หัวข้อ: DeathKnightวุ่นรักอันตรายเจ้าหนี้ตัวร้ายกับอัศวินเซ่อซ่า เทนไฮท์1up 04/08/11

[merisahlsd]

5 ต่อ


ครึ่งหลัง

"จ้า จำน้าได้ด้วย วันนั้นต้องขอบใจหนูมากเลยนะจ้ะ"

"อ้ะ ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ จะว่าไปพูดถึงเรื่องนั้น คุณเจ้าหนี้ยังไม่ได้ลงโทษผมเรื่องที่ทำกระจกนั่นแตกเลย"

ผมว่าอ้อมแอ้มเมื่อนึกถึงความผิดของตัวเองที่ติดตัวไว้

"ช่างมันเถอะ ไม่ได้สำคัญอะไร"

ร่างสูงตอบเสียงเรียบทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา

เย้ ไม่โดนตัดหนี้

"มัมมมมมม พี่ทามมาเหรอคร้าบบบ"

เสียงใสราวกับกระจกดังขึ้นขณะที่ร่างเล็กของเจ้าของเสียงก็เดินกึ่งวิ่งลงมาจากบรรไดหรู

เจ้าของเสียงใสคือร่างเล็กบอบบางเหมือนหญิงสาว ติดจะเล็กไปด้วยซ้ำ ผิวขาวจัดจนแทบจะซีดกับผมยาวประบ่าสีดำสนิท ดวงตากลมโตมีประกายสีดำทอดมองมายังเราสามคนแล้วยิ้มกว้างให้เห็นเขี้ยวเล็กน่ารัก

ผมเกือบจะใช้สรรพนามว่า เธอ แล้วถ้าไม่ติดที่ว่าช่วงอกแบบเรียบของ เขา ทำให้ผมรู้ว่าร่างเล็กที่เดินลงมาเป็นผู้ชาย

คุณเจ้าหนี้ยกร่างเล็กขึ้นแล้วสวมกอดจนร่างแทบจมไปกลับอกเรียกเสียงหัวเราะได้อย่างดี

"สวัสดีครับ"

ร่างเล็กหันมามองผมแล้วโค้งให้อย่างเป็นมิตร ลอยยิ้มสวยยังติดอยู่ที่ใบหน้าหวานเสมอ

"อ้ะ เอ่อ สวัสดีครับ ไม่สิๆ อย่าโค้งเลยครับ ผมเป็นแค่ลูกหนี้"

ผมว่าแล้วถอยหลังหนีรังสีความน่ารักของร่างเล็กที่มองมาทางผมพร้อมหัวเราะน้อยๆ

"ฮะๆ เข้ามาในบ้านได้คงไม่ธรรมดาแล้วล่ะครับ ใช่ม้า มัม เนอะ พี่ทาม คิกๆ ผม เมนเทน น้องชายของพี่เดธทามครับ"

"อ๋อ แฮะๆ สวัสดีครับคุณเมนเทน ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"มัมครับ รีบหาอะไรให้เจ้าเด็กนี่กินเถอะครับ ไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว"

คุณเจ้าหนี้พูดตัดบทพวกเราแล้วชี้มาที่ผมทำให้คุณแม่ของคุณเจ้าหนี้จับมือผมมานั่งลงที่โต้ะอาหารกว้างหรู

"คือ เจ้านายครับ...ผมคิดว่าผมไปกินที่ครัวดีกว่าไหมฮะ แบบนี้มันดู เอ่อ.."

ผมกระซิบเล็กๆกับเจ้านายที่นั่งอยู่ข้างๆขณะรอข้าวมาใส่ที่จาน

"เงียบน่า อย่าเรื่องมาก"

เสียงทุ้มพูดดุดัน

ชิ คนอุตส่าห์มีมารยาท ถือสิทว่าลูกน้องไม่ควรเทียบเท่าเจ้านาย นี่อะไรกัน ฮึ่ยๆ

"ครับ!"

"เสียดายจังเลยนะจ้ะ วันนี้พ่อเขาติดเซ็นเอกสาร ไม่งั้นก็จะได้พร้อมหน้าพร้อมตากันเลย เนี่ย ไม่ได้มีคนมานั่งทานกันเยอะขนาดนี้นานแล้ว"

"ใช่ ปกติพี่ทามน่ะเคยโผล่กลับมาที่ไหนล่ะ"

"พี่ยุ่งน่ะ ตัวเล็กงอนรึไง"

ร่างสูงพูดอย่างอบอุ่น เป็นด้านของคุณเจ้าหนี้ที่ทำให้ผมถึงกับงงไปเลยทีเดียว

นึกว่าจะเก็กเป็นอย่างเดียวน่ะเนี่ย

"ป้าวว ใครจะกล้างอน"

"ตามสบายเลยนะลูก ไนท์ใช่ไหม ทามเค้าเคยบอกแม่ ทีหลังอย่าอดข้าวนะจ้ะ มันไม่ดี"

"ขอบคุณนะครับ งั้นผมไม่เกรงใจล่ะ"

ทุกคนเริ่มทานอาหารน่ากินด้านหน้า

จะว่าไปมีแต่ผมคนเดียวเท่านั้นล่ะที่กินเยอะอย่างกับไม่เคยกินมาก่อนเรียกรอยยิ้มจากคนที่ลงมือทำอาหารอย่างแม่คุณเจ้าหนี้ได้ไม่น้อย

"ไนท์หน้าตาดูเอเซียนะลูก หายากนะเนี่ย หน้าตาแบบนี้"

"ฮะๆ อย่าให้มีใครหน้าตาเหมือนผมเลยฮะ เดี๋ยวจะขึ้นคานทั้งเมือง ฮ่าๆ"

"เทนว่าพี่ไนท์น่ารักจะตาย เพียงแต่พี่ไนท์ไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่ใช่ไหมล่ะครับ"

"ฮ่าๆ พี่ต้องหล่อสิครับคุณเมนเทน"

"หล่ออะไรกัน ว่าแต่พี่ไนท์เป็นลูกครึ่งใช่ไหมครับเนี่ย"

"ฮะ พี่เป็น 'ลูกผสมมั่วๆน่ะ' รู้แต่ผสมกันหลายประเทศน่ะ พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน พี่ถือว่าเป็นเด็กกำพร้าที่รู้สัญชาติตัวเองที่สุดแล้วล่ะ ฮะๆ"

ผมว่าแล้วตักข้าวกินอีกคำอย่างอร่อย อ้ะ ไม่ได้กินข้าวนานแล้วครับ ตั้งแต่ไม่ได้เจอตัวการเพื่อนของผมผมก็ไม่ค่อยได้กินข้าวอีกเลย ส่วนใหญ่ก็กินแต่ขนมปัง

เอ่อ ว่าแต่ทำไมบรรยากาศเงียบอย่างนี้ล่ะเนี่ย

ผมวางช้อนลงเบาๆแล้วมองคนทั้งสามคนที่มองมายังผมเงียบๆ

"เอ่อ ผมกินเยอะไปรึเปล่าครับ ขอโทษครับ"

ผมว่าเบาๆ

"ไม่หรอกจ้ะ กินเยอะๆเลย ไม่อิ่มก็เติมนะลูก"

เธอพูดแล้วมองผมอย่างเอ็นดู

ผมชะงักไปเหมือนถูกไฟช็อตแล้วมองสายตาที่ทอดมองผมมาอย่างเอ็นดูอย่างที่ผมไม่เคยได้เห็นมาตลอดทั้งชีวิต

"ค..ครับ"

มือกว้างเอื้อมมาลูบหัวผมเบาๆแบบไร้เหตุผล เบาๆ แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น

"งั้นผมไม่เกรงใจล่ะนะครับ"

ผมยิ้มออกมาแล้วเริ่มกินอีกครั้งอย่างเอร็ดอร่อย

"พี่ทาม เทนขอยืมตัวพี่ไนท์ได้ไหมครับพรุ่งนี้ นะ นะคร้าบบ"

"หืม เราจะเอาลูกหนี้พี่ไปไหนล่ะ"

"ความลับ~ น่า ผมไม่พาไปฆ่าหรอก"

"...แล้วแต่เจ้าตัวเค้าสิ"

"นะคร้าบบพี่ไนท์ไปกับเทนน้า"

"เอ่อ มันจะดีเหรอครับ ผมหมายความว่า มันจะไม่ดูอภิสิทธิ์เกินไปเหรอครับ"

"อ้า พี่ไนท์อย่าเกรงใจสิครับ น้านะ เทนไม่ค่อยมีเพื่อน อยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง"

ผมมองตาหวานที่ฉายแววอ้อนอย่างน่ารักก่อนจะเหลือบไปมองเจ้าหนี้ว่าควรจะเอาไงดี สายตาคมก็มองผมมาเชิงอนุญาติผมเลยยิ้มแล้วพยักหน้าให้กับร่างเล็ก

"เย้ ดีจัง เทนไม่ได้ไปไหนมาเป็นปีๆแล้ว"

"...คือเทนเค้าร่างกายอ่อนแอน่ะลูก"

คุณแม่ของเจ้าหนี้อธิบายเมื่อผมทำหน้างงๆ

"อ่อ ครับ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาทัวร์เอง รับรอง ไปกับเบรฟไนท์ไม่มีทางมีใครมาแหยม"

ว่าแล้วผมก็ตบอกตัวเองเบาๆเป็นเชิงยืนยัน

"หึ ตอนเจอกันครั้งแรกนายยังโดนยาสลบเลยนี่"

เสียงทุ้มพูดเบาๆเชิงเยาะๆผม ตาคมปลายตามามองผมเป็นแกมหยอกเล่น

ฮึ่ยยยย ทีใครทีมันนะ (ไอ้)คุณเจ้าหนี้




ตัวอย่างตอนที่ 6

"พี่ไฮท์...."

"เมนเทน...."

