ต่อช่วงที่2
การเดินทางทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อยเพราะพวกไอ้จักรกับน้องปันเขาหลับไปตลอดทางเลยไม่ได้ยินเสียงทะเลาะกัน
ส่วนที่รักของผมก็นั่งคุยเป็นเพื่อนผมที่ขับรถไม่ยอมหลับยอมนอนเหมือนกัน
บอกว่าเป็นห่วงผม กลัวไม่มีใครนั่งคุยเป็นเพื่อน กลัวผมหลับใน เพราะนานๆถึงได้ออกต่างจังหวัดสักครั้ง
เพราะผมไม่ได้ขับรถทางไกลบ่อยๆ เลยนั่งจ้อเป็นเพื่อนผมไปตลอดทาง เห็นมั้ยบอกแล้ว
ว่าแฟนของผมน่ารักที่สุด อย่างนี้ไม่รักได้ไงครับ
ผมขับรถมาเรื่อยๆมาจนถึงยังที่พัก เป็นบ้านพักชายทะเลอากาศดีสดชื่นเป็นอย่างมาก
น้องป่านพอได้เห็นหาดทราย น้ำทะเลเขียวใสแจ๋วก็ทำหน้าตาโต ดีใจออกนอกหน้า
เปิดประตูก็วิ่งลงไป่ที่ชายหาดทันที ไม่ยอมปลุกเพื่อนหรือคนอื่นๆเลยครับ ผมได้แต่ยิ้มและส่ายหน้า
สงสัยจะชอบเอามากๆ ผมเลยปลุกไอ้พวกที่นอนหลับอยู่ในรถให้ตื่น
''ตื่นได้แล้วพวกมึง ถึงแล้วจะนอนไปถึงไหนกันวะ ตื่นได้แล้วครับน้องปัน''
''ทีน้องปันพูดเพราะเชียวนะมึงไอ้ภูมิ ''ไอ้กร
''อ้าว ก็น้องเขาพูดกับกูเพราะๆ กูก็ต้องพูดกับน้องเขาดีๆสิว่ะ''
''แล้วน้องป่านหายไปไหนแล้วว่ะไอ้ภูมิ''
''จริงด้วยพี่ภูมิไอ้ป่านมันหายไปไหนแล้วครับ''น้องปันถามหาเพื่อนเมื่อไม่เห็น
''โน้นไงน้องปัน มาถึงก็ไม่ได้สนใจใคร วิ่งลงไปที่ชายทะเลทันทีเลยครับ''
''โห!มันไม่ยอมเรียกผมเลย''
''สงสัยน้องเขาชอบมาเที่ยวชายทะเลมากว่ะ''
''อืม!กูก็ว่างั้น น้องเขาชวนกูมาเที่ยวหลายครั้งแล้วแต่กูไม่ค่อยว่าง พวกมึงก็รู้ กูเลยผลัดน้องเขามาเรื่อยๆ''
''เอาว่ะคราวนี้ไหนๆก็มาแล้ว เที่ยวให้คุ้มก็แล้วกัน''
''กูก็ว่างั้นแหละไอ้กร ไปๆเอาของเข้าที่พักกันดีกว่า ''
ผมเดินลงไปที่ชายหาดเรียกที่รักขึ้นมายังที่พักก่อน เดี๋ยวตอนเย็นๆค่อยลงไปเดินเล่น
เห็นน้องเขาเดินเล่นอย่างสบายใจผมดีใจที่ตามใจน้องเขาเพราะน้องป่านอยากมาเที่ยวหลายครั้งแล้ว
แต่ผมไม่ค่อยว่าง คราวนี้เป็นช่วงที่อะไรมันลงตัวก็เลยรับปากน้องเขาว่าจะพามาเที่ยวที่ชายทะเล
มาพักผ่อนอย่างๆจริงๆจังซะที
''ชอบมากเลยเหรอครับ ไม่เห็นสนใจพี่เลย''
''ครับพี่ภูมิป่านชอบมากเลยละ ชอบชายหาดสวยๆ น้ำทะเลเขียวใสแจ๋ว
ป่านชวนพี่มาหลายครั้งแล้วแต่พี่ไม่ว่างซะที มาคราวนี้อยู่เที่ยวหลายๆวันหน่อยได้มั้ยครับพี่ภูมิ''
''ได้ครับพีตามใจน้องป่าน อยากเที่ยวกี่วันดีละ''
''แล้วแต่พี่ภูมิก็แล้วกัน''
''ตามใจพี่แน่นะ''
''ครับ''
''ถ้าตามใจพี่ ตอนนี้พี่ว่าเราสองคนไปที่ห้องพักก่อนดีกว่านะครับ''
''เอ่อ!ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นะครับพี่ภูมิ''
''ก็น้องป่านว่าตามใจพี่ไงครับ ก็ต้องตามใจทุกอย่างสิ อีกอย่างตอนเราสองคนคบกัน
เราก็ไม่ได้ไปเที่ยวฮันนีมูนที่ไหนสักครั้ง มาเที่ยวครั้งนี้ถือว่าเป็นการฮันนีมูนไปในตัวก็แล้วกันนะครับ
อีกอย่างพี่ก็ตามใจน้องป่านแล้วที่เหลือน้องป่านก็ต้องตามใจพี่บ้างนะครับ
แต่ตอนนี้พี่ว่าเราสองคนไปที่พักก่อนดีกว่านะครับเพราะเพื่อนพี่และน้องปันรออยู่''
''ครับพี่ภูมิ''
เราสองคนเดินกลับไปยังที่พักที่ได้จองเอาไว้ ไอ้จักรพักกับน้องปัน ไอ้กรพักอีกห้องนึง
สวนผมพักกับน้องป่านสุดที่รักของผมครับ
แต่น้องปันทำท่าจะไม่ยอมพักกับไอ้จักร เพราะต้องการจะพักกับน้องป่านที่รักของผม
แล้วนึกว่าไอ้จักรมันจะยอมเหรอครับ เพราะมาเที่ยวสถานที่แบบนี้อะไรๆก็เป็นใจไปหมด
แล้วเรื่องอะไรจะให้แฟนของตัวเองไปนอนกับคนอื่นถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะ
โอกาสอย่างนี้มันไม่ได้มีบ่อยๆซะด้วยสิ อีกอย่างผมเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน
อย่าว่าแต่ไอ้จักรไม่ยอมเลย
''ไม่ได้ครับน้องปัน น้องป่านต้องนอนห้องเดียวกันกับพี่นะครับ''ผมพูดกับน้องปันที่ยืนหน้างอ
''เป็นไงพี่บอกแล้วก็ไม่เชื่อว่ามันไม่ยอมหรอก มันพาแฟนมันมาฮันนีมูน น้องปันจะไปเป็นก้างมันทำไม''
''ก็ผมอยากนอนกับเพื่อนผมไม่ได้รึไงลุง''
''ไม่ได้!ถึงน้องป่านยอมแต่พี่ไม่ยอมเข้าใจมั้ย''
''ไม่เข้าใจ ไม่ต้องมาเสียงดังใส่ผมเลยนะลุง''
''อย่าดื้อได้มั้ย มานี่เลยมา อยากนอนมานอนกับกูนี่ ไม่ต้องไปนอนกับคนอื่น''ไอ้จักรมันลากน้องเข้าห้องทันที
เสียงน้องปันดังโวยวายขึ้นแต่สักพักก็เงียบลงเมื่อเข้าไปในห้อง เงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมกับน้องป่านได้แต่ส่ายหน้าในความดื้อรั้นของน้องปันที่ไม่ยอมไอ้จักรเลยสักครั้ง
ส่วนไอ้กรมันไม่พูดอะไรอยู่แล้วเอาแต่ยิ้ม มันเองก็รู้ๆอยู่เลยไม่สนใจวาเพื่อนมันจะทำอะไรกับน้องเขา
เพราะเหตุการณ์นี้เห็นกันเป็นประจำ เพราะมันเถียงกันเดี๋ยวมันก็เอากันแล้วมันก็ดีกัน เห็นจนชินตาแล้วละ
ไอ้กรเดินไปที่ห้องพักของมัน ส่วนผมกับน้องป่านก็เดินเข้าห้องพัก มันเป็นห้องที่สวยงามมาก
อยู่ติดกับชายทะเล มองไปก็เห็นหาดทรายขาว มองไปจนสุดสายตา
ที่รักของผมปิดหน้าต่างยืนมองออกไปข้างนอก ลมทะเลพัดเข้ามาในห้องทำให้เย็นสบาย
ผมเดินเข้าไปกอดน้องป่านเอาไว้ น้องหันมามองหน้าผมแล้วยิ้ม
''สวยมากเลยครับพี่ภูมิป่านชอบมากเลย''
''ครับสวย ชอบมากเหรอครับ''
''ครับป่านชอบมาก เคยฝันเอาไว้ว่าอยากมีบ้านริมชายหาดแบบนี้สักหลังนึง อยู่กับคนที่ป่านรัก
แต่มันคงเป็นได้แค่ฝัน''
''แล้วทำไมถึงได้คิดว่ามันเป็นแค่ฝันละครับ ไมคิดว่ามันจะเป็นจริงบ้างเหรอ''
''ป่านยังเรียนอยู่เลยพี่ภูมิ อีกหลายปีกว่าจะจบ กว่าจะได้ทำงานเก็บเงินได้ก็คงอีกหลายปีเหมือนกัน''
''แล้วทำไมไม่พูดกับพี่ละครับ น้องป่านเห็นพี่เป็นใคร ถึงไม่ยอมบอก พี่น้อยใจนะที่น้องป่านพูดแบบนี้''
''ก็พี่ภูมิทำงานป่านไม่อยากรบกวน เห็นพี่ยุ่งๆเลยไม่อยากจะพูดเรื่องแบบนี้เพราะมันยังไกลตัว
ของป่าน มันเป็นแค่ฝันนะพี่ภูมิ แต่เอาเข้าจริงๆป่านคงมาอยู่ที่แบบนี้ไม่ได้หรอก''
''ทำไมละครับ ทำไมถึงมาอยู่ที่แบบนี้ไม่ได้''
''ถึงป่านเรียนจบแล้วได้ทำงาน เก็นเงินซื้อบ้านที่นี่หรือว่าที่ไหนที่ป่านฝันไว้ แต่ถ้าไม่มีพี่ภูมิอยู่ด้วย
ป่านเองก็อยู่ที่นั่นไม่ได้หรอกครับพี่ภูมิ''
''ชื่นใจมากเลยครับน้องป่าน ที่พูดแบบนี้ พี่เองก็อยู่ไม่ได้เหมือนกันถ้าน้องป่านไม่อยู่ด้วย''
''ป่านก็เหมือนกันพี่ พี่ภูมิอยู่ที่ไหนป่านก็อยู่ที่นั่น ป่านขาดพี่ภูมิไม่ได้แล้วละ''
''พี่ก็เหมือนกันครับ พี่รักป่านนะครับ''
''ป่านก็รักพี่ภูมิ'' น้องป่านพูดจบ
ผมจูบน้องป่านทันทีที่น้องเขาพูดจบ น้องเขาก็จูบตอบกลับมาหลายสิ่งหลายอย่างที่ได้รวมกัน
เป็นความรัก ความรักที่ผมเองก็เพิ่งเข้าใจว่าผู้ชายก็รักกันได้ถ้าเราสองคนเข้าใจซึ่งกันและกัน
และอยู่กันด้วยเหตุผลความเข้าใจกัน
ผมจูบกับน้องป่านที่หน้าต่างจนอารมณ์ของผมและน้องป่านไปไกลเกินที่จะกู่กลับมาได้
เสื้อผ้าของเราสองคนหลุดหายไปจากตัวตอนไหนก็ไม่รู้ได้ ตอนนี้เราสองคนก็เหลือแต่ตัวไร้เสื้อผ้าติดกาย
ร่างกายที่ไร้เสื้อผ้าของป่าน ที่ผมเองสัมผัสมากี่ครั้งก็ยังน่าลูบใล้เหมือนเดิม
ผิวกายที่แน่นและแข็งแรงตามประสาวัยรุ่นที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี มันน่าสัมผัสเสมอ
ไม่ว่ากี่ครั้งที่ได้สัมผัสผิวกายของคนๆนี่ มันทำให้ผมมีความสุขเป็นอย่างมาก
จนผมหลงใหลกับร่างกายของน้องเขาเสมอ ทุกท่วงท่าที่เราเคยร่วมเสพกันมา
ไม่มีครั้งไหนที่ผมไม่เต็มอิ่มกับรสสวาทที่น้องเขามอบให้ ครั้งนี้ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น
น่าจะมีความสุขกว่าครั้งไหนๆ ผมลูบใล้ร่างกายของน้องป่าน ทุกครั้งที่ผมสัมผัสร่างกายน้องป่าน
ก็จะได้ยินเสียงครางตอบรับกลับมาทุกครั้งเสมอไป
จูบไปน้องเขาจูบตอบกลับมา จากที่อ่อนโยนก็ดูรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ บรรยากาศเป็นใจเหลือเกิน
ตอนนี้เอาอะไรมาฉุดก็หยุดเราสองคนไม่ได้แล้ว ท่อนเนื้อร้อนๆของผมที่ตอนนี้ประกบน้องป่านอยู่ทางด้านหลัง
มันดุนดันที่จะเข้าไปในร่างกายของคนข้างหน้าที่ผมประกบอยู่ให้ได้
มือข้างนึงของผมกอดรัดร่างกายของน้องเขาเอาไว้ อีกข้างนึงก็วนอยู่ที่ปากทางเข้าที่เคยสัมผัสมาทุกครั้ง
มือกอดปากประกบ อีกนึงก็เข้าไปในตัวของตัวของน้อง เสียงครางกระเส่าทีดังอู้อี้ไม่ได้ศัพท์
มันเร้าอารมณ์ดีเหลือเกิน เมื่อทุกอย่างพร้อมทั้งคนและอารมณ์ของเรามันได้ที่
ผมก็จัดการเอาท่อนเนื้อที่แข็งแรงของผมจ่อที่ปากทางเข้าแล้วลากขึ้นลงเพื่อเพิ่มความเสียวซ่าน
ให้กับน้องป่านอีกครั้ง เสียงร้องตอบกลับมาว่าอย่าทรมานน้องเขาอีกเลย
''พี่ภูมิ อย่าทรมานป่านอีกเลยพี่ ป่านเสียว ซี๊ดดดอ่า''
''ได้เลยครับที่รัก พี่เองก็เสียวสุดๆแล้วเหมือนกัน แต่ตอนนี้พี่ขอสดๆนะครับที่รัก เพราะพี่ทนไม่ไหวแล้ว''
''อื่อออเข้ามาเลยครับ ตอนนี้อะไรป่านก็ยอมแล้ว''
''พร้อมแล้วนะครับ น้องป่านอย่าเกร็งนะเดี๋ยวมันจะเจ็บ''ผมดันเข้าไป
''อื่ออออ่า อ๊ะเบาๆพี่มันแน่น ช้าๆอย่าเพิ่งดันเข้าป่านจุก''
''ครับ น้องป่านอย่าเกร็งสิครับ ปล่อยตัวตามสบายไม่ต้องเกร็งนะครับเดี๋ยวพี่ภูมิจะทำเบาๆนะครับ''
''อื่อออออ''เสียงครางกระเส่าที่น้องเขาร้องออกมา เมื่อร่างกายของน้องป่านไม่เกร็งเหมือนตอนที่ผม
ดันท่อนเนื้อเข้าไปตอนแรก ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมอีกครั้งผมค่อยๆดันท่อนเนื้อเข้าไปอีกครั้ง
แล้วร่างกายของน้องเขาก็กลืนกินน้องชายของผมเข้าไปจนหมด ร่างที่ร้อนเป็นไฟ
ข้างในก็ร้อนรุ่มเหลือเกินร้อนเหมือนเจ้าของร่างที่ตอนนี้กระเด้งรับทุกครั้งที่ผมกระแทกเข้าไปในร่างกาย
ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งน้องเขาก็รับผมได้เสมอ ร่างกายของเราสองคนเหมือนเป็นคนๆเดียวกัน
ท่อนเนื้อที่เชื่อมต่อเราสองคนไว้ มันทำหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดี
ทุกๆครั้งที่ดูว่าเป็นสุขสุดยอดแล้ว ครั้งนี้ดูจะเป็นสุขกว่าครั้งไหนๆ ทุกอย่างมันเป็นใจ
ไม่มีใครเข้ามาขัดขวางความสุขของเราสอง มันอาจจะดูน่าอายเพราะเราของคนมีอะไรกันที่ริมหน้าต่าง
ที่ยังเปิดอยู่ แต่มันก็มีความสุขที่ได้เปลื่ยนบรรยากาศ มันท้าทายและเพิ่มอารมณ์หื่นของเราสองคนได้เป็นอย่างดี
เสียงเนื้อกระทบกันดัง ปัปปปปปปไม่ขาดสายพร้อมเสียงครางของสองเราที่เรียกชื่อของกันและกัน
มันเพิ่มอารมณ์ของเราทุกครั้งที่เรามีกันและกัน
เมื่อจบครั้งแรก ก็มาต่อครั้งที่สองกันที่ห้องน้ำตอนที่เข้าไปทำความสะอาดร่างกาย
และมันก็มีครั้งต่อมาอีกหลายๆครั้ง จนมืดค่ำเพื่อนถึงได้มาเรียกผมกับน้องป่านออกจากห้องเพื่อไปหาอะไรทานกัน
เจอหน้าไอ้กรมันแซวว่าถ้าไปเรียกสงสัยได้ตายคาห้องกันบ้างทั้งสองคู่
เมื่อเจอไอ้กรแซวเข้าอย่างนี้ น้องป่านกับน้องปันถึงกับพูดไม่ออก เพราะแต่ละคนดูหมดสภาพ
ทั้งน้องป่านที่เดินผมต้องประคองเอาไว้ ส่วนน้องปันไม่ต้องพูดถึง ไอ้จักรเดินกอดเอวเอาไว้แน่น
สงสัยถ้าปล่อยให้เดินเองคงล้มอย่างแน่นอนแถมน้องเขายังอายหน้าแดงอีกด้วย
ผมบอกแล้วว่าไอ้จักรมันรักของมันมาก แต่ไม่แสดงออกทางวาจาแต่มันแสดงออกทางกาย
พวกผมสองคู่มีความสุขด้วยกัน แต่ไอ้กรที่ไม่ได้เอาแฟนคนที่มันคบมาด้วย
ผมบอกให้มันชวนมาด้วยแต่มันบอกว่าขี้เกียจรำคาญ มาเที่ยวกับผู้ชายด้วยไม่อยากพาผู้หญิงมาด้วย
เดี๋ยวไมสนุก พวกผมเองก็แล้วแต่มัน แฟนที่มันคบก็ไม่รู้ว่ามันจะจริงจังสักแค่ไหน
อยากให้มันเจอคนที่ใช่อยากผมกับไอ้จักรเสียที มันจะได้เจอคนที่มันรักและเข้าใจอย่างพวกผม
ที่ได้ชื่อว่ารักผู้ชาย และมีแฟนเป็นผู้ชาย รักที่ไม่มีพรมแดน ไม่ว่าเพศไหนถ้าเราเข้าใจคำว่ารัก
เราก็มีความสุขกับมันได้เสมอ เหมือนผมทีได้รักกับน้องป่าน
พี่ภูมิรักน้องป่านนะครับ
รักทุกคนด้วยนะครับ
โพลล์
หัวข้อ: (เรื่องสั้น8){น้องจ๋า..น้องน่ารัก}p19 02-02-54 END(ช่วยย้ายห้องด้วยครับ (อ่าน 195046 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก