ลมเหนือที่รัก
ตอน49 แยกพญาไท
------------------
Lom’s
“...ไม่ต้องห่วงคุณแม่ เต็มที่นะลูก” เอ่ยกับผมหน้าบ้านตอนบ่ายโมง
มาส่งครับ...กลับมาคนเดียวก่อนเพราะน้าอรที่มารอคุยธุระที่บ้าน จะไปสัมมนาพ่วงทำบุญต่างจังหวัดมั้ง ...ทิ้งบรรดาน้องๆ ให้ลัลล้าในห้างกันหมด
“น้าดูแลให้เอง ไม่ต้องห่วง” น้าอร-ผู้หญิงร่างอวบตัวใหญ่ สนิทยิ่งกว่าญาติ เดินมาส่งด้วย
“...ฝากดูน้องด้วยนะคะ พี่เหยี่ยว” อะไรๆ ก็พี่เหยี่ยว จะฮิตติดปากเกินไปแล้ว
“ครับคุณแม่ ...จะดูแลเต็มที่” ไอ้นี่อีกคน ไม่ต้องมายิ้มหน้าบาน เหวี่ยงขาเล่นกับไอ้บิ๊กอีก ---พวกมึงบังอาจแปรพักต์เหรอ!?
“ดูแลแบบยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลยนะ” น้าอรหัวร่อ เย้ากับคนตัวสูงเล่น ฝ่ายนั้นชอบใจใหญ่
“อ้อ---ถ้าที่ห้องยุงเยอะนัก ก็ผิดศีล ฆ่ามันให้ตายไปเลยก็ได้นะคะ คราวหลังจะได้ไม่กัดลูกของแม่เป็นรอยอีก ดูซิผิวสวยๆ ช้ำหมด” คนอ้อมจะไปหน้ารถชะงักกึก ยิ้มแห้ง ผมหน้าแดงกระชับคอเสื้อแน่น
“ไปค่ะ ประเดี๋ยวจะไม่ทันนัดพี่เจสองคนนั่น” นัดพี่เจฟฟรี่บ่ายสองเรื่องทำดนตรีให้ค่ายเพลงครับ งานเผือกร้อน
ยกมือไหว้ลา พร้อมกอดอีกครั้ง คนตัวสูงรีบโผเข้ามาแจมอีกคน 3 คนกอดกันกลม หอมแก้มซ้ายขวากว่าจะลากันได้-ไอ้บิ๊กกับพวกโบกหางรอส่งจนเหนื่อย
.......................................
.................................................
“คุณแม่ลมเข้มแข็งมาก พี่ว่าดูสวย สดใสกว่าตอนมาอยู่ที่บ้านซะอีก” ออกมาก็ชวนคุยครับ หน้ายังเปื้อนยิ้มไม่หุบ
“ครับ เพราะอะไรๆ มันโล่งไปหมดด้วยมั้ง แถมมีน้องๆ ไว้ใช้สนุกมืออีก” ผมขำ ตาคมเฉี่ยวเหลือบมองบ่อยนะ นึกถึงคนที่เข้ามาช่วยช่วงวิกฤติ
“...ต้องขอบคุณ-คุณพ่อขายาวที่มาช่วย ...ญาติพี่เหยี่ยวเหรอครับ?” รถสะดุด คนขับรถก็สะดุด กระแอมไอติดคอ
“งั้นมั้ง--” อ้อมแอ้ม เมื่อกี้ยังหัวเราะร่วน
“ก็คุณแม่บอกนามสกุลเดียวกับพี่เหยี่ยว”
“แค่บอกว่า เป็นคนในเครืออาทิตย์กรุ๊ปไม่ใช่เหรอ” อ้าวเถียง
“งั้น ลมคงฟังคุณแม่มาผิดเอง แต่ไม่เป็นไร ...ลมจะตั้งใจเรียนให้เก่งๆ” ที่เก้อเขินเสียงแข็งค่อยยิ้มออกมาแล้ว ---ชอบใบหน้าตอนนี้จัง
"อือ ฮึ" อมยิ้มด้วย
“ตอนไปขอบคุณท่านจะได้ไม่อาย ...ผ๊มอุตส่าห์ส่งเด็กโง่มาเรียนเหร๊อะ” เลียนเสียงคนแก่เอ็ดเด็กๆ หยอกเย้าขึ้นจมูก
ระเบิดหัวเราะก้องรถ จับศรีษะผมโยกไปมาเหมือนเด็กเล็ก
“555 แบบนี้คุณพ่อขายาวคงปลื้มเด็กโง่น่าดู” ยิ้มกว้างสดใสพระอาทิตย์ยังอาย (อีกแล้ว)
“ครับ แต่บางทีลมยังเป็นห่วงคุณแม่อยู่ดี...”
“เหรอ?”
“คุณแม่ถ้าได้ลงมือทำอย่างที่ชอบ จะเห็นเป็นเรื่องสนุก ตื่นเต้นลืมทุกอย่างเหมือนเด็กๆ ตามใจตัวเองมากไปนิด ตอนเข้าโรง’บาลผ่าตัดซีสต์ ทำลมขวัญหายจะแย่”
ผมเล่ายิ้มๆ อะไรที่ผ่านไปแล้ว มักเป็นเรื่องให้รู้สึกดีตามมาทีหลังเสมอ---
รถติดไฟแดง ใบหน้าสลักเสลาหันมาหา
“พี่เหยี่ยวจะอยู่นี่ จะคอยดูแลขวัญของลมเอง ...ไม่ต้องกลัวหายนะครับ” มือใหญ่กุมมิด บีบเบาให้กำลังใจเบาๆ
--------------------------
รู้สึกหน้าสีจัดแข่งไฟแดง... ไม่ได้ๆ รีบเฉไฉหาเรื่องคุย
"เรื่องทุน-พี่เหยี่ยวมีที่อยู่มั้ยครับ ลมจะส่งการ์ด ส่งจดหมายไปขอบคุณท่าน"
"ใคร...คนที่ให้ทุนน่ะเหรอ"
"ครับ เหมือนในเรื่อง Daddy long legs ไง ปีต่อๆ ไปลมจะได้ไม่ตกสำรวจ จะเรียนฟรีจบจบเลยคอยดู๊"
"555 ร้ายนักนะเรานี่"
"ไม่ได้ซิครับ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล"
"พี่จะฟ้องคุณพ่อขายาว---ระวังเด็กช่างประจบนะคร๊าบ!" แกล้งเสียงดัง
"ลมก็จะฟ้อง---ระวังบุตรหลานของท่านนะคร๊าบ เค้าอยู่ในมือผ๊มมม!" เรียกเสียงหัวร่อก้องตัวรถ
ไม่รู้ซิ...ผมว่าเวลานี้-เหยี่ยวขาวตัวนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษ รู้สึกว่าตัวยืดกร่างตั้งแต่พี่กายเลี้ยวรถออกไปตั้งแต่ส่งน้องลงหน้าห้างแล้ว แม่ยังพูด 'ถึงจะแค่มาส่งแต่เค้าก็แสดงน้ำใจ' จะจัดกระเช้าสมุนไพร-เครื่องหอมของตัวเองไปให้บ้านเก็ท ฝากเผื่อถึงพี่เมี่ยงคำในวันหลังอีกด้วย...รายนั้นรับจะให้คนที่บ้านไปรับของจากแม่จะจัดการส่งให้เองไม่ต้องใช้ผมให้เมื่อย ...ซะงั้น
"นะครับ คนแก่ชอบดูจดหมาย ถ้าส่งข้อความหรือโทรไปลมพูดไม่ออก ไม่ค่อยน่าประทับใจด้วย...ไม่รู้เป็นไง ตอนเด็กๆ เวลายายหรือแม่จับจดหมาย การ์ดเก่าๆ จะยิ้มน้อยๆ เล่าเรื่องอดีตจ้อยๆ ลมฟังเพลินทุกที"
"...ลมเลยชอบเขียนจดหมาย"
"ไม่ค่อยหรอกครับ อย่างคุณลุงหมอชัยพฤกษ์ ตั้งใจจะเขียนเล่ายาวๆ เป็นจดหมาย แต่จบแค่คำขอบคุณแล้วก็เล่าเรื่องทั่วไป 2-3 ประโยคทุกที ขนาดโน๊ตว่าต้องส่งให้ถึงมือทุกวันที่ 16 ที่เป็นวันเกิดคุณลุงหมอทุกเดือน ปรากฎลืมหรือไรไม่รู้ ปีนึงส่งแค่ 5-6 ฉบับเอง"
"รู้วันเกิดลุงด้วยเหรอ"
"ครับ แม่เคยบอก แม่เกิด 17 ไล่วันที่กันพอดี จำได้แม่น...รู้ว่าท่านสนใจรอเพราะหอบการ์ดสวยๆ จากเมืองนอกฝากกับแม่มา บอกให้ลมเขียนถึงท่านด้วย คราวนี้แม่ไล่บี้กับลมทุกเดือน ทำเป็นขบวนการส่งต่อสายพานทอดๆ " ตลกดีแต่มีความสุขชะมัด ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ก็มีแต่คนใกล้ตัวเข้ามาให้ชื่นใจตลอดเวลาที่ผ่านมา
งี้แหละครับ ถ้ามีเรื่องดีๆ อารมณ์ดี ผมจ้อไม่หยุด
"มิน่า ลุงถึงห่วงเด็กทุนคนนี้จัง ย้ำนักย้ำหนา..." ว่าเบากับตัวเอง
"ย้ำอะไรครับ?"
"ปล๊าววว...ไม่มี-ไร"
"จริ๊งงง-ง่ะ"
"ก็ทุนอาทิตย์กรุ๊ปต้องตรวจสอบประวัติละเอียดอยู่แล้ว ขนาดลุงเป็นญาติยังโดนซักละเอียดยิบไม่เว้นน่ะซิ โทรมาบ่นกับพี่หูชาเลย"
"อือ เข้าใจล่ะ งั้นกลับไปลมต้องรีบเขียนขอบคุณ คุณลุงหมอเพิ่มด้วยเลยดีกว่า" ประจบเข้าไว้ไม่เสียหลาย ...เรื่องผลประโยชน์ เรื่องถนัดของลมเหนือ ยิ่งไม่ต้องเจอหน้ากัน-ยิ่งไม่มีอายครับ 555
"หึๆๆ ได้เล๊ยยย กลับไปพี่จะรีบเขียนที่อยู่ให้ คุณพ่อขายาวคนใหม่จะได้รู้จักกับลมของพี่ด่วนจี๋"
"ต้องงั้นอยู่แล้ว เด็กทุนอาทิตย์กรุ๊ปตั้ง 14-15 คน ต้องช่วงชิงกันหน่อย พี่เหยี่ยวห้ามลืม!"
"คร๊าบบบ ต้องส่งให้ถึงมือวันที่ 1 ด้วยนะ" มีนัดวันแล้วเสร็จ เฮ้อ งานท่าจะเข้าลมเหนือซะแล้ว
---------------------
ผมเป็นเด็กยุคอนาลอคครับ ไม่ค่อยทันดิจิตอลเท่าไหร่ ปัจจัยไม่อำนวย
ยังจำภาพปู่ลูบปลายนิ้วกับภาพผู้หญิงฝรั่ง-สาวสวย กับการ์ดดอกไฮเดรนเยียสีม่วงฟ้า เก่าๆ ซีดๆ เพียงใบเดียวได้ แม้จะดูเศร้าสร้อยแต่ปู่อมยิ้มมีความสุข...หรือฝั่งยายกับแม่ที่จับจดหมาย การ์ดอวยพรเก่าๆ ของตาหรือของพ่อแผ่วเบา
แม่เปิดกล่องไม้ของยายให้ดู เศษกระดาษที่ฉีกจากสมุด ลายมือเด็กคัดไทยตัวใหญ่เบิ้ง 'ร้กยายจ๋า' 'ขอบคูนยายจ๋ากัวยบวดซี' 'ลมขอโทบ' 'รักแม่ที่สูดไนโลก' กระดาษผมวาดรูปยายกับผมตัวจ้อยจับมือกันระบายสีคนตัวเหลืองอ๋อย เขียนข้างใต้ 'ยาย+ลม ขมิ่นชัน'
แม่เล่าว่ายายเก็บและหวงแหนยิ่งกว่าสมบัติล้ำค่า...เก็บบ้านทีไรผมได้นั่งกอดแม่น้ำตาซึมกันสองคน อิ่มความทรงจำอบอุ่นส่งมาถึงปัจจุบัน
...ทำวันนี้ให้ดี เวลาผ่านก็จะเป็นอดีตที่ดีให้ยิ้มได้เวลานึกถึง
"พูดถึงคุณลุงหมอ ...ถามพี่ได้มั้ยครับ" นึกสงสัยขึ้นมาเฉยๆ
"ครับ?"
"แม่บอกว่าเป็นพี่ชายคุณแม่พี่ แต่ทำไม..." ยั้งไว้แค่นั้น นึกได้ว่าเรื่องส่วนตัวเกินไป ประจวบจังหวะรถหยุดไฟแดงพอดี
"อือ หึ" อ่า จับน้ำเสียงแหม่งๆ ไม่น่าเลยเรา
"ไม่เล่าก็ได้ครับ ลมพอรู้มาจากแม่บ้างแล้ว" จำได้ว่าแม่พี่เหยี่ยวเป็นต่างชาติแท้ๆ เพราะตายายก็ต่างชาติล้วน ทำไมมีพี่ชายเป็นคนไทย
"ตากับยายพี่เป็นอิตาลี รู้จักกับตายาย-พ่อแม่ของลุงในวงแพทย์น่ะ หมอศัลย์เคยเรียนที่เดียวกัน...พอพ่อกับแม่ลุงประสบอุบัติเหตุเสียทั้งคู่ ตอนนั้นยายไม่มีลูกเลยรับลุงเป็นบุตรบุญธรรม น่าจะเพิ่งจบประถมมั้งเพราะลุงไปเรียนไฮสคูลที่โรมปีเดียวแม่พี่ก็เกิด" อ้อ...บ้านผมเรียก'ลูกอิจฉาตามมาเกิด' นั่นเอง
"...คุณลุงหมอเลยยังใช้นามสกุลเดิม" ไทยแท้ นี่ล่ะที่สงสัย
"ใช่ คนนอกไม่ค่อยรู้หรอก ลุงเค้าชอบอยู่เงียบๆ ด้วย เรียนจบหมอ ทำงานที่โน่นพักเดียวก็กลับมาอยู่ไทย แต่เวลารวมญาติหรือไปประชุมสัมมนาแถบโน้นก็แวะตลอด-ไม่ขาด"
"มิน่า มีการ์ดสวยๆ มาฝากเพียบ"
"555 พี่รู้ล่ะ ลุงอยู่เมืองไทยเพราะลมของพี่นี่เอง"
"ไม่ใช่ครับ แม่บอกคุณลุงหมออยู่เมืองไทยมาก่อนตั้งเกือบ 10 ปี ถึงเจอลมกับแม่อ่ะ"
"คร๊าบ -รู้แล้ว ล้อเล่นน่ะ ...ว่าแต่ พี่ต้องหาการ์ดสวยๆ มาให้เด็กทุนแถวนี้เขียนคุณคุณพ่อขายาวซะแล้วล่ะมั้ง"
"ไม่ต้องหรอก พี่เหยี่ยวไม่ใช่ daddy long legs เองซะหน่อย"
"ใครว่า-!?" ตาโตย้อนทันใด
"ลมหาเองได้ การ์ดคุณลุงสวย ไม่เคยใช้เก็บไว้ดูเผื่อได้ไปเที่ยวมั่ง ลมใช้สติกเกอร์ติดกับกระดาษโปสการ์ด-ทำเองตลอด ไม่เสียตังค์ ประหยัด ไม่เหมือนใครด้วย" หลังๆ แม่พาไปทานข้าวด้วย คุณลุงหมอทราบเรื่อง คราวนี้เบิ้ลคู่เลยครับ หามาโปสการ์ด-กระดาษสวยๆ ไม่ซ้ำ 2 copy ต่างหาก 'อันนึงให้เขียนอีกอันให้เก็บ' บังคับผมซะ
"อ๋อ ที่มีเต็มกล่องคุ๊กกี้ตั้ง 2-3 กล่องน่ะเหรอ" มือชี้หลักฐานนอนกองอยู่เบาะหลัง
วันนี้ก็หอบมาครับ น้องผู้หญิงที่ยึดห้องผมเก็บไว้ให้ 'อยากได้แต่ไม่กล้า กลัวพี่ลมดุค่ะ' มีตั้ง 5 ผมเลยยกให้ 3 เอากลับมาแค่ 2 ดีใจยกใหญ่แย่งกันสนุก...เด็กผู้หญิงก็งี้
"ใช่แล้ว ใช้ไม่หมดซะที คราวนี้จะเอาให้เกลี้ยง!" หมายมั่นปั้นมือล้างบางยกชุด
ปกติผมไม่ค่อยคุยในรถหรอก คนนี้ชอบขับเร็ว ไม่อยากกวนสมาธิ นั่งฟังเพลงเงียบๆ เพลินๆ ซะมากกว่า แต่วันนี้เพิ่งเจอแม่ ธุรกิจลุล่วงเลยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ รถช้าติดไฟแดงต่างหาก-เปิดปากจ้อซะ...ดูท่าคนขับระรื่นเลยติดลมใหญ่
...........................
.................................
"ทำไมลมถึงมีสติกเกอร์รูปหัวใจเป็นกุรุสล่ะ?"
"น่าจะ...เพราะนามสกุลครับ 'ใจที่รัก' อีกอย่างเพราะเกิด 29 กุมภาด้วยมั้ง ฉลอง 4 ปีครั้ง ...จำได้-วันวาเลนไทน์มีเพื่อนในห้องเกิดวันนั้นพอดีได้สติกเกอร์ติดเต็มตัว ถามลม พอรู้เท่านั้นแหละ จะสงสารหรือโดนแกล้งก็ไม่ทราบ เดินเปลี่ยนคาบเรียนนี่ไม่เห็นสีเสื้อคิดดู บอกฉลองให้ล่วงหน้า จะว่าไงได้"
"555 เห็นภาพเลยแฮะ"
"อันไหนสวยลมแกะติดหลังชีทโน๊ตไว้...เพื่อนเห็น คราวนี้ไม่ต้องวาเลนไทน์มีถึงมือตลอด คว้าถุงโน๊ตเพลงของลมเอง เล่นแปะกันเองเสร็จสรรพ เขียนชื่อกำกับด้วยนะ ...ดวงนี้ยาหยี ดวงนี้ของรักษ์ สีนี้ต้องซัม อันนั้นกวาง นั่นบอสซ่า สตาร์ หมวย ยูจีน เพียบบบบ ...ถามติดตามผลงานต่างหาก เพลงที่แปะให้เล่นรึยัง ไม่งั้นก็ท่องโน๊ตปากเปล่าให้ฟังหน่อยซิ เอาแล้วไง -เก็บเข้าแฟ้มที เล่มบวมเท่านี่" ยังติดความทรงจำ เล่าบานยาวไม่มีกั๊ก เยลโล่เพจเจสชิดซ้าย อุ้มสองมือหนักแอ้แต้
"ชักอิจฉาแล้วแฮะ"
"น่าอิจฉาตรงไหน กระดาษทั้งนั้น ของคนอื่น-คนรู้จัก ไม่สนิทต่างหาก" ผมสนิทสนมกับคนยาก มีเก็ทเกลอแก้วเป็นคนแรกในชีวิต หมวยบีมาแจมทีหลังแต่เก็ทคงครองที่หนึ่ง
"ไม่รู้ล่ะ ได้หัวใจคนอื่นมาเพียบ แต่สี่ห้องหัวใจของลมเหนือน่ะ ...เป็นของใคร รู้ใช่มั้ย!?" มีขู่ ประกาศสิทธิสภาพเหนืออาณาเขต ตาหลอดดดดด!!!
"โหยยยย ยังจะ..." ไม่รู้รึไง จะซอกไหน มุมไหน กี่ห้องหัวใจจะมีนกตัวไหนได้อีก
"จะเอา---/นี่ๆๆๆๆ จุ๊บๆ งั่มๆๆๆๆๆ.../5555555"
แกล้งโน้มตัวกดจมูก-ปาก งับงั่มหยอกกับต้นแขนคนขับเอาแต่ใจ นิสัยเสียได้โล่ห์ กลบอายหน้าแดงร้อนพ่วงแก้แค้น---ตรูหมั่นไส้!
ตัวรถคันใหญ่กระเทือนไหว มอเตอร์ไซค์กับคนในรถอื่นร่วมแยกรอสัญญาณหันมาจ้องมอง
แยกพญาไททำไมไฟเขียวช้านักคร๊าบบบบ... ลมเหนือโดนปล้นนนนน!!!
****************************************************TBC by puppyluv
คุณนมซัมเปลี่ยนรูปเหรอ ไหงมีผิวสีนี้ด้วย ปากเด้งน่าจุ๊บเชียะ
โจ๊กกุ้งอีกคน
อ้อ ChiOln singular ตอนหน้านะ ว่างๆ แวะเข้ามาอ่าน
porsche cayene ของเหยี่ยว
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3124906 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก