ตอนที่2
เช้าวันรุ่งขึ้นร้านกาแฟก็ได้เปิดตามปกติเช่นเดิม คนที่มาเฝ้าร้านก็คนเดิม เพราะเพื่อนอีกสองคนบางวันก็มาตอนสายๆบางวันก็ตอนบ่าย
บางวันก็มาเช้าหรือค่ำๆแล้วแต่อารมณ์ของพวกเขา พนักงานก็มากันตั้งแต่เช้า
ผมนายภูมิ ต้องมาแต่เช้าตรู่ทุกวันถ้าขืนรอพวกมันอีกสองคนคงได้ปิดร้านกันพอดี แต่ไม่ได้มีปัญหาอะไร เพราะผมเข้าใจ
เพราะเสร็จงานจากร้านกาแฟพวกมันสองคนก็ไปเที่ยวกันต่อที่อื่น พวกมันก็ชวนแต่ไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวมากกว่า
เบื่อกับการเที่ยวแบบนี้ มันมีอะไรไม่กี่อย่าง กินเที่ยว หิ้วผู้หญิงที่เข้ามาเที่ยวถ้าถูกใจก็ไปนอนดวยกัน เบื่อก็เลิกกัน เจอคนใหม่ก็คบกันอีก
จะช้าหรือเร็วแล้วแต่ความพอใจของแต่ละคน มันเป็นอยู่อย่างนี้ ผมก็เลยหยุดเที่ยว มันเบื่อจะว่าไปผมอาจยังไม่เจอคนที่ถูกใจก็เป็นไปได้
ส่วนลูกลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการที่ร้าน ที่แอบมองผมอยู่ก็มี ส่วนมากจะเข้ามาคุยแบบเพื่อนๆซะมากว่า หรือว่าไม่กล้าเข้ามาจีบเพราะผมไม่ค่อยยิ้ม
ก็ไม่รู้ แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องวุ่นวาย
บ่ายสามของวันนี้ พวกมันสองคนเข้ามาที่ร้านเร็วสงสัยจะว่าง
''เป็นไงว่ะจักร วันนี้มาเร็วเมื่อคืนไม่ได้ไปเที่ยวรึไง''
''ไปแต่กลับเร็ว ไม่เจอคนที่ถูกใจเลยกลับดีกว่า''
''มึงไม่เจอ แต่กูเจอ แมร่งเสือกชวนกลับเฉยเลย''
''มึงจะบ่นอะไรนักหนาว่ะไอ้กร แรงขนาดนั้นเดี๋ยวก็เกาะมึงติดแล้วมึงจะเสียใจ ดีที่กูชวนมึงกลับ''
''มึงสองคนจะเถียงอะไรกันว่ะ ก็ไปด้วยกันนี่หว่า ช่วยๆดูกันแบบนี้ก็ดีแล้วเลือกที่ดีหน่อยก็ดีเหมือนกันไอ้กร ติดโรคมาละยุ่งตายห่าเลยมึง''
''กูป้องกันของกูทุกครั้ง มึงไม่ต้องห่วงไอ้ภูมิ''
''ก็ดี อย่าให้พลาดก็แล้วกัน ไอ้กร''
''ว่าแต่โทรศัพท์เจ้าของเขามาเอาแล้วยังว่ะไอ้ภูมิ''
''ยังเลยว่ะ กูมาตั้งแต่เช้ายังไม่มีใครมาถามเลยสักคนเลย เครื่องนึงตั้งหลายบาทลืมได้ไงว่ะไอ้จักร''
''กูจะไปรู้มึงเหรอ แต่เขาคงลืมจริงๆ หรือว่าจำที่ไม่ได้ว่าลืมเอาไว้ที่ไหน เลยยังไม่มาสอบถาม''
''เดี๋ยวกูไปช่วยงานข้างในก่อนแล้วกัน มึงอยู่ข้างหน้าไปก่อนไอ้ภูมิ แล้วยิ้มต้อนรับลูกหน่อยก็ดีอย่าทำหน้าขรึมให้มากนัก ฮะๆๆๆ''
''มึงก็ไปกวนมันไอ้จักร เดี๋ยวมันให้มึงมาเฝ้าร้านตอนเช้าๆแล้วมึงจะหนาว''
''เออๆไม่กวนก็ได้ว่ะ กูขี้เกียจมาเฝ้าร้านตอนเช้าๆว่ะ ตอนนั้นกำลังนอนหลับสบายอยู่ด้วย''
''หึๆๆถ้ามึงยังไม่ไปทำงานมึงโดนแน่ๆไอ้จักร''
''กูไปทำงานก็ได้ว่ะ''
ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากพวกมันก็กวนตรีนอย่างนี้ทุกวันของมันเป็นประจำ ไม่ได้กวนใจผม สงสัยมันเองคงกินไม่ได้นอนไม่หลับมั้ง
ไอ้จักรนั้นแหละตัวดี ได้กวนวันละนิดก็ยังดี
ตอนเย็นเด็กนึกเรียนนักศึกษาเข้ามาใชบริการกันเยอะ คนวัยทำงานก็มีเข้ามาบ้าง วันนี้เลยวุ่นวายกันนิดนึง ดีที่พวกมันสองคนเข้ามา
ตั้งแต่ตอนบ่ายไม่งั้นวันนี้คงต้องวุ่นมากว่านี้น่าดู
''คนเยอะน่าดูเลยว่ะวันนี้''
''เป็นแบบนี้ทุกวันก็ดีสิว่ะไอ้จักร''
''เออๆดีๆ แบบนี้กูชอบเหมือนกัน ถ้าเยอะแบบนี้กูจะได้มาตั้งแต่ตอนสายๆมึงจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากนัก''
''หึๆๆๆเพิ่งคิดได้รึไงว่ากูก็เหนื่อยเป็นเหมือนกัน''
''อ้าวๆก็ไม่เห็นมึงบ่นอะไรนี่หว่ากูก็คิดว่ามึงไม่เหนื่อย''
''สัดนี่ กูก็คนนะมึง''
''ฮะๆๆๆๆ''
''พูดกับมึงแล้วเหนื่อยไปทำงานเลยไป''
ผมนั่งดูโต๊ะที่ลืมโทรศัพท์ไว้เมื่อวาน วันนี้มีนักศึกษาผู้ชายเข้ามานั่งได้สั่งกาแฟและขนมไปนั่งทานแต่ไม่รู้คุยอะไรกันอยู่เพราะทั้งสองคนหันมามองหน้าผม
พอผมหันกลับไปมองก็หลบสายตาของผม เป็นอยู่แบบนี้ตั้งนานผมเองก็สงสัยว่าเป็นเจ้าของโทรศัพท์หรือเปล่า
''ไอ้ป่านกูว่ามึงเข้าไปถามพี่เขาเลยดีกว่ามึง นั่งมองอยู่แบบนี้ก็ว่าพี่เขาเริ่มสงสัยแล้วว่ะ''
''ทำไม่ว่ะ''
''ก็พี่เขามองมาที่มึงตลอด กูว่ามึงเข้าไปถามเรื่องโทรศัพท์แล้วถามชื่อพี่เขา หรือมึงจะถามอะไรเขาก็แล้วแต่ รีบๆถามพี่เขาเถอะว่ะ''
''เอางั้นเหรอว่ะ''
''เออๆมึงจะช้าอยู่ทำไม ไหนมึงบอกว่ามึงจะรุกพี่เขาไง ตอนนี้พี่เขาก็อยู่คนเดียวเข้าไปตอนนี้แหละดีแล้ว''
''เอาก็เอาว่ะ ''
''มึงเข้าไปหาพี่เขาคนเดียวก็แล้วกัน กูนั่งรออยู่ตรงนี้ ''
''เออๆ''
เด็กคนที่ผมนั่งมองอยูได้เดินเข้ามาหาแต่เดินเข้ามาคนเดียวอีกคนนั่งรออยู่ที่โต๊ะแต่จ้องมองมาที่เพื่อนตลอดเวลา
ไม่รู้ว่าเข้ามาเรื่องที่ผมคิดอยู่หรือเปล่า
''สวัสดีครับพี่ เมื่อวานผมได้ลืมโทรศัพท์ไว้ไม่ทราบว่าพี่ได้เก็บไว้หรือเปล่าครับ''
''ครับพี่ได้เก็บไว้เครื่องนึงแต่ไม่ทราบว่าเป็นของน้องหรือเปล่า แล้วเครื่องของน้องแบบไหนสีอะไรครับช่วยบอกพี่หน่อยครับ''
ผมก็ได้บอกไปว่ารุ่นไหนแบบไหนสีอะไร พี่เขาก็ถามว่าผมชื่ออะไรผมก็บอกไปแล้วพี่เขาก็เอาโทรศัพท์มาเช็คดู เมื่อพี่เขาแน่ใจว่า
ผมเป็นเจ้าของแน่แล้วพี่เขาก็ได้คืนโทรศัพท์ให้ผม การได้ไปยืนอยู่ไกล้ๆพี่เขามันทำให้ผมได้มองหน้าพี่เขาชัดๆเป็นครั้งแรก ดีใจมากเลยครับ
ได้พูดได้คุยแล้วผมยิ่งหลงรักพี่เขามากขึ้นไปอีก การพูดก็เป็นกันเองดี ดูท่าทางแล้วใจดีมาก นานๆถึงจะยิ้มออกมาสักครั้ง แต่ถ้าได้เห็นแล้ว
สบายใจมากๆยิ้มที่ดูอบอุ่นจริงใจ ถ้าได้กอดสักครั้งคงจะดี
''วันหลังอย่าลืมอีกนะครับน้องป่าน''
''ครับ เออๆพี่ พะ..พี่ชื่ออะไรครับ''
''หือ..พี่ชื่อภูมิครับมีอะไรหรือเปล่าครับน้องป่าน''
''ก็ไม่มีอะไรมากครับ วันหลังผมจะได้เลี้ยงขอบคุณพี่ ที่ได้เก็บของไว้ให้นะครับ''
''ไม่เป็นไรครับน้องป่าน เพราะว่าเป็นของลูกค้าของร้านลืมไว้ ยังไงก็ต้องเก็บไว้ให้อยู่แล้วครับ''
''ครับ ถึงยังไงผมก็ตั้งใจจะเลี้ยงขอบคุณพี่ภูมิ นะครับให้ผมเลี้ยงพี่ไปดูหนังเป็นเพื่อนผมก็ได้สักครั้งนึง นะครับ''ตื้อเข้าแล้วรอลุ้น
''เอางั้นเหรอ แต่พี่เกรงใจแค่เก็บของไว้ให้เองไม่ต้องเลี้ยงอะไรก็ได้''
''พี่ภูมิ อย่าปฎิเสธเลยนะครับ ไปนะครับพี่ภูมิ''
''ก็ได้ๆ ตื้อจริงเรานี่ ว่าแต่น้องป่านเรียนที่มหาลัยนี่เหรอครับ พี่ก็จบมาจากที่นี่เหมือนกัน''
''จริงเหรอครับพี่ภูมิ งั้นดีเลยถ้าเกิดผมมีปัญหาอะไรที่เกี่ยวกับเรื่องเรียน ผมปรึกษาพี่ได้มั้ยครับ''
''ได้ครับ ถ้าพี่ว่างก็ไม่มีปัญหาอะไร มาหาพี่ได้ที่ร้านนะครับ''
''งั้นผมขอเบอร์โทรของพี่ภูมิได้มั้ยครับเอาไว้โทรติดต่อ''
''ได้ครับ เบอร์.....''แล้วผมก็ได้เบอร์มาสมใจ
''มีอะไรเหรอไอ้ภูมิเห็นคุยกับน้องเขาตั้งนาน มีปัญหาอะไรกันรึเปล่า''เพื่อนพี่ภูมิเข้ามาถาม
''ไม่มีอะไรไอ้จักร พอดีน้องเขาเข้ามาถามเรื่องโทรศัพท์นะ เลยคุยกันถึงได้รู้ว่าเป็นรุ่นน้องที่มหาลัย ที่พวกเราจบมา''
''อืม..เหรอครับแล้วน้องชื่ออะไรครับ''
''ผมชื่อป่านครับพี่''
''พี่ชื่อจักรนะ''
''สวัสดีครับพี่จักร ยินดีที่ได้รู้จักรุ่นพี่ครับ''
''สวัสดีเช่นกัน แล้วน้องมากันกี่คนละน้องป่าน''
''สองคนกับเพื่อนครับพี่ เพื่อนผมนั่งอยู่ที่โต๊ะโน้นครับ''
''จักร มึงเอาน้ำไปให้น้องเขาหน่อยดิ พอดีกูคุยกับน้องป่าน เห็นน้องชะเง้อมองอยู่ตั้งนานแล้ว ว่าแต่เพื่อนน้องชื่ออะไรละครับน้องป่าน''
''ชื่อปันครับพี่ภูมิ พี่จักร''
''เออๆเดี๋ยวกูเอาไปให้เองก็ได้''แล้วพี่จักรก็เดินเอาน้ำไปให้ไอ้ปัน
''พี่เขานิสัยดีนะครับพี่ภูมิ''
''ใคร ไอ้จักรนะเหรอ น้องป่านยังไม่รู้จักมันดีพอ ถ้ารู้จักมันไปอีกสักพักแล้วจะรู้นิสัยที่แท้จริงของมัน หึๆๆๆ''
''ทำไมเหรอครับพี่ภูมิ''
''เปล่า ก็ไม่มีอะไรมาก''
''แล้วพี่ภูมิละครับ''
''อะไรเหรอครับน้องป่าน''
''ก็นิสัยพี่ภูมิใจดีหรือเปล่าครับ แล้วพี่ภูมิ เอ่อๆ..''เอาว่ะถามดีกว่า
''น้องป่านจะถามอะไรครับ ถามมาได้เลยถ้าพี่ตอบได้พี่ก็ตอบ ถ้าตอบไม่ได้พี่ก็ไม่บอกบางที่มันเป็นเรื่องส่วนตัวนะครับ''
''มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวนิดหน่อยนะครับ''
''งั้นลองถามาดูก็แล้วกันครับ''
''ครับ พี่ภูมิมีแฟนแล้วยังครับ เอ่อๆผมลองถามดูนะครับ เพราะเวลาผมมาที่ร้านเห็นพี่มาคนเดียวแล้วก็ไม่เห็นมีผู้หญิงหรือว่าแฟนพี่มาด้วยนะครับ''
''พี่นึกว่าเรื่องอะไร พี่ยังไม่มีครับ ตอนนี้ยังไม่มีครับ ว่าแต่น้องป่านถามทำไม่ครับ''หึๆๆยังไม่มีแฟนจริงด้วย ผมร้องไชโยอยู่ในใจ
''เปล่า ครับแค่ถามดู''เป็นอะไรของเด็กคนนี้ พอบอกว่าไม่มีแฟนมันทำท่าดีใจ
''แล้วถ้ามีคนแอบชอบพี่แอบรักพี่อยู่ พี่จะว่าไงครับ''
''ก็ไม่ว่าไงครับ ก็ดีกว่ามีคนเกลียดครับ''
''ไม่ใช่รักชอบแบบนั้นครับ เอ่อๆๆรักชอบแบบเป็นแฟนกันนะครับ ถ้าเขามาขอพี่เป็นแฟนพี่จะว่าไงครับ พี่จะตอบรับเขาหรือเปล่า''
''ใครครับที่น้องป่านพูดถึงพี่รู้จักหรือเปล่า''
''รู้จักครับ แต่เขาไม่กล้าเข้ามาบอกว่ารักพี่ครับ ได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆนะครับ''
''บอกพี่ได้หรือเปล่าว่าใคร แล้วผู้หญิงคนนั้น่ารักหรือเปล่า''
''เอ่อ..ไม่ใช่ผู้หญิงครับเป็นผู้ชาย''พี่เขาทำท่าตกใจเมื่อผมบอกว่าเป็นผู้ชายที่มาแอบชอบ
''ผู้ชาย ที่มาชอบพี่ ฮะๆๆๆ''
''ครับผู้ชาย เอ่อ..''
''พี่เป็นผู้ชายนะครับน้องป่าน แล้วผู้ชายเขาจะมาชอบพี่ได้ไง''
''ได้สิไอ้ภูมิ''ใครอีกว่ะหน้าดีเหมือนกันนี่ พอๆกับพี่จักรเลย
''ได้ยังไงว่ะไอ้กร ''
''เดี๋ยวนี้มีออกเยอะแยะไปไอ้ภูมิ มึงนะไม่รู้อะไร ว่าแต่ใครที่มาแอบชอบเพื่อนพี่เหรอครับที่ว่าเป็นผู้ชายนะ อย่าบอกว่าเป็นน้อง''
''เอ่อๆผม ผะ..''ผมพูดไม่ออก พี่ภูมิก็จ้องหน้าผมนิ่งเหมือนรอคำตอบ ส่วนพี่กรอมยิ้ม ทำหน้าตากวนโอ๊ยมากมายสงสัยพี่แกจะรู้ว่าเป็นผม
''ว่าไงน้องป่าน ตอบพี่ได้หรือเปล่าว่าคนที่น้องบอกว่าแอบชอบไอ้ภูมิเป็นใคร เพื่อนพี่ถ้าไม่บอกมันตรงๆมันไม่รู้หรอกว่ามีคนชอบมันตั้งเยอะแยะ
มันไม่ได้สนใจใครนอกจากงานที่มันทำอยู่ ถ้าน้องจะชอบเพื่อนๆก็บอกมันไปตรงๆละกันอย่าอ้อมค้อม เพราะไอ้นี่มันบื้อ ฮะๆๆๆๆๆๆ''
''ปากมึงรึนั้นไอ้กร พูดเองเออเอง น้องเขายังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อยว่าชอบกู มึงอย่าเสือกมาทำเป็นรู้ดี''
''ผมชอบพี่จริงๆอย่างที่พี่กรพูดนั่นแหละครับพี่ภูมิ''เอาว่ะบอกก็บอก
''หา??''สองเสียงประสานกันเลยครับทั้งพี่ภูมิและพี่กรอ้าปากค้างพอได้ยินสิ่งที่ผมได้บอกไป
''จริงๆครับพี่ภูมิ ผมชอบพี่ครับ ที่ผมเข้ามากินกาแฟทุกวันเพราะผมอยากเห็นหน้าพี่ครับ''
''อย่าบอกนะว่าที่ลืมของไว้ เป็นการตั้งใจ''พี่ภูมิพอหายตกใจเลยถามผม
''แหะๆๆครับป่านตั้งใจครับพี่ อย่าโกรธป่านนะครับเพราะป่านอยากคุยกับพี่ภูมิแต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีก็เลยทำแบบอย่างที่พี่รู้''
''ฮะๆๆๆไอ้ภูมิโชคดีว่ะมึง มีคนกล้ามาบอกรักมึงแล้วว่ะฮะๆๆๆแถมเป็นผู้ชายด้วย''พี่กรหัวเราะใหญ่เลย ส่วนพี่ภูมิหน้าแดงไม่รู้ว่าโกรธหรืออาย
''เอ่อ..น้องป่านพี่ว่า''
''รับปากน้องเขาไปเถอะว่ะไอ้ภูมิ ไหนๆน้องเขาก็ใจกล้านะโว้ยเข้ามาบอกรักมึง ดีซะอีกมึงจะได้มีแฟนกับเขาซะที ไหนๆมึงก็เบื่อผู้หญิงแล้วนิ
ลองรักกับผู้ชายดูหน่อยจะเป็นไรไป''
''ปากมึงรึนั่นไอ้กร ไปไกลๆเลยกูจะพูดกับน้องเขาให้เข้าใจ''
''เออๆพูดกันให้ดีๆนะโว้ยพูดกันให้เข้าใจ กูไปละ''ขอบใจว่ะพี่กร แล้วพี่เขาก็เดินไปทำงานของเขาต่ออย่างอารมณ์ดี
''น้องป่าน ที่น้องพูดมากเป็นเรื่องจริงหรือว่าล้อพี่เล่นครับ''
''ป่านพูดเรื่องจริงครับพี่ภูมิป่านชอบพี่จริงๆครับป่านไม่ได้พูดเล่น''
''แต่พี่เป็นผู้ชายนะครับแล้วน้องเองก็เป็นผู้ชาย จะมารักกันได้อย่างไร พี่รู้ว่าเดี๋ยวนี้อะไรๆมันเปลื่ยนแปลงไปเยอะก็จริงแต่อะไหลายๆอย่างมันไม่ได้เปลื่ยนแปลงไป ด้วย สังคมคนรอบข้างแล้วไหนจะครอบครัวของน้องอีก ''
''พี่ภูมิไม่ต้องห่วงเรื่องครอบครัวของป่านหรอกครับ เขารู้ว่าป่านเป็นแบบนี้เขาไม่ได้ว่าอะไรป่านด้วย พวกท่านขอเพียงให้ป่านเป็นคนดีตั้งใจเรียนอย่าทำให้ใครเขา เดือดร้อนพวกท่านก็พอใจแล้วครับ''
''แต่พี่เองไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อนนะครับน้องป่าน แค่น้องเข้ามาบอกว่าชอบพี่ๆก็ตกใจพอแล้ว แต่จะให้รับเป็นแฟนหรือว่ารับรักมันเร็วเกินไปนะครับ''
''เราก็ลองคบกันไปเรื่อยๆก่อนก็ได้ครับพี่ภูมิ ป่านชอบพี่จริงนะครับ''
''จะดีหรือครับน้องป่านน้องเองอายุก็ยังน้อยยังมีเวลาที่จะเปลื่ยนใจที่จะกลับไปเดินทางสายปกติได้นะครับพี่ว่า''
''ของอย่างนี้มันอยู่ที่ใจครับพี่ภูมิ ผมเองก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่อายุยังน้อย มันคงกลับไปทางเดิมไม่ได้แล้วละครับ''
''เฮอ!''พี่ภูมิมองหน้าผมแล้วถอนหายใจ
''นะครับพี่ภูมิ นะลองคบกันดู''
''ตื้อจริงๆนายนี่''
''มึงก็รับปากน้องเขาไปสิว่ะฮะๆๆๆๆๆๆ''
''เสือกอีกแล้วมึงไอ้กร ไปไกลๆกูเลยไป''
''พี่เอาใจช่วยนะน้องป่าน ตื้อมันหน่อยละกัน ช่วยให้มันมีแฟนซะที่เถอะพี่ขอร้อง''ตลกจริงๆพี่กรเนี้ยแต่ก็ช่วยได้เยอะ
''แน่ใจนะน้องป่านว่าจะเอาแบบนั้น ''
''ครับพี่ภูมิ ถ้าพี่ไม่พอใจหรือว่าเบื่อก็บอกผมด้วยแล้วกัน ผมจะได้ไม่มาทำให้พี่เดือดร้อนใจหรือว่ารำคาญใจอีก''
''แน่ใจนะที่พูด ถ้าลองแล้วคบกันแล้วพี่ไม่ชอบหรือว่าอะไรยังไง น้องต้องเลิกมาชอบพี่อย่างที่ได้พูดไว้''
''ครับผมรับปาก''
''งั้นก็ได้ครับ ลองคบกันดูก็ได้''
''พี่ พะพี่ว่าไงนะครับ พี่จะลองคบกับผมดูจริงๆนะครับ ไชโยๆๆๆๆๆๆๆ''ผมตะโกนขึ้นสุดเสียงจนพี่เขาต้องเอามือมาปิดปากของผมไว้ ลูกค้าที่อยู่ภายในร้านหัน
หน้ามามองกันใหญ่ คงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ไอ้ปันหันหน้ามามองผมแล้วชูมือขึ้นผมเองก็ชูมือขึ้นสำเร็จแล้วครับ
ลองดูครั้งแรกแต่มันได้ผล รู้อย่างนี้ผมลองไปตั้งนานแล้วละ ผมเองก็ไม่นึกว่าพี่เขาจะรับปากง่ายๆแบบนี้ ที่รับปากผมง่ายๆคงเป็นเพราะผมบอกว่าลองคบดูละมั้ง
พี่เขาอาจจะว่าลองแต่สำหรับผม ผมจริงจังครับ แล้วยิ่งมาเป็นพี่ภูมิคนที่ผมเฝ้ามองมาตั้งนานแล้วผมคงไม่ปล่อยไปง่ายๆแน
:กอด1:ตอนใหม่ครับหวังว่าคงยาวพอ
โพลล์
หัวข้อ: (เรื่องสั้น8){น้องจ๋า..น้องน่ารัก}p19 02-02-54 END(ช่วยย้ายห้องด้วยครับ (อ่าน 193132 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก