ตื่นขึ้นมายามเช้าอากาศสดใสเย็นสบาย
ที่นอนที่เคยอบอุ่นเพราะเคยมีใครอีกคนให้กอด ตอนนี้กลับว่างเปล่า
นานแล้วสินะที่ไมได้อยู่เคียงข้างกัน นานแล้วสินะที่เราสองคนไม่ได้กอดกัน ไม่ได้บอกรักกัน
คิดถึงทุกอย่างที่เราเคยร่วมกันทั้งทุกข์และสุข ตลอดเวลาที่เราได้อยู่เคียงข้างกัน
ไม่รู้ว่าเขาจะคิดถึงกันบ้างหรือเปล่า
ลมหนาวได้พัดผ่าน ต้องห่อตัวกับอ้อมกอดของตัวเอง มองใบไม้ไหวๆเหมือนกับมีใครโบกมือเรียกหา
เดินออกไปข้างนอก เพื่อรับไออุ่นจากแสงแดด รับความร้อนจากดวงอาทิตย์ยามเช้าที่มันอบอุ่นอยู่เสมอ
คิดถึงอยากกอด อยากบอกรัก
ได้แต่กระซิบเบาๆฝากไปตามสายลม ว่ารักเธอ รักเสมอ....ฟ้า น่านฟ้า
กรอบรูปที่ตั้งอยู่ที่หัวเตียง รูปของเราสองคนที่ได้ถ่ายคู่กันยิ้มให้กัน ฟ้ายิ้มสดใส เหมือนกับท้องฟ้าที่ไร้เมฆหมอก
พูดคุยเจื้อยแจ้วได้ตลอด ฟังได้ไม่รู้สึกเบื่อ
ยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงตอนที่คนน่ารักอยู่ในอ้อมกอด ที่พยายามซุกหน้ากับแผ่นอกของผม
ผมก้มหน้าลงไปหอมแก้มคนรัก ที่ไม่ทันได้ตั้งตัว คนน่ารักอายแก้มแดง แก้มที่หอมกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ
'' รักฟ้ามั้ย''
'' รักฟ้ามากมั้ย ''
'' รักครับ รักมากๆจนมองใครคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว''
'' พี่รักฟ้านะครับ ฟ้าเป็นคนที่พี่รักมากที่สุดจำไว้นะครับ''
''เบื่อหรือเปล่ากับสิ่งที่ฟ้าได้ถามพี่ทุกวัน''
''ไม่เบื่อครับและไม่มีวันที่จะเบื่อด้วย เพราะความรักของพี่มีให้แก่ฟ้าคนเดียว''
สิ่งที่ฟ้าได้ถามอยู่ทุกวันก็คือ รักฟ้ามั้ย ไม่ใช่ว่าฟ้าไม่มั่นใจในรักที่ผมมีให้ แต่ถามเพราะรู้ว่าผมรักเขา
ถามเพราะรู้ว่าผมต้องตอบเขาเสมอ ว่ารัก
ยามที่อยู่ด้วยกัน เราสองคนนอนกอดกันบนเตียงให้ความรักความอบอุ่นแก่กัน
จนหลับในอ้อมกอดของกันและกันเสมอ
ผมยิ้มให้กับรูปถ่ายของคนรัก จำได้เสมอสำหรับคำอ้อนน่ารักๆเมื่อยามที่ต้องการอะไรจากผม
''พี่น้ำ ฟ้าอยากไปเที่ยวที่ชายทะเล ไปขี่ม้าเดินเล่นตามชายหาด พี่น้ำพาฟ้าไปเที่ยวหน่อยนะ''
''ได้ครับ รอวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ก่อนนะครับ''
''แต่ฟ้าอยากไปวันพรุ่งนี้นี่น่า ได้ไหมอ่ะพี่น้ำ''
''แต่พี่ต้องทำงานนะครับ รอวันหยุดดีกว่า จะได้พักที่นั่นสักวันสองวัน''
''พี่น้ำอ่ะ''
''ไม่ต้องมาอ้อนพี่ ฮะๆๆ ขี้เกียจเรียนรึไง''
''ฟ้าเปล่านะ อย่ามาว่าฟ้า ฟ้าแค่อยากไปก็แค่นั่น''
''ดูๆๆทำหน้า งอนพี่เหรอครับ รออีกวันนะครับเดี๋ยวพี่พาไป จะได้ออกเดินทางตั้งตอนเย็นวันศุกร์''
''อือ..''
''พูดกับพี่สิครับคนดี อย่างอนพี่นะครับ พี่พาฟ้าไปแน่นอนพี่สัญญา''
''ฟ้าไม่ได้งอนซะหน่อย พี่น้ำอ่ะคิดไปเอง''
''เหรอครับ ก็พี่ เห็นฟ้าทำหน้าเหมือนงอนพี่''
''มาม่ะมาให้พี่กอดหน่อยนะครับ''
''อือ..พี่น้ำอ่ะ ไหนบอกว่ากอดอย่างเดียวไง''
''หึๆๆๆแล้วหอมแก้มแฟนตัวเองมันผิดตรงไหนละครับ ''
''ดูสิหน้าแดงหมดแล้ว หอมทุกวันยังจะอายพี่อีกเหรอ''
''ไปเที่ยวฟ้าจะเอาอะไรพิเศษไปบ้างละ คิดไว้รึยังครับ''
''พี่น้ำอย่าลืมกล้องถ่ายรูปด้วยนะครับ เอาไว้ถ่ายรูปของเรา''
'' ครับ..พี่ไม่ลืมแน่นอน''
''รักพี่น้ำจัง รักที่สุดในโลก ฟ้ารักพี่น้ำคนเดียว''ยังจำได้ไม่ลืมสำหรับคำว่ารัก
คำว่ารัก ที่ออกมาจากปากคนที่ผมรัก รักพี่น้ำ ฟ้ารักพี่น้ำคนเดียว
คนเดียวที่อยู่ในใจของผมเสมอมา ถึงจะมีคนอื่นเข้ามา มาพูดมาคุยด้วย ชวนไปเทียว แต่ต้องปฎิเสธไป เพราะผมมีคนที่รักแล้ว
เพราะใจของพี่น้ำคนนี้มีไว้ให้ฟ้าคนเดียว
ถึงเราจะอยู่ห่างไกลกัน ห่างกันเพราะเหตุการณ์มันบังคับ และอะไรหลายๆอย่าง
รักแบบนี้มันผิดปกติ ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากให้ลูกผิดปกติ มารักผู้ชายด้วยกัน
รักต้องห้ามสำหรับหลายครอบครัว ทีต้องการให้ลูกชายเป็นผู้สืบทอดสกุลเป็นหัวหน้าของครอบครัวที่ปกติ
มีลูกมีหลานให้พ่อแม่ได้อุ้ม พ่อแม่จะได้หมดห่วง
แต่พ่อกับแม่ของเราทั้งสองครอบครัวไม่เข้าใจว่ารักที่เราทั้งสองคนมีให้กัน นั่นคือรัก เข้าใจกัน
รักของเราทั้งสองที่ดูแลซึ่งกันและกัน ไม่ว่ายามทุกข์และสุข เรามีกันและกันเสมอมา
นั่นละ คือครอบครัวของเราสองคนที่ได้ร่วมสร้างกันมา ร่วมทางเดิน ร่วมสร้างฝัน ที่จะเดินไปข้างหน้าด้วยกัน
ความลับมันไม่มีอยู่ในโลกนี้ มันเป็นสัจจะธรรมที่ทุกคนรู้ดี เป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับมัน
เรื่องที่ผมกับน้องฟ้ารักกัน พ่อกับแม่ของเราทั้งสองครอบครัวไม่เคยได้รับรู้
เพราะเราทั้งสองได้ตกลงกันไว้ เมื่อน้องเรียนจบเมื่อไร เราทั้งสองคนจะเข้าไปบอกให้พ่อกับแม่ของเราทั้งสองครอบครัวได้รับรู้
ว่าผมกับน้องฟ้ารักกัน แต่ฝันของเราสองคนต้องสลาย เมื่อพอกับแม่ของเรารู้เข้า
แล้วแยกเราทั้งสองคนจากกัน จากกันไกลแต่ใจยังคิดถึงกันเสมอ
ผมยังจำได้ดีวันที่พ่อกับแม่รู้เรื่องของเรา และจะแยกเราจากกัน น้องฟ้าได้มาหาผมร้องไห้ตาแดงกล่ำ
น้องร้องไห้สะอื้น ผมสงสารน้องเหลือเกินได้แต่กอดน้อง กอดน้องไว้ในอ้อมแขน
อ้อมแขนที่ผมเคยบอกว่าอยู่กับและจะปกป้องน้องตลอดไป
แต่ตอนนี้เวลานี้คนที่ผมรักกำลังร้องไห้ แต่ผมทำอะไรไม่ได้
''พี่น้ำ พ่อกับแม่จะแยกฟ้ากับพี่น้ำจากกัน ฟ้าจะทำไงดีพี่น้ำ''
''ฟ้าไม่อยากจากพี่น้ำไปไหน ฟ้ารักพี่น้ำนะ ฮื่อๆๆๆๆ''
''เราหนีไปอยู่ที่อื่นด้วยกันมั้ยพี่น้ำ ฮื่อๆๆๆ''
เจ็บปวดเหลือเกินที่ต้องมาเห็นคนที่ตัวเองรักมาร้องไห้ เช็ดน้ำตาให้กับคนที่ตัวเองรัก
ทั้งที่ในใจของผมเองก็ร้องไห้ ไม่อยากร้องไห้ ให้น้องเห็นผมต้องเข้มแข็งไม่อยากให้น้องเห็นว่าผมอ่อนแอ
น้องร้องไห้เสียใจกับความรักของเราทั้งสองคนที่มีปัญหา
ผมได้แต่ปลอบใจน้องว่าอย่าเสียใจอย่าร้องไห้ พี่ยังรักน้องฟ้าเหมือนเดิมไม่ว่าวันนี้หรือว่าวันข้าง
พี่น้ำคนนี้รักน้องฟ้าคนเดียวตลอดไป ไม่ว่าเราทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันหรือไม
''น้องฟ้า เข้าใจพี่น้ำนะครับว่าพี่น้ำพาน้องฟ้าหนีไปแบบนั้นไม่ได้''
''เข้าใจ มั้ยครับคนดี ถ้าเราสองคนหนีไปแล้วพ่อกับแม่ของเราสองคนท่านจะทำอย่างไรท่านต้องโกรธมากแน่ๆ''
''ไหนจะพ่อแม่ของน้องฟ้า ท่านต้องอับอายคนอื่น ที่ลูกชายมาหนีตามผู้ชายด้วยกัน''
''แต่ฟ้าไม่อยากจากพี่น้ำไป''
''แล้ว น้องฟ้าจะให้พี่ทำยังไงละครับ รอให้พ่อแม่ของเราใจเย็นลงกว่านี้ก่อนดีกว่ามั้ย''
''แล้วเราทั้งสองคนค่อยเข้าไปบอกท่านสองคนอีกครั้ง ให้ท่านเข้าใจเรื่องที่เราสองคนรักกัน''
''พี่น้ำว่าพ่อกับแม่จะเข้าใจเรามั้ย จะให้เราสองคนคบกันจะไม่แยกเราจากกันใช่มั้ยพี่น้ำ''
''พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ น้องฟ้าไม่ต้องตกใจนะครับ ไม่ต้องร้องไห้ มันต้องมีทางออกของมันเสมอ''
''เชื่อพี่นะครับคนดี''
''ครับพี่น้ำ ฟ้าเชื่อพี่''
''ตอนนี้พี่ว่าน้องฟ้ากลับบ้านไปก่อนดีมั้ย เดี๋ยวพ่อกับแม่น้องฟ้าสงสัยเอาว่าน้องหายไปไหน''
''ครับ พี่น้ำ ฟ้ารักพีน้ำนะครับ รักมากที่สุด รักพี่น้ำคนเดียว อย่าลืมนะครับ''
''ครับพี่ก็รักน้องฟ้าเหมือนกัน รักมากดวงใจของพี่''ผมจูบหน้าผากของน้องก่อนที่จะจากกัน
ไม่ได้นึกว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราสองคนได้อยู่ในอ้อมกอดของกันและเป็นครั้งสุดท้าย
นั่นคือครั้งสุดท้ายที่เราได้เจอกันกอดกันจูบกัน แต่ไม่นึกว่าจะเป็นการจากในคราวเดียวกันจากกันไกล
ผมได้ข่าวว่าพอน้องน้ำกลับไปถึงที่บ้านพ่อกับแม่ของน้องเขาส่งน้องน้ำเดินทางไปอยู่ที่ต่างประเทศทันที
โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ว่าเหตุการณ์มันจะเร็วแบบนี้ เร็วเสียจนผมสองคนไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้ร่ำลา
ผมหมดแรง แรงที่เคยมีมันหมดๆจนผมต้องทรุดลงกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา ผมเสียใจ
แล้วคนที่ผมรักเขาจะเสียใจมากกว่าผมแค่ไหน น้องร้องใครจะเป็นคนปลอบ ใครจะเป็นคนเช็ดน้ำตา
เวลาน้องเหงาใครจะเป็นคนกอด เวลาน้องนอนจะมีใครมานอนกอดให้ความอบอุ่น
''ฮึ...ฮื่อ...''ผมนั่งกอดตัวเอง ร้องไห้กับตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้ สมเพชตัวเองที่ดูเหมือนไร้ค่า
ไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้พ่อแม่ของน้องเขาเข้าใจในความรักของเรา
จะมีวันนั้นไหมที่พวกท่านจะเข้าใจในความรักของเราสองคน
''น้ำๆๆลูกตื่นสิลูก ตื่นได้แล้วลูก น้ำอย่าเป็นแบบนี้ลูก''ผมตื่นลืมตาขึ้นมาเห็นแม่นั่งอยู่ข้างๆน้ำตาไหลอาบแก้ม
''ผมๆเป็นอะไร'' ผมเป็นอะไรไป แล้วทำไมมีคนอื่นๆมานั่งรอบกายของผม พ่อนั่งตาแดงกล่ำ น้องๆก็ร้องไห้
''ผมเป็นอะไร หรือครับแม่''ผมจำได้ว่าได้นั่งร้องไห้อยู่ในห้องตามลำพัง ผมไม่ได้เป็นอะไรนี่
แลวตอนนี้ทำไมมีคนอื่นเข้ามานั่งร้องไห้เสียอกเสียใจเหมือนกับมีใครตาย หรือว่าทำให้พวกเขาเสีย
''น้ำจำไม่ได้หรือลูก ว่าน้ำเป็นอะไรน้ำหลับไปสองวันสองคืนนะลูก''
''แม่ใจไม่ดีเลยรู้มั้ย ฮื่อๆๆ อย่าทำแบบนี้อีกนะลูก''
''น้ำไม่ได้ทำอะไรนะครับแม่''
ผมหันไปดูรอบๆตัวดูสีหน้าของแต่ละคนที่มองมาแล้วผมรู้สึกผิด
ผิดที่ไม่เข้มแข็งพอที่จะดึงเอาคนรักไว้กับตัว ผิดที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ ผิดที่เกิดมารักผู้ชายด้วยกัน
เราสองคนผิดหรือไรที่รักกัน เพราะแค่เราสองคนเป็นผู้ชาย
''อย่าทำแบบนี้อีกนะน้ำ''พ่อพูดกับผม
''น้องเขาก็ไปอยู่ต่างประเทศแล้ว น้ำทำอะไรไม่ได้แล้วนะ ลูกคงต้องรอให้น้องเขาเรียนจบแล้วเราค่อยมาว่ากันอีกทีดีมั้ยลูก''
''รอให้พ่อแม่น้องเขาใจเย็นอีกสักนิดนะลูก พ่อกับแม่จะเข้าไปลองคุยดูว่าทางโน้นจะว่ายังไง
พ่อเห็นน้ำเป็นแบบนี้นี้แล้วพ่อใจหาย พ่อนึกว่าลูกตายไปแล้วด้วยซ้ำตอนที่เจอลูก อย่าทำแบบนี้ อย่าเป็นแบบนี้อีกนะ''
สีหน้าที่พ่อแสดงออกมาว่าพ่อเป็นห่วงผม ทำให้ผมต้องเข้าไปกราบท่านทั้งสอง กราบขอโทษที่ทำให้ตกใจเสียใจมากมาย
ท่านลูบหัวของผมอย่างเอ็นดู
นั่นคือเหตุการณ์ที่ผ่านมา ที่ทำให้ผมต้องรอ รอคนที่ตัวเองรักอย่างมีความหวัง
เคยไปที่บ้านที่น้องอยู่ แต่ไม่มีใครบอกอะไรกลับมาเลย ถามอะไรก็ไม่มีใครบอก เบอร์โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้
สิ่งเดียวที่ได้รู้คือสิ่งที่พ่อได้บอกไว้
''น้ำไม่ต้องไปที่บ้านหลังนั้นอีกนะลูก เพราะเขาไม่อยากให้ลูกได้ติดต่อกันจนกว่าน้องฟ้าจะเรียนจบ''
''น้องฟ้าสบายดี ลูกไม่ต้องเป็นห่วง พ่อรู้ว่าลูกรักและเป็นห่วงน้องมาก แต่ลูกต้องอดทนเพื่อตัวเองและเพื่อน้อง''
''ให้น้องเรียนให้จบแล้วพ่อจะเข้าไปพูดกับพ่อแม่น้องเขาให้เอง''
ผมยิ้มกับรูปถ่าย น้องยิ้มอยู่เสมอ เหมือนว่ารอยยิ้มนี้มีไว้เพื่อผมคนเดียว
คนเดียวที่ผมรักคนเดียวที่ผมรอ รอวันที่เราทั้งสองได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
ฟ้า..น่านฟ้า สุดที่รักของพี่น้ำ
โครงการเรื่องสั้นระยะยาว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
