หัวข้อ: จอมไตร ซีรีส์(ปฐพี)*เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ* END

[evil_kun]

2 คนนี้เวลาฉากหวาน ไม่อายฟ้าอยดินกันจริงๆ >//[]//<

[pattybluet]

มันต้องอย่างงี้ซิ!!! 
ถ้ามีอะไรแล้วคุยกันให้เข้าใจแบบนี้ เรื่องยากๆคงไม่ยากจนเกินไปแล้ว

[kikipanda]

เข้มแข็งหน่อยนะหนูตริน คุณพีอ่ะมั่นคงดีอยู่แล้ว จะกลัวก็กลัวใจหนูนี่แหล่ะ อ่อนโยนได้แต่อย่าอ่อนอ่อนนะ สุ้ๆ

[mascot]

อิ่มอกอิ่มใจ

[cy55555]

วิธีทำความเข้าใจกันของสองคนนี้ โฮกมาก 

[koraorni]

ตกลงว่ายังไม่ได้คุยอะไรกันเลย

[sukie_moo]

คุณพีต้องไปเซ่นธารเลย 555

[bow55]

อะฮี้ววววว

ดีที่ไม่ดราม่าไปกว่านี้

ดีที่จิตรินไม่ใช่นายเอกหนังไทย

ต้องขอบคุณธารางานนี้ อิอิ

[babyfaibossy]

ประโยคสุดท้าย   

[puchi]

มันต้องอย่างนี้สิหนูตริน กล้าๆหน่อยเพื่อความรัก

น่ารักจริงๆ

[pppp]

กรี๊ดดด ดีใช่มั้ยล่ะ ที่ถามความรู้สึกของคนที่เรารักก่อน
ไม่ตัดสินใจหุนหันไปตามการยุแยงของคนที่ไม่แม้แต่จะแสดงน้ำใจใดๆ กับเรา เนอะ

[so close]

 :pighaun:เลือดพุ่ง ขอทิชชู่ด่วน

[seaz]

แน่วแน่มากๆ เลย หึหึ

[JUPJIB]

ตอนที่ 27

วันนี้จิตรินตื่นสาย

ร่างบางได้แต่บ่นตัวเองที่ลงให้ปฐพีมากเกินไปจนยอมตามใจปล่อยอีกฝ่ายตักตวงความสุขจากร่างกายตัวเองเสียเต็มที่

ปฐพีให้เหตุผลกับจิตรินว่าเพราะหน้าแดงๆกับอาการขัดขืนด้วยความเขินของจิตรินมันน่ารักจนทำให้อดใจไม่ไหว จิตรินจึงแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนจวบจนถึงรุ่งสาง

แม้จิตรินจะแอบบ่นให้ได้ยิน แต่ปฐพีก็ยิ้มรับคำบ่นนั้นแถมยังแกล้งให้จิตรินได้อายด้วยคำว่า จิตรินยั่วด้วยความน่ารัก จนปฐพีอดใจไม่อยู่นั่นอีก สรุปแล้วกว่าจิตรินจะได้เข้าสู่ห้วงนิทรา นาฬิกาก็บอกเวลาสี่นาฬิกาของวันใหม่ไปเสียแล้ว

ปฐพีตื่นในเวลาที่เคยตื่นด้วยนอนน้อยเป็นเรื่องปกติ วันนี้เขาไม่มีคนคอยช่วยจัดเสื้อผ้าให้อย่างทุกวัน แต่ปฐพีกลับไม่รู้สึกอารมณ์ไม่ดีเลยสักนิด เขามองคนที่ปกติต้องตื่นมาจัดเสื้อผ้าให้เขานอนหลับสนิทบนเตียงแล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ ทั้งๆที่ปกติจิตรินก็น่ารักอยู่แล้วในสายตาเขา แต่เมื่อคืนยิ่งน่ารักมากๆ จนปฐพีห้ามตัวเองแทบไม่ไหว เขาไม่อยากหยุด แต่ก็รู้ว่าร่างกายอีกฝ่ายทนไม่ไหวแล้ว ร่างสูงเดินไปจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากมนโดยพยายามไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว แต่จิตรินเป็นคนความรู้สึกไว ร่างบางปรือตาขึ้นมองและส่งยิ้มให้คนตรงหน้าทั้งๆที่ยังงัวเงีย

“รีบตื่นทำไมครับ”

“ผมอยากคุยกับพี่จิตตา”

ปฐพีพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง

“เดี๋ยวผมลงไปก่อน ลูกจะสายแล้ว คุณไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวผมจะบอกพี่สาวคุณให้”

ปฐพีว่าแล้วเดินออกมาจากห้อง ที่จริงปฐพีไม่ได้อยากออกมาเลยสักนิด แต่ก็กลัวว่าหากอยู่ต่อจิตรินคงไม่ได้ไปคุยอะไรกับใครที่ไหน เพราะปฐพีอยากจะกักจิตรินเอาไว้แค่บนเตียงเท่านั้นจริงๆ

“หม่าม้าล่ะฮับ”

เด็กชายถามขึ้นทันทีที่คุณพ่อปรากฏตัวแต่ไรวี่แววของหม่าม้า ทั้งๆที่เมื่อคืนหม่าม้าบอกว่าจะไปนอนห้องของคุณพ่อ

“ไม่สบายนิดหน่อยครับ พ่อเลยให้นอนพักก่อน น้องเอิร์ธอย่าไปกวนหม่าม้านะครับ”

เด็กชายพยักหน้ารับเพราะรู้ว่าคนป่วยต้องพักผ่อนมากๆ และเวลาหม่าม้าป่วยก็ชอบไล่ไม่ให้น้องเอิร์ธใกล้เพราะกลัวติดไข้

แต่จิตตากลับแปลกใจไม่น้อยที่ได้รับคำบอกเล่าของปฐพี หากก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรมากเท่ากับการที่ปฐพีบอกให้จิตตาอยู่ที่บ้านก่อนไม่ต้องไปส่งน้องเอิร์ธพร้อมกันอย่างทุกวัน

“คุณตรินมีเรื่องอยากคุยกับคุณ”

เขาบอกไว้เพียงเท่านั้นแล้วก็พาลูกชายออกไป

ความจริงปฐพีจะเป็นคนพูดกับจิตตาเองเสียก็ได้ แต่เขาคิดว่าให้จิตรินคุยก็ดีเหมือนกัน หากปฐพีเป็นคนพูด จิตตาคงไม่ยอมรามือง่ายๆเพราะส่วนสำคัญคือการตัดสินใจของจิตรินต่างหาก

“พี่จิตตา”

ใบหน้าของจิตรินดูอิดโรย แต่ก็ดูมีน้ำมีนวล จิตตาไม่อยากจะคิดเลยว่าทำไมมันถึงเป็นเช่นนั้น ทำไมปฐพีถึงบอกว่าจิตรินไม่สบายทั้งๆที่นอกจากท่าทางอิดโรยราวกับคนอดนอนนั่นแล้ว จิตรินก็ไม่มีความผิดปกติอะไรอีก

“ไปคุยกันในสวนนะครับ”

จิตตาพยักหน้าก่อนจะเดินตามน้องชายไป

“แกจะเลือกผู้ชายใช่ไหม”

ทันทีที่นั่งลง จิตตาก็สาดคำพูดแรงๆใส่จิตรินอย่างเคย แม้จะอึ้งไปในคำกึ่งกล่าวหาของพี่สาว แต่จิตรินก็แอบยอมรับว่าสิ่งที่ตัวเองทำนี้เข้าข่ายเลือกผู้ชายมากกว่าพี่สาวจริงๆ

“เรารักกันครับ”

จิตรินพูดเบาๆ ไม่ใช่ไม่มั่นใจ ไม่ใช่กลัวใครมาได้ยิน แต่เพราะไม่อยากจะตอกย้ำความจริงเรื่องนี้ให้พี่สาวฟัง ถึงอย่างไรจิตรินก็อยากรักษาน้ำใจพี่สาวคนเดียวของตนเองไว้ให้ได้มากที่สุด

“แกแน่ใจได้ยังไงว่าเขารักแก แกมั่นใจหรือว่าไม่ใช่เพราะหน้าตาแกเหมือนฉัน”

มันก็จริง จิตรินเคยคิดอย่างนั้น แต่เพราะคำว่ารักจากปากของอีกฝ่ายมาปัดเป่าความคิดเรื่องนั้นจนหมดไปเสียแล้ว ... จิตรินมั่นใจในตัวปฐพี มั่นใจในความจริงจังและจริงใจของผู้ชายที่ตัวเองรักเกินกว่าจะคิดว่าคำว่ารักที่ออกมาจากปากอีกฝ่ายนั้นเป็นเพียงเพราะตัวเองหน้าเหมือนพี่สาว ปฐพีที่จิตรินรู้จักไม่มีทางพูดคำว่ารักหากไม่มั่นใจว่ารักจริงๆ

ทั้งสองคนเงียบไปนานจนจิตตาคิดว่าครั้งนี้ตัวเองก็คงทำสำเร็จอย่างทุกครั้ง แต่แล้วผู้เป็นน้องชายกลับหยิบสิ่งที่ถูกเก็บไว้ในถุงผ้าลายสวยแล้วเลื่อนส่งมาให้

“อะไร?”

จิตรินยิ้มให้พี่สาวบางๆ ครั้งนี้เป็นการวัดใจด้วยความมั่นใจในตัวปฐพีอย่างแท้จริง

“แหวนครับ คุณพีให้ผมมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ... ผมหมายถึงก่อนเขาจะพบกับพี่”

จิตตาหยิบแหวนทองคำขาวที่มีเพชรเม็ดเล็กๆฝั่งอยู่ขึ้นมาดู ก่อนจะมองหน้าจิตรินอย่างต้องการค้นหาคำตอบ

“ครั้งแรกที่เจอกัน คุณพีสวมให้ผมกับมือ ผมไม่เคยบอกพี่มาก่อน และคิดว่าคุณพี่น่าจะไม่เคยถาม มันมีความหมายกับผมมากมาโดยตลอด”

“แกตั้งใจจะทำอะไรกันแน่”

จิตตาเริ่มตามน้องชายไม่ทัน จิตรินสูดลมหายใจเข้าลึกๆเรียกความมั่นใจของตัวเองอีกครั้งก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงมั่นคง

“ผมอยากให้พี่ลองใช้แหวนวงนั้นเพื่อขอกลับมาคืนดีกับคุณพี หากคุณพีอยากกลับไป ผมจะถอยไปเอง”

จิตตามองน้องชายอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เธอคิดเสมอว่าน้องชายอ่อนแอ และยอมเธอทุกอย่าง หากเธอเอ่ยปากจิตรินต้องล่าถอยอย่างเคยแน่ แต่คราวนี้มันต่างไป สมองอดคิดไปถึงผู้ชายคนนั้นไม่ได้ ผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกเธอ ผู้ชายที่กุมหัวใจน้องชายเธอมาโดยตลอด ผู้ชายที่เธอแย่งมาจากน้องชายตัวเองครั้งหนึ่ง และกำลังตั้งใจจะทำมันอีกเป็นครั้งที่สอง

“ได้ ฉันจะลอง หวังว่าแกจะไม่ขัดขวางฉันไม่ว่าทางใด”

“ครับผมรับปาก”

จิตตาหยิบแหวนวงนั้นมาเก็บแล้วตั้งใจจะลุกขึ้น

“เดี๋ยวครับ ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ผมอยากให้พี่ยอมรับ เหมือนๆกับผมที่พร้อมจะยอมรับ และผมอยากขอแหวนคืนเพราะมันมีความหมายกับผมมากจริงๆ”

จิตตาพยักหน้าก่อนจะออกก้าวเดิน

“ยังไงพี่ก็เป็นพี่สาวผมเสมอนะครับ ไม่ว่าจะยังไงผมก็ไม่มีทางทิ้งพี่”

คำพูดที่ลอยมาตามลมอย่างไม่ได้ต้องการให้คนฟังรับรู้และจิตตาเองก็ไม่ได้หยุดฟังมัน หากก็ชัดเจน ชัดเจนเสียจนจิตตารับรู้ได้ทุกถ้อยคำ

....................................



TBC
ใกล้จะจบล่ะค่ะ

[roseen]

พี่เชรี่ยอะไรเห็นแก่ตัวฉิบหาย



 

[pppp]

โห เมื่อน้องตรินเกิดปัญญา ลองมาดูซิว่าคุณพี จะสอบผ่านมั้ย
ถ้าสอบไม่ผ่าน พาเอิร์ธหนีมาอยู่กับพี่ น้องตริน

[iranen]

จิตตรากลับมาเพื่อมาแย่งคุณพีไปใช้ไหม
เพราะรู้วาสคุณพีรวย
คุณพีคงไม่ทำให้ผิดหวังใช้ไหมกับการตัดสินใจของตรินครั้งนี้
ไม่ใช้สับสนเรื่องแหวนหรอกนะ
และหวังว่าจิตตราจะคืนแหวนและยอมแต่โดยดี
คนแต่งสู้ๆ ขอบคุณที่มาต่อให้อีกตอนของวันนี้
ปล. มีให้ตอนดึกอีกตอนหรือเปล่า 5555555555
 

[nongrak]

ดีใจจังที่จิตรินเลือกที่จะมาหาปฐพี
อ่านแล้วเขินจัง 

[jokirito]

อึ๊ยยย ย่ะ  ชอบมากกกกกก  

[A.Miku]

ตรินเริ่มสู้และ....หวังว่าพี่สาวมหาภัยคงจะแพ้ราบคาบนะ

^^

[bow55]

ลุ้นกันตัวงอเลยคราวนี้

เห้ย คุณพี อย่านะเฟ้ยยยย

อ๊าก อีฉันจะบ้าตาย

[MiSS-U]

  สำหรับตอนนี้555 เริ่มสบายใจที่ตรินคิดได้แล้ว

[prettypearl]

ตามมาค่ะ >////<

เห็นลงไว้สักพักแล้ว  แต่เพิ่งจะมาเม้นท์ (เริ่ดสุด)

ขออย่าให้คุณพีหลงกลของจิตตาเลยน้า  ขอให้มั่นในรักของจิตรินเสมอไป  

แหวนสำคัญก็จริง  แต่น่าจะรู้ว่าจริงๆแล้วมันอยู่ที่ใครมาตลอด

ส่ง   ให้จิตรินกับน้องเอิร์ธจ้า

  พี่จุ๊บจิ๊บแรงๆ

[white_destiny]

สาธุ

ปฐพีรักหลงจิตริน

จิตตาออกไป

โครม
สาดน้ำมนต์7ป่าช้า

[Tuszank]

กรี๊ดดดด .. ไม่เอามาม่า นะ ^^~


 

[เฉาก๊วย]

ตรินเดิมพันกันแบบนี้ มั่นใจในตัวคุณพีสุดๆ ล่ะสิเนี่ย
คุณพีสู้ๆ คุณพีสู้ๆ

[koraorni]

ถึงขนาดนี้ก้อยังคิดไม่ได้อีกนะจิตตา
ไม่นะไม่อยากให้ถึงตอนจบอะ

[kokikung]

ไม่รู้อ่าอธิบายไม่ถูก ไม่ชอบจิตตามากมายมหาศาล
โตขนาดนี้น่าจะคิดอะไรได้บ้าง
นางกลับคิดไม่ได้เรย จะปล่อยน้องให้มีความสุข นางก็ไม่ทำ เพลียจริงๆๆ

[Nichdia]

จิตรินมั่นใจมาก ขึ้นอยู่กับคุณพีแล้วสินะ

[lasom]

พี่แบบเนี้ยทิ้งบ้างไรบ้างคนในเล้าก็ไม่ด่านุ้งตรินหรอก :beat:เชอะ หมั่นไส้