เรื่องที่2
ยามเมื่อลมหึงมาเยือนมันจะเกิดอะไรขึ้น
มันคงเหมือนกับผมตอนนี้ที่อารมณ์เดือดสุดๆ เมื่อรู้ว่าไอ้ตัวดีที่กลับมาจากมหาลัยด้วยได้หายตัวไป
ไม่รู้ว่ามันหายไปไหนของมันหาเท่าไรก็หาไม่เจอ ในห้องก็ไม่อยู่ โทรหาก็ไม่รับสาย
ผมเลยอารมณ์เสียอย่างมากที่มันไม่รับสายผม
ผมชื่อวิน ส่วนไอ้ตัวดีแฟนของผมมันชื่อว่าแมน มันแมนสมกับชื่อของมัน หน้าตามันหล่อคมเข้ม เป็นสนใจของสาวๆ
เพราะว่ามันเป็นนักกีฬาของมหาลัย มันหล่อเทห์ มีสาวๆหนุ่มๆเข้ามานั่งเชียร์อยู่เสมอ
เมื่อใดที่มันลงเล่นที่ในสนาม มันดูดีเสมอในสายตายของใครๆ แฟนคลับของมันเยอะแยะ
หนึ่งในนั้นก็มีผมอยู่ด้วยคนนึงที่ตามไปนั่งดูนั่งเชียร์มันเป็นประจำ
เพราะมันหล่อ ไอ้เรื่องเจาชู้เลยเป็นของคู่กัน เปลื่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น เพราะมีคนเข้ามาหาให้มันเลือกเอง
แต่มันเองก็คงสังเกตุเห็นว่าผมเข้าไปนั่งเชียร์มันอยู่เป็นประจำมั้ง เลยเข้ามาจีบแล้วขอผมเป็นแฟน ทั้งที่ผมเป็นผู้ชาย
ผมเองไม่ได้นึกฝันหรอกว่ามันจะเข้ามาสนใจผม แต่ก็ได้ตกลงเป็นแฟนกับมันไป
เราได้ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน เราสองคนก็ได้ตกลงพูดกันเรื่องเจ้าชู้กับเรื่องเที่ยว ว่าให้มันเลิก
เรื่องเที่ยวมันบอกว่าคงค่อยเป็นค่อยไปเพราะมันมีเพื่อนที่ต้องไปเลี้ยงเวลาแข่งจบอะไรแบบนี้
แล้วเขานัดเลี้ยงกันมันก็ต้องไปกับเพื่อน ผมเองก็เข้าใจว่ามันเองก็มีเพื่อนฝูงมันก็ต้องมีกันบ้าง
เลยไม่ได้ว่าอะไรกับเรื่องนี้แต่ก็ต้องบอกกันว่าจะไปไหน มันก็รับปาก
แต่เรื่องเดียวที่ผมขออย่างเด็ดคือเรื่องเจ้าชู้ เพราะมันมีคนเข้ามาหามันตลอด
ผมกลัวว่าจะมีปัญหาเข้าสักวันก็เลยให้มันสัญญา ว่าให้มันเลิกเจ้าชู้เพราะว่ามันมีผมอยู่แล้ว
เพราะว่าผมเอง ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือว่าตอนนี้ ผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใคร
ไม่ใช่ว่าไม่มีใครมาสนใจผม แต่พราะผมสนใจมันคนเดียว เลยบอกปัดคนที่เข้ามาจีบ
มันก็รับปากว่าจะเลิกเจ้าชู้
แต่ก็มีเข้ามาบ้างที่เข้ามาเกาะแกะมัน แต่ก็โดนผมอาละวาดซะจนไม่มีใครเข้ามายุ่งกับมันอีก
ผมนั่งรอมันจนดึกดื่นเกือบเที่ยงคืน มันก็ยังไม่กลับมา โทรไปหามันก็ไม่รับสาย
พอโทรไปหลายครั้งมันก็ปิดเครื่องซะงั้น ยิ่งทำให้ผมอารมณ์เดือดเข้าไปกันใหญ่
โกรธจนตัวสั่นที่มันไม่รับสาย แต่นี่มันยังมาปิดเครื่องหนีอีก อย่าให้รู้นะมึงว่าอยู่ที่ไหน
วันนี้กูกับมึงต้องเจ็บกันไปข้างนึงแน่ๆไอ้แมน
กูจะเอาเลือดอกจากหัวมึงให้ได้ไอ้แมน ไม่งั้นไม่ใช่ไอ้วิน
ผมลองโทรเข้าไปที่เบอร์ของเพื่อนมันที่ชื่อติ รอสายอยู่แป๊ปนึงเพื่อนของมันก็รับสาย
''โหล ใครว่ะ''เสียงไอ้ติเพื่อนของมันรับสาย เสียงเพลงที่ดังเข้ามาทำให้รู้ว่ามันอยู่ที่ร้านอาหาร
''ฮัลโหล ไอ้ติ ไอ้แมนอยู่กับพวกมึงหรือเปล่า''
'' อยู่ๆ มันอยู่กับพวกกูนี่''
''แลวอยู่ที่ไหน''
''อยู่ที่ร้านประจำ ตรงที่.. มาถูกนะ''
''เออๆ เดี๋ยวเจอกัน แค่นี่นะ''
ผมนั่งรถออกไปที่ร้านตามที่ไอติบอก สักพักนึงรถก็จอดที่ร้านแห่งหนึ่ง
ลงจากรถก็ได้ยินเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม เสียงที่ดังออกมานอกร้านหนวกหูอย่างมาก
ทนฟังเข้าไปได้อย่างไร ถ้าไม่เป็นห่วงมนผมคงไม่ออกมาตามมันแบบนี้
ผมเดินเข้าไปในร้านมองซ้ายมองขวา ก็หันไปเจอกับโต๊ะนึงที่มีพวกมันนั่งอยู่หลายคน
ผมเดินเข้าไปหามัน ไอ้ตัวดีของผมมันนั่งอยู่กับเพื่อนๆของมัน ในตักของมันมีเด็กหนุ่มน่าตาดี
นั่งกอดกันอยู่ ผมเดินไปหยุดที่ข้างหลังของมัน เพื่อนๆของไอ้ตัวดีพอเห็นหน้าผม
พวกมันทำสีหน้าตกใจ คงตกใจที่เห็นเข้ามาในร้านเพียงคนเดียวด้วยสีหน้าที่โกรธ
แต่ไอ้แฟนตัวดีของผมมันคงยังไม่รู้ แต่ก็มีเพื่อนของมันคนนึงพูดขึ้น
''ไอ้แมน เมียมึงมาตามว่ะ''
''ครายๆๆใครเมียกู เมียมีเมียพี่ต้องมาถ้าเมียไม่มาก็เพราะเมียกูไม่มี''
''แต่กูว่ามันมาแล้วว่ะ''
''มันจะมาได้ไงวะ''
''พี่แมน มีแฟนแล้วเหรอครับ'' เสียงเด็กนั่นถามขึ้นมา
''ไม่มีครับ พี่แมนคนนี่ไม่มีแฟน พี่แมนโสดครับน้องนุ''แล้วกูเป็นใครว่ะไอ้แมนถ้ากูไม่ใช่เมียมึง
''จริงนะครับพี่แมน''
''ครับจริง พี่แมนพูดจริงเสมอ'' แล้วที่มึงสัญญากับกูละ ผมยืนนิ่งฟังที่มันพูด
เพื่อนมันกำลังจะพูดอะไรไม่รู้แต่ผมได้ห้ามไว้ว่าอย่าพูด ผมอยากรู้ว่ามันจะพูดอะไรออกมาบ้าง
ตอนที่มันไม่ได้อยู่ต่อหน้าผม
''แล้วพี่แมนจะไปต่อที่ไหนครับนุไปด้วยคนได้มั้ยครับ''
''ได้ครับน้องนุ น้องนุอยากไปไหนละครับเดี๋ยวพี่แมนจะพาไป''
''พี่แมนไปที่ไหน นุก็ไปที่นั่นกับพี่แมน''
''น่ารักจริงเลยน้องนุ''
''น่ารักแล้วรักมั้ยละ'' ไอ้ที่มึงอ้อนนะแฟนกู
''รักสิครับ พี่แมนรักน้องนุคนเดียว'' ไหนมึงบกว่ารักกูคนเดียวไงไอ้แมน
ผมได้ยินสิ่งที่มันพูดแล้ว ถึงกับอึ้งกับสิ่งที่หูของตัวเองได้ยิน ถึงมันจะเมาก็เถอะแต่มันเจ็บ
เหมือนกับว่าคำบอกรักที่ผ่านมา เหมือนกับคำหลอกลวงที่มีให้กัน เพราะอะไรมันถึงทำแบบนี้
มันมาเที่ยวผมไม่ได้ว่า แต่เรื่องเจ้าชู้ที่ผมได้ขอมันไว้ ต่อหน้าผมมันบอกว่ารักผม
แล้วต่อหน้าอื่นๆและเพื่อนๆของมัน มันก็ยังบอกว่ารักคนอื่นๆที่ไม่ใช่ผม
มันเห็นผมเป็นอะไรสำหรับมันกันแน่ คงเห็นว่าผมโง่
ไปไหนไม่บอก ปิดโทรศัพท์หนีเทียวแล้วจะให้ผมเข้าใจว่าอะไรอีก
นอกเสียจากว่ามันเบื่อผมแล้ว มันกำลังจะทิ้งผมแล้วไปหาคนอื่น
ได้ไอ้แมนถ้ามึงจะเลิกกับกู งั้นวันนี้มึงกับกูได้เห็นดีกันแน่ๆ
ผมได้แต่ยืนมองดูมันอยู่นิ่งเฉย แต่เพื่อนๆของมันเริ่มจะนั่งไม่ติดอยู่กับที
''เดี๋ยวพี่แมนจะพาน้องนุไปเที่ยวสวรรค์นะครับคนดี'' มึงได้ไปแน่ไอ้แมนแต่เป็นนรกแทน
''ไอ้แมนกูว่ามึงเมาแล้วกลับบ้านดีกว่า มึงเมามากแล้วนะเว้ย''
''เสือกมาไล่กูอีกนะมึงติ เดี๋ยวกูจะไปต่อกับน้องนุ''
''แต่กูว่ามึงกลับบ้านดีกว่านะไอ้แมน ไม่งั้นมึงตายแน่ๆงานนี้''
''เชรี่ยเสือกมาแช่งกูอีกนะพวกมึง อิจฉากูรึไง''
''พวกกูไม่ได้แช่งมึง แต่เมียมึงมาตามจริงๆ''
''มันจะมาได้ไงว่ะ มันมาไม่ถูกหรอก กูไม่ได้บอกมัน โทรศัพท์กูก็ปิดเครื่องไว้มันจะมาได้ไง
หรือว่าใครโทรไปบอกมัน''
''ไม่มีใครโทรบอกวินมัน แต่มันโทรเข้ามาที่เบอร์กูนี่ กูเลยบอกมันไปว่ามึงอยู่ที่นี่''
''เชรี่ยแล้วมึง ไปบอกมันทำไม มึงหลอกกูใช่มั้ยไอ้ติ''
''กูไม่ได้หลอกมึง มึงลองหันไปดูข้างหลังมึงก็แล้วกัน
''ไหนๆไม่เห็นมีใคร''มันพูดค้างไว้แค่นั้น แล้วมันก็ลุกขึ้นผลักเด็กนุนั่นออกจากอ้อมแขน
เด็กนั่นเกลือบล้มลงกับพื้น ส่วนไอ้ตัวดีหันมามองหน้าผม มันทำหน้าตกใจอย่างมากที่เห็นผมมายืนอยู่ต่อมัน
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในร้านยังไม่เป็นที่สนใจของคนที่เข้ามาเที่ยว
''พี่แมนเกิดอะไรขึ้นครับ แล้วพี่แมนผลักผมทำไม''เด็กนุเดินเข้ามาจบแขนไอ้แมนแล้วถาม
''เออ..เมียพี่เขามาตามพี่กลับบ้าน''
'' ก็ไหนพี่แมนบอกกับผมว่าพี่ไม่มีแฟนไงครับ''
''มี พี่มีเมียแล้วครับ คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าพี่นี่ไง''
''น้องนุออกมาก่อนดีกว่าครับ'' ไอ้ติมาดึงน้องนุออกไป เด็กนั่นพยายามขืนตัวเองไว้
มันเดินเข้ามาหาผม แต่ผมชี้หน้าของมัน บอกให้มันหยุดอย่าเดินเข้ามา
''มึงไม่ต้องเข้ามา กูขอพูดอะไรหน่อย'' มันทำหน้าจะร้องไห้กับสิ่งที่ผมจะพูด
''มึงเคยสัญญากับกูใช่มั้ยว่ามีอะไรเราต้องบอกกัน'' ผมทวนสัญญาที่มันเคยรับไว้
''ใช่ กูเคยสัญญากับมึงไว้ กูขอโทษนะวิน''
''มึงเคยสัญญา ว่าไปไหนมึงจะบอกกู มึงไปเที่ยวกูไม่ว่า กูเข้าใจว่ามึงมีเพื่อนฝูงที่ต้องคบกัน
แต่มึงหนีกูมา มึงปิดโทรศัพ์ กูโทรมามึงก็ปิดเครื่องหนีกู มึงเคยสัญญาใช่มั้ย มึงรู้มั้ยว่ากูเป็นห่วงมึงแค่ไหน
ที่มึงหาย ''
''กูเคยสัญญาวิน แมนขอโทษนะ ที่แมนผิดสัญญา'' มันเดินเข้ามาหาผม แต่ผมถอยออกห่าง
''มึงหยุดอยู่ตรงนั้น ไม่ต้องเดินเข้ามากูขอถามมึงอีกข้อเดียว แล้วกูจะไม่ถามอะไรมึงอีก
ฟังที่กูพูดให้ดี กูเคยขอให้มึงเลิกเจ้าชู้และรักกูคนเดียวใช่มั้ย'' มันเจ็บและจุกแน่นในอกอย่างมากที่ได้ถามคำนี้ออกไป
มันพยักพร้อมกับคำตอบที่ได้มาพร้อมกับน้ำตาของมันที่ไหลออกมา
''กูเคยสัญญากับมึงวินกูขอโทษ ที่กูผิดสัญญาผิดคำพูด ยกโทษให้กูนะ กูจะไม่ทำอีกแล้วเรากลับบ้านกันนะวิน''
''กูได้คำตอบแล้วว่ะ ตอนนี้กูได้คำตอบให้กับตัวเองแล้ว ว่าต่อหน้ากูมึงบอกรักกู
แต่พอลับหลังกู มึงมาบอกรักคนอื่น ที่ผ่านมากูคงโง่ โง่เป็นควายให้มึงหลอกอยู่ได้ตั้งนาน
กูพอแล้วแมน กูพอแล้ว กูว่าเราสองคนเลิกกันเถอะ''ผมพูดออกไปพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา
''วิน แมนไม่เลิกกับวินนะ แมนไม่เลิก '' มันเดินเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว
แต่มันยังไม่เร็วพอ ไปกว่ามือของผมที่คว้าขวดเหล้ามาไว้ในมือแล้วฟาดไปที่หัวของมันอย่างแรง
กูบอกแล้วว่ากูจะเอาเลือดมึงออกจากหัวของมึง มันเซถอยไปข้างหลัง แต่ตาของมันยังจ้องที่หน้าผมอยู่
มันเจ็บผมก็เจ็บ มันมองหน้าผมแล้วยิ้ม บนหน้าของมันมีเลือดไหลออกมาอย่างมากมาย
จนมันล้มลงไปกับพื้น เพื่อนๆมันตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ตอนนี้ทั้งร้านมีแต่เสียงที่ดังอื้ออึงไปกับเหตุการณ์ที่ชุลมุนที่มันเกิดขึ้นภายในร้าน
ผมเดินออกมาจากร้านโดยไม่หันกลับไปมองเหตุการณ์ข้างหลัง ในเมื่ออะไรมันไม่เป็นไปตามที่เคยรับปากกันไว้
ก็อย่าฝืนมันต่อไปอีกเลย ผมเรียกรถแท็กซีแล้วกลับมายังที่พักพร้อมกับน้ำตา กับคำว่า
เราเลิกกันเถอะที่ออกมาจากปากของผมเอง
มาอีกเรื่องแล้วนะครับสำหรับเรื่องสั้น
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
