ลมเหนือที่รัก
ตอน23 kiss of apple
---------------
Lom’s
เพลงเดียว เล่นซ้ำ-ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...วนอยู่ท่อนก่อนจบไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ปลายนิ้วชาไปหมด เฮ้อ ตัดใจเข้าท่อนจบเพราะข้อมือเริ่มปวด
‘แตร๊งงงงง’ เสียงเพี้ยนจนหลุดภวังค์
ในใจบอก ‘มันเพี๊ยนจนฟังไม่รู้เรื่อง!!!’
ทำไมเมื่อวาน เปียโนหลังเดียวกัน ถึงให้ความรู้สึกแตกต่างกันถึงเพียงนี้
เมื่อวานตอนเล่นเบียดไหล่ มันพริ้วหวานระรื่นหู ชวนฟัง คำว่าไพเราะยังเทียบชั้นไม่ติด วันนี้ –เกิดอะไรขึ้น!!!
เสียงโน้ตแปร่งบอกผม
...ทุกอย่างล้วนไม่สมบูรณ์
...ทุก ๆ อย่าง
...แม้กระทั่งความรัก
หยุดชะงัก เหมือนเพิ่งนึกอะไรได้
เสียงแม่ที่มักพร่ำพูดให้ได้ยิน เลือนเข้ามากระทบใจเหมือนคลื่นซัดทราย
‘คุณแม่จะเสียใจและผิดหวังในตัวลูกมาก ถ้าลมไม่กล้าเผชิญความจริง ไม่รักตัวเอง ไม่ซื่อสัตย์กับตัวเอง’
มองออกไปข้างนอก คนตัวสูงนั่นกำลังคุยกับสาวฝรั่งผมทอง หุ่นเช้งวับทรงโตอร่ามทรวง สวมบิกินี่ที่เหมือนไม่ปิดอะไรเลย
‘ไม่ว่าผลของมันจะเป็นยังไง เราก็แค่ยิ้มรับ ต้องกล้าเผชิญนะคะ’ ใบหน้าผู้หญิงที่ผมรัก เทิดทูนหนักหนามีรอยยิ้มอบอุ่น
เทียบกับรอยยิ้มประดับดวงหน้านั่น ...ช่างแตกต่าง สว่างไสวยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ ปลุกเร้าให้เร่าร้อนทุกรูขุมขน
‘อาทิตย์ชิงดวง’ สมชื่อจริง
ใช่ ...เหยี่ยวขาว คนที่ผมหลงรัก หลงชอบตั้งแต่แว่บแรกที่เจอ
กลางสนามบาส เหงื่อชุ่มตัวแวววาว วิบวับยามต้องแสงแดด...เสมือนมีรัศมีพร่างพราย
แม้มีผู้คนรายรอบนับพัน ไม่รวมผู้เล่นที่ขับเคี่ยวในสนามแต่สายตาของผม กลับจับจ้องเหยี่ยวผู้นี้ เพียงผู้เดียว
เพื่อน ๆ รวมถึงรุ่นพี่ เวียนส่งของกำนัล ขนม ดอกไม้ ของขวัญต่าง ๆ นานา ไปให้สุดหล่อ สุดป๊อบ ดาวเด่นคนดัง ตามเชียร์ถึงขอบสนามบาส ตั้งตัวเป็นแฟนคลับเด่นหรา
...แต่ผมกลับไม่กล้า
...ได้แต่เก็บไว้ในใจเงียบเชียบ
เพียงส่งเสียงผ่านบทเพลง บรรเลงเปียโน เพลงที่เพราะที่สุด เล่นดีที่สุด ในแต่ละวันนั้น ๆ ให้
เผื่อจะทะลุถึงโสตประสาทการรับรู้คนซ้อมบาสที่สนามข้าง ๆ
ใช่...ทุกเย็น นักเรียนรุ่นพี่ซ้อมเสร็จ นั่นคือคิวของผมโซโลเดี่ยว
...เวลาบอกรักของผม
...บอกรักเหยี่ยวขาวผู้เลอเลิศ คนที่ไม่คิดว่าจะมีวันแตะต้องได้
...คนที่ผมหลงชอบเค้า เพียงฝ่ายเดียว
...คนที่ผมหลงรักเค้า เพียงข้างเดียว
แม้เวลาเปลี่ยน เรื่องราวในชีวิตเปลี่ยนดังนิยาย ผกผันจนต้องแยกจาก ย้ายโรงเรียน ย้ายที่อยู่ สถานะพลิกผัน ผิดแปลกจากที่เคยคุ้น แต่ไม่ว่าวันเวลาผ่าน เจอะเจอเรื่องดีหรือร้ายหมุนเวียน ใจผมก็ไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยลืมเลือนใบหน้าของคนที่ชื่อเหยี่ยวขาวได้เลย
ภาพวันแรกเจอยังคงประทับในใจเสมอมา
เหมือนกับภาพในจอโทรศัพท์ของผม เป็นรูปแอบถ่ายจากหนังสือรุ่นจบ มอ.3 เด็กหัวเกรียน คิ้วหายไปข้าง ตาดุคมสมชื่อเหยี่ยวนั่นโกรธเกรี้ยวสุดขีด...
คนในภาพจ้องมองผมตอบมาตลอด 5 ปี พอๆ กับที่ผมจ้องตอบกลับอย่างเงียบงัน
ได้แต่ฝัน...
‘ไม่ว่าผลนั้นจะดีหรือร้าย มันจะเป็นสมบัติล้ำค่าของเราคนเดียวเท่านั้น’ ระรื่นสมเป็นคุณนายรมย์ฤดี น้ำเสียงร่าเริง เต้นระริกในความคิด
จริงด้วย โมโห ใส่อารมณ์กับเรื่องงี่เง่าแบบนี้ ไม่ใช่ผม ---ไม่ใช่ลมเหนือคนนี้แน่
กะแค่ไม่ได้ลงทะเล ไม่ได้เล่นคลื่น ประสาอะไรกับของพรรณนั้น
ความจริงก็คือความจริง---ลึก ๆ แล้วกลัวว่า เราช่างด้อยค่า ไม่ดีพอ ไม่คู่ควร
แค่กลัวว่าจะไม่สมบูรณ์แบบเท่าผู้ชายที่เป็นคู่เดท หรือผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยาของเหยี่ยวในอนาคต
กลัวว่าคนที่เหยี่ยวเลือกจะไม่ใช่ผม แค่กลัวว่าเค้าจะไม่ชอบเรา....ก็เท่านั้น
แล้วทำไมล่ะ...
...จะกลัวทำไม ก็รักให้มันสุด ๆ ไปเลยซิ!
ผมมองแอปเปิ้ลสีแดงที่ถือติดมือมา มันวางนิ่งอยู่หลังเปียโน ---สีแดงสดเหมือนหัวใจผมตอนนี้
...ได้ตกหลุมรัก ยิ่งกว่าฝันหวาน
...ได้พบเจออีกครั้ง ยิ่งกว่าเทพนิยาย
เหมือนคิดอะไรได้ คำตอบอยู่ตรงหน้าแท้ๆ...เอาวะ
เอื้อมหยิบผลไม้มากุมไว้ในมือ ---ยัดใส่กระเป๋ากางเกง
หันกลับไปมองข้างนอก ท้องฟ้าเริ่มเจือแสงสีส้ม สีชมพู
เดินไปชิดผนังกระจก คนข้างนอกหันมาสบตา ชั่วแว่บเดียวก็ผละจากหญิงสาว เดินตรงมาหาผมช้า ๆ
เราไม่ละสายตาจากกัน ทั้งเขาและผม
วางมือที่กระจก มือใหญ่ตามทาบทับ ...ตำแหน่งเดียวกัน
มีเพียงกระจกใสกั้นกลางระหว่างเรา
ผมยิ้มโล่ง สดใส หัวใจเต้นถี่รัว รู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างบอกไม่ถูก
...โลกทั้งโลก โล่งเบาสบายไปหมด
ยิ้มให้คนที่เรารัก ก็คงแบบนี้ซินะ...
เขายิ้มตอบ เอื้อมมือมาเปิดประตู ยิ้มกว้างสว่างไสวยิ่งกว่า วาดมือรอคอย
“ไปดูพระอาทิตย์ตกน้ำกัน...”
ผมวางมือลงบนมือหนา สอดนิ้วไล่เรียงสลับ ประสานกันทีละนิ้ว ๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายกุมกระชับแนบสนิท
...ก้าวเดินเคียงคู่ออกไป
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
“คิดไรอยู่” เล่นนิ้วผมเงียบ ๆ หันมาทัก
ผมละสายตาจากท้องฟ้าหลากสีสันตรงหน้าหันมามองเชิงถาม
“เห็นยิ้ม ๆ เมื่อกี้ยังหน้าหงิกอยู่เลย” ผมยิ้มกว้าง อดหัวเราะน้อย ๆ ไม่ได้
“ตอนนั้น คิดไม่ตก” จะจับเปียโนทุ่มลงน้ำ อึดอัด วกวนไปหมด
ตอนนี่นั่งขอบสะพานที่ทอดยาวระหว่างเรือนรับรองกับหาดอ่าวใน พระอาทิตย์อัสดงคลอเคลียแต้มสีหมู่เมฆเล่นใกล้เส้นขอบฟ้าทะเลกว้าง
บรรยากาศยังเงียบสงบ คนส่วนใหญ่ยังไม่กลับจากเที่ยวทะเล
“คิดอะไร บอกหน่อย...” นั่งเบียดชิดไหล่ แต่ยังมองท้องฟ้าข้างหน้า ขาแกว่งเหนือน้ำใส
“คิด...ตก”
“ตกอะไร?”
