ตอนที่4 มาแบบยาวๆ
ภูมิ
ผมสงสัยว่าไอ้จักรไปทำอะไรน้องเขาถึงได้วิ่งหน้าตาตื่นออกมา แล้วที่ปากก็บวมเจ่อขนาดนั้น
แล้วไอ้ที่บอกว่าจะพาน้องเขาไปทำความสะอาดร่างกายก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิมด้วยซ้ำ
ซ้ำร้ายหน้าตาของน้องเขาเหมือนคนที่กำลังจะร้องไห้อีก แล้วตอนที่มันวิ่งตามน้องเขาออกมา มันเองก็สีหน้าก็ไม่ดีไปกว่าน้องเขาสักเท่าไร
''มีอะไรว่ะไอ้จักร เห็นน้องเขาวิ่งออกมามึงไปทำอะไรน้องเขาหรือเปล่า''
''กูไม่ได้ทำอะไร''หน้าตามึงโกหกชัดๆ
''แต่กูเห็นน้องเขาวิ่งออกมาเหมือนกำลังจะร้องไห้ มึงไม่ได้ทำอะไรน้องเขาแน่เหรอว่ะ''
''จริงเหรอไอ้ภูมิ มึงแน่ใจเหรอว่าไอ้เด็กนั่นจะร้องไห้''
''กูจะโกหกมึงทำไมว่ะ ว่าแต่มึงไปทำอะไรน้องเขากันแน่''
''เอ่อ! ก็มันกวนตรีนกูดีนักกูเลยแก้เผ็ดมันนิดหน่อย''
''แล้วนิดหน่อยของมึงมันอะไรกันละ''
''เอ่อ!กูไม่ได้ทำอะไรมากหรอก''
''อย่าบอกนะว่านิดหน่อยของมึง คือไปจูบน้องเขา กูเห็นปากน้องเขาบวมเจ่อ''
''บวมจริงๆเหรอว่ะไอ้ภูมิ''
''หือ!มึงถามแบบนี้หมายความว่าไงไอ้จักร อย่าบอกกูนะว่าเป็นเรื่องจริง''
''เออ กูจูบน้องเขาจริงๆนั้นแหละก็มันกวนตรีนกูดีนักกูก็เลย จัดการซะ''
''หา!มึงจูบกับน้องเขา น้องเขาเป็นผู้ชายนะมึง อีกอย่างมึงเองก็ไม่ได้ชอบผู้ชายมึงจูบเขาไปได้อย่างไรกันว่ะ''
''กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นก็คิดอะไรอยู่ กูรู้แต่ว่ากูอยากแกล้งมันกลับก็แค่นั้น''
''แกล้งเขากลับด้วยการจูบ แล้วอีกฝ่ายก็เป็นผู้ชายด้วยกัน มันไม่เป็นการหยามกันหน่อยหรอมึง
อีกอย่างมึงเองก็ไม่ได้รู้จักกับน้องเขาเป็นการส่วนตัว แล้วมึงมาทำอย่างนี้กับเขาอีกทั้งๆที่มึงเองก็เพิ่งเคยเห็นหน้ากันครั้งแรก''
''แล้วมึงจะให้กุทำไงว่ะ ไอ้ภูมิก็ทำไปแล้วนี่หว่า''
''ทำอะไรไม่รู้จักคิดจริงๆเลยมึง''
''ก็ตอนนั้นกูคิดแต่อยากจะแกล้งน้องเขา อีกอย่างมันกวนกูเองนะ''
''มึงลืมอะไรไปหรือเปล่าไอ้จักร ว่าน้องเขาเป็นลูกค้าของเรานะ เขาเข้ามาใช้บริการร้านของเราอยู่เป็นประจำ
แล้วมึงมาทำกับเขาแบบนี้วันต่อไปไม่รู้ว่าเขาจะมาอีกหรือเปล่า อีกอย่างสิ่งที่มึงทำกับคนที่ไม่รู้จักกันมันเหมือนเป็นการดูถูกกันนะเว้ย''
''มึงอย่าพูดให้กูใจเสียดิว่ะ ยิ่งกูใจไม่ค่อยดีอยู่ด้วย แล้วกูจะทำยังไงดีวะ แล้วน้องป่านแฟนมึงเขาไม่โกรธกูด้วยหรือแบบนี้''
''กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ กูว่าทางที่ดีมึงไปขอโทษน้องเขาก็แล้วกัน''
''แล้วมึงมีเบอร์โทรของน้องป่านเปล่าว่ะไอ้ภูมิ''
''มี แต่กูว่าค่อยไปพรุ่งนี้ดีกว่า''
''ทำไม่ว่ะ ทำไม่ต้องพรุ่งนี้''
''มึงเพิ่งทำร้ายจิตใจกับเขาวันนี้ ทั้งที่มึงไม่รู้จักเขา แล้วมึงยังจะมีหน้าโทรไปหาเขาอีกเหรอว่ะ เป็นกูๆคงไม่คุยกับมึงหรอกไอ้จักร''
''มีอะไรกันอีกว่ะไอ้ภูมิ เห็นหน้ายุ่งกันเชียว''
''มึงลองถามไอ้จักรเอาเองสิไอ้กร''
''มีอะไรว่ะไอ้จักร ทำหน้ายังกะไปข่มขืนใครเขามา''ไอ้กรพูดซะไอ้จักรสะดุ้ง
''พูดบ้าอะไรของมึงไอ้กร กูจะไปข่มขืนใคร''
''มันไม่ได้ไปข่มขืนใครเขาหรอก แต่มันไปจูบปากกับเขามา''
''จริงเหรอว่ะไอ้ภูมิ แล้วใครกันว่ะที่ไอ้จักรไปจูบด้วย กูรู้จักเปล่าว่ะ''
''รู้จักสิ แต่เพิ่งรู้จักกัน''
''ใครว่ะ ไอ้ภูมิ''
''จะใครอีกละ ก็คู่กัดของไอ้จักรมันไง''
''หือ!คู่กัดของไอ้จักร อย่าบอกนะว่าเป็นเด็กเมื่อกี้นี้''
''เออ!นั่นแหละคนที่ไอ้จักรลากไปจูบ กูนึกว่ามันจะลากน้องเขาเข้าไปทำความสะอาดซะอีกที่แท้มันลากเขาเข้าไปทำอย่างอื่นซะฉิบ ฮะๆๆๆ''
''พูดเชรี่ยๆนะมึงไอ้ภูมิ แล้วหยุดหัวเราะกูด้วย''
''อย่าว่าอย่างโน้นอยางนี้เลยนะไอ้จักร หน้าตามึงตอนนี้ตลกฉิบหายเลยว่ะ''
''ฮะๆๆๆจริงๆด้วยสิไอ้ภูมิ ดูท่าเพื่อนกูจะได้แฟนเป็นผู้ชายอีกคน''
''มึงอย่ามาพูดให้กูขนลุกเลยว่ะไอ้กร''ไอ้จักรมันทำท่าขนลุก ''
''สัด อย่ามาทำเป็นขนลุกหน่อยเลย แล้วตอนที่มึงจูบเขาละมึงรู้สึกอย่างไรว่ะไอ้จักร''
''เออ!ไม่รู้เว้ยพวกมึงจะถามอะไรกูนักหนาเนี้ย กูว่ามาช่วยก็คิดว่าจะขอโทษน้องเขายังไงดี''
''หาทางเอาเองก็แล้วกันโตแล้วนี่มึงอ่ะ ไม่ใช่เด็กๆแล้วจะให้บอกทุกเรื่องเลยรึไงไอ้จักร ทีตอนทำละไม่คิด''
''มึงไปไกลๆกูเลยไอ้กร เชรี่ยไม่ช่วยคิดแล้วยังมาซ้ำเติมกูอีกนะมึง''
''ก็กูพูดเรื่องจริง ทำไมรับไม่ได้รึไงที่จะมีแฟนเป็นผู้ชาย จะว่าไปน้องเขาก็น่ารักดีนะเว้ยไอ้จักร ถึงว่ามึงถึงอดใจไม่ไหว ฮะๆๆๆๆ''
''สัดกร หยุดพูดเลยมึง ว่าไงไอ้ภูมิช่วยกูคิดหน่อยสิว่ะ ''
''เดี๋ยวกูจะโทรไปหาน้องป่านก็แล้วกัน จะถามดูให้ว่าน้องปันเขาเป็นอย่างไรบ้าง''
''เออๆมึงช่วยโทรหาให้กูหน่อยก็แล้วกัน''
ไอ้ภูมิมันพยักหน้าตอบรับแล้วก็เดินไปทำงานของมัน เฮ้อ!ไม่น่าไปหาเรื่องใส่ตัวเลยผม อยู่ดีไม่ว่าดีดันไปก่อเรื่องซะเอง
แต่ไอ้เด็กนั่นมันก็กวนตรีนผมจริงๆนั่นแหละ ถ้ามันไม่มาหาเรื่องผมก็คงไม่ทำแบบนี้
ที่ไอ้กรมันถามว่ารู้สึกอย่างไรบ้างที่จูบน้องเขา มันก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันไม่เหมือนกับจูบผู้หญิงหรอกนะ
มันหวานคนละแบบกัน ผมเองก็ไม่เคยยุ่งกับผู้ชายเรื่องอย่างนี้หรอก นี่เป็นครั้งแรกของผมด้วยซ้ำที่มีอะไรกับผู้ชายด้วยในทำนองนี้
ส่วนไอ้เด็กแสบผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเคยเรื่องอย่างนี้หรือเปล่า แต่ดูท่าทางที่โดนผมจูบ ถ้าผมดูไม่ผิดผมว่าน่าจะเป็นครั้งแรกของมันเหมือนกัน
เพราะท่าทางที่ดูเก้ๆกังไม่ประสีประสา โดนจูบเข้าไปนิดหน่อยถึงกับอ่อนระท่วย อยู่ในอ้อมกอดของผม
จูบที่หวานอ่อนๆของรสกาแฟ มันทำให้ผมเองถึงกันเคลิ้มไปด้วย ยิ่งตาของมันตอนนั้นหวานเยิ้ม ตอนผมผละออกจากปากของมัน
ยอมรับก็ได้ว่ะ ว่าตอนนั้นมันน่ารักมาก อยากจะจูบมันอีก แต่ด้วยความที่อยากจะแกล้งมันอีกผมก็ลยพูดออกไปอย่างที่รู้กัน
แล้วผลมันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่ามันจะเกลียดผมมากหรือเปล่า
เอาว่ะถ้ามันมาก็ค่อยขอโทษมันก็แล้วกัน บางทีอาจจะไม่มีอะไรก็ได้เหมือนที่ไอ้ภูมิมันพูด
ป่าน
ตั้งแต่ไอ้ปันมันกลับมาถึงที่พักมันก็ไม่พูดอะไร ตอนที่อยู่ในรถผมก็ถามมันแต่มันไม่บอกอะไร นี่ก็ผ่านมาแล้วหนึ่งวันมันก็ไม่ยอมพูด
เอาแต่นั่งนิ่ง เงียบเฉย แต่สายตาของมันที่เหม่อมองออกไปข้างหน้า ผมเดาไม่ถูกว่าพี่จักรไปแกล้งอะไรมันถึงกับทำให้เพื่อนของผมเป็นแบบนี้
''มึงเป็นอะไรว่ะไอ้ปัน เกิดอะไรขึ้นกับมึงว่ะ''
''ไม่มีหรอกไอ้ป่าน มึงก็ถามกูอยู่ได้''
''ไม่มีอะไรได้ไงว่ะ ตั้งแต่ที่วันที่มึงเข้าไปกับพี่จักรแล้วมึงวิ่งออกมาวันนั้น มึงก็เงียบๆไปกูถามมึงก็บอกว่าไม่มีอะไรทุกที กูเป็นห่วงมึงนะ''
''ขอบใจที่เป็นห่วงกูแต่กูไม่เป็นอะไรจริงๆ''
''ก็ดีแล้วที่มึงไม่เป็นอะไร''
''ไอ้ป่าน กูถามอะไรมึงหน่อยดิ คนเราเนี้ยเขาแกล้งกันด้วยการจูบ โดยที่ไม่ได้คิดอะไรมีมั้ยว่ะ''
''หือ!มึงถามอะไรแปลกๆ จูบกันเนี้ยนะ แกล้งกันด้วยจูบโดยที่ไม่คิดอะไร จะมีใครที่ไหนเขาจะแกล้งกันบ้าๆแบบนั้นว่ะ''
''ก็กูไง อุ๊บส์''ไอ้ปันมันทำหน้าเหร่อหราเลยครับ หลุดออกมาจนได้
''ใครจูบมึงไอ้ปัน บอกกูมาเดี๋ยวนี้เลยมึง กูว่าแล้วมึงแปลกๆไป''
''มะๆ ไม่มีอะไรกูแคถามมึงดูเล่นๆ'' โกหกชัดเลยมึง
''มึงจะบอกกูดีๆหรือว่าจะให้กูโทรถามพี่จักรเอาเอง''พอผมพูดจบมันทำหน้าตาตกใจเข้าไปใหญ่
''มึงไม่ต้องโทรไปเลยนะมึง นะป่านนะ''
''งั้นมึงก็บอกกูมาว่าเกิดอะไรกับมึงวันนั้น กูเองก็สงสัยอยูเหมือนกัน แล้วพี่จักรเองก็วิ่งตามมึงออกมาหน้าตาตื่นตกใจเหมือนคนทำไรผิด''
''มึงอย่าหัวเราะกูนะถ้ากูบอกมึงไป''
''เออ กูจะหัวเราะทำไมว่ะ กูเห็นมึงทุกข์แบบนี้แล้วกูจะมาหัวเราะได้ไง''
''เฮ้อ!มันก็ไม่มีอะไรมากหรอก พอไอ้ลุงเขาลากกูเข้าไป กูก็ไปกวนเขานิดหน่อย แต่กูไม่คิดว่าเขาจะแกล้งกูกลับด้วยการจูบกู
มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยอะไรกับใครเขา ยิ่งเป็นผู้ชายด้วยแล้ว กูไม่เคยนะเว้ย กูเลยตกใจคิดอะไรไม่ถูกว่าทำไมเขาทำกับกูแบบนี้
จะต่อยตีด่าว่ากูคงไม่ว่าอะไร เพราะผู้ชายทั่วไปเขาจะแก้แค้นกลับกันด้วยวิธีแบบนี้กันทั้งนั้น แต่นี้มาทำอย่างนี้กับกูได้ไงว่ะ''
''เฮ้อ!มึงนี่นะ เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง แกล้งเขาไปแล้วย้อนมาเข้าตัวเองจนได้''
''ก็กูไม่นึกว่าจะเป็นอย่างนี้นี่หว่า แล้วไอ้ลุงบ้านั่นก็ทำหน้ากวนตรีนกู''
''กูไม่รู้ว่าพี่เขาคิดอะไรกับมึงหรือเปล่าไอ้ปัน เพราะมึงเองก็ไม่ได้รู้จักกับพี่เขาแล้วเขาก็ไม่ได้รู้จักกับมึง แต่แกล้งกันแบบนี้มันเกินไปว่ะ''
''กูว่ากูจะไม่ไปที่ร้านเป็นเพื่อนมึงสักพัก มึงจะว่าอะไรกูไหมว่ะ''
''ทำไม่ มึงกลัวพี่เขาหรือไง''
''ไม่ได้กลัวแต่กูไม่อยากเจอหน้าพี่เขา มึงจะให้กูมองหน้าเขายังไง กูอายเขานะโว้ย ถ้าเพื่อนๆไอ้ลุงมันรู้แล้วกูจะเอาหน้าไปไว้ไหนว่ะ''
''มึงไม่ใช่คนผิดซะหน่อย คนที่น่าจะอายน่าจะเป็นพี่เขามากกว่า ''
''เอาเป็นว่ากูไม่ไปสักพักก็แล้วกัน อีกอย่างมึงเองก็จีบพี่ภูมิเขาติดแล้วไม่ใช่เหรอ กูไม่ไปก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว''
''แล้วแตมึงก็แล้วกัน กูไม่มีปัญหาอะไร''
''งั้นเย็นนี้ กูไปเที่ยวดีกว่า มึงก็ไปหาพี่ภูมิ''
''แล้วมึงจะไปเที่ยวกับใครว่ะ''
''ไปกับพวกไอ้ชัยมั้งเดี๋ยวลองชวนมันดู''
''เออๆ เทียวให้สนุกละ''
แล้วมันกับผมก็แยกกันไป มันก็ออกไปเทียวกับเพื่อนที่มันบอก ส่วนผมก็ไปหาที่รักของผมไง
เมื่อผมไปถึงยังที่ร้านกาแฟ ผมก็ไปนั่งที่โต๊ะเดิม แต่คนที่เข้ามาที่ผมไม่ใช่เด็กเสิร์ฟ แต่กลายเป็นพี่จักรแทน
แต่สายตาของพี่เขาไม่ได้มองมาที่ผมสักเท่าไร เหมือนจะมองหาใครอีกคน
''พี่จักร มองหาใครเหรอครับ''
''เอ่อ แล้วเพื่อนของน้องป่านไม่มาด้วยเหรอครับ''
''ครับ ไม่ได้มาครับ ไม่รู้ว่าใครทำให้มันโกรธหรือเปล่า เห็นวันนั้นมันอารมณ์ไม่ดี วันนี้ผมชวนเท่าไรก็ไม่ยอมมา แล้วตอนที่ผมออกมา
มันเองก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนเห็นบอกว่าจะไปหากิ๊ก ระบายอารมณ์อะไรของมันก็ไม่รู้ ''พอผมพูดจบพี่เขาทำหน้าเครียดทันที ลองแกล้งดูอาการพี่เขาหน่อยดีกว่า
''แล้วน้องเขาจะมาวันไหนอีกครับ''
''ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันเห็นมันบอกว่าจะไม่มาอีกแล้วครับ''
''จะไม่มาอีกเหรอ''
''ครับ''
''แล้วพี่จะติดต่อเพื่อนของน้องป่านได้ยังไงบ้างครับ รู้หรือเปล่าว่าเพื่อนไปเที่ยวที่ไหน''
''ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ ว่าไปเที่ยวที่ไหนกัน''
''พี่จักรมีธุระอะไรกับเพื่อนของผมหรือเปล่า เห็นถามหามัน''
''พี่มีธุระจะคุยกับเพื่อนของน้องนิดนึง''
''ธุระอะไรเหรอครับ พอจะบอกผมได้หรือเปล่า''
''เรื่องส่วนตัวนะ พี่ต้องคุยกับเพื่อนของน้องป่านเอง''อย่างนี้ต้องลองถาม ลองดูซิจะจริงอย่างที่ผมคิดหรือเปล่า แล้วจะดูว่าพี่เขามีใจด้วยหรือเปล่า
''อืม... เรื่องที่พี่ไปจูบมันหรือเปล่า''พอผมพูดจบพี่จักรทำหน้าตกใจคงไม่นึกว่าผมจะรู้
''น้องป่านรู้''ฮะๆๆจริงด้วยยอมรับซะงั้น ไอ้ปันพูดจริง
''ครับ ผมรู้เพราะเราสองคนเป็นเพื่อนกัน มีอะไรเราพูดคุยกันเสมอ เมื่ออีกคนไม่สบายใจ ''
''แล้วเพื่อนน้องเขาโกรธพี่มากหรือเปล่า''
''แล้วพี่คิดว่าไงละ คนที่ไม่รู้จักกัน แล้วมาโดนทำแบบนี้ เป็นพี่ๆจะพอใจหรือเปล่า''
''พี่ก็คงไม่พอใจ''พี่เขาพยักหน้าตอบรับ เป็นผมๆเองก็ไม่พอใจเหมือนกัน
''น้องป่านพอจะติดต่อเพื่อนของน้องได้หรือเปล่า พี่อยากจะคุยกับเพื่อนของน้องเพื่อจะขอโทษ''
''ติดต่อนะมันก็ได้นะพี่แต่ไม่รู้ว่ามันอยากจะเจอพี่หรือเปล่า''
''แต่พี่อยากเจอเพื่อนของน้อง พี่ขอเบอร์โทรของเพื่อนน้องก็ได้เดี๋ยวพี่คุยเอง''
''ได้พี่ แต่ผมว่าพี่อย่าเพิ่งโทรไปตอนนี้จะดีกว่า เดี๋ยวจะไปกวนใจมันเปล่า เพราะมันไปหากิ๊กของมันอยู่''ยั่วโมโหไอ้พี่จักรหน่อยดีกว่าดูสิว่าจะคิดกับไอ้ปันมันแบบ ไหนกัน ถึงได้มาจูบเพื่อนของผมเอาง่ายๆ แล้วยังมาเร่งเอาเบอร์โทร เพื่อโทรไปขอโทษอีก
''ผมถามพี่จริงๆพี่คิดอะไรกับไอ้ปันหรือเปล่าพี่จักร''
''เอ่อ!พี่เองก็ไม่รู้เหมือนกันน้องป่าน แต่เมื่อพี่ได้ทำอย่างนั้นไปพี่เองก็อยากจะคุยกันให้รู้เรื่องเพื่อความสบายใจของน้องเขา
ยิ่งพี่มารู้ว่าน้องเขาไม่พอใจ พี่ก็ไม่สบายใจอยากจะคุยให้รู้เรื่องเร็วๆ เฮ้อ!''ดูท่าไม่สบายใจเอามากๆฮะๆๆๆๆๆ
''ผมบอกอะไรให้พี่รู้อย่างนึงนะครับ ไอ้ปันเพื่อนของผม มันไม่มีใครเข้ามาจีบ ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเข้ามาสนใจมันแต่เพราะมันปิดตัวเอง
มันตั้งใจจะเรียนให้จบ ใครที่เข้ามาจีบมันหรือวาสนใจมัน มันบอกปัดไปหมด มีคนเข้ามาสนใจมันเยอะแยะแต่มันไม่เล่นด้วย
จะมีก็แต่พี่จักรที่ได้เข้าถึงตัวมันเป็นคนแรก และเป็นครั้งแรกของมันด้วยที่คนอื่นเข้าหามันทำนองนี้''
''จริงเหรอ น้องป่าน''พี่จักรถึงกับยิ้มเมื่อผมบอก
''จริงครับ ผมไม่โกหกหรอกครับ ผมถามพี่จริงๆพี่คิดจะทำไง ขอโทษแล้วก็จบกันไปใช่มั้ย หรือว่าจะสานต่อกับเพื่อนผม''
''เอ่อ!พี่ก็ต้องคุยกันกับเพื่อนของน้องก่อนว่าเขาจะเล่นด้วยหรือเปล่า อีกอย่างพี่เองก็ไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อน ถ้าจะคบกันอะไรๆก็ต้องเริ่มใหม่หมด''
''แล้วพี่รังเกียจอะไรมันหรือเปล่าตอนพี่จูบกับเพื่อนของผม''
''เอ่อ..พี่ไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรหรอกนะ มันก็แค่จูบเพียงแต่คนที่พี่จูบด้วยเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง''
''แล้วพี่รู้สึกดีหรือเปล่าละ ''
''พี่ก็บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง แรกๆก็อยากแกล้งแต่ต่อมาก็รู้สึกดีไปอีกแบบ แต่ไม่ได้รู้สึกรังเกียจนะ''
''เอาเถอะพี่ แค่พี่ไม่ได้รังเกียจตอนที่จูบกับมัน แต่ถ้าพี่คิดจะสานต่อก็อย่างที่ผมบอกพี่นั้นแหละ มันเป็นครั้งแรกของไอ้ปัน ขอแค่พี่อย่าหลอกมันก็แล้วกัน
แล้วผมจะเอาใจช่วยพี่''
''น้องป่านจะช่วยพี่เหรอ''
''ผมไม่ได้บอกว่าจะช่วยพี่ แต่ผมจะเอาใจช่วย แต่ถ้าพี่ตั้งใจจะจีบเพื่อนผมจริงๆ มันก็ไม่แน่ผมอาจจะช่วยพี่ก็ได้''
''จริงๆนะน้องป่าน''ดูๆแล้วพี่จักรเขาจะเล่นด้วยจริงๆ เพราะพี่เขาดีใจใหญ่ตอนที่ผมบอกว่าจะช่วย แต่ก็เอาเถอะถ้าพี่เขาจะจีบเพื่อนของผม
ผมเองก็อยากให้เพื่อนมีความสุข เห็นไอ้ปันนั่งหน้าเครียดมาหลายวันแล้ว งานนี้มีหวังมันคงปวดหัวเพิ่มอีกแน่ๆไอ้ปันหึๆๆๆๆ
มาอีกตอนแล้วนะครับ ตอนหน้าคงเป็นตอนจบของเรื่องนี้จะออกหัวออกก้อย มาลุ้นกันนะครับ
ผิดพลาดอะไรช่วยเตือนด้วยนะครับ
โพลล์
หัวข้อ: (เรื่องสั้น8){น้องจ๋า..น้องน่ารัก}p19 02-02-54 END(ช่วยย้ายห้องด้วยครับ (อ่าน 193124 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก