เรื่องที่6 รักแท้แพ้ใกล้ชิด
คุณรู้จักความรักดีแค่ไหน? แล้วคำว่าอกหักละมันเจ็บแค่ไหนคุณพอจะรู้มั้ย?
รักแท้มันมีอยู่จริงมั้ย? แล้วมันแพ้คำว่าใกล้ชิดหรือเปล่า มันจะจริงอย่างที่เขาว่ามั้ย?
คุณว่าจริงมั้ย ที่รักแท้ต้องแพ้ใกล้ชิดทุกครั้งไป!
คุณไม่เจอกับตัวเองคุณคงไม่รู้หรอกว่าตอนที่ได้เห็นแฟนของตัวเองนอนกอดอยู่กับเพื่อนรัก
บนร่างกายที่ไม่มีอะไรติดตัวนอกจากผ้าห่ม และกลิ่นคาวน้ำกามของมันทั้งสองคน
ที่ติดอยู่บนเตียงของผม ห้องของผม คนรักของผมที่โดนเพื่อนของตัวเองเสียบแทนที่ผม
ทั้งที่บนเตียงและในตัวของคนที่ผมรัก น่าสมเพชจริงๆ เลี้ยงไม่เชื่องทั้งเพื่อนและแฟน
มันเจ็บปวดในอกแค่ไหน คุณว่าอกหักมันเจ็บแล้ว แต่การที่โดนแฟนและเพื่อนรักของตัวเองทรยศหักหลังมันเจ็บยิ่งกว่า
เจ็บจนพูดไม่ออก จะฆ่าให้ตายก็ทำไม่ได้ เมื่อคนที่ตัวเองรักทั้งสองคน ไม่ได้รักเราอย่างที่เรารักมันทั้งสองคน
เพราะถ้าทำร้ายมันทั้งสองคนก็เหมือนกับเราทำร้ายตัวเอง
เพราะคำว่าเชื่อใจ เชื่อใจแฟนของตัวเองที่บอกกันว่ารัก และเชื่อใจเพื่อนรักที่บอกว่าเป็นเพื่อนแท้
น่าสมเพชตัวเองจริงๆ ที่เชื่อใจคนง่ายๆ แต่ที่ใจง่ายยิ่งกว่ากลับกลายเป็นคนที่ผมรักทั้งสองคน
เมื่อมันง่ายดายอย่างนี้ผมเองก็ไม่น่าจะเสียใจกับคนแบบนี้อีกต่อไป เมื่อเลือกแล้วได้ไม่ดีก็ปล่อยมันไป
เสียใจ.. ใช่ผมเสียใจ แต่กับคนแบบนี้ เสียดายเวลาที่มานั่งเสียใจ
เจ็บใจ...ใช่ผมเจ็บๆมากด้วย เจ็บที่เชื่อใจตัวเอง
ทำร้าย...ใช่ผมทำร้ายมัน ตอนที่เห็นมันห้ามใจไม่อยู่จริงๆ เสียใจที่ไปทำร้ายมัน ไม่น่าให้ร่างกายของผม
สัมผัสกับคนแบบนั้นให้มีราคีติดตัวมา
ปล่อยมันไปทั้งสองคน ทางใครทางมันอย่าได้มาเจอกันอีกเลย ผมไม่เสียดายกับคำว่าเพื่อน
เพื่อนกินหาง่าย แต่เพื่อนตายหายาก ไม่นานหรอกผมก็มีเพื่อนใหม่ถึงไม่รู้ใจ แต่มันคงไม่มีวันทำร้ายผมได้อย่างแน่นอน
เพราะผมคงจะจำวันนี้ไปจนวันตาย
สัญญา...มันก็แค่ลมปากของคนที่ไม่รักษาคำพูด......ว่าเราสองคนจะรักกันตลอดไป
ผมชื่อทิมมีเพื่อนรักอยู่สองคน ชื่อโชค กับบาส เราสามคนเป็นเพื่อนรัก เรียนด้วยกัน
กินนอนเที่ยวด้วยกันเสมอ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเราสามคนก็ร่วมด้วยช่วยกันเสมอ
ตอนนี้เราสามคนต้องไปฝึกงานเพราะเรียนใกล้จะจบกันแล้ว พวกมันสองคนได้ฝึกงานที่ในจังหวัดที่เรียนอยู่