“...ตกน้ำมั้ง” กลั้วยิ้ม ดันไหล่คนข้าง ๆ หวังให้หล่นลงน้ำ
“ตอบ!” จริงจังแต่สบาย ๆ ดูอารมณ์ดี
“ตกหลุมรัก...โน่น” เขิน มือชี้พระอาทิตย์ที่เริ่มหลบเข้ากลีบเมฆ ทิ้งท้องฟ้าสวยเหนือจินตนาการ
หัวเราะหึๆ ในลำคอ น้ำเสียงชวนฟังมิคลาย
“ลมเหมือนคุณแม่ ...ตอนรักชอบอะไร ทำหน้าเคลิ้ม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียว ปิดไม่มิด”
“งั้นเชียว ”อ่า เขินเผลอยกมือกุมแก้มตัวเอง
“คุณแม่เล่า ตอนปู่เล่นเพลงเพราะ ๆ ที่ลมชอบ จะนั่งเยิ้ม ยิ้มตัวละลายอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน” ยิ้มพราย รู้นะคิดอะไรอยู่
“ฮิ...” รู้สึกเขินจนไม่รู้จะวางหน้าไว้ไหน
คลำเจอแอปเปิ้ลในกระเป๋า หยิบมากัดเล่น
“อาจจะหลงรักตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ก็ได้มั้งครับ” ทำท่าล้อเบิกตาโตไม่อยากเชื่อแต่พยักหน้าหงึกหงักยิ้ม ๆ
“รักซึมลึกตั้งแต่แรกเกิด?”
“ครับ ถึงตอนนี้ก็ยังเป็นสุดที่รักเต็งหนึ่งอยู่”
“อืมม” ครางในลำคอพึงพอใจ ยื่นผลไม้สีแดงสดให้กัดบ้าง ไม่ยอมจับต้องป้อนจ่อถึงปาก
“แล้วพี่เหยี่ยวล่ะ มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษมั้ย?”
“จำไม่ได้ ...แต่ที่ชัดๆ ก็บาสมั้ง สนุกลืมโลกทุกที”
เราต่างเงียบ ทอดสายตาจับจ้องท้องฟ้าที่ยอแสงสุดท้ายของวัน
...ผมกลั้นหายใจ เอ่ย
“ผมดีใจที่มีพี่อยู่ที่นี่...” ใบหน้าคมสัน ฉาบไล้สีทองแอร่มหันมา อุ้งมือกุมกระชับขึ้น
“ดีใจที่ตอนผมไม่สบาย ตอนผมรู้สึกแย่ พี่เหยี่ยว ...เหยี่ยวขาวคนนี้” เรียกชื่อซ้ำแก้เขิน
“---อยู่ข้าง ๆ ผม” กัดริมฝีปาก ก้มหน้าหลบวูบ
พูดไปได้ไง เสี่ยวชะมัด บอกคุณแม่ออกบ่อย บีกับเก็ทก็ขอบคุณมันประจำ แต่กับคนนี้-ตื่นเต้นแทบอยากขว้างหัวใจทิ้ง จะได้ไม่ส่งเสียงดังคับอกแบบนี้
“ลม ...ลมเหนือ”
ผมเงยหน้า สบตา แสงสีทองทาบทา เหมือนตกอยู่ในห้วงมิติมหัศจรรย์ ...ฝันที่ไม่อยากตื่น
เงยหน้ารับจุมพิตนุ่มนวล ปลายลิ้นอุ่นค่อย ๆ เลาะเล็ม ก่อนแทรกลึกเข้าในโพรงปาก
...เวลาหยุดหมุน
รสจูบช่างหอมหวาน หวานล้ำ ...รสชาดเหมือนแอปเปิ้ล
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%TBC by puppyluv
ใครผู้ใดรีเควส NC ไว้ ...ลุ้นวันมะรืน
(BeeRY,TanyaPuech นี่ทางตรง ทางอ้อมก็มี yayee2 เหยี่ยวจะได้เสียบมั้ย, samsoon@dollจะหวานมั้ยน้อ โปรดติดตาม อ้อ-เปลี่ยนรูปใหม่ใสกิ๊งซะ เอารูปน้องมาโหลดป่าว เด็กกว่ารูปยืนกะหนุ่มอีก, askmes ท่าจะชอบเลข13, whatever it is แมวangle ขนฟู-น่าร๊ากกกก)
fuku เอารูปเที่ยวมาแบ่งให้ดู(มีอีกมั้ย?) ส่วน rakza เพิ่งเห็น หายไปไหนมา?
พรุ่งนี้แวะดูการ์ตูน ---อรุณสวัสดิ์!!!
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3124896 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก