หัวข้อ: จอมไตร ซีรีส์(ปฐพี)*เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ* END

[A_ay]

เอ่อะ   เข้ามาค้างงง
 

จิตตา

นางออกตัวได้แรงมากกกกกกกก

[A-J.seiya*]

อย่าไปยอม !!!!!

[kny]

 

[cy55555]

ใครก็ได้ช่วยเอาจิตตาไปเก็บที   

[Hachi_an1234]

เซงงง.. ทำไมจิตรินหัวอ่อนขนาดนี้แล้วอะ.. ในตอนที่ตัวเองไม่มีใครแต่ต้องเลี้ยงน้องเอริท์ด้วยตัวคนเดียว...
จิตตาไม่เคยจะมาสนใจ แม้กระทั้งลูกของตัวเอง.. แต่พอเห็นว่ามีเงินก็จะกลับมา..
นู๋ตรินสู้หน่อยสิ.. นั่นคือคนที่ตัวเองรักนะ.. จะเอาไปคืนให้กลับคนที่ไม่ช่ายเจ้าของทำไมอะ....
พี่จุ๊บจิ๊บเอานางจิตตาไปไว้ไกลๆๆๆๆเลย.. ไม่อยากให้นู๋ตรินรู้สึกแย่ไปกว่านี้อะ..
ส่วนพี่พีสู้ๆๆๆๆเอานู๋ตรินกลับเข้ามานอนในห้องให้ได้นะพี่.. อย่าไปยอมให้นางจิตตาเข้ามาอยู่ในบ้านได้อะ.. ชิๆๆๆ.. เห้นแก่ตัวจิงๆๆๆ..
จัดการขั้นเด็ดขาดเลยพี่.. ไม่งั้นพี่พีจะเสียสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไปเลยนะ...

[momo9476]

อยากเหมารถตุ๊กๆไปตักตีหัวคุณจิตตา

[Heisei]

มาโบกไม้โบกมือว่าอ่านถึงตอนที่22  คุณพีกับจิตริน
ได้กลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกล  แต่ตอนนี้ต้องนอนก่อน T^T มีเรียนตอนเช้าตรู่ อยู่หอที่เน็ตต้องแย่งกันใช้ทำให้เราอดตามติดบ้านจอมไตรเลย

เป็นกำลังใจให้คุณจิ๊บ และจิตริน   

[aehJTS]

 

 

 

 

  คะ

[koraorni]

เห็นแก่ตัวเป็นที่สุด น่ารังเกียจมากจิตตา

[kikipanda]

สั้นๆ แต่ทำร้ายจิตใจ T~T

รู้สึกเหมือนจิตตากลับมาคราวนี้มีอะไรแอบแฝงมากกว่าเรื่องเงิน และสถานะเมียปฐพียังงัยบอกไม่ถูกแฮะ -*-

[white_destiny]

คุณจิตรามาทำwhat

heat you so much

ออกไปไป๊ ไปชิ่ว

[JUPJIB]

ตอนที่ 25

จิตตาเริ่มเข้าออกบ้านจอมไตรในฐานะแม่ของลูกชายของปฐพี คนในบ้านแม้จะไม่ชอบใจในตัวตนของเธอแต่ก็พูดอะไรไม่ได้ ในเมื่อเธอคือแม่แท้ๆของหลานชายตัวน้อยผู้เป็นเสมือนดวงใจของคนทั้งบ้าน

เอิร์ธเองไม่ได้คุ้นเคยหรือกระตือรือร้นเรื่องของ “คุณแม่” นัก แต่เพราะหม่าม้าบอกว่าเด็กดีต้องเชื่อฟังคุณแม่ เอิร์ธก็เลยรักและเชื่อฟังหม่าม้า หม่าม้าบอกว่าให้ทำความคุ้นเคยกับ “คุณแม่” ของตัว เอิร์ธก็เลยพยายามทำ ก็เอิร์ธอยากเป็นเด็กดีของหม่าม้านี่นา

ส่วนปฐพีนั้น เป็นความอึดอัดอย่างที่สุดเมื่อโดนคนที่ตัวเองคิดว่าคือคู่ชีวิตพยายามยัดเยียดพี่สาวมาให้ ปฐพีไม่รู้ว่าจิตตากำลังคิดอะไร แต่ก็รู้อยู่แล้วว่าไม่ว่าจะเพราะอะไรจิตรินก็ต้องทำแบบนี้ หากที่เขายอมตามน้ำนี่เพราะตัวเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าจิตตากลับมาด้วยจุดประสงค์อะไรกันแน่

“เอิร์ธจะไปกับหม่าม้า จะไปกับหม่าม้า ปล่อยนะ”

เสียงเด็กชายร้องโยเยเรียกให้จิตรินต้องรีบออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ภาพที่เห็นคือเอิร์ธในชุดนักเรียนกำลังร้องไห้พยายามพาตัวเองออกจากการเกาะกุมของผู้เป็นบิดาโดยมีจิตตายืนอยู่ใกล้ๆ

“อย่าดื้อสิครับน้องเอิร์ธ หม่าม้าสอนว่ายังไง”

ปฐพีดุเอิร์ธแล้วยกจิตรินขึ้นมาอ้าง แน่นอนว่ามันได้ผลในระดับหนึ่ง เด็กชายหยุดร้องไห้ได้แต่ก็ยังมีทีท่าดื้อดึง ปฐพีเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าจิตรินอยู่ตรงนั้นด้วย แต่ชายหนุ่มไม่ได้เรียกจิตรินให้เข้าไปช่วยอย่างที่จิตรินคิด เขากลับส่งสัญญาณเป็นการบอกให้จิตรินกลับเข้าไปก่อนที่เอิร์ธจะเห็น แล้วพาเอิร์ธขึ้นรถปส่งที่โรงเรียนพร้อมกับจิตตาแทน

ภาพพ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันนั้นทำให้จิตรินเข้าใจว่าไม่มีที่ให้ตัวเองเข้าไปแทรกเลยสักนิด

ปฐพีแค่ต้องการดัดนิสัยไม่ให้เอิร์ธเอาแต่ใจ

จิตตามองผ่านเฉยอย่างไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

แต่จิตรินกลับคิดว่าการมีอยู่ของตัวเองไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว

...................................

จิตรินนั่งคิดถึงความเป็นไปในบ้านอยู่เงียบๆ เขารู้ว่าตัวเองกำลังถูกจับตามองจากคนทั้งบ้าน แต่ก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นดูว่าตัวเองถูกมองด้วยสายตาแบบไหน สมเพช เวทนา ดูถูก หรืออะไร แม้จะไม่มีใครพูด แต่จิตรินก็รับรู้ได้ว่าคนในบ้านมีท่าทีแปลกไปไม่เหมือนเดิม

มานั่งคิดๆดู ตอนที่จิตรินเข้ามาที่บ้านนี้ที่จริงก็เข้ามาในฐานะของหม่าม้าของน้องเอิร์ธ หรือจะพูดให้ถูกก็คือเป็นคนดูแลเด็กชายนั่นล่ะ เพราะตัวตนของจิตรินมีความจำเป็นสำหรับเอิร์ธทุกคนจึงต้องยอมรับจิตรินเข้าเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ แม้ปฐพีจะแสดงออกชัดเจนว่าให้ความสำคัญกับจิตริน แต่มันก็อาจเป็นไปเพื่อลูกชายของเขาก็ได้นี่นา ในตอนนี้ คนที่สมควรจะมีความสำคัญจริงๆอย่างจิตตาได้กลับมาแล้ว และเธอเองก็แสดงออกชัดเจนว่าต้องการจะทวงสิทธิ์ของเธอคืน หากมีจิตตาแล้ว ตัวตนของจิตรินก็ย่อมหมดความสำคัญลง อาจจะไม่ทันทีทันใด แต่คงไม่นาน จิตตาคงจะสามารถเข้ามาอยู่ในสถานที่แห่งนี้และลบตัวตนของจิตรินออกไปจากใจทุกคนได้

จิตรินไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่มันก็เป็นความจริงที่จิตรินสมควรจะยอมรับใช่ไหม

...........................

ถึงจะคิดว่าตัวเองไม่มีความจำเป็นอะไรกับ “ครอบครัวของพี่สาว” อีก แต่จิตรินก็ตัดใจไปจากบ้านจอมไตรไม่ได้ง่ายๆ เพราะเอิร์ธเคยเข้าโรงพยาบาลไปแล้วครั้งหนึ่งเมื่อตัวเองไม่ได้อยู่ด้วย จนทุกวันนี้เด็กชายก็ยังต้องไปพบจิตแพทย์อยู่บ้างเป็นบางครั้ง แม้จะรู้ว่าเอิร์ธมีทั้งพ่อและแม่คอยดูแลอยู่แล้ว แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

หลังจากที่จิตตากลับมา จิตรินก็ปฏิเสธเรื่องที่คิดไว้ว่าอยากไปเรียนพวกงานฝีมือ แม้ปฐพีจะหารายละเอียดมาให้มากมาย แต่จิตรินก็คิดว่าตัวเองไม่สมควรที่จะรับความหวังดีเหล่านั้นเอาไว้

“ธาร”

“ตริน หายไปเลยนะ”

น้ำเสียงหยิกแกมหยอกอย่างคนอารมณ์ดีจากเพื่อนรักทำให้จิตรินรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย ตอนที่เรื่องมันดีๆ จิตรินแทบไม่ได้ติดต่อกับธาราเลย แต่พอมีปัญหากลับหวังพึ่งอีกฝ่าย ทำไมถึงเป็นอย่างนี้เสมอเลยนะ

“เอ่อ ... คือ”

แล้วก็พูดไม่ออกเมื่อสำนึกได้

“เฮ้ย ... อย่างคิดมากสิ ฉันเองก็ผิดที่ไม่ค่อยได้ติดต่อไปหา บอกตรงๆนะ ไม่ค่อยถูกโรคกับคนรวยล้นฟ้าอย่างบ้านนั้นเท่าไหร่ ตรินโทรมาเนี่ย มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า บอกเราได้นะ”

“ธาร คือ เราอยากหางานทำ”

ธาราหัวเราะคิกคัก

“โธ่ เรื่องแค่นี้เอง ทำไมไม่บอกพ่อน้องเอิร์ธล่ะ งานในเครือจอมไตรน่ะเยอะแยะ”

“แต่เราไม่อยากพึ่งเขา”

เงียบกันไปทั้งคู่ ธาราเริ่มจับได้ถึงสิ่งผิดปกติ  มีอะไรบางอย่างในน้ำเสียงที่บอกธาราว่า เหตุผลมันมีมากกว่าแค่ไม่อยากพึ่ง

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ตริน ใครทำอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มีใครทำอะไรเราทั้งนั้นแหละธาร เราแค่...”

“แค่ ...?”

“คือ พี่จิตตา”

ไม่เป็นประโยค แทบไม่เป็นคำ แต่ธาราก็เข้าใจขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อพี่สาวของจิตริน

“นี่เจอพี่สาวนายแล้วเรอะ”

“.....”

“โธ่เอ้ย ทำไมต้องมาขัดจังหวะด้วยนะ แล้วนี่พี่สาวนายว่าอะไรนายอีกล่ะ”

ดูเหมือนคนอารมณ์ดีจะเริ่มโกรธขึ้นมาเสียแล้ว

“พี่จิตตาเขาไม่ได้ว่าอะไรเราหรอกธาร แต่จะให้เรามาใช้ชีวิตสบายๆทั้งๆที่มันควรเป็นเขามาอยู่ตรงนี้ เรารู้สึกว่ามันไม่ถูก”

แน่ใจหรือว่าจิตตาไม่ได้ว่าอะไร แค่ธาราฟังว่าจิตรินกำลังคิดยังไงก็นึกออกเลยว่ายายพี่สาวนั่นพูดอะไรกับเพื่อนเขาบ้าง

“นายอย่าบ้าจี้ตามที่พี่สาวนายพูดได้ไหม...”

แว่วเสียงจิตรินพูดขัดมาว่าจิตตาไม่ได้ว่าอะไร แต่ธาราก็ไม่คิดจะสนใจ

“นายสบายตรงไหนกัน เพิ่งเข้าไปอยู่ในจอมไตรได้กี่วันกันฮึ ก่อนที่พี่สาวนายจะโผล่ออกมาน่ะ ได้ “สบาย” อย่างที่ยายนั่นว่าสักนิดแล้วหรือยัง”

ปกติถึงธาราจะไม่ชอบหน้าจิตตาแต่ก็ไม่ค่อยเรียกอีกฝ่ายว่า “ยายนั่น” ด้วยสำนึกว่าอีกฝ่ายอายุมากกว่าและเป็นพี่สาวของเพื่อนด้วย แม้จะหมั่นไส้ธาราก็มักจะเรียกว่า “พี่สาวนาย” มากกว่า แต่คราวนี้ ดูท่าทางคงอดไม่ไหว

 “ยายนั่นหายไปสามสี่ปี เงินทองไม่ทิ้งไว้แล้วก็ไม่เคยส่งมา นายลำบากสักเท่าไหร่ที่ต้องเลี้ยงหลานด้วยตัวคนเดียว นี่นายยังไม่ทันจะได้สบายอย่างที่โดนกล่าวหา กลับมาบอกว่านายชุบมือเปิบเอาความสบายของตัวเองไปซะงั้น ใช้อะไรคิดเนี่ย”

หลังจากได้ระบายอารมณ์ออกไปแล้วก็ดูเหมือนธาราจะสงบขึ้น

“แล้วพ่อน้องเอิร์ธเขาว่ายังไงบ้างล่ะ”

จิตรินนึกไม่ออก ปฐพีไม่ได้พูดอะไร หรือจะให้ถูกคือ จิตรินไม่เปิดโอกาสให้ปฐพีพูดอะไรกับตัวเองทั้งนั้น

“เรา ... ไม่รู้สิ .... แต่เราคิดว่าคุณปฐพีเหมาะกับพี่จิตตามากกว่า”

ฟังแล้วธาราอยากจะโวยใส่เพื่อนต่ออีกสักรอบ

“นายคิดว่า เขาเหมาะกับพี่สาวนายมากกว่า แล้วเคยถามเขาไหมว่า เขาอยากเหมาะกับพี่สาวนายหรือเปล่า”

ธาราไม่ได้คิดจะช่วยปฐพีหรอกนะ แต่แค่ดูก็รู้ว่าจิตรินรักปฐพีและปฐพีเองก็รักจิตริน ธาราแค่ไม่อยากให้เพื่อนเสียใจ แค่อยากให้เพื่อนได้มีความสุขเสียทีก็เท่านั้น

“ตริน นายอย่าทำตัวเป็นคนดีโดยลืมคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นได้ไหม อย่างที่นายปล่อยให้น้องเอิร์ธไปอยู่ที่บ้านจอมไตร เพราะคิดว่าเหมาะสมกว่า ดีกว่า ฉันไม่ได้จะตอกย้ำนะ แต่เรื่องนั้นหากฉันรู้ ฉันคงไม่ปล่อยให้นายทำอย่างนั้นแน่ เพราะความรู้สึกของน้องเอิร์ธ ควรจะมาก่อนความเหมาะสมหรืออะไรทั้งสิ้น ... และเรื่องนี้ก็เหมือนกัน นายควรคำนึงถึงความรู้สึกของคนใกล้ตัวนาย ที่รักนาย และแคร์นายอยู่ตลอด ก่อนคำว่า ความเหมาะสมนะ ... และที่สำคัญ หัดคิดถึงความรู้สึกของตัวเองซะบ้าง”

ธาราวางสายไปแล้ว แต่จิตรินยังคงนั่งทบทวนคำพูดเหล่านั้นวนซ้ำไปซ้ำมา เขาเคยคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นถูกต้อง เหมาะสม หากผลที่ตามมากลับไม่ค่อยเป็นไปในทางที่ถูกต้องเหมาะสมนัก ตอนที่เจอปฐพีครั้งแรก เมื่อจิตตาเลือกที่จะดึงปฐพีไปเป็นของตัวเอง จิตรินก็ไม่แม้แต่คิดที่จะลุกขึ้นยื้อปฐพีไว้ แม้จะรู้สึกดีๆกับปฐพีอยู่ไม่น้อย เพราะคิดว่าพี่สาวของตัวเองเหมาะสมกว่า เพราะคิดว่าคนที่ปฐพีรัก สมควรจะรัก คือพี่สาวตัวเอง หากผลที่ตามมาคือ ปฐพีและจิตตาไปด้วยกันไม่ได้ จิตตาท้องแบบที่เรียกว่าท้องไม่มีพ่อ จิตตาเสียใจ ปฐพีเองก็ดูเหมือนจะเสียใจ น้องเอิร์ธเกิดมาไม่นานจิตตาก็หายไปเพราะไม่ได้คิดอยากได้ลูกมาตั้งแต่แรก น้องเอิร์ธโตมาโดยที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่คอยอยู่ใกล้ๆ แม้จะมีตนเองอยู่ แต่มันคงจะดีกว่าแน่ๆหากตั้งแต่แรกเอิร์ธมีทั้งพ่อและแม่อยู่กันครบ

เรื่องน้องเอิร์ธ เป็นอย่างที่ธาราพูด จิตรินเห็นว่าเหมาะสมกว่าที่จะให้เด็กชายได้อยู่กับพ่อแท้ๆ และตัวเองที่เป็นผู้ชายไม่ควรจะก้าวเข้าไปเป็นหม่าม้าให้เด็กชายสับสนไปมากกว่านี้ หากแต่ผลที่ได้รับกลับเป็นความเจ็บช้ำในจิตใจของหลานชาย

เรื่องที่จิตรินคิดว่าเหมาะ กลับทำร้ายจิตใจคนอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า “และที่สำคัญ หัดคิดถึงความรู้สึกของตัวเองซะบ้าง”

“คิดถึงความรู้สึกของตัวเองหรือ”

หากให้คิดถึงความรู้สึกของตัวเอง จิตรินฝืนใจทุกครั้ง เศร้าใจทุกครั้ง ที่ต้องปล่อยให้เรื่องมันเป็นไปตามความเหมาะสม

“ความสุขน่ะ ใช่ว่ามันจะวิ่งมาหาเราเองเสมอหรอกนะ บางครั้งเราก็ต้องไขว่คว้าพยายามเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขของเรา”

คำพูดสุดท้ายก่อนจะวางสายไปของธารา

ความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นาน ... หากเรานั่งเฉยๆมองมันผ่านเลยไป

ความสุขจะอยู่กับเราไปอีกนาน ... หากเราพยายามที่จะรักษามันไว้

เราจะมีหรือไม่มีความสุข เรานี่แหละที่เป็นคนเลือกเอง

..........................

จิตรินลองใจเย็นแล้วมองความเป็นไปในบ้านจอมไตร ความรู้สึกที่จับได้คือทุกคนเปลี่ยนไป การกระทำที่มีต่อจิตรินไม่เหมือนเดิม

แต่มันก็ไม่ใช่ในทางที่แย่ลง
ไม่มีใครมีทีท่าว่าจิตรินเกะกะสมควรจะหายไปอย่างที่จิตรินเคยนึกว่าตัวเองเป็น

ทุกคนพยายามใส่ใจจิตรินมากกว่าที่เคย เหมือนกลัวว่าจิตรินจะคิดมาก ซึ่งก่อนหน้านี้จิตรินก็คิดมากจริงๆ คิดมากจนมองข้ามความเอาใจใส่ในความรู้สึกของจิตรินที่ทุกๆคนส่งมาให้ โดยเฉพาะปฐพี

ชายหนุ่มคอยมองจิตรินอยู่เสมอ มักจะรู้สึกตัวก่อนใครหากจิตรินเงียบหรือหายไป ปฐพีใส่ใจจิตรินพอๆกับที่มองเมินจิตตา มันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องและดีนัก แต่จิตรินก็เข้าใจ

ปฐพีไม่อยากให้จิตรินคิดมากเรื่องของตัวเองกับจิตตา ไม่อยากให้จิตรินทำท่าเหมือนจะยกปฐพีให้จิตตาง่ายๆเพราะคิดว่าปฐพีมีใจให้

ขนาดน้องเอิร์ธเอง เด็กชายไม่ได้ละเลยหรือทำท่าจะโผเข้าหาคุณแม่เลยสักนิด เอิร์ธดูเหมือนจะพยายามทำตัวเป็นเด็กดีของจิตรินด้วยการไม่งอแงหรือทำท่าไม่ดีใส่คุณแม่ ก่อนหน้านี้จิตรินไม่ทันคิด แต่มันอยู่ในระดับเดียวกับคนอื่นสำหรับเอิร์ธเลยทีเดียว และดูเหมือนจิตตาเองก็จะรู้ตัวอยู่เหมือนกัน บางครั้งเมื่อจิตตาพูดอะไรแล้วเอิร์ธทำตามโดยไม่มีข้อโต้แย้ง (ซึ่งผิดวิสัยของเด็กชาย) เธอจะทำท่าเหงาๆเพราะรู้ตัวดีว่ายังคงเป็นแค่คนอื่นสำหรับลูกชายตัวเองอยู่

จิตรินมองภาพเหล่านั้นเงียบๆ มองความเป็นไปรอบๆตัวเงียบๆ

บางที ความสุข เราก็ควรคว้ามันมาด้วยตัวเองสินะ

.....................................


TBC

[อิสระ]

 
อึดอัดโว้ย
แม่งอยากให้ปฐพีทำอะไรให้เด็ดขาดกับยัยจิตตาสักที
เอาให้หน้าหงายกลับไปไม่ถูกยิ่งดี
คนแบบนี้ไม่สมควรได้รับความเมตตาจากใคร
แล้วตรินเองก็เหอะดีเกินไปบางครั้งก็ไม่น่าให้อภัยเหมือนกัน
เพราะไม่เพียงทำร้ายคนอื่นแต่ทำร้ายตัวเองด้วย
หวังว่าตรินจะดีอย่างฉลาดสักวันนะ

[A.Miku]

รักธาร.....ธารน่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดด
ตรินเชื่อตามที่ใจตัวเองบอกเถอะ  ไม่อยากดราม่าแล้วเน้อออออออ

[iranen]

ตรินเริ่มคิดได้ ขอให้คิดได้แบบนี้ตลอดไป
เป็นคนดีที่ตัวเองเป็นทุกข์เค้าไม่เรียกว่าคนดีหรอก เค้าเรียกว่าโง่และไม่คิด
จิตตรามีจุดประสงค์อะไรกันแน่นะ
คุณพีไม่ลองสืบหน่อยเหรอ ไม่ใช่รอผลอย่างทีเป็นอยู่
คนแต่งจ้าขออีกได้ไหม  

[babyfaibossy]

 

อย่าไปยอมนะ จิตริน

[เฉาก๊วย]

ช่วงดูใจดูท่าทีกันและกันสินะ เครียดๆๆๆๆ  


  คุณ JUBJIB ค่ะ  

[♠DekDoy♠]

ใช่ มันหมดยุคนายเอกอ่อนแอแล้วหนู ลองมองดูรอบตัวให้ดีๆจะเห็นคนที่รักเราอยู่มากมาย แล้วเราจะทำร้ายคนเหล่านั้นเพียงเพื่อคนๆนึงที่ไม่เคยเห็นความดีของเราเลยรึยังไง แม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นพี่สาวแท้ๆของตัวเองก็ตาม

[Tuszank]

 

 น้องตริน .. ของ ๆ เรายังไงก็เป็นของเรา !!

[luckyzaaa]

การเป็นคนดี มันก็ดีอยู่หรอกนะจิตตริน แต่บางที "ความดี" กับ "ความโง่" มันก็อยู่ใกล้กันซะจนแยกแทบไม่ออกเชียวล่ะ เลือกจะเป็นคนดี แต่ไม่โง่ โอเค๊  

[kokikung]

โอ๊ยยยยยยยยรักธารที่สุดเท่าโลกแล้วละ
ตรินคิดเยอะๆๆๆๆๆๆ การที่เราหาความสุขเล็กๆๆน้อยๆๆให้ตัวเองไม่ได้เห็นแก่ตัวหรือทำให้คนอื่นแย่หรอกนะ
คนที่มาที่หลังไม่ได้ดูดำดูแดงอะไรเข้ายังไม่ละอายแก่ใจเลย
อย่าเอาแต่ความคิดตัวเอง ลองถามความคิดคนอื่นหรือยัง
เขาอาจจะไม่ได้คิดแบบเราก้ได้ รักธารสุดๆๆพูดอย่างโดน 

[sundaysundae]

ใช่แล้วจิตรินสู้ๆ อย่ายอมแพ้
ส่วนจิตตา แอบมีอะไรในใจหรือเปล่าเนี่ย
กลัวเธอมาแบบร้ายลึกๆ

ปล.รักน้องเอิร์ธที่สุดในโลก

[blanchard]

แหวนล่ะคะน้องตริน... แหวน Green Lantern ที่คุณพีให้อ่ะ
เอาออกมาตบหน้าคุณพี่สาวสักหน่อยเถอะ หมั่นไส้มันมั่กมาก   

ตอนนี้อ่านแล้วรักธารจัง   

[mascot]

“ความสุขน่ะ ใช่ว่ามันจะวิ่งมาหาเราเองเสมอหรอกนะ บางครั้งเราก็ต้องไขว่คว้าพยายามเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขของเรา”

คว้ามันมาเลยตริน มองดีดีจะเห็นคนที่ต้องการตรินอีกมากมาย

[kitty]

 

[reborn23]

ช่ายช่าย  ยกมือเห็นด้วยกับ ธารา เป็นอย่างยิ่ง
ว่าแต่หนูธาร เรื่องของหนูกับ ปฐวี ไปถึงไหนแล้วจ๊ะ
หรือว่าจะเป็นอีกซีรี่ย์ของจอมไตร

[pinkkygirl]

โอยยยยยยยยยยยยยยย ต้องให้ธาร คอยว่าคอยตอกย้ำถึงจะเห็นความจริงใช่มั๊ยจิตตริน 

แต่จะว่าไป ยัยจิตตามันน่าหนัก เอาเปรียบน้องมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ยังจะเอาเปรียบอีก 

แล้วใครจะรักหล่อนย่ะ ยัยจิตตา  นี่แนะ (อินจัด)

มาต่อไวๆๆนะค่ะ อยากเห็นยัยจิตตา โดนซะบ้าง   

[love2y]

ช่วงเวลานี้ จิตรินคงคิดมากน่าดูเลย นั่นก็พี่ นั่นก้คนที่รัก แถมยังมีหลานรักด้วยอีกคน

[Piaanie]

คิดได้แบบนี้มันก็ดีละนะ แต่อะไรๆมันจะเปลี่ยนไปได้แค่ไหน ในเมื่อพี่สาวก็ร้ายปานนั้น คนไม่เคยคิดถึงจิตใจคนทำได้ทุกอย่างเพื่อตัวเอง แล้วยังมาเป็นพี่สาวอีก ต่อให้อยากแย่ง คุณพีกับเอิร์ธมา เจ้าตัวก็คงทำได้ไม่เต็มที่หรอก เฮ่อ

[bow55]

“ความสุขน่ะ ใช่ว่ามันจะวิ่งมาหาเราเองเสมอหรอกนะ บางครั้งเราก็ต้องไขว่คว้าพยายามเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขของเรา”

ใช่  อย่าไปคิดถึงคนที่เห็นแก่ตัวอย่างจิตตาเลย

ธารา เยี่ยมมาก  อยากอ่านคู่ธารากะปฐวีจัง

อิอิ