อ่าค่ะ..มาต่อให้ตามที่คอมเม้นท์แนะนำกันเข้ามา ทั้งหน้าไมค์ หลังไมค์
ตกลงเอาเป็นว่า นู๋ลุยต่อเลยนะค่ะ ไปอ่านต่อกันเถ่อะ...แบร๋ะๆๆๆๆ!!!!! 
เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part 18
ฟื้น....
.
.
.
.
ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ รู้สึกตัวขึ้นมา สติค่อย ๆ กลับคืนอีกครั้ง
ก่อนเปลือกตาหนักค่อย ๆ เปิดลืมขึ้น กระพริบช้าๆปรับสายตาลำดับภาพโดยรอบ
ลองขยับเอียงศรีษะซ้ายขวา..ขยับได้แล้วครับ แต่แขนขาพยายามแล้วไม่มีแรงพอจะขยับเลย
พร้อมกับอาการปวดร้าว เจ็บระบบไปทั่วร่างวิ่งริ้วขึ้นมาทันที พาเอานิ่วหน้าด้วยความทรมานสุด ๆ
หยุดความตั้งใจทั้งหลายที่คิดจะทำเมื่อกี้ไปโดยปริยาย แว่วเสียงคนคุยกันดังให้ได้ยิน
จนต้องตั้งใจสดับฟังชัด ๆ
“แม่ง...จะตายเปล่าว่ะ?..สัดกล...นี่ปาเข้าไปวันกับคืนแล้วนะโว้ย!..ยังไม่ฟื้นเลยว่ะ!”
เสียงใครสักคนพูดขึ้นมา
“ห่าก๋อย...มึงอะแหล่ะ...สอนมันเปิดยังไงว่ะ..ล่อซะเลือดสาด..สลบเมือดไปเลย...ครวยเห่อะมึง..
กูนึกว่าฝีมือดับเทพ...พ่องมึงดิสอนไปได้...เสือกตายขึ้นมาได้ซวยยกทีม” เสียงเหี้ยอีกตัวด่าไอ้ก๋อยมัน
น่าจะเป็นไอ้ต่อเดา ๆ เอา
“สัด...เลิกเถียงกันซะที ประสาทกูเริ่มเสียแล้วนะว่ะ...เถียงกันตั้งกะเช้า
สรุปเอาไงดี..พาไปโรงบาลเลยดีไหม?” เสียงเหี้ยกล ผมจำเสียงมันได้
“ห่านิ..เกิดเค้าให้เซ็นต์เป็นเจ้าของไข้..ใครจะเซ็นต์ อาการมันอีกล่ะ
มึงจะบอกหมอเค้าว่าไง..บอกว่าโดนมึงตุ๋ยตูดแหกมาว่างั้น...ไหนจะรอยบนตัวมันอีก..
เขียวเป็นจ้ำ ๆ ถึงจะจางลงบ้างแล้วก็เห่อะ หมอแม่งไม่รีบเรียกพ่อมึง..
มาเอาพวกเราไปสอบอย่างไวเลยทีนี้ กูว่า..รอดูวันนี้อีกวันดีกว่า
ไงหากไม่ฟื้น...อุ้มใส่รถไปปล่อยทิ้งกอหญ้าแถวชานเมืองอะแหล่ะ...
รอดไม่รอดสุดแต่ตัวมันแล้วกัน” นรก..ความคิดแต่ละตัว โคตรบรรเจิดเลวระยำจริง
นี่กะถ้าผมไม่ฟื้นเอาผมไปทิ้งตามบุญตามกรรมเลยรึนี่
“แล้วมึง..เหน็บยาแก้อักเสบให้มันตามที่กูบอกรึยัง”
“อืม....กูเหน็บให้แล้ว แผลแม่งแห้งแล้วว่ะ...ไม่มีเลือดซึมแล้วด้วย รอฟื้นอย่างเดียว
เหี้ย..เสือกใจเซาะสลบตอนไหนก็ไม่รู้ กว่าจะรู้..เล่นเอาเสร็จแล้วนะแหล่ะ...เห็นแม่งนิ่งไม่ไหวติง
เลยรู้ว่าสลบเมือดไปแล้ว” เหี้ยกลมันพูด...ไอ้นรก...กูคงทนได้หรอกมึง...
“ฟรายเอ้ย!..กูบอกให้มึงนำร่องด้วยนิ้วก่อน..เสือกดันทุรังกระแทกจนตูดแหกเลือดสาดซะขนาดนั้น
มันไม่ตายก็บุญแล้ว...ของมึงน้อง ๆ ม้านะนั่น..น้อยกะเค้าซะเมื่อไหร่
สัดกล...ไม่รู้ฟื้นมาจะใช้งานได้อีกหรือเปล่า” เสียงเหี้ยก๋อยมันบ่นยาว
“กูไม่กล้าโว้ย!..ครวยเห่อะ..จะให้กูเอานิ้วแยงตูดมัน กลัวมีอะไรติดนิ้วกูออกมา หมดรมณ์กันพอดี
กำลังเงี่ยนสาดด้วยชั่วโมงนั้น” มันเถียงเพื่อนมัน ไม่ยอมแพ้
“สัด...แล้วมึงเอาน้องมึงแทงเข้าไป มีไรติดเปล่าว่ะ?”
“ไม่มี..แต่กูสวมถุง ถึงติดก็ไม่โดนน้องกู พอหยวนได้บ้างนี่หว่า”
“ไอ้ครวย..กูอุตส่าห์บอกเหี้ยนัทแล้ว มึงไม่ได้ฟังว่างั้น กูกะไอ้ต่ออัดน้ำล้างไส้ให้หมดแล้ว
ยังจะเหลือไรให้ติดออกมาอีกว่ะ สะอาดจนมึงเอาลิ้นแยงได้เลยนะนั้น ยิ่งไม่มีไรตกถึงท้องด้วยแล้ว
จะเหลือไรออกมาให้มึงเลอะอีกว่ะ เอ่อ!..พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
สองวันสองคืนแล้วนะโว้ย!..มันยังไม่ได้แดกไรเลย กูว่ากระเพาะทะลุแล้วม้าง” เสียงเหี้ยก๋อยมันพูด
ถึงตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาจริง ๆแล้วด้วย ให้ตายเห่อะ นี่ผมไม่ได้กินอะไรมาสองวันแล้วหรือเนี๊ยะ
แล้ววันนี้มันไม่ล่อเข้าวันพฤหัสแล้วอะหรือ ตั้งกะวันอังคารมา
ผมติดแหง่กอยู่หอมันสองวันสองคืนแล้วสิ
“อืม...แต่กูหยอดนมอุ่นให้ตลอดนะ..คงไม่เป็นไรหรอก” เหี้ยกลบอกเพื่อนมัน แสดงว่าตอนผมสลบ
มันหยอดนมให้ผมว่างั้น
“กูว่าพวกเราเข้าไปดูมันอีกทีดิ..ฟื้นรึยังว่ะ...แล้วมึงเช็ดตัวให้มันแล้วยังวันนี้” เสียงไอ้ต่อแน่ ๆ
คลับคลายคลับคลา
“เอ่อ!..กูทำให้สองรอบแล้ว..เช้ากับเที่ยง แม่งนี่ก็บ่ายสองเข้าไปแล้ว..ดูมันหน่อยก็ดีว่ะ”
จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงพวกมันเงียบไป ก่อนจะเห็นเงาคนเดินเข้ามาที่ผมนอน
ตัดสินใจมองหน้าพวกมันทันที
“อ้าว!..สัด..ฟื้นแล้วนี่หว่า!..ลืมตาโพล่งเลยมึง....ดีหน่อยนึกว่าจะไหลตายซะแล้ว”
เหี้ยกลมันชะโงกจ้องหน้าผม ก่อนจะพูดขึ้นมา ผมตัดสินใจขอน้ำมันกินทันที คอแห้งมาก
“น้ำ..ขอน้ำกูหน่อย” มันผงะนิดหนึ่ง คงไม่ทันนึก..จู่ ๆ ผมจะพูดขึ้นมา
ก่อนจะหันไปสั่งเพื่อนมันหาน้ำมาให้ผม
“ต่อ..มึงไปกดน้ำร้อนในกระติก ผสมน้ำเย็นพออุ่นมาให้มันดิ
อย่าลืมหยิบหลอดบนหลังตู้เย็นมาด้วยนะมึง กูเคยให้แม่งจิบจากแก้วสำลักเกือบตายมาหนแล้ว”
“อืม..เดี๋ยวกูจัดการเอง ลำบากพวกกูจนได้นะมึง เหี้ย..จริงเชียว ปี้กูก็ไม่ได้ปี้
ดันเป็นภาระปรนนิบัติแม่งอีก” ก่อนไปเหี้ยต่อยังบ่นของมันให้ได้ยิน สัดเดรัจฉานพวกนี้
สมองไม่มีสิ่งดีงามบรรจุอยู่ในนั้นเลยสักนิด คิดแต่เรื่องอัปรีย์จัญไรตลอดเวลา
“เป็นไงบ้างมึง ค่อยชั่วหรือยัง” เหี้ยก๋อยมีน้ำใจถามไถ่อาการผมอีก
“กูอยากเข้าห้องน้ำ กูขยับไม่ไหว” ผมพูดบอกพวกมันไป
“ได้...เดี๋ยวกูอุ้มมึงไปเอง” เหี้ยก๋อยมันตอบผม แต่......
“ไม่ต้องเสือกเลยมึง เฉยเห่อะ..กูอุ้มแม่งไปเอง” เหี้ยกล..พูดจบเบียดเหี้ยก๋อยชิงตัดหน้า
ช้อนตัวผมขึ้นแนบอกมันทันที ผมพึ่งรู้ตอนนี้น้ำหนักตัวผม ไม่เป็นปัญหาสำหรับมันเลย
อุ้มผมปลิวหวือสบาย ๆ ไม่ออกอาการหนักให้เห็นสักนิด
“ครวย..ทำหวงเพื่อนฝูง ไงติดใจอะดิ กูพูดไม่ผิดใช่ไหม” เสียงเหี้ยก๋อยมันแซวเหี้ยกล
ผมเหลือบตามองหน้ามัน ทันเห็นเหี้ยคนหน้าดำหูแดงก็ได้ด้วย เฉแกล้งทำหน้าตาย
อาการมันเขินชัด ๆ ก่อนมันจะเหวสะบัดเสียงใส่เพื่อนมันไป
“ครวย..ส้นตีนเห่อะ” แล้วรีบเดินหนีพาผมออกประตูเข้าห้องน้ำทันที
ได้ยินเสียงเหี้ยก๋อยหัวเราะตามหลังยั่วเพื่อนมันไม่เลิก
“หึ..หึ..หึ..เพื่อนกูได้หลังลืมหน้าแล้วมึง เหี้ยกล”
เข้ามาในห้องน้ำ มันค่อย ๆ วางผมลงยืน แต่ขาผมไม่มีแรง..แทบทรุดทันที ดีมันประคองไว้อยู่
เลยไม่กองลงไป มันมองผมนิ่ง ๆ ก่อนจะพูดขึ้นมา
“กูเอามึงนั่งชักโครกแล้วกัน ปลดหนักปลดเบา ต้องอยู่ด้วยไหม” ฟังมันพูดน้ำเสียงธรรมดา
ไม่เจือแววประชด เลยอดมองหน้ามันไม่ได้ ก่อนจะตอบมันไปว่า
“กูจะเหยี่ยว.” มันยักหน้าเข้าใจ จัดการดึงกางเกงบอลผมลงแค่เข่าทันที
ผมเบือนหน้าหนี อายแม่งโคตร ต้องให้มันมาคอยทำไรให้แบบนี้ ตั้งกะจำความได้
นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาคอยปลดกางเกงให้เยี่ยว เพิ่งสังเกตุผมใส่กางเกงบอล เสื้อกล้ามสีขาวห่านคู่
น่าจะเป็นของเหี้ยกลมัน เอามาเปลี่ยนให้ผมแน่ ๆ
“ปล่อยกูนั่งก็ได้มึงไม่ต้องจับกูไว้หรอก” ยอมรับผมอายมันแหล่ะ พาลจะเยี่ยวไม่ออกเอาให้
ใครจะทนยืนเยี่ยวต่อหน้ามันได้กันล่ะว่ะ หน้าไม่ได้หนาขนาดนั้น
“ห่า..เป็นเหี้ยไร อย่าบอกอายกู ครวยเห่อะ..ตูดมึงกูล่อจนเลือดสาดมาแล้ว ยังมีหน้าอายกูได้อีก”
พอมันพูดขึ้นมาแบบนี้ เล่นเอาผมหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันที คิดว่าตอนนี้หูเห่อผมคงแดงเถือกเข้าให้
ได้ยินมันหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ เหมือนจะชอบใจที่ทำให้ผมอายได้อีก
“หึ..หึ.หึ” ผมหันไปถลึงตาจ้องมันตาขวาง บอกให้รู้ว่ากูโกรธมึงแหล่ะ
“เอ่อ ๆ...กูวางมึงนั่งตรงชักโครกล่ะกัน...ทำตาดุ...กลัวตายห่าล่ะกู” พูดจบมันหย่อนผมนั่ง
หลังพิงชักโครก ก่อนจะหันหลังเดินออกไป ผมตาไม่ฝาด..มันอมยิ้มมุมปากกลั้นหัวเราะซะงั้น
ไอ้แสรดดดดดๆๆๆ........
ผมเยี่ยวเสร็จ..พยายามมือขึ้นยันขอบชักโครกจะลองลุกดู แต่ทำไม่ได้ นอกจากไม่มีแรงแล้ว
ยังปวดจี๊ดขึ้นมา ร้าวตั้งแต่ด้านหลังวิ่งพล่านไปทั่ว..จนตัวสั่น นี่ผมคงอาการหนักใช่เล่น
แล้วงี้พรุ่งนี้จะไปแข่งบอลได้ไงกัน ตัดสินใจเอาป๊อกกี้เคาะผนังเรียกมันแหล่ะ
เจ็บจนไม่อยากตะโกนแล้วผมตอนนี้
“โป๊กๆๆๆ!!..” มันคงยืนรอข้างนอก ผมเคาะไป..มันรีบโผล่เข้ามาทันที
“ไง..เรียบร้อยแล้วดิ”
“อืม” ผมยักหน้าให้มัน ก่อนมันจะประคองผมยืน ดึงกางเกงผมขึ้นให้เรียบร้อย
รวบช้อนตัวผมขึ้นในอ้อมแขนอีกครั้ง จังหวะที่มันช้อนผมขึ้นบังเอิญสายตาเราประสานกันเข้าพอดี
มันจ้องผมนิ่ง ๆ ผมก็ชะงักค้างไม่ได้หลบตามัน เหมือนมีแม่เหล็กดึงดูดให้
ไม่สามารถหลบตาคมของมัน....ที่จ้องผมนิ่ง ๆในตอนนี้ แล้วผีห่าซาตานตนใดดันเล่นตลกเข้าให้
เหี้ยกลก้มหัวลงมาช้า ๆ ผมตะลึงตาค้างเมื่อจู่ ๆ สัมผัสฝีปากหนานุ่มบดจูบคลึงกลีบปากผมช้า ๆ
ผมไม่รู้มันเกิดหื่นไรขึ้นมา..ถึงได้นึกจูบผมเข้าให้ ทั้งที่ขนาดตอนมีไรกัน
มันไม่ยักแตะต้องสัมผัสผมด้วยปากสักนิด มีแต่ยัดเยียดน้องมันให้ผมอย่างเดียว
อาร่ามงง ๆ กับการกระทำของมัน ทำให้เผลออ้าปากจะร้องห้าม ได้โอกาสให้มันสอดลิ้นร้อน
ฉกวูบเข้ามาในปากผมทันที ดูดกลืนตวัดพันลิ้นผม หยอกเอิ้นจนหัวผมขาวโพลนไปหมด
นี่เป็นจูบแรกในชีวิต..ผมไม่เคยจูบมาก่อน พอโดนแบบนี้เล่นเอามึนตึ๊บเข้าให้
มันไม่ได้ทำรุนแรงหรือเอาแต่ใจ เหมือนนิสัยห่าม ๆ ดิบเถื่อนของมัน
ตรงข้ามกับต้อนตวัดหยอกเย้าดูดดุนลิ้นผม มีผ่อนให้ผมได้หายใจบ้าง..ก่อนจะประกบวนจูบซ้ำ ๆ
ไม่รู้นานเท่าไหร่จนมันพอใจ ผมรู้สึกหน้าผมจะระเบิด หลังจากมันถอนปากออกไป
ยังจ้องผมไม่พูดไม่จา แต่แววตาที่มองมาฉ่ำหวานจนผมใจเต้นตึก ๆตัก ๆ
แทบจะทะลุนอกอกกันเลยทีเดียว ทำได้แค่เพียงก้มหน้าหลุบตาหลบมัน
ยอมรับตอนนี้ไม่กล้าสบตามันเลย..บอกไม่ถูก รู้อย่างเดียวไม่กล้ามองหน้ามัน
ไม่มีเสียงพูด..ได้ยินแต่เสียงหัวใจผม และเสียงหัวใจมันที่หน้าผมซุกตรงอกซ้ายมันตอนนี้
เต้นรัวกระหน่ำ มันค่อย ๆพาผมเดินออกห้องน้ำ ไม่ลืมกดชักโครกก่อนไปอีกรอบด้วย
สะอาดจริงสัด...กูกดไปแล้วเห่อะ................
เริ่มแหล่ะ........ห่ะ..ห่ะ..เป็นไงเหี้ยกล เจอหลังลืมหน้าแล้วมึงงานนี้....
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
