ตอนที่12 สั่งสอน... (ครึ่งแรก)
.ยังได้ยิน.. เสียงของน้องชายและคนรักรุ่นน้อง แหกปากตะโกนเรียก
ช่วยกันอ้อนวอน ขอให้เจ้าคนเลือดขึ้นหน้ายอมปล่อยตัวเขาออกไป
อยู่ด้านนอกประตูห้องนอน... หนุ่มน่ารักมองไปทางเสียงที่ผสานกันนั่น
แล้วหันกลับมามองหน้า คนใจร้ายที่ลากเขาเข้ามาอยู่ในห้องนี้ด้วยกัน...
น้ำกลืนน้ำลายลงคอ เสียวสันหลังวาบ... หน้าอีกฝ่ายก็นิ่ง ดูจริงจังเหลือเกิน
ไม่รู้เจ้าคนตรงหน้าต้องการจะทำอะไรกันแน่.... ไม่อยากจะเดา
ทั้งคู่ยืนห่างกันพอประมาณแต่จ้องกันอย่างไม่วางตา เหมือนต่างคน
ต่างคุมเชิงไม่ให้คลาดสายตาจากอีกฝ่าย... มันน่าอึดอัดสิ้นดี บรรยากาศ
แบบนี้ สถานการณ์แบบนี้ (ไอ้บ้านี่มันกำลังคิดจะทำอะไรวะ!) เมื่อทนกับ
ความรู้สึกพรั่นพรึงที่กำลังเผชิญอยู่ไม่ได้... น้ำจึงตัดสินใจรีบวิ่งสุดแรงเกิด
พรวดไปที่ประตู คิดว่าความเร็วของเขาอาจเอาชนะเอสได้ แล้วจะได้หลุด
ออกไปจากบรรยากาศที่ทั้งน่ากลัวและน่าอึดอัดนี่เสียที (ไม่อยากจะอยู่ด้วย
มากไปกว่านี้อีกแล้วไอ้ดาราโรคจิต ไอ้ซาดิสม์เอ๊ย กระชากกูมาจนเจ็บไปหมด)
แต่...มือเรียวนุ่มของเขาก็ไม่อาจจะเอื้อมไปคว้าลูกบิดประตูไว้ได้ทัน เมื่อถูก
สองมือแกร่งของคนหน้าหล่อคว้ารวบตัวจับเอาไว้ได้เสียก่อน เขาช้ากว่าเอส!
คนน่ารักดิ้นสุดแรง ทั้งถีบขาเหวี่ยงตัวไปมาและทุบกำปั้นสะเป่ะสะป่ะใส่
เจ้าคนที่ควบคุมตัวเขาไว้ แต่ร่างบางกลับถูกเหวี่ยงเสียจนกระเด็นไปที่เตียงนอน
ดวงตาหวานเบิกโพลงด้วยความตกใจ เมื่ออีกฝ่ายตามลงมานอนทับประกบตัว
ไว้ไม่ยอมปล่อยให้เขาเป็นอิสระ แถมยังจับข้อมือทั้งสองข้างของเขากางออก
แล้วกดแนบลงไปบนที่นอนนุ่มด้านข้างลำตัว ลมหายใจของน้ำกระชั้นถี่ขึ้น
ด้วยนึกกลัวแววตาแข็งกร้าวของคนตรงหน้าที่เอาจริง ทั้งที่ใจสั่นไหวแต่ปากบาง
ก็ยังอวดเก่ง “ ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ! จะทำอะไร มึงอย่าคิดนะว่าจะทำอะไรกูได้
บ้าไปแล้วรึไง ไอ้!..อื้มมมม~~!!!” เสียงหวานที่ทำขู่ตะคอก กลับถูกแทนที่
ด้วยเสียงอื้ออึงในลำคอ เมื่อปากอวดดีนั้นโดนประกบจูบบดเบียดด้วยริมฝีปาก
ของชายที่เขาเพิ่งลั่นปากบอกไปว่า จะไม่ยอมให้มาทำอะไรได้อีก..
ริมฝีปากของคนน่ารักถูกขยี้อย่างรุนแรง ไม่มีความอ่อนโยนให้เขาเลยสักนิด
ปากบางนั้นถูกกระทำอย่างรุนแรงจนช้ำเจ่อ...น้ำเจ็บปากที่โดนจูบจนน้ำตาเอ่อขึ้นมา
รู้สึกอึดอัดในหัวใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน.... เขาไม่รู้จะเรียกความรู้สึก
เช่นนี้ว่าอย่างไร... ไม่ใช่ขยะแขยงหรือรังเกียจอย่างที่ปากเคยว่าไว้แต่มันคืออะไร
เขาไม่เข้าใจ... และที่ไม่เข้าใจมากที่สุดคือ แค่กับผู้ชายคนนี้เท่านั้น ไม่ว่าจะถูก
จูบสักกี่ครั้ง ทำไมนะ... ทำไมกัน... เขาไม่อาจต่อต้านได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
เอสเริ่มสังเกตได้ว่า ตัวน้ำสั่นมากขึ้น... เมื่อเขาถอนจูบออกมาคนน่ารักของเขาก็
เม้มปากที่แดงช้ำ พยายามกลั้นก้อนสะอื้นไว้แค่ในลำคอตัวเองแล้วใช้ดวงตาสวย
ที่มีหยดน้ำใสเอ่อขึ้นมาจนชุ่มแพขนตายาว มองหน้าเขาด้วยสายตาตัดพ้อ ราวกับ
อยากจะพูดว่า [ทำไมต้องทำรุนแรงกับเขาด้วย]
“เป็นไง....... โดนคนที่ตัวเองเกลียดทำแบบนี้ แล้วคุณรู้สึกยังไง! ผมจะบอกให้นะ
กลับกัน ยิ่งถ้าคุณต้องถูกคนที่คุณรักฝืนใจ คุณจะยิ่งรู้สึกแย่มากกว่านี้อีก!
ก็เหมือนที่น้องคุณ ถูกคุณบังคับจิตใจอยู่ไงล่ะ!”
น้ำสะอึกในคำพูดของเอส คิ้วสวยขมวดมุ่ย สะบัดหน้าหนี ทั้งที่ยังถูกจับกดอยู่
บนเตียงนอน เขาไม่อยากฟัง..
“คุณเสียใจเป็นคนเดียวรึไง! คนอื่นเขาเสียใจไม่เป็นเหรอ! เคยคิดบ้างมั้ย
ว่าที่คุณพูดจะทำให้เขาเสียใจมากแค่ไหน! คนไม่มีหัวใจ!”
คำพูดของเอสทำให้น้ำตาที่คนน่ารักพยายามกลั้นไว้ ไหลรินร่วงหยดลงบนที่นอน
เอสปล่อยมือที่ใช้กดน้ำเอาไว้แล้วถอนใจแรงๆ หลับตาลง แล้วค่อยๆสูดลมหายใจลึกๆ
เข้าปอดอย่างทำใจ... ก่อนจะรูดดึงเอาเน็คไทด์เส้นเล็กสีขาวซึ่งคลายไว้หลวมๆที่คอออก
จับมามัดข้อมือของคนน่ารักที่เขารวบให้ติดกันไว้ทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว
เล่นเอาคนถูกมัดตั้งตัวไม่ติด ตาหวานที่ยังเปื้อนคราบน้ำตาจ้องมองการกระทำที่
เกิดขึ้นกับตัวเอง “อ๊ะ! ฮะ เฮ้ย!! ทะทะทำอะไร!!!||||||||” น้ำมองข้อมือตัวเอง
ถูกมัดแน่นอย่างตกตะลึง แต่คนที่ทำกลับไม่สนท่าทีลนลานหวาดกลัวเขาอยู่ในที
เพราะตราบใดที่คนน่ารักยังคงอวดดี เขาจะต้องสั่งสอนให้เข็ด!
ดาราหนุ่มเค้นหัวเราะขึ้นจมูก ก่อนพูดจ้องตาคู่สวยที่ตื่นตระหนกนั้น
“ฮึ!.. คุณบอกว่าจำเรื่องคืนนั้นไม่ได้ไม่ใช่เหรอ... ผมก็จะสอนให้คุณรู้ไงว่า
ผู้ชายกับผู้ชายมันดียังไง เผื่อคุณจะจำเรื่องในคืนนั้นได้ ว่าคุณรู้สึกดีกับสัมผัส
ของผู้ชายอย่างผมมากแค่ไหน!”
“เฮือก! ย...อย่า!!”
ถึงแม้ว่าการได้เห็นน้ำตาของคนที่เขารัก มันจะทำให้หัวใจของเขาต้องเจ็บปวดไปด้วยเพียงใด
แต่เอสก็จำต้องฝืนทำ เพื่อให้คนน่ารักของเขารับรู้และหัดเข้าใจ
คำว่า รัก เสียบ้าง... ต่อให้เป็นผู้ชายเหมือนกัน... แล้วยังไง... ทำไมจึงรักกันไม่ได้
เอาอะไรมาวัดว่าความรักของใครมีค่ามากกว่ากัน
“อย่า!! หยุดนะ ไม่เอา! ชะช่วยด้วยยย!!!!”
เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากพี่ชายดังลั่นออกมานอกห้อง นิกกี้กับแบงค์ที่ยังเฝ้า
อยู่หน้าประตูด้วยความเป็นห่วง หันมามองหน้ากันอย่างตกใจ ก่อนจะเร่งทุบประตู
ที่ถูกล็อค ร้องตะโกนบอกคนข้างใน
ปั้ง!ปั้ง! “พี่น้ำ! พี่น้ำเป็นอะไรครับ เกิดอะไรขึ้น!?” เสียงแบงค์
ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง! “พี่เอส! พี่เอสทำอะไรพี่น้ำ! พี่เอส! พี่เอส!” เสียงนิกกี้
มือที่มัดติดกันของน้ำถูกโยงเข้ากับราวหัวเตียง คนหน้าหล่อกำลังเร่งมือ
ปลดกระดุมชุดสูทสีน้ำเงินเข้มที่อยู่บนตัวร่างบาง รวมทั้งเชิ้ตสีขาวตัวในไปก็พูด
เค้นเสียงใส่ “ หึ..ไง! ได้ยินมั้ยว่าน้องคุณ กับแฟนเขาเป็นห่วงคุณขนาดไหน
ทั้งที่คุณจะทำร้ายเขา จะทำให้เขาเลิกกันแท้ๆ พรากคนที่เขารักกันมันบาปนะรู้มั้ย!”
หนุ่มน่ารักถลนตามองมือที่แกะกระดุมเสื้อเขาจนหมดสลับกับหน้าคนทำอย่างตื่นๆ
และเมื่อมือแกร่งจับดึงสาปเสื้อให้แยกออกจากกัน ก็เผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียน
ที่อยู่ด้านในกับปลายยอดอกสีชมพูระเรื่อที่ชูเด่นน่าสัมผัส ดาราหนุ่มก้มหน้าลง
ใช้จมูกซุกไซร์สูดดมกลิ่นหอมยั่วยวนตรงซอกคอ และเนินหน้าอก พร้อมพร่างพรม
จูบไปทั่ว ให้ความรู้สึกสยิวที่ผิวเนื้อยิ่งนัก ร่างบางสะดุ้งเป็นระยะ แต่ยังอดทน
เม้มปากติดกันกัดฟันแน่น ไม่ยอมปล่อยให้เสียงร้องครางหลุดลอดออกมา
จนคนทำชะงัก เงยหน้าขึ้นมองพลางยิ้มเยาะ
“อ้าว... ทำไมไม่ร้องอีกล่ะร้องให้ดังๆไปเลยสิ.. น้องชายคุณจะได้รีบเข้ามาช่วยไง
รึว่าไม่อยากให้เขาได้ยิน? ไม่อยากให้เขารู้เหรอว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่..หึ”
น้ำสูดสมหายใจเข้าลึกๆ...คิดหาหนทางเอาตัวรอด คนตรงหน้ากำลังโกรธเขา
“คุณกำลังผิดสัญญา!” เสียงหวานโพล่งขึ้นมา เมื่อนึกขึ้นได้
“สัญญาอะไร” เอสเลิกคิ้วถามพร้อมทำหน้ายียวนจนน้ำต้องรีบท้วงอีก
“ก็คุณให้สัญญากับผมแล้ว ว่าคุณจะไม่ปล้ำผมอีก!”
“ถ้าคุณไม่ยั่วผม” คนหน้าหล่อจำได้ดีแม้แต่ข้อแม้นี้
“ผมไปยั่วคุณตอนไหน!?”
“ก็ทุกตอนนั่นแหละ!”
หนุ่มน่ารักต้องสะดุ้งเฮือกกับคำตอบของผู้ชายคนนี้ “ไอ้บ้าเอ๊ย!//////*//”
เอสรีบก้มลงใช้ปากปิดปากบางเอาไว้อีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่ริมฝีปากเท่านั้น
เขาสอดลิ้นเข้าไปด้วย คนรับลิ้นต้องตาโตด้วยความตกใจ เวรแล้วไง..
เขาแพ้จูบแบบนี้ของเอสเสียด้วย!
เปลือกตาที่ประดับด้วยแพขนตายาวสวยค่อยๆหลับลง ซึมซับรับสัมผัสรสหวานๆ
ของจูบอันดูดดื่มที่กำลังเพิ่มความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆของคนตรงหน้า อดไม่ได้
ที่จะตอบรับลิ้นร้อนของอีกฝ่ายในที่สุด...
ลิ้นของทั้งคู่ราวกับแม่เหล็กที่ดึงดูดหากันข้างในโพรงปากครั้งแล้วครั้งเล่า
ต่างฝ่ายต่างก็ไล้เลียเรียวลิ้นของกันและกันอย่างโหยหา
พาให้รู้สึกราวกับว่าริมฝีปากที่กำลังบดเบียดลงมาประกบจูบแลกลิ้นนี้อยากจะได้
และกลืนกินกันเข้าไปก็ไม่ปาน...
“ อื้อ~!!” เสียงประท้วงขออากาศหายใจเล็กๆในลำคอปนกับเสียงจากอาการ
สยิว ทำให้ผู้รุกรานต้องคลายจูบออกมาก่อนอย่างเสียไม่ได้
แต่แล้วเขากลับลากริมฝีปากร้อนเลื่อนลง...
น้ำสะดุ้งตัวร้อง “อ๊ะ!” แล้วสะบัดหน้าหนี ภาพที่โดนอีกฝ่าย
กระทำกับร่างกายของเขา มันทำให้เขาอายยิ่งนัก
แต่ที่น่าอายมากกว่าคือ เขาหลุดเสียงร้องน่าอับอายที่เกิดจากการกระทำนี้
ออกมาเสียได้ ทำไมเขาต้องสั่นแบบนี้ ทำไมเขาต้องพ่ายแพ้ให้กับสัมผัส
ของผู้ชายคนนี้ด้วย! “อื้อ~ฮึ~อือ~” เสียงครางเล็กๆถูกเก็บกลั้นอยู่ในลำคอ
พยายามกัดฟันสะบัดหน้าสะบัดตัว อยากดิ้นหนีใจจะขาด แต่เหมือนไร้เรี่ยวแรง
จะต่อกรกับลิ้นนุ่มร้อนที่ละเลียดเลีย เล่นเอาคนถูกกระทำร้องอื้ออึงโวยวาย
สุดจะกลั้นอยู่ในลำคอ ดิ้นเร้าไปมา ผู้กระทำตวัดปลายลิ้นร้อนขึ้นอย่างสะใจ
ก่อนแสยะยิ้มนิดๆขึ้นที่มุมปาก “หึ... เป็นไงบ้าง? ไหนว่าผู้ชายด้วยกัน
น่าขยะแขยงไม่ใช่เหรอ แล้วไอ้ที่มัน...หึ..นี่มันอะไรกัน..หือ?.
.หึไม่ชอบจริงๆเหรอน้ำ” พูดเย้ยพลางก้มลงหอมเข้าที่ซอกคอขาว
...ก่อนเลื่อนริมฝีปากขึ้นมากระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูคนตัวสั่น
“หึ...ร้องซี่...กลั้นเสียงไว้ทำไมครับ.. กลัวน้องได้ยินแล้วจะรู้ใช่มั้ยว่าคุณ
ก็ชอบแบบนี้...... อายเหรอ... หึหึ”
“..........................” น้ำไม่ตอบอะไรได้แต่เม้มปากเสียแน่น ไม่ยอมให้เสียง
น่าอายของตัวเองหลุดออกมา เบือนหน้าหนีสายตาคมที่จ้องมองเขาราวกับ
จะกลืนกินเข้าไปทั้งตัวของคนตรงหน้า
“หึ... ไม่ร้องให้ใครช่วยอีกล่ะ!” เอสจับคางของคนน่ารักให้หันกลับมามอง
หน้าเขาอย่างบังคับ “แน่จริงก็ร้องดังๆสิ!... ร้องเล้ย!”
“ฮึก.....ฮึ่ม! ไม่มีวัน!” คนถูกบังคับกัดฟันพูดเสียงสั่นอย่างอวดดี
“ฮึ.. ตัวสั่นขนาดนี้ยังจะเก่งได้อีกนะ ผมจะให้โอกาสคุณใช้สติออกไปคุยกันดีๆ
ข้างนอก แล้วทำความเข้าใจกับน้อง หัดยอมรับความจริงซะคุณจะว่ายังไง!?”
“ไม่มีวัน!” น้ำตอบสวนเสียงแข็งขึ้นมาทันทีอย่างไม่ยินยอม
“....ฮึ่ม.........คุณนี่มัน~! ดื้อ! ไม่มีเหตุผล! ทำไมถึงใจร้ายแบบนี้เหอะ!!”
“.................... คุณนั่นแหละ........... ใจ..ร้าย....” ตาหวานที่ชุ่มน้ำตาเอ่อ
มองจ้องเข้าไปในดวงตาคู่คมของเขา ทำเอาหัวใจเอสกระตุก อ่อนยวบ....
ไม่ได้! เขาจะใจอ่อนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคนน่ารักของเขาคงไม่ยอมฟังใครอยู่แบบนี้
“ ฮึ..เฮ้อ..ดี!.เก่งนักใช่มั้ย เก่งให้ตลอดนะ! คนดื้อๆอย่างคุณ
ผมจะดูซิว่าจะเก่งซักแค่ไหน จะทนไปได้ซักกี่น้ำ ผมจะบอกให้นะว่าคุณมาดื้อ
กับคนอย่างผม คุณคิดผิดแล้ว!ทำให้ร้องดังๆ เอาให้อายน้องมันเลยดีมั้ย!”
พูดขู่กระแทกน้ำเสียงใส่อย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะจ้องหน้าคนดื้อที่แววตาสั่นไหวระริก
แต่ยังฝืนจ้องตอบเขาอย่างถือดี....
“พี่น้ำ! พี่น้ำ! พี่เอสปล่อยพี่น้ำออกมาคุยกันดีๆเถอะครับ ผมขอร้องล่ะ
เพราะผม ผมผิดเอง ผมไม่ดีเอง ผมมันไม่ดีเอง..”
แบงค์มองคนรักที่เป็นห่วงพี่จนน้ำตาคลอ เฝ้าโทษตัวเองอยู่หน้าประตูห้อง
ไม่ยอมไปไหน หนุ่มน้อยกำเสื้อตรงหน้าอกตัวเองแน่น.....ความรู้สึกเจ็บแปลบ
แล่นเข้าสู่หัวใจเขา... ตัวเขาเอง...เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด...
ปากอิ่มเม้มแน่น เขารักพี่นิกมาก... แอบรักข้างเดียวมานาน แล้วพอใจตรงกัน
มันก็รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบเป็นสีชมพู มีความสุขเหลือเกิน... แม้ต้องปิดบัง
ใครต่อใครไว้เขาก็ไม่แคร์ แต่...ตอนนี้ ความจริงตรงหน้ามันทำให้เขารู้ว่า
ความรักของเขามันกำลังทำร้ายคนที่เขารัก.... เขาลืมคิดไปว่า
ความลับมันไม่มีในโลก... หนุ่มน้อยก้มหน้าลงคิดย้ำกับตัวเอง ซ้ำไป...ซ้ำมา..อยู่ในหัว
เขาต้องทำอะไรซักอย่าง.........เพื่อพี่นิก!
ท่ามกลางเสียงที่ยังร้องเรียกไม่เลิกของน้องชายนั้น คนพี่กำลังกัดฟันทนฝืน
กล้ำกลืนข่มเสียงตัวเอง ไม่ให้ร้องออกมาอย่างสุดชีวิต
ร่างบางกำลังถูกรังแกด้วยริมฝีปากที่พร่างพรมเน้นจูบไปทั่ว... ไล้เลื้อยต่ำลงเรื่อยๆ...
หนุ่มน่ารักตัวสั่นเทา เสียวท้องน้อยวูบ เมื่อถูกจมูกและปากของดาราหนุ่ม
เลื่อนมากดฝังลงไปบริเวณหน้าท้องน้อยที่แบนราบใต้สะดือสวย
“ฮึก!...ย...อย่า~!” เสียงน้ำหลุดร้องออกมาอย่างลืมตัวด้วยตกใจ ที่เห็นสองมือ
ของอีกฝ่ายทำท่าจะรูดซิบกางเกงของเขาลง คนน่ารักกัดฟันกระซิบเสียงแผ่ว
กลัวคนข้างนอกจะได้ยิน “ จะทำอะไร! อย่านะ อะไอ้บ้า!!”
แต่คนมุ่งจะทำกลับไม่สนใจ ยิ้มยั่วยียวนให้แล้วจัดการรูดซิบลงหน้าตาเฉย
หนุ่มน่ารักสะดุ้งเฮือก! มองดูการกระทำที่เกิดขึ้นตรงหน้าตาเหลือก
“อ๊ะ! อย่า!!!” เสียงหวานร้องตกใจรอดไรฟันออกมาได้เพียงแค่นั้น
ก็ต้องหลับตาปี๋ สะบัดหน้าขึ้น เม้มปากเข้าหากันแน่นร่างกายมันสั่นสะท้าน
เพราะฝ่ามือร้อนๆของอีกฝ่าย... น้ำหลับตาสั่นเกร็ง
“ฮึ่ม!!!~ฮื่อออ~~~” เสียงครางยังถูกเก็บกลั้น
อยู่แค่ในคอของคนงามตรงหน้าอย่างสุดกำลัง ชายหนุ่มอยากรู้นักว่า
คนน่ารักของเขาจะทนเก่งได้ซักแค่ไหน…
สองมือนุ่มที่ถูกผูกมัดติดกันไว้กับหัวเตียงต้องกำแน่นจนเกร็ง... ขาชักจะสั่น
เสียงของเขาก็สั่น ขาดๆหายๆไม่กล้าอ้าปากแม้เพียงนิด กลัวเหลือเกินที่จะ
ร้องออกไป เพราะอันที่จริงนั้นก็อยากร้องครางใจแทบขาด!มันแสนจะอึดอัด
อยู่ในอก ถูกผู้ชายด้วยกันมาทำเรื่องแบบนี้ให้ เขาควรจะรังเกียจมากกว่าที่จะ
รู้สึกดีไม่ใช่หรือ แต่จะให้ทำยังไงได้ เมื่อสัมผัสที่กำลังครอบครองตัวเขาอยู่นี้
มันทำให้รู้สึก....... ทำไม! ทำไมเขาต้องรู้สึกดีด้วย!~~
ได้แต่กัดฟันนอนน้ำตาคลอ กลั้นเสียงเอาไว้จนตัวสั่น ปรือตาสวยฉ่ำเยิ้มขึ้นมองไป
ที่เพดานห้องสีเขียวอ่อน... “อึ๊ก!~....อะซี๊ดดสสส~~ฮือ~~”
เริ่มหลุดออกมาแล้วสินะ.... เอสคิดในใจอย่างมีชัยไปกว่าครึ่ง
คนถูกเร้าหายใจหอบถี่จนเนินหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงส่งเสียง อิ๊อ๊ะซี๊ดซ๊าด
รอดไรฟันออกมาเบาๆอย่างสุดจะกลั้น คนทำยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่
รุกใบหน้าหล่อเหลาขึ้นมาประกบปากจูบ...
เมื่อลิ้นของดาราหนุ่มเข้ามาดันเปิดปากและฟันให้อ้าออก เสียงหวานๆติดกระเส่า
ก็ลอดออกจากในลำคอเป็นระยะๆ... และเริ่มจะดังขึ้นเรื่อยๆ...
ก่อนที่สติจะเบลอไปกับรสสัมผัสเกินห้ามใจมากไปกว่านี้ คนน่ารักก็สะบัดหน้า
หนีจากริมฝีปากที่ทำให้เขาลุ่มหลงได้ทุกครั้ง ที่เข้ามามอบจุมพิตแสนดูดดื่มให้
น้ำเอียงหน้าลงหาที่นอน แล้วอ้าปากใช้ฟันที่เรียงซี่สวยกัดดึงผ้าปูที่นอนแน่น
เพื่อกลั้นเสียงสยิวของตนเอง เมื่อคนหน้าหล่อเห็นว่าน้ำยังไม่ยอมแพ้
ปฏิเสธจูบของตนหันไปกัดผ้าปูที่นอน เขาก็แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วลากลิ้น
พรางพรมจูบไปทั่วเนื้อตัวคนน่ารักที่มันกำลังสั่นระริก ใบหน้าหล่อไปหยุดลง
ที่ตรงใต้สะดือสวยอีกครั้ง ..
หนุ่มน่ารักไม่อาจยับยั้งปฏิกิริยาที่เกิดกับร่างกายของตัวเองได้
แล้วดวงตาหวานที่ฉ่ำน้ำตาก็ต้องเบิกโพลงอย่างตกใจกับสัมผัสที่เปลี่ยนไปตรงส่วนสำคัญนั้น
น้ำสะดุ้งสุดตัว คลายผ้าปูที่นอนในปาก หันมาชะโงกมองการกระทำที่แปลกไป
ของดาราหนุ่มที่ทำกับ ตรงนั้น...
ทันทีที่รู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับตัวเอง เสียงหวานก็ร้องโวยวายลั่นห้อง
“มะไม่! ม่ายยยย!! ไม่นะไม่เอาแบบนี้~ เฮือก! อะไอ้บ้า! อ๊าาาา~~~!!!”
ริมฝีปากร้อนของคนหน้าหล่อกำลังอ้าออกอย่างช้าๆ
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
“ พี่น้ำ!! |||||||||| เป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น
พี่เอสทำอะไรพี่!? เฮ้ยเปิดเซ่~!โธ่ว้อยยยย---------!!”
เฮือก!... เสียงไอ้นิกกี้!
คนน่ารักสะดุ้งโหยง รีบกลั้นเสียงตัวเองก้มหน้าไปงับเอาปกเสื้อสูทมากัดไว้
ร้องเสียงหลงอยู่ในลำคออื้ออึง
......สัมผัสแสนรัญจวนใจสุดจะทานทน ทำให้ร่างบางบิดเร้า
สมองเขาเหมือนไม่อยากสั่งการอะไรใดๆอีกแล้ว รู้แต่ว่า....
ตอนนี้เขาร้อนไปหมดทั้งตัวแล้ว!...”แฮกๆๆฮื้อ~!!ฮื่อ~”
เสื้อสูทที่กัดอยู่ในปากชักไม่ช่วยอะไร... ทรมาน... อยาก... จะไป...
ไม่ไหวแล้ว ทน...ไม่ไหว!
มันทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้
ปากบางอ้าคลายปกเสื้อที่กัดไว้ออก ร้องบอกเสียงสั่นครางน่าสงสาร
“ฮึก~อื้อ~คุณ! อ๊ะ!! อ๊ะ!! เอสสสอ๊า~~ขอร้องล่ะ! ผมไม่ไหวแล้ว
ผมไม่ไหวแล้ววว~ฮือ~ได้โปรด หยุดเถอะนะฮึก..หยุดเถอะ! อ๊าอาอา~”
ได้ฟังเสียงหวานร้องขอคนทำก็เงยหน้าขึ้นมอง แต่ไม่ยอมหยุด...
น้ำยังพยายามเรียกเขาด้วยเสียงอ้อนวอน จนเอสหยุดยิ้มพอใจ....
แล้วก้มหน้าลงทำต่ออย่างไม่สนใจคำขอ
ด้วยสัมผัสสวาทหวาบหวามเกินบรรยายในแบบที่เขาไม่เคยได้รู้จัก...
ที่สุด...น้ำก็ต้องหลับตาร้องครางลั่นหน้าแดง ขาสั่นระริก
“อ๊ะ...อ๊ะอ๊า~!!!~ฮือ~~ ผะผมไม่ ผมไม่ดื้อแล้ว! ผมไม่ดื้อแล้วววว!!..ย..อย่า
อย่า~!เอส เอส ฮืออ~~ กูไม่ไม่อ๊า~~ไม่ดื้อแล้ว ไม่เอาแล้วววว!!
อ๊ะอ๊าาาา~~~~~~~~~~~~~~~~!!”
เสียงหวานที่ร้องครางลั่นนั้น ดังลอดออกมาถึงนอกห้อง ทำเอาคนเฝ้าอยู่หน้าประตูสะดุ้ง
“เฮ้ยพี่น้ำ!|||||||พี่น้ำเป็นอะไรมั้ยตอบผมซี่!? ไอ้พี่เอส!มึงทำอะไรพี่กูเนี่ย โว้ยยยยย~~!!”
นิกกี้เริ่มจะคลั่งอยู่นอกห้อง กระโดดถีบประตูคิดจะพังเข้าไปให้ได้
ในขณะที่แบงค์ก็ยังยืนนิ่งเงียบ คิดอะไรในใจ
มองดูคนที่เขารักด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย...
............................
***
โอ้ยยยย~....ช่างเป็นการอัพที่ปวดตับอะไรเยี่ยงนี้คะ
เวอร์ชั่นเต็มๆไอ้เราก็ดันบรรยายซะ... :
:อ่ะ...
แหะๆ วิปาดเหงื่อแล้วปาดเหงื่ออีกอยู่หน้าคอมเหมือนนิกกี้เลย กว่าจะตัดใจตัดบางช่วงออกให้ได้
ตัดแล้วตัดอีกๆๆ... แค่นี้น่าจะผ่านเรทเนอะ...จ๊ะ^^ โอ้---! ไม่ลืมกอดทุกคนที่ติดตาม
เมื่อวานยังไม่แน่ใจกลัวหายอีกแต่วันนี้พี่ๆเขาว่ามันปกติแล้วเลยโล่งใจขอบคุณมากนะคะเลิฟๆๆ
ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่านจ้า
หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018) (อ่าน 601933 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก