หัวข้อ: [ กลรัก ... เปื้อนสี ] แล้วนะครับ !!!!

[NumPing]

เดช หล่อว่ะ

โอ๊ต นายเป็นคนโชคดีมากนะ รู้ตัวไว้เลย

[lungkhao]

ตอนที่ 46.1



ถ้าเสียงเพลงที่ขับขานผ่านให้กันในคืนนี้ คือคำตอบของทุกอย่างในความรักของผมกับนายปีโป้ ผมว่าผมได้มากกว่าคำตอบของคำถามนะ ..


“ไง กูร้องเพลงเพราะเหมือนเดิมมั๊ย” นายปีโป้เดินลงมาจากเวทีพร้อมกับเดินตรงลงมานั่งที่ผม ทุกสายตาในร้านจ้องมองมาทางที่ผมกับนายปีโป้ไม่ขาด

“อืม ช่างไพเราะเสนาะหูยิ่งนัก” ผมตอบไป

“มึงประชดป่ะเนี่ย ?” นายปีโป้ถาม เลิกคิ้วใส่

“จริง จริ๊งงงงง” ผมก็ลากเสียงยาวใส่เหมือนกัน

“พอเลยๆ เมาแล้วเจ้าเล่ห์นะเรา มานั่งใกล้ๆ ขอกอดหน่อย” นายปีโป้บอกผม พร้อมกับพยายามเขยิบเก้าอี้ของผมให้เข้าใกล้เข้าเรื่อยๆ

“พวกมึงหวานกันเบาๆบ้าง คนเค้ามองกันทั้งร้านแล้ว” พี่เอ็มพูดขึ้นมาครับ

“แล้วไง กูไม่ได้ไปหวานเย้ยใครนี่ กูก็หวานกับแฟนกู” นายปีโป้บอกเพื่อนไป

“แต่เราว่าเชื่อพี่เอ็มหน่อยก็ดีนะ คนอื่นๆเขาไม่ได้คิดเหมือนพวกเราทุกคน” ผมบอกนายปีโป้ไป พร้อมกับส่งสายตามองรอบร้าน มีบ้างสายตาที่ยิ้มเขินอาย และชื่นชมในความรักของพวกผมทั้งสอง แต่ก็มีบ้างอยู่ดีที่เขามองว่ามันเป็นเรื่องแปลกประหลาดสำหรับเขา



“มึงดูโต๊ะนักเลงนั่นดิ มองมาโต๊ะเราอย่างกับจะหาเรื่อง” พี่โอ๊ตพูดขึ้นครับ สายตาของเพื่อนๆนายปีโป้ค่อยๆหันไปมองโต๊ะที่พี่โอ๊ตบอกอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้อีกโต๊ะสงสัย ผมก็เช่นกันครับ แต่หันไปกลับต้องตกใจ เพราะทางนั้นก็มองมาทางนี้หน้าเข้มกันเลยทีเดียว

“เอ๊ย อย่าไปสนใจ เราก็อยู่ส่วนเรา เขาก็อยู่ส่วนเขา โต๊ะใครโต๊ะมัน ไม่ได้ไปพอดรักกันบนหัวใครก็อย่าคิดไรมาก” พี่เอกพี่สุดในโต๊ะตัดบทสนทนาที่ดูตรึงเครียดของพวกเราครับ




พวกเราเลยหันกลับมาสนุกกันที่โต๊ะอีกครั้ง วันนี้เป็นอีกวันที่พวกเรามาอยู่กันพร้อมหน้า และมีกลิ่นคละคลุ้งไปด้วยความรัก ไม่ว่าจะเป็นคู่ผมกับนายปีโป้ คู่หญิงกับพี่เอ็มที่ดูน่ารักน่าเอ็นดู หรือไม่ก็คู่ข้าวใหม่ปลามันอย่างพี่โอ๊ตและพี่เดช  แต่เมื่อทอดสายตากลับมามองเพื่อนตัวเองที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ต้องคิดใหม่ทันที เมื่อคนที่นั่งข้างๆ ยกแก้วเหล้าเข้าปากครั้งแล้วครั้งเล่า อย่างกับมันเป็นน้ำเปล่าที่กินแล้วไม่เมาอย่างไรอย่างนั้น ..




“เบาๆ ช้างน้อย รีบไปไหน” ผมสะกิดถาม

“เอ๊ย ชั้นไม่เมาง่ายๆหรอก แค่นี้ยังน้อยไป แกไม่ต้องห่วงชั้นหรอก สนุกให้เต็มที่” ประโยคคำพูดที่แฝงไปด้วยความเศร้า รอยยิ้มที่เจือจางมาด้วยความหมองหม่นทำเอาผมอดเป็นห่วงไม่ได้

หันมองพี่บ่าวก็มีอาการไม่แตกต่างกันมากนัก สองคนนี้มีอะไรในใจกันนะ ทำไมไม่พูดมันออกมา แต่ก็อย่างว่า อะไรหลายต่อหลายอย่างมันไม่เหมือนกัน พี่บ่าวไม่ใช่คนที่จะมีทีท่าว่าจะรักจะชอบผู้ชายด้วยกัน และช้างน้อยนั้นก็ห่างไกลคำว่าผู้ชายไปเยอะ .. แต่ก็ยังไม่ใช่ผู้หญิงอยู่ดี



“คิดอะไรอยู่ครับ” เสียงของนายปีโป้กระซิบที่ข้างหู พร้อมกับหน้าที่เข้าใกล้ และแขนที่โอบหลังผมไว้

“สงสารช้างน้อยครับ” ผมบอกไปเสียงจ้อย

“โถ ไม่เอาน่ะ อย่าไปคิดอะไรแทนเค้า เค้าอาจจะไม่ได้เป็นอะไรก็ได้” นายปีโป้ปลอบผม

“แต่เราว่าช้างน้อยกำลังเสียใจนะ นายไม่คิดเหมือนเราเหรอ ?” ผมถามไปพร้อมส่งสายตาสงสัย

“คิดครับ แต่ไม่อยากให้น้ำมนต์เครียด ปล่อยให้เขาสองคนจัดการตัวเค้าเองเถอะ เราทำได้แค่อยู่ห่างๆ” นายปีโป้บอกผม ชอบจังเลยเวลาคนๆนี้พูดเพราะๆด้วย ถึงจะขัดกับหน้าตาที่มีหนวดเคราขึ้นบางๆ ดูโหดๆเถื่อนๆก็ตามเถอะ แต่พอพูดแล้ว น่ารักใช่เล่นเลยละ




“ปัง !!” เสียงช้างน้อยวางแก้วลงบนโต๊ะเสียงดัง ทำเอาทุกคนตกอกตกใจและหันไปมองกันเป็นทางเดียว

“ช้างน้อย เป็นอะไรหรือเปล่า” หญิงถามขึ้นมาทันทีที่ตั้งตัวได้

“เราอยากร้องเพลง” ช้างน้อยพูดแล้วเดินตรงไปบนเวที ทุกคนมองตามกันเป็นตาเดียว ในใจทุกคนคือเป็นห่วงว่าอีกคนเป็นอะไรกัน ผมหันกลับมามองพี่เดช พี่แกแค่ปลายตามองช้างน้อยเล็กน้อย ก่อนจะยกแก้วเหล้าเข้าปากเหมือนเดิม





ช้างน้อยนั่งลงบนเก้าอี้คนร้อง ก่อนจะหันไปบอกเพลงพี่มือกีตาร์ เธอจับไมค์แล้วมองมาทางโต๊ะพวกเรา ซึ่งก็รู้กันดีว่าเธอมองใคร แต่คนที่เธอมองนั้นกลับไม่ได้มองผ่านมาทางเธอเลย พี่บ่าวสนใจเพียงแค่แก้วเหล้าในมือ เมื่อดื่มหมดก็ชงใหม่ จนพี่เอกต้องเอามือมายั้งบ้างเป็นครั้งราว




เสียงกีตาร์เสียงใสแต่เต็มไปด้วยความเศร้าได้เริ่มขึ้น สายตาของคนที่จะร้องดูเศร้ายิ่งกว่า ผมเอื้อมมือไปจับมือของนายปีโป้ไว้เบาๆ เพราะรู้สึกเป็นห่วงช้างน้อยมาก จากคนที่มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ แต่วันนี้กลับไม่มีแม้วี่แววการยิ้มเลย ..

ข้อความที่เธอเคยส่ง อะไรที่ทำให้ฉัน
แสดงถึงความเป็นห่วงและสนใจ
เพิ่งรู้ว่ามันลำบาก ไม่เป็นตัวเธอใช่ไหม
เหนื่อยไหม ต้องทำอะไรอย่างนี้

อย่ายื้อให้เหนื่อยใจ หากเธอไม่เป็นตัวเอง
อย่าฝืนทำต่อไปอีกเลย เพื่อให้เรารักกัน

ขอบใจนะที่ครั้งนึงเธอเคยยอมฝืนใจตัวเอง
ขอบใจนะฉันรู้ว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว
อย่างน้อยครั้งหนึ่ง ที่พยายามทุ่มเท
อดทนให้กัน แค่นั้นก็ดีมากมาย

อย่าโทษว่าตัวเธอผิด อย่าคิดว่าเป็นเรื่องร้าย
อย่ากลัวถ้าเธอจะปล่อยมือฉันไป
กลับไปเป็นเธอคนเก่า เก็บความทรงจำนี้ไว้
ได้ไหมฉันขอให้เป็นอย่างนั้น

อย่ายื้อให้เหนื่อยใจ หากเธอไม่เป็นตัวเอง
อย่าฝืนทำต่อไปอีกเลย เพื่อให้เรารักกัน

ขอบใจนะที่ครั้งนึงเธอเคยยอมฝืนใจตัวเอง
ขอบใจนะฉันรู้ว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว
อย่างน้อยครั้งหนึ่ง ที่พยายามทุ่มเท
อดทนให้กัน แค่นั้นก็ดีมากมาย

ขอบใจนะที่ครั้งนึงเธอเคยยอมฝืนใจตัวเอง
ขอบใจนะฉันรู้ว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว
อย่างน้อยครั้งหนึ่ง ที่พยายามทุ่มเท
อดทนให้กัน แค่นั้นก็ดีมากมาย

ใบหน้าของช้างน้อยในตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลมาตั้งแต่ประโยคแรกของเพลงขึ้น แต่เธอก็สามารถขับร้องเพลงนี้จนจบและไพเราะกินใจ เรียกเสียงปรบมือจากทั้งร้านดังมากกว่าที่ผมกับนายปีโป้ร้อง


ช้างน้อยเดินลงมาจากเวที ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ



“เบื่อพวกตุ๊ดจีบกันชิบหาย” เสียงหนึ่งจากโต๊ะนักเลงที่พวกเรามองในตอนแรกดังขึ้น

“เหี้ยไหนวะ” เสียงนายปีโป้สวนกลับไปทันที เล่นเอาผมตกใจ

“เอ๊ยโป้ เบาๆ อย่ามีเรื่องเลย เชื่อพี่” พี่เอกพูดปรามครับ และเสียงจาดอีกฝั่งก็ไม่ได้ดังมา นายปีโป้อารมณ์เย็นลง ช้างน้อยเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ

“น้ำมนต์ ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนชั้นหน่อยสิ” ช้างน้อยเดินมาบอกผมครับ ผมพยักหน้าเล็กน้อย หันหน้าไปทางนายปีโป้เหมือนต้องการจะบอกว่าผมไปห้องน้ำกับช้างน้อยนะ นายปีโป้พยักหน้าให้ผมเช่นกัน

ผมเลยเดินมาเป็นเพื่อนช้างน้อยเข้าห้องน้ำ  แต่เราไม่ได้เข้าห้องน้ำหรอกครับ เพราะมาถึงหน้าห้องน้ำ ช้างน้อยก็ร่ำไห้ในทันที

“น้ำมนต์” เธอพูดพร้อมกับโผเข้ามากอดคอผมไว้ ภาพในวันนี้ไม่ต่างจากภาพที่ผมเคยร้องไห้ไปบ้านช้างน้อยตอนที่พ่อแม่ของนายปีโป้ไม่เข้าใจเราสองคน แตกต่างกันที่ วันนี้เป็นช้างน้อยที่เสียใจ

“อยากร้องก็ร้อง หยุดร้องแล้วค่อยมาพูดกัน” ผมบอกอีกคน พร้อมกับมือที่ลูบหลังปลอบเบาๆ อีกคนก็เชื่อฟังที่ผมบอกครับ ร้องไห้ออกมาใหญ่

“ทำไมอ่ะน้ำมนต์ ทำไมชั้นไม่สมหวังในความรักเหมือนกับคนอื่นเค้าบ้าง ทำไมเหรอ ?” เสียงอีกคนถามมาอย่างอู้อี้ เพราะถามไปร้องไป

“ชั้นมันแย่เหรอ หน้าตาชั้นแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมถึงไม่มีใครเข้ามารัก มาจีบชั้น” ช้างน้อยยังถามไปเรื่อยๆ

“อย่าคิดแบบนั้นสิช้างน้อย ช้างน้อยน่ารักเสมอนะ ถึงแม้ใครไม่เห็น แต่น้ำมนต์เห็นนะ” ไม่รู้จะคัดคำปลอบไหนมาปลอบดีครับ

“ชั้นมันไม่น่ารักสินะ แต่ทำไมเค้าต้องมาทำดีกับชั้นด้วย ทำไมเค้าถึงมาทำให้ชั้นชอบเค้า เผลอคิดว่าเค้ามีใจ ทำไมกันนะน้ำมนต์ ทำไมกัน”

“อย่าไปว่าอะไรเค้าเลยช้างน้อย เค้าอาจไมได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ก็ได้ อย่าไปโทษอะไรใคร โทษใจเราดีกว่านะ”

“อืม คงจริงอย่างที่แกพูด จะไปโทษอะไรใคร ต้องโทษใจชั้นที่เผลอไผลไปกับอะไรที่ไม่มีตัวตน นั้นก็แปลว่า ชั้นคิดไปเองคนเดียวสินะ ฮือๆๆ” ช้างน้อยพูดมาพร้อมกับร้องไห้หนักกว่าเดิม ผมไม่รู้จะปลอบยังไง

“ร้องมันออกมา ถ้าคิดว่ามันช่วยได้ก็ร้องมา”

“ช่วยไม่ได้นะสิ ถ้าช่วยได้ป่านนี้เค้าคงมาดูชั้นบ้างอะไรแล้ว แล้วนี่ชั้นจะร้องไปทำไมเนี่ย อีช้างน้อยบ้า” เอา เอาแล้วไงครับ งงกับเธอจริงๆ



“ใครว่าไม่มาดูละ” ทันใดก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นข้างหลังผม ช้างน้อยหยุดร้อง ผลักตัวออกจากกอดผม แล้วหันไปมอง เช่นเดียวกับผมที่หันไปมองเหมือนกัน

“พี่บ่าว” ผมเรียกชื่อคนที่เพิ่งเดินเข้ามา หันไปมองหน้าช้างน้อยกำลังเอามือปาดน้ำตาแบบเด็กๆ ที่ปาดยังไงก็ซ่อนความเศร้าและคาบน้ำตาไม่หมด

“หยุดร้องได้แล้ว แมนๆหน่อยดิ เป็นผู้ชายนะเรา” พี่บ่าวบอกช้างน้อยครับ

“ใครบอกละว่าช้างน้อยเป็นผู้ชาย ช้างน้อยเป็นตุ๊ดต่างหาก” ช้างน้อยก็ซัดกลับทันที

“เออ นั่นแหละ จะเกย์จะตุ๊ดก็เพศชาย หรือมึงไปผ่ามาแล้ว” พี่บ่าวพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ ผมเลยถอยออกห่าง สังเกตการณ์อยู่ข้างๆครับ

“ยัง แต่ก็ไม่แน่ ต่อไปจะสวยกว่าแฟนพี่ให้ดู” อีกคนพูดพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาไปเรื่อย เสียงคัดจมูดังฟิตฟัด

“ใครแฟนพี่ ไม่เห็นจะมีนี่”

“ก็ในอนาคตไง หรือพี่จะไม่มีแฟน”

“ก็ไม่รู้ .. ใครมันจะมารักคนอย่างกู”

“คนที่รักก็ไม่มองเค้าเอง มัวแต่ให้ความหวัง แล้วก็ทำให้เสียใจ”

“กูไปให้ความหวังอะไรตอนไหน ตอนชวนไปไหนมาไหนก็บอกทุกครั้งว่าเพื่อน ว่าพี่น้อง”

“นั่นแหละ มันคือการให้ความหวัง”

“แต่มึงก็รู้นี่ ว่ากูไม่ได้มีรสนิยมแบบนั้น”

“แล้วไง รสนิยมมันเปลี่ยนกันไม่ได้หรือไง” 




เอ่อ  สาบานนะครับ ว่านี่คือการมาเคลียร์ มาง้อกัน เพราะต่างคนต่างเถียงกันแบบไม่ยอมใครกันเลย อีกคนก็เถียงทั้งน้ำมูกน้ำตา อีกคนก็เถียงกลับไปแบบนิ่งๆ จนแทบไม่เชื่อว่ากำลังมาห้ามน้ำตาอีกคน



“เปลี่ยนนะมันเปลี่ยนกันได้ แต่มันก็ต้องใช้เวลา อยู่ๆจะให้เปลี่ยนจากหน้าเป็นหลัง มันคงไม่ใช่” พี่บ่าวเริ่มมีเหตุมีผล

“ใช่สิ เอาหน้ามาจนชินแล้วนี่” แต่ช้างน้อยนี่อารมณ์ล้วนๆ

“โอ๊ย ไม่คุยแล้ว เถียงไปยังไงก็ไม่ชนะ ดื้อจริงๆเลย” พี่บ่าวเริ่มหัวเสียครับ

“ก็มันเป็นอย่างนี้ มันดื้อ มันชอบเอาแต่ใจ มันไม่ได้น่ารัก ไม่ได้แสนดี เอาใจเก่งเหมือนคนอื่นๆนี่”





“ทำไมต้องเอาไปเทียบกับคนอื่น ถ้าชอบคนอื่นก็ไปยุ่งกับคนอื่นแล้ว”




















 

[tekeela]

พี่บ่าวๆๆๆๆ  -ช้างน้อยยยยยย   น่ารัก เมื่อไหร่จะได้หวานแว๋วบ้างงงง

[ladymoon_yy]

 

[Poseidon]

อ๊ากกก บ่าวช้างน้อย ขอให้สารภาพรักกันไวๆนะ อิอิ

[changnoy]

ถ้าชอบคนอื่นก็ไปยุ่งกับคนอื่นแล้ว


โอ้วมายก้อด คุณพระทอด ช่วยลูกกล้วย

[Still_14OC]

กิ๊วๆๆๆๆ เดช-โอ๊ต สารภาพความผิดแล้วมาหวานใส่แบบนี้ ยกโทษให้ก็ได้

แต่ อิพี่บ่าว หมายความว่าไง ตกลงชอบหนูช้างน้อยใช่มั้ยถึงยุ่งด้วยหน่ะ เอาให้ดีๆนะ

[ต่ายน้อย]

น่ารักโพด โอ๊ตเดช
พี่บ่าว จะเอาไงแน่ฟะ

[lungkhao]

ลืมเปลี่ยนชื่อตอน .. มาอ่านครึ่งแรกกันก่อนเร็วววววววววววววววววว


ครึ่งหลังวันพรุ่งนี้ อิอิ

[chisarachi]

ช้างน้อยยยยย >O<
ชอบตัวละครตัวนี้ค่ะ น่ารักดี
ชอบนึกว่าช้างน้อยเป็นเพื่อนตัวเองอยู่เรื่อย แล้วเราก็เป็นน้ำมนต์ ก๊ากกก เจอถีบ
นิสัยหรืออะไรหลายๆอย่างคล้ายกันมาก
พี่บ่าวนี่มันอย่างไงกัน มาชวนกันแบบนี้นี่แหละให้ความหวังเว้ยยยย
เข้าใจไหมห๊ะ!!
รอตอนเต็มๆนะค่ะ^^
คนเขียนสู้ๆแล้วเราไปกู้ชาติกัน!!

[なおみ™]

“.... อยู่ๆจะให้เปลี่ยนจากหน้าเป็นหลัง มันคงไม่ใช่”

“ใช่สิ เอาหน้ามาจนชินแล้วนี่”

เด็ด และ แรง!!!! 555555

โหครึ่งหลังมาวันพุธเลยหรอคะ แต่ไม่เป็นไร รอได้เสมอ

[เฉาก๊วย]

อ้าว พี่บ่าว ถ้าไม่คิดจะลองชอบช้างน้อยจริงๆ ก็อย่ามาพูดแบบนี้นะ 

[KiissHy]

กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

เค้าชอบช้างน้อยย นึกถึงเพื่อนตัวเอง

ทำไมต้องเอาไปเทียบกับคนอื่น ถ้าชอบคนอื่นก็ไปยุ่งกับคนอื่นแล้ว

โอ้ยยยยยยยประโยคนี้เอาไปสิบกระโหลกค่าพี่บ่าววววววววววว

><! อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่น คนทุกคนล้วนแตกต่างกันมีข้อดีข้อเสียต่างกัน

พี่บ่าวอาจไม่ได้ชอบผู้ชายชอบเกย์ชอบตุ๊ด แต่เค้าแค่อาจจะชอบคนคนนี้ นั่นก็คือช้างน้อย 

ขอบคุณค่าาา

[gupalz]

พี่บ่าวววววว ยอมช้างน้อยไปเหอะ

[jeeu]

ความรักก็เป็นซะแบบนี้
สงสารช้างน้อยอ่ะ
พี่บ่าวยังจะมาปฏิเสธอีกนะ
ให้ความหวังน้องมันชัดๆ
สาธุ มีคนมาจีบน้องทีเถอะ
จะหัวเราะให้ฟันร่วงเลยล่ะ

[lovely1714]

เถียงกันบ่อยๆลูกดกนะค่ะ^^

[greensnake]

สรุปคือ พี่บ่าวชอบช้างน้อยใช่มั๊ย
แต่แค่ต้องการเวลาปรับตัวปรับใจ
ช้างน้อยเถียงกับพี่บ่าวเป็นเด็กๆเลย
เถียงเพื่อจะเอาชนะให้ได้
รอลุ้นคู่นี้ต่อไปค่ะ น่ารักไม่แพ้กัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
บวกเป็ดให้น้ำมนต์
ป.ล. ตอนนี้ปีโป้กับน้ำมนต์คุยกันน่ารักอ่ะ

[silent_loner]

ตอนพิเศษ คู่เดชโอ๊ตหวานมาก เดชรักโอ๊ตมากเลย
คู่ช้างน้อยนี้น่ารักแบบงงๆดี ตอนแรกสงสารช้างน้อยมาก
พอพี่บ่าวมาง้อหรือว่ามาเถียงกันก็ไม้รู้ แต่ว่ารู้สึกว่าน่ารักมากเลย
คือคงประมาณว่าชอบช้างน้อย แต่ยังไม่ชินกับการต้องมาชอบผู้ชายมั้ง 

[yayee2]

"ทำไมต้องเอาไปเทียบกับคนอื่น ถ้าชอบคนอื่นก็ไปยุ่งกับคนอื่นแล้ว”
ฮิ้วววววว......พี่บ่าวชอบช้างน้อยเหมือนกัน....ตะ...ตะ...แต่ๆๆๆๆว่า
"...แต่มันก็ต้องใช้เวลา อยู่ๆจะให้เปลี่ยนจากหน้าเป็นหลัง มันคงไม่ใช่”  
นะจ๊ะช้างน้อย ใจเย็นจ้ะช้างน้อย
"อดเปรี้ยวไว้กิน(พี่บ่าวแบบ)หวาน(ๆ)"
"ช้า ช้า ได้พร้า(พี่บ่าว)เล่มงาม(ๆ)" นะจ๊ะ อิ อิ

[ไอ้หัวแห้ว]

โอ้ว...

ตอนนี้เป็นห่วงมากกว่า จะได้สู้กันไหมกับกลุ่มนั้น

[u_cosmos]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ประโยคสุดม้ายนั่นมันหยุดไปเลย
พี่บ่าวพูดออกมาได้นะ มันก็เหมือนให้ความหวังอย่างช้างน้อยว่านั่แหละ
จะดีมากถ้าให้แล้วไม่เอาคืนไปนะ ><

[kokikung]

ครึ่งหลังอ่าอยากได้
โอ๊ยกำลังมันส์เลยพี่บ่าวกะน้องช้าง
55555++

[CarToonMiZa]

โป้-น้ำมนต์หวานเวอร์
เดช-โอ๊ตก็น่ารัก
บ่าว-ช้างน้อยรอลุ้นต่อไป
+1จ๊าโดนทุกคนเลย

[Pupay]

ตอนที่ 46.1


“ทำไมต้องเอาไปเทียบกับคนอื่น ถ้าชอบคนอื่นก็ไปยุ่งกับคนอื่นแล้ว”
 

กริ๊ดดดดดด รีบๆหวานกันนะจ๊ะ เรารอดูอยู่   

[NumPing]

สงสารช้างน้อย

หวังว่าพี่บ่าวจะรักช้างน้องจริง ๆ ในซักวันนะ

[gookgik]

ช้างน้อยใจเย็นๆ    จริงๆ พี่บ่าวเค้าก็ชอบน้องช้างน้อยแหละ แต่พูดไม่เก่ง  ให้เวลาพี่บ่าวหน่อย พี่แกกำลังสับสนกับชีวิต ให้เวลาพี่บ่าวไปศึกษาก่อนว่าถ้าจะเปลี่ยนมาเข้าด้านหลังมันต้องทำยังไง

[SoN]

^^

[watop]

"ทางที่กูเคยเดิน กูก็คงต้องเดินต่อไป เพื่อไปพบหนทางใหม่ ในระหว่างที่กูจะเปลี่ยนเส้นทางเดิน กูก็ต้องผ่านทางเก่าๆนี้อยู่ดี "   

[nunamicky]

สงสารช้างน้อย
จัดไปอีกคู่เลยแล้วกันเนอะ

[lungkhao]

“เปลี่ยนนะมันเปลี่ยนกันได้ แต่มันก็ต้องใช้เวลา อยู่ๆจะให้เปลี่ยนจากหน้าเป็นหลัง มันคงไม่ใช่” พี่บ่าวเริ่มมีเหตุมีผล

“ใช่สิ เอาหน้ามาจนชินแล้วนี่” แต่ช้างน้อยนี่อารมณ์ล้วนๆ

“โอ๊ย ไม่คุยแล้ว เถียงไปยังไงก็ไม่ชนะ ดื้อจริงๆเลย” พี่บ่าวเริ่มหัวเสียครับ

“ก็มันเป็นอย่างนี้ มันดื้อ มันชอบเอาแต่ใจ มันไม่ได้น่ารัก ไม่ได้แสนดี เอาใจเก่งเหมือนคนอื่นๆนี่”

“ทำไมต้องเอาไปเทียบกับคนอื่น ถ้าชอบคนอื่นก็ไปยุ่งกับคนอื่นแล้ว”









สิ้นเสียงนั้นเล่นเอาอีกคนนิ่งเงียบไปเลยครับ อึ้งไม่ต่างอะไรจากผมที่ยืนเป็นส่วนเกินอยู่หรอก .. ตอนนี้ช้างน้อยมองหน้าพี่บ่าวอย่างงงๆ อย่างกับไม่มั่นใจว่าที่ตัวเองได้ยินนั้นหูฝาดไปหรือเปล่า .. ปากที่เตรียมจะสวนพี่บ่าวยังอ้าค้างอยู่ น้ำตาที่เต็มหน้ากลับเหือดหายไปอย่างมหัศจรรย์ ..





รอยยิ้มของทั้งสองคนค่อยๆผลุดขึ้นมาบนใบหน้าเล็กๆ ให้พอได้รู้สึกถึงความเขินอาย





“หมายความว่า .. พี่บ่าวก็..”


“พี่บ่าวคะ  ที่โต๊ะกำลังมีเรื่องค่ะ” ไม่ทันที่ทั้งสองจะได้พูดอะไรกัน หญิงที่วิ่งมาหน้าตื่นก็พูดประโยคนั้นขึ้นมา พี่บ่าวได้ยินแล้วหันไปมองที่โต๊ะก่อนที่จะวิ่งไปที่โต๊ะทันที


“เกิดอะไรขึ้นหญิง” ผมถาม

“ไอ้พวกนักเลงมันหาเรื่องพี่โป้ คือมันล้อพวกเราอ่ะ แล้วพวกพี่ๆเค้าไม่ยอมกัน” หญิงพูดเสียงสั่น
“ชั้นว่าไปที่โต๊ะเถอะ อยู่ตรงนี้คงช่วยอะไรไม่ได้” ช้างน้อยพูดพร้อมกับชวนพวกเราวิ่งกลับไปที่โต๊ะ






“รำคาญชิบหาย ทำไมมึงไม่เอากันกลางร้านเลยละวะ” เสียงหนึ่งดังมา เมื่อเราสามคนวิ่งไปถึงโต๊ะ เป็นเสียงของนักเลงอีกฝ่ายนึง

“พูดกันดีๆหน่อยสิพี่ น้องๆผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้พี่เดือดร้อนนี่” พี่เอกที่อาวุโสสุดเป็นคนออกโรงคุยครับ ผมเดินไปหานายปีโป้ ที่ถูกพี่บ่าวและพี่เอ็มจับแขนไว้ทั้งสองข้าง

“ใครบอกว่ากูไม่เดือดร้อน กูรำคาน มึงเข้าใจมั๊ย” เอาแล้วครับ ขึ้นมึงกูแล้ว

“พูดดีๆสิวะ พวกกูไปจีบกันบนหัวมึงเหรอ” นายปีโป้ครับ คงเก็บอารมณ์ไม่ไหวแล้ว ผมเลยดินไปหาครับ

“ใจเย็นๆสินาย อยากมีเรื่องนักเหรอ” ผมถามไป

“ก็ดูมันมาหาเรื่องถึงที่ขนาดนี้สิ” นายปีโป้บอกผมครับ

“ใจเย็นมึง ให้พี่เอกเค้าคุยก่อน” พี่เอ็มเริ่มดุนายปีโป้

“แล้วพี่จะเอาไงครับ ผมไม่อยากมีเรื่อง งั้นเดี๋ยวผมกับน้องๆผมกลับไปกินกันที่หอแล้วกัน พี่จะได้ไม่รำคาญ” ถือว่าพี่เอกเป็นคนที่อารมณ์เย็น และยอมคนดีครับ คงไม่อยากให้พวกเรามีเรื่อง เพราะวันนี้ยังมีผม หญิง และช้างน้อยที่ดูจะเป็นตัวถ่วงไม่น้อย

“เออ กลับกันไปเลยไป จะไปเอากันให้ฟ้าเหลืองก็เรื่องของพวกมึง อย่ามาทำอะไรให้กูขนลุกแถวนี้” อีกคนพูดมาพร้อมกับโบ้ยมือไล่ ท่าทางจะเมาไม่น้อย เพื่อนๆของเค้าก็กำลังปรามๆกันอยู่

“มันชักจะเยอะไปแล้วนะมึง พูดกันดีๆไม่ได้หรือไง มาว่าน้องพวกกูทำไม หือ ?” เอ่อ พี่เอกอารมณ์ขึ้นแล้วครับ หลังจากอีกฝ่ายด่ามาขนาดนั้น พี่เอกอารมณ์ร้อนเดินเข้าไปประจันหน้ากับไอ้คนที่พูดเมื่อกี้แล้ว

“ทำไม ทำไมกูจะพูดไม่ได้ หรือมึงอยากจะมีเรื่อง”

“ปลั๊กก !!!” ไม่ต้องอยากครับ มีเรื่องแล้ว พี่เอกต่อยหน้าเข้าไป ไอ้นั่นหน้าหงาย ล้มไปเลย เพื่อนของพวกมันเริ่มลุกขึ้นเดินเขามาแล้วครับ


“น้ำมนต์ หญิง ช้างน้อยไปหลบก่อน” พี่เอ็มบอกพวกผมครับ ผมมองหน้านายปีโป้ที่อารมณ์เดือดเลือดพร่าน ณ ตอนนี้

“นายใจเย็นๆนะ ระวังตัวด้วย” ผมบอกอีกคน จับมือเขาที่กำลังกำแน่น นายปีโป้ไม่รู้ว่าได้ยินอะไรที่ผมพูดหรือเปล่า


ผมกับหญิงและช้างน้อยเดินมาอยู่ข้างหลังของวงการต่อสู้ครั้งนั้น ภาพทีเห็นคือกลุ่มของนายปีโป้ กำลังยืนประจันหน้ากับอีกกลุ่มหนึ่ง

“ไอ้เหี้ยไหนต่อยกู” ไอ้คนที่พี่เอกต่อยแล้วล้มไป ยืนขึ้นมาถาม

“กูนี่แหละ” พี่เอกบอก

“เมื่อกี้พี่กู แต่หมัดนี้ของกู”



สิ้นเสียงนั้น นายปีโป้ก็ซัดหมัดเข้าตรงหน้าของนายคนนั้น ล้มลงไปอีกครั้ง แล้วหลังจากนั้นทั้งสองทีมก็ชกต่อยกันอลม่าน นายปีโป้ลงไปนั่งบนตัวที่เค้าต่อยล้ม แล้วยัดหมัดเข้าหน้าไม่ยั้ง




“เอาไงดีน้ำมนต์” หญิงถามผม

“โทรหาตำรวจดีมั๊ย” ช้างน้อยถามด้วย

“แล้วถ้าพวกพี่ๆเค้าโดนจับไปด้วยละ” ผมก็ถามขึ้นมาอีก




โอ๊ยยย ทำไงดีละเนี่ย เกมการต่อสู้ดำเนินกันไปอย่างดุเดือด นายปีโป้โดนพวกมันรุมตีนกันใหญ่เลย แล้วทางพี่บ่าวก็กำลังยืนกระทืบอีกกลุ่มหนึ่งอย่างมัน  ผมแอบเห็นเจ้าของร้านคุยโทรศัพท์ซึ่งแน่นนอน โทรหาตำรวจแน่ๆ





ผมเดินไปมาอยู่ที่เดิมจนหญ้าแถวนั้นตายไปหมดแล้ว ไหนใครบอกว่าพอมีเรื่องตกใจแล้วเราสามารถแบกตุ่มได้ ทำไมผมไม่เดินเข้าไปแบกตุ่มไปคว่ำหัวพวกมันละ แต่ก็นั่นละ ไฟไม่ได้ไหม้นี่


“แก พี่โป้เก่งวะ ต่อยแต่ละทีนะพวกนั้นหน้าหงายเลย” เสียงช้างน้อยทำให้ผมหลุดออกจากห้วงความคิด มองหภาพตรงหน้า ภาพของคนทีได้ชื่อว่าแฟนผม ดาหน้าเข้าหาพวกมันแล้วซัดหมัดและสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าหน้าแข้งเข้าไปกลางลำตัวพวกมันอย่างกับเป็นกระสอบทราย  .. โอ๊ยยยย ยังมีเวลามาพรรณนาภาพนี้อีก คิด สิ คิด น้ำมนต์




“เอ๊ย พวกมันมีปืน” เสียงของหญิงตะโกนขึ้น ผมหันหน้าไปดูทันที เช่นเดียวกับช้างน้อย





“นายปีโป้ ระวังปืน”

“ไอ้โป้หลีก”

“ปัง !!!!”






























สิ้นเสียงดังสนั่นนั้น คนทั้งร้านกรี๊ดกร๊าดก่อความวุ่นวายภายในร้านย่อมๆจนยากจะควบคุม ร่างหนึ่งร่วงลงบนพื้นตามแรงโน้มถ่วงโลก เสียงอีกฝ่ายตะโกนถามลั่นว่าใครยิง ใครใช้ให้ยิง แล้วก็มีคนใดคนหนึ่งบอกว่าให้หนี จึงได้เห็นว่ามีคนกรูวิ่งออกไป แขน ขา ปากของผมค้างนิ่ง ไม่มีแรงขยับเขยื้อนไปไหน เพราะภาพทีเห็นก่อนหน้าคือภาพของคนที่ถือปืนเดินเข้ามาหานายปีโป้ และเสียงปืนนั้นดังขึ้น


“ไอ้เดช !!!” เสียงของคนที่ผมรักตะโกนขึ้นเรียกสติให้ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง ไม่ใช่นายปีโป้ที่โดนกระสุนลุกนั้นครับ แต่เป็นพี่เดชคนที่เดินเข้าไปผลักนายปีโป้ และตะโกนเสียงให้หลีกนั้น

“เดช มึงผลักกูทำไมวะ ไอ้เหี้ย” เสียงของนายปีโป้ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับมือที่โอบร่างของพี่เดชขึ้นมา ผมค่อยๆขยับขาไปหาฝูงชนนั้นอย่างช้าๆ

“เดช ไอ้เดช มึงเป็นไรมั๊ย มึงอย่าหลับนะเว๊ย”

“เอ๊ย ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลหน่อย”

“ไอ้โป้ กูว่าพาไปเองเลยดีกว่า”

“เอ๊ยไอ้เอ็มไปเอามอไซค์มา”

“ไอ้โป้กูเอาไปเอง มึงพาน้องไป”

“โอเคไอ้โอ๊ย เอ๊ย พวกมึงยืนทำห่าอะไรอยู่ รีบดิวะ เพื่อนโดนยิงจะตายห่าแล้ว ไปเอารถสัด”


บทสนทนายังคงดังท่ามกลางความวุ่นวาย ผมเห็นพี่ๆคนอื่นๆวิ่งไปเอารถกันให้วุ่น วาย ช้างน้อยกับหญิงไปจากผมตั้งแต่เมือ่ไหร่ก็ไม่รู้ รู้เพียงว่าผมกำลังยืนอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายที่ผมไม่เข้าใจ ..

“น้ำมนต์  น้ำมนต์” เสียงคุ้นเค้ยเรียกผมขึ้น

“นาย ..” ผมจำเสียงนั้นได้ดี แม้ประสาทรับรู้จะยังทำงานไม่เต็มที่ก็ตาม


“นายปีโป้” ผมเรียกชื่อนั้นก่อนจะสวมกอดคนๆนั้นไว้ด้วยใจที่เป็นห่วง กอดแน่นอย่างกับกลัวว่าคนๆนี้จะจากไป น้ำตาที่ไหลไม่รู้ออกมาตั้งแต่ตอนไหน แต่รู้ว่าตอนนี้มันเต็มแก้ม เต็มเสื้อของนายปีโป้ไปหมด

“ไอ้บ้า ไอ้ปีโป้บ้า ไอ้บ้า ไอ้บ้า” ผมด่าไป มือก็ทุบหน้าอกของอีกคนไป ไม่รู้จะระบายด้วยวิธีไหนดี ถึงจะหายรู้สึกแย่แบบนี้

“กูไม่เป็นไร กูอยู่ตรงนี้แล้ว มึงเห็นมั๊ยว่ากูไม่เป็นไรแล้ว” เสียงนุ่มๆ ที่เหมือนกำลังพยายามระงับความโกรธของตัวเองพูดปลอบผม มือก็ลูบหลังผมเบาๆ

“กูไม่เป็นไรแล้วน้ำมนต์ มึงลืมตามาดูกูสิ กูปลอดภัย กูยังอยู่ให้มึงด่าได้อีกนาน มึงดูกูสิ” คำพูดอวดเก่งท้าทายของผู้ชายคนนี้ไม่เคยใช้ได้ผลกับผมสักครั้ง แม้ว่าผมจะกอดเขาไว้แน่น แต่รอยกอดจากอีกคนก็กอดไว้ผมหลวมๆ ผมปล่อยกอดจากนายปีโป้ มายืนมมองสภาพของคนข้างหน้า สภาพเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ มีร่องรอยเลือดที่ติดมาจากพี่เดชเล็กน้อย ปากที่เต็มไปด้วยบาดแผลจากการชกต่อยนั้นมีเลือดอยู่เล็กน้อย ผมเอามือไปช่วยเช็ดเลือดให้






“โอ๊ยย”

“ไม่ต้องมาสำออยเลย โดนแค่นี้เอง ตอนไปต่อยคนอื่นทำไมไม่คิด”

“มันหาเรื่องกูก่อน มึงก็เห็นนะ”

“ไม่ต้องเถียงด้วย ไปดูพี่เดชกัน” ผมบอกแล้วก็ลากมืออีกคนไปที่รถ นี่ผมมัวแต่เสียเวลาอะไรอยู่เนี่ย กว่าจะตั้งสติได้ ก็ปาไปกี่นาทีแล้วเนี่ย  ตอนนี้พี่เดชจะเป็นยังบ้าง 






“รีบเลย ไม่รู้พี่เดชจะเป็นอะไรบ้างเนี่ย” ผมบอกคนที่ตามหลังก่อนจะได้ยินเสียงบ่นแว่วมาเบาๆ




“มึง  มึงปรับอารมณ์เก่งมาก กูตามไม่ทันมึงแล้วเนี่ย !!!”














...
ขอโทษที่หายไปนานนะ พอดีตันอ่ะ อิอิ