ร่างบอบบางดวงหน้าหวานขาวใสซีดสนิทจนน่ากลัว ดวงตากลมโตเป็นประกายสดใสทอดมองมายังคุณไฮท์ว่างเปล่าจนคนมองใจหาย เหงื่อชื้นผุดขึ้นมาตามใบหน้าอย่างรวดเร็วทั้งๆที่อากาศหนาวยะเยือก ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ร่างบอบบางเหมือนสตรีก็ล้มพับไปต่อหน้าต่อตาผมและคุณไฮท์แต่ก็มีมือกว้างอ้อมแขนแกร่งของคุณไฮท์ไปรับไว้ได้ทัน

ดวงตาคมสีสวยของร่างสูงทอดมองไปยังดวงหน้าหวานที่นอนแน่นิ่งไป ดวงตาที่ฉายแววดุดัน ห่วงหาอาทร และความเศร้าออกมาอย่างชัดเจน

ผมมองคนทั้งสองตรงหน้าขณะที่สมองพยายามคิดไปด้วย

ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างสองคนนี้แน่ๆ!!!!!




.....................................................


..........
.....


....


...


อ้า เอาตอนต่อไปมายั่วน้ำลายกัน ฮ่าๆ ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก แต่ตอนต่อไปไม่แน่!! ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ติดตามนะ ทุกคอมเม้นด้วย อ่านไปขำไปสนุกมาก ขอบคุณทุกคนอีกครั้ง

บายๆ

[e_new]

อ๊าก  ก ก ~~~~~
ค้างสู๊ด ด ด สุด
รอตอนต่อไป เร็วๆน๊า ^^
อยากอ่านมากๆ
คุณแม่ยายเอ็นดูลูกสะไภ้ดีจัง คริๆ

[yeyong]

จัดไปอย่าให้เสีย ว่าแล้วคนขโมยจูบของไนท์ ไม่ธรรมดา

[tookta]

ขอบคุณจ้า
โห้ย โห้ย เอามาให้อยากแล้วจากไป
ทำไม อย่าใจร้ายกับคนอ่านแบบนี้ซิจ๊ะ
T-T เบรฟไนท์จะน่ารักไปไหนจ๊ะ
ได้มากินข้าวกับคุณเจ้าหนี้แล้ว ต้องให้เค้า
เอ็นดู น่ารัก หลงใหลมากกว่าเดิมอีกนะ ....
เอ่อ แล้วน้องเบนเทน ยังไงกันละจ๊ะนี่
แถมมีคุณไฮท์อีกคนที่เจอกันแล้วน้องเบนเทนต้อง.......
งง งง งง ตอนต่อไปมาไวไวนะจ๊ะ

[Coolsipie]

อ่านแล้ว งงๆอ่าจร้า 

รอตอนต่อไปน๊าา 

[BEN*_*MOS]

มันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะนี่ น้องเทนจะพาพี่ไนท์ไปแปลงโฉมหรอคะถึงเป็นความลับ หึๆ น่ารักมากๆ

รอตอนต่อไปนะคะ^^

[silverspoon]

ว้ายๆ มีสองคู่

[Red_sister]

น้อยยยยยยยยยยจังเลยยยยย
แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ มาน้อยๆแต่บ่อยๆก็โอเค ขอบคุณนะคะ

[Nus@nT@R@]

โอ๊ะโอ...คุณแม่ดูท่าทางจะชอบน้องไนท์ซะจ๊ะ
ส่วนตอนต่อไป พี่ไฮท์ของเราออกมาแระ อิอิ

[KURATA]

ค้างงงงงงงง...อย่างแรง
เมนเทนรู้จักกัยไฮท์ด้วยอ่ะ
มันยังงายกันนี่

อ๊ากกกกก มาต่อเร็วน้าาาาาา

ขอบคุณค่า

[NewYearzz]

น่ารักอ่า ว่าแต่เรื่องต่อไปจะเขียนเทนกับไฮต่อ?

[merisahlsd]

ุ6


"พี่ไนท์ตื่นคร้าบบบบบๆ เหวอ ทำไมห้องมันเป็นรูอย่างนี้เนี่ย"

เมนเทนเข้าไปปลุกผมแต่เช้าตรู่พร้อมลากสังขารผมมายังย่านคนรวยในเมืองนิวยอร์กที่ขายของเต็มข้างทางไปหมดรอบๆด้านเลย

ของแต่ละชิ้นราคาเทียบเท่ากับข้าวของของผมผมทั้งปีหรือไม่ก็แทบทั้งชีวิตเลยก็ว่าได้

"จะ..ให้พี่เข้าไปในนี้น่ะเหรอครับ"

"ใช่ๆ น้าๆ พี่ไน์น้า"

"ไอ้ได้มันก็ได้อยู่น่า แต่ว่าร้านตัดผมเนี่ย จะให้พี่เข้าไปทำไมเหรอ"

"ก็ตัดผมไงครับ เปลี่ยนลุคเปลี่ยนสไตล์"

ร่างบอบบางว่าอย่างร่าเริงพร้อมนำมือนุ่เล็กจับที่แขนผมแล้วกระตุกๆเบาๆ

"พี่เนี่ยนะ"

ผมชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ จริงอยู่ที่ผมบนหัวผม ไม่ได้เจอกรรไกรมาเป็นปีแล้ว แต่ว่ามันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรหนักหนานี่น่า

"คร้าบ นะน้า วันนี้พี่ไนท์จะตามใจเทนนี่"

"โอเคคร้าบ ได้ๆ"

ผมว่า ยอมแพ้คนตัวเล็ก

ปาเข้าไปสองชั่วโมงเต็ม ผมเผลอหลับไปอย่างช่วยไม่ได้ คนตัดคงรู้ว่าทำยังไงก็ไม่สามารถทำให้ผมหน้าตาดีขึ้นได้หรอกหลังจากผ่านไปสองชั่วโมงเต็มๆ

...ผมคิดผิด....

ช่างทำผมปลุกผมขึ้นมาแล้วให้ส่องกระจกบานใหญ่เบื้องหน้า

ผมที่เคยรุงรังปิดหน้าปิดตาถูกซอยออกจนเห็นใบหน้าใสที่ครั้งหนึ่งเคยถูกทักว่าดูหวานจนเกินไปจากเพื่อนสนิททั้งสอง

...เค้าแอบศัลยกรรมผมตอนหลับรึเปล่าวะเนี่ย.....

อดคิดไม่ได้เมื่อหน้าผมเปลี่ยนจากหลังตีนเป็นฝ่ามือขนาดนี้

ผมมองหาเมนเทนก็พบว่าคนตัวเล็กกำลังนั่งไดร์ผมอยู่ถัดไปสองเก้าีอี้

"ว้าวว พี่ไนท์ สวยจังเลยฮะ"

"เอ่อ แหะๆ พี่ว่าเทนคงหมายถึงหล่อ"

"ม่าย สวยจริงๆครับ อีกแปปนึงผมเสร็จล่ะครับ พี่ไนท์รอก่อนนะ เดี๋ยวไปดูของเป็นเพื่อนผมหน่อย"

"ครับ พี่รอข้างนอกนะ เวียนหัวกับกลิ่นน้ำยา รีบตามออกไปล่ะ"

ผมว่าแล้วเดินออกมานั่งที่ม้านั่งตัวเล็กๆด้านหน้าร้านที่ประดับอย่างสวยงามเป็นมุมให้คนมาพักผ่อน

ผมเกือบจะเผลอหลับอีกรอบเพราะความง่วงถ้าไม่ติดว่า...

"เบรฟไนท์...คนที่อยู่กับไอ้ทามนี่"

ร่างสูงในชุดสบายๆแต่มียี่ห้อเดินเข้ามาทักผม วันนี้ใบหน้าหล่อเหลาดูผ่อนคลายตากจากที่เจอกันในวันแรกลิบลับ แถมวันนี้ก็มาเดี่ยวไม่มีลูกสมุนมาสักคน

"อ่อ คุณไฮท์..?"

"อืม มาทำอะไรที่นี่ล่ะ ไม่ใช่สิ นายสวยขึ้น.."

"หล่อเถอะครับ อ่อ ผมมากลับน้องเจ้านายน่ะครับ มาซื้อของกัน"

"หึๆ หล่อก็หล่อ....นายมากับใครนะ?!"

ร่างสูงพูดห้วนจนแทบจะเป็นตะโกนขณะที่ตาคมมองผมรอคำตอบ

"เอ้อ ตกใจหมดเลย จะตะโกนทำไม ก็มากับ.."

"พี่ไนท์!! ชะแว้บบ เทนเสร็จแล้วคร้าบ"

ร่างเล็กเดินออกมาจากร้านทำผม เมนเทนทำไฮไลท์สีผมเล็กน้อยทำให้หน้าที่ขาวอยู่แล้วดูสว่างขึ้นไปอีก

ตากลมใสมองที่ผมก่อนจะไปหยุดนิ่งที่คนข้างๆตัวผม

"พี่ไฮท์...."

"เมนเทน...."

ร่างบอบบางดวงหน้าหวานขาวใสซีดสนิทจนน่ากลัว ดวงตากลมโตเป็นประกายสดใสทอดมองมายังคุณไฮท์ว่างเปล่าจนคนมองใจหาย เหงื่อชื้นผุดขึ้นมาตามใบหน้าอย่างรวดเร็วทั้งๆที่อากาศหนาวยะเยือก ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ร่างบอบบางเหมือนสตรีก็ล้มพับไปต่อหน้าต่อตาผมและคุณไฮท์แต่ก็มีมือกว้างอ้อมแขนแกร่งของคุณไฮท์ไปรับไว้ได้ทัน

ดวงตาคมสีสวยของร่างสูงทอดมองไปยังดวงหน้าหวานที่นอนแน่นิ่งไป ดวงตาที่ฉายแววดุดัน ห่วงหาอาทร และความเศร้าออกมาอย่างชัดเจน

ผมมองคนทั้งสองตรงหน้าขณะที่สมองพยายามคิดไปด้วย

ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างสองคนนี้แน่ๆ

"ส่งเทนมาให้ผมเถอะครับ"

ผมพูดเรียกสติร่างสูงที่จมอยู่กับดวงหน้าสวยของร่างเล็ก

"คุณไฮท์คงไม่อยากให้เจ้าหนี้มาเฉาะกระบาลหรอกใช่ไหมครับ เชื่อผมสิ"

ถึงจะลังเลแต่ในที่สุดร่างกำยำก็ส่งเมนเทนที่สลบไม่รู้เรื่องมาให้ผม ผมเรียกรถแท็กซี่ที่ขับผ่านมา ก่อนที่จะขึ้นรถผมหันไปพูดกับร่างสูงเบาๆ

"ผมไม่รู้ว่ามีอะไรระหว่างทั้งสองนะครับ แต่เห็นแบบนี้ก็อดคิดไม่ได้ว่าคุณไฮท์คงสำคัญมากที่ทำให้เด็กอ่อนแออย่างเทนล้มพับไปได้ ยังไงก็อย่าปล่อยให้มันคาราคาซังนะครับ เดี๋ยวจะเกินแก้"

คุณไฮท์พยายามจะพูดอะไรสักอย่างแต่รถก็ได้ขับเคลื่อนไปเรียบร้อย




........................................


ผมเดินเตร็ดเตร่อยู่ข้างนอกหลังจากนำเมนเทนกลับมาที่บ้านเรียบร้อย

ตอนเข้าไปส่งเมนเทนผมก็แอบใจกระตุกเล็กน้อยเมื่อเห็นคุณเจ้าหนี้นั่งกินข้าวอยู่กับคุณแม่ของคุณเจ้าหนี้และคุณพ่อของคุณเจ้าหนี้ที่นั่งอยู่ตรงหัวโต้ะ.....และผู้หญิงสวยสุดๆคนหนึ่งที่ผมเคยเห็นในซีรี่ส์หลายๆเรื่องทางทีวี ทั้งสี่หัวเราะกันอย่างมีความสุข 

ร่างสูงไม่มองมาที่ผมด้วยซ้ำเมื่อมีสาวสวยอยู่ข้างๆ.....ไม่แม้แต่จะชายตามอง

หึๆ แล้วเค้าจะมองมาที่แกทำไมไอ้ไนท์ ในเมื่อแกมันก็แค่คนที่เค้าไม่ได้คาดหวังให้มาอยู่ตรงนี้อยู่แล้ว

คิดไปคิดมามันก็มาจบอยู่ที่คำตอบเดิมๆ

ผมคงไม่ได้ชอบคุณเจ้าหนี้เข้าหรอกนะ

คิดแล้วก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เคยด่าแต่เพื่อนว่าเพ้อถึงผู้ชาย ตอนนี้กลับเป็นตัวเองที่ด่าตัวเอง

.......ทำไมอากาศมันหนาวอย่างนี้นะ.........

ผมลูบมือตัวเองเบาๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรกันหนาวได้เลยขณะที่หิมะขาวสะอาดเริ่มโปรยลงมาเรื่อยๆ

พรึ่บ

เสื้อโค้ดใหญ่สีดำถูกห่มลงมาที่ตัวผม

ความอบอ่นจากเสื้อแผ่ไปรอบตัว ผมหันไปมองคนที่นำมาห่มก็เจอกับคุณไฮท์ในชุดเดิมแต่มีเสื้อคลุมเพิ่มอยู่ข้างๆ มือกว้างจับที่มือผมก่อนจะพาไปนั่งที่เก้าอี้สำน้ำตาลตรงสวนสวยที่เริ่มมีหิมะปกคลุม

"ขอบคุณครับ..."

"อืม แล้วทำไมมาเดินอยู่นี่ได้ล่ะ"

"ผมเดินมาเรื่อยๆนะครับ อยู่ดีๆก็มาถึงที่นี่แล้ว"

"เดี๋ยวก็เป็นหวัด"

"ฮะๆ ไม่รู้อะไรสะแล้ว คนอย่างเบรฟไนท์ไม่เคยป่วยเลยครับ"

"แต่คนเรามักจะป่วยเมื่อมีความรักนี่นะ...."

ผมตกใจ หันไปมองร่างสูงที่พูดสบายๆเรื่อยๆ ผมถอนหายใจออกมาจนเป็นไอเย็น

"งั้นผมคงโชคดีที่ไม่ป่วยเพราะผมอกหักแล้วล่ะครับ ฮ่าๆ"

"ถ้านายอกหัก งั้นฉันก็อกหักสิ"

"ทำไมล่ะครับ"

ผมเลิกคิ้วมองร่างสูงอย่างสงสัย

"เพราะฉันคิดว่าฉันชอบนาย....."

"......."

"......"

"เคยได้ยินคำว่าเราโกหกใครก็ได้แต่โกหกตัวเองไม่ได้ไหมครับ..."

"เคยอยู่ ทำไมเหรอ"

"ตอนนี้ไม่ใช่แค่ตัวคุณไฮท์เอง แต่แม้แต่คนอื่นอย่างผมคุณไฮท์ก็โกหกไม่ได้แล้วนะครับ เพราะสายตาของคุณไฮท์มันฟ้องออกมาจนแทบไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว"

".....หึๆ"

"น่ากลัวนะครับ...."

"......"

"จิตใจคนเราน่ะ ทำไมมันน่ากลัวแบบนี้"

"......ฉันเคยคบกับเมนเทน....."

".....ครับ"

"ทุกอย่างไปได้สวยเลยล่ะ เด็กนั่นรักฉัน ให้ทุกอย่างกับฉัน....แต่รู้อะไรไหม ที่คบกับเด็กนั่น ทำดีๆทุกๆอย่างจากเด็กนั่น ก็แค่จะเอาข้อมูลบริษัทจากพี่ชายอย่างไอ้ทามเท่านั้นล่ะ"

"นั่นมัน...โหดร้ายมากเลยนะครับ"

"ตอนรู้ความจริง เทนถึงกับช็อคไปต่อหน้าต่อตาฉันเลยล่ะ....แล้วตอนนั้นเอง ที่ฉันก็รู้ตัวว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไป"

"เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นครับ"

"ไอ้ทาม หึๆ มันแทบคลั่งเลยล่ะ ที่รู้ว่าน้องมันเสร็จฉันทั้งตัวและหัวใจ ฉันกับมันทะเลาะกัน หนักมาก ตอนนั้น...เมนเทนอาการทรุดหนัก......."

"....."

"แล้วเด็กที่ชื่อเมนเทนก็หายไป..จากชีวิตฉันเลย"

"...รักเขาใช่ไหมครับ"

"ไม่รู้สิ"

ผมโน้มหน้าของคุณไฮท์เข้ามาใกล้ ก่อนจะประทับจูบลงไปแผ่วเบา

"ต่างกันใช่ไหมล่ะครับ"

ผมพูดเบาๆเมื่อผละออกมาจากปากสวยได้รูป

"จูบของผมกับคนที่คุณไฮท์รักน่ะ ต่างกันใช่ไหม ที่จริงผมว่าคุณไฮท์ควรจะรู้ตั้งแต่จูบผมครั้งแรกแล้วล่ะ ข้อดีของจูบคือ เราจูบใครทุกคนไม่ได้หรอก จูบที่มีความสุข คือจูบกับคนที่เรารักที่สุด ผมพูดเหมือนผู้เชี่ยวชาญเลยแฮะ ตัวเองจูบไม่ถึงห้าครั้งด้วยซ้ำ เหอะๆ"

"...."

"หาคำตอบให้ตัวเองดีๆล่ะครับ ผมไปก่อนล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นมาส่งของอีก"

"ไนท์...."

"ครับ?"

"นายน่ะ...แน่ใจเหรอว่าเป็นเด็กกำพร้า"

"รู้ด้วยเหรอครับ?"

"ไม่มีใครที่ฉันสนใจแล้วฉันไม่หาข้อมูลหรอกนะ"

"จะว่ากำพร้าไหมมันก็ไม่ใช่หรอก เพราะยังไงผมก็เกิดมาโดยพ่อแม่ แต่เอาเป็นว่าตอนนี้ผมไม่มีพ่อแม่ดีกว่าฮะ"

"งั้นเหรอ..."

ร่างสูงพูดแล้วทำท่าคิดหนักอีกครั้ง ผมวางเสื้อโค้ดนุ่มไว้ข้างๆก่อนจะเดินกลับห้องไปด้วยความหนาว



....................................................................

จบไปแล้วอีกตอนนนน ว้ากกกก ดีใจสุดๆ ขอให้ชอบน้า ขอบคุณมากๆทุกคอมเม้น

[jaymaza]

^
^
^
ทันไหม

ค้างคาในใจสุดๆ

มาต่อไวไวน๊าาาา

,,, :]

[CHADMM]

ค้างด้วย!  ตกลงไนท์ไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าหรอ? ไฮท์รู้อะไรมาอ้ะ  ,, อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าไนท์มันมองโลกในแง่ดีจริงๆอ่ะ -"-  แล้วๆ.. พ่อพระเอกวันนี้ทำไมไม่มีบทเลยอ้ะ อยากอ่านต่อเลย รีบมาต่อนะคะ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่จ้า  *กอดดดคนแต่ง*

[e_new]

อ๊าก ก ก ก 
คนแต่งใจร้าย ย ย-^- สุดๆอ่า
ตัดชับๆๆๆๆ กันด้าย ย ย
แง ง รอตอนต่อไปน๊า เร็วน๊าค๊า สู้ๆ
 

[LiTTlE [A]]

ตอนนี้ดูเศร้าๆ อย่างพิกล 
 

[golove2]

เศร้าอ่ะ

 

[tookta]

ขอบคุณจ้า
ค้างนะนี่ของเบรฟไนท์ ประวัติทำไมลึกลับ
มีอะไรที่ซ่อนอยู่จ๊ะ คลายมาซะดีดี ^^
ส่วนคุณเจ้าหนี้ก็น่าจะมาเห็นตอนที่น้องเบรฟไนท์
จูจุ๊บกับคุณไฮท์ซะหน่อย เรื่องจะได้เกิด ฮ่าฮ่าฮ่า
จะได้รู้ใจตัวเองสักที
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า...

[Nus@nT@R@]

เบรฟเราเศร้าๆเนอะ
อยากรู้เรื่องเมนเทนกับไฮท์อะ อิอิ

[fossa]

สนุกมากเลยอ่ะ ลุ้นๆ ไนท์ท่าทางจะมีลับลมคมในอะไรป่าวเนี่ยยย

ขอติตามผลงานด้วยคนนะ 

รออยู่น้าาา 

[merisahlsd]

7  35%


ผมยืนมองคฤหาสสวยตรงด้านหน้าท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ

เอ่อ.... ผมกลับมาที่นี่ทำไมวะเนี่ย ไหนว่าจะกลับไปคอนโดวะไอ้ไนท์

เฮ้อ เอาเถอะ ไหนๆก็มาแล้ว เข้าไปดูเทนหน่อยแล้วกัน

ผมเดินเข้าไปทางด้านหลังของบ้านที่เป็นทางเข้าของคนใช้ ตอนนี้ก็พลบค่ำแล้วจึงมีคนอยู่ไม่มากนัก อากาศอบอุ่นภายในบ้านทำให้ผมต้องยิ้มออกมาอย่างสบาย

ผมค่อยๆเดินขึ้นบ้านช้าๆเพื่อไม่ให้เกิดเสียง กะว่าจะมาดูเมนเทนแล้วก็กลับไปเลย

ถ้าเจอเจ้าหนี้กับผู้หญิงคนนั้นล่ะ........เออ เจอสิดี ให้มันเจ็บๆไปเลย ประสบการณ์ใหม่ๆ

อุ้บส์

มือแกร่งหนาคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนของผมแน่นเหมือนจะบีบให้แหลก มืออีกข้างปิดปากผมที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือ ก่อนจะลากตัวผมอย่างรุนแรงเข้าไปในห้องกว้างหรูบนชั้นสอง

ร่างสูงเพรียวถูกเหวี่ยงอย่างแรงลงบนเตียงกว้าง

ผมเงยหน้ามองคนที่ลากผมเข้ามาพร้อมกดล็อกห้องด้วยรีโมตอัตโนมัติ  คุณเจ้าหนี้ยืนอยู่ปลายเตียงใบหน้าเรียบแต่ดุดัน มือทั้งสองข้างบีบเข้าหากันจนเห็นเส้นเลือด

ยังไม่ทันที่ผมจะได้ไถ่ถามรูปราวๆสิบใบก็ถูกปาเข้าหน้าผมอย่างแรง

ผมหยิบรูปมาดูช้าๆ

"นี่มัน....."

"ภาพสวยดีใช่ไหมล่ะ ทุกมุมทุกช็อต ชัดสุดๆ"

"เจ้านายให้คนตามผม?"

"ถ้าไม่งั้นจะได้เห็นอะไรดีๆแบบนี้เหรอ"

ผมโมโหเดือดกับสายตาดูหมิ่นของตาคมดุดันที่มองมายังผม แต่ไม่อยากพูดกันด้วยอารมณโกรธ ผมจึงเบนหน้าหนีแล้วผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ

"ถ้าเจ้านายยังอารมณ์เสียอย่างนี้เราค่อยมาคุยกันเถอะครับ"

"ทำไม รังเกีนจเหรอ!! งานที่ฉันให้ทำมันหนักขนาดทำให้นายต้องเร่เสนอตัวให้คนอื่นเลยใช่ไหม"

"คุณทาม"

"หรือเปนสันดานของนายฮะ"

ผลั่ก

ผมปล่อยหมัดอย่างแรงเข้าที่หน้าของคนปากเสียตรงหน้า แรงจนเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากมุมปาก ผมรีบกระโจนอย่างรวดเร็วไปที่ประตูแต่ก็ไม่เร็วพอที่จะหนีคนที่ถูกฝึกมาอย่างดีได้

ร่างของผมถูกกระชากกลับมาอีกครั้งอย่างรวดเร็วลงบนกลางเตียงกว้าง ก่อนจะทาบตัวตามมาด้วยร่างสูงที่ถอดเสื้อออกไปจนเหลือแต่ร่างกำยำน่ามอง

"ที่จริงนายก็มาแทนผู้หญิงที่จะมานอนกับฉันอยู่แล้วนี่ ทำหน้าที่แทนเลยละกัน จะได้รู้ว่าลีลาของฉันกับไอ้ไฮท์ใครจะถึงใจนายกว่ากัน"

"ไม่..อุ้บส์"

ปากสวยได้รูปแนบลงมาอย่างรวดเร็วบนปากบาง รสชาติหอมหวานที่เคยได้รับตอนจูบครั้งแรกก็กลับแปลเปลี่ยนเป็นความชิงชังและดุดัน

ขณะที่ปากยังคงจูบกับผม มือแกร่งก็กระชากเสื้อที่ผมใส่อยู่ขาดสะบั้นจนเกิดเป็นรอยแดงริ้วๆ

ใบหน้าคมซุกไซร้มาเรื่อยๆจนถึงลำคอผมและขบเม้มจนเกิดรอยแดง ก่อนจะรัวและดุนลิ้นที่ส่วนอ่อนไหวทั้งสองข้างของผมอย่างรุนแรงจนผมต้องบิดตัวหนี

ผมกัดปากแน่น ไม่ร้องออกมา และไม่ร้องขอให้ร่างสูงหยุดการกระทำ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ผลลัพท์ที่ตามมาต่างหากที่สำคัญ

"หึ ความรู้สึกไวดีจริงๆ"

มือแกร่งสอดเข้าไปในชั้นในของผมภายใต้กางเกงที่ถูกร่นมาด้านล่างขาเรียบร้อยแล้ว

ร่างสูงบีบเคล้นและสร้างรอยไว้ในทุกๆที่ที่ริมฝีปากหยักลากผ่าน

ผมจิกนิ้วที่มือแน่นกนมือขาวซีด เบนหน้าหนีจากสายตาพึงพอใจที่มองลงมาโดยร่างสูง

".....คุณไฮท์ได้ทั้งตัวและหัวใจเมนเทน แต่คุณจะได้แค่ตัวไม่มีทางได้หัวใจของผม!!!"

ตาคมชะงักไปพลันกับคำพูดของผม ร่างสูงสบถรัวอย่างหัวเสียก่อนจะลูบหน้าคมของตัวเองช้าๆ

ผ่านไปไม่นานนัก ร่างสูงกำยำก็จับผ้าห่มจากหัวเตียงมาคลุมผมแล้วสวมเสื้อก่อนจะเดินออกจากห้องไปและพูดสั้นๆก่อนจะเดินออกไป

"อย่าคิดหนี"



.....................................

มาวันละนิดจิตแจ่มใส 55555 ขอให้ชอบกันนะ

[catwander]

จะโดนคุณเจ้านี้จับทำเมีย แล้วอ่ะ

[fuku]

คุณเจ้าหนี้นี่ เข้าคอนเซปต์พระเอกหล่อ ฉลาด แต่ค่อนข้างไร้สติเรื่องความรักจริงๆ
กรรมเวงของน้องไนท์

[omuya]

จิตจะไม่แจ่มใส ก็เพราะค้าง เนี้ยแหระคนเขียน

รัก
 

[agava1313]

มีปม ด้วย ลุ้นๆ

[e_new]

โหย ย ย ย ค้างสุดๆ -^-
สั้นจังเลยอ่า แง ง ง
คิดถึงคนอ่านน๊ามาเ็ร็วๆด้วย ><
กำลังจิตนาการเลยอ่า า หุหุ

[KaZuKi]

กรี้ดดดด หึงละซิ รักเขาแล้วละซิ!! การี้ดด ยังไงก็ใจเย็นๆ ถ้าทำได้นะคุณไทม์ ปลื้มพระเอกแบบนี้อ้า
รออีกๆมาไวๆน้าค่ะ

[cavalli]

 

[tookta]

ขอบคุณจ้า
ทำไม ทำไม ทำไม คุณเจ้าหนี้ถึงทำแบบนี้ละจ๊ะ
การอดทนก็เป็นบททดสอบหนึ่งในความรักนะ
การพูด การถาม คงเป็นสิ่งที่คุณเจ้าหนี้ต้องเรียนรู้
ไม่ใช่ตัดสินใจว่าใช่อย่างที่ตาเห็น การที่เห็นแต่เพียง
รูปแล้วตัดสิน อาจจะเป็นการตัดสินที่ผิดพลาดอย่างมหันต์
โดยไม่รู้ตัว ผลที่ตามมาจะทำให้เสียใจจนวันตายนะ
คิดให้ดีก่อนที่จะทำอะไรลงไป แค่คำพูดที่เบรฟไนท์พูดออกมา
ก็ทำให้รู้สึก แล้วคิดได้ นับถือจริงๆ
".....คุณไฮท์ได้ทั้งตัวและหัวใจเมนเทน แต่คุณจะได้แค่ตัวไม่มีทางได้หัวใจของผม!!!"
ถ้าคุณเจ้าหนี้อยากได้ทั้งตัวแล้วก็ใจ คงต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้
ถึงตอนนี้อาจจะได้ใจของเบรฟไนท์ไปแล้วครึ่งหนึ่งก็ได้
แต่คุณเจ้าหนี้ไม่มีทางได้รู้อย่างแน่นอน ถ้ายังจะทำแบบนี้อยู่ หึหึหึ
คนที่แข็งแกร่งอาจจะเป็นคนอ่อนแอ และโง่เขลาที่สุดเมื่อได้พบเจอกับความรัก....

เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า มาต่อทุกวันน้าจ๊ะ ^^

[sanri]

   อ๊ากกก  เกือบๆแล้วไนท์จ๋า