ตอนที่2
วันรุ่งขึ้นผมก็ได้ย้ายออกจากหอพักของไอ้แมน ไปอยู่ที่หอเพื่อนคนอื่นชั่วคราวก่อนจนกว่าจะหาที่พักใหม่ได้
ผ่านมาสามวันที่ผมไม่ได้ติดตามข่าวคราวของมัน ว่ามันเป็นอย่างไรบ้าง โทรศัพท์ผมปิดเครื่องตั้งแต่วันนั้นไม่อยากวุ่นวายกับมันอีก
แตไม่ใช่ผมไม่รักไม่เป็นห่วงมัน แต่เพราะรักมันมากแล้วผมก็ทำใจไม่ได้ที่มันทำกับผมแบบนี้ เพราะถ้าผมยังอยู่ที่นั้นมันยังเจ็บมากกว่านี้แน่ๆ
มันมีเพื่อนดีๆที่รักมัน เพื่อนๆคงไม่ปล่อยให้มันตาย
เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้ไม่ว่าวันใดวันนึงมันต้องเกิดขึ้นกับผมสองคนแน่ๆ
แต่พอมันเกิดขึ้นผมก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี ของๆใครๆก็หวง ผมรักมันมาก มันไม่น่าไปบอกรักคนอื่นที่ไม่ใช่ผม
มันแฟนผม แต่ไปบอกรักคนอื่นให้ผมได้ยิน ไม่ว่าเป็นใคร ผมว่าเมื่อได้ยินแฟนตัวเองบอกรักคนอื่นต่อหน้าต่อตา
คงทนไม่ได้แน่ๆ ผมเป็นขี้หึง ที่ให้มันสัญญาก็เพราะเรื่องนี้แหละ เคยบอกมันแล้วว่าอย่าให้รู้ว่าไปมีใครที่ไหน
ผมเอามันเจ็บแน่ แต่มันก็ไม่เชื่อ ผลมันก็เลยออกมาอย่างที่เห็นๆกันเมื่อไม่รักก็บอกกันดีๆก็ได้ ไม่ต้องมาหลอกว่ารัก ไม่ต้องมาโกหก
ใครจะทนก็ทนไป แตสำหรับผมๆไม่ทนอยู่กับมันแน่นอน
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมเดินไปเปิดประตูก็เจอกับไอ้ติ เพื่อนของไอ้แมนยืนอยู่ สีหน้าของมันดูไม่ดีเลย
มันหาผมเจอได้ไง ผมไม่ได้บอกใคร
''มึงมาทำไม่ไอ้ติ''
''ไอ้วินมึงไปดูไอ้แมนหน่อยสิ''
''มึงจะให้กูไปดูมันทำไม พวกมึงเป็นเพื่อนมันไม่ใช่เหรอ ทำไม่ไม่ดูกันเอาเอง ''
''ก็มันอาละวาดจนไม่มีใครเข้าหน้ามันติดสักคนมันเรียกหาแต่มึงคนเดียว''
''แล้วไม่ให้แฟนใหม่มันมาดูแลมันละ''
''แฟนใหม่ของมันมีที่ไหน ที่มึงเห็นคืนนั้น มันเป็นเด็กในร้าน ที่เข้ามานั่งด้วยกับแขก มึงเข้าใจมันผิด มันไม่ได้มีใครมันมีมึงคนเดียวพวกกูเป็นพยานได้''
''แล้วที่กูเห็นและได้ยินมาละ มึงจะว่าไง''
''มันเมามึงก็เห็น มึงอย่าไปถือสาคนเมาสิว่ะ''
''มันเป็นเพื่อนมึง มึงก็เข้าข้างมันอยู่แล้ว''
''กูไม่ได้เข้าข้างมัน กูพูดเรื่องจริง มันรักมึงคนเดียว''
''หึๆๆๆรักกูคนเดียว แต่โกหกกู หลอกกูเนี้ยนะ อย่ามาพูดเข้าข้างเพื่อนมึงเลยไอ้ติ''
''ไอ้วินมึงฟังกูนะ ไอ้แมนมันรักมึง มันไม่เคยมีใครนอกจากมึง มันไปเที่ยวกับพวกกูก็จริงแต่มันไม่เคยนอกใจมึง
แต่ที่มึงเห็นคืนนั้นไอ้แมนมันเมา แล้วเด็กคนนั้นก็เข้ามาเองมันไม่ได้เรียกเข้ามานั่ง แต่เด็กมันชอบไอ้แมนมันเลยเข้ามานัวเนียอย่างที่มึงเห็น
มึงจะเชื่อกูหรือเปล่าก็แล้วแต่มึง''
ผมยืนนิ่งฟังที่ไอ้ติมันพูด มันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้ สิ่งที่ผมเห็นและที่มันพูดออกมาอาจเพราะมันเมาก็ได้
''กูว่าตอนนี้มึงรีบไปดูมันก่อนดีกว่า เพราะมันอาละวาดใครก็เอามันไม่อยู่ มันเรียกหาแต่มึงคนเดียว
ยามันก็ไม่กิน หมอจะล้างแผลที่มึงตีหัวมันเมื่อคืนก่อนมันก็ไม่ให้ล้าง มึงช่วยไปดูมันหน่อยสิว่ะ มึงก็รู้ว่ามีแต่มึงที่เอามันอยู่''
''เมื่อมันไม่รักตัวมันเองก็ปล่อยให้มันตายซะ''
''มึงอย่าพูดแบบนั้นสิว่ะ''
''แล้วมึงจะให้กูพูดแบบไหน อีกอย่างกูเลิกกับมันแล้ว กูไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับมันอีก''
''มึงบอกว่าเลิกคบกับมัน แล้วมันอยากเลิกกับมึงหรือเปล่าละ มึงสองคนรักมานานมึงก็น่าจะรู้นิสัยมันดีกว่าใคร
ไม่งั้นมันไม่เรียกหาแต่มึงอยู่คนเดียวหรอก น่าตอนนี้กูว่ามึงไปดูมันก่อนดีกว่าเรื่องอื่นค่อยว่ากันอีกที''
ผมยืนคิดอยู่แป๊ปนึงก็พยักหน้าตอบรับมันไป ผมปิดประตูเดินตามมันไปที่รถแล้วมันก็ขับออกไปตรงไปที่โรงพยาบาลที่ไอ้ตัวดีรักษาตัวอยู่
ไอ้ติมันพาผมมาที่ห้องที่ไอ้แมนมันรักษาตัวอยู่เปิดประตูห้องเข้าไปก็เจอกับเพื่อนของมันกับเด็กหนุ่มเมื่อคืนนั้นแล้วก็ผู้หญิงอีกคนนึง
ที่กำลังนั่งมองคุณพยาบาลกำลังจะล้างแผลให้ไอ้แมนที่กำลังส่งเสียงดังอาละวาดอยู่ โดยที่มันยังไม่เห็นผมเข้าไปในห้อง
''ออกไป ไม่ต้องมาล้าง ไม่ต้องมายุ่ง ไอ้ติมึงไปตามหาวินให้กูที กูจะไปหาวิน''
''พี่แมน ล้างแผลก่อนนะครับเดี๋ยวมันติดเชื้อขึ้นมาแล้วรักษาลำบากนะครับ''เด็กนุเดินเข้าไปพูดอยู่ข้างไอ้แมน
''ใช่ค่ะพี่แมน พี่ล้างแผลก่อนนะค่ะ นิ้งเป็นห่วงพี่นะค่ะ''อ้าว..เด็กเก่ามันก็มาด้วยนี่หว่า
ผมหันไปมองไอ้ติที่ทำหน้าไม่รู้เรื่องว่าสองคนนี่มาได้อย่างไร มันหันไปถามเพื่อนของมัน
''มาได้อย่างไรว่ะ ไอ้นะ สองคนนั้นมาทำไม''
''กูก็ไม่รู้ จู่ๆก็เข้ามา กูเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เห็นบอกว่ามาเยี่ยมไอแมนมันมาตอนที่มึงออกไปตามวินมันได้ไม่นาน''
''เวรแล้วมั้ยละ''ไอ้ติหันมามองหน้าผมแล้วก็บ่นเพื่อนของมันออกมา
''กูออกไปตามอีกคน ยังจะมีปัญหาใหม่ตามมาอีก เวรของมึงแล้วไอ้แมน''
''เอาไงดีว่ะไอ้ติ ขืนเป็นแบบนี้ไอ้แมนตายแน่ๆมึง''
''กูก็ไม่รู้เหมือนกัน อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดละว่ะ''
''ทำไม่มึงไม่บอกกูว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย กูจะได้ไม่ต้องมาให้เสียเวลา มึงหลอกกูใช่มั้ยไอ้ติ''
''กูไม่รู้ไอ้วิน ว่าสองคนนี่มาได้อย่างไร แต่คงไม่มีอะไรมั้ง เขาก็คงมาเยี่ยมไอ้แมน เพราะรู้ข่าวว่ามันเจ็บมั้ง''
''ออกไปไม่ต้องมายุ่งกับกู ไม่ต้องล้าง ออกไปให้หมด''
''พี่แมนครับนี่น้องนุนะครับ พี่ล้างแผลก่อนนะครับ''
''บอกว่าให้ออกไปไง พูดไม่รู้เรื่องหรือไงว่ะ''
''ไอ้นะ ไล่ออกไปให้หมดสิว่ะ ''
''ไอ้นะมึงพากูไปหาวินที กูจะไปหาวิน วินมันทิ้งกูไป มันบอกเลิกกับกู แมนขอโทษวินแมนผิดไปแล้ว''
''พี่ คนชื่อวินเขาเป็นใครครับพี่''เสียงเด็กนุนั่นดังขึ้น ถามว่าผมเป็นใคร
''เป็นแฟนไอ้แมนมันครับน้อง''
''คนที่ตีหัวพี่แมนเขาแล้วหนีไปนั่นเหรอแฟน คนเป็นแฟนกันไม่น่าทำร้ายกันแบบนี้''
''ใช่ๆทำไม ไม่แจ้งตำรวจจับมันฐานทำร้ายร่างกายละ เอาให้มันติดคุกหัวโตไปเลย'' เสียงอีนิ้งแฟนเก่ามันว่าผม
''มันไม่มีอะไรมากหรอกแค่เข้าใจกันผิด มันสองคนเป็นแฟนกันเดี๋ยวมันก็ปรับความเข้าใจกันเองแหละ''
''หนีหายไปแบบนี้มันจะกลับมาทำไม มันคงกลัวความผิดที่ร้ายคนอื่น''ปากดีจริงแฟนเก่ามันเนี้ย เดี๋ยวมึงเจอกูแน่
ผมยืนกำมือแน่น เดี๋ยวได้เจอกูแน่ทั้งสองคน
เพื่อนๆมันคงเห็นว่าผมกำลังโกรธ เลยบอกให้สองคนนั่นกลับไปก่อน แต่ไม่มีใครยอมกลับ
''พี่ว่าน้องนุกลับไปก่อนดีมั้ย''ไอ้ติพูดกับเด็กนั่น และแฟนเก่าของไอ้แมน
''นิ้งก็เหมือนกันกลับไปก่อนดีกว่า''
''ผมไม่กลับครับ''
''นิ้งก็ไม่กลับ''
เมื่อแน่ใจว่าสองคนนั่นไม่กลับแน่ๆก็ดีเหมือนกันจะได้จัดการมันซะทีเดียวพร้อมๆกันจะได้ไม่ต้องเสียเวลา ผมเลยเดินออกไป
''ดีแล้วที่ไม่กลับ กูจะได้จัดการซะที่เดียวทั้งเก่าและใหม่ คุณพยาบาลครับเดี๋ยวจัดการเองครับ''
''น้องเป็นใครค่ะ ''
''ผมเป็นเพื่อนกับคนป่วยครับ เดียวผมจัดการให้เอง''
''น้องทำได้หรือค่ะ''
''ทำได้ครับ ทำได้ทุกอย่าง ทำได้ทุกเรื่อง''
''งั้นพี่ขอบคุณมากเลยนะค่ะ เพราะคนไข้ไม่ยอมให้ทำอะไรเลย พี่ฝากด้วยนะค่ะมีอะไรเรียกพี่ได้เลยค่ะ''
''ครับ ขอบคุณมากครับ''
พอคุณพยาบาลเดินจากไปไอ้ตัวดีมันก็ร้องเรียกหาผมทันทีที่ได้เห็นหน้า
''วิน วินกลับมาแล้ว แมนขอโทษแมนผิดไปแล้วยกโทษให้แมนนะ''
''หุบปากของมึงไปเลยไอ้แมน กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงที่มึงโดนมันยังน้อยไป ยกโทษให้มึงเหรอแล้วไอ้อี สองตัวนี้ละมึงจะว่าไง''
''แมนไม่ได้มีอะไรกับเขานะวิน แมนรักวินคนเดียว''
''ดี ได้ยินแล้วใช่มั้ย มันบอกว่ามันรักกูส่วนมึงสองคน ออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว''
''ผมไม่ไป พี่แมนทำไมพูดแบบนี้ละ คืนนั้นยังบอกว่ารักผมอยู่ แล้วทำไมมาพูดแบบนี้ละ''
''พี่ขอโทษน้องนุ พี่มีเมียแล้ว แล้วพี่ก็รักเมียพี่มากด้วย คืนนั้นคงเพราะพี่เมาเลยพูดแบบนั้นออกไป''
ไอ้เด็กนั่นพอไดยินสิ่งที่ไอ้แมนพูดถึงกับร้องไห้น้ำตาตก คงไม่นึกว่าไอ้แมนมันจะพูดออกมาว่าไม่ได้รัก
ส่วนอีนิ้งแฟนเก่าของมัน ที่จะมาขอคืนดีกับไอ้แมน พอได้ยินไอ้แมนบอกว่ารักผมมาก ถึงกับเดินเข้ามาจะทำร้ายผม
''แน่จริงลองเข้ามา แล้วอย่าหาว่ากูใจร้ายและหน้าตัวเมียก็แล้วกัน กูไม่สนใจว่าเป็นใคร ไม่ว่าผู้หญิงผู้ชายก็เข้ามาเลย ถ้ากูมองแล้วว่าหน้า
ไม่เหมือนพ่อแม่กู กูเอาเจ็บแน่ กุไม่ทำร้ายใครแต่ใครอย่ามาทำกูก่อนถึงเป็นแฟนกูก็ไม่เว้น''
''แน่นักเหรอมึง อีวินอีเกย์วิปริต กูไม่กลัวมึงหรอก''อีนิ้งเดินเข้ามาตั้งท่าจะตบผม แต่ผมได้ผลักมันออกไป จริงๆก็ไม่อยากจะทำร้ายผู้หญิงหรอก
แต่ถ้ามันเหลือทนก็ไม่แน่ ไอ้แมนพอเห็นอีนิ้งล้มลงมันก็ลุกขึ้นมาจากเตียง เดินเข้ามาห้ามอย่าให้ผมทำร้ายอดีตแฟนเก่าของมัน
''วิน อย่าทำร้ายนิ้ง แมนกับนิ้งไม่มีอะไรกันแล้วเขาแค่มาเยี่ยมแมน''
''มึงเข้าข้างมันเหรอ มึงกลัวกูจะทำร้ายมันใช่มั้ย กูบอกแล้วว่ากูไม่ทำร้ายใครก่อน แต่ถ้าใครมาทำให้ก็เจ็บ มันคนนั้นต้องเจ็บกว่ากู
งั้นมึงเป็นคนแรกก็แล้วกัน''
หลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึง ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อมันอยากจะเจ็บอีกผมจัดการให้ได้ มันจะได้ลิ้มรสชาติมือและตีนของเมียมันว่ามันส์
แค่ไหน พวกเพื่อนมันจะเข้าแต่ผมชี้หน้าพวกมันไว้ว่าอย่าเข้ามายุ่งไม่งั้นพวกมันผมก็ไม่เว้น
ส่วนไอ้อีทั้งสองพอเห็นว่าไอ้แมนโดนผมซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย และไม่มีใครเอาผมอยู่ก็รีบวิ่งแจ้นออกจากห้องไป
เพื่อนมันได้แต่มอง พวกมันไม่กล้าเข้ามายุ่งตอนที่ผมอารมณ์ฉุดไม่อยู่แบบนี้ ส่วนไอ้ตัวดีตอนนี้สลบครับ นอนหมดสภาพคาตีนของผม
เดี๋ยวคอยว่ากันเรื่องรักษาบาดแผล เพราะว่าผมกำลังมันส์ในอารมณ์ที่มันทำให้ผมเป็นแบบนี้
วันหลังมันจะได้รู้ว่าอย่าทำให้ผมหึงอีก
มาแล้วครับ
โพลล์
หัวข้อ: (เรื่องสั้น8){น้องจ๋า..น้องน่ารัก}p19 02-02-54 END(ช่วยย้ายห้องด้วยครับ (อ่าน 193133 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก