ถึง....ทุกๆ คน
วันนี้ขอตอบแบบบัฟเฟ่นะ
เพราะเห็นว่าแต่ละคนมีข้อความหรือคำถามที่คล้ายๆ กันอะ
คืองี้นะเจ้ต้องขอออกตัวก่อนเลยว่า เจ้ไม่ใช่คนน่าตาจริงๆ และไม่คิดว่าตัวเองมีเสน่ห์ตรงไหนเลยจริง
เจ้เป็นคนพื้นๆ เรียกว่าพื้นมากๆ สามารถหาได้ทั่วไปตามถนนและท้องตลาดสด
บางทีเจ้ส่องกระจกยังกลัวๆ หน้าตัวเองเลย ทำไมมันน่ากลัวอย่างงี้ก็ไม่รู้ ไม่เคยเห็นว่าตัวเองน่ารักหรือเท่ห์ตรงไหนเลย
ถ้าเจ้น่ารักๆ อย่างน้องนัท MyLove(ว่าตามเฮียของไอ้หมามัน) เจ้คงกวาดหมดกรุงแล้วหละคะ แต่เสียดายเจ้มันไม่สวยอะดิ
แต่อาจจะเรียกว่าเจ้โชคดีหรือบางทีก็อาจจะโชคร้ายที่คนที่เข้ามามักจะหน้าตาดีกว่าเจ้ตลอดเลย
เจ้ก็เลยโดนแย่งทุกที แล้วคนที่เข้ามาแย่งก็สวยๆ หล่อๆ กันทั้งนั้น ชนิดที่ว่าเจ้ไม่มีทางสู้ได้เลย
ขนาดพี่ฐาที่ว่าแก่กว่าเจ้ก็ยังหน้าตาดีกว่าเจ้เลยอะ ผมพี่แกนะสวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกก สวยกว่านางแบบโฆษณายาสระผมอีก
แต่มันก็แปลกนะเรื่องผู้ชาย เจ้ไม่ต้องไปดิ้นรนขวนขวายหาเลย อยู่เฉยๆ เดียวมันก็มาเอง (อันนี้โม้แระส์ แต่ถ้าไม่นับการไปเที่ยว การแชทเอ็มแล้วหละก็ เจ้ก็ไม่เคยหาด้วยวิธีการอื่นเลยนะ)
แต่นั้นแหละ เหมือนเข้ามาเจอเพื่อจากเลย จากเป็นก็มี จากตายก็เกือบมีนะ(เลิกกันก่อนที่เขาจะตายอะ)
เจ้ก็เลยผ่านมาหมดแระส์ แอบรักเพื่อนสนิท รักผัวชาวบ้าน ชาวบ้านมาชอบผัวเรา รักคนแก่ เด็กมาชอบ ไปบ้าผู้ชายหรือผู้ชายมาจีบ โดนหลอกแดกหรือไปหลอกแดกเขา ไทย จีน ฝรั่งเจ้ก้กวาดมเรียบ รักแล้วเกลียดหรือเกลียดก่อนแล้วค่อยรัก รักทางไกลทางสั้น รักมั่นหรือหน่ายเร็ว เจ้ก็เข้าประกวดหมดทุกเวที เจ้ยังเคยมานั่งคิดๆ อยู่เลยนะเคอะว่า....ตกลงตูจะเอายังไงกับตัวเองว่ะเนี้ย? จะร่านๆ แรดๆ ไปอย่างนี้จนถึงเมื่อไหร่ ไม่เหนื่อยมั่งหรือยังไงนะ
ก็เลยสรุปว่า....หากพลาดจากคนคนนึงแล้ว เจ้จะหยุดแระส์ ไม่ไหว รักบ่อยๆ หัวใจชำรุดกันพอดี
ขอบใจนะขาประจำทั้งหลายที่เข้ามาอ่าน ช่วงนี้เรื่องของเจ้มันอาจจะดูเรื่อยๆ ไปหน่อย (แต่ความจริงมันก็เรื่อยๆ มาตลอดศกนั้นแหละ) แต่เจ้ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้มันตื่นเต้น จะใส่สีตีไข่เพิ่มรสเพิ่มชาติ....เจ้ก็ทำไม่เป็น (อันนี้ตอแหลมั๊กมาก)
เจ้ต้องขอกราบประทานอภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วยนะที่ความสามารถมีน้อยเลยทำได้ดีที่สุดแค่นี้เอง
จาก....อิเจ้ golden flower เองเคอะ
ปล. แล้ววันนี้ฉันก็ได้เรียนรู้ว่า....ความสุขมันช่างหอมหวานมากแค่ไหนเมื่อฉันได้ก้าวล่วงผ่านความทุกข์ระทมแสนสาหัสมา
.....................................................
.............................................................
“มันอยู่ไหนของมันพี่?” ผมหันไปถามพี่อันที่เดินตามก้นผมมาแบบจ๋องๆ
“ก็โทรเข้ามือถือมันสิ”
“ไม่เอาอะ!! น้องกะจะเซอร์ไพรส์มันนิ” ผมแย้ง
“ยังไม่เข็ดอีกหรอเรื่องทำเซอร์ไพรส์คนนะ” พี่อันสวนกลับมา ผมก็อึ้งไปนิดๆ พี่อันก็รู้เรื่องบิ้กเซอร์ไพรส์ของผมที่หาดใหญ่ครับเพราะผมเล่าให้ฟัง
“เออวะ! งั้นโทรหามันดีกว่า” ผมเอามือถือมากดๆ “ฮาโหลลลลลล อยู่ไหนอะ ตอนนีเค้ากะพี่อันมาถึงแล้วนา”
“เฮ้ย! มาทำไม ก็บอกแล้วไงว่าไม่ให้มา” มันว่า
“ไม่รู้แหละ ก็มาถึงแล้วนิ จะเอาไง? จะปล่อยให้เค้ากับพี่อันยืนตากยุงอยู่อย่างนี้เร๊อะ?!” ผมไซโคลฯมัน
“ครับๆ งั้นตัวเดินมาทางหลังเวทีได้ไหมครับ เค้าแต่งตัวแล้วเลยไม่อยากออกไป”
“ได้ๆ แต่ตัวอย่าเพิ่งวางสายนะ คุยไปเรื่อยๆ” แล้วผมก้พยักหน้าชวนพี่อันให้เดินตามกันไปหลังเวที
เวทีก็ใหญ่มากอะครับตกแต่งแบบธีมคาวบอยเต็มที่เลยอะ มีกองฟางบนเวทีด้วย เด็กแม่โจ้นี่ทุ่มเทจริงๆ นับถือๆ แสง สี เสียง จัดว่าอลังการงานสร้างมาก เยี่ยมๆ
ส่วนด้านหน้าก็จะเป็นพวกเด็กจากมหาลัยต่างๆ นั่งจับกลุ่มกันเป็นวงๆ เหล้ายาปลาปิ้งครบเครื่อง แต่ละคนเถื่อนๆ ถึกๆ น่ากินทั้ง น้านนนนนนนนนนนนนนน โอ้ย! ใจสั่นอะครับผม 
“มาถึงแล้วออกมารับเร็ว” ผมเร่งให้มันออกมาจากหลังเวที มันก็เดินดุ่มๆ ท่าเขย่าโลกของมันมาตามฟอร์มอะครับ
ว้าว! วันนี้มันเท่ห์มาเชียว ใส่เสื้อลายสก๊อตสีน้ำตาลแดงกับกางเกงยีนส์สีซีดๆ+รองเท้าบูตหนังยาวถึงเข่า ข้างๆ เอวก็ห้อยเป็นพวงเชือกป่านสีน้ำตาลเส้นใหญ่อะไรแบบนั้นอะครับ แล้วก็มีผ้าพันคอด้วยครับแถมยังใส่หมวกหนังปีกกว้างแบบโคบาลด้วยอะ เท่ห์สุดๆ เลยครับ ผมเพิ่งจะเห็นว่ามันหล่อ(ขึ้นมาบ้าง)ก็วันนี้แหละครับขนาดรู้จักกันมาตั้งเกือบสองปีแล้วนะเนี้ย 
“มาเร็วกันทำไมเนี้ย? เค้ายังไม่ได้ขึ้นเวทีเลย” มันบ่นๆ ไม่กล้ามองหน้าผมเต็มๆ ตา สงสัยจะเขิน ส่วนพี่อันก็ยืนดูพวกผมอยู่ห่างๆ
“ก็มาดูตัวแสดงละครอะ แล้วใครเล่นเป็นพระเอกนังเอกหละ?” ผมถามหาตัวเอกคนอื่นๆ
“ก็เอาพวกดาวกับเดือนคณะนั่นแหละเล่น”
“อ้าว! ตัวไม่ได้เป็นเดือนคณะหรอกเหรอ?” ผมสงสัย 
“ไม่ได้เป็นเพราะอยู่กลุ่มเดียวกับไอ้เจมส์มัน เขาให้ส่งได้กลุ่มละคนอะ”
เออจริง! ผมก็ลืมไปว่ามหาลัยที่ผมกะแมทเรียนเขาจะแบ่งเด็กปีหนึ่งออกเป็นกลุ่มๆ กลุ่มละประมาณ 40-50 คน แล้วเวลาจะประกวดดาวเดือนคณะก็ให้ส่งตัวแทนชายหญิงกลุ่มละคู่ แหม๋! เสียดายจัง ถ้าไอ่แมทมันขึ้นประกวด ไม่แน่นะครับ ผมอาจมีหวานใจเป็นเดือนคณะกะเค้ามั่งก็ได้นะ จู่ๆ ก็มีเสียงเพลงมหาลัยผมดังขึ้น.....
“เค้าต้องไปแล้วอะ ถึงตาพวกเค้าแล้ว ตัวยืนรออยู่แถวๆ นี้หละกันนะ ห้ามออกไปดุหละ” มันไม่วางหันมาสำทับผมแล้วก็วิ่งเหยาะๆ ไปหาเพื่อนมัน แต่เรื่องไรผมจะยื่นอยู่ให้ยุงกันเล่นที่หลังเวที สู้ออกไปยืนดูมันที่ด้านหน้าไม่ดีกว่าเรอะ? ผมเลยชวนพี่อันไปยืนแอบดูมันอยู่ตรงใต้แนวต้นอโศกข้างโรงยิมที่อยู่ติดกัน
พอพิธีกรประกาศจบก็มีเสียงเพลงดังขึ้นมา...มันเล่นละครเพลงกันอะครับ
“พี่ๆ มันออกมาแล้ว ดูดิๆ” ผมอะตื่นเต้นนนนนนนนนนนนนนน 
ก็หวานใจผมอะสิครับ พอออกมาก็เรียกเสียงกรีดได้ดังเลยอะครับ อะไรกันเนี้ยยยยยยยยย แกมาไม่กี่วันแกก็แถวได้ไปแรดๆ ให้คนกรีดแล้วเรอะ? มันน่าตบให้หูอื้อจริงเลยนะ แต่ว่าช่างมันเหอะ!! วันนี้ปล่อยให้แรดได้วันหนึ่ง ดูมันบนเวทีดิครับ....เต้นท่าบ้าบออะไรก็ไม่รู้ทำไปได้ไงวะ แกไม่อายคนหรือไง ผมหละอยากจะถามมัน 
มันยืนส่ายหัวดิกๆ ทำท่าเป็นนักเลงโตกวนเมืองอยู่หน้าเวทีโดยมีพระเอกผู้หน้าสงสารนั่งทำท่าตีหน้าเศร้าที่ไอ่แมทไปแย่งหญิงมาควงอยู่บนลังไม้อีกหนึ่งบนเวทีห่างออกไป ผมดูไปอมยิ้มไปจนพี่อันแซว
“ท่าจะบ้าไปแล้ว”
ผมก็ไม่สน!! ยืนดูมันต่อไป อิอิ แล้วตัวโกง(อย่างมัน)ก็พ่ายแพ้ให้แกพระเอกครับ มันเลยลงหายไปจากเวที แต่ผมก็ไม่เดินเข้าไปหามันหรอกเผื่อว่าการแสดงยังไม่จบเดินไปก็เสียเวลาเปล่า
อ๊ะ! คุยกับพี่อันเพลินๆ จบซะแล้วอะครับละครของแมทมันแล้วก็เป็นการประกาศผลอะไรเนี้ยแหละครับ ละครของไอ่แมทได้รางวัลชมเชยด้วยครับ แล้วต่ไปก็ช่วงประกาศผลขวัญใจของงานนี้อะครับก็เป็นพวกพระเอกนางเอกนั่นแหละครับที่ได้รางวัลกัน
“ต่อไปเป็นรางวัลพิเศษครับผม” เสียงพิธีกรประกาศออกลำโพงดังก้องไปทั่วงาน “รางวัลขวัญใจสาวชาว.........” คงเป็นแบบรางวัลขวัญใจสื่อมวลชนไงครับ “ผู้ที่ได้รับรางวัลคือ.........” 
..............................................................................
พอเสร็จทุกอย่างเรียบร้อยแล้วพวกผมก็ชวนพากันเดินกลับไปขึ้นรถพี่อันที่จอดเอาไว้ข้างหน้ากะว่าจะออกไปหาข้าวต้มกุ๊ยหลัง มช.กินกันเสียหน่อยแล้วค่อยกลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัวออกมาเที่ยวต่อ วันนี้พี่อันสัญญาว่าจะพาไปเที่ยวที่ “มัณฑเลย์” ครับ แล้วจะพาไปกินไก่ทอดเที่ยงคืนร้านดังแถวๆ กำแพงดินกัน
“พี่คะ! ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยได้ไหมเคอะ” เสียงสาวน้อยท่าทางจะเป็นคนเหนือดังขึ้นข้างหลังพวกผม
“ครับๆ” ไอ่แมทตอบ แล้วก็ฝากหมวกที่ได้รับเป็นรางวัลเมื่อกี้มาให้ผมถือเอาไว้ ก็มีสาวๆ มาขอถ่ายรูปกับมันหลายคนหมดกันนะเนี้ย อุ้ย! ผมหละเป็นปลื้ม 
หรือว่ามันจะหล่อจริงๆ หรอวะเนี้ย สงสัยคืนนี้ต้องกลับไปดูหน้ามันให้ชัดๆ เสียหน่อยแล้ว
......................................................
พอกลับมาถึงห้องหลังจากกินไก่ทอดที่เสิร์ฟพร้อมข้าวเหนียวร้อนกับน้ำพริกหนุ่มและแคบหมูแล้วก้แยกย้ายกันนอน พี่อันนอนบนเตียงใหญ่ส่วนผมกับแมทก็ปูเบาะนอนกันข้างล่างเพราะทั้งผมแลหะแมทก็ตัวควายๆ กันทั้งนั้นจะให้ไปอัดกระจุกนอนกันอยู่บนเตียงคงไม่ได้
พอผมล้มตัวลงนอนได้ก็ซุกๆ หาไออุ่นจากหวานใจทันทีครับ และก็แน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย....แมทมันไม่อาบน้ำอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไร ผมรับได้คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ เต๋าหวานใจตูนี่หอมชื่นใจจริงๆ อิอิ พอก็หลับไปได้สักพัก ก็ได้เรื่องเลยครับ
“ตัวๆ หลับยัง?” แมทมันมากระซิบที่ข้างๆ หู
“หลับแล้ว”
“หลับแล้ว? แล้วทำไมได้ยิน”
“ก็คนมันรักไง” มุขเสี่ยวผมทำงานอีกแระส์
“ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนเค้าหน่อย”
“ห้องน้ำก็อยู่ตรงระเบียงไง ใกล้แค่นี้เอง ทำไมต้องให้เค้าไปกะตัวด้วย”
“นานะ นะๆๆๆๆ” มันยังเซ้าซี้
“ปะๆ ไปก็ได้” ผมว่างั้นแล้วก็ลุกตามมันเดินออก
“เข้ามาด้วยจิ”
“แล้วจะให้เข้าไปทำไม? หนักหรือเบา?”
“เบา! เข้ามาเร็วๆ”
“อะไรของตัวเนี้ย เค้าไม่เข้าใจเลย”
แล้วแมทมันก็เดินมาล๊อคประตุห้องน้ำทันทีที่ผมเดินเข้าไปด้านใน
“อ้าว! ล็อคประตูทำไม?” ผมถามมันงงๆ
“ก็ทำแบบนี้ไง” แล้วมันก็เข้ามากอดผมครับ “รู้ยังว่าให้มาด้วยทำไม?”
“บร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา แล้วก็ไม่บอกแต่แรก”
“ไม่กล้าบอกกลัวพี่อันได้ยิน” มันทำเสียงกระซิบกระซาบ
“แล้วหายกันมาสองคนแบบนี้พี่อันคงไม่รู้หรอกนะว่าไปไหนกัน”
“เค้าดูแล้ว...พี่อันหลับ”
“เตรียมพร้อมเชียวนะ ทะลึ่งอะ!!”
“ทะลึ่งแล้วรักไหมอะ?”
“ก็รักสิ ไม่รักจะตามเข้ามาเร๊อะ?! ถามได้” 
“งั้นเรามาทำรักกันดีกว่าเนอะตัว ทำรักกันตอนดึกๆ หนาวๆ แบบนี้ท่าทางจะตื่นเต้นดี” มันยังกอดผมอยู่แล้วก็ทำหน้าหื่นๆ ใส่
“แล้วอย่าร้องเสียงดังหล่ะ เดี๋ยวพี่อันได้ยิน” กรีดดดดดดดดดดด ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย
“ครับผม จะร้องเบาๆ ครับ แต่.....ทำแรงๆ ได้ปะ?”
“บ้า!!! แต่อย่าแรงมากนะ เดี๋ยวพี่อันจะได้ยินเสียง 
” หัดขัดขืนบ้างซิโว้ยอิด๊อก
“ครับผม งั้นเรามาทำกันเงียบๆ ดีกว่าเนอะ?”
แล้วผมกะแมทก็มาถึงที่เชียงใหม่กันในห้องน้ำครับ 
เขินอะ! แต่ก็รู้สึกดีนะที่แฟนเราต้องการในตัวเรา แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาแมทมันไม่มีคนอื่นคอยช่วยเรื่องแบบนี้เลยหรือไงนะ แต่มันก็มีพี่ฐาอยู่ทั้งคนนิ! หรือว่ามันจะ...
....................................................ปล. แล้ววันนี้ฉันก็ได้เห็นมากับตาตัวเองว่า....คนที่เขาทะเลาะนั้นไม่ได้แปลว่าเขาไม่ได้รักกันซะหน่อย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
