7
100%
ผมตื่นขึ้นมาในเช้าอีกวันโดยที่เมื่อคืนผล็อยหลับไปบนเตียงของคุณเจ้าหนี้ แต่เจ้าของเตียงกลับไม่อยู่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว มีเพียงโน๊ตสั้นๆว่า
'อย่าหนี แล้วไม่ต้องไปส่งของแล้ว อยู่ที่บ้านนั่นล่ะ'
โธ่ คนอะไรรวนเรชะมัดยาก นี่ก็ไม่ได้ดั่งใจนั่นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่ใช่ แต่อย่างน้อยเค้าก็ไม่อ่ะจึ่งจึ่งเราล่ะนะ
ผมถอนหายใจเบาๆกับอารมณ์ของคุณเจ้าหนี้แล้วค่อยๆเดินแง้มประตูดู
ทางสะดวก
ผมเดินไปเรื่อยๆอกจากห้องไปยังห้องข้างๆที่อยู่ติดๆกันเพื่อหาคนที่อยู่ข้างในที่ผมตั้งใจจะมาหาตั้งแต่แรกถ้าไม่ติดที่เจอะกับคุณเจ้าหนี้เข้าสะก่อน
ก๊อกๆๆ
"เข้ามาเลยครับ"
เสียงใสดังแผ่วๆมาจากด้านในทำให้ผมเปิดประตูเข้าไปเงียบๆ
"เทน เป็นอะไรไหมครับ"
ผมถามเมื่อเห็นร่างเล็กนั่งคุดคู้อยู่บยเตียงสวยเรียบสีฟ้าน้ำทะเล
"พ..พี่ไนท์" ร่างเล็กโผเข้ากอดผมเมื่อผมเดินเข้าไปใกล้ผมจึงลูบผมนิ่มสวยเบาๆเป็นเชิงปลอบ
"ว่าไง"
"พี่ไนท์รู้จักคนคนนั้นได้ยังไงครับ"
"อ๋อ หมายถึงคุณไฮท์สินะ เค้าเคยเอ่อ ว่าไงดีล่ะ เจอกับพี่ครั้งนึงตอนพี่ทำงานให้คุณเจ้าหนี้น่ะ"
"พี่ไนท์อย่าไปยุ่งกับเค้านะครับ"
"อืม ถ้าอย่างนั้นคงทำไม่ได้หรอก คนเราน่ะถ้ารู้จักกันแล้วยังไงก็ต้องเข้ามาพัวพันกันนะครับ แต่ถ้าให้พี่หลีกเลี่ยง ก็คงทำได้ แต่เมนเทนต้องบอกเหตุผลพี่นะ ว่าทำไมถึงคิดว่าเค้าเป็นคนไม่ดี"
ผมถามแล้วจ้องเข้าไปในตากลมโตสวยของเมนเทนที่นั่งตั้งใจฟังผม
"คนคนนั้น เค้าหลอกลวงผมครับ..."
"อืม.....แล้วเคยถามเหตุผลของการหลอกลวงของเขาไหมครับ"
"เพราะเขาต้องการข้อมูลของพี่ทามครับ"
"แล้วเค้าเคยขอโทษไหมครับ"
"...เคยครับ...แต่ผมไม่คิดว่าเขาจะพูดมันออกมาจากใจจริง ในเมื่อทุกอย่างที่เขาทำให้ผมเป็นแค่การหลอกลวง"
ผมลูบหัวร่างเล็กกว่า แล้วยิ้มบางๆ
"คนเราน่ะ ล้วนทำผิดกันทั้งนั้น อยู่ที่ใหญ่หรือเล็ก ขึ้นอยู่กับว่าเราพร้อมจะให้อถัยเขารึเปล่าเท่านั้นเอง ถ้าเป็นพี่ พี่ก็ให้นะ เพราะถ้าพี่ทำผิด พี่ก็คงอยากได้รบการอภัยเช่นกัน ที่พี่อยากจะพูด ไม่ใช่ให้เมนเทนให้อภัย แต่ให้เมนเทนได้คิดว่าตอนนี้ เค้าคงได้รับบทเรียนจากการกระทำมากพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้อภัย เพียงแต่ให้โอกาสครั้งที่สอง เข้าใจไหมครับ"
ร่างบางนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะพยุกหน้ารับคำผมเบาๆ
"เอาล่ะ เราสบายดีก็ดีแล้ว เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกหน่อย มีเรื่องวานจะให้ช่วย เทนช่วยพี่หน่อยได้ไหม"
"ออกไปข้างนอก? แต่ด้านนอกมีคนเฝ้าอยู่เต็มเลยนะครับ คงไม่ได้ออกไปง่ายๆ"
"พี่เลยขอให้ช่วยพี่ด้วยวิธีนี้หน่อย"
"วิธีอะไรเหรอครับ"
"พี่ได้ยินมาว่าเทนแปลงโฉมคนเก่ง ช่วยทำให้พี่กลายเป็นผู้หญิงทีนะ!!"
...
ร่างสูงเพรียวเดินลงมาจากบนบรรไดช้าๆ ผมสีดำขลับสลวยยาวเลยกลางหลังถูกปล่อยให้พริ้วสวยเมื่อยามขยับตัว หน้าม้าสีดำถูกตัดให้รับกับใบหน้าเรียวขาวใส ปากที่เคยแดงธรรมชาติถูกทาด้วยสีแดงสด ขนตางอนยาวรับกับตาเฉี่ยวที่ทาอายไลเนอร์ให้ดูเฉี่ยวยิ่งขึ้น แก้มใสถูกทาด้วยสีแดงเล็กน้อยเพื่อให้หน้าดูสว่างขึ้นรับกับจมูกโด่งสวยเป็นสันได้อย่างดี ร่าสูงสวมเสื้อยืดและเสื้อแจ็คเก็ตขนสัตว์ที่ปกปิดร่างกายด้านบนไว้ ส่วนด้านล่างก็ใส่เป็นยีนสีดำสวยรัดรูปจนขาเรียวเล็กและรองเท้าส้นสูงสีดำไคว่ประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กที่ส่องแสงประกายเจิดจ้า
ข้างๆร่างสูงเพรียวมีคนตัวเล็กเดินออกมาด้วยกันในชุดอยู่บ้านท่าทางปรกติสุดๆจนกระทั่งเจ้าของบ้านที่นั่งรับประทานอาหารเช้ากันอยู่ทัก
"อ้าว เทน วันนี้มาแปลก ลูกพ่อตื่นเช้าจัง"
"นั่นสิจ้ะ แล้วนั่นใครเหรอจ้ะหน้าตาน่ารักเชียว"
ผมเหลือบตามองพ่อและแม่ของคุณเจ้าหนี้ภายใต้ขนตางอนยาวน่ารำคาญนี่แล้วโค้งตัวให้เพื่อทักทาย
"อ่อ นี่เอ่อ.....นาโอมิเพื่อนผมครับ เขาเอาของที่ผมฝากซื้อมาให้ นี่ก็จะกลับแล้ว"
ผมยิ้มออกมาเล็กน้อยกับท่าทีน่ารักที่โกหกไม่ค่อยเก่งของเมนเทน
"อ่อ อยู่ทานอาหารกันก่อนไหมลูก"
คุณพ่อของคุณเจ้าหนี้พูดขึ้นพร้อมยิ้มให้อย่างใจดี
"ไม่ๆ เทนว่า นาโอมิเขาต้องไปส่งของต่อนะครับ เนี่ย เทนเรียกแท็กซี่ไว้ให้เขาแล้ว เขารีบนะครับ"
"อ้อ จ้ะ งั้นไว้มาวันหลังนะลูกนาโอมิ"
ผมรู้สึกละอายเล็กน้อยกับความเป็นมิตรของคนทั้งสองจึงรีบโค้งตัวแล้วเดินออกมาไปยังหน้าบ้าน
ทางเดินทั้งสองข้างเต็มไปด้วยบอร์ดีการ์ดหนุ่มยืนอยู่กันเต็มไปหมด ทั้งหมดมองมาที่ผมแบบตะลึงๆก่อนจะหันหน้าหนีเมื่อพบว่าผมไม่ใช่คนที่คุณเจ้าหนี้สั่งให้คุมไว้
วะฮ่าๆ สมน้ำหน้า ต้องขอบคุณเมนเทนนะเนี่ย
ผมขึ้นรถแท็กซี่เพื่อไปยังเป้าหมายแล้วบอกขอบคุณเมนเทนที่ช่วยก่อนจะกำชับไม่ให้บอกคุณเจ้าหนี้
ขอผมหนีเที่ยววันนึงนะคร้าบบบบบบบบบ
..................................................................................................
ตืดดดด
ผมกดออดหน้าตึกสามชั้นทรงยุโรปโบราณที่เคยมาบ่อยๆตอนสมัยเรียนแล้วถูมือกันอากาศหนาวเพื่อรอคนด้านในเข้ามาเปิด
"มาแล้วค่ะๆ"
ร่างท้วมใจดีที่ทำงานมากว่าิสิปปีที่ผมรักเหมือนแม่เดินออกมาเปิดประตู
"ป้าซาแมนต้า ไนท์สุดหล่อมาแล้วคร้าบบบ"
"เอ้ะ นี่คุณเป็นใครเนี่ย"
ผมเบ้ปากเมื่อป้าซาแมนต้าจำผมไม่ได้ อะไรกันผมเปลี่ยนไปเหรอวะเนี่ย
เอ้อ ลืมไป เป็นผู้หญิงอยู่
"ป้าคร้าบ ไนท์เองแต่แต่งตัวแบบนี้คือ เอ่อ งานอดิเรกน่ะครับ"
"อ้าว คุณไนท์ แหม สวยจนป้าจำไม่ได้เลย มาๆลูก แล้วนี่คุณหนูรู้ไหมค่ะเนี่ย เข้ามาๆ หนาวตายแล้ว"
"ผมบอกป้าให้เรียกว่าไนท์ธรรมดาไงฮะ ไม่ได้บอกเลย ผมมาเซอร์ไรส์ครับ ฮ่าๆ จะจำได้ไหมหว่า"
"สวยเฉี่ยวมากเลยค่ะ ป้าตกใจหมดเลย นึกว่าดารามาบ้าน"
"ฮ่าๆ ป้าซาแมนต้าอ่ะ พูดไป ไนท์เขินะครับ"
ผมเดินเข้ามาในบ้านที่ปรับอากาศให้ตรงกันข้ามกับอากาศภายนอกแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปอย่างคุ้นเคยก่อนจะเปิดประตูกระจกหม่นเข้าไปอย่างรวดเร็วจนเห็นฉากรักสดๆร้อนๆอย่างไม่ได้ตั้งใจ
คนทั้งคู่ในห้องมองผมมาอย่างตกใจ ฝ่ายที่นั่งคร่อมอยู่ด้านบนเป็นผู้หญิงที่เสื้อหลุดออกไปส่วนไอ้พีทนั่งอยู่ด้านล่างสีหน้าหน่ายๆเล็กน้อย
"กรี๊ดๆ"
เธอตะโกนอย่างตกใจเมื่อผมพรวดพราดเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัวในขณะที่ไอ้พีทมีสีหน้างุนงงกับการปรากฎตัวของผม
"เธอเป็นใครฮะ"
เอ่อ แล้วผมมาเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย
ขณะที่ผมตัดสินใจจะเดินออกไปก็มีแขนกว้างมากอดรอบคอ
"มาก็ดีเลยที่รัก ลิฟ นี่แฟนใหม่ผมเองครับ"
ผมมองใบหน้ามันอย่างเบื่อหน่าย ไอ้นี่เล่นมุกนี้อีกแล้ว ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ย
"กรี๊ดดด ไม่จริงๆ เรามีเรื่องต้องคุยกันแน่ค่ะพีท"
แล้วเธอก็พรวดพราดออกไปโดยที่ท่อนบนมีเพียงชั้นในเท่านั้น
เอ่อ คือผมไม่เกี่ยวนะคร้าบบบ
ผมหันไปมองหน้าไอ้ตัวดีที่ทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วมองหน้าผม
"ไอ้ไนท์?"
"เออ กูเอง จำได้เหรอมึง นึกว่าสวยจนมึงลืมแล้ว"
"สัตนี่ แต่งตัวแบบนี้อยากโดนข่มขืนรึไง แล้วมาทำไมไม่บอกวะ"
"เซอร์ไพรส์ไง แล้วนี่สบายดีไหมวะ เออ กูไม่น่าถาม มั่วเซ็กส์ขนาดนี้จะไม่สบายดีได้ไง"
"โธ่ หึงเหรอจ้ะน้องพี่"
"หึๆ ขอโทษที่กูไม่ใช่ไอ้แสบซนคนดีของมึง"
มันหน้าสลดลงเมื่อพูดถึงอีกชื่อนึง
"โทษทีว่ะๆ กูปากหมาเอง"
"ช่างมันเหอะๆ แล้วนี่มึงหายหัวไปนานเลยนะ ตกลงมึงทำงานให้ใครวะ บอกกูมาเลย"
"เป็นชุดเลย แหะๆ เจ้าหนี้กูชื่อเดธทาม รู้จักป่ะ"
"หา มึงว่าชื่อไรนะ"
"เดธทาม เอ้ะไอ้นี่ยังไง หูตึงรึไงวะ"
"เฮ้ย มึงออกเลย เป็นหนี้อยู่ใช่ไหม กูใช้ให้เอง ออกๆเดี๋ยวนี้ ห้ามมึงไปเจอไอ้เหี้ยนี่อีก"
"ตกใจหมด จะตะโกนทำไมอยู่กันแค่นี้"
"มึงอย่าเปลี่ยนเรื่อง ออกเหอะวะ กูขอร้อง"
"บ้าเหรอมึง หนี้ตั้งเยอะ จะให้กูเอาเงินมึงมาได้ไง ถึงมึงเต็มใจ แต่ที่มึงให้กูมันก็มากแล้วนะเว้ย"
"กูไม่คิด มึงก็รู้"
"กูรู้ แต่กูเกรงใจ ให้กูตัดสินใจเองเถอะว่ะ"
"นี่ไม่ใช่ โน้ด อุดมตลกไทยที่มึงชอบนะเว้ย นี่มัน เดธทาม มึงรู้บ้างป่าวว่ามันไม่ใช่นักธุรกิจเฉยๆ"
"รู้ มึงหมายถึงมาเฟีย เข้าใจน่า กูเก่งอยู่แล้ว"
"เฮ้อ กูไม่รู้จะพูดยังไง แต่เอาเถอะ ยังไงเกิดอะไรขึ้นมึงต้องบอกกูเลยนะ กูจะพามึงกลับมาเลย"
ผมกำลังจะตอบมันแต่จู่ๆก็มีเสียงดังโหวกเหวกก่อนที่ประตูแก้วหม่นจะเปิดอย่างแรง
"หึ แต่ตอนนี้กูขอพาคนของกูกลับก่อนล่ะกัน"
เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงคุ้นเคยที่หายไปตั้งแต่เมื่อคืน ใบหน้าคมดุดันขณะที่ตาคมตวัดมองมาที่ผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยิ้มเย็นจนผมขนลุก
...
..
.
ฮือ งานงอก คุณเจ้าหนี้มาตามถึงที่เลย
...............................................................................................
เย้ ครบแล้วววว เชื่อว่าตอนจบของตอนนี้ทำให้คนอ่านค้าง อุวะฮ่าๆ ขอบคุณมากๆทุกคนเลยที่ติดตาม
คารวะอย่างสุดซึ้งจากคนเขียน
โพลล์
หัวข้อ: DeathKnightวุ่นรักอันตรายเจ้าหนี้ตัวร้ายกับอัศวินเซ่อซ่า เทนไฮท์1up 04/08/11 (อ่าน 60618 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก