หัวข้อ: +++ Hiding love.....รักต้องแอ๊บ +++ บทส่งท้าย 13/1/56

[Pigstar]

ท่าทางดนัยอะไรนั่นจะเฮี้ยนน่าดู ระวังตัวด้วย

นะครับซันนี่ผมล่ะเป็นห่วง อันที่จริงไม่น่าไป

ชวนเล๊ย น่าจะปล่อยๆๆดนัยอะไรนั่นไป

บทนางเอกเด๋วนี้ไม่ได้ติ๋มอย่างเดียวนะ

ต้องแรงบ้าง ชีวิตจะได้มีสีสันครับ

รออ่านตอนหน้าครับ

 

[CarToonMiZa]

ซันนี่สู้สู้อย่าได้แคร์
แรงมาก็แรงตอบนะซันนี่
เอาใจช่วย 
 

[เฉาก๊วย]

มารหัวใจซันนี่มาแล้ว สู้ๆ ซันนี่ 

[Moonmaid]

แอร๊ยยยยย  ตายแล้วววววววววววววววววววววว555+
มาต่อไวๆนะคะ

[vk_iupk]

เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากเลยค่ะ
น้องซันนี่สู้ๆ ตบลเยเจ้า ซันนี่อย่าไปยอม o.O~

[๛ナーリバス๛]

อ่านกี่ทีก็ฮา ยิ่งตอนที่โดนธนาแย่งน้ำ คิดได้ไงว่าไม่มีตังค์ซื้อสองแก้ว

เฮ้อ เจอคู่แข่งอีกแล้ว ..... ซันนี่สู้ๆ คราวนี้ห้ามพลาดนะยะ

[mutyamania]

แอร๊ยยยย พวกหล่อน เข้าใจความหมายของคำว่ากระซิบไหมคะ

ชอบตรงนี้แหละค่ะ

[nightsza]

แอร๊ยยยย...ซันนี่เจอคู่แข่งที่น่ากลัวซะแล้วสิ

[$VAN$]

อ่านแล้วลุ้นทุกตอนว่าจะใช่คนนี้แล้วรึยัง ก็แห้วมันตลอด
ตอนที่รู้ว่าหัวหน้าคือคนที่มาชอบธร เฟลอย่างแรง สงสารซันนี่มาก 
คุณธนาธารนี่เหมือนจะจีบจริงหวังเป็นแฟนจริง แต่ก็ไม่รู้จะแห้วอีกป่าวน้า
รอลุ้นตอนต่อไปนะจ๊ะ

[TONG]

ชีวิตเธอดูจะมีอุปสรรคนะซันนี่

[BeeRY]

ไม่รู้คุณธนาจะเป็นคนที่ใช่หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ซันนี่อย่ายอมแพ้นังดนัยนะ
ซันนี่น่ารักอ่ะ ตอนนที่ดูดน้ำส้มแก้วเดียวกัน คุณธนาเค้าน่าจะอยากจูบทางอ้อมกับซันนี่มากกว่าไม่มีเงินซื้อแก้วใหม่นะ

[Cherry Red]

ในตอนนี้คุณอาทิตย์ดูเป็นนางเอกใส ซื่อ น่ารัก น่าทะนุถนอม
เหมาะกับพระเอกแมน ๆ แต่ร่าเริง และ อบอุ่นอย่างคุณธนาซะจริง ๆ
แต่จะสมบทบาทกว่านี้ ต้องมีนางร้ายมาตามราวี ซึ่งคุณดนัยเปิดตัวแล้ว แถม แรงอีกต่างหาก
ตอนหน้าคงมีการปะทะบทบาทของนางเอกและนางร้ายที่เข้มข้น มันส์หยด ไม่แพ้ละครหลังข่าวเป็นแน่ 

[CarToonMiZa]

คิดถึงจังเลยยยยยยยย

[JaJa89]

อ่านมาหลายตอนสงสารซันนี่มากเลย
สังเกตุดูท้ายตอนจะมีคำว่า แอร๊ยยยย
ตลอดเลยนะคะ 55555 ชอบเรื่องนี้มากๆเลยย
ชอบซันนี่ เจอดนัยสบประมาทซะแล้ว
รออ่านนะคะ คนเขียนสู้ๆ ><

[Tifa]

เริ่มมาก็ต้องขอโทษอีกเเล้วล่ะค่ะ......ที่หายไปนาน เพราะติดงาน Sport day เลยทำงานตัวเเทบขาด

ยังไงก็มาต่อเเล้วนะคะ หวังว่าตอนนี้คงจะถูกใจหลายๆคน

ยังไม่มีฉากตบนะคะ นางเอก ค่ะ นางเอก คริๆ


บทที่ 16 สู้เขา




“คุณ ดนัยพูดว่าอะไรนะครับ” ฉันทำเสียงนิ่งตวัดสายตาไปมองอย่างไม่พอใจ อีกฝ่ายก็ใช่ย่อย ยอมหลบตาเสียที่ไหน นี่ถ้าฉันได้กรีด อายไลน์เนอร์มาด้วยล่ะก็ หึ แกต้องหลบตาฉันแน่
“ก็ตามที่ได้ยินนั่นล่ะ หน้าตาเฉิ่มยังไม่พอ ริอาจหูตึงอีก หึหึ” เธอสวนกลับเข้าฉาดใหญ่ เหมือนโดนตบหน้ากลางเมืองหิมะ หน้าฉันชาไปหมด มันกล้ามาก ที่มาหยามกันซึ่งหน้าแบบนี้ แอร๊ยยยยยย
“ผมว่าคุณ หยุดพูดดีกว่า” ฉันสะกด จิตนางร้ายที่กำลังแหวกว่ายออกมายังหน้าม่าน ไม่ได้ๆ คุณธนาอยู่ตรงนี้ ขืนทำอะไรไม่ดีไป คะแนนก็ตกฮวบสิคะ
“หึ ผมก็แค่พูดความจริง” นังดนัยเชิดหน้าเล็กน้อย แอร๊ย มันน่าตบค่ะ ไม่ไหวแล้ว ขอใส่หน้ากาก นางร้ายก่อนแล้วกันค่ะฉากนี้
“จะหาเรื่องกันหรือไง” เอาสิ ฉันตอบกลับไปเสียงเข้ม เอ่อ ก็ไม่ค่อยเข้มเท่าไรหรอก เอาเป็นเสียงแข็งแล้วกัน พร้อมกับมองหน้าอีกคนไม่กระพริบตา อีกฝ่ายก็ไม่ยอมแพ้ จ้องกลับมาเช่นกัน จนเวลาผ่านไป ก็เป็นดนัยที่หลบตาไปเสียก่อน…………..โถ่ นึกว่าจะแน่

“คุณ ธนา” แอร๊ย ตกใจสิคะที่อยู่ๆคุณธนาก็โผล่มาอยู่ข้างๆ แล้วอีนังดนัยนั่นก็เสือกตีหน้าเจื่อนๆ แล้วไอ้ฉันที่จ้องหน้าหาเรื่องดนัยอีก แอร๊ยยยย………..พล๊อต มันพอดีไปไหมคะคุณแดง
“เกิดอะไรขึ้นหรอครับ” คุณธนา มองฉันกับเพื่อนของเขา ไปมา อย่างสงสัย
“มะ…..ไม่มีอะไรหรอกครับ เราแค่….เอ่อ” นังดนัยชิงตอบด้วยเสียงสั่นเทา กรี๊ด นี่หล่อนหนาวจนเสียงสั่นหรอยะ
“แต่คุณดูไม่ดีเลยนะ ดนัย เป็นอะไร…..ซัน เกิดอะไรขึ้นครับ” เมื่อคุณธนาไม่ได้คำตอบจากดนัย เขาก็หันมาถามฉันแทน หวายๆๆๆ จะแถยังไงดีล่ะคะนี่
“เอ่อ…..” โอ้ย ทำไมคิดไม่ออกนะ
“ไม่มีอะไรครับ ผมแค่หนาวนิดหน่อย….คุณอาทิตย์ไม่ได้ทำอะไรผมหรอกครับ” ดนัยบอกเสียงเบา ทำหน้าซีด แอร๊ยยยย หล่อน ดราม่าได้โล่เลยค่ะ แล้วไอ้ประโยค “คุณอาทิตย์ไม่ได้ทำอะไรผมหรอกครับ” น่ะ จะพูดเพื่ออะไรยะ หล่อนใช้ประโยคฟุ่มเฟือย ไม่ได้ลงวิชา ภาษาไทย 101 หรือยังไง

“…..” ฉันได้แต่อ้าปากค้าง ไม่สามารถตอบกลับได้ คุณธนา มองไปมาระหว่างเราสองคน ก่อนจะออกปากชวนให้ออกไปจากเมืองหิมะ เมื่อได้ยิน นังดนัยพล่ามประโยคเดิมเป็นครั้งที่ 2
“ผมไม่เป็นไรจริงๆ คุณอาทิตย์ก็ไม่ได้ทำอะไรผมจริงๆนะครับ” แอร๊ยยยย ฉันอยากจับนังนี่ฝังหิมะจังเลยค่ะ



หลังจากที่คุณธนาพามานั่งสงบสติที่ ม้านั่งแห่งหนึ่ง จนฉันเย็นลงบ้างแล้ว แน่นอนนังดนัยนั่นก็เลิกพูดแล้ว เพียงแค่นั่งสำออย นั่งตัวเอน เหมือนจะเป็นลม เป็นธุระให้คุณธนา นั่งพัดให้ แอร๊ย จะบ้าตาย ฉันเคยเห็นแค่คนเป็นลมแดด อีนี่เสือกเป็น ลมหิมะ
“ผมว่าคุณกลับก่อนดีไหม อาการคุณดูไม่ดีเลย ดนัย” คุณธนาพูดเมื่อเห็นว่าผ่านไปสิบนาที อาการ ลมหิมะ ก็ยังไม่มีท่าทางดีขึ้น
“ไม่…..ไม่เป็นไรครับ ผมรู้สึกดีขึ้นหน่อยแล้ว” แหม อีนังดนัยรีบตอบเลยนะยะ
“แต่”
“ไม่เป็นไรครับ นี่ไง ผมพอยืนได้แล้วเห็นไหม” ว่าเสร็จนางก็ยืนให้ดูเพื่อแสดงว่าไม่เป็นไร หายเร็วไปหน่อยไหมคะ ไม่ค่อยจะเนียนเลย
“อ๊ะ” ดนัยเซเล็กน้อยทำทีจะล้มลง คุณธนาประครองไว้ได้พอดี
“เห็นไหม…บอกแล้วไม่เชื่อ” คุณธนาพูดปรามอีกคนที่อยู่ในวงแขน
“หะหะ ดีแล้วครับ จริงๆ นี่ไง” ดนัยยืนขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ตรงนิ่ง เอาคนมาตบก็คงไม่ล้มหรอกค่ะ แอร๊ยยยย
“งั้นเราก็ไปเล่นกันต่อเลย” ฉันพูดขัดขึ้น พลางเดินไปยังเครื่องเล่นถัดไป
คุณธนาขัดเล็กน้อยที่ฉันจะเล่นไวกิ้ง คงเพราะเห็นอาการดนัยไม่ดีนัก ฉันเองก็เถียงไม่ได้ นางเอกอยู่หน้าฉาก จะตอบกลับก็ใช่ที่ ได้แต่มองนังดนัยที่แอบยิ้มมาให้ แอร๊ยยยย
“เล่นอันนี้ก่อนก็ได้ครับ” ดนัยชี้ไปทางสิ่งก่อสร้างขนาดกลาง ที่ตกแต่งไปด้วยเถาไม้เลื้อย ปกคลุม ดูน่ากลัว
“บ้านผีสิง หรอ น่าสนุกดีนะ ซัน” คุณธนาเห็นด้วย ดึงมือฉันเดินไป แต่ฉันขืนไว้
“กลัวหรือครับ ซัน” คุณธนาถามเมื่อเห็นฉันไม่เดินตาม ความจริงก็ไม่ได้กลัวมากหรอกค่ะ ไอ้ผี เนี่ย ไอ้ที่กลัวน่ะ กลัวจะตกใจจนเผลอกรี๊ดออกมาต่างหาก
“หรือว่าไม่กล้า….งั้นเราไปกันสองคนก็ได้ธนา” นังดนับไม่รอช้าดึงขาคุณธนาไปทันที
“ใครว่า ไม่กล้า”

เอาสิ ไม่กงไม่กลัวมันแล้ว ไอ้ ผีจับหัว นี่อีก ถ้ามานะ จะหันหัวกระแทกผีเลยคอยดูสิ!!!!จะกัดชายเสื้อไว้ไม่ปล่อยให้กรี๊ดได้เลยคอยดู แล้ว



ภายในอาคารร้าง ในห้องแรกตกแต่งด้วยข้าวของโบราณ แสงไฟสลัวๆ ทำให้แลดูสมจริง เสียงหัวเราะหลอกๆ ดังแว่วออกมาเป็นระยะ คุณธนาเดินตรงกลาง ข้างซ้ายเป็นฉัน ส่วนข้างขวา นังดนัยเกาะแขนไว้เสียแน่น จะรีบกลัวไปไหนยะ เราเดินผ่านห้องแรกไปได้อย่างสวยงาม ถัดไปนี่สิปัญหา จากที่เคยมองพอเห็นได้ ตอนนี้ไฟหรี่ลงอีก ทำให้แทบจะไม่เห็นอะไร มีเพียงแสงจากฉากด้านข้าง ที่ส่องสว่าง คนหัวขาด ชุดเกราะขยับได้ โลงสั่นเอง ผีกระโดดมาเกาะหน้าต่าง และอีกหลายๆอย่าง ไอ้ตัวฉันน่ะไม่ค่อยกลัวหรอกค่ะ แค่กัดชายเสื้อไว้ กลัวหลุดตกใจเท่านั้น แต่อีกคนนี่สิ
“เฮ้ย….” ดนัยร้องเสียงดัง เกาะแขนคุณธนามั่น (ถึงแม้จะมืดแต่ชั้นก็มองเห็นนะยะ)
“หึหึ ไม่เอาน่าดนัย ไม่เห็นน่ากลัวเลย” คุณธนาเองก็ดูสนุกไปด้วย ไม่เห็นจะสนใจฉันเลย น้อยใจ
ทางมืดทอดตัวยาวไปเรื่อยๆ ฉันได้แต่ฟังเสียงและเพ่งมอง นังดนัยและคุณธนาที่ดูจะสนุกกับเครื่องเล่นชิ้นนี้เสียจริง สงสัยเขาคงลืมไปแล้วว่าฉันมาด้วย หึ จะทำไงได้ ก็อีนังดนัยมันทั้งดูดี แต่งตัวเก่ง พูดเอาใจ ฉันคงเทียบอะไรไม่ได้หรอก คิดแล้วน้ำตาก็จะไหลออกมาเสียซะงั้น เฮ้อ

“มัวแต่ทำอะไรอยู่ครับ”
ฉันตกใจที่จู่ๆก็มีมือมาโอบตัวฉันไว้ เมื่อเพ่งมองจนแน่ใจก็รู้ว่าคือคุณธนา ที่มีนังดนัยส่งสายตาไม่พอใจอยู่ข้างๆ
“เปล่าครับ” ฉันตอบไป รีบเช็ดน้ำตาที่ปริ่มอยู่ขอบตา
“กลัวหรือเปล่า มานี่สิ มาใกล้ๆ” คุณธนาพูดพร้อมกับโอบหัวฉันซบเข้ากับอกของเขาแล้วพาเดินออกไป บรรดาภาพน่ากลัวต่างๆ เสียงหัวเรา เสียงกรีดร้องของวิญญาณ ฉันไม่ได้ยินอะไรอีกทั้งสิ้น ได้ยินเพียงเสียงหัวใจตัวเองที่มันเต้นแรงเหลือเกิน
“ซัน ทำไมตาแดง” เมื่อออกมาด้านนอกได้คุณธนาก็ถามทันที คงเพราะฉันเกือบจะร้องไห้เมื่อสักครู่ ไหนจะรีบขยี้เช็ดน้ำตาอีก
“กลัวทำไมไม่บอกครับ” เขาขยี้หัวแล้วยิ้มให้ พร้อมกับบ่นว่า ฉัน ไม่ยอมบอก แล้วเขาก็อาสาไปซื้อน้ำมาให้เพื่อเป็นการปลอบใจ โอ้ย น่ารักจริงๆเลยให้ตายสิ

“คิดว่าบีบน้ำตาแล้วจะชนะสินะ”
ตายแล้ว นี่ฉันออกมาจากบ้านผีสิงแล้ว ยังมีวิญญาณตามมาหลอกหลอนถึงข้างนอกเชียวหรือคะ ผีสางสมัยนี้มันแรงจริงๆ แดดเปรี้ยงๆยังไม่กลัว สงสัยจะพอกครีมกันแดดหลายชั้น
“ผมไม่เคยคิดจะแข่ง คุณหาเรื่องผมก่อนนะคุณดนัย” ฉันตอบกลับไปอย่างไม่กลัว แต่ก็แอบมองซ้ายขวาไว้ก่อนเผื่อคุณธนากลับมา
“หึ ผมเองก็ไม่คิดจะแข่งกับคุณ เพราะเรามันคนละชั้นกัน” นังดนัยตอบกลับด้วยท่าทีไม่สนใจ ทำฉันอารมณ์พุ่ง ดีที่คุณธนากลับมาพร้อมเครื่องดื่มเย็นๆ ช่วยดับร้อนได้ดีนัก ที่สำคัญ เขาซื้อให้นังดนัยแก้วหนึ่ง แล้วฉันกับคุณธนากินแก้วเดียวกันค่ะ แอร๊ยยยย
“ค่อยยังชั่วหรือยัง ซัน” เรานั่งพักกันที่ม้านั่งใต้ร่มไม้ จนเครื่องดื่มในแก้วพร่องลงจนหมด เมื่อฉันยืนยันว่าไม่เป็นอะไรแล้ว จึงตกลงไปเล่นเครื่องเล่นชิ้นต่อไป โดยที่นังมารเสนอขึ้นก่อนเลยว่า

“เล่น รถไฟเหาะ”

ฉันตกใจไม่คิดว่า นังนั่นจะเสนอเครื่องเล่นน่ากลัวแบบนั้นมา คุณธนาเองก็ถามย้ำ คงกลัวว่าฉันจะร้องไห้อีก
“ถ้ากลัวก็รอข้างล่าง เดี๋ยวผมเล่นกับคุณธนาเอง” คุณเธอบอกว่าแบบนั้น จะยอมได้ยังไงคะ
“ผมเล่นได้” ฉันตอบเด็ดขาด เดินนำหน้าไปลิบ ปล่อยให้คุณธนาเดินตามมาพร้อมนังดนัย
ราวเหล็กค่อยๆลดระดับลงมากันถึงบริเวณลำตัว ฉันเอามือจับ เขย่าดูให้มั่นใจว่าแน่นหนา ข้างๆเป็นคุณธนาที่กำลังตรวจสอบเช่นเดียวกัน ข้างหน้า เป็นนังดนัย ที่ดูหน้าซีดผิดปกติ
“คุณดนัย ไม่ไหวก็ลงไปรอข้างล่างก่อนก็ได้นะครับ” ฉันบอกคนข้างหน้า แต่ก็คงสายไปเสียแล้ว รถไฟเรื่องเครื่องไหว ไล่ระดับไปตามทางชันที่ค่อยๆเพิ่มมากขึ้น ฉันเกร็งตัว จับท่อนเหล็กไว้มั่น
“ไม่ต้องกลัวนะครับ” เสียงนุ่มดังขึ้นข้างๆ พร้อมกับความอบอุ่นจากมือที่เขาคว้าเอามือข้างหนึ่งของฉันไปกุมไว้แน่น…………….แค่นั้นก็ทำให้ฉันมั่นใจว่า ไม่มีอะไรต้องกลัวสักนิด ไม่ว่าจะโค้งซ้าย โค้งขวา ดิ่งหัวลง ตีลังกา ท่าไหนก็ม่หวั่นค่ะ แต่ เอ…………..เหมือนฉันจะได้ยินเสียงกรีดร้องของวิญญาณ จากข้างหน้ามาแว่วๆนะคะ คริๆ


“ไหวไหมครับ คุณดนัย” ฉันถามพอเป็นพิธี เมื่อเห็นนังมารที่ค่อยๆเดินออกจากเครื่องเล่น ดูแล้วก็น่าสงสารนะ ขาสั่นยืนแทบจะไม่ได้ แต่ก็ช่วยไม่ได้ เลือกที่จะเล่นเองนี่ หึหึ
“หึหึ……เด็กๆ” ดนัยฝืนยิ้มตอบกลับมา อย่างไม่ยอมแพ้
“งั้นก็เครื่องต่อไป” ผมคว้ามือคุณธนาให้ตามไปยังเครื่องเล่นชิ้นต่อไปทันที ทำเอาดนัยถึงกับตาค้าง เพราะที่จะเล่นต่อน่ะ ไวกิ้ง
“ไหวไหมครับ” ฉันแกล้งส่งเสียงไปถามอีกคน
“หึ” นังมารไม่ตอบ เดินเชิดขึ้นไปนั่งบนเรือทันที
แล้วก็เป็นดังคาด คุณธนายังกุมมือฉันไว้เช่นเคย เพียงแต่ไอ้คนข้างๆน่ะ ไม่ยอมลืมหูลืมตา ก้มหน้าติดกับราวเหล็ก มือจิกอยู่กับราวกลัวจะหลุดกระเด็นออก ใบหน้าที่ขาวอยู่แล้วกลับดูเขียว



“ดนัย ผมว่าพอก่อนเถอะ” ธนาค้านเมื่อเห็นว่าฉันกับดนัยกำลังท้ากันไปนั่งบนเครื่องเล่นชิ้นต่อไป เฮอริเคน
“แต่….”

“ไม่มีแต่ดนัย คุณดูแย่มาก ขืนเล่นต่อได้ไปโรงพยาบาลแน่” ธนาทำเสียงเข้มดึงเพื่อนตนออกมา
“โถ่ๆ กำลังสนุกเลย” ฉันพูดลอย ทำหน้าผิดหวัง คริๆ แอบสะใจค่ะ
“ผมยังเล่นได้” ดนัยฝืนไม่ยอมแพ้
“ลงมาทั้งคู่” ธนาเสียงดัง ทำเอาทั้งฉันและดนัยรีบลงกันอย่างเร็ว
“ดนัย โทรหาคนขับรถให้มารับคุณ คุณขับรถเองไม่ไหวหรอกแบบนี้” คุณธนาออกคำสั่ง ดนัยเองก็ไม่มีท่าทางขัดขืนใด อาจเป็นเพราะรับรู้ได้ว่าตอนนี้ ธนา เองกำลังอารมณ์เสีย แม้ฉันเองจะไม่ค่อยรู้จัก ธนา มากนัก แต่ก็พอจับน้ำเสียงได้ว่า คงไม่ปกตินัก



ไม่นานคนขับรถของดนัยก็มา พวกเราพากันไปส่งคนป่วยเป็นที่เรียบร้อย คุณธนาก็ลากฉันไปนั่งกระเช้าลอยฟ้า

“ซันไม่น่าจะไปแกล้ง ดนัยแบบนั้นเลยนะ” เขาเริ่มพูดก่อน แต่แค่นั้นก็ทำฉันพูดไม่ออกไปเช่นกัน

“ซัน…….ซันไม่ได้ตั้งใจ”

“เฮ้ย ซัน ไม่เอาครับ อย่าร้องสิ” เขาเขามาปลอบฉันเมื่อเห็นน้ำตาเอ่อที่ตา

“ซัน……..ซันแค่………….”

“ผมไม่ได้จะว่าซันเลย……..ผมดีใจเสียอีกที่ซัน แสดงท่าทีแบบนี้” เขาจับหน้าฉันไปสบตากับเขา….เขากำลังยิ้ม

“ผมเห็นซัน เกร็งตลอดเลย เวลาอยู่กับผม…………ทำตัวสบายๆ เป็นตัวเองดีแล้วครับ………….วันนี้คุณดูสนุกมากเลยนะ ตอนเล่นเครื่องเล่นกัน……………”

แอร๊ย ฉันได้แต่ทำหน้าแดงอยู่แบบนั้นล่ะค่ะ ก็ใครล่ะคะทำให้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง รู้ไหมว่าแค่อยู่ใกล้ๆก็ทำอะไรแทบไม่ถูกอยู่แล้ว

“ยิ่งตอน ซันหึงนะ ผมชอบมากเลย”
หึง ใครหึง กันคะ








“ตอน ซัน หึง น่ารักดี”




แอร๊ยยยยยย

[๛ナーリバス๛]

ฮาอีตรง

 "ผีจับหัว" กับหันหัวกระแทกผีอ่ะ ฮาๆๆๆๆ คิดไปได้ กร๊ากกกกก

แล้วดนัยนี่ก็นะ ผมไม่เป็ฯไร คุณอาทิตย์ไม่ได้ทำอะไรผมนี่พูดออกมาได้.....

น่าจับตบสักสามตลบจริงๆเลย แอร๊ยยยยยยยยยยยย

แต่ธนานี่โอเคเลย รู้ด้วยว่าซันหึง เอิ๊กๆๆๆ

[vk_iupk]

ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ในที่สุดซันก็แอ๊บได้ผล กร๊ากกก
คุณธนานี่แอบน่ารัก น้องซันเอาให้อยุ่นะ คนนี้ผ่าน ^   ^

[BeeRY]

ซันนี่น่ารักอ๊า
แต่คุณธนาก็น่ารักเช่นกัน คนน่ารักต้องคู่กับคนน่ารักด้วยกันสิ

[Pigstar]

สุดยอดมากครับซันนี่
อย่าไปยอมมัน คิดจะมาแย่งคุณธนาเร๊อะ!!

ฝันไปเหอะ

[jimmyFG]

อ่านแล้วเขินแทนซัน พี่ธนาน่ารักมาก ขอให้เป็นตัวจริงเถอะ

[CofFee]

ฮ่าๆ ซันนี่หึงแรงดีอะ อึด ถึก ด้วย ไม่เป็นอะไรสักนิด 55 ต่างจากนังดนัย แทบคลาน

อ๊ายยย คุณธนาน่ารักได้อีก เขิลทุกช็อต ทุกตอนเลย บนกระเช้าลอยฟ้าจะทำอะไรกันรึปล่าวอะ  อ๊ายให้มี แอร๊ยยยยยยยย

[เฉาก๊วย]

แอร๊ยยยยยย  ด้วยคน 

[mutyamania]

ดนัยน่ารักนะ....เป็นตัวร้ายที่น่ารักเว่อร์อ่ะ....ชอบตรงที่นางบอกว่า “คุณอาทิตย์ไม่ได้ทำอะไรผมหรอกครับ” แบบ....นังเด็กนี่ร้ายกาจชะมัด


ซันอย่านางเอกมากนะ....สำแดงเดชออกมา....อย่ากั๊ก

[CarToonMiZa]

ซันน่ารักคุณธนาก็น่ารัก
1+ให้กับคนน่ารัก

[Alone Alone]

น่ารักเว่อร์นะคะคุณธนา

[Moonmaid]

ไม่ไหวแล้วอยากอ่านต่อ

[nightsza]

ทำไมคุณธนาน่ารักจัง นึกว่าจะโกรธซันซะอีก

[Phyguppy]

หน้ารักมากกๆๆๆๆ

[TONG]

แอ๊บได้ผลแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาา ยินดีกับหนูซันนี่ด้วยค่ะ

[CarToonMiZa]

คิดถึงซันนี่จังเลยยยยยยยยยย