เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part 6
นัดสาว!.
.
.
.
.
กลับถึงบ้านกินข้าวอาบน้ำ ทำการบ้านด้วยสภาพที่ขาดสมาธิ..ไม่เหมือนทุกวันเลย
เหนื่อยซ้อมกีฬาผักผ่อนยังหาย หนื่อยใจเรื่องไอ้เหี้ยกล ทำยังไงมันก็ไม่หาย ติดค้างอยู่ในหัวตลอด
จนเที่ยงคืน..กว่าการบ้านจะเสร็จ ทั้งที่วันนี้มีน้อยกว่าทุกวัน คงเพราะทำไปเหม่อไป
น่าจะเสร็จตั้งกะสี่ทุ่ม ดันปาเข้ามาเที่ยงคืนพึ่งจะเสร็จ จัดตารางเรียนพรุ่งนี้เรียบร้อย
ปูฟูกปิดไฟนอนแต่กลับลืมตาโพลง นั่นสินะ..หลับตาลงอย่างสบายใจเหมือนที่ผ่านมาได้ยังไง
เมื่อมีเรื่องกังวลอยู่อย่างนี้ เผลอเอานิ้วล้วงไปในกระพุงแก้ม ปวดแปล๊บขึ้นมาทันที
ดีนะที่กินข้าวได้ไม่แสบมาก อยากจบปัญหาซะที จะได้ไม่ต้องเจอพวกเหี้ยมันอีก
คิดจะเอาคืนมันเหมือนกัน แต่ลองมานึกๆดูแล้ว อย่าเลยดีกว่า..เหมือนเอาพิมพ์เสนไปแลกกะเกลือ
คนเหี้ยๆพรรณนั้น คุ้มกันทีไหน.ต่างคนต่างอยู่ก็แล้วกัน พรุ่งนี้จัดการนัดหมายน้องเกศให้มันเจอซะ
ที่เหลือแล้วแต่มันจะตกลงกัน จบแล้วจบเลย 1 2 3 4 5 6 ฯลฯ........................
เช้ามานาฬิกาปลุกตื่นตีห้า สะโหลสะเหลตื่นมาขอบตาคล้ำเลยกู กว่าจะนับเลขให้หลับลงได้
ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า นับเลขไปเป็นหมี่น ได้นอนสามชั่วโมงแหกขี้ตาตื่นไปโรงเรียนอีกแล้ว
เมื่อไหร่จะจบได้ทำงานอย่างคนอื่นเข้าบ้าง จะได้พ้นสภาพชีวิตนักเรียนที่ต้องวนเวียนแบบนี้ซะที
“คิ๋ม..คิ๋ม...”
“อ้าว!..ว่าไงพี่วี..มีอะไรมาหาผมถึงห้อง”
“เมื่อวานกะคุยด้วยแล้ว แต่เองไม่มาซ้อม เลยต้องมาหาที่นี้”
“เมื่อวานผมติดธุระสำคัญพี่ วันนี้ถึงจะซ้อม แล้วพี่มีอะไรกะผม เรื่องสำคัญดิถึงรอเย็นนี้ไม่ได้”
“อื้อ..จะว่างั้นก็ได้ เองสะดวกคุยหน้าห้องหน่อยไหมว่ะ?.”
“ได้เลยพี่ จารย์ยังไม่เข้า คงอีกสิบนาทีพอไหมพี่”
“พอๆ เดี๋ยวพี่ต้องรีบเข้าเรียนเหมือนกัน.”
“โอเค..งั้นตรงนี้เลยละกัน ว่ามาพี่มีไร”
“คิ๋ม..พี่ถามเองหน่อยดิ น้องเกศเค้ามีแฟนหรือยังว่ะ?”
“ไอ้เกศเหรอ..มีแล้วพี่ก็ผมไงครับ ฮ่าๆๆๆ!!!”
“เอาจริงดิมึง..อย่าเล่นดิ”
“อ้าว!..ก็พี่ไม่เห็นเหรอ มันไปนั่งรอผมซ้อมออกบ่อย จริงป่ะ!.”
“ห่า!..คิ๋ม..อย่ามาเยอะ..เดี๋ยวโบกให้เลยนิ...อย่างเองควงหญิงได้อีกหรือว่ะ?”
“แรงอ่ะ..พี่แรง....อย่างผมหญิงก็ได้ชายก็ดี หรือพี่จะลองดูป่ะ...พิสูจน์ไง”
“สัด..พอเลย..ตกลงจะได้เรื่องไหมเนี่ยะ!..คิดผิดป่าวว่ะ!...คุยกับเองวันนี้คงไม่จบ”
“โด่..ใจน้อยไปได้พี่ แล้วพี่จะรู้ไปทำไม ว่ามันมีแฟนหรือไม่มีนะ อย่าบอกพี่สนใจมัน...
หน้าอย่างพี่จีบหญิงเป็นกะเค้าด้วยเหรอ?” แสรดดด..ย้อนกูซะงั้นมึง
“ไม่ใช่พี่โว้ย!...เพื่อนพี่นะ..มันเรียนช่างกล..โรงเรียนxxx..มันฝากให้ติดต่อให้หน่อย
เองช่วยพี่หน่อยได้ไหมว่ะ?”
“อะไรกันพี่...ริอาจเป็นพ่อสื่อแม่ชักกะเค้าตั้งกะเมื่อไหร่เนี่ยะ?”
“เองอย่านอกเรื่องได้ป่ะ..เอาเนื้อ ๆ..ตกลงช่วยพี่หน่อยได้ไหม”
“ช่วยยังไง ไหนลองว่ามาดิ ไม่วุ่นวายมาก ก็อาจจะช่วย..เอาไง”
“ตกลงน้องเค้ามีแฟนรึยัง ตอบมาก่อน” อย่างน้อยถ้ายัง จะได้ไม่รู้สึกผิดมาก
แต่ถ้าเค้ามีแฟนแล้ว มาติดต่อให้ไอ้เหี้ยกล ทำให้เค้าต้องเลิกกัน กูคงบาปว่ะ
“ไม่รู้นะพี่ ถึงผมสนิทกันก็จริง ไอ้เกศมันไม่ได้บอกว่าคบใครอยู่ แต่คนจีบมันอ่าเยอะ
ก็รู้อยู่ว่ามันนางแบบโฆษณา หน้าตาดีใครก็แย่งกันจีบ แต่ไม่เห็นมันสนใจใครเป็นพิเศษ
หรือไงไม่รู้สิพี่ ”
“ตกลงพี่เห็นพวกเองไปไหนมาไหนกันนี่ ไม่ได้สนิทกันรึไงว่ะ..เองถึงไม่รู้ไรเค้าเลย”
“อ้าวๆพี่...เพื่อนกันก็ใช่จะรู้กันทุกเรื่องนิ เรื่องบางเรื่องมันก็ไม่ได้บอกผม จะรู้ก็ต่อเมื่อมันขอคำ
ปรึกษา ผมเองก็ใช่จะบอกมันทุกเรื่อง”
“อืม..เองชวนน้องเกศไปดูเราซ้อมเย็นนี้ได้ป่าวว่ะ?”
“ทำไมพี่ บอกผมมาก่อน”
“พี่นัดเพื่อนให้มาที่ยิมเย็นนี้อะดิ มันอยากคุยกะน้องเค้า”
“อืม...แล้วไงเดี๋ยวผมจะลองชวนดู ถ้ามันไม่ติดอะไรก็คงไปแหละ มันชอบไปดูพวกเรา
ซ้อมประจำอยู่แล้วนี่ พี่ก็เห็น”
“อืม..ขอบใจเองมากว่ะ ไงพี่ไปก่อนนะ นี่ก็ใกล้เวลาอาจารย์เข้าสอนแล้ว เจอกันตอนเย็น
อย่าลืมที่ฝากด้วยหละ” ผมแยกกับไอ้คิ๋ม เข้าเรียนปกติ อย่างน้อยสบายใจไปเปราะ
ที่มันรับปากจะชวนน้องเกศไปดูซ้อมเย็นนี้ ถือว่ากูทำแล้วนะโว้ย ที่เหลือให้เหี้ยกลมันคุยเอง
สำเร็จไม่สำเร็จโทษกูไม่ได้ แต่ผมภาวนาอย่าให้น้องเค้าสนใจมันเลย คนเหี้ยๆอย่างมัน
อย่ามาดึงใครเค้าต่ำไปกะมันเลยจะดีกว่า
เลิกเรียนบ่ายโมง หลังเอากระเป๋าไปเก็บในล๊อคเกอร์ที่ยิมเรียบร้อย ผมรีบดิ่งไปห้องไอ้คิ๋มทันที
จังหวะมันเบรครอเรียนคาบต่อไป
“คิ๋ม..คิ๋ม..ออกมาหน่อยดิ”
“อะไรพี่.....เลิกแล้วเหรอ.”
“เอ่อ..พี่เลิกแล้ว...น้องเกศเค้าว่าไง ตกลงไปไหม”
“อือ..ไปๆ..วันนี้มันไม่ติดอะไร เนี่ยะเหลือคาบสุดท้ายแล้ว เดี๋ยวไงเจอที่ยิมพี่”
“ขอบใจเองมากนะโว้ย เดี๋ยวพี่เลี้ยงมื้อเที่ยงตอบแทนว่ะ”
“ติดสินบนแค่เนี่ยะ..เปลี่ยนเป็นเลี้ยงหนังผมสักเรื่องดิ ไปสองคนตกลงป่าว?”
(ยังไม่รู้ตัว..ว่ารุ่นน้องชวนเดท ตอนนั้นโง่นะ..ไม่ค่อยเข้าใจอะไรแนวนี้เท่าไหร่)
“เห้ย!..แพงไป พี่ไม่มีตังค์ขนาดนั้นหรอก เวลาก็ไม่ค่อยมีด้วย”
“ก็วันแข่งไง อังคารหน้าเนี่ยะ แข่งเสร็จดูที่มาบุญครองเลย เรื่องตังค์ไม่ต้องห่วง
ไม่ใช่ปัญหา ผมเลี้ยงพี่เองก็ได้ ตกลงตามนี้นะ” มัดมือชกกูซะงั้น
“เห้ย!..จะดีเหร่อว่ะ!...พี่ต้องเลี้ยงเอ็ง กลับให้เอ็งมาออกตังค์ให้เนี่ยะ เอาเป็นว่าเรื่องดูหนัง
ตามนั้นแล้วกัน ส่วนเรื่องค่าตั๋วพี่จัดการเอง แค่นี้นะ..พี่ไปก่อนเจอกันที่ยิม” รีบไปเจอเหี้ยกล
ป่านนี้คงมารอที่ร้านข้าวแล้ว เห็นหน้าไอ้คิ๋มยิ้มแก้มฉีกถึงหูแล้ว ดีใจอะไรนักว่ะ
กะแค่กูเลี้ยงหนังมึงเนี่ยะ
ผมตรงดิ่งมาที่ร้านข้าว มองเข้าไปเจอเหี้ยสามตัว นั่งแดกข้าวโต๊ะในสุด
แดกด้วยดูทีวีที่เข้าติดไว้บนเพดานไปด้วย มีความสุขสัด..สัด..กูกลับต้องวุ่นวาย
เรื่องมึงยัดเยียดให้กูทำ ฟรายเอ้ย...นึกแล้วอยากถีบยอดหน้าแม่งจริง
ได้แต่คิดก่อนจะก้าวเข้าไปหาพวกมัน
“มาแล้วเหรอว่ะ...รอพวกกูแดกข้าวแป๊ปหนึ่ง มึงนั่งรอไปก่อน” พูดเสร็จพวกแม่งก็แดกกันต่อ
ตาจ้องดูบอลในทีวี ไม่มีหละ...น้ำใจถามกูสักคำว่ากูแดกข้าวมาหรือยัง กูเชื่อมึงแล้ว
ผมก็นั่งรอไปดิ ครวย...อยากตะโกนใส่หน้าแม่งที่สุด ช่วงนี้สงสัยดวงผมตก
เสาร์นี้ไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัดสร้อยฟ้าดีกว่า กรวดน้ำให้สัมภเวสี เจ้ากรรมนายเวร
กับไอ้พวกตัวเหี้ยที่เข้ามาวุ่นวายในชีวิต เผื่อจะได้สบายใจขึ้น..คิดได้อย่างนั้น..อารมณ์ขุ่นมัวในใจ
ค่อยสงบขึ้นตามลำดับ กำลังเพลินจมอยู่กับความคิดของตัวเอง จู่ๆก็สะดุ้งเสียงเหี้ยมันเรียก
“เห้ย!..ไอ้วี...เป็นเหี้ยไรมึง นั่งเหม่ออยู่ได้ กูเรียกตั้งสองครั้งเสือกไม่ได้ยิน”
ตะหวาดกูทำเหี้ยไร เล่นเอาสะดุ้งเลย..ฟราย..
“ไร..เรียกกูทำไมซะเสียงดัง เกรงใจร้านเค้าบ้างดิ มึงไม่ได้เรียนที่นี้
กูยังต้องอยู่นี้อีกเป็นเทอมนะโว้ย” หันไปเหวใส่แม่งหละ ก็มันเสียงดังเล่นเอาคนมองทั้งร้าน
ป้าเจ้าของร้านยังหยุดมือหันมามองเลย นิสัยห่ามไม่เกรงใจใครเลย ไม่เคยพบเคยเห็นเหี้ยได้โล่ห์จริงๆ
“ก็มึงเสือกหูตึงทำเหี้ยไร กูเรียกธรรมดาเสือกไม่ได้ยิน ก็ต้องเสียงดังสิว่ะ..มึงอะแหละผิด
ไม่ต้องมาโวยกู เดี๋ยวโบกกบาลเลยไอ้นี้” อ้าว!..ดูมัน โยนความผิดให้ผมเฉยเลย เชื่อแล้ว
คนอย่างไอ้เหี้ยนี้จนปัญญารักษา ตัดรำคาญถามมันไปซะ..เรียกผมทำไม
“เอ่อ..กูผิด ตกลงเรียกกูทำไม”
“กูจะบอกว่าไปได้แล้ว พวกกูอิ่มแล้ว ป้าเก็บตังค์” พูดจบมันลุกเดินออกไปจ่ายตังค์
กับป้าเค้าตรงหน้าร้าน เลี้ยงเพื่อนมันอีก สงสัยไอ้นี้มีเพื่อนคบเพราะมันหน้าใหญ่มากกว่า
ไม่งั้นนิสัยส้นตีนแบบมัน ใครเค้าคงอยากคบด้วยหรอก แต่พอมองหน้าไอ้ก๋อยกับไอ้ต่อแล้ว
เห่อะ..เห่อะ..เห่อะ...ขอเปลี่ยนความคิดดีกว่า ฝนตกขี้หมูไหล..คนจัญไรมาคบกันแหละ....
คนอ่านเยอะพอได้ คนรีไพฯ..น้อยจัง ไม่รู้ว่าเขียนแนวนี้ไม่น่าติดตามหรือไร คอมเม้นท์ให้หน่อยก็ดี
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
