หัวข้อ: Feeling(3P) อาร์ตแหลก แหวกแนว

[forbidden]

พึ่งตามอ่านจนทัน(คอมเม้นต์ช้าไปหน่อย ขอโทษ  )

พอยท์จะชิ่งไปไทยได้ไงแล้วสองพี่น้องนั่นเล่า 

[thejaoil]

อ้าวจาทิ้งสองพี่น้องเหรอ

[tookta]

ขอบคุณจ้า
ว๊ะว๊าว เดอะพอยท์สุดหล่อออกจากโรงพยาบาลแล้ว
แบบนี้ก็ต้องทำการบ้านกันได้แล้วละซิ นับถือพอยท์
มากๆ เลยนะทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ดีมาก อยากจะ
เป็นแบบพอยท์ได้จริงๆ เราต้องทำได้ซิ ^^
แต่ถ้าพอยท์กลับไทยแล้ว สองพี่น้องอัศวิน + เจ้าหญิงน้อย
จะยอมหรือนั่น หึหึหึ คงได้มีการล่ามโซ่กันบ้างคราวนี้

[KimGeeHu]

อ้าวพ้อยท์จะกลับไทย แล้วโอโอะกับโนโนะจะทำยังไงอ่ะคับ
 

[blackmayy]

เอาแล้วไง สุดหล่อพอยท์จะกลับไทยแล้ววววว 

[e_new]

อ่ะ !!!! จะ..จะ..จะจบแล้ว ว
แงงง ..... พอยท์จะกลับไทยแล้วเหรอเนี่ย
จะได้กลับป่ะเหอะ 555+ สู้ๆค๊า

[golove2]

2หนุ่มก็ตามพอยท์มาไทยดิ
 

[gayraygirl]

555+ งานนี้พอยท์จะได้กลับแล้วสองพี่น้องตามมาด้วย
รึพอยท์จะอดกลับไทยละนั่น 

[pita]

อ้าาวจะกลับไทย แล้วอีสองคนนี้จะ
ทำไงล่ะนั่น ฮ่าๆๆ

[DexTunG]

 

[litlittledragon]

ตอนแรกนึกว่าจะไปเรียนภาษาก่อน แล้วค่อยเรียน บอกจะกลับไทยแบบนี้สองหนุ่มจะทำไงล่ะ

[tuckky]

อ้าว จะทิ้งปั๊วซะงั้น    แอ้ก... โดนถีบ

[namwaan1992]

T^T  [จะรีบจบไปไหนนน,,,,,]

[sweetyYY]

 

[wisky]

งานนี้พิสูจน์รักแท้กันเลยน๊าโนโนะ&โอโอะ ว่าแต่พอยท์คุยโทรศัพท์อย่างฮาอ่ะ

[mint8898]

  ตอนพอยท์คุยโทรศัพท์กับน้องฮามากเลยอะ 
งานนี้พอยท์จะได้กลับไทยแน่เหรอ
รึพอยท์จะอดกลับไทยแทนล่ะ
แล้วสองพี่น้องจะทำยังไงกันต่อไปล่ะนั้น

[TanyaPuech]

 


พี่พอยท์จะกลับไทยสองพี่น้องไม่อกแตกตายหรอ

[yingza2010]

อุแหม่ะ

พี่พ้อยท์คิดได้สมเหตุสมผลมว๊ากกกกกกก

มีดอทเอให้เล่น+ก๊งเหล้า

เออดี

[tawanjantra]

พอยท์จะกลับไทย แล้วโอโอะกับโนโนะล่ะ
จะจบแล้วด้วยยิ่งลุ้นหนักไปอีก

[20227ple]

อย่าไปนะ

[Lemon_Tea]

สองพี่น้องจะทำไงเนี่ย
ภรรยาหนีไปหาผู้ชาย(น้อง)แล้ว
หรือจะตามไปไทยด้วยซะเลย

หรือจะให้ดี ส่งพอยท์เรียนภาษาญี่ปุ่นซะเลย

[sanri]

อ่าคุอ่าคุ แล้วทีนี้จะทำไงล่ะจ๊ะสองศรีพี่น้อง พอยท์จะหนีกลับบ้านเนี่ย
เอ่อ ว่าแต่ตอนท้ายนี่มันเกี่ยวไรกะก๊งเหล้าอ่ะ - -"

[ToffeE_PrincE]

คิดจะกลับ แล้วก็กลับได้ง่ายๆหรือหนูพ้อยท์

 

[Dee^daY]

อยู่ที่ไหนไม่สุขใจเท่าบ้านเรา..

[bambooiihallo]

ขออนุญาตไปเคลียกับโรงพิมพ์สักสองสามวันนะคะ TT เดี๋ยวมาอัพพพพพพพพ จะพยายามให้จบภายในเดือนนี้สำหรับเรื่องนี้น๊า T^T

[nicedog]

โอ้ว!!

จะกลับไทยจริงอ่ะ

ไม่เอานะ

หรือว่าจะให้พี่น้องย้ายไปอยู่ด้วยเลยนะ

สนุกมากค่ะ

รอตอนต่อไปนะค่ะ

[comaiou]

จุมมี่คัมแบ็คคคค
เปล่าหรอก เม้นที่สอง 55
จะจบแล้วหรอ TOT ใจหนึ่งก็ร๊ากก อีกใจนึงก็เจ็บบบ 5555
มาต่อเร็ว ๆ นะ จุมอยากอ่าน อิอิ
1. สองพี่น้องระเห็จตามมาไทยแลนด์
2. รั้งพอยท์ไว้! 55

อัพ ๆ ๆ ๆ

[bambooiihallo]

ตอนที่ 29

เกาะภูเก็ต ประเทศไทย


     ร่างโปร่งของผู้ชายสูง 180 เซนติเมตร เป๊ะๆ ไม่เกินมาแม้แต่มิลเดียววิ่งอย่างเอาเป็นเอาตายจากรีสอร์ทหรูที่มีพื้นที่ติดทะเล ด้วยความไวไม่อาจสามารถนำมาหาค่ากิโลเมตรต่อวินาทีได้ แต่เจ้าตัวดูเหมือนจะไม่แคร์สิ่งใด แม้แต่จะถอดรองเท้าคอนเวิร์สราคาแพงคู่โปรด กางเกงเดฟที่สั่งตัด หรือแม้แต่เสื้อยืดยี่ห้อดัง ไม่แคร์แม้ว่าบนหัวจะมีหมวกแก๊ปสวมอยู่ เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาใส่เกีร์ยหมาวิ่ไปจนถึงผืนทะเลในที่สุด

     “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เสียงตะโกนพร้อมท่าทางเก๊กแบบอุลตร้าแมน ไม่ได้สนใจแม้นักท่องเที่ยวคนอื่นจะหันมามองในความบ้า

     “กูคิดถึงประเทศไทยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ตะโกนอีกรอบเสร็จก็กระโดดไปมาในน้ำที่สูงประมาณเข่า แล้วค่อยๆนั่งลงคุกเข่าพนมมือสวยงามไว้กลางอก ค่อยๆก้มหัวลงมาหว่างคิ้วจรดปลายนิ้วชี้

     “สวัสดีครับประเทศไทย !!!! พอยท์กลับมาแล้วครับ !!! นายพีรพัฒน์ โรจน์แก้วกาญจนโอภาส กลับมาเมืองไทยแล้วค้าบบบบบบบบบบบ” รอยยิ้มกวนประสาทที่ฉายแววน่ารักและกวนประสาททำให้คนรอบข้างรู้สึกขำและเอ็นดูยกเว้นสองคนนี้

     “มึงจะเลิกบ้าได้ยัง” เสียงเนือยๆกวนประสาทจากปากชายร่างสูงที่พึ่งตัดผมทรงวีคัท

     “พี่พอยท์ไม่อายหรอ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดิ เปียกหมดแล้วววว” คราวนี้มาจากผู้ชายตัวเตี้ยผมซอยสั้นสไตล์เกาหลีรับกับหน้าตาแบ๊วๆบ๊องๆ

     “กูบ้าแต่กูก็หล่อไม่เหมือนมึงหรอกเหิ้ยเซอร์ ทรงผมไรวะน่ะลิงสาสๆ”

     “ไอ้เหิ้ยพอยท์ ด่ากูไม่ดูตัวเอง” มันเป็นการดิสเครดิตกันเล็กน้อยทั้งๆที่พี่เซอร์ของเราหล่อจนสาวๆกริ๊ดกันเป็นทิวแถว

     “กูหล่อมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ไอ้บ้ากลางทะเลยังไม่เลิกตะโกน ยังคงมุ่งมั่นต่อไป ดีที่ตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้วทำให้นักท่องเที่ยวไม่ค่อยมากนัก

     “ขึ้นมาไอ้สัส กูหิวข้าว มึงบ้าปะเนี่ยถึงเมืองไทยก็ให้กูนั่งเครื่องต่อมาภูเก็ตเลย”

     “คุณเซอร์อย่าพึ่งอารมณ์เสียดิ พี่พอยท์ไม่ได้กลับไทยตั้งนานแล้วนะ”

     “คุณแฮตครับถ้าเหิ้ยพอยท์มันจะให้เวลาคุณเซอร์กลับไปเอาของสักนิดก็จะดีมาก นี่เล่นลากมาเลยทั้งๆชุดนี้เนี่ยไม่ไหวนะ” ชุดนี้ของพี่เซอร์คือ ชุดสูทสากลนั่นเอง เพราะเจ้าตัวกำลังจะไปงานเลี้ยงของบริษัทคุณแม่นั่นเอง แต่เวลาเหลือเลยมารับเดอะพอยท์ของเราเป็นเพื่อนภรรยาสุดที่รัก

     “เอาน่า ซื้อใหม่ๆ นี่ก็ไม่มีมาเปลี่ยนเหมือนกัน อย่าซีเรียสๆ พี่พอยท์ขึ้นมาก่อนเหอะ ผมหิวข้าวอ่ะ” น้องเห็ดของเราก็น่ารักสมวัยด้วยชุดนักศึกษากับกระเป๋าเป้สีเหลืองอ๋อยรูปน้องเป็ด

     “โอเคๆ ป่ะๆ แดกข้าวววววววววววววววววววว”

     ทั้งสามเลือกร้านที่ใกล้รีสอร์ทที่สุด เพราะกะว่าจะเมากันให้เต็มที่แล้วไม่ต้องขับรถ เดินกลับอย่างเดียว กินไปก็คุยไป ผลัดกันเล่าชีวิตในช่วงที่ไม่เจอกัน มีทั้งสุขทั้งเศร้าดราม่าเคล้าน้ำตาเลิฟซีนโรแมนติคคอมเมดี้แอคชั่นไซไฟครบรสครบชาติ

     เวลาผ่านไปเหล้าก็เริ่มหมดไปเรื่อยๆ เบีร์ยเริ่มเพิ่มพูน บรรยากาศในวงสนทนาก็เริ่มเปลี่ยน น้องเห็ดผู้น่ารักก็เมาหลับคาโต๊ะเรียบร้อยเหลือแต่สองพี่น้องสายรหัส

     “เน่ๆๆ รู้ม้า กูเนี่ยยยยยยนะ แอบกลับมาไทยโว้ยยยยยยยยไอ้เซอร์ เอิ๊ก”

     “แล้วเมิงไม่บอกใครทางน้านนนนนนนนนนนเลยหรา”

     “ม่ายๆๆๆๆๆๆ กูเนี่ยยยยยยยยยยย เปรี้ยวพอโว้ย ก๊ากกกกกกกก”

     “เดี๋ยวแม่งงงงงก็ตกใจว่าเฮ้ยยยยยยย เหิ้ยยยหายหรอก ก๊ากก”

     “ไอ้สาส หลอกด่ากูเหื้ย เอิ๊กก แต่กูมีลายแทงให้พวกมันนาโว้ยยยยยย”

     “อะไรของมึงว้า แล้วพวกมันมานพวกหนายยย กูจารู้ม้ายยยย”

     “เออนั่นดิ ก๊ากกกกกกกกกกกก”

คฤหาสน์ตระกูลเรนงะ


     “kub – sa – yam …. Jak Poiiz” กระดาษเอสี่ใบหนึ่งแปะอยู่บนกลางเตียงคิงไซส์กลางห้องหรูสร้างความงุนงงให้กับสองพี่น้องที่กลับมาแล้วหาเจ้าตัวแสบไม่เจอ

     “มันอ่านว่าไรวะเนี่ยยย” โอโอะพยายามอ่านเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจ มันไม่ใช่ภาษาอังกฤษแน่ๆ

     “แปลภาษาไทยหรือเปล่า” โนโนะเกาคางไปมาหน้านิ่วคิ้วขมวด

     “แปลว่าไรวะ ขับ ซา ยาม จ๊าก พอยท์ ?” ยิ่งคิดยิ่งทะแม่ง ยิ่งทะแม่งยิ่ง งงๆ งงยิ่งกว่า
รหัสลับดาวินชี่

     “อืม … ไม่เคยเห็นคำนี้ ซายาม ? ยามหน้าบ้าน ? หรือเปล่า ขับ ขับรถ ? ทำไมต้องซา หรือฝนซา ?”

     “โอ้ยยย พี่ผมว่างานนี้ยากแล้วพอยท์ไปไหนเนี่ยยยยยยยยยยย”

     โนโนะเริ่มดำดิ่งลงในความคิดของตัวเอง ก่อนจะคว้าโน๊ตบุคยี่ห้อดังมาเปิดเพื่อใช้บริการเสิร์ชผ่านกูเกิ้ล แต่จนแล้วจนรอดก็หาไม่เจอ ฝ่ายโอโอะก็พยายามแกะคำมาเป็นคำไทยมากมาย จนสุดท้ายโนโนะก็ตัดสินใจขั้นเด็ดขาด

     “ทัตสึโอะ ไปเอาพจนานุกรมภาษาไทยมา”

     “ครับพี่” โอโอะรีบวิ่งไปด้วยความรวดเร็วมั่นใจเต็มร้อยว่าพี่ชายต้องจับทริคเจ้ารหัสบ้าๆ
นี่ได้แน่นอน สักพักเขาก็กลับมาพร้อมพจนานุกรมเล่มหนาใส่ปกอย่างดี


     โนโนะกางพจนานุกรมกับพื้นเตียงค่อยๆไล่หาในหมวด ซ โซ่ แต่แล้วก็ไม่มีคำใดที่น่าจะใช่ ก็ควานหาต่อไปในหมวด ส เสือ ซึ่งเทียบเสียงแล้วตรงกับตัว s ในภาษาอังกฤษ ในพจนานุกรมก็มีคำมากมายทั้งที่เคยเห็นและไม่เคยเห็น สองคนช่วยกันหาจนหูตาลาย มีทั้งคำไวยพจน์ คำอุทาน สันธาน มันคืออะไร ? คำกริยา ? สรรพนาม ? หรือจะบุพบท ล้วนแล้วแต่ยากต่อความเข้าใจ แม้จะพูดไทยได้อ่านได้บ้างแต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเข้าใจลึกซึ้งถึงหลักภาษานี่

     “เจอแล้ว” เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงในที่สุดโนโนะก็หาเจอ

     “สยาม ? สะ – ยาม ?”

     “ไม่ใช่ มันอ่านว่า สะ – หยาม”

     “คุ้นๆนะพี่”

     “เป็นชื่อประเทศไทย ก่อนที่จะเปลี่ยนมาใช้คำว่าไทย ประเทศนั้นใช้คำว่าสยามมาก่อน”

     “อ๋ออออ สยามเมืองยิ้ม ?”

     “งั้น หมายความว่าพอยท์อยู่ไทย ?”

     “ใช่ แล้วรหัสนี้มันเขียนว่า กลับสยามจากพอยท์”

     “แต่พี่เดี๋ยวก่อนทำไมพอยท์ใช้คำว่า sa-yam แทน siam”

     “อาจจะถ่วงเวลาเพื่อให้ยากต่อการค้นหา หรืออีกทางหนึ่งพอทย์เขียนไม่เป็น”

     “ขออย่าให้เป็นอย่างหลังแล้วกันพี่ พอยท์คงไม่ซื่อบื้อขนาดเขียนชื่อประเทศตัวเองไม่ถูกหรอก”

     หรือเปล่านะ ? นี่แหละคำค้านในใจที่ไม่ได้พูดของทั้งสองคน
--------------

ใกล้จบเข้าไปทุกที 555555555555555

[wisky]

ตอนท้ายเห็นด้วยกับสองศรีพี่น้องว่าพอยท์คงไม่เพี้ยนขนาดลืมชื่อของประเทศตัวเอง(มั้ง55+)

[J_ann]

ไม่ธรรมดาสมเป็นเดอะพอยท์