ลมเหนือที่รัก
ตอน7
-----------------------
yeaw's
ผมจับปลายผมสีน้ำตาลเข้มเกือบดำแตะเบา ๆ แบบนี้ซินะที่เรียกสีโค้ก ยังเกรี๋ยนอยู่เลย อยากลูบไล้เครื่องหน้าสวยดังสวรรค์บรรจงวาด อย่างวิจิตรบรรจง ...เหมือนรูปตัวเอกในวรรณคดีไทย ที่บ้านติดแทบทุกฝาผนัง พ่อคลั่งไคล้ลามถึงลูกชายอย่างผม
---อยากชิมริมฝีปากแดงที่กำลังเผยอน้อย ๆอยู่ตอนนี้
เฮ้อ... ถอนใจเป็นรอบที่ร้อย... ตอนไอ้กายโทรมาถาม ‘เอาน้องเค้าไปส่งบ้านยัง โรง-บาล บอกออกไปตั้งแต่หกโมงเย็นแล้ว’ ตามเกาะติดข่าวประเด็นร้อนนะมึง! บอก ‘นอนห้องกู ...’
มันอึ้งไปพักก่อนด่าผมชุดใหญ่ ต้องยกแม่น้ำทั้งห้ากล่อมเพื่อนกินรังแตนทางโทรศัพท์ ---‘น้องเค้าไม่สบาย แล้วบอกเองไม่อยากกลับบ้าน แต่ไม่อยากนอนโรงพยาบาล กูเลยต้องหิ้วน้องเค้ามา ถ้าแม่มันถาม มึงก็บอกตามจริง บอกเบอร์กูด้วย ดึกแค่ก็จะรับสาย ไม่มีเกี่ยงงอน... กูรับผิดชอบเอง !’
555 ทำไปด้าย
ใช่แล้วครับ... ตอนนี้ เกือบห้าทุ่ม ห้องนอนผม ที่เตียงนั่นตัวเล็กพิษเยอะ(ของผม)นอนหลับอยู่ เปลี่ยนจากเตียงคนไข้ มาเป็นเตียงนุ่มหลังใหญ่ของผมแทน ...ก็เท่านั้น จะยากอะไร
กายยังโวย บอกกลับจากชลบุรีจะตรงมาหาผมที่คอนโดให้ได้ สงสัยติดโรคพิษสุนัขบ้าจากที่ไหนซักแห่ง
“เค้าหลับอยู่ไม่สบาย มึงจะให้กูปลุกเหรอ มาก็รบกวนเปล่าๆ เจอกูพรุ่งนี้ จะรายงานให้ละเอียดยิบ” พรุ่งนี้เช้ามีพรีเซนต์สรุปแลบจบ งานเรียนแทนสอบไฟน่อล ยังไงต้องเข้า ขาดไม่ได้
“มึงทำอะไรลม กูไม่เอามึงไว้แน่ เหยี่ยว!” จริงจังอะไรนักว๊า... กูเพื่อนมึง ที่สำคัญที่เค้าป่วยก็เพราะกูทำเองกับมือ รู้ความจริงจะหนาว!
“ตอนนี้เค้าไม่สบาย กูไม่ทำไรหรอกน่า รังแกเด็กเปล่า ๆ”
“ตอนเค้าสบายดี มึงจะทำไรน้องเค้างั้นซิ” โหยรู้ทันว่ะ เพื่อนซี้กูจริงนะนี่
“กาย กูรู้น่า... ห่วงเกินไปแล้ว”
“เค้าเพื่อนสนิทน้องกู กูไม่อยากเห็นไอ้เก็ทมันเสียใจ...” เหตุผลมันอ้างทุกรอบ ทุกครั้งที่โทรมา ห่วงน้องชายโอเว่อร์แต่กายมันเห็นครอบครัวมาก่อน ให้อภัย ผมไม่ถือสาหรอก
“เออ ๆ ยิงใส่หูกูจนพรุนหมดแล้ว ไอ้คนรักน้อง รักครอบครัว ...เฮ้ ๆ แค่นี้ เค้าขยับตัว ท่าจะตื่นแล้ว”
“ดี ๆ นะ...” กายร้องเสียงอ่อน
-ติ๊ด- ตัดสายฉับ 555 เปล่าหรอก ยังแน่นิ่ง ไม่อยากฟังเพื่อนโวยก็แค่นั้น โรควิตกเกินเหตุห่วงน้อง ลามห่วงเพื่อนน้องอีก ท่าจะบ้า..
เปิดประตูเข้าไปในห้อง แสงไฟสีเหลืองส้มข้างหัวเตียงฉาบไล้บรรยากาศอบอุ่น คืนนี้จะไม่เผลอหลับเป็นตายเหมือนเมื่อคืน จนทำมันหายไปอีก
................
....................
บนทางด่วน หลังจากโทรไปเอาเรื่องจากผู้จัดการใหญ่ฝ่ายจัดเลี้ยงโรงแรม PPP หนึ่งในเครืออาทิตย์กรุ๊ปของพ่อ จัดการหยุดงานพิเศษให้โอนเงินเข้าบัญชีให้เรียบร้อยเต็มจำนวน เด็กร้ายกาจค่อยมาคุคลายลงน้อยหน่อย
ตอนมันพูดเสียงเย็นยะเยือกนั่น ผมรู้เลยผิดท่าแล้ว รู้สึกเหมือนจะเสียมันไป รึกังวลมากไปเอง ...แบบนี้เหมือนไม่ใช่ผม ไม่เคยต้องง้อใคร ไม่เคยต้องยอมใครก่อน (ถ้าไม่มีผลประโยชน์ต่อรองน่ะนะ)
มีเรื่องไม่ชอบใจผมอีกอย่าง มันไม่เรียนต่อ ...มีอะไรกันแน่!?
เมื่อกี้โทรคุยกับพนักงานชื่อแมว (เบอร์ที่มันกดค้างไว้) หัวหน้าฝ่ายจัดเลี้ยง เลยรู้เรื่องมันมากขึ้น เด็กนี่ทำงานตั้งแต่ มอ.5 ใช้เส้นพ่อไอ้กาย กรรมการผู้จัดการใหญ่ ผู้ได้ชื่อว่ามือขวาของพ่อ
---แต่เด็กฝีมือดีจริง ไม่มีใครว่าได้
“น้องลมเหมือนมีเพลงในหัวเป็นล้านได้ค่ะ ไหวพริบดี แค่แขกฮัมเพลงก็ต่อได้เลย ตอนแรกให้เล่นแค่เสาร์อาทิตย์ช่วงบ่าย” ช่วงคนเบื่อ ๆ ไม่ต้องใช้นักดนตรีก็ได้ ทุกทีใช้เปิดเพลงด้วยซ้ำ แสดงว่าแค่หางานให้ทำเฉยๆ
“แต่แค่อาทิตย์เดียวเล่นตอนเย็นได้เลย มืออาชีพมากค่ะ เป็นผู้ใหญ่เกินตัว ความรับผิดชอบนี่ไม่ต้องพูดถึง” ท่าทางยายพี่แมวคงเป็นแฟนคลับพันธุ์แท้ของมัน
แสดงว่าฝีมือจัดเพราะตอนเย็นเวลาทานข้าวก็จริงแต่ถ้าไม่ถึงก็ดึงคนต่อช่วงปาร์ตี้ไม่ได้ ยิ่งศุกร์ เสาร์ เวลาไพร์มไทม์ ช่วงไฮของสัปดาห์ แขกขาจรข้างนอกมาแจมเยอะ
ทำไมจะไม่รู้ป้ากับพ่อส่งผมฝึกเป็นเบ้โรงแรมในเครือ บอกเล่นหุ้นได้เงินร้อนก็แต่ทำให้คนโลภ ต้องรู้จักหาเงินเย็น มีโรงแรมที่ไหนตลอนทัวร์ดูจนทั่ว แต่ที่โรงแรม PPP ผมเริ่มยุ่งเรื่องทำคอนโด เลยไม่ได้เข้าไปเกือบสองปี ...สวนทางกันชัด ๆ
'ติ๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ' เสียงนาฬิกาข้อมือสีดำเก่า ๆ เยิน ๆ ของมันส่งเสียงบอกเวลาห้าทุ่ม วางไว้ชั้นวางของโต๊ะตัวเล็กใต้โคมไฟเผื่อเจ้าของถามหา
จะซื่อสัตย์ไปไหน รีบกดปุ่มปิดทิ้งถุงดำแม่ม ...รักเจ้านายดีนัก อย่าอยู่เลยมึง!
พาลมั่วไปหมด...
เดินข้ามมาฝั่งตรงข้าม ห้องนอนเล็ก ---ผ้าปูที่นอนเปื้อนเลือด ถูกขังเดี่ยวกองอยู่กับพื้นรอแม่บ้านมาจัดการ โยนนาฬิกาข้อมือเจ้าปัญหาบนเตียง ล็อคประตู... ขังรวม!
----------------------------------------
ใจเต้นตึกตัก ...นี่ห้องมึง เตียงมึงเอง ตื่นเต้นไมวะ ทำตัวเป็นเด็ก ๆ ไปได้!
นี่ถ้ามีคนรู้ เหยี่ยวขาวเข้านอนก่อนวันใหม่แบบนี้ มันคงตาโต บอกอาเพศฝนตกทั่วกรุงเทพแน่
ค่อยๆ หย่อนร่างลงบนเตียงนุ่ม สอดแขนให้คนร่วมเรียงหนุนแทนหมอน รั้งตัวมากอดเบา ๆ เด็กขยับวูบ ใจผมวาบเกือบหก! ศรีษะทุยสวยค่อย ๆ หันมาซุกอกผม ---ฟู่
เส้นผมสั้นระผิวต้นคอ เริ่มนับแกะ หนึ่ง สอง สาม... พยายามสะกดกลั้นลมปราณภายในที่กำลังจะแตกซ่าน
ยินเสียงคนในอกถอนหายใจยาว ก่อนค่อย ๆ ผ่อนลงสม่ำเสมอแผ่วเบา อา...เยี่ยม แค่นี้ที่เครียดเกร็ง หนักอึ้งกลับคลายลงก่อนจะจางหายไป
***************** ครู่เดียวเป็นไอ้ตัวบ้าดีๆ นี่เอง เลิฟคนอ่านเลยมีไอ้เยี่ยวววววว...มาเอาหน้า บอกZakuPz มาอ่านได้แล้ววว (อ่านโพสต์มันส์ดิ ขำตาหลอดดดด) puppyluv
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
