แบบว่า ช่วงนี้เจ้าของเรื่องอาจจะยุ่งๆๆ เต๋าจะมาช่วยโพสนะคะ ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่านนะ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ข้อมูลที่พี่เอบอกกับผม ส่วนใหญ่เป็นข้อมูลที่ผมพอจะทราบอยู่แล้วบ้าง มีเพียงแค่บางเรื่องที่ผมไม่รู้เท่านั้น แล้วผมจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะ? ที่พี่เอบอกว่า เขาไปดูงานต่างประเทศอยู่บ่อยๆ เห็นจะจริงเพราะเท่าที่ผมอ่านจากข่าว มันก็มีหลายประเทศอยู่ที่เขาไป
ถ้าเกิดว่าเขาเดินทางอยู่บ่อยๆชนิดไม่ติดที่อยู่แบบนี้ล่ะก็... ผมจะมีปัญญาไปตามเขาทันหรือ? มันช่างลำบากลำบนจริงๆ แถมเปอร์เซ็นที่ผมกับเขาจะได้พบกัน ก็ช่างมีน้อยเหลือเกิน ผมถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง จนพี่เอหันมามอง
“ผิดหวังหรือไงที่พี่รู้อยู่แค่นั้น?” ผมไม่ได้หันไปมองหน้าพี่เขา ทำเพียงแค่ส่ายศีรษะไปมาเท่านั้น
“เปล่าหรอกครับ เพียงแต่ผมกำลังคิดถึงความเป็นไปได้ที่ผมจะได้เจอกับเขาเท่านั้น...” ผมบอกพี่เอไปตามตรง พยายามเค้นสมองครุ่นคิดถึงหนทางที่จะเป็นไปได้ ไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม
“นั่นสินะ แค่จีบเขาก็ยากอยู่แล้ว แต่การได้มีเวลาพบกับเขานี่ยิ่งแทบเป็นไปไม่ได้จริงๆ เพราะว่าเราไม่ใช่คนระดับเดียวกับเขานี่นะ นิค พี่ว่า... ตัดใจไม่ดีกว่าเหรอ? นิคแค่เล่นๆนึกสนุกใช่ไหมล่ะ? ” ผมหันไปจ้องพี่เขาเขม็งทันที เมื่อได้ยินคำพูดสุดท้ายของพี่เอ
“ผมไม่ได้แค่เล่นๆนะ!! ผมตั้งใจจริง!!!” ผมตะคอกใส่พี่เขาด้วยความโมโห เขาพูดกับผมอย่างนี้ได้ยังไง เลิกเหรอ? เล่นสนุกงั้นเหรอ? ไม่อยากจะคิดเลยว่านี่เป็นคำพูดจากปากคนที่ผมคิดว่าเขาเข้าใจในตัวผมเป็นอย่างดี
“เอ่อ... นิคพี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจดูถูกเธอ แค่ไม่อยากเห็นเธอลำบาก และพบเจอกับความผิดหวังกลับมาเท่านั้น...”
“แค่ไอ้เรื่องลำบากน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ผมไม่หวั่นอยู่แล้ว แต่จะให้ผมถอดใจง่ายๆโดยที่ยังไม่ทันได้เริ่มอะไรล่ะก็ ไม่-มี-ทาง!” ผมบอกอย่างมุ่งมั่น จงใจเน้นคำพูดให้พี่เอได้รับรู้ถึงจิตใจของผม
“นี่นิคเอาจริงหรือ?” พี่เขาจ้องหน้าผมด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ ผมจึงได้เพียงแต่พยักหน้าตอบเขาไปเท่านั้น
บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบ ผมได้แต่ครุ่นคิดหาหนทางอยู่คนเดียวในใจเท่านั้น ได้ยินเสียงถอนหายใจอยู่หลายคราจากคนข้างๆ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไรนัก จนกระทั่งพี่เอเปิดปากพูดทำลายความเงียบขึ้นมา
“พี่จะร่วมมือด้วยละกันนิค เพื่อให้น้องของพี่สมหวัง พี่จะพยายามเท่าที่พี่ทำได้นะ” ผมหันไปมองหน้าพี่เอด้วยความแปลกใจ