ส่วนผมต้องไปฝึกงานสอนที่ต่างจังหวัด ผมเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรที่ต้องออกไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดแต่อยางใด
จะมีบ้างก็เรื่องที่ต้องไปอยู่คนเดียว ไม่มีเพื่อนๆไปด้วยต้องห่างจากเพื่อนและที่สำคัญต้องห่างจากแฟน
ครับผมมีแฟนแล้ว แล้วแฟนของผมก็เรียนอยู่ที่เดียวกันกับผมและเพื่อนๆ
น้องเขาชื่อน้องเร เป็นผู้ชายครับน่ารักมาก เรเขาเป็นรุ่นน้องของผม ตอนรับน้องผมเห็นน้องเขา
น่ารักดีก็เลยจีบ แรกๆน้องเขาก็ไม่เล่นด้วยแต่ผมเองก็ตื้อจนน้องเขาใจอ่อนเลยยอมรับเป็นแฟนกับผม
ตอนนี้เราสองคนพักด้วยกันไม่ต้องลำบากเรื่องการเดินทางไปเรียน
อยู่ที่นี่เพื่อนๆมันก็แวะเวียนมาหาผมเป็นประจำทั้งไอ้โชคและไอ้บาส บางครั้งก็กินนอนอยู่ที่นี่เลยก็มี
ไม่รู้ว่าพวกมันสองคนจะเช่าหอเอาไว้ทำไม ในเมื่อมันสองคนไม่ค่อยได้อยู่ส่วนมากจะมาอยู่ที่ห้องของผม
ผมและน้องเรก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรอยากจะมาก็มา เรื่องกินพวกมันสองคนก็ช่วยกันซื้อหามาไว้ที่ห้อง
น้องเรก็น่ารักมากไม่ได้รังเกียจอะไรที่เพื่อนของผม มาอยู่ที่ห้องทั้งๆที่เพื่อนของน้องเรเองก็ไม่ได้
มารบกวนอะไรมากมายนานๆถึงจะมาหาน้องเรสักครั้ง ผมเองก็บอกว่ามาเที่ยวได้เลย
แต่น้องเขาบอกว่าเกรงใจผม เพราะเราสองคนอยู่กันแบบคนรัก ก็เลยไม่อยากจะมารบกวน
ไม่เหมือนกับเพื่อนๆของผมที่มาได้ทุกวันไม่รู้ว่ามันจะมาทำไมนักหนา แต่ก็ดีเหมือนกันน้องเรจะได้ไม่เหงา
เพราะน้องเขาเข้ากับคนอื่นๆได้ง่าย เพื่อนๆของผมเอง น้องเรก็สนิทดีพูดคุยเป็นกันเองเกือบทุกคน ผมก็สบายใจ
ที่แฟนของตัวเองเข้ากับเพื่อนของผมได้อย่างดีไม่มีปัญหา
ผมกับน้องเรคบกันเพื่อนของผมเองก็ไม่มีปัญหาอะไร มันเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรน้องเขา
มันเองก็รู้ว่าผมเป็นเกย์ชอบผู้ชาย แต่มันขอไว้ว่าอย่าไปยุ่งกับพวกมันเป็นพอ
เมื่อถึงวันที่ต้องไปฝึกงานที่ต่างจังหวัด ผมก็เตรียมตัวทั้งของใช้ส่วนตัว เก็บของใส่รถยนต์
ที่ต้องเอาไปใช้ที่โน้น น้องเรกับเพื่อนๆมันอยากไปส่งผมที่ต่างจังหวัด แต่ผมบอกว่าไม่ต้องไปส่ง
ไม่อยากเห็นน้องเรต้องร้องไห้ ตอนที่ต้องจากกันที่โน้น ถึงเวลาก็ไม่ต้องร่ำลาอะไรมากเพราะผมบอกน้องเรเขาล่วงหน้า
มาหลายวันแล้ว น้องเขาเลยไม่มีอาการอะไรมากมายที่เราสองคนต้องจากกันนานประมาณสามเดือน
แต่มันนานมากสำหรับผม สามเดือนมันนานมากเพราะผมกับน้องเร ไม่เคยห่างกนเลยตั้แต่เราได้คบกันมา
ไม่มีวันไหนที่เราต้องห่างกันนานแบบนี้ เพราะทุกวันที่อยู่ที่นี่ ตอนที่เราสองคนต้องห่างกันก็คือตอนเรียนเท่านั้น
นอกนั้นเราสองคนอยู่ด้วยกันตลอด เพื่อนๆมันก็รู้ดีว่าผมรักน้องเขามาก
เมื่อถึงเวลาเดินทางของผม เพื่อนมันก็มารวมตัวกันที่บ้านพักของผม น้องเรทำท่าจะร้องไห้
ที่เราสองคนต้องจากกัน ผมบอกว่าไม่ต้องร้องเพราะผมไปไม่นานเดี๋ยวก็กลับมา มีอะไรก็โทรไปหาได้ตลอดเวลา
''มึงสองคนดูแลน้องเรด้วยนะไอ้บาส ไอ้โชค อย่าให้แฟนกูต้องลำบากละ''
''เอ่อน่า กูจะดูแลให้เป็นอย่างดีเลนมึง ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม มึงไม่ต้องห่วง'' เป็นไอ้บาสที่พูดออกมา
''กูขอบใจมึงมากไอ้บาส ไอ้โชคด้วย กูฝากมึงด้วยนะไอ้โชค''
''เออๆกูรู้แล้วมึงไม่ต้องบอกกูก็ดูแลให้อยู่แล้ว มึงไปให้สบายใจเถอะ มีอะไรก็โทรมาถามได้''
''ขอบใจวะเพื่อน''
''ไปเถอะมึงต้องขับรถอีกไกลๆ ขับช้าๆอย่ารีบ ถึงแล้วโทรมาบอกด้วยนะเว้ย''
''กูไปก่อนพวกมึง พี่ไปก่อนนะครับน้องเร''
''ครับพี่ทิม เรรักพี่ทิมนะครับ ดูแลตัวเองด้วย''
''พี่ก็รักนองเรนะครับ โรหาพี่ทุกวันนะครับน้องเร''
''ครับพี่ทิม เรจะโทรหาพี่ทุกวัน''
''พี่ไปก่อนนะครับ จุ๊บบ''
ผมเดินขึ้นรถแล้วก็ขับออกไป ผมมองทางกระจกมองไปข้างหลังที่ผมขับรถจากมาเห็นน้องเรยืนเช็ดน้ำตาอยู่
ไม่อยากร่ำลากับน้องเขานานๆกลัว่าน้องจะร้องไห้ใส่ผม เดี๋ยวไม่ได้ไปกันพอดี เพื่อนๆมันก็ยืนปลอบใจอยู่ข้างๆ
แค่นี้ผมก็สบายใจแล้วละ ถึงผมไม่อยู่แต่ผมก็มีเพื่อนรักคอยดูแลคนที่ผมรัก น้องเขาจะได้ไม่เหงาช่วงที่ผมไม่ได้อยู่เคียงข้าง
ผมไปไม่นานแค่สามเดือนมันไม่นานเกินรอ ถ้ามีเวลาว่างผมบอกน้องว่าผมจะลงมาเยี่ยมก่อนจะฝึกงานเสร็จ
การเดินทางก็เป็นอย่างราบรื่นไม่มีปัญหาอะไร ผมเข้าไปที่บ้านพักที่ผมได้เช่าอยู่ มันไม่ได้แพงนัก
เพราะเป็นบ้านพักชั่วคราว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะผมไม่จำเป็นต้องใช่อะไรมากมาย
ไปกว่าให้มีที่นอน บ้านพักตรงนี้ก็อยู่ใกล้ๆกับที่ทำงาน แล้วก็ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก
เมื่อถึงผมก็จัดแจง เรื่องต่างๆทั้งเรื่องที่อยู่และติดต่อเรื่องที่จะเข้าไปฝึกงานสอนในวันพรุ่งนี้
เมื่อเสร็จเรื่องราวที่ติดต่อ ก็ถึงเวลาต้องโทรไปหาที่ที่รักว่าผมได้ถึงยังที่หมายแล้ว
รออยู่แป๊บนึง น้องเรก็รับสาย เสียงคนรักที่ผมคิดถึง ดูจะดีใจมากที่ผมโทรหา
''ถึงแล้วเหรอครับพี่ทิม''
''ครับพี่มาถึงแล้วนะครับน้องเร''
''เสร็จเรื่องแล้วเหรอครับถึงได้โทรมาหาเรได้''
''ครับมาถึงพี่ก็โทรจัดการเรื่องที่ต้องไปฝึกงานสอนวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้วครับ''
''ครับ''
''น้องเรละครับ เป็นยังไงบ้าง''
''เรไม่เป็นไรหรอกพีทิม เรอยู่ได้ พี่บาสกับพี่โชคก็อยู่เป็นเพื่อนพี่ทิมไม่ต้องห่วง''
''ครับ แต่พี่ก็เป็นห่วงอยู่ดี เราสองคนไม่เคยห่างกันแบบนี้ ถ้าไม่ติดกับเรื่องนี้พี่เองก็ไม่อยากจะมาหรอกครับ''
''เรเข้าใจครับพี่ เดี๋ยวเราก็ได้เจอกัน''
''รักษาตัวด้วยนะครับน้องเร พี่รักน้องเรนะครับ''
''เรก็รักพี่ทิมครับ ''
''พี่ไปพักผ่อนก่อนนะครับน้องเร น้องเรเองก็ไปพักผ่อนนะครับ ฝันดีนะครับน้องเร''
''ครับพี่ทิม พี่ทิมก็ฝันดีเช่นกันนะครับอย่าลืมฝันถึงน้องเรนะครับ''
''ครับ จุ๊บบบบครับ''
ผมบอกว่าฝันดีทั้งๆที่ยังไม่ค่ำเลย แต่ผมเดินทางมาไกลกลัวว่าหลับเพลินเลยบอกตอนนี้ซะเลยดีกว่าเดี๋ยวที่รักจะคิดมากอีก
นอนเล่นอยู่ในห้องนอนเพราะความเพลียก็เลยเผลอหลับไปจริงๆ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของ
เด็กวัยรุ่นบ้านข้างๆ ผมเลยเดินออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้เสียงดังแบบนี้ ไม่เกรงใจบ้านข้างๆบ้างเลย
เมื่อโผล่หน้าออกไปดูก็เจอกับวัยรุ่นที่บ้านข้างๆ ที่นั่งร้องรำทำเพลงอยู่หน้าบ้าน ดูท่าทางแล้วเกรียนๆกันทั้งนั้น
น่าจะอยู่ม.ปลายกันนั่งดื่มเหล้าที่หน้าบ้าน เมื่อเห็นว่าผมโผล่หน้าออกไปดู หนึ่งในนั้นหันมาเห็นหน้าผม
ก็ทักทายผมทันที
''สวัสดีครับพี่ พี่เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่เหรอ''
''ครับ''ผมเลยต้องตอบรับน้องเขาไป
''มาดื่มด้วยกันมั้ยพี่''เด็กคนที่ทักผมชวนดื่ม หน้าตาดีๆกันทั้งนั้น
''ไม่ดีกว่าครับ พี่เพิ่งมาถึงอยากจะพักผ่อน เอ่อ!น้องช่วยเบาเสียงลงหน่อยได้มั้ยครับ''ผมปฎิเสธไป ไม่อยากจะดื่มวันนี้
เพิ่งมาถึงไม่อยากจะเมาตั้งแต่วันแรกๆ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบดื่ม แต่อยากจะนอนพักจริงๆ
''ได้พี่ เดี๋ยวพวกผมจะกินกันอยากเงียบๆตามที่พี่ต้องการ''ไอ้เด็กที่ทักทายผม มันตอบออกมาท่าทางกวนๆแบบนั้น
ผมก็รู้แล้วละครับว่าวันนี้คงไม่ได้นอนแน่ๆเลย
''ขอบคุณมากครับน้อง''ผมขอบคุณน้องเขาแล้วก็ปิดประตู แต่สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นไอ้เด็กเกรียนคนนั้น
มันยักคิ้วให้ผมพร้อมกับจุ๊บปากให้อีกทีนึง ผมนึกว่าตัวเองได้ตาฝาดไปแต่มันไม่ใช่มันยังหันมาจุ๊บปากส่งมาให้ผมอีกที
ตาสว่างเลยครับ เจอเกย์วัยเกรียนเข้าให้แล้วละครับ แถมโคตรแมนอีกต่างหาก หน้าตาดีๆกันทั้งนั้น
ถ้ายังไมแฟนมันก็น่าสนใจอยู่หรอก แต่นี่ผมเองก็มีแฟนแล้ว ไม่อยากจะนอกใจแฟนตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน
อีกอย่างผมเองก็รักน้องเรมาก ไม่อยากให้น้องเขาไม่สบายใจเมื่อเราห่างกัน
ไอ้เด็กคนนั้นมันยิ้มใหญ่เมื่อผมหันกลับไปมองอีกครั้ง เฮ้อ?สามเดือนนี้ผมต้องเจอกับอะไรบ้างก็ไม่รู้
แต่ที่แน่ๆผมว่าผมต้องเจอกับวัยเกรียนกลุ่มนี้อย่างแน่นอน มันจะสงบสุขหรือเปล่าก็ไม่รู้ ปิดประตูล็อคห้องอีกครั้ง
กำลังจะเอนตัวลงนอนเสียงร้องเพลงที่เบาเสียงลงเมื่อกี้ก็ดังขึ้นอีกครั้ง แต่มันกลับดังขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว
ผมรู้ว่าเด็กเกรียนเหล่านี้กำลังแกล้งผม ทั้งเสียงกีต้าร์ ทั้งเสียงร้องที่ผสานขึ้นมาพร้อมๆกัน มันทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
เข้าใจครับว่าวัยนี้เป็นวัยที่อยากลอง ผมเองก็เคยผ่านมา และมันก็ผ่านมาไม่นานด้วยซ้ำ
เฮ้อ!ว่าแล้วเชียวว่าต้องเจออย่างนี้ ไอ้เด็กเกรียนเอ๋ย วันนี้ไม่อยากจะสร้างปัญหา
ไว้วันหนาดีกว่าเรายังต้องเจอกันอีกหลายวัน เดี๋ยวได้เจอกับพี่อย่างแน่นอนไอ้น้องเกย์วัยเกรียน
กว่าจะได้หลับก็ดึก ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เพราะเสียงเคาะประตูที่ดังอยู่หน้าบ้าน
เปิดประตูมาก็เจอหน้าใสๆของเด็กหนุ่มคนที่ทักผมเมื่อคืน
''มีอะไรหรือเปล่าครับน้อง''
''เห็นมันเช้าแล้ว ผมก็เลยมาเรียกพี่ดูนึกว่าพี่หลับเพลินก็เลยมาปลุกให้ตื่นได้แล้ว''
''ขอบใจนะครับน้องที่มาเรียกพี่ งั้นพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ''
''ไม่ชวนผมเข้าบ้านหน่อยเหรอพี่ ''
''หือ!แล้วน้องจะเข้ามาทำไมละครับ มีธุระอะไรกับพี่หรือเปล่า''
''ไม่ได้มีธุระอะไรหรอกพี่ แต่ผมอยากรู้จักพี่ รู้จักกันไว้คนบ้านใกล้กันนะ''
''อืม!แต่พี่ไม่ได้รู้จักกับน้องเลยนะครับ''
''โห!พี่ไม่รู้จักได้ไงเมื่อคืนผมก็ทักพี่แล้วนี่ ขี้ลืมจัง''อ้าว!กวนแล้วไอ้เด็กนี่ แค่ทักเอง
''แต่พี่ไม่ได้รู้จักชื่อน้อง แล้วน้องเองก็ไม่ได้รู้จักกันกับพี่''
''ผมชื่อพีท แล้วพี่ชื่ออะไรครับ''
''พี่ชื่อทิม''
''ที่นี้เรารู้จักกันแล้วพี่จะให้ผมเข้าบ้านได้แล้วยังละ''
''หา!เล่นแบบนี้กันเลยเหรอน้อง''
''อ้าว!ก็พี่ทิมบอกว่าเราสองคนยังไม่รู้จักกันพี่ก็เลยไม่ให้ผมเข้าบ้าน แล้วตอนนี้เราสองคนก็รู้จักชื่อกันแล้ว
พี่ก็ให้ผมเข้าบ้านของพี่ได้แล้วดิ เพราะเราสองคนรู้จักกันแล้วไง''
''เออ!อยากจะเข้าก็เข้ามา''เฮ้อโดนเด็กกวนแต่เช้าเลยครับ ไม่รู้ว่าอยากจะเข้ามาในห้องของผมทำไม
ไอ้เด็กคนนี้ หน้าตามันก็ดีอยู่หรอกแต่ท่าทางกวนๆที่เข้ากันกับหน้าแมนๆใสๆที่ดูกี่ทีก็ยิ่งดูดีมากมาย
ผมเองก็คงเผลอมองหน้าน้องเขานานเกินไปหรือเปล่าก็ไม่รู้เลยโดนเด็กมันทักขึ้นมาอีกครั้ง
''มองหน้าผมนานแล้วนะครับพี่ ผมหล่อมากเลยเหรอ ผมเห็นพี่จ้องหน้าของผมอยู่นาน''
''เออ!เปล่าไม่มีอะไรหรอกพี่ก็แค่สงสัยว่าน้องอยากจะเข้ามาที่ห้องของพี่ทำไมก็แค่นั้น''
''ผมก็บอกพี่แล้วไง ว่าผมอยากจะรู้จักคนบ้านข้างๆกัน ว่าแต่พี่มองหน้าผมทำไมเหรอครับ''
''เปล่าไม่มีอะไร''
''ไรว้า ไอ้เราก็หลงดีใจนึกว่าพี่จะชมว่าผมหล่อซะหน่อย เห็นพี่จ้องมองผมอยู่ตั้งนาน''
''อย่าหลงตัวเองให้มากนักไอ้น้อง''
''อืม!ใครๆก็ต้องเข้าข้างตัวเองกันทั้งนั้นแหละพี่ พี่ว่าผมหลงตัวเอง แต่พี่อย่ามาหลงผมทีหลังก็แล้วกัน''
''น้องว่าไงนะ''
''เปล่าครับ พี่ไม่ไปอาบน้ำเหรอ เดี๋ยวผมนั่งเล่นแถวนี้ก็แล้วกัน ''
''งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน''
''ครับ ตามสบายเลยครับพี่''
ผมว่าผมได้ยินอะไรไม่ผิด หูของผมคงไม่ฝาดอย่างแน่นอน ไอเด็กคนนี้มันพูดว่าผมอย่าไปหลงมันที่หลังก็แล้วกัน
แต่คงยากหน่อยนะไอ้น้องเพราะพี่แฟนแล้ว
ผมเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายใจ ไม่ได้คิดว่าหลังจากนี้จะมีเรื่องวุ่นๆเข้ามาในชีวิตทั้งเรื่องดีๆ
และเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตของผม
มาอีกเรื่องแล้วนะครับทุกคน
รอลุ้นตอนต่อไปว่าจะเป็นอย่างไร
:กอด1:ทุกคนครับ
โพลล์
หัวข้อ: (เรื่องสั้น8){น้องจ๋า..น้องน่ารัก}p19 02-02-54 END(ช่วยย้ายห้องด้วยครับ (อ่าน 195439 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก