Sweet Home in Hong Kong ความรัก น้ำแข็งไส หัวใจสีส้ม [จบบริบูรณ์]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Sweet Home in Hong Kong ความรัก น้ำแข็งไส หัวใจสีส้ม [จบบริบูรณ์]  (อ่าน 805347 ครั้ง)

ออฟไลน์ ease supsnerv

  • Darker Than Ever
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-0
อิอิ คุณน้ำแข็งน่ารัก ดูสิ จะเก๊กไปได้อีกเท่าไหร่ 

รอดูคนที่บันนี่จะชวนไปจุ๊บ เอ๊ย! ไปวิ่ง  คิคิ

Cacao

  • บุคคลทั่วไป
ฟิคเรื่องนี้ทำเอาเราติดมากมาย อ่านถึงตีห้าทีเดียวเมื่อคืน  o18
เจอกระต่ายกับน้ำแข็งไสฉุดไว้ไม่ให้ไปนอน ฮ่าๆๆ
อ่านไปก็เขินไป เหมือนจะัไม่หวานแต่จริงๆแล้วมันยิ่งกว่าหวานนนน
ยิ่งตอนจบตอนที่แล้วนี่ อะหืมมมมมมม บันนี่อะไรหนูจะแบ๊วได้ขนาดนี้ค่ะ
เขินแทนนนนนน >________< เรื่องราวสนุกค่ะ : D
อ่านแล้วเพลินมากกก ถึงขั้นไม่หลับไม่นอน อ่านต่อเรื่อย
ส่วนตัวอ่านภาษาจีนไม่ออก ไปฮองกงครั้งล่าสุดก็สามปีที่แล้ว พม่าไม่เคยไป
แต่อ่านแ้ล้วแอบอินท์นึกภาพออกหมดเลยอ่ะ บ้าไปแล้วช้าน ฮ่าๆ
รออ่านตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอค่ะ
เขียนคอมเม้นท์ไม่เก่งแต่อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มาก  o13
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-07-2011 20:59:00 โดย Cacao »

ออฟไลน์ iota

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-2
ตั้งแต่โดนบันนี่หอมแก้มไป :o8:เจ้านายเคลวินเถียงแพ้บันสองหนแล้วนะ :laugh:
แล้วถ้าได้จับคู่วิ่งด้วยกัน เคลวินจะก้าวขาออกหรือเปล่า!! จูบปาก 10 นาทีเชียวน่ะ
แค่คิดก็เสียวแล้ววววววว
ถ้าเป็นดาเนียลจอมจุ้นคงจะรีบลากบันนี่เข้าเส้นชัย :จุ๊บๆ:
ขอบคุณ เคนอิจิ อีกครั้งครับ

pigrabbit

  • บุคคลทั่วไป
 เจ้านายปากแข็งตลอด  :เฮ้อ: น่ารักก็พูดมาเลยซิ่ -3-

 :impress2: เกมส์น่าสนใจมากค่ะ แต่ต้องดูอีกทีว่าบันชวนใคร   o18

ออฟไลน์ Heladasless

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
ปากไม่ตรงกับใจนี่นา  o18 พ่อหมีขั้วโลก :impress2:

ออฟไลน์ โดดเดี่ยวแต่ไม่

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-6
 :o8:อุ้ยตายเขิลลลลลล :o8:5555+สนุกน่าดูละงานนี้ บันๆเอ๋ยเจอแน่ๆๆๆ :L2: :pigha2:

jenzda

  • บุคคลทั่วไป
บันนี่ จะชวนใครหน๊อ  :z1:

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2276
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6
ใครคือผู้โชคดีนะ

ออฟไลน์ cheyp

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-0
เฉลยด่วนเลยว่าบันจะชวนใครวิ่ง

อ้ายยยยยยยยยย คนถูกชวนต้องคิดไปไกลแน่ อิอิ

รอฉากจูจุ๊บอ่า โอ๊ยยยย เขินแทนนู๋บันนี่จริงๆ

Keniji Teruyama

  • บุคคลทั่วไป
Chapter  18.


   หมอหลินปรายตามองวัตถุสีแดงที่กำลังผลุบๆ โผล่ๆ อยู่แถวหน้าประตูเล็กซึ่งใช้สำหรับเปิดเข้าออก  เมื่อละ
มือจากอ่างปลาทองและเดินเข้าไปดูใกล้ๆ เจ้าของบ้านก็ต้องอมยิ้มกับกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า

“ นึกว่าเห็นอะไรผิดปกติซะอีก  ที่แท้ก็ไม่มีอะไรซักอย่าง ”
เจ้าของบ้านที่ออกมาดูตรงประตูเล็ก  หันหลังพิงกำแพงหินแล้วจ้องมองไปตรงถนนใหญ่
“ สงสัยจะตาฝาด  กลับเข้าข้างในดีกว่า ”


“ อย่าแกล้งกันซี่   อยู่ตรงนี้ไง  จะเหยียบผมกับอัลเบิร์ตอยู่แล้ว ”
บันขยับเสื้อกันหนาวสีแดงไปมา  ก่อนที่จะขยับตัวไปจับขาหมอหลินเอาไว้
“ เสียงเด็กที่ไหนกันนะ  หันจนคอเคล็ดแล้วก็ไม่เห็น ? ”
หมอหลินใช้ฝ่ามือกั้นตรงหน้าผาก  แล้วทำทีหันไปมองรอบๆ ตัวอีกครั้งโดยไม่มีท่าทีสนใจมือเล็กๆ ที่เข้ามาจับ
กางเกง
“ ถ้าไม่เห็นอีก  จะให้อัลเบิร์ตงับขากางเกงจริงๆ นะ ”
บันกอดขาหมอหลินไว้แน่น   พร้อมกับส่งคำขู่ทักทาย
“ อ้าว  หนูน้อยหมวกแดง  ลงไปทำอะไรกับพื้นล่ะ  หรือว่าวันนี้อยากเป็นกบ ? ”
เจ้าของบ้านวางสองมือทาบกับขา  แล้วก้มลงมาคุยกับบัน
“ ก็จะแอบคุณหมอน่ะสิครับ  แต่ว่าอัลเบิร์ตน่ะทำเสียแผนหมดเลย  มันยุกยิกไปมา ”
บันยิ้มกว้างแล้วลุกขึ้นยืน  ก่อนที่จะใช้สองมือปัดฝุ่นตรงสะโพก
“ เข้าไปหลบหนาวข้างในดีกว่า  วันนี้มีอะไรจะให้ดูด้วยนะ  สนใจหรือเปล่า ? ”
“ อะไรเหรอครับ  ? ”
“ บอกตอนนี้ก็ไม่ตื่นเต้นน่ะสิ   อ้อ  แล้วคนที่ขยุกขยิกจนคุณหมอจับได้น่ะ  รู้สึกจะใส่ชุดแดงนะ  ไม่ใช่อัลเบิร์ต ”
หมอหลินยื่นมือเข้าไปขยี้หัวบันไปมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“ โห  ลูกทีโมน  วิ่งได้แล้วเหรอ  ? ”
ลูกเมียร์แคทตัวเล็กๆ ที่บันเคยอุ้มตั้งแต่ตอนที่ยังไม่เปิดตา  ตอนนี้โตพอที่จะวิ่งรอบๆ แม่ของมันได้แล้ว
“ ลองดีดนิ้วเรียกมันสิ ”
เจ้าตาแป๋วสองตัวที่กำลังยืนสองขามองหมอหลินกับบัน  เมื่อได้ยินเสียงสัญญานดีดนิ้วก็รีบตรงรี่เข้ามาหาทันที
“ น่ารักจัง  ขี้อ้อนด้วย ”
บันชูเจ้าตัวที่มาคลอเคลียขึ้นกับอากาศ  พร้อมกับสอนให้มันแลบลิ้น
“ ว่าแต่บันนี่  วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า ? ”
“ พิเศษเหรอครับ  ไม่มีหรอก  แต่ว่ามี……………. ”
“ มี ? ”
“ วันมะรืน  จะมีวิ่งฮ่องกงมินิมาราธอน  พี่หลินรู้แล้วใช่ไหมครับ ? ”
“ อืม  รู้แล้ว ”
“ คือว่า  ผมจะชวนพี่หลินไปวิ่งด้วยกันน่ะครับ ”
หมอหลินมองลึกเข้าไปในตาของบัน  ก่อนที่จะหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดูในความไร้เดียงสา

“ เด็กน้อย  ก่อนจะทำอะไรซักอย่าง  ต้องรอบคอบกว่านี้  เข้าใจหรือเปล่า  ”
บันปล่อยลูกเมียร์แคทเข้าไปดูดนมแม่  เสร็จแล้วก็เอามือกอดเข่าตัวเองก่อนที่จะส่งสายตางุนงงไปหาหมอหลิน
“ ไม่ต้องสงสัยหรอก  เดี๋ยววันงานก็จะรู้เอง  ”
คนพูดยิ้มกว้างมาให้  พร้อมกับส่งมือขึ้นมาให้จับ
“ ไปกันเถอะ นี่ก็ค่ำแล้ว ”
“ งั้นผมกลับบ้านก่อนดีกว่า  พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า ”
“ ไปดื่มชาร้อนๆ ข้างใน   แล้วจะขับรถไปส่ง ”

19.00 น.

บันพักสายตาโดยการนอนแผ่กับพื้นกลางบ้านหลังจากที่นั่งคัดอักษรจีนพันตัวตามที่เคลวินสั่งเอาไว้จนถึงตัวที่เก้า
ร้อย  สายตาของบันจ้องดูโคมไฟระย้าบนเพดานสูงที่หมุนไปมาได้เอง  มันหมุนช้าๆ เป็นวงกลม  พร้อมๆ กับหนัง
ตาของบันที่ปิดทับลงมาข้างล่าง   ไม่นานนัก  ดินสอสีแดงที่เคยถือเอาไว้ในมือก็กลิ้งจากไป  มันกลิ้งไปไกลจนถึง
หน้าประตูบ้าน  และหยุดลงเพราะมีเท้ามาเหยียบมันเอาไว้

เคลวินใช้เท้ากลิ้งดินสอสีแดงไปมา  ก่อนจะย่อตัวลงแล้วหยิบขึ้นมามองอย่างละเอียด  ดินสอสีแดงตรงปลายมีตัวทู่
ที่แปลว่ากระต่าย  ในบ้านนี้มีแค่คนเดียวที่ใช้มัน

อาการของบันขณะนี้ดูคล้ายกับภาพวาดของลีโอนาโด ดาร์วินชี  ที่แสดงลักษณะการกางแขนกางขาของมนุษย์
วิทรูเวียสแมนแบบฉบับเด็กสีส้มตอนนี้นอนแผ่หลาหมดสภาพอยู่กลางบ้าน  เคลวินจ้องมองภาพที่เห็นอยู่ซักพัก 
ก่อนที่จะวางขนมปังไส้ถั่วแดงร้อนกรุ่นกับกล่องใส่อาหารสามกล่องลงกับโต๊ะทำงานที่อยู่ใกล้กัน

“ อัลเบิร์ต  มานี่ ”
เคลวินดีดนิ้วเรียกอัลเบิร์ตที่เพิ่งเดินเข้ามา  หลังจากที่มันวิ่งออกไปรับเขาที่ประตูรั้ว
“ อธิบายมาซิ ”

เจ้าขนฟูสะบัดหางไปมา  ก่อนที่จะหมอบลงข้างๆ บัน  มันหันมามองเคลวินคล้ายกับอยากจะบอกว่า

“ ก็อย่างที่เห็นแหละครับเจ้านาย ”

“ นี่ ”
“ อือ ”
เคลวินใช้มือตบตรงแก้มของบันเบาๆ ให้ตื่นขึ้นมา
“ ตื่นขึ้นมากินข้าว ”
“ อือ ”
“ ตื่นขึ้นมาสิ ”
“ หลินชิงเองน่ะเหรอ  หลันชิงทำไมเหมือนเจ้านายน้ำแข็งนักล่ะ  ไม่เอานะ  มามะมาให้กอดซะดีๆ ”
“ เจ้าเด็กขี้เซา ”
เคลวินปลิ้นเปลือกตาของบันขึ้นแล้วจ่อหน้าเข้าไปใกล้ๆ

แผล็บ !!!

!!!!!!!!!!!!!!!!

บันแลบลิ้นยาวออกมาแล้วเลียหน้าเคลวินตั้งแต่คางขึ้นไปจนถึงหน้าผาก   อัลเบิร์ตที่หมอบอบู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียง
เจ้านายกลืนน้ำลายลงคอ  ก่อนที่จะหลับตาปี๋

“  อ๊ะ  เจ้านาย  เจ้านายกลับมาแล้วเหรอ  ทำไม  อือ  มาไม่ให้สุ้มให้เสียงล่ะ ?  ”
บันขยี้ตาแล้วลุกขึ้นนั่งท่ากบจ้องมองเจ้านาย
“ อัลเบิร์ต  พ่อเป็นอะไร  ? ”
บันถามอัลเบิร์ตสลับกับจ้องหน้าเคลวิน

“ ไปอาบน้ำได้แล้ว  แล้วมากินข้าว ”
เคลวินหลับตาแล้วชี้มือสะเปะสะปะไปทางกระดาษที่บันเขียนการบ้านค้างเอาไว้
“ ไม่ใช่แพะซักหน่อย  จะได้กินกระดาษเป็นอาหาร ”
บันหยิบกระดาษการบ้านขึ้นมามองด้วยความสงสัย
“ ข้าวอยู่บนโต๊ะ  กินซะ  เดี๋ยวจะเย็น ”
บันหันหน้าไปทางโต๊ะทำงาน  เห็นกล่องสีขาวสามสี่กล่องวางอยู่
“ อะไรกันน่ะครับ  ของกินเหรอ ? ”

“ น่าอร่อยจัง  มีเกี๊ยวกุ้งด้วย  เจ้านายกินด้วยกันนะ  ผมจะไปหยิบถ้วยมาให้ ”
“ ไม่ต้อง   รีบกินซะ  แล้วไม่ต้องพูดมาก ”
“ การบ้านยังไม่เสร็จเลยนะเจ้านาย  เผลองีบไปซะก่อน  ”
“ พรุ่งนี้คัดอีกพันตัว ”
“ อัลเบิร์ต  กินหนมปังหรือเปล่า  มานี่เร็ว ”
“ ได้ยินหรือเปล่าว่าให้คัดอีกพันตัว ? ”
“ หูอื้อไปหมดเลย  ไม่ได้ยินอะไรซักอย่าง ”
บันยักไหล่แล้วหยิบของบนโต๊ะหายเข้าไปในครัว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

บันเอนหลังลงกับเก้าอี้  มือสองข้างลูบหน้าท้องไปมา  บนโต๊ะตรงหน้ายังเหลือขนมปังถั่วแดงอีกครึ่งก้อน  เนื่องจาก
ตอนนี้สุดปัญญาที่จะหาทางใส่อะไรลงไปในท้องได้อีกแล้ว
“ อัลเบิร์ต  อัลเบิร์ต  มานี่  เบาๆ  เดี๋ยวพ่อได้ยิน ”
บันเอาปากเป่านิ้วชี้แล้วกวักมือเรียกอัลเบิร์ตที่นอนแผ่อยู่ใกล้ๆ  ให้เข้ามาหา
“ เนี่ยนะอร่อยมากเลย  ลองชิมดูสิ ”

“ อัลเบิร์ตมานี่ ! ”
เสียงเคลวินดังมาจากโถงกลางบ้าน
“ หูดีชะมัดเลยนะเจ้านาย  ”
บันแยกเขี้ยวแล้วค่อยๆ ฉีกขนมปังใส่เข้าไปในปาก

กระต่ายตัวโตสีชมพูยืนนิ่งอยู่ข้างหลังเคลวิน  มันจ้องมองเอกสารกองโตที่เรียงกันเป็นตั้งอย่างเป็นระเบียบ  มือใหญ่
ของเจ้านายจับปากกาด้วยความทะมัดทะแมงแล้วค่อยๆ บรรจงเขียนลายมือภาษาจีนที่ตวัดสวยงามลงเป็นข้อคอม
เม้นท์ในเอกสารเกือบทุกแผ่น  และเมื่อยืนนานๆ เข้าจึงเริ่มเข้าใจ   ที่ใครๆ พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า  เคลวินเป็น
คุณหนูจอมเฮี้ยบ  สงสัยจะเป็นเรื่องจริง
“ ต้องอ่านทุกแผ่นเลยเหรอ ? ”
“ …………………… ”
ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากคนที่กำลังนั่งทำงานอยู่  เจ้ากระต่ายตัวเดิมไม่ยอมแพ้  มันใช้มือที่เป็นปุ่มนุ่มๆ สามปุ่ม 
กดลงบนไหล่ของเจ้านาย
“ ต้องเขียนแบบนี้ทุกแผ่นเลยเหรอ ? ”
“ ทุกแผ่น ”
“ ไม่เหนื่อยหรือไง ? ”
“ จะให้ฉันนอนเกยตื้นเหมือนนายน่ะเหรอ ? ”
เคลวินยกเอาภาพตอนที่บันนอนแผ่อยู่กับพื้นขึ้นมาพูด
“ นั่นมันหลันชิงต่างหาก  อย่าเอามาปนกันสิ ”
บันใช้มือบังคับกระต่ายให้เท้าสะเอว  อีกข้างก็โบกไปมาเป็นการปฏิเสธว่าไม่ใช่ตัวเอง
“ งั้นเหรอ ? ”
เคลวินหมุนเก้าอี้มาทางกระต่ายตัวโต  เสร็จแล้วเอื้อมมือมาเขกหัวคนที่อยู่ข้างหลังกระต่าย

“ เจ็บนะ !  เขกมาได้  หัวปูดหมดแล้ว  พรุ่งนี้จะไปเรียนยังไงล่ะเนี่ย ”
บันปล่อยหลันชิงลงกับพื้นแล้วเอามือสองข้างลูบหัวไปมา
“ ฉันเขกหัวหลันชิงต่างหาก   จะร้องทำไม ? ”
“ เจ้านายบ้า  เล่นเป็นเด็ก  นี่คนนะไม่ใช่กระต่าย ! ”
“ ก็บอกเองไม่ใช่เหรอว่าเป็นหลันชิง ? ”
เคลวินชูสองมือขึ้นบนอากาศ  ก่อนที่จะหันเก้าอี้ไปทำงานต่อ

“ หนอยแน่  เจ็บใจนัก  ! ”
บันอุ้มกระต่ายตัวเดิมขึ้นมาจากพื้นแล้วลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามกับเคลวิน  กระดาษที่เขียนอักษรพันตัวค้างเอาไว้
ถูกรื้อขึ้นมาเขียนต่อ
“ ไปนอนได้แล้ว  พรุ่งนี้มีเรียน ”
เสียงเรียบๆ ไม่เจาะจงคนฟังลอยมาจากเคลวิน
“ ตาสว่างตั้งสองครั้ง  จะไปนอนได้ไง ? ”
“ อะไรสองครั้ง ? ”
“ ก็ตอนเจ้านายปลุกกับตอนที่โดนเขกกะโหลกเมื่อกี้ไง  ตาสว่างหมดเลย ”
บันแยกเขี้ยวใส่เคลวิน  ก่อนที่จะใช้ยางลบถูไปมาบนกระดาษ
“ ใช้อารมณ์เขียนหนังสือแบบนั้นน่ะ  ไม่มีทางทำมันได้ดีหรอก  นายต้องเป็นคนใจเย็นกว่านี้ ”
“ ใจเย็นเป็นน้ำแข็งขั้วโลกแบบเจ้านายงั้นเหรอ  ไม่เอาหรอก ”
“ คนเรารู้สึกแบบไหน  ไม่เห็นจำเป็นต้องสนใจคนอื่น  ตัวเราเองต่างหากที่สำคัญที่สุด ”
“ ไม่จริงหรอก ! ”
บันเดินอ้อมโต๊ะมาใกล้ๆ กับเคลวิน
“ ความรู้สึกของคนแสดงออกถึงจิตใจที่อยู่ข้างใน  ถ้ามัวแต่นิ่งเงียบเป็นเจ้าชายน้ำแข็งแบบนี้ 
ใครจะมาเข้าใจเจ้านายล่ะ ”
“ ฉันก็ไม่ได้อยากให้ใครมาเข้าใจฉันนี่ ”
เคลวินกอดอกแล้วหมุนเก้าอี้มาเผชิญหน้ากับบัน
“ คนเราอยู่บนโลกนี้ได้เพราะความรักที่มีต่อกัน  แล้วอย่างแรกที่แสดงออกถึงความรักก็คือ  การแสดงออกถึง
อารมณ์ที่ซ่อนอยู่ภายในยังไงล่ะ ”
“ ฉันให้นายมาสั่งสอนฉันตั้งแต่เมื่อไหร่  กลับไปนอนซะ ! ”
“ ยังพูดไม่จบ ! ”
“ ฉันสั่งในฐานะเจ้าของบ้าน ! ”
เสียงตะเบ็งของบันเงียบลงเพราะเสียงพูดเรียบเฉยของเคลวิน

“ ไม่ต้องมาย้ำหรอกว่าเป็นแค่คนอาศัย ”
บันก้มหน้าแล้วรวบเอากระดาษการบ้านเดินเข้าไปในห้องนอน 

ห้องโถงกลางบ้านตอนนี้เงียบเหมือนไม่มีคนอยู่  เจ้าขนฟูที่เดินตามบันนี่ซักครู่นี้  มันเข้ามาทำจมูกฟุดฟิดกับเคลวิน 
ก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในครัว  ใกล้กันกับเคลวิน  กระต่ายตัวโตของบันยังคงนั่งอยู่ที่เดิมบนเก้าอี้  มันส่งสายตา
แปลกประหลาดมาที่เคลวิน  คล้ายกับจะต่อว่าคนเย็นชาที่เพิ่งทำลายบรรยากาศของบ้านลงไป

“ ไม่ต้องมาส่งสายตาแบบนั้นแทนเจ้านายแกหรอก ”
เคลวินใช้เท้าเขี่ยหลันชิงให้ตกจากเก้าอี้  ก่อนที่จะหันไปมองประตูห้องของบัน


“ ไอ้คนขี้เก็ก  ไอ้คนปากแข็ง  ไร้ความรู้สึก ”
บันพูดลอดฟันออกมาอย่างคับแค้นใจ  ในมือก็เขย่าขวดโลชั่นไปด้วย
“ คอย  ดู  นะ  พรุ่ง  นี้  จะ  ไม่  พูด  ด้วย  ! ”
บันเขย่าขวดพร้อมกับบีบโลชั่นออกมาตามจังหวะที่พูด  มันโพยพุ่งออกมาออกมาเลอะเต็มหน้าของบัน

“ เหวอออ   อะ  โอ๊ยยยยยยยยยยยยย  ”
บันส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ  โลชั่นสีขาวที่พุ่งออกมา  ตอนนี้เริ่มทำให้ตาของบันเกิดอาการแสบร้อนเหมือนโดน
ไฟเผา  เสียงประตูห้องเปิดออกอย่างรวดเร็วพอๆ กับมือใหญ่สองข้างที่ช้อนตัวบันขึ้นมาแล้วอุ้มเข้าไปในห้องน้ำ
เคลวินวางบันลงกับอ่างอาบน้ำแล้วจัดการเปิดฝักบัวออกมาล้างโลชั่น

“ ลืมตาสิเด็กโง่  ลืมตาเร็วเข้า ! ”
เคลวินตะโกนเสียงดังจนบันสะดุ้งโหย่ง
“ เจ้านายผมแสบตา  ! ”
“ ลืมตาเดี๋ยวนี้นะ  ห้ามหลับตา  ฉันจะค่อยๆ เปิดน้ำไล่มันออกไป ”
เคลวินจับบันตะแคงหน้าลง  แล้วค่อยๆ เปิดน้ำล้างคราบโลชั่นให้ไหลออกมา
“ ฮือ  แสบ ”
“ ทนหน่อย ”
“ ขอโทษ ”
“ ขอโทษเรื่องอะไร ? ”
“ เรื่องที่ตะโกนใส่หน้าเจ้านาย ”
“ ไม่เห็นจำได้เลย  สงสัยหลันชิงมันจะทำล่ะมั้ง ”
“อืม  หลันชิงมันทำ  ผมไม่ได้ทำ ”
“ รอก่อนนะ  จะเอาผ้ามาซับน้ำตาให้ ”
“ แสบตาอยู่เลย ”
“ ร้องไห้ออกมาเยอะๆ  มันจะช่วยให้หายแสบตา ”
“ ไม่บอกมันก็ไหลออกมาจนจะหมดตัวอยู่แล้ว  ฮือ  ”

“ อธิบายมาซิ ? ”
“ คือว่า  คือหลัน ”
“ ถ้าโกหกขอให้ตาบอดจริงๆ ”
“ คือผมเอาโลชั่นมาเขย่า  แล้วบีบ ”
บันหลับตาปี๋แล้วใช้มือควานหาผ้าขนหนู
“ แล้วเขย่ามันทำไม ? ”
“ ก็มันโมโหนี่นา ”
“ ฉันไม่ได้สอนหรือไง  ว่าให้นายใจเย็น ๆ   หรือว่านายเป็นตัวปลวกที่สมองมีแต่เศษไม้ ! ”
เคลวินผลักบันลงกับเตียงแล้วใช้สองมือคล่อมตัวเอาไว้
“ เจ็บจะตายอยู่แล้วยังมาด่าอีก   แล้วนี่จะทำอะไร ? ”
บันน้ำตาคลอขึ้นมาเพราะแสบตาอย่างหนัก
“ อยู่นิ่งๆ แล้วลืมตา  ฉันจะเอาน้ำตาเทียมหยอดให้ ”
เคลวินล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบเอาขวดเล็กๆ สีขาวออกมา
“ เอามาจากไหน   เจ้านายไม่ได้ใส่เลนส์ไม่ใช่เหรอ ? ”
“ ที่น้ำตาไม่ไหลออกมา  เป็นเพราะนายพูดมาก  รู้หรือเปล่า ? ”

สันจมูกของเคลวินชนกันกับของบันเบาๆ  มือใหญ่ที่บันเห็นจับปากกาเขียนอักษรจีนซักครู่นี้  ตอนนี้มันเปลี่ยนหน้า
ที่มาเป็นมือที่ช่วยรักษาพยาบาลบันให้หายจากอาการปวดตา

“ สวรรค์ลงโทษเด็กดื้อที่ไม่เชื่อผู้ใหญ่ให้รู้สำนึก ”
เคลวินพูดเสียงเบาๆ  ออกมา  น่าแปลกตรงที่บันไม่รู้สึกโกรธซักนิด  ตรงกันข้าม  กลับรู้สึกว่ามันเป็นเหมือนคำ
ปลอบประโลมให้หายจากอาการแสบร้อนที่กำลังเป็นอยู่  บันจ้องตาของเคลวินที่อยู่ห่างกันไม่กี่เซนฯ  แววตาแปลก
ประหลาดที่บันเดาความรู้สึกไม่ออก  กำลังจ้องกลับมาเช่นกัน

“ ตาแดงเหมือนกระต่ายแล้วนี่  วันนี้นายก็ได้เป็นกระต่ายสมใจแล้วสิ ”

บันถอนหายใจออกมา  พร้อมกับหลับตาปี๋
“ หายแล้ว  เจ้านายเชิญออกไปได้ ”
บันชี้มือสะเปะสะปะไปที่หน้าต่าง  เหตุการณ์ตอนนี้คล้ายกับตอนที่เคลวินชี้มือไปที่กระดาษของบันไม่มีผิด
“ หัดมองซะบ้างสิว่านายชี้ไปที่ไหน  จะให้ฉันปีนหน้าต่างออกไปวิ่งเล่นตรงสนามหญ้าหรือไง ? ”
“ นั่นแหละ  ออกไปวิ่งซะบ้าง  จะได้แข็งแรง ”
“ ถ้านายคิดว่าเก่งนัก  วันมะรืนนี้ก็มาวิ่งแข่งกันสิ ”
เคลวินลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าจะออกจากห้องไป
“ ไม่ต้องมาท้าหรอก  วันมะรืนที่จะมีงานวิ่งแข่ง  ผมกับหมอหลิน  เราจะออกวิ่งคู่กัน ”
บันอ้าปากหาว  ก่อนที่จะชี้มือไปที่หลอดไฟบนเพดานห้อง  เป็นทำนองให้เคลวินรีบปิดไฟให้

“ ว่าไงนะ !  ”
เคลวินหันมาถามเสียงดัง
“ หูจะแตก ”
บันหยิบเอาหมอนมาปิดหูทั้งสองข้าง
“ ลุกขึ้นมาคุยกันเดี๋ยวนี้ ! ”
“ อ๊ะ  ปล่อยนะ  ”
บันร้องลั่นเมื่อถูกเคลวินจับตรงหัวไหล่

“ ไปปฏิเสธหมอหลินซะ  ฉันห้ามนายไปวิ่งกับใครทั้งนั้น ! ”
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-07-2011 23:21:14 โดย Keniji »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






Keniji Teruyama

  • บุคคลทั่วไป
หายไปหลายวันเลย  วันนี้กลับมาแล้วนะครับ
เคนอิจิหน้ามนคนเดิม  ตอนที่ 18  ว่าด้วยบทบาทเรื่องความอบอุ่นภายในบ้าน  55

กอดและจุ๊บนักอ่านทุกท่านเช่นเคย
หนึ่งเม้นท์ของท่าน  แทนหนึ่งกำลังใจนะครับ
รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่มีคนมาอ่านแล้วเม้นท์ให้
ชื่อเรื่องสวีทโฮม  กระทู้นี้ก็สวีทโฮมด้วยละกันครับ  ก๊ากก  เลี่ยนจัง :laugh:

รัก
เคนอิจิ


กดบวกให้คนน่ารัก +
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-07-2011 17:50:06 โดย Keniji »

ออฟไลน์ คนริมคลอง

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 609
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +117/-1
เจ้านายๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่ายอมให้น้องบันไปวิ่งกับคนอื่นนะ ชะเลีย เอ๊ย เชียร์เจ้านายสุดใจขาดดิ้น

ออฟไลน์ qq_oo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +143/-4
อิอิอิ
ออกอาการหวงซะแล้ว คุณน้ำแข็งของเรา

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
อ่านแล้วมันน่าจับกระต่ายกินให้สิ้นเรื่องสิ้นราวจริงๆ
กระต่ายดื้อเกินห้ามใจแบบนี้

hahn

  • บุคคลทั่วไป
เจ้าชายน้ำแข็งเริ่มหวงกระต่ายน้อยแล้ว

ออฟไลน์ RoseBullet

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1027
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
แหม ไปห้ามเขาแล้วเจ้านายจะลงไปวิ่งกับบันนี่เองไหมล่ะ

ออฟไลน์ DraCo_SLa13

  • I swear that, will love Super Junior forever..........
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +314/-3
คุณพ่อกลัวหลันชิงจะจุ๊ฟกะหมอหลินเหรอ

ออฟไลน์ kwangun

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 180
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-1
โอ๊ยยย ทำไมมันน่ารักอย่างนี้ :impress2:  บันนี่น่ารักขึ้นทุ๊กกกกวัน  เจ้านายก็แสดงออกขึ้นทุ๊กกกกกวัน

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
รูปการ์ตูนน่ารักมาก

หลงรักบันนี่เพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ได้อ่าน

เจ้านายอย่าให้บันไปวิ่งกับหมอหลินนะ
ต้องวิ่งคู่กับเจ้านายเท่านั้น

 :m31: :m31:

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
เริ่มไม่แน่ใจแล้วบันอายุเท่าไหร่แน่ แต่นิสัยตอนนี้เหมือนเด็กอนุบาลมากๆ
น่ารักขนาดนี้เจ้านายไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ โดดเดี่ยวแต่ไม่

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-6
 :o8:น่ารักมากๆไลยครับเคนอิจิชอบๆๆๆๆๆๆ มาต่ออีกนะครับ
อย่าหายไปนาน พี่กล้วยชอบอ่านมากๆเลย เคยแต่งครั้งหนึ่ง
เมื่อนานมาแล้ว แต่พอดีเวปนั้นปิดไปเลยอดเลย 55555+
ตอนนี้มาเป็นคนอ่านสนุกดีๆ ขอให้มีความสุขนะครับเคนอิจิ :pig4:

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
เอาแล้ว..น้ำแข็งเราจะเป็นน้ำร้อนแล้ว ออกอาการหวงน้องบันซะแล้ว อิ อิ

ออฟไลน์ dezzetoeiiz

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 258
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
 :laugh: ... น่าน ... บันนี่รู้รึเปล่าเนี่ยว่าพี่หมอแกไม่ได้จะไปด้วย แหมไม่อ่านเอกสารให้มันดีๆก่อนน๊า
แต่ก็ดีที่พูด เจ้านายถึงกับเดือดปุดๆ น้ำแข็งเริ่มละลาย ...
แต่ตอนบันร้องโอ๊ยนี่ เปิดประตูเข้ามาเร็วจริงๆนะเคลวิน อย่างก่ะซุ่มฟังอยู่นอกประตูเลยอ่ะ  :jul3:

ไปวิ่งกับเคลวินซะบันนี่ (เอ๊ะ หรือฮันนี่ ... น่ารักพอกัน รุ่นพี่โมริไปไหนซะละ ♥)
พวกเรารออ่านฉากจูบสะท้านฮ่องกงอยู่ 5555555555555

 :กอด1:

ออฟไลน์ jojobuffy

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-4

nuewanda

  • บุคคลทั่วไป
ก็  ก็  ก็เห็นเคนอิจิแอบไปเที่ยวมา เค้าก็เลยแอบไปบ้าง ไปนอนฟังเสียงน้ำตก ขากลับหอบผลไม้มาฝากน้องบันเยอะแยะเลย เค้าเอามาฝากเด็กนะ เคนอิจิอย่ามาแย่งของฝากเด็ก  :m16:

เม้นท์รวบสองตอน............เค้าอ่านหลายรอบมากเหอะ กว่าจะรวบรวมสติมาเม้นท์ได้ อ่านซีนไหน มุมไหนก็น่ารักน่าชังจริงๆ น้องบันนี่สีส้มคนดี อย่าให้เจอนะจะจับมาหอมแก้มซัก 2-3 ฟอดใหญ่ๆ นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์นะเนอะที่คนเขียนหน้าตางั้นๆ ธรรมด๊า ธรรมดา หาได้ตามตลาดนัดทั่วไป จะสร้างคาแรคเตอร์น้องบันได้น่ารักได้ใจขนาดนี้ เคนอิจิรูปหล่อเห็นด้วยกับเค้ามั๊ย

เจ้านายน้ำแข็ง.....ถึงคนเขียนจะกลั่นแกล้งเขียนบทให้คุณพ่อดูน่าหมั่นไส้ แต่คนอ่านเค้าไม่หลงกลหรอก คุณพ่อสบายใจได้ ถึงจะซึน จะอึน จะปากแข็ง จะเย็นชา แต่เค้าก็ชอบเหอะ กดไลค์ๆๆๆๆๆ

หมอหลิน รูปหล่อ แสนดี เพอร์เฟค ถึงไม่ได้เป็นพระเอกของเรื่องนี้ แต่พี่หมอก็เป็นพระเอกในใจเค้านะ

+1 ให้หลันชิงกะหลันเหอ

รักทุกคนในเรื่องนี้  ส่วนคนเขียนเค้าก็......................................รัก (ก็ได้)  :laugh:

ปล. เค้าขอเดาว่าบันจะได้วิ่งคู่กะอัลเบิร์ต  ถ้าเดาถูก เค้าจะได้รางวัลมั๊ย

ปล. 2 ว่าจะเม้นท์สองหน้า สำหรับสองตอน แต่ก็กลัวว่าอัลเบิร์ตจะโดนคนเขียนใจร้าย เรียกไปให้อธิบายว่าทำไมปล่อยให้คนอ่านเพ้อเจ้อยืดยาว  :m20:

ปล. 3 ติดเม้นท์เรื่องน้องเนยไว้พรุ่งนี้นะเคนอิจิผู้รูปหล่อที่สุดในสามโลก  :จุ๊บๆ:

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
หึหึ ดูท่าแล้วบันคงอดวิ่ง ไม่ได้วิ่งกับใครแน่
เพราะพ่อน้ำแข็งก็คงไม่ยอมวิ่งกับบัน
แต่ก็ไม่ยอมให้วิ่งกับคนอื่นเหมือนกันมั้ง
แต่แอบเสียใจอ่ะ คิดว่าบันจะมาชวนพ่อน้ำแข็งวิ่งเสียอีก  :monkeysad:

ออฟไลน์ ordkrub

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4157
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-12
บันก็นะ  ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ไปยั่วน้ำแข็งอยู่ได้

MokGaLaKom

  • บุคคลทั่วไป
คุณน้ำแข็งเขาหึงแล้ว อิอิ
ชอบอ่ะ อยากให้หึงบ่อยๆ :-[

ออฟไลน์ nunamicky

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +182/-3
จะได้วิ่งคู่กันมั๊ยเนี่ย
น้องกระต่ายกับเจ้านายน้ำแข็ง :o8:

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
โธ่น้องบัน ไปหาหมอหลินแบบนี้ เคลวินก็ต้องโกรธสิ แล้วนอกจากบังคับเคลวินจะทำยังไง
ให้บันเปลี่ยนใจไม่เข้าแข่งกับหมอหลินได้ละเนี่ย

อ้างถึง
“ ยังไม่พูดไม่จบ ! ”

ใส่ไม่เกินไปสินะครับคุณเคนอิจิ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด