สวัสดีค้าบบบบบบทุกคนนนนนน ขอโทษค้าบบบที่หายไปนานมากๆ งานเยอะแยะเลยอะ บ่ายวันนี้งานไม่เยอะ เลยแอบอู้บ้างงงง ฮ่าๆๆๆ เลยแวะมาอัพตอนต่อไปค้าบบบบ
ว่าแต่ คิงคองเพี้ยนมาแอบเม้าท์ว่าหัวเถิกอะ มิน่า หลายวันก่อนมาหวีผมให้ พูดแนวๆ ว่า อย่าเสยผมมากนัก หน้าผากแววแล้ว ไอ้เราก็นึกว่าห่วง ที่แท้กลัวเราจะหัวล้าน เดี๋ยวคืนนี้กระโดดถีบให้เข็ด เชอะ
ช่วงก่อนคิงคองมาโม้
maemix : ใช่ๆ ขลังมากเลยอะคับบบ น่ากลัวมากอะ แล้วไปเจอรถชนต่อหน้าเลยหรือครับ ระทึกเลยอะค้าบบบ
snowboxs : โชคดีที่เจอพระอาจารย์อะคับ เดี๋ยวตอนต่อไปรุนแรงมาก ส่วนความหื่นไม่เคยลดอะคับ คิงคองบ้ากามตลอดอะ
ปล.รูปไม่ตั้งใจให้เบลอน้า แต่มันอัพได้แบบรูปเล็กอะค้าบบบ
หมูกระต่าย : ขอบคุณมากค้าบบบบ
fay 13 :
Noo_Patchy : ขอบคุณมากค้าบบบบ
uaeb : เรื่องร้ายๆ กำลังจะมาค้าบบบ
nutto : อาจจะโชคดีอะค้าบบบ โดยส่วนตัวคนเราเกิดมาก็มีบุญมาแล้วน้า ยังไงก็ทำบุญเพิ่มบ้างนะคับบบ
yeyong : ฮ่าๆๆๆ อ่านกลางวันน่าจะดีก่านะคับบบบบ อิอิ
9nawKIHAE : ฮ่าๆๆ รูปเล็กๆ แล้วน่ารักป่าวอะค้าบบบ
ontheotherhand : ขอบคุณมากค้าบบบบบ
คนอ่าน : โหยยยย รูปออกจะน่ารักขาวใส คิงคองขี้เหร่กว่านี้เยอะค้าบบบ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ตอบหลังคิงคองมาเม้าท์ฺ
คิงคองพูดถึงเรื่องอาม่าด้วย ผมตกใจเลยอะคับ ว่าำทำไมจำได้ เลยเขียนแทรกให้อ่านนะคับ
maemix : ฮ๋าๆๆ ไม่งอนค้าบบบ เดี๋ยวคืนนี้ถีบเลย
capool : ขอบคุณมากค้าบบบ แต่ยังไงเชื่อว่าอนาคตต้องเจอคนที่ใช่แน่นอนอะคับบบบ
อยากรัก : โหยยยย โพสเต็มหน้ากลัวจะเจอรอยตีนกาอะ แก่แล้ววววว
snowboxs : ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวคืนนี้โดดถีบเลยดีกว่า เอ๊ะ งดดึ๋งๆ สิบวัน อิอิ
anukul : สวัสดีค้าบบบบบ มามะหอมแก้มสองที
Noo_Patchy : โหมารอแบบน้ำลายยืดเลยง่า ฮ่าๆๆๆ
คนอ่าน : โหยยยย เป๊บไม่น่ารักแบบนี้หรอกค้าบบบบ
หมูกระต่าย : ขอบคุณค้าบบบบบ
Angel : ยินดีต้อนรับค้าบบบบ อย่าลืมติดตามอ่านเรื่อยๆนะ หวานกันทุกวันจนมดขึ้นแล้วววว ฮ่าๆๆๆ
anukul : มาแล้วค้าบบบบ
MangoBlue : ใช่ๆ น่ากลัวจริงๆ คับบบบ
ตอนที่ 42 เจ้ากรรมนายเวร ตอนจบ
ผมเลยซิ่งสีทองไปร้านข้าวหมูแดง ถ้าจำไม่ผิดชื่อร้านโกเฮง ระหว่างนั่งกินไปเรื่อยๆ เราสองคนก็คุยไปตามประสาครับ ผมสังเกตเห็นเป๊บหน้าตาสดใส ไม่ซีด เปลี่ยนไปราวกับว่าเป็นคนละคน แถมเจริญอาหารมากกว่าช่วงก่อนๆ เยอะครับ ผมเห็นเป๊บดีขึ้นมากแล้วก็โล่งใจ
ทานข้าวเสร็จผมกับเป๊บก็แวะเข้าตลาดสด เผื่อว่าจะมีอะไรไปทำอาหารเย็นนี้บ้าง ตกลงว่าได้เยอะแยะเลยครับ โดยเฉพาะอาหารทะเลสดๆ เลยนัดแนะกันว่าให้เป๊บโทรไปชวนที่บ้านมาทานอาหารเย็นที่บ้านผม นานๆ จะได้สังสรรค์กันทีนึง เป๊บลองโทรไป จังหวะดีครับ ทางบ้านเป๊บว่างพอดี ผมก็โทรบอกพ่อกับแม่ ท่านก็เห็นด้วย เย็นนี้เลยมีปาร์ตี้เล็กๆ ที่บ้านผมครับ
“เป๊บโจ้ว่าเยอะแล้วนะ น่าจะพอกินแล้วอะ”
“ครับๆ งั้นเป๊บเรากลับกันเถอะ จะได้ถึงกรุงเทพฯ ไม่เย็นมาก”
ผมกับเป๊บเดินกลับไปที่รถ ฝ่าคนจำนวนมากไปเรื่อยๆ นึกขึ้นได้ว่า น่าจะซื้อน้ำจิ้มสุกี้ไปด้วย เลยแวะร้านขายของชำคล้ายๆ มินิมาร์เก็ตใกล้ๆ ตลาด มีคนมุงหน้าร้านพอสมควร ร้านนี้น่าจะขายดีครับ
“รับอะไรดีคะ”
“มีน้ำจิ้มสุกี้มั้ยครับ”
“มีคะๆ เดินไปด้านในขวา จะเจอชั้นวางขายเครื่องปรุงคะ”
“ขอบคุณค้าบบบ”
ผมกับเป๊บเดินเข้าไปตามที่พนักงานบอก ยืนเลือกน้ำจิ้มสุกี้ เป๊บก็ยืนดูเครื่องปรุงต่างๆ เสร็จเรียบร้อยเราสองคนก็เดินออมด้านหลังเพื่อเดินมาหน้าร้านตรงแคชเชียร์ ระหว่างที่เดินอ้อมไปด้านหลัง เจออาม่านั่งอยู่ที่โต๊ะ น่าจะเป็นคุณแม่ของเจ้าของร้าน แกนั่งยิ้มมองผมกับเป๊บที่กำลังเดินอ้อมมา ซึ่งผมกับเป๊บก็ยิ้มให้อาม่าครับ
“อาตี๋....ลื้อนี่บุญเยอะจังน่า” อาม่าทักผม ผมหันไปมองอาม่าด้วยความตกใจครับ
“หา..เอ่อ...ผมหรือครับอาม่า”
“ช่ายๆ...ลื้อน่าแหละ...บุญเยอะๆ” อาม่าพูดไทยชัดแบบจีนๆ ครับ
“อะ..เอ่อ...ไม่เยอะหรอกครับอาม่า ผมไม่ค่อยได้ไปวัดหรือทำบุญอะไรเลย”
“อั๊วหมายถึงชากที่แล้ว สะสมมาเยอะน่า...แล้วอาฝาหรั่งนี่ก็บุญเยอะไม่แพ้กังน่า”
“หา...จริงหรือครับอาม่า” เป๊บถามอาม่าซ้ำ
“อั๊วก็พูกตามที่เหง...ไอ๊หย่าลื้อสองคนเป็นเนื้อคู่กังน่า...”
“โว้วววว....” ผมอุทานดังเลย ตกใจว่าอาม่ารู้ได้ไง
“ขอโทษนะคะ...ม๊าไปกวนอะไรลูกค้าอีก” น่าจะเป็นลูกสาวอาม่าที่เป็นเจ้าของร้าน อาจจะได้ยินเสียงผมอุทานเลยเดินมาดู
“อ๋อ..อาม่าไม่ได้กวนหรอกครับ ผมชวนแกคุยเองครับ” ผมรีบออกตัวรับแทนอาม่า
“อาหมวย ม๊าไม่ได้กวงลูกค้า...แค่ทักไปตามที่เหง”
“อีกแล้วนะม๊า ลูกค้าเค้าตกใจกันหมด...คือแบบนี้คะ คุณแม่พี่แกมีสัมผัสพิเศษนะคะ คงเป็นเพราะแกปฎิบัติธรรมมาตั้งแต่สาวๆ เมื่อก่อนร่างกายยังแข็งแรง แกก็ช่วยหลายคนให้พ้นทุกข์ไปเยอะแล้ว จนอายุแกมากขึ้น เลยไม่ค่อยได้ช่วยใครอีก ถ้าถูกชะตากับใครแกก็จะทักไปเรื่อยละคะ”
“โหหหห...จริงหรือครับพี่ อาม่าเก่งจังเลยครับ” ผมอุทานด้วยความตกใจ หันไปยิ้มให้อาม่า
“อาตี๋ ลื้อนี่ทำมาเยอะจิงๆ น่า อั๊วะเจอคงมาสารพัดไม่เห็นจะมีใครเหมือนลื้อน่า....ตลอดชีวิตของลื้อจะมีแต่ความสุข สมบัติพักสะถานเงินทองเยอะแยะน่า...ดีมากๆๆ เลยน่า ส่วนอาฝรั่งน่า ลื้อนี่ทำบุญกะทำทานมาเยอะมากๆ น่าชากนี้รวยมากๆ เงินทองมหาศางน่า ชีวิตของลื้อจะมีแต่ความสุขความจาเริงน่า แต่ลื้อมีกรรมติดตัวมาน่า ต้องระวังๆ ตัวด้วยน่า”
“ม๊า พอได้แล้ว ลูกค้าเค้าจะไปแล้ว”
“ไอ๋หยาอาหมวย ลื้อเงียบไปเลยน่า นานๆ อั๊วะจะได้เจอคนมีบุญเยอะๆน่า”
“จริงหรือครับอาม่า....เอ่ออาม่าครับ มีคนทำนายผมว่า ผมถูกเจ้ากรรมนายเวรเล่นงานจะต้องตายในไม่กี่วัน จริงมั้ยครับ” เป๊บโผล่งถามอาม่า ผมหันไปมองหน้าเป๊บด้วยความตกใจ
“ไอหย๋า....มีคนบอกแบบนั่นหรืออาฝรั่ง...จะให้อั๊วะดูจริงๆม่ายล่า”
“ม๊า..ไม่เอาแล้วนะม๊า เดี๋ยวไม่สบายอีก” ลูกสาวอาม่าห้ามครับ
“อาหมวย...เจอคนเดือดร้องก็ต้องช่วย...อาฝรั่ง เดี๋ยวอาม่าดูให้น่า” อาม่าแกก็หลับตาสวดคาถาไรสักอย่างเป็นภาษาจีน แกนิ่งไปสักพัก พอลืมตามาก็ทำหน้าตกใจ
“ไอหย๋า อาฝรั่ง...เวงกรรมของลื้อมันตามมาถึงแล้วน่า....แต่ลื้อก็มีสิ่งศักดิ์คุ้มครองน่าอาฝรั่ง”
“จริงหรือคับอาม่า...แล้วจะรอดมั้ยคับ” ผมถามแทนเป๊บด้วยความตกใจ
“อั๊วะก็บอกไม่ได้น่า...เพราะมันแรงเจงๆ มันเกิงความสามารถอั๊วะแล้วน่า แต่พวกลื้อก็ไปทำบุญสะเดาะเคราะห์มาเลี่ยวนี่” ผมกับเป๊บตกใจอาม่ารู้ได้ไง
“อาฝรั่ง อาตี๋ ลื้อรู้ม่ายว่าความชั่วกับความดีมันแยกกันน่า แต่ถ้าเราสะสมบุญเยอะๆ มันก็เหมืองกับเกลือหนึ่งช้องชาละลายน้ำในโอ่งน่า มันจะจางๆ อาฝรั่งอาตี๋ตลอกชีวิกของลื้อในชากนี้จาต้องสะสมบุญเยอะๆน่า อย่าได้ทำชั่วน่า วังใดที่ลื้อสองคงเจอปังหาใหญ่ๆ ขอให้ลื้อมีสติและทำความดีครั้งหย่ายน่า...อั๊วะขอให้ลื้อสองคนเจริญๆๆ น่า”
“ขอบคุณมากครับอาม่า ขอให้อาม่าสุขภาพแข็งแรง เช่นกันนะครับ” ผมกับเป๊บยกมือไหว้ขอบคุณพร้อมเอื้อมมือไปจับมืออวยพรอาม่า
ชำระเงินเสร็จเรียบร้อย ผมกับเป๊บก็รีบเดินมาที่รถ เพื่อกลับกรุงเทพฯ ระหว่างการเดินทาง
“เป๊บ...วันนี้เจอเรื่องประหลาดเยอะเลยอะ”
“นั่นซิครับ...ทั้งสะเดาะเคราะห์กับอาม่า เป๊บยังอึ้งๆ เลย”
“นั่นซิเป๊บ ยังไงก็ระวังๆตัวบ้างนะคับ ห้ามถอดพระนะ”
“ได้ครับที่รัก จะระวังตัวเต็มที่เลย ไม่ถอดสร้อยพระเด็ดขาด”
“แล้วก็ห้ามเดินทางไกลด้วยนะ...ช่วงเปิดเทอมห้ามขับรถ เดี๋ยวโจ้จจะไปรับส่งที่บ้านเอง”
“โหหหหห...ที่รัก เป๊บดวงตกนะ ไม่ใช่พิการ..อะไรจะห้ามขนาดนั้น”
“ฮ่าๆๆ...ก็รู้แล้ว แต่พระอาจารย์กับอาม่า ยังพูดตรงกันว่าให้ระวังตัว ดังนั้น ตั้งแต่วันนี้จนพ้นเดือนสิงหาคม โจ้จะดูแลไปรับไปส่งเอง เข้าใจป่าว”
“ฮ่าๆๆ...ได้จ้าเมียจ๋า...เมียว่ายังไงผัวว่าตามหมด” เป๊บเอาหน้ามาคลอเคลียร์ที่แขนผมอะ
“นี่ๆ คำพูดชัดเกินละ...แล้วขับรถอยู่เดี๋ยวคว่ำพอดีอะ”
“แล้วชอบมั้ยละ” เป๊บถาม
ผมไม่ตอบแต่หน้าแดงแทน ฮ่าๆๆๆ ซิ่งสีทองพักใหญ่ก็มาถึงบ้านผมแล้วครับ ผมกับเป๊บช่วยขนของที่ซื้อมาจากตลาด เดินเข้ามาในห้องครัว เห็นแม่กับป้าศรีกำลังเตรียมอาหารเย็นพอดีครับ
“กลับมาแล้วค้าบแม่”
“สวัสดีครับแม่” เป๊บวางของบนโต๊ะพร้อมยกมือไหว้แม่
“จ้าลูก..สวัสดีจ๊ะลูกเป๊บ...ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลย”
“อาหารทะเลครับแม่ ว่าจะจัดงานเลี้ยงขนาดเล็ก”
“ดีเลยจ๊ะ แล้วเราสองคนอยากกินอะไรเป็นพิเศษเดี๋ยวแม่ทำให้”
“แม่ทำน้ำจิ้มซีฟู๊ดได้มั้ยคับ เดี๋ยวโจ้กับเป๊บจะตั้งเตาย่างบาร์บีคิวทำทะเลเผาครับ”
“ได้จ๊ะๆ เดี๋ยวจะทำให้สุดฝีมือ”
“ขอบคุณค้าบบบบบ” หอมแก้มแม่ทีนึง
“นี่แหนะเรา โตจนมีแฟนแล้วยังจะอ้อนอีก”
“ฮ่าๆๆๆๆ” เป๊บขำซะงั้น เดี๋ยวกระโดดถีบ อ้อนแม่ผิดหรือไง ชิ
“เป๊บ แล้วลูกไม่โทรตามคุณพ่อคุณแม่”
“อ๋อ โทรตามแล้วครับแม่ นัดไว้ประมาณหกโมงครึ่งครับ”
“อุ้ย นี่มันห้าครึ่งแล้ว งั้นแม่จะรีบเตรียม เราสองคนไปตั้งเตาเถอะ”
“คร้าบบบบ” ผมกับเป๊บก็เดินออกมาสนามหญ้าหน้าบ้าน ช่วยกันตั้งเตาและจัดโต๊ะ
สักพักพ่อกับเจ้าจิมก็กลับเข้ามาพอดี ทักทายกันตามประสา จิมก็มาช่วยตั้งเตาด้วยครับ จนกระทั่งเวลาประมาณเกือบ 1 ทุ่ม รถตู้สีดำคันใหญ่เลี้ยวเข้ามาในบ้าน แด๊ดกับมัมลงจากรถ
“แด๊ด มัม สวัสดีค้าบบบบ” ผมรีบเดินเข้าไปไหว้แล้วกอด
“โอ้ว สวัสดีจ๊ะลูก” มัมกอดผม
“คุณๆ อย่ากอดคนเดียว ผมกอดบ้าง” แด๊ดท้วงมัม แล้วก็มากอดผมอีกคน
“แด๊ดหิวยังครับ” เป๊บถาม
“นิดนึง...เป๊บกลับมาถึงนานยังลูก”
“สักพักแล้วครับแด๊ด แล้วพี่ปริมพี่ปันละครับ”
“น่าจะกำลังบินกลับมาจากต่างจังหวัด คงถึงช้านะลูก”
“อ๋อครับ”
“แล้วนี่พ่อกับแม่อยู่ไหนละลูก” แด๊ดหันมาถามผม
“ในบ้านครับแด๊ด”
“งั้นเดี๋ยวพ่อกับแม่ไปทักทายก่อนนะ”
“ได้คับๆ”
แด๊ดกับมัมก็เดินเข้าบ้านไปทักทายพ่อกับแม่ ส่วนผมกับเป๊บและจิมก็จัดเตรียมต่อครับ
“เฮียๆ ร้องราคาโอเกะมั้ย” จิมถาม
“เป๊บว่าไงอะ”
“ก็ดีนะครับ เผื่อบรรดาคุณพ่อคุณแม่สนใจ”
“งั้นเดี๋ยวผมไปเตรียมเครื่องคาราโอเกะก่อนนะ”
“ให้พี่ช่วยมั้ยจิม” เป๊บถาม
“ก็ดีครับพี่เป๊บ อุปกรณ์เยอะ” เป๊บกับจิมเลยไปช่วยกันสองคน
เตาถ่านจัดการเสร็จเรียบร้อย ประมาณทุ่มครึ่งรถเบนซ์สีดำคันใหญ่ก็เลี้ยวเข้ามาในบ้าน มีคนหน้าตาดีมากสองคนลงจากรถ ไม่ใช่ใครหรอกครับ พี่ปริมกับพี่ปันนั่นเอง
“พี่ปริมพี่ปันสวัสดีค้าบบบ” ผมยกมือไหว้ทักทาย
“สวัสดีสะใภ้เหล็ก ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะ” พี่ปริมยิ้มกว้าง
“น่ารักขึ้นนะเราอะ มาให้พี่กอดทีมามะ” พี่ปันเดินจะเข้ามากอด
“พอเลยพี่..เมียผมมมมมม” เป๊บตะโกนบอก
“ฮ่าๆๆๆ...ไอ้เสือเอ้ย หวงก้างตลอด”
“พี่ปริมพี่ปันพักผ่อนในบ้านก่อนคับ ว่าแต่พี่สะใภ้ผมอะ”
“ติดงานต่างหวัดหมด พี่กับปันเลยโสดชั่วคราว...ฮ่าๆๆๆ” ยิ้มร่าเลยทีเดียว เมียไม่อยู่ร่าเริงทันที
พี่ปริมพี่ปันเดินเข้าไปทักทายผู้ใหญ่ ผมก็เดินอ้อมด้านหลังเข้าไปในห้องครัว อาหารเตรียมพร้อมพอดีครับ เลยช่วยป้าศรีกับพวกเด็กๆ แม่บ้าน ยกอาหารมาตั้งโต๊ะที่เตรียมไว้ด้านนอก
อาหารมื้อเย็นวันนี้ ประกอบไปด้วย ผัดสะตอปักษ์ใต้ แกงส้มปลากะพง ไข่ตุ๋น ผัดเผ็ดกุ้ง ผัดวุ้นเส้น และ ทะเลเผา ครับบบบ( แอบจดไว้ในไดอารี่นะนี่...ฮ่าๆๆ)
ผมกับเป๊บและจิม เริ่มเอากุ้งกับปลาหมึกและหอยแครง ปิ้งในเตาบาบีคิวที่เตรียมไว้
“จิมไปตามพวกผู้ใหญ่มาทานข้าวเถอะ”
“โอเคเฮียๆ” จิมก็รีบเดินเข้าบ้านไปตามบรรดาคุณพ่อคุณแม่
ทุกคนนั่งโต๊ะกันเรียบร้อย ได้เวลาเริ่มทานแล้วครับ
“อาหารน่าทานมากเลยนะครับพี่ คืนนี้ผมต้องอ้วนแน่เลย” แด๊ดเปรยขึ้นมา
“ฮ่าๆๆ นานๆทีนะครับ รับรองว่าถูกใจแน่” พ่อผมตอบกลับ
ทานกันไปคุยกันไป เสียงชมไม่ขาดปาก ผมกับเป๊บก็สนุกไปด้วย
“วันนี้ไปวัดมาเป็นยังไงบ้างลูก” พ่อผมถามขึ้นมา ผมกับเป๊บก็ชะงักไปนิดนึง
“ก็...เจอเรื่องเหลือเชื่อเยอะแยะเลยคับพ่อ”
“จริงหรือลูก เล่าให้แม่ฟังบ้าง” แม่ผมแสดงอาการสนใจขึ้นมา ทำให้แด๊ด มัม และพี่ปริมพี่ปัน สนใจไปด้วยครับ
ผมกับเป๊บตัดสินใจเล่าเรื่องที่เจอตั้งแต่เรื่องพระอาจารย์ อาม่า และอาการแปลกประหลาดที่เป๊บเจอ ทุกคนตั้งใจฟังมากครับ จนผมเล่าเสร็จ
“จริงหรือลูก....พ่อไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องราวแบบนี้ยังมีอยู่นะ” แด๊ดเอ่ยขึ้นมา
“เป๊บ...แล้วยูเป็นยังไงบ้าง มัมไม่สบายใจเลย”
“ปกติแล้วครับมัม เป๊บไม่เป็นอะไรแล้ว”
“แด๊ดว่ายังไงก็อย่าประมาทนะลูกนะ ช่วงนี้พ่อให้คนของพ่อไปดูแลลูกดีกว่ามั้ง”
“ไม่เป็นหรอกครับแด๊ด เป๊บดูแลตัวเองได้”
“ไอ้เสือเพื่อความสบายใจ ให้คนไปดูแลเหอะ” พี่ปริมย้ำ เป๊บก็ไม่กล้าขัดใจ
“แด๊ดเห็นด้วยกับปริม เดี๋ยวให้ศักดิ์ไปดูแลละกัน”
“เอ่อ....แด๊ด มัม ไม่ต้องเป็นห่วงมากนะค้าบ เดี๋ยวโจ้ช่วยดูแลด้วยอีกคน”
“ฝากด้วยนะลูก...นี่ถ้าไม่ได้จัดการเรื่องนี้ใหเลูก แด๊ดกับมัม คงไม่รู้จะทำยังไง คงคิดว่าจับเจ้าเป๊บส่งโรงพยาบาล แถมรักษาไม่หายอีกแน่”
“คับๆ เดี๋ยวโจ้ดูแลสุดความสามารถ”
“เออไอ้เสือ แล้วอย่าถอดพระ พี่ว่าเชื่อคำพระท่านดีกว่านะ” พี่ปันย้ำ
“ครับพี่ปัน เป๊บจะไม่ถอดเด็ดขาด”
คุยเรื่องนี้เสร็จ ผมก็พูดเรื่องอื่น เบี่ยงเบนความสนใจไม่อยากให้ทุกคนคิดมากครับ ร้องเพลงคาราโอเกะไปบ้าง หัวเราะกันบ้าง สนุกสนานกันตามประสาสองครอบครัว จนกระทั่งเข้าช่วงเวลาดึก แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน ก็ขอตัวกลับ ป้าศรีกับพวกแม่บ้านเก็บกวาดเสร็จเรียบร้อย ก็แยกย้ายกันพักผ่อน
เป๊บก็นอนค้างบ้านผมครับ เราสองคนอาบน้ำด้วยกัน ผลัดกันถูหลัง คุยอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนออกจากห้องน้ำ
“ที่รัก เป๊บเช็ดผมให้ครับ” ผมนั่งบนเก้าอี้ เป๊บก็เอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดให้
“เป๊บยังเจ็บป่วยอะไรยังไงอีกบ้างมั้ย” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“ปกติแล้วครับ...ตอนนี้แข็งแรงเหมือนเดิมแล้ว”
“แหวะ ทำเก่ง ทีเมื่อวานยังออดแอด”
“ฮ่าๆๆ ก็ตอนนี้หายป่วยแล้ว”
“ก็เพิ่งหาย อย่าซ่ามากนะ ก่อนนอนอย่าลืมใส่สร้อยพระ” ผมกำชับ
“ครับๆ ไม่ลืม...ว่าแต่ ถ้าปั่มป้ามกัน ใส่พระไม่เหมาะนะ”
“ทะลึ่งงงง....เพิ่งหายป่วยจะหื่นไรอีกเนี่ย ลดซะมั่งเรื่องนั้นอะ”
“อ้าวที่รัก...มันเป็นเรื่องธรรมชาติ..มามะ”
“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวยิงไส้ไหล ไปใส่เสื้อผ้านอนได้แล้ว”
“โหดอะครับ...ฮ่าๆๆๆ”
ใส่ชุดนอนเสร็จ เราสองคนก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง
“ขอบคุณมากนะที่รัก ที่เป็นห่วงและดูแลเป๊บ”
“ค้าบ...ไม่รักไม่สนใจหรอก เป๊บดูแลตัวเองด้วยนะ...ฝันดีค้าบบบบ...จุ๊บๆๆ” ผมจุ๊บคางเป๊บ
“ครับ...มามะหอมทีนึง....” เป๊บเอาจมูกบี้แก้มผมซะเต็มแรง
“หอมเบาๆ ก็ได้ ช้ำหมดอะ”
“ฮ่าๆๆ ก็มันน่ารักนี่น่า อดใจไม่ไหว”
“นอนๆๆ ฝันดีค้าบๆๆ”
“ฝันดีครับ”
หลับสนิทยาวเลยครับบบบบโจ้ : คิงคองงงงง ได้ข่าวว่าไปนินทาว่าหัวเถิกกกกก 
เป๊บ : อ๊ะ เปล่าคร้าบบบบ แค่พูดนิดนึงเอง...แต่ยังไงก็ร้ากน้าาจ้าาาาาา 
โจ้ : ชิ....งดดึ่งดึ๋งสองเดือนนนนนน
เป๊บ : โอ๋ๆๆๆ ไม่งด...มานี่....ปล้ำเลยยยยยยย 
โจ้ : แว๊กกกกกก....เดี๋ยววววววววววก่อนนนนนน 
หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62 (อ่าน 521722 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก