12
ฟอร์ขับรถออกจากบ้านมาตั้งเช้าเพราะคุณช่อแก้วมารดาใช้ให้เอาซุปไก่ที่ตุ่นเองมาให้คุณหญิงทัดพวง แต่เพราะฝนตกตั้งหนักตั้งแต่เช้า ชายหนุ่มเลยติดอยู่บนถนนกับการจราจรที่ติดขัด
“ คุณแม่นะคุณแม่” ฟอร์อดที่จะบ่นไม่ได้ แล้วเปลี่ยนมาฮัมเพลงเบาๆ เขามองออกไปนอกรถดูนี่มองนั้นไปเรื่อยเผื่อว่าจะมีอะไรดูเพื่อฆ่าเวลา
แม้ฝนจะตกแต่ก็ยังมีคนเดินตากฝน ก็มีให้เห็นอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง ทั้งคนจรจัด หรือที่เขาเรียกว่าขอทาน หรือพวกไร้บ้าน ที่มักไปที่ไหนก็เจอนอนตากฝนริมฟุตบาลจนให้นึกสงสัยว่าไม่หนาวหรือไง?
“…………” ฟอร์ดูนาฬิกาที่ข้อมือจะ 7 โมงแล้วยังไปไม่ถึงบ้านคุณน้าเลย คุณแม่ยิ่งกำชับนักกำชับหนาว่ายังไงก็ต้องเอาไปให้คุณน้าทานมือเช้าให้ได้
ฟอร์หันออกไปมองนอกกรถอีกครั้ง ฝนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกเอาง่ายๆ และรถก็คงติดแหง็งอย่างนี้ไปสักพักทั้งที่เวลานี้ไม่น่าจะติดขนาดนี้
“…
!?”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองร่างที่นอนบนฟุตบาท…เพราะรถเขาจอดรอเลี้ยวขวาจึงอยู่จอดชิดขอบถนนมองเห็นคนจรจัดได้ชัดเจน ช่างคุ้นตา
“…………….” ฟอร์มองคนที่จอดอยู่ เพ่งมองใบหน้าที่เห็นเพียงเสี้ยว
ฟอร์ใจหายวาบ
!? ‘น้ำ’ ไม่ใช่น่า น้ำจะมานอนอยู่ตรงนี้ได้ไง
“…………….” แต่หน้าซีดเผือกนั้นน้ำจริงๆ
ฟอร์เปิดประตูออกไปท่ามกลางสายฝน ก่อนที่พุ่งไปที่ร่างไร้สติ
“
น้ำ!? ” ชายหนุ่มว่า ประครองน้ำขึ้นมา
“
น้ำ!? ” ฟอร์เรียก แต่ไม่มีปฎิกิริยาจากอีกคน ฟอร์อุ้มน้ำไปวางเบาะหลังของรถ แต่รถก็ยังวิ่งไปไม่ได้ แม้จะไฟเขียวแล้วก็ตาม ฟอร์มองน้ำหน้าซีดเผือกด้วยความร้อนใจ
เขานึกขึ้นได้ว่ามี เสื้อหลายตัวอยู่ท้ายรถ ชายหนุ่มตากฝนออกมาอีกก่อนจะน้ำไปห่อร่างหนาวสั่นเอาไว้ เมื่อเขานำเสื้อมาห่อน้ำ เขาเห็นรอยซ้ำบนแขนขาวซีด ใบหน้าข้างหนึ่งบวมเปล่ง และยังที่มุมปาก เหมือนโดนซ้อมมา!?
“ น้ำ น้ำ ทำไมมาอยู่นี่ เกิดอะไรขึ้น
!? ” ฟอร์ถามตัวเขาเอง เพราะเขารู้ว่าน้ำไม่ได้ยินที่พูดด้วยซ้ำ
เหนือปล่อยให้น้ำออกมาได้ยังไง!?
ไฟเหลือง แล้วฟอร์เตรียมตัวทันที เขาหวังว่าไฟเขียวคราวนี้รถเขาจะได้ไป แล้วก็จริงๆ รถเขาเลี้ยวขวาแต่ไม่ได้ไปบ้านเหนือ เขาวิ่งเข้าซอยติดไปถนนอีกเส้น เพื่อไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
เหนือตื่นขึ้นมาไม่เจอน้ำนอนอยู่ข้างๆคิดว่าน่าอยู่ในห้องน้ำ แต่เพราะเงียบเกินไปเหนือเลยเดินมาดูให้แน่ใจ น้ำไม่ได้อยู่ในห้องน้ำ หรือว่าจะลงไปข้างล่างไม่น่าจะใช่ วันนี้วันจันทร์น้ำต้องปลุกเขาก่อนสิ ชายหนุ่มโทรลงไปข้างล่างที่ที่คิดว่าน้ำน่าจะไป
“ สวัสดีค…” นมก้านพูยังพูดไม่ทันจบ เหนือก็พูดขึ้นมาเสียก่อนว่า
“ ฮัลโหลนม น้ำอยู่ที่นั่นไหมเรียกมารับโทรศัพท์เหนือด้วย”
“ ยังไม่ลงเลยค่ะ คุณเหนือ” หญิงสูงวัยบอก
“ เหรอ?? งั้นไม่เป็นไร” เหนือว่า
แล้วน้ำไปไหน เหนือคิดมองไปยังเตียงที่เมื่อคืนยังนอนด้วยกันอยู่เลย
“…………..” คราบเลือดบนเตียงทำให้เหนือเดินมาดู เขาดึงผ้าห่มให้เหลือเพียงเตียงโล่ง คราบบนเตียงที่ทำให้เหนือใจหาย คราบเลือดไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้ ทำให้เหมือนจะได้ยินเสียงน้ำเมื่อคืน
“ คุณ เหนือ น้ำเจ็บ น้ำเจ็บ”
“ อย่า…..น้ำเจ็บ……. เจ็บ” น้ำ
!? “…………แล้วไม่ไหน?” ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในบ้านหลังนี้ คงกำลังหลบหน้าเขา
เหนือจะลงไปหาน้ำข้างล่าง แต่ลิ้นชักที่เปิดค้างไว้สะดุ้ดตาเหนือเสียก่อน ชายหนุ่มเดินกลับมาจึงรู้ว่าซองเอกสารของน้ำหายไป กระเป๋าสะพายน้ำก็ไม่อยู่ ทำให้คิดว่า หรือน้ำจะออกไปข้างนอก
ไม่น่าใช่ มันจะไปไหน?
เหนือวิ่งออกไป เขาวิ่งไปห้องเดิมของน้ำ ไม่เจออย่างที่เขาคิด เขาไปที่ครัว
“ วันนี้ไม่ใครเห็นน้ำหรือยัง?” เหนือถาม
“ วันนี้ยังมีใครเห็นน้ำเลยค่ะ” กระหล่ำบอกยังงงๆอยู่ เธอคิดว่าคุณเหนืออยู่ห้องเดียวกับน้ำยังไม่รู้แล้วเธอจะรู้ได้ยังไง
“ เกิดอะไรขึ้นคะ?” นมก้ามพูถาม มองสภาพชายหนุ่มที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงและยังอยู่ในชุดนอน
“ นม น้ำหายไปไหนไม่รู้?”
“ คะ คะ เดี๋ยวนมและเด็กๆช่วยกันหา” นมก้านพูบอก
“……………………..”
ฟอร์เลี้ยวรถเข้าโรงพยาบาลวิ่งตรงไปยังตึกฉุกเฉิน จอดรถและอุ้มน้ำออกมา
“ น้ำ ไม่เป็นไรแล้วถึงหมอแล้ว” ฟอร์บอก ก่อนที่น้ำจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“…” ?
“น้ำ ฉันเองฟอร์ ฉันฟอร์!?” ฟอร์บอกวางน้ำลงบนเตียงที่เจ้าหน้าที่เข็นมา
“ ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะโทรบอกเหนือให้เอง!?” ฟอร์บอกข้างเตียง ทันทีที่ฟอร์บอกน้ำก็จับแขนฟอร์ไว้ทั้งที่คิดว่าไม่มีแรงแล้ว
“
อยะอย่า…” น้ำบอกสติเลือนลาง น้ำตาเอ่อล้นดวงตา
“
อย่า…” น้ำว่าเสียงแหบเบาเครือในลำคอ ก่อนที่เตียงจะถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉิน ฟอร์มองตามไปอย่างเป็นห่วง เมื่อกี้ที่น้ำพูดกับเขาหมายถึงอะไร น้ำเพ้อ หรืออย่าให้เขาบอกเหนือ ??
“………………………………”
แต่ยังไงก็ต้องติดต่อเหนือก่อน ฟอร์โทรเข้ามือถือเหนือ 3 ครั้งไม่รับสาย และกำลังจะโทรเข้าเบอร์บ้านเหนือก็โทรกลับมา
“ ฮัลโหลฟอร์มีอะไรเรากำลังยุ่ง!?” เหนือว่าฟอร์เสียงร้อนรน
“ มีอะไร?” ฟอร์คิดว่าต้องเป็นเรื่องของน้ำแน่นอน
“ น้ำ หายไป?! น้ำหนีออกจากบ้าน”
“ หนีออกจากบ้าน??” นั่นยิ่งทำให้ฟอร์สับสน
“ หนีออกจากบ้าน!?”
“ ใช่เมื่อคืนก็ยังอยู่ เราตรวจดูข้าวของน้ำแล้วของสำคัญหลายไม่มี น้ำคงเอาไปด้วย บางทีน้ำอาจจะติดต่อนาย เพราะน้ำไม่มีใคร ตอนนั้นนายรีบบอกเราทันทีเลยนะ”
“ เหนือ นายแน่ใจว่าน้ำหนีออกจากบ้าน?” ฟอร์ถาม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมน้ำจะต้องหนีออกจากบ้าน แล้วร่องรอยโดนทำร้ายร่างกายนั้นใครเป็นคนทำ เขางงไปหมดแล้ว
“ คิดว่าใช่ เมื่อคืนเรากับ
น้ำทะเลาะกัน” เหนือเสียงเบาลง แต่ฟอร์กลับได้ยิ่งได้ยินชัด ความคิดที่ว่าเหนือเป็นคนทำร้ายน้ำพุดขึ้นมา และคำพูดน้ำเมื่อกี้อาจจะหมายถึงไม่ให้เขาบอกเรื่องนี้กับเหนือ เขาต้องถามน้ำให้รู้เรื่องก่อน
“ นายก็เลยคิดว่าน้ำหนีออกจากบ้านเพราะเรื่องนี้?”
“ อืม ฟอร์แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟังทีหลัง”
“ได้ได้ ถ้าน้ำติดต่อเรา เราจะรีบบอก” ฟอร์บอกก่อนที่เหนือจะวางสายและลืมคำถามที่ว่าฟอร์โทรหาเขาทำไม
“…………………….” น้ำหนีออกจากบ้าน?
ฟอร์มองประตูห้องฉุกเฉินคิด ผนวกเรื่องราวต่างๆให้เป็นรูปร่างแต่ก็ยังสงสัย
“ ญาติคนไข้ นายนธี คนไหนคะ?” พยาบาลสาวเดินออกมาถาม ฟอร์รีบลุกขึ้น
“ ผมครับ”
“ คุณหมอเชิญค่ะ” พยาบาลบอก ฟอร์สังหรณ์ใจไม่ดีเดินตามพยาบาลเข้าห้องไป
“ครับ ผมเจอน้ำที่ข้างถนนบนฟุตบาลและพาน้ำมาที่นี่” ฟอร์บอก หมอสูงวัยพยักหน้าเข้าใจ
“ น้ำเป็นยังไงบ้างครับ?”
“ หมออยากเจอคุณพ่อคุณแม่ หรือญาติของคนไข้ คุณพอจะมี…”
“ คุณหมอครับ น้ำเขาเด็กกำ……. ผมเนี่ยแหละครับ พี่ชายเขา เออเป็นลูกพี่ลูกน้อง พ่อแม่น้ำเสียไปตั้งแต่เด็กแล้วครับ” เรื่องที่เหนือบอกเขาทำให้เขาไม่แน่ใจว่าควรจะติดต่อกับคุณน้าทัดตอนนี้
“ …………..”
“ น้ำโดนทำร้ายร่างกายมาใช่ไหมครับ?” ฟอร์ถามจากที่เห็น หมอสูงวัยพยักหน้า
“ หมอจะบอกอาการทั้งหมด คือคนไข้โดนซ้อม และโดนข่มขืน”
“ หมายความว่ายังไงครับ?” ฟอร์ถาม รู้สึกลำคอแห้งจนกระหายน้ำ
“……………..”
ก็อกๆ
ฟอร์เคาะประตูห้องก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปแล้วหยุดมองคนที่นอนอยู่บนเตียง โดยมีพยาบาลร่างท้วมยืนอยู่ข้างๆเตียง
“ กรุณาอย่ารบกวนคนไข้นะค่ะ คุณหมอให้ยาทานแล้วเดี๋ยวก็คงหลับ” พยาบาลบอก
“ ครับ” ฟอร์บอกเดินยืนข้างเตียงมองใบหน้าซีดเผือกก่อนที่ดวงตาบวมเปล่งจะค่อยๆเปิดออก
“
น้ำ” ฟอร์ว่า เสียงยังคงแตกพร่า
“…?………
…คุณฟอร์” น้ำว่ายิ้ม ชายหนุ่มยิ่งสะเทือนใจนึกถึงคำพูดหมอที่บอกเขา
โดนทำร้ายร่างกาย โดนข่มขืน และมีร่องรอยว่าเคยเกิดขึ้นหลายครั้ง … เมื่อไรกัน!?
ทำไมน้ำถึงไม่เคยปริปากบอกใคร เขาน่าจะเอะใจตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาเห็นรอบช้ำที่แขนน้ำ เขาน่าจะเอะใจว่าแผลหกล้มไม่น่าจะเกิดรอยแบบนั้น ถ้าวันนี้เขาไปไม่บังเอิญเจอน้ำ แล้วน้ำจะเป็นยังไง หมอบอกว่าโชคดีมากที่น้ำไม่เป็นปอดบวม
“
คุณฟอร์ …ฝัน….ดีมาก………..”น้ำว่าเสียงเบาแล้วดวงตาก็ค่อยๆหลับลง
น้ำฝันเห็นคุณฟอร์ครับ นั่นช่วยทำให้ร่างกายน้ำทุเลาความเจ็บปวดลง น้ำคิดว่าถ้ามีใครสักคนที่จะเข้ามาช่วยน้ำ น้ำคิดว่าต้องเป็นคุณฟอร์เหมือนตอนที่ยังเด็ก...แม้ตอนนี้จะเป็นเพียงความฝันก็ตาม
“
น้ำ” ฟอร์ไม่อาจมองน้ำได้อีก เขาหันหน้ามองผนัง ในใจปวดร้าวเมื่อนึกถึงสิ่งที่น้ำต้องเจอ
เหนือ เราหวังว่าไม่ใช่นาย…ที่ทำร้ายน้ำ
เกือบบ่าย 3 โมง ฟอร์ลงไปทานข้าวกลางวัน หลังจากนั้นเขากลับขึ้นมา วันนี้เขาไม่ได้ไปเรียนเพราะเป็นห่วงน้ำ เขารู้ว่าน้ำไม่มีใครหากว่าน้ำตื่นขึ้นมาเขาให้น้ำเห็นหน้าใครสักคนที่รู้จัก
“……………..” ฟอร์เปิดประตูเข้ามา เห็นน้ำนั่งอยู่อยู่บนเตียงก่อนที่จะหันหน้ามามองเขา ฟอร์สาวเท้าเดินเข้าไปหาทันที
“….น้ำตื่นแล้วเหรอเป็นยังไงบ้าง?” ฟอร์ถาม น้ำยังคงจ้องฟอร์ในชุดนักศึกษาไม่วางตา
“……น้ำนึกว่า น้ำฝันเห็นคุณฟอร์” น้ำบอก แม้จะดีใจที่เห็นชายหนุ่ม แต่อดกังวลในหลายๆเรื่องไม่ได้ เมื่อคุณฟอร์รู้คุณเหนือก็คงรู้ และเขาคงต้องถูกพากลับไปนอกเสียจากว่า เขาจะหนีไปก่อน…
“ น้ำเกิดอะไรขึ้น?” ฟอร์ถามถามนั่งลงเก้าอี้ข้างเตียง
“……..” น้ำส่ายหน้าเป็นคำตอบ เขาไม่อยากนึกถึงมันอีกแล้ว
“ น้ำ ตอนนี้ที่บ้านคุณน้าวุ่นวายกันใหญ่เพราะกำลังตามหาน้ำ ฉันอยากฟังจากปากน้ำว่าเกิดอะไรขึ้น หากว่าน้ำไม่บอกว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง?”
“ น้ำ ไม่อยากนึกถึงมันอีกแล้ว” น้ำบอก
“ เหนือใช่ไหมน้ำ เหนือใช่ไหม?” ฟอร์ถามอยากรู้เรื่องทั้งหมด แม้แต่ตอนนี้น้ำก็ไม่บอกใครว่าเกิดอะไรขึ้น แม้แต่หมอที่รักษา..
“ อย่าไปพูดถึงเขาเลยครับ น้ำจะลืมทุกอย่างให้หมด น้ำจะ…” น้ำว่าก้มหน้าลง
“ น้ำ!?” ฟอร์ว่าจับไหล่น้ำทั้งสองข้าง “ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะลืมกันได้ง่ายๆ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ น้ำชินแล้ว…” เด็กหนุ่มบอกฝืนยิ้ม แต่คนที่ฟังกลับจุกอกจนแน่นไปหมด
“ น้ำ” ฟอร์ว่าโอบกอดน้ำด้วยความสะเทือนใจ
ชินแล้ว…นั่นมันไม่ใช่!?
“…” น้ำไม่คิดว่าฟอร์จะกอดปลอบเขาแบบนี้ราวกับความฝันแต่มันคือเรื่องจริง เขากอดตอบอ้อมแขนอบอุ่นนี้ด้วยความต้องการของตัวเอง
คุณฟอร์...
“ คุณเหนือรู้ใช่ไหมครับว่าน้ำอยู่ที่นี่” น้ำถามหมดหวัง
“ ยัง ฉันยังไม่ได้บอก ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?” ฟอร์ว่าถอยห่างจากน้ำออกมา
“ ดีแล้วครับ คุณฟอร์อย่าบอกใครว่าน้ำอยู่ที่นี่ และน้ำก็จะไม่กลับไปที่นั่นอีก”
“ น้ำ ?”
“น้ำขอร้องอย่าบอกใครว่าน้ำอยู่ที่นี่”
“ ฉันจะไม่บอกใคร ถ้าน้ำไม่ต้องการ” ฟอร์ว่า เขาควรให้เวลาน้ำได้คิด
“ขอบคุณครับ ขอบคุณที่เข้าใจน้ำ”
“……………” ความจริงแล้วชายหนุ่มไม่ได้เข้าใจอย่างที่น้ำคิด
“ คุณแม่ น้ำจะไปที่ไหนได้ครับ” เหนือถามมารดาด้วยความกังวลใจว่าจะหาน้ำไม่เจอ เป็นห่วงว่าตอนนี้น้ำอยู่ที่ไหน อยู่ยังไงและกลับใคร? เขาไม่เคยคิดเลยว่าน้ำจะหนีไปแบบนี้ กล้องวงจรปิดหน้าบ้านจับภาพว่าน้ำออกจากบ้านไปตอนตี3 50 และก็ไม่กลับเข้ามาอีก
“ คุณแม่เข้าใจเหนือ ใจเย็นๆคุณพ่อกำลังช่วยอยู่” คุณหญิงทัดพวงว่ากังวลไม่แพ้บุตรชาย ทำให้เธอนึกถึงสายชลแม่ของน้ำที่หายตัวไปแบบนี้เหมือน แม่เคยทำลูกก็ต้องทำตามอย่างงั้นหรือ
“ น้ำคงโกรธเหนือ เกลียดเหนือถึงได้หนีไป” เหนือว่ากำมือแน่น นึกถึงเมื่อคืนที่เขาทำร้ายน้ำ แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าน้ำอาจจะไปเพราะสาเหตุอื่น เมื่อวานน้ำก็ทำตัวมีพิรุธไม่ยอมบอกว่าไปไหนมา
อย่างน้ำไปไหนได้ไม่ไกลหรอกหากไม่มีคนช่วย
“ คุณแม่ถึงได้บอกว่าให้คุยกันด้วยเหตุผล แต่ลูกก็ไม่ฟัง”คุณหญิงว่าตำหนิลูกชาย
“…….คุณพ่อให้คนเช็คตามโรงพยาบาลหรือเปล่าครับ?” เหนือนึกขึ้นได้ คิดว่าน้ำอาจจะต้องรักษาตัวก็ได้ เลือดที่เตียงบอกว่าอย่างงั้น
“ น่าจะนะ เดี๋ยวคุณแม่ถามคุณพ่อให้”
“ ……………………..” น้ำฉันมันให้อภัยไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่าแกมีเหตุผลอื่น
ตอนนี้เขาแทบไม่เป็นอันทำอะไร เขาเป็นห่วงน้ำว่าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน? กับใคร หากว่าน้ำตั้งใจที่จะไปจากเขาจริงๆคงเตรียมการไว้แล้ว น้ำคงไปอยู่กับใครสักคน แต่คนที่น้ำไปอยู่ด้วยนั้นจะเชื่อใจได้สักแค่ไหน หนทางที่ดีที่สุดคือเขาต้องรีบตามหาน้ำให้พบให้เร็วที่สุด
“……………….” เหนือเต็มไปด้วยความกังวล
* * *
เหนือต่างจากวุฒิตรงไหน วุฒิเริ่มจากไม่ได้รัก กะฟันแล้วทิ้ง ตามมาด้วยตั้งใจแก้แค้น และตกหลุมรักจุมโดยไม่รู้ตัว
วุฒิมีปมเรื่องพ่อแม่และความรัก ความอบอุ่นในครอบครัว ประมาณเด็กมีปัญหาของแท้ ทำให้ไม่เชื่อในความรัก
ไม่เชื่อใจจุม ระแวง หึง หวง ห่วง เหี้ย(ม) ใส่จุม เพื่อกดจุมไว้ในอาณัติ แต่ทำทุกอย่างเพราะรัก (แต่ไม่แสดงออก)
วุฒิรักจุมเพียงคนเดียว แต่ไม่รู้จะดูแลความรักนั้นได้ยังงัย ....
ส่วนเหนือ ครอบครัวอบอุ่นมาก ๆ มีความพร้อมทุกอย่าง อย่างที่มันบอก เพอร์เฟ็ค
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับน้ำคงเพราะฮอร์โมนเพศพลุ่งพล่าน และหลังจากนั้นก็คงแค่รู้สึกว่าน้ำคือของ ๆ ตน
แค่หวง ไม่ได้ห่วง ไม่ได้รัก อ่านถึงตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่าเหนือจะรักน้ำนะ อาจจะชอบแต่ไม่ได้รักน่ะ
น้ำกับจุมก็ต่างกัน จุมรักวุฒิคนเดียว รักตั้งแต่แรกและรักเสมอ ไม่ว่าวุฒิจะร้ายซักแค่ไหนก็ตาม
จุมเป็นคนที่ไม่อ่อนไหวกับคนอื่น ๆ แต่อ่อนแอและขี้กลัว ไม่เป็นตัวของตัวเองตอนอยู่กับวุฒิ
ส่วนน้ำที่ยอมเหนือก็เพราะมีเหตุผลเรื่องแม่ น้ำมีความเป็นตัวของตัวเองมากกว่าจุมนะ
อย่างน้อยก็กล้าต่อปากต่อคำ ส่วนหนึ่งคิดว่าคงเพราะความสัมพันธ์ของสองคู่นี้เริ่มต้นต่างกัน
วุฒิกับจุมเริ่มต้นด้วยจุมตกหลุมรักวุฒิ ถึงแม้จะโดนข่มขืนในครั้งแรกและครั้งถัด ๆ มา (จริง ๆ ทุกครั้งเลยเหอะ แมร่ง)
แต่จุมก็ยังรักวุฒิอยู่ดี ส่วนความสัมพันธ์ของเหนือกับน้ำดูแล้วน่าจะเริ่มต้นเพราะอารมณ์ทางเพศของเหนือกับภาวะจำยอมของน้ำ
ตอนนี้ยังชอบวุฒิกับจุมเหมือนเดิม วุฒิจะเลวชาติปานใดก็รักจุม จุมจะโง่เง่าได้ใจแค่ไหนก็รักวุฒิ ...
ท่านiforgive แสดงความคิดเห็นไว้ตั้งแต่วันที่ 2 พ.ย. ซึ่งเจ้าหญิงว่าจะเอาลงหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ได้ลงชักที
หัวข้อ: บ่วงหัวใจให้รัก41-43(จบ)....................................หน้า55 (อ่าน 374815 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก