เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part 12
หน้าชื่น..อกตรม.
.
.
.
.
.
พี่สาวเลิกงานถึงบ้านคงหกโมง ผมหาผ้าขนหนูผืนเล็ก แกะน้ำแข็งจากกล่องพลาสติก
ที่ทำไว้กินเองแช่ในตู้เย็น มาห่อผ้าประคบเบ้าตาขวา ทำเกือบครึ่งชั่วโมง
พวกรอยช้ำตามตัวดีหน่อยที่อยู่ในร่มผ้า..ใส่เสื้อปิดไว้คงไม่รู้ ถึงจะปวดหนึบ ๆอยู่บ้าง
แต่ก็ไม่มากแล้ว คงเพราะร่างกายผมแข็งแรงเป็นทุนเดิม ออกกำลังกายซ้อมกีฬาทุกวัน
ทำให้ไม่ล้มหมอนนอนเสื่อ หากเป็นคนทั่วไปโดนเข้า ไม่ไข้ขึ้นก็นอนยอดน้ำข้าวแน่นอน
ดูนาฬิกาสี่โมงกว่าเข้าไปแล้ว หยิบกระเป๋าตังค์ ล๊อคประตูบ้านเดินไปซื้ออุปกรณ์
ตรงร้านขายยาหน้าปากซอย
กลับมาจัดการหุงข้าว ทำกับข้าวไว้ให้พี่ผม นาน ๆครั้งจะมีโอกาสทำให้เค้ามั้ง
ส่วนใหญ่จะเป็นเสาร์อาทิตย์ ถ้าไม่ติดซ้อมบอลผมมักทำประจำ รวมถึงงานบ้านด้วย
พวกซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ผมรับหน้าที่ทำอยู่แล้ว อาศัยตื่นเช้าตีห้าลุกมาจัดการก่อน
อาบน้ำไปเรียน พี่ผมเหนื่อยจากงานที่บริษัทฯมามากแล้ว
ไหนต้องรับผิดชอบค่าขนมแต่ละอาทิตย์ของผมอีก เดือนหนึ่งตกสองพันเข้าไปแล้ว
เค้าให้ผมใช้อาทิตย์ละห้าร้อย เฉลี่ยวันละเจ็ดสิบกว่าบาท นั่งรถไปกลับก็สิบกว่าบาท
ที่เหลือเป็นค่าข้าว ยังแอบมีเก็บวันละสิบบาทเอาหยอดกระปุกไว้ เผื่อจำเป็นต้องใช้ฉุกเฉิน
ส่วนค่าเทอมค่าสมุดหนังสือ..ยกเว้นอุปกรณ์การเรียน..ผมได้ทุนมาตลอด เลยทุ่นค่าใช้จ่ายไปได้เยอะ
นี่ทุนมหาลัยก็ติดต่อมาแล้ว..ให้ผมเข้าโควต้านักกีฬา..เรียนฟรีเหมือนเดิม ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ
ทางมหาลัยออกให้หมด แต่ผมต้องสอบให้ผ่าน 60% ขึ้นไป ผมคิดว่าไม่เป็นปัญหาคงผ่านได้
ผมทำเรื่องตอบรับไปเรียบร้อยแล้ว..รอแค่สอบอย่างเดียวเอง นี้ก็เทอมสุดท้ายแล้วด้วย..
ใกล้ลาแล้วกับชีวิตนักเรียนปวช.3 หากต้องทนพวกเหี้ยกล..คงเฉพาะตอนนี้เท่านั้น
จบแล้วแยกย้ายไปต่อที่อื่น...คงไม่เจอพวกเหี้ยมันแล้วล่ะ..คิดได้แบบนี้ค่อยมีกำลังใจสู้หน่อย
ไม่เป็นไรวีมึง..แค่สองเดือนเอง..ทน ๆเอาหน่อยละกัน ปลอบตัวเองแบบนี้ดีกว่า
แมทแข่งทิ้งทวนแมทสุดท้ายเริ่มวันอังคารนี้ จบแมทสิ้นเดือนพอดี หลังจากนั้น
ต้องตั้งใจอ่านหนังสือสอบ ปิดเทอมใหญ่ผมจะทำงานพิเศษ มีอาจารย์ฝ่ายแนะแนวบอกว่า..
ร้านสุกี้เดอะลุกหลังห้างพาต้ารับนักเรียน Past time รายได้โอเคมีทิปให้อีกตะหาก
แถมเลี้ยงข้าวด้วยไม่ต้องกังวลค่าอาหาร ผมส่งรายชื่อให้อาจารย์แจ้งทางร้านเขาไว้แล้ว
สอบเสร็จคงเริ่มได้เลย..ยังไงเรื่องซ้อมบอลต้องพักไว้ก่อน เริ่มอีกทีก็เข้าเรียนมหาลัยเลยทีเดียว
อาจแวะไปซ้อมกับพวกรุ่นน้อง..รักษาฟอร์มไว้บ้างเป็นครั้งคราว ดูตารางว่างก่อน..คงไปบ่อยไม่ได้
แต่ถ้าไม่ซ้อมเลยมีหวังฝีมือกับกำลังตกขึ้นมา เขาตัดสิทธิ์ไม่รับเข้าเรียน..กลายเป็นเรื่องใหญ่เลยล่ะทีนี้
ทำกับข้าวเสร็จ..ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนผ้า ไม่ลืมทายาหม่องตามรอยฟกช้ำ..สวมเสื้อเสร็จ
นั่งแปะผ้าก๊อตปิดตรงตาขวา เพื่อไม่ให้เห็นรอยช้ำเบ้าตา คืนนี้คงเขียวอมม่วงอ่ะแหล่ะ
ใครถามจะได้บอกผงเข้าตา รู้สึกเคืองขึ้นมา..เผลอเอามือขยี้แรงไปหน่อยเลยอักเสบ...
ถึงได้ปิดผ้าเอาไว้..คาดว่าวันจันทร์น่าจะเอาออกได้ ยังไงเสียวันอังคารมีแข่งที่สนามศุกฯ
ก็ต้องเปิดออกอยู่ดี
นับตั้งแต่รู้จักกับเหี้ยกล ผมต้องหาเรื่องโกหกคนเค้าไปทั่ว ไม่อยากให้ใครมากังวลไปด้วย
เกิดลุกลามใหญ่โต จะพากันวุ่นวายเดือดร้อนกันเปล่า ๆ ที่สำคัญเหี้ยกลมันลูกบ้าเยอะ
ถ้าหากมันทำยังที่ขู่ไว้ขึ้นมาจริง ๆผมไม่อยากให้พี่สาว กับเพื่อน ๆต้องเดือดร้อนด้วย
สู้รับเคราะห์คนเดียวดีกว่า เต็มที่มันคงทำแค่นี้แล้วหล่ะ คงไม่มีอะไรจะหนักไปกว่านี้แล้วล่ะมั้ง
ถ้าผมไม่ไปงัดข้อมันอีก
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี..วันจันทร์ผมมาเรียนปกติ มีผ้าก๊อตปิดตาขวาไว้ข้างหนึ่ง
ใครถามก็บอกเหมือนที่บอกพี่สาวนั่นแหล่ะ..คงเพราะพูดเป็นร้อยรอบ จนเนียนไม่มีใครสงสัยเลย
แม้แต่เพื่อนในกลุ่มทุกคนก็เชื่อตามนั้น..ค่อยโล่งอก
เย็นมาผมก็ซ้อมปกติ แต่ไม่ลงเล่นทีม..ให้น้องมือเซ็ทสำรองลงแทน
ขอโค้ชวันหนึ่งปิดตาไว้ข้างมันไม่ถนัด เลยนั่งดูเข้าซ้อมข้าง ๆสนาม
หกโมงครึ่งระหว่างแข่งทีมกันอยู่ น้องเกศเดินเข้ามาพร้อมน้องดา แต่ไอ้คนตามหลังมาด้วยนี่สิ
แม่งเหี้ยห้าตัวเลยที่นี้..ไอ้สองตัวหน้าเดิมที่เจอครั้งแรก แต่ผมไม่รู้จักชื่อพวกมัน
ดันมากับเหี้ยกลด้วยวันนี้ พากันเดินตรงมาที่ผมนั่ง ลำบากใจจริงกู..ต้องแสดงละครต่อหน้าน้องเกศอีก
ดันบอกไว้ว่าพวกเหี้ยเป็นเพื่อนสนิท นี่ล่ะมั้งเค้าถึงเรียกว่า ‘
หน้าชื่น อกตรม’
“หวัดดีค่ะพี่วี...เป็นอะไรค่ะถึงปิดตาไว้ข้าง” มาถึงยิงคำถามทันที ไอ้ผมหน้าร้อนวูบเลยแหล่ะ
ตอบคนอื่นมาเป็นร้อย ไม่รู้สึกละอายใจเท่าต้องมาโกหกต่อหน้าน้องเกศ ประเด็นคือตัวเหี้ยสามตัว
คนที่ทำให้ผมต้องปิดตาอยู่..มันดันยืนอยู่ด้วยนี่แหล่ะ ทำให้ผมอายชิบเป้ง..แต่ก็จำเป็นต้องพูดล่ะนะ
ก็เล่นบอกคนเค้าแบบนี้มาหมดแล้ว ก็ต้องไหลตามน้ำเหมือนเดิม
“บังเอิญตาอักเสบนะครับ ไม่มีไรมาก..น้องเกศไปไหนมากัน ถึงเข้ามาซะเย็นเลย” รีบเปลี่ยนเรื่อง
ก่อนจะวกมาเรื่องตาผมอีก เห็นพวกเหี้ยสามตัว..ยกยิ้มเยาะผม แต่ก็ต้องเก็บความรู้สึกโมโหไว้
ทำตีมึนซะดีกว่า..รู้ว่าคงไม่เนียนเพราะตอนนี้หน้าผมร้อนวาบเลย เหมือนโดนตบผลั๊วเข้าให้..
จากสายตาเหี้ยทั้งสามที่ล้อเลียนอยู่ตอนนี้
“เกศนั่งทานของว่าง หน้าปากซอยกันนะค่ะ หากรู้ว่าพี่วีไม่ได้ลงซ้อมทีมแต่แรก
คงให้พี่กลชวนไปด้วยแล้ว พวกพี่เค้าพาไปเลี้ยงค่ะ ชดเชยวันเสาร์ที่ไม่ได้ไปดูหนัง
เป็นเพราะตาอักเสบหรือเปล่าค่ะ พี่วีถึงไม่ได้มาเรียน” นึกไว้แล้วว่าต้องถามเรื่องโดนนัดวันนั้น
จริงแล้วก็ตั้งใจเตรียมคำตอบไว้ว่าท้องเสีย แต่เมื่อน้องเค้าเข้าใจไปว่าผมตาเจ็บ
ก็เหมาเอาเรื่องนี้เลยล่ะกัน..ไม่อยากบาปเยอะ..โกหกหลายเรื่อง
“อืม..ครับ...พี่ต้องขอโทษด้วยที่ผิดนัด”
“ไม่เป็นไรค่ะ รู้แบบนี้เกศค่อยสบายใจหน่อย..นึกว่าพี่วีเป็นอะไรเสียอีก..ถามคิ๋มก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับพี่
ไว้อังคารนี้พี่วีแข่งเสร็จเราไปดู..ที่มาบุญครองกันเลยดีไหม?” ดูถ้าน้องเกศจะไม่เลิกล้มความตั้งใจ
ดูหนังจริง ๆ
“อังคารนี้พี่มีนัดแล้วนะครับ แต่น้องเกศดูกับเพื่อนพี่ก็ได้นี่ ว่าไงกล..อังคารนี้มึงว่างไปดูหนังกับ
น้องเกศเค้าเปล่า” กูอุตส่าห์ไถ่โทษที่ทำนัดมึงล่ม แก้ตัวคืนให้แล้วนะ
“อืม..กูว่าง..น้องเกศดูกับพี่ก็ได้ครับ..เดี๋ยวพี่มารับ นัดกี่โมงดีล่ะ” สัด..พูดกับหญิง แม่งครับทุกครับ
ทั้งหน้าตาท่าทาง..สุภาพยังกะหลังตีนเป็นหน้ามือเลยมึง
“เกศกับดาจะไปดูคิ๋มแข่งก่อนค่ะ แข่งเสร็จเลยกะชวนพี่วีไปดูหนังต่อที่มาบุญครอง
ใกล้สนามศุกฯพอดี โทษนะค่ะ..พี่วีนัดใครไว้ค่ะ พอจะบอกได้ไหม” น้องเกศเล่นมาแบบนี้
ทำเอาผมไปไม่เป็นเลย หากที่ไอ้คิ๋มบอกผมไว้..ว่าน้องเค้าแอบชอบผมจริง คงต้องการรู้ว่าผมนัดกับแฟน
หรือเปล่าแน่ ๆ จะไม่ตอบก็ใช่ที่...เพราะไอ้คนที่ผมติดนัดก็ไอ้คิ๋มเพื่อนน้องเค้าอีก เดี๋ยวก็ต้องรู้อยู่ดี
เอาว่ะ!..พูดไปก็ไม่เป็นไร ไม่มีไรอยู่แล้วนี่
“พี่นัดกับคิ๋มมันไว้นะครับ ว่าแข่งเสร็จจะดูหนังกันสักเรื่อง..ไม่ได้ดูนานแล้วเหมือนกัน” บอกไปแหล่ะ!..
น้องเกศยิ้ม ๆ คงโล่งอกที่ผมไม่ได้บอกนัดกับหญิง นึกแล้วเหมือนมีชะงักติดหลังยังไงไม่รู้ผม
ที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ แล้วเหี้ยตัวพ่อดันพูดขึ้นมาซะงั้น
“
เห้ย!...ห่าวี..มึงเปลี่ยนรสนิยมเดทกับผู้ชายแล้วหรือว่ะ!..กูว่าแล้ว...มึงเรียนพาณิชย์
สักวันแม่งจะต้องหวั่นไหวแบบนี้ เป็นไงเหมือนที่กูพูดไว้ไม่ผิด” อ่านะ..บัดซบสุด ๆ ดูวิธีการ
ที่มันจะดีพเครดิตผมดิ เล่นแบบนี้เลยหรือว่ะ...ไอ้สันขวานมึง...ผมนี้คงหน้าแดงเถือกไปถึงไหนแล้ว
หนำซ้ำลูกคู่ตัวเหี้ยที่เหลืออีกสี่ตัว..ดันหัวเราะขำหนุกหนานกันอีก
“
สัด..กล..ไอ้คิ๋มมันน้องในทีมกู กูติดค้างมันไว้..เลยถือโอกาสเลี้ยงหนังมันแทน” เลยต้องตอบ
ไปตามจริง ยังไงต้องยอมรับว่าหน้าร้อนไปกับคำพูดมันเมื่อกี้จริง ๆ ใจอยากตะโกนใส่หูแม่ง
‘เพราะมึงอ่ะแหล่ะ..ทำให้กูต้องติดสินบนมัน...ห่าราก..’
“พี่กลอย่าพูดเล่นสิค่ะ..พี่วีหน้าแดงหมดแล้ว คิ๋มเค้าเพื่อนเกศเอง งั้นเอางี้..เกศว่าพวกเราไป
ด้วยกันนี่แหล่ะ..เดี๋ยวเกศคุยกับคิ๋มเอง นึกว่านัดสำคัญกับใครที่ไหน ถ้าเป็นคิ๋มก็ไม่มีไรหรอกค่ะ
ตกลงตามนี้นะค่ะ” น้องเกศยังยืนยันที่จะให้ผมไปดูหนังให้ได้ ผมก็จนปัญญาแล้ว..คงต้องไหลตามนั้น
เห็นเหี้ยกลมันหรี่ตามองผมแล้ว ชักร้อน ๆหนาว ๆไม่ได้อะไรหรอกนะครับ มันรู้สึกเหมือนมันต้องการ
จะคุยกับผมเป็นการส่วนตัว
“เห้ย!..วี..มึงไปห้องน้ำเป็นเพื่อนกูแป๊ปดิ ไม่เอาห้องน้ำในยิมนะโว้ย กูอยากเข้าห้องน้ำใต้อาคาร
ข้างนอกนะ..อยากดูว่าเป็นไง เล่นละเลงผนังเหมือนโรงเรียนกูหรือเปล่า น้องเกศ..พี่ฝากเพื่อนพี่
ด้วยนะครับ..พี่ไปแป๊ปเดี๋ยว ขอลากไอ้เพื่อนเจ้าถิ่นมันไปเซอร์เวย์หน่อย มาคราวที่แล้วไม่ได้เข้าไปดู”
กะไว้แล้วไม่ผิด..ยังไม่ทันตั้งตัว มันเดินเข้ามาคล้องคอผมลากให้ลุกไปกับมันเฉยเลย พวกเพื่อนเหี้ย
ของมันมองยิ้ม ๆ เหมือนกับพวกผมสนิทคุ้นเคยกันดี สัด..พวกมึงนี้เล่นละครได้เนียนโคตรเลยน่ะ
น้องเกศก็ได้แต่พยักหน้าให้ ผมเลยต้องก้าวขาตามแรงควาย..ที่ล๊อคคอผมลากออกจากยิมไปกับมัน
ออกมานอกยิมจุดลับตาคนแล้ว..ผมสะบัดตัวให้มันปล่อยคอทันที แม่ง..ไม่อยากให้มันโดนตัวหรอก
ไม่ใช่ว่าผมสะดีดสะดิ้งนะครับ เข้าใจกันใช่ไหม..คนเราลองได้เกลียดถึงขั้นอยากกระทืบมันจมตีน
จะทำเป็นสนิทชิดเชื้อมันผะอืดผะอมน่ะ
“สัด...ปล่อยกูได้แล้ว มึงมีอะไรก็พูดมา”
“ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง ยังกะกูอยากกอดคอมึงนักนิ อึ้ย!..ขนลุกสัด ๆ..ยะแยงชิบหาย
กูกับมึงมาตกลงกันให้เรียบร้อย” ดูท่ามันยักไหล่..ทำหน้าทำตาใส่ผม แม่งอยากถีบยอดหน้ามันจริง ๆ
“ว่ามา..ตกลงไร”
“เรื่องน้องเกศ กูว่าเค้าสนใจมึงว่ะ..”
“มึงเข้าใจอะไรผิดไปเปล่า...กูเห็นน้องเค้ามาตั้งนาน ไม่เห็นเค้าจะไรกะกู จะมาบอกว่าเค้าชอบกูได้ไง
น้องเค้าบอกมึงเหร่อ” ผมแกล้งแถมันไป
“กูไม่ได้โง่ ห่าเอ้ย!...กูโทรคุยทุกครั้ง..มีแต่คอยถามแต่เรื่องมึง แค่นี้กูพอจะดูรู้แล้ว ยิ่งแน่ใจเข้าไปใหญ่
ก็เรื่องนัดดูหนังที่ผ่านมา..ก่อนกูจะไปกระทืบมึงคาบ้านนั่นอีก แค่มึงไม่ไป...ถึงกะยกเลิกนัดกู
ครวยเถ่อะ!...ยังเมื่อกี้อีกล่ะ สัด..อยากดูหนังกับมึงให้ได้ กูสงสัยตั้งกะกูชวนดูหนังแต่แรกแล้ว
ดันมีเงื่อนไขให้มึงไปด้วยถึงยอมไป ไอ้ตอนแรกกูนึกว่า เพราะมึงเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน
จะได้สะดวกใจไปกับกูได้ อย่างน้อยกูกับมึงเป็นเพื่อนกัน ที่กูไม่คิดมากเพราะให้น้องดาไปด้วย
ตอนนี้กูเริ่มเข้าใจแล้ว กะจับน้องดายัดให้กูแน่ ๆ กูพอดูออกว่าน้องดาสนใจกู
เจอไม่กี่ครั้งกูก็ดูออกแล้ว..สายตาผู้หญิงคนไหนคิดไงกะกู ส่วนน้องเกศร้อยเอาบาทชอบมึงแน่ ๆ
เพราะฉะนั้น..มึงต้องล่อมาให้กู” พระเจ้า!...ไอ้เหี้ยนี่มันคิดอะไรของมัน
คำว่าล่อมาให้กูมันหมายความว่ายังไงแน่ว่ะ
“มึงหมายความว่าไง กูไม่เข้าใจที่มึงพูด”
“ครวยเอ้ย...กูพูดออกชัดขนาดนี้ เสือกโง่อีก...ต้องให้พูดไทยแปลเป็นไทยให้ฟังอีกหรือไงว่ะ...
มึงฟังไว้ให้ดี และหัดทำความเข้าใจด้วย กูจะพูดชัด ๆอีกครั้งเดียว ขืนยังแกล้งโง่อีก กูอัดมึงแน่....
กูต้องการให้มึงหลอกน้องเขา..ไปเที่ยวหอกู..กูหารกับเพื่อนเช่าเอาไว้ วันอังคารหลังจากดูหนังเสร็จ
มึงต้องชวนเค้ามาเที่ยวต่อที่หอกู เดี๋ยวกูเคลียร์พื้นที่ไว้ล่วงหน้า จากนั้นทีเหลือกูจัดการเอง
เข้าใจแล้วใช่ไหมที่นี้” โอ้!..ชีวิตผมไม่เคยเจอใครที่คิดเหี้ยได้เท่าไอ้ห่ารากนี้เลยจริง
มันคิดยืมมือผมหลอกน้องเค้ามาให้มันทำเรื่องทุเรศ ๆ ผมคงทำได้หรอก
แค่แนะนำให้รู้จักกันผมก็รู้สึกผิดมากแล้ว ถ้าน้องเค้าชอบมันหรือเป็นการสมยอมทั้งสองฝ่าย
ว่าไปอย่าง แต่นี้มันไม่ใช่วิธีล่อลวงผู้หญิงเค้ามาฟัน เพื่อสนองตัณหาของมันฝ่ายเดียว
“กูไม่ทำ...มึงขอให้กูช่วยเรื่องเหี้ยไรกูไม่ว่า แต่เรื่องนี้กูไม่ทำเด็ดขาด” ผมปฏิเสธมันไปทันที
“มึงต้องทำ..มึงไม่มีทางเลือก...กูสั่งให้มึงทำมึงต้องทำ หรือมึงจะยอมให้กูกระทืบมึงอีก”
มันใช้กำลังมาขู่ผม
“ได้..ถ้ามึงพอใจกระทืบกู แล้วกูไม่ต้องทำเรื่องอุบาทว์...บัดซบพรรณนี้ กูยอมให้มึงกระทืบ
แต่กูขอถามมึงสักคำเถ่อะ ตกลงมึงจีบน้องเค้าเนี๊ยะ มึงชอบเค้าจริงหรือเปล่าว่ะ
หรือต้องการแค่ฟันเขาทิ้ง” ผมอยากรู้จริง ๆครับ ถึงกล้าถามมันไป
“ตอนแรกกูก็ชอบอ่ะน่ะ...แต่พอคุย ๆไป กูว่าไปกับกูไม่ได้หรอก นิสัยบางอย่างกูรับไม่ได้
เอาแค่ฟันเสร็จก็จบกัน พอใจหรือยังนี่กูจริงใจนะ ถึงบอกมึงไม่ปิดบัง” แม่ง..เชื่อมันแล้วจริง ๆ
พูดมาได้หน้าตาเฉย ทำยังกะมันนิสัยดีซะจน คนอื่นไม่คู่ควรกับมันซะงั้น
“กูว่า..ไหน ๆ มึงก็ไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับน้องเค้า..กูว่ามึงเลิกเถอะ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำอะไรเหี้ย ๆ
แบบนี้เลย..มึงไม่กลัวบาปติดตัวมึงเหร่อว่ะ...น้องเค้าเป็นผู้หญิงเสียหายมากนะเว้ย คิดถึงหัวอก
พ่อแม่เค้าบ้างสิ..เค้าจะเสียใจแค่ไหนหากลูกสาวโดนหลอกไปข่มขืน มึงเองอาจเสียอนาคต
ติดคุกเอาได้นะ ถ้าเกิดพ่อแม่เค้าเอาเรื่องขึ้นมา” ผมเตือนสติมัน เพื่อมันได้คิดขึ้นมาบ้าง
“เรื่องนั้นมึงไม่ต้องห่วงกูหรอก ลองได้อยู่กับกูสองต่อสองไม่รอดกูสักราย ขี้คร้านจะเป็นฝ่าย
วิ่งตามกูต้อย ๆ กี่รายมาแล้วหล่ะที่กูเจอ แรก ๆก็เล่นองค์ทำเป็นยากซะ..พอโดนเข้าหน่อยร้องหาแต่กู
กูทิ้งมาเยอะแล้ว..ส่วนเรื่องใครจะเอาเรื่องนะ มึงตัดออกจากความคิดมึงได้เลย ลูกคุณหนูขนาดนี้
พ่อแม่คงกล้ามาประจานเอาเรื่องกับกูหรอก อย่างดีก็ปล่อยให้เรื่องมันเงียบ ลองมาแจ้งตำรวจจับกูดิ
กูจะได้ให้ขึ้นหน้าหนึ่งเสียกันไปข้างหนึ่งเลย ลูกสาวโดนกูกระแทกถึงหอ..วิ่งเร่มาหาถึงที่
จะว่าไม่สมยอมกูได้ไง ของไม่ได้อยู่หน้าแข้งหัวเข่า ถ้าไม่ถกกระโปรงอ้าขาให้กูแล้ว..
จะแยงเข้าไปได้ไงว่ะ” โอ้ย!...ไม่ไหวจะเคลียร์ ฟังความคิดมันดิ จนปัญญากับมันแล้ว
พูดไปเหมือนสีซอให้ควายฟังจริง ๆ ผมเชื่อแล้วว่าคนบางคนพูดไปก็เท่านั้น..ความคิดมันต่ำ
มันมักจะมองว่าตนเองคิดดีคิดถูกแล้ว ต่อให้ใครพูดแย้งให้เหตุผลยังไง..มันก็คงไม่ฟัง
ผมไม่อยากจะฟังเรื่องเหี้ย ๆแบบนี้อีก เลยตัดบทมันซะ
“งั้นมึงจะทำอะไร..เรื่องของมึง แต่จะให้กูช่วยกูไม่ทำ” ย้ำมันไปให้ตายผมก็ไม่มีทางทำเรื่องที่มันสั่งหรอก
นรกกินหัวผมตายเลยทีนี้
“แต่มึงต้องทำ เพราะมีมึงคนเดียวเท่านั้น ที่สามารถชวนเค้ามาได้ กูเชื่อว่าแค่มึงเอ่ยปากชวน
ขี้คร้านจะระริกระรี้ยังกะปลากระดี่ได้น้ำ วิ่งโล่ตามมึงทันทีล่ะไม่ว่า” ดูมันพูดดูถูกเพศแม่มันดิ
มันคิดได้ไงว่าคนอื่นจะเป็นอย่างที่มันพูดไปเสียหมด ผมล่ะอยากรู้จริง ๆ ไอ้แนวความคิดชั่ว ๆแบบนี้
มันได้มาจากไหน..ครอบครัวมันเป็นยังไงว่ะ ดู ๆแล้วหากตัดอคติออกจากใจให้หมด..พูดตามจริง
ไอ้เหี้ยกลมันถือเป็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเลยทีเดียว..คิ้วเข้ม..ตาคม..จมูกโด่ง..เคราครึ้ม..ผิวเข้มแบบ
แมน ๆผมยังอิจฉามันเลย เพราะผมขาวบางทำให้ดูนุ่มนิ่มไม่ค่อยแมน..ส่วนมันสูงหนา..ล้ำสมส่วน
กล้ามเนื้อแน่นตึง..สมกับวัยเจริญพันธุ์ของมันแหล่ะ กล้ามขาภายใต้กางเกงนักเรียนของมันรัดตึง..
ดูก็รู้ว่าแข็งแกร่งแค่ไหน..ไอ้ผมโดนถีบโดนเตะมาแล้ว โดนเต็ม ๆขนาดนั้นรู้รสดีว่ามันโคตรถึก
เลยเชียวล่ะ..ส่วนฐานะคงไม่ธรรมดา ไม่งั้นมันคงไม่เรียนโรงเรียนxxx ได้หรอก
ค่าเทอมก็ไม่ใช่ถูก ๆ ที่เห็น ๆมันมีเงินหม้อสาวหน้าใหญ่เลี้ยงเพื่อนได้ คงพอมีอันจะกินอะแหล่ะ...
คาดว่าน่ะ
“มึงอย่าวิจารณ์น้องเค้าเสีย ๆหาย ๆเลยว่ะ กูฟังแล้วเหมือนมึงไม่ใช่ลูกผู้ชายยังไงไม่รู้
ที่เอาผู้หญิงมานินทาลับหลัง กูขอยืนยันคำเดิมอีกครั้ง กูไม่ทำ...มึงอย่าดึงกูทำเรื่องระยำแบบนี้เลย
กูขอเถอะว่ะกล” ผมพยายามพูดกับมันดีดี เพื่อมันจะรู้สึกดีและยอมรับฟังคำแนะนำผมบ้าง
“หึ..มึงมันไอ้อ่อน..รู้จักผู้หญิงน้อยไป.. ผู้หญิงดีดีกูก็นับถือ ส่วนพวกร่าน ๆแรด ๆกูก็พูดไปตามจริง
อีกหน่อยมึงก็คงรู้เองแหล่ะ ถึงตอนนั้นพาลจะมานึกถึงคำพูดกูเอา ไว้มึงเจอกะตัวเองก่อน
อย่างน้องเกศนี่..กูบอกมึงคำเดียว..ชั่วโมงบินไม่ใช่น้อย ไม่สดซิงใสปิ๊งอย่างที่มึงคิดหรอก
กูถึงไม่รู้สึกผิดไง..จะอะไรกันนักหนา กูลงทุนเสียเวลามาร่วมสองอาทิตย์ ค่าโทรศัพท์หมดไปเท่าไหร่
กูก็ต้องถอนทุนคืนมั้งดิ..กูรับปากกับมึงก็ได้ กูขอครั้งเดียว...แล้วจะไม่วุ่นวายกับมึงอีก
แถมจะไม่ตอแยกับน้องเกศของมึงด้วย แต่ถ้าเกิดน้องเค้าติดใจกูขึ้นมา..ตามกูเอง
มึงจะมาว่ากูไม่ได้นะโว้ย! ดังนั้นมึงห้ามปฏิเสธกู” เคยเป็นไหม สุดท้ายคนที่ปวดหัวกับเป็นเราเอง
ผมกำลังเป็นอยู่..ตอนนี้รู้สึกปวดหัวตุบ ๆเข้าให้ ไม่คิดว่าจะมาเจอเหี้ยที่พูดไม่รู้เรื่องได้ขนาดนี้
“กล..กูพูดกับมึงครั้งสุดท้าย กูไม่ทำ”
“มึงไม่ทำ..พี่สาวมึงเดือดร้อนแน่”
“
ไอ้เหี้ย!..มึงว่าไงนะ..ไหนพูดใหม่ดิ” มันยกคิ้ว..ยิ้มเยาะมุมปาก ทำตาหรี่ใส่..โคตรยียวน
กวนส้นตีนสุด ๆ ถ้าใครมาเห็นหน้ามันตอนนี้ล่ะก็ อยากถีบยอดหน้าแม่งกันทุกคนแหล่ะ...
“กูหมายความตามนั้น มึงไม่ทำตามที่กูบอก กูจะให้เพื่อนกูอีกกลุ่มหนึ่ง..เอาพี่มึงไปโทรมแทน
มึงเลือกเอา..ระหว่างน้องเกศที่ไม่ใช่ญาติมึง..กับพี่สาวมึง..มึงจะเลือกปกป้องใคร
กูพูดแค่นี้..เก็บไปคิดให้ดี คืนนี้สี่ทุ่มกูโทรเอาคำตอบ” มันพูดจบเดินหันหลังกลับเข้าโรงยิมไป
แต่ผมหน้าซีดปากสั่นระริก ก่อนจะเข่าอ่อนทรุดนั่งตรงขอบฟุตบาท..แบบคนหมดแรงจะยืน
หลังจากฟังข้อเสนอสุดท้ายของมัน คุณเป็นผมคุณจะเลือกทำอย่างไร อย่าบอกว่าผมต้องไป
แจ้งความ..ต้องบอกก่อนกฎหมายสมัยนั้น..เค้าไม่รับแจ้งถ้าเหตุยังไม่เกิด แค่คาดการณ์ว่าจะเกิด..
ตำรวจจะด่ากลับคุณมาทันที เค้าจะรับแจ้งลงบันทึกประจำวันก็ต่อเมื่อมีเจ้าทุกข์ และเกิดคดีแล้วเท่านั้น
ผมควรจะเลือกทางไหนดี ที่พอจะทำให้ไม่ต้องมีใครเดือดร้อนทั้งสองฝ่าย คนหนึ่งก็พี่สาวผม
พี่คนเดียวที่ผมทั้งรักและเทิดทูน ผมไม่ยอมให้เกิดเรื่องเหี้ย ๆขึ้นกับพี่ผมเป็นแน่
แล้วอีกคนหนึ่งก็น้องร่วมสถาบัน..ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เหมือนกัน
ผมไม่เหี้ยพอที่จะส่งน้องเค้าไปขึ้นเขียงเหี้ยกลมันหรอก
ยิ่งคิดหัวจะระเบิด..แม้จะเข้มแข็งแค่ไหน แต่ใครจะรู้ดีกว่าตัวผมเองกันหล่ะ
แท้ที่จริงภายนอกที่ดูเข้มแข็งยิ้มง่าย..หัวเราะร่าเริงเป็นนิสัย แต่ภายในผมไม่ได้เป็นแบบที่เห็น
ผมมีหัวใจมีเลือดเนื้อ รู้สำนึกผิดชอบชั่วดี เมื่อถูกกดดันขนาดนี้ ผู้ชายอายุ 18 ปีตอนนั้น
เลยได้แค่เพียงก้มหน้า ปล่อยน้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทาง..มันไหลออกมาเอง ผมห้ามไม่ได้จริง ๆ
ในอกมันอึดอัด..กดดันจนแทบระเบิด ไม่รู้จะจัดการกับปัญหาตรงหน้านี้ยังไงดี..มืดตันไปหมด
ผมจะพูดจะคุยกับใครก็ไม่ได้ เพราะผมเดินมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว จะผิดก็ผิดที่ผมเอง..
ดันเล่นตามเกมส์ของไอ้กลมันตั้งแต่ต้น..ยอมรับสมอ้างเป็นเพื่อนกัน..สร้างภาพให้มันในสายตาคนอื่น
ว่าเป็นเพื่อนสนิทผม พอถึงวันนี้จะไปพูดให้ใครฟังว่ามันเหี้ย และบังคับผมให้ทำเรื่องเหี้ย
คิดหรือว่าพูดไปใครเขาจะเชื่อ..ดีไม่ดีอาจว่าผมสร้างเรื่องมาโกหก
หลักฐานอะไรล่ะจะยืนยันถึงความชั่วช้าของไอ้กลมัน ในเมื่อทุกอย่างมันยังเป็นเพียงแค่ความคิด
มิได้มีการกระทำเป็นรูปธรรม..จนก่อความเสียหายขึ้นมาแล้วเมื่อไหร่
ไหล่สั่นสะท้าน..น้ำตาไหลเป็นทางย้อยลงเสื้อกีฬาชุ่มไปหมด หลุดสะอื้นเบา ๆ ได้ยินเพียงคนเดียว
จมจ่อมกับความมืดริมฟุตบาทปราศจากผู้คน ผมปวดใจ อึดอัด อัดอั้น ทรมานเกิดคำบรรยาย
เพื่อนที่ดีของผมที่สุดในตอนนี้คือน้ำตา มันไหลต่อเนื่องไม่ขาดสาย....
“
อึก..ฮือๆๆ..อึกๆๆ!...” พยายามอั้นเสียงสะอื่นไว้เต็มที่..ลูกผู้ชายนายวี ต้องมานั่งร้องไห้
เพราะจนปัญญา...กับปัญหาที่รุมเร้าเข้ามาอยู่นี่ ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็ขัดกับมโนธรรม ศีลธรรม
ความดีงามทั้งหลายทั้งปวงที่มีอยู่ทั้งสิ้น แล้วผมต้องทำยังไงกับทางเลือกเพียงแค่สองทาง
ไม่มีแล้วหรือ..ทางไหนก็ได้ที่ไม่ใช่แบบนี้...สวรรค์มีตาช่วยชี้แนะผมหน่อย....ผมต้องทำยังไง..
เป็นไปได้..เป็นผมแทนได้ไหม..ที่จะต้องเจอกับความเลวร้ายระยำตำบอนซะเอง...
โดยไม่ต้องให้ใครมาเดือดร้อน..มาเจอความบัดซบเหล่านี้..
ผมขอตั้งจิตกุศลที่มี ขอหนทางที่ดีให้ผมด้วย.......ผมกราบวิงวอนล่ะครับ..หากกรรมดีที่ผมมีมา
ขอให้เกิดปัญญา..นำหนทางที่ดีมาแก้ไขปัญหาผมที.....สาธุ...????????????
อึก...ฮือๆๆๆ...น้องวีของเรา...โอ้ย..ปวดตับ... 
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
