@@โดยLuk{เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้}
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: @@โดยLuk{เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้}  (อ่าน 799851 ครั้ง)

ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7
 :monkeysad:สงสารวีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


เกียจอีกลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล :fire:

andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป
โทรเรียกอุลตร้าแมนมาเก็บไอ้กลไปทิ้งดีกว่า  เห้จริงๆ

ออฟไลน์ Goodfellas

  • magKapleVE
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1828
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +384/-2
    • Adult games: dating for spicy meetups
แรงจริงๆด้วยครับ  o13

+ ไปเลยเนอะ  กับความแรง

ออฟไลน์ โชกุน

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
รักต้องสู้ ฮ้าๆ  มีตบแต่ไม่มีจูบแหะ

คาใจจริงๆ ต่อด่วนนนนนนนน

ออฟไลน์ pichayakamon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
    • My Facebook
แว๊บบบบเข้ามาเรื่องนี้ ตามมาจากน้องตะเกียงค่ะ ชอบแนวการเขียนและการบรรยายของคุณ Luk มากๆ เลย ความคิดเห็นสำหรับเรื่องนี้ ก็ยังยืนยันว่ายังชอบการเล่าเรื่องการใช้ภาษาของคุณ Luk เหมือนเดิม เนื้อเรื่องน่าติดตามนะคะ แต่น่ากลัวจัง อ่านๆ ไปแล้วรู้สึกหดหู่อ่ะ คือแบบ ยังไงล่ะ ถ้าเราเป็นวีอ่ะนะ มันรู้สึกแย่นะ ที่จะต้องมาเจออะไรอย่างงี้ อ่านจบแล้วรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่อ่ะ แอบเศร้า คือ...ที่ว่าอ่านแล้วรู้สึกแย่หมายความว่าคุณ Luk ทำให้คนอ่านอินไปกับตัวละครได้นะ สรุปว่าจะติดตามเรื่องนี้ต่อไป อืม...แล้วที่ว่าเรื่องนี้แต่งมาจากเค้าโครงเรื่องจริง คงจะกำหนดตอนต่อๆ ไปให้หวานให้ซึ้งไม่ได้อ่ะเนอะ แล้วมันจะดราม่าอีกนานมั๊ยอ่าาาาา มีอะไรให้ชุ่มฉ่ำใจบ้างป่าว สงสารคุณวีอย่างแรง

จะติดตามต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^

ออฟไลน์ monoo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1960
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4
มีโดนมากกว่านี้อีกเหรอ วีก็ช้ำแย่เดะ  :m16:

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
ขออีก ชอบสไตล์การเขียน  :pig4:

WhatLoveIs

  • บุคคลทั่วไป
โหดชิบหอยเลยค่ะ m(-   -)m
ต้องผ่านอะไรๆ ด้วยกันมาเยอะแน่ๆ เลย

รอติดตามนะคะ ^^v

Killua

  • บุคคลทั่วไป

artit

  • บุคคลทั่วไป
เอาเรื่องจีบหญิงมาบังหน้ารึเปล่าฟระ  :fire:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part  8
ระยำจริง...งานเข้าซะงั้นกู
.
.
.
.
.
สุดท้ายก็ต้องทนนั่งรถมากับมันจนถึงหน้าบ้าน ตัวเหี้ยดันเสือกลงรถมาด้วย

หลังจากผมกับมันควักตังค์จ่ายค่ารถคนล่ะสองร้อย 


“มึงจะลงมาทำไม ไม่นั่งไปต่อเลยว่ะ?  กว่ามึงจะรอเรียกคันใหม่ได้ ต้องเดินออกไปปากซอยโน้น 

ดึก ๆ ในนี้ไม่มีแท็กซี่เข้ามาหรอก” ผมงงกับมันจริง


“มึงไม่ต้องห่วงกูหรอก กูไม่ได้รู้สึกดีด้วย เอาความหวังดีมึงกองไว้ที่พื้นนั่นแหล่ะ” 


“อะ..ไอ้...ไอ้..แม่งโว้ย!.”  ผมติดอ่างขึ้นมาดื้อ ๆซะงั้น มันพูดไม่ออก..ไม่เคยพบเคยเห็น 

ที่หลุดปากพูดไป..ไม่ได้คิดเป็นห่วงมันเลยจริง ๆสาบานได้ โดนทั้งเตะทั้งต่อย..กูคงมีอารมณ์

เป็นห่วงมึงหรอก..ไอ้สมองหมาปัญญาควายอึ้ยยยๆๆ ไม่รู้จะเปรียบแม่งกับไรดีแล้วมัน   


“เอาจริง ๆเลยน่ะ...กูไม่อยากจะเห็นหน้ามึงแม้แต่วินาทีเดียว ครวยเห่อะ!...เสือกเข้าใจว่ากูห่วงมึงได้ไง..

สำคัญผิดไปเปล่า!..ไปให้พ้นหน้ากูซะที กูจะเข้าบ้าน”  พูดจบผมหันหลังหยิบกุญแจไขประตู 

ปกติผมกลับดึก ก็จะไขกุญแจเข้าไปเอง


“ยังกะกูชอบขี้หน้ามึงนักนิ สัด...ที่กูลงมา..เพื่อให้แน่ใจว่าบ้านมึงจริง ไม่อยากให้ไอ้อ่อนหลอกเอาได้ 

ใครรู้ทีหลังเสียกูหมด..ตอนนี้หมดข้อสงสัย..กูไปล่ะ!..อย่าลืมแดกยาแก้ปวดด้วยล่ะมึง ช้ำในตายก่อน

ไม่มีใครให้ยำตีน ชีวิตกูคงหมดสนุก..หึ.หึ!.”  ผมฟังมันตอกกลับ  ไอ้แต่อ้าปากค้างพะงาบ ๆ

ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาตอบโต้มันได้ ปล่อยมันยักคิ้วยียวนกวนส้นตีนใส่ 

ผิวปากเดินลอยหน้าลอยตาออกไปเฉยเลย ทำยังกะเป็นเรื่องปกติของมันซะงั้น



เข้าบ้านได้ผมจัดการอาบน้ำ หาพาราฯกินแก้ปวด ไม่ได้ทำตามคำแนะนำของไอ้เหี้ยกลมันหรอก 

แต่เพื่อสุขภาพตัวผมเองตะหาก ส่องกระจกเห็นโหนกแก้มเริ่มช้ำ  พรุ่งนี้คงม่วงอมเขียวแน่ ๆ 

ถึงไงต้องรีบออกแต่เช้า เพื่อไม่ให้พี่ผมเห็นเข้า..เกิดถามขึ้นมาว่าหน้าไปโดนไรเข้า 

จะถูกซักยาวไม่จบง่าย ๆแน่  ขี้เกียจยุ่งยาก..ยังดีหน่อยกลับดึก ถึงบ้านเที่ยงคืนกว่าเข้าไปแล้ว 

เลยไม่เจอกันซะก่อน..พี่ผมนอนไม่เกินห้าทุ่ม

ดูกับข้าวที่แบ่งไว้ให้ผมในตู้แล้ว จนปัญญากิน..แต่ละอย่างแม้จะเป็นของโปรด

แต่ประทานโทษรสจัดทั้งนั้น สภาพปากผมตอนนี้คงกินได้แค่พวกโจ๊กอ่อน ๆ

หรือไม่ก็แกงจืดอย่างน้อยสามสี่วันนั่นแหล่ะ..ถึงค่อยยังชั่ว   

เลยจัดการอุ่นนมกินรองท้องก่อนกินยา...ป้องกันยากัดกระเพาะ ผมเป็นนักกีฬาทุน..

เรื่องสุขภาพต้องดูแลเป็นอันดับหนึ่ง  ไม่งั้นเกิดไรขึ้นมาซวยเลยทีนี้ 

ทุนอด...หมดกัน...ไม่ไหวหรอกค่าเทอมจะเรียน


ผมถึงโรงเรียนหกโมงครึ่ง..เช้าได้อีกกู เกือบช่วยภารโรงเปิดประตูแล้ว ตั้งใจหลบหน้าพี่สาว   

ตอนแต่งตัวดูกระจกหน้าแม่งบวมเป่งเลย..เขียวม่วงได้อีก  โคตรน่าเกลียดเพราะบวม

ข้างเดียวเนี๊ยะแหล่ะ รู้งี้ยื่นอีกข้างให้เหี้ยกลมันต่อยคงจะดี   จะได้ดูสองข้างไม่ต่างกัน 

คิดเล่น ๆ คงโง่ยื่นให้มันต่อยจริงหรอก...... 



ผมนั่งโต๊ะประจำใต้อาคาร นักเรียนที่ผ่านไปมา..ต่างมองทุกคน คงแปลกใจปกติยอดชายนายวี 

ร้อยวันพันปีมีเรื่องกะใครที่ไหน..ออกจะเป็นเด็กเรียน...บุคลิกดูดีมีสกุล..ถึงจะถังแตกก็เถ่อะ!   

แต่ทุกคนที่พอจะรู้จักผม..มักนึกภาพเด็กเรียนดี กีฬาเด่นประมาณนั้น

พอมาเห็นหน้าบวมโหนกแก้มเขียว เป็นธรรมดาที่จะเกิดความสงสัย แต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม 

อย่างที่บอก..ผมไม่ค่อยสุงสิง เลยได้แต่มองกันห่าง ๆ คิ้วขมวดสงสัยกันต่อไป



“เห้ย!..วี..หน้ามึงไปโดนไรมาว่ะ?”   ครับไอ้โรจ มันเห็นหน้าผมตรงรี่เข้ามาหา ยิงคำถามใส่ทันที 


“รอมาพร้อมกันทีเดียว  กูค่อยบอกได้ไหมว่ะ!..ขี้เกียจเล่าหลายรอบ”  ผมบ่ายเบี่ยงไปก่อน 

ตั้งใจโกหก..คงต้องเล่าทีเดียว ยิ่งโกหกไม่เก่งอยู่ด้วย..ขืนเล่าหลายรอบมันจะไม่เหมือนกันอ่ะดิที่นี้ 

รอไอ้สาวห้าวสามคนมันมาก่อน ค่อยรวบยอดเล่าครั้งเดียวไปเลย ไอ้โรจท่าทางฮึดฮัดเหมือนคน

โดนขัดใจ คงอยากง้างปากผม..เล่าให้มันฟังซะเสียแต่ตอนนี้ล่ะมั้ง

แต่มันก็ไม่ต้องทนรอนาน ไม่ถึงสิบนาทีสตรีเหล็กครบองค์ก็มากันที่โต๊ะ

ไอ้ภาเห็นหน้าผมทักขึ้นมาทันที


“เห้ย!..วี..มึงไปโดนไรมาว่ะ!..หน้าเนียน ๆ มีมลทินเลยว่ะ?”  ดูเพื่อนผมมันทักดิ

คนถัดมาไม่รอให้ตกซีน  ไอ้มดถามต่อทันที 


“เอ่อนั่นดิ...โดนใครสอยมาว่ะวี..หน้าอย่างมึงใครกล้าทำลงว่ะเนี๊ยะ!...ตาย..ตาย..น้องวีของกู” 

กูไปเป็นน้องวีของมึงตั้งกะตอนไหนว่ะ?????


“เวรล่ะ..ชายวี...มึงเดินสะดุดส้นตีนใครเข้าให้ล่ะ โดนขนาดนี้..อย่าบอกเหี้ยนั่นหมั่นไส้ 

หน้าเนียนเว่อร์ของมึง ถึงขนาดฝากรอยประทับสร้างตำหนิซะงั้น”  ไอ้เฟืองคนสุดท้าย

แสดงความคิดเห็นอย่างต้องการมีส่วนร่วม สรุปพวกมึงสามตัวสตรีเหล็ก พูดแทงใจกูจังหนับเข้าให้ 

มึงไม่ตั้งแผงดูหมอหาแดกกันไปเลยล่ะว่ะ????


“อืม..กูลื่นหน้าฟาดขอบประตูนะ  ไม่มีใครทำไรกูหรอก มึงก็น่าจะรู้..น้ำหน้าอย่างกูจะไป

มีเรื่องกะใครเค้าได้”  พวกมันมองผมนิ่ง ๆต่างพยายามจ้องตา..ค้นหาพิรุธกัน ผมก็เนียนทำเป็น

หน้านิ่งเฉย สายตาแต่ละคนยากจะเชื่อว่าผมพูดจริง แต่ก็จนด้วยเหตุผลที่จะนำมาหักล้างผมได้ 

อย่างน้อยเคยคบกันมา พวกมันพอจะรู้ว่าผมไม่ใช่คน..ชอบแกว่งเท้าหาเรื่องใครเค้าก่อน   

ออกจะเก็บตัวซะด้วยซ้ำ


“มึงล่ะหน่า...คราวหน้าคราวหลังหัดระวังหน่อยดิเว้ยไอ้วี..พวกกูเสียดายหน้าเนียน ๆของมึงแทน   

พวกกูยังไม่ค่อยเท่าไหร่หรอก มึงดูหน้าไอ้โรจมันดิ..แม่งยักกะจะตายเสียให้ได้ คงปวดใจน่าดู

ที่เห็นเมียมันหน้าช้ำบวมเป่งขนาดนี้”  ชิ..อีพวกห่าราก ปากมึงนี่..นอกจากไม่ได้ช่วยกูรู้สึกดีขึ้น 

ยังเสือกชักใยให้กูได้เสียกันอีกว่างั้นเห่อะ


“วี..ไปหาหมอไหม เดี๋ยวกูออกค่ารักษาให้เอง มึงไม่ต้องเกรงใจเลยนะ”  ไอ้โรจ..กูโคตรจะเกรงใจ

มึงเลยว่ะ..แต่ไม่ได้พูดไปหรอก ผมไม่เข้าใจมันเลย..ถึงจะพูดได้ว่าผมกับมันเป็นเพื่อนรักกัน 

แต่การกระทำของมันบ้างครั้ง..ก็พาลให้ผมคิดเหมือนกัน ว่ามันคิดยังไงกับผมกันแน่ 

มันไม่พูดออกมาไง..ผมจึงไม่เก็บมาคิด ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้เลยไม่อึดอัด 

นั่นสิน่ะ..เกิดมันคิดเกินเลยกับผมล่ะ..ความรู้สึกเราสองคนจะเปลี่ยนไปไหม 

จะยังคงสนิทใจเหมือนที่เป็นอยู่หรือเปล่า ถ้าถามผมคงไม่มีคำตอบให้หรอกตอนนี้   

เอาเป็นว่าไม่อยากคิดอะไรมาก ส่วนใหญ่ที่เข้ามาจีบผมมีทั้งหญิงทั้งชาย  ผมไม่เคยตอบไมตรีใครไป 

คงเพราะไม่คิดเรื่องนี้ในหัวเลยล่ะมั้ง ทุกวันนี้อยากรีบเรียนให้จบ

มีงานทำจะได้ช่วยแบ่งเบาภาระให้แม่ ผมคิดแค่นี้จริง ๆ



“พี่วีค่ะ!..หน้าไปโดนอะไรมาค่ะนี่?”  น้องเกศ..ไอ้คิ๋ม น้องดาพากันเดินเข้ามา ก่อนน้องเกศ

จะออกปากถามผมขึ้น


“พี่ลื่นนะ เลยเอ็กซิเดนท์ไปกระแทกขอบประตูเข้า มีสภาพที่เห็นนี่หล่ะครับ”  ผมบอกน้องเค้าไป

เหมือนบอกกับพวกเพื่อนผม


“ไปลื่นตอนไหนค่ะ อย่าบอกหลังจากกลับจากส่งพวกเราแล้ว..เท่าที่เห็นมันเริ่มม่วงแล้วด้วยค่ะ 

น่าจะผ่านมาหลายชั่วโมง คงไม่ใช่เช้านี้แน่ ๆ”  น้องดาวิเคราะห์เสียยังกะเป็นหมอเลยน้อง

แต่น้องเล่นพูดขึ้นมากลางวง ทำให้เพื่อนพี่จ้องหน้าพี่เหมือนต้องการคำอธิบาย มันคงอยากรู้กันล่ะว่า..

ผมไปส่งน้องเค้าที่บ้านมาเมื่อวานได้ไง เพราะพวกมันรู้ว่าบ้านผมไปคนละทางเลย

ไม่น่าเชื่อว่าผมจะเป็นพระเอกอาสา..กูอยากจะหายตัวจริงเชียว

น้องดาเล่นโยนระเบิดเวลาไว้ให้พี่กู้ซะงั้น..ตอนนี้ต้องตีคลุมไปก่อนแหล่ะ   

แล้วไงค่อยหาทางแก้ตัวเอาอีกที


“ครับ..โดนเมื่อคืนนะครับ หลังจากกลับถึงบ้านแล้ว”  น้องเค้าต่างพยักหน้าเข้าใจ 


“แล้วพี่วี รู้เรื่องที่นัดไว้วันเสาร์นี้หรือยังค่ะ?”  น้องเกศถามผมขึ้นมา..ไอ้พวกเพื่อน ๆผม

มันก็จ้องผมจริงจังเข้าไปใหญ่  หูนี้คงกระดิกตั้งหน้าตั้งตาฟัง..จับประเด็นกันทุกช๊อท 

คงอยากรู้กันตัวสั่น..ว่าผมไปสนิทกับน้องเกศดาราโฆษณาอีท่าไหน..ถึงขั้นนัดกันได้ 

แถมมีไปส่งบ้านอีกตะหาก ตรูอยากจะบร้าไปเลยชั่วโมงนี้   


“อืม..พี่รู้แล้วครับ.”  เลยต้องตอบตามจริงไปก่อน น้องเค้ายิ้มหวานมาให้ 


“ค่ะ!.. งั้นพวกเกศขอตัวก่อน แล้วไงเจอกันนะค่ะพี่วี”  จากนั้นน้องเกศกับพวกเดินออกไป 

ก่อนที่ไอ้คิ๋มมันจะหันมาพูดทิ้งท้ายให้ผมก่อนไปว่า


“แล้วนัดผมด้วยหล่ะ...ห้ามลืม”    โอ้ย!..ไม่ไหวจะเคลียร์ ทำไมมันมีแต่งานเข้าว่ะกู   

หันมาเจอสายตาไอ้พวกห่านี่..เล่นจ้องจะเอาคำตอบกับผม ยิ่งพาให้ปวดกบาลหนักเข้าไปใหญ่ 

โดยเฉพาะไอ้โรจจ้องเขม็งตาไม่กระพริบ มันหึงหรือเปล่าหว่า?..เพราะน้องเกศคือคน..

ที่มันเคยไปป้อเค้าอยู่พัก..พอมาได้ยินว่าผมไปส่งน้องเค้าเข้า แถมยังนัดกันวันเสาร์นี้อีก 

อาจไม่พอใจขึ้นมาเอาก็ได้


“แห่ะ!..แห่ะ!..กูว่าพวกเราไปเข้าแถวกันเถ่อะ...ได้เวลาแล้วว่ะพวกมึง”  รีบหาเรื่องชิ่งก่อน นึกหาวิธี

อธิบายพวกมันยังไม่ออก ถือโอกาสยืดเวลาไปก่อนแล้วกัน


“มึงไม่ต้องเนียนเลยห่าวี..ยังไงพวกกูก็ไม่ปล่อยให้มึงลอยนวลหรอก พักเที่ยงนี้ต้องให้พวกกู

เปิดประเด็นซักฟอกซะดีดี ไม่อย่างนั้นพวกกูจะจัดศาลเตี้ยไว้รอมึง”  ไอ้ภา..แม่งมึงเป็นอัยการหรือไงว่ะ 

ถึงจะซักฟอกกูน่ะ แล้วกูตกเป็นจำเลยตอนไหน อู้ยยยๆๆ!..อยากหัวโขกกำแพงให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย   

ไมกูต้องมาตกที่นั่งลำบากใจแบบนี้ว่ะ!..เป็นเพราะเหี้ยกลคนเดียว ตั้งแต่กูรู้จักกับมึง 

ชีวิตกูก็มีแต่เรื่อง ทำไมชีวิตเรียบง่ายสงบสุขของผม..ต้องหายวับไปกับตาเพียงชั่วอาทิตย์เดียวเอง   

ต่อไปนี้กูต้องเจออะไรอีกบ้างว่ะเนี๊ยะ?.........ไอ้สัด..กล...ไอ้เหี้ย.. ‘กลสิทธิ์’...กูขอสาปแช่งมึง




แช่งมันไปก่อน  เดี๋ยวกรรมได้ตามสนองมันเองแหล่ะ...หุ..หุ..หุ!

Luk.

ออฟไลน์ สมทรง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
ชอบเรื่องนี้มากถึงมากที่สุด
แอร๊ยยยยยยยย >[]<

ออฟไลน์ DarKLasT

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 595
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
ขอร่วมวงแช่งมันด้วยคน

สาธุๆๆ

Sabaijai

  • บุคคลทั่วไป

ไอ้สัด..กล...ไอ้เหี้ย.. ‘กลสิทธิ์’...กูขอสาปแช่งมึง




แช่งมันไปก่อน  เดี๋ยวกรรมได้ตามสนองมันเองแหล่ะ...หุ..หุ..หุ!

Luk.

ร่วมด้วย ช่วยกัน

aekporamai2

  • บุคคลทั่วไป

ไอ้สัด..กล...ไอ้เหี้ย.. ‘กลสิทธิ์’...กูขอสาปแช่งมึง




แช่งมันไปก่อน  เดี๋ยวกรรมได้ตามสนองมันเองแหล่ะ...หุ..หุ..หุ!

Luk.

ร่วมด้วย ช่วยกัน


อีกแรงครับ

ออฟไลน์ BEN*_*MOS

  • เด๊กน้อยเลือดกรุ๊ปY
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-0
ขอร่วมด้วยอีกคนค่ะ  :angry2: วีส่งมันไปเกิดใหม่ซะป่ะ  :angry2:ไม่ไหวจะเคลียไอ้กล :m16:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
 :m20: :m20:ช่วงนี้น้องวีขายดีมีงานทำตลอด

ออฟไลน์ k00_eng^^

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-2
เข้ามาช่วยแช่งอีกแรงจ้ะ

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
ถึงจะรู้ว่าพฤติกรรมแบบเลวๆๆๆ ร้ายๆๆๆแบบนี้ เป็นของกลในอดีต
แต่ปัจจุบันกลับจากหลังตี....เอ๊ย..หลังเท้าเป็นหน้ามือแล้วก็เหอะ
แต่ขอซักทีเหอะกล ขอ :fcuk: :beat:เหอะ
วี.. :กอด1:ช่างเป็นช่วงชีวิตที่ชะตาตกอะไรเช่นนี้นะลูก

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2971
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






andy_kwan

  • บุคคลทั่วไป
ช่วยกันแช่งไอ้กล   ให้ได้เมียเป็นผู้ชาย   :t3:

ออฟไลน์ NY_JK

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
 :เฮ้อ:ต่อไปวีจะโดนอะไรบ้างเนี่ย แค่นี้ก็เขียวจะแย่อยู่แล้ว

ออฟไลน์ monoo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1960
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4

ออฟไลน์ ordkrub

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4157
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-12
วีมันโดนทุกตอนเลยอะ ไอ้กลนี่.....ไม่ไหวจะเคลียร์

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
รอลุ้นคู่รักแสนโหดจะรักกันตอนไหนนี่ :L2:

Killua

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part  9
ความจริงที่พาอึ้ง!
.
.
.
.
.
.
กว่าผมจะผ่านการซักฟอกจากพวกไอ้ภาได้ แม่งเกือบตาย..ยังกะร้อยเวรสอบคดี  

ล่อถามซะละเอียดยิบ ทั้งเวลาสถานที่..จุดเกิดเหตุ ผมเลยต้องเล่าที่มาที่ไปว่านัดกับน้องเกศได้ยังไง  

ไปส่งบ้านน้องเค้าเพราะอะไร..รวมถึงนัดไอ้คิ๋มอีก ยกเว้นเรื่องโดนไอ้กลชก ที่ผมยังยืนกระต่ายขาเดียว

ว่าผมลื่นแก้มกระแทกประตู


ที่ผ่านได้จนพวกมันไม่ติดใจไล่บี้ต่อ เพราะไอ้โรจคอยสนับสนุนที่มาที่ไปว่าเพราะอะไร  

ผมถึงรู้จักเหี้ยกล จนต้องรับปากติดต่อน้องเกศให้มันทำไม..ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี  

เพื่อน ๆไม่ติดใจสงสัยไรอีก ความจริงแล้ว..พวกมันไม่รู้ว่าผมถูกเหี้ยกลข่มขู่อย่างไรด้วยแหล่ะ  

ผมเล่าในลักษณะเป็นเพื่อนกัน..แทนการบอกว่ามันคือศัตรูอันดับหนึ่งในชีวิตที่เคยมีมา  

ก่อนแยกย้ายจากกันไอ้เฟืองยังพูดเล่น ๆขึ้นมาว่า


“พ่อสื่อพ่อชัก...ใช่กลายมารักกันเองนะมึง..ไอ้วี...หึ..หึ..หึ.”


“เชี้ยแล้วมึง..ห่าเฟือง...กูกับมันตัวผู้ทั้งคู่..ไม่นิยมฟันดาบกันหรอก ไม่ใช่มึงนิ..ล่อดนตรีไทย

จนเชียวชาญแล้วนี่ อย่าหวังดีจับคู่รำดาบให้กูเด็ดขาด...คิดได้นะมึง”

ตอนนั้นผมรู้สึกแบบที่พูดจริง ๆไม่เคยคิดเลยว่าคำพูดไอ้เฟืองในวันนั้น จะกลายเป็นจริงขึ้นมา  

และผมจะมาไกล..จนกู่ไม่กลับเหมือนทุกวันนี้ได้
.
.
.
.
ตั้งแต่วันที่มันชกผมจนถึงวันนี้..ผ่านมาสี่วันแล้ว ผมไม่ได้ติดต่อกับเหี้ยกลอีกเลย  

รอยช้ำบวมบนหน้าก็กลับเป็นปกติแล้ว แผลในปากหายดีแล้วเหมือนกัน ตอนนี้ไม่ต้องคอย

หลบหน้าพี่สาวแล้วครับ เพราะไม่เหลือร่องรอยให้ชวนสงสัยอีก  



ผมกลับมาใช้ชีวิตปกติ  เรียนซ้อมกีฬาเหมือนเคย อังคารที่จะถึงนี้..ต้องแข่งแมทแรก..

คู่แข่งยังเป็นคู่ปรับเก่า ฝีมือแข็งใช่ย่อย..เจอกันรอบแรกมีสิทธิ์เจอรอบชิง หรือไม่มันอาจตกรอบไป  

ผมว่าทีมผมผ่านได้ชัวร์..เพราะพวกผมแชมป์เก่า แต่คู่แข่งก็ดีกรีรองแชมป์ปีที่แล้ว


น้องเกศน้องดามาดูซ้อมครั้งสองครั้ง..กลับพร้อมไอ้คิ๋มมัน ช่วงหลังนี้น้องเค้าคุยกับผมเยอะขึ้น..

กล้ากว่าแต่ก่อนมาก..ผมเองเริ่มคุ้นเคยไม่เขินแล้วเหมือนกัน วันนี้วันศุกร์น้องเค้ามาดูซ้อมปกติ  

หลังเลิกซ้อมพวกเราเดินออกโรงเรียนด้วยกัน มีผมไอ้คิ๋ม น้องเกศน้องดา..ระหว่างเดินไปนั้น  

น้องเค้าก็พูดขึ้นมาว่า


“พรุ่งนี้พี่วี...อย่าลืมนัดดูหนังนะค่ะ..เกศกับดาเลิกเที่ยง..จะมาหาพี่ที่โต๊ะประจำของกลุ่มพี่  

เราออกไปพร้อมกันเลยนะค่ะ?”  นั่นดิ..ถ้าน้องเค้าไม่พูดขึ้นมา..ผมคงลืมไปแล้วเหมือนกัน  

เพราะคนนัดไม่ใช่ผม..เหี้ยกลมันตะหาก ซวยล่ะสิ..มันนัดเค้าแล้วหายหัวไปแบบนี้  

ผมจะมีกะตังค์ที่ไหนพาสาวไปดูหนังล่ะว่ะนี้


“แล้วเพื่อนพี่มันว่าไงล่ะ?”  ผมลองเชิงถามน้องเค้าดูก่อน


“พี่กลเหร่อค่ะ...ก็ไม่ได้ว่าไรนี่ค่ะ เมื่อคืนยังคุยโทรศัพท์กับเกศอยู่เลย กว่าจะวางได้เกือบสี่ทุ่มแน่ะ...

โทรมาตั้งกะสองทุ่ม พี่เค้าชอบคุยโทรศัพท์นาน ฝากพี่วีช่วยบอกพี่เค้าให้เกศหน่อยดิ...โทรมาคุยได้  

แต่ไม่ต้องคุยนานได้เปล่า..เกศกลัวโดนพ่อว่าเอาน่ะ จะบอกพี่เค้าเอง..เกศก็ไม่รู้จะบอกยังไง  

พรุ่งนี้เจอกัน..พี่บอกให้เกศหน่อยละกัน”  ผมถึงบางอ้อแล้ว..ที่แท้มันโทรคุยกะน้องเค้านี่เอง  

แต่ผมก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมเค้าสองคนจีบกัน..ถึงได้ฝากผมเป็นตัวกลางซะงั้น ทั้งที่จริงก็คุยกัน..

ทำไมไม่บอกกันเองล่ะว่ะ!..ไอ้ผมจะปฏิเสธก็กระไรอยู่ ในเมื่อรับสมอ้างว่าไอ้กลมันเป็นเพื่อนไปแล้ว  

เลยกลืนไม่เข้าค่ายไม่ออกล่ะทีนี้  ได้แต่พยักหน้าให้แทน


“แล้วเกศนัดกะไอ้กลไว้ที่ไหนครับ”  ถามตรง ๆไปเลย..นิสัยผมประมาณนี้ ไม่ชอบอ้อมค้อมมาก  

แต่จะมีมารยาทมาก่อนเสมอ


“พรุ่งนี้พี่กลมารอปากซอยหน้าโรงเรียนค่ะ เจอกันเที่ยงครึ่ง..พี่เค้าไม่ได้บอกพี่วีเหร่อค่ะ?”  เจอคำถามนี้..

เล่นเอาไปไม่เป็นเหมือนกัน จะตอบน้องเค้าได้ไง..ผมไม่รู้เรื่องเหี้ยไรกะมันสักอย่าง คาดเดาการกระทำ

มันยังไม่ถูกเลยซะด้วยซ้ำ


“คือพี่เองวุ่น ๆนะ...เลยไม่ได้คุยกะมัน แล้วใครไปมั้งครับ”  ไอ้ที่ถาม..เพราะไม่รู้ข้อมูล หากมัน

ไปกันสองคน..ดันเสือกจะเอาผมพ่วงไปด้วยเนี๊ยะ ว่าจะหยวน ๆไปก่อน..ค่อยหาจังหวะชิ่งเอาทีหลัง


“เกศไปกับดา พี่กล พี่วีไงค่ะ..ชักงงทำไมพี่กลไม่บอกอะไรพี่วีเลยค่ะ..พรุ่งนี้ก็วันนัดแล้วด้วย  

พี่กลนี่ยังไง..คุยกันมาตั้งสี่วันพี่วีกลับไม่รู้อะไรเลย เดี๋ยวคืนนี้โทรมา..เกศจะว่าให้สักหน่อย”  อ้าน่ะ..

สวมบทแม่เสือสาวแล้วเว้ย!..ว่าทีแฟนไอ้กลในอนาคต ดีเหมือนกัน..อย่างมันต้องเจอแบบนี้  

สมน้ำหน้าแม่งแหล่ะ....อีกหน่อยมึงเตรียมตัวเจอแม่คนที่สองได้เลย เพื่อไม่ให้ไอ้กลมันทะเลาะกันก่อน..

แล้วทริปนี้ล่มขึ้นมา..ความซวยจะพลอยมาตกที่ผม เลยต้องแก้ตัวให้มันไปพราง ๆ


“ไม่ใช่มันไม่บอกพี่หรอก แต่พี่จำไม่ได้มากกว่า อยากให้แน่ใจ..เลยถามน้องเกศอีกที  

อย่าไปว่ามันเลยน่ะ..จะโกรธก็โกรธพี่ดีกว่า พี่มันพวกความจำปลาทองเองแหล่ะ..แห่ะๆๆ!”  

แก้ตัวให้มัน..พร้อมยิ้มแหย่ ๆ เหมือนพวกสำนึกผิดประมาณนั้น แหลเป็นเหมือนกันผม  

อย่างมากเต็มที่ได้แค่นี้แหล่ะ...เยอะกว่านี้เล่นไม่เป็นเหมือนกัน เค้าจับได้หมดโกหกไม่เก่ง


“พี่วีไม่ต้องแก้ตัวแทนเพื่อนเลย อย่างพี่วีเรียนเก่งขนาดนี้ จะความจำไม่ดีได้ไง..เกศว่าปัญหา

อยู่ที่พี่กลมากกว่า..บอกพี่วีไม่ละเอียด ไงเดี๋ยวเกศจัดการเอง”   น้านนน..พูดไม่ทันขาดคำ เห็นม่ะ..

เป็นอย่างที่ผมพูดป่าว ผมมันพวกโกหกไม่เก่ง..ทำทีไรไม่เคยประสบผลสำเร็จหรอก แต่ก็แปลก

น้องเค้าเหมือนกัน  ที่เรื่องนี้กล้าที่จะต่อว่าไอ้กลมัน แต่พอเรื่องคุยโทรศัพท์นาน..กลับวานผม

บอกมันแทนซะงั้น งงกับน้องเกศเธอจริง ๆนะนี้  แต่ช่างเถอะ..เรื่องเค้าสองคน  เห็นท่าทาง

ยืนยันหนักแน่นปานนั้น..ไปคุยกันเองหล่ะกัน สบายใจอย่าง..ความสัมพันธ์ของสองคนนี้

ก้าวหน้าไม่น้อย ถึงขนาดน้องเกศกล้าพูดแบบนี้ได้..คงไม่ธรรมดาแล้วล่ะ ผมจะได้

หมดภาระติดพันซะที  แต่เรื่องที่มันจะโดนน้องเกศด่า ไม่เกี่ยวกับกูนะโว้ย!...กูพยายามแก้ตัวให้แล้ว  

แต่ไม่สำเร็จ...ช่วยไม่ได้  ถือว่าซวยมึงเองแล้วกัน.. ที่แน่ ๆความจริงมึงก็ไม่ได้บอกไรกูนี่หว่า  

ได้แต่คิดในใจคนเดียว จนถึงป้ายรถเมลล์ สายบ้านน้องเค้ามาพอดี เค้าเลยรีบไปกัน........


“พี่วี...เกศกับดาไปก่อนนะค่ะ..รถมาพอดี แล้วไงพรุ่งนี้เจอกันค่ะ..คิ๋มฝากดูแลพี่วีดีดีด้วยล่ะ”  

ผมเพียงแต่ยิ้มให้..แต่ทำไมมาฝากไอ้คิ๋มดูแลผมล่ะนี้ ผมเป็นรุ่นพี่มัน..ผมตะหากที่น้องเค้าควรฝาก

ให้ดูแลไอ้คิ๋ม ไม่ค่อยเข้าใจวิธีการคิดของพวกนี่เลย  รู้สึกมันสวนทางกับแนวการคิดของผม

ไปซะแทบทุกเรื่อง หรือผมมันล้าสมัยหว่า..เลยตกเทรนที่เค้านิยมทำกัน


“หึ...เสน่ห์แรงนะพี่กู”  จู่ ๆไอ้คิ๋มแม่งพูดขึ้นมาลอยๆ ซะงั้น


“ใครว่ะ?”  ถามมันให้หายสงสัย


“เฮ้อ!..ก็เป็นซะอย่างนี้ เมื่อไหรจะทันคนเค้าเนี๊ยะ?”  ดูมัน..ยิ่งพูดผมยิ่งงงกะมัน ทำเป็นถอนใจใส่..

จ้องผมส่ายหัวไปมา ลืมบอกไปไอ้คิ๋มมันสูงมาก..มันเล่นตำแหน่งตัวตบโค้งหัวเสา สูง 185 ซม.  

ความสูงมันเหมาะกับตำแหน่งที่มันเล่น อีกอย่างฝีมือมันดีมาก..ติดทุนเรียนฟรีเหมือนผม  

ทั้งที่ฐานะทางบ้านมันไม่ธรรมดา สังเกตุของแบรนด์เนมที่มันใช้ แค่อุปกรณ์กีฬากระเป๋า..รองเท้า  

ชุดซ้อมมันจัด adidoes  ซะทุกชิ้น แต่มันกลับทำตัวสบาย ๆง่าย ๆ หน้าตาจัดว่าหล่อคนหนึ่ง  

สาว ๆกรี๊ดมันตรึม ผมไม่ยักเห็นมันจีบใครจริงจัง อย่างน้องเกศก็เหมือนกัน..รู้มาว่าครอบครัวสนิทกัน  

เลยทำให้สนิทกันตั้งกะเด็ก หากมันจะคบกันเป็นแฟน ผมว่าเหมาะสมกันกว่าใครเพื่อน แต่ไอ้คิ๋มมันเคย

บอกผมว่ามันเป็นเสือไบฯ..ชอบผู้ชายมากกว่า รู้ทีแรกตกใจเหมือนกัน..นึกว่ามันแมน แต่เมื่อมันไว้ใจ

กล้าเปิดเผยกับผม ยิ่งทำให้เรายิ่งสนิทกัน..เล่นเข้าขามากกว่าใครอีก  กลายเป็นมันไว้ใจผม

ผมก็ไว้ใจมันด้วย อย่างน้อย 80%  ผมยกลูกโค้งจ่ายให้มันตบไม่ผิดหวัง เจอเกมส์กดดันด้วยแล้ว  

นึกไรไม่ออก..ส่งให้ไอ้คิ๋มมันหวดลูกเดียว มันเป็นนักกีฬาที่มีพรสวรรค์ แก้ไขสถานการณ์

เฉพาะหน้าเก่ง ทำให้ผมกับมันสนิทกันมากกว่าคนอื่นในทีมซะอีก  


“เห้ย!..เองพูดให้มันเข้าใจง่ายหน่อยได้ไหม...ประเภทพูดแล้วให้คิดนี่  ขอบายก่อน...เอาแบบ

เนื้อ ๆเน้น ๆ มีป่าวแบบนั้นน่ะ..ถ้าคุยกับพี่..ขออย่างหลัง..จัดได้ไหมว่ะ?”  มันจ้องหน้าผม  

ก่อนจะเอาแขนมากอดคอ..ลากผมนั่งตรงม้านั่งรอรถซะดื้อ ๆงั้น


“เห้ย!..เบาหน่อยดิว่ะ!...ชักลามปามใหญ่แล้วเอง”  ผมแกล้งเหวมันไป..ไม่จริงจังไรหรอก

บ่อยครั้งที่แสดงความดีใจ มันเผลอกอดคอผมประจำในสนาม


“นิดหน่อยทำเป็นหวง..ก็นี่ไง..จะพามาคุยให้กระจ่าง จะได้ไม่ต้องโก๊ะ..จนไม่รู้ใครคิดไง”  

มันเฉลยให้ฟัง


“นานป่าวว่ะ?..เดี๋ยวรถมา”


“ก็เป็นซะแบบนี้ ไม่ต้องห่วงแล้วเรื่องรถน่ะ..คุยให้รู้เรื่องก่อน..มันมาก็ปล่อยมันไป..กังวลนัก  

เดี๋ยวจะเพจฯ บอกให้ที่บ้านมารับไปส่งให้เลย (สมัยนั้นเด็กมีเงินมักพกเพจเจอร์).”


“เอางั้นเลย...เกรงใจว่ะ..เอาเป็นว่าเองมีไรรีบพูดดีกว่า”  ผมเกรงใจจริง ๆ รู้ว่ามันไม่ได้พูดเล่นหรอก

หน้ามันจริงจังซะขนาดนั้น


“พี่รู้ตัวเปล่า..คนที่ไอ้เกศมันสนใจนะ..ไม่ใช่เพื่อนพี่”  มันจุดประเด็น


“อ้าว!..ไม่สนใจไอ้กล แล้วน้องเค้าจะนัดดูหนังกะมันทำไม..ไหนยังคุยโทรศัพท์กันอีก  

เองรู้เค้าเหร่อว่ะ..ว่าเกศไม่ได้สนใจไอ้กล แล้วที่ทำล่ะ..อย่าบอก..น้องเค้าแค่เล่นสนุก ๆ”  

ผมถามอย่างที่สงสัย


“หึ..ผมเพื่อนมัน คบกันมาตั้งแต่เด็ก แม้บางเรื่องมันไม่บอก..ใช่ผมจะดูไม่ออก ผมไม่รู้ว่ามันทำ

เพื่ออะไร แต่ก็เป็นไปอย่างที่คุยกันไว้..ว่าจะติดต่อให้เพื่อนพี่ใช่ป่าวล่ะ”


“อืม..ก็จริง..แล้วไงอีก?”


“ความจริงแล้ว..คนที่ไอ้เกศมันแอบชอบนะ...คะ..คือ..คือ..???”  มีลีลาอีกมัน


“จะพูดก็พูดมาสิว่ะ!..ลีลาเยอะเดี๋ยวไม่ฟังซะนี่”  ผมรำคาญล่ะ นี่คือข้อเสียอย่างหนึ่ง..ในบรรดา

ข้อเสียอันน้อยนิดที่ผมมี คือไม่ชอบอะไรที่ชักช้าอึก ๆอัก ๆ จะพูดก็พูด..ไม่อยากพูดก็ไม่ต้อง

ทำเป็นเหมือนจะพูด มาทำให้อยากรู้แล้วยึกยัก..พาลให้หงุดหงิด


“ความจริง..ผมรู้มาตั้งนานแล้วแหล่ะ  ว่าไอ้เกศมันแอบชอบใคร ตั้งกะผมกับมันอยู่ปีหนึ่ง  

แต่ที่ไม่อยากพูด เพราะผมไม่ต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลง ทั้งที่มันเคยขอผมให้ช่วยติดต่อด้วยซ้ำ  

แต่ผมบ่ายเบี่ยงมาตลอด ที่ตัดสินใจคุยกับพี่วันนี้ เพราะเห็นว่า..ไหน ๆไอ้เกศมันก็เดินหน้า

ของมันเองแล้ว..ช้าเร็วก็ต้องรู้อยู่ดี เลยตัดสินใจจะบอกอยู่นี่ไง..แต่มันอดกังวลไม่ได้  

เอาล่ะ..ก่อนผมจะบอกพี่...ขอถามสักเรื่องดิ พี่ตอบผมมาก่อน แล้วรับรอง..ผมบอกพี่หมดทุกเรื่องแน่  

สัญญาไม่มีปิดบัง”  จู่ ๆเสือกมีข้อเสนอแลกเปลี่ยนกลับมาซะงั้น  ไอ้ผมไม่ชอบอะไรที่ค้างคา

เลยรับปากมันไป


“จะถามไรรีบถามมาสิว่ะ”  นั่นดิ...ไม่มีความลับอะไรที่ต้องปิดบัง  


“พี่รู้สึกยังไงกับไอ้เกศมัน บอกได้ไหม?”  อ้าว!..ห่านี่ นึกว่าจะถามเรื่องเหี้ยไร  จู่ ๆถามเรื่องนี้  

คงหวงเพื่อนมันเว่อร์อะดิ  คิดว่าผมจีบไอ้เกศหรือเปล่า แกล้งเอาไอ้กลมาบังหน้า ประเภทยืมมือ

เพื่อนอ่ะน่ะ...(ผมเป็นคนคิดเยอะ..เลยชอบคิดแบบนี้  แต่ไม่เคยคิดเข้าข้างตัวเองเลยนะ..ให้ตาย..

สาบานได้ตอนนั้น..555!)


“คิดไง..ก็น้องสาว เองก็เห็นนี่..แล้วนึกไงถามขึ้นมาได้”  ผมถามมันกลับ จะได้แน่ใจว่า..ที่ผมคิดไว้ไม่ผิด


“เอาล่ะ..ฟังอย่างนี้ผมค่อยสบายใจขึ้น พี่อยากรู้ใช่ไหม..ว่าผมถามทำไม...ก็เพราะคนที่ไอ้เกศมัน

แอบชอบมาตลอดคือ..พี่..ไง!  ที่นี้เข้าใจแล้วใช่ไหม  ว่าผมถามเพราะอะไร?”  อึ้งครับอึ้ง..ไม่อยากเชื่อ

ว่าที่ผมได้ยิน..มันคือเรื่องจริง


“เองอย่ามาอำเว่อร์..นึกบ้าอะไรขึ้นมาว่ะ!..อย่าเล่นแบบนี้นะเว้ยเห้ย!..น้องเค้าเป็นผู้หญิง

เสียหายได้นะมึง เดี๋ยวเค้ารู้ขึ้นมา..พาลจะทำให้พี่กับเค้า..เข้าหน้ากันไม่ติดเอาได้”  นอกจากไม่เชื่อ

ที่มันบอกแล้ว..ผมยังว่ามันกลับไปอีก ไม่ชอบการล้อเล่นแบบนี้อยู่แล้ว มันก็น่าจะพอรู้นิสัยผมนะ  

เมื่อมันเป็นน้องในทีมที่ผมสนิท


“ผมพูดเรื่องจริง บอกแล้วไง..ไอ้เกศมันเคยขอให้ผมช่วย..เรื่องติดต่อพี่ให้มัน ผมไม่รู้ว่ามัน

ไปชอบพี่เข้าตั้งกะตอนไหน แต่ที่แน่ ๆหลังกีฬาสีปีที่แล้ว มันก็มาบอกกับผมว่ามันสนใจพี่  

ให้ผมติดต่อให้หน่อย พี่ไม่แปลกใจหรือว่ามันมานั่งรอผมซ้อมทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะมันอยาก

มาดูพี่ซ้อมน่ะ”  พอมันยืนยันหนักแน่นขนาดนั้น ผมไม่มีความจำเป็นอะไร..ที่ต้องไม่เชื่อมันอีก  

แต่ก็อดมีข้อสงสัยไอ้คิ๋มมันเหมือนกัน


“เองรู้ก่อนแล้ว ทำไมถึงยอมให้พี่ติดต่อน้องเค้าให้ไอ้กลมัน”


“ก็เพราะข้อแลกเปลี่ยน..จะได้ดูหนังกับพี่สองคนไง”  มันพูดถึงตรงนี้..เสือกหลบตาผมซะงั้น  

แถมมีเกาหัวแกรก ๆ ทำเป็นเขินขึ้นมาอีก


“อะไรว่ะ..แค่ดูหนังกับพี่นี่ เองยอมติดต่อน้องเค้า..ให้เพื่อนพี่เลยเหร่อว่ะ?  ถึงกับเก็บเรื่องเอาไว้  

อะไรจะปานนั้นว่ะคิ๋ม  พี่ไม่เข้าใจเลยว่ะ”  จะว่าผมบื้อหรือโง่ก็ได้ตอนนั้น บอกได้เต็มปากว่าผม

ยังเวอร์จิ้นอยู่เลย สมัยนั้นอายุ 18  ถือว่าธรรมดาถ้ายังเวอร์จิ้น ไม่มีใครเค้าล้อกันหรอก  

ตรงข้ามหากใครกล้าเกิน...คนเค้ากับหาว่าแก่แดด บางทีพวกผู้หญิงโดนแรง ๆก็ขั้นว่าแรดเลยทีเดียว


“ก็นี่แหล่ะ..ผมถึงลำบากใจไง ที่สำคัญผมถึงบอก..พี่ไม่เคยรู้อะไรซะเลย ถ้าพี่จะลองเปิดใจดูเหตุการณ์

รอบ ๆตัวบ้าง พี่จะรู้และหาคำตอบได้เองไม่ยาก คงไม่ต้องมานั่งถามว่าผมทำไปทำไม

แลกกับข้อเสนอ..แค่ดูหนังกับพี่สองคนแค่เนี๊ยะ” มันพูดพร้อมกับครั้งนี้ไม่หลบตาผม

กลับเป็นฝ่ายจ้องมานิ่ง ๆ แถมตามันมีบางอย่างสื่อออกมาเหมือนมันพูดได้ จนผมหน้าร้อนเลยทีนี้  

กลายเป็นผมเองกลับไม่กล้ามองตามันกลับซะงั้น


“พี่ยังอยากรู้ต่อไหม ว่าผมทำไปทำไม”  อ่าน่ะ..มันถามผมกลับ โดยยังไม่ยอมละสายตา

จากหน้าผมเลยสักนิด


“คะ..คือ..เอ่อ..พี่ว่า..พี่ไม่อยากรู้แล้วว่ะ..เอง..เอง..ไม่ต้องบอกก็ได้..แห่ะๆๆๆ”  กลับเป็นผมติดอ่าง

ขึ้นมาซะงั้น ใช่ครับ..ตอนนี้ผมไม่อยากรู้แล้วว่าไอ้คิ๋มมันทำไปทำไม ผมไม่ต้องการฟังสิ่งที่มันจะพูด  

ถึงผมจะความรู้สึกช้าในบางเรื่อง แต่พอเจอแบบนี้..ก็พอจะเข้าใจ ไม่ถึงกับโง่จนไร้เดียงสาซะขนาดนั้น


“แต่ตอนนี้..ผมกลับอยากจะบอก  แม้ว่าจะรู้คำตอบอยู่แก่ใจ ผมไม่อยากเก็บไว้กับตัวอีกต่อไป  

ให้ผมได้พูดเถ่อะนะครับ”  มันพูดขอผม..ตามันอ้อนได้อีก ผมไม่กล้าตอบรับหรือปฏิเสธ  

ความรู้สึกตอนนั้นมันพูดไม่ถูก จะว่าอึดอัดก็ไม่เชิงทีเดียว..จะว่าดีใจก็ไม่ใช่ จะว่าไม่รู้สึกอะไรเลย

ก็พูดไม่ได้อีก มันไม่เหมือนที่ผ่านมา แม้จะมีทั้งสาวทั้งหนุ่มเข้ามาจีบเวลาไปแข่ง ผมกลับเฉย ๆ

ไม่ได้สนใจ..หรือรู้สึกอะไรไปด้วย บางครั้งบางคน..ถึงกลับรำคาญเสียด้วยซ้ำ แต่ไม่เหมือนตอนนี้  

ไอ้คิ๋มมันคือน้องที่ผมสนิท ไม่มีความรู้สึกพิเศษมากเกินกว่านี้ แต่ตอนนี้มีบางอย่างที่ผม

ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของมันได้ คงเพราะแววตามันที่จ้องผมอยู่ล่ะมั้ง ที่ทำให้ผมเป็นใบ้ไปซะงั้น


“ผมชอบพี่ครับ...คบกับผมได้ไหม?”  คิดไว้ในใจว่ามันคงพูดประมาณนี้ พอได้ฟังจริง ๆกับหู  

กลับรู้สึกแปลก ๆไม่ได้ดีใจ  ไม่ได้รังเกียจ..คงเพราะรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นเสือไบฯ แต่ก็ไม่ได้ต้องการ

คบกับมัน  


“เอ่อ!..คะ..คือว่า..เองเข้าใจใช่ไหม..ว่าพี่เป็นผู้ชาย (ตอนนั้นยืนยันหนักแน่น

ยังไม่รู้ตัวน่ะว่าตัวเองเป็นอะไร)   แล้วจะคบกับเองได้ยังไง ฟ้าผ่าตายห่า ที่สำคัญคนเค้าได้ล้อ

พาอายกันเปล่า ๆ”  ผมให้เหตุผลมันไป ไม่ตรงกับใจซะทีเดียว  


“ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่เราทั้งคู่เป็นอะไรหรอกครับ มันขึ้นอยู่แค่พี่กับผมจะคิดตรงกันหรือเปล่า  

พี่ไม่ต้องเบี่ยงไปหรอก..ผมพร้อมที่จะรับฟัง ถึงขั้นนี้..ก่อนจะตัดสินใจบอกความรู้สึกกับพี่  

ผมทำใจเผื่อมาแล้ว พี่พูดกับผมตรง ๆเลยดีกว่า”  นี่แหล่ะ..ข้อเสียผม ใจอยากบอกมันไปแต่ทีแรก  

กูไม่ได้คิดแบบนั้นกับมึง แต่เพราะไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของมัน เลยพูดแบบกลาง ๆให้เห็นถึง

ปัญหามากกว่า..ที่จะบอกว่าไม่ได้คิดกับคิ๋มมันแบบนั้น


“อืม..พี่ขอบใจเองมากว่ะ..ที่รู้สึกดีกับพี่ แต่พี่คงรับไว้ไม่ได้ คงทำได้ดีที่สุดสำหรับเรา

คือพี่ชายที่อยู่ข้างเองในฐานะนี้..ตลอดไป”  ผมพูดไปแล้ว..ใจไหววูบไปเหมือนกัน เหลือบเห็นน้ำตา

คลอเบ้ามันเข้า ไหนมึงบอกกูเองว่ามึงทำใจมาแล้ว นรก..กูเลยรู้สึกแย่ไปด้วยเลยทีนี้


“ครับ..ขอบคุณมากครับ..ได้แค่นี้ก็ดีใจมากแล้วสำหรับผม โทษทีที่ดูแย่ ๆทั้งที่บอกก่อนแล้วว่ารับได้  

ไม่ว่าจะเป็นคำตอบแบบไหน พอจริง ๆแล้ว..เสียใจว่ะ..พี่..อึก..อือ...อึกๆๆ”  อ้าว!..เวรเลยผม  

ดันบ่อน้ำตาแตกขึ้นมาซะงั้น..ซวยเลยทีนี้..ปลอบใครไม่เก่งด้วย ซ้ำยังเป็นผู้ชายตัวโข่งด้วย  

ดันร้องไห้เฉยเลย ดีหน่อยที่มันกดเสียงไว้ไม่ค่อยได้ยินเท่าไหร่ แต่น้ำตาอาบแก้มนี่สิ  

เล่นเอาทำไรไม่ถูกเหมือนกัน..ตัดสินใจ


“โอ..โอ๋..ไม่ต้องร้องนะ...ใครแม่งทำคิ๋มน้องพี่ร้องได้ว่ะเนี๊ยะ...บอกพี่มาดิ...เดี๋ยวพี่วีจัดการให้..

ห่าเอ้ย!..กล้ามากนะทำน้องกูร้องเนี๊ยะ..รู้จักน้อยไปซะแล้ว...เจอกูแน่”  รั่วแล้วผม..บอกแล้ว

ปลอบไม่เก่ง..ทำได้มากที่สุด ยืมคำแม่เวลาผมร้องตอนเด็ก ๆมาใช้ก่อนล่ะกัน แม่มักปลอบผม

ทำน้องนี่ หยวน ๆคงใช้แทนกันได้


“อึก..ห่ะ..ฮา..5555!!!..พี่แม่งกวนตีนว่ะ!..คนกำลังเศร้าอกหักอยู่..เล่นมุกใส่ซะงั้น  

มุมนี้ก็เป็นกะเค้าด้วย..พาเอาผมอดขำไม่ได้เลย เนี๊ยะเป็นซะแบบนี้..จะไม่ให้คน

มารักมาชอบได้ไง...นิสัย”  อ้าว!..ซะงั้น...ผมทำให้มันกลับมาหัวเราะหายเศร้าได้  

ยังมีเหวผมอีกไอ้เด็กเนรคุณ แต่ถึงไงก็รู้สึกดีที่มันดูมีรอยยิ้ม..อย่างน้อยดีกว่าเห็นน้ำตามันล่ะ  

ขอบคุณครับแม่..สิ่งที่แม่เคยใช้กับผม ครั้งนี้..มันช่วยผมปลอบคนได้ด้วย  

ถ้าแม่รู้แม่จะภูมิใจหรือเปล่า สาเหตุที่ผมปลอบมาจากอะไร????????







มาต่อสดๆ ร้อนๆ อ่านกันไปเลยจร้า    ครั้งนี้ไม่มาม่าเท่าไหร่

Luk.

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-03-2011 12:02:59 โดย luxilove »

ออฟไลน์ k00_eng^^

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-2
อยากได้อีกกกก

ถ้ากลรู้ว่าเกศชอบวี สงสัยวีคงโดนกระทืบม้ามแตกแน่เรย

Killua

  • บุคคลทั่วไป
โอ๋ๆๆๆ น้องคิ้มมาม่ะ เจ๊จะกอดปลอบ  :กอด1:

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
วีพ่อหนุ่มน้อยนิสัยดี เด็กเรียน และเป็นคนซื่อๆ พูดอะไรตรงๆ ใครอยู่ใกล้ก็ต้องอดหลงรักไม่ได้แระ
มีแต่ไอ้กลคนเดียว พวกไม่ซาบซึ้งสิ่งดีงามเนี่ย ชิ แล้วพรุ่งนี้วีจะเจออะไรจากไอ้กลอีกรึเปล่าเนี่ย
ถ้าได้รู้ว่าเกศชอบวี  

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด