Part 54
..เท้าเสต็ปเทพ...
.
.
.
.
.
แล้วนกหวีดกรรมการ..ก็เริ่มการแข่งขันขึ้น จั๊มบอลกลางสนาม..ไอ้พี่บอมย์ทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิม
ปัดบอลให้ไอ้พี่โต๋รับลูกไว้ ไอ้พี่พรตพยายามสกัดบังหน้าบังหลัง มันเลยส่งบอลไปให้ไอ้พี่สันต์..
ที่วิ่งออกมารับลูก..ก่อนจะโยนกลับคืนให้ไอ้พี่บอมย์..ที่อาศัยรูปร่างสูงใหญ่..ฝ่าวงล้อมเข้าไป
ในเขตหัวกระโหลก จัดการชู๊ดลูกพร้อมได้ฟาวน์..เพราะไอ้พี่เทคปัดโดนข้อมือมัน
แต่ลูกหลุดลงห่วงไปแล้ว
การทำฟาวน์ครั้งนี้ทำให้ไอ้พี่บอมย์ได้ชู๊ตลูกโทษสองลูก เพราะเจตนาฟาวน์ในจังหวะที่คู่แข่งขึ้นชู๊ด
ทำคะแนนกลางอากาศ เสียงเชียร์ของสีแดงสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับเพลงเชียร์ที่ปลุกใจนักกีฬา
คึกคักได้อีก ลูกโทษไอ้พี่บอมย์ไม่ทำให้ใครผิดหวัง สองลูกสองคะแนนรวมชู๊ตลงด้วย
สีแดงสตาร์ทนำไปก่อน 4 แต้มรวด ถือเป็นการเปิดเกมส์ที่ดี
สีน้ำเงินเป็นฝ่ายส่งลูกจากเส้นหลัง เป็นดังที่คิดไว้..พวกมันอ่านไอ้พี่กาน เพราะตัวกันเป็นไอ้พี่สันต์
คิดว่าบ่อน้ำมันสีกู ตามแผนไอ้พี่สันต์พัวพันไม่ให้มันเล่นลูกสูง บีบไม่ให้มีจังหวะเรย์อัพ
ถึงแม้ไอ้พี่สัตน์ไม่สามารถฉกเอาลูกจากไอ้พี่กานได้..เพราะคล่องตัวและเร็วกว่ามาก
แต่ให้เล่นพัวพันตามที่วางแผนเอาไว้..กับทำได้ไม่เลว ไอ้พี่กานหันมาเล่นใต้แป้น
หมือนที่ไอ้พี่โต๋เดาไม่ผิด ซึ่งไม่ใช่แนวถนัดของไอ้พี่กานมัน แต่ถ้าตัวประกบช้ากว่า..ก็ไม่ใช่เรื่องยาก
ถ้าจะเล่น...กลับง่ายกว่าเล่นอย่างที่ถนัดเสียอีก
แต่มันลืมคิดไปข้อ..พวกกูซ้อนแผนถึงสามชั้นกันไว้แล้ว พอจังหวะมันกระเตงเข้าใต้แป้น..
หนีประกบไอ้พี่สันต์ ขึ้นลอยตัวยัดลูงลงห่วง..โดยใช้มือเดียวส่งจากใต้แป้น
กูรีบพุ่งตัวปัดลูกบนมือมัน..กระเด็นไปทางไอ้พี่โต๋ที่รอรับอยู่ก่อนแล้ว
แผนที่พวกกูเล่นทำเอาพวกมันอึ้งกันเป็นแถว คงไม่คิดว่าลูกบาสในมือที่กำลังจะยัดลงห่วง..
จะถูกฉกไปต่อหน้าต่อตา ไอ้พี่โต๋มันส่งลูกย้อนกลับให้ไอ้พี่บอมย์ ที่ใช้ตัวบังรับเอาไว้อย่างแม่นยำ
ก่อนจะเลี้ยงหลบไอ้พี่เทคที่ขวางอยู่..ดีดขึ้นหน้าแป้น ทำท่าชู๊ดหลอก..แต่กลับพลิกข้อมือ
ส่งลูกให้ไอ้พี่วัด..ซึ่งมีไอ้พี่นุประกบอยู่ ไอ้พี่วัดรับลูกได้ไม่รอช้า..ขยับหลอกไอ้พี่นุสองที่..
ก่อนจะเอี่ยวตัวชู๊ตลูกลงห่วงไปทำสกอร์อีก 2 คะแนนติดต่อกัน ทำให้สีแดงแต้มหนีไปเป็น 6 ต่อ 0
พี่เลี้ยงสีน้ำเงินกดกริ่งขอเวลานอกทันที
“กรี๊งงงง!!!!.” กรรมการเป่าให้เวลานอก ซึ่งขอได้เพียงครั้งเดียวต่อเกมส์..เกมส์เล่นไม่ถึงห้านาที
สีน้ำเงินขอใช้สิทธิ์นั่นแล้ว..กองเชียร์ยังเชียร์กันกระหน่ำ ทั้งเสียงกลอง..ทั้งลีดเดอร์
ออกมาเต้นประกอบเพลง..ช่วงพักเวลานอกในสนามกันเกือบทุกสี สร้างสีสรรค์ให้การแข่งขัน
สนุกขึ้นเป็นเท่าตัว พวกกูกลับที่พักข้างสนาม..ฝ่ายสวัสดิการส่งน้ำ..ส่งผ้าเช็ดเหงื่อยื่นให้วุ่น
โดยไอ้พี่บอยประธานสีบอกให้นักกีฬาตัวสำรอง พัดโบกให้ลมเป่าพวกกูไปด้วย
“ดี..ดี..ทุกคนทำได้ดีมากว่ะ!..โต๋..พวกเราเปิดนำไปแล้ว 6 คะแนน..ถือว่าเล่นได้สวย
สีไอ้พรตถึงกะขอเวลานอกเลยเว้ย” ไอ้พี่บอย เอ่ยปากชมขึ้นมา
“อย่าเพิ่งดีใจ มันขอเวลานอกครั้งนี้ คิดว่าปรับแผนมาแน่ มันอ่านออกแล้วว่า..
เราวางตัวเล่นหลบมัน..เกิดมันวางตัวใหม่ เราจะเล่นลำบาก..ถ้าเป็นแบบนั้น
เราจะเสียเปรียบเพราะตัวเล่นของมัน..จะฟรีที่ไอ้ชัด ส่วนตะเกียงจะถูกไอ้กานประกบ
เหมือนตอนซ้อมทันที วัดรูปร่างส่วนสูงตะเกียงเสียเปรียบกว่าเยอะ ถึงจะไวและแม่นในการชู๊ดก็ตาม
อย่าลืมว่า..หากไม่มีโอกาสได้ครองบอล..เพราะไอ้กานบังไว้มิด เพื่อนส่งให้ลำบาก
โอกาสทำแต้มก็จะไม่มี ที่นี้เราจะเสียเปรียบพวกมันทันที” ไอ้พี่โต๋มันอธิบาย ทุกคนพยักหน้ากันงึก ๆ
เข้าใจสิ่งที่มันพูด ก่อนที่ไอ้พี่บอมย์จะถามขึ้นมา
“รู้อย่างนี้แล้ว มึงจะแก้เกมส์ยังไง” คิ้วมันผูกโบว์ทันที..เหมือนนึกวิธีอยู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า
“ลำบากตรงอุดจุดอ่อนได้ไม่เต็มที่ มึงหลอกเอาฟาวน์จากไอ้เทคได้ป่าวล่ะ..เหมือนที่มึงทำน่ะ
ส่วนกูจะพยายามเข้ารุก..ให้ได้มากที่สุด กูกลัวส่งลูกให้ตะเกียงเล่น แล้วไอ้ห่ากาน..
มันเข้าแท็คแรงขึ้นมา..ตะเกียงจะเจ็บตัว เพราะตัวเล็กกว่าใครเพื่อน” อ่านะ!..ฟังมันพูดมา
กลายเป็นว่าปัญหาหนักคือกูซะงั้น..มันไม่กล้าส่งลูกให้ คงกลัวกูครองบอล..แล้วเกิดปะทะขึ้น
จะทำให้เจ็บตัว กีฬาประเภทนี้ย่อมมีอยู่แล้วที่จะมีกระแทกกันแรง ๆ ไม่เหมือนกีฬาที่มีตาข่ายกั้นขวาง
อย่างตะกร้อไม่ต้องกลัวบาดเจ็บจากคู่แข่ง ถ้าจะเจ็บตัวก็มาจากเล่นพลาดเอง เช่นข้อเท้าพลิกเป็นต้น
กูเข้าใจมึงแล้วแหล่ะ..ว่ามึงกังวลอะไร
“ไม่ต้องพะวงเล่นตามแผนเถ่อะ ส่งลูกมาได้เลย...ถ้าชวนกันมาเล่นแล้วไว้ใจกันดิ งั้นจะชวนทำไม
ให้ตัวสำรองเล่นแทนไม่ดีกว่าเหร่อ” กูพูดไปแหล่ะ...ชิ..ไม่รู้จักไอ้ตะเกียงซะแล้ว ยังไม่ได้แสดงเท้า
เสต็ปเทพหรอก ถึงได้สบประมาทกันขนาดนี้น่ะ รู้หรอกว่าห่วง..แต่โทษทีเห่อะ! กูลูกผู้ชาย
อกสามศอก ไม่ได้อ่อนแออย่างที่มึงคิดกัน...นึกแล้วชักฉุนอ่า..
“นั่นดิโต๋...กูว่าปล่อยน้องเค้าเต็มที่ไปเลย หากมึงกังวลจะพาลทำให้เล่นยากขึ้นนะโว้ย!...
ยิ่งตัวเราเป็นรองพวกแม่งอยู่ด้วย” ไอ้พี่บอย..พูดขึ้นมา ดีมากจัดไปสมกับเป็นประธานสี
ประโยชน์ส่วนรวมต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัว ไอ้พี่โต๋มันมองหน้ากูเหมือนขอความมั่นใจประมาณนั้น
กูยักหน้าให้มัน..เป็นอันรู้กันว่าไม่ต้องห่วง แค่นี้จิ๊บ ๆเดี๋ยวจะออกเสต็ปเทพให้ดู
แล้วกรรมการก็เป่านกหวีดหมดเวลาพัก เรียกนักกีฬาลงสนาม
“ดูแลตัวเองด้วย อย่าเล่นเสี่ยงมากถ้าไม่จำเป็น” มีกระซิบบอกกูอีก กูแม่งหัวใจพองคับอกเลยวุ้ย!
รู้ว่ามันห่วงขนาดนี้ก็โอเคแล้ว เลยหันไปยิ้มให้มันซะหวานหยด พร้อมยิบตาวิ้ง ๆส่งให้อีกที
ทำเอามันหน้าแดงหูแดงเถือกขึ้นทันที คงไม่เคยเห็นไอ้ตะเกียงโหมดนี้อ่ะดิ...
ห่า..ห่า..ห่า..น่ารักโครต..แฟนใครว่ะ?...หวาย..เขินแล้วยังหล่อสาดดดดได้อีก....เยส!
พอเข้าประจำตำแหน่ง..เป็นตามที่คาดไว้ พวกแม่งปรับตำแหน่งใหม่ลงมา ไอ้พี่กานมาประกบกู
ไอ้พี่ชัดประกบไอ้พี่สันต์..ไอ้พี่นุประกบไอ้พี่วัด คงคิดกันมาแล้วเล่นแบบนี้ พวกกูต้องลำบากแน่ ๆ
เพราะบล๊อคตัวฟรีฝั่งกูไว้ได้ ไอ้พี่ชัดมันจะเล่นสบายขึ้นมาก ไอ้พี่สันต์กระดูกคนละเบอร์กะมัน
เมื่อจัดมาแบบนี้..ก่อนเสียงนกหวีดจะเป่าให้เริ่มเล่นบอลจากเส้นหลัง สีมันได้ครองบอล
กูเลยเดินไปกระซิบได้พี่โต๋ว่า
“พี่..เน้นบอลที่ตะเกียงนะ..ไว้ใจได้โอเคไหม...เดี๋ยวตะเกียงลุยเอง” มันมองกูแบบกึ่ง ๆมีคำถาม
กูเลยจ้องตาแม่งเลย..ให้รู้ว่ากูพูดจริง มันถึงยอมยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปส่งซิกไอ้พี่บอมย์ให้รู้
แผนการเล่น..เพื่อบอกต่อกันไป ไอ้พี่บอมย์มองหน้ากูแบบประมาณ..เอาจริงดิ...กูเลยยิ้มตอบมันไป
ให้แม่งมั่นใจว่ากูทำได้ มันถึงยอมยักหน้าตกลงตามนี้
เสียงนกหวีดดังขึ้น..ไอ้พี่นุส่งบอลให้ไอ้พี่พรต เลี้ยงลูกหลอกฉีกหลบไอ้พี่โต๋..แต่ไปไม่ได้
ไอ้พี่โต๋แม่งดักทางไว้หมด มันตัดสินใจคืนหลังให้ไอ้พี่เทค ซึ่งไอ้พี่บอมย์เข้าไปบล๊อคทันทีเหมือนกัน
ไอ้พี่ชัดวิ่งขึ้นหน้าไอ้พี่สันต์ตามตลอด ไอ้พี่เทคจัดการขว้างลูกโยนไกลไปให้มัน
มันรับก่อนจะเรย์อัพดั้งยัดห่วงลงไปอย่างสวยงาม ตีไข่แตกตามขึ้นมา 6 ต่อ 2 คะแนน
ไอ้พี่สันต์ไม่สามารถสกัดอยู่ ก็อย่างที่บอกกระดูกคนละเบอร์ เมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้องบังคับให้มัน
เล่นตามเกมส์เราให้ได้
เปลี่ยนเป็นสีกูครองบอล..ส่งจากเส้นหลัง ไอ้พี่วัดส่งลูกให้ไอ้พี่โต๋ มันเลี้ยงหลอกล่อไอ้พี่พรตไปมา
โดยให้สัญญาณพวกกูขึ้นหน้าไป..ก่อนมันจะส่งบอลให้ไอ้พี่บอมย์ ไอ้พี่บอมย์เลี้ยงหลบไอ้พี่เทค
ก้าวขาเตรียมวิ่งพาบอลขึ้นแดนหน้า แต่ถูกไอ้พี่ชัดเข้าบล๊อคกั้นขวางเอาไว้ ไอ้พี่เทคเข้ารุมอีกคน
กลายเป็นสองรุมหนึ่ง..ต่อให้ควายอย่างไอ้พี่บอมย์ก็เล่นลำบาก เมื่อเจอพวกหุ่นน้อง ๆควาย..
เข้ารุมสองแบบนี้ ก่อนที่มันจะพลาดเสียการครองบอล ตัดสินใจส่งลูกให้ไอ้พี่สันต์
ซึ่งยืนรออยู่เพราะตัวบล๊อก..คือไอ้พี่ชัดมารุมไอ้พี่บอมย์ตรงนี้ รับบอลได้กำลังจะเลี้ยงเข้าเขตรุก
กลับถูกไอ้พี่ชัดที่วกมาด้านหลัง..ยื่นมือปัดลูกเอาไปครองเฉยเลย ไอ้พี่สันต์หน้าเสียยกมือขอโทษกับทีม
พวกกูรีบถอยลงไปตั้งรับทันที เพราะพวกมันเป็นฝ่ายได้บอลไปครองแล้ว
พวกแม่งเร่งจังหวะเล่นเร็วทันที อาศัยไอ้พี่ชัดสปรี๊ดขึ้นหน้า ไอ้พี่โต๋ตัดสินใจเข้าขวางป้องกัน
แนวรุกไว้ก่อน..กลายเป็นเข้าทางมัน..เพราะมันแค่หลอก แต่ส่งบอลให้ไอ้พี่พรตที่ขาดคนสกัด..
รับลูกแล้วจั๊มสองขาปล่อยลูกลงห่วงไปนอกกรอบสามคะแนน ทำให้พวกมันตีตื้นขึ้นมา
เป็น 6 ต่อ 5 คะแนน
กูเลยบอกให้ไอ้พี่วัด..ที่กำลังส่งบอลจากเส้นหลัง..ส่งให้กูเลย กูรับลูกเลี้ยงขึ้นแดนหน้า
ไอ้พี่กานเข้ามาสกัดทันที โทษที..คงหยุดกูอยู่หรอก เพราะกูสลับเท้าใช้เสต็ปฟุตเวิร์ค
มวยลานนาคาดเชือก..เลี้ยงลูกหลบออก โดยที่มันเองยังตะลึง..กับความเร็วของเสต็ปเท้า
บวกทักษะตัวอ่อนไทเก็ก..ทำให้กูสามารถลื่นไหล..ไปพร้อมกับลูกบาส ขึ้นเรย์อัพยัดลูกลงห่วงไป
ท่ามกลางสายตาอึ้งของพวกมันที่ได้แต่มองตาค้าง เข้าสกัดกูไม่ทันกันสักกะคน
เห่อะ..ๆๆๆๆ...คงสกัดกูได้หรอก เพราะมันไม่รู้ว่ากูจะไปทางไหน ตัวกับเท้ากูมันไปคนละทาง
จับทางกูไม่ใช่เรื่องง่าย..พอจำกันได้ไหม..เสต็ปเท้าคล้ายหมัดเมา..ตัวเอียงไปทางแต่เท้าก้าวไปทาง
ดูยากเพราะมันเร็ว ไม่ได้ยืดยาดเชื่องช้าเหมือนมัดเมา ไอ้พี่โต๋โดนกูอัดจนน่วมมาแล้ว
..นึกออกแล้วดิ...หากมองเท้าจะงง..มองตัว..ก็จะถูกหลอก นี่แหล่ะ..คือปัญหาที่พวกมันสกัดกูไม่อยู่....
กองเชียร์สีแดงกรี๊ดด!..กันกระจายที่สกอร์ขึ้นมาเป็น 8 ต่อ 5 กลับมานำอีกสามแต้ม
แต่พวกมันก็ทำแต้มตามอย่างต่อเนื่อง คะแนนส่วนใหญ่ของมันมักเจาะจุดอ่อนทีมกู
ไอ้พี่สันต์กับไอ้พี่วัด..ที่ต้านไอ้พี่ชัดมันไม่ไหว ช่องโหว่ตรงนี้อยากที่จะอุดไว้ได้
พวกมันเองไม่ต่างกัน..ไม่มีหนทางแก้เสต็ปเท้ากูเหมือนกัน กูก็หลอกล่อ..ส่งลูกให้ไอ้พี่โต๋ทำแต้มบ้าง
ไอ้พี่บอมย์บ้าง..ไอ้พี่สันต์บ้าง บางครั้งยังส่งให้ไอ้พี่วัดมันทำด้วยก็มี นักกีฬาสีกูมีกำลังใจเล่นขึ้นมาก
ถึงทีมเราจะมีจุดบอด..แต่เกมส์รุกเราก็ทำได้ไม่พลาด คู่แข่งไม่สามารถสกัดการครองบอล
ของเราเหมือนกัน
เล่นผลัดกันทำคะแนนไปมา แต่สีกูได้เปรียบนำอยู่ 4 แต้ม หากเล่นไปเรื่อย ๆจนหมดเวลา
ก็ไม่ต้องกลัวพวกกูจะแพ้ หมดเวลาครึ่งแรก..คะแนนอยู่ที่ 56 ต่อ 52 สีกูเริ่มมั่นใจกูเต็มที่
ไม่กังวลเหมือนตอนแรกแล้ว คงรู้แล้วสิว่า..ใครก็ไม่สามารถเข้ามาสกัดแย่งลูก..หรือจะปะทะ
กูแรง ๆได้แน่ ๆ เอาพวกมันหัวหมุนไปไม่เป็นเหมือนกัน
พวกเรานั่งพักครึ่ง จู่ ๆรุ่นพี่ม.6 โดนเข้ามาหาไอ้พี่โต๋ เรียกมันออกไปยืนคุยไม่ไกลจากที่พักนัก
คุยไรกันกูไม่รู้ได้..อยากรู้อยู่หรอก เห็นมองมาทางกูบ่อยๆคงมีกูเอี่ยวอยู่ในเรื่องที่พวกแม่งคุยกันอยู่ชัวร์
แต่เผอิญกูไม่เทพถึงขนาดมีหูทิพย์ เอาเป็นว่าหากเกี่ยวกับกู เดี๋ยวไอ้พี่โต๋มันคงมาบอกให้รู้เองแหล่ะ
ตอนนี้ขี้เกียจใส่ใจ แล้วเสียงเจ็พี่กิ๊ปก็ตะเบ่งเรียกกูอยู่บนอัศจรรย์ด้านหลังกูนี่
“น้องตะเกียง...ตะเกียงงงง!!!...ไอ้ยินเจ๊เรียกไหมมมม!!!.” กูว่าเสียงเพลงเชียร์ดังแล้วนะ
เจอเสียงแปดเก้าหลอดของเจ๊แกเข้าให้ แหลมผ่าเสียงเชียร์ชัดเต็มสองหูเลยกู
ไอ้ครั้นจะตะโกนตอบแก...ว่ากูได้ยินที่แกเรียกแล้ว ยอมรับไม่สามารถเท่า..หลอดคอแตกกันพอดี
ไว้ฝึกสิงห์โตคำรามก่อน คงสามารถตะโกนฝ่าเสียงเชียร์ได้อยู่หรอก วิธีง่าย ๆกูยกมือชี้เข้าหาตัวเอง
ว่าแกเรียกกูไม แกเห็นกูมองพร้อมชี้นิ้วใส่ตัว..รีบตะโกนบอกทันที
“หนู..แข่งเสร็จอย่าเพิ่งรีบไปไหนนะ เจ๊ขอประชุมก่อน เรื่องขบวนพาเหรดพรุ่งนี้....แข่งเสร็จ
อยู่ประชุมด้วย...เข้าใจป่าว? ฝากบอกโตโต๋อีกคน.. โอเค.แค่นี้แหล่ะ” กูพยักหน้าให้แกไป.ว่ารู้แล้ว
แกจึงหันไปเย้ว ๆร้องเล่นเต้นกะกองเชียร์ของแกต่อทันที
สักครู่ไอ้พี่โต๋..เดินกลับเข้ามา กูเลยบอกมันเรื่องที่เจ็กิ๊ปแกฝากไว้ตะกี้
“พี่ ๆ..เจ็กิ๊ปแกบอกว่า..แข่งเสร็จอย่าเพิ่งไปไหน อยู่ประชุมเรื่องพาเหรดพรุ่งนี้กับแกก่อนอ่า”
มันมองหน้ากู..ก่อนจะยักหน้าเข้าใจ แล้วพูดขึ้นมาว่า
“ตะเกียง...ตะกี้พี่จักร..ประธานนักเรียนแกมาบอกว่า หลังกินข้าวเที่ยงแล้วให้ไปพบผอ.
ที่ห้องผู้อำนวยการด้วยนะ” หือ...ทำไมผอ.ถึงให้กูไปพบว่ะ!
“อะไรพี่..ทำไมผอ.ให้ไปพบล่ะ..เรียกตะเกียงคนเดียวเหร่อ?” กูถามมันไปแหล่ะ
“ไม่หรอก...ผอ.ให้พี่..ตะเกียง..ไอ้บอมย์..ไปด้วยกัน..ไม่ได้เรียกตะเกียงคนเดียวหรอก”
มันบอก...ค่อยยังชั่ว...นึกว่าเรียกกูคนเดียว คงมีอะไรสักอย่าง ไม่เป็นไร..เดี๋ยวไปคงรู้แหล่ะ..
เรียกไปทำไม............
กรรมการเป่านกหวีด..เรียกนักกีฬาลงสนามครึ่งหลัง พวกเปลี่ยนแดนสีกูตอนนี้อยู่ฝั่งซ้าย
ชู๊ดแป้นขวาแทน..สลับข้างกัน กรรมการส่งลูกให้สีกูเริ่มเล่นจากเส้นหลัง ไอ้พี่วัดรับหน้าที่
พอกรรมการเป่านกหวีดให้สัญญาณเริ่มเล่น มันส่งลูกให้ไอ้พี่โต๋..เลี้ยงขยับขึ้นหน้า ทางฝั่งสีน้ำเงิน
ถอยตั้งโซนรับเต็มพื้นที่ ไอ้พี่พรตทำหน้าที่เข้าสกัดไอ้พี่โต๋ ที่พยายามครองบอลหาช่องเข้าทำสกอร์
แต่ยังไม่เห็นช่องว่าง..กูเลยฉีกหลบไอ้พี่กานเข้าไปรอลูกจากไอ้พี่โต๋มัน..ริมเส้นฝั่งซ้าย
มันตั้งท่าจะส่งลูกให้กู ยังไม่ทันส่งไอ้พี่เทคเข้าไปกระแทกทำฟาวน์ขึ้นทันที
“พลั๊ก!..” ลูกหลุดมือ..ตัวไอ้พี่โต๋กระเด็นเสียหลัก เซไถลไปหลายก้าว แต่มันไม่ยักล้มแห๊ะ....
กลับประคองตัวไว้ได้อีก เห็นหัวคะมำเซไปขนาดนั้น..เป็นคนอื่นล้มหัวทิ่มไปแล้ว แรงกระแทก
เข้ามาเต็ม ๆ ไม่ใช่เบา ๆซะด้วย...ไอ้พี่เทคตามเข้าไปยกมือขอโทษขอโพย เหมือนไม่เจตนา
กรรมการไม่ให้ลูกโทษ..แต่ให้สีกูส่งลูกเส้นข้างแทน เพราะถือว่าฟาวน์ปกติต้องรอให้ฟาวน์ทีม
ครบห้าครั้งก่อน..ถึงจะได้ลูกโทษ ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ไอ้พี่เทคทำฟาวน์ ครั้งแรกทำฟาวน์
ไอ้พี่บอมย์..ที่ได้ลูกโทษตอนจังหวะลอยตัวทำแต้มจึงได้ลูกโทษ ไอ้พี่บอมย์เดินเข้ามาตบไหล่ไอ้พี่โต๋
พร้อมพูดให้พอได้ยินกันว่า
“ระวังหน่อยเว้ย!..มึง...กูว่าครึ่งหลังพวกแม่งกะเล่นแรงว่ะ!..เจตนาทำฟาวน์เบรคเกมส์รุกเราแน่ ๆ
...ไงเซฟตัวเองหน่อยนะโว้ย!..บ่ายมีชิงตะกร้ออีก” ไอ้พี่โต๋..มันยักหน้าเข้าใจที่ไอ้พี่บอมย์มันเตือน
เอาว่ะ!..พวกแม่งเริ่มจะประทะแรงแล้ว กูต้องปิดสกอร์ให้จบเร็วที่สุด จะมัวให้ห่างแค่สี่แต้มคงไม่ได้แล้ว
ไม่งั้นอาจใครไม่ใครได้เจ็บตัวกันแน่ ๆยิ่งเป็นการแข่งในสนามแบบนี้ จะโทษใครก็ไม่ได้..
เล่นแรงมากโทษเต็มที่โดนใบแดงไล่ออกสนาม ถึงไงตัวสำรองก็ลงมาแทนได้อยู่ดี
แต่คนของเราเจ็บตัวฟรี จะเสียโอกาสแข่งกีฬาอื่นเอาได้.....................
และก็เป็นดังคาด..พวกแม่งเล่นเข้ากระแทกเล่นกันแรงขึ้น จังหวะบางจังหวะยอมทำฟาวน์แบบเจตนา
ตั้งใจฟาวน์สุด ๆ เพื่อเบรคเกมส์รุกสีกู นับรวม ๆตอนนี้สีน้ำเงินทำฟาวน์ทีมครบห้าครั้งแล้ว
เสียลูกโทษให้สีกู 2 ลูก ซึ่งสีกูมอบหน้าที่สังหารให้กูจัดการ ความจริงแล้วไอ้พี่โต๋
หรือไอ้พี่บอมย์มันก็ชู๊ดได้ แต่มันให้เหตุผลว่า..ให้กูแหล่ะดีแล้ว..พวกมันจะคอยระวังหลังให้
พลาดขึ้นมาจะได้มีตัวประทะคอยรีบราวน์แย่งลูก เพราะพวกมันตัวโตกว่ากูเยอะ
สรุปไม่มีโอกาสรีบราวน์ ไอ้ตะเกียงสังหารสองแต้มรวด ไม่แม้แต่จะแตะขอบห่วงด้วยซ้ำ
ตอนนี้คะแนนเบียดกันที่ 95 ต่อ 92 พวกกูนำอยู่สามแต้ม ดูเวลาเหลือไม่ถึง 2 นาที
สีน้ำเงินได้ครองลูกส่งจากเส้นหลัง..พวกมันตั้งโซนบุก ในขณะที่เข็มนาทีเดินไปเรื่อย ๆ
บีบหัวใจกองเชียร์กันทั้งสนาม..หากพวกมันทำสองแต้ม..สีกูก็จะชนะ แต่ถ้าพวกมันชู๊ดไกลสามคะแนน
ก็เสมอต้องส่งตัวแทนแข่งชู๊ดลูกโทษ..เหมือนเกมส์ฟุตบอล ตอนนี้โอกาสที่พวกมันจะพลิกกลับมา
เอาชนะมีแค่ 50 กับ 50 เท่านั้น ขืนชักช้าพวกมันยิ่งเสียเวลา บีบคั้นกันสุด ๆ ทั้งกองเชียร์
ทั้งคนดูในสนาม..ต่างเชียร์กันสนั่น บางคนนั่งไม่ติดต้องลุกขึ้นยืนลุ้นกันตัวโก่ง
ไอ้พี่โต๋ส่งสัญญาณ ให้ประกบดึงเวลาไว้..อย่าให้พวกมันเล่นลูกนอกกรอบ..เก็บสามคะแนน
เป็นอันขาด..ถ้าต้องตัดสินชู๊ดลูกโทษ พวกกูเสียเปรียบตัวพวกมันแน่นอน เพราะดูไอ้พี่สันต์
กับไอ้พี่วัดสีกูแล้ว คาดว่าถ้าได้รับความกดดันแข่งชู๊ดลูกโทษ โอกาศพลาดมีมากเลยทีเดียว
พวกมันเลี้ยงลูกส่งกันกลับไปกลับมา หลอกล่อให้พวกกูไล่ตามบอล ก่อนที่จะตัดสินใจส่งไปให้ไอ้พี่ชัด
ที่ยืนนอกกรอบสามแต้ม คงกะชู๊ดสามคะแนนแน่นอน ไอ้พี่บอมย์อ่านมันไว้ก่อนแล้ว.. จึงเอาตัวเข้าไป
ช่วยไอ้พี่สันต์บังบอลไว้อีกคน ตัวมันใหญ่ทำให้ไอ้พี่ชัดไม่สามารถเล่นลูกนี้ไอ้..มันพลิกแผน
ส่งลูกกลับมาให้ไอ้พี่เทค ที่ยืนรอบอลในเขตหัวกะโหลกอยู่เช่นกัน เพราะไม่มีไอ้พี่บอมย์คอยกันมัน..
ด้วยไปช่วยบังบอลไอ้พี่ชัดไว้..ไอ้พี่เทคจึงว่าง กูเห็นดังนั้น..ตัดสินใจขยับเท้าตามเสต็ปเทพ
เข้าไปขวาง มันรู้ตัว..ถ้าต้องประทะกับกูอาจเสียโอกาสเปิดเกมส์รุกแน่ ๆ รีบชิ่งหนี..
เรย์อัพลอยตัวขึ้นชู๊ดทำแต้มทันที..จังหวะมันจะชู๊ด ไอ้พี่วัดสีกูที่อยู่ใกล้แป้นที่สุดลอยตัวตามขึ้นไป
สกัดมันไว้ มันไม่หลบ..กลับปล่อยให้ไอ้พี่วัดกระแทกมัน...จังหวะยัดลูกลงห่วงพอดิบพอดี
ตัวมันกระเด็นลงมากองกับพื้น กรรมการเป่าฟาวน์ทันที สีกูเสียฟาวน์โดนลูกโทษสองลูก
ขณะนี้คะแนนอยู่ที่ 95 ต่อ 94 เพราะลูกมันชู๊ดลงได้สองคะแนน แถมได้ลูกโทษอีก 2 ลูก
ไม่ต้องถามหากมันชู๊ตลงทั้งสองลูก สีมันจะกลับมานำสีกูทันที 95 ต่อ 96 ไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่บอมย์
ทุกคนเริ่มหน้านิ่ง..คิดว่าคงกดดันไม่น้อย ยิ่งไอ้หล่อเทพ..มันนิ่งได้อีก ก่อนที่กรรมการจะให้บอล
เตรียมส่งให้ไอ้พี่เทคสังหาร ไอ้พี่โต๋เดินเข้าไปคุยกับไอ้พี่บอมย์กันสองคน กูเอง..ไม่คิดว่าเกมส์
จะพลิกสถานการณ์เป็นแบบนี้ สีพวกมันกลับหน้าตายิ้มแย้ม..ยักคิ้วให้กันเหมือนรู้มาก่อนซะงั้น
แสดงว่าพวกกูหลงกลพวกมันเต็ม ๆคิดว่าพวกมันจะทำสามแต้มเพื่อตีเสมอ เพื่อหวังผลแข่งชู๊ดลูกโทษ
ซึ่งตัวนักกีฬาสีมันได้เปรียบเต็มประตู แต่พวกมันกลับไม่ทำแค่หลอกจะทำเท่านั้น
มันกลับชู๊ดเอาฟาวน์เพื่อจะได้ลูกโทษ เหมือนตอนไอ้พี่บอมย์เปิดเกมส์ช่วงแรก
กูดูเวลา..กรรมการชูป้ายหมดเวลา แต่ยกป้ายต่อเวลานอก 2 นาที เป็นเพราะครึ่งหลังเล่นตุกติก
ทำฟาวน์กันเยอะ..ทำให้เสียวลาไม่น้อย กรรมการจึงต่อเวลานอก 2 นาที ตอนนี้โอกาสเป็นของ
พวกมัน..ในขณะสีกูกลับมาเป็นฝ่ายเสียเปรียบเต็ม ๆ มันมีโอกาสแก้ตัวถึงสองครั้ง ต่อให้ชู๊ดลงลูกเดียว
มันก็เสมอ..แถมมีโอกาส วัดกันที่ลูกโทษเพื่อตัดสินอีกครั้ง
แต่ถ้าชู๊ดลงทั้งสองลูก..มันลอยลำชัยชนะอยู่ในมือแล้วเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ คำนวนเวลาดูชู๊ตลงสองลูก
คงเหลือเวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ น่าจะมีเหลือประมาณสี่สิบวิ ต่อให้สีกูครองบอลเลี้ยงจนมาถึงแป้น
กว่าจะผ่านด่านสกัดของสีมัน..คงหมดเวลากันพอดี ไม่เหลือให้เปิดเกมส์รุกได้ชู๊ดทำแต้มหรอก
นอกเสียจากภาวนาไม่ให้มันชู๊ตลูกโทษลงทั้งสองลูก แต่ปาฏิหาริย์เท่านั้นถึงจะช่วยได้
ไอ้พี่เทคฝีมือมันไม่ใช่ธรรมดา ดูแผนเรียกฟาวน์เอาคะแนนของมันก็รู้
คิดได้ขนาดนี้..คงมั่นใจแล้วว่าชนะชัวร์
ทุกคนยืนรับสถานการณ์..กรรมการส่งลูกให้มันในจุดโทษ สัญญาณนกหวีดดังขึ้น
มันปล่อยลูกออกจากมือ ลงห่วงไปสบาย ๆสำหรับลูกแรก สกอร์ขึ้นมาเสมอทันที 95 ต่อ 95
เวลาขณะนี้เหลือ 1 นาที 20 วินาที กรรมการส่งลูกที่สองให้มัน เหลียวมองรอบ ๆ
ทุกคนในสนามต่างลุกยืนกันหมด ไม่เว้นแม้แต่คณะอาจารย์..ยังพากันยืนขึ้นลุ้นด้วยเช่นกัน
ทั้งสนามเงียบกริบ เสียงเข็มหล่นสักเล่มไม่มีให้ได้ยิน ต่างลุ้น..ลูกโทษลูกที่สองของไอ้พี่เทค
จะลงหรือไม่..ถ้าชู๊ดลงเท่ากับปิดประตูชนะทันที แต่ถ้าชู๊ดไม่ลง..แต้มเสมอ
ต้องมาชู๊ดลูกโทษแข่งกัน เพื่อหาผู้แพ้ชนะกันต่อไป
ในสนามตอนนี้กดดันทั้งนักกีฬา..กดดันทั้งคนดู..ทุกคนลุ้นระทึก ไอ้พี่เทคมันยืนทำสมาธิ
ก้มหน้านิ่งสักครู่..ก่อนจะเงยขึ้นจ้องไปที่แป้น สบัดข้อมือปล่อยลูกออกไป ทุกสายตามองตามลูก
ที่พุ่งเข้าหาห่วง ลูกหล่นกระทบขอบห่วงหมุนวนวิ้งๆๆ..อยู่บนห่วง...ทำให้หลายคนตะโกนเชียร์
เสียงดังขึ้นมาทันที
“ลง..ลง...ลง!!!..” ฝั่งสีน้ำเงินตะโกนก้องลุ้นให้ลูกหล่นลงห่วง
“ไม่ลง..ไม่ลง..ไม่ลง!!!.” กองเชียร์สีแดง ตะโกนแข่งสีน้ำเงิน แช่งไม่ให้ลูกลงซะงั้น
และแล้ว...............ปาฏิหาริย์ก็................................
ยาวโครตแหล่ะ....เหนื่อยกับตอนนี้ชะมัด กว่าจะผ่านได้ อ่านะ..ขอยาลมยาดมยาหม่อง..หน่อยเด้อ..
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
