ผมจุ๊ปากลากไอ้โซโล่ไปไกลๆ จากสองคนนั้น เผื่อจะลากมันมาได้เปลืองแรงฉิบหาย ไอ้บ้าโซโล่ทำหน้ามุ่ยประมาณว่าไม่อธิบายให้เคลียร์กูไม่หายงอน ถุย! อย่างกับกูอยากง้อมึงนักนิ! แต่เพื่อความสงบสุขไม่ทำร้ายสายตาของตัวเองที่ต้องมาดูผู้ชายตัวใหญ่ๆ ทำสะดิ้งเป็นงอน ผมก็ต้องบอกความจริงมัน
“จริงๆ แล้วไอ้พี่เลิฟเนี่ย... มันก็คือไอ้... เอ่อ... ไอ้พี่เลิฟก็คือไอ้พี่เลิฟไงล่ะ! ฮ่าๆ เป็นนายแบบสุดเท่ โคตรหล่อ ไม่มีใครเกิน หล่ออันดับหนึ่งเลย! ฮ่าๆๆๆ” ผมกำลังจะบอกความจริงไป ไอ้โซโล่มันก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดี แต่พระเจ้า! ไอ้เหี้ยฮักยิ่งกว่าผี กำลังจะนินทามัน มันก็มายืนส่งสายตาข่มขู่มาจากด้านหลังไอ้โซโล่ มันมาได้ยังไงวะ เร็วฉิบบบบ!!!
“อะไรของมึง? ไอ้พี่เลิฟนั่นหล่อกว่ากูงั้นเหรอ!?” ไอ้โซโล่ยืดตัวขึ้นเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ ทำเสียงเข้ม เอาเข้าไป!
“มึงหล่อกว่าแน่นอนอยู่แล้ว!”
“แน่ใจ๋?”
“เออๆ แน่ๆ มึงหล่อมาก หล่อกว่าไอ้พี่เลิฟอีก”
ผมอยากจะเป็นบ้า ไอ้บ้า! พอชมมันปุ๊บไอ้โซโล่มันก็พยักหน้านิ่งๆ แต่มึงปิดไม่มิดหรอกวะ หน้าบานยิ่งกว่ากระด้ง! ดีใจล่ะสิที่กูชมมึงว่าหล่อน่ะ เหอะ! หล่อกว่าพี่เลิฟแต่น้อยกว่ากู!
“โซโล่ กินเหล้ากันไหมวะ?”
“เออ ก็ดี”
ไอ้วินเซอร์ที่มันเดินตามไอ้ฮักมาชวนไอ้โซโล่ไปแดกเหล้า ไอ้บ้านี่ก็พยักหน้ารับทันที เมื่อตูข้าสบายใจก็จะไปกินเหล้าต่อเลยงั้นเหรอ!? ไอ้ฮักเดินมาที่ผมแล้วยกมือโอบไหล่
“งั้นเราก็ไปนอนกันนะครับพรีสต์”
“เฮ้ย! มึงไปนอนคนเดียวสิฟะ!” ไอ้โซโล่หันกลับมาแทบจะไม่ทัน มันจะคว้าตัวผมแต่ไอ้ฮักดึงผมถอยหลังไปก่อน แล้วสงครามแย่งตัวไอ้พรีสต์ก็เกิดขึ้น ระหว่างท่านเทพฮักและไอ้หมาใหญ่โซโล่! ดูก็รู้ว่าใครจะชนะ! ไอ้ฮักกอดผมแล้วพาหลบหลีกไปอย่างชำนิชำนาญโดยมีไอ้โซโล่ไล่ตาม เหมือนพวกมันสองคนกำลังเล่นกันอย่างสนุกแต่คนกลางอย่างผมมันเวียนหัว!
ตุ้บ!
“เอาล่ะ เล่นพอแล้วล่ะมั้งครับเลิฟ”
ไอ้ฮักหยุดชะงัก ผมหันไปมองเจอเข้ากับไอ้วินเซอร์ที่มายืนข้างหลังพวกผมตอนไหนก็ไม่รู้ มันจับไหล่ของไอ้ฮอยฮักไว้แล้วเอ่ยเสียงเข้มๆ จังหวะเรียบๆ ที่บ่งบอกว่ากูหมดอารมณ์ที่จะเล่นแล้ว ถ้าพวกมึงไม่หยุดกูลุยแน่ อะไรทำนองนี้ ไอ้ฮอยฮักมองหน้าไอ้วินเซอร์ครู่หนึ่งแล้วผลักผมไปหาไอ้โซโล่ที่รีบผวาเข้ามากอดผมไว้ปานจะมีใครมาแย่งไป
“ไปโซโล่ ไปกินต่อเหอะ” ไอ้วินเซอร์ปล่อยมือจากไอ้ฮักแล้วเดินมาโอบไหล่เพื่อนมันเดินเข้าบ้านไป ไอ้โซโล่มันจับผมลากไปด้วย ผมหันไปมองไอ้ฮักที่ยังยืนอยู่ที่เดิมแล้วกลับมามองไอ้วินเซอร์ โฮ~! ไอ้คุณวินเซอร์มาอย่างเข้มว่ะ! โหมดจริงจังแบบนี้ทำเอากูแปลกใจจริงๆ พูดคำเดียวไอ้ฮักจอดสนิท! ก็อย่างว่าล่ะนะไอ้ฮักมันชอบไอ้บ้าหัวหงอกมากนี่น่า
“ไปนอนก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวกูต้องจัดการไอ้พวกนี้กลับบ้านอีก”
พอพวกเราเดินเข้าบ้าน ไอ้โซโล่หันมาบอกกับผมแล้วบุ้ยปากไปที่พวกเพื่อนๆ ซึ่งแต่ละคนเริ่มไร้สติ ผมหันไปมองพวกมันอย่างไม่พอใจ เวรเอ๊ย มากินที่บ้านเขาแล้วยังจะมาทำให้เขาเดือนร้อนอีก! ขอเตะมันสักทีได้ไหมเนี่ย!? โทษฐานมาแย่งเวลาคุณสามีกู! ชิ!
“เอาน่า ไปนอนก่อนแล้วจะตามไป” ไอ้โซโล่ยิ้มที่มุมปากเอ่ยปลอบพลางลูบหัวของผมเบาๆ เหอะๆ อย่าทำแบบนี้สิวะ! กูเขิน อายเพื่อนมึงบ้างสิโว้ย ผมเงยหน้าขึ้นมามองไอ้วินเซอร์ที่มองผมด้วยสายตาดูแคลน เหี้ย! อะไรของมึงวะ? กูทำตัวให้สมกับเป็นเมียแล้วผิดตรงไหน!?
ผมมองไอ้วินเซอร์แล้วมองไอ้โซโล่ จากนั้นก็ขมวดคิ้ว เปล่าคิดอะไรกับไอ้วินเซอร์นะครับ ผมแค่ติดใจสงสัยเท่านั้นเอง จากที่ผมเคยเห็นพวกมันยืนคู่กันตอนชนคณะตอนนู้น ไอ้โซโล่สูงกว่าไอ้วินเซอร์ไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมตอนนี้ไอ้วินเซอร์มันสูงกว่าล่ะ?
“พวกมึงสูงเท่าไรกันวะ? ตอนแรกทำไมกูเห็นไอ้โซโล่มันสูงกว่า”
พอผมถามเสร็จไอ้วินเซอร์ก็หัวเราะพรืดออกมาทันที ส่วนไอ้โซโล่นิ่วหน้าไม่พูดอะไร ผมมองพวกมันอย่างงงๆ มีอะไรน่าหัวเราะวะ? ก็แค่ถามเพราะกูสงสัย
“รู้สึกว่าวันนี้ความลับของมึงเนี่ยจะถูกแฉตลอดเลยว่ะ”
“หุบปากไอ้วินเซอร์!”
“อะไร ความลับอะไร?” ผมมองไอ้วินเซอร์อย่างอยากรู้อยากเห็น ความลับของสามี เป็นธรรมดาที่คนเป็นเมียต้องรู้ไว้ครับ ไม่งั้นมันแอบไปมีกิ๊กมีกั๊กเราจะตามมันไม่ทัน! ไอ้วินเซอร์กำลังจะบอกแต่ไอ้โซโล่เข้ามาขวางไว้ก่อน
“ไอ้วินเซอร์!”
แต่มีรึจะสกัดไอ้ต้นโคตรของความเลวอย่างไอ้วินเซอร์ได้ มันแฉด้วยความเร็วปานร้องแร็ปโย่
“ก็ไอ้โซโล่มันใส่ที่เสริมส้นตั้งห้าเซน โอ๊ย! เหี้ยโซโล่! จริงๆ มันสูงแค่ 185 เซนเองแต่มันรับไม่ได้ที่กูสูงกว่า โอ๊ย! มันเจ็บนะโว้ยไอ้โซโล่! ถ้าไม่เชื่อไปดูรองเท้ามันได้เลย!”
แล้วไอ้โซโล่ก็จับไอ้วินเซอร์แทงเข่า แทงศอก ไอ้บ้าวินเซอร์ไม่ยอม ตีตอบกลับอย่างรวดเร็ว กลายเป็นว่าเกิดมวยระหว่างเพื่อนไปซะแล้ว ไอ้โซโล่ ไอ้โลภมาก! สูงขนาดนั้นแล้วมึงจะไปเสริมทำแป๊ะอะไร กูยังไม่เคยเสริมเลย!
“วินเซอร์น่ะสูงตั้ง 188 เซนน่าจะสูงมากกว่านี้ได้อีกนะ ก็เด็กกำลังโตนี่นะ” แฟนพันธุ์แท้ของไอ้วินเซอร์กระซิบบอกก่อนที่ผมจะถามด้วยซ้ำ ไอ้ฮักนั่นแหละครับ! ผมมองไอ้โซโล่กับวินเซอร์ที่ยังตีกันนัวเนียแล้วมองไปที่วงเหล้า พวกมันส่งเสียงเชียร์ซะงั้น เฮ้อ~ กูจะบ้าตาย
“หยุดเชียร์เดี๋ยวนี้นะโว้ย! เสียงดังรบกวนชาวบ้านเขาจะนอน!!” ผมตะโกนชี้นิ้วไปที่วงเหล้า ไอ้สามตัวที่น่าจะเป็นเพื่อนของไอ้โซโล่เพราะมีไอ้ชินนั่งรวมอยู่ด้วย พวกมันหยุดส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวแล้วไม่วายจะบ่นตามหลังผมมา
“เมียไอ้โซโล่โคตรโหดอะ แค่นี้ก็ตวาดใส่ เนอะๆ”
“ไอ้คุณชุบ มึงหุบปากไปเถอะ”
“เหี้ยหมู แม่งไม่เข้าข้างกูเลยว่ะ”
“เข้าข้างผิดชีวิตกูก็หลุดปิ้ดปิ้วสิวะ!”
“มึงฉลาดไอ้หมู ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ชินมันหัวเราะออกมาเสียงดัง แถมยกนิ้วให้เพื่อนมันอีก
“ใช่ ถ้ากูเข้าทางเมียสุดสวยของไอ้โซโล่ เดี๋ยวมันต้องเพิ่มให้พวกเราอีกสักลังแน่ๆ ใช่ไหมวะโซ?” ไอ้คนที่มันชื่อหมู ไอ้คนนี้นี่แหละครับที่ผมบอกว่ามันเหมือนคนมีการศึกษาท่าทางสุภาพ แต่ตอนนี้ผมขอถอนคำพูดว่ะ! มันหันไปถามไอ้โซโล่ที่สงบศึกกับไอ้วินเซอร์แล้ว
“เออ อยากได้เท่าไรกูจัดให้ แต่อย่าไปขัดใจเมียกูเท่านั้นพอ”
“ฮิ้ววววว~!!! ป๋าโซโล่ใจสปอร์ตม๊ากมาก”
ไอ้พวกนี้นิกวนตีนสมกับเป็นเพื่อนไอ้โซโล่ ผมเดินหนีขึ้นไปข้างบน ไม่อยากจะฟังพวกมันแล้ว เหอะ! ฟังพวกมันไปก็เปลืองพื้นที่สมองเปล่าๆ กูยิ่งไม่มีอยู่ด้วย ไอ้ฮักเดินตามมาเงียบๆ ก็เดินเข้าห้องไป
ผมอาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วย่องไปหาไอ้ฮัก แหม... แค่กูจะไปหาเพื่อนก็ต้องย่องเหมือนไปหาชู้เลยวะ! ผมเปิดประตูเข้าไปแล้วเกือบจะอุทานร้องแล้วไหมล่ะ ไม่ใช่ผมเห็นจานบินหรอก แต่เป็นเพราะไอ้ฮอยฮักที่เปลือยท่อนบนเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเปียกปอนแบบนั้นน่ะสิ อ๊าย~ เพื่อนกูดูเซ็กซี่น่าเจี๊ยะที่สุด! โคตรเป็นบุญตาเหลือเกิน เช็ดน้ำลายหน่อยกู! ไอ้ฮอยฮักกำลังเช็ดผมเงยหน้าขึ้นมาเห็นผมที่ยืนอยู่หน้าห้อง มันเลิกคิ้วเอ่ยถาม
“มีอะไรวะ?”
“นอนด้วย”
“ก็เข้ามาสิ ยืนทำอะไรตรงหน้าประตู” มันเช็ดผมเสร็จแล้วกวักมือเรียกผม เอ๊ะ ทำไมผมมันเป็นสีดำแล้วล่ะวะ? เมื่อกี้ยังเป็นสีทองๆ อยู่เลยนี่น่า มันเช็ดเสร็จแล้วเอาผ้าเช็ดพาดไหล่เอาไว้เดินมานั่งบนเตียงนอน ผมกระโดดมานอนบนเตียงกลิ้งไปกลิ้งมา
“ทำไมผมมึงเป็นสีดำ เมื่อกี้ยังสีทองอยู่เลย”
“ตอนถ่ายแบบช่างทำผมใช้สเปรย์แต่งน่ะ สระสามสองครั้งมันก็ออกแล้ว” ไอ้ฮอยฮักเอ่ยบอกนิ่งๆ แล้วเปิดทีวีดู ห้องรับแขกบ้านนี้สุดๆ อะ มีเตรียมพร้อมทุกอย่าง ก็ห้องนี่แหละที่ตอนแรกผมมาอยู่ แต่ตอนนี้เลื่อนยศไปอยู่เยี่ยงเจ้าของบ้านแล้ว โฮะๆ!
เปิดทีวีเสร็จมันก็โยนรีโมตมาให้ผม ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเป็นชุดนอน เปล่านะ ผมไม่ได้แอบดูไอ้ฮักเปลี่ยนเสื้อผ้านะ ใครใช้ให้มันมาเปลี่ยนให้เห็นเองล่ะ ถึงจะอาบน้ำด้วยกันบ่อย แต่โตขึ้นมาก็ไม่ค่อยได้ลงอ่างด้วยกัน ผมรีบเก็บภาพอย่างรวดเร็ว ผิวพรรณขาวนวลเนียน แขนขายาวรูปร่างผอมเพรียวสมกับเป็นนายแบบ แอบอิจฉามันที่สูงถึงจะไม่สูงเป็นเปรตแบบไอ้โซโล่กับไอ้วินเซอร์ แต่นี่ก็ถือว่าสูงแล้วล่ะ เรียกว่าสูงพองาม!
ผมกลิ้งตัวหลบให้ไอ้ฮอยฮักเข้ามานอน ไอ้ฮอยฮักมันหายใจเป็นจังหวะแล้วหลับตาลง อ้าวเฮ้ย! อย่าบอกนะว่ามึงจะหลับแล้ว ทำไมมันหลับง่ายแบบนี้วะ!? กูอุตส่าห์มาหาเพื่อนคุยสักหน่อย ผมถอนหายใจเบาๆ เอาเถอะมันเหนื่อยมาเยอะแล้วนี่น่า ไม่แปลกหรอกที่จะหลับง่ายแบบนี้ แต่แล้วไอ้คนที่ผมคิดว่าหลับก็ลืมตาขึ้น
“นอนผิดที่แล้วไม่หลับว่ะ”
นั่น!!! กูว่าแล้วไง!!!
“กูก็เลยมานอนกับมึงไง มึงจะได้คุ้น”
นี่ผมหวังดีน่ะเนี่ย ไอ้ฮอยฮักเป็นคนที่ได้นอนที่อื่นแล้วจะเกิดอาการนอนไม่หลับ ตอนไปเข้าค่ายอะไรพวกนี้ผมต้องอยู่เป็นเพื่อนมันทั้งคืนเลย แล้วพวกเราก็เริ่มคุยกันด้วยเรื่องต่างๆ
“มึงจะบอกครอบครัวเรื่องนี้เปล่าวะ?”
“ก็คงจะต้องบอกว่ะ เฮียมิตน่ะมีเหตุผลอยู่แล้วล่ะ ส่วนแม่ของกูน่ะติงต๊องจะตายไปคงจะดีใจกับกูมากกว่าล่ะที่เจอคนที่รักแล้ว เหลือแต่พ่อกับพี่นันนี่แหละ เฮ้อ~” ผมบ่นออกมาไม่เชิงว่ากลุ้มหรอกนะแต่มันก็กลุ้มอยู่แหละ ไม่รู้ว่าเฮียเฮอร์มิตรู้เรื่องไอ้โซโล่แล้วจะลากไม้หน้าสามมาตีมันเลยหรือเปล่า? ยังมีพ่อผมกับพี่คนโตอีกสอง ทางนั้นคงเตรียมปืนส่องกบาลไอ้โซโล่แล้วล่ะมั้ง แหงแหละ สองคนนั้นเป็นทหารนะครับ เสียวแทนไอ้โซโล่มันวะ แล้วนี่ถ้ามันเกิดเจอพ่อผมขึ้นมาจริงๆ แล้วคงจะไม่วิ่งหนีป่าราบทิ้งผมไปเลยหรอกนะ? ถ้าเป็นแบบนั้นไม่ต้องถึงมือพ่อหรอก ผมนี่แหละจะส่องกบาลมันพรุนเอง!
“แล้วมึงล่ะวะฮัก ทำไมมึงถึงไปชอบไอ้วินเซอร์มันได้ มันเป็นผู้ชายนะโว้ย แถม... แถม... มึงต้องโดนมันกดน่ะสิ!” ผมพูดเองก็ตกใจเอง ท่านเทพ! ท่านเทพจะโดนกด!? รับเรื่องนี้ไม่ได้ว่ะ ท่านเทพที่อยู่เหนือคนอื่นมาโดยตลอดต้องโดนกดนี่นะ ไอ้ฮอยฮักหันมามองหน้าผมแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่ง
“ทำไมกูจะต้องโดนกดวะ?”
“อ้าว เหี้ย มึงตัวเล็กกว่ามัน เตี้ยกว่าด้วย ก็ต้องโดนกดสิว่ะ”
“หึๆ ไอ้พรีสต์ ขนาดไม่ได้กำหนดว่าจะอยู่บนหรือล่าง อีกอย่างความสูงไม่มีผลในแนวระราบว่ะ”
เปรี้ยง!!!
เหมือนมีฟ้าผ่าลงกบาลของผม ทุกทฤษฏีย่อมมีที่เหนือกว่า ไอ้ฮอยฮักมาอย่างเหนือเมฆอีกครั้ง ผมมองมันอย่างอึ้งๆ นี่อย่าบอกนะว่าคุณมึงรุกไอ้วินเซอร์น่ะ รุกยังไงวะ มึงกับมันต่างกันตั้งศอกแน่ะ! มันทำหน้านิ่งมากครับ นี่มันพูดจริงงั้นเหรอเนี่ย!? กูอึ้งเลยว่ะ!!!
“ทำไมมึงไม่ลองรุกไอ้โซโล่บ้างล่ะ มึงจะเป็นเมียมันไปตลอดชาติเหรอวะ?”
หา? ให้กูรุกไอ้โซโล่นี่นะ!!? TBC.อย่าปล่อยให้ฮอยฮักอยู่กับพรีสต์สองคนสิโซโล่ นายจะงานเข้านะโว้ย!!
เตือนไม่ทันแล้วล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆ ฮอยฮักมันตัวแสบสุดๆ นั้นแหละ 
มาอัพให้ครบตอนแล้วจะขอโบกมือลา ลาไปตั้งใจอ่านหนังสือสอบ~
ช่วงนี้ก็สอบแล้วก็ขอให้ทุกๆ คนโชคเอเด้อ~ 
หัวข้อ: >>> คู่กัดที่รัก <<< [เปิดจองรวมเล่ม วันนี้-9เมษายน2558] (อ่าน 1527437 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก