยู่ตรงนี้!?
คุณแม่ คุณหญิง!?
“ น้ำ เปล่านะครับคุณเหนือ!” เขาบอก แต่ราวกับไม่มีใครได้ยินเสียงเขา ไม่มี
“ คุณเหนือให้น้ำเอง!?” เสียงเขามหลายหายไปอีกครั้ง
“ ไอ้กำพร้าขี้ขโมย!”
“ น้ำไม่ได้ขโมย!?” มือแข็งราวกับเหล็กกล้าจับมือเขาแน่นเจ็บไปหมด ก่อนที่จะโดนผลักลงบนเตียงอ่อนนุ่ม คุณเหนือที่กลายเป็นผู้ใหญ่กำลังดึงเสื้อเขาจนมันขาดติดมือไป
“คุณเหนือ อย่าครับ!?”
“ อย่าครับ”
น้ำสะดุ้งตื่นลุกพรวดท่ามกลางความมืด เด็กหนุ่มหายใจหอบ หัวใจเต้นแรง เหงื่อผุดเต็มใบหน้าซีดเผือก
“……………” น้ำกวาดสายตามองรอบๆตัว จนมาหยุดที่ชายหนุ่มนอนข้างกาย
คุณฟอร์…
เขาแค่ฝันไป
ไม่มีอีกแล้ว เรื่องแบบนั้น ตอนนี้เขาอยู่คุณฟอร์ คุณเหนือก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่เนื้อตัวยังคงสั่นเทา
“…………..” เด็กหนุ่มปาดน้ำตาในความเงียบงันครั้งแล้วครั้งเล่า…….
…
.
.
-------=--------
น้ำยังรู้สึกแกร่งและประหม่า เมื่อเดินมาโต๊ะรับประทานอาหารกับฟอร์ คุณช่อแก้วและสามี ‘พรพจน์’ที่มานั่งก่อนหน้า
“สวัสดีตอนเช้าครับคุณพ่อ คุณแม่” ฟอร์ว่าอารมณ์ดี เดินโอบไหล่น้ำ
“ สวัสดีครับคุณช่อ คุณพจน์” น้ำไหว้ทั้งสองอย่างเก้ๆกังๆ แล้วนั่งลงฟอร์
“ หวัสดีน้ำ เมื่อคืนฉันก็กลับมาดึก ไม่ทันน้ำที่มา เป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนนอนหลับไหม?” นายพรพจน์กรรมการผู้จัดการใหญ่โรงแรม 5 ดาวในเครืออันดับต้นๆของประเทศ และตอนนี้ยังเป็นผู้อำนวยการที่ปรึกษาอาวุสโสของห้างสรรพสินค้าครอบครัวเหนือจนกว่าเหนือพร้อมที่จะทำหน้าที่แทนบิดาที่เสียชีวิต
“หลับครับ” น้ำพยักหนาขณะที่ฉาบวางชามข้าวต้มตรงหน้า
“ อยู่ที่นี่ก็ทำตัวตามสบาย คิดเสียว่าเป็นบ้านตัวเอง ไม่ต้องกงเกร็งอะไร”
“ขอบคุณครับ” น้ำตอบพยักหน้าอีกหน ก่อนที่หันไปมองฟอร์ที่กำลังยิ้มแป้น
“ ฟอร์วันนี้ลูกคงไม่ลืมใช่ไหมว่าวันนี้ต้องไปทำงานกับพ่อ” คุณพรพจน์บอกลูกชายที่ทุกวันเสาร์จะต้องไปทำงานตน
“ โธ่คุณพ่อครับ น้ำเพิ่งมาอยู่บ้านเราวันนี้วันแรกนะครับ ยังจะให้ผมไปทำงานอีกเหรอครับ?”
“ ก็ไม่เห็นเกี่ยวกันนี่ ทำไมน้ำจะอยู่คนเดียวไม่ได้ คุณแม่ก็อยู่” คุณพรพจน์บอก รู้ความรู้สึกบุตรชายตามคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน เขาได้ฟังเรื่องราวจากภรรยามาบ้างแต่ก็ไม่ได้รู้สึกหนักอกหนักกใจกับเรื่องนี้เหมือนภรรยา เพราะ คิดว่าวัยรุ่นก็ย่อมทำอะไรหุนหันพันแล่นเป็นธรรมดา แต่ไม่นานก็จะหาทางออกได้เอง ใครบ้างไม่มีเคยเป็นวัยรุ่น ใครบ้างไม่เคยมีความรัก…ใครบ้างที่ไม่เคยรับรู้อนุภาพความรักว่าทรงพลังแค่ไหน
“ ก็….” ฟอร์จะขออ้างอยู่กับน้ำ แต่คุณช่อแก้วก็พูดปราบขึ้นมา
“ ฟอร์!”
“………….” น้ำรู้สึกว่าเขาควรจะพูดอะไรบ้างถ้าคุณฟอร์จะไม่ไปทำงานเพราะเขา
“ คุณฟอร์ครับ คุณฟอร์ควรไปทำงานอย่างที่เคยทำนะครับ น้ำอยู่ที่นี่ได้” เด็กหนุ่มบอก
“ แต่น้ำไม่ค่อยสบายให้ฉันดูแลน้ำเถอะนะ” ฟอร์ว่า รู้ดีว่าสาเหตุส่วนหนึ่งมาจากตัวเอง…คือเมื่อวาน…
“ น้ำไม่เป็นไรหรอกครับ” ตอบพลางยิ้มว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ
“ อ้าวน้ำไม่สบายเหรอ? มิน่าหน้าถึงได้ซีดแบบนี้” คุณพรพจน์ว่า คุณช่อแก้วก็เห็นด้วยกับสามีแม้จะไม่ได้พูดออกมา
“ แค่ตัวร้อนเล็กน้อย นอกจากนั้นก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ”
“ แล้วกินยงกินยาหรือยัง?” คุณช่อแก้วถาม แม้ว่าลึกๆแล้วยังทำใจยอมรับน้ำในสถานะนี้ไม่ได้ แต่เพราะเมื่อน้ำคือคนที่ลูกชายเธอรัก เธอก็ต้องรักด้วย นานแล้วที่เธอไม่ได้เห็นฟอร์ทำหน้ามีความสุขขนาดนี้ พอเห็นหน้าลูกมีความสุขเธอก็มีความสุขไปด้วย เธอจะพยายามมองข้ามอะไรอะไรหลายๆอย่างไป
“ ยังครับ แต่คุณฟอร์เตรียมยาลดไข้ไว้ให้ทานหลังอาหารเช้าแล้วครับ” น้ำบอก
“ ก็ฟอร์จะพาไปหาหมอก็ไม่ไป” ฟอร์พูดน้อยใจระคนเป็นห่วง
“ น้ำไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆครับ กินยานอนพักตอนบ่ายน้ำก็หายเป็นปลิดทิ้ง คุณฟอร์คงไม่รู้ว่าน้ำแข็งแรงจะตาย” น้ำว่า
“ คร้าบบบบพ่อคนแข็งแรง” ฟอร์ว่าจ้องหน้าจนอีกฝ่ายหลบสายตาด้วยความเคอะเขิน ซึ่งสำหรับฟอร์แล้วสีหน้าแบบนี้ช่างน่ารัก น่าหลงใหล
“………………….” คุณช่อแก้วแม้จะยังมีอัคติอยู่บ้างแต่เธอก็คิดว่าไม่เสียหายที่เธอจะทำใจยอมรับให้ได้น้ำเองก็ไม่ใช่เด็กไม่ดี เพียงแต่ว่าเรื่องต่างๆอาจต้องใช้เวลาในการคลี่คลาย หรืออาจจะไม่มีอะไรเลยแต่เธอคิดมากไปเท่านั้นเอง
“………………….”
.
กริ๊งๆกริ๊งๆ
น้ำงัวเงี่ยลุกขึ้นจากเตียงเดินมารับโทรศัพท์
“ สวัสดีครับ?”
“น้ำฉันเอง ฉันโทรมาปลุกหรือเปล่า?”
“อ่าครับ” น้ำว่า เขาไม่ปวดหัวแล้วแต่คอแห้งแทน
“ แต่คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม นี่จะเที่ยงพอดี ถือว่าฉันโทรมาปลุกจะได้ทานอาหารเที่ยงไง”
“ครับ” น้ำนั่งลงนึกถึงหน้าอีกฝ่าย ความรู้สึกดีๆก็พุดพรายขึ้น
“ แล้วคุณฟอร์ละครับ? ทำงานเหนื่อยไหม?”
“ เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกก” ฟอร์ลากเสียงยาว “ แต่พอได้ยินเสียงน้ำ หายเป็นปลิดทิ้ง”
“…..จริงเหรอครับ?” น้ำว่าอมยิ้มเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“ นี่จะหาว่าฉันโกหกเหรอ?”
“ ปะเปล่านะครับ!? ”
“ รู้หรอกน่าฉันล้อลเน แล้วคิดถึงน้ำนะอยากกลับบ้านไปเจอน้ำซะตอนนี้”
“ …………”
“ น้ำไม่ตอบฉันว่า ‘น้ำก็อยากเจอคุณฟอร์เหมือนกัน’ให้ฉันชื่นใจบ้างละ?” ฟอร์ทีเล่นทีจริง
“ ก็ครับ…..” น้ำว่าตื่นเต้นกำโทรศัพท์แน่น มืออีกข้างไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี
“ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เดี๋ยวพอฉันกลับไปแล้ว ค่อยกลับไปลงโทษดีไหม?”
“ลงโทษ?! ” น้ำกลัวขึ้นมา จนขนลำคอตั้งชัน ใจก็สั่นไหว ใบหน้าซีดเผือก
“ ช่ายๆ”
“ ทำไมครับ?! น้ำทำอะไรผิดหรือครับ? ” ถามเสียงสั่นเครือ สงสัยไม่เข้าใจ
“ มีอะไรหรือเปล่าน้ำ น้ำเสียงไม่ค่อยดีเลยนะ หรือว่าปวดหัวเหรอ?” ฟอร์ถามรวดเร็วอดเป็นห่วงที่อยู่ๆเสียงน้ำก็เปลี่ยนไป
“ ปะเปล่าครับ” น้ำเพิ่งเข้าใจว่าฟอร์แค่พูดเล่น แต่เขากลับคิดไปว่าจะถูกลงโทษอย่างที่เคย…
“ งั้นฉันไม่กวนแล้วไปกินข้าวกินยา แล้วก็นอนพักไว้ตอนเย็นค่อยเจอกันนะ”
“ ครับ” คุณฟอร์แค่พูดเล่น คุณฟอร์ไม่ใช่คุณเหนือ คุณฟอร์ไม่มีทางทำเหมือนคุณเหนือทำ
“………………..”
ก็อกๆ !?
เสียงเคาะประตูเบาๆพร้อมกับประตูที่ไม่ได้ล็อกเปิดออก เด็กหนุ่มหันมอง ความรู้สึกบางอย่างทำให้ใจเหมือนจะหยุดเต้น
“ คุณน้ำตื่นแล้วหรือคะ?”
“คะครับ” น้ำถอนหายใจด้วยความโล่งใจ เมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาคือฉาบและ..คุณช่อแก้ว
“ ถ้าตื่นแล้วจะลงไปรับประทานอาหารเที่ยงหรือเปล่าคะ?” ฉาบถาม
“ไปครับ เดี๋ยวน้ำตามลงไปนะครับ” น้ำบอก ก่อนที่ฉาบจะออกจากห้องไป
“น้ำ” คุณช่อแก้วว่า
“ครับ?”
“ โทรหานมพูด้วยนะ นมเป็นห่วง” คุณช่อแก้วบอก
“ครับ” น้ำว่าก่อนที่คุณช่อแก้วจะตามฉาบจะออกไป
น้ำไม่รีรอโทรศัพท์หานมก้านพูทันที
“ ฮัลโหลน้ำนะครับ”
“ น้ำ นี่พี่แก้วเอง เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงไม่กลับบ้าน?!” แก้วถาม
“ พี่แก้วครับ……… น้ำคงไม่กลับไปนั่นอีก…….แล้ว………….”
“ ทำไมละ?! นี่รู้ไหมคุณนมหกล้มตอนเมื่อเช้า ก็ตอนไปตลาดนั่นแหละ บอกว่าให้พี่กับพี่กระหล่ำไปก็พอ อยากได้อะไรก็บอก” แก้วเล่าใส่ความไม่พอใจในน้ำเสียง
“ จริงเหรอครับ!? แล้วคุณนมเป็นอะไรบ้างหรือเปล่าครับ?”
“ เห็นบอกว่าไม่เป็นไรมาก แต่ก็อยากให้ไปหาหมอ คนแก่หกล้มจะเป็นอะไรบ้างก็ไม่รู้”
“ คุณนมน่าจะไปคุณหมอปัสตรวจดูนะครับ”
“ นั่นสิ แต่ใครพูดก็แล้ว แล้วยังห้ามไม่ให้บอกคุณเหนืออีก น้ำไม่ลองมาพูดกับคุณนมดูละ?”
“ ตอนนี้คุณนมอยู่ไหนครับ? น้ำขอพูดคุณนมหน่อยครับ”
“ หลับอยู่นอนไม่ถึงชั่วโมงเลย เพราะงั้นพี่ไม่ปลุกให้นะ ถ้าน้ำไม่มา พี่จะบอกคุณนมว่าน้ำโทรมา”
“ ครับ แล้วน้ำจะโทรมาอีก……ตอนเย็น”
“ แต่พี่ว่าน้ำมาจะดีกว่า พวกพี่ก็เป็นห่วงกันที่คุณนมไม่ยอมไปหาหมอ เผื่อว่าถ้าน้ำพูดอาจจะยอมไปก็ได้”
“………”
สำหรับน้ำแล้วนมก้านพูก็คือญาติผู้ใหญ่ที่เครพรัก ทั้งยังดูแลเขานับตั้งแต่แม่ทิ้งเขาไป นมก้านพูเองก็เอ็นดูน้ำเหมือนลูกเหมือนหลาน แม้จะไม่มีสายเลือดเกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อย แต่สายเลือดบางสายเลือดยังเอื้ออาทรไม่ได้มากขนาดนี้
น้ำอยากจะไปดูอาการนมก้านพู แต่ก็ไม่อยากที่จะไปเจอเหนือ
“ หรือว่าน้ำไม่อยากคุณเหนือ ถ้าเป็นอย่างงั้น น้ำมาได้เลย คุณเหนือไม่อยู่ไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้า” แก้วบอก ในความเป็นจริงแล้ว เหนือไปได้ไปไหนเลย หญิงสาวคิดแค่ว่าอยากให้น้ำกับเหนือปรับความเข้าใจกันเท่านั้นเอง
“ ………..”
-------=--------
:เฮ้อ: น้ำเอ๊ย โดนข่มขืนอีกแล้ว แล้วเหนือละตัดใจได้จริงเหรอ หนทางออกมีทางเดียว
3P แมร่งเลย
เห็นด้วยกับคห.นี้มากค่ะ ชอบโดยเฉพาะบรรทัดสุดท้าย :laugh:
สงสารเหนือ สงสารน้ำ เครียด :เฮ้อ:
สรุปเห็นแก่ตัวกันทุกคน สุดท้ายน้ำก็เป็นผู้ถูกรับเพียงฝากเดียว
แต่ที่ไม่ชอบสุดๆนี่คือกัสเกลียดดมากกก :fire:
เป็นกำลังใจให้เจ้าหญิงสู้ต่อไปนะค่า
3P จะดีหรือเจ้าค่ะ T^T :z3:
-
โอย หายใจไม่เต็มปอดอีกแล้ว ตอนหน้ามาม่าแน่นอน
-
:เฮ้อ: สงสารน้ำ อ่านแล้วอึดอัดใจ :sad11:
-
น้ำจะกลับไปเข้าถ้ำเสือ น่าเป็นห่วง :เฮ้อ:
-
มาม่าจนอืดไปหมดแล้วอ่าาาาาา
-
แย่งกันไปแย่งกันมา... :เฮ้อ:
น้ำต้องเด็ดขาดนะ...
-
3P ไปเลยคับบ ผมเห็นด้วย 55555555555555555555555555555555 :laugh:
-
เอ่อ น้ำจ๋า ถ้ากลับไปบ้านเหนือแล้วจะได้กลับมาครบสามสิบสองเหรอ
-
หายใจไม่ออกจริงๆ...T_T
อยากให้น้ำปรับความเข้าใจกับเหนือเร็วๆ ช่ายๆ เห็นด้วย
ฟอร์สุภาพบุรุษแค่ไหนก็ไม่ใช่อ่ะกิฟท์
-
ต่างคนต่างก็อยากให้ความปราถนาของตัวเองเป็นจริง โดยไม่สนใจคนอื่นว่าจะรู้สึกยังไง :z3:
-
3P จบข่าว!!
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เค้าจาเอาเหนือ เอาเหนือ ๆ ๆ ๆ
ไม่เอาแบบนี้เหนือรู้สักทีสิ
มาเอาน้ำกลับไป!!!!!!
-
คนอ่านเริ่มสับสนแล้วค่ะ พระเอกคือใคร 555
รึจะ 3P ไปเลย :z1:
สงสารคุณเหนือเหมือนกันค่ะ T^T
-
(ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ)
...........ไปซะเถิดน้ำ....สู้ข้างหน้า........ดีกว่า.....3P(ส่วนตัวนะครับ...ไม่ชอบ3P)
-
จะเป็นยังไงต่อไปล่ะทีนี้
-
อ่ะนะ คนรอบตัวก็ดันทำให้น้ำวุ่นไปซะไม่ได้หยุดหย่อน :serius2:
อยู่กับฟอร์เหมือนจะดี แต่ก็รู้สึกตะขิดตะขวงใจ คราวนี้จะกลับไปเยี่ยมนมก้านพลู แถมเหนือก็ยังอยู่บ้าน ไม่รู้จะออกหัวหรือก้อยนะงานนี้
ไปบวชเถอะนะน้ำ ตัดทางโลกออกไปซะถ้ามันจะมากซะขนาดนี้
ยังรออยู่เสมอะคะ ^^ :L2: :pig4:
-
แอบเห็นด้วกับรีบน ไปบวชเถอะน้ำ
-
ขออภัยนะคะคุณเจ้าหญิง แต่น้ำอะ พูดจริงๆนะ กากีมาก! :z3:
แง่ง
ฮือ
อือ!
อึดอัดอ่ะ รู้สึกไม่ชอบเลย โฮ สงสารคุณเหนือมาก โอ๊ย!!!เครียดอะ!!!
คุณเจ้าหญิงมาต่อเร็วๆนะคะ คนอ่านจะจุกอกตาย!!!
-
3P 3P 3P :angry2:
-
คำตอบของทางออก ที่ดี ที่ สุด คือ 3 P :m11:
-
กลับไปเหนือเอาตายแน่น้ำ :z3:
-
...... 3 P ¿ :เฮ้อ:
เกลียดฟอร์อ่ะ :z3:
-
แก้วจะทำอย่างนี้มันก็ไม่ถูกนะ จะมีใครเห็นใจน้ำบ้างไหม อยากช่วย ฮึ มันจะไปกันใหญ่ คิดน้อยไปไหม ยัยแก้ว :seng2ped:
-
เหนือ...ปล่อยน้ำไปเหอะ อยากจะรู้ว่าน้ำรู้สึกยังไง
-
จะ2p 3p 4p อ่านได้หมด แล้วแต่เจ้าหญิงจ้า
ตอนนี้น้ำอยู่กับฟอร์ เหมือนจะดีเนอะ
แต่ไม่ทันไรต้องกลับไปหาคุณนม ต้องเจอคุณเหนือเพราะสาวใช้สื่อรัก(???)
จะโดนว่าโดนทำร้ายอะไรอีกล่ะนี่ :serius2:
-
ต้มมาม่ากินอีกแล้วววววววววววว สงสารน้ำจังเลยยยยยยยยยยยย
-
:เฮ้อ: น้ำเอ๊ย โดนข่มขืนอีกแล้ว แล้วเหนือละตัดใจได้จริงเหรอ หนทางออกมีทางเดียว
3P แมร่งเลย
เป็นความคิดที่ดีเยี่ยม!!
-
กินมาม่าจนอิ่มเลย :m15:
-
ต่างคนต่างคิดต่างคนต่างทำ
ไม่เคยจะถามความสมัครใจ
ก็งานงอกสิงานนี้ :เฮ้อ:
:pig4: คะ
-
ฟอร์เป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวมาก ๆ ไม่ว่าจะรู้สึกยังไงกับน้ำ แต่น้ำเป็นคนของเหนือ แ่ค่คิดจะทำเรื่องแบบที่ทำก็ผิดแล้ว ทำร้ายเพื่อน ทำร้ายคนที่ตัวเองบอกว่ารัก แค่นี้ก็แย่จนไม่รู้จะแย่ยังไง ทำอะไรคิดแต่ความต้องการของตัวเอง ไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น ถึงน้ำจะบอกว่ารักฟอร์ก็เถอะ แต่ควรจะให้น้ำไปคุยกับเหนือให้รู้เรื่องก่อนจะดีกว่าไหม ไม่ใช่ใช้วิธีการแบบนั้น ฟอร์ช่างกล้าพูดว่าเรื่องของเหนือน้ำเป็นแค่อดีต ตัวเองเป็นปัจจุบัน ปัจจุบันที่ใช้วิธีเลวร้ายเพื่อแย่งคนของเพื่อนมา ช่างกล้าพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำจริง ๆ เลยนะ แย่มาก ส่วนน้ำเหมือนเป็นคนโลเลยังไงไม่รู้ ลอยไปโน่นไปนี่เรื่อย เอนไปทางโน้นทีทางนี้ที รักฟอร์จริงหรือเปล่า หรือแค่คิดว่ารัก เพราะคิดว่าฟอร์ดีกับตัวเอง ถ้าอย่างนั้นถ้ามีคนอื่นนอกเหนือจากฟอร์ดีกับน้ำ น้ำจะไม่รักคนนั้นด้วยหรือไง แม่ของฟอร์ก็อะไรไม่รู้เพื่อความสุขของลูกตัวเอง ยอมตามใจลูกจนลูกตัวเองจะทำร้ายคนอื่นก็ไม่สนใจเลยหรือไง แก้วไม่น่าจะมายุ่งกับเรื่องนี้นะ ในเมื่อตัวต้นเรื่องอย่างน้ำยังไม่คิดจะอธิบายหรือพูดคุยให้เหนือเ้ข้าใจเองเลยนี่นา
-
เมื่อไหร่จะรักกัน o7
-
:เฮ้อ:เฮ้ยยยยยยยยย
ตอนนี้เรื่องราวก็สลัยซับซ้อมชวนปวดตับ
ตอนหน้า....มีเฮแน่
จะเตรียมทิชชู่ หน้าคอมเลยล่ะ :m15:
ที่สำคัญ สงสารน้ำม้ากกมากกก
ไม่รู้เป็นเวรกรรมอะไร มีอะไรก็ลงที่น้ำหมด
หวังว่าเหนือไม่ทำร้ายน้ำนะ
รักเจ้าหญิง สู้ๆๆๆ :กอด1: :L2:
-
บ่วงหัวใจให้รัก
33
“ หลับอยู่นอนไม่ถึงชั่วโมงเลย เพราะงั้นพี่ไม่ปลุกให้นะ ถ้าน้ำไม่มา พี่จะบอกคุณนมว่าน้ำโทรมา”
“ ครับ แล้วน้ำจะโทรมาอีก……ตอนเย็น”
“ แต่พี่ว่าน้ำมาจะดีกว่า พวกพี่ก็เป็นห่วงกันที่คุณนมไม่ยอมไปหาหมอ เผื่อว่าถ้าน้ำพูดอาจจะยอมไปก็ได้”
“………”
สำหรับน้ำนมก้านพูก็คือญาติผู้ใหญ่ที่เครพรัก ทั้งยังดูแลเขานับตั้งแต่แม่ทิ้งเขาไป นมก้านพูเองก็เอ็นดูน้ำเหมือนลูกเหมือนหลาน แม้จะไม่มีสายเลือดเกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อย แต่สายเลือดบางสายเลือดยังเอื้ออาทรไม่ได้มากขนาดนี้
น้ำอยากจะไปดูอาการนมก้านพู แต่มีความเป็นไปได้ที่จะเจอเหนือ
“ หรือว่าน้ำไม่อยากเจอคุณเหนือ ถ้าเป็นอย่างงั้น น้ำไม่ต้องคิดมาก คุณเหนือไม่อยู่ไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้า” แก้วบอก ในความเป็นจริงแล้ว เหนือไปได้ไปไหนเลย หญิงสาวคิดแค่ว่าอยากให้น้ำกับเหนือปรับความเข้าใจกันเท่านั้นเอง
“ ………..”
เมื่อได้ยินว่าเหนือไม่อยู่ น้ำก็ตัดสินใจง่ายขึ้น เด็กหนุ่มไม่คิดมากอีกต่อไปด้วยความห่วงใยหญิงสูงวัยที่เลี้ยงตนเอง น้ำตัดสินใจกลับไป
น้ำบอกเรื่องนมก้านพูกับคุณช่อแก้ว และขอไม่ให้บอกเรื่องนี้กับฟอร์และจะกลับมาก่อนที่ฟอร์จะกลับมา หากว่ามีปัญหาเขาจะบอกคุณฟอร์เอง
“ น้ำไม่อยากคุณฟอร์คิดมาก…” น้ำว่า
“………..” คุณช่อแก้วเป็นกังวลเรื่องนมก้านพูเช่นกัน แต่บางอย่างบอกเธอไม่ให้เยี่ยมนมก้านพูในตอนนี้
“ ได้ ฉันจะปิดเรื่องนี้ให้” คุณช่อแก้วรับปาก
“ ขอบคุณครับ”
“ คุณนม คุณนม น้ำจะกลับมา” แก้วเข้าไปในครัวบอกหญิงสูงวัยด้วยอาการดี้ด้าออกนอกหน้า
“ เอ็งเอาอะไรมาพูด?” นมก้านพูว่า
“ ก็ฉันเล่าเรื่องคุณนมลื่นเมื่อเช้าให้น้ำฟัง น้ำเป็นห่วงก็เลยกลับมาดูแลคุณนมไง?” แก้วว่า ไม่ได้บอกว่าเธอเสริมเติมแต่งไปมากแค่ไหน?
“ แล้ว… น้ำจะมาเมื่อไร?” นมก้านพูถามใคร่รู้ และดีใจที่น้ำเป็นห่วงเธอ
“ กำลังมา” แก้วว่ายักไหล่
“………………” แต่สีหน้านมก้านพูมีแวววิตกอย่างชัดเจน จนไม่มีกระจิตกระใจจะบรรจงกลัดใบตองทำห่อหมกต่อ คุณเหนือก็ไม่ยอมพูดอะไร เมื่อเช้าก็จะไม่ยอมลงมาทานอาหารหากเธอไม่รบเร้า เที่ยงนี้ก็บอกไม่หิวอีก เป็นไปได้ไหมว่าถือเอาโอกาสที่น้ำมาที่นี่ ให้ทั้งสองคนได้ปรับความเข้าใจกัน จะเป็นไปได้ไหม
น้ำมาถึงก็ถามถึงนมก้านพูกับแก้วที่เตรียมการไว้แล้ว และเหตุการณ์มันก็พอดิบพอดีกับที่เธอคิดไว้เสียด้วย
“ คุณนมตื่นแล้ว อยู่โต๊ะอาหารโน่น” แก้วบอกไม่หมดว่านมก้านพูอยู่เหนือที่กำลังรับประทานมือเที่ยงตอนบ่าย3 เพราะคุณนมไปตามลงจนได้
“ คุณนมไปทำอะไรที่นั่นละครับ? ” น้ำว่าก้าวขาฉับๆเดิน
“ ไปดูเองเถอะน้ำ พี่ไม่อยากจะว่า” แก้วทำทีเป็นว่านมก้านพูลุกมาทำงานทำการ
“ ………….!?” น้ำเดินมาถึงต้องหยุดสะงักในฉับพลันเมื่อมองเห็นคนที่นั่งรับประทานอาหารอยู่
คุณเหนือ!?
“…………………………………..” เหนือเองก็เช่นกันจ้องน้ำงงงันว่าที่เขาเห็นใช่น้ำจริงๆหรือเขาแค่คิดไปเอง
“ น้ำ ” นมก้านพูเรียก น้ำมองไปก่อนที่หันกลับไปมองแก้วที่เดินตามมาห่างๆ
นี่มันอะไรกัน!?? ไหนว่าคุณนมหกล้มอาการไม่ดี ไหนว่าคุณเหนือไม่อยู่ แล้วทำไมคุณนมถึงยืนอยู่ท่าทางสบายดี แล้วคุณเหนือก็อยู่ที่นี่ด้วย!?
เขาโดนหลอก
“ ………….” แก้วเห็นสีหน้าน้ำจึงรู้ว่าตัวเองได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เธอไม่น่าเอาความเชื่อใจของอีกฝ่ายทำแบบนี้
“ น้ำพี่ขอโทษ”
ทำไมใครๆถึงชอบเล่นกับความรู้สึกเขานัก
“ …………………..” น้ำพูดไม่ออก ผิดหวังจนยิ่งกว่าเสียใจ ทั้งยังตกใจที่เห็นเหนือ มือทั้งสองข้างกำหลวมๆไม่รู้ตัว ในใจกลับกดแน่น
“ มาทำไม!? ”เหนือว่าเมื่อตั้งสติได้
ไม่เอาแล้ว เขาจะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะพาไปได้
“………..ถามว่ามาทำไม!?” เหนือตะคอก คิ้วขมวดเป็นปม
“…….” น้ำหันกลับมา ก่อนที่จะวิ่งออกมา และในทันทีเหนือวิ่งตามและวิ่งทันจับแขนน้ำเมื่อออกมาจากตัวคฤหัสห์ ส่วนนมก้านพูห้ามไม่ให้แก้วและกระหล่ำตามออกไป อยากให้เป็นเรื่องของคนสองคนมากกว่า
“ บ้านฉันไม่ใช่ม่านรูดอยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป!? ” เหนือว่า น้ำสะบัดแขนตัวเองให้หลุดเต็มแรง แต่เหนือไม่ยอมปล่อยแขนน้ำ
“ …………..” น้ำไม่ตอบ แกะมือเหนือออกแขน
“ เป็นใบ้หรือไงห๊ะ!? ถึงไม่ตอบ!”
“ เป็นเรื่องเข้าใจผิด น้ำไม่อยากมาที่นี่หรอกครับ คุณเหนือวางใจได้ และน้ำก็จะกลับกรุณาปล่อยแขนน้ำด้วย” น้ำบังคับคำพูดไม่ตื่นตะหนกและกลัว..
“ อ้อเหรอ ไอ้เราก็นึกว่าทางนั้นทำถึงใจไม่พอ เลยมาที่นี่…” เหนือพูดดูถูก
“ ปล่อยแขนน้ำเถอะครับ!”
“ ทำไม!? จับนิดจับหน่อยไม่ได้!”
“ ปล่อยครับ !” น้ำตะโกน
“ ไม่” ตอบน้ำเสียงราบเรียบตรงข้ามกับใจที่มีคลื่นพายุพัดโหม
“………….”น้ำหันมามองเหนือตรงๆ
“ ไหนๆก็มาอย่าให้เสียเที่ยว” เหนือว่าลุกน้ำกลับเข้ามา น้ำไม่ยอมขืนตัวเองไว้ แต่เหนือก็ลากน้ำกลับเข้ามาได้ทีละนิด
“ ไม่ครับ ไม่!? ” ทั้งหวาดหวั่นทั้งหวาดกลัว
“ คุณนม พี่แก้ว พี่กระหล่ำช่วยน้ำด้วย!?” น้ำร้องเพราะกลัวจริงๆ ทั้งที่ไม่เคยร้องขอความช่วยเหลือจากใคร
“ คุณเหนือจะทำอะไรคะ!? ” นมก้านพูถามตื่นตะหนกเมื่อเห็น
“ แค่อยากจะคุย แต่อีกคนอยากจะไป จะให้เหนือทำยังไง?” แต่น้ำกลับส่ายหน้า ดวงตาเริ่มแดงกล่ำมีน้ำคลอ
“ น้ำ ให้โอกาสคุณเหนือเถอะนะ” นมก้านพูบอก
“ ไม่ใช่ครับ คุณเหนือไม่อยากคุยกับน้ำหรอกครับ คุณเหนือแค่อยากทำร้ายน้ำ คุณนมต้องช่วยน้ำนะครับ” น้ำว่า โดนลากเข้ามาด้านในจนได้
“ ช่วยน้ำด้วย น้ำกลัว”
“ ………..” หญิงสูงวัยสับสน
“ น้ำกลัว ฮือๆ น้ำกลัว”
ในที่สุดนมก้านพูก็เลือกที่จับแขนเหนือ
“ คุณเหนือปล่อยน้ำเถอะค่ะ น้ำกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้วนะค่ะ” นมก้านพูบอก
“ นม! นี่มันอะไรกัน นมเชื่อมันมากกว่าเหนือใช่ไหม!? ใช่ไหม!? เออเข้าข้างกันเข้าไป ใครกันแน่ที่ถูกกระทำ นมจะไปรู้อะไร นมรู้เรอะว่ามันมีอะไรกับฟอร์ สอบเสร็จก็ไประเริงกามกันสนุก แต่เหนือดันบ้าไปตามหาเพราะติดต่อไม่ได้เลยเป็นห่วง!? นี่แหละคนที่นมเข้าข้าง!?” เหนือว่าสะบัดแขนน้ำราวกับของสกปรก
“ น้ำ?” นมก้านพูหันหน้าถามน้ำว่าเรื่องที่เหนือพูดจริงไหม?
“นม น้ำ น้ำผิดเองครับ น้ำผิดเอง” น้ำว่าส่ายหน้าทั้งน้ำตา เหนือเจ็บปวดรวดร้าวแอบหวังว่าน้ำจะมีข้อแก้ตัวให้สิ่งที่เขาเห็นไม่ใช่สิ่งที่เขาคิด
สีหน้าหญิงสูงวัยผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด และเข้าใจว่าทำไมถึงไปอยู่บ้านฟอร์ และทำไมเหนือถึงได้โกรธน้ำมากมายขนาดนี้
“ ออกไป!? ถ้าแกไม่ออกไปตอนนี้ ก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป” ชายหนุ่มตวาด ไม่ได้คิดจะขู่ แต่เขาบอกให้รับทราบเอาไว้ ก่อนที่บังคับตัวเองอย่างยิ่งยวดที่จะมาทำตามที่ต้องการ แล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้อง
“ น้ำเกิดอะไรขึ้น?” นมก้านพูถามจับมือที่กำลังจะวิ่งจากไป
“ นม” น้ำว่าส่ายหน้าไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน เขาอับอายกับความจริงที่ว่าเขามีอะไรกับคุณฟอร์อย่างที่คุณเหนือพูด
“ เกิดอะไรขึ้นเล่าให้นมฟังเถอะ อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวอีกเลย”
“ อย่างที่คุณเหนือพูด น้ำเป็นอย่างงั้นจริงๆ” น้ำว่าไม่กล้ามองหน้านมก้านพูตรงๆ เมื่อคุณนมรู้ความจริงแล้วคงรังเกลียดเขาเหมือนคุณเหนือ และคงไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนแบบเขาอีก
“ เล่ามาเถอะนมอยากฟัง” นมก้านพูบอกคิดว่ายังมีอย่างอื่นที่มากกว่านี้ เธอเชื่อว่าน้ำไม่ใช่คนที่จะเที่ยวไปมีอะไรกับใครไปทั่วแม้ว่าน้ำจะรู้สึกอะไรกับเหนือก็ตาม
“ น้ำจะกลับแล้วครับ” น้ำว่าบ่ายเบี่ยง ใจก็กลัวว่าเหนือจะกลับลงมาจึงคอยหันกลับไปมองบันไดอยู่บ่อยครั้ง
“ กลับไปไหน ไม่ใช่ที่นี่หรือคือบ้านของน้ำ”
บ้าน….ที่นี่
เพียงแค่เหยียบย่างเข้ามา เขาก็รู้สึกถึงความคุ้ยเคย …แต่
“ ที่นี่ไม่ใช่บ้านน้ำหรอกครับ ที่นี่เป็นบ้านคุณเหนือ น้ำก็แค่คนอาศัย ” ที่นี่ไม่เคยเป็นบ้านของเขา ไม่เคยเลย..
“ น้ำ”
“นะครับคุณนม น้ำไม่อยากอยู่ที่นี่ น้ำไม่อยากอยู่อย่างทรมานอีกแล้ว น้ำอยากมีความสุข คุณฟอร์ดีกับน้ำ ไม่เหมือนที่คุณเหนือ คุณฟอร์บอกว่ารักน้ำ…น้ำก็รักคุณฟอร์”
“น้ำ…” ไม่ทันได้พูดต่อน้ำก็สะบัดแขนวิ่งออกไป นมก้านพูมองตามเด็กหนุ่มด้วยความเป็นห่วง ที่เธอรบเร้าอยากฟังเรื่องทั้งหมด ที่เธอรั้งน้ำไว้ไม่ใช่ว่าเธออยากจะให้น้ำกลับมาอยู่ที่นี่เหมือนเดิม แต่เธออยากรับฟังน้ำมากกว่าสิ่งใด…
นมก้านพูตามมาดูเหนือด้วยความเป็นห่วง
ก็อกๆ
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างในเธอจึงเปิดประตูที่ไม่ได้เล็อกเข้าไป
“………………….คุณเหนือ?” นมก้านพูว่า เหนือนอนหันหลังให้ไม่ตอบ
“………………………………………….”
“ คุณเหนือ น้ำกลับไปแล้วนะคะ” นมก้านพูว่าด้วยความเห็นใจ เธอมองเห็นชายหนุ่มเป็นเด็กชายตัวเล็กที่ต้องการคนเอาใจใส่
“…………………………………………. ช่างมัน คนอย่างมันไม่มีค่าพอให้เหนือไปสนใจ!?” เหนือว่าหากแต่ใจก็ยังคิดถึงน้ำ เขาไม่น่าปล่อยให้น้ำกลับไป เขาน่าจะจับน้ำมาขังไว้ แบบนั้นคงจะดี แต่ทำไมเขาต้องทำแบบนั้น คนไม่อยากอยู่จะไปบังคับทำไม!?
‘น้ำรักคุณเหนือ’ แล้วจะพูดทำไม!? พูดให้เขานึกถึงครั้งแล้วครั้งเล่า
เจ็บใจให้ตัวเองที่ละเมอไปคนเดียว กับคำโกหกบ้าๆ!?
.
“ คุณแม่ น้ำละครับ?” ฟอร์กลับมาถึงก็ถามหาน้ำเป็นคำแรก จนคุณช่อแก้วรู้สึกน้อยใจ
“ มาก็ถามน้ำก่อน แล้วคุณแม่ที่นั่งหัวโด่อยู่ไม่ถามสักคำว่า เป็นยังไงบ้าง?” คุณช่อแก้วว่า ฟอร์เข้ามาสวมกอดมารดาเป็นการอ้อนอย่างเคย
“ ก็คุณแม่นั่งอยู่ตรงนี้ แล้วจะให้ฟอร์ถามหาคุณแม่ทำไมครับ” ว่าพลางยิ้ม สายตากวาดมองจนรอบแน่ใจว่าน้ำไม่ได้แถวนี้
“ แล้วคุณพ่อล่ะไม่กลับมาพร้อมกัน?”คุณช่อแก้วกลับมาอารมณ์ดีถามถึงสามี
“ เหมือนเดิมแหละครับ ทำงานต่อสักพัก ถ้าไม่มีอะไรคงกลับมาถึงไม่เกิน 2 ทุ่ม ทำไมคุณแม่ไม่ถามโทรถามคุณพ่อเองละครับ?”
“ คุณแม่ต้องโทรอยู่แล้ว แต่อยากถามลูกก่อน”
“ครับครับ ตกลงน้ำอยู่บนห้องใช่ไหมครับ?” ฟอร์ว่าผละจากมารดาดื่มน้ำในแก้วที่ฉาบเสริ์ฟวางไว้
“ ออกไปข้างนอก” คุณช่อแก้วบอก สังเกตสีหน้าบุตรชายที่กำลังฉงนสังสัย
“ ออกไปข้างนอก ไปไหนน้ำบอกไว้ไหมครับ?” ฟอร์ถามคุณช่อไตร่ตรองวาจะบอกความจริงดีไหม แต่เธอก็รับปากน้ำไว้ว่าจะไม่บอกว่าน้ำไปไหน และฟอร์ก็คงไม่ชอบที่รู้ว่าน้ำกลับไปบ้านเหนือ แต่เหตุผลที่ว่าน้ำไม่เยื่ยมนมก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร
“ น้ำไปเยี่ยมนมพู” คุณช่อแก้วบอก
“ บ้านเหนือ?”
“……….” คุณช่อพยักหน้าตอบ ฟอร์กำมือแน่น
ทำไมน้ำไม่บอกเขาว่าจะไปที่นั่น!?
“………………………………..” มีเหตุผลอะไรถึงปิดบังเขา
“ ไปตั้งแต่เมื่อไรครับ?” ถามราวกับกำลังพูดคุยปกติ
“ ประมาณเที่ยงได้” คุณช่อแก้วบอก ฟอร์ดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง 6 โมง 15 นาที แล้วทำไมยังไม่กลับ!?
“ เหรอครับ” ฟอร์ว่าสีหน้าเปลี่ยนเป็นเฉยชาไม่แสดงความรู้สึกใดออกมา
“ ฟอร์มีอะไรหรือเปล่าลูก?”
“ เปล่าครับ …ฟอร์ไปอาบน้ำก่อนนะครับ” ฟอร์บอกแล้วจากมา ใจเขาไม่สงบเลย น้ำไปบ้านเหนือเพราะไปหานมแต่ทำไมไม่บอกเขา มีเหตุผลอะไร!? แล้วถ้าน้ำเจอเหนือทั้งสองคนจะมีปฏิกิริยากันยังไง และทำไมป่านนี้น้ำทำไมยังไม่กลับ!?
หรือว่าเหนือจะรั้งตัวไว้ !?
หรือว่าน้ำจะไม่อยากกลับมาที่นี่! เมื่อวานน้ำก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่กับเขา….
หรือว่าอะไรกันแน่!?
เขาจะทำอะไรได้ในเมื่อคนที่ตัดสินใจก็คือ ‘น้ำ’ !?
“………………”
น้ำกลับมาถึงหลังฟอร์ไม่ถึง 10 นาที คุณช่อแก้วบอกว่าฟอร์กลับมาแล้ว น้ำจึงตรงมาที่ห้อง น้ำเห็นประตูไม่ได้ล็อกจึงเคาะประตูให้คนด้านในรู้ตัวก่อนแล้วเปิดเข้าไป
“ คุณฟอร์” น้ำว่ายิ้มดีใจเมื่อเห็นอีกฝ่าย เพราะนั้นตอกย้ำเขาได้ดีว่าเขาไม่ได้โดนคุณเหนือกักขังเอาไว้อย่างที่โดนขู่
ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่กับคุณฟอร์
“ น้ำ” ฟอร์เข้ามาสวมกอดน้ำแน่นหนา
“ครับ?” น้ำโอบกอดตอบรับหลับตาพริ้ม รู้สึกปลอดภัย
“ ฉันนึกว่า…”
“นึกว่าอะไรครับ?”
“ เปล่า ว่าแต่ว่าน้ำเถอะไปไหนมา?” ฟอร์อดไม่ได้ที่จะถามลองวัดใจว่าน้ำจะบอกเขาหรือเปล่าว่าไปไหนมา?
“ น้ำไปบ้านคุณเหนือ..” บอกพลางสังเกตท่าทีของอีกฝ่าย เมื่อฟอร์ไม่ได้ถามน้ำจึงเล่าต่อ
“ น้ำรู้ข่าวเรื่องคุณนมหกล้มเพราะโทรหาไปหาคุณนม น้ำเป็นห่วงเลยเยี่ยมคุณนม ตอนนี้รู้แล้วว่าคุณนมไม่ได้เป็นอะไรมาก น้ำสบายใจแล้วครับ”
“ แล้วเจอเหนือไหม?”
“ ….ก็…..เจอครับ” น้ำว่าหันมองอีกฝ่ายที่กลับมองไปอีกทาง
“ แล้วเหนือทำอะไรน้ำหรือเปล่า?” ฟอร์ถามหันกลับมา กลับเป็นน้ำที่หันหลบไปอีกทางเสียก่อน
“ เปล่าครับ”
“ ไม่มีอะไรจะบอกฉันเลยเหรอ?”
“ ไม่มีอะไรนี่ครับ” น้ำบอก เมื่อนึกถึงยังอดใจหายกับคำพูดเหนือไม่ได้
“ แล้วทำไมน้ำไม่โทรบอกฉันว่าจะไปบ้านเหนือ”
“ก็.. น้ำไม่อยากให้คุณฟอร์เป็นห่วง”
“ น้ำไม่อยากให้ฉันเป็นห่วงหรือน้ำอยากกลับไปที่นั่น!?”
“ ทำไมคุณฟอร์พูดแบบนั้นละครับ?” ทำไม?
“ ก็มันอดคิดไม่ได้ว่าน้ำอยากไปเจอเหนือ”
“ คุณฟอร์?!” เขาน้อยใจ คำพูดเขาไม่มีความหมายเหรอ ทำไมถึงได้พูดแบบนี้
“ ฉันเคยบอกน้ำแล้วว่าแนไม่อยากให้น้ำไปเจอเหนือ อย่างน้อยก็ตอนนี้ แต่น้ำกลับไปทั้งที่ก็รู้ว่าเหนือก็อยู่ที่นั้น แล้วยังไม่ยอมบอกฉัน จะให้ฉันคิดยังไง?!”
“ น้ำบอกคุณฟอร์แล้วว่าคุณนม..”
“ ฉันรู้ แต่ฉันติดใจที่ว่าทำไมน้ำไม่บอกฉันก่อน!?” ฟอร์ว่าทั้งที่น้ำพูดไม่ทันจบ
“ ขอโทษนะครับ น้ำผิดเอง น้ำผิดเอง” น้ำว่าท้อใจที่จะอธิบาย ทำไมคุณฟอร์ถึงไม่ยอมเข้าใจ ทั้งที่เขาก็บอกเหตุผลไปแล้ว ทำไมถึงไม่เชื่อในสิ่งที่เขาบอก เขาไม่มีทางอยากไปเจอคุณเหนือ
“……………….น้ำไม่ใช่ว่าผิดหรือไม่ผิด แต่ แต่..” ฟอร์รู้ดีว่าตัวเองกำลังหึงงี่เง่า และเอาความหงุดหงิดไปลงที่น้ำ แต่มันอดระแวงไม่ได้จริงๆ
“ น้ำจะไม่ไปที่บ้านคุณเหนืออีก” น้ำบอกถ้านั่นจะทำให้คุณฟอร์สบายใจ ช่องว่างในจิตใจขยายใหญ่ขึ้น จนเหว้งหว้าง
“ ขอโทษนะที่หึงไม่เข้าเรื่อง” ฟอร์ว่าโอบกอดอีกฝ่าย
“………ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ น้ำผิดเองที่ไม่บอกคุณฟอร์ก่อน”
“ น้ำฉันขอได้ไหม? ฉันไม่อยากรู้สึกระแวงน้ำแบบนี้”
“อะไรครับ?”
“ ฉันอดคิดไม่ได้ว่า เหนือกับน้ำ….” มีอะไรกัน
“ คุณฟอร์คิดว่าน้ำมีอะไรกับคุณเหนือหรือครับ?” ถามเหมือนไม่เชื่อจะโดนคิดแบบนี้
“ ได้ไหม?”
“ ครับ ถ้าคุณฟอร์ต้องการ…” ไม่ใช่แค่น้อยใจแต่เสียใจ
“ ได้จริงเหรอ?”
“ครับ” พยักหน้ากลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลริน
“ ฉันรักน้ำนะ”
“ครับ” รสจูบนั้นนุ่มนวลแต่แข็งกระด้างเมื่อสัมผัสกับจิตใจ เฝ้าถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น นี่คือความเป็นจริงที่เกิดไม่ใช่ความฝัน เหมือนกับว่าไม่ใช่ความจริง จะไม่ใช่ความจริงได้อย่างไรใรเมื่อคุณฟอร์กำลังกอดเขาอยู่
คุณฟอร์บอกว่ารักเขา ความรู้สึกที่ได้ยินครั้งแรกดีใจจนพูดไม่ถูกว่ามันมันมากแค่ไหน ทว่าช่างแตกต่างจากตอนนี้เหลือเกิน เขาเองก็รักคุณฟอร์…รักมานานฝันมาตลอดว่าสักวันจะได้รักกับคุณฟอร์ อยู่กับคุณฟอร์ คงจะมีความสุขจนจิตนาการวิมานในอากาศที่ไม่คิดว่าจะเป็นจริง
ตอนนี้ทุกอย่างไม่ใช่ความฝันอีกแล้ว แต่คือความจริง!
แต่กลับถามตัวเองว่านี่คือความจริงแล้ว จริงหรือ?
เขาเชื่อคุณฟอร์ว่ารักเขา แต่เขาสับสนในคำว่ารักของตัวเองว่าเหมือนคุณฟอร์หรือเปล่า?
………….+…………..
ฟอร์เป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวมาก ๆ ไม่ว่าจะรู้สึกยังไงกับน้ำ แต่น้ำเป็นคนของเหนือ แ่ค่คิดจะทำเรื่องแบบที่ทำก็ผิดแล้ว ทำร้ายเพื่อน ทำร้ายคนที่ตัวเองบอกว่ารัก แค่นี้ก็แย่จนไม่รู้จะแย่ยังไง ทำอะไรคิดแต่ความต้องการของตัวเอง ไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น ถึงน้ำจะบอกว่ารักฟอร์ก็เถอะ แต่ควรจะให้น้ำไปคุยกับเหนือให้รู้เรื่องก่อนจะดีกว่าไหม ไม่ใช่ใช้วิธีการแบบนั้น ฟอร์ช่างกล้าพูดว่าเรื่องของเหนือน้ำเป็นแค่อดีต ตัวเองเป็นปัจจุบัน ปัจจุบันที่ใช้วิธีเลวร้ายเพื่อแย่งคนของเพื่อนมา ช่างกล้าพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำจริง ๆ เลยนะ แย่มาก ส่วนน้ำเหมือนเป็นคนโลเลยังไงไม่รู้ ลอยไปโน่นไปนี่เรื่อย เอนไปทางโน้นทีทางนี้ที รักฟอร์จริงหรือเปล่า หรือแค่คิดว่ารัก เพราะคิดว่าฟอร์ดีกับตัวเอง ถ้าอย่างนั้นถ้ามีคนอื่นนอกเหนือจากฟอร์ดีกับน้ำ น้ำจะไม่รักคนนั้นด้วยหรือไง แม่ของฟอร์ก็อะไรไม่รู้เพื่อความสุขของลูกตัวเอง ยอมตามใจลูกจนลูกตัวเองจะทำร้ายคนอื่นก็ไม่สนใจเลยหรือไง แก้วไม่น่าจะมายุ่งกับเรื่องนี้นะ ในเมื่อตัวต้นเรื่องอย่างน้ำยังไม่คิดจะอธิบายหรือพูดคุยให้เหนือเ้ข้าใจเองเลยนี่นา
โดนไปคนละดอกสองดอกเน้อ
ปล.ให้ทุกๆท่าน :pig4:
-
ขอให้โชคดีนะน้ำ....
:เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เบื่อน้ำ เซ็งน้ำ รำคาญน้ำ o12
กล้ามาทำให้น้องเหนือของเราทุกข์ใจ
:m11: รักน้องเหนือ
-
ปวดใจกันทุกคน
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไม่รู้จะพูดไงดี ทั้งอึดอัด ทั้งสงสาร ทั้งสามคนนั่นแหละ T^T
และน้ำที่เป็นคนกลางก็น่าจะประสาทกินที่สุด -*-
รอตอนต่อไปค่ะ ^^ Fighto!
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อึดอัดจัง
-
น้ำทำตัวเหมือนนางเอกหนังไทยเลยอะ -*-
ลอยไปลอยมา * ไรไม่รู้
เหนือปล่อยน้ำมันไปเหอะ แสนดีเกิ๊นนน
สนใจรับเราไปเลี้ยงแทนไหม ? :m13: :m13: :m13:
เกี่ยวไหมเนี่ย :laugh5: :laugh5: :laugh5:
-
เอาเข้าจริงฟอร์กับเหนือก็เห็นแก่ตัวไม่ได้ต่างกัน แค่มากันคนละรูปแบบ
ฟอร์มาแบบนิ่มนวล ส่วนเหนือมาแบบดิบเถื่อน แต่คนที่รับไปก็น้ำทั้งนั้น ทั้งที่อยู่เฉย ๆ ไม่ได้อะไรกับใครเล้ย น่าสงสาร
ถ้าฟอร์ไม่เชื่อใจน้ำตลอดเวลาแบบนี้ ยังไงความรักก็ไม่มีความสุขหรอก มีแต่ความระแวง
ส่วนคุณเหนือ ถ้าไม่คิดจะทำตามหัวใจตัวเองบ้าง ก็นอนผิดหวังอยู่งั้นแหละ...
ขอบคุณค่า เรื่องราวเจ้มจ้นจริง
-
อ่านแล้วไม่รู้ว่า น้ำ จะเอายังงัย ดูโลเลยังงัยไม่รู้ :เฮ้อ:
-
สุดท้ายจะไม่เหลือใคร ไม่ใช่เพราะเลือกมากนะ แต่ไม่มีโอกาสได้เลือกต่างหาก สงสารน้ำว่ะ
-
เมื่อก่อนสงสารน้ำ............แต่ตอนนี้..........................................ไม่.....................
อ่อนแอมากไป....................................................มองไปเหมือนคนจิตใจดีมาก
แต่..........เหมือนกลายเป็นคนโลเลไป............................สมควรแล้วที่คู่กับฟอร์
-
ไม่อยากให้น้ำมีอะไรกับฟอร์เลยค่ะ สงสารคุณเหนือ :sad4:
-
ยื่งอ่านยิ่งเครียด
รู้สึกตึงๆ ปวดหัว โอ๊คคคคคค
คิดตอนจบไม่ออก
-
:call: :call: :call: :call: ได้โปรด ตอนจบ 3P เหอะ :call: :call: :call: :call:
-
อ่านแล้วปวดใจ แบบเฮ้อ มันไม่น่าเป็นแบบนี้ ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้นะ เฮ้อ! :a6:
-
อะไรกันวะแต่ละคน -*-
-
สงสารเหนืออะ ถึงจะเลวร้ายยังไง
เราก็สงสารเหนืออะ :m15:เจ็บปวดดีแท้
อ่านตอนนี้แล้วรู้เลยว่า ฟอร์งี่เง่ามากกกกก
ทำตัวไม่ต่างจากเหนือ(เมือก่อน) อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ
ชีช้ำจริงๆๆ น้ำก็นะ รักเทิดทูนกับรักแบบคนรักมันไม่เหมือนกันนะ
สงสารน้ำก็สงสาร โดนทำอะไรต่อมิอะไร จนคิดไปตกบอกไม่ถูก
โอ้ย :serius2:สับสนจริงๆๆๆ
รักเจ้าหญิงค้า สู้ๆๆ :กอด1: :L2:
-
:เฮ้อ:
:เฮ้อ:
ปลงน้ำ
:pig4: คะ
-
กลั้นใจรออ่านฉากเหนือทำร้ายน้ำ แต่ไม่มี... โล่งค่ะ เป็นการตอกย้ำอีกทีว่าเหนือดีกว่าพี่วุฒิ
ฟอร์ไม่ผิดที่คิดระแวง เพราะน้ำไม่ชัดเจนมาแต่แรก
-
หน่วงมากค่ะ เกลียดฟอร์มาก เห็นแก่ตัว เห็นใจนํ้ามาก แต่เหนือจะว่าน่าสงสารก็ไม่เชิง เพราะก็ทำกับนํ้่าไว้เยอะ เอาจริงๆ ถ้านํ้าจะรักเหนือก็บ้าแล้ว แต่ก็ยังเชียร์เหนืออยู่นะ แต่สัตว์ต้องเป็นไปตามกรรม
-
ไม่รู้ว่าควรจะสงสารใครดี
-
ตอนนี้เริ่มสงสารเหนือแล้วสิ
-
สงสารคนกลางอย่างน้ำ
แล้วก็เบื่อสองหนุ่ม เหนือ - ฟอร์ ม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกมาก
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg502/scaled.php?server=502&filename=imagescajc9oue.jpg&res=landing)
34.
“ น้ำยังไม่นอนอีกเหรอ?” ฟอร์ถามหลังจากกลับห้องทำงานของบิดา
“ กำลังจะนอนครับ” น้ำบอกจ้องมองฟอร์ไม่วาง
“มองฉันทำไม หน้าฉันมีอะไรงอกออกมาหรือไง หืม?” ฟอร์ว่านอนลงข้างน้ำก่อนที่หอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆ เขารับรู้ว่าน้ำมีเรื่องปิดบังเขาอยู่ แม้เขาจะถามน้ำว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า? น้ำก็ไม่ยอมเล่าให้เขาฟังนอกจากบอกว่าไม่มีอะไร
“ เปล่าครับ เพียงแต่น้ำไม่คิดว่าจะได้อยู่กับคุณฟอร์แบบนี้ ตอนนี้เลยเหมือนความฝันเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง”
“ขนาดนั้นเชียว” ฟอร์ว่าภูมิใจ
“ครับ ตั้งแต่เด็กน้ำก็คิดว่าถ้าน้ำได้อยู่บ้านคุณฟอร์น้ำคงจะมีความสุข”
“แล้วตอนนี้มีความสุขไหม?” ฟอร์ถามนอนคะแคงมองน้ำที่เหม่อมองเพดานด้านบน
“ ……”น้ำหันมาหาฟอร์ก่อนตอบ
“ครับ”
น้ำมีความสุขกว่าที่เคยมี คุณฟอร์ดีกับน้ำจริงๆ แม้บางครั้งคุณฟอร์จะแตกต่างจากคุณฟอร์ที่น้ำรู้จักก็ตาม
ความสุขที่คิดว่าจะมีนั้น ความจริงแล้วเป็นแบบไหนกัน แต่ที่แน่ๆคงไม่เหมือนอยู่บ้านคุณหนือ ไม่โดนแกล้ง ไม่โดนเรียกว่าเป็นลูกกำพร้า ไม่โดนคำพูดที่ทำให้เสียใจ ไม่โดนแกล้ง ไม่โดนขว้างของใส่ ไม่โดนแย่งของเล่น ไม่โดนข่มขืน ไม่โดนทำร้ายร่างกาย และไม่โดนทำร้ายจิตใจ....
“ ฉันก็มีความสุข ชีวิตฉันถูกเติมเต็มอีกครั้ง และฉันก็อยากเติมเต็มส่วนที่ขาดไปของน้ำด้วย”
ส่วนที่ขาดหายไป..
“ น้ำก็อยากให้เป็นคุณฟอร์”
“ ก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้วสิ” ฟอร์ว่ากอดอีกฝ่ายให้ขยับเข้ามาใกล้ จนศรีษะน้ำแนบกับใบหน้าเขา
“ ……….” แต่น้ำมีอดีตที่ลืมไม่ได้สักที อดีตที่ทำให้น้ำกลัว คุณฟอร์จะช่วยน้ำได้ไหมครับ? ช่วยลบอดีตเหล่านั้นไปจากชีวิตน้ำที น้ำจะได้มีความสุขจริงๆสักทีทั้งที่เขาได้อยู่อ้อมแขนคุณฟอร์แบบนี้ แต่เทียบไม่ได้กลับที่เขาได้เห็นเพียงแวบเดียวก็ทำให้นอนหลับฝันดีทั้งคืน….
.
เด็กหนุ่มดีใจเมื่อรู้ว่านมก้านพูมาหา
“ คุณนม” น้ำว่านั่งลงข้างๆ
“ เป็นไงบ้างน้ำอยู่ที่นี่สบายดีไหม?”
“ครับ สบายดี คุณฟอร์ดีกับน้ำ” หลบสายตา ในหัวสะท้อนก้อง
“ ได้ยินน้ำพูดแบบนี้นมก็สบายใจ…จะเป็นห่วงก็แต่คุณเหนือ” น้ำหลบสายตานมก้านพูอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยถึงเหนือ ไม่อยากรับรู้..
“ …………..”
“ แต่น้ำคงไม่อยากรู้เรื่องคุณเหนือ…”
“ …………..” น้ำไม่ตอบ เขาไม่คิดเขาจะมีความสำคัญกับคุณเหนือขนาดที่เขาไม่อยู่แล้วคุณเหนือจะเดือดร้อน และคุณเหนือยังเป็นคนไล่เขาออกมาเอง
“ และนมก็ไม่อยากเล่าเรื่องที่ทำให้น้ำไม่สบายใจ”
“ คุณเหนือ ทำไมหรือครับ?” แต่ก็อดที่จะถามถึงไม่ได้
“ ไม่ค่อยพูดค่อยจา พาคนโน่นคนนี้มาที่บ้าน”
“…………………” นั่นไง เขาไม่ได้มีความสำคัญกับคุณเหนือเลย ไม่มีเขาก็หาที่ระบายอารมณ์คนอื่นที่พอใจ หรือไม่ก็คงเป็นแฟน หรือมากกว่านั้น
เขาโกรธไปเพื่ออะไร เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขาสักนิด คุณเหนือก็แค่คนอารมณ์ร้าย ไม่รู้จักพอ และชอบทำที่ต้องการไม่สนว่าใครจะรู้สึกยังไง แต่ตัวเองสนุกและพอใจเป็นพอ
ที่โกรธเพราะตัวเองไม่ได้มีค่าอะไรเลย…
“ แต่นมรู้ว่าที่คุณเหนือทำแบบนี้ เพราะอยากจะลืมน้ำ”
“ คุณเหนือนะเหรอครับ” น้ำกำมือจนแน่น ไม่อยากรับรู้เรื่องเหนืออีกต่อไป
“ …………น้ำคงไม่รู้ว่าน้ำสำคัญกับคุณเหนือมาก แต่นมจะไม่พูดถึง เพราะตอนนี้น้ำได้เลือกแล้ว...แล้วนมก็ได้ยินจากปากน้ำว่าน้ำมีความสุข...”
“ คุณนมไม่ต้องเป็นห่วงน้ำแล้วนะครับ ที่นี่น้ำมีความสุข คุณฟอร์ก็ดี ….ดีมากๆ คุณฟอร์ไม่เคยทำเหมือน เหมือน….” รู้สึกคัดจมูกจนแสบ อยากจะร้องไห้ ไม่ทราบสาเหตุ
“ น้ำมีความสุข อย่างที่ไม่เคย ไม่เคย” แต่เขาก็รู้สึกอึดอัด มองเห็นทุกอย่างคับแคบไปหมด ทางที่เลือกมีที่ไหน เขามีทางเลือกที่ไหน !?
“ น้ำ!?” นมก้านพูว่าตกใจที่อยู่ๆอีกฝ่ายก็มีน้ำตาไหลออกมา
“ น้ำร้องไห้ เพราะน้ำรู้สึกดีน้ำมีความสุข น้ำรักคุณฟอร์” น้ำบอก กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
“ น้ำอย่าหลอกตัวเองอีกเลย” นมก้านพูว่าเวทนาดึงน้ำเข้ามากอด
“ ทำไมครับนม ทำไมน้ำไม่มีความสุขอย่างที่เคยคิดในเมื่อน้ำก็ได้อยู่กับคนที่น้ำรัก ทำไมครับ? ทำไมน้ำยังทรมานอยู่ ทั้งหมดเพราะคุณเหนือ คุณเหนือตามมาหลอกหลอนน้ำ เพราะคุณเหนือใช่ไหมครับ น้ำถึงไม่มีความสุขสักที”
“ น้ำเอยน้ำ กรรมอะไรของเรา”
“ คุณฟอร์ก็ไม่ใช่คนที่น้ำที่เคยรู้จัก บางครั้งน้ำก็คิดว่า นี่อาจจะไม่ใช่คุณฟอร์ก็ได้ เพราะถ้าเป็นคุณฟอร์ตัวจริงต้องไม่ทำแบบนี้ น้ำเสียใจเสียใจกับอะไรไม่รู้ น้ำไม่รู้อะไรเลย”
“ น้ำคนที่น้ำรักคือคุณฟอร์ที่น้ำคิด หรือว่าคุณฟอร์ที่เป็นคนฟอร์จริงๆ” นมก้านพูว่า ไม่แน่ใจมากเท่าไร แต่คิดว่าน้ำรักฟอร์จากที่เคยเห็น เคยสัมผัสเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น และมีแต่ด้านบวก น้ำแทบจะไม่เคยรู้จักฟอร์อีกด้านหนึ่งเลย ซึ่งไม่แปลกเลยที่น้ำจะสับสนเมื่อได้อยู่กับฟอร์จริงๆได้รู้สึกด้านที่ไม่เคยเห็น
“ คุณนมหมายความว่ายังไงครับ?” เด็กหนุ่มว่าเหมือนเพิ่งคิดบางอย่างออกแม้จะไม่รู้ว่าเป็นอะไรก็ตามเถอะ
“ นมหมายความว่ายังไงน้ำย่อมรู้ดีกว่าใคร?” หญิงสูงวัยสบตาเด็กหนุ่มแล้วนิ่งให้น้ำได้คิด
“ ……………………”
.
เหนือเงยหนามองกิ่งก้านสาขาต้นมะม่วงที่ครั้งครึ่งน้ำเคยลงมา เขามองหาว่ากิ่งไม้ไหนนะที่น้ำเคยหล่นลงมา แต่ไม่ว่าจะกิ่งไหนก็เหมือนๆกันหมด ชายหนุ่มโหนกิ่งเหนือหัวที่ใหญ่ที่สุด แล้วพาตัวเองปีนขึ้นมา ก่อนที่นั่งห้อยขาลงมา มองหญ้าสีเขียวเบื้องล่าง
เขาจำเหตุการณ์ครั้งนั้นได้ดี น้ำร่วงลงมาเหมือนมากองกับพื้น ใบหน้าบูดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด เขาตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เขารู้สึกผิดแต่ก็ไม่กล้าที่บอกว่า ‘ขอโทษ’ เขาจำไม่ได้แล้วว่าตอนนั้นเขาคิดอะไรอยู่...................... .. .. . ........แต่จำได้ไม่กล้าไปดูตอนที่น้ำทำแผล ไม่ยอมออกจากห้องจนคุณแม่ต้องมาตาม
“…………………..” เขารับรู้พอๆกับที่เขาไม่ยอมรับความรู้สึกที่มีต่อน้ำ เขารู้สึกโกรธทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อความรู้สึกนั้นคอยโผล่ขึ้นมาให้ยอมรับ
เขาโกรธ เมื่อ คิดว่าอยากอยู่ใกล้น้ำ
เขาไม่พอใจ เมื่อเห็นสายตาน้ำมองฟอร์
เขาโมโห เมื่อน้ำทำตัวเหินห่าง
เขาไม่มีทางยอมรับ เมื่อสัมผัสได้ว่าชอบน้ำ
เขาคิดหาเหตุผล ว่าทำไมคนอย่างเขา จะต้องไปรัก ไปชอบคนอย่างน้ำ ซึ่งมันไม่มีเหตุผลเพียงพอ
อย่างไงก็ช่าง ไอ้น้ำก็เป็นไอ้น้ำวันยังค่ำ เขาจะต้องไปคิดอะไรมาก เขาอยากทำอะไรก็ทำเหมือนอย่างเคย ยังไงน้ำก็เป็นแค่เด็กรับใช้ในบ้าน มันง่ายกว่าที่คิดอย่างงั้น แม้ว่าความรู้สึกเขาจะเปลี่ยนแปลงไป แต่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
จนเขาลืมไปว่า เมื่อรักแล้วก็ต้องการให้รักตอบ
“……………….” เขาพยายามที่จะแก้ไขในหลายๆเรื่อง แต่ทุกอย่างก็สายเกินไป
น้ำกับฟอร์ หักหลังเขาได้เจ็บแสบ อย่างไม่น่าเชื่อ
แต่ก็ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง…..
.
น้ำมองทอดยาวเลยออกไปนอกรั้วมองจดหลังตาบ้านไกลออกไป ยอดตึกระย้าที่เห็นเป็นเพียงสี่เหลี่ยมไกลสุดตาจากระเบียงที่เขายืนอยู่ตรงนี้ เหมือนว่าที่นี่เป็นจุดเล็กๆของเมืองใหญ่ ซึ่งนั่นก็ข้อเท็จจริง ซึ่งตัวเขาก็เป็นเศษฝุ่นละอองของคนมากมาย
เขาคิดยังไงกับคุณฟอร์กันแน่? คำถามนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไรกัน?
“ ……………..” ฟอร์เปิดประตูเข้ามา มองเห็นประตูระเบียงเปิดอยู่ ชายหนุ่มรู้ว่าน้ำคงจะนั่งอยู่บนเก้าอี้เหมือนทุกครั้งและมองไปไหนสักที่หนึ่งที่เขาไม่อาจรู้ได้ ฟอร์เดินเงียบๆไปหาไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว แล้วมองหลังผอมที่ไม่ขยับไหวนิ่งราวหุ่นปั้น
น้ำมีอะไรอยู่ในใจทำไมไม่บอกเขา ไม่ไว้ใจเขาพอที่เล่าหรือแบ่งปันเรื่องกันหรือ?
“ น้ำ” เรียกพร้อมสวมกอดอีกฝ่ายจากด้านหลัง เขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากสบู่ที่ใช้จากกายของอีกฝ่าย ทั้งที่ใช้เหมือนกันแต่กับตัวเองกลับไม่รู้สึกว่าหอมขนาดนี้
“คุณฟอร์?” หันหน้ามาก่อนที่ฟอร์จะปล่อยมือ
“ เหม่ออีกแล้ว มีเรื่องอะไรทำไมไม่บอกฉัน?” ถามทั้งคำพูดและสายตาอ่อนโยน
“ มีอะไร? น้ำไม่มีอะไรสักหน่อย แต่..ก็กำลังคิดถึงผลสอบว่าน้ำจะสอบได้หรือเปล่า?” น้ำบอก แต่ฟอร์ก็ไม่ได้เชื่อทั้งหมด
“ น้ำมีอะไรทำไมไม่บอกฉัน อย่าให้ฉันคิดไปเองได้ไหม?” ฟอร์บอก กังวล
“ น้ำ …”
“ อย่าบอกว่าไม่มีอะไร ได้โปรดไม่ว่าอะไรก็พูดออกมาเถอะ สิ่งที่น้ำคิด สิ่งที่น้ำกังวลน้ำอาจจะแก้คนเดียวไม่ได้ ให้ฉันช่วยเถอะ ตอนนี้เราสองคนอยู่ด้วยกันแล้ว …ฉันไม่ใช่คนอื่น”
“………………..น้ำไม่รู้ครับ น้ำสับสน”
“ สับสน? เรื่องอะไร?” ว่าแล้วก็นั่งลงข้างๆน้ำ
“ น้ำบอกไม่ถูก น้ำมีแต่คำถามที่ตอบไม่ได้”
“ พูดมาเถอะ ฉันจะช่วยตอบ” ฟอร์กุมมือน้ำเอาไว้ อยากให้ไว้ใจเขา อยากแบ่งปันทุกๆสิ่งด้วยกัน
“ น้ำ น้ำ” เด็กหนุ่มลังเลแต่ก็ตัดสินใจที่จะพูด เขาเชื่อว่าคุณฟอร์ต้องเข้าใจ
“…………………”
“ น้ำไม่แน่ใจว่ารู้สึกยังไงกับคุณฟอร์” น้ำว่าจ้องดวงตาของอีกฝ่าย ฟอร์หัวใจเต้นแรงจนกระตุกวาบราวกับโดนกระตุ้นด้วยกระแสไฟแรงสูง คำพูดจุกที่ปลายลิ้นจนชา
“ น้ำจะพูดว่าไม่ได้รักฉันอย่างงั้นใช่ไหม?” ตอบสิว่าไม่ใช่
“ น้ำไม่รู้ น้ำไม่เข้าใจ”
“จะไม่เข้าใจได้ยังไง รักก็คือรัก !? ”
“ น้ำขอโทษ แต่น้ำรักคุณฟอร์จริงๆนะครับ แต่น้ำไม่รู้ว่าความรักนี้ เป็นแบบไหนเหมือนกับคุณฟอร์หรือเปล่า?”
“ น้ำอยากอยู่กับฉันไหม!? ”
“ครับ” อยู่กับคุณฟอร์แล้วน้ำรู้สึกอบอุ่น…
“ น้ำอยากมีอะไรกับฉันไหม!? แล้วรู้ดีไหม!?”
“ครับ แต่” แต่ไม่เหมือนที่น้ำคิด
“ ไม่มีแต่ พิสูจน์กันตอนนี้เลย” ฟอร์ว่าลากแขนน้ำกลับเข้ามาในห้องมาที่เตียง
“ คุณฟอร์!?” ไม่ได้โดนขู่บังคับไม่ได้โดนใช้กำลัง แต่เจ็บ
“ แล้วฉันจะถามว่ารักฉันไหม?”
“ คุณฟอร์อย่าทำแบบนี้เลยครับ น้ำไม่อยากให้คุณฟอร์ทำแบบที่คุณเหนือทำ !? ” น้ำว่า ฟอร์ปล่อยแขนน้ำทันที ชื่อเหนือ ราวกับมีดแทงหัวใจเขา
เหนือ
“ เหนือ?” ฟอร์ว่า ราวกับหมดแรง
“ น้ำผิดเอง น้ำผิดเอง น้ำขอโทษ”
“ ผิดเรื่องอะไร แล้วขอโทษทำไม !? ฉันต่างหากที่ผิด”
“ คุณฟอร์ไม่ผิด น้ำผิดเอง”
“ ไม่ต้องพูดแล้ว ! ” ฟอร์ว่าเดินออกจากห้องไป
“คุณ..ฟอร์” ทำยังไงดี เขาทำให้คุณฟอร์เสียใจ เขาไม่น่ามาอยู่ที่นี่เลย ไม่น่าเข้ามาในชีวิตคุณฟอร์เลย เขาคิดแต่จะได้ว่าการที่ได้มาอยู่กับคุณฟอร์เขาคงจะมี่ความสุข และคุณเหนือก็คงทำอะไรเขาไม่ได้อีก
ฟอร์นั่งครุ่นคิดหลายต่อหลายเรื่อง เขาเคยรัก เคยผิดหวัง เขารับรู้ความรู้สึกนั้นดี แต่เขาไม่เคยรู้สึกกลัวมากขนาดนี้มาก่อน เขากลัวว่าจะเสียน้ำ กลัวว่าชีวิตจะไม่มีน้ำ กลัวว่าเหนือจะมาแย่งน้ำกลับไป
เขาได้อยู่กับน้ำแบบนี้ได้ เพราะเขาได้ทรยศเพื่อน และทรยศตัวเอง แต่ก็คิดว่ามันคุ้ม........
“...................” มาตอนนี้ น้ำกลับบอกว่าไม่แน่ใจว่ารู้สึกยังไงกับเขา ซึ่งตั้งแต่แรกเขาก็ไม่ได้หวังว่าน้ำจะรักเขาทันที แต่น้ำก็บอกรักเขา ความรู้สึกเขาสุดที่จะควบคุม แต่แล้วน้ำดึงร่วงลงมา
ไม่ได้รักอย่างที่เขารัก อะไรทำให้คิดไปแบบนั้น....
เที่ยงคืน ..น้ำดูนาฬิกา แต่ฟอร์ก็ยังไม่กลับเข้ามาในห้อง น้ำรู้ว่าฟอร์ไม่ได้ไปไหน เพียงแต่ไม่มาที่นี่เท่านั้นเอง
น้ำพูดอะไรผิดไปหรือครับ ไหนคุณฟอร์บอกจะฟังแต่พอน้ำบอกคุณฟอร์กลับ.....
“....................”
ฟอร์กลับเข้ามา เพราะคิดได้ว่าเขาหนีความจริงไม่พ้น มีแต่ต้องเผชิญในสิ่งที่เขาเลือก
“ คุณฟอร์?” น้ำว่าโผเข้ามากอด
“ น้ำกำลังจะไปตามคุณฟอร์อยู่พอดีครับ คุณฟอร์ช่วยลืมสิ่งที่น้ำพูดไปได้ไหมครับ น้ำจะไม่พูดแบบนั้นอีกแล้ว อย่าหายไปแบบนี้น้ำใจไม่ดี” ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าคุณฟอร์จะไม่กลับมาอีก เหมือนแม่
“ น้ำแคร์ด้วยเหรอ? น้ำไม่ได้รักฉันไม่ใช่หรือไง?”
“ ไม่ครับ น้ำรัก น้ำรัก”
“ ไหนว่าไม่ได้รัก เหมือนที่ฉันรัก”
“ คุณฟอร์ช่วยลืมไปได้ไหมครับ? น้ำขอโทษ น้ำพูดไปไม่ทันคิด”
“ ไม่ทันคิด หรือคิดมาตลอด นับตั้งแต่น้ำมาอยู่ที่นี่ ที่น้ำนั่งเหม่อเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม?”
“..............” น้ำเงยหน้าขึ้น
“ ทำไม อะไรทำให้น้ำคิดแบบนี้?”
“ ............”
“ พูด!?”
“ คุณฟอร์.....?”
“ น้ำรู้สึกยังไงกับฉันยังไงกันแน่ น้ำรักเหนือใช่ไหม?”
“ ไม่ใช่แน่นอนครับ น้ำไม่ได้รักคุณเหนือไม่เคยรัก”
“ แล้วเพราะอะไร?! ”
“ น้ำไม่รู้” ส่ายหน้าถอยห่างออกมา
“ จะไม่รู้ไงน้ำ น้ำรู้สึกยังไงก็พูดออกมา!?” ยังไงฟอร์ก็จะให้น้ำพูดออกมาให้ได้
“ น้ำสับสน”
“ น้ำสับสนคนเดียวหรือไง ฉันเองก็ไม่แน่ใจ ฉันก็กลัวเป็น เพราะอะไรรู้ไหม? เพราะฉันรักน้ำ ฉันเคยคิดว่าจะไม่รักใครได้เท่ารุจ แต่ตอนนี้ฉันรักน้ำมากกว่านั้นจนน่าตกใจ มากเสียจนคิดว่าถ้าเราไม่ได้รักกันฉันจะมีชีวิตยังไง รู้ไหม!?”
“ น้ำ................... ทำไมครับ? ทำไมที่โรงแรม....คุณฟอร์ถึงทำแบบนั้น....น้ำไม่เคยคิดว่าจะเป็นคุณฟอร์ ทั้งๆที่คุณฟอร์เป็นที่พึ่งของน้ำมาตลอด แต่..คุณฟอร์ก็ทำเหมือน..............” ทำเหมือนน้ำเป็นที่ระบายอารมณ์ ทำเหมือนน้ำไม่มีหัวใจให้เจ็บ ถึงคุณฟอร์จะบอกว่าที่ทำเพราะรักน้ำ
คำว่า ‘รัก’ คือแบบนี้หรือครับ?
ถ้าสำหรับคุณฟอร์คำว่า ‘รัก’ คือแบบนี้
น้ำก็สงสัย.............................
“...................................” เหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ จนร่วงลง ฟอร์คิดว่าที่เขาตัดสินใจทำแบบนั้นถูกต้องแล้ว แต่นั่นคือความผิดมหันต์!
“ คุณฟอร์ไม่รู้หรอกว่า คุณเหนือทำกับน้ำแบบนั้นมากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง มันเจ็บมากนะครับที่ถูกคนที่รักคนที่เทิดทูลมาทำแบบเดียวกัน” น้ำคิดจะลืมเรื่องนี้ไปซะ แต่น้ำก็นึกถึงมันอยู่ร่ำไป
“ ขอโทษ” เดินเข้าจะกอดอีกฝ่าย แต่น้ำกลับถอยหนี
“ ปล่อยน้ำไปเถอะครับ น้ำไม่พร้อมกับคำว่า ‘รัก’………”
“ น้ำ” ฟอร์ว่าตกตลึงเข้าไปกอดน้ำจนได้
“ อภัยให้ฉันเถอะ” กลัวว่าชีวิตจะไม่มีน้ำ
“ น้ำไม่เคยโกรธคุณฟอร์” แม้ว่าความรู้สึกบางอย่างจะหลุดลอยไป แต่น้ำก็รักคุณฟอร์อยู่เหมือนเดิม
“ ไม่โกรธก็อย่าทิ้งฉัน ” ชายหนุ่มว่าเสียงสั่น
“ น้ำไม่ได้ไปไหนไกล น้ำอยากลองใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ให้น้ำได้คิดสักพักได้ไหมครับ? ว่าน้ำรู้สึกยังไง เมื่อถึงตอนนั้น ถ้าว่าน้ำ..และคุณฟอร์ยังไม่มีใคร ให้โอกาสน้ำได้ไหมครับ?”
“ ไม่ ไม่น้ำ ฉันทำใจไม่ได้” จะเร็วไปไหมที่จะไปจากกัน
“ นะครับ”
---------=---------
:pig4:
-
:เฮ้อ: ดูเหมือนว่าจะหายอึดอัดเมือน้ำแยกกันอยู่กับฟอร์
-
เพิ่งจะรู้ว่าจริงๆแล้วฟอร์นิสัยแบบนี้นะคะเนี่ย
กลับมาเชียร์คุณเหนือดีกว่า
ในเมื่อคิดถึงแต่น้ำ บุกมาฉุดเลยค่ะ เอาเลยๆๆๆๆ
-
เลิกเสียทั้งคู่....................ก้าวไปข้างหน้าเริ่งต้นชีวิตใหม่...แต่ก่อน
ไปจงทำตัวทำใจ...................
......................ให้เข้มแข็งกว่านี้
-
:เฮ้อ: อึดอัดเเทนน้ำ่อ่า
-
เร่ืองน่ีอึนได้อีกคะ จับทิศไม่ถูกเลยคะ
-
ม่ามาชามโตเลย
แต่เราก็ชอบ!!
-
ความรู้สึกของน้ำที่มีต่อฟอร์คงเหมือนพี่กับน้องมากกว่ามั๊ง
ส่วนตัวแล้วเชียร์เหนือ แต่สงสัยว่าเหนือจะรับน้ำได้อยู่หรือเปล่า
เหมือนเรื่องนี้จะจบแบบต่างคนต่างไป
-
ยังไงก็เชียร์เหนืออะ
ถึงจะเลว อย่างไร แต่ก็รู้ตัวเอง
เพียงแค่ไม่ยอมรับเท่าั้นั้น
ส่วนน้ำ ดีแล้วล่ะที่ออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองแบบนี้ :เฮ้อ:
ไม่ถูกใครจูงนะดีแล้ว หวังว่าจะดีขึ้น
ส่วนฟอร์ กรรมใครกรรมมัน :z3: แล้วกัน
ตอนแรกก็ว่าดี แต่ตอนนี้รู้สึกแย่ยังไงไม่รู้
รอตอนต่อไปค้าาา
รักเจ้าหญิง :กอด1: :L2:
-
:เฮ้อ:
-
ความเห็นแก่ตัวเริ่มสนองคุณฟอร์บ้างแล้ว แย่งเค้ามาก็ยิ่งระแวง แล้วที่ทำลงไปเพราะอยากได้น้ำ
ทำให้น้ำสับสนในตอนนี้ เสียเซลฟ์เลยดิ...อ่านตอนนี้เริ่มเข้าใจน้ำมากขึ้น น้ำไม่รู้ว่าความรักคืออะไร
คนที่ดีกับตัวเองก็คิดว่าตัวเองรักเค้า ก็น้ำขาดความอบอุ่นคนรักคนทำดีด้วยมาตลอดอ่ะ
มันยากจะเข้าใจนะเรื่องความรู้สึกเนี่ย
คุณเหนือ...ถ้ารักเค้าคิดถึงเค้า อย่าลืมคิดถึงจิตใจเค้าเยอะ ๆ น้า เมื่อไรจะคิดได้ซะทีน้อ เชียร์จนเหนื่อยไปหมดแล้ว :call:
ขอบคุณค่ะ
-
น้ำแยกออกมาอยู่เองอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน
จะได้ทบทวนความรู้สึกตัวเองให้แน่ใจ
ว่าจริงๆแล้วตัวเองต้องการอะไรกันแน่
สู้ๆๆจ้า :กอด1:
-
น้ำกับเหนือดูมีพัฒนาการที่ดีขึ้นนะนั่น น้ำเหมือนจะเริ่มคิดและตัดสินใจอะไรได้เองบ้าง ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะคำพูดของนมที่เตือนสติน้ำให้กลับมาคิด แต่อีกส่วนก็คงเป็นเพราะผลของการกระทำของฟอร์ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคงเป็นเพราะตัวน้ำเองที่คาดคิดไปเองว่าฟอร์จะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่พอฟอร์ไม่เหมือนอย่างที่เคยหวังก็เลยทำให้น้ำรู้สึกแบบนั้น การที่น้ำเลือกที่จะไปมีชีวิตด้วยตนเองอาจจะเป็นสิ่งที่ดีก็ได้ น้ำอาจจะได้รู้ใจตัวเองมากขึ้น เหนือเริ่มรู้ตัวแล้วใช่ไหมนั่นว่าทำอะไรผิดพลาดไป แก้ไขปรับปรุงตอนนี้ก็ยังคงไม่สายนะเหนือ การกระทำเดิม ๆ คำพูดเดิม ๆ ที่เคยทำเมื่อรู้แล้วว่าไม่ดี ก็อย่าทำอีก อยากได้ความรักจากน้ำ อยากให้น้ำรักเหนือจากหัวใจ เหนือก็ต้องทำให้น้ำรู้สึกสิว่าเหนือก็มอบความรักให้น้ำไม่ต่างกัน เหนือรู้ว่าน้ำมีปมเรื่องอะไร แต่เหนือกลับย้ำปมนั้นให้น้ำต้องเสียใจ ทำแบบนั้นเพื่ออะไร เหนือรักน้ำ ไม่อยากให้น้ำมีความสุขหรือไง ฟอร์เมื่อไรจะคิดได้บ้างนะ ทำแบบที่ฟอร์ทำไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น น้ำอยากได้เวลาคิด ฟอร์ก็น่าจะอยากได้ไม่ใช่หรือ ฟอร์จะรั้งน้ำไว้ทำไม ฟอร์ก็น่าจะเห็นไม่ใช่หรือว่าน้ำอยู่กับฟอร์ น้ำก็ไม่ได้มีความสุข ตัวฟอร์เองก็ใช่ว่าจะมีความสุข ในเมื่อใจฟอร์ก็ยังกังวลเรื่องเหนือน้ำอยู่ตลอดเวลา
-
ขอบคุณ....
เราอยากเป็นตัวเอกในเรื่องนี้จัง....ทำไม อยากจะเลือก อยากมีโอกาดแบบนี้กับเขามัง คิดแล้วอิจฉามากๆๆ
ถ้าเป็นไปได้เราอยากเป็นคนที่เลือกรักคนอื่นได้ และ ถูกคนอื่นเลือกรักได้กับเขาเหมือนกัน แต่ทำไม
บางคนถึงหาความรักได้ง่ายๆจัง....แต่เรา หายังไงก็ไม่มีให้มาหา....มันหน้าเสยใจในความรักของตัวเองจัง เฮอ.....
เขาว่า คนที่เกีดวันพฤหัสบดี เป็นคนอาพับในรักมาก มันจริงหรือปล่าวก็ไม่รู้เหมือนกันนะ.....แต่ขอละอย่าให้มันเป็นเราก็แล้วกัน
รู้สิกว่าจะเขียนยาวไปและ ขอโทษด้วยนะที่เขียนยาวไป เพราะมันอินมากๆๆ และไม่ได้เขียนในบอดนานแล้ววันนี้เลยเขียนความ
อัดอั้นตันใตหน่อย
ป.ล แล้วนักเขียนมาต่ออีกนะ แบบว่า กูอยู่ไม่ได้แล้ว ฮ่าๆๆๆ :n1: :fire: o13
-
พออยู่คนเดียวแล้วไปเจอเหนือก็โดนลากกลับไปอีก
:เฮ้อ:
-
ไปอยู่คนเดียวก็ดี จะได้รู้ใจตัวเองสักที ว่ารักใคร หรือไม่รักใคร
ที่แน่ๆ รักตัวเองดีที่สุด
-
เอาให้แน่แล้วละน้ำ ถามใจตัวเองและเราอาจจะพบทางอกที่ดีเสมอ
เมื่อเรารู้ว่าใจเราต้องการอะไร เราจะเดินทางที่ถูกต้องเสมอนะครับ
-
กับเหนือน้ำไม่น่าจะรักอยู่แล้วล่ะ
ส่วนฟอร์ เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาว เหมือนเป็นคนในจินตนาการ พอได้สัมผัสเข้าจริงๆ ก็กลับไม่ใช่อย่างที่เคยเห็น ความรู้สึกฐองของน้ำที่มีต่อฟอร์ คงเป็นแค่ความชื่นชมซะมากกว่า
ออกมาอยู่ด้วยตัวเองเป็นทางเลือกที่ดีแล้วล่ะ แต่ถ้าเป็นไปได้ เหนือกับฟอร์ก็แข่งกันจีบน้ำก็ดีนะ 555 ยังไม่สายไปที่จะเริ่มไปทีละขั้นเนอะ ^^
รอตอนหน้าๆๆๆ
-
ในที่สุดน้ำก็ัตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ
หวังว่าจะดีขึ้นอ่ะนะ :z3:
-
เห็นน้ำ เหนือ ฟอร์
แล้วนึกถึง วุฒิ จุม แบงค์ เลยวุ้ย
-
เบื่อคุณฟอร์ ดีแต่ว่าคุณเหนือ ตัวเองก็ทำกับน้ำไม่ต่างจากที่เหนือทำหรอก
เบื่อคุณกัส เสี้ยมคุณฟอร์อยู่ได้่ารำคาญ
เชียร์คุณเหนือ ถึงคุณเหนือจะงี่เง่า แต่ก็มีส่วนน่ารัก แต่เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองสักทีว่าตัวเองก็รักน้ำ
-
:sad11: :sad11:
-
ต้องขอหายไปนาน เกือบ เดือน
ทำงาน และไม่ได้หยุดมาสักพักแล้ว
จะกลับมาลงแน่นอน
เสาร์อาทิตย์นี้มากที่สุดเท่าที่จะลงได้ เจ้าค่ะ คิดว่ามากกว่า 1 ตอน
:z10:
-
รอจ้า สู้ๆ :L2:
-
ถ้าเหนื่อยก็พัก อย่าฝืนนะ :กอด1:
สู้ๆจ้า :L2:
-
ขอบคุณครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
รอค่ะ
-
รออ่านค่ะ :L2:
-
แยกๆ ไปก็ดีนะ น้ำอ่ะน่าโมโหอะไรๆ ก็ไม่รู้ ฟอร์กับเหนือก็เอาแต่ใจ พอกันหมด
-
อ่านตอนนี้แล้วโล่งอกยังไงไม่รู้ :เฮ้อ:
อยากใ้ห้น้ำมีปากมีเสียงมากกกว่านี้
เข้าใจว่าเป็นเพราะปมในอดีตที่เหนือทำไว้
แต่ก็อยากให้น้ำเข้มแข็งมากกก ๆ
รู้สึกดีที่แยก ฟอร์ออกจากน้ำ อยากให้น้ำ
ตัดสินใจให้ได้ด้วยตัวเอง การขอออกมาอยู่คนเดียว คงจะดีกว่า
รอตอนต่อไปค้า จะนานแค่ไหนก็จะรอค้าๆๆ
รักเจ้าหญิงค้า :กอด1: :L2:
-
ยังคงสับสนกันอยู่
-
รอตอนต่อไปจ้าาาาๆ :call:
-
รออยู่นะคะ
อยากอ่านตอนต่อไปมากๆ
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg853/scaled.php?server=853&filename=imagescamvf4n6.jpg&res=landing)
35
“ ไม่ ไม่น้ำ ฉันทำใจไม่ได้” จะเร็วไปไหมที่จะไปจากกัน
“ นะครับ”
“ ทำไมน้ำ ถึงจะยังไม่รักฉันตอนนี้ ฉันก็ไม่ว่าแต่ทำไมจะต้องไป”
“ เพราะ น้ำอยากให้เวลากับตัวเอง…”
“ อย่าเห็นแก่ตัวได้ไหม? อยากให้เวลาตัวเองแล้วฉันละ?”
“ น้ำถึงได้ขอโทษน้ำรู้ว่าน้ำไม่ดี น้ำเป็นคนผิด”
“ ใช่น้ำผิด น้ำมาทำให้ฉันรัก น้ำเข้ามาในหัวใจฉันตอนที่ฉันอ่อนแอ เพราะแบบนั้น...” จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา จะโทษคนอื่นไปเพื่ออะไร ในเมื่อหัวใจก็อยู่กับตัวแต่ดันเอาไปให้น้ำ
“ .......................”
“ อยู่กับฉัน น้ำอยากมีเวลาฉันก็จะให้ ถ้าน้ำไม่อยากเห็นหน้าฉันก็จะไม่มาให้เห็น”
“คุณฟอร์...น้ำไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะครับ”
“ แต่คำพูดน้ำทำให้คิด .........ฉันขออยู่ที่นี่ไปก่อนได้ไหม?”
“ .................ได้ครับ ถ้าคุณฟอร์ไม่ให้น้ำไป น้ำก็จะไม่ไป ..เพราะคำพูดน้ำ คำขอร้องของน้ำ ไม่ได้มีความหมายกับใครอยู่แล้ว” ทั้งที่น้ำหวังว่าคุณฟอร์จะเข้าใจน้ำ หรืออย่างน้อยคุณฟอร์ก็น่าจะยอมให้น้ำทำสิ่งที่ต้องการ
“น้ำ” ฟอร์พูดไม่ออก เขารู้สึกว่าได้ทำพลาดไปอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอมให้น้ำออกไปอยู่คนเดียวอย่างแน่นอน
“ ......................”
.
น้ำหลับไปแล้วในอ้อมแขนเขา แต่เขาไม่สามารถข่มตาให้หลับได้
“ ..............” น้ำอยากไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ที่ไหน อย่างไร เขาก็ไม่ได้ถาม เพราะเขาไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านั้นเลย เพราะสิ่งที่เขาสนใจ คือ ทำไม เพราะอะไร และเป็นสิ่งที่เขาทำใจยอมรับไม่ได้ หากว่าน้ำไปจากเขา แล้วตัวของเขาละ? เขารู้ว่าเขาคิดเห็นแต่ตัวเองแต่เขาก็เป็นห่วงน้ำเช่นกัน
หากว่าน้ำไปอยู่ที่อื่นจริงๆ..................น้ำจะอยู่ได้ยังไง?
แล้วเหนือละ?
ถ้ารู้เรื่องเข้าจะทำยังไง เหนือจะคิดว่าเขากับน้ำเลิกกันหรือเปล่า? แล้วเหนือจะทำยังไงกับน้ำ?
“..................” ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งในที่สุด สายตาที่คุ้นกับความมืดแล้วกำลังจ้องมองใบหน้าหลับพรื้ม ก่อนที่มือจะลูบผมนุ่มๆของอีกฝ่าย
เขาไม่อยากห่างจากน้ำ
ไม่อยากห่างไปไหน อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้.. แต่ตั้งแต่ที่น้ำมาอยู่ที่นี่ น้ำก็ไม่ยิ้มแย้มเหมือนอย่างที่เคย เป็นเพราะเรื่องนี้หรือเปล่า? ที่น้ำรู้สึกไม่เข้าใจในความรู้สึกตัวเอง..ที่มีต่อเขา
เมื่อก่อน ทุกครั้งที่เขาไปบ้านเหนือ ไม่ว่าจะไป เช้า เที่ยง บ่าย เย็น เขามักจะเห็นน้ำยิ้ม หัวเราะเสมอ นั่นทำให้เขารู้สึกเอ็นดู และสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ทว่าตอนนี้ รอยยิ้มแบบนั้นได้เลือนหายไป แม้น้ำจะยิ้มให้เขา แต่กลับแตกต่างออกไป
เขาควรจะปล่อยน้ำไปอย่างงั้นเหรอ
แต่
แต่
แต่
ทำไม่ได้ ..................เขาทำไม่ได้ เขาต้องทำในสิ่งที่ไม่คาดฝันมากมาย เพื่อที่เขาจะได้รักกับน้ำแบบนี้ แต่ตอนนี้เขากลับจะต้องห่างจากน้ำเพื่ออะไรกัน!
น้ำก็บอกว่ารักเขา แม้จะไม่แน่ใจ สักวันน้ำต้องรักเขาจริงๆ
“....................” ฟอร์หยุดความคิดของตัวเองไม่ให้คิดไปวกไปวนมา
เป็นอยู่อย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว
อีกด้านหนึ่ง เหนือ เองก็ไม่สามารถหลับลงได้ ชายหนุ่มหวนคิดคิดถึงคนที่เคยนอนอยู่ข้างกายครั้งแล้วครั้งเล่า
“...จะไปคิดถึงทำไม คนทรยศ!” เหนือว่า เจ็บใจตัวเองที่คิดถึงน้ำ ทั้งที่ในห้องไม่มีสิ่งของที่เป็นของน้ำอยู่เลย เหนือให้คนเก็บไปทิ้งจนหมด โดยไม่รู้ว่านมก้านพูยังเก็บของไว้
“ ..............” ยิ่งเหนือคิดว่า ตอนนี้น้ำกำลังฟอร์กำลังนอนอยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มกำมือแน่นทุบเตียงอย่างเหลืออด แต่แล้วก็เหม่อมองไปรอบๆห้องอีกครั้ง
ก็รู้ว่าตัวเองก็ไม่ดี ตัวเขาเองก็ทำเรื่องไม่ดีกับน้ำไว้เหมือนกัน แล้วความคิดถึงก็ถาโถมเข้ากลางใจ จนเห็นภาพอดีตที่เคยมีฉายในดวงตาราวกับกำลังเกิดขึ้น
น้ำที่มักจะนอนคดอยู่ข้างๆ เหมือนจะทำตัวให้ลีบเล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้
น้ำคร่ำเครียดเลือกชุดที่จะให้เขาใส่
น้ำที่กำลังเอามือเช็คน้ำที่พื้น เพราะเขาแกล้งทำหก
น้ำกำลังยกมือป้องตัวเองเพราะโดนเขาคว้างหนังสือใส่ หมอนบ้าง แม้แต่แก้วน้ำ .. …
มองเห็นตัวเองลากน้ำขึ้นมาบนเตียง
“ คุณเหนือ อย่าครับ!?”
บนเตียงนั้นเขาไม่ได้ มองเห็นน้ำยกมือที่ยกขึ้นไหว้ เขามองไม่เห็นน้ำตาที่กำลังหวาดกลัว กลับรู้สึกพอใจที่น้ำไม่ได้ขัดขืน
แต่มาตอนนี้ เขากลับเห็นน้ำตานั้นอย่างชัดเจน
เพราะ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาเสียน้ำไปจริงๆ ก่อนหน้านี้ที่น้ำหนีไป เขาเองก็เคยรู้สึกแบบนี้ แต่เทียบไม่ได้กับตอนนี้ เพราะถึงน้ำหนีไปเขาจะตามหาจนเจอจนได้ ทว่าตอนนี้เขารู้ว่าน้ำอยู่ที่ไหน แต่เขาก็พาน้ำกลับมาไม่ได้
“………………..” เมื่อก่อนน้ำ มักจะพูดถึงฟอร์อย่างชื่นชม ว่าฟอร์ดีอย่างโน่นอย่างนี้ ซึ่งเขาจะโมโหทุกครั้ง…..เพราะแบบนี้ใช่ไหม น้ำถึงได้เลือกฟอร์.....................................................
---------=---------
“ น้ำบอกแล้วไง ว่าไม่เป็นไร ฉันใส่เองได้” ฟอร์บอก เพราะเวลาเขาแต่งตัวเมื่อไร น้ำก็มักจะมาจับโน่นจับนี่ช่วยเสมอ ซึ่งตอนนี้น้ำก็ก็กำลังผูกเน็กไทล์ให้เขาอยู่ แม้เขาดีใจก็ตาม แต่ก็อยากให้น้ำนอนให้เต็มอิ่มมากกว่าที่จะตื่นแต่เช้ามาดูแลเขา
“ น้ำอยากทำอะไร ให้คุณฟอร์บ้าง” น้ำว่า และอีกส่วนหนึ่งคือความเคยชิน ที่เป็นฝ่ายปรนนิบัติคนอื่น
“ ให้รางวัล ดีไหมเนี่ยทำตัวน่ารักขนาดนี้” ฟอร์ว่าหอมแก้มอีกฝ่าย น้ำหันหน้าหลบอย่างเคอะเขิน แล้วถอยห่างออกมา
“ ว่าก็ว่าเถอะ วันเสาร์ที่ไร ต้องไปทำงานกับคุณพ่อ บางทีก็เบื่อและก็หนื่อยเหมือนกัน ท่าจะให้ดี อยากได้คนไปให้กำลังใจ น้ำละว่าไง?”
“ น้ำเหรอครับ?”
“ ใช่สิครับคุณสุภาพบุรุษ ช่วยไปกับกระผมหน่อยได้ไหม?”
“ เอ่อ..น้ำว่าไม่ดีหรอกครับ น้ำไม่อยากไปกวนคุณฟอร์และก็คุณพ่อคุณฟอร์ด้วย” น้ำว่า
“ ไม่กวนหรอกน่า”
“ นะครับ ให้น้ำรอคุณฟอร์อยู่ที่นี่ดีกว่า” น้ำว่าอึดอัดที่จะไปด้วย เขารู้สึกว่าไม่ใช่ที่ของเขาอย่างไงอย่างงั้น
“ ก็ได้ ก็ได้” ฟอร์ว่าอารมณ์ดี นับตั้งแต่วันนั้นน้ำก็ไม่พูดถึงเรื่องที่จะออกไปจากบ้านอีก และยังดูร่าเริงขึ้นกว่าเดิมด้วย ก่อนหน้านี้น้ำคงจะสับสนในหลายๆเรื่อง แต่ตอนนี้คงจะเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้ว
“ แล้วเจอกันตอนเย็น...พอเสร็จงานฉันจะรีบตามไป แล้วก็ถ้าถึงบ้านกัสแล้วโทรหาฉันด้วย” ฟอร์บอก วันนี้กัสจัดงานวันเกิดที่บ้านและบอกจะมารับน้ำด้วยตนเอง ส่วนเขาตามไปที่หลังหลังจากเลิกงาน
“ครับ”
.
“ เหนือตามมาราวีบ้างหรือเปล่า?” กัสถามอยากรู้ก่อนที่นั่งลง ข้างน้ำที่นั่งนิ่งตั้งแต่มาถึงบ้านเขา
“ ไม่ครับ”
“ เหรอ นี่ไม่คิดว่าว่าเหนือจะยอมง่ายขนาดนี้ แต่ก็ดีแล้วละ” กัสว่าก่อนที่จะเดินติดหน้าต่างมองดูกลุ่มคนที่กำลังจัดโต๊ะปาตี้วันเกิดในสวนสีเขียว ที่เขาไปรับน้ำก่อนเพราะเขาอยากคุยกับน้ำเรื่องฟอร์ ...
“ครับ”
“ ฟอร์บอกฉันว่าน้ำอยากจะออกไปอยู่คนเดียว”
“ครับ”
“ ทำไม?” กัสเดินกลับเข้ามาในห้อง
“ ไม่รู้สิครับ น้ำก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน” สับสน
“ น้ำไม่อยากอยู่กับฟอร์?”
“ ไม่ใช่ครับ แต่คุณฟอร์...”
“ แต่ฟอร์ทำไม!?”
“ น้ำไม่แน่ใจว่าฟอร์รักคุณฟอร์แบบไหน?”
“ แบบไหน? หมายความว่ายังไง?”
“.................” เขาไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่ว่า ตั้งแต่วันนั้น ที่โรงแรมที่คุณฟอร์ทำกับเขาเหมือนคุณเหนือ ก็รู้ได้ว่า ไม่ใช่ เขาเข้าใจบางสิ่งบางผิดไป
“ น้ำอย่าคิดสงสัยอะไรเลย รักคนที่เขารักเรา รักคนที่เขาดีกับเรา ดีกว่ารักคนที่ทำร้ายเราไม่ใช่หรือไง” กัสว่า
“ครับ” น้ำก็คิดอย่างงั้น คุณฟอร์ดีกับน้ำจริงๆ น้ำรู้สึกได้ว่าคุณฟอร์รักน้ำ น้ำควรจะมีความสุขไม่ใช่ไม่แน่ใจในคุณฟอร์และตัวเองในเมื่อเป็นสิ่งที่หวังมาตลอด
สนามหญ้าดูเล็กไปถนัดตาเมื่อเต็มไปด้วยคน เกือบ 50 เสียงเพลงคลอเบาๆเหมือนจะกลืนหายๆไปกับเสียงพูดคุย และเสียงหัวเราะที่ไม่รู้ว่ามาจากใครบ้าง ทำให้ยากที่จับใจความใดใจความหนึ่ง
“ น้ำไม่สนุกเหรอ?” ฟอร์ถาม สีหน้าแดงกล่ำเพราะดื่มไปเยอะ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกุมมืออีกฝ่าย
“ น้ำไม่ค่อยคุ้นกับบรรยากาศแบบนี้เท่าไรครับ” น้ำบอก ยิ้มให้ฝืนๆ บรรยากาศแบบนี้เขาเห็นบ่อย และจบลงที่คุณเหนือเมาทุกครั้ง และเขาก็โดนคุณเหนือ.......
“.................” มือที่กุมมือเขาตอนนี้ ไม่ได้ทำให้รู้สึกหวาดกลัวเหมือนทุกครั้ง แต่....อุ่นใจ.....
“ งั้นกลับไหม?” ฟอร์ถาม
“ อย่าเพิ่งเลยครับ คุณฟอร์เพิ่งมาเองนะครับ”
“ อ้าวฟอร์..........” ชายหนุ่มที่มาใหม่ทัก น้ำจึงปลีกตัวออกมา ไปยังอีกมุมสุดท้ายก็เดินหลบจนปลอดคน เด็กหนุ่มนั่งบนพื้นหญ้าก่อนที่จะเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้าที่ดูราวกับพร้อมใจกระจายอยู่พื้นฟ้ามากมายกว่าทุกๆคืน
“.........................”
ฟอร์บอกไม่ถูกว่าเขาตกใจหรือเขากังวลเมื่อเข่เห็นเหนือมากับปู เขารีบถามกัสทันทีว่าเหนือมาได้ยังไง
“ อะไร เหนือก็เพื่อนเรา ทำไมเหนือจะมาไม่ได้” ในความเป็นจริงแล้วกัสบังเอิญเจอเหนือในกลุ่มเพื่อน เขาจึงชวนเหนือตามมารยาทแต่ไม่คิดว่าจะมาจริงๆ
“ แต่นายไม่บอกเรา”
“ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร ดีซะอีกที่เหนือจะได้มาเห็นนายกับน้ำ” กัสว่ายักไหล่ แต่ก็ใช้หางตามองฟอร์ก่อนที่เดินไปหาปูและเหนือ
แม้ฟอร์กับเหนือจะยืนห่างกันหลายเมตร แต่ก็จ้องกันและกันราวกับไม่เคยเห็น
“................................”
“...................................”
กัสรีบถามเหนือเพื่อหักเหความสนใจ
“ พวกนายมาด้วยกันได้ไง หรือว่า....” กัสถามเสียงเหมือนรู้ทัน
“ เป็นก็ดีดิ” ปูว่า เดินตามกัสไปยังโต๊ะกลมเล็กๆและนั่งเก้าอี้ 1 ใน 2 ตัวที่มีอยู่
“ ก็ว่างั้นแหละ เพราะตอนนี้เหนือก็ยังไม่มีใครใช่ป่ะ?” กัสว่าหยั่งเชิง
“ ฟอร์มาคนเดียวหรือเปล่า?” เหนือถาม คิดถึงหน้าน้ำ ไม่รู้เขาคิดได้ยังไงว่าน้ำอาจจะมา
“ มาคนเดียว” กัสตอบคิดว่าตัวเองไม่ได้โกหก เพราะน้ำมากับเขา
“ เหรอ” เหนือว่าน้ำเสียงผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
“................” กัสรู้สึกผิดแวบขึ้นมา แค่แวบเดียวจริงๆ
“ นายกับฟอร์มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า?” ปูถามไม่รู้เรื่อง
“ ไม่มี” เหนือตอบกำหมัดแน่น
..หักหลังกันได้...
เหนือเดินเดินออกมาจากเพื่อนๆที่เข้ามาพุดคุยกับเขา เขาไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครตอนนี้ ไม่มีอารมณ์ที่จะหัวเราะ หรือพูดฟังเรื่องเรื่องราวของเพื่อนคนไหนทั้งนั้น
“ โอ๊ย!? ” น้ำร้องเมื่อเดินขาที่นั่งเหยียบให้หายเหมื่อยโดนเหยียบเต็มๆ
“.............................................”
“..............”น้ำตกใจที่เห็นเหนือ เด็กหนุ่มรีบลุกขึ้น เหนือเองก็จ้องน้ำเหมือนไม่เชื่อว่าน้ำยืนอยู่ตรงนี้
เหนือรีบจับแขนน้ำก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินหนีไป
“ น้ำ!?” ริมฝีปากเหนือเหมือนจะยิ้มเมื่อพูดชื่ออีกฝ่าย
ดีใจที่ได้เจอ
“ .........” น้ำไม่ตอบไม่แม้แต่จะสะบัดแขนให้เหนือปล่อย แม้แต่ใบหน้าเหนือน้ำก็ไม่ได้มอง
คุณเหนือ!?
“……………………น้ำ ฉัน..” พูดไม่ออก คำพูดมากมายที่อยากจะพูดไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน
“ เป็น ยัง ไง ?”
“ ก็ดีครับ” ไม่มองหน้าคนถาม เหนือยิ่งปวดใจ
“ แล้ว.....”
“..........” พยายามสั่งตัวเองไม่ต้องกลัว คุณเหนือทำอะไรเขาไม่ได้อีกแล้ว
“ คือ ฉัน.......”
“กรุณาปล่อย...” น้ำบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น
“.......................................................” เหนือก้มลงมองมือตัวเองที่จับแขนน้ำไว้
ใจมันไม่ยอมให้ปล่อย
“ เรื่องสอบ......” พยายามหาเรื่องมาคุย พยายามจะรั้งอยากจะอยู่แบบนี้นานๆ
“ กรุณาปล่อย.........” น้ำบอกอีกครั้ง
“ น้ำ คือ...”
“ น้ำ!? ” น้ำและเหนือหันไปมองฟอร์กำลังวิ่งมา และ ในทันที ฟอร์ชกเหนือจนเซออกไป
“นายจะทำอะไรน้ำ!? ” ฟอร์ว่าดึงแขนน้ำมาหลบข้างหลัง น้ำตกใจกับยิ่งที่เกิดขึ้นและยังเลือดที่ไหลจากจมูกของเหนือ ยิ่งทำให้รู้ว่าฟอร์ไม่ได้ยั้งมือเลย
“ คุณฟอร์ครับ!? ” น้ำดึงฟอร์ที่เหมือจะกระโจนเข้าไปหาเหนือ
“ ฟอร์ เหนือเกิดอะไรขึ้น!? ” กัสว่าวิ่งมาพร้อมๆกับปู
“...................แมวขโมยปลาย่างละสายตาไม่ได้!? ” ฟอร์ว่า
“ใครกันแน่!? ” เหนือตอบเช็คเลือดที่ไหลมามาจดริมฝีปาก
“ .......................” ฟอร์อึ้งที่โดนพูดแทงใจดำ
“กลับ!? ” ฟอร์ว่าดึงแขนน้ำเดินออกมา
“.................................”
“ นี่มันอะไร น้ำไม่อยู่กับเหนือได้ไง?!” ฟอร์ว่าแม้จะมาถึงรถแล้วแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะขับรถกลับบ้าน น้ำตอบฟอร์ตามความริงทุกอย่างแต่ฟอร์ก็ไม่ลดความระแวงลง
เขารู้สึกกลัวจนโมโห
“แต่เมื่อกี้ เหนือจับมือน้ำ ฉันก็ไม่เห็นน้ำจะปฎิเสธอะไรเลย?! ” น้ำจะอยู่กับใคร เขาก็ไม่ว่า แต่ต้องไม่ใช่เหนือ
“ น้ำบอกคุณเหนือให้ปล่อยแขนน้ำแต่คุณเหนือไม่ยอม”
“แล้วไงละน้ำ แล้วไง!? น้ำชกมันไปก็ได้แต่น้ำก็ไม่ทำ รู้ไหมว่าแบบนี้ฉันคิดมาก!? ”
“ ไม่มีอะไรเลยจริงๆนะครับ”
“ แต่คนมันเคยมีอะไรจะให้ฉันคิดยังไง?! ”
-----=-----
บ่วงหัวใจให้รักโค้งสุดท้ายแล้ว
ฝากเรื่องราว ครั้งใหม่ด้วยเน้อท่าน
" แต่งแล้วแต่งเลยรักเลยแล้วกันครับ "
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33643.msg2030881;topicseen#msg2030881
-
:เฮ้อ:
-
รันทดสุดๆ :z3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สิ่งที่ได้มาโดยมิชอบก็ร้อนอย่างนี้ละ
-
โค้งสุดท้ายแล้วนะ :z3:
ความต้องการของมนุษย์นี่ช่างลึกล้ำ
บทสรุปของน้ำจะเป็นยังไง น่่าติดตามมาก o13
-
ฟอร์ตอนนี้เหมือนเหนือตอนนั้น สงสารน้ำกับเหนือจริงๆ ทำไมปูไม่บอกความจริงเหนือนะ เฮ้อ
-
ใกล้จบแล้วหรอคะ O_O
ความสัมพันธ์พระนายยังไม่ดีเลยค่ะ T^T
ไม่เชียร์คุณฟอร์แล้ว โป้งๆๆ
-
รออ่านต่อค่ะ
-
น้ำต้องตายแน่ๆ
-
ฟอร์เป็นคนที่น่ารังเกียจ นับวันยิ่งน่ารังเกียจขึ้นทุกที ทั้งจากการกระทำ คำพูด และจิตใจของฟอร์เลวร้ายยิ่งกว่าเลวร้ายอีก เห็นแก่ตัวไม่มีใครเกิน เพื่อความสุขของตัวเอง ทำร้ายความรู้สึกของคนอื่น ทั้งเพื่อน ทั้งคนที่ตัวเองบอกว่ารัก พูดมาได้ว่าน้ำเห็นแ่ก่ตัว คนที่เห็นแก่ตัวที่สุดก็คือตัวฟอร์เองนั่นแหละ เพื่อให้ได้ตัวน้ำ ถึงกับร่วมมือกับกัสทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น ทำเป็นบอกว่าเหนือแย่แบบนั้นแย่แบบโน้น แต่สิ่งที่ตัวเองทำก็ไม่ต่างกัน เลวร้ายกว่าด้วยซ้ำ เพราะเป็นการทรยศหักหลังน้ำที่ไว้ใจทั้งฟอร์ ทั้งกัส ฟอร์พูดมาได้ว่าเหนือจะมาขโมยปลาของตัวเอง ใครขโมยปลาของใครกันแน่ คนที่ทำเรื่องแบบนั้นคือตัวฟอร์เองไม่ใช่หรือไง ขโมยของสำคัญของเพื่อนได้ลงคอ ไม่ใช่ว่าไม่รู้ รู้ทั้งรู้ยังทำ คนที่จิตใจสกปรก ก็คิดได้แต่สิ่งสกปรกนั่นแหละ หวาดระแวงคนอื่น ต่อว่าคนอื่น เพราะตัวเองเคยทำเรื่องแบบนั้นมาก่อนเลยเกรงว่าคนอื่นจะทำกับตัวเองแบบที่ตัวเองเคยทำสินะ กัสก็เป็นคนยังไงไม่่รู้สินะ สนใจแต่ความรู้สึกฟอร์จนลืมสนใจความรู้สึกของคนอื่นไปหรือเปล่า เห็นแก่ความสุขฟอร์จนลืมไปแล้วหรือไงว่าการกระทำของตัวเองทำให้ใครต้องเจ็บปวดบ้าง น้ำก็งี่เง่าไม่รู้จักจบสิ้นนึกว่าจะคิดได้แล้วจริง ๆ พอคนโน้นคนนี้มาพูดก็อ่อนอีกแล้วลู่ตามลมปากคนจริง ๆ ก็สงสัยเหมือนกันว่าน้ำกับฟอร์จะทนกันไปไ้ด้อีกนานเท่าไร น้ำที่ไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อฟอร์ แล้วยังคงต้องทนรับกับความระแวงในตัวฟอร์ที่ยังไงก็คงไม่มีวันจบสิ้น ก็ได้แต่หวังว่าจะมีสักวันหนึ่งที่น้ำจะเข้มแข็ง และตัดสินใจได้ด้วยตัวเองจริง ๆ สักที ส่วนฟอร์เองก็คงต้องทนกับความหวาดระแวงต่อไป เพราะความรู้สึกของน้ำที่สับสน กับความสัมพันธ์ของเหนือน้ำที่ยิ่งนับวันก็ยิ่งเหมือนหนามแหลมที่คอยทิ่มแทงใจฟอร์อยู่ ฟอร์คงรู้เองแก่ใจว่าถ้าไม่ทำให้เหนือเข้าใจผิดน้ำ ไม่ทำเรื่องแบบนั้นกับน้ำ น้ำก็คงไม่มีวันยอมอยู่กับฟอร์ ยิ่งโดนเหนือพูดใส่แบบนั้น ถึงแม้ตัวฟอร์เองจะไม่ได้ละอายใจกับสิ่งที่ทำ แต่ก็คงเจ็บแปลบในอกตลอด เถียงไม่ได้ เพราะตัวเองทำเรื่องเลว ๆ แบบนั้นจริง ๆ เหนือเองก็คิดได้สักที กว่าจะคิดได้ต้องรอจนเนิ่นนานขนาดนี้เลยนะเหนือ ทำอะไรลงไป รู้แล้วใช่ไหมว่าสิ่งที่ตัวเองทำแย่และร้ายกาจขนาดไหน เหนือไม่ใช่คนที่ดี โดยเฉพาะสำหรับน้ำ แต่เหนือก็ไม่ใช่้คนเลวร้าย เพราะเหนือยังคิดได้ ถึงแม้จะกว่าจะคิดได้ก็ต้องรอจนถึงตอนนี้ก็ตาม แต่จะดีที่สุดถ้าเหนือจะปรับปรุงตัวเอง เรื่องแย่ ๆ ที่เคยทำแก้ไขไม่ได้ แต่เปลี่ยนแปลงได้ถ้าเหนือพยายาม ไม่ใช่เพื่อใคร แต่เพื่อตัวเหนือเอง
-
กรี๊ดดดดดด เรื่องนี้โค้งสุดท้ายแล้วเหรอ จะจบไงล่ะเนี่ย ฟอร์เมาอยู่ด้วย อ่านแล้วกลัวอ่ะ อย่าให้เฟลเลยน้าาาา T[]T
ตอนนี้ฟอร์น่ากลัวมากเลย แต่ก็นะ ไปฉุดเขามาแบบนี้ก็ต้องมีระแวงบ้างแหละ เฮ่อ สงสารเหนือด้วย รู้ตัวเมื่อสาย
เรือ่งใหม่น่าสนใจดีค่ะ ไว้จะไปอ่านนะ ขอนอนก่อน ชื่อเรื่องน่ารัก ท่าทางจะใสไร้พิษภัย(ใช่ม่ะ?-*-)
รอตอนหน้า เจ้าหญิงสู้ๆ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อยากรู้ว่าเรื่องจะจบยังไง
-
พึ่งเคยอ่านเรื่องของคุณ meawlynx
โฮ้ยย มันปวดใจตึบๆ
เขียนเก่งมากเลย อ่านแล้วอิน อยากอาละวาดแทนน้ำ :fire:
-
เฮ้อ!!!ฟอร์
ตัวเองทำผิดที่แย่งน้ำมาก็เลยระแวงคนอื่น ก็ถ้ามันไม่เชื่อใจขนาดนั้น ก็ปล่อยให้น้ำไปอยู่คนเดียวเถอะ
-
ฟอร์..ประโยคสุดท้ายนั่น ไม่น่าพูดเล้ย :z3:
อ่ะนะ คงคับแค้นใจ น้ำดูเหมือนไม่รักตัวเอง เหนือก็ยังดูมีเยื่อใย
-
ดันๆๆๆ
-
มาดันรอโค้งสุดท้าย
-
เฮ้ย
สองหนุ่มนี่ยังไม่เคียร์ให้ลงตัวอีกเหรอ
น้ำเก็บไว้ทั้งสองคนเถอะ เห็นทะเลาะกันแล้วกลุ้มแทนน้ำ
-
(http://desmond.imageshack.us/Himg411/scaled.php?server=411&filename=96613119.png&res=landing)
36.
“ แต่คนมันเคยมีอะไรจะให้ฉันคิดยังไง?! ”
“ คุณฟอร์ไม่เชื่อใจน้ำหรือครับ?” ระหว่างน้ำกับคุณเหนือ ....น้ำเต็มใจหรือครับ? น้ำอยากให้เป็นแบบนั้นหรือครับ
“ ฉัน....”
“ น้ำเข้าใจแล้วครับ น้ำผิดเองน้ำขอโทษ น้ำขอโทษ” น้ำเข้าใจแล้วครับ คุณฟอร์ไม่ได้เชื่อใจน้ำเลย .
“ ........................” ฟอร์อยากจะบอกน้ำเหลือเกินว่าน้ำไม่ผิด อยากให้อีกฝ่ายสบาย แต่ก็เขาคิดว่าน้ำเองที่ไม่ปฎิเสธเหนืออย่างจริงจัง
“......”
แล้วคุณฟอร์รักน้ำเพื่ออะไร?
อะไรคือความรักกัน……
น้ำเหนื่อย.....ครับ
“ ถ้าน้ำเข้าใจ....เราก็กลับกันเถอะ” ฟอร์ว่า จับมือน้ำแต่น้ำกลับไม่ยอมขยับเขยื้อน
“.................”
“น้ำ?”
น้ำเหนื่อย........ไม่ว่าน้ำจะหันมองไปทางไหนก็เจอแต่ความว่างเปล่า
พอแล้วครับ น้ำไม่หวัง น้ำไม่เพ้อเจ้อไปมากกว่านี้แล้ว
น้ำขอโทษ
“คุณฟอร์ครับน้ำลืมของไว้บนห้องคุณกัส”
“ ของอะไร?”
“ ของ..ที่คุณกัสให้ อยู่ในถุงกระดาษสีขาว..”
“ เดี๋ยวฉันไปเอาให้ อยู่ในห้องกัสใช่ไหม?” ฟอร์ถาม ไม่ยอมให้น้ำกลับเข้าไปอีก
“ครับ”
“เข้าไปรอในรถนะ”
“ครับ” ขอโทษนะครับ น้ำไม่เคยคิดว่าจะทำแบบนี้กับคุณฟอร์ แต่น้ำไม่มีทางเลือกใดๆเลย คำพูดน้ำคุณฟอร์ไม่เข้าใจ ไม่ยอมรับมันเลย
น้ำมองฟอร์จนหายเข้าไปในบ้านกัส ก่อนที่น้ำจะหันหลังให้ และเดินออกมา
ฟอร์เดินเข้าไปหากัส ขณะที่ปูกำลังถามเหนือว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นฟอร์เดินมา เหนือพยายามห้ามตัวเองอย่างที่สุดที่จะไม่ชกฟอร์เอาคืนเมื่อกี้
กัสเดินออกมาฟอร์เพราะไม่อยากให้ฟอร์กับเหนืออยู่ใกล้กันเกินไป
“ นายยังไม่กลับอีกเหรอ?”
“ น้ำลืมของไว้ในห้องนาย” ฟอร์ว่า
“ของอะไรล่ะ? แต่น้ำก็ไม่ได้เอาอะไรมานะ กระเป๋าก็สะพายไปแล้วนี่”
“ น้ำบอกว่าเป็นของที่นายให้”
“ ของที่เราให้? แต่เราไม่ได้ให้อะไรน้ำ...?”
“...................”
“........................................”
ฟอร์เอะใจขึ้นมา ก่อนที่กังวลในบางสิ่งบางอย่าง ชายหนุ่มวิ่งลับไปที่รถ กัสวิ่งตามไปในทันที
“....................” เหนือคิดว่าต้องมีอะไรที่เกี่ยงข้องกับน้ำ คิดจะตามฟอร์ไป
“ เหนือ อย่าเข้าไปยุ่งจะดีกว่า” ปูบอก
“.....................” เหนือหันกลับมา แต่เขาเห็นท่าทีฟอร์ที่รีบวิ่งออกไป ก็ไม่สามารถยืนอยู่นี้ได้ เขาวิ่งตามฟอร์กับกัสไป ปูตัดสินใจตามไปด้วย
ฟอร์วิ่งไปถึงรถไม่เจอน้ำ ชายหนุ่มหันไปรอบๆไม่มีวีแววว่าน้ำจะอยู่ที่ไหนสักที
“ น้ำ น้ำ!? ”
ฟอร์ร้อนรนไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำอะไร น้ำไปไหน?!
“ น้ำ !? ”
“ ฟอร์น้ำคงไม่อยู่ที่นี่ ตามไปตอนนี้คงทัน” กัสว่าตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ น้ำ” เหนือเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“ เราต้องไปตามหาน้ำ” เหนือว่าวิ่งไปที่รถตนอง ปูตามเหนือไปไม่รีรอ
“ .......” น้ำ
“ นี่มันเรื่องอะไร?” ปูถามขณะที่เหนือแทบจะพารถเหาะออกมา
“ เราไม่แน่ใจเท่าไร..........”
“ ..............”
“ น้ำคงหนีไป.....” เหนือบอกเหมือนพูดคนเดียว ทั้งๆที่เขาใจร้อนรนเป็นห่วงน้ำ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ดีใจ เขาภาวนาให้น้ำหนีไปจริงๆนั่นหมายความว่า เขามีโอกาส..................
เขาจะตามหาน้ำจนกว่าจะเจอ
“ หนีไป ทำไม!? เราว่าน้ำคงแค่งอนฟอร์และหนีกลับบ้านก่อนมากกว่า”
“น้ำไม่ใช่คนที่ทำอะไรแบบนั้นหรอก” เหนือบอกหันริมถนนเผื่อว่าจะเจอน้ำ ดึกขนาดนี้อัตรายมากที่ออกเดินคนเดียว
“ ถ้าหนีไปจริงๆน้ำคงโบกแท็กซี่ไปไหนไกลพอควรแต่ถ้าไม่น้ำก็คงหลบอยู่แถวๆนี้”ปูว่าซึ่งเหนือก็พยักหน้าเห็นด้วย
“..........................................................”
ฟอร์วิ่งออกมา หน้าบ้านกัส ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวา ถนนยามเที่ยงเงียบสงัด
“น้ำ น้ำ!? ” ฟอร์ตะโกน
“ น้ำ! น้ำ น้ำ!?” เสียงนั้นเหมือนจะสะท้อนกลับมาให้รู้ว่าไม่คนที่เรียกหา
“ ฟอร์!?” กัสวิ่งตามออกมา เขามองหน้าอีกฝ่ายอย่างเห็นใจ
“น้ำคงกลับบ้านไปก่อน ไม่มีอะไรหรอก” กัสปลอบกังวล
“ไม่ใช่ น้ำไม่ได้กลับบ้าน เมื่อกี้น้ำมีท่าทีแปลก เราน่าจะเอะใจ น้ำคงโกรธเรา.....เกลียดเรา.....”
“ อย่าเพิ่งคิดอะไรตอนนี้เลย ตามหาน้ำให้เจอก่อนเถอะ น้ำคงยังไปไหนไม่ไกล”
“ .............................”
อย่าทำแบบนี้
น้ำ
ได้โปรด....................อย่าฆ่าฉันทั้งเป็น
น้ำไม่ได้ไปไหนไกลอย่างที่คิดเด็กหนุ่มเข้าไปหลบหลังร้านอาหารที่ห่างไปไม่ไกล น้ำได้ยินแม้กระทั่งเสียงตะโกนที่ฟอร์เรียกชื่อตัวเอง
คุณฟอร์................
น้ำไม่มีทางเลือก สักวันคุณฟอร์คงจะลืมน้ำได้.......
ลืมคนแบบน้ำได้
------------=-------------
“ จริงหรือคะ? !?” นมก้านพูตะหนกตกใจหลังจากรู้ว่าน้ำหนีไปจากปากเหนือ หญิงสูงวัยไม่ได้สนใจรู้เรื่องรอยซ้ำบนหน้าชายหนุ่มมากไปกว่าเรื่องของน้ำแล้ว
“ .............................................” เหนือพยักหน้าตอบ
“ แล้ว แล้วคุณฟอร์ เป็นยังไงบ้างคะ?”
“ ก็คงไม่ดีเท่าไร……….” เหนือว่าเพราะเขาไม่ได้ติดต่อกับฟอร์
“ ...น้ำมีอะไรทำไมถึงได้ทำแบบนี้อีก” นมก้านพูว่าเป็นห่วงและกังวล
“ น้ำคงมีอะไรสักอย่าง...เหนือจ้างนักสืบตามแล้ว คิดว่าไม่นานก็คงรู้เบาะแส” ฟอร์ก็คงเหมือนกัน
“ แล้วถ้าคุณเหนือเจอน้ำแล้วคุณเหนือจะทำยังไงคะ?”
“.................................................” ชายหนุ่มไม่ตอบ เพราะเขาก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเขาจะต้องทำยังไงถึงจะดีที่สุด..
“ แล้วคุณเหนือจะไปไหนคะ?” นมก้านพูถามแต่รู้ว่าเหนือจะออกไปตามหาน้ำ
“ ไปตามหาน้ำครับ”
เมื่อแดดอุ่นขึ้นเรื่อยๆ น้ำที่นั่งหลับตั้งแต่เมื่อคืนก็รู้สึกตัว
“...............................” เด็กหนุ่มลืมตามองท้องฟ้าที่มีเมฆบางเบาทำให้รู้สึกเหมือนท้องฟ้ากว้างใหญ่กว่าที่เคย
เขาจะไปที่ไหน...เขาไม่รู้ ไม่รู้
“...................”
น้ำเดินไปเรื่อยๆแม้จะไม่รู้ว่าไปไหน เขาอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าเดินขวักไขว้ มากมาย ยิ่งรู้สึกตอนนี้..เขาตัวคนเดียวอย่างแท้จริง
เกือบเที่ยง น้ำนั่งพักที่ป้ายรถเมล์ที่ไม่มีใคร เด็กหนุ่มมองรถเมลล์ผ่านไปคันแล้วคันเล่า ไม่มีรถเมมล์สายที่เขาเคยขึ้น..
รู้สึกคอแห้ง และหิว
ดห้านหลังเขาคือ ห้างสรรพสินค้า สำหรับครอบครัว เขามองเห็นร้านไก่ทอดที่เคยเข้าไปกินกับคุณฟอร์แม้จะไม่ใช่สาขานี้ก็ตาม
น้ำสั่งชุดไก่ทอดเหมือนที่เคนกินกับฟอร์ทุกอย่าง..เด็กหนุ่มไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นเพราะความหิวทำให้ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียว
เพราะความหิวหรือเปล่าที่ทำให้รู้สึกว่า มันอร่อยกว่าที่เคยกิน
“.......................”
กว่าที่เคยกิน..
คุณฟอร์น้ำหนีคุณฟอร์มา...น้ำมันรื้อจะไหลออกมาให้ได้ น้ำรีบวิ่งออกมาจากร้านทันที
น้ำทำร้ายคุณฟอร์ น้ำขอโทษ...............ขอโทษจริงๆรีบๆลืมน้ำนะครับ
แม้คุณช่อแก้วจะตามลูกชายมานั่งรับประทานอาหารเที่ยงด้วยกันได้ แต่ฟอร์ก็ไม่ได้กินไปมากว่าจิบน้ำในแก้ว
“ ฟอร์คิดอะไรสักหน่อยเถอะ” คุณช่อแก้วบอกเป็นห่วง เมื่อเช้าฟอร์ก็ไม่ยอมแม้แต่จะออกมาจากห้อง
“............ไม่ครับฟอร์ไม่หิว”
“ แต่ถ้าฟอร์ไม่ยอมกินอะไรแบบนี้ จะเป็นโรคกระเพาะร่างกายจะแย่เอานะฟอร์”
“ ฟอร์ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ฟอร์จะออกไปตามหาน้ำ” ฟอร์ว่าลุกขึ้น มารดาจับมือลูกชายไว้โดยพลัน
“ ฟอร์ที่น้ำหนีไปแบบนี้ เพราะน้ำไม่ได้รักลูก ปล่อยน้ำเขาไปเถอะ”
“ คุณแม่จะไปรู้อะไร คุณแม่ไม่รู้อะไรเลย!? ” โดนพูดแทงใจดำ เพราะว่าน้ำไม่ได้รักเขาถึงได้หนีไป
แต่เขารักจะให้เลิกรักมันทำไม่ได้!?
“ ฟอร์ยังมีคุณแม่คุณพ่อที่รักลูก”
“แต่ฟอร์รักน้ำ คุณแม่ได้ยินไหม!? ”
“ คุณแม่รู้ คุณแม่รู้ แต่กินอะไรก่อนจะได้มีแรงแล้วค่อยไป” คุณช่อแก้วว่าเมื่อไม่อาจรั้งลูกชายเอาไว้ได้ ลูกเจ็บแม่เจ็บยิ่งกว่า
“.....................”
“ คุณแม่ให้นักสืบเขาตามน้ำช่วยฟอร์อีกแรงแล้ว ถ้ายังไม่พอ เดี๋ยวคุณแม่หาคนมาเพิ่มอีก ยังไงเราก็ต้องหาน้ำเจอจนได้” คุณช่อแม่กล่อมลูกชาย
“ ....................................ครับ”
น้ำหยุดเดินอ่าน ข้อความโฆษณาบนผ้าดิบสีขาว ที่ก้างอยู่เหนือศรีษะขึ้นไป
อยู่ดีเพส
อาร์พาสเม้นต์ เฟอร์นิเจอร์ครบ
ระบบคีย์การ์ด, รปภ 24 ซม. , ปลอดภัย
0,000 .- / เดือน
โทร. 02-000-0000 , 080-0000-000
“.......................” น้ำมองเข้าผ่านเข้าไปเป็นตกสูง 8 ชั้น มีข้อความ บนขั้นบนสุด ‘อยู่ดี เพส’
เขาจะอยู่ที่นี่ดีไหม?
“ น้ำ น้ำใช่น้ำหรือเปล่า?” เสียงเรียกชื่อ ทำให้ตกใจคิดว่าจะโดนใครพบเข้า แต่เมื่อหันไปมองคนที่เรียกชื่อก็พอเบาใจได้
“ พี่บุญ!?”
“ อย่าบอกนะว่าจะมาอยู่ที่นี่ โลกกลมจริงๆพี่ก็เพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่ถึงเดือน” บุญมีบอกไม่คิดว่าได้เจอน้ำ เพราะเขาติดต่อน้ำไม่ได้เลย เขาเคยโทรหาน้ำเมื่อ 2 เดือนที่แล้วตามเบอร์ที่น้ำให้ไว้ ปรากฎว่าเบอร์ผิด เพราะคนที่รับบอกว่าไม่มีคนชื่อน้ำ
“ แล้ว...?”
“ ที่เก่าเหรอหมดสัญญาพอดี และที่นี่ก็ใกลี้ที่ทำงานพี่ด้วย”
“ ว่าแต่ว่าในใจห้องที่นี่หรือเปล่า หรือมาทำอะไร?”
“ คะครับ”
“ งั้นดีเลย ไปดูห้องพี่ก็ได้ เผื่อได้เป็นเพื่อนบ้านกัน”
“ครับ”
ก็อกๆ บุญเคาะประตูห้อง
“ พี่ไปซื้อกับข้าว ไม่ได้เอากุญแจไปด้วย” บุญมีบอกและประตูก็เปิดออก
“น้ำนี่น้องชายพี่ชื่อ โชค นี่น้ำที่เคยเล่าให้ฟังไง น้องเขาจะมาดูห้องเจอกันพอดี” บุญมีบอก
“ โชคครับ” อีกฝ่ายแนะนำตัว
“ ครับ น้ำครับ” เก้ๆกังๆ
“ มาเข้ามาก่อนน้ำ”
“.....................” เป็นห้องเดียว ด้านสุดมีเตียงติดกับผนังห้องซึ่งติดกับระเบียง และตู้เสื้อผ้าสีน้ำตาลเนื้อไม้ ผนังห้องฝั่งประตูมีโต๊ะสองตัววางชิดอยู่ ตรงกลางห้องมีโต๊ะเตี้ยๆแบบญี่ปุ่น บนโต๊ะมีโน๊ตบุ๊คและหนังสือ เอกสารวางอยู่เป็นตั้งๆ
“ ห้องเป็นไง?พอได้ไหม?” พี่บุญถามขณะเปิดถุงกับช้าวใส่ชามโดยมีน้องชายช่วย
“ครับ”
“ งั้นเดี๋ยวพี่บอกเงื่อนไขว่ามีอะไรบ้าง แล้วน้ำค่อยตัดสินใจอีกที”
“ครับ” ผมสังเกตว่าน้องพี่บุญกำลังมองผมอยู่
“ น้ำมากินข้าวด้วยกัน” พี่บุญชวน
“ น้ำกินมาแล้วครับ”
“ จะเข้ามาอยู่วันนี้เลยเหรอ!? ” พี่บุญถามตกใจพอดู
“ ครับ”
“ แล้วทำไม!? มีเรื่องอะไรเหรอน้ำ”
“ คือ...ว่าน้ำออกมาจากบ้านคุณหญิงแล้ว”
“ ออกมาแล้ว ... !? เมื่อไร?”
“ สักพักแล้วครับ”
“ แล้วตอนนี้น้ำอยู่ที่นี่ไหน!?”
“ ยังไม่ได้อยู่ที่ไหนครับ?”
“ อ้าวแล้วข้าวของของน้ำล่ะ? อย่าบอกว่ามีแค่กระเป๋าใบนี้ใบเดียว”
“ ครับ” ทั้งพยักหน้าตอบ
“ เกิดอะไรขึ้นน้ำ!?”
“ น้ำไม่รู้ว่าจะบอกยังไง”
“ ถ้างั้น....อย่าเพิ่งเล่า” บุญมีว่าเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่าย น้ำเล่าให้เขาถึงสาเหตุที่อยู่บ้านคุณหญิง การที่น้ำออกมาแบบนี้ย่อมไม่ใช่เรื่องเล็กๆ คงไม่ใช่เรื่องที่จะพูดออกมาได้ง่ายๆ
“ ...................”
“ ..............................................................ไปจองห้องกับพี่ก่อนก็แล้วกัน”
“ ..................”
---------=---------
:กอด1:
-
เข้มแข็งไว้นะน้ำ ว่าแต่ทำไมเหนือดูเป็นคนดีขึ้นผิดหูผิดตา 555
นึกว่าตอนนี้จะมีอะไรให้เฟล เฮ่อ รอดไป
รอตอนหน้านะค้า ^^
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:
-
โชคน้องพี่บุญเป็นคนดีหรือเปล่า แหม่งๆ อ่ะ
กลัวจะเป็นการหนีเสือปะจรเข้ หนีจรเข้ปะตัวกินไก่
-
:เฮ้อ:
-
หนีออกมาดีแล้ว
เราชอบเหนือช่วงนี้มากๆ
เหนือเปลี่ยนไปเป็นคนดีจริงๆหรอ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไร้คำอธิบาย
-
:เฮ้อ:
ได้แต่ถอนหายใจ
-
ไม่ใช่ว่าโดนคนอื่นซิวไปกินนะ
:z3:
-
ผีเข้าผีออกนะแต่ละคน
-
ดีแล้วที่น้ำหนีมาจะได้ไม่ต้องอึดอัดใจ
-
โชคเป็นคนดีรึป่าวเนี่ย เรารู้สึกแหม่งๆแฮะ
สงสารน้ำจังเลยค่ะ :กอด1:
-
การที่น้ำออกมาอยู่คนเดียวแบบนี้คงจะทำให้คิดอะไร ๆ ได้บ้างนะ คิดเรื่องของตัวเองบ้าง คิดถึงอนาคตของตัวเอง คิดและวางแผนให้ดี ๆ ว่าจะทำยังไงต่อไป เหนือเป็นห่วงน้ำก็พอจะรู้อยู่หรอก แต่เหนือก็ควรจะใช้ช่วงเวลาที่หาน้ำเนี่ยคิดให้ดีว่าเมื่อเจอน้ำแล้วจะทำยังไง ทำตัวแบบไหน คิดให้ดีว่าทำอะไรจะดีที่สุดสำหรับตัวน้ำ และตัวเหนือ อย่าบังคับน้ำอีกคงจะดีมาก รักน้ำก็ทำดีกับน้ำให้มาก ๆ ส่วนอีกคนหนึ่งเมื่อไรจะคิดได้สักที หรือจะไม่มีทางจะคิดได้เลยกันนะ ยังมีหน้าคิดว่าน้ำเป็นคนผิดอีก ยังมีหน้าให้น้ำขอโทษอีกทั้ง ๆ ที่คนที่ผิดน่าจะเป็นตัวเองไม่ใช่หรือไง ช่อแก้วอะไรนั่นก็เลิกตามใจได้แล้ว กัสก็เหมือนกันทำอะไรหัดคิดถึงจิตใจคนอื่นบ้างสิ
-
น้ำตายแน่ๆ สุดท้าย
-
เพิ่งหนีห่วงผูกคอมาได้สองห่วง อย่าเพิ่งรีบหาห่วงใหม่มาผูกคอนะน้ำ
-
“ น้ำคงหนีไป.....” เหนือบอกเหมือนพูดคนเดียว ทั้งๆที่เขาใจร้อนรนเป็นห่วงน้ำ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ดีใจ เขาภาวนาให้น้ำหนีไปจริงๆนั่นหมายความว่า เขามีโอกาส..................
เขาจะตามหาน้ำจนกว่าจะเจอ
“ หนีไป ทำไม!? เราว่าน้ำคงแค่งอนฟอร์และหนีกลับบ้านก่อนมากกว่า”
“น้ำไม่ใช่คนที่ทำอะไรแบบนั้นหรอก” เหนือบอกหันริมถนนเผื่อว่าจะเจอน้ำ ดึกขนาดนี้อัตรายมากที่ออกเดินคนเดียว
แหม อ่านตรงนี้แล้วรู้สึกปลื้มเหนือมากขึ้นอีกอักโข เหนือเป็นห่วงน้ำมาก ยังหวังจะได้อยู่กับน้ำ
บรรทัดสุดท้ายนั่นบ่งบอกว่ารู้จักน้ำดี ปลื้มค่ะ :o8:
แต่จะให้ดี รักแล้วก็ควรแสดงออกเยอะๆว่ารักด้วยนะเหนือเอ๋ย หุๆๆ^^
-
การเร่ร่อนของน้ำได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว สุดท้ายใครกันที่จะได้ครอบครองน้ำ หรือว่าใครคนนั้น
จะเป็นหนุ่มนิรนาม นอกเหนือจากการคาดเดา เอาใจช่วยน้ำเสมอนะครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจนตอนปัจจุบัน รู้สึกว่าสงสารน้ำนะ ที่ถูกกระทำ เหนือก็แย่มากแต่กลับเป็นคนที่ดูไม่มีพิษภัยอะไร เป็นยังไงก็อย่างนั้นแต่รู้จักปรับตัว ฟอร์เหมือนจะดีในตอนแรกแต่สุดท้ายก็เห็นแก่ตัว แต่ดูๆแล้ว น้ำคงกลับไปอยู่กับฟอร์แน่เพราะรักฟอร์อยู่แล้ว ส่วนเหนือถึงได้น้ำไปก็เสียใจอยู่ดีเพระเขาไม่รักเลย ถ้าจบแบบ 3P ก็ไม่ชอบนะรู้สึกว่าน้ำไม่เคยรักเหนือเลยซักนิด สรุป ปูดีว่ะ เหนือรักปูดีกว่า ปล่อยเขาไปเถอะ
-
พี่บุญมีอะน่าจะเป็นคนดี แต่น้องโขคอ่ะ
จะดีจริงหรือเปล่า
มองน้ำด้วย หวังว่าน้ำคงไม่เจอเรื่องร้ายๆไปสักพักนะ
รักเจ้าหญิง
:กอด1: :L2:
-
เย้ๆ หลังจากอ่านบุพเพวายร้ายจบ เราก็มาตามอ่านบ่วงหัวใจให้รัก ต่อแล้วค๊า 5555+
ตอนนี้ปั่นอ่านไปได้ 10 ตอนแล้ว อยากบอกว่าชอบม๊ากกก อ่านแล้วคิดว่าคล้ายๆ วุฒิจุมเลยเนอะ
แต่ไม่น่าใช่เพราะว่าคู่นี้ิไม่ได้เริ่มต้นจากความรักของใครสักคนเลยอ่ะ เหนือเหมือนแค่หื่นๆๆบวกความหมั่นไส้
แล้วก็มาปล้ำน้ำเลยอ่ะ น้ำก็ชอบฟอร์ โดนปล้ำแต่ก็ไม่ได้หวั่นไหวเนอะคิดแต่ว่าเป็นชะตากรรมที่ต้องตอบแทน
น่าสงสารเกิ๊น
ตอนแรกลุ้นแทบตามนึกว่าจะมีความคืบหน้าระหว่างน้ำกับฟอร์ คุณหญิงแม่ดันมาเห็นเหตุการณ์ซะก่อน ป๊าดเรื่องพลิกล็อก
แอบเซ็งเลยอ่ะ แบบว่าอยากเห็นเหนือมันทรมาณมากกว่านี้อ่ะ แบบทุรนทุรายมากๆ
แล้วก็พยายามทำทุกอย่างให้น้ำไม่ตกลงปลงในกับฟอร์ แต่เหนือก็ยังไม่ได้รักหรือไม่รู้ตัวว่ารักประมาณนั้นอ่ะ
(โฮะๆแอบซาดิสนะเรา) :z1:
เอ๋อ เด๋วเราไปปั่นอ่านต่อดีกว่า อยากรู้ว่าจะเป็นเยี่ยงไรต่อไป
สู้ๆๆๆนะ เจ้าหญิง :3123:
-
อยากรู้ว่า โชค จะชอบน้ำรึเปล่า ถ้าเป็นคนดีก็โอเคนะ
น้ำจะได้หลุดจากความทรงจำเลวร้ายที่ผ่านมา
ตอนนี้ไม่เชียร์ฟอร์แล้วอ่ะ เหมือนจะเห็นแก่ตัวที่สุดเลย
ทำเพื่อตัวเอง ถึงขนาดจัดฉากว่ามีอะไรกัน ทำให้เหนือเข้าใจผิด
มันเกินไปอ่ะ ทำไมไม่คิดถึงความรู้สึกน้ำบ้าง คนรักกันไม่น่าทำแบบนี้
เลยกลายเป็นปมในใจน้ำไปเลย เหอๆๆ
แต่ก็แอบสงสัยเหมือนกันนะว่าถ้าฟอร์ไม่ทำแบบนี้ จะพอมีทางไหนบ้างรึเปล่า
ที่ทำให้คู่นี้เค้าสมหวังกัน
ตอนนี้คงต้องลุ้นกันต่อแล้วสินะ ว่าเหนือกับฟอร์ใครจะเจอน้ำก่อนกัน
และถ้าเจอน้ำแล้วจะปฏฺิบัติกับน้ำยังไง
คนอ่านรอลุ้นอยู่นะคะ สู้ๆๆค่ะ
-
จากที่ตั้งหัวข้อ
เจ้าหญิงไม่มีกำหนดจะลง
เพราะตอนนี้ยุ่งมากกกกกกกก
ถ้ามีเวลาก็นอนเอาแรง
สาเหตุมาจากงาน
วันก่อนตี 2 เมื่อวาน 3 ทุ่มดีหน่อย
ไม่ไหวจะเคลียร์
ต้องขอโทษมา ณ โอกาสนี้
-
รับทราบจ้าๆจะรอติดตามนะ
แล้วแต่สดวกระกันนะ คนอ่านรอได้
-
:กอด1:
พักผ่อนเยอะๆนะ
-
ทราบแล้วค๊า สู้ๆนะคะ
-
รอค่ะ
-
รอได้จ้า :กอด1:
-
คิดถึง~
-
อ่านมาถึงตอนนี้เงิบจริงๆ :เฮ้อ:
คิดไม่ถึงว่าจะมาถึงจุดนี้
คนชื่อโชคจะเป็นคนดีหรือป่าว มีตัวละครใหม่มาอีกละ
แล้วประเด็นคือจะได้อ่านอีกทีเมื่อไหร่ :sad4:
-
พอเริ่มอ่านก็หลงรักดาวเหนือกันเลย
สงสารน้องน้ำตั้งแต่ตอนแรกกันเลยทีเดียว
เหมือนตอนนี้งานจะเริ่มเข้าน้องน้ำแล้วละสิ
โอ้ยยย เราเชียร์พี่เหนือขาดใจอ่ะ น้องน้ำจะมารักพี่เหนือบ้างไหมค่ะเนี้ย
สงสารอ่ะ เราก็อยากให้น้องน้ำสมหวังกับคนที่รักนะ แต่....... ไม่ยอมอ่ะ :z3: เอ็นดูพี่เหนือ
ที่ทำเป็นร้ายกาจใส่อาจจะเพราะรักมาก (ว่าไปนั้น ลำเอียงได้อีก 5555)
-
ดันๆ :กอด1:
-
รอค่ะ
-
ดันๆๆ เข้ามารอเจ้าหญิงเจ้าค่ะ :กอด1:
-
สนุกมากๆเลยค่ะอ่านไปอ่านมาเเล้วก็พบว่าเเต่ละตนก็มีมุมของตัวเอง เฮ้อไม่มีใครดีที่สุดเเละเเย่ที่สุดเลย เดาไม่ถูกว่าจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามอยุ่น้ค้ะ
ขอบคุณค้ะ
-
คิดถึง
:impress3:
-
ยังรออยู่เน้อ ทุกเรื่องเลย
-
หายนาน....มากกกกก
-
บ่วงหัวใจให้รัก
37.
“ น้ำ”
“ น้ำ!?”
“ น้ำ!? น้ำ”
โชคเขย่าตัวอีกคนที่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นในทันที
“..............?!” น้ำลืมตาเห็นหน้าโชคตกใจรีบลุกขึ้น ปัดมือโชคออกไป “ ไม่อย่าครับ!?”
“.......................” เป็นโชคที่ตกใจกว่า เขามองหน้าน้ำที่ทำหน้าตื่นอย่างไม่เข้าใจ
“ ตกใจอะไร ตื่นมากินข้าวจะ 10 โมงแล้ว ไม่หิวหรือไง” โชคว่าเหมือนไม่ได้สนใจท่าทีน้ำแต่ก็ยังติดใจที่น้ำดูตกใจขนาดนี้
กลัวเหรอ?........แปลก?
“ ................” น้ำมองไปรอบๆ จำทุกอย่างได้เป็นอย่างดี
“ นั่นแปรงสีฟันพี่บุญซื้อมาให้ แล้วก็ข้างๆกันเสื้อพี่บุญอาจจะตัวใหญ่นิดหน่อย แต่น้ำใส่ไปก่อนแล้วค่อยซื้อทีหลัง ล้างแปรงฟันแล้วมากินข้าว หรือจะแปรงฟัน อาบน้ำ แล้วค่อยมากินข้าวก็ตามใจ”
“................พี่บุญละครับ?” น้ำถามเมื่อไม่เห็นบุญมี
“ ไปทำงาน พี่บุญฝากให้พี่พาน้ำไปซื้อของ” โชคบอก นั่งกินข้าวไปก่อนแล้ว”
“...................”น้ำพยักหน้าเข้าก่อนจะหยิบแปรงสีฟัน และเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ
เมื่อกี้นึกว่า................คุณเหนือ........
น้ำอาบน้ำเสร็จ โชคก็กำลังทานรับประทานข้าวจานที่สอง
“ อาบน้ำด้วยเลยเหรอ?”
“ครับ” น้ำว่านั่งตรงข้าวโชค กลิ่นสบู่จากคนเพิ่งอาบน้ำขจรกระจายให้อีกฝ่ายได้กลิ่น
“ ………งั้นก็รีบกินเถอะ จะได้ออกไปซื้อของกัน”
“ครับ” ท่าท่างเป็นกันเองของอีกฝ่ายทำให้น้ำไม่เกร็งคนที่เพิ่งรู้จักกันเท่าไร
“ มีไข่เจียว กับพะโล้ กินได้ใช่ปะ?”
“ กินได้ครับ” น้ำว่า ตักไข่เจียวเข้าปาก อร่อยมาก………..
“ อร่อยใช่ไหมละ?”
“ครับ อร่อยมากเลย”
“กินได้เต็มทีเพราะไข่เจียวพี่ทอดเอง ไม่พอพี่ทอดเพิ่ม” โชคว่าภูมิใจ
“ ครับ” หรือเป็นเพราะหิว ข้าวไข่เจียวธรรมดาถึงอร่อยได้ขนาดนี้ หรือเป็นเพราะไม่มีอะไรมากไปกว่าหิวก็กิน อร่อยก็บอกว่าอร่อย
“.........พูดเป็นแต่ครับๆหรือไง พูดอย่างอื่นบ้างก็ได้”
“ครับ เอ่อครับ ไม่ใช่นะครับ คือ น้ำ...”
“เอาเถอะพี่ก็พูดไปงั้นแหละ พี่จะไม่ให้น้ำพูดโน่นพูดนี่ได้ไง จริงป่ะ” โชคว่าหัวเราะ น้ำยิ้มเก้ๆกังๆเขินตาม
“………” น้ำพยักหน้ายังงงกับพูดอีกคน
“ ได้เรื่องไหม?” เหนือถามสำนักงานนักสืบทางโทรศัพท์
“ยังครับ”
“อย่าทำให้ผมผิดหวัง” เหนือว่าไม่ได้ตะคอกเช่นทุกคราว เขาดีใจที่น้ำหนีฟอร์ไป แต่ก็เป็นห่วงน้ำมากเช่นกัน
“ เป็นไงคะคุณเหนือ มีเบาะแสน้ำหรือยังไง?” นมก้านพูว่ากังวลว่าน้ำจะโดนคนไม่ดีล่อลวงไป
“ ยังครับ แต่ไม่นานหรอก เดี๋ยวผมจะพาน้ำกลับมา”
“คุณเหนือคะ ถ้าเจอน้ำแล้ว นมขอได้ไหมคะ ถ้าน้ำไม่อยากกลับมาที่นี่ก็อย่าบังคับน้ำเลย ให้รู้ว่าน้ำอยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดียังไงก็พอ”
“........................” เหนือไม่ตอบ
“นะคะ นมขอ”
“ นมบอกเหนือว่าที่นี่คือบ้านของน้ำ แล้วถ้าน้ำไม่อยู่ที่บ้านของตัวเองจะไปอยู่ที่ไหน?”
“ คุณเหนือ”
“ เอาไว้เจอน้ำก่อนแล้วกันครับ” เหนือว่าบอกปัดเลี่ยงที่ให้สัญญากับหญิงสูงวัย
“.............................”
ฉันอยากให้น้ำกลับมาอยู่ที่นี่ กับฉัน..
“ น้ำมีงบอยู่เท่าไร? ถ้ายังไงซื้อแต่ของทีจำเป็นก่อน โต๊ะตู้เตียงก็มีให้แล้ว ส่วนจาน ชามอะไรพวกนั้นก็มากิน มาใช้ที่ห้องพี่ก่อน ที่เหลือก็แค่เสื้อ ผ้าของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย” โชคถาม
“ น้ำมีเงินก้อนหนึ่งในบัญชี แต่ตอนนี้น้ำไม่มีเงิน น้ำต้องไปเบิกที่ธนาคารก่อนครับ”
“ ไม่มีเอทีเอ็มเหรอ?”
“ ไม่มีครับ”
“ไหงงั้น?”
“ ถ้าน้ำจะใช้ก็จะไปเบิกที่ธนาคาร” ตอบตาซื่อ คนถามแทบจะพูดต่อไม่เป็น ว่าจะถามว่าเผื่อฉุกเฉินไม่มีเงินสักบาทเหมือนตอนนี้จะทำยังไง????
“.....................แบงค์ไร ?”
“ ….ครับ”
“ เออ ดีห้างที่เราจะไป มีแบงค์นี้ด้วย ไม่มีปัญหา”
“ ครับ…………………….”
“ โอ๊ยเหนื่อย เสร็จสักที” โชคว่าก่อนที่จะทิ้งตัวลงบนเตียง แล้วหัรอบๆห้อง หลังจากที่ช่วยน้ำทำความสะอาดห้อง แล้วจัดตู้จัดเตียงจนเสร็จสรรพ
“ พี่โชคเดี๋ยวน้ำไปเอาน้ำมาให้นะครับ” น้ำบอกกระตือรือร้น ทั้งยังเกรงใจที่โชคนอกจากจะพาไปซื้อของแล้วยังมาจัดห้องช่วยอีก
“ เออดี” โชคว่านอนราบกับเตียงที่ยังไม่มีผ้าปูเตียง สายตามองตามน้ำที่ออกไปจากไปเอาน้ำในตู้เย็นที่ห้องเขา
เขาตกใจไม่น้อยที่เห็นตัวเลขในบัญชีน้ำ เงินเกือบ 20 ล้าน ไม่จำเป็นเลยที่น้ำจะซื้อแต่สิ่งที่จำเป็นก่อนในเมื่อมีเงินมากขนาดนั้น และจะย้ายไปอยู่ห้องที่มันหรูกว่านี้ก็ได้ แต่จะว่าไปน้ำก็ดูชอบกับห้องนี้ไม่น้อย
เป็นคุณหนูก็ไม่บอก แต่ก็อีกนั่นแหละ จากที่พี่บุญเล่าเห็นว่าเป็นคนใช้บ้านคุณหญิง คนใช้หรืออะไรกันแน่ …งง
“ พี่โชค น้ำมาแล้วครับ” น้ำว่า
“……………..” โชคฉุดความคิดกลับมา
น้ำร่าเริงต่างจากเมื่อคืนมาก ทั้งที่น่าจะเหนื่อยหมดแรงอย่างเขา
แปลกคนจริง
“ เดี๋ยวพี่บุญจะกลับมาแล้วใช่ไหมครับ?”
“ อืม เดี๋ยวคงโทรมา” พูดไม่ทันขาดคำคนที่พูดถึงก็โทรมา
กริ้งๆ
โชคคว้าโทรศัพท์มือถือข้างตัวขึ้นมารับ
“ ตายยาก เพิ่งจะพูดถึงนี่เอง” โชคว่าหันมาพลางบอกว่าพี่ชายโทรมา
“……” น้ำนั่งมองไปรอบๆไม่อยากจะเสียมารยาทฟังพี่น้องเขาคุยกัน
เมื่อวานกับวันนี้ เขาอยู่อีกที ช่างแตกต่างจากตอนนี้เหลือเกิน คุณฟอร์…อาจจจะกำลังตามหาเขาก็เป็นได้ และคงกำลังเป็นห่วงเขา ทั้งๆที่เขารู้แต่ก็ไม่คิดจะกลับไป
วันนี้เขาได้ซื้อของหลายๆอย่างเพื่อจะมาใช้สอย ความรู้สึกมันแตกต่างจากหลายๆครั้งที่เขาเคยไปซื้อของกับคุณนม กับพี่แก้ว กับพี่กระหล่ำ หรือแม้แต่กับคุณฟอร์ เขาไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่รู้สึกว่าเขาคิดเยอะกว่าเดิม แต่ก็ไม่ค่อยลำบากใจเท่าไร อาจจะเป็นเพราะเขาคิดแต่เรื่องตัวเองมั้ง คิดว่าเขาจะซื้ออะไร เพื่ออะไร มันแปลกจริงๆนั่นแหละ
“ น้ำ”
“…”
“ น้ำ?”
“ครับ?”
“ เรียกไม่ได้ยินเหรอ?”
“ เออ ครับ?”
“ เหม่ออีกแล้วนะเรา”
“อีกแล้ว?”
“ เออดิ ชอบนั่งเหม่อเป็นเล่นเอ็มวีไปได้”
“…….”
“ ทำหน้างงอีก ไปเหอะไปอาบน้ำ ข้าวของก็จัดเสร็จแล้ว แล้วไปกินข้าวหน้าปากซอยกัน พี่บุญเลี้ยง” พี่โชคว่าดูดีใจตอนที่บอกพี่ชายเป็นคนออกเงิน
“ พี่บุญกลับมาแล้วเหรอครับ?”
“ กำลังมา คงพอดีกับพวกเราออกไป แต่ก็รีบหน่อยแล้วกัน”
“ ครับ” น้ำว่า ก่อนที่โชคจะกลับไปอาบน้ำที่ห้องตัวเอง
“…………..”
เหนือยอมรับว่าตัวเองคิดไม่ตกเมื่อทราบเรื่องจากนักสืบเรื่องน้ำ แต่เขามุ่งไปยังอาพาสเม้นต์ที่น้ำอยู่ทันที ชายหนุ่มจอดรถหน้าหน้าตึก และรอตามที่นักสืบบอกว่าน้ำออกไปข้างนอกยังไม่กลับ
ทุ่มตรง เขาเห็นน้ำเดินมาแต่ไกลกับผู้ชายอีก 2 คน
“………………………………” หัวใจเขาเต้นถี่ขึ้น เมื่อน้ำเดินมาใกล้ และเดินผ่านรถเขาเข้าไปในอาพาสเม้นต์ นึกสงสัยว่าน้ำมีความสัมพันธ์ยังไงกับสองคนนี้ เขาคิดว่าหน้าผู้ชายที่คนที่ใส่เชิ้ตขาวแต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน เมื่อไรเท่านั้นเอง
น้ำ…..อยากจะกลับไปอยู่กับฉันไหม?
ไหนๆน้ำก็ไม่อยากอยู่ฟอร์แล้วไม่ใช่เหรอ???
เขาได้ยินเสียงตัวเองพูดจากส่วนนึกคิดในจิตใจ
‘คิดอะไรให้มากเรื่อง พาตัวกลับไปก็สิ้นเรื่อง’
แต่
‘รออะไร จะรอให้ฟอร์มาเจอแล้วปรับความเข้าใจกันได้ ตอนนั้นอยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำแล้ว’
ไม่หรอก น้ำคงไม่ต้องการที่จะกลับไปหาฟอร์แล้ว ไม่งั้นคงไม่หนีมาแบบนี้
‘พูดยังกะน้ำไม่เคยหนี…..’
ใช่ น้ำก็เคยหนีไปจากเขา
เจ็บที่ใจแปล๊บทันที เมื่อคิดได้
จะยังไงก็ตามแต่ ไปเจอน้ำก่อนแล้วค่อยว่ากัน
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูทำให้น้ำที่เพิ่งปิดไปหันกลับมา เด็กหนุ่มคิดว่าไม่เป็นบุญมีก็ต้องเป็นโชคดีที่เพิ่งแยกกันเมื่อกี้ จึงไม่รีรอที่จะเปิดประตู
“คุณ….!?” น้ำตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเปิดประตูเห็นเหนือยืนอยู่
“น้ำ” เหนือว่า
“………….”คุณเหนือมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วคุณเหนือรู้ได้ยังไง !? ทำไม ทำไมกัน?!
กำลังคิดจะปิดประตูเหนือก็ดันประตูจนเขามาอยู่ในห้องแล้ว
“ ……………………………………”
“……”
ต่างฝ่ายต่างก็เงียบ
“……………………………………”
“…..”
“ น้ำ” เหนือเป็นฝ่ายเริ่มพูดขึ้นก่อน
“ ทำไมถึง มาที่นี่ ครับ?” ใบหน้าเด็กหนุ่มแทบไม่มีสีเลือด ยิ่งเหนือเดินเข้ามาหามากเท่าไรน้ำก็ยิ่งถอยห่างออกไปมากเท่านั้น
“ น้ำ อยากจะ..กลับไปกับฉันหรือเปล่า?”
“ ไม่ครับไม่” พูดทั้งส่ายหน้า
“ ทำไมละน้ำไม่ไม่ได้รักฟอร์ไม่ใช่เหรอถึงได้หนีมาแบบนี้”
“ ไม่ใช่ครับไม่ใช่” เดินถอยหลังจนหลังชนประตูระเบียง
“ แล้วทำไมแบบนี้ทำไม?”
“….”
“ กลับไปกับฉันเถอะ”
“ ไม่ครับไม่”
“ กลับบ้านเรา นมเป็นห่วงน้ำรู้ไหม” ฉันก็เหมือนกัน
“………..” เขารู้ว่าคุณนมเป็นห่วงเขาเสมอ
“ ฉันเองก็…” เหนือรวบตัวอีกฝ่ายที่ยืนติดประตูเข้ามากอดอย่างโหยหา
“ คุณเหนืออย่าครับอย่าทำอะไรน้ำนะครับ!?” แต่น้ำกลับตกใจจนผวา จิตใต้สำนึกที่สั่งสมตั้งแต่เยาววัย ยากที่เปลี่ยนให้เด็กหนุ่มมองเหนือเหมือนเป็นคนปกติทั่วไป กลับมองเป็นเจ้านายที่ตนเองไม่มีวันขัดขืน หรือทำร้ายได้
“คุณเหนือ ปล่อยครับ!” เขาไม่น่าเลย ไม่น่าหนีมาจากคุณฟอร์เลย แบบนี้คุณเหนืออยากทำอะไรเขาก็ทำได้ เขาโง่ที่หนีมา
“ ไม่ปล่อย”
“ทำไมครับ ทำไมต้องตามมาทรมานน้ำอีก ปล่อยน้ำไปเถอะ”น้ำว่าตัวสั่นกลัวโดนทำร้าย ยิ่งคิดว่าตัวเองไม่มีคนปกป้องก็ยิ่งหวาดกลัว ราวกับมองเห็นตัวตนที่เคยเจ็บปวด
“ ฉันไม่ได้ตามมาทรมานอะไรทั้งนั้น!” เหนือกอดน้ำไม่ยอมปล่อย แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น ได้แต่กอดอยู่อย่างงั้น
“………” ไม่ได้ร้องไห้ แต่น้ำตาคลอเต็มเบ้า
“……..ฉ …รู้ ฉัน ฉันแต่ทำแต่เรื่องไม่ดี ……”
“…………..”
“แต่ช่วยกลับบ้านได้ไหม?” ฉันคิดถึงน้ำ
“………..” เด็กหนุ่มไม่ได้เข้าใจอะไรมากไปกว่า เหนือต้องการจะพาตัวกลับ
“ ได้ ไหม?” เสียงที่เอ่ยเบากว่าที่ควรจะเป็น
“ ไม่ครับ น้ำจะอยู่…ที่นี่”
“ …………. ……………………..” อยากจะพาตัวกลับซะเดี๋ยวนี้ แต่ไม่ต้องการให้ทุกอย่างเหมือนเดิม อยากให้อยากกลับไปกับเขาไม่ใช่เพราะโดนบังคับ
“ ….”
“ ถ้าไม่กลับไปเพราะฉัน ก็กลับไปเพราะเห็นแกนมเถอะ อย่าทำให้คนแก่ต้องเป็นห่วง น้ำก็รู้ว่านมรักน้ำเหมือนกับเป็นลูกเป็นหลานของนมจริงๆ” แม้จะไม่บังคับแต่ก็หาเหตุผลมาอ้างจนได้ ก็มันช่วยไม่ได้ ดีกว่าเขาบังคับน้ำให้กลับไปด้วยกัน
“ ……ฝากบอกคุณนมด้วยว่าน้ำสบายดี” น้ำไม่มั่นใจว่าเขาจะยังอยู่ที่นี่ต่อได้อีกหรือเปล่า เพราะเหนือรู้ว่าตนเองอยู่ที่นี่ อาจจะพาตัวกลับไปอีกเมื่อไรก็ได้ ถ้า….ต้องกลับไปเป็นแบบนั้นเอง เขาคงทนไม่ได้อีกแล้ว……ตายเสียคงดีกว่า………..
“ กลับเถอะ” เหนือว่าเหมือนไม่ได้ฟังอีกฝ่ายพูด
“…….”
“นะ” เหนือว่าก่อนจะคลายวงแขนออกแล้วจับมือน้ำแน่นก่อนที่จะลากอีกฝ่ายให้เดินตาม
“ คุณเหนือ!?” พยายามที่รั้งร่างกายเอาไว้
“ …………………………………”
“ ไม่นะครับ!? น้ำไม่ไป น้ำอยากอยู่ที่นี่”
“ ที่นี่!”
“………………” น้ำพอใจที่จะอยู่ที่นี่ น้ำอยากที่นี่ น้ำอยากลองดู น้ำอยากไปมหาลัย น้ำอยากไปเรียน น้ำอยากมีเพื่อน น้ำไม่อยากเจ็บปวดเพราะโดนทำร้าย ….
น้ำไม่อยากคอยระแวงว่าวันไหนคุณเหนือจะอารมณ์ไม่ดี และดุด่าว่าน้ำ ขว้างข้าวของใส่น้ำ ทำร้ายน้ำ….จนเจ็บไปหมด คุณเหนือไม่เข้าใจหรอกครับว่าการนอนอย่างทรมานและไม่มีใครมันเป็นยังไง
“ ที่นี่จะไปอยู่ได้ไง อะไรก็ไม่มี ห้องก็มีแค่นี้!”
“ …………” ใช่ครับ แต่น้ำก็นอนหลับได้สนิทแน่ๆ
“ ไม่ได้หรอก น้ำให้น้ำอยู่ที่นี่แบบนี้ไม่ได้หรอก”
“ น้ำอยู่ได้ ห้องนี้ก็ไม่ได้ต่างจากห้องที่น้ำเคยอยู่…………….”
“ น้ำ!”
“ ปะปล่อย น้ำไปตามทางของน้ำดะได้…..”
“ไม่! ฉันไม่ปล่อย! รู้ไหมว่ามันคิดถึง โธ่เว้ย!” ยิ่งเห็นเหนือระเบิดอารมณ์ออกมา น้ำก็ยิ่งตะหนก
“ …………………..”
“ ไม่รู้แหละ กลับบ้านแล้วค่อยว่ากัน!”
กลับ!!!!????
“ น้ำไม่ไป ไหน!? ไม่ครับ” เด็กหนุ่มพร้อมทั้งวิ่งไม่สนนอกจากคิดจะไปจากอีกคนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
“น้ำ!?” เหนือจับแขนน้ำก่อนที่จะวิ่งถึงประตูแต่กลับโดนอีกฝ่ายสะบัดเต็มแรงจนแม้แต่ตัวเองยังตกใจเผลอปล่อยให้น้ำวิ่งออกไปจากห้องจนได้
เขาไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้ !
“ เดี๋ยวก่อนน้ำ!?”
ขณะเดียวกันโชคก็กำลังเปิดประตูห้องเพื่อที่จะลงไปรับผ้าที่ส่งซัก พอดีกับที่น้ำวิ่งผ่านหน้าประตู ทันเห็น
น้ำ?
“ น้ำ!??!”โชคหันไปมองเสียงร้องเรียกน้ำที่วิ่งผ่านหน้าตนไป
“………………………” เมื่อตามเหนือกระชากแขนน้ำทันที
“ น้ำ!?" เสียงห้วน น้ำหยุดยืนนิ่งอยากทำตัวลีบเล็กจนมลายหายไปจากทุกสิ่งทุกอย่าง
“ทำไมถึงชอบวิ่งหนีนัก!?” เหนือว่าไม่รู้จะต้องทำยังไงเช่นกัน อยากจะพาน้ำกลับโดยไม่บังคับ แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด ยังไงก็ตามแต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดกลับไปคนเดียว
“………………” เพียงแค่เหนือจับแขน น้ำหวนคิดถึงอดีตขาก็หนักอึ้งก้าวไม่ออก
“ น้ำ ฉันรู้ว่าฉันทำไม่ดีไว้…มาก ขอโทษ…ได้ใช่ไหม?” แม้จะอยากให้น้ำยอมกลับไปด้วยแต่ก็ฟอร์มจัดไม่ยอมลดลงง่ายๆ
“ ………….......................................” โชคแม้จะไม่เคยรู้เรื่องระหว่างเหนือกับน้ำ แต่เขาดูใบหน้าน้ำที่ซีดไม่มีสีเลือด ไหล่ห่อสั่นไหวในบางครั้ง หากเขาไม่เสือกก็ไม่ใช่คนแล้ว
“ น้ำ” โชคว่าเดินไปหา น้ำมองโชคดีใจราวกับเห็นแสงสว่าง ต่างจากเหนือที่คิ้วขมวดไม่พอใจที่มีคนอื่นเข้ามายุ่ง
“ พี่โชค?!” บิดข้อมือให้เหนือปล่อย แต่อีกฝ่ายรึจะยอม กลับยิ่งบีบแน่นจนน้ำกลัวจนตัวแข็งทื่อ
“ ……………………………...............” เหนือทำเหมือนมองไม่เห็นโชค ดึงแขนน้ำให้เดินตามเพื่อจะลงไปที่รถ
“ นี่คุณ!?” โชคว่าเมื่อเหนือไม่สนใจเขาสักนิด
“ พี่โชคช่…..”
“ ……………………………………”
“ หน้าน้ำก็บอกว่าไม่อยากไปกับคุณ ยังจะพยายามอีกนะ!”
“นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ?”
“ อยากเสือก” โชคตอบหน้าตาเฉย
“ …………………………………”
“ น้ำ ใคร?” เมื่อเจ้าตัวไม่แนะนำตัวเอง โชคเลยถามน้ำ
“คุณ เหนือ”
“ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น กลับ!” เหนือตะคอกไม่พอใจ ทุกอย่างไม่เป็นตามที่วางไว้ แม้แต่ตัวเองก็เถอะทั้งทีคิดว่าจะใจเย็นกว่านี้แท้ๆ
“ …….” น้ำสะดุ้ง โชคจึงแน่ใจว่าน้ำกลัวเหนือ ก็คิดตั้งแต่แรกว่าน้ำน่าจะต่อยไอ้คุณเหนือนี่ไปตั้งนานแล้ว แต่ทำไมไม่ทำสักที
“ น้ำจะไปไหน ไม่ต้องให้ใครมาสั่ง!”
“ ……………………………………” เหนือตวัดสายตามองโชค ยิ่งคิดว่ามีความสัมพันธุ์ยังไงกับน้ำ ชายหนุ่มก็เหมือนจะเดือดปุดๆ
- - - - - - - -
:z2:
-
มาต่อแล้ว :mc4: :pig4:
-
มาต่อแล้ว น้ำเสียจริตไปแล้ว โธ่ แล้วงี้จะคุยกันรู้เรื่องได้ยังงัย
-
น้ำเริ่มจะไปซะแล้ว เหนือ นายนี่หัดทำปากให้มันสอดคล้องกับใจหน่อยดิ๊ :m16:
-
เย้ เจ้าหญิงกลับมาแล้วว :L2:
-
คิดถึงเจ้าหญิง :กอด1:
น้ำสติแตกไปแล้ว คงไม่รับรู้ที่เหนือพูดแล้วล่ะ สุดท้ายเหนือก็ยังเป็นแบบเดิม ถึงจะดีขึ้น แต่ก็ยังบังคับขู่เข็ญเหมือนเดิม :เฮ้อ:
ส่วนเฮียโชค ก็เป็นผู้ชายธรรมดาที่มีจิตสำนึกที่บุคคลทั่วไปพึงมี แต่ชอบอ่ะ ห้าวหาญเอาเรื่องดี ><
รอตอนหน้าจ้าเจ้าหญิง o13
-
แล้วอย่างนี้เรื่องมันเฃจะเป็นยังไงเนี้ยมองไม่ออก
ดีใจที่กลับมาแล้ว
ยินดีต้อนรับกลับเล้าค่ะ :L2: :L2:
-
ขาดๆเกินๆคู่นี้
-
มานิดเดียว อ่านไม่สะใจเลย จ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :angry2: ค้างอย่างแรง :serius2: แล้วจะมาเมื่อไรละนี้ :sad4:
-
พัฒนาอยู่นะ น้ำก็กล้าขัดขืนปฏิเสธ แม้จะยังกลัวอยู่
เหนือก็พยายามพูดดีขึ้น แม้จะดีได้ไม่นานก็เหอะ
สงสัยว่าน้ำมี 20 ล้านตั้งแต่เมื่อไหร่ ยังไง จำไม่ได้แล้วอ่ะ
-
สงสารเหนือนะ อุตส่าห์พยายามใจเย็น แต่โทษน้ำไม่ได้หรอกเพราะตัวเองทำกับน้ำไว้เยอะน้ำก็เลยเกิดความกลัวและระแวง
คาดว่าน้ำอาจจะหนีไปอีกแน่ :เฮ้อ:
-
โว๊ะ!!!เหนือนี่จะมาง้อ หรือมาขู่กรรโชกกันแน่เนี่ย
ให้เวลาน้ำหน่อย ใจเย็นลงนิด เพราะสิ่งที่ตัวเองทำมันสะสมมานาน แค่คำว่าขอโทษ หรือคิดถึงมันไม่เพียงพอจะฝ่ากำแพงกั้นความเจ็บปวดของน้ำได้หรอก มันต้องใช้เวลา ปล่อยให้น้ำมีชีวิตเป็นของตัวเอง แล้วค่อยๆมาดูแลก็พอ เดี๋ยวน้ำก็ใจอ่อน เพราะไงความผูกพันธ์มันก็มีอยู่นั่นแหละ
-
บ่วงหัวใจให้รัก
38
“ ……………………………………” เหนือตวัดสายตามองโชค ยิ่งคิดว่ามีความสัมพันธุ์ยังไงกับน้ำ ชายหนุ่มก็เหมือนจะเดือดปุดๆ
“ คุณก็ปล่อยมือน้ำได้แล้ว ใครมาเห็นจะนึกว่าเป็นคู่เกย์ทะเลาะกัน!”
“ ปล่อยหรือไม่ปล่อยไม่เกี่ยวกับคุณ!” เหนือว่า โชคคิดหาทางให้น้ำแยกจากเหนือให้ได้
“น้ำพี่บุญมีเรื่องจะคุยด้วย รออยู่ในห้อง” โชคบอกน้ำ
“……………” น้ำทั้งสะบัดทั้งบิดแขนจนหลุดจากมือเหนือ แต่เหนือก็กลับมากำแขนน้ำไว้เหมือนเดิม
“ นี่คุณเป็นอะไรมากไหม? คนขยะแขยงขนาดนี้ยังมาจงจับอยู่ได้!” โชคว่าพร้อมกระชากน้ำมายืนข้างตนเอง เหนือจำเป็นต้องปล่อยน้ำอย่างช่วยไม่ได้
“………” น้ำขยับไปหลบหลังโชคในทันที สายตาตาเหลือบมองน้ำคิดว่าเขาไม่ยอมให้เหนือทำอะไรน้ำไปมากกว่านี้แน่ๆ
“………………………………….”
“ ไปน้ำเข้าไปในห้องพี่” โชคว่า
“ก็ลองดูสิ!” เหนือว่าขู่กลายๆ น้ำก้าวขาไม่ออกในทันที
“ …………” น้ำหันหน้าหลบมองพื้น
“ อยากลองอยู่เหมือนกัน!” โชคว่าเปิดประตูดึงแขนน้ำพร้อมจะเปิดประตู เหนือคว้าคอเสื้อโชคก่อนที่จะชกเข้าที่หน้าอย่างจัง
ผวักะ!?
“ พี่โชค!?” น้ำร้อง บุญมีได้ยินเสียงน้ำร้องผ่านเข้ามาในห้องรีบวิ่งออกมาทันที
“โชค!?” บุญว่าตกใจ เห็นปากน้องชายแตกเลือดซิบ
“ มึง!?” โชคสถบจะชกเหนือตอบแต่พี่ชายเข้ามารั้งตัวจากด้านหลังไว้เสีย
“พี่บุญ ปล่อย โชคจะต่อยมันคืน!?” โชคดิ้น
“ ใจเย็นๆโชค”
“ น้ำผิดเองครับ เพราะน้ำ” น้ำว่าทำอะไรไม่ถูกรู้สึกผิดที่ทำให้โชคโดนเหนือชก
“ ไม่ใช่เพราะน้ำ เพราะมันต่างหาก” โชคว่า แม้พี่ชายจะยอมปล่อยเพราะสู้แรงไม่ไหว แต่โชคก็ไม่ได้มีท่าทีจะกระโจนใส่เสื้อเหมือนเมื่อกี้ ทั้งที่อยากจะโต้ตอบเมื่อกี้ใจจะขาดแต่เห็นหน้าน้ำแล้วเขาไม่อยากทำให้เรื่องมันใหญ่โตไปมากกว่านี้ เลยพยายามคิดอย่าไปชกให้เสียมือ คนแบบนี้!
บุญมีจำเหนือได้ในทันที จากที่เหนือเคยไปส่งน้ำที่โรงเรียน
“ น้ำไม่ควรมาอยู่ที่นี่กับพี่ๆเลย พี่โชคเลยเจ็บตัวเพราะน้ำ”
“รู้ตัวกว่าดี” เหนือว่า คิดจะพาน้ำกลับ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
“…………………..” คำพูดเหนือทำให้น้ำคิดโทษตัวเองมากขึ้น
“ พวกพี่ไม่ได้เดือดร้อนหรอก คนที่เดือดร้อนคือน้ำต่างหาก” บุญมีว่า “ ส่วนคุณมีอะไรไว้คุยกันพรุ่งนี้ และถ้าคุณไม่ยอมผมจะบอกว่าคุณมาก่อกวน และยังทำร้ายน้องชายผมอีก กรุณากลับไปเถอะครับ อย่าให้เรื่องต้องถึงตำรวจเลย”
“…………………………………………” เหนือไม่อยากจะยอมง่ายๆแต่เขาคิดว่าเขาพาน้ำกลับบ้านไม่ได้ง่ายๆแน่หากว่ามี 2 คนนี้อยู่ด้วย แต่ถ้าเขาไม่พาน้ำกลับบ้านตอนนี้ น้ำอาจจะหนีไปไหนอีกก็ได้
เหนือจ้องน้ำพลางคิดถึงผลได้ผลได้ผลเสียที่จะเกิดขึ้น
“ ได้! ฉันจะกลับไปก่อน” เหนือว่าจ้องหน้าน้ำไม่ว่างตา ในขณะที่น้ำได้แต่ก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเอง จะมีเพียงบางครั้งที่แอบชำเลืองมองเหนือ พอเห็นว่าตัวเองโดนจ้องก็จะรีบก้มหน้าทันที
“ ………..”
“ และอย่าคิดหนีไปไหนอีก!?” เหนือใส่น้ำเสียงขู่อย่างเปิดเผย
“ ฉันจะให้คนจับตาดู ถ้ายังกล้าไปไหนให้ฉันตามหาอีก คราวต่อไปจะมีการพูดจากันแบบนี้อีก ฉันจะลากตัวกลับทันที!”
“นี่คุณ!?” โชคจะว่าต่แต่โดนพี่ชายปราบไว้ก่อน
“………………………………………..” เหนือละสายตาจากก่อนที่จะยอมกลับ
“………”
“……………………………..” โชคมองหน้าพี่ถามว่าจะเอายังไงดี ก่อนที่พยักพะเหยิดให้มองน้ำที่ยืนนิ่ง
“ น้ำนี่มันเรื่องอะไร?” บุญมีถาม น้ำเงยหน้าขึ้นไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี รู้แต่ว่า เขากลัว..
“ คุณเหนือเป็นลูกชายคุณหญิง…..” น้ำเริ่มพูดจากที่เงียบมาเป็นชั่วโมง จนบุญและโชคคิดว่าน้ำจะไม่เล่าอะไรอย่างเคย
“ เรื่องนั้นพี่รู้ เขาเคยมาส่งน้ำที่โรงเรียน 2 3ครั้งได้” บุญบอก เขาจำได้ตั้งแต่ครั้งแรกด้วยซ้ำก็คนหน้าตาแบบนี้ ใช่จะเจออยู่บ่อยๆและยังขับรถสปอรต์เด่นขนาดนั้น
“ เป็นลูกคุณหญิงแล้วไง เหาะได้ก็เปล่า? จะมีแต่ก็แต่เงินที่ก็ใช่หาเอง ของพ่อของแม่ทั้งนั้น!” โชคว่า ยิ่งพูดยิ่งเจ็บปาก ยิ่งโมโหขึ้นมาอีก คราวหน้าขอเอาคืนเอาหมัดสองหมัดเถอะ
“ แล้วเขามาหาน้ำทำไม?” บุญถามไม่สนใจคำพูดน้องชายที่มีแต่อารมณ์
“ มะมาพาน้ำกลับไป…..” เสียงน้ำแทบจะหายเข้าไปในลำคอที่รู้สึกจะตีบตันเมื่อนึกถึงวันวาน
“ กลับไปไหน บ้านคุณหญิงเหรอ?”
“…………”เด็กหนุ่มพยักหน้า
“ แล้ว…อุ๊บ?” โชคเหลืองตามองพี่ชายที่เอามือปิดปากตนเองเอาไว่ไม่ทันได้ให้เขาถามสิ่งที่อยากรู้
“ ถ้าน้ำไม่ยากกลับก็ไม่ต้องกลับ” บุญมีบอก แต่น้ำก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี
“…….”
“แล้วก็คืนนี้น้ำก็นอนห้องนี้กับพวกพี่เหมือนเดิม เพราะห้องน้ำก็ยังจัดโน่นจัดนี่ยังไม่เข้าที่ไม่ใช่เหรอ?” บุญมีว่าก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มพุดขึ้นบนดวงตาเด็กหนุ่มแม้จะเป็นรอยยิ้มที่เศร้าเหลือเกินก็ตาม
คุณช่อแก้วรู้สึกบนโชฟารับแขกก็เที่ยงคืนครึ่ง ข้างๆสาวใช้ยังคงหลับสนิท
“………………………….” หัวอกคนเป็นแม่ ลูกยังไม่กลับบ้านก็ยากที่จะหลับลง มีเพียงความอ่อนเพลียเท่านั้นที่ฉุดรั้งดวงตาให้อยากหลับนอน
“ …………………” เมื่อได้เสียงรถบุตรชายคุณช่อแก้วรีบลุกขึ้นออกไปหาทันที
“ ฟอร์?!” คุณช่อแก้วว่า
“ คุณแม่ยังไม่นอนอีกเหรอครับ?” ฟอร์ถาม ในใจก็รู้สึกผิดไม่น้อยที่ทำให้มารดาเป็นห่วง
“เจอน้ำไหม?” ได้กลิ่นสุราจากตัวบุตรชายยิ่งไม่สบายใจเป็นทวีคูณ กลิ่นขนาดนี้คงกินมาไม่น้อย แล้วยังขับรถอีกไม่เกิดอุบัติก็ดีเท่าไรแล้ว
“ ไม่ครับ” ฟอร์บอก อยากจะรู้นักว่าน้ำไปอยู่ที่ไหน?
“ ไม่เจอก็ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ก็ยังมี แต่พรุ่งนี้ฟอร์ไปเรียนก่อนได้ไหม?”
“…………………………..” ฟอร์ไม่ตอบ เดินขึ้นบันได้ที่ทอยาวขึ้นไปชั้นบน คุณช่อแก้วเดินตามไปส่งกลัวว่าบุตรชายที่เดินโซเซจะล้มหกคะเมน
“ ……………………………..”
ฟอร์ยืนนิ่งเมื่อปิดประตู ตลอดมาเขาไม่เคยคิดว่าห้องจะเงียบได้ขนาดนี้ เขากับน้ำเคยมีเวลาร่วมกันในห้องนี้ แต่กลับไม่มีของของน้ำที่ทำให้รู้ว่าน้ำเคยอยู่ที่นี่ …นอกจากความทรงจำและความรู้สึกของเขาเอง
ฟอร์เดินไปหยุดหน้าตู้เสื้อผ้าก่อนที่จะเปิดออก เสื้อเชิ้ตไม่กี่ตัวกับกางเกงกาสั้นที่เขาเคยซื้อให้น้ำถูกแขวนร่วมกับเสื้อผ้า แต่กลับดูแตกต่างจากเสื้อผ้าเขาโดยสิ้นเชิง เพราะเขาเขามองเห็นเพียงแค่นั้น ในสายตาเขามองเห็นแค่นั้น…..!
“………………………………..” เขาช่างโง่ที่ไม่เข้าใจ ไม่ยอมรับว่าตัวเองเห็นแก่ตัว จนในที่สุดก็ลืมคิดถึงความรู้สึกของน้ำ ทั้งที่คิดว่าเขาจะให้ความสำคัญกับน้ำ จะรักน้ำ จะไม่มีวันทำให้น้ำต้องทรมานเหมือนที่แล้วมาแต่สุดท้ายเขาก็ทำร้ายน้ำไม่ต่างจากเหนือ กว่าจะรู้ตัวน้ำก็ไม่จากเขาแล้ว
“………………………………” ฟอร์กำมือแน่นเมื่อนึกถึงคำพูดน้ำที่เคยพูดกับตนเอง
‘คุณฟอร์ดีกับน้ำ …ไม่เหมือนคุณเหนือ….’
ขอโทษ …..ฉันขอโทษ
---=================--
“ พี่ว่าน้ำมันแปลกๆไหม?” โชคถามคำเห็นพี่ชายที่กำลังแกะถุงกับข้าวใส่จาน
“ คนเราก็แปลกๆทั้งนั้นแหละ” บุญมีว่า แต่ในใจก็คิดไม่ต่างจากน้องชายสักเท่าไร
“ แต่นี่แปลกมั๊กมาก อย่างเมื่อเช้าไหงไปนอนบนพื้นก็ว่าเมื่อคืนนอนบนเตียงกับพวกเรา แล้วยังเหมือนกลัวได้คุณเหนือจนหัวหด ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกัน?” โชคนึกถึงใบหน้าน้ำเมื่อคืน มือที่กำลังจะหยิบไทด์นักศึกษาก็ชะงักไปด้วย
จะไปกลัวทำไม คนเหมือนกัน ชกมาก็ชกตอบสิวะ
“ เดี๋ยวไปตามน้ำไปอาบน้ำเป็นชั่วโมง ตักข้าวรอเลยละกัน” บุญมีบอก ก่อนที่จะไปหาน้ำที่ห้อง เขาเองก็อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ
ก็อกๆ
“ น้ำ?” บุญเรียกพร้อมเคาะประตูอีกครั้งเมื่อเว้นช่วงสักพักแต่ไม่มีใครมาเปิดประตู
“น้ำ?!” บุญเรียกเสียงกว่าครั้งแรก
ก็อกๆ
“……………….” พอลองจับลูกปิดประตูกลับไม่ได้ล็อก
บุญรีบเปิดประตูเข้าไป คิดว่าอาจจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
“น้ำ!?”
น้ำที่นั่งกอดเข่าหันหลังให้ประตูไม่ได้ยินเสียงบุญเลยสักนิด
“ น้ำ?” บุญเดินไปจนชิดขอบเตียง
“น้ำ!?” บุญแตะไหล่อีกฝ่าย ในทันทีน้ำสะดุ้งหันหน้ามองพร้อมๆกับถอยร่นห่างไปเกือบหล่นขอบเตียงอีกด้าน
“น้ำ …..เป็นอะไรหรือเปล่า?” บุญถามกังวลไม่เคยเห็นน้ำเป็นแบบนี้ สายตาที่มองเขาเมื่อเหมือนกับสายตาที่น้ำมองคุณเหนือเมื่อคืนไม่มีผิด
“ พี่….บุญ?!”
“…………………….”
“. …… . .. .” สายตาน้ำล่อกแหล่กก่อนที่หลบสายตาบุญ
“ น้ำไม่สบายหรือเปล่า?”
“ เปล่าครับ”
“ …………………….”
“ น้ำว่า………….น้ำจะไปอยู่ที่อื่น” น้ำบอกเมื่อตัดสินใจได้ ด้วยกลัวว่าเหนือจะพาตัวกลับไป
“ ไปไหน?”
“………” ส่ายหน้าตอบเพราะน้ำก็ไม่รู้ ร็แต่ว่าอยู่ที่นี่ไม่ได้
“ ไม่รู้จะไปไหน แล้วยังจะไปอีก มีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็ปรึกษาพี่ได้”
“……….” ส่ายหน้า
“ น้ำ!? พี่รู้ว่าน้ำจะหนีคุณเหนือ แต่น้ำหนีไปตลอดไม่ได้”
“ แล้วจะให้น้ำทำยังไงครับ?” ถามด้วยไม่รู้จริงๆ
“ พี่ก็ไม่รู้เพราะน้ำก็ไม่ได้เล่าปัญหาให้พี่ฟัง” เขาอยากช่วย แต่ไม่รู้อะไรเลย
“ น้ำไม่อยากกลับไปที่บ้านหลังนั้น…”
“ ไม่อยากกลับก็ไม่ต้องกลับ”
“….” ส่ายหน้าอีกครั้ง ดวงตาเริ่มมีน้ำตาคลอดเกือบล้นเอ่อดวงตาคล้ำที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน “ แต่..ถ้าคุณเหนือมา…..”
“ น้ำจะไปกลัวคุณเหนือทำไม คุณเหนือทำอะไรน้ำไม่ได้”
“ ไม่ใช่หรอกครับ……..คุณเหนือทำได้ทุกอย่าง ที่คุณเหนือต้องการ……ทุกอย่าง…..” ดวงตาเด็กหนุ่มราวกับเหม่อลอยไปไกล….
“…………………………..”
“เพราะว่าคุณเหนือคือคุณเหนือ คุณเหนือทำได้ทุกๆอย่าง ทำให้เด็กกำพร้าเป็นขโมยก็ได้ ……คุณเหนือ….อยากเอาแก้วขว้างใครก็ได้ ……คุณอยากขังใครไว้ในห้องน้ำก็ได้ …..พื้นมันเย็น…..อยากทำร้ายใครก็ได้….อยาก……”
“ น้ำไม่ต้องพูดแล้ว!?” บุญว่ากอดน้ำที่เขารู้สึกเหมือนแก้วร้าวที่จะแตกได้ทุกเมื่อ และถ้าเขาไม่กอดน้ำไว้ น้ำก็จะแตกสลายได้จริงๆ คำพูดน้ำไม่กี่คำทำให้บุญมีเข้าใจว่าน้ำไม่ได้สุขสบายอย่างที่เขาคิด
“ พี่บุญน้ำกลัว …..ฮือๆ คนไม่มีพ่อไม่มีแม่แบบน้ำทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ น้ำไม่อยากโดนตบ น้ำไม่อยากโดน…ข่มเหง …..น้ำกลัว น้ำกลัว……”
“ ไม่ต้องกลัว พี่กับโชคจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายน้ำได้” สงสารจับใจ
“ น้ำต้องหนีครับ ไม่งั้น ไม่งั้น คุณเหนือต้อง….”
“ น้ำใจเย็นๆ เขาทำอะไรน้ำไม่ได้ ตอนนี้น้ำไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังนั้นแล้ว…” บุญรู้ว่าน้ำมีแผลใจที่ไม่อาจจะรักษาได้ในทันที แต่เมื่อไรที่ใจเข้มแข็งแผลก็จะหายไปเอง
“ แต่….”
“ น้ำฟังพี่นะ คุณ เหนือ ก็ แค่ คน คน หนึ่ง ไม่ได้เหนือกว่าคนอื่นอื่นเลย เขาเท่ากันกับน้ำ กับ พี่ ที่แล้วมาเพราะน้ำยอมเท่านั้น ถ้าน้ำไม่ยอม เขาก็ทำอะไรไม่ได้”
“ แต่…”
“ น้ำดูสิ ตอนนี้เขาเป็นยังไง เขาตามหาน้ำ เพราะเขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีน้ำไม่ใช่เหรอ?”
“ คุณเหนือ …..”
“เรามาพิสูจน์กัน”
“พิสูจน์?”
“ พิสูจน์ว่าคุณเหนือก็คือคนธรรมดาที่ไม่ต่างจากคนอื่นๆ”
“?”
“ แต่ก่อนอื่นน้ำจะต้องทำตามที่พี่บอก”
“…….”
--============--
o18
-
อ๊ากกก แทงกันไปเลยดีกว่าทำให้ค้างงงงง
-
เจ้าหญิงคะ ขอสักที o18 ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร ไม่แปลกหรอกที่น้ำจะยอมเหนือ ฝังใจซะขนาดนั้น ก็คงต้องใช้เวลาจริงๆนั่นแหละ
ดีที่มีพี่บุญอยู่แฮะ เป็นผู้ใหญ่มากๆเลย (โชคจะร้อนไปนิด)
รอตอนหน้าค่า :กอด1:
-
เหนือปากแข็งไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะ ใช้อารมณ์มีแต่ทำให้ทุกอย่างแย่ลง เหนือก็รู้ดีแ่ก่ใจว่าสิ่งที่เหนือเคยทำกับน้ำไปร้ายแรงแค่ไหน เหนือจะเอาแต่ใจแบบนั้นไม่ควรทำเลย แล้วก็ไม่ควรใช้กำลังด้วยถึงแม้โชคจะดูวุ่นวายไปหน่อยก็เถอะ แล้วเหนือก็ไม่ควรจะขู่น้ำแบบนั้นด้วยก็รู้อยู่แก่ใจว่าน้ำกลัวเหนือยังทำอีก เหนือใจเย็นแล้วก็ใจเย็นมากกว่านี้ไม่ได้หรือไง น้ำน่ารำคาญหน่อย ๆ บางทีก็รู้สึกว่าสิ่งร้าย ๆ ที่เกิดขึ้นกับน้ำส่วนหนึ่งก็เกิดจากน้ำทำตัวเองนั่นแหละ ทั้งเรื่องการเอนไปเอนมาอยู่ตลอดเวลาของน้ำ และยังการที่น้ำเอาแต่อ้างว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะพ่อแม่ทิ้งน้ำไป ต้องยอมเพราะเหนือเป็นลูกผู้มีพระคุณ แต่ที่จริงน้ำขัดขืนได้แต่ไม่คิดจะทำต่างหาก ก็อย่างที่บุญบอกนั่นแหละน้ำยอมเอง ทุกอย่างเลยเถิดมาเป็นแบบนี้เพราะน้ำทำตัวเองทั้งนั้นทั้งเรื่องเหนือและเรื่องฟอร์ ฟอร์กว่าจะคิดได้นะว่าสิ่งที่ตัวเองทำไม่ได้เลวร้ายน้อยไปกว่าสิ่งที่ว่าคนอื่น ว่าร้ายคนอื่นได้ตั้งนานนะ ทำเป็นอ้างว่าทำเพื่อความสุขน้ำที่จริงก็เพื่อความสุขตัวเองเป็นคนร้ายกาจจริง ๆ
-
น้ำหลอนไปแล้วจะไหวมั้ยเนี่ย กลัวจะบ้าก่อนจะได้รักกันนะ
คุณเหนือก็แบบชอบบังคับเหมือนเดิม แต่มีหลุดว่าคิดถึงออกมาบ้างนะ ทำตามความรู้สึกตัวเองบ้างก็ดีแล้ว
ส่วนคุณฟอร์ก็ไร้สติไปแล้วอีกคน สงสารแม่คุณฟอร์จัง
พี่สองคนต้องช่วยน้ำนะ อยากให้น้ำกลับมามีความสุขบ้าง (จะมีวันนั้นมั้ย)
:pig4:
-
นำสู้ๆ อย่ายอมให้เหนือทำร้ายจิตใจง่ายๆ
-
โฮ ในที่สุดเรื่องนี้ก็มีคนดีซักคน
จุดพลุให้พี่บุญ99ดอก
-
พี่บุญกะพี่โชคต้องช่วยน้ำให้ได้นะ o13
-
เรื่องนี้พี่บุญคือพระเอก อบอุ่นมาก ๆ
-
เจ้าหญิงกลับมาแล้ววววววว :mc4:
ได้อ่านตอนใหม่แล้วรู้สึกดีจัง
อยากให้น้ำเข้มแข็งและไม่อยากให้เหมือนจุม
อยากให้น้ำลองพยายามสู้บ้าง อะไรบ้าง
หวังว่าพี่บุญ จะช่วยเปลี่ยนตัวน้ำได้บ้าง
สู้ๆๆนะค่ะเจ้าหญิง
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เป็นเรื่องต้อง เฮ้ออออออ :เฮ้อ:
เรื่องนี้สงสารน้ำกับเหนือ ไม่เคยสงสารฟอร์เลย
น้ำมันช่างน่าสงสาร ไม่มีใครทำเพื่อน้ำจริงๆ เลย แต่น้ำก็เอาแต่ยอม ไม่พูดความจริงอะไรสักอย่าง
เหนือมันก็ทั้งน่าสงสารและก็รู้อยากเตะในคราวเดียวกัน
ทำไมไม่จำกับบทเรียนที่ผ่านมากันนะ เฮ้อออออออออ
-
ได้เวลาน้ำเอาคืน
-
ทำอะไรคร๊าฟฟฟฟ
ไม่อ่านสะนานมาคราวนี่้กดดันกันอีกแล้ว
เหนือจะทำยังไงเนี้ย
นิสัยเดิมๆแก้ไม่เคยหายแล้วงี๊น้ำก้กลัวแย่สิ
โด่เอ้ย
-
ร้ายไปมั้ยยยย?!? :fire: :fire: :angry2: :angry2:
ไม่สงสารน้ำหรอที่ทำอย่างงี้รู้อยู่ว่าต้องการแต่ของร้องเถอะเลือกใช้ให้ถูกวิธี :serius2: :serius2: :serius2: :z6:
-
สนุกมากกกกกกกกกกกก หายไปนาน ขอบคุณมากครับที่มาเล่าต่อ
-
ลุ้นๆๆๆระทึก
-
ว๊ายได้เวลาน้ำเอาคืนแล้วหรอเนี่ย ต้องขอบคุณพี่บุญนะเนี่ย
-
บ่วงหัวใจให้รัก
39
เหนือออกจากบ้านมาจอดรถข้างอาพาสเม้นต์น้ำตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง แต่ก็รอจนกระทั้งบุญไปทำงาน โชคไปเรียนแล้วเขาถึงขึ้นมาหาน้ำบนห้อง เพราะคิดว่าเขาอาจจะยั้งอารมณ์ไม่อยู่เหมือนเมื่อคืนก็เป็นได้ ถ้ามีคนมากวนโมโห
ก็อกๆ
ชายหนุ่มเผลอเต๊ะท่าเคาะประตูโดยไม่รู้ตัว อีกทั้งยังจับผม จับเสื้อให้เข้าที่เข้าทาง อยากให้ตัวเองดูดี และก็อยากให้น้ำเห็นแบบเดียวกัน
“…………..” น้ำนั่งรอเหนือพาซื่อตามที่บุญบอก
พอมีคนเคาะประตูใจก็หวั่นว่าจะเป็นเหนือ ทั้งที่รอให้เหนือมา
“……………”
คิด
หากว่าเป็นคุณเหนือ….แล้ว…
ก็อก! ก็อก!
เสียงเคาะประตูดังและถี่กว่าเดิม น้ำจึงจำเป็นต้องไปเปิดประตูทั้งที่ยังเรียบเรียงวิธีการตามที่ได้รับคำแนะนำมาไม่ลงตัวชักที
“…!?”
คุณเหนือจริงๆด้วย!?
ต้องทำเหมือนที่พี่บุญบอก อย่าคิดว่าเป็นคนเหนือ ให้คิดว่าเป็นพี่โชค หรือพี่บุญ
“ ทำอะไรอยู่ ทำไมมาเปิดประตูช้า?” เหนือถาม
“ ….เข้าห้องน้ำครับ”
จะโกรธหรือเปล่า?
ไม่หรอก ถ้าเป็นพี่บุญไม่โกรธแน่ๆ ….
“ ตัดสินใจได้หรือยัง?” เหนือทำทีเป็นเดินสำรวจห้องน้ำไปรอบๆทั้งที่แท้จริงกำลังตื่นเต้นกับคำตอบที่จะได้รับ
เขาต้องใจเย็น น้ำมีสิทธิ์ที่จะเลือก….แต่ถ้าเป็นเขาไม่ยอมอยู่ห้องโทรมๆแบบนี้แน่
“ ครับ?” เรากำลังพูดกับพี่บุญ ไม่ใช่คุณเหนือ น้ำบอกตัวเอง
คนเราทุกต่างก็เท่าเทียมกัน มีเลือดเนื้อเหมือนกัน น้ำคิดถึงคำพูดบุญ
“ก็จะกลับบ้านได้หรือยัง?”
“…….” ถ้าคุณเหนือ(พี่บุญ)จะให้กลับไป อย่าตอบปฎิเสธทันที ให้ตอบว่า
“ น้ำคิดดูก่อนได้ใช่ไหมครับ?” น้ำว่าพร้อมทั้งสังเกตสีหน้าอีกฝ่ายไปด้วย
“คิดดูก่อน…” อย่างน้อยน้ำก็ไม่ปฎิเสธ ถือว่าคืบหน้าไปมาก ชายหนุ่มคิด
“…………….” เด็กหนุ่มใจชื้นเป็นกองที่เหนือไม่ได้โกรธ ไม่โวยวายอย่างที่ตัวเองคิด และรู้สึกโล่งอกขึ้นมาอย่างประหลาด
“ คิดไปถึงเมื่อไร?”
“…..” ถ้าโดนคาดครั้นอีกมากๆเข้าให้ตอบไปเลยว่า
“…. . น้ำไม่รู้ครับ” น้ำตอบอย่างที่โดนแนะ
“ …………………………….” เหนือเริ่มกังวลว่าน้ำจะให้ตัวเองรอนาน พยายามคิดหาวิธีให้น้ำอยากกลับบ้านเร็วขึ้น
“ นมรู้ฉันว่ามาหาน้ำ นมก็ฝากบอกให้กลับไปเยี่ยมบ้าง” ชายหนุ่มกุเรื่องขึ้นมาหน้าตาเฉย
“ …………” คุณนม…น้ำก็อยากเจอคุณนมครับ
โครกคร๊าก
ท้องเหนือร้องเพราะน้ำย่อยทำงาน แต่กลับไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าจนกระทั่งตอนนี้ 11 โมง
“…..” น้ำเผลอจ้องหน้าเหนือสีหน้าฉงน
ท้องคุณเหนือก็ร้องเป็น ….ไม่ได้ต่างจากเขาเลย
“ ยิ้มอะไร?” เหนือว่าทำเสียงดุ กลบเกลื่อนเพราะอาย
“ ปะเปล่าครับ” ว่าพลางถอยห่างออกมา
“…………………………………….”
“……”
“เพราะใครละ? ทำให้ฉันต้องนั่งรออยู่ในรถตั้งแต่เช้า น้ำก็ยังไม่ได้กินด้วยซ้ำ” ไม่ว่าน้ำเป็นแก้ว หรือน้ำที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็อยากกินทั้งนั้น
“คุณเหนือทำไมไม่กินละครับ?” ถามอย่าสงสัย
“ ก็….ช่างฉันเถอะน่า” เหนือว่า เขาเองแหละที่ไม่กิน เพราะเขาจะไปกินก็ได้ยังไงน้ำก็มีคนเฝ้าอยู่แล้ว แต่เขาไม่อยากจะกินเอง ไม่หิวด้วยซ้ำ อยากเห็นหน้าน้ำมากกว่า แต่ท้องดันร้องซะงั้น
“ ……”
“ มีอะไรให้กินไหมละ?”
“ ….ไม่มีเลยครับ”
“ อะไรก็ไม่มีแล้วจะอยู่ทำไม กลับบ้านก็สิ้นเรื่อง”
“ เอ่อ น้ำมีขนมปัง” น้ำบอกรีบเอาขนมปังจากร้านสะดวกซื้อมาให้เหนือ
“ขนมปัง?”
“ครับ?”
“แค่ขนมขนมปังจะไปอิ่มอะไร?” เหนือว่ามองขนมปังไส้หมูหยองที่น้ำถือมาให้ ก่อนที่จะมองหน้าคนยื่นให้
“ น้ำก็รู้ครับ …”
“……………………………..กินก็ได้” เหนือว่าไม่แน่ใจว่าเพราะสีหน้าน้ำหรือเพราะเขาหิวกันแน่ ถึงได้ยอมกินขนมขนมปังที่ฝืนติดคอขนาดนี้
“ฉันจะกินน้ำ” เหนือสั่งด้วยความเคยตัว น้ำเองก็รีบกุลีกุจอเทน้ำมาให้เหนือเพราะความเคยชิน
“ ………………………………………”
“ คุณเหนือไม่มีเรียนเหรอครับ?”
“มีแต่ไม่ไป” เหนือว่าวางแก้วน้ำที่กินจนหมดแก้ว
“ ………….เพราะมาพา น้ำกลับไปเหรอครับ?”
“ แต่น้ำดันมาบอกว่าคิดดูก่อน ทำไมต้องคิด ยังไงบ้าน..เราก็ต้องดีกว่า”
“บ้าน?”
“…………………………………….” เหนือพยักหน้าจ้องใบหน้าอีกฝ่าย อยากให้เข้าใจอยากให้รับรู้ความรู้สึกของเขา
“………..” น้ำหันหน้าหลบหน้าพอมองหน้าอย่างจริงจัง
“ ….. .. . … .ขอเวลาน้ำ….ได้ไหมครับ?” ตอบตามที่ได้รับคำแนะนำ แต่ในใจไม่เคยคิดจะกลับไป ราวกับพูดโกหก
“ฉันจะรอ….” อย่างน้อยๆน้ำก็ไม่ได้จะหนีไปไหน….
“…………” น้ำยิ่งกว่าแปลกใจที่ได้รับคำตอบ
รอ…คุณอย่างคุณเหนือรออะไรได้
“ ทำหน้าเหมือนว่าไม่เชื่อที่ฉันพูด…”
“ก็ ครับ” ตอบตามตรงจนเหนือทำหน้าไม่ถูก
“ แล้วคิดว่าฉันจะพูดอะไร?”
“ไม่รู้ครับแต่คุณเหนือจริงๆคงไม่พูดแบบนี้ …อาจจะบอกว่าไม่ต้องคิด แล้ว..ลากตัวกลับไปเลย เหมือนเมื่อคืน…”
“ ตอนนี้ฉันยอมง่ายว่างั้นเถอะ”
“…..” น้ำพยักหน้า
ฉันไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอย่างงั้นสักหน่อย ตอนนั้นฉันแค่โกรธ ฉันแค่หึงเท่านั้นเอง…
“ แต่ฉันมีข้อแม้….” เหนือว่า น้ำใจเสียเมื่ออีกคนมีข้อแม้
“ ครับ?!”
“ ในเมื่อน้ำจะอยู่ที่นี่ ฉันก็จะอยู่ที่เหมือนกัน”
“ คุณเหนือว่าไงนะครับ?!” น้ำตกใจ ดวงตาเบิกโต
“ ฉัน จะ มา อยู่ ที่ นี่ กับ น้ำ ฟังชัดไหม?”
“ ไม่ได้หรอกครับ คุณเหนืออยู่ที่นี่ไม่ได้นะครับ?!” น้ำว่ารนลาน
“ ทำไมฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้!?” เหนือว่าเริ่มไม่พอใจซึ่งเป็นนิสัยส่วนตัวที่ไม่ชอบให้ใครขัดใจเพราะเคยโดนตามใจจนเคยตัว ซึ่งบุญเดาถูกนิสัยเหนือในข้อนี้ ถึงได้บอกไม่ให้น้ำปฎิเสธเหนือในทันที
“ ห้องนี้ก็เล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับห้องคุณเหนือ แล้วเมื่อกี้คุณเหนือยังบอกว่าห้องนี้ไม่มีอะไรอีก”
“ เป็นห่วงว่าฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้?”
“ครับ”ตอบทั้งพยักหน้า
“………………………………..” เหนือได้ฟังอดอมยิ้มที่น้ำเป็นห่วงตนเองไม่ได้
ก็เป็นห่วงฉัน…..
“ …..ถ้าคุณเหนืออยู่ที่ คงจะลำบาก…” ห้องนี้ไม่มีแอร์คุณเหนือคงบ่นว่าร้อน ทั้งที่นอนก็แข็งกว่าที่คุณเหนือใช้มาก…
“ ไม่ลำบาก….ฉันอยู่ได้” ถ้ามีน้ำฉันอยู่ได้
“ ……”น้ำลำบากใจ ถ้าคุณเหนือมาอยู่กับเขาจริงๆเขาจะทำยังไง
“ หรือถ้าน้ำไม่ให้ฉันอยู่ด้วย น้ำก็กลับไปอยู่บ้านกับฉัน”
“ คุณเหนืออยู่ที่นี่ก็ได้ครับ!” รีบตอบแทบสำลักน้ำลาย กลัวว่าเหนือจะเปลี่ยนใจ
“ ทีอย่างงี้ตอบเร็วเชียว”
“……… . . ..”
น้ำสะดุ้งเมื่อโดนเหนือลูบแก้มเบาๆ
“……………………….................................ทำไมต้องสะดุ้ง?” เหนือถาม รู้ว่าส่วนหนึ่งมาจากตัวเอง
“…………..”
“ตอนที่อยู่กับฟอร์ …เป็นแบบนี้บ้างหรือเปล่า?” พอคิดว่าน้ำเคยอยู่ฟอร์ใจก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาทันที
คุณฟอร์….หวนให้นึกถึง ว่าเขาหนีจากคุณฟอร์มา หวังว่าคุณฟอร์คงจะไม่เสียใจเหมือนที่เคยเลิกกับคุณรุจเลย
“ ก็คงเป็นใช่ไหม ไม่งั้นไม่หนีมาทั้งๆแบบนี้หรอก” เหนือพูดเข้าข้างตัวเอง
“ คุณฟอร์…ดีกับน้ำ…”
“ แล้วฉันทำอะไรไม่ดีไว้มากหรือไงหรือไง! ถึงได้ทรยศฉัน ตอนนี้ฉันให้อภัยถึงขนาดยอมมาง้อถึงที่นี่ ฉันทำดีไม่พอหรือไง?” ทั้งหมดทั้งมวล ฉันยอมว่ามัน คือ ความรัก ที่ฉันปฎิเสธมันมานานว่าฉันรักน้ำ
“…………” น้ำรู้ว่าเหนือกำลังจะโกรธอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยงต่อจากนี้ แค่คิดน้ำก็เริ่มสับสน กังวล กลัว ทั้งที่อยากจะเข้มแข็ง เกลียดตัวเองที่ไม่กล้าพอ
กล้าพอที่คิด จะทำในสิ่งที่ต้องการ เพียงเพราะกลัวว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจ เพราะจากที่ผ่านไม่เคยเลยที่ต้านทานอีกฝ่ายได้
“ จะต้องให้ฉันอาย ขายหน้ามากใช่ไหม ถึงไม่ยอมอะไรฉันสักอย่าง”
“ น้ำไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะครับ”
“ ก็นี่ไงกำลังทำอยู่นี่ไง…………”
“………….” น้ำไม่เข้าใจในสิ่งที่เหนือต้องการจะบอก และคงไม่มีทางเข้าใจหากเหนือไม่พูดออกมาตรงๆ
“ …………………………………………..” เหนือพยายามที่จะสลัดหน้ากากฑิฐิแต่ยากเต็มทน
“ รู้อะไรไหม?” เหนือว่า เป็นฝ่ายไม่มองหน้าน้ำ
“…….พอไม่มีน้ำ ที่บ้านเงียบ………… ฉันก็เหงามากเหมือนกัน”
“………………คุณเหนือมีเพื่อนเยอะแยะ ยังเหงาอีกเหรอครับ?” ไม่มีน้ำสักคนคงไม่ต่างอะไร
“ ซื่อหรือโง่กันแน่ บอกแล้วว่าไม่มีน้ำ ฉันหมายถึงคนอื่นหรือไง?!” พลางคิดว่าน้ำต้องการจะให้เขาพูดจนยอมศิโรราบเลยหรือไง
“ ไม่มีน้ำหรือครับ?”
“ รู้หรือยังว่าน้ำสำคัญกับฉันมาก ไม่งั้นฉันจะมาตามต้อยๆจนไม่มีศักดิ์ศรีแบบนี้หรือไง?”
“……………………………..” น้ำสำคัญหรือครับ แล้วมันมากพอที่คุณเหนือจะไม่ทำเหมือนที่คุณเหนือเคยทำกับน้ำเปล่า?
สำคัญพอที่คุณเหนือจะไม่ตบตีน้ำไหม?
สำคัญพอที่คุณเหนือจะไม่บังคับให้สิ่งคุณเหนือต้องการหรือเปล่า?
คุณเหนือรู้เปล่าว่าน้ำกลัวมันจริงๆ
ไม่มีใครอยากออกจากบ้าน ไปอยู่ที่อื่นหรอกครับ
แม้ว่าอยู่บ้านจะโดนใช้งานหนักมากแค่ไหนก็ตาม แค่เหนื่อยกาย พรุ่งนี้เช้าก็หาย
“ ถ้าน้ำยอมให้ฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะยอมฟังที่น้ำพูด…………ทุกอย่าง…” เหนือว่า คิดว่ายังไงน้ำก็คงไม่ยอมกลับไปง่ายๆ เขาเองก็ไม่ต้องจะการจะบังคับน้ำเหมือนกัน เขาจะอดทนอยู่ที่นี่ไปก่อน ให้น้ำเห็นใจว่าเขาะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น และยัง…ได้อยู่กับน้ำอีกมันเลวร้ายนักหรอก
“………………จะดีหรือครับ?” แล้วคุณเหนือจะยอมฟังที่น้ำพูดทุกอย่างได้จริงๆเหรอ หากว่าเป็นเช่นนั้นๆจริงๆ……..น้ำอยากให้คุณเหนือไปเรียน
“ ดีสิ นะน้ำให้ฉนอยู่ที่นี่เถอะ น้ำจะได้รู้ว่าฉันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ”
“ แล้ววันนี้คุณเหนือจะไปเรียนไหมครับ?”
“ ถ้าน้ำให้ฉันอยู่ที่นี่” เหนือพูดเหมือนต่อรอง ด้วยรู้ว่าน้ำเป็นห่วงเรื่องนี้ ทั้งที่วันนี้เป็นวิชาที่ไม่มีการเช็คชื่อในชั้นเรียน ยังไงถ้าเป็นวิชาสำคัญเขาก็ต้องไปอยู่แล้ว
“……………” เหตุผลจริงๆของคุณเหนือต้องการอะไรกันแน่ เขาไม่เข้าใจเลย
อยากให้เขากลับไป..ถึงขนาดต้องทำแบบนี้เลยเหรอ หรือว่าเขาจะสำคัญจริงๆ
ไม่น่าเชื่อ
“ ตกลงไหม?” เหนือถาม ขณะที่อีกคนคิดจนหัวหมุนติ้ว
“ …………..” น้ำคิดหนัก เผลอจ้องหน้าเหนืออย่างที่ยามปกติไม่มีทางแน่ที่กล้าจ้องหน้าเหนือตรงๆแบบนี้
“ เอาไง?!” เหนือเร่ง
“ ก็ได้ครับก็ได้”
“ …………………………..” เหนือยิ้มปากแทบฉีกถึงรูหูจนเห็นหน้าน้ำที่จ้องตัวเองรีบหุบยิ้มแต่ไม่ทันการอย่างตั้งใจ
“………………..” คุณเหนือดีใจขนาดนี้เลยเหรอ
“ มองอะไร” เหนือว่าเสียงสูงชักสีหน้าแก้เก้อ แต่พอคิดว่ายังไงน้ำก็ยอมให้อยู่ด้วยแล้ว จะเสียฟอร์มสักหน่อยก็ไม่เป็นไร
“ งั้นฉันไปมหาลัย เดี๋ยวไม่ทันเรียนบ่าย แล้วก็ …พอเลิกเรียนจะกลับไปของที่บ้านแล้วก็มาที่นี่” เหนือว่ายังไงก็เก็บอาการดีใจไว้ไม่อยู่ แม้จะทำเป็นไม่ทนร้อนอะไร แต่ใครเห็นก็เรียกได้ว่าดีใจจนออกนอกหน้า แม้แต่น้ำเองก็ตาม
“ครับ” น้ำว่า
ไม่เห็นคุณเหนือยิ้มมาตั้งนานแล้ว
“ แล้วก็นะ อย่ากินข้าวเย็นก่อนฉัน ยังไงก็ต้องกินพร้อมกัน” เหนือว่า ไม่ได้คิดจะสั่งแค่อยากบอก แต่คนฟังรับเป็นคำสั่งไปเรียบร้อย
“ คะครับ”
“ ดี” เหนือว่าหันหลังให้น้ำ เพราะอยากจะฉีกยิ้มเต็มทน
ก้าวหน้าไปกว่าที่คิดไว้มาก
“ ไปแล้วนะ” เหนือว่า ก่อนที่รีบหันกลับมาหอมแก้มน้ำฟอดใหญ่โดยไม่ทันให้อีกคนได้ตั้งตัว
“ คุณ!?” กว่าจะพูดออกมาได้ เหนือก็ออกไปจากห้องแล้ว น้ำได้ยืนนิ่งด้วยความตกใจ หัวใจยังเต้นโครมครามแม้จะมองไม่เห็นอีกคนแล้วก็ตาม
“……………”
---=================--
แพ้น้ำยาย้อมสีผม ทั้งที่ปกติไม่ (แค่เปลี่ยนร้านเอง)
ไปคลีนิกชื่อดัง ท่านหมอบอกไม่ดีขึ้น ไปหาหมอเฉพาะทางเถอะ
แล่นไปหาโรงพยาบาล 2 อาทิตย์ผ่านมาแล้ว
ผลเป็นที่น่าพอใจ
ท่านๆโปรดระวังกันด้วย
:bye2:
-
มาม่ามันกำลังจะหมดใช่ไหม เห็นแววว่าอะไรๆมันกำลังจะดีขึ้น
-
นับว่ามีพัฒนาการในทางที่ดี ขออย่าให้มีใครเข้ามาแทรกตอนนี้เลย ซ๊าธุ
-
เหนือเหมือนจะน่ารักขึ้นนะเนี่ย แต่เหนือน่าจะพูดตรง ๆ ไปเลยนะว่ารู้สึกยังไงกับน้ำกันแน่ ไม่พูดน้ำก็ไม่รู้หรอก แล้วพูดกับน้ำแบบนั้นแล้ว ทำให้ได้อย่างที่พูดนะ อย่าใช้อารมณ์กับน้ำอีกนะเหนือ
-
:z10:ยากเย็นเข็ญใจ
-
เหนืออย่าดีแตกแล้วกัน o18
-
ดีให้มันได้ตลอดรอดฝั่งนะคุณเหนือ o18
-
โคตรลุ้นคุณเหนือกลัวจะแว้กอะไรออกมา อยากให้คุณเหนือใจเย็น ๆ เห็นใจน้ำบ้าง
ให้น้ำกลับไปอย่างเต็มใจ คำว่ารักก็พูดออกมาซะทีสิจะอมไว้ทำไมน้อคุณเหนือนิ
น้ำยังหลอนยังระแวงน่าสงสารมาก
ขอบคุณค่ะ
-
หายนานมาก
จนเราแทบจะโดดตึกประท้วงแล้ว
ดีนะมาต่อก่อน(เอาขาลงจากราวระเบียง)
อิอิ
ไงก็มาต่อเร็วๆนะ
เสียใจด้วยเรื่องผม อยากสวยกะเงี๊ย อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วอมยิ้มกับความน่ารักของเหนือ และความซื่อของน้ำ
เหนือนี่ลดความขี้เก๊ก โมโหร้่ายลง โยนฟอร์มต่างๆนาๆทิ้งไปบ้าง แค่นี่น้ำก็เข้าใจแล้ว
-
ค่อยๆ รักกันเบาๆ
อ่านตอนนี้เหนือค่อยเป็นพระเอกมากขึ้นหน่อย
ชอบ
กดบวกปล่อยเป็ด^^
คริสต์มาส อีฟ
-
คู่นี้คุยกันแต่ละทีต้องคอยลุ้น เหนือมันจะวีนขึ้นมาเมื่อไหร่ น้ำมันจะพูดให้เหนือโมโหอีกรึเปล่า :try2:
ตอนล่าสุดนี่ รอดไปหนึ่งตอน :laugh:
เพราะท่านพี่บุญช่วยสั่งสอนแท้ๆ นับถือๆ o13
-
ว๊ายอยากเห็นเค้าหวานๆกันจังเลย ต้องขอบคุณพี่บุญนะเนี่ยที่แนะนำน้ำ ไม่งั้นเหนือฟิวส์ขาดอีกแน่ๆ :impress2:
-
อิตาเหนือเอ๊ยยยยยย จะพูดก็พูดไม่หมดนะ! ถ้าพูดทุกอย่างออกไป น้ำจะได้เข้าใจซะที ไม่ต้องมาระแวงอยู่แบบนี้
แต่ตอนนี้เหนือน่ารักมากเลยนะ พี่บุญก็จับทางเหนือถูกด้วย อะไรๆมันเลยไหลลื่นไปหมด พยายามเข้านะเหนือ อย่างน้อยก็ทนอยู่ในห้องได้ก่อนละกันนะ 555
บรรยากาศกำลังดีแบบนี้ ถ้าจะมีคนทำเสียเรื่อง ก็คงเป็นคุณฟอร์แหงๆเลย -*- แอบสงสารเหมือนกันนะ
รอตอนหน้าจ้าเจ้าหญิง ^3^
-
เหนือกับน้ำ มีพัฒนาการที่ดี เหลือเชื่อ
แต่!!! มันจะยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆๆไหมอ่ะ :z3: ไม่อยากให้น้ำยอมแพ้เลย
สู้ๆๆนะค่ะ
รักเจ้าหญิงค้า :กอด1: :L2:
ปล.ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ อากาศกำลังเปลี่ยนแปลง
-
:call: :call: :call:
-
กำลังเป็นไปได้ด้วยดี o13
เหนือจะเอาชนะใจน้ำได้ยังไงน้อ :z2:
-
น้ำจะสำคัญกับเหนือมากแค่ไหน...นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ
เหนือจะเปลี่ยไป...นั่นก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญ
เหนือจะมาอยู่ด้วย...นั่นก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญ
แต่สิ่งสำคัญคือน้ำต้องทบทวนและตอบตัวเองให้ได้่ว่า น้ำรักเหนือหรือเปล่า
รักในความหมายของความรัก ไม่ใช่การทดแทนบุญคุณหรือความเกรงกลัวที่เป็นเจ้านายกับบ่าวหรือใจอ่อนที่เหนือตามจนเจออีก
แต่ดูแล้ว ยังไม่รู้สึกเลยว่าน้ำรักเหนือนะ เฮ้อออ....แล้วจะจบยังไงเนี่ยเจ้าหญิง
-
:monkeysad:
สุดท้ายกลัวหนูน้ำจะกลายเป็นวิกลจริตไปซะก่อนจัง... :เฮ้อ:
-
อัยย่ะ เหนือเจอก่อนได้ทำคะแนนเลย
-
คุณเหนือเริ่มน่ารักแล้ว
:impress2: :impress2:
-
เจ้าหญิงมาแล้ววว >w<
ตอนนี้น่ารักจังค่ะ ^ - ^
-
หายไวไว นะก๊ะ
-
มาต่อเร็วๆๆนะครับ :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
สนุกสุดแสน(ทุกเรื่องเลย เขียนได้แน่นอนมาก) พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ยิงยาวรวดเดียวถึงตอนล่าสุด ซึ่งจบทิ้งไว้ชวนอยากรู้ต่อมากกก
นางเอกของคุณเจ้าหญิง ฟีโรโมนเธอแรงดีแท้ทุกนาง ส่วนผู้ชายทั้งหลายก็...ชัดเจนในแนวทาง 555
คุณฟอร์ แกไม่ได้รักนะคะ แกแค่ "หลง" (มีพื้นเจ้าชู้และชอบเอาชนะอยู่ด้วย น่ากลัวในระยะยาว อี๊)
คุณเหนือ แกอ่ะรักนะคะ แต่แกขาด "ความเข้าใจ" อย่างสิ้นเชิง อีคิวเบบี๋มากกก (ถ้าเข้าคู่กล้ามชนกล้ามกับพี่วุฒิล่ะก็ บรรลัยแน่)
ส่วนคุณน้องน้ำ คาดว่าเธอ...ยังไม่รู้จักความรัก... คำว่า "รัก" ของนางถูกปล่อยออกมาง่ายดายกว่าทุกตัวในเรื่อง / ก็นะ เธอขาด เธอไม่เคยได้รับ เธอองุ่นเปรี้ยว เธอไม่เคยเป็นตัวของตัวเอง ไม่เคยได้ตัดสินใจอะไร ไม่เคยถูกสร้างความมั่นใจ แล้วก็ไม่ซื่อสัตย์กับความรู้สึก --- ก็เลยไม่กล้าแม่มซักอย่่าง . . . เฮ้อ นางชีวิตเศร้าไง ฮึกๆๆๆ
แต่เอาจริงนะ ถ้าเห็นน้ำพูดว่า "น้ำผิดเอง น้ำผิดเอง น้ำขอโทษ น้ำขอโทษ" อีกรอบสองรอบ ชั้นจะคว่ำจอคอมฯ //คือเธอนางเอ๊กนางเอกไง พอเป็นรับ เลยรับทุกสิ่งอย่างเข้าตัว จนจะ "เละ" อยู่ละ ...แต่เราก็ยังชอบ ตั้งตารอดูวันที่นางเอกจะผงาด
อ่อ นางปากพล่อยเบาๆด้วย เช่น บอกเหนือว่า "ทำตามหน้าที่" งี้ ก็โดนตบอ่ะดิ(คำือื่นมั้ย บางที) บอกฟอร์ว่า "ไม่รู้ว่ารักเหมือนที่ฟอร์รักรึเปล่า" อ้าว!!! --- ยังไม่ทันรู้ใจตัวเองดี ก็พลีพลามกระโจนเข้าคลุกวงใน แล้วก็มึนกลับมาตลอดๆ เฮ้อ ชีิวิตนางเศร้า(อีกที)
ป.ล. ดูแลตัวเองดีๆนะจ๊ะ นะจ๊ะ คุณเจ้าหญิง //ร่วมรอและดันๆๆๆๆ
เอ่อ . . . แล้วโชคเนี่ย จะได้คู่ตอนจบแบบชิดป้ะ? ดูทางใกล้ๆกัน ให้เข้าคู่กับน้องเสี้ยมกัสมั้ย? อ๊ะ หรือให้น้องปูคนดี ลุ้นๆๆ
-
บ่วงหัวใจให้รัก
40
“ แล้วจะไปอยู่กันยังไงละคะ?!” นมก้านพูว่าไม่ได้ห้ามแต่ก็ไม่ได้เห็นด้วย
“ ก็อยู่เหมือนที่อยู่กันนั่นแหละนม” เหนือว่ายังคงเลือกเสื้อ ที่จะเอาไปใส่ที่อาสเม้นต์น้ำ โดยมีนมก้านช่วยคัดจากตู้เสื้อผ้าก่อนแล้ว แต่ไม่ว่าจะจับเสื้อกางเกงตัวไหนก็ดูจะไม่ถูกใจเหนือสักตัว
“ นม เสื้อเชิ้ตเหนือตัวสีชมพูตัวนั้นของเหนืออยู่ไหน?” เหนือถามขมวดคิ้ว คิดว่าตัวเองใส่เสื้อตัวนั้นแล้วดูหล่อขึ้นเป็นกอง
“ตัวไหนคะ? คุณเหนือมีเสื้อเซิ้ตสีชมพูเป็น 10 ตัว นมจำไม่ได้หรอกค่ะ” นมก้านพูบอกและไม่ได้มายุ่งเรื่องส่วนตัวเหนือมานานแล้ว คนที่จัดการเรื่องทุกอย่างของเหนือคือน้ำ
“ ก็ตัวนั้นไงนม!?” เหนือว่าลุกขึ้นจากเตียงที่มีเสื้อผ้ากองอยู่หลายสิบตัว แล้วไปเลือกเสื้อที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าเองจะได้ถูกใจพอเจอก็ยิ้มแป้นก่อนที่ดึงออกจากไม้แขวนเสื้อ แล้วสวมแทนเสื้อยืดที่ถอดออกไป
“นมแล้วกับข้าวที่จะเอาไปให้น้ำละ เสร็จหรือยัง?” เหนือว่ายืนหน้าหน้ากระจกขณะติดกระดุมเสื้อ
‘หล่อไม่เบา’ ชายหนุ่มชมตัวเองในใจ อยากให้น้ำคิดแบบเดียวกัน
“ เสร็จแล้วค่ะ นมให้กระหล่ำเตรียมไว้รอแล้ว”
“ เหรอครับ” เหนือว่า ก่อนที่หอมแก้มนมก้านพูจนแก้มหญิงสูงวัยแทบช้ำ “ ขอบคุณนะครับ”
“ อย่าไปทำอะไรปุบบั๊บแบบนี้กับน้ำนะค่ะ” นมก้านพูว่าเอ็นดูพลอยมีความสุขที่ชายหนุ่มมีความสุขได้ขนาดนี้ ยังไงขอให้มีเรื่องเรื่องร้ายอะไรอีกเลย
“ ไม่รับปากครับ” เหนือว่ายักคิ้วก่อนจะอมยิ้มให้คนฟังคิดเอง
คืนนี้ขอนอนกอดให้ชื่นใจหน่อยเถอะ
“ ห๊ะ!? คุณเหนือจะมาอยู่กับน้ำ เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้!?” บุญว่าไม่คิดว่าจะลงเอยแบบนี้ได้
“ อะไรนะพี่ คุณเหนือจะมาอยู่กับน้ำเหรอ?” โชคเดินเข้ามาทั้งที่กำลังเตรียมรื้อหนังสือจากกระเป๋าเป้
“ ถ้าน้ำไม่ทำแบบนี้คุณเหนือก็คงไม่เรียน”
“ น้ำ!? ถ้าเรื่องแค่นี้ไอ้คุณเหนือคิดไม่ได้ก็ปล่อยไปเถอะ พี่ว่าเงื่อนไขนี้คุณเหนือคิดขึ้นมาต่อรองกับน้ำมากกว่า!”
“น้ำ….” น้ำคิดว่าจริงอย่างที่บุญบอก
“ ช่างเถอะ” บุญว่า ไม่อยากว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะน้ำ ต้องโทษไอ้คุณเหนือที่เอาความหวังดีของน้ำมาเป็นเครื่องต่อรอง
“ แล้วคืนนี้ น้ำจะเอายังไง?” บุญถาม
“ น้ำขอนอนห้องพี่บุญก่อนได้ไหมครับ? คุณเหนืออยู่ที่นี่ได้ไม่ถึง 2 วันหรอกครับ คิดว่าเดี๋ยวก็คงกลับ”
“ น้ำจะมาอยู่ห้องพี่เพื่ออะไร?”
“ก็น้ำ… .”
“ อย่าคิดว่าตัวเองจะอ่อนแออะไรเลย เพราะคุณเหนือก็แค่คนธรรมดา….จะมานอนห้องก็ได้ แต่พี่อยากจะถามว่ามันแตกต่างจากเดิมตรงไหน?”
“………………….” พี่บุญพูดถูกทุกอย่างแต่ผมจะทำอย่างที่พี่บุญพูดได้หรือเปล่านั้น มีแต่ต้องลองดูเท่านั้น ผมอยากเป็นคนใหม่
น้ำสบตาบุญนิ่งงั้น ถ้าเขามาอยู่ห้องพี่บุญก็คือเขาหนี เหมือนที่เคย ไม่มีแตกต่าง
“ ให้โอกาสตัวเองได้เข้มแข็งเถอะน้ำ เพื่อตัวน้ำเอง”
“ ขอบคุณที่ตื่นสติน้ำนะครับ”
“ เอาคำขอบคุณพี่ขอบคุณตัวเองเถอะ”
“ ทำไมครับ?” น้ำโพล่งถามไม่เข้าว่าทำไมเขาต้องขอบคุณตัวเอง
“………..................” บุญไม่ตอบปล่อยให้น้ำคิดเอง แต่อีกคนก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
เอาละ!?
เป็นไงเป็นกัน?
เรื่องเลวร้ายที่เคยเจอ ..คงไม่มากกว่านั้นแล้ว
เพราะรถติดกว่าที่คาดไว้ หนือจะมาถึงอาพาสเม้นต์ก็ 2 ทุ่มพอดี ชายหนุ่มกึ่งวิ่งกึ่งเดินทั้งดูเวลาไปด้วย
ดึกขนาดนี้เลยเหรอ?
น้ำคงไม่รอกินข้าวพร้อมเขาแน่ๆ
แล้วกับข้าวข้าวที่นมมาจะไปมีความหมายอะไร
“…………………………….” ชายหนุ่มคิดจะโยนไออั้มภาระกินได้นี้ทิ้งไปเต็มทน แต่ก็ยังหิ้วพะรุงพะรั้ง ทั้งเสื้อผ้าข้าวของใช้ของตนเองโดยไม่ได้เหวี่ยงสิ่งของใดทิ้งไปสักชิ้น
ก็อกๆ
เหนือเคาะประตูห้องเหนื่อยหอบแฮ่กๆ
ทำไมยังไม่มาเปิดสักที รู้ไหมว่าฉันเหนื่อย
“ครับ?” น้ำว่าเปิดประตู เห็นเหนือหิ้วถุงผ้าเต็ม 2 มือ และยังกระเป๋าลากสีแดงสดนี่วางอยู่ข้างๆนี่อีก หากไม่ตกใจน้ำก็คงคิดว่าเหนือหอบของพวอกนี้มาด้วยตัวคนเดียวได้ยังไง
“ คุณเหนือมา น้ำช่วยครับ คุณเหนือเอาอะไรมาเยอะแยะครับ?” น้ำว่ากุลีกุจอ
“ อย่าเพิ่งถามเลย ช่วยเอานี่ไปหน่อย” เหนือยื่นถุงผ้าที่ใส่กล่องอาหารเกือบ 10 กล่องที่เขาคิดว่าเป็นของโปรดน้ำทั้งนั้นไม่งั้นเขาไม่หอบมาจนแขนแทบจะหลุดแบบนี้หรอก
“ครับครับ” น้ำว่าช่วยถือบ้าง
“…………………………………..” เหนือชะงักเหล่อมองน้ำเล็กน้อยทันทีที่ได้กลิ่นสบู่จากกลิ่นกายอีกฝ่ายที่เพิ่งอาบน้ำมา
หอม…..หอมเพราะมาจากน้ำนั่นแหละ
“ คุณเหนือ ทานข้าวเลยไหมครับ?” น้ำถามคิดว่าเหนือคงทั้งเหนื่อยทั้งหิว
“ หะ?” เหนือว่า
“คุณเหนือยังไม่ทานข้าวมาใช่ไหมครับ?” น้ำถามเพราะยังจำที่เหนือบอกได้ว่าจะทานข้าวเย็นด้วยกัน
“ แต่น้ำกินแล้วใช่ไหม?!” ถามราวกับรู้คำตอบดี แต่พอรู้ว่าน้ำยังรอทานข้าวเย็นกับตัวเอง ชายหนุ่มแทบจะดีใจจนเนื้อเต้น
“ เหรอ?” เหนือว่าเสียงในลำคอเพราะกำลังพยายามปั้นหน้าให้ไร้ความรู้สึกไม่ให้ดีใจแต่สุดท้ายก็อมยิ้มเพราะเขารู้สึกพอใจสุดๆ จะเป็นไรไปถ้าน้ำจะรู้ตัวว่าเขารู้สึกยังไง
“…………….” น้ำมองหน้าเหนือเกิดคำถามว่าคุณเหนือเป็นอะไรถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนกระทั้งทานข้าวจนอิ่ม แม้จะอยากรู้แต่ก็ไม่กล้าถามเดี๋ยวจะทำให้คุณเหนือหงุดหงิดเปล่าๆ
ไม่ใช่เรื่องที่เขาควรรู้จริงๆนั่นแหละ แม้คุณเหนือจะทำตัวแปลกๆก็เถอะ
หลังทานข้าวอิ่มนั่งถือวิสาสะเปิดโทรทัศน์นั่งดูรายการให้ข้าวย่อย ส่วนน้ำเก็บโต๊ะอาหารและกำลังล้างจานโดยไม่ได้คิดว่าเป็นภาระแต่อย่างใด จนเมื่อเหนือคิดได้ว่าเขาควรจะช่วยน้ำบ้างเพราะเขาเองต่างหากมาขออาศัยอยู่กับน้ำ
เหนือมองดูน้ำแล้วเขารู้สึกละลายใจ มาคิดดูน้ำทำอะไรให้เขาตั้งมากมายโดยที่เขามองไม่เคยเห็นลย
“ฉันช่วย” เหนือว่า
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ” น้ำว่าแปลกใจ “ คุณเหนือนั่งดูโทรศัพท์ต่อเถอะครับ”
“ ฉันอยากช่วย” เหนือว่าแย่งฟองน้ำจากมือน้ำมาถูกๆไถจานอย่างเงอะๆงะๆ น้ำมองเหนือเหมือนไม่เคยเห็น
“ ………………………”
“ อย่างฉันทำได้อยู่แล้ว” เหนือว่าทั้งที่จับจานหวาดเพราะมันเลื่อนกว่าที่คิด เหนือล้างจานอย่างที่เจ้าตัวคิดว่าสะอาดหมดจดแล้วยกจานถามน้ำอย่างอวดๆ
“ โอเคไหม?” เหนือถาม ในใจคิดว่า มันก็ต้องโอเคอยู่แล้ว
“ครับ” น้ำบอกพยักหน้า
“ หึ” เหนือยักยิ้มภูมิ แต่ด้วยความมั่นใจเกินไปนี่แหละ จึงทำให้ประมาณจนจานลื่นหลุดจากมือจนได้
เพล้ง!?
จานแตกกระจายเต็มพื้น
เหนือหน้าเสีย
“คุณเหนือเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” น้ำถามคิดว่าแหนืออาจจะโดนสะเก็ดจานกระเบื้องก็ได้
“ ไม่เป็นไร” เหนือว่า ก้มลงจะเก็บเศษกระเบื้อง
“ เดี๋ยวน้ำเก็บเองครับ คุณเหนือถอยออกไปก่อนเดี๋ยวบาดมือ!” น้ำว่าเป็นห่วง
“ ฉันไม่เป็นไรหรอก” เหนือว่าจะเก็บเอง เพราะคิดว่าตัวเองเป็นคนทำแตก เหนือปัดมือน้ำที่กำลังเก็บเศษจานแตกจนมือโดนคมของกระเบื้องจนได้
“โอ๊ย!?” น้ำร้อง ก่อนที่จะชักมือขึ้นมาดู เลือดสีแดงค่อยๆซึ่งจากรอบแผลเป็นเส้นยาวเกือบ 2 เซนติเมตร แต่ไม่ลึก
“ น้ำ!?” เหนือว่ามองเลือกสีสดที่ไหลออกมาต่อเนื่องแม้น้ำจะกดแผลไว้ก็ตาม
“ น้ำไปหาหมอกัน?” เหนือว่าลุกขึ้นลากแขนน้ำให้เดินตาม
“ คุณเหนือครับ!? น้ำไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องไปหาหม แผลแค่นี้ติดพลาสเตอร์ก็พอแล้ว”
“ แต่ว่า….”
“ จริงๆครับ เดี๋ยวน้ำล้างแผลแล้วก็ติดพลาสเตอร์ก็หาย”
ก็อกๆ บุญเเคาะประตูหน้าห้องพร้อมเรียกน้ำ ด้วยความเป็นห่วงเพราะได้เสียงดังเมื่อกี้
“น้ำ!? น้ำ!?”
“ ครับครับ!?” น้ำว่ารีบไปเปิดประตูโดยมีเหนือตามเหมือนเงาตามตัว
“ น้ำเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้พี่ได้ยินเสียง!?” บุญถามสอดส่ายสายตาสำรวจเห็นเศษจานที่พื้นก็เข้าใจ ก่อนที่จะมาหยุดที่ใบหน้าเหนือราวกับรู้ว่าต้นเหตุมาจากชายหนามแน่นอน
“ น้ำทำจานแตกเท่านั้นเองครับ” น้ำบอก บุญมองนิ้วที่น้ำกดแผลไว้
“ โดนเศษจานบาดด้วยเหรอ?”
“ครับ”
“ แล้วมีพลาสเตอร์ไหม?”
“มีครับ”
“ จะถามโน่นถามนี่นานไหม?” เหนือว่าหงุดหงิดที่เห็นบุญเป็นห่วงน้ำขนาดนี้
เพราะ หึง คำเดียว
“แล้วคุณเกี่ยวอะไร ผมถามคุณหรือเปล่าก็ไม่” บุญว่า ก่อนที่หันไปหาน้ำส่งสายตาถามต้องการจะให้เขาช่วยอะไรไหม?
“ นี่แก!?” เหนือว่า
“คุณเหนือ!?” น้ำว่าขวางเหนือระหว่างบุญ “ที่พี่บุญถามเพราะเป็นห่วงนะครับ”
“ แล้วจะไปได้หรือยัง?” เหนือว่าพยายามระงับอารมณ์
“พี่บุญขอบคุณมากนะครับที่มาดู” น้ำว่าคล่อมศรีษะเกรงใจ
“ อืมๆ มีอะไรก็มาหาพี่แล้วกัน” บุญว่าไม่อยากจะอยู่นานเหมือนกัน เพราะหงุดหงิดความเจ้าอามณ์ไร้เหตุผลเต็มที เขาไม่แปลกใจเลยถ้าน้ำจะไม่อยากอยู่กับคนแบบนี้
“ ครับ”
“ฉันติดพลาสเตอร์ให้นะ” เหนือว่าหลังจากน้ำล้างเรียบร้อย
“ อะได้ครับ” น้ำว่าไม่ค่อยเข้าใจเหนือเท่าไร ที่อาสาทำโน่นทำนี้ให้
“……………………………………” เหนือติดพลาสเตอร์ให้น้ำอย่างเบามือเพราะไม่อยากให้น้ำเจ็บ น้ำเองก็รู้สึกได้ว่าเขากำลังถูกทะนุทะนอมราวกับว่าจะแตกหักได้ มันทำให้น้ำไม่กล้ามองเหนือ
“แน่นไปหรือเปล่า?”
“ ไม่ครับ” น้ำว่าหันไปอีกทาง เขารู้สึกแปลกเหลือเกิน
“ เหรอ งั้นฉันไปเก็บเศษจานต่อนะ”
“ อย่าเลยครับ เดี๋ยวน้ำเก็บเอง”
“มือเป็นอย่างงั้นจะเก็บได้ไง ให้คนมือดีอย่างฉันทำดีกว่า” เหนือว่าชูมือ 2 ข้างแสดงว่ามือตนเองไม่ได้มีบาดแผลใดๆ
“ระวังด้วยนะครับ”
“อืม”
“………….”
เหนือเก็บเศษชิ้นใหญ่ใส่ถุงก่อนตามด้วยกวาดเศษที่เหลือใส่ที่ตักผงตามที่น้ำบอกได้อย่างเรียบร้อย เหนือเองก็ดูภูมิใจไม่น้อย
“……….”
“ คุณเหนือทำไมแบบนี้ทำไมครับ? คุณเหนืออยากให้น้ำกลับไป…ถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ?” น้ำถามไม่เข้าใจการกระทำของเหนือเลยสักอย่าง เหนือเดินกลับมาหาน้ำที่นั่งบนเตียง
“ ใช่ ที่ฉันทำเพราะฉันอยากให้น้ำกลับบ้าน ฉันอยากให้น้ำเห็นว่าฉันพยายามปรับปรุงตัวฉันเอง เห็นฉันความตั้งใจจริงของฉันไหม?” เหนือว่านั่งลงข้างๆ น้ำลุกขึ้นทันทีเหนือจึงจับมือน้ำไว้ก่อนที่ดึงเบาๆให้นั่งลง
“…………”
“ จะว่าฉันทำดีเอาหน้าก็ได้ ฉันยอมรับ”
“ ………………….” น้ำเบือนหน้าหนีบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง แต่ไม่ว่ายังไงเขายังไม่พร้อมที่จะกลับไปอย่างแน่นอน
หากว่าที่คุณเหนือทำไปทุกอย่างเพื่อให้เขากลับ เมื่อเขากลับไปคุณเหนือก็อาจจะกลับไปเป็นคนเดิม และอาจจะล่ามโซ่เขาไว้อีกก็ได้
เขา เขา เขา…………….. .. . เขา ก็ต้องเหมือนตายทั้งเป็น
เขาไม่อยากนึกถึงมันอีกแล้ว
“น้ำ?” เหนือว่าเห็นน้ำน้ำตาคลอ
“ ฉันไม่มีวันทำเหมือนที่ผ่าน เพราะที่แล้วมาฉันมันเห็นแก่ตัว คิดเอาแต่ได้ จนเมื่อฉันไม่มีน้ำ ฉันถึงได้รู้ ได้กล้ายอมรับว่าฉันรู้สึกยังไงกับน้ำ”
“…………”
“ น้ำ ที่ฉันทุกๆอย่าง เพราะฉัน…”
“ อย่าพูดเลยครับ” น้ำส่ายหน้าไม่อยากฟัง เขารู้ว่าคุณเหนือจะพูดอะไร
เขาไม่อยากฟัง
“ แต่น้ำต้องฟัง เพราะที่ฉันพูดฉันรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ”
“ น้ำไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ปล่อยน้ำไปตามทางของน้ำเถอะครับ”
“ ทางของน้ำก็คือทางของฉัน”
“……………”
“ ฉันรักน้ำ/อย่าพูดอีกเลยครับ”
น้ำตาหนองหน้ามาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่อาจจะบอกตัวเองได้
“…………………………………………..”
“…………” แม่ก็บอกว่ารักน้ำแต่แม่ก็ทิ้งน้ำ คุณฟอร์มก็บอกว่ารักน้ำแต่ก็ทำกับน้ำไม่ต่างจากคุณเหนือที่ก็เคยบอกว่ารักน้ำ
ความรักมันคืออะไร ถึงได้มีแต่ความเจ็บปวด
“ ฉันขอโทษ ได้โปรดเชื่อฉันนะน้ำ ว่าฉันรักจริงๆ” เหนือว่าดึงน้ำเข้ามากอดแม้อีกคนจะขืนตัวเองจนตัวเกร็งก็ตาม
“ น้ำไม่อยากกลับไป ไม่อยาก”
“ ฉันก็ไม่ได้บังคับ น้ำอยากกลับเมื่อไรค่อยกลับ”
“ ฮือๆ”
ผิดที่ฉันสินะ ยิ่งฉันใกล้น้ำมากเท่าไร ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเลวมากขึ้นเท่านั้นเพราะฉันทำร้ายน้ำไว้มากจริงๆ แต่ฉันก็ไม่อาจจะหยุดตัวเองไม่ให้ตามตื้อน้ำไม่ได้
แม้น้ำจะบอกไม่ได้ถือโทษโกรธฉันแต่ในใจลึกๆแล้วน้ำคงไม่อาจจะให้อภัยฉัน
น้ำแกล้งนอนหลับเมื่อได้ยินเสียงเหนือเปิดประตูห้องน้ำออกมา ในใจก็นึกกลัวอยู่ไม่น้อยว่าถ้าเหนือขอตัวเองจะทำยังไงดี
“……………………………………..” เหนือเดินออกมาจากห้องน้ำนึกบ่นอยู่ในใจว่าห้องน้ำทั้งแคบทั้งเล็ก อ่างอาบน้ำก็ไม่มีนี่ถ้าวันไหนอยากนอนแช่น้ำพลินๆสงสัยต้องกลับบ้านหรือไม่ก็จองโรงแรมใกล้ๆเป็นแน่แท้
“……………………………………..” เหนือขมวดคิ้วเห็นน้ำนอนหันหลัง หลับแล้วเหรอ? เหนือคิดยิ้มกริ่มเจ้าชู้ ก่อนที่จะไปนั่งเตียงจ้องอีกคน
“…………………..”
“น้ำ?!” เหนือเรียก
“…………………….” น้ำเงียบ
“………………………….……….หึ” หลับอะไรตัวนี้เกร็งเชียว เหนือคิดก่อนจะนอนลงแล้วกอดอีกคนไว้หลวมๆ
“……………………..” ความเย็นจากคนเพิ่งอาบน้ำเผื่อแผ่ไปถึงคนที่โดนกอดจนรู้สึกได้ ยิ่งกลิ่นหอมจากสบู่ยิ่งแตะจมูกชัดเจน
“ เรียกทำไมไม่ตอบหืม?” เหนือว่าจมูกซุกซุนไล่หอมต้นคอ ไหล่ น้ำจากด้านหลัง
น้ำจักกะจี้รีบหดคอหนีทันที
“ …………….”
“ ถ้ายังแกล้งหลับอยู่ ฉันจะปล้ำ” เหนือว่า
ได้ผล! น้ำลืมตาหันมาหาเหนือทันที
“ ………………………...................” เหนือถือโอกาสกอดน้ำเข้ามาทั้งตัว
“คุณเหนือ!?” น้ำดิ้น
“ จะให้กอดหรือให้ทำอย่างอื่น?” เหนือว่าสบตา น้ำก้มหนีสายตาโลมเสียวิบวับ
“………………….”
“ เห็นใจฉันบ้างสิ กว่าจะตามตัวเจอใช้เวลาตั้งนาน กว่าจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ฉันตั้งพยายามแค่ไหน แค่ขอกอดก็จะไม่ให้กอด ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ?”
“ ……………..”
“กอดได้ไหม?”
“…………………..”
“ถามไม่ตอบไม่กอดแหละ ทำอย่างอื่นดีกว่า”
“กอดครับกอดได้ครับ!” น้ำรีบอกลิ้นพันระวิง
“ ………………………………………” เหนือยิ้มพอใจ “ งั้นหอมแก้มด้วย”
“คุณเหนือ?” พอให้กอดก็จะหอมอีก
“ ไม่ต้องมาทำตาโต ฉันล้อเล่น คนไม่อยากให้หอมไม่หอมหรอกน่า” แต่พอน้ำหลับฉันจะหอมให้แก้มช้ำเลยคอยดู
“ ……………..” คุณเหนือชอบแกล้งน้ำอยู่เรื่อย
---------=---------
http://www.youtube.com/v/Y1xs_xPb46M?hl=th_TH&version=3&rel=0
One Thing - One Direction หรือเรียกอย่างย่อว่า 1D (เจ้าหญิงอ่านว่า วันดี)
:pig4:
-
หวังว่าเหนือจะน่ารักอย่างนี้ไปนานๆนะ
-
ถ้าเหนือเป้นแบบนี้ต่อไป สักวันน้ำคงเปิดใจยอมรับได้ละ
ถ้าไม่เกรียนสะก่อนอะนะ
แล้วฟอร์ละหายไปเบย -*-
ปล.ตอนนี้คำผิดเยอะมากอะ
อ่านแล้วงงๆในบางจังหวะ -*-
-
น้ำค่อย ๆ เปิดใจมองเหนือดูสิ เหนือค่อย ๆ ปรับปรุงตัวเองเพื่อนน้ำนะ เหนือพยายามใจเย็น ๆ ให้มากกว่านี้หน่อยเถอะ ถึงจะไม่พอใจที่คนอื่นมาวุ่นวายกับน้ำ แต่ไม่ควรทำแบบนั้นนะ
-
น่าร๊ากก >///<
ขอบคุณค่ะ
-
เปิดใจเถอะน่า ลองดูอีกซักครั้งจะเป็นไรไปเชียว
-
จะน่ารักไปได้สักกี่น้ำกันเทียว ชิส์!
-
คุณเหนือตอนไม่ดุร้ายก็น่ารักดีนะเหมือนเด็ก ๆ เลย พยายามทำอะไรเพื่อคนที่รักบ้าง
แม้จะดูเก้ ๆ กัง ๆ ก็ขอให้พยายามต่อไปจนเอาใจน้ำมาให้ได้ละกัน
ไม่ใช่หักหาญน้ำใจกันไปก่อน อารมณ์หึงยังมีมาได้ตลอดนะคนนี้ เค้ารักของเค้า
ขอบคุณค่ะ
-
เหนือดีอย่างนี้ให้ได้ตลอดนะอย่าดีแตก ไม่อยากเห็นน้ำโดนทำร้ายอีก
-
คุณเหนือจะดีจริงมั้ยเนี่ย
พอโมโหก็ทำร้ายน้ำอีก เฮอะ
-
ได้สวีทสักที :impress2:
เหนือพยายามจะทำตัวให้ดีขึ้น...ทำให้ได้ตลอดจะดีมาก o13
-
เหนือสู้ๆ หวังว่าคงจะดีได้นานพอให้น้ำรักนะ
น้ำไม่ผิดที่จะระแวง ก็โดนมามากนี่นา
-
ชอบ
-
เหนือพยายามเข้าละกัน หวังว่าจะไม่ดีแตก เพราะเอาจริงๆ สันดานคนเราไม่ได้เปลี่ยนได้ง่ายๆ ก็หวังว่าจะเป็นไปได้ตลอดละกัน ส่วนน้ำเองก็ลองเปิดใจดูบ้างละกัน อาจจะต้องใช้เวลาหน่อยเพราะเหนือเองก็ทำร้ายน้ำหนักมากพอดู (คำว่ารักก็ไม่ช่วยอะไร -*-) เหมือนจะเริ่มไปในทางที่ดีขึ้น แต่ก็ลุ้นน่าดู
รอตอนต่อไปน้าเจ้าหญิง ^^
-
เหนือเยี่ยมมาก พยายามเข้า แล้วก็ลดอารมณ์ร้อนลงนิดก็เลิศมาก อย่าดีแตกไปก่อนล่ะ เดี๋ยวน้ำก็ใจอ่อน สู้สู้
-
ขอให้เหนือกลับตัวกลับใจทำหน้าที่ของจัวเองให้ดี ไม่ใช่แค่มาทำให้น้ำดีใจและกลับไป
ทำตัวเหมือนเดิม ขอให้เวลาช่วยเยียวยาเหนือและน้ำให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะครับ :pig4:
-
ก็ดีนะที่พยายาม แต่ดูอารมณ์มันดิ ยังเหวี่ยงๆอยู่เลย แค่้ต้องขนของเยอะกับพี่บุญแสดงความเป็นห่วงน้ำเนี่ยนะ หวาดเสียวแทนเบาๆ
เชียร์อยู่ดี...มันคงต้องใช้เวลา สู้ๆนะขาโหด พ่ออีคิวติดลบผู้น่ารัก / หนูน้ำก็เลิกกลัวจนตัวสั่นได้แล้ว สู้มัน ด่ามัน ตบมันบ้างก็ได้(แต่อาจโดนตรีนกลับมา รึเปล่า? 555)
แดนซ์ลุ้น รอดูท่าทีนางต่อไป :110011:
-
มาน้อยอย่างแรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
:o8:
แต่มันจะสายไปไม๊นายเหนือ :เฮ้อ:
-
หายากอ่ะที่เจ้าหญิงจะเขียนอะไรหวานๆ โดยไม่มีมาม่า
ชอบจัง หวังว่าเหนือจะไม่ดีแตกนะ
ลุ้นกันต่อไป
รักเจ้าหญิงค่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
บ่วงหัวใจให้รัก
41.
คุณช่อแก้วมองบุตรชายที่นอนนิ่งหมดอาลัยตายากริมสระว่ายน้ำเป็นนานสองนาน
“……………………….”
กลับมาตั้งแต่หัวค่ำจนป่านนี้จะ 4 ทุ่ม แม้แต่ข้าวเย็นก็ยังไม่ทาน ตั้งแต่น้ำไม่อยู่ก็ซูดผอมอย่างเห็นได้ชัด ไม่เคยคิดเลยจริงๆว่าฟอร์จะรักน้ำมากขนาดนี้
“ ฟอร์ขึ้นไปนอนห้องไปนอนดีๆเถอะลูก?” คุณช่อแก้วพร้อมกระชับเสื้อคลุมให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย เพราะอากาศเริ่มเย็นเพราะน้ำค้าง
“ …………………………” บุตรชายไม่ตอบ ดวงตาเหม่อมองท้องฟ้าอย่างไร้จุดหมาย
“ เรื่องน้ำคุณแม่เข้าใจ แต่ฟอร์ก็อย่าลืมดูแลตัวเอง ทำแบบนี้คุณแม่เป็นห่วง” คุณช่อแก้วบอก ลูกทุกข์แม่ทุกข์ยิ่งกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่า
“คุณแม่ไม่เข้าใจหรอกครับ ไม่เข้าใจหรอกว่าฟอร์รู้สึกยังไง” ใครจะไปเข้าใจว่าที่เขากินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะเขาโมโห โกรธแค้นตัวเองมากกว่าใครๆ เขาไม่น่า….เลยจริงๆไม่น่าเลยจริงๆ
เขาเป็นคนทำให้น้ำไม่มีทางเลือกจนต้องหนีไป ทั้งๆที่เขาตั้งใจว่าจะดูแลน้ำเป็นอย่างดี ไม่ให้เหมือนที่เหนือเคยทำกับน้ำ สุดท้ายความเห็นแก่ตัวของเขาก็ทำร้ายน้ำไม่ต่างจากที่เหนือเคยทำ เลวร้ายกว่าด้วยซ้ำ เพราะน้ำไว้ใจเขารักเขา…ไม่เหมือนเหนือ
น้ำ ยกโทษให้ฉันที ยกโทษให้ฉัน
น้ำยังคงหลับตาท่ามกลางความมืดโดยไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยจนเกือบเที่ยงคืน ทำยังไงเขาก็ไม่กล้าหลับ ในหัวคิดไปต่างๆนานา มีแต่เรื่องที่น่ากลัวทั้งนั้น บ้างก็คิดว่าว่าคุณเหนือจะปล้ำเขาตอนหลับแต่มาคิดอีกทีถ้าคุณเหนือจะปล้ำเขาจริงๆคงไม่รอให้หลับหรอก แต่ก็วางใจไม่ได้ บ้างก็คิดว่าคุณเหนือจะพาตัวเขากลับไปตอนหลับพอตื่นขึ้นมาก็อยู่ที่บ้าน..แล้ว เพราะคุณเหนือทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว
“?!” น้ำนอนตัวเกร็งเมื่ออีกฝ่ายเอามือมากอดทั้งที่เขาดันออกไปหลายต่อหลายครั้ง
คุณเหนือ?!
แต่พออีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้นถึงได้กล้าขยับตัวหันมาดูหน้าของอีกฝ่าย
“………………” ลมหายใจที่สม่ำเสมอทำให้น้ำรู้ว่าเหนือหลับไปแล้วจริงๆแล้วน่าจะหลับลึกเสียด้วย
น่าจะละเมอ เฮ้อ ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย..
คุณเหนือคิดยังไงกันแน่ถึงได้มาอยู่กับเขา
คิดหาเหตุผลไม่เจอจริงๆ
อยากให้เขากลับไปด้วยขนาดนี้เลยเหรอ?
รักเขา…………อย่างงั้นเหรอ?
“……………”
‘รัก’
คุณช่อแก้วไม่รู้จะว่าดีใจหรือเสียใจดีที่รู้ที่อยู่น้ำ ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวล ว่าฟอร์จะไปตามกลับมาได้ยังไง เมื่อน้ำหนีไปแล้วย่อมหมายความว่าไม่ต้องการที่อยู่ที่นี่ แล้วแบบนี้จะลงเอยยังไง ถ้าน้ำไม่ยอมลับมาลูกชายเธอจะยอมรับได้หรือไม่?
คุณช่อแก้วลุกขึ้นเรียกลูกชายที่กำลังเดินมาหา
“คุณแม่มีไรหรือครับ ถึงให้คนไปตาม?”
“ฟอร์” คุณแก้วเรียก มองฟอร์ที่ผ่ายผอมลงไปเยอะจนน่าเป็นห่วง
มีแต่ต้องบอก
“ครับ?” ฟอร์ว่าไม่คิดว่าตนเองได้ยินในสิ่งที่ต้องการเท่าไร จึงไม่ค่อยจะกระตื้อรือร้นเท่าไร
คงไม่ใช่เรื่องน้ำหรอก
“ เราเจอน้ำแล้วนะฟอร์” คุณช่อแก้วบอก
“…………………………….” ฟอร์อึ้งไป รู้สึกเหมือนร่างกายไม่รับรู้ไปชั่วขณะ
“จริงเหรอครับคุณแม่!?”
“จริงจ้ะนี่ที่อยู่” คุณหญิงยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆที่ตนเองจดรายละเอียดที่อยู่น้ำเอาไว้
“……………….” ฟอร์แทบจะดึงโน้ตจากมือมารดา
น้ำ
ในที่สุดฉันก็จะได้เจอน้ำ ได้โปรดอย่าเพิ่งไป รอให้ฉันได้แก้ตัว
ฟอร์รีบรุดไปหาน้ำทันที ฉันจะได้เจอน้ำจริงๆแล้วใช่ไหม? ใช่ไหม?
เรามาเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้ง ฉันสัญญาว่ามันจะไม่มีเหมือนเดิม..
----------------------
ไม่ ไม่
ไม่เอาแล้ว
พอแล้ว พอแล้ว
อย่าทำอีกเลย
น้ำเจ็บ น้ำเจ็บ รู้ไหมครับ?
แม้จะเป็นความฝัน แต่ก็คือสิ่งที่เคยเกิด สิ่งที่เคยรู้สึก น้ำดิ้นทุรนทุรายในความฝัน แต่ก็โดนจับกุมแน่นหนา ร่างกายถูกบังคับ ขืนใจ ราวกับมีความผิดมหันต์ ในความจริงน้ำยังหลับอยู่บนเตียง ร่างกายสั่นสะท้าน หยาดน้ำตาไหลรินจากหางตาที่สั่นระริก แม้เพียงลืมตาตื่นก็จะหนีจากฝันร้ายได้แต่ก็ยากเต็มที่ จนเมื่อร่างกายและความรู้สึกเหมือนจะจมดิ่งลึกในขณะเดียวกันก็เหมือนถูกดึงจากบางสิ่งให้สะดุ้งจนลืมตาตื่น
“ม่ายยยยยยยยยยยย!?” น้ำลืมตาทั้งหายใจถี่ระรัวจนหอบแฮ่กๆ
ฝัน
แค่ฝัน ไม่มีอีกแล้ว
“……………” น้ำกรอกตาทั่วเพดานห้องอย่างคนหวาดระแวง ก่อนจะมองไปรอบห้อง แล้วเห็นเหนือที่นั่งงอยู่ข้างกาย รีบลุกขึ้นถอยหนีทันที
คุณเหนือทำไม?!......
“ น้ำ!?” เหนือว่าปล่อยมือที่จับมือน้ำไว้ ในทันทีที่น้ำดึงกลับไป
“ ………………” น้ำมองเหนือสับสนก่อนที่แยกแยะได้ว่าเมื่อกี้เขาฝัน น้ำจึงได้โล่งใจ
“น้ำฝันร้ายเหรอ?” เหนือถาม เป็นห่วง ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มกำลังเตรียมอาหารที่นมก้านพูให้คนขับรถเอามาให้ พอจะมาปลุกน้ำก็เห็นน้ำที่นอนหลับอยู่ตัวสั่น เขาคิดว่าน้ำอาจไม่สบายใจ แต่ตัวกลับไม่ร้อน อยู่ๆน้ำก็ร้องไห้ทั้งที่ตากำลังหลับอยู่
“ มะไม่มีอะไรหรอกครับ” น้ำว่าลุกขึ้น ก่อนจะพาตัวเองเข้ามาอยู่ในห้องน้ำ เปิดน้ำจากฝักบัวให้รดใบหน้าบดบังน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม กอดตัวเองให้หยุดสั่นสักที
“……………”
“ น้ำ น้ำ!?”
เหนือทั้งเรียกทั้งเคาะประตูห้องน้ำด้วยความเป็นห่วงเพราะน้ำอยู่ในห้องน้ำเกือบชั่วโมง
“ ครับ” น้ำว่าอาบน้ำเสร็จสักแล้วแต่ไม่อยากออกมาเท่านั้นเอง
“ เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“ปะเปล่าครับ” น้ำบอกพร้อมทั้งเปิดประตูออกมา เหนือเห็นน้ำปกติดีก็สบายใจขึ้นแต่ยังไม่ว่างใจ
“เปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ แล้วมากินข้าวกัน นมทำแต่ของชอบน้ำมาทั้งนั้นนะ” เหนือบอกให้น้ำสนใจ
“ครับ” น้ำว่าไม่มองหน้าเหนือ แล้วเดินผ่านเหนือไปเอาเสื้อผ้ากลับเข้ามาใส่ห้องน้ำ
หากถามว่าทำไมต้องเอาเสื้อผ้ากลับมาใส่ในห้องน้ำ คิดว่าคงอายแต่ที่มากกว่าอายคือไม่อยากให้เห็น ไม่อยากให้มอง
“…………………………….”เหนือเห็นน้ำเอาเสื้อไปเปลี่ยนในห้องน้ำ นึกหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยไม่ใช่ว่าเขาอยากเห็นเสียเต็มประดาอะไรแต่ได้เห็นก็ดี แต่ถึงกับเอาเปลี่ยนในห้องน้ำปิดประตูก็เกินไป ยังไม่ทันที่เหนือจะได้ตัดสินใจทำบางอย่างเสียงเคาะประตูห้องก็ดังอย่างต่อเนื่องทำให้ให้เหนือต้องเดินไปเปิดประตูอย่างไม่เต็มใจนัก
ใครวะ?
“ อรุณสวัสดิ์ครับ ไม่ทราบว่าน้ำอยู่ไหม?” บุญถามอย่างปั้นแต่งอย่างประชดประชันพร้อมสอดส่ายสายตามองหาน้ำ
“อยู่ มีไร?” เหนือถาม
“ ปกติตอนเช้าน้ำจะไปกินข้าวเช้าที่ห้องพวก…”
“วันนี้ไม่ไป!” เหนือบอกยังไม่ทันที่บุญจะพูดจบด้วยซ้ำ
“ คุณไม่มีสิทธิ์ตอบแทนน้ำหรอกครับ” บุญว่าถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้อง น้ำเปิดประตูห้องน้ำออกมาเห็นบุญพอดี
“ พี่บุญ?”
“………………………….” เหนือกำมือแน่น เป็นครั้งแรกที่คำพูดเขาไม่มีความหมาย
“น้ำกินข้าวหรือยัง?”
“ยังครับ”
“พอดีเลยป่ะไปกินกับพวกพี่ โชคซื้อกับข้าวมาเผื่อน้ำด้วย”
“คุณบุญไม่เห็นหรือครับว่าผมกับน้ำกำลังจะทานข้าวเช้าด้วยกัน”เหนือว่าเก็บอารมณ์ไม่พอใจไว้ได้แต่พร้อมจะระเบิดในทุกเมื่อ
“……………………..” น้ำมองหน้าเหนือก่อที่หันไปปฎิเสธบุญ
“ วันนี้น้ำไม่ขอรบกวนนะครับ คุณนมทำกับข้าวมาให้แล้ว” น้ำบอก เหนืออดที่จะยิ้มที่มุมปากไม่ได้ไอ้อาการปวดขมับตุบๆเมื่อกี้หายเป็นปลิ้ดทิ้ง เหนือไม่วายหันไปยักคิ้วให้บุญโดยไม่ให้น้ำเห็น
ให้รู้ซะบ้างคำพูดเขาก็เหมือนคำพูดน้ำนั่นแหละ จะว่าไปก็เหมือนคนคนเดียวกันนั่นแหละ เหนือคิดดีใจอยู่คนเดียว แต่แสดงออกทางสีหน้าจนบุญสังเกตได้
“……………………………” ‘ไอ้เด็กไม่รู้จักโต’ บุญได้แต่คิดไม่เอ่ยเป็นคำพูดออกมา
“ถ้างั้นตามสบายแล้วกัน” บุญว่าถอนหายใจ
“ขอบคุณนะครับ”
“ ถ้าอยากจะไปหาพี่กับโชคก็มาได้ทุกเมื่อ”
“……………ครับ…”
“หิวข้าว หิวข้าว” เหนือว่าเรียกร้องความสนใจพร้อมทั้งลากแขนให้มานั่งเก้าอี้
“คุณเหนือ!?”
“ ก็ฉันหิวข้าว ยืนอ่อยอิ่งอยู่ได้”
“………………”
“ ดูสินมทำแต่ของชอบเลย…..ไม่ใช่หรือไง?......ก็ฉันอยากกินพร้อมน้ำผิดเหรอ?” เหนือว่ากระท่อนกระแท่น
พูดจนได้สิน่าเรา
“ครับ?”
“ แล้วรู้หรือเปล่าว่าทำไมฉันต้องทานข้าวพร้อมน้ำ?”
“…………….” น้ำส่ายหน้า
“ รู้หน่อยไม่ได้หรือไง?” เหนือว่าจ้องหน้าน้ำจะกินข้าวก็กินไม่ได้ในเมื่อมีคนจ้องหน้าตาไม่กระพริบอยู่แบบนี้
“ น้ำไม่รู้” น้ำบอกเหนืออีกครั้ง
“ ชอบไง” เหนือบอกราวกับพูดคุยปกติ น้ำจ้องหน้าเหนือเหมือนไม่เชื่อว่าได้ยินสิ่งที่เหนือพูดแล้วใบหน้าน้ำก็ค่อยร้อนผ่าวสลับความเย็นที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน
“ …………” น้ำก้มหน้าลงในทันทีแล้วตั้งหน้าตั้งตากินข้าวเปล่าอย่างเอาจริงเอาจัง
“ ……………………………………………” พอเห็นน้ำเขินเหนือยิ่งมีความหวัง
“กินแต่ข้าวจะไปอร่อยอะไร” เหนือว่าตักกับของโปรดให้น้ำ
“ …….ขอบคุณครับ”
“ ขอบคุณก็กินเยอะๆนมจะได้ดีใจ”
“ครับ” จะใจเต้นแรงทำไมกัน?
ผมไม่กล้าเงยหน้ามองหน้าคุณไม่ใช่ด้วยเหตุผลเหมือนที่เคย มันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากที่เคยรู้สึก ผมไม่เคยรู้จัก ผมเลยบอกไม่ได้ว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง
“ น้ำก้มหน้าแบบนั้นกินได้เหรอ?” เหนือทั้งที่รู้ว่าอีกคนกำลังทำตัวไม่ถูกกับคำพูดตนเอง
“ครับ? กินได้ …ครับ” น้ำว่าเงยหน้าขึ้นหน้าจ้องหน้ารออยู่แล้ว
“ ฉันบอกว่าชอบ น้ำก็ทำท่าเขินแบบนี้ ฉันคิดเข้าข้างตัวเองได้ใช่ไหม?” เหนือถาม “ อยากกลับบ้านเราแล้วใช่ไหม?”
“อะไรนะครับ?!” (ในทันที) “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกันเหรอครับ?” ถามตามซื่อและไม่เข้าใจ
“ เกี่ยวสิ เกี่ยวมากด้วย” เหนือว่าอมยิ้มมีความความหวังเสียเต็มประดา น้ำได้แต่ทำหน้างงๆแต่ก็ไม่ได้ถามต่อเพราะมีความรู้สึกว่าถ้าถามต่อจากนี้ คำถามนั้นจะต้องวกกลับมาหาตัวเองแน่นอน
เงียบไว้ดีกว่า
“………………………………….” เหนือไม่คิดว่าการที่เขาอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด เขามีความสุขด้วยซ้ำ
“………………………..”
“ ถามเฉยๆน่า รอได้” เหนือว่า ยังงงกับตัวเองที่ไม่เดือดร้อนที่น้ำยังไม่อยากลับ
“ ………………..” ทุกอย่างที่คุณเหนือทำเพียงเพราะให้น้ำกลับไปอย่างงั้นเหรอครับ
น้ำรู้สึกผิดหวัง อยากให้เหนือทำดีกับตนด้วยเหตุผลอื่น ซึ่งน้ำเองก็ไม่กล้ายอมรับว่าชอบที่เหนือเป็นแบบนี้…ดีกว่าเป็นเหมือนเมื่อก่อน
======= = ========
:fire:
-
ขอบตุณที่กลับมาต่อให้ค่ะ ลุ้น เหนือ น้ำ ฟอร์ ต่อไป
เมื่อไหร่จะมีใครสอนเหนือให้โตเสียที
-
บ่วงหัวใจให้รัก
42.
ฟอร์ขับรถมาตามที่อยู่ที่ได้จากมารดา ขณะกำลังลังเลว่าจะเลี้ยวซ้ายหรือขวาถึงจะเป็นซอยตามที่เขียนในกระดาษ รถเหนือก็เลี้ยวออกมาผ่านรถฟอร์ออกมา
“……………………………” เหนือ!?
ฟอร์จำรถเหนือได้ในทันที แต่เหนือกลับไม่สังเกตเห็นรถฟอร์เลยสักนิด
ทำไม!? คงไม่ใช่ว่าเหนือเจอน้ำแล้ว เพียงแต่ไม่ได้บอกเขา
“………………………………………” ฟอร์เลี้ยวซ้ายเข้าซอยที่เหนือเพิ่งออกมา ฟอร์ทั้งตื่นเต้นและสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูก
ถ้าเหนือเจอน้ำแล้ว แล้วทำไม แล้วทำไม?!
เขาไม่เห็นรู้เรื่องนี้ ….แล้วเหนือกับน้ำก็….
ไม่จริง ไม่จริง!?
พอเห็นอาพาสเม้นต์ยังไม่ทันที่รถจะจอดสนิทฟอร์ก็รีบพุ่งตัวออกมา ลืมแม้กระทั้งกุญแจรถ
“ มาหาใครคะ?” คนดูแลหอพวงตำแหน่งแม่บ้านถามชายหนุ่มที่มีอาการร้อนรนมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด
“ น้ำ น้ำผมมาหาน้ำครับ”
“…………………… เดี๋ยวป้าโทรเรียกมาให้นะคะ”
“ ไม่ต้อง ผมจะขึ้นไปเอง ผมรู้ห้อง” ฟอร์บอก ก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดไปในทันที
“………………….”
ก็อกๆๆ
ฟอร์เคาะประตูระรัว
“…………………..” น้ำกำลังล้างจานจึงต้องละมือก่อน เพราะคิดว่าถ้าเขาไม่รีบคุณเหนือคงได้พักประตูห้องเข้ามาแน่นอน
“ครับ ครับ” น้ำว่าพลางเปิดประตู แล้วก็ต้องตลึงเพราะคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่เหนือแต่เป็นฟอร์ที่ซูมผอมจนน่าตกใจ
“น้ำ” ฟอร์ว่าโผเข้ากอดน้ำที่ยังยืนตลึง
ในที่สุดฉันก็เจอน้ำสักที
“น้ำ ฉันเจอน้ำแล้ว” ฟอร์ว่าน้ำตาซึมด้วยความตื้นตัน
“คุณฟอร์?” คุณฟอร์ตามหาน้ำ?
“ กลับไปกับฉันเถอะน้ำ ฉันขอโทษกับเรื่องที่แล้วๆมา ฉันขอโทษอย่าหนีไปจากฉันเลย ฉันรักน้ำรักน้ำจริงๆ ฉันจะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีน้ำ” ฟอร์ว่ายังกอดน้ำไม่ยอมปล่อย เพราะกลัวว่าน้ำอาจจะอัตธานหายไปเหมือนความฝัน
“ คุณฟอร์ปล่อยน้ำก่อนเถอะครับ น้ำเจ็บ” น้ำว่าเพราะกอดรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“………………………..” พอได้ยินว่าน้ำเจ็บฟอร์ก็ปล่อยน้ำในทันที
“………………..” น้ำมองใบหน้าซีดไม่มีเลือด ดวงตาคล้ำลึกของอีกฝ่ายอดที่จะสะเทือนใจไม่ได้ เพราะรู้ว่าเป็นเพราะตัวเอง
“คุณฟอร์…….” พูดไม่ออก
“ น้ำขอโทษ ได้ไหมยกโทษให้ฉันสักครั้ง”
“ ไม่ไม่ครับ” น้ำส่ายหน้าบอกฟอร์ที่ดำลังเข้าใจผิด “ น้ำไม่ได้โกรธคุณฟอร์เลย”
“แล้วทำไมน้ำ ไม่โกรธฉันแล้วหนีมาทำไม?...” ฟอร์คิดถึงรถเหนือที่ผ่านไปเมื่อกี้ “ หรือว่าเป็นเพราะเหนือ น้ำอยากจะกลับไปอยู่กับเหนือใช่ไหม?!”
“ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ ไม่เกี่ยวกับคุณเหนือ”
“แล้วทำไมน้ำ!?”
“………………” ส่ายหน้ากลำกลืนน้ำลายที่เหนียวหนืดลงคออย่างลำบาก
“ น้ำผิดเอง ไม่เกี่ยวกับใคร”
“ ฉันไม่เข้าใจ”
“ น้ำผิด น้ำผิดน้ำขอโทษน้ำไม่ดี เพราะฉะนั้นคุณฟอร์อย่าสนใจน้ำอีกเลย”
“ไม่นะน้ำ ฉันทำไม่ได้ ไม่ได้ยินหรือไง ฉันบอกว่ารักน้ำ ”
“…………………แต่ น้ำไม่คู่ควรหรอกครับ”
“ น้ำคู่ควร คำว่ารักไม่มีอะไรที่ไม่คู่ควร” ฟอร์ว่าจับไหล่คนตรงหน้าให้ฟังในที่เขาพูด ให้เข้าใจในสิ่งที่ต้องการบอก
“……………” น้ำก้มหน้าลง
“ ฉันต่างหากที่ผิดที่ไม่เคยคิดถึงจิตใจน้ำ ไม่เคยแม้จะเชื่อใจน้ำจนฉันทำอะไรไม่ดีกับน้ำหลายต่อครั้ง….”
“ ………………..” น้ำก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ น้ำอยากรู้สึกเหมือนเมื่อก่อน แต่ แต่ แต่…น้ำเข้าใจแล้วว่ามันไม่ใช่ น้ำไม่รู้จะบอกคุณฟอร์ว่ายังไงไม่ให้คุณฟอร์เสียใจ
เพราะน้ำเงียบไม่ยอมแม้จะมองหน้า ฟอร์จึงรู้สึกถึงบางอย่างที่เขากลัว….
“ นอกเสียจากว่า น้ำไม่ได้รักฉัน”คำพูดของเขาเองราวกับมีดกรีดหัวใจเจ็บปวดรวดร้าว
“คุณฟอร์” น้ำเงยหน้าขึ้นที่ราวกับโดนอ่านความรู้สึก “ น้ำขอโทษ”
“ แล้วมายิ้มให้ฉันทำไม แล้วมาทำเหมือนรักฉันทำไม แล้วบอกว่ารักฉันทำไม” ฟอร์ว่าปล่อยมือจากน้ำหันหลังให้ ไม่อาจจะให้น้ำเห็นใบหน้าเจ็บปวดของตัวเองได้
ร้องไห้ มันคืออะไร?????????
“ น้ำผิดเองครับ น้ำผิดเอง”
“ ฉันไม่ยอมรับ?!” ไม่มีวัน!?
“ …….ขอโทษครับขอโทษ”
“ แล้ว….ทำไม….ก็ ฉันได้รักน้ำไปแล้ว”
“ น้ำเองก็รักคุณฟอร์ แต่คำว่ารักของน้ำไม่ใช่อย่างที่น้ำเข้าใจ น้ำไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าความรักแบบไหน? แต่น้ำหวังดีกับคุณฟอร์แล้วน้ำอบอุ่น อุ่นใจ ปลอดภัย คุณฟอร์เป็นที่พึงให้น้ำได้เสมอ…”
“ แล้วทำไมไม่รัก” เสียงแทบจะกลืนไปในลำคอที่เหมือนตีบตัน จนทำให้แสบจมูกแสบราวกับหายใจไม่ออก
ฉันดี ไม่พอที่น้ำจะรัก ใช่ไหม?
“ น้ำเพิ่งเข้าใจว่า น้ำไม่ได้รู้สึกอย่างที่คุณฟอร์รู้สึกแม้ว่าจะพยายามแล้ว น้ำจึงไม่อยากให้คุณฟอร์เสียเวลากับน้ำ น้ำอยากให้คุณฟอร์เจอคนที่รักคุณฟอร์จริงๆซึ่งไม่ใช่น้ำ….”
“ พยายามเรอะ!? ไม่อยากให้ฉันเสียเวลาเรอะ!? ไม่ใช่เพราะน้ำอยากกลับไปหาเหนือเรอะ!? เมื่อกี้ฉันก็เห็นเหนือ อย่านึกว่าฉันไม่รู้!!!??” ฟอร์ว่ากระแทกเสียง ไอ้คำที่ว่าพยายามแล้วยิ่งกว่ามีดกรีดใจ!
ฉันไม่มีวันยอมรับ!
ไม่มีทาง!!
“ ไม่ใช่นะครับ คุณเหนือไม่รู้เรื่อง คุณเหนือแค่อยากให้น้ำกลับ…บ้าน”
“ กลับบ้าน!?”
“ ครับ” น้ำถอยห่างฟอร์ที่กำลังโกรธเกี้ยว
“ แล้วฉันจะตามหาน้ำเพื่ออะไร จะเสียใจเพื่ออะไร จะรักเพื่ออะไร จะทรมานเพื่ออะไร อยู่เหมือนคนไม่มีหัวใจเพื่ออะไร บอกฉันสิน้ำ บอกฉัน!?”
“คุณฟอร์” น้ำหวาดกลัวที่เหมือนะทำร้ายทุกสิ่งที่ขวางหน้า หรือบางอย่างที่คาดไม่ถึง
“ จะกลับบ้านก็ได้ แต่คือบ้านฉัน ซึ่งก็คือบ้านฉันเท่านั้น!” ฟอร์ว่ากระชากแขนน้ำ
“ คุณฟอร์อย่าทำแบบนี้เลยครับ!?”
“ ใครที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้!?” ฟอร์ว่าตาขวาง
“…………” คุณฟอร์…..เพราะน้ำหรือครับ??
“ เพราะใคร?” ฟอร์ว่าทรงตัวไม่ตรงเพราะรู้สึกว่าพื้นลาดเอี้ยง
“ คุณฟอร์เป็นอะไรหรือเปล่าครับ!?” น้ำว่าตกใจเข้าประครอง ฟอร์สะบัดหนี ฝืนตัวเองพยายามจะมองน้ำให้ชัด แต่ใบหน้าน้ำกับยิ่งเลือนราง
“คุณฟอร์ คุณฟอร์ !?” เสียงที่เขาได้ยินก่อนที่สติจะหายวับไปคือเสียงน้ำที่เป็นห่วงเป็นใยเขามากมายเหลือเกิน
“ คุณฟอร์ !?” น้ำตื่นตะหนกที่อยู่ๆฟอร์ก็ล้มพับลงไป น้ำพยายามเขย่าตัวฟอร์ครั้งแล้วครั้งเล่า
“ คุณฟอร์ครับ คุณฟอร์ได้ยินน้ำไหม!?”
“…………………………”
“คุณฟอร์!?” กลั้นน้ำตาไวอยู่ ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าฟอร์เป็นลมเพราะไม่ทานข้าวมาหลายมื้อ
“………………………………………” ฟอร์ได้ยินเสียงน้ำจากที่ห่างไกลก่อนที่จะชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ และเขาลืมขึ้นอย่างเหนื่อยล้า
“ นะน้ำ”
“คุณฟอร์ฟื้นแล้วหรือครับ?” น้ำว่ายิ้มตื้นตัน
“ อืม” ฟอร์ว่าพยุงตัวลุกแต่โงนเงนโดยมีน้ำพยุง
“คุณฟอร์เป็นหรือเปล่าครับ? ไปหาหมอเถอะครับ เดี๋ยวน้ำพาไป”
“ ………………………………………..” ฟอร์ส่ายหน้า เพราะเขารู้สาเหตุดีว่าเขาเองไม่สนใจดูแลสุขภาพร่างกายจนย่ำแย่ขนาดนี้ แม้มารดาจะเตือนนักเตือนหนาก็ตาม เขาไม่ได้กินอะไรที่อิ่มท้องมานานเท่าไรแล้ว..เขาไม่อยากกิน ไม่หิวอะไรทั้งนั้น เพราะเขาไม่กะจิตกะใจ เขาเฝ้าแต่ตามหาน้ำ คิดถึงแต่เรื่องน้ำเท่านั้น
“ ทำไมครับ?”
“ คงเป็นเพราะเมื่อเช้า ..หรือไม่ก็วานฉันยังไม่ได้มีอะไรตกถึงท้อง” ฟอร์ว่า น้ำไม่ถามว่าเพราะอะไรเพราะเขาสายตาที่อีกฝ่ายมองบอกดีอยู่แล้วว่าเพราะเขา
“ ขอโทษนะครับ” น้ำว่าก้มหน้าลง
“ ไม่ใช่เพราะน้ำหรอก ฉันทำตัวฉันเอง”
“…………” น้ำไม่อยากให้ฟอร์เป็นแบบนี้ ความรู้สึกที่โทษตัวมีมากมายทวีคูณจนยากที่รับไหว
หากเขาไม่หนีมาคุณฟอร์ก็คงไม่เป็นแบบนี้
เพราะเขาคุณฟอร์ถึงกับซูมผอม จนถึงเป็นลม …
เป็นเขาที่ผิด….อีกแล้ว
เขาอยากแก้ไขมัน….อย่างน้อยก็เพื่อคุณฟอร์ที่ดีกับเขา..รักเขา ออกมาตามหาเขา
“น้ำจะกลับไปคุณฟอร์….”
“……………………………………..”
“ คุณฟอร์ยังอยากให้น้ำกลับไป ใช่ไหมครับ?” เขารู้สึกอยากจะร้องไห้ ทั้งที่เขาทำสิ่งที่ควรทำแล้ว
“ ………………………….อยากสิ ไม่งั้นฉันจะตามหาน้ำเหรอ?” ฟอร์ว่าดึงน้ำเข้ามากอด เขาควรจะดีใจมากกว่านี้สิ แต่ไม่เลย…เพราะ…ใบหน้าน้ำที่เหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมา
“…………………………………….”
ขอโทษนะที่ฉันทำเป็นมองไม่เห็น เพราะฉันเห็นแก่ตัวเกินไป…ฉันไม่ใช่คนดีอย่างที่คิดหรอก
ไม่ใช่เลย
---------
“ อะไรกันนม ไม่เห็นด้วยที่เหนือมาอยู่กับน้ำ แล้วไหงมาบอกว่าจะมาจะเอากับข้าวมาส่งน้ำด้วยตัวเอง นมเองก็อยากเจอน้ำไม่ต่างจากเหนือหรอก” เหนือคุยโทรศัพท์อารมณ์ดีขณะเดินขึ้นบันไดก้าวต่อก้าว
“ นมอยากไปดูให้เห็นกับตาว่าคุณเหนือไปกินอยู่กันยังไง ทำความสะอาดกันบ้างหรือเปล่า ผู้ชายสองคนให้นมช่วยดีกว่า” ปลายสายตอบ ได้ยินเสียงเหนือสดใสก็สบายใจ
“ สกปรกอะไรนม นมก็รู้ว่าน้ำสะอาดจะตาย”
“ นมไม่ห่วงน้ำหรอกค่ะ นมห่วงคุณเหนือมากกว่าจะไปทำให้น้ำต้องปวดหัว” นมก้านพูว่า
“ ครับครับ แต่นมต้องมาพรุ่งนี้ เพราะวันนี้เหนือกับน้ำจะไปหาของอร่อยกินกันข้างนอก” เหนือบอกคิดจะชวนน้ำ โดยที่อีกฝ่ายยังไม่รู้ตัว
“ จะอร่อยสู้กับข้าวที่นมได้หรือคะ?”
“คร้าบคร้าบ” เหนือว่าก่อนที่วางสาย ริมฝีปากยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
เหนือกำลังจะเคาะประตู แต่เห็นประตูคล้องแม่กุญแจ คิดว่าน้ำคงออกไปข้างนอก โดยไม่รู้ว่าน้ำไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว
เหนือไม่คิดอะไรมากคิดว่าน้ำคงไปซื้อของหรือทำธุระใกล้ๆ
“…………………………….”
10 นาทีผ่านไป
20 นาทีผ่านไป
ครึ่งชั่วโมง แล้วน้ำยังไม่กลับเหนือเดินวนเหมือนหนูติดจั่น
“……………………………….”
เมื่อเช้าน้ำไม่มีท่าอะไร ไม่ใช่ว่าน้ำหนีไปอีก…
ไม่ใช่ ไม่ใช่!?
เหนือรีบเดินมาเคาะประตูห้องบุญมี
ก็อกๆ
เคาะราวกับจะทุบประตูให้พังให้ได้ โชคที่เพิ่งเลิกเรียนรีบเดินมาเปิดประตูด้วยความโมโหแม้จะไม่รู้ว่าใครมาทุบประตูห้องก็เถอะ ยิ่งเห็นคนมาเคาะยิ่งหงุดหงิด
“คุณหัดเกรงใจเจ้าของห้องบ้างเคาะขนาดนี้ไม่พังเข้ามาเลยละ?!”
“ น้ำไปไหน?!” เหนือถาม
“ เอ้า!?” ท่าทีเยาะเย้ย “ น้ำไม่ได้บอกคุณเหรอ?”
“ ไม่ได้บอก!”
“ งั้นผมก็บอกคุณไม่ได้” โชคยักไหล่
“บอกมา!” เหนือว่ากระชากคอเสื้อโชคจะให้บอกว่าน้ำอยู่ที่ไหนให้ได้
“ เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง! ชอบใช้กำลังข่มคนอื่น ไม่เห็นหัวใคร คิดว่าอยากจะทำอะไรก็ได้หรือไง!? ผมไม่แปลกใจหรอกถ้าน้ำจะหนีคุณไปอีก” โชคว่าสะใจ ไม่คิดจะดิ้นรนหนีด้วยซ้ำ
“ น้ำอยู่ไหน ห๊ะ!?”
“อยากรู้ก็ไปถามน้ำสิ”
“ แกมัน!? จะไปรู้เรื่องอะไร ” เหนือง้างกำปั้นจะต่อยอีกฝ่ายแต่หมัดค้างกลางอากาศแม้จะสั้นเทิ้ม เพราะหักห้ามตัวเองไม่ให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล
“ ผมจะบอกอะไรให้ก็ได้ น้ำไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ไปอยู่ไหนผมก็ไม่รู้เพราะน้ำไม่ได้บอก” โชคว่าแม้จะหมันไส้เหนือในหลายๆเรื่องแต่ก็บอกความจริง
“คุณจะไม่รู้ได้ยังไง!?
น้ำเชื่อใจพวกคุณน้ำจะไปไหนก็ต้องบอกพวกคุณ นอกเสียจากว่าพวกคุณก็เป็นใจให้น้ำหนีไปจากอีก”
“ง่ายๆเลยนะครับ น้ำไม่อยากให้ใครรู้ ไม่อยากให้ใครไปตามไปยุ่ง โอเคไหมครับ คุณ เหนือ” โชคลากเสียงยาว " แล้วก็ผมกับพี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้ำอยู่ที่ไหน"
“ ………………………………..” เหนือโดนพูดแทงใจดำ ถึงกับพูดไม่ออก
“ ไม่มีประโยชน์หรอกนะครับที่คุณจะตามหาน้ำอีก เพราะแม้จะเจอแต่ก็ได้แค่ตัว ถ้าน้ำไม่ได้รักคุณ เรื่องแบบนี้ก็ต้องเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อันนี้ความคิดผมนะ” โชคว่า ก่อนที่เหนือจะลดมือลง
ไม่ว่ายังไงน้ำก็ไม่ยอมรับฉันใช่ไหม? ถึงได้หายไปแบบนี้ อยากให้ฉันทรมาน อยากให้ฉันเจ็บปวดเหมือนกับที่ฉันเคยทำกับน้ำหรือยังไง
ทั้งที่เมื่อกี้เขายังสนุก มีความสุข มีความหวัง แต่ตอนนี้แตกต่างกันอย่าสิ้นเชิง
“………………………………”
น้ำบอกฉัน ไม่เคยโกรธ เลยไม่จำเป็นต้องยกโทษให้ฉัน แล้ว แบบนี้หมายความว่าไง
ไม่ได้รักฉัน ฉันเข้าใจเพราะฉันก็ทำไม่ดีกับน้ำไว้มากจนแม้แต่ตัวฉันเองยังไม่อยากให้อภัยตัวเอง แต่แม้โอกาสก็ไม่ให้ฉัน น้ำใจร้ายกับฉันไปหน่อยไหม? กับการฆ่าฉันทั้งเป็น
“……………………..” โชคมองหน้าเหนือคิดว่าร้องไห้แต่กลับไม่มีน้ำตาสักหยด ถึงกับสลดใจทำตัวไม่ถูก เมื่อเหนือไม่ทำอะไรนอกจากยืนนิ่งเหมือนหิน เขาจึงปิดประตูห้องเบาๆแม้จะนึกสงสารเหนือก็ตาม แต่เขาก็ไม่รู้จริงๆว่าน้ำไปอยู่ที่ไหน?
เฮ้อ….สงสารไปก็เท่านั้น ใช่ว่าน้ำอยู่กับเหนือจะมีความสุข…..
ความรักบังคับกันได้ซะที่ไหน อยู่ด้วยกันรั้งแต่จะทรมานทั้งสองฝ่าย
---------------------------------------------------
:fire:
-
ลากกันไปลากกันมา น้ำช่างอ่อนไหว
-
บ่วงหัวใจให้รัก
43.จบ
รายชื่อ ….ผู้มีสิทธิเข้าการรับการสอบคัดเลือก….
1. ………
2. ………
3. ………
4. นาย นที …..
น้ำเห็นชื่อตัวเองมีสิทธิเข้าสอบสัมภารณ์ แต่กลับถอนหายใจ ฟอร์ที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาเห็นน้ำไม่มีท่าทีดีใจนึกว่าน้ำสอบตก รีบเข้ามาถาม
“ น้ำสอบไม่ได้เหรอ?”
“ สอบได้ครับ” น้ำบอก ไม่กระตือรือร้น มองหน้าจอคอมพิวเตอร์คล้ายใจลอย
“ อ้าว แล้วทำไมทำหน้าอย่างงั้น วันนี้ไปข้างนอกกันไหม? ไปฉลองที่น้ำสอบได้ไง” ฟอร์ว่าสวมกออดอีกฝ่ายจากด้านหลัง
“ น้ำยังไม่ได้สอบสัมภารณ์เลยนะครับ”
“ ได้อยู่แล้วเชื่อสิ” ฟอร์ว่า
“…………………..” น้ำยิ้มภูมิใจที่ฟอร์ชื่นชมและเชื่อมั่นในตัวเอง แต่มีบางอย่างที่แม้แต่เขาเองก็ไม่เข้าใจ
“ นะน้ำไปขับรถเล่น แล้วก็ไปอาหารอร่อยๆแถวชานเมืองกัน ฉันรู้จักร้านดีๆน้ำต้องชอบแน่” ว่าพลางเอาหน้าวางบนไหล่น้ำอย่างรักใคร่
“ครับ” น้ำว่าพยักหน้ายิ้ม แต่ใจกลับนึกไปเหนือว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง เขากลับมาอยู่กับฟอร์ก็เป็นวันนี้ก็ครบ 1 เดือน คุณเหนือจะยังตามหาเขาหรือว่าตัดใจไปแล้ว เขายังจำสีหน้าเหนือที่พยายามจะทำแผลให้ หรือแม้แต่จัดแจงกับข้าวที่คุณนมทำมาให้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแต่กลับเงอะๆงะๆเหมือนคนไม่มั่นใจในสิ่งที่กำลังทำ ซึ่งดูไม่เข้ากันเลยสักนิด
“……………………………..………” แม้แต่ฟอร์ก็สังเกตเห็นว่าน้ำกำลังคิดไปถึงบางอย่างที่ไม่ได้อยู่ตรงหน้า แต่กลับทำเป็นมองไม่เห็น
ฟอร์รู้อยู่แก่ใจว่าน้ำไม่ได้กลับมาเพราะรักเขา แต่กลับมาด้วยเหตุผลอื่นนั้นก็คือสงสารเขาเท่านั้นเอง แต่เขาก็เชื่อในความใกล้ชิดว่าสักวันน้ำต้องรักเขาแน่ ถึงได้ทำเป็นมองไม่เห็นว่าน้ำรู้สึกยังไง
สุดท้ายเขาก็เห็นแก่ตัวอยู่ดี ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“ ไม่อร่อยเหรอ?” ฟอร์ถาม เมื่อน้ำกินไปเท่าไรก็อิ่ม
“ อร่อยครับ แต่น้ำไม่ค่อยหิว” น้ำบอก เหม่อมองนักดนตรีหญิงที่กำลังร้องเพลงขับกล่อมเบาๆ จนฟอร์ต้องหันมองตาม
“ มองผู้หญิงสวยฉันหึงนะ” ฟอร์แกล้งแหย่ หวังจะให้น้ำทำหน้าเลิ่กลั่ก
“ น้ำไม่ชอบผู้หญิงหรอกครับ” น้ำตอบเรียบเฉย ฟอร์ถึงกับแปลกใจ แต่อมยิ้มในความซื่อตรงของอีกฝ่ายไม่ได้
“ มีฉันอยู่แล้วด้วยใช่ไหม” ฟอร์ว่า
“………………” น้ำมองเห็นชายหนุ่มที่หันหลังข้างเวทีไม่ได้ยินที่ฟอร์ถาม
คุณเหนือ!? น้ำใจหาบวาบก่อนที่จะลุกขึ้น แต่พออีกฝ่ายหันมาจึงรู้ว่าไม่ใช่เหนืออย่างที่คิด
“ น้ำ!?” ฟอร์ตกใจรีบจับมือน้ำเอาไว้ก่อนที่รีบหันมองตามน้ำทันที
“ เกิดอะไรขึ้น!?” ฟอร์ถามไม่รู้ว่าน้ำเป็นอะไร
“ ปะเปล่าครับ” น้ำตอบก่อนที่จะนั่งลง หัวใจยังเต้นแรงอยู่เลย
“เปล่าแล้วน้ำลุกขึ้นทำไม? มีอะไรก็บอกฉันเถอะ” ฟอร์ถามไม่สบายใจ ก็เห็นๆอยู่ต้องมีอะไรแน่ เพียงแต่น้ำไม่บอกเขาเท่านั้นเอง
“ น้ำคิดว่าเห็นคนรู้จัก แต่จำผิด” น้ำบอกให้ฟอร์สบายใจ แต่ฟอร์ไม่เชื่อ เพราะเห็นได้ชัดว่าเมื่อกี้น้ำตกใตจนหน้าซีด แต่กลับบอกไม่มีอะไร
“……………………………………..…..” ฟอร์หันกลับไปมองอีกครั้งคิดว่าชายผู้ชายที่ใส่เสื้อขาวมีหุ่นและท่าทางคล้ายคนๆหนึ่งอยู่เหมือนกัน
เหนือ
ที่น้ำทำหน้ามันเห็นผีเพราะคิดว่าเห็นเหนือ แล้วยังไง!?
“ ถ้าน้ำอิ่มแล้วเราก็กลับกันเถอะ” ฟอร์ว่ากำมือแน่น ทั้งรักทั้งแค้น แม้แต่ตัวเอง
นานกว่าครึ่งชั่วโมงที่ฟอร์กับน้ำนั่งในรถโดยที่ฟอร์ไม่มีแต่จะจับพวงมาลัยรถ
“ คุณฟอร์มีอะไรหรือเปล่าครับ?” น้ำถามทำร้ายความเงียบและความอึดอัดที่รู้สึก
คุณฟอร์เหมือนมีอะไรในใจ?
“ น้ำ ฉันขออะไรน้ำอย่างหนึ่งได้ไหม?” ฟอร์ถามทั้งน้ำเสียงและคำพูดจริงจังจนน้ำรู้สึกเกร็ง
“…………ครับ” (พยักหน้า)
“ ไม่ว่าฉันจะถามอะไรต่อจากนี้ให้น้ำพูดแต่ความจริง”
“………….”
“ ถือว่าฉันขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย ……..ได้ไหม?” เพราะหากน้ำยังลังเล ไม่ว่าใครก็เจ็บปวด เพราะการที่น้ำไม่พูดความจริงอย่างที่น้ำรู้สึก มันคือการให้ความหวังลมๆแล้งๆ
“ ……………ครับน้ำจะพูดความจริง” หวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก
“ ที่กลับมาอยู่กับฉันเพราะอะไร?”
“……………….”อึ้ง พูดไม่ออก ไม่คิดว่าฟอร์จะถามคำถามนี้
พอเห็นสีหน้าน้ำ ฟอร์เข้าใจได้ทันทีว่าไม่ใช่เพราะรักแน่นอน
“ เพราะสงสารฉันใช่ไหม?”
“คุณฟอร์ถามน้ำแบบนี้ทำไมครับ?”
“ไม่ใช่ทำไม น้ำรับปากว่าจะตอบฉันตามความจริง ที่น้ำยอมกลับมาอยู่กับฉันเพราะสงสารฉันใช่ไหม?”
“………”
“ ใช่ไหมน้ำ!?”
“ ครับ แต่ไม่ใช่สงสารอย่างเดียวนะครับ น้ำเป็นห่วงคุณฟอร์ ไม่อยากให้….”
พูดไม่ทันจบฟอร์ก็พูดแทรกเพราะทนรอให้น้ำพูดจบไม่ไหว!?
“มันก็เหมือนกันและน้ำ!” ฟอร์ราวกับระเบิดออกมา ชายหนุ่มทุบพวงมาลัยรถเต็มแรง “ก็คือน้ำไม่ได้รักฉัน!?”
คิดแล้วไม่มีผิด!!
“ น้ำขอโทษนะครับ”
“ ไม่ต้องขอโทษ ฉันไม่อยากได้ยิน” ฟอร์ว่าเสียงแหบแห้ง น้ำตาตกใน
คนที่ไม่ยอมปล่อยวาง คือคนทรมานที่สุด เพราะนอกจากตัวเองแล้วยังทรมานคนที่รักอีกด้วย
“……………..”
แล้วน้ำต้องทำยังไงครับ ถึงจะดีกับทุกๆคน น้ำทำอะไรก็ผิดไปหมด
“……………!? เราจะไปไหนกันครับ!?” น้ำถามเมื่อมั่นใจว่าฟอร์ไปได้พากลับบ้านแน่ๆ
“ ………………………………………………..”
“คุณฟอร์ครับ!?”
“…………………………………….” ฟอร์เหยียบเร่งความเร็วจนน้ำหวั่นใจ ว่าฟอร์กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่
“………….คุณฟอร์ทำให้น้ำกลัวนะครับ”
100
110
120
“ คุณฟอร์!?”
“ เงียบเถอะน่า!?” ฟอร์ว่า พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะทำในสิ่งที่คิด
ต้องทำให้ได้!? อย่างน้อยที่สุดก็เพื่อคนที่เขารักหมดหัวใจ
หรือเขาจะตายพร้อมน้ำไปทั้งอย่างนี้ดี แค่คิดก็กลัวตัวเองที่กล้าคิดแบบนี้
“……………”
คุณฟอร์กำลังทำอะไร? ทำไมไม่บอกน้ำครับ
“…………………………………………….”
“ คุณฟอร์พาน้ำมาที่นี่ทำไมครับ!?” น้ำถามรุกรี้รุกรนเมื่อเห็นบ้านที่ไม่ได้เห็นมานาน
“ พาน้ำมาส่งบ้าน” ฟอร์ว่าน้ำตาแทบจะไหลอยู่แล้ว
“ ทำไมครับ เพราะอะไร น้ำทำอะไรให้คุณฟอร์ไม่พอใจถึงขนาดพาน้ำมาที่นี่!?”
“ ไม่หรอกไม่ใช่ว่าน้ำทำอะไรไม่ดีกับฉัน แต่เพราะน้ำทำดีกับฉันมาก มากเสียจนฉันรับมันไว้ไม่ไหว”
“ น้ำไม่เข้าใจ”
“ น้ำไม่รักฉัน แต่ก็ยังยอมอยู่กับฉัน ฉันจะทำเพื่อน้ำบ้างไม่ได้หรือไง?”
“ แต่การทำแบบนี้คือการฆ่าน้ำทั้งเป็น น้ำไม่อยากอยู่ที่นี่ ที่นี่มีแต่ความทรงจำเลวร้าย น้ำไม่อยากอยู่ อย่าทำแบบนี้เลยครับ ถ้าไม่รักน้ำก็ปล่อยให้น้ำไปตามทางของน้ำ แต่อย่าให้น้ำอยู่ที่นี่”
“ น้ำแน่ใจเหรอว่าน้ำไม่อยากอยู่ที่นี่จริงๆ?”
“…………..”
“ น้ำแน่ใจเหรอว่าไปอยู่ที่อื่นจะมีความสุข”
“คุณฟอร์ไม่เข้าใจหรอกครับ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของน้ำ ไม่ใช่”
“ อย่าหนีอีกเลยน้ำ ฉันเองก็ไม่หนีความจริงอีกแล้วว่าน้ำไม่ได้รักฉัน อย่างที่ฉันรัก ความรักของเรามันคนละความหมายกัน”
“คุณฟอร์?”
“ ที่น้ำเคยบอกว่ารักฉัน เป็นความรักที่ต้องการที่พึ่งพิ่ง ต้องการคนปกป้อง เสมือนคนในครอบครัว ฉันคงเป็นได้แค่พี่ชาย ไม่ใช่คนรัก”
“………………..”
“ ฉันพูดถูกใช่ไหม?”
“ …………น้ำไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น”
“……………………………………”
“…………….”
“……………………………………………..”
“…………”
“ ส่วนเหนือก็คงได้รับบทเรียนมากแล้ว คงเปลี่ยนไปบ้างแล้ว ขอเพียงน้ำเข้มแข็งและกล้าเผชิญความจริงสักวันต้องดีขึ้นแน่”
“ ไม่ครับ น้ำจะไม่กลับมาที่นี่” น้ำว่าพร้อมเปิดประตู หากว่าคุณฟอร์ไม่ต้องการเขาแล้วเขาก็พร้อมที่จะจากไป แต่ไม่ใช่กลับมาที่นี่
“น้ำ!” ฟอร์วิ่งตาม จับแขนน้ำอีกฝ่ายก็สะบัดทิ้งทันที
“น้ำ?!” ฟอร์ดึงน้ำได้อีกครั้งก่อนที่จะดึงน้ำให้หยุด ทันทีที่น้ำหันกลับมา ฟอร์ตัดสินใจตบหน้าน้ำให้ได้สติ
เพียะ!?
ทั้งที่คนที่ตบเจ็บยิ่งกว่าคนโดนตบเสียอีก
“ อย่าหนีอีกเลยน้ำ”
“……………….”น้ำส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“ ฉันเคยไม่หวังดีกับน้ำเหรอ?” ฟอร์ว่ากอดน้ำแน่น
“ ฉันเองก็ทำใจยากเหมือนกันที่จะตัดใจ แต่ฉันรู้ว่าสักวันฉันต้องดีใจที่ทำแบบนี้”
“คุณฟอร์ ฮือๆ” แม้แต่คุณฟอร์ก็อยากให้น้ำอยู่ที่นี่เหรอครับ?
“ คนเราหนีไปไม่ได้ตลอดชีวิตหรอก อดีต หรือความจริง ไม่ว่าเราจะทำยังไงก็ไม่เปลี่ยนแปลงมีแต่ต้องเผชิญหน้ากับมันเท่านั้น” ฉันเองก็ทรมานเหมือนตาย แต่ถ้าน้ำก็อยู่กับฉันก็ไม่มีความสุข
คนที่จะทำให้น้ำมีความสุขคงไม่ใช่ฉัน
“……………………….”
“ แต่น้ำมีสิทธิ์ที่จะเลือก….”
“…………”
“ ฉันจะส่งน้ำแค่ตรงนี้ ฉันจะกลับบ้านไปก่อน น้ำมีสิทธิ์ที่จะกลับไปหาฉันได้ทุกเมื่อ แต่ขอให้น้ำคิดดูดีๆ” น้ำว่าผลักน้ำห่างจากตัวเบาๆ ก่อนที่หยิบกุญแจประตูเล็กให้น้ำ ซึ่งกุญแจนี้เคยเป็นกุญแจที่เขากับเหนือเคยใช้หนีเที่ยวเมื่อเขามานอนที่นี่
“ ………..” น้ำไม่ยอมรับมันไว้ ฟอร์จึงต้องวางกุญแจบนมือน้ำพร้อมทั้งกำมือน้ำให้กำมันไว้
“ ในที่สุดฉันก็ได้ทำเพื่อคนที่รักได้จริงๆสักที” ฟอร์ว่าฝืนยิ้มออกได้ในที่สุด
“………..คุณฟอร์!?” น้ำเดินตามฟอร์ แต่ฟอร์กลับไปยอมหันกลับมา
“……………………………………….”
“คุณฟอร์!?”
“ น้ำมีสิทธิ์เลือก”
“……………….” น้ำมีสิทธิ์เลือก!?
“……………………………………” ฟอร์ลากเท้าที่หนักอึ้งไปถึงรถจนถึงที่สุด ขณะที่ฟอร์ขับรถห่างจากน้ำมาเรื่อยๆเขาก็เอาแต่มองกระจกหลังมองน้ำที่ยืนนิ่งมองรถเขาไม่ขยับเขยื้อนไปไหน ….จนน้ำหายลับไปจากสายตานั้น ในที่สุดน้ำตาก็ไหลได้สักที ไหลๆพร้อมกับริมฝีปากที่คลี่ยิ้มไม่ยากเย็นนัก
ฉันรักน้ำมากจริงๆ
“ อึ้กๆ ฮือ” ฉันรักน้ำมากจริงๆ
ฉันรักน้ำมากเสียจนบางทีชีวิตนี้ฉันคงจะไปเจอคนที่รักฉันมากขนาดนี้
“………………..อึ้ก ฮือ พี่ชายอย่างฉันคงทำได้แค่นี้”
“………..” น้ำมองผ่านประตูเหล็กดัดไปยังปราสาทย่อส่วนที่สว่างไสวท่ามกลางความมืดเขาสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่มองไม่เห็น นี่คงจะเป็นความรู้สึกของคำที่เรียกว่า บ้าน
เขาอยู่ที่นี่มาตั้งแต่จำความได้ เขาวิ่งเล่นรอบๆบ้านที่ไม่ใช่ของตัวเอง ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้ ทั้งหวาดกลัว เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้นแต่กลับเขารู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่ที่นี่มานาน
คงจะเที่ยงคืนแล้วมั้ง ทั้ง คุณนม พี่แก้ว พี่กระหล่ำ ลุงน้อยคงหลับไปหมดแล้ว ส่วนคุณเหนืออาจจะทำอะไรอยู่ก็ได้ อาจจะนั่งดูหนัง เล่นเกมส์ หรืออาจจะยังไม่กลับ ยิ่งไม่มีคุณแม่คอยเป็นห่วงเป็นใยด้วยแล้ว เขาก็อดห่วงคุณเหนือไม่ได้
“……”
แต่….
เดินถอยห่างจากประตู ขาสั่นอย่างฉับพลัน
“…… .. .” แต่
ไม่ใช่
ที่นี่ไม่ใช่
เขาเคยถามตัวเองหลายต่อหลายครั้งว่าทำไมเขาถึงไม่อยากอยู่ที่นี่ คำตอบในส่วนลึกคือไม่ใช่ไม่อยากอยู่ แต่อยู่ไม่ได้ ที่อยู่ไม่ได้เพราะอะไร……เพราะคุณเหนือ
เพราะคุณเหนือ……..
ตอนนี้คุณเหนือบอกจะเปลี่ยนแปลงตัวเพื่อเขา ซึ่งเขาเองก็รู้สึกว่าคุณเหนือเปลี่ยนไป แต่เขาไม่อาจจะวางใจคุณเหนือได้ นิสัยคนเราใช่จะเปลี่ยนได้ง่ายดาย แต่คุณเหนือก็บอกว่าเพื่อน้ำ เพราะรักน้ำไม่อยากให้น้ำหนีไปไหนอีก
“…………”
ความจริงน้ำก็ไม่อยากไปไหนหรอกครับ
น้ำเองก็อยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง ซึ่งไม่ใช่การที่น้ำหนีไปไหน เพราะน้ำได้รู้แล้วว่าถึงน้ำไปอยู่ที่ไหน น้ำก็ยังเป็นไอ้น้ำคนเดิมที่มีอดีต แม้ยามหลับฝันอดีตก็ยังตามมาหลอกหลอน
“………………….”
น้ำรู้ว่าตัวเองไม่ควรจะหนี แต่ก็ยากที่จะทำได้ ครั้นคิดว่าจะกลับมาอยู่ที่นี่หัวก็ปวดริ้ว ขมับปวดตึบๆ ลมหายใจติดขัด มันคือความรู้สึกของคนที่กำลังพยายามทำในบ่างสิ่งบางอย่างเพื่อหาทางหาออกที่ยังมองไม่เห็น
ทุกอย่างมันอึดอัดจนหัวแทบระเบิด
เสียงรถยนต์ที่ได้ยินชัดเข้ามาเรื่อยๆ เสียงดูคุ้นหูจนต้องเลี้ยวมอง และรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูก็หยุดตรงหน้าอย่างที่คิดจริงๆ
“……………” ก้าวขาไม่ออก
เหนือแทบไม่เชื่อตาตัวเองว่าน้ำจะมายืนหน้าบ้านแบบนี้ เหนือรีบเปิดประตูรถออกไปแล้ววิ่งหยุดตรงหน้าอีกฝ่าย
“คุณเหนือ อย่า!?” น้ำคิดว่าเขาหนีเหนือไปอีก เหนือต้องโกรธตัวเองอยางแน่นอน
“…………………………………” เหนือมองน้ำด้วยสายตาที่กำลังเจอของล้ำค่าที่ไม่คิดว่าเจอ
“ …………!?” เหนือยกแขนจะกอดน้ำแต่น้ำกลับคิดว่าเหนือจำทำร้ายยกแขนป้องแม้เหนือจะเข้าใจแต่กอดน้ำไว้ได้อยู่ดี
“ คุณ……….เหนือ!?” น้ำขัดขืนแต่ตอนแรก แต่สุดท้ายก็ยอมอยู่นิ่งในอ้อมแขนของอีกฝ่าย เขาแปลกใจตัวเองที่รู้สึกว่าอ้อมกอดคุณเหนืออบอุ่นเหลือเกิน เป็นความรู้สึกที่เขาไม่สัมผัสมานานแสนนาน
“…………………………………..”
“……………………”
“…………………………………” เหนืออยากกอดน้ำไปไว้แบบนี้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาอยากให้ตัวเองแน่ในว่าเขากำลังกอดน้ำอยู่จริงๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีเขาเพิ่งอดอาลัยตายอยากและสิ้นหวัง อยู่แท้ๆ แต่ตอนนี้เขากำลังรู้สึกได้ถึงความหวัง หวังว่าน้ำจะยอมอยู่ที่นี่ ยอมให้โอกาสเขายอมเปิดใจรับเขา หากเขาไม่คิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไปการที่น้ำมายืนอยู่หน้าบ้านแบบนี้มันควรจะเป็นอย่างงั้น
“ คุณเหนือน้ำหายใจไม่ออก” น้ำว่าเสียงอู้อี้
“ ฉันจะกอดให้แน่นกว่านี้ น้ำจะไปได้ไม่หนีฉันไปอีก” เหนือว่าก้มมองน้ำ
“ ………………” น้ำหน้าเสีย
“ ฉันล้อเล่นอย่ากลัวฉันเลยนะ ฉันแค่รักน้ำ อยากให้น้ำกลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม” เหนือว่าคลายอ้อมแขนหลวมๆแต่ก็ไม่ยอมให้น้ำขยับตัวมากนัก
“……………….คุณรักน้ำมากหรือครับ?”
“………………………………………………” เหนือฉงนในคำถามอีกฝ่ายที่ดูไม่ค่อยเชื่อคำพูดเขาเท่าไร
“…………….?” น้ำยังคงนิ่งเงียบรอฟังคำตอบ อย่างใจจดจ่อ
“ ทำไมน้ำไม่พิสูจน์ด้วยตัวเองว่าฉันรักมากแค่ไหน?”
“……. ยังไง……ครับ?”
“ น้ำก็อยู่กับฉันให้ฉันรักแล้วน้ำก็จะรู้ว่าฉันรักน้ำแค่ไหน” เหนือว่าจ้องมองดวงตาใสที่ยังมีความสงสัย
“……………”
“………………………………………..”
“ …………..”
“ ได้โปรดให้ฉันได้พิสูจน์มันเถอะนะ” เหนือว่าแทบจะกลั้นหายใจ เขากลัวคำตอบที่จะได้รับว่าจะเป็นอย่างที่หวัง ไม่รู้จะต้องยอมรับมันได้ยังไงหากน้ำปฎิเสธ
“……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….…………………………………………………………ครับ ” น้ำตอบคำตอบที่เขาพยายามคิดแต่กลับคิดอะไรไม่ออกนอกใช้ความรู้สึกของตัวเองว่าควรจะเชื่อคุณเหนือดูสักครั้ง ยอมให้โอกาสคุณเหนือ เหมือนที่คุณฟอร์ให้โอกาสเขา
“ขอบคุณ ขอบคุณนะน้ำ” เหนือว่ายิ้มทั้งน้ำตา นี่คงจะเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่เขาดีใจและมีความสุขได้ขนาดนี้
“คุณเหนือร้องไห้ทำไมครับ?!” น้ำว่าตกใจ หรือว่าคุณเหนือไม่สบายตรงไหน!?
“คุณเหนือเป็น..!?”
“ ฉันไม่ได้เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องตกใจ ฉันแค่มีความสุข”
“ แต่คุณเหนือ?”
“ น้ำตาไม่ได้เกิดจากน้ำความเจ็บปวด ความเสียใจหรอก น้ำตาแห่งความปิติ ความยินดี น้ำตาจากความสุขก็มี…”
“…………..” น้ำไม่เข้าใจที่เหนือบอกเท่าไร แต่ก็โล่งอกที่เหนือไม่ได้เป็นอะไร
“ …………………………………..”
เหนือใช้มือเช็คน้ำตาให้อีกฝ่ายที่ดูจะไม่สนใจมันสักเท่าไร
หมับ!? เหนือจับมือไว้ก่อนก่อนที่เอาแนบแก้มตัวเองอย่างเบามือ
“ …………………………………..”
“……………..” น้ำดึงมือกลับเหนือจึงดึงกลับมาอีกทีก่อนที่จูบมือน้ำเบาๆ น้ำรู้สึกขนลุก ใบหน้าร้อนผ่าวจนหลบสายตาที่จ้องมองด้วยความสับสน
“…………ขอบคุณนะที่ให้ฉันได้รักน้ำ” เหนือว่า น้ำได้แต่พยักหน้า
“………”
น้ำเองก็คงอยากให้คุณเหนือรัก ถึงได้ยอมให้โอกาสคุณเหนือได้รักน้ำ ที่ซึ่งโอกาสที่คุณเหนือขอมันอาจจะมีอยู่แล้ว เพียงแต่คุณเหนือไม่เคยมองเห็นมัน
“………………………”
จบ.
**************
สวัสดีเจ้าค่ะท่าน :mc4:
หายหัวไปนานมากเหมือนกัน เนื่องด้วยเพราะทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตกันเลยทีเดียว
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
เข้าเรื่อง บ่วงหัวใจให้รัก ก็จบลงแล้ว
บางท่านอาจจะไม่พอใจ ในตอน จบ ด้วยว่าเจ้าหญิงนั้นอ่อนหัดนัก
แต่สำหรับเจ้าหญิงนั้น ในอนาคต ของ น้ำ เหนือ และฟอร์นั้นคงจะต้องเจอทางเดินของตัวเองอย่างแน่นอน เพราะต่างก็ยังเด็ก ย่อมได้เจออะไรใหม่ ปัญหาใหม่ๆ เรื่องในคราวนี้แม้จะเจ็บปวดแค่ไหน แต่นี่อาจจะเป็นความเจ็บปวดในเศษเสี้ยวของชีวิตก็เป็นได้
ผู้ใหญ่ทุกคนย่อมเคยไร้เดียงสา และเคยเป็นเด็ก
ก็ว่าไป
ในเรื่องของความรักนั้น น้ำเองก็คงคิดว่าฟอร์เป็นพี่ชาย ที่ทับซ้อนกับพ่อที่ไม่เคยเห็นเสียมากว่า เป็นฟอร์เสียเองที่รักน้ำแบบหนุ่มสาว และเหนือเองก็เช่นกัน
หากจะว่าไปคนที่น่าสงสารในความรักมากที่สุดนั้น อาจจะเป็นคนที่ไม่สมหวังในความรัก หรือ คนที่ไม่กล้าจะรัก หรือแม้แต่คนที่ไม่รู้จักความรัก เป็นไปได้ทุกคน ขึ้นอยู่กับการหาทางออกให้ตนเองเสียมากกว่า
น้ำเองก็คงยังอาจจะไม่ได้รักเหนือ แต่ต่อไปก็คงไม่แน่ ต้องคงใช้เวลามากมายเหมือนกัน ใช่ว่าเรื่องร้ายๆจะลบด้วยความดีเพียงวัน 2 วัน
ยังไงเจ้าหญิงก็เอาใจช่วยน้ำเจ้าค่ะ
ขอบคุณทุกท่านมากเจ้าค่ะ ที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงบรรทัดนี้ ขอบคุณมาก :pig4:
ปล.แล้วพบกันใหม่เน้อเจ้าค่ะ :bye2:
-
จบแว้ว ขอบคุณมากสำหรับนิยายสนุก ๆ แกมรันทด
รออ่านบุพเพฯ ฉบับหนังสือเน้อ
-
งงกับฟลอร์ีที่บอกน้ำไม่พูดความจริง ตอนที่ฟลอร์ตามไปพบน้ำที่ห้อง น้ำไม่ได้พูดไม่ได้บอกอยู่หรือไง ถึงไม่ได้บอกตรง ๆ แต่สิ่งที่น้ำพูดน้ำทำก็สื่อได้นี่นา และฟลอร์เองก็รู้ยู่ไม่ใช่หรือ แต่ฟลอร์เองไม่ใช่หรือที่เห็นแก่ตัว แต่ยังดีที่คิดได้นะฟลอร์ ส่วนเหนือ สงสารเหนือตอนที่กลับมาแล้วไม่เจอน้ำ และเจอโชคพูดแบบนั้นอีก ไม่ว่าเหนือจะเป็นยังไง คนที่ควรพูดแบบนั้นกับเหนือไม่น่าจะใช่คนที่เคยเจอกันไม่กี่ครั้งหรอกมั้ง โชคอาจจะหวังดีกับน้ำ แต่วุ่นวายเกินไปหน่อยไหม ส่วนเหนือพูดกับน้ำแบบไหนก็ทำให้ได้ด้วยนะ ดูแลน้ำให้ดีนะเหนือ ส่วนน้ำ เหมือนน้ำเองก็น่าจะรู้สึกอะไรบางอย่างกับเหนือนะ เพียงแต่การกระทำร้าย ๆ ของเหนือเมื่อก่อนทำให้น้ำไม่วางใจก็เท่านั้น เหนือก็ต้องพิสูจน์ตัวเอง ส่วนน้ำก็ค่อย ๆ มองเหนือในตอนนี้ให้ดี ๆ นะ
-
จบแล้ว...จบแล้วววววว
แม่เจ้าตามอ่านกันมายันจบ กี่ปีเอ่ย555+
รุ้สึกว่า ปลื้มปิติจริงๆไห้ตายเถอะ
ในที่สุดเนื้อเรื่องก้ดำเนินมาถึงตอนนี้
มันจบแต่เหมือนไม่จบ(เอ๊ะยังไง?)
ถามคนเขียนมันจะมีพาทต่อไหมหงะ?
เหมือนๆที่คนเขียนได้กล่าวไว้
เหมือนเราจะต้องช่วยกันลุ้นว่าอนาคตของสองคนนี้จะเป้นยังไง
มันอะไรยังไง ไงก็ไว้เจอกันใหม่เน้อ
รักเรื่องนี้ ♥
-
จบซะแล้วหรือนี่...รู้สึกว่า เป็นการจบที่เหมือนเป็นการเริ่มต้น ทั้งสองคนยังต้องทำแบบฝึกหัดความรัก และเรียนรู้วิธีการใช้ชีวิต(แบบปรกติ)อีกเยอะ ...ออกเดิน เริ่มนับหนึ่งใหม่ไปพร้อมๆกัน //เอ...มีลุ้นภาคต่อมั้ยเีนี่ย, คุณเจ้าหญิง? อิอิ :bye2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กว่าจะลงเอยกันได้ ....
o7
-
อุอุ ซดมาม่ามาตลอดเรื่อง หมดถ้วย..จบพอดี
จะว่าไปทั้งน้ำ เหนือ ฟอร์ ก็ยังเด็กเรื่องความรัก..ต้องเรียนรู้กันอีกจริง
น้ำ..ไม่เคยบอกจริง ว่าชอบไม่ชอบ ต้องการหรือไม่ต้องการอะไร ใครต้องการอะไรก็ขัดไม่ได้ มันทำร้ายใจคนที่มารักเรานะ
เหนือ..ไอ้คนมีปัญหาทางจิต รักเขาแบบไม่รู้ตัว แต่ทารุณร่างกายและจิตใจเขาซะจริง ใครทนอยู่กับแกก็บ้าแระ..ดีนะที่ตอนจบนิสัยดีขึ้น
ฟอร์..ภาพพจน์ดูดีมีน้ำใจ แต่พอมีความรัก..ที่รักแบบผิดป่ะ? เพราะปล่อยให้ความรักทำร้ายตนเอง คนรัก..และคนที่รักเรา สงสารแม่ฟอร์มากๆ
เจ้าหญิงๆว่างๆ ก็ขอมาตอนพิเศษ เพราะเหมือนมีอะไรต่ออีกหน่อย บางอย่างก็ไม่เคลียร์ ความเป็นเพื่อนของเหนือ-ฟอร์จะเป็นไง
จะเฉลยไหม..ที่น้ำมีไรก็ฟอร์มันเพราะเป็นการวางแผน
แล้วถ้าน้ำเรียนมหาลัย ด้วยเสน่ห์ใสๆของน้ำ ก็ต้องมีคนเข้าหาอยู่แระ..เหนือมันจะบ้าเลือด แยกแยะได้ไหม ใครถูกผิด รู้เรื่องไม่รู้เรื่อง
เห็นมีอะไร ก็ลงที่น้ำยันเต อยากรู้..เหนือมันจะทำไง ..จะไว้ใจน้ำ แต่ไม่ไว้ใจคนอื่น จะซัดดะแบบไม่มีหมองเหมือนเดิมป่ะ
..อุอุ สรุปแล้ว ขอตอนพิเศษเหอะ :kikkik:
ขอบคุณเจ้าหญิง..ซดมาม่าอร่อยอิ่มอืดกันยันจบทีเดียว ฮ่าๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
กว่าจะยอมรับและเข้าใจนานมาก น้ำก็คงเป็นน้ำ ฟอร์กลับเหมือนเดิม เหนือเปลี่ยน ดูเหมือนเหนือเปลี่ยนไปพอควรเลย น้ำเป็นนายเอกที่คิดเยอะ แต่สุดท้ายความคิดก็ ไม่ต่างจากเดิมมากนัก คิดไปคิดมาโทษตัวเองอีก เป็นรักสามเศร้า
-
น้ำกับเหนือลงเอยกันซักทีนะ
น้ำอ่อนไหวไปป่าว ??
เฮ้อแต่สุดท้ายก็แฮปปี้ !!
-
ในที่สุดเหนือกับน้ำก็ได้อยู่ด้วยกันจริงๆซะที ขอบคุณเจ้าหญิงแมวนะคะที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ ^_^'
-
ต่อไปน้ำต้องมีความสุขมากขึ้นแน่ ๆ คุณเหนือเป็นคนทำให้น้ำหลอน คุณเหนือก็ต้องเป็นคนแก้ด้วยการทำดีกับน้ำให้มากๆ
แล้วบ้านที่แท้จริงของน้ำก็คือบ้านหลังนี้แหละเนอะ กับฟอร์น้ำคิดว่าเป็นพี่ชายมาตลอดแหละ
ไม่ได้รักหรอก กับเหนือนี่ออกแนวรักนิดๆปนหลอน คือตอนนั้นถ้าเหนือทำดีกับน้ำคงได้ใจน้ำไปแล้ว
ก็ถือเป็นบทเรียนของเหนือให้ซื่อสัตย์กับใจของตัวเอง รักใครก็ต้องทำดี ๆ กับเค้าเค้าจะได้รักเรา
และไม่หนีไป แค่พูดออกมาว่ารัก แสดงออกดี ๆ ก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ส่วนคุณฟอร์ก็นะ
ยอมเป็นพี่ชายในที่สุดปล่อยน้องออกมาได้ กลัวจะไม่ปล่อยมาจะแย่ คุณเหนือร้องไห้เลย
คนที่เข้มแข็งที่สุดก็คือคนที่อ่อนแอที่สุดนะ
ขอบคุณค่า
-
:L2:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่องครับบบบบ
-
เรื่องนี้จุดเยอะมาก555
มาม่าสุดๆ อยากอ่านตอนพิเศษตอนหวานๆกันบ้างจัง
-
41 เหนือทำดีมาก รู้จักบอกชอบ จีบเป็นแล้วนี่ ดูสิน้ำเขินเลย ^^
42 สงสารฟอร์ แต่ไม่รักก็คือไม่รัก สิ่งที่น้ำให้คือความสงสารเท่านั้น :monkeysad:
43 จบแบบมีความหวังว่าคงจะแฮปปี้ เพราะเหนือทำตัวดีเชียว น้ำคงรักได้ในอนาคต (สิน่า)
:pig4:
-
แอบสงสารฟอร์ :z3:
ขอบคุณมากจ้า :กอด1:
-
ไม่เข้าใจฟอร์เลย แต่ยังดีที่ทำให้น้ำรู้สึกตัว
ไม่งั้นน้ำก็หนีไปเรื่อยๆ สงสารทุกคนๆๆๆๆ
-
ขอบคุณเจ้าหญิงแมวนะคะที่มาต่อจนจบ ตอนนี้เราก็หมดห่วงแล้ว ไม่มีอะไรคาใจ
ตอนจบแบบนี้เราโอเคค่ะ ดีแล้วที่จบแแบบนี้ ดีที่ไม่มีใครตาย ตอนฟอร์คิดจะขับรถฆ่าตัวตายนี่เรากลัวว่าฟอร์จะทำจริงๆ คือกลัวกนที่จะตายจะเป็นน้ำน่ะสิ ดีนะฟอร์ตั้งสติได้ (แอบสงสารเหมือนกันแฮะ)
ดีใจที่คุณเหนือพูดคำว่ารักออกมาจนได้ หลังจากนี้ก็เริ่มนับใหม่ตั้งแต่ศูนย์ด้วยกันล่ะนะ
ขอบคุณเจ้าหญิงแมวค่า
-
จบแล้ว
-
เรื่องนี้อ่านวันเดียวจบ เพราะอยากรู้ว่าบทสรุปของเรื่องจะเป็นอย่างไร ขอตอนพิเศษอีกสักนิดนะครับ :z13: :z10: :z2:
-
ยังตามไม่ทัน พักไว้ก่อน
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาลุยต่อ
เป็นกำลังใจให้ขอรับ
-
จบแล้ว
รู้สึกเหมือนอะไรๆยังไม่ลงตัวเสียทีเดียว
มีตอนพิเศษไหมขอรับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ
-
คุณเหนนือดูแลน้ำดีๆนะ :pig4:
+1 +เป็ด
-
เราชอบพลอตเรื่องแบบนี้มากเลยคะ เราว่าดำเนินเรื่องได้ดีอะ จนถึงตอนที่เหนือบอกว่าน้ำเป็นเมียเหลืออะ แต่ตอนหลังๆแอบงงกับความรู้สึกน้ำอะ แบบว่ารู้ตัวช้าทั้คู้เลยอะ
ฟอร์พ่อพระเอกของเราเลยกลายเป็นกึงๆตัวร้ายเลยอะ แล้วน้ำก็เหมือนจะเป็นโรคจิตอ่อนๆ เรื่องนี้สงสารน้ำมากมาย อยากให้เหนือเจ็บเหมือนน้ำบ้างอะไรบ้าง เพราะคุณเธอบังคับน้ำเกือบทั้งเรื่งเลยอะ
ปล มีตอนพิเศษสรุปชีวิตคู่แบบแฮปปี้ก็ดีนะคะ ^^
-
ฟอร์ทำดีแล้ว
เหนือก็ทำให้ได้อย่างที่พูดนะ
หวังว่าจะมีตอนพิเศษหวานๆของน้ำกะเหนือมาให้หายคิดถึง
-
ตามอ่านจบแล้วววววววววววววว
เราเสียน้ำตาไปหลายรอบมาก
สงสารน้ำ
ใครๆก้นึกถึงแต่ความต้องการของตัวเอง
ไม่สนใจน้ำเลย
เหนือก็เรียกร้องความสนใจจากน้ำได้แย่มากกกกกกกกกกกกกกกกกก
หลังจากนี้เหนือคงไม่เป็นแบบนั้นแล้วเนอะ
สงสารน้ำ
-
สงสัยเหนือจะเป็นพี่น้องที่พัดพรากมานานของพี่วุฒินะเนี่ย
555+ Sm จุงเบย น้ำน่าสงสารโพดด แต่โดยรวมสนุกดีฮ๊าฟฟฟ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟฟ
-
อ่านรวดเดียวสนุกมากเลย ถึงตอนจบจะรวบรัดไปหน่อย อ่านแล้วทำให้นึกถึงเรื่องจริง ว่าบทสรุป น้ำจะเลือกเหนือมากกว่าโฟร์จริงเหรอ ถ้าจะให้สวยจริงๆก็ไม่เลือกเสียเลยดีกว่า ไม่เอาทั้งสองคน ยอมอยู่กับคนที่ทำร้ายร่างกายอารมณ์รุนแรงแบบนั้น อะไรขัดใจนิดไม่ได้แบบนั้น นึกหรือว่าจะเปลี่ยนสันดานได้ง่ายๆ ข่าวคู่รักฆ่ากันเพราะหึงหวงก็มีออกจะบ่อยตามหน้า นสพ ถ้าเป็นคนทั่วไป คงไม่เลือกเหนือ เลือกโฟร์ดีกว่า หรือไม่เลือก เดินออกมาเลย น้ำเป็นพวก "รักหนัก"นะเนี่ย
จะว่าไปก็เห็นใจโฟร์ไม่น้อย อย่างนี้แหละ คนที่อ่อนโยน สุภาพ ดูเป็นคนดี ทำดีมาตลอด พอทำอะไรที่เลวร้ายสักคราวเดียวก็จะถูกมองในแง่ลบไปทันทีทันใด ต่างจากพวกนิสัยไม่ดี พอทำดีเข้าหน่อย ก็นะ ทำให้นายเอกเราอ่อนระทวยไปซะทุกเรื่อง นี่แหละ สัจธรรม ทำดีไปทำไม 555
-
อ่าาสเราพยายามอย่างมากมี่จะอ่านภายในคืนนี้ให้จบ(ข้ามคืนกันเลยทีเดียว)อีกนิดนึงเราจะอ่านจบแล่วแต่มันเหมือนแบบว่าไม่อยากอ่ายแล้ว(ขอโทษด้วยนะคะ)อันที่จริงน้ำน่าสงสารมากไม่รู้เวรกรรมอะไรถึงมาเจอเรื่องแบบนี้นะคะแต่ๆเหมือนน้ำเป็นของสาธารณะที่สองคนนั่นลากไปอยู่ด้วยไปๆมาๆน้ำไม่มีความคิดที่จะปฏิเสธที่จะพูดความจริงเลยหรอคะว่าตัวเองคิดยังไง(เขาอาจจะไม่รู้ตัว)คิดอีกแง่หนึ่งคือความไม่เด็ดชาดชองน้ำเรื่องถึงปานปลายรึเปล่า ?
ส่วนฟอร์ตอนแรกที่ออกชอบคะดูอบอุ่นแต่พอออกเยอะเข้าเริ่มแบบอีกละนะเทอจ๋าทำไมยุ่งเรื่องของน้ำกับเหนือจัง(ก็เขาชอบน้ำหนิ)มันทำให้เรื่องดูยุ่งเหยิงดูเข้าใจผิดไปกันใหญ่
มาที่เหนือตอนแรกขอบอกเลยว่าถึงแม้จะโหดแต่มันก็เฉยๆสัมหรับเรา(คนอ่านโรคจิต)แต่พอยิ่งอ่านยิ่งชอบตัวละครตัวนี้ชอบที่เหนือพยายามเปลี่ยนตัวเองแม้จะช่วงสั้นๆก็เหอะแต่เรื่องทุกเรื่องเหนือดูโกรธแบบคิดเองเออเองไม่ฟังคนอื่นเหมือนเด็กเลย
กัสนี่ก็อย่าให้พูด..แต่จะพูด(ฮา)คือคุณเธอต้องการอะไรทำไมต้องคอยยุฟอร์นะ
//เราอาจคิดเกี่ยวกับตัวละครผิดไปบ้างเพราะเรายังอ่านำม่จบอ่านจบคงนอนตาค้างคะคืนนี้ห้าๆเราร้องไห้เกือบทุกตอนที่เหนือออก(คือชอบตัวนี้คะ)
แต่คนเขียนแต่งให้เข้าถึงเนื้อเรื่องได้ดีมาดเลยนะคะไม่งั้นเราคงไม่อินชนาดนี้
ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่แตเรื่องแบบนี้มาให้อ่านข้อคิดก็มีเยอะดีคะ
ปล.ขอโทษอีกครั้งนะคะที่อ่านไม่จบแจ่เท่าที่อ่สนจากคอมเม้นคนอื่นก็พอจะเดาตอนจบไดด้
ขอบคุณคะขอบคุณมากจริง
-
เข้ามาอ่าน เพราะเห็นช่อคนแแต่งเนี่ยล่ะค่ะ รักเจ้าหญิงมาตั้งแต่จุมละ
เรื่องนี้ นึกว่าจะสามพีซะอีก อยู่แบบดูแลกันไป ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน น้ำตอนนี้ก็ไม่โต โลกแคบอยู่ แต่ก็ชอบเรื่องนี้มากๆเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณเจ้าหญิงที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ จุ๊บ จุ๊บ
รักน้องจุม พี่วุฒิที่สุด
-
เสียดายฟอร์จัง พลาดหวังครั้งเดียวถึงกับเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลย
-
ตอนจบรวบรัดไปหน่อยแต่ก็เหนือกับน้ำก็ลงเอยกันในที่สุด
ตอนอ่านสงสารน้ำชะมัด เหนือทำไม้ทำไมนิสัยอย่างนี้
ตอนจบนี่รู้สึกดีที่เหนือเปลี่ยนแปลงตัวเองน้ำจะได้มีความสุขสักที
-
ถ้าจะขอพิเศษใส่ไข่ ยังไหวไหมค่ะ น้องหญิง!!!!
รอคอยภาคพิเศษ.....
-
ว้าวๆ อ่านจบแล้วคร๊าบบบบ
นิยายของเจ้าหญิงบีบตัวใจทุกเรื่องเลย
เรื่องนี้น้ำน่าสงสารมากกกก แล้วแบบนี้น้ำรักเหนือแล้วใช่ไหมค่ะ
-
น้ำ สมชื่อนางจริง ๆ ไหลไปเรื่อย ๆ แปรรูปได้หลากหลาย แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถเปลี่ยนไปไหนได้ไกล ก็ยังอยู่ในลูปเดิม ๆ
ยอมรับว่าขัดใจที่จบแบบนี้ แต่น้ำเลือกเองนี่เนอะ สุดท้ายก็น้ำสมชื่อจริง ๆ ละเหยกลายเป็นไอ แต่พอโดนความร้อนก็ควบแน่นกลับมาเป็นน้ำอยู่ดี
-
น้ำ สมชื่อนางจริง ๆ ไหลไปเรื่อย ๆ แปรรูปได้หลากหลาย แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถเปลี่ยนไปไหนได้ไกล ก็ยังอยู่ในลูปเดิม ๆ
ยอมรับว่าขัดใจที่จบแบบนี้ แต่น้ำเลือกเองนี่เนอะ สุดท้ายก็น้ำสมชื่อจริง ๆ ละเหยกลายเป็นไอ แต่พอโดนความร้อนก็ควบแน่นกลับมาเป็นน้ำอยู่ดี
โดนมาก o13
-
ขอบคุณมากสำหรับนิยายสนุก ๆ
:bye2: o13 o13 o13 :bye2:
-
สงสารฟอร์มากๆๆอะ
-
โอ้ จบแล้ว :katai2-1:
เฮ้อนิยายจบแล้ว แต่คนอ่านยังไม่จบนะเนี่ย อยากรู้ต่อไปอีกมากมาย
อยากรู้ว่าเหนือจะทำดีกับน้ำ ให้น้ำเห็นว่ารักได้แค่ไหน
แล้วน้ำจะรู้สึกยังไงกับเหนือกันแน่
แล้วฟอร์ล่ะจะทำใจเรื่องน้ำได้มั้ย กลับมาเป็นเพื่อนเหนือได้รึเปล่า :ling1:
มันคาใจอ่ะ :ling1:
-
:katai1: โอ้วววว จบแล้วเหรอนี่ สงสารน้ำแทบบ้าแน่ะ :sad4:
-
ชอบทุกเรื่องที่เจ้าหญิงเขียนเลยค่ะ :กอด1:
เหนือเองก็ดูแลน้ำให้ดีนะ :-[
แต่ยังไม่ชอบไอ้คุณฟอร์อยู่ค่ะ(ถึงแม้เรื่องจะจบแล้ว)
เห็นแก่ตัวมาก :เฮ้อ:
-
หน่วงจริงๆ ตอนจบก็ยังมีแอบหน่วงอีกกกก :mew2:
-
อ่านรวดเดียว สนุกสุดๆ!!!!! ฟินจ้าาาา
-
ผูกเรื่องได้วุ่นวาย อีรุงตุงนังมาก นายเอกน่าจะจัดแบบ3พี ให้นะ อ่านแล้วปวดตับ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กว่าจะอ่านจบ เหมือนโดนกระสวกไส้ไปจนหมด :a6:
แรงไม่มีลุกเดินไปไหนพูดเลย
หน่วง และ สีเทาสุดๆ อ่านไปก็สาปแช่งตัวละครแบบเผาพริกเผาเกลือ :katai4:
แต่แน่นอน ใจเราก็หวังอยากจะให้พระนายคู่กัน ลุ้นมากกกก :hao5:
ชอบแนวนี้ ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายหน่วงๆแบบนี้คะ :mew1: :mew1: :mew1:
-
อิรุงตุงนังเหลือเกินเรื่องนี้
นัวเนียพันพัวกันไปมา
:เฮ้อ:
-
ความรู้สึก ตอนที่อ่านจบรู้สึกว่าน้ำนี้เข้าใจยากกว่าตัวพระเอกและพระรองอีกจะนะ เหอๆอ่านแล้วสงสาร พระเอกแทน สรุแไม่รู้อยู่ด้วยความผูกพันหรือความรัก :hao5: แอบเศร้านึกว่าจะเป็น3P เพราะดูรักทั้งสองคน แล้วแบบยอมเข้าง่ายเกิน :z3:
-
หาาาาาาาาาาา(หาไม่เจอสักที)
จบจริงๆรึนี่
ปวดตับยันตอนจบจริงๆ
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
ตามมาจากบุพเพฯ น่ะคะ
เรื่องนี้เราก็อ่านรวดเดียวจบใน 2 วันเยย อิอิ
อยากบอกว่า นิยายของเจ้าหญิง เราว่าอ่านแล้วได้ข้อคิดดีน่ะคะ
ทั้ง 2 เรื่องเลย พระเอกมักจะเอาแต่ใจตัวเอง เอาตัวเองเป็นใหญ่ในตอนแรกๆ
ทำให้เกิดปัญหา ขาดความเข้าใจซึ่งกันและกัน
แต่ต่อไปพระเอก(ทั้ง 2 เรื่องเยย) ก็คิดได้และปรับปรุงตัว แคร์และเข้าใจนายเอก+ตัวเองมากขึ้น
อ่านแล้วรู้สึกเลยว่า เราควรจะแคร์ความรู้สึกคนรอบข้าง หรือคนที่เรารัก เอาใจเขามาใส่ใจเราให้มาก
ขอบคุณเจ้าหญิงมากๆ ค่ะ ได้ทั้งความสนุก+ข้อคิดดีๆค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
ให้เชื่อใจ ไม่อะ น้ำ ที่น้ำอยากให้ดหนือทำอะ คืออยากให้เชื่อในคำโกหกของน้ำต่างหาก ไม่รูดิ เราสงสาร เหนือ เรารู้นะว่าเหนือแม่งเหี้ย แม่งไม่ดี แต่ในเรื่องนี้ คนที่ไม่ถูกรักเลย คือเหนือ ไม่ใช่หรอ ที่น้ำทำอยู่ ที่น้ำ โกหกอยู่ นั้นมันเป็นการทำร้าย เหนือ ชัดๆ
T^T ดราม่า บ้าๆไปงั้นแหละค่ะ แบบว่าเข้าถึงเนื้อเรื่องมาก5555 นักเขียนแบบ เขียนบทได้ขยี้ใจมากกกกก^+++^
-
คิดถึงเรื่องนี้มากเลยแวะมาอ่านอีกรอบ
แอบอยากให้มีตอนพิเศษของคุณเหนือกับน้ำจังเลย
-
อ่านอีกรอบก็ดันอีกรอบ ขอบคุณค่ะ
-
แอบเดาว่าตอนจบน้ำต้องตายแน่ ๆ ไม่น่ารอด แต่ก็รอดจนได้
พล็อตแบบนี้คล้ายสวรรค์เบี่ยงพอสมควร แต่ไม่ได้บอกว่าลอกนะ คือ มันรันทดพอ ๆ กัน แต่น้ำอ่อนหัดกว่านารินยิ่งนัก ใจแข็งไม่สุด เข้มแข็งรึก็ไม่ ตรรกะแบบนางเอกน้ำส้มสุดขั้ว แต่ก็น้ำเน่าดี อ่านไปก็สะใจไป แบบว่าแอบซาดิสม์ เห็นความเจ็บปวดแล้วยิ้มทั้งน้ำตา 555+
แต่อยากได้ตอนพิเศษนิดนึง ติดใจเรื่องแม่ของน้ำ และเงิน 20 ล้านในบัญชี คือ อยากรู้ที่มาที่ไป จะได้ฟิน ถ้าเป็นเหนือแอบฝากไว้ให้ เหนือจะได้หล่อมาก ส่วนเรื่องแม่ อาจจะเป็นปมเล็ก ๆ ที่ยิ่งใหญ่ ให้มันคลี่คลาย ชีวิตหนูน้ำจะได้มีความสุขจริง ๆ จัง ๆ ซะที
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ~
-
นึกว่าจะอ่านไม่จบซะแล้ว แบบว่าหน่วงทุกตอน T_T
ตอนจบถึงจะห้วนไปนิด แต่ก็เป็นตอนจบที่เข้าใจได้ค่ะ ^^
-
เรื่องนี้หน่วงมากจริงๆ อ่านวันเดียวจบนี้ทำเอาหดหู่ไปเลย
-
สงสารเหนืออย่างมากมายน่าจะมีตอนพิเศษที่ น้ำรักเหนือจริงๆบ้างนะ
-
มีความหน่วง แบบบ่อน้ำตาแตกมากอ่ะ :hao5:
-
บอกตรงๆอยากให้จบแบบต่างคนต่างไปมากกว่า อยากให้ปล่อยให้มันเป้นแค่แผลเป็นในอดีต
ถึงลืมไม่ได้ แต่ก็ไม่ต้องทนทุกข์อยู่กับมัน ก้าวเดินไปข้างหน้า ถึงต่างคนต่างเจ็บปวดกันมากมายในวันนี้
แต่พอถึงวันนีงมันก็จะดีขี้นตามเวลา
จริงนะ รุ้สึกว่าน้ำไม่น่ารักเหนือได้ ความกลัวที่น้ำมีเหมือนมันฝังเข้าไปในจิตสำนึกแล้ว
เหนือทำร้ายน้ำมากเกินไป ความดีบางทีมันก็ชดเชยอะไรๆไม่ได้ ไม่ว่าเหนือจะทำมันด้วยเหตุผลอะไร รัก หึง หวง หรืออะไร
มันก็คือความเห้นแก่ตัว รักตัวเอง
พอๆกับฟลอร์ ปากบอกว่ารักสุดท้ายก้ทำร้ายกันอยู่ดี เหมือนจะเป์นคนดีนะแรกๆ สุดท้ายก็รักตัวเองมากกว่า
คิดว่าเรื่องราวที่ดำเนินมา มันเลวร้ายต่อจิตใจกันมากเกินกว่าจะให้อภัยกันง่ายๆ แต่ละคนทำร้ายกันและกันไปเยอะ
เหนือกับน้ำจะรักกันได้เหรอโดยไม่ระแวง ทั้งคู่ไม่มีพื้นฐานความเชื่อใจกันเลย
ขอโทษนะคะแต่ไม่อินตอนจบจริงๆ :hao4:
-
สุดยอดเลย หน่วง จบแบบ...นั่งมองจอคอมพ์อย่างงงๆ :a5:
-
เป็นนิยายที่อ่านแล้วรู้สึกหน่วงในใจมาก แต่ก็ชอบมากเช่นกัน :mew2:
-
อยากให้ได้ทั้งคู่5555
-
อ่านแล้วรู้สึกหน่วงในใจมาก แต่ก็ชอบมากเช่นกัน
-
:katai2-1:
-
ดันๆ. กลับมาอ่าน มาม่าอีกรอบ
-
:pig4: :pig4:
-
ยกฟอร์ให้เราม่ะ เดี๋ยวดูแลเอง :mew1:
-
:ling1:555 ตกน้ำป๋อมแป๋ปเรยยยย
-
ตัวละครแต่ล่ะตัวน่มีอาการทางจิตกันหมด สามคนเลย ไม่สมควรจะรักใคร ควรไปพบจิตแพท น้ำไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรหวาดกลัวไปหมด ตอนจบยังไม่เชื่อเลยว่าน้ำจะรักใครได้จริงๆ คนที่ดูไม่จิตที่สุดในสามคนน่าจะเป็นฟอร์ ดีแล้วล่ะฟอร์ให้คนบ้าสองคนเค้ารักกัน :m20:
-
โอ้ยยยยยย อ่านจบแล้ว รู้สึกอึดอัดมากกกก :serius2:
ทั้งน้ำ ทั้งเหนือ ไม่มีความชัดเจออะไรมาตัวเองเลย!!!!
-
ช่วงโควิด เลยมีเวลามาหานิยายเก่าๆอ่าน
:z2: รักวุ่นๆ ของคนหลายคน ฮือออ
แต่สงสารนายเอกสุด เป็นสนามอารมณ์ของทุกคน
-
โดนทำร้ายแทบตายจะดีกับดอกไม้ช่อเดียวก็นะ แม่ก็พูดไปเรื่อยรู้แบ้วไม่เห็นแก้ไขอะไรเลย
-
อ่านตอนนี้แล้วก็นะ รำคาญน้ำแล้ว มีโอกาสที่จะหลุดพ้นก็ไม่ไป ต่อไปนี้ก็คงไม่ต้องสงสารแล้วเธอทำตัวเองอ่ะ