ห๋า คุณนมซัมคุมสอบ!????
kinjikung, rakza(ฮุกเฮฟวี่ตรงเด๊ะ),sukie_moo, 2pmui, patt_b009, ClioNe, LoveAholic ตะหงิดเรื่องเจฟฟรี่ ตอบเลยละกัน
...อรุณสวัสดิ์!!!
*****************************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน51 jeffy's melody#1
------------------
Jeffy’s
ผมชื่อเจฟฟรี่ เป็นเพื่อนของเหยี่ยว แล้วก็ไอ้กายอีกคน
ตอนนี้ขึ้นเช้าวันใหม่พระอาทิตย์ยังไม่แตะขอบฟ้า...ภาพในจอพลาสม่าทีวีขนาดใหญ่ในห้องโฮมเธียร์เตอร์เล่นวีดีโอเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา
ภาพใบหน้าหล่อออกหวานละมุน สวมหูฟัง ตาหลุบต่ำมองเนื้อเพลง ปากอิ่มสวยรูปกระจับขับขานบทเพลง โดดเด่นที่สุดคือเสียงร้องที่เหมือนผู้หญิงนุ่มๆ ฟังกี่ร้อยกี่พันรอบยังฉงนในใจไม่หาย
เป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ ตั้งแต่ไปเสนองาน ...แค่ฟังท่อนฮุกกับเปียโนอินโทรเข้าเพลง ก็ตอบตกลงจะให้เซ็นสัญญา ติดเป็นวันเสาร์ให้นัดเจอกันอีกทีวันจันทร์แทน
เจ้าของงานติดใจเสียงนักร้องไกด์มากจะขอดูหน้าวันจันทร์นี้เลย ผมบอกแค่เค้าไม่ว่าง ไม่สะดวกให้เซ็นสัญญาก่อนค่อยว่ากัน ...บีบโน๊ตบุคในมือแน่น เพราะมีทั้งถาพและเสียงครบ แต่ผมไม่ให้---ทำไมผมไม่ให้
โจ๊กตั้งอัดวีดีโอ ทำแกล้งเดินโฉบไม่มองแต่ผมรู้ เนียนแอบกดเรคคอทไว้ ไฟสีแดงกระพริบโชว์หราทิ่มลูกตา
“...ผมชอบเมโลดี้ธีมที่สองมากกว่า เข้ากับเนื้อเพลง ไม่มากไม่น้อยเกิน พี่เจฟฟรี่ว่าไงครับ?” เสียงนุ่มๆใสๆถาม ยื่นโน๊ตเพลง3 แนวให้
“อื้อ ธีมแรกสนุกไป บีทกลองแรงบังท่อนฮุกมิดเลย ส่วนธีมสามก็อ่อนเท่ากันหมด ไม่มีอะไรให้จำติดหูเลย”
“ครับ เจฟฟรี่พูดเห็นภาพเลย” ฟันขาวเป็นระเบียบยิ้มพร่างพราย
“นักร้องปั้นใหม่เพิ่งชนะประกวดเสียด้วย ในทีวีได้ยินเสียงเค้าก็หลายแนวหลายโจทย์ ร้องเก่ง-ทำได้ดีทุกแนวเลือกยากชะมัด ถ้าเคยได้ยินมาก่อนว่าถนัดทางไหนคงเลือกดนตรีให้เข้ากันง่ายหน่อย”
งานเผือกร้อนมากครับ กลุ่มผู้ชนะจากเวทีการประกวดร้องเพลงชื่อดังทางทีวี ประกาศผลรางวัลเสร็จจะลัชน์ออกเทป งานเลยถึงมือนักศึกษาเขี้ยวลากอย่างผม
“งั้นเราก็ส่งทั้ง 3 แบบให้เค้าเลือกเองซิครับ”
“เราจะชวดงานนี้ซิ จะหาว่าเราไม่มีฝีมืออีกด้วย”
“เอางี้ ผมร้องไกด์เพิ่มให้ เค้าจะได้รู้ว่าเราสนับสนุนให้เค้าเลือกธีมดนตรีที่สอง ส่วนที่เหลือถือว่าเราแถมให้เค้าฟัง จะได้รู้เราก็มีฝีมือทำแนวอื่นได้ด้วย ดีมั้ยครับ”
“เออ...ดีเนาะ ลมทำให้พี่กลายเป็นเด็กไปเลย555” ผมหัวเราะ
“นะครับ พี่เจฟฟรี่เตรียมอัดแลย ผมร้องให้ได้” คิดได้ไง เป็นผมที่คิดลบ ลมเหนือกลับมอบความกล้าให้ผม---แล้วภัยก็มาถึงตัว คนของค่ายเพลงจะขอดูหน้านักร้องให้ได้
--------------------------------------
ภาพฉายตอนร้องท่อนฮุกติดหู ซูมใกล้ใบหน้ายิ่งฉายจอใหญ่ภาพพร่าเลือนเหมือนอยู่ในม่านแห่งความฝัน
...เป็นความฝันที่ผมไม่มีวันลืมเลือน
...เสียงเปียโนจากห้องซ้อมดนตรีข้างสนามบาสเกตบอลของโรงเรียนมัธยม ...นั่นเป็นจุดเริ่มต้น
...ภาพเด็กเล็กๆ บางใสเหมือนแก้วคริสตัลชั้นดีโดดเด่นกลางเปียโนสีดำหลังใหญ่ ยังจำติดตา
นึกเสียดาย ผมน่าจะอยากรู้-อยากเห็นหน้านักเปียโนให้ไวกว่านี้...
“คุณลุงจะเปิดห้องแล้วเหรอครับ?” เสียงเล็กๆ กระจ่างใสเหมือนระฆังแก้ว
ขาผมกำลังจะก้าวเข้าไปหา กลับโดนไอ้กายกระชากตัวออกวิ่งหนี!
คืนนั้นผมนอนไม่หลับ ทำไมวิ่งหนีตามไอ้กายออกมา ฉุนเฉียวจนพลุ่งพล่าน
รุ่งเช้าเข้าไปถามภารโรงแต่เช้าตรู่ เป็นวันแรกที่มาแต่เช้าเอง(แบบไม่มีเหตุผลบังคับ) ทั้งที่เป็นวันหยุด แกล้งเนียนลืมของในห้องนั้นให้ภารโรงเปิดห้อง
ได้เพียงกระดาษโน๊ตเพลงที่ลืมไว้เพียงแผ่นเดียว---ด้านหลังเขียนตัว L ตวัดหางกลับเป็นรูปหัวใจเล็กติ่งห้อยท้าย พร้อมสติกเกอร์หัวใจดวงเล็กๆ 2 ดวง สีฟ้าทั้งคู่
...เด็กนั่นชอบสีฟ้างั้นเหรอ
...ตัวจริงจะสว่าง สดใสดังท้องฟ้ารึเปล่านะ
นี่กูคิดอะไรอยู่วะ!?
L เหรอ ...จะเป็นชื่อหรือนามสกุลล่ะ?
ที่นี่โรงเรียนนานาชาติ ชื่อนักเรียนใช้ชื่อย่อทั้งนั้น ...จัดการโทรหาซี้มิกกี้ มันมีญาติทำงานธุรการ ต้องมีกุญแจห้องหรือมีทางช่วยผมหาชื่อเด็กคนนี้ได้แน่
“เอากุญแจไปทำไม อาจารย์จับได้ซวยทั้งโคตร ไม-มึงไม่แฮกเข้าข้อมูลกลาง น้ากูมีพาสเวิร์ดไม่ต้องห่วง เคลียร์กว่าเยอะ สะใจกว่าด้วย” เออ---ว่ะ มันกับผมเริ่มสนใจคอมพิวเตอร์ แต่มิกกี้บ้ากว่าผมเป็นกำลังไต่ระดับน้องๆ เซียนแฮกเกอร์
...ทำทุกอย่าง ขลุกตัวหาความรู้ถีบตัวเอง เพราะอักษร L ตัวเดียว!!!
ได้รายชื่อ L มาจนได้ ทั้งชื่อต้น ชื่อกลาง นามสกุล เป็น 1,000 แทบตกเก้าอี้---ชื่อกลางด้วย ลืมไปโรงเรียนนานาชาติเด็กลูกครึ่งพันธุ์ทางทั้งนั้น พันธุ์แท้หายาก---อยากจะบ้าตาย!!!
........................................
................................................
...กลับไปหาภารโรงคนเดิม
“กระผมไม่รู้จริงๆ ครับ แต่ปักชื่อ J กับ L ” 40 ดีกรีสองขวดแลกกับ 2 ตัวอักษร คุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม นี่ตรูเสียเวลาทะแป๊ะไรอยู่วะ?
ไม่ใช่อะไร ทางเข้าห้องดนตรีต้องอ้อมไกล โน่นเข้าหน้าตึก ประตูรั้วลูกกรงกั้นดันล็อคตามมาตรการคุมเข้มเพราะมีเหตุของหายที่ห้องแนะแนวข้างห้องดนตรี พ่วงผมเหม็นขี้หน้าไอ้วงมือทรอมโบนวงโยธาวาทิตของโรงเรียนอีก เลยไม่อยากเฉียดใกล้
ลงมือเสริ์ชใหม่ J.L. ม.1 เล่นเปียโน เหลืออยู่ 8 คน แต่มีอยู่คนเดียวที่ขึ้นรหัสแดง ---ติดค้างชำระค่าเล่าเรียน
'ลมเหนือ ใจที่รัก' ...จะใช่เด็กแก้วคริสตัลนั่นรึเปล่านะ?
ไม่น่าใช่ ตัดทิ้งชื่อนี้เป็นอันดับแรกสุด...
1 นั่นลูกครึ่งไม่ก็ลูกเสี้ยวแน่ ตัวขาวปากแดง จมูกโด่ง เส้นผมสีน้ำตาลอ่อน บ่งบอกขนาดนั้น ผมก็ลูกครึ่ง ผีเห็นผีดูกันออก
2 เล่นเปียโนฝีมือเกินเด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน เขี้ยวขนาดนั้นต้องมีครูส่วนตัว บ้านต้องรวยระดับหนึ่ง ให้ติดค้างค่าเล่าเรียน...ไม่ใช่แน่
(ต่อมาถึงรู้ว่าผมคิดผิดอย่างไม่น่าให้อภัย พ่อลมเหนือเป็นลูกครึ่งเปลี่ยนนามสกุลเข้าบ้านแม่ และเล่นเปียโนเก่งเพราะทักษะการฟังเยี่ยม ไม่มีครูสอนจึงขวนขวยพยายามเอง พรสวรรค์บวกพรแสวง)
.......................................
...........................................
ผมเฝ้าวนเวียนหา ตามอาคาร ตามโต๊ะทานข้าวตอนเที่ยง แต่ไม่เคยเจอตัว จนเกือบท้อ--- (เข้าโซน ม.1 เด็กใหม่ไม่ได้เนื่องจากอยู่ปีกซ้ายด้านหลัง กำลังก่อสร้างอาคารหอเกียรติยศอะไรนี่แหละ)
เทศกาลบาสเก็ตบอลเริ่มตึงตัว โดนจับซ้อมเช้าเย็น –นรก ไม่รู้จะเข้มไปไหน!?
ทว่า---เป็นวันที่ฟ้าประทาน
“นักเรียนชั้น ม.1 J. L. หมายเลข xxxxxx มีคนเก็บสมุดโน๊ตเพลงได้ ให้ไปรับที่อาคารประชาสัมพันธ์ด่วน ---”ประกาศเสียงตามสายตอนพักเที่ยง ตอนแรกนึกไม่ออกเหมือนติดปลายจมูก แต่แค่อักษรJ L ผุดในหัวสมอง ผมรีบผละจากแก๊งค์เปิดแน่บไปประชาสัมพันธ์ข้างหน้าทันที
...ขอให้ทัน ขอให้ได้เห็น ---ขอให้ใช่ทีเถอะ ภาวนาซ้ำไปซ้ำมา
ทันเห็นเด็กตัวเล็กๆ ขาวกระจ่างใสสะบัดมือไม่ให้เด็กนักเรียนหัวเกรี๋ยนจับตัว ...นั่นใคร ทำไมเหมือนทะเลาะกัน ผมใจเต้นโครมคราม!!!
กำลังมาทางนี้ ทำไมเดินขากระเผลก ไม่เห็นผมด้วยซ้ำ เดินใกล้ เชรี่ย ---หัวเข่ามีรอยถลอก เกิดอะไรขึ้น จะเข้าไปหา เพื่อนในแก๊งค์ พวกไอ้มิกกี้ ชายชาติไอ้ต้นตามมาตบบ่าพอดีพร้อมๆ กับออดเข้าเรียนภาคบ่ายดังยาว
หันกลับไปที่ลานประชาสัมพันธ์ เด็กหน้าตาทะลึ่งกึ่งทะเล้นกวนเบื้องล่างยังมองตามหลังคนตัวเล็กไม่วาง ชุดนักเรียนบอกยี่ห้อว่าโรงเรียนวัดหน้าถนนทางเข้า ---ไม่ใช่คนรู้จักแน่ ตาสบตาแม้อยู่ไกลแต่คล้ายมันยักคิ้วแผล่บ อมยิ้ม-กวนทีน
รีบเข้าไปถามเจ้าหน้าที่ถึงรู้ว่า เก็บสมุดโน๊ตเพลงได้แล้วเอามาคืน---แม่ม คาดไว้ไม่ผิด ทำเป็นคนดีเอามาคืน แท้ที่จริงตบทรัพย์เด็กโรงเรียนกู อย่าให้เจออีกนะพ่อจะเอาให้เลี้ยงไม่โต
...ไม่คิดเลยว่า นั่นเป็นการพบกันครั้งแรกของผมและมัน-คู่ปรับตลอดกาลในเวลาต่อมา
****************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2934370 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก