หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[papa]

เหยี่ยวเว้ย ถนอมน้องลมหน่อย   

มันน่า นัก

[hotladyanyavee]

โหเลวสันดารอะพี่เหย่ยว ทำร้ายน้องลมได้

[som]

เพิ่งเข้ามาอ่าน 
นิยายเรื่องนี้น่าติดตามมากๆเลยครับ

[fahsai]

นายเหยี่ยวววววววว  ถนุถนอม ลมหน่อยดิ

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน4
-----------------------------------------------
Yeaw’s

       เสียงเปียโนบรรเลง ...ดังอยู่ไหนวะ!
ควานหารีโมท กดปิดทั้งที่ไม่ลืมตาอัตโนมัติร่างกาย ตั้งเครื่องเล่นสเตอริโอปลุกด้วยเพลงทุกเช้า (สายมากต่างหาก)
เพลงยังดังอยู่

“โว๊ย..!!! ” กดรีโมทตัวเดิม แบบเดิมแต่อาการคงเดิม

“เป็นเชี่ยไรวะ...!?” ทำกูตื่นนะมึง ไอ้เครื่องเสียงบ้า หรี่ตามองยานอวกาศวงรีสีดำสนิท หรูสัด แพงโคตร ใช้ได้ไม่เท่าไรพังซะแล้ว ปกติจะค่อย ๆดัง เพลงสไตล์นิวเอจที่ชอบไม่ใช่เปียโนเดี่ยว ๆ แบบนี้ว๊อย ผมประท้วง
        ใครแอบเปลี่ยน พ่อจะเอาหนังสติ๊กยิง แม่ม..หมดถุง
อ้าว...ออฟนี่หว่า    O-F-F หรา มึงรอดตัว...

       เสียงอยู่ใกล้ ๆ ควานหาตาปรือ
โทรศัพท์เครื่องเล็กรุ่นพระเจ้าเหา ปุ่มเยิน เลือนไม่เห็นเลข หน้าจอกระพริบ “ปลุก-บ้าน G 10 โมง”
        กดปิด แรมสมองประมวลผลช้า ไม่ได้การ...หลับอีกรอบละกัน ทิ้งหัวลงตุบ

        โทรศัพท์ในมือสั่นครืด  ห่าน...นึกว่าผีหลอก ตกใจหมด
สายโทรเข้า “Bสุดที่รัก” มันใครฟะ กดปิดแม่ม
โทรศัพท์รังควานอีกรอบ ลืมตาโพรง...กูจำได้แล้ว  ไอ้เด็กขาย!
<“Bสุดที่รัก”> เบอร์เดิม ปล่อยมันสั่นไป
................................
.................................................
          ดูเวลา 8 โมงครึ่ง ไม่ใช่เวลาตื่น ถ้าจะให้ดีต้องถัดไปอีก 3 ชั่วโมง
เดินเข้าห้องน้ำ จัดการตัวเอง มองตัวเองในกระจกหน้ายุ่งซะไม่มี  เอ๊ะ...หัวไหล่เป็นรอยแดง นิ้วคนชัวร์

          เรื่องบนเตียง...ผมไม่ชอบถูกตีตราบนตัว ถ้าชอบใจจะทำรอยกับคนอื่น ก่อนขึ้นเตียงจะตกลงกับคู่นอนชัดเจน พวกไว้เล็บ ต่อเล็บยาวทั้งหลายผมรวบมืออย่างเดียว นั่นอย่างที่หนึ่ง
           อย่างที่สองคือเรื่องจูบ ผมไม่ชอบจูบคน ไม่ใช่อะไร ที่เจอมา...ห่วย! ไม่ไหว แค่ตอนออกเดทครั้งแรกพอให้คุเป็นพิธี มีเชื้อนิด ๆ ถ้าจืดชืดไม่ได้อารมณ์ เสร็จกิจ ลุกจากเตียงได้ผมจะลืมคนนั้นทันที
           มีบางคนจูบพอได้รสชาด ก็คบนาน 2-3 วัน อาจถึงสัปดาห์ อย่างน้องพอลนานสุดเกือบเดือน แต่แค่ครั้งแรก ๆ ที่ร่วมเตียง ต่อมาผมไม่เคยจูบอีกเลย (เอาอย่างเดียว)
แค่แตะริมฝีปากไม่เคยล้วงลิ้น ที่คบนานเพราะเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้ พูดน้อย ตามใจผม อยู่ใต้อาณัติผม แถมเป็นโล่ห์กำบังไม่ให้ผู้หญิงมาจับผมเท่าไร แค่นั้น

          แต่...เมื่อคืน ร่างแบบบางครวญครางใต้ร่าง บิดตัวเร่า ตาสวยหยาดเยิ้มผิวกายแดง ฉ่ำไปทั้งตัว...ภาพติดตาได้ไงวะ !!!

         ยกมือลูบรอยแดงยาวพาดหัวไหล่เผลอ ๆ พยานหลักฐานชัด

           หึ ๆ ๆ...ไม่ใช่ความฝัน

           อา...รสหวานซาบซ่านถึงทรวงนั่น ความจริงแน่... คิดถึงจุมพิต แอบมองผ่านกระจกบานนี้ ภาพในหัวฉายเล่นซ้ำ ริมฝีปากอิ่มแดงฉ่ำ อยากได้จูบอีก...บ้าไปแล้วผม
........................................
...................................................
          เปิดน้ำลูบหน้าสะดุดตาที่พื้น สมุดบัญชีสีฟ้าสด สติกเกอร์สีดำพาดขวาง ตัวหนังสือสีเหลืองสดหรา TOP SECRET ล่อคนมือบอนเปิดดู

สมุดบัญชีรายรับ-รายจ่าย
ลงแต่ละวัน สั้น ๆ ง่าย ๆ

1 มกรา ยอดยกมา
รายรับ โรงแรม PPP x,xxxบาท/งานน้าอร x,xxxบาท /ร้านป้านัด xxxบาท //งานนอกอื่น ๆ (การบ้านน้องเอมี่ลูกป้ามล) x,xxxบาท (สอนเลขน้องเดี่ยวลูกป้าไหม) รวม x,xxxบาท

“บัญชีรายวันนี่หว่า ของเด็กนั่นเหรอ” มีเงินเข้าหลายทางจริง แต่ไม่ถึงหมื่น
แต่ทำไมไม่มีเงินค่าเรื่องอย่างว่า... อ้อ ท่าจะครั้งแรกของมันจริงๆ มั้ง

“ค่าเหล้าชั่วโมงเดียวยังมากกว่าที่มันได้ทั้งเดือนอีก เด็กน้อ...เด็ก”  ปากพูดไปงั้น แต่เนื้อแท้เริ่มนับถือ คงตะลอนทำงานตัวเป็นเกลียว มิน่าผอมแห้ง ...บ้านผมสอนลูกทำงาน นับถือคนทำงานไม่เคยดูถูกไม่ว่าจะงานเล็กงานใหญ่

   ...เปิดดูต่อ
รายจ่าย
ค่าบ้านx,xxx บาท /ค่าโทรศัพท์ xxxบาท/ ค่าน้ำ xxxบาท /ค่าไฟฟ้า xxxบาท/กินxxบาท....
เหลือ ...xxx

“นี่มันดูแลบ้านทั้งหลังคนเดียวเลยเหรอ” น่าทึ่ง

        สรุปแต่ละวันชัดเจน ที่คนในร้านอาหารบอกมันเป็นเสาหลักของบ้านท่าจะจริงแฮะ เปิดดูเรื่อย ๆ ค่าใช้จ่ายเรื่องบ้านมีแค่ต้นเดือน นอกนั้นเป็นรับ-จ่ายประจำวัน
ที่น่าทึ่งคือ ท้ายของวัน หลังบรรทัดหักลบตัวเลขออกมาแล้ว

‘ข้อดีๆ วันนี้’ เขียนโน๊ตย่อเตือนใจตัวเอง
1.   ไชโย ได้จ่ายค่าบ้าน-โล่ง!
2.   มาลัยหอมของแม่ครบ 100-ได้1 กอด เย้!
3.   คืน G 300.- มันเลี้ยงชอคชิพคืน-555
4.   บีโทรเฟน-PERFECT!
5.   กระดูกหมูร้านหมูตุ๋น-บิ๊กกับตาเดียว อร่อย!

         อ่านถึงตรงนี้ ผมเผลอยิ้มชอบใจ มีมุมแบบนี้ด้วย ...พวกสุขนิยมชัด ๆ
เอ..หน้าตอนมีความสุขมันจะเป็นไงนะ ตาเขียวปั๊ดนั่น จ้องกูยังกะโกรธกันมาร้อยพันชาติ
คำต่อท้ายจบประโยค ไชโย, 555, PERFECT! ทำผมใจเต้นแรง อยากสัมผัสว่าจริงรึเปล่า

         ว๊าเว๊ย...สงสัยตื่นผิดเวลา ไอ้โทรศัพท์บ้าปลุกเช้าเกินไป

“ครืด ๆ ๆ ” รู้เหรอว่ากำลังนินทา มาได้จังหวะนรกมาก...
<“Bสุดที่รัก”> <“Gสุดหล่อ”> ผลัดกันเข้ามาสองสาย มีผู้หญิงไม่พอ ยังมามีสุดหล่ออีก ชักหึง...เฮ้ย นึกได้ อารมณ์ช่องหึงหวง ไม่มี ไม่ใช่ผมแน่!

        เสกอะไรเข้าร่างกูเปล่า ใจเต้นกระตุกหวิว ๆ ชอบกล
อ้าว...มีข้อความเว้ย ท่าจะติดต่อให้ได้จริง ๆ สำคัญนะเด็กนี่ จับปลาสองมือ
        เดี๊ยะ! พ่อจะแฉแต่เช้า

<‘ลมจ๋า อย่าลืมซาหริ่มเค้านะ/Bสุดที่รัก’>
<‘ซาหริ่มตัวเล็ก ห้ามลืม เจอที่บ้าน/Gสุดหล่อ’> 
หนอย...ลื่นเป็นปลาไหล จะตายเพราะซาหริ่มพันคอ แบบนี้ไม่ลงทุนนี่หว่า ฝากมั่วจะให้ใครก็ได้...แค้น อยากเห็นหน้าสองกิ๊กที่ว่า
...................................
         กดไล่ดูคลิปกับรูปภาพ
รูปแรก... ผู้หญิงมีอายุ โครงหน้ายังสวยผิวขาว ดูเป็นลูกคนมีอันจะกิน 2-3 รูป น่าจะเป็นแม่
รูปสอง...เด็กผู้ชายสองคน หน้าแนบชิดเต็มจอ คนตัวโตออกตี๋หันครึ่งหน้าจมูกจะเฉี่ยวชนแก้มอีกคน คุ้นๆว่าหน้าเหมือนเพื่อนผม นึกไม่ออก คนตัวเล็กแก้มป่องตาโต ทำปากจู๋ ดูไงคล้ายหมวยทอมบอย แต่คอเสื้อนักเรียนชาย ...เพื่อนมันงั้นเหรอ
รูปสาม... ผู้หญิงคนที่น่าจะเป็นแม่มันนั่งทานข้าวในร้านอาหารรูป ผู้ชายสูงวัยฝั่งตรงข้ามสวมเสื้อตราโรงพยาบาลลุงผม เฮ้ย...นั่นลุงชัยพฤกษ์ ญาติกูเอง!
          ภาพสุดท้าย ชะงักงัน ...ภาพสีขาวดำ น่าจะถ่ายจากหนังสือ เงาภาพกับเลขหน้ากระดาษให้เห็นครึ่ง ๆ เด็กผู้ชายสกินเฮดติดหนังหัว ใบหน้าหล่อจัด แต่แม่งหน้าบูดไม่พอ คิ้วซ้ายหายเกลี้ยง เสื้อขาวนักเรียนม.ต้น ตราโรงเรียนที่กระเป๋าออกเสื้อเห็นแค่ครึ่งเดียว

          ...คุ้นที่สุด แต่นึกไม่ออก!

         ช่างแม่ม... ไม่อยากจะนึก แรมต่ำ ขาดน้ำตาลอีก ห่านเจรง ๆ

กดดูคลิป มี 2 ตัว ...ยังมีแรงเหลือนะคนเรา
ผู้หญิงสูงอายุคนที่เห็นในภาพแรกเงยหน้ามายิ้มกว้าง ตาหยีปิดสนิทเหมือนแป๊ะยิ้ม ชูมาลัยดินหอมไหว ๆ แว่ว ๆ เด็กผู้ชายเสียงใส เสียงเหมือนมัน “คุณผู้หญิงครับ ยิ้มหน่อย” -จบ-

          อีกคลิป ทำผมหน้าแดง เด้งตัวจากที่นอน หายเบื่อเป็นปลิดทิ้ง
เด็กผู้ชายในคลิบเปลือยทั้งตัว แต่มีกางเกงในสีขาวขดม้วนติดโคนขาอ่อน ตัวผอมแบบบาง ร่างงอโค้งเล็กน้อย หน้าหงายศรีษะพิงกระเบื้องสีขาว กำลังชักว่าว...ใช่กำลังช่วยตัวเองนั่นล่ะ!
           คลิปของเด็กนั่น ตัวมันเอง เล่นเอง อยู่ในมือถือมันเอง

           กล้ากว่าที่เห็นอีก นึกว่าติ๋ม ที่แท้ แรง...ง...งใช้ได้

            กดดูซ้ำ...(อ้าว!)

          ช่วงล่างปวดตุบ น้องชายจะลุกมาเคารพธงชาติ
คนถ่ายเหมือนค่อยย่องเข้าใกล้ เสียงรูดมือกับแท่งเนื้อดังสะท้อนก้อง ห้องน้ำแน่
            คงใกล้ถึง มันรัวมือ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ตามหลอกหลอนผมแหงนหงาย เผยอปากอ้า ส่งเสียงคราง..อาร์...ยาว
 หลับตา ก่อนจะเกร็งกระตุกตัวงอ น้ำเมือกขาวเลอะมือ ไหลเยิ้มล้นออกมาก่อนจะค่อย ๆ รูดตัวลงนั่งเอน ๆ กับผนัง หอบเหนื่อยตัวโยน

            กระเบื้องตอนล่างเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลคาดทองข้างหลัง ส่งใบหน้าหวานยิ่งหวานจัด เซ็กซี่ น่ากินที่สุด แลบลิ้นแดงเลียริมฝีปากฉ่ำ ตาหลับพริ้มขนตายาวเป็นแพ คิ้วขมวดนิด ๆ เริ่มคลายออก...ดูเด็กกว่าตอนนี้มาก
เสียงหัวร่อคิกคักแทรกเข้าไป มันลืมตาโต สีหน้าโกรธปนอายส่งหน้าแดงยิ่งขึ้นสีจัด โผนตัวเข้าหากล้อง คนถ่ายระเบิดเสียงหัวเราะ ประตูจะปิด  –จบ-ค้างที่ใบหน้าเซ็กซี่ของมันครึ่งหน้า

            อ๊าก..ก...ก กูกำลังช่วยตัวเอง !!!???

---------------------------------------------------

    ‘ครืดๆๆ’
สัญญานโทรศัพท์เครื่องผม...กายโทรมา

“โหล ...คุณชายเหยี่ยวตื่นได้แล้ว”
“มีไรว่ามา?” กล่องสีดำ แถบจุดแสงสีฟ้าเป็นแถว ๆ บอกเวลา 11 โมง 15 นาที
“เรื่องนัด มึงมาบ้านกูก่อนบ่ายโมงได้มั้ยว่ะ”
“ได้ ...ไม?”  นัดผม  5 โมงเย็น จากนั้นจะอาจไปเที่ยวกลางคืนต่อถ้าเพื่อนกลับมาทัน
“พาแม่ไปชลบุรี คงยาวถึงดึก”
“ได้ ไม่มีปัญหา บ้านมึงก่อนบ่ายโมง ...เจอกัน”
“ใจว่ะ เอ้อ..เมื่อคืนธุระส่วนตัวของมึง เสร็จมั้ยวะ” หยอกล้ออารมณ์ดี

          ใจผมกระตุกวูบเหมือนไฟฟ้ากระชาก หลักฐานคามือ คราบแห้งกรังที่ผ้านวมข้างเอว

“ธุระ?”
“เออซิวะ ธุระตอนกลางคืนของเหยี่ยวราตรีอย่างมึง จะมีเรื่องไหนได้อีก เสร็จมั้ย ...เด็กที่ไหน?”
ถามได้ใจโคตร คนที่ผมพาขึ้นเตียงได้ธรรมดาที่ไหน พวกมันเป่าปากอิจฉาบ่อย ๆ

“เฮ้ย... เด็กเค้าจะเสียหาย” เลิกลั่กมองรอบห้อง วัวสันหลังหวะผิดวิสัยผม
“ท่าจะเล่นของสูง ระวังคนที่บ้านเค้าจะตามมาเล่นที่หลัง ถ่าย วีดีโอไว้รึเปล่า” ไอ้นี่ มิสเตอร์ไนซ์กายของสาวแท้และกระเทยแท้ได้ไงวะ

        ความหมายของมันคือ คนที่ผมคั่วมักติดหรูไม่ก็ตัวท็อป อาจจะมีปัญหาปลิงตามเกาะภายหลัง วีดีโอช่วยได้
แต่ครั้งนี้น้ำลายเหนียวฝืดคอ กลืนไม่ลง เข็มร้อยมาลัยโบกไหว ๆ ในคลิปนั่นแท่งยาวไม่ใช่เล่น

“ไม่เป็นไรนะเว้ย กูขอโทษเรื่องน้องพอลของมึงด้วย“
“น้องพอล ไมวะ?”
“ก็เรื่องที่กูเซ้าซี้ให้มึงตกปากรับคำ เลื่อนขั้นน้องเค้าเป็นแฟนไง” ยังมึน ๆ ผมตกข่าวรึไง
......................................
...........................................
         ตั้งแต่คบกันมา กายจะขอบคุณ ขอโทษอย่างสุภาพตลอด แต่พอนานเข้า รู้ใจแค่พยักหน้าก็จบ มันเอ่ยแบบนี้ผมหูผึ่ง

“มีไรวะ?”
“อ้าว...อย่าบอกนะมึงไม่ดูคลิปที่โจ๊กส่งมาให้ตั้งแต่เมื่อคืน?” มันเหวอ
“กูยังไม่เช็ค มีไร พูด!”
“พวกมันสองคนตามแอบถ่ายเมื่อคืน โจ๊กตาไวเห็นน้องพอล...แถวนั้น”
“อ้อ น้องเค้าไม่ได้ไปคนเดียว?” ผมเดา...เข้าเค้า ไม่ต้องระบุชัดก็พอรู้เลา ๆ มีสายเยอะ
“ใช่...โจ๊กจะส่งให้มึงดูวันนี้ตอนค่ำ รอเจอกันก่อน” โจ๊กยังเซนซิทีฟไม่หาย กูไม่อ่อนขนาดนั้น แค่นี้จิ๊บ ๆ
   
“เออว่ะ 555 ” ผมหัวเราะก้อง กายรู้เลย เรื่องไม่กระเทือนถึง
“มึงต้องเห็น ฮามาก ...เจฟฟรี่ไม่ฟังที่โจ๊กว่ากลัวมึงจะเสียใจ กดส่งปิ๊ด 555”
“กูพอนึกหน้ามันออก”
“เฮ้ยเด็ด  ต้องเห็น ...โจ๊กเงื้อจะต่อยปาก เจฟฟรี่มันทำหมาขู่แฮ่ๆ ใส่โจ๊ก กูหัวเราะท้องแข็งเลยว่ะ”
“ แม่ม หมาตลอดล่ะมัน 555” หัวเราะตาม นึกภาพออก

“มึงไม่เป็นไรแน่นะ เหยี่ยว” ชัดเลยที่คุยยาวเพราะมันก็ห่วงผมเหมือนกัน
“เออดิ!  มึงรู้จักกูเปล่าเนี่ย เจอกันบ่ายโมง!”
“ได้... แล้วจะเตรียมข้าวเที่ยงไว้ต้อนรับชายโสด เจอกัน”

          ยังเป็นมิสเตอร์ไนซ์กายเสมอ สำหรับกายเลือกครอบครัวก่อนแต่เพื่อนก็ไม่ทิ้ง ไม่เคยเปลี่ยน
หน้าจอมีคลิปใหม่ 1 คลิป กดดู ...น้องพอลกระเทยสวยออนท็อปผู้ชายสูงวัยหุ่นอาเสี่ย เสียงครางลั่นห้อง ท่าทางจะถ่ายจากกล้องวงจรปิด แสดงว่าโจ๊กก็ใช่เล่น เจาะลึกขนาดนี้ เอาดีท่าจะรุ่ง
          สงสัยตัวเอง...กดซ้ำ ดูอีกรอบ
ไม่เกิดอารมณ์เลย จะโกรธ จะโมโห จะเสียใจ รึอารมณ์เพศ ...ไม่มี!

          ซวยแล้ว... คลิปก่อนหน้าพ่นพิษ!!!

***********************************TBC by puppyluv

[bow55]

อ่า

ติดใจน้องลมของเราแล้วอ่ะเซ่

ว่าแต่คลิปอันที่สอง โอ้......

[คนของเธอ]

  รูปสุดท้าย คุ้นมั้ย คุ้นมั้ย น่าจะเป็นรูปแกนั่นแหละเหยี่ยว คุ้นที่สุด
คลิปที่สองนี่ เรื่องปกติของเด็กผู้ชายวัยนี้ละมั้ย ของน้องชายเราก็มี มันไม่อายยยยเราเลย 
ใกล้ตัวเกินคาดละซิ ว่าแต่เมื่อไหร่ลมจะตื่นอ้ะ เป็นไรมากป่าวเนี่ย
 

[didi]

ลมหลับยาวหรือเปล่าเนี้ยะ ไม่ตื่นสักที

[iranen]

ปริศนามาอีกแล้ว
แล้วใครเป็นคนถ่ายคลิปนะ
น่าโดนแตะแต่เหยี่ยวน่าหมันไส้ว่ะ
ตัวเองเป็นใหญ่ตลอดเลย
แต่อย่ามาทำให้ลมร้องให้หรือเสียใจนะ
 

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อยากจะอ่านอีก

อ่านอีก และอ่านอีก

สนุกมากๆค่ะ +1ไปรุย

[fuku]

โว้ยยยยยยยยย เลวไปนะ

เข้าข้างตัวเองจริงจังมากๆ ว่าตัวเองหล่อหรูดี
แต่สันดานเสียอ่ะ
เอาแต่ใจตัวเอง หลงตัวเอง นี่เป็นนาร์ซิสซัส ซินโดรม์ รึเปล่าเนี่ย

[pinkky_kiku]

เหยี่ยวมันต้องไปข่มขู่น้องลมแน่ๆเลย เฮ้อ แย่จริง

[โจ๊กกุ้ง]

ไอ้เยี่ยวมันคิดจะทำอะไรต่อเนี่ย

[som]

ลมยังไม่ตื่นเหรอ เป็นไรมากป่าวนี่

[tsuyu]

 นู๋ลมยังไม่ตื่น สงสัยจะไข้จับ

[TanyaPuech]

หยี่ยวดูลลมดีดีด้วยน๊

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[BeeRY]

สนุกมากเลยอ่า เอาอีกๆๆๆๆ เอาคลิป เอ๊ย อยากกอ่านตอนต่อไปแว้ววว
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าาา

[จันทร์ผา]

คลิป ปริศนา

[golove2]

เหยี่ยวก็เหยี่ยวเถอะ
เจอน้องลมเข้าไป
จะทั้งรัก และ หลง จนโงหัวไม่ขึ้น


 

[samsoon@doll]

อยากอ่านอีกจังเลยอ่ะ หิหิหิ

[sang som]

ไอ้พี่เหยี่ยวหลงนู๋ลมของฉันแล้วซิเนี่ย

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน5/1
----------------------------------

Lom’s

เที่ยงครึ่ง วันอาทิตย์

“ไม่มาตอนเสร็จเลยวะ ลม!” เก็ทโวยแต่ไกล
“ลมจ๋า…มาแล้วเหรอ มาได้ไง ไหนว่าแม่บอกไม่สบาย?” บียิ้มแป้นออกมา ผมรีบยกถุงร้านขนมมากั้น เพื่อนตัวเล็กรับไปชะโงกดู
“ซาหริ่มร้านนั้นใช่มั้ย ที่บีชอบน่ะ ...นี่ ๆ พวกเรา ลมเอาขนมมาฝาก มีอย่างอื่นด้วย” ค้นกระจุย คว้าถุงของโปรดตัวเองแล้วถึงส่งต่อให้เพื่อน เอก ทราย เจนี่ ฮือฮารุมของหวานไม่สนใจผม

“ไม่เป็นไรแน่เหรอว่ะ หน้าเซียวมาเชียว” เก็ทเดินเข้ามาแตะตัวก่อนสะดุ้ง
“เฮ้ย มึงตัวร้อนงี้มาได้ไง!?”  ผมไข้ขึ้น แม่ไปดูอาการราว 11 โมง ฝืนทานข้าวต้มแล้วก็ออกมา
“แท็กซี่...” ตอบเพื่อนเบาหวิว
“ไม่ได้หมายความว่าง้า.น..นไม่สบายหนักขนาดนี้ยังจะมาอีก แม่มึงไม่บอกเหรอ!”  เก็ทบอกไม่ต้องไปก็ได้ลูก ...แต่อ้อนแม่วิชาสุดท้ายจะที่ได้เจอเพื่อน ไม่ไหวจะนอนบ้านเก็ทเอง ‘ดูแลตัวเองได้แน่นะ’ แม่กำชับ บังคับให้นั่งแท๊กซี่
“บอกแล้ว...” เก็ทโทรเข้าบ้านรู้เรื่องดี
“ลมไม่สบายเหรอ กินยายัง?” ทราย เพื่อนสาวสวยผมยาวนิสัยดี รองหัวหน้าห้อง มีกล่องทองหยิบในมือ
“เรียบร้อยครับ งานถึงไหนแล้ว?” ตัดบทเก็ทเดินเข้าห้องนั่งเล่น ดูเพื่อนสาละวนกินขนม
“เพิ่งอิ่มข้าวเที่ยง ยังกินต่อได้อีกเหรอ” เก็ทดุบีที่จ้วงซาหริ่มเข้าปากหงุบหงับ มีหวงหันตัวบังขนมหนีคนดุ

        ปล่อยวุ่นวายซักพักก็เข้าที่ แจงงานหัวเรื่องจัดทำสารานุกรมต้นไม้สายพันธุ์ปาล์มอะไรซักอย่าง ผมยังมึนตามน้ำอย่างเดียว ช่วยทราย เจนี่และเอกตัดแปะรูปภาพ
        เก็ทคว้าคอบีหายขึ้นไปข้างบน หาข้อมูลจากเน็ตที่ห้องมันแล้วปริ๊นมาให้
------------------------------------

“เดี๋ยวเอาขึ้นไปให้เอง เจนี่อยู่ช่วยเอกดีกว่า” รายชื่อต้นไม้ที่ต้องหาข้อมูลเพิ่ม
“ไหวเหรอ ลม?” ทรายที่ดูห่วงผมมากเป็นพิเศษ
“ดีขึ้นแล้ว อยากสูดอากาศด้วย ...ไม่ต้องห่วง” เกาะผนังเดินช้า ๆ ปวดหัวตุบ ตัวร้อนขึ้น ยาน่าจะออกฤทธิ์แต่ผมยังฝืน ...เอาน่าพรุ่งนี้หยุดอีกวัน จะนอนชดเชยเต็ม ๆ

        ไม่ใช่อะไร มันอยู่กันสองตัว จ๊ะเอ๋ตอนเล่นอะไรแผลงๆ จะฮาไม่ออก

        จริงดังคาด นี่ขนาดเคาะประตูตั้งนาน เปิดเข้าไปเจอทั้งคู่ผละออกจากกัน ยืนเจี๋ยมจี๊ยมกลางห้อง บีก้มหน้างุดหน้าตาหัวหูแดงก่ำ มือกุมปาก ทำท่าจะร้องไห้ ส่วนเก็ทหน้าเจื่อนไม่รู้จะวางมือไว้ไหน ยืนเก้อหน้าเครียด

‘ปึ๊ก!!!’ ยื่นชีทใส่อกเก็ท

“เสิร์ทได้รีบเอาลงไป จะได้เสร็จเร็ว ๆ …บีลงไปช่วยพวกทรายก่อนมั้ย?” สั่งสองทาง บีไม่มองหน้า วิ่งปรู๊ดออกไปประตูก็ไม่ได้ปิด
เก็ทแทบถลาตามแต่เห็นสายตาผมเลยยั้งไว้ ผมพยักหน้าเชิงถาม เพื่อนเงียบอึดใจก่อนเดินวนรอบห้อง
...............
“กูก็แค่...”
“ปิดประตูก่อน” ผมสั่ง คอเริ่มร้อนหัวเริ่มหมุน ทรุดนั่งบนเตียงช้า ๆ

“มันหลับอยู่ กูก็เลย...” หน้าเหมือนเด็กขโมยกินขนมในห้องเรียนแล้วโดนจับได้ แต่ผมไม่มีสติจะหยอกมันเล่น ความง่วงบีบกดขมับ ความร้อนในร่างจะประทุ ประท้วงจนปวดกระดูก...แต่ทำเนียน นิ่งไว้
“ก็ระยะหลังนี่ไอ้เอกมันมองบีแปลกๆ ได้ยินมันบอกไอ้โจโจ้เพื่อนสนิทมันว่าจะจีบบีด้วย จะตามไปเรียนมหาลัย- K อีกต่างหาก กูเลย...ฟิวส์ขาด” ท้ายเสียงอ่อย

         ผมยังจัดการตัวเองไม่ให้ภาพในหัวหยุดโคลงคลงไม่ได้เลยยังหุบปากเงียบ 
เห็นอย่างงี้บีคนเข้าหาเยอะ ตัวบีเองก็เข้าคนง่าย คิดดีแทนคนอื่นเสียหมด ไม้กันหมาอย่างผมทำงานหนักหน่วงมาตลอด 3 ปี

“มึงจะให้กูทำไง ลม” มองผม คาดคั้นเอาคำตอบ ตอนสติกูสองสลึงเนี่ยนะ
“เดี๋ยวมึงก็ไม่อยู่ช่วยกูแล้ว...” พวกมันเรียนต่อ ผมมีทางของผม
“บอกมันตรง ๆ…” ผมว่า กลืนน้ำลายเหนียวร้อนลงคอ เจ็บจิ๊ดถึงก้านสมอง
“แต่กูกลัว...กลัวว่ามันจะไม่เหมือนเดิม กลัวจะเสียมันไป” ปัญหาไม่ได้อยู่ที่บี ...อยู่กับเพื่อนผมคนนี้ต่างหาก!
“เพื่อนกูระดับไหนแล้ว รูปหล่อพ่อรวยไม่พอยังแสนดี นิสัยอาเสี่ยอีก ...หาได้ที่ไหน”
“555 พูดซะกูเคลิ้ม”
“ทำเนียนเหมือนเดิม แล้วจับปล้ำ..แม่ม” คราวนี้มันหัวเราะหน้าหงาย
“มึงอ่ะ กูจริงจังนะเว้ย”
“ไอ้เอกก็จริงจัง ...” จี้จุดอ่อน ถ้าเป็นตอนปกติผมคงพูดยาวชักแม่น้ำทั้งห้า แต่ตอนนี้...หักดิบเท่านั้น
“เอาวะ มันมาทีหลัง จะหมาคาบไปแดกได้ไง จริงมั้ย” เก็ทเอง

          ผมเงียบ เส้นสมองในหัวปวดตุบหัว

“แล้วถ้าบีมัน...ไม่กับกูล่ะ” รู้ยังนิสัยเก็ท วนเวียนอยู่นั่นไม่ลงมือเสียที ...ผิดกับผม
“ก็...ตื้อ...” ผมเบาหวิว
“ใช่ว่ะ...ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก” พูดเองเออเอง  ครุ่นคิดแต่เหมือนว่าจะตกลงใจได้
“รีบเร็ว กูอยู่กันไอ้เอกได้ไม่นานหรอกว่ะ..” ตะกุกตะกักกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ไอร้อนภายในตีปะทะโพรงจมูกน้ำตาจะไหล รีบจับลูกบิด พยายามดันตัวเองออกไปช่วงจังหวะเก็ทมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้น หันหลังดูจอคอมพอดี

          ค่อย ๆ  พยุงตัวลงบันได ภาพในจอตาหมุนคว้างจนต้องโอบราวบันไดแน่น อาการปวดช่องทาง ดีดตัวลามถึงสะโพกยิ่งก้าวเท้าลำบาก
จะกลับไปห้องนั่งเล่นที่เพื่อนทำงานอยู่ไม่ได้ ...เกิดเรื่องแน่ ต้องหาที่พักข้างนอก

           อา... อยากสูดอากาศ สูดสายลมเข้าปอด

           ข้างนอกบ้าน บอกตัวเองซ้ำ ๆ
แสงที่ประตูทางออกเหมือนอยู่ไกลแสนไกล ภาพเริ่มพร่ามัว เส้นประสาทในหัววิ่งชนกันวุ่น
ก่อนจะถึงประตู เงาร่างสูงสีดำโผนเข้ามา กลิ่นกายคุ้นเหลือเกิน...

         ภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนหลับตาลง ที่แผงอกนั่น จี้สีเงินเปล่งประกายสีขาววาววับเจิดจ้า  จี้รูปเหยี่ยวกางปีก ...กางกรงเล็บจิกรัดตัวผมมิด

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%% TBC by puppyluv
samsoon@doll ขยันกว่าคนเขียนอีก ขอชม รูปเล็กมาก ถ้ามีเว็บให้ฝากรูปใหญ่กว่านี้ก็บอกมั่งเน้อ

[tsuyu]

   ค้างอย่างแรง

[kinjikung]

แสดงว่าน้องลมหนีออกมาตอนเหยี่ยวไปหาเพื่อน
แถมไม่สบายอีกต่างหากน่าสงสารหนูจังเลย
 

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน5/2
----------------------------

lom's talk

        ผม....
หิวน้ำ กระหายเหมือนเดินในทะเลทรายมา จนสุดล้า
คอร้อนไล่ลามลงไปจนถึงปอด หัวปวด กระบอกตาหนังจนลืมตาไม่ขึ้น

“...น้ำ น้ำ” เสียงแห้งแหบพร่าจนตัวเองแปลกใจ

        แก้วน้ำมาจ่อที่ปาก ---เทวดาใจดีเนอะ รีบตะกรุมตะกรามหวังดับไฟระอุในตัว สำรักแค่ก ๆ เจ็บเสียดแทงคอหอย น้ำหายไป! หงุดหงิดแต่ไม่มีแรง แค่จิบเดียวจะไปพออะไร ขัดใจจริงหัวก็ปวดจิ๊ดขึ้นมาอีก
         หิวน้ำ ไม่ถูกใจเอาซะเลย เสียงกรีดร้องในอกผมดังก้อง
แก้วน้ำถูกจ่อมาอีกครั้ง คราวนี้จะเอาให้หนำ

          อา สบายดีจัง ...สติเจือจางลงไปอีก
................
..................
          จนชั่วครู่ใหญ่
สิ่งแรกที่รับรู้ คือสายตาจับฝ้าเพดานสีขาว ผนังสีขาวประตูสีขาวอมเขียวอ่อน บรรยากาศไม่เคยคุ้น ปรากฏชัดขึ้นเรื่อย ๆ
ไม่ใช่ที่ของผมแน่ แล้วมันที่ไหนกันล่ะ!?

“...โรงพยาบาล ไข้ขึ้นจนสลบ” ซุ้มเสียงคลับคล้ายคลับคราว่าเคยได้ยินดังอยู่ข้าง ๆ เจ้าเสียงที่ผมภาวนาลึก ๆ ไม่อยากเจอเป็นที่สุด
“รู้ว่าไม่สบายแล้วออกมาทำไม” วูบอยากหายตัว อีกวูบกลับอยากเห็นหน้าคนพูด โกรธไรกูวะ มีแรงกว่านี้จะชกปากหัก
“แล้วตอนเช้า ทำไมไม่ปลุก แอบหนีมาอย่างงี้ได้ไง” ปวดหัวข้างขวาจี๊ด สายตาปะทะเจ้าของเสียงจอมเผด็จการ

          ชัดเป๊ะ สติสัมปชัญญะเข้าร่างเต็มร้อย ไอ้คนที่รังแกผมเมื่อคืน!

         ไอ้นกชั่วตัวร้าย...

          เหยี่ยวขาว ใจดำ! O0o!!!

“ทำอะไรไม่คิด!” หัวปวดจิ๊ดอีกข้าง ครบซ้ายขวา
“คนอื่นเค้าเดือดร้อนไปทั่ว เพื่อนตกใจจะสลบตามหมดหมู่คณะจะว่าไง” อ้อ ไม่ต้องระลึกชาติก็จำเองได้ว๊อย
“ที่บ้านอีก ถ้ารู้แล้วที่บ้านป็นไรไปอีกคนจะทำยังไง ดีนะให้เก็ทโทรไปเตรี๊ยมว่านอนที่นั่นแล้ว” มึนตึบ แค่นี้ไม่ตายโว๊ย แต่สมองจะระเบิดตายเพราะปากมึงนี่ล่ะ

   ...สองมือกุมหัว ไม่อยากฟัง ไม่อยากเห็นหน้า

“...เป็นไรมากมั้ย เจ็บตรงไหน เดี๋ยวหมอมา นอนลงก่อนนะครับ” เสียงเปลี่ยน แอบเห็นหน้าตื่น ๆ ถ้าดีๆจะหัวเราะให้ฟันร่วง

          หมอกับพยาบาลเดินเข้ามา ตรวจอาการเสร็จไม่มองหน้าคนไข้ กลับส่งสายตาคนที่ยืนทะมึนข้างเตียงผมแทน
          รายงานสภาพอากาศและภูมิประเทศกับผู้คุมเรียบร้อย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ไม่มีไข้กลับซ้ำ อาการกำลังจะดีขึ้นตามลำดับ ทางโรงพยาบาลจะดูแลดีที่สุด แต่เรื่องนั้นขอให้งดก่อนซักระยะ จะเป็นการดีกว่า

   ---แล้วมันเรื่องไหนล่ะคร้าบบคุณหมอ!?

        ไม่ตบเท้า วันทยาหัตย์ด้วยเลยล่ะคร้าบบบ โอ๋เป็นลูกเทวดาไปได้ ผมอยู่นี่ ผมคนไข้ กวาดหางตามานิ๊ดส์ !!!

“ผมอยากกลับบ้านครับ...” พูดกับหมอที่ทำท่าจะเดินออกไป หลังสรุปรีพอร์ทเสร็จ
“ไม่ได้!” ห้าวอำนาจก้อง หมอสะดุ้งพอปานกลาง แต่พยาบาลสาวสวยที่กำลังเก็บแก้วน้ำดื่มกับถ้วยยาของผม สะดุดกึก ปัดแก้วดังแกร๊งประกอบซาว์ดเอฟเฟค

“อ่า  นอนที่นี่ต่ออีกคืน ดูอาการพรุ่งนี้หมอให้ออกแต่เช้าครับ” คุณหมอสูงวัยท่าทางใจดี แต่ป้ายชื่อหรา ระบุว่าโรงพยาบาลนี้ค่าแอดมิดราคาแพงพอ ๆ กับโรงแรมสี่ดาวที่ผมทำงานอยู่ ---ทำงานทั้งปีคงจ่ายไหว
“นะครับ แม่อยู่บ้านคนเดียว” โยนลูกอ้อน ทำตาแดง ๆ ลูกนกลูกกา
“บอกไม่ได้ก็ไม่ได้ซิ!” ระดับเดซิเบลกระแทกกระดูกในรูหู หมอเลิ่กลักเหงื่อตก มองนกตัวร้ายตาขวางจะจิกผม
“คุณหมอคะ...!?” เสียงพี่พยาบาลคนสวยเบ่งบานเหมือนดอกไม้แรกแย้มกลางสมรภูมิรบ หน้าเหยเกไม่อยากอยู่ที่นี่เต็มแก่
“หมอขอดูอาการก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ” ก่อนจะตามติดด้วยประโยคพิมพ์นิยม
“หมอขอตัวก่อนนะครับ---” แค่กระพริบตาก็หายวับทั้งหมอทั้งพยาบาล ได้แต่อ้าปากค้าง

---โอ๊ย อะไรกันนักหนา
---พ่อมันเป็นเจ้าของโรงพยาบาลรึไง สิทธิของคนไข้ไม่มีฟัง  แง๊

“ยังปวดหัวอยู่เหรอ” นิ้วแข็งแรงแตะหลังมือที่กุมใบหน้าตัวเองอยู่ เออซิ เพราะมึงคนเดียว ผมชายตามองหน้ามัน คิ้วเข้มสวยได้รูปขมวดนิด เคร่งเครียด ยิ่งใกล้แบบนี้ยิ่งหล่อเทพ จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาว หน้าเนียนใสกิ๊ง ริมฝีปากแดงได้รูป ไพล่คิดถึงรสจูบ ชิ ...ออกไปจากหัวกู ให้ไวๆ!
ก้มหน้ามาหา เชิงถาม อ่า ...ถ้ามีเครื่องตรวจจับชีพจร คงร้องติ๊ดดังลั่นโรงพยาบาล
“ผมไม่เป็นไรจริง ๆ  นะครับ ให้ผมกลับบ้านเถอะ” รู้ตัวการ ต้องอ้อนกับใคร เล็งให้ตรงจุดรับรองไม่พลาดแน่
“ก็บอกแล้วไง นอนอีกแค่คืนเดียว นี่ก็จะหกโมง ทุ่มนึงก็มืดแล้ว” ---ถึงต้องรีบไง 
“นะครับ แม่อยู่คนเดียว จะได้หาตังค์มาจ่ายด้วย ดึกไปจะลำบาก” น่าจะยืมน้าอรก่อนได้ คิดทางหนีทีไล่
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น จัดการเรียบร้อยแล้ว ฟรี เข้าใจมั้ย ส่วนที่บ้านให้กายบอกแล้วว่านอนที่บ้านมัน ไม่ต้อง---”

        ไม่ต่อจบประโยคเพราะผมเอื้อมมือไปกุมมือใหญ่ของมันไว้ ไม่ใช่อะไร คอเริ่มร้อน กระบอกตาเริ่มปวด ต้องรีบเผด็จศึก

“นะครับ ---ไปส่งผมที่บ้านก็ได้ แม่จะได้เบาใจ ไม่เป็นห่วง” ประคองมือใหญ่นุ่มนวล กดนวดเบา บีบคลายอยู่อย่างนั้น
“หมอบอกแล้วไง ดูอาการก่อนนน” ชักจะได้ผล ขนาดคุณนายรมย์ฤดีที่ว่าใจแข็งยังแพ้ทาง นับประสา---เหอๆๆ
“นะครับ ผมเป็นห่วงบ้าน เอาข้าวให้หมาด้วย” ยังกดบีบนวดต่อ ทำแต้ม
       
         เงียบ...T-T!!!

        มือใหญ่เริ่มมีเหงื่อ ที่นี่คงมีนโยบายประหยัดพลังงาน ไม่ก็เอาใจคนไข้ให้นอนอุ่นสบายเน๊อะ
“รอนี่ จะไปบอกหมอ” ชักมือออกซุกกระเป๋ากางเกงยีนส์สีดำเท่ เดินเร็วไปที่ประตู
“ขอบคุณนะครับ งั้นผมแต่งตัวรอ” ชะช่า...

        ยิ้มกว้าง มิเสียแรงอุตสาห์กลั้นใจนวดมือแมว ...ต่อไปจะไม่ใช้วิธีนี้อีกแล้ว ก็เล่นซุกมือลงกระเป๋ากางเกงทันทีที่ปล่อย
จนผมกระดาก ก้มมองมือตัวเอง ดมดูก็สะอาดใช้ได้ ไม่มีกลิ่นติดจาน ออกจะดูดีแค่นิ้วเรียวยาวกว่าคนทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้น

        ผมเป็นพวกอุปกรณ์ดีเด่น ทำงานกรรมกรแต่มีถุงมือตลอด ติดหรูพกเป็นของส่วนตัว ...ไม่ใช่อะไร แพ้น้ำยาทำความสะอาด ขนาดน้ำยาล้างจานยังทำนิ้วลอก ผงซักฟอกโดนจัง ๆ เล็บเป็นขุย คันอีกต่างหาก แม่บอกเล็บเปราะบางเหมือนยาย เชื้อมันแรงถึงหลาน!

        บียังชม ‘ลมจ๋ามือสวย นิ้วก็สวย’ ชอบคว้าไปเล่นบ่อย บีบ ๆนวด ๆ ผมก็ติดนิสัยนวดมือมันคืน เพลินดี
   ...ช่างเถอะ รีบเปลี่ยนชุด เสื้อวอร์มโรงเรียนตัวเก่ากับห่านคู่ตัวเก่ง อยู่ในถุงพลาสติกตราโรงพยาบาลลายพร้อย ยังดีที่ถูกถอดแค่ข้างบน นึกเสียวโดนเห็นข้างล่างด้วยผมจะไม่เฉียดใกล้ที่นี่อีกเลย คอยดู
       
        มองตัวเองในกระจกห้องน้ำ เหวอ! รอยคิสมาร์คที่คอ ไล่ลงทรวงอกยันท้องน้อยเต็มไปหมด ที่คอแค่สองสามรอย แต่ส่วนล่างลงมาน่ะซิ ...แม่เจ้า! 
อุตสาห์ปกปิดตั้งแต่ตื่น ตอนนี้แดงหราตอกน้ำหน้าผมให้ชอกช้ำ

         มิน่าหมอกับพยาบาลทำหน้าพิกล
         หวังว่าคงไม่มีเหตุให้มาเสนอหน้าที่นี่อีกนะ
     
          รีบสวมเสื้อ รูดซิปถึงคอ แค้นกระอัก...ไอ้นกแร้งนิสัยชั่ว !!!

        เอาเถอะ ยังไงก็เอาคืนไม่ได้ มันจ่าย ผมนอนโรงพยาบาลฟรี
         ขออย่ามีเหตุต้องผูกติดกับมันอีกเลย สาธุ!

********************thanks for reply: TBC by puppyluv

[golove2]

น่าสงสารน้องลม


 

[pinkky_kiku]

น้องลมไม่มีเหตุ แต่มันจะมาหาแทนนะเสะ ติดใจไปแล้วอ่ะ
ทำไงเนี่ยะ  ฆ่าหมกป่า ไอ้เหยี่ยวเลย จัดไป

[Na_RimKLonG]

น่าสงสาร   ๆๆ  มาซบพี่มาม่ะ

555+

[Vesi]

มีท่าไม้ตายประจำตัวด้วยแฮะ น่ารักจริงๆ