Part 49
..งานเข้า..ระบมจนได้..
.
.
.
.
.
เช้านี้ทุกอย่างปกติ ที่ไม่ปกติคงเป็นกูนี่ล่ะมั้ง สะโพกแทบครากปวดหนึบ ระบมชัวร์..หมดแรง
หลับไปตอนไหนไม่รู้ตัวเลย จำได้ว่า..หลังจากไอ้พี่นรก..มันเสร็จสมอารมย์หมายยกแรกแล้ว
ไม่ถึงสิบนาที..มันเริ่มบรรเลงของมันต่ออีกรอบ กูอุตส่าห์ห้ามแล้วบอกไม่ไหวอ่า..พอแค่นี้เห่อะ..
กลับว่ากูเอาเปรียบ..เสร็จไปสองปล่อยมันค้างได้ไง ไหนบอกระบบเสมอภาคเท่าเทียมกัน
ยกเอาคำพูดกูมาย้อนอ่ะ...ถ้าพอจำได้ตอนคุยเรื่องพี่อังกับมันไง สุดท้ายเลยโดนอีกรอบจนได้
นั่นแหล่ะ...ถึงมีสภาพอย่างที่เห็น ไอ้คนข้าง ๆยังนอนกอด..รัดกูแน่นทั้งแขนทั้งขา..กะไม่ให้
กูขยับเลยสิท่า..หรือว่าวิญญาณงูที่โดนฆ่าเข้าสิงมันว่ะ...ชอบเลื้อยชอบรัดกูซะจริง หนักเข้ามุดรูกูซะนี่..
ไอ้งูหื่น....มันคงแค้นฝังหุ่น กลับมาสิงไอ้พี่โต๋เข้าให้ ถือโอกาสแก้แค้น..เอาคืนไปด้วยที่เดียวเลย
สองคน...แต่ไม่ยุติธรรมเลย..คนฆ่ามันคือไอ้พี่โต๋ มันควรสิงห์กูให้มุดรูไอ้พี่โต๋ดิ..ไงกลับกลาย
สิงไอ้พี่โต๋..คนรับศึกหนักกูนี่หว่า..เอร้ยยยยยย.....ก็ระบมตลอดดิ...อิแบบนี้.......กรรมเห่อะ!......
กูตัดสินใจปลุกมันจะได้เตรียมตัวไปเรียน สุดท้ายต้องฝืนสังขารไปเรียนจนได้ ดีหน่อย
เดินไม่น่าเกลียด..ไข้ก็ไม่มี..โชคดีมากแล้ว อย่าหวังกูจะซ้อมกีฬากับพวกแม่งได้ แค่ลากสังขาร
ไปเรียนไหว..ก็ดีแค่ไหนแล้ว มันก็น่ะ..กุลีกุจอเปิดประตูรถให้กูนั่ง แถมจะเข้ามาพยุงอีก
เลยถูกสายตาล้อ ๆลุงพีแกเข้าให้ หน้าร้อนซะไม่มีกู เหมือนแกจะรู้มันยังไง ๆอยู่ ยิ่งไอ้พี่โต๋เทคแคร์กู
จนออกนอกหน้าด้วยแล้ว..ยิ่งไปกันใหญ่ กูเลยส่งสายตาดุปรามมันไปนั่นแหล่ะ...ถึงแกล้งทำหน้า
เลิ่กลัก..ก่อนจะเก็กนิ่ง..หยุดพฤติกรรมบ้าบอลงได้ ขืนไปทำแบบนี้ที่โรงเรียน..มีหวังไม่ต้องทำ
อะไรแล้วกู ..คงถูกป้อนคำถามจนไม่ไหวจะตอบพวกแม่งล่ะ ยิ่งพวกปากมอมด้วยแล้ว..คงล้อกูไม่เลิก
ไม่ต้องสืบว่าโดนไรมา ยังไม่พร้อมจะหน้านิ่ง..แกล้งมึนอย่างไอ้พี่บ้ามันหรอก...กูเก็บอาการ
ไม่เก่งด้วย..ครั้นจะไม่มาเรียน คงไม่ต่างเท่าไหร่..ดีกว่าต้องคอยตอบคำถามพวกแม่งเอาทีหลัง
โกหกไม่ค่อยเก่งตะหาก........
พอถึงโรงเรียน..ไอ้พี่บอมย์ยืนรอรับกระเป๋า วันนี้มีพี่รสายืนเป็นเพื่อนมันด้วยดิ เอ่อนะ..ตกลงจริงจัง
แล้วไงคนนี้..ก็ดี..จะได้ลืม ๆเรื่องกูไปซะ อย่างน้อยมีคนคอยดูแลมัน..พี่รสาไม่ได้เลวร้ายไรนิ
ที่ผ่านมา..พวกมากลากไปมากกว่า ว่าแต่..หลังจากคืนที่ไอ้พี่โต๋มันคุยกับพี่อัง..ก็ไม่เห็นกลุ่มพี่เค้า
มาป้วนเปี้ยนวุ่นวายอีกเลย หรือพี่แกจะทำตามข้อตกลงที่คุยกับมันง่า..ไงก็ช่างเรื่องของพวกเค้า
ไม่เกี่ยวกับกูสักกะหน่อย
“มารอถือกระเป๋า..ส่งมาสิ” ไอ้พี่บอมย์บอกยิ้มให้กูด้วย ก่อนยื่นมือเอากระเป๋า..กูก็ส่งให้มัน
หันไปยิ้มบาง ๆให้พี่รสาแกด้วยอีกคน แกก็ส่งยิ้มกลับมาให้..จากนั้นเราสี่คนก็เดินไปด้วยกัน
มาถึงห้อง...วางกระเป๋าไม่ทันเสร็จ ริต้าก็ตรงเข้ามาหาไอ้พี่โต๋ ก่อนจะเอ่ยปากว่า
“โต๋ค่ะ...รบกวนติวให้ริต้าหน่อยได้ไหมค่ะ...ริต้าต้องทำงานส่งนะค่ะ..รบกวนช่วงเช้าก่อนเข้าแถว
นี่เหลือกว่า 50 นาที ไงวันนี้ริต้าเลี้ยงมื้อกลางวันเป็นการขอบคุณโอเคนะค่ะ” พูดเองเออเองเสร็จ
มัดมือชกซะงั้น ไอ้หล่อทำหน้านิ่ง ๆคิดไรสักครู่ ก่อนจะมองหน้ากูประมาณขอความเห็น แล้วแต่มึง
จัดการเอาเองกูส่งสายตาตอบมันไป
“อืม..ริต้ารอแป๊ปนะ.” พูดจบไม่รอฟังคำตอบ เดินไปหาไอ้พี่รันที่มองอยู่ก่อนแล้ว คุยอะไรกันสักพัก
พากันเดินกลับมาที่ริต้ายืนรออยู่
“คืองี้..รันจะติวให้ริต้าแทนผม...เชื่อฝีมือมันได้..ไอ้รันมันรองท๊อปของชั้น คะแนนไม่ต่างจากผมหรอก..
ไงให้รันติวให้แทนน่ะ..เผอิญผมติดธุระนะ คงไม่สะดวกติวให้...รันกูฝากด้วยน่ะ” พูดเสร็จมันไม่รอ
ริต้าตอบรับปฏิเสธ..หันไปบอกไอ้พี่รันเสร็จ ยักหน้าเรียกกูเดินตามมันออกไปเฉยซะงั้น กูเหลือบเห็นริต้า
เม้มปากแน่นมองตามมันไป ไอ้พี่รันหน้านิ่งอมยิ้มใส่กู...ไอ้บร้า..อย่ามาเยอะนะเว้ย!..
วุ้ย!..เบื่อสายตาไอ้พี่รันแม่งว่ะ!...ทำรู้กูเรื่อยอ่ะ..เขิลสาดดดดด..ไอ้บร้า..........
ระหว่างเดินด้วยกัน..กูอดถามไม่ได้ถามแม่งซะเลย ขี้เกียจเก็บข้อสงสัยไว้
“ทำไมถึงไม่ติวให้เค้าอ่ะ...เห็นพยายามขอตั้งสองครั้งแล้วนิ”
“แล้วไง...อยากให้พี่ติวให้เค้าเหรอ”
“แล้วแต่ดิ..ถามตะเกียงไม..ไม่ใช่คนติวสักกะหน่อย”
“ไม่ได้ถามในฐานะคนติว..ถามในฐานะเจ้าของหัวใจ”
“ ( ^ = ^ )!!!.” ไม่ไหว..เจอลูกหยอดมันเข้าให้ เลือดพุ่งขึ้นหน้า..คงแดงเถือกไปทั้งหัวหู
กูเข้าให้แล้ว
“หึ..หึ..เขินดิ...ชอบไหม?” ล้อกูอีก
“ไรเล่า?..” เหวี่ยงใส่เลยนิไอ้บ้า
“ถามว่าชอบไหม..ที่พูดนะ...จากใจล้วน ๆ ” เอ่อเห่อ!..มึงจะเยอะไปถึงไหน
“ประสาท...พูดไรไม่รู้โว้ย!.” กูเฉมองไปทางอื่น คงตอบมึงได้หรอกไอ้บ้า..หวาย..หวาย..กูแม่งชอบอ่ะ..
ใจแม่งเต้นระบำไปหน่ายยยยย...อร๊ายยยยยๆๆๆ...
“อืม..แค่นี้พอรู้แล้วล่ะ..ขอบใจนะ” งงแม่ง!..ขอบใจกูเรื่องไร
“ขอบใจเรื่องไร..ไม่ได้ทำไรให้สักหน่อย”
“ก็นะ..ขอบใจที่คบกับพี่..ขอบใจที่อยู่ข้างกัน..และขอบใจเรื่องเมื่อคืนด้วย..”
“ ( 0
0 ) ???.” คิดว่าไงกัน รู้สึกหน้ากูมันจะระเบิดล่ะ...ขืนยังฟังมันพูดแบบนี้ไม่เลิก
หน้ากูพองจนจะดึงกูลอยแล้วแหล่ะ....อร๊ายยยยยยๆๆๆๆ...ไม่เอาอย่าพูดดิ..
เดี๋ยวแต๋วแตก...อึ้ยยยยยยๆๆๆๆ....เรื่องเมื่อคืน...เรื่องเมื่อคืน..อายง่ะ!
ชีวิตกูกะไอ้พี่โต๋และเพื่อน ๆช่วงนี้ราบรื่นดี ออกจะสงบจนผิดปกติซะด้วยซ้ำ คงเหมือนโบราณว่า
คลื่นลมสงบก่อนพายุจะมา..ถึงไงพวกกูมิได้ชะล้าใจ..กลับระวังตัวมากขึ้นอีก พ่อสิงห์ส่งบอดี้การ์ด
คอยดูแลอยู่ห่าง ๆ พอรู้แหล่ะว่าใครบ้างถึงไม่ปรากฎตัวให้เห็นก็ตามเถ่อะ
ส่วนริต้าหลังจากวันที่ขอไอ้พี่โต๋ติวให้..แต่ไอ้หล่อเทพดันจับพี่รันยัดแทนก็ไม่ค่อยจะวุ่นวายกับมันอีก
ช่วงนี้ลีดซ้อมนักด้วยล่ะ..คงเป็นสาเหตุให้คุณเธอไม่ว่างเหมือนกัน เพราะพวกกูก็เร่งซ้อมกีฬา
จนแต่ละคนยุ่งกันไปหมด กูไอ้พี่โต๋..ไอ้พี่บอมย์ซ้อมทั้งตระกร้อ..ทั้งบาส เพื่อให้เล่นเข้าขา
อย่างน้อยก็หวังอะน่ะ..ไม่น่าจะพลาดเหรียญ ส่วนพวกมันนอกจากกีฬาสองชนิดนี้แล้ว
ไอ้พี่โต๋ยังต้องซ้อมว่ายน้ำอีก..ลำบากกูต้องไปนั่งเฝ้ากระเป๋าเวลามันซ้อม ลงสระที่ไร
แฟนคลับแม่งกรี๊ดด..สนั่นประกบติดขอบสระซะแน่นขนัด ก็น่ะ..คู่แข่งของมันก็ไอ้พี่พรตลงให้
สีน้ำเงิน..ไอ้พี่หน่องแก๊งค์ไอ้พี่พรตหลุดเดียวไปอยู่สีเขียว..ก็ลงให้สีเขียว ว่ากันว่าไอ้พี่หน่อง
ฝีมือไม่ใช่ขี้ ๆเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนตัวเต็งด้วย ดังนั้นประเภทว่ายผีเสื้อ 800 เมตร
เท่ากับมันแข่งกันเองสามคน..ไอ้พี่โต๋สีแดง ไอ้พี่พรตสีน้ำเงิน ไอ้พี่หน่องสีเขียว สีอื่นคงตัวประกอบ
ให้รู้ว่าส่งนักกีฬาลงแข่งตามกติกาก็พอ ดีกรีทั้งสามหนุ่มเรียกเรทติ้งให้สระแตกได้ตลอด
ที่พวกแม่งลงซ้อมหล่ะ ไม่แตกก็บ้า..รวมหนุ่มฮ็อทอันดับหนึ่งอันดับสอง และอันดับแปดที่นี้ด้วย
ดีหน่อยที่มันเลือกซ้อมไม่ตรงเวลากัน ไม่งั้นมีหวังโกลาหลกันแน่ ๆแฟนคลับแต่ละคนน้อยซะที่ไหน
ยิ่งไอ้คนข้าง ๆกูยิ่งแล้วใหญ่..เก้ง..กวาง..บ่าง..ชะนี..แม่งกรี๊ดดดดกันกระจาย เมื่อเห็นมันโชว์หุ่น
สวมกางเกงว่ายน้ำตัวเดียว ขนาดมันใส่กางเกงรัดรูปขายาวไม่ใช่บิกินี่อ่านะ แต่ก็นั่นแหล่ะ..มันก็ยังเห็น
เป็นรูปเป็นร่างอยู่ดี กล้ามขาสวยสะโพกแน่นเปรี๊ยะ..รับเอวสอบส่งให้ไหล่กว้างเป็นรูปตัววี
แต่ที่ยั่วน้ำลายสอ..ก็ข้าวหลามหนองมนมันอ่ะดิ...บังอยู่ซะที่ไหน นูนเด่นเป็นสง่าซะขนาดนั้น
กล้ามท้องเป็นลอนสวยซิคแพ็คเรียงตัวเป็นแนว ขนอ่อนรอบสะดือลู่เป็นแพรแพล่มหายขอบ
กางเกงว่ายน้ำเข้าให้ โอ้ย!..ไม่ต้องจินแล้ว..พวกแม่งกดชัดเตอร์กันกระจาย ไม่ทันเที่ยงคืนรูปมันว่อน
ไปทั่วเน็ต ยิ่งเวปของโรงเรียนแล้ว..รูปมันขึ้นหร่าเต็มหน้าเวป..แทบไม่แบ่งพื้นที่ให้ใคร คงไม่มีใครลบ
สถิติหล่อเทพของมันลงได้หรอก ตรงข้ามเรทติ้งพุ่งกระฉูด..ครองตำแหน่งหนุ่มฮ๊อทอันดับหนึ่ง
ของมันต่อไป
สรุปแต่ละคนยุ่งกันตัวเป็นเกลียว พวกสิงห์โตดำคนอื่น ๆก็ไม่ต่างกัน ช่วงนี้เราจึงไม่ค่อยมีเวลารวมกัน
เหมือนเดิม..เจอกันเฉพาะตอนเรียน ทานข้าวเที่ยงแบบรีบกันสุด ๆ ไม่มีเวลาจะมาเอ่อระเหย
เหมือนเคย..เพราะต่างคนต่างต้องซ้อมอีก ยิ่งเวลาเหลือน้อยยิ่งต้องเตรียมพร้อมให้มาก
ไอ้พี่โทนี่กะไอ้พี่กาน ยังดูแลเรื่องอาหารกูตามสัญญาทาส บ้างครั้งไม่มีเวลาซื้อให้ ก็ฝากเงิน
ไอ้พี่โต๋ให้จัดการแทน ไอ้พี่บอมย์เหมือนเดิมถือกระเป๋ากูไม่ขาดตกบกพร่อง ดีหน่อยที่มันอยู่สีเดียว
กันกะกู..จึงมักเห็นเราสามคนตัวติดกันตลอด เอ่อไม่สิ..มีพี่รสามานั่งรอบ้าง ก็นะ...คู่นี้ออกจะไปไหน
มาไหนด้วยกันบ่อยแหล่ะ...เพื่อนแอบแซวว่าตกลงคบกันแล้วใช่ไหม มันคงยังปฏิเสธน่ามึนว่า
ไม่ใช่แฟน..เพื่อนกันเฉย ๆ เอากะมันสิ..ไม่ใช่แฟนก็ไม่ใช่แฟน ที่มึงทำกันนะ..มันเกินแฟนเค้า
ทำไปหล่ะ..แต่เมื่อเจ้าตัวไม่ยอมรับ ก็ไม่มีใครคาดคั้นเอากะมันหรอก มันว่าไงก็ว่างั้น
ไอ้พี่รันยังทำงานส่งอาจารย์ให้กูอย่างเคย..ทุกคนไม่ลืมทำหน้าที่ทาส เชื่อแล้วว่าพวกมันคำไหนคำนั้น
รักษาคำพูดกันทุกคน ข้อดีของพวกมันน่านับถือ และเอาเป็นแบบอย่าง............
ช่วงนี่คนที่บ้าน..ไม่ค่อยได้พูดคุยอะไรกับพวกกูสักเท่าไหร่..คงรู้กูสองคนยุ่งวุ่นวาย เพราะอาทิตย์หน้า
ก็แข่งกีฬาสีแล้วทั้งอาทิตย์..นอกจากซ้อมแล้ว..ยังต้องเตรียมตัวเรื่องอะไรจุกจิกมากมาย
ก็ไอ้พี่โต๋ดันเป็นหัวเรือใหญ่..ช่วยไอ้พี่บอยประธานสีเกือบทุกเรื่อง กูพลอยฟ้าพลอยฝนยุ่งกะแม่ง
ไปด้วย..มันให้กูห่างมันซะที่ไหน..ตัวติดยังกะปลาท่องโก๋ ทำตามคำสั่งพ่อไม่ขาดตกบกพร่อง
ดีหน่อยที่มันไม่ขอกูเรื่องนั้นอีก หลังจากครั้งสุดท้ายผ่านมาร่วมสองอาทิตย์แล้ว กูขอร้องมันว่า..
ช่วงนี้หยุดไว้ก่อนเห่อะ! ไม่งั้นกูคงซ้อมกีฬาแหกแข้งแหกขาวิ่งกะมึงไม่ไหวหรอก มันก็ฟังกูนะ
ไม่ได้นึกเอาแต่ใจซะทีเดียว ขืนมีดิ..ไอ้ตะเกียงจะโบกให้.. มีบ้างกอดจูบปกติของมันเวลาอยู่ด้วยกัน
ในห้องสองต่อสอง..แต่ไม่ไรมากกว่านั้น อีกอย่างเพลียกันด้วยล่ะ..ไหนจะเรียนไหนจะซ้อมกีฬา
ที่สำคัญเสร็จจากงานกีฬา โรงเรียนกูหยุดอ่านหนังสือสอบเลยหนึ่งอาทิตย์..เปิดมาสอบกลางภาค
ต่อเลย..มันจึงแบ่งเวลาอ่านหนังสือของมันบ้าง..มีถามกูเหมือนกันว่าไมกูไม่อ่านหนังสือ..เช่อะ..
กูอยากบอกมันว่าแค่เรียนในห้องก็พอแล้ว..ไม่เห็นต้องอ่าน มันน่าเข้าใจนะ..คงรู้อยู่ว่ากูดับไหน
มีแซวกูอีก..เทอมนี้ตำแหน่งท๊อปชั้นปีมันคงแห้ว โดนกูซิวไปแน่ ๆกูไม่ได้พูดโต้ไรมัน
แถมช่วยติว..อธิบายเรื่องที่มันไม่เข้าใจให้อีก มันมองกูอึ้งทึ่งไปเหมือนกัน ชมกูว่าอธิบายเข้าใจ
ดีกว่าอาจารย์ที่เข้าสอนเสียอีก ก็นะอยากจะบอกมันเหมือนกัน..กูทะลุขั้นเทพแล้ววิชาของม.ปลายนะ
ไม่งั้นจะกล้าสอบพาสไปเรียนป.ตรีเหร่อะ.. แต่ก็ได้แต่ยักหน้า..ไม่ได้พูดไรกะมันหรอก
กลายเป็นเรื่องปกติทุกคืน ที่มันจะดึงกูไปนอนกอดซุกอยู่กับอกมันจนมิดแหล่ะ...ยอมรับว่าแรก ๆ
ไม่ชิน..จากไม่ชินก็กลายเป็นชิน..เริ่มจากชินเป็นคุ้นเคย และติดการนอนกอดของมันในที่สุด
ไม่รู้ใครติดใครที่นี้..มั่วไปหมด ที่พี่เต้เคยบอกว่ามันติดหมอนข้าง..กูไม่เชื่อหรอกตอนแรก
คิดว่าพี่แกคงกะแซวเล่นซะมากกว่า เพราะในห้องมัน..แม่งไม่มีหมอนข้างสักกะใบ วันนี้เข้าใจแล้วว่า...
คงติดหมอนข้างจริง ๆแหล่ะ..แต่ไม่น่าใช้ม้างงงงง..ติดตะเกียงมากกว่า เพราะมันกอดกูนิ..
ใช่หมอนข้างซะทีไหนกานนนนนนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..............................
วันนี้ฟังตะเกียงเปรยให้ฟังกันต่อ อย่าลืมทักทายกันบ้างนะค่ะ
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
