โอ๊ะโอ....ยกมือเข้าแถวกันมาขนาดนี้ ไม่จัดให้เดี๋ยวหาว่าใจร้ายใช่ป่ะ!...แต่ยังไงเอาไป
น้ำจิ้มก่อนดีไหม...ต้องการให้โต๋บรรยาย ขอดูฟีชแบล็คแรงเชียร์ว่ายกมือสนับสนุนกันแค่ไหน
ดูนักอ่านหน้าเก่าทั้งหลาย แต่มือใหม่ที่ไม่ยอมคอมเม้นท์ให้ตะเกียงกันก่อน พี่โต๋..ถึงจะยอม
ออกมาเล่าเอง รู้ใช่ป่ะ!...พระเอกคนนี้ค่าตัวแพง กว่าจะง้างปากให้พูดในบทเลิฟซีนถึงพริกถึงขิง
ขนาดนี้ ต้องจ่ายค่าตัวสูงหน่อย..อยากให้โต๋เล่าเอง ก็ต้องเข้าแถวกันมาให้เยอะกว่านี้
โอเคไหม....555555!!!!!Part 48
48.1
..งูยักษ์เข้าถ้ำ....
.
.
.
.
.
.
คำสั่งจากที่ประชุมลงมติกันว่า ตั้งแต่นี้ไป..ห้ามกูไปไหนคนเดียว ทำอะไรต้องมีไอ้พี่โต๋อยู่ด้วยตลอด
เพราะศัตรูจ้องกูคนเดียว พวกมันไม่รู้ความลับของเลือดไอ้พี่โต๋ พ่อเกริกกับพ่อสิงห์บอกว่าศัตรู
มีสองพวก..พวกแรกต้องการตัวกูเพื่อเปิดสลักประตูถ้ำ กูสงสัยทำไมต้องจับเอาตัวกูไปด้วย
ไม่เอาเลือดไปอย่างเดียวก็พอ พ่อสิงห์ตอบว่า..เลือดที่ใช้เปิดสลักต้องหยดจากร่างกายที่มีชีวิต
ชีพจรต้องเต้นอยู่ตลอด..นั่นคือสาเหตุที่กูถูกหมายหัวให้จับตัวไป กลุ่มนี้คงยังไม่ลงมือตอนนี้หรอก..
น่าจะรออีกสามเดือนถึงจะลงมือ..เพราะกูอายุครบสิบห้าเลือดถึงใช้ได้ผล
ส่วนพวกที่สอง กลุ่มนี้น่าจะเป็นพวกที่ไม่ต้องการให้เปิดปากถ้ำ อาจเป็นบริวารเก่าท่านผู้นำ
ที่ล่วงลับไป..ซึ่งไม่ต้องการให้ใครแตะต้องสมบัติในถ้ำ กลุ่มนี้น่ากลัวมาก..เพราะคงต้องการฆ่ากูทิ้ง
เพียงอย่างเดียว..จะได้ไม่สามารถเปิดถ้ำได้อีก หากจะให้ทั้งสองพวกต่อกรณ์กันเองคงเป็นเรื่องยาก
เพราะต่างฝ่ายต่างไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงกัน..ทั้งเรื่องกำลังคนก็ไม่แน่ชัด ดังนั้นปัญหาหนักจึงตกมาที่กู
ดูง่ายที่สุดที่จะจัดการต้นตอที่น่าจะเป็นปัญหาเพียงคนเดียว กูจึงตกอยู่ในอันตรายโดยไม่มีทางเลือก
ไม่ว่าจะเป็นกรณีไหนก็ไม่เป็นผลดีต่อกูทั้งนั้น เพราะสุดท้ายบทสรุปคงไม่ต่างกัน หมดประโยชน์
คงไม่มีใครอยากให้กูมีชีวิตรอดอยู่ดี เพิ่งรู้วันนี้ว่า..ทำไมกูเป็นสมบัติพิเศษของตระกูล ‘วรเวทย์อัคนี’
เห่อะ!..น่าภูมิใจสุด ๆ ไอ้ตะเกียง ขอบคุณทั้งปู่ทวดและตาทวดที่ทิ้งภาระอันยิ่งใหญ่ให้กูขนาดนี้
ปัญหาระดับชาติจริง ๆ
จากนั้นพ่อสิงห์บอกให้พวกเราแยกไปพักผ่อนได้แล้ว..ไม่ต้องกังวลอะไร..เพราะจะจัดบอดี้การ์ด
คอยติดตามดูแลพวกกูอยู่ห่าง ๆ ให้ทำตัวกันปกติ จะได้ไม่ให้พวกมันไหวตัวทัน พ่อเกริกกับพ่อสิงห์
เชื่อว่ากูกับไอ้พี่โต๋..หากร่วมมือกันสู้แล้ว..วิชาเราสองคน สยบศัตรูได้แน่นอน เพราะต่างฝึกสำเร็จ
ขั้นสูงทั้งคู่ ที่สำคัญวิชาทั้งสองยังเกื้อหนุนกันด้วย และเป็นวิชาที่ข่มคู่ปรับอีกตะหาก เพราะฉะนั้น
นี่คือความจริงอีกข้อ ที่กูกับไอ้พี่โต๋..ผูกพันธุ์กันอย่างไม่มีทางเลี่ยง อาจเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เรา
ต้องเป็นเช่นนี้..ตั้งแต่ต้น
ราชสีห์ต้องรับหน้าที่คุ้มครองตะเกียง........................
.
.
.
.
.
.
ขึ้นมาบนห้อง กูแยกเข้าห้องน้ำแปรงฟันก่อนนอน ออกมามันก็เปลี่ยนเข้าไปมั้ง รู้สึกไม่ง่วงเท่าไหร่
แต่ก็ขึ้นเตียงนอนลืมตาโพล่ง สมองมันพรันคิดเรื่องต่าง ๆ ที่ได้รู้วันนี้ ท่านปู่กับท่านตาทวดคิดยังไง
ของท่านถึงใช้เลือดกูปิดผนึกถ้ำ และพ่อสิงห์ล่ะคิดยังไงถึงแอบเอาเลือดไอ้พี่โต๋ใส่ไปด้วยอีกคน
ท่านรู้ล่วงหน้าหรือไรกัน..ว่ากูจะสามารถผ่านอุปสรรคและปัญหาที่จะเกิดขึ้นไปได้ เช่นเดียวกับพ่อสิงห์
คาดเดาว่าไอ้พี่โต๋..จะเป็นทายาทที่สืบทอดวิชาตระกูลจนบรรลุขั้นสูง เค้าดูจากสรีระโครงสร้างกระดูก
กันตั้งกะเด็กเลยใช่ไหม..ว่าพวกกูอัจฉริยะ ไม่เช่นนั้นทำไมไม่ใช้เลือดพี่ตระกูล..พี่ตระการ
หรือไอ้พี่เต้..แต่เจาะจงเป็นพวกกูสองคน มันคงไม่ประจวบเหมาะเป็นแน่ เจตนาปิดบังไม่ให้
เจอกันอีกตะหาก ทั้งที่ครอบครัวเราสองคนสนิทสนมกันขนานนั้น ทุกคนรู้จักกันหมด
มีกูคนเดียวที่เพิ่งรู้จักพวกเค้า ในขณะที่ไอ้พี่เต้บอกกูก่อนเดินออกจากห้องว่า..พี่ตระการ
เป็นเพื่อนสนิทเรียนจบมาด้วยกัน ไอ้พี่โต๋ก็รู้จักพี่ชายกูทุกคน มีแต่กูที่ไม่รู้จักพวกมันเหมือนคนอื่น ๆ
การทำเช่นนี้ เพื่อปกป้องกูไม่ให้ได้รับอันตราย..อาจถูกลักพาตัวได้ พอกูโตพ่อเกริกถึงยอมปล่อย
กูมาอยู่กรุงเทพฯ ..พวกเราถึงได้รู้จักกัน ซึ่งคงเห็นว่า...เพราะกูสำเร็จวรเวทย์อัคนีหมดแล้ว
ทั้งคงโตพอที่จะดูแลตัวเองได้ ไอ้พี่โต๋ก็เช่นกัน พวกผู้ใหญ่คงคิดว่าถึงเวลาที่จะให้พวกเราได้รู้จักกันแล้ว
แต่ตาข่ายสวรรค์ย่อมมีรูรั่ว ท่านคงไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ของกูทั้งคู่..จะพัฒนาก้าวข้ามไปเกินคำว่า
พี่น้องไปซะแร้ว....
