หัวข้อ: +++ Hiding love.....รักต้องแอ๊บ +++ บทส่งท้าย 13/1/56

[love2y]

เศร้าอ่ะ T^T

[๛ナーリバス๛]

เหงาๆ เศร้า ซึม คิดถึงคุณธนาเบาๆ

วันพรุ่งนี้ต้องดีกว่าจ้ะ ซันสู้ๆ

[nuttawut]

 

สนุกมากเลยคับ   โดนอย่างแรงงงงงเลยคับ

[Alone Alone]

ชีวิตแค่โดนทำร้าย ต้องมีสักวันที่มีผู้ชายเป็นของเรา ฮึๆๆๆ

[Nima4]

ซันนี่ ฮือออออ


ไม่เป็นไรน้าาาาา มันจะต้องผ่านพ้นไปได้...

[Number1_90]

ชีวิตซันนี่ ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก

รอตอนต่อไปค่ะ 

[nightsza]

เอาใจช่วยซันนี่นะ สู้ๆ

[JaJa89]

ซันนี่รันทดรักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
เมื่อไหร่จะมี--เป็นตัวเป็นตนกะเขาซักทีน้ออ

[na_near]

  ซันเข้มแข็งไว้สักวันมันต้องเ็ป็นวันของเรา  จะต้องมีสักคนที่เห็นคุณค่าในตัวของเราและรักเราที่เป็นเรา
จนกว่าจะถึงวันนั้นเข้มแข็งไว้ซันอย่างน้อยเราก็ยัังมีเพื่อน

[bigeye]

เศร้าตามซันนี่ T_T

[Cherry Red]

อ่านตอนนี้แล้ว อารมณ์หดหู่ upset ตามคุณอาทิตย์เลย 
ให้ความรู้สึกเจ็บแปล๊บ ๆ ประสาคนอกหัก ไม่สมหวังในรัก
แถมภาพในอดีตยังคอยมาหลอกหลอน ตอกย้ำอยู่นั่นแหละ 
แต่ชีวิตก็ยังต้องก้าวเดินต่อไป เข้มแข็งไว้ คุณอาทิตย์ !!! 

[Tifa]

มาเเล้วค้า ตอนใหม่ กับวันพิเศษ ที่สีปีมีครั้งหนึ่ง





บทที่ 24 คืนที่สอง



     และแล้วเมื่อคืนที่ผ่านมาฉันก็ใช้บริการจากเจ้าเด็กธันจนได้ รู้ตัวตอนสุดท้ายก็เมื่อกำลังเต้นอยู่กลางลาน แล้วพอลืมตาอีกทีก็พบว่าอยู่ที่ห้องตัวเองเสียแล้ว ฉันมองภาพเพดานที่คุ้นตา แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาลอดผ่านทางผ้าม่านหนา ฉันหายใจเข้าออกแรงๆเพื่อให้อากาศเข้าปอดได้อย่าเต็มที่ แต่ก็ดูเหมือนหายใจได้ไม่อิ่มเท่าไรนัก

รู้สึกหนักเหมือมีคนมากด

     แขนของคน วางพาดอยู่บนตัวฉัน ฉันตกใจ ลืมตาตื่นเต็มตัวทันที ค่อยๆเคลื่อนตัวไปด้านข้าง ยกแขนของชายปริศนาวางลงเตียงอย่างแผ่วเบา ฉันก้มลงมองชายคนที่นอนคว่ำอยู่นั้น พลางกังวลว่าจะเป็นใคร ชายร่างเล็ก แต่ดูแข็งแรง แขนที่ก่ายออกมานั้นดูเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแม้จะไม่ใหญ่มากแต่ก็ดูแข็งแรง ผิวหนังที่ถูกแผดเผาจากแสงแดดทำให้สีออกคล้ำ โดยเฉพาะช่วงแขน ที่แบ่งสีตามขอบแขนเสื้อได้อย่างชัดเจน หัวที่โล่งเตียนด้วยผมทรงสกินเฮด ทำให้ดูสมบุกสมบัน
     ฉันค่อยโล่งใจเมื่อรู้ได้ว่าคนที่นอนอยู่นั้นคือใคร สงสัยเมื่อคืน คงจะกลับมาดึกมาก คงถือโอกาสนอนมันเสียที่นี่เลย แต่ก็ช่างเถอะ ฉันเองก็ไม่ได้จะว่าอะไร ต้องขอบใจเจ้าธันมันเสียอีกที่ช่วยเป็นภาระให้ตลอด ตอนนี้ก็ติดหนี้มัน 4 ครั้งแล้วสินะ สงสัยต้องรีบทยอยพามันไปเลี้ยงซะแล้ว ก่อนที่มันจะหาเรื่องขึ้นดอกเบี้ย

     เวลา 7 โมงเช้าถือว่าเช้ามากสำหรับฉันที่จะต้องตื่นมาโดยไม่ต้องไปทำงาน ก็น่าแปลกนะคะ กินเหล้าทีไร ต้องมีเรื่องตื่นเช้าเสียทุกที จะนอนต่อก็ไม่ง่วงเสียด้วย เป็นความรู้สึกแบบไม่สบายตัวเอาเสียเลย น่าแปลกฉันเองก็ไม่ยอมเลิกกินเสียที ว่าไปก็รู้สึกหนักหัว หาอะไรร้อนๆกินสักหน่อยดีกว่า


     กลิ่นกาแฟชงสำเร็จรูปทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น เก้าอี้ตัวเล็กถูกฉันลากมานั่งตรงระเบียง เสียงประตูคงจะดังไปสักหน่อยจึงไปปลุกให้คนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงตกใจตื่น “ตื่นแล้วหรอ กาแฟไหม”
“กี่โมงแล้วพี่” ธันทำหน้าตื่น หันหน้ามองหานาฬิกา
“ตายแล้ว สายแล้ว” มันว่าแบบนั้นเมื่อพบว่าตัวเลขที่แสดงบนหน้าปัดนั้นเป็นเลข 8 ขึ้นต้น เพียงเท่านั้นมันก็รีบคว้าเอากระเป๋ารีบวิ่งออกไปนอกห้องทันที
“ผมไปก่อนนะพี่” เจ้าเด็กธันบอกลาฉันแล้ววิ่งออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้ฉันนั่งนึ่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม
“จะรีบไปไหนของมัน”

     ตลอดช่วงเช้าวันนี้ ฉันใช้ไปกับการจัดการห้องของตัวเองที่ทิ้งให้รกเสียหนูจะมาทำรังอยู่ได้แล้ว คิดๆแล้วก็อายเจ้าธันอยู่เหมือนกันที่มาเห็นห้องของสาวน้อยอย่างฉันรกแบบนี้ กองผ้ากองใหญ่ถูกจับโยนลงในเครื่องซักผ้าแบบหยอดเหรียญ จานชามต่างๆก็ถูกล้างและจัดแจงวางไว้อย่างเป็นระเบียบ หนังสืออ่านเล่น ของตกแต่ง แจกัน ก็วางในตำแหน่งที่ถูกที่ควร ฉันจัดแจงกวาดห้องและถูกด้วยผ้าชุบน้ำเพื่อไล่ฝุ่นออกไป และช่วงเช้าของฉันก็ผ่านไปโดยไม่ได้คิดถึงเขาคนนั้น

      อาจจะจริงอย่างที่ดนัยว่าไว้ ว่าฉันต้องหาอะไรทำให้ยุ่งเข้าไว้จะได้ไม่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แต่ช่วงบ่ายที่เหลือฉันจะทำอะไรดีล่ะ เพื่อนๆก็ทำงานกันกว่าจะเลิกก็ดึก ยิ่งนังธรยิ่งไม่ว่างอยู่ด้วยช่วงนี้
“ธัน บ่ายนี้ว่างไหม จะพาไปเลี้ยง” ฉันโทรถามเจ้าธัน เพราะเห็นว่าควรเลี้ยงมันเสียทีหลังจากใช้งานมันจนคุ้ม
“ผมทำงานอยู่พี่”
“หา นี่ร้านมันเปิดแล้วหรอ”
“เปล่าพี่ ผมทำเซเวนด้วย แค่นี้ก่อนนะ ลูกค้าเยอะ”

     เป็นข้อสรุปได้ว่าไม่มีใครว่างในบ่ายวันปกติเช่นนี้ ฉันจึงหาเรื่องออกไปเดินซื้อของเพียงลำพังที่ใจกลางเมือง ให้อยู่ห้องคนเดียวคงไม่ดีเท่าไรนัก ฉันอาบน้ำแต่งตัวให้สวยงาม ทาซันบล๊อกตบแป้งทาปากนิดๆพอให้มีสีแดง เซทผมให้ดูไม่ยุ่งเหยิง แล้วก็ออกไปทันที



     อากาศร้อนอบอ้าวในแบบฉบับของเมืองกรุงทำให้เหงื่อออกได้เยอะพอควร ฉันรีเดินเข้าสู่สถานีรถไฟฟ้า เดินขึ้นไปเพื่อรอ พลันสายตาก็สะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาหิ้วกระเป๋าไว้ข้างหนึ่งพร้อมกับสูทที่ถอดออกพับพาดไว้ที่แขนอย่างเรียบร้อยตามแบบฉบับนักธุรกิจ ไม่รู้ว่าฉันแอบมองเขานานเท่าไร แต่เพื่อนเขาที่ยืนข้างๆคงจะรู้ตัวจึงสะกิดให้เขาหันมาทางฉัน ทำเอาฉันหลบตาแทบไม่ทัน คราวหน้าสงสัยต้องใส่แว่นดำมาด้วยเสียแล้ว

      ผิดคาดที่ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ฉันเองก็ยิ้มตอบให้อย่างมีมารยาท ไม่นานนักรถไฟฟ้าก็เข้าเทียบท่า ผู้คนพากันเคลื่อนตัวเข้าออก ฉันก้าวเข้าไปช้ากว่าคนอื่นเล็กน้อย จนที่นั่งเต็มหมดแล้ว ฉันจึงเลือกยืนที่แถวกลาง
“นั่งตรงนี้ก็ได้นะครับ”
ชายนักธุรกิจคนนั้น ยืนขึ้นยกที่นั่งให้ ฉันมองไปรอบๆตัวอย่างไม่เชื่อหูตนเอง คิดว่าอาจจะมีคนอื่นที่อยู่ข้างๆแต่ก็ไม่มี มีเพียงตัวฉันที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“นั่งเลยครับ เดี๋ยวผมก็ลงแล้ว” เขาเข้ามายืนตรงราว ฉันกล่าวขอบคุณและดูใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฉันเองก็ยิ้มให้ ถึงแม้ว่าจะไม่กล้ามองหน้าเขาอย่างชัดเจนก็ตาม แต่ก็ถือได้ว่าดูดีทีเดียว
แบบนี้จะเรียกว่า เขาสนใจฉันได้หรือเปล่า หรือเป็นเพียงการกระทำทั่วไป ไม่ได้คิดอะไรจริงจัง

     ฉันทบทวนสิ่งต่างๆเหล่านั้นในใจ ใจหนึ่งก็อยากที่จะชวนเขาคุยต่อเพื่อสานสำพันธ์ แต่อีกใจก็เกรงด้วยเรื่องราวทั้งหมดจะจบลงเหมือนเคย จนในที่สุดเวลาไม่เคยรอใคร ชายทั้งคู่เดินออกไปเสียแล้ว
     แต่ฉันเองก็ไม่ได้เสียดายอะไรมากหรอก เพียงแค่คิดในใจว่า ถ้าหากเขารู้ว่าฉันออกสาว เขาจะยังลุกขึ้นยืนให้ฉันนั่งอยู่หรือไม่ และเขาจะยังยิ้มให้ฉันหรือไม่

     บางทีฉันอาจจะต้องมีความรักแบบนี้ก็อาจจะดี ความรักเพียงผิวเผิน เพียงแค่มองแล้วก็รู้สึกดี แต่ไม่ต้องเข้าไปใกล้ชิด ให้ความรู้สึกที่เกิด มีเพียงผิวเผิน ไม่ต้องยึดติด ไม่ต้องใกล้ชิด ไม่ต้องมีน้ำตา
     รู้ตัวอีกทีก็ถึงที่หมายเสียแล้ว ฉันเลือกหาอะไรใส่ท้องก่อนเนื่องจากตอนเที่ยงที่ผ่านมายังไม่ได้กินอะไรเลย นอกจากน้ำเปล่า ก๋อยเตี๋ยวร้อนๆ น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีในการช่วยให้อาการหนักหัวดีขึ้น เวลาบ่ายกว่าๆ เป็นเวลาเลิกเรียนของนักศึกษาบางกลุ่ม ทำให้ตอนนี้มีนักศึกษาหญิงชายพากันเดินเที่ยว กิน ซื้อของกัน บ้างก็มาเป็นกลุ่ม บ้างก็เป็นคู่ เพียงส่วนน้อยที่มาเพียงลำพังเช่นฉัน

คิดถึงเขาอีกแล้ว

     ฉันรีบสลัดความคิดนั้นออกไป หาหนังดูสักเรื่องหนึ่ง แต่มันกับยิ่งตอกย้ำช่วงเวลาที่ฉันได้ดูหนังกับเขา ฉันทนดูจนจบ ก็มันเสียดายเงินนี่คะ ยังนับว่าโชคดีที่หนังค่อนข้างสนุก และพระเอกก็หล่อ ล่ำ เหลือร้าย แถมยังเปลือยท่อนบนมันเกือบทั้งเรื่องเลยก็ว่าได้


     ตอนเย็น ฉันโทรหาทั้งดนัยและนังธร แต่ทั้งคู่กลับไม่ว่างเลย ยิ่งนังธรดูลนลานรีบคุยรีบตัดสาย สงสัยจะมีธุระด่วน ฉันจึงไม่ได้ถามอะไรมาก แต่ยังไงคืนนี้ก็คงไม่พ้นไปนั่งดื่มที่ร้านเดิมอีกจนได้
เวลา 3 ทุ่ม ฉันเองอาบน้ำแต่งตัวมาใหม่ นั่งลงที่โต๊ะประจำ จัดแจงสั่งเบียร์มาเป็นที่เรียบร้อย
“โหยพี่ มาอีกแล้ว” เจ้าธันทำท่าตกใจเมื่อเห็นฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะ มันวางของลงบนโต๊ะ เพียงแต่แทนที่จะวางเบียร์ทั้ง 3 ขวดลงไป มันเลือกที่จะวางไปเพียงขวดเดียว
“ค่อยๆกินพี่ เดี๋ยวอีกชั่วโมงจะเอามาให้ใหม่”

     แอร๊ยยยยย เจ้าเด็กน้อย ขวดเดียวนี่ฉันกิน 10 นาทีก็หมดแล้วย่ะ จะไปพอยาไส้อะไร แต่ก็ช่างเหอะ นานๆที ค่อยๆลิ้มรสชิมไปเบาๆมันก็คงดี

     วงดนตรี ของนักร้องหน้าหยกขึ้นมาขับกล่อมลูกค้าเมื่อถึงเวลา ฉันนั่งมองเขา เพลงช้าขับกล่อมให้ฉันอดใจที่จะขยับปากร้องไปด้วยเสียไม่ได้ วันนี้ก็เช่นกัน ลูกค้าไม่เยอะมากเพราะเป็นวันทำงาน ฉันนั่งกินไปเรื่อยๆ จนเบียร์หมดขวดลงไป ฉันทวงของจากเจ้าธัน มันยกมือถือขึ้นดูเวลา
“อีกตั้ง 20 นาที เดี๋ยวผมเอาน้ำเปล่ามาให้” แล้วมันก็หายไปหลังเคาท์เตอร์และกลับมาพร้อมกับน้ำเปล่าขวดหนึ่ง “น้ำฟรีครับ” มันยื่นให้ แล้วถามว่าจะเอาอะไรอีกหรือเปล่าที่ไม่ใช่เบียร์
“เอาอะไรมากินเล่นหน่อยก็ดี” ฉันสั่งของกินเล่นไปอีก 2-3 อย่าง
“รอเดี๋ยวนะพี่…..อ้อ อันนี้ไม่ฟรีนะครับ” มันยิ้มทำทะเล้น แล้วเข้าไปหลังร้านส่งออเดอร์ ไม่นานเบียร์ขวดที่2 ก็มาพร้อมกับของกินเล่นที่สั่งไป
“ยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย” ฉันได้ทีทำเป็นมองนาฬิกา มันเหลืออีก 10 นาทีกว่าที่จะได้เวลาเบียร์ขวดต่อไป และนั่นก็ทำให้รู้ว่าไม่ควรล้อเล่นกับ เจ้าเด็กคนนี้ เพราะมันทำหน้าหงิกแล้วถือกลับไปทันที


แอร๊ยยยยย ปากพาอด


     กว่าจะง้อมันได้ก็ถึงเวลาจริงๆนั่นล่ะค่ะ มันวางลงแล้วบอกเหมือนเดิมว่าขวดที่ 3 จะตามมาหลังจากนี้อีกหนึ่งชั้วโมงให้หลัง ฉันก็บ่นไปตามเรื่อง
“พี่ก็ลุกเต้นดิ แบบเมื่อวานไง”
“ง่ะ ไม่เอาอะ ไม่รู้จักเพลง” ฉันให้เหตุผลเดิม สงสัยงานนี้ฉันคงต้องกลับไปซ้อมท่าเพลงใหม่ๆไว้สักหน่อยแล้วสิ



     วงดนตรีเล่นจนจบแล้ว พร้อมกับเบียร์แก้วสุดท้ายที่หมดลง เหลือเวลาอีกเป็นครึ่งชั่วโมง กว่าที่จะครบชั่วโมง ฉันลองฟังเพลงดู แต่ก็แทบจะไม่รู้จักเลย จึงได้เพียงนั่งโยก ดูหนุ่มสาวที่เหลือออกลวดลายกันอย่างสนุก
ไม่นานัก ทำนองเพลงที่คุ้นหูก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“เพลงนี้เอาใจคนแก่กันหน่อยเร็ว” เสียงดีเจตะโกนเหวก เสียงกรีดร้องดังไปทั่วตอบรับถึงความเก่าของเพลง ถึงแม้มันจะไม่ได้เก่าขนาดนั้นก็เถอะ

“เอ้า มาแล้วเพลงโปรดพี่” เจ้าธันโผล่มาจากข้างหลัง ดึงฉันให้ลุกขึ้น
แหมเพลงโดนใจขนาดนี้ ไม่ต้องมาดึงหรอกค่ะ ถึงไหนถึงกัน ถ้าไม่ลุกเต้นก็เสียชื่อ ซันนี่ไปหน่อยแล้วมั้ง
“โอย หิวน้ำ” ฉันนั่งลงพักสักครู่ ดื่มน้ำให้หายคอได้ชุ่มน้ำ นานแล้วที่ไม่ได้เต้นสนุกขนาดนี้ สนุกขนาดไหนหรอ ก็แค่เต้นจนโต๊ะข้างๆยอมหลีกที่ให้ฉันน่ะสิ แต่ฉันก็ไม่ได้ไปเบียบเบียบเขาขนาดนั้นนะ เพียงแค่พวกเขาคงกลัวฉันจะไปสบัดโดนก็เท่านั้น แหมนี่ใช้แรงไปแค่ครึ่งเดียวเองนะ ถ้าเสื้อผ้าหน้าผมพร้อมกว่านี้ล่ะก็ ถึงไหนถึงกัน
“อะพี่ ขวดที่ 3” ไม่นานนักเจ้าธันก็ยกเบียร์ขวดที่ 3 มาให้ฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเท่าไรนัก เพราะมัวต่สนุกกับดนตรีที่บรรเลงอยู่ ซึ่งตอนนี้เพื่อนสาวโต๊ะข้างๆก็เข้ามาร่วมแจมด้วย จนดีเจยังเอ่ยปากชม




“ทั้งหมด 235 บาทครับ” เจ้าธันยื่นถาดเก็บเงินมาให้ ฉันวางเงินลงไปทันทีโดยไม่ต้องตรวจทาน เพราะยังไงก็กินอยู่ที่นี่มานาน จนรู้ว่าเด็กที่นี่เขาค่อนข้างซื่อตรงต่อลูกค้ามาก
     เพลงช้าๆ ขับกล่อมให้แขกและลูกค้าค่อยๆทยอยกลับบ้าน หรืออาจจะไปต่อกันที่อื่นก็แล้วแต่ประสงค์ ฉันนั่งรอเงินทอนอยู่ที่โต๊ะตัวเดิม เพียงแต่ครั้งนี้ สติของฉันยังอยู่สมบูรณ์
     กระดาษทิชชู่แผ่นบางถูกซับลงใบหน้าของฉัน ด้วยเหงื่อที่ออกจากการเต้นจน ด้านหลังของฉันชุ่มไปด้วยเหงื่อ ฉันไม่ได้รู้สึกสนุกกับการเต้นแบบนี้มานานพอควร แน่นอน ฉันว่ามันทำให้ฉันรู้สึกดีมากกว่าการเมาเบียร์แน่นอน


“เงินทอนพี่”
“เดี๋ยว….พรุ่งนี้เที่ยงๆ บ่ายๆ ว่างไหม”
“ครับ พรุ่งนี้วันหยุดพอดี พี่มีอะไร”
“ก็จะพาไปเลี้ยงไง”
“เฮ้ย พี่ผมพูดเล่น” มันทำท่าตกใจไม่คิดว่าฉันจะเอาจริง
“จริง….งั้นเจอกันพรุ่งนี้บ่ายโมงแล้วกันนะ” ฉันจัดแจงแจ้งเวลาและสถานที่นัดพบเป็นที่เรียบร้อยแน่นอนว่ามันทำท่าอิดออดจะไม่ไปท่าเดียวจนฉันต้องบังคับ
“ไม่รู้ล่ะ พรุ่งนี้บ่ายโมง ถ้าไม่มาโกรธ”
เจ้าธันพยักหน้ารับคำ ฉันเองก็ควรจะกลับห้องได้แล้วเพราะตอนนี้พนักงานค่อยๆเก็บกวาดทำความสะอาดกันแล้ว

แต่ก่อนที่จะได้กลับนั้นเอง

“ไงธัน…..ช่วงนี้ชอบเพลงเต้นเก่าๆหรือไงวะ ขอได้ทุกวัน” ดีเจสุดเถื่อน ที่สักตั้งแต่ข้อมือลามไปถึงคอ เดินเข้ามาทัก พนักงานหนุ่ม
เจ้าธันได้แต่หัวเราะ แล้วโบกมือลารุ่นพี่ดีเจ

“นี่ขอเพลงให้ฉันหรอ”
เจ้าธันไม่พูดได้แค่พยักหน้า

“รู้ได้ไงว่าชอบเพลงไหน”
มันก็ยังไม่ตอบ ฉันเองก็จนปัญญาถามต่อ อีกทั้งยังรู้สึกง่วงนอนด้วยจึงขอตัวกลับ

“ช่างเหอะ ยังไงก็ขอบใจนะ วันนี้สนุกมากเลย”







“ไม่เป็นไรครับ” 

[Alone Alone]

จับธันกินซะเลย ฮะๆๆๆ

[Pigstar]

รึว่าธันคือคู่แท้ที่ซันนี่
หามานาน

โฮๆๆ ธันนายเป็นคนดีมากเลย 

[๛ナーリバス๛]

... เชียร์ไม่ออก แม้ว่าจะอยากเชียร์ ตอนนี้มันคิดไม่ออกว่า อยากให้ธนาคืนมากหรือเปล่า อยู่กับธนามาพักใหญ่ ๆ ก็อยากให้เป็นเขา

แต่เมื่อเขาไม่กลับมา ก็อยากให้เป็นธัน

แต่ไม่รู้สิกลัว...อีก ไม่รู้ว่าน้องจะคิดอะไรหรือเปล่า กลัวหวังแล้วต้องเจ็บซ้ำอีก (พูดยังกับตัวเองเป็นซันนี่)

ขอรอดูเงียบๆ นะคะ ยังไม่อยากเชียร์ใครให้ช้ำใจไปมากกว่านี้

บอกตามตรง เราสงสารซันนี่มากเลย

[bigeye]

ธันนนนนน..มาให้กอดสักทีม่ะ

[Horizon]

... เชียร์ไม่ออก แม้ว่าจะอยากเชียร์ ตอนนี้มันคิดไม่ออกว่า อยากให้ธนาคืนมากหรือเปล่า อยู่กับธนามาพักใหญ่ ๆ ก็อยากให้เป็นเขา

แต่เมื่อเขาไม่กลับมา ก็อยากให้เป็นธัน

แต่ไม่รู้สิกลัว...อีก ไม่รู้ว่าน้องจะคิดอะไรหรือเปล่า กลัวหวังแล้วต้องเจ็บซ้ำอีก (พูดยังกับตัวเองเป็นซันนี่)

ขอรอดูเงียบๆ นะคะ ยังไม่อยากเชียร์ใครให้ช้ำใจไปมากกว่านี้

บอกตามตรง เราสงสารซันนี่มากเลย

^
อาการเดียวกัน
+1

[malula]

รอดูลาดเลาต่อไป
คุณธนาหายไปเลย

[lonelyboy]

อิอิอิ จะใช่มั้ยหนอ

[TONG]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ตอนนี้เด็กธันของเดี๊ยนออกแววพระเอกสักที หลังจากเป็ฯตัวประกอบมานาน ปลาบปลื้มค่ะ

[na_near]

"น่ารักอ่ะ"  ธันน่ารักที่สุด 
เชียอีกเสียงให้ธันและซันนี่ได้(เป็นคู่)กัน

[roseen]

แค่ตัวตนที่แท้จริงยังรับไม่ได้



ชอบแบบหลอกๆรึไงคุณ

[loveview]

ว่าน่าจะเป็นธันนะที่เป็นตัวจริง

[choijiin]

น้องธันจะมาดามใจให้ซันนี่รึเปล่าน้อ?
จะยังไงก็ขอให้รักซันนี่จริงๆเถิ๊ดดดดดดดดด
 

[pepperpro]

หรือว่าธันจะคือคนๆนั้น

[mutyamania]

เงียบ ๆ ไว้.....อย่ากระโตกกระตากนะหนู  ค่อย ๆ รุกทีละนิด....แล้วสิ่งที่หวังไว้มันจะกลายเป็นจริง(เพี้ยง!!!!)

[BeeRY]

รู้สึกว่าที่เคยคิดไว้มันใกล้ความจริงขึ้นมาทุกที แต่เราก็นั่งรอข้างพุ่มไม้เงียบๆนะ (ทำไมต้องข้างพุ่มไม้ )
เคยคิดเหมือนซันนี่เลย ไม่ต้องใกล้ชิด ไม่ต้องผูกพัน แต่บางทีมันก็เหงานะ เราอยากให้ซันนี่ร่าเริงและมีความสุข
แต่ตอนนี้ขอร้องเพลง "โปรดส่งใครมารักฉันที" ให้ตัวเองรอไปก่อน T T

[CarToonMiZa]

ธันน่ารักอ่ะ ^0^

บวกเป็ด

[Moonmaid]

จะเอาคนนี้้้

[Cherry Red]

บางครั้งอะไรที่เรามองหา กลับใกล้ตัว แต่ไกลสายตากว่าที่คิดนะ