ตอนที่ 21 สิ่งที่อยากรู้กับสิ่งที่อยากรู้ (2)
“เฮ้ย...ถามจริง....พวกมึงได้กันยัง?”
คำถามจากสาวคนเดียวในห้องทำเอาคนทนเฉยได้ตั้งนานสะดุ้งเฮือกเกิดอาการ
“โอ๊ย!ระร้อนๆๆ!แบงค์!” นิกกี้ร้องบอกแบงค์ที่หันควับไปมองหน้าหนูแนนอย่างตกใจ
แต่มือเขาดันยื่นช้อนป้อนโจ๊กเข้ารูจมูกหนุ่มตี๋เต็มๆ||||||||||||||
“หวา!ขอโทษครับๆพี่นิก แบงค์เช็ดให้นะ” หนุ่มน้อยหันมา เห็นหน้าคนรักเละเป็นโจ๊ก
ก็รีบดึงทิชชู่มาเช็ดให้อย่างร้อนรนท่ามกลางเสียงฮาของเพื่อนรุ่นพี่
“5555หลุดจนได้นะมึงอย่างนี้มันต้องมีซัมติงรองกันแหงๆอ่ะ!” วีชี้มือชี้ไม้ไปทางนิกกี้ที ทางแบงค์ที
แล้วแกล้งทำเอานิ้วชี้มาจ่อคู่กันถูไถไปมาอย่างทะเล้น
“ฮึ่ม!///////*// เมื่อไหร่พี่น้ำจะกลับมานะ!” เจ้าหน้าตี๋บ่นเบาๆอย่างรำคาญแก้เขิน
พวกเพื่อนเขาจะรู้ตัวกันบ้างมั้ยนะว่าไอ้ที่พูดๆมาน่ะ......เรื่องจริงทั้งน้านนนน
“หนอยมึงไม่ต้องรอฟ้องพี่มึงเลยนะไอ้ตี่!5555เดี๋ยวกูไปดูต้นทางให้เอง55”
หนูแนนชี้หน้านิกกี้ทำหรี่ตาใส่แล้วหัวเราะก่อนแกล้งทำท่าวิ่งลุกลี้ลุกลนไปแง้มประตูห้องดูข้างนอก....
แต่แล้วสาวเสียงแจ๋วก็ต้องชะงัก!....อ้าปากตาค้างอย่างอึ้ง!!
เมื่อเจอพี่น้ำยืนตัวเป็นๆยิ้มเย็นๆ กอดอกก้มหน้ามาจ้องตาเธอตอบอยู่หน้าห้อง!!!
เจ้าพวกข้างในที่ไม่รู้เรื่องก็หัวเราะกันใหญ่ จนได้ยินเสียงสาวร่างเล็กเอ่ยทักทายคนข้างนอก
อย่างตะกุกตะกักนั่นแหละจึงชะงักเงียบกันเป็นแถว..
“พะพี่~~น้ำ! ...แหะแหะ...หวะหวัดดีค่า||||||||||||||”
เจ้าเพื่อนปากดีทั้งหลายยกมือไหว้แล้วต่างนั่งเกร็งเหงื่อตก นั่งสงบปากสงบคำสุดฤทธิ์
เพราะต่างก็รู้ดีว่าพี่ชายหน้าหวานของเจ้าเพื่อนซี้หน้าตี๋นั้นดุมากกกกกกกกก!
ถึงทีคนโดนล้อทั้งสองได้หัวเราะคิกคัก ที่ได้เห็นอาการเพื่อนๆตัวแสบกันบ้าง
“เสียงดังไปถึงข้างนอก! เดี๋ยวเขาก็มาด่าให้หรอก!” ไหนๆเพื่อนเจ้านิกกี้ก็เห็นเขาแล้ว
เลยถือโอกาสใช้ให้ช่วยขนของเข้ามาพลางพูดเอ็ดเจ้าทโมนทั้งหลาย
“ขอโทษคร้าบบบ/ค่า!||||||||||||||||||”
ทุกคนตอบพร้อมเพรียงกันจนนิกกี้กับแบงค์อดขำไม่ได้
“อร๊ายยยย!//////พี่เอส! พี่เอสขามาด้วยเหรอคะ!”
หนูแนนร้องทักอย่างดีใจ วิ่งไปกอดแขนเอสทันทีที่เห็นว่าดาราหนุ่มเดินตามเข้ามา
ทั้งวี บาส และอาทต่างก็ยกมือไหว้เอสที่ยิ้มรับทักทาย เคยเจอกันมาแล้วครั้งนึง
ที่งานวันเกิดหนูแนนนั่น บรรยากาศเริ่มผ่อนคลายขึ้นบ้าง
คนน่ารักปล่อยให้เจ้าแฟนหน้าหล่อคุยเล่นกับเพื่อนๆน้องชายไป ส่วนตัวเองก็ลากเก้าอี้
มานั่งกอดอกไขว่ห้างอย่างวางมาด... จ้องหนุ่มน้อยป้อนข้าวน้อง หน้านิ่งๆ...
เล่นเอาคนโดนจ้องทั้งสองเกร็งจนตัวแข็งไปหมด จะขยับทีก็มีสายตาคู่สวยนั้น
จ้องมองเขม็งเหมือนจะมองให้ทะลุตัว นี่อยากจะดูอณูรูขุมขนของพวกเขาหรือไงกันครับคุณพี่ชาย!|||||||||||||
“..อ่ะเอ่อแบงค์...มัน...ยังไม่ได้ตักข้าวเลย..”
นิกกี้เรียกแบงค์ให้รู้สึกตัวว่ายื่นแต่ช้อนเปล่าๆ ให้เขากินมาสองสามคำแล้ว...
“อ่ะครับๆ!โทษครับพี่นิก||||||||||||”
คนหน้าหล่อก็มัวแต่หัวเราะเล่นกับพวกหนูแนน พอหันมาเห็นน้ำนั่งตีหน้ายักษ์เฝ้าเจ้าสองคนนั้นไม่ห่าง
ก็ได้แต่แอบขำ ก่อนจะเข้าไปช่วยดึงคุณพี่ชายให้หันมาคุยกับเขาแทน
“คุณ! รู้มั้ย พอผมบอกพี่โอบว่าอยู่รพ.นะ ก็โดนซักใหญ่เลย เห็นแกว่าจะมาเยี่ยมด้วยแน่ะ..”
คนน่ารักของเขาก็หันมาพยักหน้ารับรู้ไม่ว่าอะไร
และแล้ว....คุณผู้จัดการส่วนตัวสาวตุ้ยนุ้ยเธอก็มาพร้อมกระเช้าซุปไก่สกัด
และ............เจ้าดาราที่คิวแน่นแต่ชอบทำตัวเหมือนว่างงานอีกสามหน่อ!
จากที่เอสรอยิ้มรับเสียกว้างก็หน้าหุบทันที...
บ้าชะมัด! พี่โอบจะหิ้วเจ้าสามตัวป่วนนี่มาด้วยทำไมกันฟะ!|||||||||||...
“มะมากันได้ยังไงเนี่ย!? กร! ก๊อป! บิว!” เอสเอาหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามและความเหวอ งงงวย
หันไปถามผู้จัดการส่วนตัวของเขาแทน
“แหม...ก็พี่กับเจ้ากรอยู่ด้วยกันที่งานอีเว้นท์เปิดตัวสินค้าใหม่...แล้วยัยบิวเขาก็ไปงานนี้ด้วย
ส่วนเจ้าก๊อปน่ะไม่รู้มันตามมาเองทีหลังได้ไง”
เอสถอนใจนึกรู้ แน่นอนว่าเจ้าคู่ซี้สองตัวนี่มันคงใช้เรด้าห์สื่อหากัน...
ขณะที่เอสยังมัวคุยกับพี่โอบ ทางเจ้าคนหน้าตาดีทั้งสามนั้นก็ทักทายทุกคนในห้อง
ให้ต่างตื่นเต้นกันอย่างพอเป็นพิธี แล้วตรงรี่เข้าไปส่งของเยี่ยมให้แบงค์รับไว้
พลางพูดอวยพรขอให้คนเจ็บหายดีหายขาดอย่างลวกๆ จากนั้นทั้งสามคนจึงเริ่มเผย
เป้าหมายที่แท้จริงในการมาครั้งนี้ทันที คือ รุมสัมภาษณ์หนุ่มน่ารักของเราไม่ยั้ง
“พี่น้ำ! ทำไมพี่น้ำถึงไม่ไปตามนัดอ่ะ ผมรอพี่ตั้งนานรู้มั้ย!?” กรเปิดฉากทวงถาม
“..เอ๋...?” น้ำนึก...
ตอนนั้นเองบิวก็แทรกเข้ามาหลังกระซิบกระซาบกับก๊อป
(ว้ายๆๆ!//////น่าร๊ากกกอ่ะอีก๊อป!)
“น้ำ! นี่น้ำมาเป็นผู้ช่วยไอ้เอสมันได้ยังไงเหรอจ๊ะ? แล้วจะตามไปที่กองด้วยใช่มั้ยอ่ะ
ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยเหรอ จริงสิ!อยู่ด้วยกันแล้วใช่มั้ย!อยู่ด้วยกันแล้ว!
อุ้ย!ตายแล้วทำไมผิวสวยจังน้ำจ๋า ก๊อปดูสินี่เนี๊ยนเนียนว้าย/////(คิกคิก)”
บิวเข้ามาเบียดกรจนเซออกไป แล้วขอจับแขนน้ำมาเทียบกับผิวตัวเองอย่างตื่นเต้น
“อ่ะ...เอ่อ...” พาให้คนน่ารักต้องงง...ไม่รู้เขาจะตอบจะพูดอะไรก่อนดี..
แล้วจู่ๆก๊อปก็ยื่นหน้ามาทำสายตามีเลศนัย ถามโพล่งออกมาถึงเรื่องเมื่อวาน
“พี่น้ำ! หลังแยกกันที่ไร่แล้วพี่เอสเขาพาไปไหนมาบ้างเหรอ!?” (ถึงขั้นไหนกันแล้วนะ!
ชั้นจะต้องรู้ให้ได้!อย่าคิดจะมาปิดบังอีก๊อปคนนี้อิอิอิ/////)
น้ำเริ่มอึกอักขึ้นเรื่อยๆ...เขาควรบอกอะไรเพื่อนเอสไปมั้ย... “เอ่อ...คะคือ..”
แล้วดาราดังทั้งสามคนก็มะรุมมะตุ้มแย่งกันพูดให้วุ้น
“พี่น้ำ! ยังไม่ตอบผมเลยนะ!”
“เอ๊ะกร!ให้พี่น้ำเขาคุยกับพี่ก่อนสิค่ะ!”
“อุ้ย! แต่น้องก๊อปว่าไอ้เรื่องเมื่อวานนี้น่ารู้กว่าตั้งเยอะนะครับพี่บิวครับ!”
“โอ๊ยช่างเถอะๆ!พี่น้ำเอาไว้เรามานัดกันใหม่ดีกว่านะครับ!นะนะ//////”
“จริงเหรอดีๆๆนัดอะไรที่ไหนเมื่อไหร่อ่ะกรขอพี่ก๊อปไปด้วย!นะนะนะ(กรี๊ดด/////)”
“เฮ้ยยยผะผมๆๆจะนัดกะพี่น้ามมมม!|||||||||||||”
“วุ้ย!จะนัดจะอะไรกันก็เอาไว้ทีหลังเถอะย่ะ! น้ำ น้ำเคยไปที่กองถ่ายเราด้วยเหรอ!?
วันไหนอ่ะแล้วจะไปอีกเมื่อไหร่ จริงสิอยากรู้อ่ะตอนอยู่บ้านทำกับข้าวให้เอสกินด้วยรึเปล่าเนี่ย
อุ้ยถ้าใส่ผ้ากันเปื้อนนะต้องน่ารักมากแน่ๆเลย อร้ายยย///////5555”
คนน่ารักตั้งตัวไม่ทันได้แต่เหงื่อตกนึกในใจว่า นี่เขาไปสนิทกับเจ้าพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...?...
เล่นถามกันจนน้ำไหลไฟดับไม่เว้นช่องให้อ้าปากพูดด้วยซ้ำ
นิกกี้กับแบงค์ เห็นพี่ชายโดนเหล่าดาราดังๆรุมกรี๊ดถึงกับทำตัวไม่ถูกแบบนี้ ก็ได้แต่
มองหน้ากันอย่างประหลาดใจ แล้วแอบขำหน้าตาที่ดูเหรอหราของพี่จอมโหด
“พี่น้ำว่าไงอ่ะครับ! นัดกันไปกินข้าวดีม๊ะ!?/////”
“ตอบผมมาก่อนซี่~ ไปไหนกับพี่เอสมา เมื่อวานยังไม่ถึงบ้านผมรู้นะ!//////”
“อย่าไปฟังพวกมันเลยน้ำ! คุยกับบิวดีกว่านะเจอกับเอสได้ยังไงอ่ะ!?//////”
“เฮ้ยแต่!ผมถามก่อนนะ!”
“ว้าย!เลดี้เฟรสสิย่ะ!”
“บอกก๊อปมาเร็วพี่น้ำ!”
“นัดกับผม!”
“ไปไหน ทำอะไรกัน!”
“นอนห้องเดียวกับไอ้เอสเลยใช่มั้ย!”
หนุ่มน่ารักของเราหัวหมุนติ้วเอ่ออ่าเหงื่อแตก อ้าปากพูดไม่ทันซักคำ เจ้าสามคนตรงหน้า
แย่งกันพูดจนเขาเวียนหัวไปหมดแล้ว!เอส!~ช่วยด้วยยยยยย!||||||||||||||
“หยุด! พอกันได้แล้ว!!!”
เสียงพี่โอบตะคอกกลางวง ทำให้ทุกคนหยุดชะงักค้างกันราวกับคำประกาศิต
“แล้วเจอกันใหม่นะจ๊ะน้องน้ำ ขอให้น้องชายหายเร็วๆนะบายจ้า... เอ้า! ไป!
ไปทำงานกันได้แล้ว ยัยบิวมานี่เลย พี่แว่น(ผู้จัดการส่วนตัวของบิว) เขาฝากชั้นมา
คุมหล่อนด้วยนะยะ!กลับเดี๋ยวนี้เลย!!”
สาวร่างอ้วนเข้าคว้าแขนดาราสาวได้ก็ดึงให้เดินตาม จนนางเอกสาวเอวบางร่างน้อย
แทบจะปลิวตามออกไปจากห้องเดี๋ยวนั้น “กรี๊ดพี่โอบ! ดะดะเดี๋ยวสิ!บิวยังไม่ทัน
รู้เรื่องอะไรเล้ยยยยย!น้ำ! น้ำ!” ก่อนออกจากห้องไปพี่โอบยังหันมาพยักหน้าส่งซิก
อย่างรู้กันให้เอสช่วยล็อคคอ ลากเจ้าสองหน่อที่เหลือตามออกไปด้วย...
“ไปทำงานกันได้แล้วเจ้าพวกบ้า!”
“โอ๊ยยยย~~พี่เอ๊สสส! ไม่เอาน้า~ ให้ก๊อปถามพี่น้ำก๊อนนน~~~พี่น้ามมมช้วยก๊อปด้วยยยย!!!”
“พี่น้ำๆๆๆ!! ยังไม่ได้นัดกันเล้ยพี่น้ามมมมมมมมมมมมมม~~~”
.................................
.................คนน่ารักได้แต่นั่งกระพริบตาปริบๆ...
มองเจ้าพายุหมุนสามลูกนั้นโดนลากออกจากห้องไป...
พอพวกคนดังกลับไป บรรยากาศภายในห้องก็เงียบกริบและเต็มไปด้วยความงุนงง…
น้ำค่อยๆกรอกตามองไปที่หน้าแต่ละคน ก็มีสีหน้าไม่ได้ต่างไปจากเขาซักเท่าไหร่
แล้วทุกคนก็ค่อยๆพากันหัวเราะออกมา...อย่าง งงๆ...
งงเว้ย!...
.................................
....................
ฟ้ามืดแล้ว...
หลังจากทินกรตามมาเยี่ยม เพื่อนๆเจ้าตาตี่ก็ลากลับพร้อมกัน
หนูแนนได้ทินกรช่วยพาไปส่งบ้านสมใจ...แต่ พ่วงบาส วี และอาทไปด้วย
ทำให้สาวร่างเล็กใช้สายตาจิกกัด กขค.ทั้งสามตัวนั้นไปตลอดทางอย่างขัดใจ...
คนเจ็บจึงค่อยได้อยู่อย่างสงบหูกับคนรักบ้าง... นั่งมองหน้ากันยิ้มไปยิ้มมา///////..
...อยู่ในสายตาของพี่ชาย|||||||||||||...
ใช่ว่าจะได้อยู่กันสองต่อสองเสียเมื่อไหร่ เพราะคุณพี่ชายสุดน่ารักยังไม่ยอมไปไหน
แถมบอกว่าจะอยู่ช่วยดูแลน้องด้วยอย่างดี!
...นิกกี้คอยแอบชำเลืองมองหน้าพี่อย่างระแวง..
(ไอ้ที่เคยพูดว่าจะคอยดูพฤติกรรมนี่....มันเริ่มตั้งแต่วันนี้เลยเรอะ! แล้วสาบานนะ
ว่านั่นเรียกมอง กูนึกว่าโดนเอกซเรย์อยู่ ให้ตายเหอะรึพี่กูจะเป็นพวกเอ็กซ์เมน!
เกร็งจนเจ็บซี่โครงไปหมดแล้วครับพี่ครับ!|||||||||||||)
“น้ำ! ผมเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนแล้ว แล้วก็...มีของแถมมาให้ด้วยนา..”
เสียงเอสดังมาก่อนตัวเสียอีก ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามายิ้มร่าหลังกลับจากขับรถไปขนเสื้อผ้าของน้ำ
ที่คอนโดมาให้ เขาก้าวเข้าห้องพร้อมชูกระเป๋าหิ้วใบเล็กยื่นให้น้ำ ส่วนมืออีกข้างก็ซุกไว้ด้านหลัง
พลางอมยิ้มอย่างมีเลศนัย..
คนน่ารักรับกระเป๋ามาวางไว้ที่โซฟา แล้วยืนกอดอก เอียงคอนิดๆทำหรี่ตาหวาน
อมยิ้มมองคนตรงหน้า ..สงสัย ..จะมาไม้ไหนกับเขา...
เจ้าหนุ่มหน้าตี๋รีบพยักเพยิดให้คนรักมองท่าทีของพี่ชายตัวเองอย่างแปลกใจ
“..หึ....อะไรอยู่ข้างหลัง?..” น้ำพยายามยื่นหน้าไปมอง แต่เอสก็เอี้ยวตัวหลบ
ไม่ให้คนน่ารักของเขาเห็นแล้วหัวเราะใหญ่ “ทายมา!..” คนหล่อยิ้มยักคิ้วทะเล้น
ไม่ยอมให้ง่ายๆ น้ำจึงทำท่านึกดู ยอมเล่นกับเขาเสียหน่อย...
“หึ...อืมมม.... กินได้เปล่า?”
“กินไม่ได้ แต่ เท่มาก!” เอสส่ายหน้าแล้วตอบเสียงหนักแน่นหัวเราะคิกคักจนน้ำขำตาม
“55อะไรวะ..มีด้วย..?... ว้า~กินก็ไม่ได้งั้น...ไม่เอาดีกว่า..” แกล้งโบกมือไล่หันหลังใส่
ดาราหนุ่มรีบผวาดึงมือท้วงทันที
“โหยย~คุณอ่ะ! ผมอุตส่าห์ขับรถไปเอามาให้ตั้งไกลนะไอ้นี่”
“มิน่าล่ะ! ไปซะนานมัวแต่ไปเถลไถลอยู่นี่เอง!”
เอสอ้อนว่าอย่าเพิ่งบ่นเขาเลย ให้เปิดดูก่อนพร้อมส่งถุงผ้าขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กให้น้ำรับไว้
สัมผัสที่รู้สึกได้ในมือของหนุ่มน่ารักมัน... นุ่มนิ่มน่าดู.....?....
น้ำเปิดปากถุงที่ผูกเป็นเชือกรูดออกดูก็เจอ... หมอนใบเล็กสีขาวหนึ่งใบ...
“เห!?......ไอ้นี่เนี่ยนะไปเอามาตั้งไกลทำไม.. ที่ไหนก็มีขายที่บ้านก็มีไปขอเขามาทำไมกัน
แล้วไปขอใครมาให้ผม”
“ทีมงานที่จัดมีตติ้งแฟนคลับผมทำแจกเป็นที่ระลึก ไอ้หมอนนี่เขาทำพิเศษเชียวนา
ผมออกแบบเองนะไม่ซ้ำกันเลยแล้วก็มีแค่สามชิ้นเท่านั้น ให้เป็นรางวัลใหญ่กับแฟนคลับแค่สองชิ้น
ของผมเองหนึ่งชิ้น ผมเห็นมันน่ารักดี ก็เลยรีบไปขอส่วนของผมมา เพราะตั้งใจจะเอามาให้คุณไงน้ำ
เอาไว้หนุนนอน รึกอดแทนตัวผมทุกวันก็ได้ครับ////////”
ได้ฟังน้ำก็อมยิ้มแต่ยังแกล้งพูด “หมอนอะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะน่าใช้เลยสักกะนิด!มีแต่โลโก้งาน
กับชื่อย่อคุณปักไว้ตัวเล็กเท่ามดแถมผ้าพื้นยังสีขาวล้วนอีก ออกแบบภาษาอะไรห๊า
มันน่ารักตรงไหนกันวะ? ทำของอย่างนี้ให้แฟนคลับเขาจะอยากได้กันเร้อ!?”
“ทำไมอ่ะ?..มัน...น่ารักน่ากอดสู้ตัวจริงไม่ได้ใช่ม๊า!”
คนหน้าหล่อทำเป็นพูดยิ้มหวานลอยหน้าลอยตา ให้น้ำเห็นสายตาวิบวับที่ส่งหา
มือนุ่มจึงยันหน้าหงายเข้าให้ด้วยความหมั่นไส้ปนเขิน
เฮ้ย! ไอ้ท่าทางกุ๊กกิ๊กกิ้วก้าวพวกนี้ นี่มันอะไรกันวะ!!!?
ไอ้หนุ่มหน้าตี๋หันไปสบตากับคนรักที่มีตัวงองูสองตัวเต็มหน้าเหมือนกัน!
งงเป็นไก่ตาแตก ไหงสองคนนั้นถึงได้ทำจี๋จ๋ากันราวกับว่า
...........เป็นคนรักกัน!? ...รึว่าพี่ชายของเขาจะเริ่มมีใจให้พี่เอสแล้ว!?
“พะพี่น้ำ...นี่..พี่........กับเอ่อ...พี่เอส..........เอ่อ..”
เสียงนิกกี้เอ่ยตะกุกตะกัก ไม่ค่อยจะกล้าถามซักเท่าไหร่ ชี้มือไปทางพี่ตัวเองที ทางดาราหนุ่มที
อย่างบอกไม่ถูก แล้วคนที่มัวแต่ยืนเม้มปากหน้าแดงๆ ก็อ้าปากพูดไม่ทันเจ้าหนุ่มรูปหล่อที่โพล่งออกมาเสียเสียงดัง
“เป็นแฟนกันแล้ว!” น้ำหันควับเอาหมอนอุดปากเอสแล้วโวยวายใส่
“คุณจะพูดทำไม!!!!////////*// ไปบอกมันทำม๊ายยยยยยย~~!!!!”
เล่นเอาเจ้าน้องชายกับหนุ่มน้อยพูดพร้อมกันด้วยความตกตะลึง
“ห๊ะ!! เป็นแฟนกัน!! แล้ว!!”
คนพี่หันมาว้ากแยกเขี้ยวใส่ทันที
“พวกมึงไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นนะ!ห้ามถามอะไรทั้งนั้น!
ไม่อย่างนั้นนะกูจะเลิก! เลิก!เลิกๆๆๆๆๆๆ ฮือ~~~~
เลิกกะไอ้บ้านี่มันเดี๋ยวนี้เลยจริงๆด้วย!!!//////////*//”
ที่กำลังอ้าปากจะซักต่อเลยต้องรีบหุบปากกันเงียบกริ๊บ! แต่ก็ไม่วายอดอมยิ้ม
กับท่าทางเขินอายแกล้งโวยใส่ที่แสนน่ารักเอาแต่ใจของพี่ชายไม่ได้
นิกกี้ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เอสสุดหล่อจะทำสำเร็จได้เร็วปานฉะนี้...โฮ่!
หนุ่มตี๋นั้นยกนิ้วให้มองเอสด้วยสายตาที่ชื่นชมเต็มเปี่ยม
ไอดอลของเขาเลย! สุดยอดอ่ะพี่! นับถือเลยครับพี่ชาย!
คนน่ารักนั่งทุบหมอน หน้าบึ้งหน้าแดง ไม่กล้ามองหน้าน้องอยู่ที่โซฟา...
คนหน้าหล่อจึงตามมานั่งโอบไหล่พูดให้คิด “โธ่คุณ..จะเขินไปทำไมอ่ะครับ
ยังไงน้องๆเขาก็ต้องรู้กันอยู่ดีแหละน้ำ”
แต่ผลที่ได้คือ เขาโดนมือนุ่มตบกะโหลกเข้าให้ดัง ผลั๊วะ!
นิกกี้กับแบงค์ทนไม่ไหวหลุดขำออกมาจนได้ เอสกุมหัวบ่นกระปอดกระแปดว่าน้ำชอบใช้กำลังกับเขา
“โหยน้ำอ่ะผมเจ็บนะ! คุณชอบทำผมเจ็บๆอยู่เรื่อยเลย เมื่อคืนก็เหมือนกันทำมาได้ตั้งหลายครั้ง!
รุนแรงกับผมขนาดนั้นอ่ะ ดูสิยังเจ็บก้นอยู่เลยเนี่ย! ผมจะช้ำไปหมดแล้ว” (ที่โดนถีบตกเตียงนั่นเจ็บจริงๆนะ)
เฮือก!!....คนหัวเราะร่วนสองคนถึงกับชะงักอ้าปากค้างทันทีที่ได้ยินเอสพูด!
เมื่อคืนนี้พี่เอสกับพี่น้ำ! ตั้งหลายครั้ง! พี่เอสเจ็บก้นเรอะ!|||||||||||||||||
ทั้งคู่ค่อยๆหันไปมองหน้าดาราหนุ่มกันตาเหลือก...
อะไรกันนี่หูของพวกเขาคงฝาดไปแล้ว!
“ก็คุณอยากมายั่วผมก่อนทำไมอ่ะ! โดนซะ! สม..” ทำหน้าสมน้ำหน้าจริงๆ...
(ชอบมายั่วโมโหดีนัก เที่ยวไล่ปล้ำชาวบ้านเขาไปทั่วห้อง สมน้ำหน้า!)
เฮือก!!....คราวนี้นิกกี้กับแบงค์เปลี่ยนเป้าสายตาจ้องไปที่น้ำ เหวอจนตาแทบถลน!
“จ๊ากกกกกกก!!!นี่พี่เอส! พี่รับหรอกเรอะ!เฮ้ย!”
เจ้าตาตี่แหกปากอย่างลืมเจ็บร้องเสียงหลงอย่างตกใจ ไม่เคยคิดแนวนี้มาก่อนเลย
หนุ่มน้อยเองก็รำพึงออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ พี่น้ำตัวเล็กกว่าพี่เอสตั้งเยอะนะ
“อึ๋ย||||||||||| ผมก็นึกว่าเป็นพี่เอสมาตลอดเลย นี่พี่น้ำเป็นฝ่ายรุกเหรอเนี่ย!?...”
คำพูดแปลกๆกำกวมของทั้งสองคน พาให้คนที่โดนเข้าใจผิดไปถึงไหนๆ
ต้องมองหน้ากันเลิ่กลัก “หา.....!?....” เจ้าสองคนนี้มันเป็นอะไรของมันนะ..
“อะไรวะ?... มารุกรับอะไร... ใครเล่นหมากรุกแถวนี้?”
คนน่ารักขมวดคิ้วถาม มองเจ้าสองคนที่ทำหน้าไม่ถูกอย่างงงๆ
“คะคง..คงไม่ใช่ทุกครั้งหรอก..ใช่มั้ยครับพี่เอส?|||||||||||” แบงค์ไม่กล้า
มองหน้าทั้งคู่ก้มหน้าถามอย่างอายๆ แต่คนรักรุ่นพี่ของเขาสิถึงกับหน้าซีดไปเลย
มิน่าเล่า..........ถึงได้พี่ชายเขาเป็นแฟนเร็วนัก....ลงทุนน่าดู!
“โธ่พี่เอส....พี่อ่ะ...แพ้พี่น้ำได้ไง...เฮ้อ~ผมเชื่อแล้วว่าพี่เอสรักพี่น้ำมากจริงๆ”
หนุ่มตี๋พูดอย่างปลงๆหลบสายตาดาราหนุ่มไปทางอื่นอย่างหมดแรง...
ชั่วอึดใจต่อมาขณะที่น้ำยังนั่งเกาหัว คนหน้าหล่อก็กระเด้งตัวลุกพรวดขึ้นอย่างตกใจ
เพราะเขาเข้าใจแล้ว! เขากำลังถูกเข้าใจผิดไปใหญ่มากๆเลยตอนนี้!
“ว้ากกกกก~~~!!!/////////*//ไม่ใช่ว้อยยย!! ไม่ใช่อย่างนั้นนะนิกกี้! แบงค์!
มันไม่ได้เป็นแบบน้านนนนนนนนนนนนน! พวกนายเข้าใจผิด! เข้าใจผิด!
เข้าใจผิดบ้ากันไปใหญ่แล้วเฟ้ยย!!! ||||||||||||||”
“.....ฮึ....โธ่พี่...ไม่ต้องอายหรอก.. พวกผมเข้าใจครับ..”
นิกกี้ยังพูดหลบตาส่วนแบงค์ก็พยักหน้ารับอายๆ...
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!||||||||||||||||||||”
ต้องโวยวายอยู่นาน เสียวไส้กลัวนางพยาบาลจะเดินมาด่าเหลือเกิน
กว่าจะยอมเข้าใจกันได้...... แถมยังได้กินมะเหงกจากคนน่ารักกันถ้วนหน้า
ทันทีที่น้ำได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไรนั่นล่ะ....///////*//
.............................................................
…………………
*****************
ห้าทุ่มแล้ว..........
เอสกับแบงค์ก็กลับบ้านไปแล้ว...
น้ำยืนพิงประตูเลื่อนที่กันระเบียงกับห้องพักผู้ป่วย เหม่อมองพระจันทร์ข้างแรม
ที่มีดวงดาวล้อมอยู่โดยรอบสองสามดวงกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน...
หนุ่มน่ารักทอดสายตาไปไกล มองดูวิวกลางคืน ยังมีแสงไฟจากตึกรามบ้านช่องและรถบนถนนมากมาย...
ดูๆไปมันก็สวยดี... เวลานี้หากเป็นปกติเขาคงหลับไปแล้ว
ตั้งแต่ย้ายไปอยู่กับเอส เขาก็นอนดึกขึ้น... เล่นโดนกวนทุกวันนี่นา.........หึ......
นึกถึง...ไอ้หมอนั่นขึ้นมาซะแล้วสิ....//////...
ตอนนั้น...หลังจากคุยกับคุณหมอที่รักษาเจ้านิกกี้เสร็จ
ระหว่างที่เดินไปหาน้อง เขาก็คุยกับเอส เรื่องจะเอายังไงกับแบงค์ดี...
น้ำอมยิ้มหันไปมองน้องที่นอนในห้องอีกที... นิกกี้.... พี่เกือบจะเสียมึงไปแล้ว...
มึงจะรู้บ้างมั้ยตอนที่คิดว่า ไม่มีมึงอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว....พี่คิดอะไร...
ถ้ามึงจะยอมฟื้นขึ้นมายิ้มให้กูอีกสักครั้ง...
กูจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้มึงมีความสุขมากกว่านี้ จะไม่ทำให้มึงต้องเสียใจ
กูอยากเห็นมึงยิ้มจนตาหยีเหมือนทุกทีที่มึงยิ้มให้กู ยิ้มแบบนั้นเรื่อยๆไป...
และถ้าหากว่ามันจะทำให้มึงอยู่บนโลกบ้าๆนี้กับกูต่อไป
ต้องแลกด้วยอะไร...กูก็ยอม...
กูจะเป็นพี่ที่ดีของมึงมากกว่านี้กูสัญญา...
จะขอลองเสี่ยงดู....... ถ้าผู้ชายสองคนจะรักกัน…. ได้จริงๆล่ะก็......
.........................................................................
........................คิดไปกูก็ปวดหัว...
งั้นปล่อยให้มันเป็นไปก็แล้วกัน...
ก่อนนี้....เขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะเกิดความรู้สึกดีๆกับไอ้เรื่องแบบนี้ได้
....แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าตัวเองคิดผิด...
เอสทำให้เขาค่อยๆรู้สึกตัว ว่าไม่ได้มีแต่เรื่องที่ทำให้ต้องรังเกียจ ขยะแขยง
อย่างที่เขาเคยเข้าใจ ผู้ชายกับผู้ชายมันก็...ไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะ...
จากความรู้สึกดีๆที่เขาได้รับมา มันทำให้เริ่มเข้าใจไอ้เจ้าความรักที่เขาไม่เคย
ได้รู้จักในแบบนี้มากขึ้น....
รู้สึก....อบอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขา....เขาจะเรียกมันว่าอะไรดีนะ.........
....เฮ้อ~///// บอกไม่ถูกจริงๆ ....ทั้งที่ไม่มีเหตุผลเลย คนอย่างเขา จะมารับรัก
ไอ้ผู้ชายบ้าๆอย่างหมอนั่นได้ยังไง…. (ตอนนั้นกูโดนสะกดจิตรึเปล่าหว่า555)
ความรักนี่ มันช่างมหัศจรรย์....
เอสบอกว่า...ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลา.........เขาว่ามันก็จริงนะ...
และก็คงไม่ได้ขึ้นอยู่กับอะไรทั้งนั้นเช่นกัน....การที่เราจะรักใครจริงๆสักคน...
มันขึ้นอยู่กับ.........ตรงนี้....
สองมือของน้ำเลื่อนขึ้นมาวางทับกันเบาๆที่หน้าอกข้างซ้าย....
รอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานๆนั้นทันทีที่นึกถึง....เรื่องเมื่อคืนนั้น
เขารู้สึกได้ถึงเสียงเต้นของหัวใจสองดวง....มันเต้นเป็นจังหวะเดียวกัน...
หัวใจของเขา....กับหัวใจของคนที่บอกว่า รักเขา....
..................แม่งจั๊กจี้ว่ะ!///////(คิกๆๆ)
คืนนี้ไอ้รูปหล่อมันไม่มาก่อกวนเขาก็จริง... แต่เรื่องของเจ้านั่นมันก็ยังลอยวนเวียน
เข้ามาทั้งในสมองและในหัวใจ...คอยมาทำให้เขานอนไม่หลับจนได้...............
ถ้าอยู่ด้วยกันคืนนี้เขาจะโดนวิ่งไล่กอดอีกมั้ยหนอ..55
คนน่ารักนึกถึงหมอนที่คนหน้าหล่อให้ไว้เป็นตัวแทนขึ้นมา... ลองหันไปชะเง้อมองน้อง
เจ้านิกกี้หลับปุ๋ยไปแล้ว..น้ำจึงค่อยๆเดินยกส้นเท้าทำตัวเบาๆไปหยิบหมอนใบนั้นมา
แล้วเอาออกมายืนกอดเล่นที่ริมระเบียง “หึ.... นิ่มดีว่ะ!.. //////คิก.....” มองเจ้าตัวแทน
แล้วอดนึกไม่ได้ว่าอย่างน้อยมันก็น่าจะมีหน้าหล่อๆของเจ้าโรคจิตติดไว้บ้างน้า....
นี่เล่นทำเรียบๆอย่างนี้เลยเหรอ....แปลกชะมัด..............เอ๊ะ!?....
กำลังนึก ก็เจอซิบ!...........
“อ๋อ~~! 55รู้แล้ว..ทำเป็นหมอนกลับด้านเอาข้างในออกมาแทนข้างนอกได้นี่เอง!
แต่เอ๊ะ...รึว่ามันจะขยายเป็นใบใหญ่ๆได้วะ....รึจะทำเป็นผ้าห่มได้ด้วย?...เฮ้ยอย่างนี้
สงสัยข้างในต้องใส่หน้าไอ้บ้านั่นไว้เต็มไปหมดแหงๆ!5555///////”
อดขำไม่ได้ เขาซ่อนอะไรเอาไว้กันนะ...
ลองรูดซิบออกดู.... เอ๋.......?...
มันกางออกมาไม่ได้นี่... แล้วก็ไม่ได้ทำไว้ให้กลับด้านได้ด้วย... แต่ข้างในมัน...
มีบางอย่าง.......................อะไรวะนิ่มๆ! มีแง่งด้วย!?...
คนน่ารักล้วงมือเข้าไปคลำของข้างในอย่างตื่นเต้น ประหลาดใจ...
พอดึงออกมาดูได้เท่านั้น... รอยยิ้มกว้างพร้อมเสียงหัวเราะลั่นก็ดังขึ้นทันที
ที่เห็น “อ๊าฮะฮะฮะฮ่าฮ่า!!!///////ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย!นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!!”
***555ตอนที่แล้วมาอัพตอนง่วงมากเลยลืมตอบเลย ไอ้มุกแป๊กๆของวิก็คือ แข่งวิ่งกินมะนาวระยะสั้นที่น้ำตอบอย่าง
คนขี้เกียจจะอธิบายให้เอสฟัง มันก็หมายถึงการแข่งวิ่งเปรี้ยวไงจ๊ะ...แอบขำตัวเองตรงทำเขางง555
ตอนนี้หลายคนคงถึงบางอ้อกัน55 ว่าทำไมน้องน้ำถึงเปลี่ยนใจ
ใครที่เคยเจอกับการสูญเสียคงเข้าใจดีทีเดียว...
ตัววิเองก็คิดเหมือนน้ำไม่มีผิดเลยค่ะตอนที่แม่เป็นไตวายเฉียบพลัน
แต่งตอนนี้วิแอบน้ำตาคลอเบ้าเชียวนะเออ... การทำอะไรเพื่อคนที่เรารักมันไม่มีข้อแม้หรอกค่ะ
อ้อแต่ตอนนี้แม่วิหายดีแล้วค่าเพราะคุณหมอฟอกไตให้ทัน^^
(อ๊ะอันนี้ความลับ...ความจริงไอ้นิกต้องตายสถานเดียว! เพราะมันไม่ใช่พระเอก...
แต่เผอิญมันดันน่ารักเลยรอด5555)
ส่วน... ใครเฝ้ารอฉาก nc....
ความจริงวิเขียนเรื่องนี้มี เรท ตลอดนะค้า~^^... หลายคนบอกอยากอ่านver.เต็มๆ...
555วิปรับให้มันไม่แรงค่ะ ดูใสซื่อเหมือนคนแต่ง555...?...
(แต่วันนี้ลองแอบแวบไปดูncของคนอื่นมา...บ๊ะ! ของเรานี่มันก็น่าปล่อยมากกว่านี้ได้อีกนะ555/////เริ่มหื่น)
ไม่ค่อยได้เน้นเลิฟซีนเท่าไหร่ แต่! มันจะโผล่มาเป็นบางเวลาไม่บอกไม่กล่าวหรอกกร๊ากกกก
ขอบคุณทุกเม้นต์กำลังใจนะจ๊ะ ร่ายยาวเลย...เดี๋ยวเขาเบื่อเราหนีดีกว่า555
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 600537 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก