3
ครึ่งแรกไปก่อนครึ่งหลังรอก่อนเน้อ ต้องรีบไปซื้อของ
"เอ่อ ขอโทษนะครับ คือคุณเจ้าหนี้ เอ่อ คุณเดธทามนัดผมให้ไปเจอที่ห้อง 1331น่ะครับ อยู่ห้องไหนรู้ไหมครับ"
ผมถามกับพี่ผู้หญิงร่างบางหน้าตาสวย ผิวขาวใสกับตากลมโมองมายังผมก่อนจะอมยิ้มเล็กๆ
"น้องเบลฟไนท์ใช่ไหมจ้ะ เชิญด้านบนเลย ชั้นสามนะ"
"ขอบคุณฮะ"
ผมกล่าวขอบคุณเบาๆกับพี่คนสวยและเดินมายังลิฟผมแปลกใจเล็กน้อยกับความเงียบแตกต่างจากเมื่อวานที่เข้ามาของคอนโดหรูแห่งนี้
"เอ นึกว่าเจ้าหนี้อยู่ชั้นบนสุดของคอนโดซะอีกแฮะ"
ผมพึมพัมเบาๆเมื่อพบว่าห้อง1331ที่ถูกนัดให้มาเจอเป็นห้องฝั่งซ้ายริมสุดของชั้นสาม ปกติคนรวยส่วนใหญ่จะอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมหรือคอนโดทั้งนั้น
ผมขมวดคิ้วเมื่อทั้งชั้นเงียบจนผิดปกติอีกทั้งยังไม่มีคุณบอร์ดีการ์ดอยู่สักรายทั้งๆที่ปกติต้องออกันมาอยู่ใกล้ๆเป็นขโยง
แอด~
ผมเปิดประตูห้องเข้าไปเบาๆเมื่อลองเคาะอยู่หลายครั้งแต่ไม่มีคนมาเปิดหรือเสียงตอบรับกลับมา ข้างในมีทางเดินเล็กๆและมีทางแยกสี่ทางเพื่อเปิดเข้าห้องสี่ห้อง ขณะที่ผมกำลังจะตะโกนเรียนคุณเจ้าหนี้ก็มีเสียงดังมาจากห้องทางซ้าย
"หึ จะตายอยู่รอบร่อยังไม่ยอมปริปากบอกอีกเรอะไอ้เดธ"
"ถึงฆ่ากูมึงก็ไม่มีทางได้มันไปหรอก"
"งั้นมึงก็เตรียมตัวตายได้เลย"
เอาไงดีๆ เสียงนั่นมันคุณเจ้าหนี้ คิดสิๆ ไอ้ไนท์จะช่วยคุณเจ้าหนี้ยังไงดีนะ
ปัง
"อึก"
"โดนขนาดนี้แกยังไม่ร้องอีกเหรอวะ"
ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่เสียงปืนก็ดังลั่น ผมตกใจยังไม่ทันจะได้คิดอะไรมือก็ผลักประตูฝั่งซ้ายเข้าไปอย่างงงๆ
ภายในห้องมีชายในชุดสีดำยืนอยู่ไม่ห่างกันอยู่สามคน คุณเจ้าหนี้นั่งอยู่บนเกาอี้หรูเลื่อนได้ติดๆกับวิวกระจกใสที่มองลงไปเป็นสระว่ายน้ำกว้าง ขาแกร่งแดงฉานไปด้วยเลือดเพราะเพิ่งถูกยิง ใบหน้าหล่อคมมีเลือดซึมออกมาที่มุมปากและเหงื่อซกไปหมด ตาคมมองผมฉายแววตระหนกอยู่แวบนึงก่อนจะเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยภายในเวลาเดียวกัน
ข้างๆคุณเจ้าหนี้มีผู้ชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาอีกคนในสูธสีเทาเข้มในมือมีปืนสวยรุ่นจำกัดที่มีควันพุ่งออกมาเล็กน้อย ใบหน้าหล่อตกใจกับการมาของชายหนุ่มในชุดเอี้ยมทรงหมีใบหน้ามอมแมมเหงื่อซก
"เอ่อ สวัสดีครับ"
ผมทักเบาๆ พร้อมรอยยิ้มแห้งๆทั้งที่สมองพยายามวิ่งแล่นไปด้วย
"นายเป็นใคร"
"ลูกหนี้ของคุณเจ้าหนี้ครับ"
ผมพูดเบาๆขณะที่เดินเข้าไปช้าๆใกล้ๆเจ้านาย คนทั้งสี่ในห้องยกปืนออกมาชี้เล็งมาทางหัวผม ผมสบตากับคุณเจ้าหนี้ชั่วครู่ก่อนจะวิ่งอย่างรวดเร็วพุ่งไปยังเจ้าหนี้ ปืนจากกระบอกของใครสักคนเล็งและถูกยิงออกมาเป้าหมายคือผม
ผมหลบตัวเองจากกระสุนนัดแรกทำให้กระสุดพุ่งตรงไปยังกระจกใสจนกระจกแตกดังลั่น
ปัง
เพล้ง!!
ก่อนที่คนทั้งห้องจะทันได้คาดเดาความคิดของร่างบาง มือบางมอมแมมก็พุ่งเข้ามากระตุกมือของเดธทามแล้วพาทั้งสองร่างดิ่งลงนอกกระจกที่แตกทันทีทิ้งคนด้านบนที่มองมาอย่างตระหนก
ร่างทั้งสองร่างดิ่งลงไปในสระน้ำกว้างอย่างรวดเร็วตามความคาดหมายของร่างบาง
มือปืนใบหน้าหล่อคมชะโงกหน้ามามองสองร่างที่พุ่งดิ่งลงไปก่อนจะสบถเบาๆกับความบ้าบิ่นของร่างบาง
"นายเป็นใครกันนะ"
ผมพยายามกัดฟันทนความเจ็บจากการกระแทกตัวลงที่น้ำแล้วมองหาคุณเดธทามในน้ำที่ตกมาด้วยกัน
นั่นไง!
ผมว่ายไปตามทางของเลือดแล้วพบร่างหนาดิ่งลงอยู่ที่น้ำผมรีบว่ายไปคว้าร่างสูงขึ้นมาเหนือน้ำและพาขึ้นไปด้านบน
"คุณเจ้าหนี้ ตื่นๆ ตื่นสิครับ"
ผมตบหน้าเจ้าหนี้แรงๆสองสามครั้งเพื่อเรียกสติ ใบหน้าคมซีดจนผมใจเต้นรัว
ผมตัดสินใจประกบปากบางลงไปยังปากกระจับได้รูปแล้วภายปอดทันที
ทำอยู่เกือบสามรอบก่อนร่างหนาจะสำลักน้ำออกมา
"แค่กๆ"
"คุณเจ้าหนี้ๆ ตกใจแทบแย่ ไปกันรีบไปโรงบาลคุณอย่าเพิ่งหลับนะ"
"...แค่กๆ อย่าใช้ อึก รถ ข้างๆมีโรงพยาบาลเล็กๆอยู่ พาฉันไปที่นั่น"
"ได้ๆ "
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นอีกรอบข้างๆตัวผม ผมรีบพยุงเจ้าหนี้ที่เริ่มมีสติขึ้นแล้วเริ่มออกวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้าย ทั่วทั้งคอนโดเงียบสงัดไปหมดแทบไม่มีคนอยู่รอบๆเลย
ปัง!
เสียงปืนยังดังมาอีกนัดติดๆกัน คราวนี้ดังห่างออกไปมากอยู่ แต่ทั้งผมและเจ้าหนี้ยังคงวิ่งด้วยความเร็วเท่าเดิมจนพ้นเขตคอนโดและเห็นป้ายโรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลนัก
"แฮ่กๆ ต้องเป็นเวรกรรมแน่เลยฮะ แฮ่ก ถ้ารู้ว่าต้องวิ่งขนาดนี้ผมน่าจะแฮ่กๆ ไม่โดดซ้อมวิชาพละ"
"นาย...."
"เวรกรรม แฮ่กๆ เวรกรรมแท้ๆ"
".....อึก"
"แปปนึงฮะ ใกล้ถึงแล้วๆ อีกนิดส์นึง เจ้าหนี้อย่าหลับนะครับ ผมแบกไม่ไหวแน่ๆ"
"...อือ"
"ถึงแล้วๆ คุณพยาบาลคร้าบบบ!"
ผมตะโกนเรียกเสียงดังเมื่อเข้าเขตโรงพยาบาลเล็กๆแต่ดูหรูไม่เบา คนที่แต่งตัวเหมือนพยาบาลอยู่สองสามคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าหันมามองผมก่อนจะเบนสายตาไปยังคนข้างๆแล้วเบิกตากว้าง
"ท่านประธานท่านประธานบาดเจ็บ คุ้มกันด้วย"
เสียงดังโหวกเหวกไปหมด ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ตัวผมถูกผลักกระเด็นออกมาเมื่อมีคนมารับตัวคุณเจ้าหนี้ออกไป
หืม..อย่าบอกนะว่าเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย
เออ...แฮะ คนรวยนี่ก็รวยจริงๆ
ตาคมของคุณเดธทามมองมาที่ผมเหมือนต้องการจะสื่ออะไรแต่ก็ลับสายตาหายไปเมื่อร่างสูงถูกพาเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
ผมเดินออกมาเรื่อยๆด้านนอกโรงพยาบาล พยายามติดต่อพวกบอร์ดีการ์ดแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อมือถือดับและพังไปเรียบร้อยจากการกระแทกกับน้ำ
"กลับไปล้างห้องน้ำดีกว่าแฮะเรา"
คิดได้ดังนั้นผมก็ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีกลับไปยังคอนโด คิดว่าคนที่ทำร้ายเจ้าหนี้น่าจะกลับไปเรียบร้อยแล้วแน่ๆ
3
ต่อครึ่งหลัง
ผมกลับเข้ามาที่คอนโดในเวลาไม่นานนัก ที่นี่ยังคงเงียบสงัดเหมือนเดิมแต่คาดว่าอีกไม่นานต้องมีคนมาตามเก็บซากกระจกที่แตกนี่พร้อมจัดการอะไรๆให้เรียนร้อยเป็นแน่
“ไม่กลัวตายเลยรึไงที่กลับมา”
เสียงทุ้มขี้เล่นดังขึ้นด้านหลังผมพร้อมเสียงปืนที่ง้างขึ้น ผมหันกลับมาดูก็พบว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง
ผู้ชายคนที่ยิงคุณเจ้าหนี้
“ตอนแรกก็ไม่ ตอนนี้ก็เริ่มกลัวแล้วล่ะครับ”
“....”
ผู้ชายคนนั้นเลิกคิ้วสงสัยเล็กน้อยกับคำตอบผม ผมมองไปรอบๆ มีแค่เข้าคนเดียว ไม่ได้มีคุณบอร์ดีการ์ดอีกสามคนอยู่ด้วย
“ก็แน่ล่ะว่าผมต้องกลัว ในเมื่อคุณจ่อปืนที่หัวผมสะขนาดนี้”
“หึ นายเป็นใคร”
“...ก็แค่คนๆนึงครับ แต่ถ้าหมายถึงชื่อล่ะก็ ผมชื่อเบรฟไนท์ฮะ”
ผมยิ้มและเอื้อมมือไปทักทายตามมารยาท
เขามองมือผมก่อนจะยิ้มที่มุมปากแล้วลดปืนลงพร้อมจับมือผมตอบ
“ตอนที่กระโดดลงมา คิดยังไงเหรอ”
“หมายถึงตอนที่กระโดดเมื่อกี้น่ะเหรอครับ”
“อืม ใช่”
“คิดว่าผมต้องช่วยคุณเจ้าหนี้น่ะครับ”
“แค่นั่นเหรอ”
เขาถาม ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยอีกครั้ง ผมจึงอธิบาย
“ครับ เพราะผมรู้ว่าคุณคงไม่ฆ่าคุณเดธทามอยู่แล้ว เพราะคุณคงทำตั้งนานไปแล้ว คุณคงอยากได้ข้อมูลอะไรบางอย่างที่มีแค่คุณเจ้าหนี้รู้ และแน่นอนผมคิดว่ามันต้องเป็นของที่สำคัญหรือมีค่ามากๆเลย ..ใช่ไหมฮะ อีกอย่าง คุณไม่รู้จักผม และคุณก็คงต้องยิงผมทิ้งแน่ถ้าผมไม่หาทางรอดหรือทางหนี”
“..เดาเก่งนี่”
“ฮ่าๆ แต่ที่ผมเดาไม่ได้ก็คือ...”
“อะไรเหรอ”
“ทำไมถึงไม่ยิงผมตอนนี้เลยล่ะครับ”
ผู้ชายคนนั้นเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วมองหน้าผม
“อันนี้เป็นสิ่งที่นายต้องหาคำตอบแล้วล่ะหนูน้อย เอาล่ะ ฉันต้องไปแล้ว ดูเหมือนมีคนมาตามนายแล้ว หวังว่าจะได้เจอนายอีกนะ.....”
“ครับ”
“อ้อ ใช่..”
“ฉันชื่อไฮท์...”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบปากบางได้รูปของผู้ชายที่บอกว่าตัวเองชื่อไฮท์ก็ทาบลงมาอย่างรวดเร็วที่ปากผมก่อนจะผละออกไปแล้วเดินหายไปอีกมุมนึง
เอ่อ.....นั่นจูบ..ใช่ไหม
ยังไม่ทันที่จะได้คำตอบกับตัวเองผู้ชายอีกคนก็ปรากฏตัวขึ้น
“อ้าว คุณคีท สวัสดีครับ”
บอร์ดีการ์ข้างขวาของคุณเจ้าหนี้วิ่งเข้ามาทางผมพร้อมมองไปรอบๆตัว
“เจ็บตรงไหนรึเปล่า”
“ไม่นี่ครับ แล้วนี่คุณเรย์ล่ะครับไปไหนแล้ว”
“ให้เฝ้าคุณทามไว้อยู่ ฉันเดาไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แล้วนี่นายพาคุณทามออกมาได้ไงเนี่ย”
“กระโดดครับ จากห้องนั้นไง”
ผมว่าพร้อมชี้ไปด้านบน
“....มานี่เถอะ คุณทามคงอยากเจอนาย”
“เอ๋ ตื่นแล้วเหรอครับ แต่ว่าผมยังไม่ได้ขัดห้องน้ำเลยนะ”
“เชื่อเหอะ ดูท่าจะมีอะไรที่ใหญ่กว่าห้องน้ำให้นายทำแล้วล่ะ”
พูดจบมือกว้างก็กระชากให้ผมเดินตามไปทันทีโดยไม่ทันให้ผมได้ตัดสินใจอะไรเลย
แง่ง ก็ผมมันแค่ลูกหนี้ใช่ไหมล่ะ ชิ
...............................
.ครบแล้วววววววว
โพลล์
หัวข้อ: DeathKnightวุ่นรักอันตรายเจ้าหนี้ตัวร้ายกับอัศวินเซ่อซ่า เทนไฮท์1up 04/08/11 (อ่าน 72653 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก