[yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)  (อ่าน 572426 ครั้ง)

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0

ตอนที่7 ความทรงจำที่หายไป (ครึ่งหลัง)


..............

...................

หลังจากอาบน้ำจนตัวหอมออกมา ก็ได้เวลานั่งร่วมโต๊ะกับคนหน้าหล่อ...
ตลอดเวลาที่นั่งกินข้าวด้วยกัน เอสเอาแต่มองหน้าน้ำแล้วอมยิ้มไม่หุบ
ในขณะที่น้ำเอง เอาแต่นั่งกินๆๆๆอย่างกับยัดแล้วทำหน้าบูดบึ้งขมวดคิ้วไป
....ยังเจ็บก้นไม่หาย และรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นหนุ่มรูปหล่อเอาแต่นั่งมองหน้าเขา

…(เป็นบ้ารึไงวะ ประสาท. /////*//.ยิ้มอยู่ได้ไอ้หล่อแต่เลว)

ดาราหนุ่มจ้องมองคนน่ารักของเขา ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหลวมโพรก กับกางเกง
ขาสั้นสีน้ำตาลแดงเข้ม ซึ่งมันก็หลวมจนต้องรัดเข็มขัด เสื้อผ้าของเขามันไม่
พอดีกับไซส์ของน้ำเอาซะเลย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า น้ำใส่แล้วมัน...น่ารักดี///////

เมื่อเห็นว่าคนน่ารักเอาแต่จับของกินยัดใส่ปาก เรียกว่าแทบไม่เคี้ยวยัดๆๆ
อย่างรีบร้อน คงเพราะอยากจะรีบกินรีบไปแน่ๆ..มันยิ่งนึกอยากจะแกล้งขึ้นมา

“อืม.........หิวเหรอน้ำ?  แหมก็แหงล่ะ !เมื่อคืนคุณเล่นงานผมซะเหนื่อย
 จนหมดแรงได้ขนาดนั้นนี่นะ..หึ..(คิกคิก..) ”

“อึ๊ก!!....(น้ำสะอึกจนขนมปังปิ้งติดคอ รีบผวาคว้าแก้วนมมาดื่ม).........
แฮกๆ//////*// มึเอ๊ย คุณ! จะพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีกทำไมห๊ะ ผมเมา!ผมจำอะไร
ไม่ได้ทั้งนั้นแหละรู้ไว้ด้วย! หยุดพูดถึงมันได้แล้ว ไม่อยากฟังโว้ย~!!”

หนุ่มน่ารักทั้งโกรธทั้งอาย แบบไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีแล้ว
ลุกพรวดขึ้นเอามือชี้หน้าดาราหนุ่ม พูดตะคอกใส่ด้วยใบหน้าอันร้อนฉ่า
ใจจริงเขานั้นอยากจะด่าให้หน้าหงาย รึชกให้ปากแตกไปซะมันน่าโมโหนัก
แต่ก็กลัวจะโดนรังแกอีก ฉับพลันชั่วขณะที่ร่างบางยังไม่ทันได้ระวัง
เขาก็ถูกคว้าตัวลงมานั่งหน้าเอ๋อ อยู่บนตักของคนขี้แกล้งซะได้...

“เฮ้ย!////*// ทำบ้าอะไรของมึงเอ๊ย ของคุณเนี่ย~~ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ!”
มือเล็กไล่แกะมือใหญ่ที่กอดรอบเอวเขาไว้ร้องโวยวาย   
 น่าอายที่สุด! ทำไมเขาต้องมานั่งบนตักได้บ้ากามนี่ด้วย

“อ้าวววนี่......?  ...คุณไม่ชอบหรอกเหรอ ผมก็นึกว่าคุณชอบแบบนี้
ก็เห็นเมื่อคืน คุณขึ้นมานั่งตักผมอย่างนี้แหละ ไม่ยอมลงด้วยนะ!..”

แกล้งพูดด้วยสีหน้าเหรอหราเสร็จ ก็หัวเราะหน้าน้ำที่แดงก่ำอ้าปากเหวอ

“ระเรื่องเมื่อคืน ฮึ่ม!/////*//เรื่องเมื่อคืนอีกแล้ว!! ผมก็บอกแล้วไงว่า
จำไม่ได้ ไม่รู้ด้วยหรอกเลิกพูดซะ! แล้วก็ปล่อยผมลงได้แล้ว~”

“อ่ะๆ..แหม... ไม่พูดแล้วก็ด้ายยยย ... แต่..........ผมว่าตักผมมันนิ่มกว่า
ไอ้เก้าอี้แข็งๆตัวนั้นตั้งเยอะนะ ถ้าไงคุณก็นั่งแบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอครับ
ก้นคุณมันจะได้ไม่เจ็บมาก  เพราะเมื่อคืนนี้ก็... ตั้งหลายครั้งเลยนี่!
(ที่ล้มก้นกระแทกพื้นน่ะนะ 5555555555)”

พอถูกพูดเรื่องก้น เล่นเอาหนุ่มน่ารักเลือดสูบฉีดขึ้นหน้าเข้าไปใหญ่
ปากบางเม้มแน่น กัดฟันกรอดๆอย่างเจ็บใจ มันขัดกับนิสัยเขาที่สุด
โดนบังคับแบบนี้ แต่ดันทำอะไรไอ้หมอนี่ไม่ได้  เริ่มรู้ตัวแล้ว...

ว่าคงโดนแกล้งให้ได้อาย!

 เสียงหัวเราะของเอสยังดังไม่ยอมหยุด เพราะขำที่น้ำโกรธเขาจนแก้มป่อง
เมื่อโมโหมากเข้า ทั้งที่ยังนั่งอยู่บนตักของดาราหนุ่ม สองมือของหนุ่มน่ารัก
จึงเอื้อมไปคว้าเอาขนมปังปิ้งจากจานที่วางอยู่ตรงหน้า มาจับยัดใส่ปาก
ที่หัวเราะกว้างนั้น จนคนช่างแกล้งสำลักแทบแย่ แต่ก็ยังกอดเอวไว้แน่น
ไม่ยอมปล่อยเสียที จนเขาต้องเอี้ยวตัว หันมาทำหน้ายักษ์ใส่อย่างมีน้ำโห

“คุณ! ปล่อยผมลงไปนั่งที่เก้าอี้  ให้นั่งแบบนี้มันอึดอัด ผมกินไม่ถนัด!”

คนหน้าหล่อจำใจต้องปล่อยคนน่ารักของเขาให้ลงไปอย่างเสียไม่ได้
พอโดนปล่อยตัวปุ๊บ น้ำก็รีบย้ายตัวเองให้ไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาทันที
จนเอสแอบคิดในใจ...(แหมทีเมื่อคืนนี้ล่ะ..ไล่ลงเท่าไหร่ก็ไม่ยอมลงนะ////)

นึกถึงเรื่องที่ได้นัวเนียกันในรถขึ้นมา...ชายหนุ่มอดยิ้มกริ่มไม่ได้ 
ทั้งคู่เกือบจะมีอะไรกันไปแล้ว   แต่... มันก็แค่เกือบ...  แม้ว่าจะเสียดาย
โอกาสนี้แค่ไหน ยังไงเสียดาราหนุ่มก็ได้คิด อยากจริงจังกับความรัก
ครั้งนี้อีกสักครั้ง ถึงดูเหมือนว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ แต่ถ้าลองได้รักใครจริงๆแล้ว
 ก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะเปลี่ยนใจง่ายๆ... ต่อให้อีกฝ่ายเป็น........

ผู้ชายด้วยกันก็เถอะ...  (ผมรักคนยาก แต่รักจริง และรักนานนะครับ////)

ในเมื่อตอนนี้เขารักน้ำเข้าแล้ว   ก็จะไม่ขอยอมแพ้ง่ายๆ

เขาจะต้องเอาชนะใจน้ำให้ได้!


ดาราหนุ่มมองภาพคนตรงหน้า แล้วนึก.........

อยากให้คนที่เขารัก ได้มานั่งกินข้าวกับเขาอย่างนี้ไปทุกวัน...

ทุกๆวันเลย.........


“.............................เอ๊ะ!? ทำไมคุณไม่รีบกินเล่า!... มองอยู่ได้
ไม่เคยเห็นคนกินข้าวรึไง”  โดนจ้องมากเข้าก็เริ่มโวย...

“.......เคย... (ยิ้ม) แต่ยังไม่เคยเห็นใครกินแล้ว น่ารักเท่าคุณมาก่อนเลย”

เป็นคำตอบที่ทำให้หน้าของน้ำ ต้องร้อนฉ่าขึ้นมาอีกจนได้
หนุ่มน่ารักหยิบไส้กรอกที่กินค้างไว้ครึ่งอัน ปาใส่หน้าคนหล่อแล้วตะคอก

“พล่ามอยู่ได้!~~/////*//ฮึ่ม~ น่ารำคาญ! กินๆให้หมดซะทีเซ่!
จะได้รีบไปส่งผมกลับบ้าน!!”

คนหน้าหล่อเก็บไส้กรอกชิ้นนั้นมากินต่อแล้วหัวเราะร่วน
ขำอีกฝ่ายที่เร่งกินจนแก้มตุ่ยไป ก็พยายามใช้สายตาดุข่มขู่เขาไปด้วย
ไม่ได้รู้ตัวเอาซะเลย ว่ามันช่างดูน่ารักในสายตาของเขามากขนาดไหน...

.........................................


***************************

...............................

...................

สายตาหวานแอบชำเลืองมอง ซากเค้กที่เลอะติดอยู่ตรงเบาะหลังรถ
นี่..........ฝีมือของเขาเหรอ?  (~ กูจำห่าไรไม่ได้เลยซักอย่าง||||||||)

ขณะที่รถคันหรูของดาราหนุ่ม ขับไปจนใกล้จะถึงบ้านของน้ำ
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา... เอสหยิบมือถือขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเป็น
นิกกี้โทรมา จึงยื่นให้น้ำรับแทน  “สงสัยน้องคุณคงโทรมาตามแล้ว...”

คนน่ารักรับมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดของเอส มากดรับอย่างเงอะงะ...

“ฮะฮัลโหล! พี่เอส ตอนนี้พี่น้ำยังอยู่กับพี่ใช่มั้ย ถ้ายังไงซะผมขอ
อย่าเพิ่งให้พี่เขากลับมาบ้านตอนนี้นะครับ!”

เสียงน้องชายฟังดูร้อนรน ห้ามเขากลับบ้าน เหมือนมีเรื่องอะไร
ไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น…

“................หือ?... มีอะไรวะทำไมกูจะกลับบ้านตอนนี้ไม่ได้หา?...” 

“เย้ย!!.. พี่น้ำ! ||||||| ทำไมมารับโทรศัพท์พี่เอส!?” จำเสียงพี่ชายได้
แย่แล้วคนที่รับดันกลายเป็นพี่ของเขาทำยังไงดี~

“...//////เออน่า! จะทำไมก็เรื่องของกู มึงนั่นแหละมีเรื่องอะไรวะ”

แต่เจ้าน้องชายก็บ่ายเบี่ยงที่จะตอบ ยึกยักจนน่ารำคาญ

“เออๆ พอๆ แค่นี้แหละ เดี๋ยวค่อยคุยกัน พี่ถึงบ้านแล้ว เห็นมึงแล้วด้วย”

หนุ่มหน้าตี๋ชะงักลดโทรศัพท์ในมือลง ยืนมองรถที่กำลังแล่นเข้ามาจอดอยู่นอกรั้วบ้านอย่างตกใจ
น้ำรีบเปิดประตูรถลงมา มองจ้องน้องชายที่ลุกลี้ลุกลนผิดปกติ เหมือน
กำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่างไว้ด้านหลัง...

“...นั่นอะไร? เอามาดูซิ” คนพี่ขมวดคิ้วอย่างสงสัยขณะที่น้องยืนหน้าซีด

“ เฮ้ยไม่มีอะไรพี่! อะอ๋อ เอ่อผมออกมาเก็บใบปลิวโลตัสน่ะ! แหะ แหะ..”

แต่คนน่ารักไม่ยอมเชื่อง่ายๆ เข้าแย่งสิ่งที่นิกกี้พยายามซุกซ่อนจากสายตาของเขา

“เฮ้ยยยยยย! พี่น้ำ!” หนุ่มหน้าตี๋ร้องเสียงหลง เมื่อโดนพี่ชายยื้อแย่ง
เอากระดาษที่อยู่ในมือเขาออกมา จนมันหล่นกระจายปลิวว่อน
น้ำไล่คว้าจับได้ก็เอามาดู… และทันทีที่รู้ว่ามันคืออะไร
เขาต้องตกใจจนตาแทบถลน มือนุ่มถึงกับสั่น...ขยำแผ่นที่อยู่ในมือทิ้ง
 แล้วไล่เก็บแผ่นอื่นมาดูอีกอย่างร้อนรน แต่มันก็เหมือนกันทั้งหมด

นี่มัน...........ประกาศขายบ้านของเขาทั้งนั้นเลย!


น้ำถึงกับทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น หน้าซีด...

ความเสียใจมันจุกขึ้นมาในอก...  เมื่อความเป็นจริงมาปรากฏให้เห็น
ต่อหน้านี้แล้ว ไอ้ความฝันที่สักวันจะได้บ้านคืนกลับมาเป็นของตัวเอง
ต้องโดนเจ้าใบประกาศพวกนี้ตอกใส่หน้า จนแทบล้มทั้งยืน
สุดท้ายความฝัน มันก็กลายเป็นเพียงแค่... ความฝันเท่านั้นจริงๆ......

มือที่สั่นไหวไม่แพ้หัวใจ เข้าขยำและฉีกทึ้งใบปลิวหลากหลายขนาด
ที่อยู่ในมือด้วยความแค้นเกินจะเอ่ย…

นิกกี้กำลังไล่ตามเก็บใบประกาศขายบ้าน ที่เพิ่งมีคนนำมาติดไว้ทั่วซอย
โดยเฉพาะที่หน้าบ้านของเขาเอง แต่ก็ไม่ทันพี่ชายที่กลับมาเห็นเข้าแล้ว

คนหน้าหล่อยืนมองอยู่ห่างๆ ก็ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้...

 ท่าทางคงเกิดเรื่องกับคนน่ารักของเขาเป็นแน่
ใบปลิวแผ่นหนึ่งตกอยู่ที่ปลายเท้าของเขาพอดี จึงหยิบมันขึ้นมาดู

“ขายบ้านด่วน! ติดต่อได้ที่เบอร์......” ชายหนุ่มอ่านรายละเอียดในนั้น
แล้วมองไปทางสองพี่น้องอย่างประหลาดใจ

หนุ่มหน้าตี๋มองพี่ที่ยังฉีกประกาศทิ้ง จนกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไม่หยุด
พร้อมน้ำตาที่ไหลตามพี่ชายของเขา...

“โธ่เว้ยยยยยย~ฮึก... เป็นเพราะพี่เอง!...ไอ้เชี่ยเทพมันคงโกรธมาก
ที่กูทำกับมันขนาดนั้น.....ฮือ นิกกี้!.....กูขอโทษ.........ถ้ากูยอมทน
พูดดีๆกับมันซะหน่อย ก็คงไม่เป็นแบบนี้...”

“พี่..........อย่าโทษตัวเองสิ... คนอย่างมัน พี่ทำแค่นั้นยังน้อยไป!”

น้องชายต้องดึงตัวพี่ที่ตัวเล็กกว่า เข้ามากอดไว้อย่างสงสาร
ฝ่ายดาราหนุ่มที่ยืนมองสองพี่น้องกอดคอกันร้องไห้
ก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความเห็นใจ

“เอ่อ.....โทษทีนะ...แต่ ทำไมบ้านคุณถึงจะถูกขายล่ะ แล้ว...คนชื่อ
เชี่ยเทพเนี่ยเป็นใครกัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นบอกผมได้มั้ยน้ำ? นิกกี้?”

ขณะที่เขายังงุนงง ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ก็ถูกเสียงหวานที่สั่นเครือตะคอกใส่

“ฮึก!..ไปให้พ้น!! ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก! มึง มันก็พวกเดียวกับ
ไอ้เชี่ยเทพนั่นแหละ ไอ้พวกชอบฉวยโอกาส!”

เมื่อได้ยินพี่ชายพูด นิกกี้เงยหน้าขึ้นมาขมวดคิ้วมองเอสอย่างข้องใจ

“......พี่เอส... พี่! พี่ทำอะไรพี่น้ำ!? อย่าบอกนะว่า!..” หนุ่มตี๋ยังไม่ทัน
ได้พูดสิ่งที่คิด น้ำก็รีบเอามือปิดปากน้องร้องไห้ไปด่าไป

“นี่มึงจะให้กูต้องน้ำตาไหล เป็นนางเอกหนังไทยสมัยโบราณไปถึงไหน!
จะถามให้มันได้อะไร กู..ฮึก...กูไม่เหลืออะไรแล้วววววววววว!!”

พอเจ้าน้องชายได้ยินก็กำหมัดแน่น ลุกพรวดขึ้นไปกระชากคอเสื้อ
คนที่เขาอุตสาห์ไว้ใจอย่างเอาเรื่อง

“พี่ผิดสัญญา! พี่รังแกพี่ผม!”

“เฮ้ยยย! ดะเดี๋ยว! ไม่ ไม่ชะ..”

ไม่ทันแล้ว ก่อนที่คนหน้าหล่อจะได้อธิบายอะไร กำปั้นก็ลอยเข้ามา
ปะทะครึ่งปากครึ่งจมูกของเขาอย่างจัง! (โอ๊ย~......... เจ็บว้อยยย!! 
ไอ้สองพี่น้องนี่ ทำไมถึงได้หมัดหนักอย่างนี้วะ...อารมณ์ก็ร้อนพอกัน
ไม่ฟังกูบ้างเลย บ้าเอ๊ย!...||||||||..)


“...พี่ต้องรับผิดชอบ!” นิกกี้พูดต่อหน้าเอสอย่างหนักแน่น ทวงหา
ความรับผิดชอบจากดาราหนุ่มด้วยแววตากร้าว แต่เล่นเอาน้ำสะดุ้ง

“ไม่ต้อง! กูไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรกูทั้งนั้น ไปให้พ้นจากชีวิตกูซะ!!”

เสียงหวานแผดตะคอกใส่เสียจนแหบเครือ แล้วฝืนตัวลุกขึ้นรีบวิ่งหนี
เข้าบ้านไป ทิ้งให้คนที่เหลือมองตามอย่างร้อนใจ หนุ่มหน้าตี๋เลยยิ่ง
โกรธเกรี้ยว หันกลับมาจะเอาเรื่องต่อให้ได้ แต่เอสรีบชิงพูดก่อนอย่างหัวเสีย 
“นิกกี้! ใจเย็นก่อนได้มั้ย ฟังพี่บ้างสิ! นี่พี่ยังไม่ทันได้ทำอะไรน้ำเลยจริงๆนะ!!”

หมัดที่เงื้อง้างพลันชะงักค้างอย่างชั่งใจ

“...ฮึ่ม!พี่ไม่ต้องมาแก้ตัว ก็พี่น้ำ..”
“ ปัทโธ่~~~ น้ำเขาเข้าใจผิดไปเอ๊ง!~|||||||||”
“...หา?........ว่าอะไรนะ...หมายความว่าไง...”

ชายหนุ่มได้แต่ถอนใจอย่างโล่งอก เมื่อหนุ่มตี๋ยอมรับฟัง...

เขาจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้นิกกี้รู้... แน่นอนว่าต้องข้ามเรื่องที่

นัวเนียกันในรถไปนะ...

“...จริงอ่ะ!? พี่ไม่ได้โกหกแน่นะ...”  พอรู้เรื่องเข้าหนุ่มตี๋ก็ตาโต
“สาบานให้ตายตอนนี้เลยเอ้า!” เอสท้าวสะเอวพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“...เฮ้ย~~~จริงเหรอเนี่ย...||||||||||.. อ้าวถ้างั้นผมก็...เข้าใจพี่ผิดน่ะสิ
ผมขอโทษ!”  นึกเสียใจที่หุนหันชกใบหน้าหล่อๆ ที่ใช้ทำมาหากินของดาราหนุ่มไปซะแล้ว
“.....555 อูย~ซี๊ดส....ไม่เป็นไรไอ้น้องชาย แต่ถามจริงพวกนายพี่น้อง
เคยเรียนต่อยมวยมาก่อนรึเปล่าเนี่ย....หมัดหนักฉิบ...หึ”
(ปากแตกเลยกู พึ่งจะหายเองดันซ้ำที่เดิมอีก งานนี้มีหวังโดนพี่โอบกับพี่ผึ้งด่าหูฉีกอีกแน่..|||||||||| ซวย)

“ ไม่เคยเรียนหรอกครับ....เอ่อ แล้วนี่พี่จะปล่อยให้พี่น้ำเข้าใจพี่ผิดอยู่อย่างนี้เหรอ...
ไม่ดีม้างงง โดนเกลียดแล้วนา..”

ความจริงคนหน้าหล่อก็คิดจะบอกความจริงกับน้ำ ทันทีที่มาถึงบ้าน...

แต่เรื่องดันกลายเป็นแบบนี้เสียก่อน...

“..................ไว้ พี่จะบอกเขาเอง นายก็เงียบไว้ก่อนแล้วกัน...แต่
ตอนนี้พี่อยากรู้เรื่องนี้มากกว่า..” ชายหนุ่มชูใบปลิวในมือขึ้นต่อหน้า
หนุ่มตี๋ที่มองมันอย่างแสลงใจ

.................................................................

.............................

.................


หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากนิกกี้
เอสต้องล่าถอยกลับมาตั้งหลักใหม่ที่คอนโดอย่างร้อนใจ
ชายหนุ่มเดินวนไปเวียนมาในห้อง มีสีหน้าเคร่งเครียด
ในมือกำใบประกาศขายบ้าน หลังสีเขียวอ่อนแสนสวย…

นอกจากเขาแล้ว ยังมีผู้ชายคนอื่นมาไล่ตามจีบน้ำอีกอย่างนั้นหรือ...

ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปอีกข้อแล้ว ในเมื่อน้ำน่ารักมากขนาดนี้ เขาจะไม่มี
คู่แข่งได้อย่างไร แถมไอ้บ้านั่นมันยังเคยไล่ปล้ำคนน่ารักของเขาด้วย!

เขาจะไม่ยอมปล่อยให้คนที่เขารัก ตกไปเป็นของคนอื่นแน่ จะมัวรอช้าไม่ได้แล้ว!
ดาราหนุ่มมองประกาศขายบ้านในมืออย่างฉุนเฉียว

ไม่กี่อึดใจต่อมา เมื่อตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวแน่แล้ว
 เขาจึงรีบต่อโทรศัพท์ หาผู้จัดการส่วนตัวร่างตุ่ยนุ้ย

“ ฮัลโหล! เอ่อพี่โอบครับ... ผมมีเรื่องอยากขอให้พี่ช่วย..”

น้ำเสียงของชายหนุ่ม ฟังดูจริงจังมากเสียจน ทำให้อีกฝ่ายต้องนิ่งฟัง
อย่างแปลกใจ นอกจากเวลาที่ขอให้ช่วยแก้ตัวเรื่องเบี้ยวงาน
ร้อยวันพันปีพ่อดาราหนุ่ม ก็ไม่เคยจะมาขอร้องอะไรเธอเลย...

นี่คงเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเอสจริงๆ


tsktonight...TBC.

***แหะๆๆๆ... :impress:ไม่รู้จะบอกยังไงดีใจที่ชอบกันนะคะ

ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
สองพี่น้องมีอัศวินม้าขาวมาช่วยละ
 :pig4:

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
เอสปากแตกอีกแล้วอ่ะ


สงสัยบ้านน้ำเอสจะซื้อคืนมาให้ใช่ไหม

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
เย้ เอสมาช่วยน้ำด่วนน :mc4:  ส่วนน้ำก็เกรียนน้อยลงหน่อยนะจ๊ะ :z10:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ daboo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 444
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0

ออฟไลน์ beebutta

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

wichaiP

  • บุคคลทั่วไป

meawza

  • บุคคลทั่วไป
ง่ะ เมื่อคืนมาเม้นท์ไม่ติด

เอาใจช่วยให้เอสมาช่วยน้ำ เอสจะได้มีบุญคุณกะน้ำ

หุหุหุ

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


ตอนที่8 โอกาส (ครึ่งแรก)



สองวันต่อมา ...

เอสกลับมาหาสองพี่น้องที่บ้านอีกครั้ง แต่คนพี่ก็ยังไม่ยอมออกมา
พบหน้าเขาเหมือนเดิม... จึงได้แต่นั่งฟังคนน้องปรับทุกข์ที่ห้องรับแขก

“พี่น้ำเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง... ข้าวปลาก็ไม่กิน พอออกมาแล้วเห็น
ผมกำลังเก็บของใส่กล่องเตรียมตัวย้ายบ้าน ก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ทุกที”

นิกกี้พูดหน้าเศร้า เล่าอาการพี่ชายให้เอสฟังเสียงอ่อยๆ
คนหน้าหล่อได้ฟังก็ถอนใจ... นี่น้ำคงเสียใจมาก ไหนจะเรื่องบ้าน..
เรื่องงาน... แล้วไหนจะเรื่องที่คิดไปเองว่ามีอะไรกับเขาอีก...
ชายหนุ่มตบบ่าปลอบใจว่าที่น้องชายเบาๆ

“เอาอย่างนี้นะ..................เดี๋ยวพี่จัดการเอง”

ว่าแล้วก็ให้หนุ่มหน้าตี๋บอกทาง แล้วรีบเดินตรงไปยังห้องของคนน่ารักทันที

นิกกี้ลังเลที่จะลุกตามไป... กำลังมองตามดาราหนุ่มเดินไปอย่างสงสัย
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน และเมื่อได้เห็นชื่อที่โชว์
อยู่บนหน้าจอ ก็เรียกรอยยิ้มเล็กๆให้ผุดขึ้นมาบนใบหน้าของเขาได้
หนุ่มตี๋รีบกดรับทันที

“อื้อ.......ว่าไง..หึ..”
“พี่นิกกินข้าวรึยังครับ ออกมากินข้าวกับแบงค์นะ”
“เฮ้อ.....ก็อยากไปหานะ แต่พี่ยังง่วนเก็บของอยู่เลย เก็บอยู่คนเดียว
สองวันแล้วยังไม่เห็นแววจะเสร็จ...||||||||||..”
“...........เรื่องบ้าน ... พี่นิกไม่ลองคุยกับเจ้าของอีกที..”
“อย่าเลยแบงค์ ยืดเยื้อกันมาหลายปี มันคงมาถึงจุดแตกหักแล้วล่ะ... ลองมันตั้งใจขายขนาดนี้
 พี่ไม่ขออ้อนวอน ขอร้องมันให้เสียศักดิ์ศรีไปมากกว่านี้แล้ว”
“เสียดาย......//////แบงค์ยังไม่เคยไปบ้านพี่เลยซักครั้ง..เห็นพี่หนูแนนว่า
สีเขียวอ่อนทั้งหลัง สวยแล้วก็ร่มรื่นมากเลย”
“หึ... เตี่ยพี่เขาเป็นสถาปนิกเก่า ออกแบบเองสร้างมาเองกับมือตั้งหลายปี
เป็นของขวัญวันแต่งงานให้แม่ด้วย..... พี่....ก็อยากให้แบงค์มานะ แต่...
แบงค์ก็รู้ใช่มั้ย  พี่น้ำ... คงไม่ชอบเท่าไหร่ ถ้าเห็นเราอยู่ด้วยกัน...
ตอนนี้เขาก็มีเรื่องไม่สบายใจมากพอแล้ว..”
“....................แหม...ฮะฮะ แบงค์ก็พูดไปงั้นแหละ...พี่นิกไม่ต้องคิดมากนะครับ
แบงค์ไม่ทำให้พี่หนักใจหรอก ก็....... เราตกลงกันแล้วนี่ครับ
ว่าจะเก็บเรื่องของเราสองคนไว้เป็นความลับ..แบงค์เข้าใจ....”

เสียงนั้นฟังดูอ่อยๆไม่สดใสเหมือนอย่างตอนแรก นิกกี้เริ่มไม่สบายใจ

“พี่ขอโทษนะ ที่เห็นแก่ตัวแบบนี้ แบงค์คงอึดอัดใจ ที่จะต้องโกหกใครต่อใคร......”
“ไม่เลยครับ! .....ต่อหน้าใครๆ ถึงเราจะเป็นได้แค่เพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องกัน
แต่ขอแค่เราได้อยู่ด้วยกัน แล้วแบงค์ได้เป็นคนพิเศษของพี่ ก็ดีใจที่สุด
เพราะว่าแบงค์รักพี่นะครับ..///////
“./////........อื้ม ขอบใจนะที่เข้าใจพี่ ....พี่ก็รักแบงค์นะ”

 เสียงกระซิบตามสายที่ส่งมา ถึงจะแผ่วเบา แต่ก็ดังก้องอยู่ในหัวใจ
ของหนุ่มรุ่นน้อง ทำเอาใจหนุ่มน้อยพองโต ยิ้มจนแก้มปริ

.........................................

............................

..................

     น้ำนั่งเหม่อมอง ดูรูปถ่ายครอบครัวของเขา เมื่อสมัยครั้งยังเด็ก
พ่อแม่ชอบพาเขากับน้องชายไปเที่ยวสวนสนุกบ่อยๆ
 เจ้านิกกี้มันชอบนั่งม้าหมุน ..ส่วนเขาชอบทุกอย่างยกเว้นบ้านผีสิง...
ครอบครัวเขามีความสุขดีมาตลอด...จนเมื่อไม่มีพ่อและแม่อยู่ด้วยอีกแล้ว

.....หนุ่มน่ารักเม้มปาก พยายามฝืนกลั้นน้ำตา แต่หยาดน้ำก็ยังไหลออกมา
จากดวงตาคู่สวยจนชุ่มแพขนตายาว

“ฮึก.......เพราะน้ำมันอ่อนแอ.....ฮือ...น้ำมันเป็นลูกชายที่ไม่ได้เรื่อง...
อาเตี่ย.......แม่ครับ...น้ำขอโทษ....น้ำรักษาบ้านที่เตี่ยกับแม่รักมาก
ไว้ไม่ได้แล้ว.........บ้านของเรา..ฮึก.ฮือฮือ”

บ้านหลังนี้มีความทรงจำของความรักและความอบอุ่น
ที่พ่อแม่มีให้เขาเสมอมา   ทั้งที่เขาไม่อยากเอาแต่นั่งร้องไห้ รู้ดีว่ามัน
คงช่วยอะไรไม่ได้ แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยให้ระบายความเสียใจ
ในตอนที่อยู่คนเดียวแบบนี้ได้....

ก๊อกๆ..ก๊อกๆๆ.... เสียงเคาะประตูทำให้น้ำสะอึก กลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้
รีบปาดน้ำตาทิ้ง ถอนใจ ปั้นสีหน้าให้นิ่ง แล้วสูดหายใจลึกๆ
 ไม่อยากให้น้องชายต้องมาเห็นว่าเขานั่งร้องไห้  แค่นี้เขาก็ทำตัวเป็นพี่
ที่ใช้ไม่ได้มากพอแล้ว หนุ่มน่ารักเดินไปเปิดประตูห้องด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยว
แต่ทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออก ก็พบว่าคนที่ยืนรอเขาอยู่ไม่ใช่นิกกี้
ซ้ำยังเป็นเจ้าคนที่เขาไม่อยากพบหน้าด้วยอีก

น้ำตกใจที่เห็นเป็นเอสยืนยิ้มรอเขาอยู่ รีบตีหน้ายักษ์ใส่แล้วดันประตู
ให้ปิดใส่หน้า อีกฝ่ายก็ผวาเข้ามาเงื้อง้างดันประตูสู้ ไม่ยอมให้ปิดได้
ดันกันไปยื้อกันมาอย่างไม่ยอมแพ้

“ดะเดี๋ยวซี่~คุณ! นี่ใจคอคุณจะอยู่แต่ในห้องแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่
ถึงวันที่เขามายึดบ้านเลยรึไง! น้องชายคุณเขาเป็นห่วงคุณมากนะน้ำ
เป็นพี่ภาษาอะไร ทำไมไม่ไปดูแลน้อง!”

เอสเอานิกกี้มาอ้าง ทำให้น้ำชะงักเผลอคิดตามไปชั่วขณะ จนแรงดัน
น้อยลง เสียทีให้ดาราหนุ่มผลักประตูเข้ามาได้ เมื่อเข้ามาเผชิญหน้ากัน
ในห้อง ทั้งสองก็มองหน้าสู้ตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“มึงมาทำไม! กลับไปซะกูมะ..อ๊ะ ฮะเฮ้ย! เฮ้ย!!ทำอะ..เหวออออ~~!!!”

จู่ๆร่างบางก็ถูกรวบตัวอย่างรวดเร็ว เอสเข้ามาอุ้มน้ำแล้วยกจนตัวลอย
เอาขึ้นพาดบนบ่าของเขาไว้ จับตัวให้มั่น จากนั้นก็แบกคนน่ารักเดินลิ่ว
ออกจากห้องในทันทีโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว!

 แน่นอนว่าน้ำตกใจ ร้องโวยวายจนลั่นบ้าน เดือดร้อนให้เจ้าน้องชายต้องรีบ
วิ่งมาดู แต่พอได้มาเห็นสภาพของพี่ชายก็ตกใจไม่แพ้กัน

“เหวอ~พะพี่! พวกพี่เล่นอะไรกันคร๊าบ/////”

“ไอ้นิก! มึงมัวถามทำแป๊ะอะไรวะ ทำไมไม่รีบมาช่วยกู
ไล่ไอ้บ้านี่ออกไปเซ่! ต่อยมันให้หน้าแหกไปเลย รออะไรอยู่! เร็วเข้า!
โว้ย!! ปล่อยยยย ปล่อยกูลงไปเดี๋ยวนี้~~~~~~~~//////*//!!”

ต่อหน้าน้องเขาต้องถูกผู้ชายอุ้มขึ้นบ่าแบบนี้น่าอายที่สุด!
แต่เหมือนสองหนุ่มจะคุยกันเองมากกว่า ฟังคำพูดของน้ำ

“นิกกี้ พี่ขอตัวพี่ชายนายไปก่อนนะ รับรองจะพากลับมาส่งไม่ให้
บุบสลายแน่พี่สัญญา ..เอ๊ะ! นี่คุณหยุดดิ้นอยู่เฉยๆซะบ้างเป็นมั้ย นี่แน่ะ!”

 คนหล่อพูดเสร็จก็ใช้มือตีก้นน้ำไม่แรงนักอย่างรำคาญ แต่คนโดน
สะดุ้งโหยง ตาโตตื่นตกใจยิ่งร้องโวยหนักกว่าเดิมด้วยความอาย

“ไอ้คนบ้าาาา------------------! ~มึงมันโรคจิต!~ปล่อยกูนะ
กูเกลียดมึ๊งงงง~~~~~~~////////*//”

เจ้าน้องชายได้แต่ตะลึง มองเอสช่างกล้านัก|||||||

“เอ่อ แล้วพี่เอสจะพาพี่น้ำไปไหนครับ พี่จะทำอะไร..?”

“ไม่ต้องห่วงนะ สิ่งที่พี่จะทำ ก็มีแต่ทำให้พี่นายมีความสุขเท่านั้นแหละ..(ยิ้ม)”

ว่าแล้วก็รีบแบกน้ำที่ร้องโวยวายหน้าแดง เดินออกจากบ้านไปต่อหน้าน้องชายหน้าตี๋
นิกกี้ได้แต่ยืนมองตาม พี่ชายจอมโหดของเขาโดนจัดการเสียอยู่หมัด
แต่ยังอดเสียวสันหลังไม่ได้ เมื่อน้ำยังพยายามแหกปากตะโกนขู่เขา
เสียลั่นก่อนจะถูกเอสพาหายไป

 “ไอ้เชี่ยนิก! ทำไมไม่ช่วยกู~~~~~ มึง!คอยดูนะ กูจะกลับมาอัดมึงไอ้น้องสาระเลววววววววว ว ว ว ว ว”


.................................

*******************

.......................


“โอ๊ะ! โอ๊ยยย~ เจ็บนะ! เบาๆหน่อยเซ่!!”

น้ำโดนจับยัดใส่รถคันหรูของดาราหนุ่มแล้วปิดล็อคทันที
พอเขาจะหาทางหนี เอสก็รีบเข้ามานั่งด้านคนขับ แล้วบึ่งรถ
ขับพาออกไปจากหน้าบ้านอย่างแรงจนน้ำหน้าหงาย
คนน่ารักพยายามจะตั้งหลัก หันรีหันขวางอยู่ในรถอย่างตระหนก
(ไอ้บ้านี่จะพาเขาไปที่ไหน!)  เมื่อไม่รู้จะทำยังไงดี จึงหันไปคว้าเอา
กล่องทิชชู่ที่วางอยู่หน้ารถมาไล่ทุบหัวเจ้าดาราหน้าหล่อ ปากก็ร้องด่า
สั่งให้หยุดรถ  “จอดนะ!จอดๆๆๆกูไม่ไปไหนกับมึงทั้งนั้น!”

“โอ๊ย! นี่ทำอะไรน่ะเห๊อะ! ผมขับรถอยู่นะน้ำ!!”

“มึงก็จอดสิ! กูจะกลับบ้านนนนน~ คอยดูนะ กูจะแจ้งความจับมึง ลักพาตัวกูมาทำไม!?”

“เอ๊ะ นี่ ปัทโธ่~ หยุด!” คนหน้าหล่อชักรำคาญน้ำที่เอาแต่ตีเขา
จึงเบรกรถตัวโก่งเสียจนน้ำแทบหัวคะมำ เมื่อเห็นว่ารถจอดคนที่ถูกพามา
ก็พยายามจะเปิดประตูเพื่อหนีออกไป แต่ก็เปิดไม่ออก...เปิดยังไงๆ
มันก็ไม่ออก คนน่ารักเขย่าที่จับประตูรถอย่างแรงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
 แล้วหันกลับมามองหน้า เจ้าคนที่ไม่ยอมปลดล็อคให้อย่างเอาเรื่อง
ยิ่งเห็นว่าอีกฝ่าย กำลังแสยะยิ้มแบบเหนือกว่า มองเขาอยู่
 ก็พาให้หมั่นไส้ในท่าทีเจ้าเล่ห์ของคนตรงหน้านัก... เหลือจะทน
ไอ้หมอนี่มันกำลังยิ้มเยาะเขา! ไม่ทันได้คิดอะไรต่อทั้งนั้น
สองมือนุ่มก็พุ่งตรงเข้าขย้ำ บีบคอเอสด้วยความโมโห!

“นี่แน่ะ! ๆๆๆๆ ตายซะ!ไอ้ดาราโรคจิต!”

“อ็อค! ||||||||| แค่กๆ มะไม่...เห็นจะ...กลัว เลย..เอ่าะแค่กๆๆ...”

กว่ามือแกร่งจะเข้าจับยึด ดึงข้อมือเล็กออกจากคอได้
เล่นเอาหายใจไม่ออกต้องสำลักเสียแทบแย่ งานนี้ไม่มีการยั้งมือให้...

แต่เมื่อยึดมือนุ่มไว้ได้ ดาราหนุ่มก็กลับมาเป็นต่ออีกครั้ง
ชายหนุ่มใช้สายตาคม จ้องใบหน้าหวานอย่างไม่เกรงกลัว
แล้วส่งยิ้มให้ก่อนพูดอย่างยียวน

“เฮ้อ.. แน่จริง ก็ขี่ม้าสามศอกไปแจ้งตำรวจเล้ยยย ข้อหาลักพาตัวเหรอ?
ดี! ผมจะได้แจ้งกลับข้อหาพยายามฆ่า อ้อ! ยังมีข้อหาข่มขืน!ผม!ด้วย!”

คนน่ารักอ้าปากเหวอกับคำโต้กลับของชายหนุ่ม เมื่อโดนตอกย้ำถึงเรื่อง
ที่เคยมีอะไรกันมาก่อน พวงแก้มใสก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำจนเห็นได้ชัด
คิ้วสวยขมวดขุ่น ปากบางสั่นเม้มแน่นทั้งโกรธทั้งอาย อยากจะกระโจน
เข้าไปบีบคอไอ้คนชอบฉวยโอกาสตรงหน้าอีกสักครั้งนัก แต่กลับถูก
มือแกร่งของคนเจ้าเล่ห์ยื้อเอาไว้ แล้วกดรวบมือนุ่มทั้งสองให้ไปอยู่
ด้านหลัง เพื่อดันร่างบางให้แอ่นตัวขึ้น น้ำต้องหลับตาปี๋อย่างตกใจ
 เอียงหน้าหลบใบหน้าหล่อ ที่กำลังจะเข้ามาปะทะ แต่กลับกลายเป็นว่า
เขาโดนขโมยหอมแก้มเสียงดังฟอด!

 “! ~~~ฮึ่ยยยยยย ///////*// อะไอ้ไอ้ไอ้..”

เมื่อรู้ว่าเสียทีมีหรือที่จะยอมง่ายๆ ขณะที่ปากบางจะเอ่ยคำด่าทอ
ออกมา คราวนี้ก็กลับโดนประกบปากจูบเข้าให้อีก

“อื้มมมมมมมม~~~~~~!!!!”

เสียงร้องต่อต้านและขออากาศหายใจ ในลำคอของคนน่ารัก
ทำให้เอสต้องยอมปล่อย  ทั้งคู่นั่งหายใจหอบ จ้องตากันอย่างเอาเรื่อง

“นี่ไม่ได้เจอกันแค่สองวัน คุณลืมข้อตกลงของเราแล้วเหรอน้ำ”

น้ำนึก....จริงสิ!ไอ้ดาราโรคจิตนี่มันอยากให้เขาพูดดีด้วย...ไอ้บ้า/////*//

“............................คุณจะพาผมไปที่ไหน!?..”
“แล้วคุณอยากจะไปที่ไหนล่ะ”
“.................บ้า! บ้ารึเปล่า บังคับคนอื่นเขามาแท้ๆ แล้วยังมีหน้ามาถามได้
ว่าอยากจะไปไหน   กู เอ้ย!ผมจะกลับบ้าน!!”
“.......ได้!” คนหน้าหล่อยิ้มแล้วออกรถไป......

เล่นเอาน้ำงง หันซ้ายหันขวา หันมามองหน้าเอส...................

เขาสังเกตว่าทางที่รถแล่นมา ไม่ใช่ทางไปบ้านของตน

“เฮ่ เดี๋ยวๆ...จะไปไหนของคุณ ทำไมมาทางนี้?”
“อือ....ก็ถูกแล้วไง ทางไปบ้านผมมันก็ทางนี้แหละ”
“ใครจะไปบ้านมึง! เอ๊ย บ้านคุณ!”
“เอ้า! คุณบอกจะไปบ้าน ผมก็พาไปอยู่นี่ไงน้ำ อะไรอีกล่ะ?”

คนหน้าหล่อทำหน้างงใส่แล้วก็อมยิ้ม...

“ฮึ่ย~~หมายถึงบ้านผม!”

“.......คุณมีบ้านด้วยเหรอ?..”

ประโยคคำถามนี้เล่นเอาน้ำสะอึก......


หน้าชา... น้ำตาแทบไหล...... แต่

 เขาก็สะกดกลั้นมันเอาไว้ ฝืนสะบัดหน้าหนีไป ทำเป็นมองดูวิวข้างทาง
ปากบางเม้มติดกันจนแน่น... กัดฟันทนเอาไว้ ทนไม่ร้องไห้ เพราะเขา
ไม่อยากกลายเป็นคนอ่อนแอที่ดูน่าสมเพช ต่อหน้าเจ้าดาราโรคจิต
ที่พูดจาทำร้ายจิตใจเขา.... เขาไม่อยากโดนไอ้บ้านี่หัวเราะเยาะอีก...

เอสเห็นว่าคนน่ารักของเขาเงียบไป....

เอาแต่นั่งเหม่อมองออกไปข้างหน้าต่างรถ ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัวว่าเขา
คงพูดเล่นแรงเกินไปเสียแล้ว... ||||||||||||||
คิดได้ก็แกล้งผลักไหล่น้ำเบาๆ เป็นเชิงสะกิด

“เฮ่!นี่! ..นี่นี่ ไม่เอาน่า~ ผมขอโทษ~ก็ผมมันปากไม่ดี อย่าโกรธน่า”

คนโดนง้อหันมาหน้าบึ้ง สะบัดไหล่หนีแล้วยังด่าใส่อีกต่างหาก

“นิสัยก็ไม่ดีด้วย! เลว!”
“|||||||..เอ้า เออๆ รับก็ได้ ไม่มีอะไรดีเลย นอกจากหน้าตาพอใจยัง? หึ..”
“แหวะ! ฮึ่ย~ หล่อตายล่ะ!”  น้ำกระแทกเสียงอย่างหมั่นไส้
“...ทำไม? ..........ก็ผมหล่อ...”  เอสยักไหล่พูด ยักคิ้วให้อีกต่างหาก...

ก็จริง หน้าตาอย่างเอสนั้นเรียกได้ว่าหล่อลากดิน และทำให้น้ำ
ยอมรับได้ตั้งแต่วินาทีแรก ที่ได้เจอ...แต่หนุ่มน่ารักไม่อยากจะเอ่ยชม
เจ้าคนหลงตัวเองให้ได้ใจ จึงพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
ตอกใส่หน้าดาราหนุ่ม  “ฮึ่ม! ไอ้ขี้เหร่!! หน้าอย่างคุณ โน้น!
หมาข้างถนนมันยังหน้าตาดีซะกว่าเลย รู้ไว้ด้วย!” ไม่พูดเปล่า
ยังชี้นิ้วไปทางสุนัขจรจัด ที่นอนมองรถของพวกเขาแล่นผ่านไป

“.....|||||||||||||||......ใจร้าย!...ชิ..”

ถึงจะรู้ว่าน้ำพูดประชดเขา แต่ก็ทำเอาเอสน้อยใจนิดๆ...
ชายหนุ่มขับรถให้เร็วขึ้นอย่างขัดใจ แต่คนน่ารักของเขาก็ยังสะบัด
หน้าหนีไม่ใส่ใจ แล้วหันไปมองวิวข้างหน้าต่างรถเหมือนเดิม

“ตกลง คุณอยากจะไปที่ไหน?”

“..................ไม่ต้องมาถาม อยากทำอะไรก็เอาเลย ตามใจคุณสิ
อยากจะพาไปไหนก็ไป ผมมันคนไม่มีบ้านนี่!..........”

เสียงหวานพูดประชดอย่างเศร้าๆ... เอสชำเลืองมองอย่างใช้ความคิด

ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของคนน่ารัก ที่นั่งเงียบมาตลอดทางอีก
ขณะที่รถยังแล่นไปในเส้นทางสายแปลกใหม่สำหรับเขาขึ้นเรื่อยๆ
จู่ๆเสียงหนึ่งก็ร้องดังกลบความเงียบภายในรถ จนคนขับต้องสะดุ้ง

จ๊อกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.......... เสียงท้องร้อง!…

ดาราหนุ่มหันควับไปมองหน้า เจ้าของท้องที่ร้องประท้วงดังอย่างเหวอๆ...
คงเพราะใช้พลังงานและสูบฉีดเลือดขึ้นหน้ามากไป ประกอบกับสองวัน
มานี้น้ำไม่ค่อยได้กินอะไร จึงทำให้รู้สึกหิวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้...

หนุ่มน่ารักก้มหน้าก้มตา... น่าอายจริงที่ท้องเขามาร้องเสียดังลั่น
ต่อหน้าเจ้าดาราโรคจิตนี่ได้... แอบเหล่มองด้วยหางตา ก็ดันเห็น
คนฝืนกลั้นขำไม่ไหว ปล่อยหัวเราะก๊ากออกมาพอดี

“ 555 5555 นี่! เสียงท้องคุณนี่มันสุดยอดเลยนะ555  หิวขนาดนี้
ทำไมคุณไม่บอกผมเล่าน้ำ55 555”

น้ำนั่งกุมท้องตัวเองหน้าบึ้งอย่างอายๆ

“...//////*// เปล่าซะหน่อย!  ผม~ไม่ได้หิว ไม่ได้อยากกินอะไรทั้งนั้น”

“ อือหึ...  อ๋อ...เหรอ...(คิกคิก)”

คนหน้าหล่อทำท่าพยักหน้ารับรู้แบบกลั้นขำ แล้วสอดส่ายสายตา
มองหาร้านสะดวกซื้อข้างทาง... เมื่อได้เจอก็รีบเลี้ยวรถเข้าไปจอดทันที

ยี่สิบนาทีต่อมา น้ำที่นั่งรออยู่ในรถก็ได้เห็นเอสกลับออกมาจาก
ข้างในร้าน พร้อมถุงของกินเต็มสองมือ แถมด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดของ
บรรดาพนักงานสาวๆและลูกค้าแถวนั้น ที่ยังตามกันออกมาขอลายเซ็น
และถ่ายรูปดาราหนุ่มไม่เลิก.......... คนน่ารักนั่งหน้าบึ้งมองภาพนั้น
อย่างไม่สบอารมณ์ เจ้าคนหน้าหล่อหลงตัวเองกำลังได้ใจเสียยกใหญ่
ทำเป็นแอบหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้เขา ทำเป็นอวด!...

น้ำถอนใจ มองเมินไปทางอื่น.... แต่ก็ยังได้ยินเสียงกรี๊ดไม่หยุดซักที
จึงหันมายกมือขึ้นป้องปากพูดใส่ ด้วยความหมั่นไส้อยู่คนเดียวในรถ

[เฮ่! เสียใจด้วยนะ มัน! เป็น! เกย์! เฟ้ย!]

……………………..

……………


รถหรูขับแล่นขึ้นทางด่วนไปได้สักพัก เอสหันมาถามน้ำอย่างแปลกใจ
เมื่อไม่เห็นว่าคนน่ารักของเขา กินอาหารที่ซื้อมาเลยแม้แต่อย่างเดียว
ปล่อยให้ท้องร้องจนน่ารำคาญอยู่ได้.....

 น้ำตอบอย่างเคืองๆไปว่า “กู เอ๊ย~ผมไม่กินของคนแปลกหน้า!”

“อื้อ! แปลกหน้าที่ไหนกัน? คนกันเองแท้ๆอ่ะ... หรือ...จะเรียกว่า
คนคนเดียวกันยังได้เลยน้า~(ยิ้ม)”

คนถูกยั่วกัดปากล่าง ยิ่งเคืองหนักกว่าเดิม  “ไม่กิน!///////*///”

เอสหัวเราะ คะยั้นคะยอน้ำที่ยังบ่ายเบี่ยงเขาอย่างรำคาญ
ท่ามกลางเสียงท้องที่ร้องดังหนวกหูขึ้นเรื่อยๆ...จ๊อกกกกกกกกกก...

....(ฮึ่ยมันน่าขายหน้าจริงๆไอ้ท้องบ้าเอ๊ย~ร้องอยู่ได้//////)

“...เอ้า! ตามใจ ไม่กินก็ไม่กิน... งั้น ผมกินเอง”  ว่าแล้วเอื้อมมือไป
ล้วงได้แฮมเบอร์เกอร์จากในถุง ส่งให้น้ำพลางบอก

“นี่คุณ....แกะให้ผมหน่อยสิ ผมขับรถอยู่ ไม่ถนัดเลย นะนะ”

เอสเอาเบอร์เกอร์มาสะกิดไหล่ไม่หยุด จนน้ำต้องรับมาแกะให้อย่าง
เสียไม่ได้ ปากบางก็ขมุบขมิบด่า “ไม่มีปัญญา แล้วยังอยากจะกินอีกไอ้บ้า”

แต่พอแกะออกเห็นของข้างในน่ากินขึ้นมา...ความหิวมันยิ่งเร่งเร้าเรียก
น้ำลายกับน้ำย่อยให้ทำงานจนปั่นป่วนไปหมด น้ำกลืนน้ำลายชะงักมอง
เบอร์เกอร์ในมือ...ชักอยากกินจนทนไม่ไหวแล้วสิ......

มัวแต่มองจ้องอยู่อย่างนั้นจะขอกินก็กลัวเสียฟอร์ม จนมือข้างหนึ่งของ
ดาราหนุ่มมาคว้าเอาไปกัดเข้าปากเสียคำโตต่อหน้าต่อตา
หนุ่มน่ารักสะดุ้งหันมองตาค้าง แล้วกลืนน้ำลายลงคอตาม
จ้องปากคนหน้าหล่อที่เคี้ยวอย่างน่าเอร็ดอร่อยให้เขาดูตาไม่กระพริบ
ใจหาย เมื่อเห็นเอสอ้าปากจะกัดอีกคำ ก็ทนไม่ไหวรีบผวาเข้าไปคว้าแย่ง
ดึงเอาเบอร์เกอร์ที่เหลือออกจากปากเอส ไล่ตีมืออีกฝ่ายให้ปล่อย

“ซื้อมาให้คนอื่นแล้วเอาไปกินเอง ทุเรศจริงๆ คนอะไร!”

“อ้าวววว... ก็ไหนว่าไม่กินไงคร๊าบบบบบ?”

“ฮึ่ม~ยุ่งน่า!..////////*//”

น้ำเคี้ยวแก้มตุ่ย เหล่มองดาราหนุ่มตาขวาง ท่าทางจะโมโหหิวซะแล้ว
รีบดึงถุงของกินขึ้นมาวางบนตักตัวเอง นั่งกอดไว้อย่างหวงของ
คนหน้าหล่อส่ายหัว ได้แต่แอบขำอย่างชอบใจ....

.....................................

...................................

หลังจากที่ท้องอิ่ม ดูเหมือนคนน่ารักของเขาจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง

“น้ำ............คุณชอบทะเลมั้ย”   จู่ๆเสียงนุ่มของคนข้างๆก็เอ่ยถาม
พร้อมกับทิวทัศน์รอบตัวที่ค่อยๆเปลี่ยนไป น้ำจึงชะเง้อหน้าดู
มองชายหาดที่อยู่อีกไม่ไกล รถคงแล่นไปถึง...

เอสอมยิ้ม กดปุ่มลดหลังคาลง เรียกความตื่นเต้นให้คนน่ารัก
แหงนหน้าขึ้นมอง ไล่สายตาตามหลังคารถที่ค่อยๆเปิดโล่งออก
แล้วพับเก็บหายไปทางด้านท้ายรถ ตอนนี้กลายเป็นว่า เขากำลัง
นั่งอยู่ในรถเปิดประทุนสุดเท่ แถมยังได้สัมผัสกับสายลมเย็นชื่นใจ

รถหรูขับแล่นไปตามทางถนนเลียบชายหาด ....วันนี้แดดไม่แรงนัก
น้ำเหม่อมองวิวชายทะเล..  ต้นมะพร้าวที่ขึ้นเรียงรายอยู่สองข้างทาง
ถูกลมทะเลพัดให้ใบโบกสะบัดปลิวไปตามแรง ดูสวยงาม
ดวงอาทิตย์ที่อยู่ตรงขอบฟ้าคราม... และคลื่นทะเลที่หมุนเกลียว
ไล่ตามกันมา สาดกระทบหาดทรายขาว...หนุ่มน่ารักท้าวแขนกับ
ขอบประตูรถ เอียงหน้ารับลมที่มีกลิ่นของทะเลลอยมาจางๆ...

แรงลมนั้นพัดให้ผมนุ่มสีน้ำตาลอ่อนพลิ้วไสว ดวงตาที่มีแพขนตายาว
ค่อยๆหลับลง แล้วรอยยิ้มเล็กๆก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวาน...

เอสมอง...... อดนึกถึงลูกหมาที่ชอบยื่นหน้ารับลมไม่ได้(น่ารักดี////)

คนหน้าหล่อแอบชำเลืองมองปฏิกิริยาของน้ำเป็นระยะๆ
อมยิ้มอย่างพอใจ แสดงว่าคนน่ารักของเขาชอบทะเล...

ล้อรถยังหมุนวนแล่นไปบนถนน ไม่มีทีท่าว่าจะเข้าจอดที่หาดไหน
จนแล่นเลย ออกจากทางเลียบชายทะเลไป...

น้ำหันมองชายหาดสวยจนเหลียวหลัง ขมวดคิ้วอย่างงุนงง

........อ้าว..ไม่ได้มาทะเลหรอกหรือ...? 

ทั้งที่ตั้งใจจะไม่ยอมพูดด้วย ก็อดเอ่ยปากถามไม่ได้

“นี่... คุณจะไปไหน?”

“เปล๊า.....ไม่ได้ไปไหน ก็คุณว่าตามใจผม ผมก็ว่าจะตามใจคุณ
เลยไม่รู้จะไปที่ไหนดี........เอ...หรือว่าจา.....แวะนู้นกันมั้ย”

หนุ่มน่ารักมองตามสายตาเอส....เห็นโรงแรมตั้งตระหง่านอยู่ข้างทาง
เท่านั้นกำปั้นเล็กก็เข้ารัว ตีเนื้อตัวเจ้าคนขับรถขี้แกล้ง ที่ทำท่าจะ
เลี้ยวเข้าไปไม่ยั้ง แก้มแดงๆยิ่งทำให้คนขี้แกล้งนั้นหัวเราะไม่หยุด...

ออกมาจากถนนเลียบชายหาดได้สักพัก รถหรูก็ขับแล่นไปในทางที่
น้ำไม่คุ้นตาอีกเช่นเคย... คราวนี้เขาไม่ถามอะไรอีก เดี๋ยวจะเข้าทาง
เจ้าคนแผนสูง คนน่ารักแอบชำเลืองมองเจ้าของรถหยิบแว่นกันแดด
ขึ้นมาสวม..... มันช่างดูเข้ากับใบหน้าหล่อนั่นเสียจริง ยิ่งดูเท่เข้าไปใหญ่

ต้นไม้ใหญ่สองข้างทาง แผ่กิ่งก้านสาขาสอดประสานกันเป็นแพใหญ่
ดูร่มรื่น สีเขียวขจีของใบไม้ดูเย็นสบายตานัก รับกับท้องฟ้ากว้างสีฟ้าสด
อากาศวันนี้ไม่ร้อนเหมือนเช่นทุกวัน ราวกับเป็นใจให้รถหรูแล่นฝ่าสายลม
เย็นแสนชื่นใจไปบนถนนที่อุดมด้วยแมกไม้ใหญ่น้อยนานาพรรณ.....

ไม่นานรถของดาราหนุ่มก็วกกลับเข้าไปในเมือง
ล้อรถคันงามขับเคลื่อนพาพวกเขาผ่านไปยังสถานที่ท่องเที่ยว
ที่สวยงามต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวัดวาอาราม...รูปปั้นสัญลักษณ์เมือง
ตึกสวย อาคารแปลกตา.. ริมแม่น้ำใหญ่ที่มีเรือสัญจรแล่นข้ามฟาก

เอสขับรถไปเรื่อย..... คนน่ารักชักจะเพลินเมื่อได้นั่งกินลมชมวิว
ดูสองข้างทาง คิดว่าแบบนี้ก็ดูเข้าท่าดีเหมือนกัน น่าแปลก
ที่เขารู้สึกสบายใจขึ้น อย่างน้อยมันก็ยังดีกว่าที่ต้องนั่งเศร้า
อยู่คนเดียวในห้อง....  คนหนึ่งนั่งมองวิวข้างทางไปเรื่อย
มีสีหน้าที่แจ่มใสขึ้นแล้ว กับอีกคน ที่คอยแอบมองคนนั่งข้าง
 แล้วขับรถไปอย่างสบายอารมณ์...

ทั้งสองมีรอยยิ้มเจืออยู่บนใบหน้า แม้จะไม่ได้พูดอะไรกันอีก
แต่พวกเขาต่างก็มีความรู้สึกดีๆ กับบรรยากาศแบบนี้เหมือนๆกัน....

เมื่อรถแล่นมาจนถึงสะพานแขวนข้ามแม่น้ำใหญ่ น้ำนั่งเอนหลัง
พิงพนักเบาะรถ หันไปมองดูภาพพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า
เขายิ้มให้กับภาพที่สวยงามเหมือนความฝันตรงหน้า แล้วเปลือกตา

ก็ค่อยๆ.....ปิดลง....   

ดาราหนุ่มขับรถไป คอยหันมามองหน้าคนข้างๆไป

คนน่ารักของเขาหลับซะแล้ว... น่ารักจริงทั้งที่ระแวงเขาเสียขนาดนี้
กลับนอนหลับต่อหน้าเขาได้ ไม่กลัวจะโดนทำอะไรหรือพาไปไหนเลยนะ
นอนอย่างสบายใจเชียว...เฮ้อ...//////// 

เอส มองหน้าคนที่หลับพริ้มอยู่เบาะข้างๆ
มุมปากบางสีชมพูระเรื่อนั้นยักยิ้มขึ้นนิดๆ
คนหน้าหล่อเองก็อดยิ้มอย่างมีความสุขตามไม่ได้ 

...คงกำลังฝันดีสินะ...

..............................................


****************


ตาตี่ๆของเจ้าน้องชายตัวโตต้องเบิกโพลงด้วยความประหลาดใจเป็นที่สุด
เมื่อได้เห็นดาราหน้าหล่อ อุ้มพี่ชายหน้าหวานของเขากลับเข้ามาในบ้าน
ซ้ำพี่ชายเขายังหลับปุ๋ยคาอกอุ่นนั้น อย่างสบายอารมณ์อีกต่างหาก...
แม้จะยังงงๆระคนแปลกใจ ทึ่งเหลือเกินที่เอสพาน้ำกลับมาในสภาพนี้ได้
แต่หนุ่มตี๋ก็รีบวิ่งกุลีกุจอไปเปิดประตูห้อง ให้เอสพาน้ำเข้านอนบนเตียง

คนหน้าหล่อวางน้ำลงแล้วนั่งข้างๆ ใช้มือเกลี่ยปอยผมนุ่ม
ที่ปรกตาคนน่ารักออก.... เขายังเห็นรอยยิ้มนิดๆเหมือนละเมอ
พาให้อดอมยิ้มอย่างเอ็นดูใบหน้านั้นด้วยไม่ได้

แกร๊ก... เอสค่อยๆปิดประตูอย่างแผ่วเบา ระมัดระวังไม่อยากให้เกิด
เสียงดัง กลัวคนน่ารักข้างในที่กำลังหลับฝันดีจะตื่น แล้วหันไปพูด
กระซิบเบาๆให้ประตูห้อง “ขอให้ฝันถึงผมบ้างนะน้ำ...//////”


ทันทีที่หันกลับมาก็เจอเจ้าหนุ่มหน้าตี๋ยืนรอยิงคำถามอยู่แล้ว

“พี่เอส พี่ไปไหนมา? พี่น้ำไม่อาละวาดเอาเหรอ...พี่ทำได้ไงอ่ะ.!.”
“ หึ...ก็.....ขับรถไปเรื่อยน่ะ...แต่พี่นายเขาก็ดูจะชอบอยู่นะไม่งั้นคง
ไม่หลับปุ๋ยคารถพี่แบบนี้หรอก คงได้ผ่อนคลายขึ้นบ้างไม่มากก็น้อยล่ะ”
“ขอบคุณพี่เอสมากนะครับ ที่เป็นห่วงพี่น้ำ...ผมเอง ยังทำให้พี่เขา
สบายใจขึ้นแบบพี่เอสไม่ได้เลย... พี่นี่เก่งจริงๆ”

 เอสกรอกสายตามองไปรอบบ้าน........ข้าวของต่างๆถูกจัดเก็บลงกล่อง
ลงลังไว้บ้างแล้ว ชายหนุ่มสูดหายใจเข้าปอด....

“นิกกี้.......พี่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย”

......................................

.....................

...........

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






meawza

  • บุคคลทั่วไป
กรี้ดดด

หวานมากอ่ะ  พาขับรถชมวิว

อยากรู้อ่ะเอสจะช่วยน้ำยังไง

นิยายสนุกมากกกค่ะ ตามทุกวันเลย

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2
พี่เอสจะทำอะไรต่อล่ะ ซื้อบ้านใช่ไหม

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

samsoon@doll

  • บุคคลทั่วไป
ซื้อบ้านต่อมาแล้วเดี่ยวน้ำก็งอลอีกมั้ยหละเนี้ย

ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
สองพี่น้อง น้ำ,นิกกี้ น่ารักดี ดูแลกันและกันดีจัง
ส่วนน้ำ รู้สึกจะชมเอส (ในใจ) บ่อยเกินไปหรือเปล่า คำก็หล่อ สองคำก็หล่อ  เอิ๊กกกก  ไปไหนไม่รอดแล้ว น้ำเอ๊ยยย   :laugh:

ออฟไลน์ daboo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 444
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
คราวนี้ห้ามขาดตอนนานๆอีกน๊า

ออฟไลน์ Nunng

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 128
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ตามอ่านอยู่ค้าแต่งสนุกมากมายอ่า  :L2: :L2: :L2: มาต่อเร็วๆนะคะ  :call: :call: :call: :call:

ออฟไลน์ entirom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-2
น้ำอ่ะ
น่ารักจริง
แต่ขี้หวีดไปหน่อยน่า

ออฟไลน์ Petalkiss

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 307
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
หวานมากกกก  :L1:
อิจฉาน้ำจังเลย เอสดูแลดี๊ดี

อยากรู้ว่าเอสจะทำอะไรนะ?

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






killy

  • บุคคลทั่วไป
เอสจะช่วยน้ำได้ใหมอ่า

ออฟไลน์ vascular

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-2
น้ำนี่เมาแล้วรั่วได้อีก

ออฟไลน์ EunSung87

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +142/-2
เมื่อไหร่น้ำจะยอมรับสักที

ออฟไลน์ tsktonight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-0


ตอนที่8 โอกาส (ครึ่งหลัง)



“บ้าน่า!นี่พี่พูดจริงๆเหรอ!!? เฮ้ยยยยย....พี่เอส!” เจ้าหนุ่มหน้าตี๋
ร้องเสียงสูงอย่างตกอกตกใจ ทันทีที่ได้ยินคำพูดจากปากดาราหนุ่มว่า


“พี่ซื้อบ้านหลังนี้ไว้แล้วนะ”


นิกกี้ถึงกับนั่งอึ้งกิมกี่ พี่ชายเขาจะรู้ตัวไหมนี่ว่ามีคนหลงรักถึงเพียงนี้

“นี่... พี่ลงทุนจีบพี่น้ำขนาดนี้เลยเหรอ.... แต่ไอ้ไม้นี้ มันไม่ได้ผลหรอก
พี่ชายผมไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน ขนาดไอ้เทพพิชัยมันจะโอนบ้านให้
พี่แกยังไม่เอาเลย เพราะรู้ดีว่ามันมีจุดประสงค์อะไร...”

“...........มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนิกกี้  พี่...แค่อยากช่วย
แต่ไม่ได้เอาเรื่องบ้านมาบังคับใจน้ำ.... แล้วถ้าน้ำเห็นแก่เงิน
เขาคงโดดเข้าใส่พี่ตั้งนานแล้ว พี่รู้ดีถึงได้ยิ่งชอบเขา//////...”

“แล้วพี่ต้องการอะไรครับ...”

“โอกาส...”

นิกกี้ยิ้มบางๆให้กับคำตอบของเอส

“แต่...พี่น้ำไม่ชอบผู้ชาย...”

“พี่ไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆ ขอแค่โอกาส นายจะให้พี่ได้มั้ย”

“เฮ้ย!.||||||||||| มาขออะไรกับผม!? ไม่ไปขอพี่น้ำโน่นล่ะครับ..”

“ฮะฮะฮะ ต้องขอกับนายนั่นแหละ ถูกแล้ว!”

หนุ่มตี๋ทำหน้างง จนคนหน้าหล่อต้องกระซิบกระซาบแผนการลับ
ที่จะได้มาซึ่ง โอกาส ให้ฟัง.... แล้วเมื่อฟังเสร็จ เจ้าว่าที่น้องชายก็ต้อง
ตาโตหัวเราะร่าไม่หยุด สองหนุ่มจับมือเป็นพันธมิตรกัน

“55555555555น่าสนุกชะมัด! โอเคเดี๋ยวผมจัดให้! เอาไปเล้ยยยย
แถมข้าวให้ด้วยสองกล่อง ก๊ากกกกก~~~55555555”


…………………

*****************

…………..


ขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่ง ทางฝั่งเจ้าหนุ่มลูกครึ่งเทพพิชัย
เขากำลังหัวเราะไม่ออก ต้องนอนแบบอยู่ในห้องพิเศษของรพ.
เพื่อรักษา...ไอ้นั่น ที่ยังเจ็บไม่หาย...แถมยังช้ำใจรันทดหนักกว่าเดิม
เมื่อได้ฟังคำขาดจากบิดาของตนเอง

“ลื้อต้องเลิกยุ่งกับลูกไอ้กิม ตั้งแต่บัดนี้ไป!”
“No! No way! Because I  love him!!”
(ไม่มีทางเพราะผมรักเขา!)
“โธ่~ไอ้ลูกไม่รักดี! ลื้อจะทำให้ป๊ากลุ้มใจจนตายห่าไปก่อนรึยังไง
ถึงจะยอมเลิกยุ่งเกี่ยวกับมัน! ป๊าอายขายขี้หน้าหมอที่นี่เขาจะแย่แล้ว
นี่ถ้ารู้ไปถึงไหนอายเขาไปถึงนั่น ใครถามว่าลื้อเข้ารพ.ทำไม
ป๊าก็ต้องโกหกเขาว่า ลื้อเป็นไส้ติ่ง ทั้งที่จริงเป็นเพราะมารักษา อ๋ำ!
||||||||||โธ่อาเท๊มมมม ฟังป๊าบ้างเถ๊อะ!!”

เจ้าหนุ่มลูกครึ่งหน้าบูดบึ้งไม่ยอมมองหน้าพ่อซักนิด...

“||||||| I’ll tell mom!.u re infidelity. …..”
( ผมจะฟ้องแม่!..ว่าพ่อมีกิ๊ก....)
“ฮึ่ย~~~โว้ยยยย เลิกพูดอังกฤษใส่ป๊าซะทีไอ้ลูกบ้า! นี่ป๊าลื้อนะ!
ลื้อไม่ต้องเอาอาแทมมี่มาขู่ ไอ้ลูกเวรเอ๊ย~~ ไม่รู้ล่ะ! ยังไงๆ ป๊าก็
จัดการขายบ้านหลังนั้นทิ้งไปแล้ว มันจะได้จบๆกันไปซะที!”
“ผมจะกลับไปอยู่กับแม่! แล้วไม่กลับมาหาป๊าอีกเลย คอยดู....”
“เฮ้ย! ไม่ได้นะอาเทม!! ป๊าไม่ให้ลื้อไปไหนทั้งนั้น ลื้อเป็นลูก
ต้องมารับช่วงต่อกิจการของป๊าซี่ เห็นผู้ชายดีกว่าป๊าเรอะ!”
“ไม่รู้ล่ะ! ยังไงๆผมก็ไม่เลิกรักน้ำ ถ้าป๊าบังคับผม ...............
ผมจะหนีกลับเมืองนอก!”
“ทั้งๆที่มันเกลียดลื้ออย่างกะขี้เนี่ยนะ!~~ ดูมันทำกับลื้อซี่~||||||||”
“อึ๊ก!!!~|||||||||||....ผมเกลียดป๊าที่สุดเลย!!”

เจ้าหนุ่มลูกครึ่งเหมือนโดนมีดแทงเข้าที่กลางดวงใจ...
มุดหน้าหนีเข้าผ้าห่มเป็นเชิงบอกให้รู้ว่าเลิกคุยไล่พ่อให้กลับไป
นายยุทธพิชัยส่ายหน้าอย่างระอา ได้แต่เก๊กซิมที่มีลูกชายกับเขาอยู่
คนเดียวก็ดันเป็นเกย์...แถมยังหลงผู้ชายจนโงหัวไม่ขึ้นอีก...

ถอนใจเดินปึงปังอารมณ์เสียออกจากห้องไป แต่ยังไม่วายหันมา
ทิ้งท้ายก่อนกลับไว้ให้เจ้าลูกชายเจ็บใจเล่นอีกดอกว่า

“ถึงลื้อจะรักมันแทบดิ้นตาย ยังไงซะ มันก็ไม่มีวันรักลื้อ!
เพราะว่าลื้อเป็นลูกป๊า! จำใส่กะลาหัวโตๆของลื้อไว้ให้ดี
ยิ่งขายบ้านไป มันยิ่งจะเกลียดลื้อเข้ากระดูกดำ! หึ...ดี!!!”

คำที่พ่อพูดไว้....มันเป็นจริงดังว่าทุกคำ.......

ไอ้หนุ่มลูกครึ่งนอนชอกช้ำทั้งกายทั้งใจ.....||||||||
สาหัสเยี่ยงนี้ ท่าทางต้องรักษาตัวอีกยาวกว่าจะมีแรง
ลุกขึ้นมาวิ่งไล่ตามหาน้องน้ำสุดที่รักของเขาได้

“.....ผมไม่มีวันยอมแพ้ป๊าหรอก! คอยดูเถอะ ผมจะต้องทำให้น้องน้ำเป็นของผมให้ได้!
แล้วผมจะพาหนีป๊าไปอยู่กับแม่ที่เมืองนอกให้ดู๊~~~ฮึ่ม...ไม่รู้ป่านนี้น้องน้ำของพี่จะเป็นยังไง
ต้องเข้าใจพี่ผิดอยู่แน่...ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะที่รัก พี่เทมจะต้องหาน้องน้ำให้เจอ แล้วพากลับมา
อยู่ในอ้อมอกพี่เหมือนเดิมแน่นอน!”

เทพพิชัยได้แต่คร่ำครวญถึงหวานใจของเขา อย่างแสนเสน่หา...

..............................

+++++++++++++++++++++++

…………………….


เช้าวันต่อมา ณ บ้านหลังสีเขียวอ่อนแสนสวย คนอาศัยบางคน
ยังคงนอนไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าบ้านหลังงาม มันได้เปลี่ยนเจ้าของแล้ว

ก๊อกๆ......... “พี่น้ำ พี่...ตื่นยัง?”

คนน่ารักงัวเงีย ขยับตัวลุกนั่งบนที่นอนได้ยินเสียงน้องมาปลุก
นิกกี้ค่อยๆเปิดประตู โผล่หน้าเข้ามาเห็นพี่ชายอ้าปากหาวหวอดๆ
อยู่บนเตียง ก็ยิ้มตาหยีเข้าไปหา...

“ตื่นได้แล้ว พี่น้ำ ผมมีข่าวดีสุดๆมาบอก รับรอง พี่ต้องดีใจจนกระโดดดึ๊งเลยล่ะ!”

แต่ดูเหมือนคนฟังยังนั่งซึมกะทือ เมาขี้ตาไม่หาย

“ข่าวไรของมึง..? ให้กูนอนต่อก่อนแล้วกัน.... อีกหน่อยคงไม่ได้
นอนที่บ้านนี้อีกแล้ว ขอกูนอนให้หนำใจก่อนได้ป่ะ..||||||||”

น้ำพูดเสียงอ่อยๆ..แต่น้องชายส่ายหน้าไม่อนุญาต รีบเข้ามา
ดึงแขนพี่ชายให้ลุกออกจากเตียง แล้วดันหลังให้เดินไปพลางพูด

“เอ้า! รีบอาบน้ำเข้าพี่! เดี๋ยวก็ไปทำงานสายกันพอดี”

คนพี่ได้ฟังก็ชะงัก หันไปมองหน้าเจ้าน้องตาตี่อย่างงงๆ...

“พูดอะไรของมึงวะ...กูมีงานทำกะเขาที่ไหน.... รึนี่มึงกำลังจะ
บอกให้กูออกไปหางานทำใช่มั้ย”

น้ำถอนใจพูดหน้าหงอยๆ แต่นิกกี้กลับหัวเราะอย่างมีเสศนัย

“ผมหางานให้พี่ทำเรียบร้อยแล้ว! ได้เงินเดือนละ สามหมื่นบาท!”

“ห๊า!!? จริงเรอะ!? นะ..นะนี่ มึงอย่ามาล้อกูเล่นนะไอ้นิก!”

น้ำดีใจจนตาโตไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ว่ามีเรื่องดีๆเกิดขึ้นกับเขาด้วย

“ผมพูดจริ๊ง! รีบอาบน้ำแต่งตัวให้หล่อๆเลยนะพี่ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“เฮ้ยเดี๋ยวสิ กูยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นงานอะไร แล้วมึงหามาได้ไง?”
“เอาน่า....ผมจะเล่าให้ฟังระหว่างทางก็แล้วกัน สายมากแล้วไปเร็วพี่!”

.........................................

*******************



รถแท็กซี่พาคนน่ารักและน้องชายมาส่งที่หน้าคอนโดหรู
แต่คนพี่ยังดูลังเลที่จะก้าวออกมา จนเจ้าคนน้องต้องลงมาเปิดประตู
พยักหน้า บอกให้พี่ชายรีบลงจากรถ
น้ำหน้าแหยนิดๆ.... ยืนมองคนขับ ที่กำลังหยิบกระเป๋าเสื้อผ้า
ของเขาออกมาจากท้ายรถ หันไปพูดเสียงอ่อยกับน้องชาย

“ทำไมต้องกินอยู่ที่นี่ด้วยวะ... กูไม่อยากอยู่บ้านคนอื่นเลย”

งานที่เจ้าน้องชายหาให้คือ การมาอยู่ดูแลคนป่วยที่คอนโดแห่งนี้
นิกกี้บอกกับพี่ชายว่างานนี้เหมาะกับน้ำในตอนนี้ที่สุดแล้ว
เพราะนอกจากจะได้ที่อยู่ ที่กิน ยังได้เงินเดือนที่มากพอจะทำให้
เช่าบ้านอยู่ด้วยกันใหม่ได้ในวันข้างหน้า...

“ฮึ่ม...เอาเถอะน่า!~ เดี๋ยวพี่ก็ชินเองแหละ ทนๆทำไปก่อนเห๊อะ
พี่อยู่ที่นี่ผมจะได้สบายใจ ส่วนผมไม่ต้องห่วง เดี๋ยวไปแชร์หอ
อยู่กับเพื่อนก่อน ถ้าพี่ไม่ชอบไว้ได้เงินแล้วค่อยหางานใหม่เอา
พี่เชื่อผมนะ..นะพี่น้ำ นะ”  ร่ายยาวกล่อมจนในที่สุดน้ำก็ยอม
พยักหน้าตกลง เออออห่อหมกด้วย...เขาไม่อยากเป็นภาระของน้อง

คนน่ารัก คิดแล้วก็ถอนใจ....มองไปรอบๆ.... ......เอ...มันรู้สึก........

คุ้นตาบอกไม่ถูก... คิ้วสวยเริ่มขมวด....แหงนหน้าขึ้นมองตัวตึก...

ตาหวานต้องเบิกโตขึ้นทันใด เมื่อความทรงจำย้อนกลับมา
เขาจำได้แล้ว ที่นี่เป็นคอนโดเดียวกับที่เจ้าดาราโรคจิตนั่นอยู่!
น้ำหน้าเสีย รีบหันไปหาน้องพูดระล่ำระลัก

“เฮ้ย!!ที่นี่!....ทะที่นี่ มัน!”  ยังไม่ทันจะได้ถามให้รู้เรื่อง
นิกกี้ก็รีบยัดกระเป๋าเสื้อผ้าใส่มือเขา พร้อมข้าวอีกสองกล่อง
หนุ่มน่ารักมองหน้าน้องสลับกับของในมืออ้าปากเหวอ...

“ฝากของแถมให้เจ้านายพี่ด้วย ผมไปล่ะ อย่าดื้อนะพี่!..(อิอิ..)”

พูดเสร็จก็กระโดดขึ้นรถแท็กซี่ สั่งให้คนขับรีบออกรถอย่างเร็ว
แล้วหายลับไปภายในพริบตา.... ทิ้งให้น้ำยังยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น...
แล้วชูกล่องข้าวในมือขึ้นมองอย่างงงๆ...

“นี่...นี่มึงทิ้งกูเลยเหรอไอ้นิกกี้!.....|||||||||||| เวรเอ๊ยยยย..ให้กูมา
ทำงานที่ไหนไม่ทำ ดันมาทำที่นี่ได้...ที่นี่มัน...คอนโดไอ้บ้านั่นนะ”

ทันใดนั้นเขาต้องสะดุ้งเฮือก อยู่ดีๆก็มีมือของใครบางคนมาดึง
ถุงข้าวกล่องออกจากมือของเขาไป น้ำหันหลังไปมองอย่างตกใจ
แล้วก็ได้เจอกับคนที่เขากำลังนึกถึงอยู่พอดี  เอสส่งยิ้มกว้างมาให้
ชูกล่องข้าวขึ้นแล้วพูด        “ขอบคุณสำหรับของแถมนะครับ”

น้ำชี้หน้าดาราหนุ่ม         “นี่! คุณ!...”

คนหล่อยิ้มหวานให้แล้วจัดแจง ลากกระเป๋าของคนน่ารักเดินเข้าคอนโดไป

“เฮ้ย เดี๋ยว! คุณจะเอาของผมไปไหน!? นี่! เฮ่ เฮ่ เอาคืนมา ผมมาทำงานนะ
ไม่มีเวลามาเล่นกับคุณหรอก หยุด ..” 

“ผมรอคุณตั้งนานแน่ะ..มาสายนะ แต่... (มองน้ำตั้งแต่หัวจรดเท้า)
วันนี้คุณอุตสาห์แต่งหล่อมาหาผม ถือว่าอนุโลมผมให้อภัย//////”

เอสยังไม่หยุดเดินหันมาพูด แล้วยิ้มยักคิ้วให้จนน้ำชักจะโมโห

“ฮึ่ม! หูหนวกรึไงผมบอกว่า ผมมาทำงานที่นี่ ผมรอเจ้านายผมอยู่”
“ก็ผมนี่ไงเจ้านายคุณ ป่ะ ไปทำงานกันเถอะ(ยิ้มหวาน)”
“คุณนี่มันจริงๆเลยนะ ผมต้องมาดูแลคนป่วยที่นี่!”
“ก็ผมอีกนั่นแหละ ที่คุณต้องดูแล..”
“จะบ้าเรอะ!/////*// คุณไม่ได้ป่วยซักนิด หยุดล้อเล่นได้แล้ว!”
“ผมไม่ได้ล้อเล่น ผมเป็นคนจ้างคุณผ่านทางนิกกี้ ให้มาคอย
ดูแลตัวผมเองแหละครับ.......ก็ผมเป็นโรคหัวใจนี่..”
“ หา---------------------------!?”
“หัวใจผมมันอ่อนแอ ต้องมีคนมาคอยดูแลใกล้ๆ...แต่ คนคนนั้น
..ต้องเป็นคุณคนเดียวเท่านั้นนะ../////////”

น้ำหน้าแดงให้กับรอยยิ้มสดใสของเอส ยืนกัดปากตัวเองอย่าง
เจ็บใจ มองคนหน้าหล่อเดินลากกระเป๋าของเขาเข้าลิฟท์

“เอ้า!ยืนเอ๋ออยู่นั่นแหละ รีบเข้ามาสิน้ำ”

ดาราหนุ่มกดลิฟท์ให้เปิดค้างไว้รอ…

มาถึงตอนนี้ หนุ่มน่ารักรู้ตัวแล้วว่าเขาถูกหลอกก็กำหมัดแน่น

“ไอ้นิก! ไอ้น้องระยำเอ๊ย! ไอ้ห่ามึงหลอกกู!!~~~~///////*//”



tsktonight...TBC.

***มีใครสังเกตบ้างไหมค่ะว่าในเรื่องนี้มีลูกครึ่งเพียบเลยไม่ใช่เฉพาะเจ้าเทมคนเดียว
แต่เรียกให้เป็นลักษณะเด่นของเขาแค่คนเดียวอ่ะค่ะ55
อย่างเช่นเอสก็เป็นลูกครึ่งเหมือนกันเขามีตาสีน้ำตาลนะจ๊ะ
เอสเป็นลูกครึ่งหลายเสี้ยวค่ะสเปนไทยญี่ปุ่นและฟิลิปปินส์
เทพพิชัยเป็นลูกครึ่งอังกฤษจีนค่ะ
ส่วนน้ำกับนิกกี้ก็ครึ่งจีนไทยค่า :m26:

ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
คนอ่านก็ลูกครึ่งค่ะ ครึ่งผีครึ่งคนอะนะ   :z3:

ถ้าน้ำยอมคราวนี้ คนอ่านจะถือว่าน้ำมีใจให้เอสแล้วล่ะ ก็นิสัยไม่ยอมใครแบบน้ำมีรึจะยอมอยู่กับคนที่ไม่ชอบอะ เหอๆๆๆๆ

killy

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6
แล้วจะงัยต่ออะครับ

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
 :pigha2: :m20:ครึ่งๆกลางๆเพียบเชียวรวมคนอ่านด้วยแล้ว



ออฟไลน์ entirom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-2
แล้วคนแต่ง
ลูกครึ่งป่ะค่ะ

ไม่ชอบของไทยหรอ

อิอิอิ

meawza

  • บุคคลทั่วไป
ค้างค่า!!!

ทำไมเราไม่สังเกตอ้ะว่าเรื่องนี้ลูกครึ่งเพียบ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด