หัวข้อ: [เรื่องสั้น]...ตำนานรักดอกไม้ ตอนพิเศษ 29 ธันวา (อัพ 29/12/2016) หน้า 33

[โจ๊กกุ้ง]

เราว่าเพื่อนสองคนแปลกๆ สงสัยพนันอะไรกันไว้แน่เลย

[evilheart]

คุณชายภพมันรักติ่มซำจริงๆ หรอ  :monkeysad:น้องบัว
ทำไมมันตรงกันข้ามกับข่าววงในเหลือเกิน

[RoseBullet]

แผนเจ้าแมคแน่ๆ
กลัวสุดท้ายจะได้กินมาม่ากันตอนอีแผนมันแตกนี่แหละ เหอเหอ
น้องติ๋มตอนคิดเข้าข้างตัวเองนี่ก็โคตรฮาบรมเลย กร๊ากกกกกกก

[MiSS-U]

มันน่าสงสัยว่าภพชอบจริงเหรอ แมคนี่ก็อวยตลอดให้เพื่อนเป็นเมียคนอื่นอ่ะ
อยากรู้ว่าเลขาหมาคือไร พาหมาเดินเที่ยวป่ะ

[iforgive]

น้องติ๋มโดนต้มแน่นอน

[stupidchild]

ทำไมรู้สึกแปลกๆอ่ะคะ สงสารนายเอก ดูเป็นคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลย เพื่อนก็ทำเหมือนว่า ติ่มซำโง่ให้หลอก?

[เฉาก๊วย]

แผนแมคปูทางให้น้องติ่มซำยอมรับภพหรือเปล่าเนี่ย จะได้ไม่ตกอกตกใจภายหลังหากมารู้เข้า
หรือแมคก็เป็นหนี้ภพเหมือนกัน เลยต้องทำงานพ่อสื่อให้ภพอีกที
หรือ
หรือ
หรือ...
อ๊ากกกกกก  สงสัยไปหมด  ภพคิดยังงัยกับเพื่อนติ่มว้า  

[♠DekDoy♠]

ถ้าสุดท้ายโดนหลอก ขอให้น้องติ๋มโกรธและงอนอย่างแรงเลยนะ

[samsoon@doll]

พระเอกน่ารักอ่ะ แล้วสรุปมันชอบไอ้ติ๋มจริงๆหรือว่ามันจะมาเริ่มชอบก็ได้ตอนที่ได้มาอู่ใกล้ๆกันนี่หละ

[kazhiki]

ฮ่าๆ ตกลงว่าภพนี่ชอบน้องติ๋มอยู่แล้วอย่างที่เพื่อนบอกรึเปล่า
หรือว่าโดนเพื่อนต้ม????

แต่ฮาและน่ารักมากๆๆๆ

รอจ้ะ 

[winndy]

ตกลงมันเป็นยังไงกันค๊ะเนี้ย ภพชอบติ๋มจริง ๆ หรือเปล่าค๊ะ
เพืื่อนแม๊คทายแม่นจริง ๆ

[คนริมคลอง]

ทะแม่ง ทะแม่ง ชอบกล

โดนเพื่อนต้มถั่วซะหล่ะม้างงงง ติ่มซำ

[pppp]

เอ่อ อธิบายงานเลขาฯมาเดี๋ยวนี้นะภพ
ไม่กระจ่างเล้ยยยย

แล้วแม็คนี่ตกลงเพื่อนใคร??? ประเคนเพื่อนให้ผช.ตลอด ตลอด

[butterfly_bee]

เพื่อนแมคทำไมดูอยากให้ติ๋มคืดว่าภพแอบชอบอยู่จังอ่า
ตอนนี้ภพคงยังไม่ได้ชอบติ๋มหัวปักหัวปำแบบที่แมคบอกซะละมั้งเนี่ย

[p_phai]

ยิ่งอ่านยิ่งงงอะ

ว่าแบบนี้เรียกจีบหรอ

[LalaBam]

เรื่องนี้มันยังไงกันแน่เนี่ย

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาแปะไว้ก่อนนะครับ

[Cherry Red]

ให้มุมมองเรื่องความรู้สึกต่างจากเรื่องแรกเลยนะค่ะ
เรื่องดอกบัวนั้น พี่เสือแสดงความรู้สึก ท่าที เจตน์จำนงค์ว่ารักแยม จีบแยม จนคนอ่านเขินแทน
แต่เรื่องนี้ช่างน่าฉงนสงสัยยิ่งนักว่า ภพรักติ๋มจริง หรือ ไม่มีอะไรในกอไผ่???
น่าลุ้นจริง ๆ เนอะ ว่าติ๋มจะได้ "สามีพร้อมหนี้สิน" รึเปล่า? ( หนี้สินมีอยู่แล้ว สามีเป็นของแถม? )

[knightofbabylon]

ภพนี่เป็นไปได้ว่าอาจชอบติ่มซำ..
แต่ไอ้คุณเพื่อนสองตัวนั่นแหละค่ะ น่าสงสัยมาก
ดูมีแผนการเร้นลับแปลกๆ
หรือแม็คกับตุลเองก็ติดหนี้สามภพเหมือนกัน
 

[naja-kitase]

สงสัยๆๆๆๆๆ ภพรักติ่มซำจริงเหรอ?

[roseen]

ถามจริงไอ้แม็คติดหนี้อยู่ด้วยหรือเปล่า
ทำเหมือนเพื่อนเป็นขี้ข้าชัดๆ

[dahlia]

ติ่มซำ โดนเพื่อนแมค หลอกหรือเปล่าเนี่ย มันแปลกๆ นะ 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :m20:ตลกๆๆๆมากมายเลยอะ แล้วเรื่องจะเปนไปแบบไหนเนี่ย

[fffx]

ฮ่้าาๆๆ ให้เข้าบ้านนี่คือวิถีการพาน้องไปสนิทกับครอบครัวรึเปล่าเนี่ย
รอตอนต่อไปฮีาฟฟฟฟ

[sundaysundae]

เอ๊ะ!! เริ่มงงแทนติ่มซำ แอบกลัวโดนเพื่อนหลอก
แต่ให้ไปเป็นเลขาหมา?
 นักเขียนสู้ๆ!!

[SuSaya]

แม็คกับภพลืมเตี๊ยมกันใช่มะ

[2pmui]

อิตาแม็คเล่นอะไรอยู่มั้ยเนี่ย มันน่าสงสัยนะ  

[Dezair]

ตำนานรักดอกจิก ดอกที่ 2.2
By: Dezair
……………………   

…รักกูมาก! รักกูมาก!! มึงแอบรักกูมากจริงๆเชียว! ไอ้ณภพ!!!!...

   “นี่หมาของกู ที่จะให้มึงมาเป็นเลขาฯ…งานเลขาฯก็ไม่มีอะไรมาก แค่ดูแลเท่านั้นแหละ…”ผมได้แต่ยืนมองไอ้หมาตัวใหญ่ขนนุ่มสลวยแล้วกลืนน้ำลายเอื้อก…ถ้าหากมันไม่ถูกชะตาผมแล้วกระโดดงับคอทีเดียวนี่ผมลาจากโลกนี้ไปได้เลยนะเนี่ย ดูฟันมันซะก่อนเถอะ อิ๊วซ์!!!...

   “ขนมจีบ…ทักทายพี่ติ่มซำสิ…”

   “ฮะ?! มันชื่ออะไรนะ?!!!” ผมหันขวับถามไอ้ภพที่กำลังเล่นกับหมามันอยู่ มันหันมองผมก่อนจะตอบเรียบๆ

   “ชื่อขนมจีบ…มีอะไรเหรอ ติ่มซำ”

…นี่หมามึงชื่อขนมจีบ!!!!...

ผมตาโตแล้วเริ่มประมวลผลเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ไอ้ภพชอบเรียกผมว่าติ่มซำ ตอนแรกๆที่รู้จักกัน มันเรียกชื่อผมทีไรก็หัวเราะทุกที ก็คิดว่ามันคงเป็นเพื่อนผู้ชายทโมนที่เห็นผมชื่อแปลกไม่ได้ ตอนหลังๆที่คนทั้งคณะเรียกผมว่าน้องติ๋มตามไอ้แมคกับไอ้ตุล ก็มีแต่ไอ้ภพที่ไม่ยอมเรียกตาม มันเป็นคนเดียวในคณะที่เรียกผมเต็มยศว่า ‘ติ่มซำ’ ไอ้ตอนนั้นก็นึกดีใจตามที่ไอ้แมคเคยโม้ไว้ว่าที่มันเรียกผมแบบนั้น เพราะมันคิดว่าผมเป็นคนพิเศษ!!! พิเศษทำบ้าอะไร!! หมาไอ้ภพชื่อขนมจีบเนี่ย!!!

   …คล้องกับชื่อติ่มซำของกูซะไม่มี!!!!...

   “นี่…นี่ที่มึงเรียกกูว่าติ่มซำ…” ผมถึงกับพูดไม่ออก แต่ไอ้ภพยังเอาแต่ยิ้ม

   “ก็มึงชื่อติ่มซำนี่…ชื่อติ๋มอะไรนั่นเป็นชื่อที่ไอ้แมคกับไอ้ตุลตั้งขึ้นมาเองไม่ใช่เหรอ…ส่วนชื่อขนมจีบ…” ไอ้ภพพูดแค่นั้น ก่อนจะก้มลงลูบหัวหมามันเล่นอย่างรักใคร่เสียเต็มประดา

   “…กูก็ตั้งของกูเอง…เนอะขนมจีบ…” ผมถึงกับอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก

   “เอาล่ะ…ในเมื่อมึงรู้จักชื่อหมากูแล้ว มึงก็ทำความสนิทสนมกันเอาไว้… ชื่อเป็นอาหารประเภทเดียวกัน ก็น่าจะคุยกันง่ายใช่มั้ยล่ะ ขนมจีบ พี่ภพต้องเข้าไปข้างในก่อนนะ ขนมจีบเล่นกับพี่ติ่มซำนะ” ไอ้ภพสั่งเสียสั่งลาเรียบร้อย ก็หมุนตัวจะเดินกลับเข้าบ้าน แต่ผมรีบเรียกมันไว้ด้วยความปากไว

   “เดี๋ยว ไอ้ภพ!” มันหันมามอง ผมก็เลยถามในสิ่งที่อยากรู้

   “ทำไมมึงตั้งชื่อหมามึงว่าขนมจีบ”

   “ก็…แม่กูซื้อมาให้วันที่กูซื้อขนมจีบกลับมากินที่บ้านพอดีน่ะสิ…”

   “ไม่เกี่ยวกับชื่อกูใช่มั้ย?”  ไอ้ภพหัวเราะเบาๆ

   “กูเลี้ยงขนมจีบมาก่อนเจอมึงซะอีก มึงคิดว่ามึงเป็นใครวะ กูถึงต้องตั้งชื่อหมาให้ใกล้เคียงกับชื่อมึง…หรือคิดว่ากูชอบมึง?...” ก็…ก็…ก็ไอ้แมคบอกอย่างงั้น…แล้วท่าทีของมึงหลายอย่างก็…

   “แล้ว…แล้วมึงชอบกูจริงเปล่าล่ะ?” ผมทำเป็นอวดดีถามแบบไม่รู้สึกรู้สาใดๆแต่หัวใจนั้นเต้นรัวแรงเหมือนสาวน้อยวัยขบเผาะขอความรักจากรุ่นพี่ ไอ้ภพยังหัวเราะต่อ แต่สายตาที่มองตรงมาที่ผมไม่ได้มีวี่แววของความรักใคร่ปานจะแหกตูดดมเลยแม้แต่น้อย

   “…มึงคิดว่ากูชอบมึงมั้ยล่ะ?”

   “ก็…ก็…ก็มึงชวนกูไปงานวันเกิดแม่มึง…”

   “ใช่” ไอ้ภพรับคำทั้งๆที่หน้ามันยังมีแต่รอยยิ้ม

   “แล้ว…แล้ว…แล้วมึงก็เลี้ยงข้าวกู…”

   “ใช่” ไอ้ภพรับคำอีก สายตามันยังจับจ้องมาที่ผมจนผมเริ่มพูดไม่ออก คิดไม่ออกเหมือนกันว่าไอ้ภพทำอะไรที่เป็นการแสดงออกถึงความรู้สึกอันยิ่งใหญ่ที่มันมีต่อผมอีกบ้าง

   “แล้ว…แล้ว…” ผมพยายามคิด พยายามคิด พยายามคิด แต่…อนิจจัง…คิดไม่ออก!!!

   “แล้วมึงก็เลยคิดว่ากูชอบมึงใช่มั้ย…” ไอ้ภพย้อนถาม ไอ้ผมที่ออกจะเป็นนางเอกขี้อายจะไปยอมรับก็ใช่อยู่ เลยได้แต่กัดปากหันหน้าหนีไปทางอื่นเพราะไม่กล้าสบตามัน

   “มึงเรียนเก่งนะติ่มซำ แต่ว่า…มึงน่าจะรู้ว่ากูเป็นผู้ชายที่มีตัวเลือกอีกเยอะ ซึ่ง…ดีกว่ามึงมาก” ผมค่อยๆหันกลับมามองคนพูด แต่…ไม่ทันได้สบตาไอ้ภพ เพราะมันหมุนตัวเดินกลับเข้าบ้านไปแล้วเรียบร้อย ทิ้งผมเอาไว้กับความอึ้งและไอ้ขนมจีบที่กำลังเลียมืออันเย็นเฉียบของผม

   ’…มึงน่าจะรู้ว่ากูเป็นผู้ชายที่มีตัวเลือกอีกเยอะ ซึ่ง…ดีกว่ามึงมาก…’

   ไอ้เพื่อนแมค!!! ไหนมึงว่ามันรักกู!!!!!!!!...

………………….

   “โอ๊ย!!!...ถีบกูทำไมวะไอ้ติ๋ม!!!” ไอ้แมคโวยลั่นอย่างที่ควรจะโวยเมื่อปลายเท้าอันเรียวงามของผมยื่นไปกระแทกยอดอกของมัน

   “ก็แล้วมึงมาหลอกกูทำไมว่าไอ้ภพชอบกู! มึงรู้มั้ยว่ามันตอกใส่หน้ากูว่ามันมีตัวเลือกอีกเยอะที่ดีกว่ากู!! กูหน้าแตกนะเว้ย!!”

   “มึงถามมันแล้วเหรอ?” ไอ้แมครีบลุกขึ้นมาถามผมหน้าตาตื่น

   “ก็เออน่ะสิ!! อายมั้ยล่ะ! กูถูกด่ากลับมาเนี่ย! แล้วพรุ่งนี้ต้องไปช่วยเลี้ยงไอ้ขนมจีบอีก! โว้ย!! กูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนวะ!!!”

   “ไม่เห็นน่าอายตรงไหน ถ้าตอนนี้มันไม่ได้เลือกมึง มึงก็ทำให้มันเลือกมึงซะสิ ถ้าทำได้ล่ะก็ หนี้สองแสนจะกลายเป็นผงธุลีแน่นอน…โอ๊ย!! ถีบกูทำไมอีก!!!”

   “มึงยังมีหน้ามาบอกให้กูอ่อยมันอีกเหรอ! แค่นี้ก็หน้าแตกหมอไม่รับเย็บแล้วโว้ย!! เสือกมาบิ้วท์กูว่าไอ้ภพชอบกู เป็นไงล่ะ!”

   “กูไม่ได้บิ้วท์มึง แต่กูได้ยินข่าววงในว่ามา  แล้วกูก็แค่เอาข่าววงในมาบอก โอ๊ย!!! ถีบกูอีกแล้วนะไอ้ติ๋ม!!!”

   “ใจเย็นหน่า ไอ้ติ๋ม…ไอ้ภพมันอาจจะชอบมึงจริงๆก็ได้ แต่มึงก็รู้ว่ามันปากหนัก…เอางี้ดิ…มึงลองทำท่าเสียใจไม่ยุ่งไม่คุยกับมัน ไปเลี้ยงหมาที่บ้านไอ้ภพ มึงก็ทำเป็นไม่เห็นมันไปเลย จะได้รู้กันไปว่ามันแคร์มึงบ้างรึเปล่า” ไอ้ตุลแนะนำแต่ผมยังไม่ค่อยจะเห็นดีเห็นงามด้วยเท่าไหร่ เรื่องหน้าแตกยังคาอยู่ในหัวใจอยู่เลยเนี่ย!

   “ถ้ามันแคร์มึง ตามตื้อมึง แบบนี้ก็เข้าข่าย…”

   “เข้าข่ายว่ารักกูชอบกูอีกล่ะสิ…” คำพูดจากปากไอ้ภพที่บอกว่ามันเป็นผู้ชายที่มีตัวเลือกอีกมาก ทำเอาผมใจแป้ว เอาจริงๆว่าผมก็ไม่ได้รักชอบมันหรอกนะ แต่เพราะว่าไอ้แมคมาอ่อยผมเอาไว้แบบนั้น ผมก็เลย…แอบอยากให้มันมีใจให้ผมบ้างอ่ะ…ว้า แรดจริ๊งงงงงง!

   “แล้วมึงไม่อยากรู้รึไงว่ามันชอบมึงจริงๆรึเปล่า…ลองครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย แล้วถ้ามันยังทำไม่รู้สึกรู้สาอะไร ตอนนั้นมึงก็คิดซะว่าถูกไอ้แมคหลอก…”

   “อ้าว…” ไอ้แมคร้องลั่น แต่พอมันถูกผมจิกตาใส่ มันก็เงียบปากลง

   “ลองสักครั้ง ไอ้ติ๋ม…ทำตามที่กูบอก แล้วมึงจะได้รู้ว่ามันชอบมึงจริงมั้ย…” ไอ้ตุลย้ำ

………………….

   ผมมาเป็น ‘เลขาฯ’ ให้ขนมจีบไอ้สามวันแล้ว แต่เป็นสามวันที่ไม่ได้ทำเมินไอ้ภพเลยสักวัน เพราะไอ้คุณชายมันไม่กลับบ้าน ตอนนี้ผมกับขนมจีบก็สนิทสนมกันดี รักใคร่กลมเกลียวยิ่งกว่าที่ผมกับไอ้ภพสนิทกันซะอีก

   “หนมจีบ…วันนี้ไม่วิ่งแล้วนะ เหนื่อย…” เห็นป้าแม่บ้านบอกว่าที่ต้องให้ผมมาช่วยดูแลขนมจีบเป็นการส่วนตัว เพราะว่าขนมจีบเพิ่งหายป่วย แต่หมาเพิ่งหายป่วยประเภทไหนวะ วิ่งซะรอบบ้านจนเลขาฯอย่างผมหอบแฮ่กเนี่ย

   “นอนๆ นอนกันดีกว่า…” ผมบอกมันแล้วผลักหัวขนมจีบให้ลงไปนอนหงายกับพื้นหญ้า

   “แม่ให้มาตามไปกินขนม…” เสียงดังขึ้นจากด้านหลังทำเอาทั้งผมทั้งขนมจีบต้องหันมอง หมาสุดที่รักของไอ้ภพวิ่งหน้าตั้งไปหาเจ้าของมันแล้วเรียบร้อย ส่วนผมก็กำลังจะวิ่งหน้าเริ่ดไปหาของกินเหมือนกัน แต่…คำสั่งเสียของไอ้ตุลและไอ้แมคที่บอกให้ผม ‘เมิน’ ดังเข้ามาในหัว…

   ….ใช่! ต้องเมิน ต้องเมิน…

   “ขอบใจที่มาบอก” ผมบอกเสียงเรียบ ทำตัวเป็นพระเอกโกรธนางเอก แล้วรีบเดินจ้ำผ่านมันเข้าไปในบ้าน ไอ้ภพไม่ได้เรียก ไม่ได้ดึงผมเอาไว้ มันคงจะอึ้งล่ะสิที่เห็นผมเมินมันแบบนี้…หึ!...

……………………..

   บ้านไอ้ภพเลี้ยงดูผมอย่างดีครับ เลี้ยงขนมเลี้ยงข้าว จนเดี๋ยวนี้กลับบ้านไปคุณนายนวลพรรณแทบไม่ต้องหาอะไรให้กินแล้วด้วยซ้ำ

   “ทานเยอะๆนะจ๊ะ ติ่มซำ ภพไปแวะซื้อมา มีแต่ร้านอร่อยๆทั้งนั้นเลย”

ความจริงแล้ว ถ้าจะให้เมินอย่างสมบูรณ์แบบ ทันทีที่ได้ยินว่าไอ้ภพเป็นคนซื้อขนมพวกนี้มาเลี้ยง ผมก็ควรจะทำตัวกินไม่ลงอะไรอย่างงี้ใช่มั้ยล่ะครับ…แต่…เอ่อ…ขนมมันอร่อยมากเลยอ่ะ ผมว่าเราพักเรื่องเมินมันไว้แปบนึงก็ดีนะ ขอกินก่อน หลังจากนั้นค่อยว่ากันใหม่

   “ติ่มซำมันกินเยอะอยู่แล้วล่ะครับแม่ หมอนี่มันกินเก่งจะตาย โดยเฉพาะของฟรีเนี่ย…” ไอ้ภพเดินเข้ามาพูด แล้วทรุดตัวลงนั่งร่วมโต๊ะด้วย ผมควรจะทำเป็นรังเกียจมันด้วยการขยับตัวออกห่างใช่มั้ยล่ะ แต่…บอกแล้วไงว่าตอนนี้เป็นเวลากิน เพราะงั้น...พักเรื่องเมินเอาไว้ก่อน…

   “อร่อยมั้ย” มันหันมาถามผม ก่อนจะหันไปส่งขนมให้หมามันกิน

   “อร่อย…” ไอ้ภพยิ้ม ดูมันดีใจที่ผมบอกว่าขนมที่มันซื้อมานั้นอร่อยถูกปากผม…เอ…ดีใจแบบนี้มันอาจจะมีใจให้ผมก็ได้นะ…

   “นั่งทานกันไปก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวป้าไปดูก่อนว่าวันนี้มีข้าวเย็นอะไรบ้าง” แม่ไอ้ภพลุกขึ้นเดินจากไปแล้ว เหลือแค่ผมกับมันและหมาหนึ่งตัว

   ผมที่จ้วงบัวลอยจนหมดถ้วยเริ่มอิ่มและเลี่ยนเล็กน้อย แถมไม่รู้จะกินอะไรต่ออีก ก็เลยเริ่มวางถ้วยลงกับโต๊ะ แล้วบทบาท ‘เมิน’ ก็กลับเข้ามาในมโนสำนึก

   …ต้องเมินไอ้ภพ ต้องเมินไอ้ภพ…

   ผมลุกจากเก้าอี้ เดินไปหาไอ้ขนมจีบ แล้วคุยกับมัน

   “หนมจีบไปเล่นกับพี่กัน…” ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นการมีตัวตนของไอ้ภพไปซะ ถึงแม้ว่าไอ้ขนมจีบจะนั่งออเซาะอยู่ข้างเจ้านายมันก็เหอะ

   “มันชื่อขนมจีบ ไม่ได้ชื่อหนมจีบ…” เสียงไอ้ภพบอก แต่ผมทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่สนใจฟัง ก้มลงพูดกับขนมจีบอีก

   “หนมจีบ ไปเร็ว…ไปวิ่งแข่งกัน…” อีหมานี่ไม่รู้ชาติที่แล้วมันเกิดเป็นนักวิ่งโอลิคปิกรึเปล่า เพราะแม่งชอบวิ่งแข่งจนควรค่าแก่การส่งเข้าประกวดเป็นอย่างยิ่ง และพอมันได้ยินว่าผมชวนมันวิ่งแข่งปุ๊บ มันก็กระดิกหางยิกๆ

   ผมหลอกล่อเจ้าหมาซื่อบื้อนามว่าขนมจีบออกมาที่สนามหญ้า จากนั้นก็วิ่งเล่นกับมันพักใหญ่ รู้หรอกครับว่ามีใครบางคนมองผมอยู่…ฮั่นแน่! นี่มึงคงจะเริ่มรู้ตัวแล้วสินะว่ากูกำลังเมินมึงอยู่ ไอ้ภพ…
………………………

   แต่…มันก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นกิจจะลักษณะว่ามันรู้ตัวแล้วเรื่องที่ผมเมินมัน ไอ้คุณชายภพยังทำเนียนซื่อและบื้อพอๆกับไอ้ขนมจีบสุนัขสุดที่รักของมัน จนกระทั่งร่วมโต๊ะตอนมื้อค่ำก็แล้ว ตอนขึ้นรถขับพาผมมาส่งที่บ้านก็แล้ว…มันก็ยังไม่พูดอะไร…

   …นี่มึงรู้ตัวจริงรึเปล่าเนี่ย!!ว่ากูเมินมึง!!!!...

   “พรุ่งนี้มึงไม่ต้องมาเลี้ยงขนมจีบนะ เดี๋ยวกูจะพามันไปหาหมอ…” ไอ้ภพบอกกับผมแบบนั้นก่อนที่ผมจะลงจากรถมัน

   “อือ…” อยากถามอยู่ว่าตอนนี้หนี้ผมเหลือเท่าไหร่แล้ว แต่คิดอีกที…ผมควรจะเมินมันให้สมบูรณ์แบบ ไม่พูด ไม่ถาม ถ้ามันถามก็ตอบแค่ ‘อือ’ ที่แปลว่าใช่ กับ ‘หึ’ที่แปลว่าไม่ ก็พอ…

   “ติ่มซำ มึงเป็นอะไร” ผมกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ แต่ไอ้ภพเอื้อมแขนมาดึงประตูรถปิดไว้ ทำให้ตัวมันแทบจะทับตัวผมอยู่แล้ว…โอ้วววววว! ใกล้ชิด! ใกล้ชิดมาก!!!

   “เปล่า…”

   “เปล่าอะไรของมึง มึงไม่คุยกับกูเนี่ย…” นี่แสดงว่ามันสนใจใยดีผม…แหม ในที่สุดมึงก็เผยไต๋ว่ามึงแอบสนใจกูอยู่ใช่ม้า…

   “ยิ้มอะไรของมึง” อุ๊ย! ผมเผลอยิ้มออกไปซะแหละ

   “ก็…ก็กูอยากยิ้ม…มึงไม่ถามอะไรอีกแล้วใช่มั้ย กูจะได้เข้าบ้านสักที”

   “ก็ที่กูถาม…มึงยังไม่ตอบกูว่าทำไมไม่ยอมคุยกับกู…” ไอ้ภพถามเสียงเข้ม ผมก็เลยยิ่งได้ใจ เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วดันมันให้ออกห่างจากตัว

   “มึงก็รู้ว่ากูเป็นผู้ชายที่มีตัวเลือกอีกเยอะ ไม่คุยกับมึง กูก็มีคนที่อยากจะคุยด้วยอีกมาก! แล้วทำไมกูต้องมาคุยกับมึงด้วย”

   “อะไรของมึง” ไอ้ภพถามงงๆ…ก็นี่กูกำลังเอาคำพูดที่มึงเคยตอกใส่หน้ากูมาย้อนหามึงไงเล่า!! เข้าใจกันง่ายๆหน่อยสิโว้ย!...

   “อ้อ…หรือว่ามึงชอบกู ไอ้ติ่มซำ มึงก็เลยทำตัวเรียกร้องความสนใจ” …เฮ้ย! ไม่ใช่!!!

   “ใครว่ากูชอบมึง!!!” ผมร้องถามเสียงดังลั่นรถ ไอ้ภพขยับไปนั่งตามเดิมแล้ว ก่อนจะยักไหล่

   “ก็มึงพูดแบบนี้ แสดงว่าอยากให้กูสนใจมึงใช่มั้ยล่ะ แล้วถ้าให้กูทาย ที่มึงทำเป็นไม่พูดไม่คุยกับกูก็เพราะมึงเรียกร้องความสนใจจากกู…ใช่มั้ย มึงแอบชอบกู…” ผิดดดดดดดดด!!!...กูไม่ได้ชอบมึง!!!

   “มึงต่างหากที่ชอบกู กูไม่ได้ชอบมึงเว้ย!!” ผมตะคอกใส่หน้ามัน ไอ้ภพทำหน้างง

   “ใครบอกว่ากูชอบมึง ติ่มซำ”

   “ก็ไอ้แม…ค…” หน้าตาไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวใดๆของไอ้ภพทำเอาผมชักรู้สึกหน้าแตกยกกำลังสอง

   “อ้อ ไอ้แมค…ไอ้แมคบอกว่ากูชอบมึงงั้นสิ?”

   “ก็…เอ่อ…” มันถอนหายใจยาวๆ แล้วบ่น

   “เสือกจริงๆ ไอ้เวรนั่น…”

   “แล้วไอ้แมคมันเสือกถูกมั้ยล่ะเรื่องนี้…มึงชอบกูอย่างที่ไอ้แมคว่ารึเปล่า?” ผมถามมันเป็นครั้งที่สองในชีวิต หวังว่ามันคงจะไม่บอกว่าตัวเองเป็นผู้ชายเลือกได้แบบคราวที่แล้วหรอกนะ

…ไอ้ภพถอนหายใจ ก่อนจะหันมามองหน้าผม

   “มึงแต่งงานกับกูก่อนแล้วกัน แล้วกูจะบอกว่ากูชอบมึงรึเปล่า”

   …ไอ้ด๋อย!!! ถ้ามึงขอกูแต่งงานแบบนี้ กูก็ไม่ต้องฟังจากปากมึงแล้วว่ามึงชอบกูมั้ย?!! มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่ขอแต่งงานโดยไม่รู้สึกอะไรเลย!!!

   …เฮ้ย!! ขอแต่งงาน?!...ไอ้ภพขอผมแต่งงาน?!!!...

   “ได้ยินมั้ยมึง กูบอกว่าไว้มึงแต่งงานกับกู แล้วกูจะบอกว่ากูชอบมึงมั้ย…”

   …กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!...คุณชายณภพขอผมแต่งงานครับท่านผู้อ่านนนนนนนน!!!...


ติดตามตอนต่อไปน้า
(ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดน่าจะมาได้ทั้งตอนวันอาทิตย์ แต่ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็จะมาครึ่งนึงละกันนะ แหะๆ ช่วงนี้บัวยุ่งหัวขวิดเลยอ่า…)

ไม่ได้เม้าส์อีกแหละ Y.Y แต่ยังไงก็ขอบคุณทั้งคนอ่าน คนเม้นท์ และคนที่รอมากๆเลยนะคะ

[yeyong]

จะรอต่อไปนะคะ แหมจะเนิ่นนานเพียงใด

ติ่มซำฮาๆดีค่ะ

[kenshinkenchu]

ก๊าก.........เนียนกันทุกคน

แต่มันไปเข้าทางแมคอีกแล้วสิแต่งงานเนี่ยะ

อยากรู้เฉลยเร็วๆจั ตกลงมันอะไรกันเนี่ยะ