ตำนานรักดอกบัว ตอนพิเศษ 1.2
BY : Dezair
..............................
“…พ…พี่เสือ…คือ…” เสียงของญาณธนนั้นแหบแผ่วด้วยความประหม่า แม้จะไม่ได้หลบเลี่ยงริมฝีปากร้อนที่ตามประกบอยู่ร่ำไป แต่เขาก็ยังขลาดเขินที่จะหยัดหน้าขึ้นตอบรับอยู่ดี
…ไม่ชิน…ญาณธรไม่ชินกับสัมผัสหวานและอ่อนโยน หรือจะร้อนแรงดุดัน สหรัฐสอนเขาหลายครั้งและหลายรูปแบบ…แต่…เขาเป็นคนขี้อาย…แม้จะอยากทำตามและแม้จะมีความต้องการตามธรรมชาติ แต่ร่างโปร่งก็ยังไม่กล้าที่จะแสดงออกเหมือนอย่างที่สหรัฐทำอยู่ดี…
“คืออะไร? หือ?...แยมจะตามใจพี่คืนนี้…แยมสัญญากับพี่แล้ว…” สหรัฐพูดแล้วจูบซับไปเรื่อย ตั้งแต่ริมฝีปากหวานและผิวแก้ม ทุกส่วนของใบหน้า ไม่มีที่ใดรอดพ้นจากการรุกรานของชายหนุ่มทั้งสิ้น…แล้วอย่าว่าแต่แค่ใบหน้าเลย…กระทั่ง ‘เนื้อตัว’ สหรัฐก็ล่วงล้ำมาหมดแล้ว…
“…เอ่อ…แยม…อื้อ…” เขาได้แต่ครางเบาๆเมื่อริมฝีปากของสหรัฐซุกลงกับซอกคอแล้วขบ ญาณธรไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีรอยหลงเหลือเอาไว้หรือไม่…แต่…พรุ่งนี้วันเสาร์…
“แยมยินดี…พี่รู้…หืม...” สหรัฐยังมัวเมาอยู่กับกลิ่นผิวเนื้อที่เขาคุ้นเคย กี่ครั้งแล้วที่ซุกซบกับเรือนกายผอมบางนี้แล้วไม่อยากลุกไปไหนทั้งสิ้น กี่ครั้งแล้วที่ได้ลิ้มรสกลิ่นบางเบาจากทุกอณูผิวจนเพลินเพลิดไม่คิดถึงเรื่องใด… ‘กายของญาณธร’ คือที่พัก ‘กาย’ ของสหรัฐ ส่วน ‘ใจของญาณธร’ ก็คือที่พัก ‘ใจ’ ของเขาเช่นกัน
“…อ๊ะ…อื้อ…” ญาณธรพูดไม่ออก เมื่อริมฝีปากของคนรักเลื่อนต่ำลงไปยังแผ่นอกเรียบที่ปราศจากเสื้อผ้าเนื่องจากถูกมือใหญ่ปลดกระดุมออกจนหมดแล้ว
ความร้อนและชุ่มชื้นเข้าครอบครองยอดอกที่ถูกบดขยี้ก่อนหน้าด้วยปลายนิ้ว ทำเอาญาณธรสะท้านเฮือกแล้วได้แต่สอดนิ้วขยุ้มปลายผมของสหรัฐเพื่อระบายความตื่นตระหนก
“...อื้อ! พี่เสือ…อ๊ะ…” ปลายลิ้นไม่ได้ทำหน้าที่เพียงอย่างเดียว เพราะสหรัฐใช้ฟันขมๆขบลงเบาๆบนติ่งเนื้อนั้น ยิ่งทำให้ญาณธรแทบทนไม่ไหวกับความรู้สึกที่ประเดประดังเข้ามา เพราะเมื่อผ่อนคลายไปกับการเลียไล้ด้วยปลายลิ้นอย่างนุ่มนวล กลับต้องสะดุ้งเพราะฟันคมที่ขบลงแรงๆ ร่างกายเหมือนลอยละล่องอยู่กลางปุยเมฆ แต่ก็เหมือนจะถูกกระชากตกลงมาเป็นพักๆ จนสมองมึนงงไปหมด
“แยม…” ชายหนุ่มยืดตัวเต็มความสูง ก่อนจะจูงคนรักไปที่เตียงนอนกลางห้อง สหรัฐนั่งลง แล้วรั้งเอวคนที่ยืนอยู่เข้ามาจูบละไปตามหน้าท้อง
“อื้อ…พี่เสือ…” ญาณธรได้แต่กลั้นเสียงร้องด้วยฝ่ามือข้างหนึ่งที่ยกขึ้นปิดริมฝีปากตัวเอง เขาก้มลงมองคนที่ยังรังแกหน้าท้องเขา ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะเลื่อนริมฝีปากลงต่ำไปยังขอบกางเกง
“คืนนี้แยม…จะอยู่บนตัวพี่นะครับ…” สหรัฐเงยหน้าบอกแล้วยิ้มบาง ก่อนจะปลดกางเกงของคนรักออกอย่างเชื่องช้า แล้วจึงรั้งญาณธรให้ตามลงนอนทาบทับกันจากนั้นจึงพลิกร่างโปร่งลงนอนราบกับพื้นเตียง ชายหนุ่มมอบจูบแผ่วหวานขณะที่มือสองข้างลูบไล้ปลุกเร้าอารมณ์คนตื่นกลัวอย่างช้าๆจนบางสิ่งบางอย่างเริ่มขยับขยาย
“พี่ชอบเวลาแยมใส่ชุดนอนจัง…” ชายหนุ่มกระซิบบอกเบาๆ อยากบอกหลายครั้งแล้วว่าชุดนอนแบบเป็นชุดอันได้แก่เสื้อเนื้อบางติดกระดุมหน้า และกางเกงเอวยางยืดขายาวนั้น ถูกใจเขามากแค่ไหน นอกจากจะถอดง่ายแล้ว เวลาแยมใส่แบบ ‘ครบบ้าง ไม่ครบบ้าง แถมปลดกระดุมออกดจนหมด’ แบบนี้…เซ็กซี่จนแทบเลือดกำเดาจะพุ่ง
“พี่เสือ…แยมอาย…” บางสิ่งที่ขยายตัวนั้นกำลังเสียดสีกับหน้าท้องแข็งแกร่งของคนที่มีเพียงกางเกงนอนตัวเดียว สหรัฐยิ้มบางเมื่อเห็นว่าญาณธรหน้าแดงก่ำเพียงใด
“พี่ไม่เห็น แยมจะอายทำไม? หือ…แยมตัวหอม…” ริมฝีปากชายหนุ่มซุกอยู่กับลาดไหล่ในขณะที่นิ้วมือยาวถูกส่งไปยังสะโพก ปลายนิ้วร้อนรุ่มลากผ่านร่องแบ่งของก้อนเนื้อนุ่มด้านหลังจนพบช่องทางร้อนผ่าว เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัสแตะต้องเพียงแผ่วเบา ร่างกายของญาณธรก็สะดุ้งเฮือก
สหรัฐเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปจูบเพื่อปลอบประโลมอย่างอ่อนโยน ก่อนจะใช้ปลายนิ้วหยอกเอินปากทางเพียงแผ่วเบา มืออีกข้างเปิดลิ้นชักที่หัวเตียงเพื่อหยิบเจลสร้างความชุ่มช่ำให้แก่ช่องทางอันบอบบาง ชายหนุ่มเตรียมช่องทางให้พร้อมรับกับการรุกรานของเขาอย่างเชื่องช้าและอ่อนโยนจนร่างโปร่งคุ้นชินในไม่ช้า
“พี่เสือเข้าไปนะครับ…” ดวงตาช่ำปรือของญาณธรบอกให้รู้ว่าอารมณ์หวามไหวกำลังครอบงำจนแทบไม่รับรู้เรื่องใดอีกแล้ว เขามึนเมาไปกับรสจูบอันดูดดื่มแต่อ่อนหวานและรสสัมผัสปลุกเร้าที่เบื้องล่างทั้งด้านหน้าและหลัง
“อื้อ!...อ๊ะ!...” ปลายเล็บจิกลงกับไหล่ของชายหนุ่มเมื่อญาณธรรับรู้ถึงการบุกรุกด้วยบางสิ่งที่แข็งขืนและร้อนผ่าวยิ่งกว่าปลายนิ้ว เขาหายใจติดขัดเหมือนขาดอากาศ ความอึดอัดจู่โจมแต่ญาณธรก็อดทน เขารู้…สหรัฐเองก็กำลังทรมาน ร่างสูงขบกรามจนเป็นสันเมื่อแก่นกายเคลื่อนผ่านเข้าไปในช่องทางคับแคบที่อ่อนนุ่มอย่างช้าๆ
…สหรัฐไม่ใช่คนสุภาพ เรื่องบนเตียงของเขาก่อนหน้าที่จะมาเจอกับญาณธรนั้นมีทั้งโลดโผนและรุนแรงเพื่อตอบสนองอารมณ์ดิบและความใคร่ระหว่างตัวเขาและคู่นอน แต่ตอนนี้…สหรัฐรู้แล้วว่าไม่ต้องโลดโผนและรุนแรงเหมือนที่เคยๆมา เขาก็ ‘ถึงใจ’ กับญาณธรเสมอ…
“แยม…ไหวมั้ย” ชายหนุ่มถามคนที่นอนอยู่ข้างใต้ ใบหน้าของญาณธรเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดซึม จนเขาต้องยกมือขึ้นปราดหยดน้ำออกเบาๆ
“ไหวครับ…อ๊ะ!” เพียงแค่ตอบเท่านั้น สหรัฐก็พลิกร่างตัวเองอย่างรวดเร็วให้ญาณธรขึ้นมานอนอยู่บนตัวเขา แล้วดึงหมอนมารองด้านหลังดันให้ตัวเองกลายเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอน
“พ…พี่เสือ!...” ร่างโปร่งเงยหน้ามองด้วยความตกตะลึง
“ตามสัญญานะแยม…วันนี้อยู่บนตัวพี่นะ…”
“…แต่…แยมทำไม่เป็น…”
“เดี๋ยวพี่สอน…แยมยันตัวลุกขึ้นนั่งบนตัวพี่สิ…เอาเข่าค้ำเตียงเอาไว้…” มือหนาช่วยประคองให้ร่างของคนรักลุกขึ้นนั่งบนตัวเขา ญาณธรเกร็งจนเผลอบีบรัดสิ่งที่ยังฝังคาอยู่ภายใน
“อื้อ…แยม…รัดพี่จังเลย…เดี๋ยวพี่ก็ไม่ปล่อยทั้งคืนหรอก…” ชายหนุ่มแซวเสียงหวาน ยิ่งทำเอาคนฟังหน้าแดงก่ำหนักกว่าเก่า มือสองข้างของเขายันอยู่กับหน้าท้องชายหนุ่มเมื่อรู้สึกถึงความไม่มั่นคงของท่านั่งของตัวเอง
“พ…พี่…พี่เสือ…มัน…มัน…” ความรู้สึกลึกล้ำยิ่งกว่าเก่าที่เกิดขึ้นตอนนี้ทำให้ญาณธรพูดไม่ออก
“แยมค่อยๆขยับนะ…ค่อยๆขึ้น…ค่อยๆลง…” ฝ่ามือใหญ่ประคองสะโพกญาณธรให้ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ
“…พี่เสือ…อ๊ะ…อื้อ…อ๊ะ…” ฝ่ามือสากที่แตะอยู่บนขอบสะโพกนั้นทำหน้าที่ทั้งคุมจังหวะและปลุกเร้าด้วยการลูบไล้และคลึงเบาๆจนญาณธรเสียวหวามไปทั้งช่องท้อง
“ดี…แยม…อา…กดสะโพกลงให้สุดแล้วค่อยขึ้นสิ…อื้อ…แบบนี้ แยม…” มือหนากดสะโพกลงให้แนบสนิทไปกับหน้าขาเขาจนอีกฝ่ายอึดอัดบิดเร้าไปทั้งตัวด้วยความทรมาน
“อ๊ะ…พ…พี่เสือ…”
“แล้วก็ขึ้นแบบนี้…อา…” มือหนาดึงสะโพกยกขึ้นสูงจนญาณธรรู้สึกหวิวโหวงในร่างกาย ร่างโปร่งครางเสียงพร่าฉุดรั้งอารมณ์ไม่ไหวอีกแล้ว ยามสหรัฐกดเขาลงแนบ เขาก็อึดอัดจนอยากหนี แต่เมื่อสหรัฐยกเขาออกห่าง เขากลับรู้สึกเวิ้งว้างจนต้องการ…
...ต้องการ…ใช่…เขาต้องการสหรัฐ…ต้องการทุกอย่าง…ทุกอย่างของสหรัฐ…
“…อื้อ…อื้อ…พี่เสือ…อา…อ๊ะ…” เพียงครู่เดียวมือของสหรัฐก็ไม่จำเป็นต้องทำหน้าที่ใดๆอีก ชายหนุ่มเพียงแค่วางมือเอาไว้บนสะโพกเนียนเท่านั้น เพราะญาณธรเป็นคนขยับโยกเสียเอง
ร่างสูงยิ้มพราว ยิ่งเห็นเจ้าของใบหน้าแดงก่ำกำลังครางเครือเสียงพร่าเขาก็ยิ่งช่วยหยัดสะโพกขึ้นรับแรงขย่ม แล้วเมื่อยิ่งหยัดแก่นกายขึ้นรับ ญาณธรก็ยิ่งกดสะโพกลงมากขึ้น สร้างอารมณ์ให้พุ่งสูงในเวลาไม่กี่นาที สหรัฐขบกรามกับอารมณ์อยากที่สร้างความปวดร้าวจนอยากปริแตกให้ทะลักทะลาย เขาบีบขย้ำก้อนเนื้อแล้วคลึงเคล้นแรงๆเพื่อให้ปากทางชุ่มช่ำที่รัดรึงแก่นกายเขาอยู่นั้นยิ่งตอดรัดมากกว่าเดิม
“พี่เสือ…อื้อ…อ๊า…อื้อ…พี่เสือ…แยม…แยม…ไม่ไหว…อื้อ…”
“พี่ก็ด้วย…อื้อ…แยม…แยม…” ยิ่งอารมณ์โหมกระพือ ชายหนุ่มก็ยิ่งหยัดสะโพกกระแทกกลับขึ้นไปแรงขึ้นแรงขึ้น ในขณะที่ญาณธรก็ยิ่งกดสะโพกลงรับส่วนแข็งขืนมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาโจนทะยานไปกับความรักใคร่ที่ผูกผันร่างกายให้เกาะเกี่ยวกันเอาไว้ เสียงครางของทั้งสองดังคลอไปด้วยกันก่อนจะถึงจุดหมายปลายทางที่ต่างฝ่ายต่างระเบิดไอร้อนออกมาเป็นหยดน้ำทะลักทะลาย
ญาณธรทรุดฮวบลงนอนบนร่างกายของสหรัฐด้วยความเหนื่อยอ่อน เขาหอบหายใจหนักหน่วง ได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู ทว่า…สติหลุดลอยไปไกล
“แยม…ที่รักของพี่…”
…………………….
…เมื่อคืน…
ญาณธรไม่มีเรี่ยวแรงใดๆอีก เขาหลับอย่างรวดเร็ว และหลับยาวจนถึงเช้า…และพอเช้า…สหรัฐก็มานั่งยิ้มกริ่มอยู่ข้างเตียง ชมแต่ว่า ‘แยมสุดยอด…แยมสุดยอด…’ จนเขาพูดอะไรไม่ออก…แต่…แม้จะเขินแค่ไหน วันนี้ทั้งวัน ญาณธรก็ต้องอยู่บ้านกับสหรัฐอยู่ดี
“วันนี้วันเสาร์…ส.เสาร์ เท่ากับส.เสือ เพราะงั้นแยมต้องอยู่ใกล้แบบมือพี่เสือเอื้อมถึงตลอดทั้งวันเสาร์เลย…”
ข้อตกลงของสหรัฐที่ญาณธรชักคิดว่าร่างสูงได้กำไรอยู่เรื่อยถูกย้ำอีกครั้งเมื่อเขาตั้งท่าจะเดินหนีกลับเข้าไปในห้องนอน หลังจากถูกชมแต่คำว่า ‘แยมสุดยอด’ ตลอดมื้อเช้า
“…อย่ามาโมเมด้วย ว่าเมื่อคืนให้พี่แล้ว…เมื่อคืนเป็นคืนวันศุกร์ ตามข้อตกลงของเรา คืนวันศุกร์ ทั้งวันวันเสาร์ ช่วงเช้าวันอาทิตย์ ละทุกวันหยุดราชการ แยมจะไม่ ‘ปฏิเสธ’ พี่ ส่วนช่วงเวลาที่เหลือพี่ยกให้…” ก็ต้องยกให้อยู่แล้ว เพราะวันธรรมดาพวกเขาต่างคนต่างทำงาน ส่วนตอนกลางคืนวันอาทิตย์ก็ต้องนอนเอาแรงสำหรับลุยงานในเช้าวันจันทร์
“…มานี่มา มานั่งกับพี่…” สหรัฐพูดเสียงอ่อนเสียงหวานแล้วจูงมือญาณธรไปนั่งดูโทรทัศน์ด้วยกันที่โซฟา ญาณธรจำต้องทำตามเพราะสัญญาที่ตกลงกันเอาไว้ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ร่างโปร่งเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ มือข้างหนึ่งวางพาดพนักโซฟาโอบไปด้านหลัง อีกมือคุมรีโมท
“มองพี่ทำไม?”
“ก็…พี่เสือ…เอ่อ…” ร่างโปร่งไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไรดี เขานิ่งไปเล็กน้อยก้มหน้าต่ำ ก่อนจะยอมเอ่ยปากถามในสิ่งที่อยากรู้
“…เอ่อ…แบบเมื่อคืน…เคยมีคนทำให้พี่เสือมั้ยครับ”
“เคยสิ เยอะแยะ…”
“…อ่า…แล้ว…แล้ว…แยม…” ยิ่งอยากถามก็เหมือนญาณธรจะยิ่งพูดไม่ออก
“…แต่แยมสุดยอดที่สุดแล้ว…แยมสุดยอดจริงๆนะ” สหรัฐตอบกระซิบข้างหูแล้วจูบเบาๆบนใบหูที่เริ่มแดงใกล้เคียงกับผิวแก้ม ญาณธรหันมอง
“แยม…ทำให้พี่เสือรู้สึกดีใช่มั้ย” ร่างสูงยิ้มกว้างแล้วพยักหน้ารับ
“รู้สึกดีที่สุดเลย ไม่ว่าพี่จะอยู่กับแยมแบบไหน จะนั่งด้วยกันเฉยๆ หรือ…จะ…นอนด้วยกัน…พี่ก็รู้สึกดีเสมอ…” ญาณธรยิ้มทั้งๆที่ใบหน้ายังแดงจัด เขายื่นหน้าเข้าไปจูบสหรัฐอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบหันหน้ากลับไปดูโทรทัศน์ทำเหมือนไม่มีอะไรขึ้น ทำเอาสหรัฐหัวเราะ
“อะไรน่ะ? ขโมยจูบพี่เหรอ?” ร่างโปร่งไม่ตอบ ชายหนุ่มจึงยื่นหน้าเข้าไปบังสายตาที่กำลังสนใจโทรทัศน์เสียเลย
“จะขโมยจูบน่ะ มันต้องแบบนี้…” ร่างของคนสองคนไหลลงไปนอนราบกับโซฟานุ่ม สหรัฐทิ้งรีโมทในมือลงกับพื้นพรม แล้วเปลี่ยนมาประคองใบหน้าของญาณธรให้ตอบรับการสอน ‘จูบ’ ของเขาแทน
“…คราวหน้า…จูบพี่แบบนี้นะแยม…” เขากระซิบบอกบนริมฝีปากชื้นที่ถูกพร่ำสอนวิธีจูบอย่างหนักหน่วง ดวงตาสองคู่สบกันอย่างอ่อนหวาน เสียงจากโทรทัศน์ยังคงดังอยู่ล้อมรอบตัวเขา…แต่น่าแปลก…หูของสหรัฐได้ยินแต่คำพูดเบาๆของคนรักเท่านั้น
“ครับ…พี่เสือ…” คำพูดนั้นเจือแววเขินอายเพียงใด ชายหนุ่มรับรู้ได้จากสีหน้า เขาก้มลงแนบริมฝีปากบอกความรู้สึกอีกหน และอีกหน…นาน…เนิ่นนาน…
FIN
ยากอ่า…ฉาก “ฮู้ลันล้า” เขียนยากมากกกกกกกกกกกกก 
เขียนแล้วแก้ แก้แล้วก็เขียนใหม่หลายครั้งมากเลยอ่ะ สุดท้ายก็เลยได้แบบนี้…
ใครมีนิยายเรทๆ แต่มีวิธีเขียนตอนอย่างงั้นแบบสำนวนสวยๆช่วยแนะนำบัวหน่อยนะคะ 
สเปฯดอกบัวจบแล้ว มีคนอยากอ่านคู่ภูผากับน้องด้วย อิอิ คู่นี้เขามีซัมติงเนอะ ฮ่าฮ่า
บัวก็อยากเขียนเหมือนกันเดี๋ยวขอดูเวลาว่างอีกที ถ้าเขียนได้จะเอามาลงให้อ่านกันนะคะ
แล้วเจอกันวันอาทิตย์นี้กับเรื่องสั้นเรื่องใหม่ “ตำนานรักดอกจิก” มาจริง ไม่มีโม้ โอ้ววววววว! 
ป.ล. ขอบคุณพื้นที่บอร์ดและทุกคอมเม้นท์ ทุกการอ่านเลยค่ะ 
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]...ตำนานรักดอกไม้ ตอนพิเศษ 29 ธันวา (อัพ 29/12/2016) หน้า 33 (อ่าน 357077 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก