หัวข้อ: [เรื่องเล่า]จาก เก่ง ถึง ตี๋ ũ

[~ScAreD:SAcreD~]

รอลุ้นแผนอันชั่วร้ายที่เราชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ 

ไอ้กลด ไอ้เลว

[nanao]

มีให้ลุ้นได้เรื่อย ๆ ดีจริงๆเลย 

[gashkung]

มาเร็ว ๆ นะคร้าบ ชอบ ๆ นักวางแผน 

[nartch]

 
ง่วงแล้ววววว จะตีหนึ่งละ พรุ่งนี้ทำงานอีก ทำไมเนี่ยยยยย ต้องมาอดหลับอดนอนอ่านนนนน

รีบมาเลยยยย แผนร้ายสลายมารรัก อยากรู้จิง ๆ 

แหมตอใหญ่มันพ่อตี๋น้อยยยย จะแก้ปัญหาไงละเนี่ยยยยยยย 

ที่แน่ๆ เก่งจะทำไรตี๋น้อยอยู่อ่ะ ตอนนี้........
 

[Just let it be]

อ่านแล้วก็ลุ้นไปด้วยอ่า

ขอให้แผนประสบผลสำเร็จน้า 

แต่ว่า  ขัดใจตรง  เซ็นเซอร์อะ      เซงเป็ด

[MyLoveMyBabe]

  เซนเซอร์ทมำไมอ่าค้าบบ คนอ่านไม่เบื่อหรอกฉากนี้ อิอิ

อยากรู้จังแผนจะเป็นไง คงสนุกน่าดู...  ไอ้พี่กลดนี่ก็จ้องจะฟันลูกเดียวเลยนะ 

อย่างนี้ต้องโดนรุมโทรม เหอๆๆ เอาให้เข้ด เสียจริตไปเลย 555+


ปล. มาต่อเยอะๆก็ได้คับ ไม่มากไปหรอก สองตอนอ่ะ อิอิ จุใจดี

[FOAM]

ดีครับ เอาคืนไอ้กลดมันซะบ้าง

 

[ninaprake]

คนเลวๆอย่างไอ้พี่กลด  จัดการมันให้จั๋งๆเจ๋งๆแสบๆเจ็บๆไปเลยนะคร้าบบบบบบเก่ง   

[suregirl]

ชอบมากเลย แต่ ขัดใจตรงเซ้นเซอร์นี่ แหล่ะ 


มาต่อเร็วๆนะ อยากรู้แผนการเอาคืนไอ้กลด 

[anisongchanon]

พี่เก่ง กับ น้องตี๋ – ภาค II ตอนที่ 11 / แผลเก่า

พี่เก่ง กับ น้องตี๋ – ภาค II ตอนที่ 11 / แผลเก่า

 

                ต่อกันเลยนะครับ อย่างที่บอก ไปทำงานแล้วไม่ค่อยมีเวลา ยังไงก็โปรดติดตามอ่านเรื่อย ๆ นะครับ จะพยายามเล่าเรื่องให้กระชับที่สุด (เห็นใหม ทำไมต้องมีเซ็นเซอร์ จะได้ไม่ยาวมากไงครับ) เรื่องราวได้ดำเนินมาจนถึงตอนที่ไอ้พี่กลดออกลายโฉด จะปล้ำเอาไอ้ตี๋เล็กของผมเป็นเมียอีกคน ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ไอ้พี่กลดคนนี้มันเป็นผู้ชายอกสามศอก มีแฟนผู้หญิง (น่าจะเป็นเมียนะ) ที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งจนผู้ใหญ่รับรู้หมายมั่นปั้นมือจนจะจับหมั้นกันอยู่แล้ว มันจะต้องมาข่มขืนไอ้ตี๋เล็กของผมแบบนี้

                แถมยังใช้วิธีสกปรก เอาความรักบริสุทธิ์ซาบซึ้งหวานจ๋อยอร่อยเหาะ ของเราสองคน มาบังหน้า หาผลประโยชน์ทางกามของมันอีก งานนี้ผมแค้นสุดชีวิต แผนที่เตรียมไว้ จะต้องสมบูรณ์รอบคอบ และเด็ดขาด งานนี้มีผมก็บตี๋เล็กที่รู้กัน ตี๋เล็กมันหวั่น ๆ ว่าจะไม่ประสบผลสำเร็จ ผมจึงแนะกลเม็ดเคล็ดลับให้เสร็จสรรพ (ทั้งคืน)

 

                บอกแล้วว่าถ้าผมหล่อพอที่จะเป็นดารา ... ไม่เป็นดาราหนังโป๊ ผมก็ต้องเป็นพระรอง เอ้ย ... ผู้ร้าย ผมจึงสวมบทเหี้ยม นั่งบนภูดูหมากัดกัน เอ้ย รอถล่มมันสุดฤทธิ์ คุณผู้อ่านคิดตามแผนผมได้หรือยังครับ

 

          พี่เต้ยกลับบ้านไปแล้ว ผมบอกว่าอีก 2-3 วันผมจะกลับ ขออยู่ช่วยงานการประชุมรับน้องใหม่สักพัก (แหลนั่นล่ะ) พี่เต้ยบอกให้ดูแลตัวเองดีดี อย่าให้เป็นอะไรขึ้นมาอีก ... ดูน้ำเสียงแกไม่ค่อยสบายใจนะ ผมก็หายดีแล้วนี่นา ผมรับคำเป็นมั่นเหมาะ เพราะผมไม่อยากให้พ่อกับแม่ผม ต้องถ่อสังขารแก่ชราของท่าน มาเยี่ยมลูกชายที่หนุ่มแน่นเนื้อหอม ในโรงพยาบาลอีก เวลาแบบนี้เป็นเวลาที่ผมควรจะได้ปรนนิบัติพัดวีท่าน ไม่ใช่ให้ท่านต้องมาวิ่งวุ่นพยาบาลผม

 

          สมัยหนึ่งเมื่อผมยังเด็ก เรียนชั้นประถม มีสาวเจ้าของร้านเสริมสวยคนหนึ่งมาติดพันอยู่กับพ่อผม และจะเอาพ่อผมเป็นสามีให้ได้ (พ่อผมก็ไม่เบานะเนี่ย ไม่เล่นกับเขาแล้วเขาจะมาเล่นด้วยเหรอ)  ด้วยความที่ผมเรียนโรงเรียนประถมในตัวเมือง ผมเห็นยายคนนี้เพราะต้องถีบจักรยานผ่านร้านของมันบ่อย ๆ ส่วนแม่ผมท่านเป็นคนใจเด็ด ไม่ว่าจะมีข่าวมาให้ท่านเสียใจอย่างไร ท่านก็ไม่เคยปากบ่นว่าพ่อสักคำ ได้แต่ทนเรื่อยมา แต่ในความรู้สึกของเด็กอย่างพวกเราในวัยนั้น ย่อมรักและหวงของของตัวเอง พ่อแม่ของใครใครก็หวงจริงใหมครับ

 

          หลายเดือนต่อมา พ่อกับแม่เริ่มมีปากเสียงขึ้นมาเรื่อย ๆ เพราะสภาพของครอบครัวครู คงเข้าใจกันนะครับว่า การเป็นอยู่ได้มาจากการกู้หนี้ยืมสินทั้งนั้น เมื่อมีปัญหาเรื่องเงิน ปัญหาครอบครัวก็ตามมา หนำซ้ำพ่อยังเริ่มเอาเงินไปให้กับทางยายนั่น แล้วบอกว่าเขายืมไปแก้ปัญหาทางบ้าน แม่ผมต้องแบกรับภาระทั้งหนี้สินและลูก ๆ ที่กำลังเรียนอีกสามคน

 

                หนักข้อเข้า การทะเลาะกันก็ตามมาด้วยการขอหย่า แต่ยังไม่หย่านะครับ ในขั้นแรก พ่อกับแม่ขอแยกกันอยู่ โดยที่พ่อไปเช่าห้องเช่าอยู่ต่างหากในตลาด และเอาผมที่เรียนไกล้ที่นั่นไปอยู่ด้วย

 

                การทนกับคำว่า พ่อมีเมียน้อย สำหรับเด็ก 8 ขวบ ไม่ใช่เรื่องที่น่าพิสมัยเลย เมื่อเราถูกใคร ๆ พูดให้ฟังถึงเรื่องนี้อยู่เรื่อย ผมจึงอยากไปดูเสมอ ๆ  ว่าพ่ออยู่ที่นั่นหรือเปล่า เย็นวันหนึ่งเลิกเรียนพิเศษที่บ้านไอ้นิต ผมจึงชวนไอ้นิต กับไอ้โต , ไอ้ต้อม และไอ้พงษ์  เพื่อนร่วมแกงค์สมัย “แฟนฉัน” ของผม ไปกินน้ำแข็งไสกันที่ไกล้ๆ กับร้านยายคนนี้ เผื่อจะได้ชูคอมองว่า รถมอเตอร์ไซค์พ่อมาแถวนั้นหรือเปล่า

 

                ไปกันหลาย ๆ วัน ไม่เคยเจอพ่อเลยที่นั่น จนอยู่มาวันหนึ่ง ร้านเสริมสวยนั้นปิด แต่ผมต้องใจเต้นโครมคราม เมื่อเห็นหล่อนเดินออกมาจากร้านเสริมสวยมาสั่งของกินที่เพิงนี้ ที่พวกผมกำลังนั่งกินน้ำแข็งอยู่

 

                -ป้า เอาน้ำแข็งใสใส่หนมปังกะลูกชิด ไม่ใส่สี 2 ถ้วย- หล่อนสั่ง

 

                *ไม่เห็นอาจารย์มาเลยนะเดี๋ยวนี้ เมื่อกี้เห็นผัวมึงมาน่ะ มานั่งกินข้าวตะกี้*

 

                -อย่าเอ็ดไปป้า ตอนนี้อยู่ข้างบน หนูบอกอาจารย์ว่าหนูจะไปช่วยงานบวชบ้านเพื่อน 2 วัน คงไม่มาหรอก อีกอย่างเขาจะไปสัมนาที่ระยอง-

 

                ผมหูผึ่งพยายามฟังด้วยความสนใจ เพราะคำว่า “อาจารย์” นี่มันพ่อผมนี่นา คงเป็นคนอื่นไปไม่ได้ น่าจะเป็นยายคนนี้นะ ที่เขาลือว่าเป็นเมียน้อยเพื่อนผม แล้วทำไมมีผัวล่ะ ผัวอยู่ในห้องเสียด้วย

 

                *หลอกเอาเงินเอาทองเขามันบาปนะ อีกอย่างเขาก็มีลูกมีเมียแล้ว ทำครอบครัวเขาแตกแยก บาปนะอย่าทำเลย* ป้าแกก็ดีนะ ไม่รู้ตอนนี้ยังอยู่หรือเปล่า ตอนนั้นแกก็แก่มากแล้ว

 

                -ช่างหนู อย่ามายุ่ง Xเซ็นเซอร์X ก็ของหนู เจ็บก็เจ็บหนู เสียวก็เสียวหนู ป้าจะเป็น Xเซ็นเซอร์X ข้างใหนของหนูล่ะจะได้มาเจ็บแทน-

 

          ป้าหันหน้ามามองคล้ายกับอ่อนใจ เพราะเด็ก ๆ อย่างพวกผมนั่งอยู่ตรงนั้นเต็ม ผมนึกในใจ นี่หรือ ผู้หญิงคนใหม่ที่จะมาเป็นแม่ผม สู้แม่ของผมไม่ได้เลยสักนิด ท่าทางการพูด คงไม่ใช่ผู้หญิงดีสักเท่าไหร่ ที่ได้ยินชาวบ้านพูดกันว่าเป็นผู้หญิงทำนองขายตัว ก็น่าจะจริง

 

                ตอนเย็นผมกลับมาที่ห้อง พ่อผมบอกว่าจะไปราชการที่ระยองวันพรุ่งนี้ตอนเย็น ผมนั่งทำการบ้านที่ม้าหินอ่อนหน้าห้อง พ่อเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ

 

                -ทำไมล่ะเก่ง ดูซึม ๆ ไปนะ-

 

                *เก่งอยากกลับบ้านแล้ว เก่งคิดถึงแม่* ผมจะร้องให้ตามประสาเด็ก ๆ

 

                -พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วนะเก่ง มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่นะ-

 

                *เพราะพ่อจะมีแม่ใหม่ให้เก่ง ? * ผมถาม

 

                -น้าพิศเขาเป็นคนดี เขาจะดูแลเก่งได้นะ ไว้วันหลังพ่อจะพาไปเจอเขานะ เก่งต้องชอบน้าเขา-

 

                *ไปวันนี้ได้ใหมครับ ที่ตลาดมีม้าหมุน เก่งอยากเล่นม้าหมุน* หน้าสถานีรถไฟมีงานศาลเจ้า

 

                -น้าเค้าไม่อยู่หรอกลูก ไปงานบวช-

 

                *เก่งผ่านไปตอนเลิกเรียนยังเห็นร้านเปิดเลยนะครับ*

 

                -ไปก็ได้ สัก 2 ทุ่มละกัน ร้านน้าเค้าจะปิด จะได้ไม่กวนเขา-

 

                ผมนั่งภาวนาให้สิ่งที่ผมเห็นในวันนี้มันยังคงอยู่และเป็นจริงด้วยเถิด ถ้ามันจะทำให้ครอบครัวผมกลับมาเหมือนเดิม พ่อจำเป็นต้องรู้ความจริง

 

                เราสองคนขับมอเตอร์ไซค์มาถึงร้านฝนเริ่มตกหน่อย ๆ แล้ว พ่อบอกว่าร้านปิด (ผมนึกในใจ จะปิดได้ยังไง ในเมื่อมันไม่ถูกเปิด) พ่อบอกไม่เป็นไร ทางขึ้นไปชั้นสองอยู่ด้านข้างของประตูใหญ่ ระหว่างที่พ่อจูงมือผมขึ้นไป ไม่วายกำชับผมให้สวัสดียายนั่นด้วย

 

                ผมใจเต้นโครมคราม เดินตามพ่อไป มีแสงไฟลอดออกมาจากในห้อง มีเสียงคนหัวเราะ พ่อใช้กุญแจไขเข้าไป ผมยืนแอบอยู่หลังพ่อ ไม่ได้มองเข้าไปข้างในเลยเพราะกลัว ผมได้ยินเสียงคนร้อง ว้าย!! ออกมาครั้งหนึ่ง แล้วพ่อก็จับมือผมลากลงมาอย่างเร็ว ผมไม่ถามอะไรพ่อ เพราะหน้าพ่อผมเวลาดุจะน่ากลัวมาก

 

                พ่อผมสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์ขับออกไปอย่างรวดเร็ว รถพ่อเป็นรถแบบผู้ชาย GTO Kawasaki ผมนั่งอยู่บนถังน้ำมัน ตอนนั้นฝนตกปรอย ๆ ไม่ถึงกับหนักมาก ผมถามพ่อว่าเราจะไปใหน พ่อบอก เราจะกลับบ้าน กลับไปหาแม่ ผมดีใจ แต่ฝนเริ่มตกหนักขึ้นเมื่อเราผ่านมาได้สองหมู่บ้าน

 

                ถนนจากหมู่บ้านถัดไปนี้จะเป็นถนนลูกรัง เวลาที่ฝนตก จะกลายเป็นโคลนดินเหนียว การขับรถเป็นไปได้อย่างยากลำบาก โดยเพาะตอนนี้ มืดแล้ว คุณผู้อ่านคงเข้าใจนะครับ สภาพของบ้านนอกตอนกลางคืนมันน่ากลัวอย่าบอกใคร แต่พ่อก็ยังขับรถแบบไม่ได้ลดความเร็วลงเลย ฝนตกกระทบหน้าผมจนแสบ ต้องก้มหน้าไว้ จนมาถึงบริเวณที่สองข้างทางเป็นคูน้ำ รถมอเตอร์ไชค์ของพ่อลื่นโคลนดินเหนียวล้มลง ไฟหน้ารถฉายที่พื้นถนนที่เป็นโคลนด้านหน้า ผมตะโกนร้องเรียกพ่อจนเสียงหลง

 

                พ่อรีบจับตัวผมลุกขึ้นเพราะรถมอเตอร์ไซค์ทับผมอยู่ ผมร้องตะโกนเรียกพ่อร้องให้แข่งกับสายฝน บรรยากาศรอบข้างมืดมิด มีแค่แสงไฟจากหน้ารถที่คว่ำไม่เป็นท่าอยู่บนถนนเท่านั้น

 

                -เจ็บตรงใหนใหมเก่ง- พ่อผมเอามือปัดโคลนตามร่างกายผม

 

                -ฮือๆๆๆๆ- ผมร้องให้ มันเจ็บบริเวณแขนข้างขวา พ่อเอาไปส่องกับไฟรถ เลือดไหลออกมาเต็มเลย ผมได้แผลที่แขนข้างขวายาวราวๆ ½ ฟุต ลึกและสกปรกเพราะมีโคลนเต็มไปหมด

 

                พ่อรีบขับรถลับบ้าน ส่วนผมร้องให้แข่งกับสายฝนจนสุดทาง เมื่อถึงบ้าน ทุกคนลงความเห็นว่าผมจะต้องไปหาหมอ ผมร้องให้ไม่หยุด เพราะผมเป็นโรคกลัวโรงพยาบาล กลัวการเย็บ เพราะพี่ผมเคยขู่ผมว่า คนเป็นแผล หมอจะเย็บโดยใช้เข็มเย็บผ้าเย็บสด ๆ เจ็บมาก ทำอย่างไรผมก็ไม่ยอมไป แม่เลยทำแผลให้และให้อาผมเป่ามนต์คาถา อาบอกว่า แบบนี้สามวันวิ่งปร๋อซนได้เหมือนเดิม

 

                ผมเลยใช้วิธีเป่าคาถาจากอาทุกวัน จนถึงวันนี้ บาดแผลแห่งความทรงจำก็ยังติดอยู่กับแขนผม ถ้ามีคนถามถึงที่มาที่ไป ผมยังเล่าได้เหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน พ่อผมเคยบอกว่า นี่เป็นแผลสุดท้ายในชีวิต  ที่พ่อจะทำให้ลูกและแม่เจ็บ ตั้งแต่วันนั้นมา ครอบครัวผมก็กลับมาคืนดีกันดังเดิม

 

                ผมนึกไปถึงเรื่องนั้น และมาจบเอาตรงเรื่องแผลของผม ผมนึกในใจว่า แผนของผมคราวนี้ น่าจะเอาเลือดหัวไอ้กลดออกสักแผลสองแผล ประทับไว้เป็นรอยจารึก เหมือนแผลที่อยู่บนแขนผมตอนนี้ มันจะได้จำจนตาย ว่า “คนที่ดูถูกคน – มันไม่ใช่คน”

[anisongchanon]

พี่เก่ง กับ น้องตี๋ – ภาค II ตอนที่ 12 / ผู้ก่อการดี

พี่เก่ง กับ น้องตี๋ – ภาค II ตอนที่ 12 / ผู้ก่อการดี

 

          ตอนที่ 12 ขอยกเครดิตให้กับไอ้ตี๋เล็กกับน้องเตยครับ ผมแค่ อยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ

 

                ไอ้พี่กลด, น้องเตย กับไอ้ตี๋ สามคนลูกพี่ลูกน้อง นั่งคุยกันสนุกสนานในร้านข้าวหลังสถาบัน น้องเตยปิดเทอม เลยเข้า กทม เพื่อมาเที่ยวเล่นบ้านญาติ และมีกำหนดจะกลับพร้อม ๆ กันกับไอ้ตี๋ ไอ้ตี๋กับพี่กลดกึ่ม ๆ เมากันทั้งคู่เพราะฤทธิ์ของเบียร์ ก่อนจะพากันกลับที่พักในตอน 3 ทุ่มครึ่ง

 

                กลับไปแล้วก็ยังไม่นอนกัน ยังมีการตั้งวงกินเบียร์กันต่อที่หอพัก เป็นวงเล็ก ๆ คุยกันสนุกสนานตามประสาพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันมานาน ไอ้ตี๋จัดที่นอนให้น้องเตยนอนกับมันบนเตียง และให้พี่กลด (เจ้าของห้อง) ลงไปนอนที่ข้างเตียงติดกับผนังห้อง วันนี้ห้องนี้ลงทุนเปิดแอร์นอน ทั้ง ๆ ที่ปกติจะประหยัดค่าไฟ คงทราบนะครับ หอพักค่าไฟหน่วยละ 5 บาทก็แพงมากเหมือนกัน

 

                 เหตุการณ์ล่วงเลยไปอีก 30 นาทีหลังจากดับไฟ

 

                ไอ้ตี๋ลงจากเตียง เดินไปที่ไอ้พี่กลด ไอ้ตี๋นอนเบียดไอ้พี่กลดเข้าไปพร้อมกับเอามือกอด ไอ้พี่กลดกำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับ เริ่มตกใจเล็กน้อย ตี๋เล็กเริ่มเมาดิบแล้ว

 

                *ตี๋เดี๋ยวไอ้เตยตื่น* ไอ้พี่กลดกระซิบไอ้ตี๋เบา ๆ  ไอ้ตี๋ไม่มีคำตอบนอกจากกอดแน่นขึ้นและเริ่มซุกไซร้ซอกคอไอ้พี่กลด มือก็ไปคว้าหมับเอาที่Kของไอ้พี่กลดทันที ไอ้พี่กลด ครางฮือ ๆ เบาๆเพราะว่ากึ่ม ๆ ไปด้วยฤทธิ์เบียร์  Kไอ้พี่กลดแข็งปั๋งรับมือไอ้ตี๋ สงสัยคงไม่เคยเจอลูกศิษย์มือหนึ่งของไอ้เก่งซะแล้ว

 

                ไอ้ตี๋ไม่พูดอะไร รุกต่ออย่างเดียว ไอ้พี่กลดเองก็เป็นใจ คลุมผ้าห่มแล้วดันหัวตี๋เล็กเข้าในผ้าห่ม เอามือดึงกางเกงนอนของตัวเองลงไปพักไว้ที่หน้าขา กางเกงในไม่ต้องพราะไม่ได้ใส่ ไอ้ตี๋รู้งาน ใช้มือจับKไอ้พี่กลดกระทอกขึ้นลง 2-3 ครั้งแล้วเลียแผล็บเข้าที่หัวทันที

 

                -เอ้ย ซู้ดส์- ไอ้กลดครางเบา ๆ คงเสียวสุด ๆ  ตี๋เล็กแม่งเงี่ยนจัด

 

                ไอ้ตี๋เอาปากครอบKไอ้พี่กลดแล้วอมเข้าไปมิดด้ามทันที ไอ้พี่กลดส่ายเอวขึ้นลงตามจังหวะช้า ๆ ปากคงเสียวมากแต่ไม่กล้า กลัวไอ้เตยตื่น ไอ้ตี๋เล็กรู้งานทำอย่างชำนิชำนาญ ดูดเอาไข่สองใบไว้ในปาก แล้วจับKรูดขึ้นลงสลับกัน ไอ้กลดยังกระเด้าตูดขึ้นลงไม่หยุด ดูถูกดีนักว่ากระเทยไม่มีน้ำยา วันนี้ล่ะมึง น้ำยามึงจะฉีดออกมาด้วยมือกู ใหนลองหน่อยซิว่าที่ว่ากระเทยมาแบให้เนี่ย เป็นไงบ้าง โฮะ ๆๆๆ ไม่เท่าไหร่นี่หว่า ไอ้ตี๋เล็กเล่นหนักกับไข่ไอ้พี่กลดโดยงาบแล้วดูดดึงขึ้นข้างบน จนมันต้องร้อง โอ๊ะ โอ๊ะ ออกมาเบา ๆ คงเสียวสัดสิมึง หมั่นใส้ชิบหาย

 

                และแล้ว อยู่ดีดี ไอ้ตี๋ก็ผละออกจากKอย่างกระทันหัน ไปนอนกอดทับตัวไอ้พี่กลดไว้ ไอ้พี่กลดเงี่ยนสุดชีวิตกระซิบเบา ๆ

 

                -ตี๋พี่ขอนะ-

 

                *ขออะไรครับพี่* ไอ้ตี๋พูด

 

                -พี่ขอเอานะ ไม่ไหวแล้ว-

 

                *ไม่ได้หรอกพี่ เราเป็นเป็นลูกพี่ลูกน้องกันนะ*

 

                -นะ นะ ตี๋พี่รักตี๋ พี่ยอมหมดทุกอย่างเลย- ไอ้พี่กลดเล่นไม่เลิก

 

                *หยุดนะพี่ เดี๋ยวไอ้เตยตื่น* ไอ้ตี๋พยายามปัด ไอ้พี่กลดมันเงี่ยนสุด ๆ แล้ว อินทร์พรมยมยักษ์ ที่ใหนก็คงมาฉุดมันไม่อยู่ มันหื่นกระหายสุด ๆ จับแขนไอ้ตี๋แน่น จะก้มลงจูบให้ได้ สองคนพัลวันพัลเกกันสุดฤทธิ์ ไอ้พี่กลดมันทั้งเมา ทั้งหื่นนี่ครับ

 

          -อย่า ! ออกไปนะไอ้เหี้ย !- ไอ้ตี๋ร้องขึ้นสุดเสียงพลางเอามือดันหัวไอ้พี่กลดออกไป

 

*** พวกพี่สองคนทำอะไรกันน่ะ ***

 

ไฟถูกเปิด ตามมาด้วยเสียงไอ้เตยร้องขึ้นหน้าตาตื่น

 

          -พี่กลด พี่ตี๋ ทำไมทำแบบนี้- เสียงไอ้เตยท่าทางเหมือนจะร้องให้

 

                                ไอ้พี่กลดหน้าเซ่อ หายเมาเป็นปลิ้ดทิ้ง ไอ้ตี๋ไม่สนใจคว้ามือไอ้เตย วิ่งลงไปจากห้องทันที

 

                                ไอ้เตยร้องให้หน้าตาตื่นลงตามไอ้ตี๋มา ด้านล่างของตึก ผมกับไอ้ตี๋กระโจนเข้ากอดกัน

                -สำเร็จ- ไม่บอกผมก็รู้หน้าตามันดีใจสุด ๆ

               

                *พวกพี่เล่นอะไรกันเนี่ย พี่เก่งมาได้ไง* ไอ้เตยระล่ำระลักถามผมกับไอ้ตี๋

 

                ผมจับไหล่ไอ้เตยไว้สองข้างแล้วพูดขึ้น

 

                -ต่อไปเป็นหน้าที่ของเตยแล้วนะที่จะช่วยไอ้ตี๋ออกมาจากไอ้หื่นกามนั่น เราสามคนจะขึ้นไปเก็บของของเตยกับไอ้ตี๋แล้วไปอยู่ที่ห้องพี่กัน-

 

                *แต่ว่าพ่อ ...* ไอ้เตยยังงงอยู่

 

                -นั่นไงคือหน้าที่ของเรา อย่าให้พ่อเตยรู้ รู้ยังว่าต้องทำยังไง-

 

                ไอ้เตยพยักหน้ารับแบบงง ๆ ในที่สุด ผมกับไอ้เตยและไอ้ตี๋ขึ้นมาบนห้องอีกครั้ง ไอ้ตี๋ไขกุญแจเข้าไป ไอ้พี่กลดรีบลุกขึ้นมาดึงมือไอ้เตย

 

                -เตยเข้าใจผิด-

 

                *พี่กลดทำอะไรย่อมรู้ตัวของพี่ดี แย่มากที่พี่โกหกพ่อแล้วมาทำร้ายพี่ตี๋แบบนี้ ที่บ้านพี่รู้ก็คงดีไม่น้อย* ไอ้เตยพูดด้วยท่าทางฉุนจัด ส่วนผมยืนพิงกรอบประตูสบายอารมณ์

 

                -อย่านะเตย อย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้นะ- ไอ้พี่กลดลงทุนขอร้อง

 

                -กูกับไอ้เตยมาเก็บของ ต่อไปกูจะไม่อยู่ที่นี่กับมึงแล้ว- ไอ้ตี๋โกรธจัด

 

                *ไอ้ตี๋มึงแกล้งกู* ไอ้พี่กลดวิ่งตรงรี่เข้ามาหาไอ้ตี๋เงื้อหมัดชกเข้าที่หน้ามันเต็ม ๆ ไอ้เตยร้อง ว้าย !! ขึ้น

 

                ผมกระโจนเข้าใส่ไอ้กลดพร้อมกับหมัดเทพเจ้าดาวอีสาน เข้าที่ปลายคางมันอย่างจัง มันล้มลงไปผมกระโดดคร่อมแล้วต่อยที่หน้า ที่ท้องมันแบบไม่นับ จนมันเริ่มอ่อนแรงลงกุมท้องอย่างเจ็บปวด

 

                รปภ กับคนที่อยู่ในหอออกมาดูกันแตกตื่น ผมเร่งไอ้ตี๋กับไอ้เตยให้เร็ว ๆ 

 

                -ไม่มีอะไรครับ เคลียร์กันได้แล้วครับ ขอโทษนะครับที่เสียงดัง- ผมหันไปบอก รปภ และชาวหอมุงทั้งหลายที่กำลังชะเง้อดูอยู่ ทุกคนสลายตัว

 

                ผมหันไปมองไอ้พี่กลดที่ตัวงอก่องอขิงอยู่ที่พื้น เลือดไหลออกมาจากปาก ผมเงยหน้าไปทางสองพี่น้องที่กอดกันด้วยความกลัวตัวสั่นอยู่

 

                ผมก้มเอามือไปจับแขนไอ้พี่กลด มันสลัดออกแต่ได้เบา ๆแค่นั้น

 

                -อย่ามายุ่งกับกู- มันตะโกน

 

                แล้วนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้น น่าเวทนา คนทั้งเมาเบียร์ทั้งเมาหมัดนี่ครับ ผมเลยไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเลือดเช็ดอะไรให้ ตัวมันก็พร่ำรำพันเพ้อเหมือนไม่ได้สติ จนนอนหลับไป เราสามคนตัดสินใจนั่งเฝ้ามันก่อน เพราะท่าทางมันอาการไม่ค่อยดี ผมเล่นใส่ไม่ยั้งทั้งที่หน้าและที่ท้องนี่ครับ เรานั่งคุยกันถึงเรื่องเหตุการณ์ที่ผ่านมา แล้วก็เผลอหลับไปในที่สุด

 

                ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เจอไอ้พี่กลดนั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังมองมายังพวกเราอยู่  ผมเอื้อมมือจะไปปลุก 2 คนนั้น แต่พี่กลดเอามือจุ๊ปากห้ามไว้ แล้วพยักเพยิดให้ผมเดินออกไปตามมันที่ระเบียง

 

          ผมไม่กล้าเดินออกไปหรอกครับ เดี๋ยวมันบ้าจับผมโยนลงไปจะทำไง หน้าตามันดูไม่จืดเลย เพราะหมัดของผม

 

                -เก่ง กูขอโทษ- พี่กลดพูด

 

                *ขอโทษแล้วได้อะไร* ผมพูดอย่างไม่แยแส

 

          -มึงห้ามไอ้เตยไม่ให้เอาเรื่องเมื่อคืนไปบอกใครได้มั้ย-

 

                *ทำไมต้องไม่บอกใครด้วยล่ะ* ผมไม่แยแสอีก

 

          -ถ้าไอ้เตยไม่บอกใคร กูจะให้ไอ้ตี๋กลับไปอยู่กับมึง-

 

                *ไอ้นี่วอนโดนอีกมั้ยมึง มึงยังคิดว่าจะมีสิทธ์อะไรในตัวไอ้ตี๋มันอีก จะได้มายกให้กู* ผมเริ่มขึ้นเสียง

 

                -ไอ้ตี๋มันร้องให้คิดถึงมึงทุกวันเลย กูขอโทษ พวกมึงรักกันมากจริง ๆ กูนับถือพวกมึงทั้งสองคน-

 

                -พี่กลด-

 

                *ดูแลมันให้ดี เรื่องพ่อมันไม่ต้องห่วง ไม่มีคนบอกก็ไม่รู้ คราวที่แล้วเป็นกูล่ะที่บอกเค้าเอง กูขอโทษมึงด้วย*

 

                -ไม่เป็นไรพี่- ผมยื่นมือไปให้มันจับ แหยง ๆ กลัวมันเหวี่ยงตกตึก มันยื่นมืออกมาจับเขย่าเบา ๆ ยิ้มกับปากที่เป็นมุมเบี้ยว ๆ เล็กน้อยจากหมัดดาวอีสาน ผมหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วไปปลุกสองคนนั้นกลับไปที่ห้องผม

 

                ระหว่างทางเดินกลับไอ้เตยบ่นอุบ

 

                -พี่สองคนวางแผนอะไรไม่อะไรไม่บอกกันเลยนะ เตยอุตส่าห์จะรอดูหนังสด- อ้าวไอ้ตี๋ น้องมึงรอดูหนังสด เสือกเล่นไม่จบ

               

                ผู้ก่อการดีของผมทำงานได้เกินเป้าหมายจริง ๆ  การเดินทางครั้งใหม่ของผมกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกแล้ว จะดีจะร้าย ผมไม่ทราบ รู้แต่ว่าวันนี้ ผมมีตี๋เล็กคนเดียวก็พอแล้ว

[GaSoRiNa]

ดีใจจังได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว แผนสูงนะพี่เรา ดีใจด้วยจริง ๆ

( ว่าแต่เค้ามาเป็นพี่ฉ้านนนน ตั้งกะมะไหร่หว่า )

เอาเป็นว่าสู้ต่อไปนะพี่เก่ง แนวหลังยังคอย เอ๊ย ยังให้กำลังใจอยู่

งานนี้ต้องขอบคุณเตย ว่าแต่เตยก็หื่นใชย่อยนะ จะดูหนังสด

5 5 5 5 +

         
                         

[pongsj]

แหม แก้เผ็ดได้ถูกใจจิงๆ แบบนี้ ก็ได้ทั้งแก้แค้นได้ทั้งตี๋กลับมาเลยสิเนี่ย อิอิ

[FOAM]

ลุ้นแทบแย่

แล้วจามีไรร้ายๆ อีกป่าวอ่า

[ninaprake]

ดีๆ เจ๋งมาก ดัดหลังไอ้พี่กลดไปซ้า 

เย้ๆ ในที่สุดตี๋น้อยกะเก่งก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วววววว 

[nanao]

ขออย่ามีเรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้นอีกเลย 

[peang]

   โอ๊ว  สะใจอย่างแรง สะใจสุดๆ ต่อยมันอย่างเดียวไม่พอหรอก ต้อง กระทืบ กระทืบ กระทืบ ให้กระอักเลือด  ตายไปเลย   เฮ้อ......   ในที่สุดก็ได้กลับมา จุ๊กกรู๊  :oo1:กันอีกซะทีนะ      ลุ้นจนตัวโก่ง ตัวงอ   รอติดตามต่อไป  สู้ต่อไปนะ น้องเก่งกะน้องตี๋ 

[nartch]

 
สมน้ำหน้ามันนนน ไอ้พี่กลด โดนดัดหลังซะแล้ววววว หมดปัญหาไอ้หื่นนี่ไปหนึ่งงงง
แต่อย่าลืมปัญหาใหญ่ยังมีอยู่....สำคัญซะด้วยสิ....
ผลจะเป็นยังไงกันต่อไป รอติดตามนะครับบบบบบบ

เก่งกับตี๋น้อยรักกันมาก  ๆ นะครับบบบบบ เอาใจช่วยครับบบบบ

[Junrai_Hyper™]

ฝันร้ายกำลังจะผ่านพ้นไป

เป็นกำลังใจให้ครับ

 

[suregirl]

เยี่ยมมาก ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก พี่เก่งกับน้องตี๋  

ว่าแต่เก่งนี่หัวแหลมแต่เด็กเลยเนอะ เรื่องเมียน้อยพ่ออ่ะ สะใจ  

[jammy]

น่าจะเอาให้หนักกว่านี้นะครับเนี่ย555+

[gashkung]

พี่เก่งได้น้องตี๋กลับคืนมาแล้ว  อย่าให้ใครเอาตี๋ไปอีกนะ ไม่งั้นโกรธ 

[youngest]

แผนการณ์ดีเยี่ยม..ในที่สุดก็ได้มาอยู่ด้วยสักทีนะค่ะ
นึกว่าจะต้องจบกันไปแบบนี้ซะแล้ว...

ขอบอกนักโพสต์+นักเขียนเรื่องนี้นะค่ะ...ว่ารักเรื่องนี้มากเลย  จะขอตามติดช่วง 2 ปีนี้อย่างใกล้ชิดค่ะ
ขอบคุณที่สละเวลาแบ่งปันความสุขให้กันค่ะ
 
ห้ามทิ้งกันกลางทางนะค่ะ

[hula-hoob]

เยี่ยมไปเลย  สะเด็ดเลยๆๆๆ
ลุ้นตั้งนาน   นั่งอ่านน้ำตาร่วงปอยๆ


อย่าแยกกันอีกนะ  ไม่ไหวอะ  สงสารๆ
เป็นกำลังใจให้นะ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

55555555555
อย่างที่เตยบอกเลย กำลังมันเสียดายหยุดกลางคัน
 

[~ScAreD:SAcreD~]

แผนสูงแต่เด็กเลยนะ ตอนแรกแย่งพอกลับมา

ตอนนี้แย่งแฟนกลับมา เยี่ยมครับ

[youngest]

 แอบเข้ามาดู..อยากรู้ว่าจะเป็นอย่างไรต่อนักโพสต์ยังไม่มาต่อหรอค่ะ..
งั้น   :(นอนเฝ้าบอร์ดเลยหล่ะกัน)
เออ!! อยากทราบค่ะ ว่าคุณkelvin มีเรื่องอื่นอีกไหมค่ะ..จะได้ตามไปอ่านต่อค่ะ(มีใครรู้บ้างไหมเอ่ย?)

[FOAM]

ดันครับดัน

 

[anisongchanon]

พี่เก่ง กับ น้องตี๋ – ภาค II ตอนที่ 13 / หาดทราย-สายลม-สองเรา

พี่เก่ง กับ น้องตี๋ – ภาค II ตอนที่ 13 / หาดทราย-สายลม-สองเรา

 

ตอนนี้ไม่เหมาะกับคนขี้อิจฉา โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน

 

                ในตอนเย็นของวันนั้น น้องเตยก็จะกลับไปค้างกับญาติเหมือนเดิมเพราะว่า ยังอยากเที่ยวกรุงเทพต่อ บรรดาเพื่อนๆ ของเขาก็เข้ามากรุงเทพพร้อม ๆ กันหลายคน อยู่ตามบ้านญาติเป็นส่วนใหญ่ เด็กต่างจังหวัดก็อย่างนี้ล่ะนะครับ ได้มีโอกาสปีละครั้งเท่านั้น เข้ามาเปิดหูเปิดตาใน กทม แต่เหตุผลลึก ๆ มันก็คงไม่อยากจะกลับมาดูหนังสดของผมกับไอ้ตี๋หรอกกระมัง

 

                บ่ายวันเดียวกัน ผมพาไอ้ตี๋ น้องเตย ไปกินซิสเลอร์ที่โรงแรมแมริออท ถนนเจริญนคร ผมรู้ดีว่าไอ้ตี๋มันคงจะกังวลใจอยู่ไม่น้อย ไอ้เตยเป็นฝ่ายเริ่มขึ้นก่อนในขณะที่ผมกำลังละเลียดเจลลี่สีแดงเข้าปากอย่างช้า ๆ

 

                *พี่เก่งว่า พี่กลดมันจะเชื่อใจได้ใหม*

 

                -พี่ว่าคงได้ล่ะ เพราะพี่เห็นแววตามันกลัวแกจริง ๆ นี่นา นี่ล่ะเหตุผลที่พี่เลือกแกมาเป็นคนในแผน เพราะแกใส ซื่อ (บื้อ) ไม่รู้เรื่องมากไง จะได้สมจริง-

 

                *แต่ไอ้พี่กลดกะพี่ตี๋เล็กก็เจ็บตัวกันไปไม่น้อยเลยนะ* ไอ้ตี๋เล็กเจ็บที่กรามเล็ก ๆ

 

                *แต่ก็คุ้มแล้วที่พี่สองคนไม่ต้องแยกจากกันอีก หนูดีใจด้วยนะ* ผมกับไอ้ตี๋หันหน้าเข้าหากัน ยิ้มอย่างมีความสุข ผมบอกกับน้องเตยว่าให้บอกพ่อกับแม่ว่าตี๋อยู่ทำกิจกรรมรับน้องใหม่ ผมจะพาไอ้ตี๋ไปเที่ยวที่อื่นก่อน ส่วนกิจกรรมรับน้องใหม่ จริง ๆ มีตอนประกาศผลเอ็นท์และไกล้เปิดเทอมโน่นเลย เดี๋ยวค่อยกลับมาช่วยเพื่อน ๆ

 

                ผมกลับถึงหอพัก นอนพังพาบอยู่บนเตียง ตามองดูตี๋เล็กจัดของเข้าที่เหมือนเดิม ผมดีใจมากยิ้มไม่หุบ เพราะชุดนอนที่เคยมีสองชุด แปรงสีฟันที่เคยมีสองอันเหมือนกัน ได้ถูกจัดเข้าที่เดิมของมันเรียบร้อยแล้ว

 

                ผมเดินไปข้างหลังตี๋เล็ก กอดมันจากด้านหลัง

 

                -กูไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ได้- ผมพูดขึ้นเบา ๆ

 

                *กูเหมือนกัน เป็นเพราะมึง มึงเก่งสมชื่อตลอด*

 

                -เก่งยังไง ก็เก่งน้อยกว่าเมียนั่นล่ะ-

 

                ผมนอนหนุนตักมันขณะที่มันพับผ้าเตรียมเก็บใส่ตู้ ผมเอ่ยขึ้นเบา ๆ

 

                -ไปเที่ยวหัวหินก่อนกลับบ้านนะ แล้วไปอยู่ที่บ้านกูกัน-

 

                *พ่อกับแม่มึง......*

 

                -ไม่มีอะไร เชื่อกูสิ ท่านเข้าใจเหตุผลทุกอย่างของพ่อมึง- ไอ้ตี๋ก้มลงจูบที่หน้าผากผมเบา ๆ ครั้งนึง ผมหลับตาลง อยากให้เวลาหยุดหมุนอยู่ตรงนี้เสียจริง ๆ  ที่ที่มีแต่ผมกับตี๋เล็ก ที่ที่ไม่มีปัญหาใด ๆ เข้ามาย่างกรายระหว่างเราสองคน

 

          ผมกับตี๋เล็กนั่งรถทัวร์ด้วยกัน จุดหมายของเราคือ หัวหิน เราเข้าพักที่รีสอร์ทของครอบครัวเพื่อนเรา ชื่อ แสงจันทร์ กลุ่มของเพื่อน ๆ มาที่นี่กันบ่อยจนเป็นรีสอร์ทประจำภาควิชาไปแล้ว ผมเลือกบ้านริมทะเล ชีวิตของผมเป็นเด็กบ้านนอกก็จริง แต่ผมมีความรู้สึกผูกพันธ์กับทะเลมาก ไม่รู้เหมือนกันว่าผมมีความหลังอะไรกับทะเลหรือเปล่า ถ้ามี ผมคงเป็นได้แค่ “ผีทะเล” แบบที่ไอ้ตี๋เล็กมันว่าผมบ่อย ๆ ล่ะมั้ง

 

                เรามาถึงก่อนเที่ยง ถือว่าทำเวลาได้ดีมาก ผมเป็นคนแปลกอยู่อย่างคือ ผมชอบทะเล แต่ผม ไม่เล่นน้ำทะเล แต่ผมว่ายน้ำเป็นนะ  พอเก็บข้าวของได้ ไอ้ตี๋ดึงมือผมลงเล่นน้ำทันที ชายหาดส่วนตัวของรีสอร์ทขาวสะอาดไร้ผู้คน มันทั้งผลักทั้งดึงผมลงน้ำกับมัน ผมเลยแกล้งจมน้ำ ไอ้ตี๋ร้องห่มร้องให้ใหญ่ บอกว่าห้ามแกล้งแบบนี้อีก เล่นเรื่องเป็นเรื่องตาย ไม่ดี ผมเลยต้องง้อมันยกใหญ่ ด้วยการขึ้นฝั่งไปเขียนทรายด้วยแท่งไม้เป็นตัวหนังสือตัวใหญ่ ๆ ว่า

 

                                                ---------- เก่ง จะรักตี๋ไปจนตาย---------

 

                ผมเรียกไอ้ตี๋ขึ้นมาอ่าน มันโกรธอีก ทำไมต้องพูดถึงเรื่องตายอีกแล้ว ผมอธิบายว่า คนเราทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย ถ้าผมรักใคร ผมจะรีบบอกเขา จะรีบทำทุกอย่าง เพราะผมไม่รู้ว่า วันรุ่งขึ้น ผมจะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า มันดึงตัวผมเข้ามากอด

 

                -มึงตาย กูก็ไม่จะอยู่ไปเพื่อใคร-       มันร้องให้อีกแล้ว

 

                *กูสัญญา ถ้ากูตาย กูจะไม่ให้มึงลำบาก*

 

                -ทำไงล่ะ-

 

                *กูจะรีบมาเข้าฝันบอกหวยรางวัลที่ 1 มึงทันที กูสัญญา* ผมบอกพร้อมกับทำหน้าทะเล้น

ไอ้ตี๋ที่เศร้า ๆ อยู่หัวเราะทั้งน้ำตา ไล่เตะตูดผมบนหาดทราย ผมหัวเราะและวิดน้ำใส่มัน โลกนี้มีแค่เรา ว้าวสวีท

 

          ตกเย็นผมกับไอ้ตี๋ไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์จากในเมือง 150 บาทไว้เที่ยวในวันพรุ่งนี้ กินข้าวที่ตลาดโต้รุ่งเสร็จ ผมก็ซื้อเบียร์มากนั่งกินกันที่ชายหาดที่เดิม บรรยากาศเงียบแต่สวยงาม วันนี้พระจันทร์เต็มดวง ผมนอนหนุนตักตี๋เล็ก

 

                -เก่ง กูทำได้ กูจะหมุนเวลาให้เดินไปช้า ๆ หยุดไว้ที่ตรงนี้เลยก็ได้-

 

                *ทำไมล่ะ* ผมจ้องมองหน้ามันขณะที่นอนหนุนตักมันอยู่

 

                -กูกลัว กลัวว่าในอนาคต เราจะต้องเจอกับอะไรอีก ทั้งเรื่องของพ่อกู-

 

                *มึงจะกลัวทำไมในเรื่องของอนาคต มึงรู้ใหม มึงที่เป็นมึงให้กูนอนหนุนตักอยู่เนี่ย ไม่ใช่ทั้งอนาคต และไม่ใช่อดีต แต่เป็นผลของปัจจุบัน มึงเห็นใหม อดีตที่ผ่านมา ทำให้กูกับมึงต้องแยกจากกัน  แล้วเราจะไปคิดเสียดายมันทำไม ส่วนอนาคต มันเป็นเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ไม่มีใครรู้ว่ามันจะจบที่ตรงใหน เพราะฉะนั้น อย่าเพิ่งคิดมาก เราเพียงแต่เตรียมพร้อมรับวันพรุ่งนี้ที่สดใส ด้วยกำลังใจที่มาจากวันนี้ก็พอแล้ว*

 

                -เก่ง มึงน่าไปแต่งเรื่องให้ลิเกแถวบ้านนะ- มีแซว เดี๋ยว ๆๆๆ

 

                *ก็ดี นางเอกของกูนะจะต้องชื่อ น้องกรรณ*

 

                -กรรณอะไรวะ-

 

                *กรรณแสง ไง แม่งขี้แยชิบ*

 

                -มึงว่ากูเหรอ- มันยื่นจมูกเข้ามาชนจมูกผม ผมยกตัวขึ้นเอาปากประกบปากมัน ก่อนจะใช้ลิ้นดุนเข้าไปในปากมัน เราจูบกันอย่างดูดดื่มท่ามกลางแสงจันทร์  หาดทราย สายลม และสองเรา ......

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เดี๋ยวต่อตอน จบ ให้พรุ่งนี้นะคร๊าบบบบ

[FOAM]

อยากให้จบแบบสมหวังจังเลยครับ

ชื่นชมในความรักของทั้งคู่ครับ