มันออกห้องมาเช็ดหน้าเสร็จ ใส่บอกเซอร์ตัวเดียว..เสื้อก็ไม่ใส่ เดินไปปิดไฟก่อนจะมาล้มตัว
ลงนอนข้าง ๆ ติดกะกูซะ เตียงออกกว้างนอนชิดอยู่ได้
“นอนไม่หลับล่ะสิ?”
“อือ..เหมือนมีอะไรในหัว..ทำให้นอนไม่หลับ”
“คิดไรมาก..พี่อยู่นี่แล้ว..สัญญาจะปกป้องตะเกียงด้วยชีวิตของพี่เลยเชียว” น่าดีใจน้อยทีไหน
ได้ฟังมันพูดมาแบบนี้
“ขอบคุณพี่มาก ที่ดูแลตะเกียงอย่างดี” กูพูดจริง ๆ แหล่ะ...ถ้าไม่เพราะมัน..กูคงถูกงูกัดตายไปแล้ว
“พูดอะไรแบบนั้น...เราเป็นอะไรกันล่ะ...พี่ต้องปกป้องคนรัก..ไม่ให้มีอันตรายสิคือสิ่งที่ต้องทำ”
เล่นเอากูเขินไปไม่เป็นอีกแหล่ะ..บทจะหวานแม่งก็หวานขึ้นมาดื้อ ๆ ซะงั้น แล้วเลือกสถานที่
ถูกด้วยนะมึง..ช่างถูกเวร่ำเวลาเสียจริง หยอดกูอยู่ได้..บนเตียงนะโว้ย!...มันหมิ่นเหม่ต่อการเสีย
เอกราชไงไม่รู้ว่ะ!........
“ตะเกียงขอบคุณพี่มาก ติดค้างไว้ก่อนได้ป่าว? ยังไม่รู้จะตอบแทนยังไง..ที่ช่วยไม่ให้ถูกงูกัด”
กูบอกมันไปแหล่ะ ถึงไงก็คาใจอยู่ดีที่ติดค้างมันเรื่องเมื่อเย็น
“อยากตอบแทนพี่จริง ๆ หรือ?” มันย้ำ..เพื่อความแน่ใจ กูเลยพยักหน้าให้แม่งแหล่ะ...ยืนยัน
คำพูดตะกี้นี้
“งั้นเปลี่ยนจากงูกัด..ให้งูมุดถ้ำตะเกียงแทนได้ไหม” อ่า!..ไอ้บร้า..ฟังมันดิ..กูเข้าใจ
ความหมายมันหรอก..ไม่ใช่เด็กอมมือ เชี้ยแล้ว...เรื่องอะไรมาขอกันดื้อ ๆ เฉยเลยวุ้ย!
ไม่ตอบแม่งหรอก...หวาย..กูอร๊ายยยย..เว้ย!....เชี้ยร...
“ตะเกียงไม่พูด..พี่ถือว่าอนุญาตนะ” พูดเองเอ่อเองเสร็จ..ไม่ทันจะค้าน มันพลิกตัวมาคล่อมทับทันที
จ้องตากูนิ่ง ๆ ตาแม่งก็นะ..เยิ้มได้อีก...โอ้ย!...ไม่ไหวกูอายแม่งโครต ๆ อ่ะ!..เฉหลบตา
ไม่มองแม่งหรอก มันเหมือนจารู้ว่ากูอาย ก่อนจะค่อย ๆ ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากกูเบา ๆ
ไล่มาที่เปลือกตา..ต่ำลงไปที่แก้ม..เลื้อยลงซอกคอ ก่อนจะวกกลับมาแนบริมฝีปากบดจูบกูช้า ๆ
ค่อย ๆ สอดลิ้นแตะตามขอบปากกู..ก่อนจะค่อย ๆ แหย่ตามฟันบอกเป็นนัยให้เปิดปาก
เพื่อที่มันจะสอดลิ้นเข้าไปทักทายในปากกูได้ กูสมยอมเผยอปากออกให้มันล่วงล้ำเข้ามา ไม่รอช้า
ฉกวูบดูดเอาลิ้นกูเข้าให้..เจอลูกจูบโครตเซียนเข้าไป จะเหลือเหร่อไอ้ตะเกียง สมองกูขาวโพลน
ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ปล่อยให้มันไล่ต้อนดูดดุนลิ้นกูจนแทบจะหลุดจากปาก หายใจหายคอ
แทบไม่ทัน ..เท่าไหร่มันก็ไม่รู้จักพอ หยอกเย้ากวาดต้อนลิ้นกูจนกูต้องทุบแขนมันเบา ๆ
ให้รู้ว่ากูหายใจไม่ออก มันถึงค่อยถอนจูบปล่อยกูตะกายอากาศเข้าปอดซะที
“หวานมาก...รู้ไหม..พี่ไม่เคยมีความสุขกับการจูบอย่างตอนนี้มาก่อน....ตะเกียงเป็นคนแรก
ที่ทำให้พี่ควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อได้ลองแล้วเหมือนหยุดไม่อยู่...อยากกลืนกินไปทั้งตัว..” .พูดจบ
ไม่รอฟังกูตอบ..ก้มลงมาจูบกูอีก ครั้งนี้มันอ่อนโยนนุ่มนวล..จนกูเคลิบเคลิ้มมึนไปกับรสจูบ
ไม่รู้แม้กระทั่งว่าชุดนอนหลุดออกจากตัวไปตอนไหน มารู้เอาก็ตอนมันถอนจูบไล่ต่ำลงมาที่ซอกคอ
ก่อนจะฉกวูบเข้าให้ที่หน้าอก จนกูเสียววูบแอ่นอกตามการดูดยอดอกของมัน รัวลิ้นหยอกเอิ้นยอดอกกู
สลับดูดทั้งซ้ายทั้งขวา..ถึงได้รู้ว่าเสื้อผ้ากูไม่เหลือสักชิ้น ร่างกายเปลือยเปล่าบิดตัวเร่า ๆใต้ร่างมัน
เสียวสะท้านสั่นไปหมด ตั้งแต่ไขสันหลังจนถึงท้องน้อย ได้แต่คลายเสียวด้วยการบิดตัวไปมา
หลุดเสียงครางแบบไม่ต้องกลัวอายกันแล้วชั่วโมงนี้
“อ่า..อาาา.ๆๆ.!!!!!.”................................
ไว้อยากอ่านกันต่อ รอให้โต๋เล่าแทนล่ะกันน่ะ...ชั่วโมงนี้น้องนู๋ตะเกียงอาย..เล่าม่ายด่ายยเร้ว
Luk.
ผมโตโต๋นะครับ...ผมก็นะ..ใจไม่อยากเล่าเลย...ไม่ใช่เรื่องที่นิสัยอย่างผมจะเล่าเรื่องอ่า...แบบนี้ได้
แต่ก็ตามที่พี่ลักษ์ รับปากแฟนคลับไปแล้ว เพื่อไม่ให้เสียคำพูด ก็รอดูค่าตัวผมก่อนแล้วกัน
ถ้าเข้าแถวเรียกร้องกันมาก ตามที่พี่ลักษ์บอกผมไว้ ผมจะมาเล่าเองครับ...................
Totoi.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
