หัวข้อ: "เพื่อรัก ฉันต้องเริ่ด" *Special Project* A21,The End : 5 Feb 2012; P52

[TeuyHom]

สนุกดีแฮ่ะ

แล้วรีบมาต่อนะ  อิอิ

[sang som]

จะเริ่ดดดดด  แล้ววว อิอิ นังแหวนเมิงตายยย

[ppmayuree]

บ้านนอก นอกขนาดไหนอ่ะ ของคนอ่านน้อกนอก นอก สุด ๆ ยังมีเน็ทเลย
แอบกังวลว่า ชีวิตของ ฮัท จะซีเรียสนิดหน่อย รึว่าไงคะ

[*SparklinG*]

เริ่มสวยไวๆนะฮิ้นท์

[min_min]

ขนาดไม่สวยนะเนี่ย ฮัทยังติดใจเลย อิอิ

ถ้าสวยขึ้นมา ฮัท คงจะศิโรราบ 55555 

แค้คิดก้อจิ้นไปถึงฉากกินตับนู้นแล้ว เอิ้กกกกก

[pepperpro]

ฮิ้นท์ไปวุฒิศักดิ์มารึเปล่า เห็นฮัทว่าหน้าแดงๆ

[Paracetamol]

ไอ้ย๊ะ!! คืบหน้าแล้ว!!!
' อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจังครับ ' จะรีบไปเจอใครหรอคะฮัท 

[namngern]

เบื่อนังแหวนสุโค่ยยย ! - -'
รู้สึกเหมือนคุยกันเยอะขึ้นนน ปลื้มแทนฮั้นท์จังง
รอคอยยวันเวลาที่ฮั้นท์จะเริ่ดดดด

[oaw_eang]

ชอบอึกอักกินจริงๆ นะคนเรา อิอิ

[rellachulla]

เริ่มรู้สึกดีๆ แล้วสิ
อ๊างงง อยากอ่านต่อ

[Sadaharu]

อ่านไปยิ้มไป ช้อบบบบชอบ

[Phyguppy]

ติดตาม อยู่นะค้าบบ......... P' กี้ จำผม ได้ อะป่าว...... ในเฝส นะค้าบ....

[EoBen]

มารอคนสวยยย

[คนริมคลอง]

ดูแล้วยายแหวนอ่ะจิ๊บๆ อุปสรรคใหญ่น่าจะเป็นคุณพ่อนี่แหล่ะ

[na_near]

รอดูพัฒนาการความสวยของฮิ้น^^

[a_tapha]

ขอบคุณค่ะ  รอตอนต่อไปนะค่ะ 

[Chinnosuke]

นึกว่าเปิดฉากมาหนูิฮิ้นจะสวยเลย ที่ไหนได้หน้าเป็นผื่น555
นี้ถ้าไม่มีร้านเน็ตนี่คงค้างนานแน่ๆเลยเรา ขอให้ร้านนั้นจงเจริญ

[Goodfellas]

เข้ามาดันไว้ก่อน  เด๋วไม่งั้นตกหน้า

รอคนเขียนกลับมา  อิอิ

[A-J.seiya*]

+1 ไปเลยค่าาาา
เรื่องนี้น่ารักมากอ่ะ ,, ชอบฮิ้นท์จังเลย
คอยลุ้นให้ สวยใส เด้ง กระแทกหน้า อิพวกปากดี เลยนะ
ชิส์ !!!
ฮัทก็น่ารักดีนะ ,, เริ่มชอบหนูฮิ้นท์ แล้วอ่ะดิ กิ้วๆๆๆ
ยัยแหวนนนนนนน อย่าปล่อยมันไว้!!

[ppp pen]

=ชอบคับน่ารักมาก
ชอบฮิ้นแล้วก็เพื่อนสาวคับตลกดี

[jpkoko]

ฮิ้นจะนอนหลับปะเนี่ย 555+

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาต่ออีกนะครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ สู้ๆๆนะน้องฮิ้นท์

[Rhythm]

ชอบ

[dxxppos]

เมื่อน้องฮิ้นสวย น้องฮิ้นต้องเริ่ดต้องเชิดใส่นังแหวนจนนางหน้าหงาย แค่คิดก็ 555+

ปล.อุปสรรคก่อให้รักบังเกิด ฮัท+ฮิ้น=  love

[jakkee]

ขุดๆๆ ก่อนอ่าน อิอิ

[eiky]

A7
อยากรู้ไหมว่าสภาพของผมตอนนี้เป็นยังไง แงๆ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ เคยเห็นคนตกถังขมิ้นผสมถ่านไหมครับ ประมาณนั้นตัวผมนี่จะเหลืองก็ไม่เหลืองนะตอนนี้เพราะมันออกดำๆแดงๆเหลืองๆผสมกันมั่วไปหมดจนไม่รู้ว่าสีไหนเป็นสีไหน ที่สำคัญมันแสบมากๆขอบอก นี่พวกมันยังบอกว่าแค่เบื้องต้นไม่เต็มคอร์สนะ ถ้าจัดเต็มสภาพของผมจะเป็นยังไง
“โอ๊ย แสบจะตายอยู่แล้วผื่นขึ้นแล้วเห็นไหม ไอ้เชี่ยทักมึงขัดแรงไปไหมเนี่ย”
ผมเริ่มโวยวายครับเพราะมันไม่ไหวจริงๆนะ สุดจะทน ไม่ไหวจะทน
“แรงไรวะก็เนี่ยกูเบามือที่สุดแล้วนะมึง”
“นั่นดิไอ้ฮิ้นมึงอดทนเอาหน่อยดิ ก็ผิวมึงมันคงกำลังปรับสภาพ”
“ปรับสภาพบ้านมึงสิอีวิว หน้ากูแดงแล้วเนี่ยตัวกูก็แดง”
“หือ ตรงไหนจะที่บอกว่าแดง เท่าที่เห็นมันออกดำนะมึง”
นี่อีแจงครับ ผมอยากจะบ้าตายเพื่อนแต่ละคนดูเอานะครับ
“ไม่เอาแล้วโทรฯหาพี่อ้อยดีกว่า กูไม่มาทนสวยสมบุกสมบันขนาดนี้หรอกนะ กว่าจะผ่องกูไม่ตายหนังลอกก่อนเหรอ”
“เออนะ มีตัวช่วยมึงก็ไม่ยอมใช้ให้มันเร็วๆนะมึง มัวแต่อิดออด กูเมื่อยขัดจะตายอยู่แล้วเนี่ย ตัวมึงยิ่งสากๆอยู่”
“ไอ้ทัก ไปโน่นเลยไป”
ผมตวาดมันไปล่ะครับ แต่มันไม่ได้เกรงกลัวหรือสะทกสะท้านเลยนะมันเดินไปหยิบโทรศัพท์มาให้มันรู้งานนะเห็นกวนๆแบบนี้ก็ตามที
“พี่อ้อย ทำไรอ่ะ ว่างคุยป่ะ”
พอพี่สะใภ้รับสายผมก็เริ่มประโยคที่ต้องการพูดทันทีครับ
“ว่าไงจ๊ะฮิ้นท์ พี่ว่างพอดีคุยได้ พ่อตุ๋ยจะให้กลับเหรอ หรือว่าแม่แจ่มจะให้พี่เอามะม่วงมาขายที่สำนักงานอีก”
“โหยพี่อ้อย ไม่ขนาดนั้นหรอกมะม่วงมีคนมาจองไปแล้ว คือว่า ฮิ้นท์อยากจะขาวอ่ะ อยากสิวหาย อยากผอมด้วย”
ผมโพล่งออกไปทีเดียวจะได้จบๆ ไม่ต้องมีอะไรมาค้างในใจเสียที
“ฮิฮิ ที่แท้ก็อยากสวยนี่เอง แหมทีพี่ชวนตอนนั้นให้มาทำหน้าใสด้วยกันก็ไม่ยอมมานะ ป่านนี้ถ้ามาสวยไปนานแล้ว”
“ไมได้อยากสวย อยากหล่อนะพี่อ้อย ทำไงอ่ะ”
ทำไมถึงว่าผมอยากสวยนะ ผมเป็นผู้ชาย อ๊ะ ไม่สิ ผมเป็นเกย์นะเว้ยไม่ใช่กะเทยที่อยากจะเป็นผู้หญิง ผมแค่ฃอบฮัท ฮัทคนเดียวเท่านั้น มันผิดตรงไหนเหรอ ฮึ แต่พอพี่อ้อยบอกมาผมก็ตั้งใจฟังครับ
“ตกลงส่งให้ฮิ้นท์หน่อยนะพี่ ยาที่บอกแล้วก็ครีมที่พี่อ้อยว่ามาอ่ะ ส่งพรุ่งนี้อีเอ็มเอสเลยนะ”
“แหมใจร้อนเชียวนะฮินท์ เอางี้สิ เดี๋ยวศุกร์หน้าพี่จะชวนพี่โฮมกลับพอดี เดี๋ยวเราก็มาพร้อมพี่วันเสาร์ไงมาเข้าคอร์สกัน”
“ได้พี่อ้อย ฮิ้นท์จะไม่อิดออดแล้ว”
ผมวางสายจากพี่อ้อยแล้วหันหน้าไปมองเพื่อนๆที่ฟังอยู่หูตั้ง แหมนะคงไม่มีใครอยากจะรู้มั้งเนี่ย
“ว่าไงมึง” อีวิวถามก่อนใคร
“ก็เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่อ้อยจะส่งยากินยาทา ครีมมาให้ ก็ของเขานั่นล่ะเขาบอกลองเอาไปใช้ก่อนเผื่อมันจะแพ้”
“ดีมาก แต่นั่นมันพรุ่งนี้กว่าของจะมา วันนี้มึงทำต่อเถอะ ไหนๆขมิ้นกับมะขามก็เหลือ จัดไปเสียดายของ”
“แหมอีแจงพวกมึงก็ทาๆช่วยกูหน่อยดิ ทาแต่กูคนเดียว เผื่อกูเด่นขึ้นมาล่ะ แย่งซีนพวกมึงหมดนี่อย่ามาว่ากูนะ”
“ว้าย กล้าพูดเนอะ กว่าคุณฮิ้นท์นะสวยน่ะ กูจีบไปทั้งโรงเรียนแล้วมั้ง อิอิ”
“ทาไอ้ทักดิ หน้ามันเริ่มเชี่ยแล้วนี่น่ะ”
“เฮ้ยอีวิว มาป้ายหน้ากูทำไหม แหวะเหลืองเหมือนขี้”
“ควาย เหมือนขี้เหรองั้นที่ทากูล่ะ นี่แน่”
เอาสรุปเลยนะครับ พวกเราเล่นป้ายขมิ้นกันเหลืองไปทุกคน เปื้อนเสื้อนักเรียนอีสองตัวนี่ด้วยนะ สมน้ำหน้า เสียงหัวเราะของพวกเราทำให้แม่ผมถือถาดมะม่วงน้ำปลาหวานออกมาอีก รวมทั้งข้าวตัง พวกเราก็เลยพักความงามเอาไว้ก่อนหันมาสวาปามช่วยกัน
“นี่มึงน้อยๆหน่อย ลดหุ่นนะอย่าลืม”
อีแจงมันตีมือผมครับ ผมเองก็ลืมไปเลย
“อ๊ะ งั้นกูไปล้างออกได้ยัง”
“เออๆไปล้างเลย แล้วค่อยว่ากัน เดี๋ยวกูให้ไอ้ทักมันขัดมะขามให้”
“เว้ยไม่เอา แสบ”
“ไม่ขัดมะขามมันก็ไม่ออกนะมึง มันจะเหลืองติดตัวมึงอยู่แบบนี้นะ มึงไม่อายคนเหรอ”
อีวิวมันหันมาบอกครับปากก็เคี้ยวข้าวตัง ส่วนผมก็กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่
“กูขัดเองก็ได้วะ”
สรุปผมก็ต้องขัดเองครับเอาชามใส่มะขามเปียกเข้าไปขัดในห้องน้ำ แต่หลังก็ขัดไม่ถึงอยู่ดีต้องให้ไอ้ทักช่วย พออาบน้ำเสร็จผมถึงรู้ว่าสมุนไพรไทยนี่ล่ะถึงแม้จะเห็นผลช้าแต่มันก็รู้สึกดีจริงๆนะ ผิวผมลื่นๆนุ่มขึ้นมาทันที อิอิ ไม่ได้เวอร์ไปนะเนี่ย
“เฮ้ย ทำไมมันแดงๆแบบนี้มึงอีแจง”
พออาบน้ำเสร็จผมก็โวยวายทันทีครับเพราะหน้าตาของผมมันเหมือนขึ้นผื่นแดงเถือกทั้งหน้า
“มันก็กำลังทำปฏิกิริยากับสภาพหนังหน้ามึงไง ตกใจอะไรเนี่ยขัดจังหวะการกินของกู อุ๊ยแม่แจ่มขาเมี่ยงปลาทอดนี่อร่อยเหาะมากๆค่ะ”
ผมได้แต่เบะปากครับ หนอยนะพวกมันสามคนกินกันใหญ่ พ่อผมกลับมาจากนาแล้วก็อาบน้ำมาร่วมวงกับพวกมัน พ่อผมชอบคุยกับอีแจงมาก เพราะพ่อบอกว่ามันคุยสนุกดี ภาษาผมก็คือมันสะตอนั่นเอง แล้วจะยังไงล่ะเนี่ยหน้าผม มันจะยุบไหว ถ้าไม่ยุบไม่รู้ล่ะพรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียนจริงๆด้วย
“ตกลงมึงจะไปนอนบ้านอีวิวเหรออีแจง”
ผมถามตอนที่พวกมันกำลังนั่งฟาดของว่างอยู่ซึ่งก็คือทอดข้าวเกรียบกับน้ำจิ้มที่แม่ผมทำเอง เอาน้ำตาลปึกมาเคี้ยวกับมะขามเปียกปรุงรสให้กลมกล่อม อร่อยหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าพวกนี้มันไม่ยอมหันมามองผมเลยและนี่ก็คือชุดที่สองแล้วด้วย
“ไม่เอาว่ะขี้เกียจ พ่อตุ๋ยขาหนูนอนที่บ้านนะคะวันนี้ คิดถึงพ่อตุ๋ยกับแม่แจ่มมากๆ”
“ตอมากค่ะคุณแจง”
อีวิวครับ อยากจะบอกว่ามึงสองคนน่ะพอกันล่ะ สรุปมันสองคนไม่สิรวมไอ้ทักด้วยก็นอนบ้านผมกันหมด อีวิวกับอีแจงมันนอนห้องรับญาติส่วนไอ้ทักก็เหมือนเดิมนอนกับผม พอค่อนข้างดึกหลังจากที่คุยกันอยู่ตรงศาลา ทนไม่ไหวกับพายุของยุงที่ทั้งพัดลมและยากันยุงก็ไม่อาจจะต้านทานได้พวกเราจึงย้ายเข้าในบ้าน อีวิวมันเอาโคลนพอกหน้าของมันเองมาพอกให้ผมก่อนนอนมันบอกว่าโคลนจะช่วยดูดพิษสิวออก แต่มันดำน่ากลัวเชียวนะครับ
“อิอิ ตลกว่ะหน้าดำๆ”
ไอ้ทักครับหลังจากที่แยกย้ายกันแล้วก็เข้ามานอน ผมเอาพัดลมเป่าให้ให้โคลนมันแห้งแล้วค่อยล้มตัวลงนอนเพราะกลัวว่ามันจะเลอะหมอน
“ไม่ตลก”
ผมกัดฟันพูดเพราะหน้ามันตึงมากๆครับอ้าปากไม่ได้ ไอ้ทักมันก็ล้อเลียนอยู่หนอยแน่ มึงนะมึงคอยดูนะอย่าให้กูไปล้างออกนะ
“คิดว่ามันจะได้ผลเหรอวะไอ้ฮิ้นท์ กูว่านะอย่างมึงน่ะ ขอเงินพ่อตุ๋ยบินไปเกาหลีเลยดีกว่าม้าง ไปตัดหน้าออกหมดเลยประมาณนี้ อิอิ กูว่าดีกว่านะ แบบนี้เห็นผลช้านะมึง”
“ควาย”
“ไหนๆ ยิ้มซิ ฮิ้นท์จ๋า ยิ้มให้ทักหน่อยดิ อิอิ”
“โว้ย ไอ้ควาย ไม่ทนแล้วโว้ย” “เปรี้ยง”
นี่แน่ะ เยอะแยะนักนะมึงเจอฝ่าเท้ายูไรย์หน่อยสิ เป็นไงกลิ้งลงจากเตียงทันที
“แง๊วว ทำไมถีบอ่ะ หน้าแตกแล้ว ฮ่าๆๆ ไอ้ฮิ้นท์หน้าแตก”
ดูมันนะครับ นี่มันยังไม่รู้สำนึกอยู่อีก ผมต้องลุกไปล้างหน้าจนได้เพราะมันแตกแล้วร่อนลงเตียงเลอะไปหมดแล้ว กว่าจะนอนได้ก็นะกวนผมอยู่หลายตลบมากๆ ไอ้นี่มันไม่รับประทานเท้าคงจะนอนไม่หลับ ผมตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ตอนตีห้า เพื่อที่จะลุกมาวิ่งล่ะครับ น้ำหนักต้องลงต้องลดให้ได้ ผมเอาจริงแล้วคราวนี้
“ไอ้ทักๆ ตื่นไปวิ่งเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
ผมเขย่าตัวมันแต่นิ่งครับ นิ่งสนิท
“ไอ้ทัก”
ตะคอกใส่หูก็แล้วแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น โว้ยอะไรวะเนี่ย เออๆ กูไปวิ่งคนเดียวก็ได้วะ หนอยแน่เพื่อนแต่ละคนเจริญๆทั้งนั้น ผมสวมเสื้อทับอีกตัวล่ะครับอากาศตอนเช้ามันค่อนข้างเย็น นี่ขนาดไขมันหนาสามชั้นอย่างผมยังรู้สึกว่าหนาวเลยนะแล้วคนอื่นๆล่ะ อิอิ ผมวิ่งเหยาะๆไปที่วัดครับครับ เลือกโลเกชั่นเป็นโบสถ์ วิ่งรอบโบสถ์ไปเลยก็แล้วกัน แต่นะ เหอๆ มืดมากครับขอบอก มืดเสียจนผมเสียวสันหลังวาบๆ ผมเลยหยุดอยู่ตรงทางเข้าวัดครับ ไอ้ตูบไปไหนหว่าจะเรียกมาวิ่งเป็นเพื่อน
“ลูกมาลดน้ำหนักน้า เจ้าทีเจ้าทาง ช่วยเป็นกำลังใจให้ลูกด้วยน้า”
ผมยกมือพนมขึ้นแล้วพูดออกไปครับ กลัวสินะใครจะไม่กลัว
“ทำไม มาคนเดียว”
อึ๊ก พอผมจะก้าวขาออกวิ่งเสียงสั่นๆ เย็นๆก็ลอยมาเข้าหู
“แว้กก ลูกมาวิ่งเฉยๆ แว้กก”
ผมแหกปากออกไปสุดแรง
“แฮ่ๆๆ กลัวเหรอ อิอิ”
“ไอ้เชี่ยทัก ไอ้ควาย ไอ้เลว มึงมาหลอกกูทำไม๊”
ผมตวาดออกไปครับแต่ยังไม่หายตกใจเสียทีเดียว ใจหายลอยไปถึงไหนต่อไหนแล้ว หนอยแน่มาหลอกผีกัน
“อิอิ ก็กูย่องตามมึงมานึกว่านัดชู้ไว้ที่ไหน ที่แท้ก็จะมารีดไขมันนี่เอง”
“ควาย ทีกูปลุกนะไม่ยอมตื่น”
“วิ่งดิ กูจะดู”
“ไอ้เชี่ย โมโห”
“เบาๆหน่อยเจ้าฮิ้น พระกำลังทำวัตรเช้าอยู่นะ”
เอ่อ  หลวงพ่อครับเปิดประตูโบสถ์ออกมา แหะๆ เขินจังเลย ผมก็ต้องเงียบปากไปครับลืมไปว่าตัวเองอยู่ในวัดแหกปากเสียดังเลย พอหลวงพ่อปิดประตูผมก็ออกวิ่งตอนนี้ไม่กลัวแล้วเพราะไอ้ทักมันวิ่งตามหลังมาคอยแหย่นั่นนี่อยู่ จนหกโมงครึ่ง ตอนแรกผมเหนื่อยนะเหงื่อโทรมกาย แต่ไม่ได้สิผมจะพักไม่ได้ ผมต้องผอม เช้านี้จะกินแต่โยเกิร์ตไม่กินข้าว ผมจะเน้นผักผลไม้ ต้องทำให้ได้ไม่ว่าจะยังไง แล้ววันนี้ก็รอของที่พี่อ้อยจะส่งมาให้ คอยดูนะ
“นี่ตกลงมึงจะไม่กินข้าวจริงเหรอไอ้ฮิ้นท์ อร่อยมากๆนะขอบอก”
อีวิวครับแหมนะลอยหน้าลอยตาพูด
“พวกมึงกินไปเถอะ กูตั้งใจแล้วว่ากูต้องลดให้ได้”
“เอาจริงว่ะคราวนี้ เออๆ เดี๋ยวพวกกูช่วย อีวิวมึงก็อย่ามาแดกต่อหน้ามันสิวะ มึงกินฝรั่งดิไอ้ฮิ้นท์ กินแค่โยเกิร์ตมันไม่พอหรอกนะ”
อีแจงมันแนะนำครับผมก็เลยลุกไปหยิบฝรั่งมากัดกินระหว่างรออีสองตัวนี่กินข้าวส่วนไอ้ทักกลับบ้านมันไปกินที่บ้าน หิวจังเลยนะ แต่ไมได้ผมต้องทำให้ได้ ไม่ย่อท้อไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ตายก็ตายไปเลยสิ แค่หิวมันไม่ตายหรอก คนล้อผมว่าอีกะเทยอ้วนดำสิมันทรมานกว่าเป็นหลายร้อยเท่านัก
“อ้าวฮัท มาหาใครเหรอ พักนี้มาห้องนี้บ่อยจังนะ ติดใจอะไรใครแถวนี้หรือเปล่าเนี่ย”
พอก่อนคาบแรกเสียงอีแจงก็ดังขึ้นจากหน้าห้อง ผมกำลังติวการบ้านให้อีวิวอยู่ พอได้ยินชื่อของเขาก็สั่นสะท้านแล้วอ่ะ เขินจังเลย
“อ้อเรามาหาฮิ้นท์น่ะ อยู่ป่ะแจง”
“ว้าย มาหาไอ้ฮิ้นท์มีอะไรเหรอ”
“ปะ เปล่าก็เรื่องชมรมไง เราอยากจะให้ฮินท์ช่วย”
เขาหันมาที่ผมแล้วยิ้ม โอย ใจจะขาดบาดใจมากๆ รู้ไหมเนี่ยว่าพาฮิ้นท์ขึ้นสวรรค์ลอยละลิ่วปลิวลมไปแล้วนะฮัทจ๋า
“หือ ให้เราช่วยเหรอฮัท ยังไงอ่ะ”
ผมตอบออกไปอายจังเลย เสียงสั่นระริก เวอรืไปไหมไม่นะเรื่องจริง อิอิ
“แล้วหน้านายไปโดนอะไรมาเหรอ ทำไมมันแดงๆ”
อ๊ะ ลืมไปเลยว่าหน้าขึ้นผื่น หนอยแน่เพราะพอกหน้าด้วยโคลนสาหร่ายแน่ๆ หน้าผมเลยขึ้นผื่น
“เอ่อ อ้อ เราแพ้โฟมล้างหน้าอ่ะ มันเลยเป็นผื่น”
แถไปก่อนครับ ให้ตายเถอะรอยยิ้มของเขานี่มันสต๊าฟตัวผมไว้จริงๆ ยิ้มอีกสิฮัท ยิ้มเลย ยิ้มมาเลย อิอิ
“เรื่องล่ารายชื่อตั้งชมรมศิลป์อ่ะ คือเราว่าจะทำวันนี้เลยอยากให้นายไปช่วยแสดงฝีมือวาดรูปหรือทำอะไรเกี่ยวกับศิลปะ เรากับเพื่อนๆจะได้ เอ้ย ฟังเราอยู่ป่ะฮิ้นท์”
“หือ อือ อ้อ ฟังดิ นายว่าไรนะ”
“อ้าวไหนบอกฟัง ก็เราอยากให้นายไปช่วยเราไง ช่วยสก็ตภาพสดๆอะไรประมาณนี้เราจะเรียกคนมาลงรายชื่อเราจะตั้งชมรมศิลปะไง”
“อ้อ เอาดิฮัท เราเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อฮัท”
เอ่อ ออกตัวแรงไปไหมเนี่ยกู
“เอ่อ เราหมายถึงเราเต็มใจช่วยนายไง เราก็อยากให้มีชมรมศิลปะเหมือนกัน”
เกือบไปครับ สายตาของเขามันมีเสน่ห์จริงนะให้ตายเถอะยิ่งเวลามองแบบสงสัยแบบนี้ โอ๊ย โดนสุดๆ คุณค่าที่ฮิ้นท์คู่ควร ฮัทนั่นเอง แว้กกก ไม่ได้ๆต้องผ่องๆเสียก่อนเราต้องเจิดจรัสถึงจะคู่ควรกับฮัท
“นั่นสิฮัทพวกเราเต็มใจช่วย”
“อ้าวพวกเธอก็จะช่วยเหรอ ขอบใจมากๆนะ” อีแจงมันเสนอตัวครับ
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ก็มีไอ้นี่ที่ไหนก็มีพวกเราที่นั่นล่ะจ๊ะฮัท อิอิ” อีวิวครับมันหันมายิ้มแบบมีเลสนัยให่ผม ไม่สนใจอ่านหรอกนะเพราะผมกำลังลอยละลิ่วปลิวขึ้นสู่ที่สูงอยู่
“งั้นตอนกินข้าวกลางวันเสร็จนะ เจอกันที่หน้าห้องศิลป์”
พอฮัทไปผมก็ตาหวานฉ่ำ อยู่ในวิมานส่วนตัวครับ ให้ตายเถอะความสุขมันสีหวานแหววแบบนี้นี่เอง โอ๊ย มีความสุข
“ต๊าย เห็นไหมยะ บอกแล้วว่าต้องรีบสวย เห็นไหมนี่แค่เริ่มต้นนะฮัทยังเข้าถึงตัว ถ้าสวยผ่องขึ้นมา ไอ้ฮิ้นท์เอ้ย จะไปไหนเสีย”
“แหมเวอร์ไปอีแจง ฮัทเขามาขอให้ช่วยหรอก อย่าเวอร์ สวยก่อนเถอะมึงน่ะ อย่ามามัวแต่ทำตาหวาน”
“นั่นสิ งั้นกลางวันกูจะไม่กินข้าวนะ กูจะกินโยเกิร์ต”
“อ้าว ไม่กินจริงเหรอมึง” อีแจงมันทำท่าห่วงใยครับ
“ไม่ว่ะมึง กูอยากทำให้ได้ ต้องลดอาทิตย์ละโลสองโลก็ยังดี”
“แต่แหมไอ้ฮิ้นท์ มันจะไม่กินอะไรไม่ได้นะ แค่กินแต่ลดจำนวนลงไง อย่างแต่ก่อนมึงเคยแดกเป็นชามก็ลดลงให้เหลือแค่ไม่กี่ช้อนอะไรแบบนี้”
“อีบ้า มึงสิแดกเป็นชาม กูไม่ใช่หมูนะ”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเนอะวิวเนอะ”
จิ๊ ผมไม่อยากจะเถียงกับอีพวกนี้ครับ ไอ้ทักก็ไม่อยู่ให้ระบายอารมณ์ หายหัวไปไหนเนี่ย
“แต่มึงเวลาอาบน้ำน่ะมึงต้องโบกครีมทั้งตัวนะ นีเวียยิ่งดี”
“ทำไมวะ ร้อนเหนอะหนะจะตาย”
ผมหันไปถามอีแจงครับ
“แหมไอ้ฮิ้นท์ก็ถ้าหากมึงลดฮวบฮาบแบบนี้น่ะรับลองแตกลายงาแน่ๆ มึงต้องทาครีมกันไว้ก่อน เพราะพอไขมันมันออกมาเนื้อมันก็จะน้อยลงไง หรือมึงอยากให้มึงหน้าสวยแต่เปิดก้นออกมาแตกลายงาเหรอ”
“อีบ้า” แต่ก็นะ เออ จริงสิผมลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลยนะเนี่ย
“ต้องถามนางงามเก่าอย่างแม่นี่ค่ะคุณลูก”
อีแจงหัวเราะชอบใจพอพูดเสร็จอีวิวก็อีกคน ผมก็เพิ่งจะคิดได้ เพราะปกติผมไม่ค่อยจะอะไรกับตัวเองเลยนะ อาบน้ำเสร็จคือเช็ดตัวให้แห้งแค่นั้นพอ ไม่ได้ทาหรือโบกอะไรเลย ไม่ได้แล้วต้องหันมาดูแลตัวเองบ้างแล้ว พอพักเที่ยงผมก็เดินไปที่สหกรณ์แต่ก็ต้องแอบส่องเข้าไปก่อนล่ะครับเผื่อเจอไอ้รุ่นพี่ปากมอมพวกนั้นอีก เห็นเป็นพี่นกก็เลยโล่งใจหน่อย
“เท่าไหร่ครับพี่”
ผมเลือกเอาโยเกิร์ตมากระป๋องหนึ่ง นมเปรี้ยวอีกขวดเล็กๆ
“กินแค่นี้จะพอเหรอฮิ้นท์” แหมนะน้ำเสียงเย้ยหยันล้อเลียนนี่นะ รอดูนะมึง
“อ๊ะ”
มีคนมาจับบ่าของผมครับ ผมก็เบี่ยงตัวออกเพราะตกใจ
“ทำไมทำท่าตกใจขนาดนั้นฮิ้นท์ เอ๊ะ ทำไมหน้าเราแดงๆ”
“เท่าไหร่ครับพี่”
ผมหันไปถามอีบ้ารุ่นพี่ที่ยืนหัวเราะอยู่ เออ ให้พวกมึงตลกกันให้พอใจ อย่าให้ถึงวันของกูนะมึง
“รีบไปไหนจ๊ะน้อง พี่เก้เขาคุยด้วยน่ะ”
“โยเกิร์ต ห้าบาท นมเปรี้ยวห้าบาท เอาไปสิบบาทละกันนะพี่ผมมีอยู่แค่นี้”
ผมวางเหรียญสิบไว้แล้วคว้าเอาของวิ่งออกมาทันที
“เฮ้ย บ้าเหรอ ไม่พอนะไอ้ฮิ้นท์”
เสียงร้องเรียกตามหลังมาครับ ใครจะหยุดล่ะ ถามดีๆไม่ยอมตอบต้องเจอแบบนี้ ผมวิ่งไปหลบมุมหาที่กิน เหอๆ อนาถตัวเองเหลือเกิน จะซื้อของแบบสบายใจก็ดันมีคนมากวน ที่เลือกไปซื้อสหกรณ์นี่ก็เพราะจะได้ปันผลหรอกนะ แต่แบบนี้ผมคงยอมไม่ให้ได้ปันผลแล้วล่ะรบกวนจิตใจ อีกอย่างผมไม่อยากให้ใครรู้ด้วยว่าผมกำลังจะทำอะไร
“พวกมึงจะไปไหนกันวะ”
ไอ้ทักมันถามขึ้นตอนก่อนบ่ายครับ เราสามคนกำลังเดินไปหาฮัทที่หน้าห้องศิลปะ มันก็เดินตามมาตอนแรกมันแซวสาวๆอยู่กับไอ้ต๋องแต่พอเห็นพวกผมจะเดินเกาะกลุ่มกันมันก็วิ่งเข้ามาหา
“ไปช่วยฮัทเรียกคนเข้าชมรม มึงจะไปป่ะ”
อีวิวมันชวนครับ
“ทำไมต้องไปช่วยมันวะ พวกมึงว่างเหรอ ชมรมตัวเองก็มี”
“น้ำใจน่ะ สะกดเป็นมะมึง ก็คนมันหล่อใครๆก็อยากช่วยทั้งนั้นล่ะ” คราวนี้อีแจงครับ
“อ้าว ถ้ามันหล่อจริงทำไมพวกมึงต้องไปช่วยวะ หล่อจริงอยู่ไหนๆคนก็มาห้อมล้อมเองล่ะวะ แสดงว่ามันหล่อไม่จริงอ่ะดิ”
“จิ๊ อย่าพูดมากได้ไหมไอ้ทัก จะไปก็ไป ไม่ไปก็อย่าพูดมาก”
ผมพูดบ้างเพราะถ้าให้มันมาขัดจังหวะนี่คงไม่ได้การเพราะอยากจะใกล้ชิดกับเขาจะตายอยู่แล้ว อิอิ
“แหมนะ ดูท่าคนที่อยากไปช่วยเขานี่จะเป็นมึงนะไอ้ฮิ้นท์ มึงแอบชอบมันป่ะเนี่ย นอกใจกูเหรอ”
ผมมองหน้าอีเพื่อนสองคนทันทีครับ
“ก็มึงไม่ดูแลมันมันก็ต้องนอกใจสิ แหมน่าภูมิใจตายล่ะ วันๆเอาแต่แซวสาวๆนะมึง”
อีวิวมันแก้ต่างให้ครับผมทำหน้าเลิ่กลั่กแต่ก็รีบเดินไปกลัวมันจะจับผิดได้ พอเดินมามันก็ยังแง๊วๆตามประสาของมันล่ะครับแต่ผมทำเป็นไม่สนใจ พอไปถึงหน้าห้องศิลปะก็เห็นพวกฮัทตั้งโต๊ะแล้ว
“จะให้เราวาดรูปโชว์เหรอฮัท”
พอเขาเดินยิ้มเข้ามาหาผมก็ถามไปแก้เขิน มันเขินจริงๆนะไม่รู้ทำไม
“ใช่ดิ โชว์สเต็ปเทพของนายเลย เดี๋ยวเราจะได้ช่วยกันเรียกคนที่สนใจ ล่ารายชื่อก่อนแล้วค่อยไปให้อาจารย์สุพจน์ดู”
เขาบอกแล้วลากมือผม จับมือ แว้กก เขาจับมือผม เหมือนมันมีพลังบางอย่าง อยากจะกรี๊ดออกมาเหลือเกินแต่ก็กลัวว่าจะแตกสาวร้าวรานมากเกินไป ไม่ได้ๆ เดี๋ยวค่อยไปกรี๊ดคนเดียวในห้องน้ำ ไม่ไหวแล้วมือเขานุ่มมากๆ อ่า อย่าปล่อยมือนะฮัทจ๋าอย่าปล่อยมือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าได้ปล่อยมือจากฮิ้นท์น้า อิอิ อย่าปล่อยมือไปไหนไม่ว่าอะไรก็ตาม อิอิ มาเป็นเพลง
“เราเตรียมอุปกรณ์มาให้แล้ว นายจะวาดรูปอะไรดีล่ะ”
“อืม สเก็ตรูปดีไหม”
“อืมๆ ดีๆ แล้วเอารูปอะๆรดี ทิวทัศน์แถวนี้ก็ไม่สวยด้วยสิ”
“ให้เราสเก็ตรูปนายได้ไหมล่ะ”
อิอิ คือว่านะ ขอนิดนึงเถอะ ผมเคยแต่วาดเพราะจินตนาการของตัวเอง แต่ว่าแบบนั้นก็ไม่ถูกเพราะภาพของเขาในในมันแจ่มชัดเหลือเกินไม่ต้องจิ้นให้เปลืองสมอง แค่ลับตาภาพใบหน้าของเขาก็ลอยเด่นขึ้นมาแล้ว ภาพในตู้ลับส่วนตัวของผมก็มีแต่ภาพของเขานั่นล่ะครับ วาดตอนว่าง ตอนที่คิดถึงจริงๆ มีหลากหลายอารมณ์ แต่นั่นเป็นการที่ผมวาดขึ้นมาเอง แต่คราวนี้มันจะเป็นการวาดที่มีเขาเป็นแบบเป็นๆ อ๊ะ ตื่นเต้นเกินจะบรรยาย
“เอาดิ นายพร้อมแล้วใช่ไหม อีกยี่สิบนาทีเองนะจะทันไหม”
ผมพยักหน้าครับ พอผมให้สัญญาณไปพวกเพื่อนๆก็เรียกคนเข้ามาดูผมหยิบดินสอดำขึ้นมามองที่บอร์ดเอานิ้วชี้มือซ้ายเกลี่ยกระดาษแล้วใช้ดินสอร่างภาพส่วนเขานั่งอยู่ข้างหน้าปากก็ยังคุยกับเพื่อนๆอยู่แต่หน้าก็ยังนิ่ง เขายิ้มให้ผมด้วย โอยใจจะขาด ในใจมันเต้นแรงแทบจะทะลักออกมาแล้วนะ อย่ายิ้มมากได้ไหมฮัทจ๋าฮิ้นท์เลือดกำเดาจะไหลอยู่แล้วน้า ผมก็ร่างภาพโครงหน้าของเขา ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว มองไม่เห็นใครนอกจากเขาที่นั่งอยู่ตรงหน้า รอยยิ้มนั้น โครงหน้านั้นมันทำให้มือผมที่จับดินสอพลิ้วไหว
“โหดูท่ามันนะ หมือนศิลปินขั้นเทพ”
เหมือนจะเป็นบอลหรือวินนี่ล่ะครับที่พูดออกมา
“จุ๊ๆ อย่าส่งเสียงดังสินาย มันใช้สมาธิอยู่นะ”
อีแจงปรามครับ แต่ทีตัวเองนะร้องปาวๆเรียกคนให้เข้ามาดูใครชอบก็ลงชื่อ อีวิวเองก็ไม่น้อยหน้า ไอ้ทักเองตอนแรกที่มีข้อสงสัยแต่งานกิจกรรมมันค่อนข้างชอบมันจึงช่วยเต็มกำลังมันนั่นล่ะครับ
“อ่ะเสร็จแล้ว”
ผมใช้เวลาน้อยกว่ายี่สิบนาทีเสียอีกครับ ไม่รู้สิไม่ต้องลบต้องแก้เลยร่างภาพลงรายละเอียดได้ทันทีไม่ต้องแก้ ใบหน้าของเขามันเฟอร์เฟ็ค อิอิ หรือเพราะผมวาดด้วยใจก็ไม่รู้นะ แต่รู้สึกว่าภาพนี้มันสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เคยวาดมาก็ว่าได้ มันเหมือนว่าเขามีชีวิต รอยยิ้มที่ผมวาดขึ้นมามันเหมือนว่าเขายิ้มให้คนที่มองมันจริงๆ
“ไหนๆ โห หล่อเลย แหะๆ เราเขินว่ะ”
เขาลุกขึ้นมาดูแล้วก้มหน้าลงมาดู ลมหายใจ แว้กก ทำไมหายใจรดหน้าผม สูดเอาๆ เขาหยิบเอากระดาษไปดู เพื่อนๆก็กรูกันเข้ามาดู แหมนะพวกตัวประกอบนี่นะขอหน่อยก็ไม่ได้
“โห หล่อสัดๆเลยมึง เก่งว่ะ ทำได้ไงวะแป๊บเดียวเอง”
บอลร้องออกมามองผมด้วยสายตาที่ชื่นชมแบบนั้นจริงๆ
“เห็นไหมบอกแล้วว่ามันมีพรสวรรค์ นี่ได้ ๓๕ คนพอไหมอ่ะฮัท”
เสียงเกรียวกราวดังอยู่รอบตัว ผมไม่ได้ปลื้มปีติอะไรมากมายนักหรอกนะครับ เพราะในใจมันมีอะไรเข้ามาทำให้ตื้นตันกว่าคำชื่นชมเยินยอ เขานั่นเอง อิอิ แค่นี้ผมก็เป็นสุขไปทั้งวันแล้ว
“แหมตาน่ะให้มันไม่เยิ้มหน่อยก็ได้นะยะคุณ หวานจนมดจะแยงตาอยู่แล้ว”
พอเดินกลับมาเข้าห้องเรียนอีแจงมันก็แหย่ขึ้นครับ ผมไม่สนใจเพราะมันสุขจนล้นจริงๆ อาจารย์สุพจน์ตกลงจะรับรองการเปิดชมรมศิลปะให้ฮัท แล้วยังจะพาเราไปเลี้ยงตอนเลิกเรียนอีกด้วย โชคสองสามชั้น อิอิ เพราะจะได้ใกล้ชิดเขามากขึ้น มากยิ่งขึ้น อิอิ
“ก็แหมนะแก เข้าใจมันหน่อยนี่เป็นครั้งที่มันได้ใกล้ชิดชายในฝันมันนะ เอาน่ะปล่อยมันสักวัน”
“เออนั่นสิอีวิวเย็นนี้เราจะไปกินเลี้ยงกันนี่นะ มึงอยากจะใกล้ชิดไอ้ฮัทมากกว่านี้ไหมล่ะ”
อีจอมวางแผนมันเอ่ยขึ้นครับ ผมก็ทำตาวาวทันที
“ทำไงแก”
“อิอิ มานี่มา”
เราสามคนสุมหัวกันครับ ไอ้ทักมันเดินไปเข้าห้องน้ำมันเลยไม่มีส่วนร่วม เพราถ้ามันรู้มันคงไม่ยอม เอ๊ะ เหมือนว่าผมแคร์มันจังเลยนะ ไม่มีอะไรหรอก ไม่รู้สักเรื่องก็คงดีเหมืนกันล่ะมันน่ะ
“เฮ้ย เอางั้นเลยเหรอ จะดีเหรอมึง”
พอได้ยินแผนของคุณแม่ใหญ่แจงผมก็ถึงกับหน้าแดง แผนใกล้ชิดมากถึงมากที่สุด อิอิ แต่แอบอยากทำนะเออ
“ดียิ่งกว่าดีเสียอีกมึง อะไรแค่ให้มันไปส่งเนี่ยนะ นี่แค่เบสิคเริ่มต้นนะยะ ไม่ใช่แผนเผด็จศึก อ๊าย เขิน”
“อีบ้า เผด็จศึกอะไรยะ ไหนแกบอกแกไม่เคย”
“แหมอีวิว ทฤษฎีน่ะเข้าใจไหม อีนังนี่สงสัยไปซะทุกเรื่อง”
“ค่าอีเจ้าแม่ทฤษฎี ระวังล่ะอย่าพลาด”
“ไม่มีทางย่ะ งั้นเอาตามนี้นะมึง เดี๋ยวกูจะได้บอกไอ้พี่พุทไว้ให้มันไปรับ”
“อ้าวดีกันแล้วเหรอมึง”
ผมถามครับเพราะวันก่อนยังเห็มันทำท่าเก่งๆใส่เขาอยู่เลย
“ยัง แต่กูบอกแล้วว่ามันอยากจะได้กู ก็ในเมื่อมันยังไม่ได้มันก็ต้องตามใจกูสิ ไม่ว่าจะยังไง สวยน่ะค่ะ”
“จ้าอีสวย เขินจังพวกมึง”
“เขินไรมึง ไอ้อ้วน”
ไอ้ทักครับโผล่มาจากไหนไม่รู้
“เชี่ย ตกใจหมด อะไรของมึงไอ้ทัก ล้างมือยังเนี่ยยังเปียกๆอยู่เลย”
“ล้างไม ของๆกู แหมๆ ทำมาเป็นไม่ชินนะมึง ทีดูดของกูเมื่อคืนล่ะ”
“สัด”
เท้าขวาดีดออกไปทันทีครับ อีเพื่อนสองตัวนี่ก็หัวเราะชอบใจ
“กูว่านะ อยากจะได้ไอ้นั่นๆไม่ใช่เอาไปเอามาได้ไอ้ทักนี่เป็นผัวก่อนนะมึงไอ้ฮิ้นท์”
“อีวิว หุบปากไปเลย”
“อ๊าย เค้าเสียหายน้า เค้ายังจิ้นอยู่น้า คิดไรกับเค้าป่าวเนี่ย”
มันทำท่าสาวแตกแล้วบิดตูดเข้าห้องไปครับ แหมนะอยากจะตามไปถีบอีกสักที จะว่าไปเสื้อผ้าไอ้ทักมันเป็นรอยเท้านี่ไม่ใช่ของใครหรอกนะครับ ของผมเองทั้งนั้น วันไหนไม่มีรอยแสดงว่าไม่ผมก็มันผิดปกติไปแล้ว โอ๊ยรอเวลาเลิกเรียน ทำไมไม่เลิกเสียทีนะ ใจสั่น อิอิ ตื่นเต้นมากๆขอบอก ตอนที่เขาขับรถมาส่งผมจะแอบซบเขาดีไหมนะ ไออุ่นจากแผ่นหลังกว้างนั้น สูดกลิ่นกายเข้าไปกักเก็บไว้ในปอด อ๊าย ใจจะขาด
“ธรรปกรณ์ เหม่ออีกแล้ว ใบไม้ร่วงก็หัวเราะนะ มีความรักเหรอเราน่ะ”
อาจารย์รำไพแกเอ่ยขึ้นครับ ตอนแรกผมไม่ได้ยินแอบหัวเราะอยู่คนเดียว
“มึงๆ จารย์เรียก”
ไอ้ทักมันสะกิดครับ
“โอ๊ย อย่ากวนได้มะ กูกำลังมีความสุข”
ผมโพล่งออกมาครับ อ๊ะ ตายห่าลืมไปเลย นึกว่าอยู่คนเดียว
“จ้าพ่อคุณ มาพักหลังนี่ลอยมากๆเลยนะธรรปกรณ์ มีความรักเหรอเราน่ะ”
“อ๊ะ ปะ เปล่าครับจารย์ ผมคิดเรื่องจะไปกรุงเทพฯน่ะครับ”
“หือ แค่ไปกรุงเทพฯนี่ต้องยิ้วหวานเหม่อลอยขนาดนี้เชียวหรือ มีใครรออยู่ที่โน่นเหรอจ๊ะ อิอิ”
เสียงเพื่อนๆโห่ตามหลังเสียงอาจารย์ดังสนั่น โว้ยนะ ก็คนมันมีความสุขมากล้นเกินจะเก็บอ่ะนะเข้าใจกันบ้างอะไรบ้าง อิอิ กว่าจะผ่านช่วงเวลาเรียนมาได้ผมก็โดนเพื่อนๆล้ออยู่นานแสนนานทีเดียว โดยเฉพาะไอ้คนที่นั่งติดกับผมนี่ล่ะครับ ถามอยู่นั่นล่ะว่าทำไม ยังไง อะไร ผมล่ะเซ็งมันจริงๆเลยนะ

To be Continued

[eiky]

“เอ้า เต็มที่เลยทุกคน อยากกินอะไรไปตักมาเลย ครูเลี้ยง วันนี้ครูเอาไปให้ผอเซ็นอนุมัติมา ผ่านแล้ว”
เสียงเป่าปากขึ้นเกรียวกราวครับ อาจารย์สุพจน์พาไปเลี้ยงหมูกะทะ หือ หมูกะทะ แล้วผมจะกินอะไรได้บ้างเนี่ย แงๆ
“ทำไมไม่ค่อยกินไรเลยนาย ไม่หิวเหรอ”
ฮัทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามผมเขาเดินมาถามครับ อยากจะบอกไปตรงๆจังเลยว่าแค่มองหน้าฮัทก็อิ่มแล้วล่ะ อิอิ
“อ้อ เราไม่ค่อยหิวอ่ะ กินแค่ผลไม้พอ”
“หือ จริงดิ ลดน้ำหนักอยู่เหรอ”
อ๊ะ รู้อีก บ้านะเค้าอายนะรู้ป่ะเนี่ย อิอิ
“ก็เริ่มอึดอัดอ่ะเลยไม่อยากทานอะไรมาก”
ผมตอบออกไปพยายามเคี้ยวแตงโมให้ละเมียดละไมที่สุด ดัดจริตไปไหม ไม่เนอะเผื่อมันมีเสียงไง อิอิ
“เราว่านายไม่เห็นอ้วนนะ อวบดีออก”
“หือ”
ผมหันขวับเลยครับ เขายิ้มขำๆ
“นี่ฮัทล้อเราเหรอ ไม่รู้ล่ะคอยดูก็แล้วกันเราจะผอมให้ดู”
“อ้าว ไม่ได้ล้อ เราว่านายเป็นอย่างนี้ก็ดีนะไม่ต้องลดให้มากหรอกเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
อ่า นี่เขาเป็นห่วงผมเหรอ อ๊ะ หน้าแดงสิครับท่าน แอบบิดนิดหน่อย ๓๕ องศาพองาม อิอิ
“ดึกแล้วกลับกันเถอะมึง แม่กูจะด่าเอาไม่ได้บอกล่วงหน้าด้วย”
อีวิวครับมันเดินมาบบบ่าผมเบาๆ แล้วยิ้มให้ นี่แผนกำลังจะเริ่มใช่ไหม ใจสั่นแล้วๆ
“นั่นดิ วันหลังค่อยเจอกันเนอะฮัทเนอะ ต่อไปนี้คงจะได้เจอกันทุกๆวันเนอะ อิอิ”
อีแจงครับพูดแล้วหัวเราะ เพื่อนผมมันก็ดีแบบนี้นี่เองมันขยิบตาให้สัญญาณว่าจะทำตามแผนแล้ว ใจเต้นเลยอ่ะ เต้นรอเลย ถึงเวลาที่จะได้ซบฮัทเสียที อิอิ
“เร็วดิไอ้ฮิ้นท์กูอยากอาบน้ำ”
“จิ๊ ทีแบบนี้มาอยากจะอาบน้ำนะไอ้ทัก”
ไอ้นี่ก็ทำตาขวางมาเลยครับมันตะบบบ่าผมอีกข้างฝั่งที่ฮัทยืนอยู่
“ตายแล้วรถกูเป็นอะไรเนี่ย อีแจงมึงมาดูซิ ทำไมมาเป็นอะไรเอาตอนนี้ จะกลับยังไงเนี่ย”
อีวิวครับ มันเป็นคนดึงเอาหัวเทียนรถของมันออกเองอยู่ในกระเป๋ากระโปรงมันนั่นล่ะครับ แหมเนียนจริงๆ
“อ้าวแล้วกูล่ะอีวิวใครจะไปส่ง”
อีแจงก็อีกคนร่วมสมทบให้มันแลดูมีน้ำหนักมากขึ้นกว่าเดิม
“ไอ้ทักมึงไปส่งกูนะ ไปเลยเร็วๆเดี๋ยวแม่กูด่า”
อีวิวมันไปดึงแขนไอ้ทักครับ
“อ้าว แล้วไอ้ฮิ้นท์ล่ะ มันจะกลับยังไง”
“ก็ให้ เอ่อ ฮัทเอารถมาป่าวอ่ะ ไปส่งฮิ้นท์มันหน่อยดิ”
“ไม่ได้กูจะไปส่งมันเอง”
“เอ๊ะ นี่อะไรของมึงไอ้ทัก มึงควรจะไปส่งเพื่อนผู้หญิงสิถึงจะถูก ไอ้ฮิ้นท์น่ะไม่มีใครฉุดมันหรอกนะ”
“อีแจง” ผมคำรามครับ ฮัทก็หัวเราะแหมนะกัดตลอดเวลา
“แล้วมึงล่ะจะกลับยังไง”
ผมหันไปถามอีแจงมันครับ
“ไม่ต้องห่วง มีคนขับรถส่วนตัว อิอิ”
ว่าแล้วมันก็ยกโทรศัพท์ขึ้นกดสายหาพี่พุท
“เดี๋ยวพี่พุทมารับ มึงกลับกะฮัทนะ ไอ้ทักไปได้แล้วมายืนดูอะไรโน่นแม่มึงท้าวสะเอวรออยู่โน่นแน่ะ”
อีแจงมันดันหลังให้ไอ้ทักไปครับ ส่วนผมก็นะ อิอิ ยืนไว้ท่าอยู่ไม่พูดอะไรเราต้องดูเชิงก่อน วางตัวลูกวางตัว
“เดี๋ยวเราไปส่งก็ได้ วันนี้เราไม่รีบ”
ฮัทบอกครับ มันต้องแบบนี้ อิอิ ขั้นแรกสำเร็จแล้ว
“แต่เรายืนรอพี่พุทกับเพื่อนก่อนได้ไหม ให้รอคนเดียวมันอันตราย”
ผมก็นะแสดงความดีความเด่นในตัวเองออกไปบ้าง เผื่อว่าเขาจะเห็น
“งั้นเดี๋ยวเราไปเอารถก่อนนะ”
ฮัทไปแล้ว ไอ้ทักกับอีวิวก็ไปแล้ว เหลือผมกับอีแจงครับ
“กอดเอวเลยนะมึง แบบว่าเอาแขนแตะตรงนั้น กรี๊ด อยากรู้ขนาดว่าคนหล่อๆเนี่ยจะแค่ไหนกันเชียว”
“อีบ้า ใครจะทำแค่กอดนี่กูยังไม่กล้าจะให้กูแตะเลยเนี่ยนะ เดี๋ยวฮัทก็ได้ถีบหรอกมึง”
“เอ้ามึง แล้วเมื่อไหร่มึงจะเข้าขั้นล่ะ มึงต้องมีบ้าง จะทำก็ไม่ให้บุ่มบ่ามทำดิ แบบว่ามันบังเอิญอะไรแบบนี้ ใครเขาให้มึงไปจับ ตรงทางขึ้นสะพานบ้านมึงน่ะ ทำท่าว่าระมันเซไปด้านหน้าแล้วอาศัยช่วงนั้นล่ะ รถติดไฟแดงอะไรแบบนี้”
“นะมาเป็นชุดเลยนะ ทำบ่อยล่ะสิมึงน่ะ”
“แหมมึงมันก็มีบ้างนะ ก็กูอยากรู้นี่นะ แต่แค่สัมผัสล่ะนะ คือว่าไม่อยากให้ผู้ชายมันได้ใจ ทำไมล่ะ พวกมันต้องอยู่ใต้อานัติของกูสิ เห็นมะ อยากให้มารับแค่โทรฯบอก อิอิ”
“จ้าอีสวย ระวังล่ะมึง”
“แหมกูก็รู้หรอกมึงว่าอะไรเป็นอะไร มันจะทำอะไรกูไม่ได้หรอก มึงดูนี่”
อีแจงมันงัดเอากระป๋องออกมาจากกระเป๋ามันครับ ถึงว่าทำไมอีนี่มันไม่ถือกระเป๋าเหมือนชาวบ้านมันสะพายเป้มาเรียนนะเออ
“สเปร์ยพริกไทย”
“ค่ะ ถูกต้อง สวยอย่างเดียวไม่พอนะมึง มันต้องมีกึ๋น ไม่ใช่สวยกะโหลกกะลารอผู้ชายมาแง้มขาให้อ่าท่าเดียว ไม่ค่ะ ก่อนมันจะได้แง้มกู มันจะต้องผ่านด่านอะไรหลายอย่างของกูไปก่อน ก็อย่างด่านสารถีนี่ไง อิอิ”
เออนะ ความคิดอีนังนี่มันแปลกประหลาดมากๆครับ รู้ไหมเพื่อนๆที่โรงเรียนนินทามันว่ามันน่ะได้กับพี่พุทแล้วนะ แต่มันรู้เรื่องมันกลับไม่ว่าอะไร เพราะมันบอกว่าเป็นอะไรมันรู้ดีอยู่แก่ใจ ผมพอจะรู้นะว่าทำไมเพื่อนๆถึงนินทามันไปในทำนองนั้น เพราะมันก๋ากั๋นนี่เอง มันไม่กลัวผู้ชายหรือว่าใคร มันมีลักษณะเหมือนทอมเสียมากกว่าผู้หญิง แต่ยิ่งได้คุยกับมันผมว่าความคิดมันดีนะ เพราะอย่างน้อยมันก็เห็นคุณค่าของตัวของมันเอง
“พี่พุท”
มาแล้วครับ ผมเป็นคนทักไม่ยกมือไหว้มันหรอกนะ ขี้เกียจรุ่นพี่แบบนี้ไม่ไหว้ให้เสียมืหรอกนะ
“มากินหมูทะไม่เห็นชวนพี่บ้างเลยนะฮิ้นท์ ใครเลี้ยงเหรอ”
“ผมไม่ได้เลี้ยงนี่พี่ อาจารย์พจน์เขาเลี้ยง กลับดีๆนะมึง ถึงแล้วโทรฯมานะ”
ผมหันไปคุยกับเพื่อนเบื่อขี้หน้า ไม่อยากจะคุย เพราะเห็นไอ้พี่พุททีไรหน้าของไอ้พี่หมูกับพรรคพวกของมันลอยเด่นขึ้นมาเลยนะ
“เออๆ อย่าลืมล่ะมึงทำตามที่บอกนะ”
“บอกไรเหรอแจง”
“ชื่อฮิ้นท์เหรอพี่พุท แจงยังเคืองพี่อยู่นะ ตกลงจะไปส่งป่ะ ถ้าไม่ไปจะได้ให้คอื่นไป”
เอ่อ อีเพื่อนผมแว้ดเสียงวส่เขาครับ เขาหน้าซีดเลยทันทีแล้วออกรถไป แต่พอเห็นออกรถไปเห็นอีนังแจงมันเอาหน้าซบหลังเขานะ อีนี่มันยังไงกันแน่วะ เดี๋ยวค่อยโทรฯถามมันหนอย ตอแหลต่อหน้าเราพอยังไม่พ้นเลยเอาแระซบหลังผู้ชายแล้วจะเชื่อได้ไหมเนี่ยที่มันบอก
“อ้าวแจงไปแล้วเหรอฮิ้นท์”
มาแล้วพระเอกของผมมาแล้ว อิอิ
“ไปแล้ว”
“ขึ้นมาดิ”
อยากจะกรี๊ด โอ๊ยนะ เวลาเขาใส่หมวกกันน็อคยิ่งหล่อ แว้กกไม่ไหวแล้ว ปีนขึ้นทันทีกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ อิอิ
“เฮ้ย เบาๆเดี่ยวรถล้ม”
“อ๊ะ โทษทีเรากลัวฮัทเปลี่ยนใจไม่ไปส่งเราอ่ะ”
“ฮ่าๆๆ ไม่หรอกน่า ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ”
“ก็เราอ้วนนี่ รถฮัทคันเล็กจะตาย”
“โหไอ้ตัวนี้บรรทุกข้าวสารเป็นร้อยๆโลยังทำมาแล้วเลย นายจะหนักเท่าไหร่กันเชียว”
หือ อะไรนะ ผมม้มปากแน่นทันที คนบ้า เปรียบอะไรกับของแบบนั้น อยากจะทุบหลังเขาเบาๆแต่ก็นะเดี๋ยวพารถล้มอีกซวยเลยคราวนี้
“เกาะดีๆนะ”
เขาหันมาบอกครับ อยากรู้ไหมทำไมคนเราถึงมีความสุข อยากรู้ไหมว่าหัวใจของผมตอนนี้มันเต้นเป็นจังหวะอะไร ผมรู้สึกว่าสุขที่สุดแล้ว รอยยิ้มของเขา กลิ่นเหงื่ออ่อนๆผสมกลิ่นรมควันของหมูกะทะ ลมโชยพัดพากลิ่นนั้นมาปะทะจมูก โอย มันคือสวรรค์ของผม อยากจะแตะที่เอว อยากจะเอาหน้าซุกหลัง แต่ก็กลัว ใจสั่นมากๆแล้วเพียงแค่คิดเท่านี้ อยากจะหยุดเวลาเอาไว้เพียงเท่านี้ อยากจะนั่งรถของเขาอย่างนี้ตลอดไป ทุกๆวันจังเลย
“เงียบจัง เราขับรถไม่ดีเหรอ นี่ไม่เร็วแล้วนะ”
เขาหันมาคุยครับ เขาขับรถเรื่อยๆนะ
“อ๊ะ ไม่ๆ อย่าขับเร็วดิฮัท เอ่อ เรากลัว”
อิอิ ใครจะอยากให้ขับเร็วล่ะเนอะ ยิ่งเร็วมันยิ่งถึงไวสิ ไม่ได้
“บ้านนายอยู่ในซอยนี้เหรอ”
“อืม ตามทางไปเลย ระวังหน่อยนะมันคดเคี้ยวหน่อย”
ผมเองก็แอบเอามือไปแตะที่บ่าของเขาครับ ขอหน่อยเถอะจวนจะถึงบ้านอยู่แล้วมัวแต่ละเมอเพ้อฝันเลยจะไม่ได้ทำอย่างที่อีแจงมันสอนเลยสักอย่าง
“เฮ้ย”
คือว่าตรงโค้งหน้าวัดครับ มีรถเครื่องของพวกไอ้แจ๊คปากมอมมันดันโผล่พรวดพราดออกมา ฮัทเขาหักหลบแล้วแตะเบรก อิอิ ชอบที่สุด เป็นโมเมนต์ที่ดีที่สุด แว้กกก เพราะผมกอดเขาแน่นเลยสิครับเอาหน้าซบหลังอย่างที่ต้องการ
“ขับยังไงวะไอ้แจ๊ค ระวังหน่อยสิไอ้ห่า”
“แม่งมึงนั่นล่ะไม่ดูเอง”
“จิ๊ เป็นไรป่าวนาย”
เขาหันมาถามผมครับ เอ่อ
“อ้อ เอ่อ ไม่ๆ เราโอเค”
“มาส่งไอ้ฮิ้นท์เหรอ ถึงว่ารถมันถ่วงๆหลัง ฮ่าๆๆ”
“ควาย ไปตายไหนก็ไปเลยไปมึงน่ะ”
ผมร้องด่ามันไปบ้างครับ ฮัทออกรถไปแล้ว พอถึงหน้าบ้านผมก็บอกให้เขาจอด ให้ตายเถะไม่อยากให้ถึงเลยนะ ทำไมถึงเร็วไม่เข้าใจ ทำไมบ้านผมไม่เข้าไปลึกกว่านี้อีกนะ ที่จริงพอจอดรถเสร็จเราก็คุยกันอยู่พักหนึ่งล่ะครับ ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเล่าเรื่อส่วนตัวของเขาให้ผมได้ฟัง เพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าที่เขาเล่นฟุตบอลเพราะพ่อของเขาบังคับ น่าเห็นใจเขาจัง แต่ดีใจที่สุดที่เขาเลือกที่จะเล่าให้ผมฟัง ภูมิใจจังเลยครับ
“บ้านนายน่าอยู่นะ”
“อืม เข้าบ้านก่อนไหม กินน้ำก่อน”
“ไม่เป็นไร เดี่ยวจะรีบกลับแล้ว ดึกแล้ว ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ”
“เอ่อ อืม เจอกันพรุ่งนี้”
เขาจะไปแล้วอ่ะ ไม่อยากให้ไปเลย ทำไมเวลามันเดินไปเร็วจังเลย ไม่อยากเห็นเขาลับตาไปเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
“ฮัท”
พอเขาสตาร์ทเครื่องรถผมก็ร้องเรียกเขาไว้ครับ
“หือ มีไรเหรอนาย”
“เอ่อ กลับบ้านดีๆนะ”
“ฮ่าๆ อืม ฝันดีนะ”
ห๊า นี่เขาบอกผมฝันดี แว้กก ไม่เชื่อไม่จิรงใช่ไหม
“ฮ่าๆ ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะนาย เรากลับล่ะ”
“ฮัท”
ผมเรียกเขาไว้อีก ครานี้เขาหันมาครับ อมยิ้ม ผมเองก็อมยิ้ม อายจังอ่ะพ่อแม่พี่น้อง
“ฝันดีนะ”
เขายิ้ม มาตบผมทีให้ตายเถอะเขาหล่อมาก มากๆ ของมากๆ แว้กกก เขายิ้มแบบว่าเต็มดวงหน้าไม่ใช่ยิ้มแบบนางงามหรือยิ้มเพื่ออะไรทั้งนั้น ผมไม่ได้เวอร์ไปเองนะ มันเป็นยิ้มที่เขาอยากจะยิ้ม แว้กก ไม่ไหวแล้ว ไม่สามารถยืนอยู่ได้แล้ว พอเขาขับรถเครื่องพ้นคอสะพานไป
“แว้กกก ที่สุด ที่สุด”
แหกปากออกมาสิครับก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไปด้วยอารมณ์ที่เบิกบานที่สุดในรอบหลายสิบปี ในรอบอายุ ๑๗ ปีของผมเลยก็ว่าได้ มันคือสิ่งที่สุขที่สุด มันคือวินาทีที่มีค่ามากที่สุดของผม
“เป็นเชี่ยไรมึง แหมนะ ทำท่าแปลกๆ นี่ไอ้ฮัทมันแอบลวนลามมึงป่ะเนี่ย”
เอ่อ ไอ้ทักครับ มันนั่งรออยู่ในบ้านของผม พ่อของผมก็นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างๆมัน
“บ้าไรล่ะมึง แม่อ่ะพ่อ”
พยายามแถหาทางไปครับ ไม่ได้ต้องรีบหุบยิ้มให้เร็วเดี๋ยวมันจะจับขี้เกียจจะตอบคำถาม
“แม่อาบน้ำ อิ่มข้าวมาแล้วเหรอลูก ในครับมีปลาส้มทอดนะ”
“อิ่มแล้วพ่อ ก็กินมาพร้อมไอ้ทักนั่นล่ะ”
“อ้าว ไหนไอ้ทักมันบอกว่าเรายังไม่ได้กินอะไรกินแต่แตงโมไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ๆพ่อตุ๋ย ไอ้ฮิ้นท์มันกินแต่แตงโมอย่างเดียวไม่เห็นกินไรเลย”
“ก็ไม่หิวอ่ะ ฮิ้นท์ไปอาบน้ำนอนแล้วนะพ่อ เออ วันนี้มึงนอนบ้านมึงนะไอ้ทัก กูจะนอนคนเดียว”
“พ่อตุ๋ยดูดิ ไอฮิ้นท์มันจะแอบดูหนังโป๊อีกแล้วอ่ะ เนี่ยถ้าวันไหนมันไม่ยอมให้ทักมานอนเป็นเพื่อนมันนะมันแอบดูหนังโป๊ตลอดล่ะ”
“ไอ้เชี่ยทัก”
“ฮิ้นท์”
พ่อผมขึ้นเสียงครับ เพราะพ่อกับแม่อยากให้พูดคำหยาบ ก็แหมนะมันอดได้ที่ไหนล่ะ
“เออพ่อ มีของจากที่อ้อยมาส่งให้ฮิ้นท์ไหม” แหะๆต้องรู้จักหลบครับไม่งั้นพ่อด่าแน่ๆ
“นั่นไงพัสดุ”
ผมรีบวิ่งไปดูกล่องอีเอ็มเอสทันทีครับ พอเห็นจ่าหน้าก็รีบเดินขึ้นห้องไป เพราะวิ่งไม่ได้เสด็จพ่อจะด่าเอา ไอ้ทักมันก็ตามขึ้นมา
“ตามมาทำไมเนี่ย”
“อ้าวกูก็จะมาอาบน้ำไง”
“จิ๊ ลืมไปเนอะว่านี่บ้านมึง”
“นั่นดิรู้ซะบ้างนะมึงน่ะมาอาศัยเขาอยู่นะ อิอิ”
“ควาย เปิดให้ที”
ผมยื่นกล่องให้มันครับ มันก็แกะกล่องออก ของที่พี่อ้อยส่งมาให้ ไม่อยากจะบอกว่าเยอะพอสมควร นี่พี่อ้อยกับพี่โฮมจะกลับมาบ้านวันศุกร์นะเนี่ยยังส่งของมาเยอะขนาดนี้เลย มียาแต้มสิว โฟมล้างหน้า สครับ ยากิน ยาทา ครีม เอาสิ ไม่ผ่องคราวนี้แล้วจะไปผ่องคราวไหนไอ้ฮิ้นท์ คอยดูนะ

Written by eiky

Ps. กลับมาแว้ววว ดำเลยครับท่าน แหะๆ ไปสอบใบขับขี่มากว่าจะได้ วันแรกไปปีนเนินเขาฮือฮากันทั้งสนามสอบ ทำรถพ่อสีถลอกอีก แว้กกก เลยเขียนมาฝากน้าที่หายไปนาน เรื่องอื่นๆรอก่อนน้าให้ผิวเค้าปรับสภาพก่อน อิอิ

[evilheart]

สงสัยไอ้ทักมันจะเป็นมดแดง มาคอยดูกันว่ามันจะแฝงได้นานแค่ไหน

[คนริมคลอง]

คุณอิ๊กกี้ก็เลียนแบบน้องฮิ้นท์สิ ขมิ้น มะขามเปียกไง จะได้ขาวๆเหลืองๆ เรืองแสงเวลากลางคืน หุหุ

+1 ครับ

[JAN]

ทำไมเราเชียร์ทักก็ไม่รู้

รอวันฮิ้นท์สวย อิอิ