ปล. วันนี้มีพายุหิมะด้วยอะ พัดเข้าหัวเข้าหูจนแทลลืมตาไม่ขึ้น ดีนะที่เจ้ไม่มีหอยเป็นของตัวเอง ไม่งั้นอยากเจอหอยแช่แข็ง อิอิ
แถมวันนี้ตอนขากลับรอรถเมลล์นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เกือบ ชม.

รถมันวิ่งไม่ได้อะ หิมะมันถมถนน พอรถมานะ คนแน่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

แถมรถก็วิ่งด้วยความเร็วเต่าสุดๆ แล้วอีตอนมาต้องขึ้นเนินนะ มันก้ขึ้นไม่ได้ เพราะว่าคนเยอะ...หนัก ถนนลื่น.....หิมะกลบ
มันเลยจอดซะงั้น เจ้ก็ยื่นแบกโน๊ตบุ๊คหนักเกือบสามโลเอาไว้เต็มสองบ่า เมื่อยมากกกกกกกกกกกกกกก เพราะว่าวันนี้ก็ยื่น เดินและวิ่งทำงานมาทั้งวัน

สุดท้ายอีตาคนขับก้เลยลองขับเหมือนงูเลื้อยขึ้นเนินดู ปรากฏว่ามันก็พอขึ้นได้นะ แม้ว่าบางทีมันอาจจะถอยกลับลงมาบ้างเพราะว่าล้อมันฟรีไง สุดท้ายก็ขึ้นมาได้
แต่อีตอนลงเนินซิเคอะคุณขา ใจเจ้กระตุกเสียวแว้บๆ

ก็มันมีการลื่นไถลแล้วก็ส่าย เทกระจายคนบนรถเป็นพักๆ นึกว่าจะต้องตายกลายเป็นผีเฝ้าหิมะกลางถนนไปซะแล้วงานนี้
พอลงรถ.....หนาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ลมกรรโชกแรงสุดๆ ปกติทุกวันก้เดินจนแทบจะกลายเป็นวิ่งอยู่แล้ว
แต่สำหรับวันนี้ ยอมเสียกริยาหญิงไทย ขอกลายร่างเป็นอิเจ้วิ่งสู้ฟัดสักวัน
วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เหนื่อยก็เหนื่อย หนาวก็หนาว ลื่นก็ลื่น
แถมต้องวิ่งพลางหลับตาพลางเพราะหิมะมันสาดเข้าหน้าเข้าตาเต็มไปหมด
แต่ก็กลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ(ที่คาดว่าสะบักสะบอมพอควร)
เจ้ก้ได้แต่หวังว่า......พรุ่งนี้มันคงจะดีขึ้น
